จะรักคนเขียนมากว่านี้ถ้าคนเขียน ลงน้องตี๋อีกสักตอนอ่ะ -..- ขออีกตอนนะๆๆ อยากอ่านอ่ะ
ตอนนี้อยากบอกตี๋ไม่เกรียนอ่ะแต่ตี๋น่ารักอ่ะ!
เป็นกำลังใจให้ค๊าฟ
จัดไป
Coin 8ต่างคนต่างอาบน้ำ วันนี้ผมพกชุดนอนมาเองครับ เสื้อกล้ามเหี่ยวๆ กับเกงบอลที่ต้องมัดเชือกหลายทบกว่าจะไม่หลุดครับ (ยางมันยานเพราะซักบ่อย ต้องมัดอย่างเดียวครับ) ผิดกับไอ้พี่หมอกครับ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบ็อกเซอร์ ดูยังไงก็มีระดับกว่ากูหว่ะ
ล้มตัวลงนอนสักพักก็รู้สึกว่ามันล้มลงนอนข้างๆครับ
ยังไม่ง่วงเลยแหะ เพราะเผลอหลับไปในรถ นานพอสมควรครับเพราะรถติด ถึงแล้วไอ้พี่หมอกก็ปลุกให้ผมตื่นครับ เดินขึ้นมาเอง
“พี่”
“ไร”
“ทำไงแฟนเยอะวะ”
มันผลิกตัวกลับมาทางผมครับ เออ กูได้คำตอบนึงทันใจเลย คนไรวะ มืดๆแม่งยังมีรังสีหล่อวิ้งๆออกมาจากตัวได้อีก
“ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เป็นแบบนี้แล้ว”
“แล้วพี่ไม่งงหรอ แบบ คนนี้ใครคนนี้ใคร”
“กูไม่สนใจหรอก กูนัดกับใคร คนนั้นก็ต้องโทรหากู กูก็เมมชื่อไว้ในเครื่อง กูก็ดูชื่อจากเครื่องเอา”
“แล้ว...พี่...เอ่อ นอนกับทุกคนเลยป่ะ”
“คิดว่าไงหล่ะ”
ตามันดูเหมือนสนุก รอฟังคำตอบผมครับ ผมก็ยันตัวขึ้นเท้าคางกับหมอนครับ
“อย่างพี่ ผมว่าน่าจะครบแล้วหว่ะ”
“รู้แล้วถามทำไม”
“.....” จริงหรอวะ
“แล้วพี่ไม่อยากหรอวะ แบบ พี่อยู่กับผมมาสองคืนแล้วอ้ะ”
“อยาก แต่มึงไม่ยอมเอง”
กูไปไม่เป็นเลย เวร
“ขอจูบหน่อย”
“แค่จูบได้ป่ะ”
“อือ”
มันดึงคอเสื้อผมทำให้ผมต้องขยับตัวเข้าไปหามันครับ
ผมกลั้นหายใจตั้งแต่ปากยังไม่พบกันเลยครับ ม..มือสั่น ทำไมมือสั่นขนาดนี้วะ
มันพลิกตัวนอนหงายให้ผมทับอยู่บนตัวมันครับ มันจับแก้มผมไว้ครับ ตาแม่งจ้องตาผมไม่กระพริบเลย ผมจะหลบตามันก็ไม่กล้าครับ
“ตัวหอม”
จะจูบก็จูบสักทีสิเว้ย อย่าอารัมภบทยาว!!
“สบู่พี่อ้ะ”
“หรอ”
ปกติไม่มีหรอกครับ ไอ้คำว่าหรอ ผมพูดอะไรไปแล้วถ้ามันเห็นว่าไม่น่าต่อมันจะเงียบครับ
“พี่”
“หืม”
มันกดจมูกเข้ากับแก้มผม จั๊กจี้วะ
“อ....เอ่.....เอ่อ”
ผมไม่รู้ครับ ว่าทำไมมันมาสนใจผม
เท่าที่ฟังไอ้กล้วยเล่า มันคบแต่กับผู้หญิงครับ
ไม่กล้าถามง่ะ
“ต่อไปโอนเงินเข้าบัญชีดีกว่าไหม ขี้เกียจไปกดเงิน”
มันลูบหัวแล้วกดริมฝีปากไปเรื่อยๆครับ บรรยากาศมันดูอบอุ่นแบบแปลกๆครับ ถ้าเป็นคนอื่นทำผมว่ามันจะอบอุ่นครับ แต่พอเป็นไอ้หมอกมันเลยดูแปร่งๆ มันจะจับหัวกูกระชากแล้วตบ ตบ ตบ ป่าววะเนี่ย
“ผมพึ่งปิดบัญชีไปเอง”
“เปิดใหม่”
“อือๆ”
พูดจบแม่งก็เริ่มจูบแบบเมื่อคืนแล้วครับ ผมเริ่มรู้แล้วครับว่าเขาจูบกันยังไง มันกดหัวผมแน่นเลยครับ จะดันตัวขึ้นก็ดันไม่ได้ มืออีกข้างแม่งก็กอดเอวผมไว้แน่นเลยครับ ขามันเกี่ยวขาผมครับ เหมือนงูเหลือมหล่ะครับ รัดแน่นทั้งตัวไปหมด
หายใจไม่ออก มันรู้เลยผละออกมาเม้มปาก พอเห็นว่าผมหายใจพอก็กลับเข้ามาจูบปากผมอีกแล้วครับ
พอไม่จูบก็กอดผมแน่นเลยครับ ตัวมันอุ่นครับ กลิ่นตัวไอ้หมอกมันไม่ฉุน แต่กลิ่นมันโดดเด่นครับ
ผมเริ่มง่วงครับ หลังจากก่อศึกย่อมๆระหว่างมันกับผม
“พี่”
“ปล่อยผมหน่อยดิ ผมจะนอน”
“ไม่ จะกอด”
“มันอึดอัดอ้ะ พี่กอดแน่น”
“อยากกอด”
“บ้านผมมีตุ๊กตาเน่าๆตัวนึง เดี๋ยวผมเอามาให้กอด มรดกตกทอดตั้งแต่รุ่นเฮีย”
“มีพี่ด้วยหรอ”
“พี่ชายแท้ๆหนึ่งคน”
“อืม”
“แล้วพี่หมอกอ้ะ มีพี่น้องป่ะ”
“มีพี่คนนึงน้องคนนึง”
“ชื่ออะไรบ้างอ้ะ”
“เมฆกับฝน”
เออ บ้านนี้พ่อแม่ทำงานกรมอุตุใช่ไหมครับ?
มันจ้องตาผมครับ จะว่าอึดอัดก็ไม่เชิงนะครับ แต่พอโดนจ้องไม่หยุด คุณเข้าใจใช่ไหมครับ? เวลาโดนจ้องหน่ะ
ถ้าผ่านวันนี้ไปจะเหลือสิบสี่วัน
ดอกเบี้ยมันจะซักเท่าไหร่นะ?
“เออ ขอกูพูดอีกเรื่องนึง”
“อะไรอ้ะ”
“ชุดนอนมึงเซ็กซี่ดีนะ”
ผมหลุดขำเลยครับ
...............................................
...............................
“ม้า~ ตี๋มาช่วย”
“อ้าว รายงานเพื่อนเสร็จแล้วหรอ”
“อือๆ”
ลืมตาไม่ขึ้นครับ ง่วงมาก เมื่อคืนกว่าจะนอนก็เกือบตีหนึ่ง ตื่นตีห้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัว เกือบหลับในห้องน้ำนั่นแหละครับ
“ไอ้น้องเลว เดี๋ยวนี้บ้านช่องมีไม่กลับ แล้วหน้าบ้านนั้นมันใครวะ”
หน้าบ้านมีบีเอ็มจอดอยู่คันนึง แต่คนขับวันนี้ไม่ได้อิมพอร์ทจากขอนแก่นครับ เจ้าของมาเอง
มันนั่งหลับรออยู่ในรถ มันก็คงง่วงเหมือนกันครับ
แล้วมึงจะมาด้วยทำไมวะ ถ้าจะส่งให้ลุงเขามาส่งก็ได้โว้ย
“แฟนคลับตี๋เองอ้ะ”
“อย่างมึงไม่พาคนมาถล่มบ้านกูก็ไหว้แล้วไอ้สัด”
“ตั๊วะตี้ พูดจาไม่เพราะเลย ขอโทษโซ่ยตี้เลย”
“ขอโทษ...ที่กูพูดความจริง ฮ่าฮ่าฮ่า”
ขำกันไป ทำงานไป ยกของขึ้นรถอะไรเสร็จก็ให้ไอ้เฮียมันขึ้นรถกระบะกับม้าก่อนครับ ผมกลับมาก็เคาะกระจกเรียกให้คนที่มันหลับตาอยู่ในรถเปิดหน้าต่าง
“เออ ผมจะไปรถกระบะกับเฮียอ้ะ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูขับพามึงไปได้”
“....” เผด็จการหว่ะ
“ขึ้นมา”
ท้องฟ้ายังไม่สว่างแต่มันก็เปิดเพลงร็อคหูแตกแล้วครับ ผมเอื้อมแขนไปหรี่เสียงเพลงเพราะกลัวปลุกชาวบ้านแถวนี้ตื่น (ตอนนี้ผมใช้ไอ้เครื่องเล่นเพลงนี้เป็นแล้วครับ อัจฉริยะจริงๆ) มันก็หันมามองหน้าครับ
“บ้านมึงทำแบบนี้ทุกเช้าเลยหรอ”
พยักหน้าตอบครับ
“ขายไรวะ”
“โจ๊ก กินเปล่า เดี๋ยวทำให้กิน”
“เออ เอาดิ”
พอไปถึงผมก็ช่วยเฮียยกหม้อ จัดร้านตามปกติเหมือนเดิมครับ ฝันไปเถอะครับว่าไอ้พี่หมอกจะเข้ามาช่วย นู่นนนนน มันนั่งอยู่นู่น เก้าอี้หน้าร้าน มันบอกในร้านอบ อากาศไม่ปลอดโปร่ง มันนั่งกระดิกเท้ารอเลยครับ
“โจ๊กชามแรกของวัน”
ผมใส่ไข่ ใส่ผัก ยัดหมูลงไปเยอะๆเลยครับ ถือว่าทำพิเศษให้
“เดี๋ยวผมไปเอาน้ำชามาให้”
ร้านผมไม่เสริฟ์น้ำเปล่าครับ เสริฟ์น้ำชาให้กับคนมากิน จะได้สดชื่นแต่เช้า
“จะเอาร้อนหรือเย็นอ้ะ”
“ร้อน”
พอยกมาให้ แม่งก็บ่นว่าร้อนไปอีกครับ แต่ผมไม่สนครับ ช่วยม้าทำงานต่อ วันนี้มีเรียนสายหน่อยก็เลยมาช่วยเสริฟ์ครับ ตอนเช้าๆคนจะมากินเยอะครับ พวกอาแป๊ะอาเจ๊กจะมาจับจองที่นั่งทำตัวเหมือนเป็นโรงเตี๊ยมนินทาลูกเมียชาวบ้านกันครับ สักพักพี่สา(แรงงานพม่าหัวใจลูกทุ่ง)ก็มาครับ ผมเลยเบาแรงไปหน่อย
“เฮ้ย พี่ กินเสร็จไปนั่งที่อื่นไป ลูกค้าจะนั่ง”
“มึงไล่กูหรอ” ออร่าอำมหิตพวยพุ่ง ขนแขนแสตนด์อัพเลยครับ
“ไม่ได้ไล่ เห็นป่าว อาอึ่มเขายืนรอนานแล้วอ้ะ”
“เขาออกกำลังกาย มึงไม่รู้จักหรอวะ”
มึงใช้ตาไหนดูวะ กูเห็นเขาทำหน้าตาเมื่อยมากเลยนะเว้ย
เสียงในร้านโช้งเช้งมากครับ จะคุยต้องกึ่งๆตะโกนหน่อย
โต๊ะนึงนั่งได้สี่คน ไอ้พี่หมอกแม่งนั่งคนเดียวแล้วยังทำท่าทางวางก้ามอีกครับ เดี๋ยวมึงก็เจอกล้ามลูกชายเขาหรอก เห็นไหม มึงหันไปดูสิ กูกลัวแทนมึงเลยนะเนี่ย
“ไม่เป็นไรอาตี๋ นั่งด้วยกันก็ได้”
หน่ะ เจออาอึ่มประกบรอบเลยครับ ไอ้หมอกแม่งก็ยังทำหน้านิ่งมึนใส่ครับ ไม่สนใจ มันกินเสร็จหมดแล้วแต่มันก็นั่งกดมือถือของมันไปครับ
โดดเด่นท่ามกลางสมาคมคนจีนครับ ฮ่าๆๆ
ผมถามมันตั้งแต่เช้าแล้ว มันก็ว่างช่วงเช้าเหมือนกันครับ เวลาเรียนใกล้ๆกันมันเลยบอกว่าจะไปพร้อมผม
“ม้า เดี๋ยวตี๋ไปเรียนแล้วนะ”
ม้าไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน ตักโจ๊กมือเป็นระวิงเลยครับ เห็นแล้วเหนื่อยแทน ผมแค่เสริฟ์ยังมึนเลย
“พี่ ไปเหอะ”
มันก็ลุกขึ้นแล้วก็ขับรถให้เหมือนเดิมครับ ผมกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดก่อน คราวนี้มันไม่นั่งรอหน้าบ้านแล้วครับ มันเดินเข้ามาในบ้านเลย
“ไหนห้องมึง”
“ข้างบนอ้ะ”
“กูเหยียบแรงบันไดจะพังไหม?”
“ไม่พัง ผมลองมาแล้ว ฮ่าๆๆ”
ความจริงผมกลิ้งลงมาเลยครับ แม่งล้มทีกลิ้งไปแปดขั้น หัวแตกต้องเย็บตอนเด็กๆครับ ที่มันถามคงเป็นเพราะว่ามันเป็นบันไดไม้แล้วก็ค่อนข้างเก่า บ้านหลังนี้ซื้อตั้งแต่ม้ากับป๊าแต่งงานกันใหม่ๆครับคิดดู!
ห้องนอนผมเอาจริงๆเล็กพอๆกับห้องน้ำคอนโดมันเลยมั้ง ทิ่ยิ่งดูแคบก็เพราะว่าพฤติกรรมของผมกับเฮียมากกว่า เก็บของกันมั่วซั่วไม่เป็นที่ ไอ้กางเกงในใบ้หวย(เลขแปด)ของเฮียแม่งก็ยังทิ้งไว้เป็นหลักฐานอยู่หน้าห้องน้ำชั้นล่างให้ได้อายหน้าครับ ผมเห็นไอ้พี่หมอกมองก็รีบบอกเลยครับว่า”ของเฮีย” ต่อให้มันเป็นของกูจริง กูก็จะพูดของเฮียไว้ก่อน โทษทีนะเฮีย ฮ่าๆๆ
“นี่มึงกับพี่มึงนอนเตียงเดียวกันหรอ”
“อือ”
มันไม่แม้แต่จะนั่งลงบนเตียงผมเลยครับ เยินเกินขนาด ความจริงผ้าปูมันลายลูกหมีครับ(ซื้อแต่เด็ก) แต่พอมันจางมันเลยกลายเป็นลายสัตว์ดุร้ายอะไรสักอย่างที่ดูไม่ออก ตอนวัยม.ต้นตื่นมาตอนกลางคืนโคตรตกใจเลยครับ สีตกอีก อย่างกับเลือดไหล
เสื้อนักศึกษาก็ใส่มั่วๆปนกันในตู้ครับ เหมือนกันหมดอ้ะ ผมก็คว้าๆแล้วจะหยิบไปเปลี่ยนในห้องน้ำมันก็บอกให้ผมเปลี่ยนตรงนั้นเลยครับ
ไอ้พี่หมอกยืนกอดอกพิงผนังห้องอยู่ มีคนมองกูตอนเปลี่ยนเสื้อหว่ะ! นี่มันเป็น Sexual abuse เลยนะโว้ย เข้าค่ายคุกคามทางเพศเลยนะเหวยย
คิดไปคิดมาผมก็เปลี่ยนกางเกงเสร็จแล้วครับ (กูเต็มใจแบบนี้ไม่ถือว่าคุกคามทางเพศ มันเรียกยินยอม) อายทำไมครับ มีเหมือนกันหมดอ้ะ ก้นผมก้นมัน สะกดต่างกันตรงไหนครับ แถมผมไม่มีหาง เพราะฉะนั้นมันก็ก้นทั่วไปนี่แหละครับ
“มึงยั่วกูหรอวะ”
“ห้ะ” อะไรนะ กูงง
“มึงถอดเสื้อต่อหน้ากู”
“กูทำท่ายั่วมึงตรงไหนวะ ชูจักกะแร้ใส่เสื้อเนี่ยนะ?”
แม่งเดินเข้ามาหา เพราะกูพูดกูมึงกับมึงใช่ไหม? ผมรีบใส่เข็มขัดเลยครับ
“เสร็จแล้ว ไปเหอะ เดี๋ยวไปเรียนสายยยย เหวยยยยย”
แม่ง หอมแก้มผม ตกใจครับ รีบมองไปที่ประตูเลย นี้ถ้าเฮียกูเปิดเข้ามาเห็นมึงโดนเตะกระเด็นจากชั้นสองแน่
แล้วคนที่กระเด็นตามมึงไปคงเป็นกู ฮ่าๆๆ
“วันนี้กูเอาแค่นี้ก่อน วันต่อไปมันจะมากขึ้นกว่านี้”
แล้วถ้ามันมีวันต่อไปเรื่อยๆ วันสุดท้ายกูไม่โดนกินเลยหรอวะ!
“ส่วนเรื่องเงิน กูเปิดบัญชีขึ้นมาให้มึงแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นจะมีคนเอาสมุดบัญชีมาส่งให้มึง”
“แล้ววันนี้พี่จะไปไหนอ้ะ”
ไหนมึงบอกต่อให้มึงกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับคนอื่นก็ต้องให้กูไปดูไงวะ
“วันนี้กูไม่ว่าง”
เออ มันก็มีธุระของมันเนอะ ผมจะไปยุ่งอะไรกับมันวะ
“เออๆ ไปเหอะพี่ ผมหิวแล้ว”
“ทำไมไม่กิน”
“ผมกินโจ๊กมาสิบเก้าปีแล้วพี่ สงสารผมหน่อยยย”
มันก็พยักหน้าส่งๆไปครับ ผมเลยให้มันพาไปกินร้านข้าวมันไก่แถวมอครับ อร่อยดี ถูกด้วย
วันนี้งงๆมึนๆเลยครับ เหมือนชีวิตมันปกติแบบผิดปกติ(?) เหมือนเจอเรื่องมาเยอะๆแล้วก็ราบเรียบซะงั้น ต่อไปจะมีคลื่นลูกใหญ่ซัดใส่กูอีกป่าววะเนี่ย
“พี่ตี๋ วันนี้ว่างหรือเปล่า”
ไอ้น้องปิ๊กมันเดินมาหาครับ ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเดอะตี๋แอนด์เดอะแก็งค์(โต๊ะประจำครับ)ใต้ตึกคณะครับ ผมก็พยักหน้าให้มัน
“โอ้ย เดี๋ยวนี้ไอ้ตี๋คิวทอง ตามหาตัวกันให้ควั่ก วันก่อนก็มีไอ้หัวแหลมแว่นแดงมาหา วันนี้ก็น้องมาหา อะไรมึงจะฟีโรโมนกระจุยกระจายขนาดนี้วะ” ไอ้กล้วยแม่งบ่น เดี๋ยวปั๊ดเอารองเท้ายัดปากหรอก
“หยุดเห่าเลยมึง”
ไอ้โจ๋แม่งนั่งหัวปั่นกับรายงาน สมน้ำหน้า เล่นวินนิ่งดึกดื่นมาหลับในคาบ เจอจารย์เม้งแตกแถมรายงานให้ทำครับ สรุปเนื้อหาทั้งหมดในคาบ แล้วแม่งได้ฟังที่ไหน ลำบากกูอีก(กูก็ไม่ได้ฟัง ฮ่วย ช่วยมึงบ่ได้หว่ะ)
“เออ ว่าง ไมอ้ะ”
“พี่ฟินก็ว่าง ผมเลยจะชวนไปเลี้ยงสาย”
“เออๆ ไปดิ กินไรอ้ะ”
“เดี๋ยวผมโทรตามพี่ฟินก่อน”
ดีมาก กูจะได้ประหยัดค่าโทร ฮ่าๆๆ
ตอนนี้มือถือผมใหม่เอี่ยมอ่อง (นับเฉพาะตอนมาอยู่กับผม) เพื่อนๆทำปากเป็นรูปตัวโอกันใหญ่ตอนเห็น ผมไม่เคยขี้อวดครับ แค่วันนี้กูนั่งกดยิกๆๆเล่นเกมทั้งวันจนชาวบ้านส่ายหน้าเลยครับ เห็นไหมครับว่าผมเป็นคนเจียมบอดี้ขนาดไหน (หรอวะ)
การจะตามหาตัวไอ้พี่ฟินนี้หาไม่ยากครับ เพื่อนมันมีรายทาง เดินเข้าไปถามเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอมันเอง วันนี้ก็เหมือนเคยครับ หน้ามันเลอะสีมาเชียว เห็นพวกผมก็โบกมือเย้วๆเลย “เฮ้ย ทางนี้โว้ย” เออ กูกำลังเดินไป อย่าเสียงดังได้ไหมวะ ชอบทำกูอายอยู่เรื่อย พี่ใครวะแม่ง (พี่กูเอง) “อย่าตะโกนได้ไหมวะ มันอาย” ผมตะโกนตอบไป ดังกลบเสียงไอ้ฟินเลยครับ เอาซี่ กูน้องมึงทำไมกูจะมึนเหมือนมึงไม่ได้วะ
“พอเหอะพี่ ผมอาย”
ไอ้น้องปิ๊กดูท่ามันลูกผู้ดีครับ รับกิริยามารยาทพวกผมไม่ค่อยได้ พอถึงตัวไอ้พี่ฟินที่กำลังปั่นงานสุดแรงเกิด มันก็ยื่นทิชชู่ให้พี่แกเช็ด แต่คงจะเป็นเวรกรรมแต่ปางเก่าครับ แทนที่สีมันจะเลือนกลับเปื้อนเป็นรอยยาวแทน
ผมสะกิดไม่ให้ไอ้ปิ๊กพูดครับ มันก็กลั้นหัวเราะ ไอ้พี่ฟินหนวดแมวยังไม่รู้ตัว
“เออ มึงจะกินไร รอกูแปปนึงดิ๊ เดี๋ยวกูเก็บของก่อน”
“เอ้าพี่ ถามผมแล้วเดินหนีซะงั้น”
“ก็ให้พวกมึงคิดไง”
แล้วก็จบที่หมูกระทะสิ้นคิดเหมือนเดิม เมากันไปครับ งานนี้ไอ้พี่ฟินเลี้ยงเต็มที่ เห็นว่าพึ่งได้บอลมาหลายพันอยู่ กว่าจะกลับก็เมากรึ่มๆครับ กลับเองไม่ไหวให้ไอ้ปิ๊กมันขับมอไซค์พาผมกลับบ้าน ผมก็ชี้ทางแม่งมั่วๆไปครับ แทนที่สิบนาทีถึงเลยกลายเป็นครึ่งชั่วโมง
ไอ้น้องปิ๊กมันก็ใจดีแบกผมขึ้นชั้นสองครับ ม้าลงมาเปิดประตูก็บ่นใหญ่เลย มองไปรอบๆ เออดี ป๊าคนที่สองกูไม่อยู่ ไม่งั้นมีหวังโดนสองต่อ
“ไอ้ปิ๊ก มึงนอนนี่เลยดิวะ”
“ไม่อ้ะ ผมกลับบ้านเลยดีกว่า”
“เออ ไปเลยไอ้น้องรหัสเวร” กูเมาครับ ปล่อยกูนอนพื้นนี่แหละจะได้ไม่เผลออ้วกใส่เตียง มันจับผมนอนลงบนเตียงครับ ผมก็ดิ้นๆจะลงไปนอนพื้น แต่แม่งไม่ยอมปล่อยกูไปสักที ตอนนี้ผมเมาเหมือนมาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยครับ แต่ความจริงผมรู้สึกตัว แม้จะน้อยกว่าปกติก็เหอะ
???
อะไรวะ งูเหลือมรัดกูเหรอ ทำไมกูรู้สึกเหมือนถูกรัดแน่นเลยวะ
“ไอ้พี่ตี๋แม่งดื้อหว่ะ หึหึ”
ไอ้ปิ๊กมันกอดผมครับ...
แล้วมันก็สูดหัวผมดังฟืดเลยครับ แม่งกระซิบเรียกชื่อผมหลายรอบ เออ กูรู้ กูชื่อตี๋ มึงจะบอกทำไมบ่อยๆวะ
ผมตกใจครับที่มันทำแบบนี้กับผม แต่ตกใจแป๊ปเดียวก็รู้สึกอยากอ้วกครับ มันก็รีบแบกผมลงชั้นสอง (เวรกรรมของคนมีห้องน้ำชั้นล่าง)ให้ไปอ้วก แบบบุฟเฟต์ตามใจผม
ผมกอดชักโครกแล้วคิดว่า
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมอ้วกถูกที่และถูกเวลาจริงๆวะ
...............................................
.........................................
[Coin8 : complete]
[14.11.54]
ทำใจร้ายใส่นักอ่านไม่ได้อ่ะ กะจะเก็บไว้ซักหน่อย พอเห็นมาขอกันก็เลยลง
จะใจเเข็งๆๆๆๆๆ
ขอบคุณที่ชอบ ขอบคุณที่อ่านนคัฟฟฟฟ
ปล. พันสี่แล้ว เย้ๆ
ปล2.ตอนสุดท้ายของวันนี้ ห้ามขอเพิ่มนะเออ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
