Coin 9.1
“เมื่อคืนกูโทรไป”
“ห้ะ”
ปวดหัวหว่ะ ตอนนี้มานั่งปวดหัวอยู่ที่ร้านครับ คนกำลังขวักไขว่เลย พี่สากับม้าทำงานเหมือนออกรบ แต่ลูกกตัญญูมานั่งหน้ามึนอยู่หน้าร้านครับ เมาค้าง ปวดลูกกะตา
เมื่อคืนเฮียไม่กลับบ้าน ไม่เห็นยังเช้า โทรไปหาก็ไม่ติด แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นในตอนนี้ครับ
ไอ้พี่หมอก
“กูโทรไปหา แล้วมีคนรับสาย แต่ไม่ใช่มึง”
“อ่อ เมื่อวานไปเลี้ยงสาย”
“เดี๋ยวนี้มีเงินแล้วเรอะ”
ส่งตีนไปตามสายได้ป่าววะ ฮึ่ย อยากเตะปากมันจริงๆ
“ไม่อ้ะ พี่ฟินเลี้ยง”
ไอ้พี่ฟินคนที่มึงบอกไม่รู้จักแล้วทำกูหน้าแตกไง คนนั้นอ้ะ
“เออ อย่าให้กูรู้นะ”
“ห้ะ รู้ไรอ้ะ”
“ว่ามึงมีชู้”
“เฮ้ย! จะไปมีชู้ได้ไง” ก็กูยังไม่มีภรรยาเลยอ้ะ เฮ้ย! นั่นไม่ใช่ประเด็น
“พี่ มีแต่น้องกับพี่รหัสผม คนไหนชู้ผมบอกมาดิ”
เรื่องไอ้ปิ๊กเมื่อวานจะโดนฝังไปพร้อมกับผมครับ ฟันเฟริม์
“กูบอกอย่าให้มี หรือมึงมีแล้วจริงๆ”
“แล้วทำไมผมจะมีชู้ไม่ได้วะ โอ้ย นี่กูเถียงเรื่องอะไรกันอยู่วะเนี่ย พี่ สายผมตัวผู้หมดทั้งสายเลยนะเว้ย”
“หรือมึงจะบอกว่ามีผู้หญิงด้วย กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร”
ไอ้ควายเผือก! รูปประโยคกูตรงไหนที่บอกมึงว่ากูคบชู้ว่า ช่องไฟเรอะ!
“เฮ้ย พูดจาไม่รู้เรื่องหว่ะ แค่นี้นะ” เหมือนเมียหลวงโทรจิกแต่เช้าเลยครับ ไอ้ที่ปวดหัวตอนนี้ปวดหนักเหมือนมะเร็งกินสมองเลยครับ ไอ้คนรอบตัวกูนี่พูดจาไม่รู้เรื่องจริงๆนะเนี่ย
ที่ตัวมึงเองยังไปกับคนอื่นเลย
หรือมันมีธุระวะ? แล้วธุระอะไร?
อืม ปัญหาโลกแตก วาระแห่งชาติ
“.......”
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
วันนี้มันโผล่มาแต่เสียงแต่มันก็นัดแนะไว้แล้วครับว่าตอนกลางวันผมต้องไปกินกับมัน ผมแอบไปอัพสมุดบัญชีที่มันให้มา เห้ย แม่ง เกือบห้าหมื่น มึงให้กูมาทำไมเยอะแยะวะ มันโอนรวดเดียวเลยครับ ผมรีบเบิกวิ่งหน้าตั้งไปให้ม้าแล้วเผ่นออกมาเลยครับ กลัวม้าถาม (ตอนนี้ม้าขายโจ้ก ผละออกจากตำแหน่งไม่ได้ครับ)
คิดไปคิดมา ผมได้มาจากมันจะเกือบแสนแล้วนะครับ นี่แค่สามสี่วัน
โลกนี้ไม่มีของฟรี ทุกอย่างย่อมมีสิ่งแลกเปลี่ยน เพียงแต่ตอนนี้ผมยังไม่รู้ชัดว่าสิ่งที่มันต้องการตอนนี้คืออะไร
ตัวผม?
ใจผม?
บ้าน่า นี่มันนิยายน้ำเน่าหรอไง ถึงจะได้มาหวังจากคนจนๆที่มันไม่มีอะไรเลยจากตัวผม
หรือมันจะหลอกกูไปขายวะ ยิ่งหล่อๆอยู่? ต้องระวังตัวเองแล้วนะเนี่ย
ผมก็ใช้ชีวิตวันนี้ตามปกติแล้วก็เข้านอน เย้ย! เร็วไปไหม ผมจะข้ามช่วงที่มันน่าเบื่อแล้วไปอยู่ในช่วงที่ผมเจอกับไอ้พี่หมอกเลยแล้วกันนะครับ (ข้ามเรื่องที่ว่าไอ้โจ๋กำลังอกหักจากสาว แล้วก็ไอ้น้องอุกกี้แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารักที่แก้มไอ้กล้วยไปเลยนะครับ ผมรู้มันน่าเบื่อสุดๆ)
วันนี้มันก็ยังอยู่กับเดอะก๊วนมันครับ ผมเข้าไปถึงก็ยกมือไหว้เป็นส.ส. ไอ้พี่บอล(จำได้แล้วโว้ย)ก็ทักผมก่อนเลยครับ
“อ้าว น้องตี๋ มาทำอะไรครับ?”
“เอ่อ มากินข้าวครับ”
กูมาโรงอาหาร ไม่มากินข้าวแล้วมาให้ควายถามหรอไงวะ?
“มานั่งกับพี่มา” ไอ้พี่บอลกวักเป็นนางกวักเลยครับ ผมหันไปมองไอ้พี่หมอกก่อนครับ มันนั่งทำหน้ามึนดูหงุดหงิดๆอยู่ข้างผู้หญิงคนนึงที่ผมไม่รู้จัก(อีกแล้วหว่ะ) เออ ผู้หญิงคนนั้นป้อนมันด้วยวะ กูอยากได้บ้างๆๆ (เดี๋ยว ไม่ได้แปลว่าผมอยากป้อนมันนะ ผมอยากโดนป้อนบ้าง เดี๋ยวคุณๆท่านๆจะเข้าใจผิดกัน) แต่ดูเหมือนมันไม่เห็นผมครับ
สโลแกนไม่มั่วแต่ทั่วถึงใช้ได้กับมันจริงๆครับ มันค่อนข้างดังในมหาลัยครับ แต่ผมไม่รู้ ข่าวบนอินเตอร์เนทไปไม่ถึงบนดอยที่ผมอยู่อ่ะ ฮ่าๆๆ ถึงจะมีไอโฟนแต่ อ้ะ อ้ะ เสียใจด้วย ในมือถือมีเงินแค่สิบบาทไว้ยิง โปรโมชั่นน้านนาน เคยใช้กันไหมครับ? (เติมครั้งเดียวอยู่เป็นปี)
กว่าไอ้พี่หมอกจะรู้ว่าผมมานั่งด้วยก็ตอนผมกินเสร็จแล้วครับ ผมนั่งกินเงียบๆเจี๊ยมเจี๋ยม มากินก็เพราะมันบอกให้มา แต่ถึงเวลาเสือกไม่เห็นกูซะงั้น พอมันหันมาผมรู้สึกเหมือนมันพูดคำว่า “อ๊ะ” ในใจเลยครับ (หน้ามันบอก)
“มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
พูดจาสุภาพข้ามหัวเพื่อนนับสิบ เพื่อนๆแม่งเงียบมองหน้ากันเลิ่กลั่กเลยครับ ไม่รู้มันพูดกับใคร ก่อนทุกคนจะย้ายสายตามาทาง....พระเอกอย่างกูเอง
“อะไรวะไอ้หมอก มึงไม่เห็นน้องเขาได้ไงวะ มานั่งกินข้าวกับกูจนจะหมดจานแล้ว”
เดี๋ยว ไอ้พี่บอล กูไม่ได้พิศวาสอยากกินข้าวข้างๆมึงเลยนะ ที่กูนั่งข้างมึงเพราะมันไม่มีที่แล้วมึงก็กวักมือเรียกกูต่างหาก
“กูถามมึงหรอไอ้สัด”
ทุกคนเงียบหนักกว่าเดิมอีกครับ ไอ้พี่บอลดูเหมือนจะสนิทกับมันมากเลยนะครับ รีบต่อปากต่อคำเลย ผมเห็นคนอื่นก้มหน้าศึกษาการเรียงตัวของเม็ดข้าวในจานกันแล้วครับ
“อะไรวะ กูตอบดีๆนะเว้ย”
“ตอบดีๆเหี้ยไร มึงกวนตีนกู”
“แม่ง เมนส์ไอ้หมอกไม่มาวะ” ผมแอบขำครับ พี่คนไหนไม่รู้กระซิบเบาๆแต่ผมได้ยินครับ
“ไอ้ตี๋ ใครให้มีงไปนั่งตรงนั้น ทำไมไม่มานั่งข้างกู”
“ก็ข้างตัวพี่มันว่างป่ะหล่ะ ให้ผมนั่งพื้นเลยหรอไง”
กูจะได้หาพร็อพมา พวกพัดพวกเสื่อ มาพัดให้มึง ไอ้คุณชาย
“แล้วทำไมไม่เดินมาหากู”
“เอ้า ผมจะรู้ไหมอ้ะ”
กูจะไปรู้ไหมวะว่ามึงต้องการแบบไหน ถ้ากูตรัสรู้เองได้ป่านนี้กูเขียนคัมภีร์ใหม่เองแล้ว
มันตบโต๊ะดังปังเลยครับ ซ้อมไอ้พี่คนที่นั่งข้างๆไอ้พี่หมอกกระเด็นฟิ้วไป แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นครับอีกนั่นแหละครับ มันเดินตรงเข้ามาหาผมที่ได้แต่มองซ้ายมองขวาหาทางรอด เวรหล่ะ แม่งหน้าตาฆาตกรเลยหว่ะ เอาไงดีวะ
“มานี่กับกู”
“โอ้ย! พี่อย่ากระชากดิวะ ผมมีขา เดี๋ยวเดินตามไปเอง”
อ้าว แล้วกูจะไม่คิดหนีเลยหรอวะ
ไม่ดีกว่าครับ ขืนหนีตอนนี้ได้กินตีนเป็นของหวานปิดท้ายมื้อกลางวันพอดี
ทำไมพระเอกนิยายทุกเรื่องแม่งต้องรุนแรงด้วยครับ เคยสนใจเพื่อนรวมฉากที่เด่นกว่าพระเอกอย่างผมไหม? โมโหก็หัดควบคุมกันหน่อยสิครับ มึงโตเป็นควายป่านนี้ยังคุมตัวเองกันไม่ได้เลยหรอ
“ใจเย็นๆพี่ มีไรคุยกันดีๆ อย่าขี้โมโห แก่เร็วนะโว้ย”
“....”
เวร มุขกูไม่ขำหรอวะ
นอกจากไม่ขำ ยังทำให้อนาบริเวณนั้นเงียบกริบอย่างฉับพลัน
ใบไม้ปลิวมาหล่นแทบเท้าไอ้หมอก แล้วก็โดนมันเหยียบคลอโรฟิลล์กระจาย บรึ๋ย โชคดีที่ใต้ตีนมันเป็นใบไม้ ไม่ใช่กู
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา”
“ผมบอกพี่ไปแล้วว่าผมไปกินเลี้ยงสายรหัส ไม่มีอะไรจริงๆ”
ทำไมกูต้องมารายงานมึงด้วยวะ ขนาดเฮียกูยังไม่บอกเลย
ผมไม่ได้หงุดหงิดอะไรครับ ถ้าผมหงุดหงิดอีกก็จะยิ่งเป็นการทะเลาะกันใหญ่โต
“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่นั่งกับกู”
ซีรีบรัมมึงเสื่อมใช่ไหม กูพึ่งพูดไปไม่ถึงห้านาทีเลยนะ
“ที่มันไม่ว่าง แล้วพี่บอลก็ชวนไปนั่งด้วย แค่นี้อ้ะ”
“......”
อย่าเงียบดิ วังเวงอย่างกับป่าช้า
ไอ้ตอนเดินมาก็เห็นนักศึกษาเดินกันขวักไขว่ ตอนนี้มันไปก่อม็อปที่ไหนกันหมด ทำไมปล่อยผมอยู่กับไอ้พี่หมอกสองต่อสองแบบนี้วะ
“เอางี้ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าผมผิดอะไร แต่ผมอยากให้พี่ใจเย็นๆ พี่บอลก็ไม่ได้ผิดเพราะพี่บอลไม่ได้ทำอะไรผม แล้วก็ไม่ได้ไปตบหน้าพี่อะไรด้วย”
“มันกวนตีนกู”
“ผมก็กวนตีนพี่ ไม่เห็นพี่จะด่า”
“มันเพื่อนกู แต่มึงไม่ใช่”
“แล้วผมเป็นอะไร”
ฟิ้วววว
ใบไม้ร่วงอีกกองก็ยังไม่ได้คำตอบ มันเงียบ ผมเงียบ มันเงียบ ผมเงียบ สลับไปมาอย่างนี้
“เออ แล้วผมจะถามทำไมวะ เอาเป็นว่าผมกินอิ่มแล้ว ผมไปเรียนต่อดีกว่า”
“เย็นนี้รอกูด้วย”
“พี่โทรมาแล้วกัน ไปขอโทษพี่บอลด้วยอ้ะ”
“กูไม่รับปาก”
ผมพยักหน้ามันก็เดินหันหลังไปเลยครับ
ไปถามพี่บอลทีหลังว่าไอ้พี่หมอกมาขอโทษพี่เขาหรือเปล่า รู้ไหมครับ ว่าพี่บอลบอกว่าพี่หมอกพูดว่าไร
พี่หมอกพูดว่า “ความผิดมึงต่างหาก ไอ้สัด”
เอวังด้วยประการฉะนี้...
...................................................
.................................
มันนั่งรอผมครับ ไม่ต้องทำหน้าเหลือเชื่อ เพราะข้างๆมันก็มีผู้หญิงนั่งประกบอยู่สองนาง
ผมเดินเข้าไปไม่พูดอะไร รอมันเห็นเอง แต่มันก็ดูจะไม่ได้สนใจใครเลยครับ ผู้หญิงสองคนข้างๆก็พูดข้ามหัวไอ้หมอกกันไป ทักมันดีกว่า เดี๋ยวมันโวยวายใส่ผมอีก
“พี่หมอก”
“อ้าว มาไม่ทัก”
เมื่อกี้กูเห่า บรู้วววว
“ผมไปก่อนนะครับ”
พูดกับสาวๆ เพราะเชียว สาวๆเลยทำตาละห้อยโบกมือลาตามมาครับ
บีเอ็มคันเดิม เที่ยวกับมันกลายเป็นงานของผมแล้วครับ
“อยากไปไหน”
“กลับบ้าน”
มันหันมามองหน้าผม ผมเลยหดคอหนีเลยครับ
“วันนี้แถวบ้านมีงานวัดอ้ะ”
“กูไม่ไป ร้อน”
“เห้ย ความจริงตอนกลางคืนอากาศดีมากเลยนะ”
“กูบอกว่าไม่ก็ไม่เองวะ”
คอหมอลำเซ็ง!
“ผมอยากไปอ้ะ”
หลังจากเงียบสักพักก็พูดครับ ผมว่าจริงๆแล้วไอ้พี่หมอกใจดีครับ อ้อนมันดีๆมันน่าจะให้
“หมอลำร้องเพลงมันส์หยด มีเกมปาเป้า โคโยตี้ก็มีนะพี่”
“คิดว่ากูสนใจหรอ”
เงียบกริบ
“พี่ไม่เบื่อหรอ อยู่แต่ห้องอ้ะ”
กูเบื่อ!
เบื่องูหลาม แม่งรัดกูทั้งคืน
รถมันก็ขับไปเรื่อยๆหน่ะครับ อีกนิดเดียวก็จะถึงคอนโดมันแล้ว ท้องฟ้ายังไม่มืดเลยครับ เบื่อแย่เลยครับ เหลืออีกตั้งหลายชั่วโมง
“คืนนี้กูจะไปผับ นัดเพื่อนไว้”
“แล้วผมอ้ะ”
“มึงก็ไปกับกู”
“ใส่ชุดนักศึกษาได้ใช่ไหม ผมไม่ได้เอาชุดมาอ้ะ” เดี๋ยวนี้เริ่มเอาชุดนอนมาทิ้งที่ห้องไอ้พี่หมอกแล้วครับ ประปราย เสื้อกล้ามเหี่ยวๆ กางเกงบอลยานๆนั่นแหละครับ ไอ้เฮียเปิดตู้มาคงตกใจอยู่ ผมขนเสื้อผ้ามันออกมาไม่บอกกล่าวครับ
“เอาเสื้อกูไปใส่ คุ้ยในตู้เอา”
ผมเลือกเสื้อเชิ้ตลายกราฟฟิตี้สีดำออกมาตัวหนึ่งครับ พอดีตัวมันแต่ผมใส่แล้วหลวมๆครับ เอ่อ ผมมันผอมครับ แถมยังเตี้ยกว่ามันนิดเดียว แขนเสื้อมันเลยศอกผมมาอีกครับ คุ้ยเจอกางเกงม.ปลายสีน้ำเงินของมันเลยหยิบมาใส่ซะเลย วะฮ่าฮ่า
“เอ้า ไอ้เด็กมัธยม ใส่แบบนี้เขาจะให้เข้าไหม”
มันยืนขำ ขำไรวะ
“กูนึกว่าเด็กม.ปลาย”
“ตี๋หน้าเด็กอ้ะดิ ฮ่าฮ่า”
“เปล่า กูจะหมายความว่ามึงเตี้ย”
เดี๊ยะๆ เจอตีนเด็กม.ปลาย
มันก็ใส่เสื้อคล้ายๆกันแต่ใส่กางเกงเด็ปครับ เด็ปเป็นกางเกงที่ฆ่าผมมากครับ เคยยืมไอ้โจ๋มาใส่ ขาโคตรสั้น! หย่าขาดตลอดการณ์
ไอ้ผับนี้มันอยู่แถวทองหล่อครับ คนโคตรเยอะ! ผมเดินอุดหูตามหลังไอ้พี่หมอกไป ให้มันตะกรุยทางให้ครับ ไม่งั้นกว่าจะเดินได้ที คลื่นมนุษย์ซัดออกอ่าวไทยครับ
คราวนี้ไม่ใช่ไอ้แก็งค์เดิมที่เห็นประจำที่คณะครับ เป็นกลุ่มที่ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่ละคนก็ดูหล่อๆกันทั้งนั้นครับ แถมยังดูมีกะตังกันทุกคน ผมติดหนึบไอ้พี่หมอกเลยครับ
“พี่ ใครวะ”
“พ่อแม่กูมั้ง เพื่อนสิ”
“หวัดดีค้าบ พ่อพี่หมอก แม่พี่หมอก”
ไอ้พี่หมอกแม่งผลักหัวผมอีกแล้ว แต่มันไม่ผลักแรงเหมือนไอ้เคิ่ลครับ พวกนั้นแม่งบ้าพลัง
“อ้าว มาแล้วหรอวะไอ้หมอก”
มันพยักหน้าให้แล้วนั่ง เหลือที่อีกนิดหน่อยที่ขอบโซฟา มันก็มองผมครับว่าทำไมผมไม่นั่ง
มึงเหลือที่ให้กูแค่นี้อ้ะนะ
“มองหน้า มีอะไร”
“ผมนั่งไหนอ้ะพี่”
มันมองไปที่ข้างตัวครับ แม่งกวนตีนดีจริงๆ สุดท้ายก็ต้องไปนั่งเบียดกับมันครับ
“เห้ยพี่ ผมอยากกินเหล้าอ้ะ”
“ไม่ให้”
“พี่หมอก นี่ผับนะโว้ยไม่ใช่โรงเรียนอนุบาล ให้ผมมากินนมกินน้ำส้ม ไม่เอานะ”
“มึงลองกินซักคำสิ แล้วกูจะทำให้มึงไม่กล้ากินอีกเลย”
“.....”
เงียบเลยครับ รู้ไหมครับมันสั่งอะไรให้ผมหลังจากที่ผมบอกว่าจะไม่กินนมกับน้ำส้ม
มันสั่งน้ำเปล่าครับ
พี่รู้จักเป๊ปซี่ไหมครับ สไปรค์ โค้ก อะไรแบบนี้ พี่เคยเห็นหรือเปล่าครับ
ผมก็นั่งเงียบๆกับแก้วน้ำเปล่าหล่ะครับ ไม่รู้จะพูดอะไร มันเองก็เงียบเหมือนกัน ไอ้นี่มันแปลกนะครับ ออกมาสังสรรค์กับเพื่อนดั๊นกลายร่างเป็นพระพุทธรูปซะงั้น ผมนั่งจนเมื่อยเลยแอบเนียนพิงมันซะเลย
“เมื่อยหรอ”
“นั่งอยู่ครึ่งก้นอ้ะ”
มันก็เหยิบๆให้อีกหน่อยนึงอย่างเมตตา ประมาณสามเซนต์
“พี่ ถ้าก้นผมกว้างสามเซนต์มันจะพอดีเลยอ้ะ โชคร้ายที่มันไม่ใช่”
“เออ กูเขยิบมากกว่านี้กูก็นั่งตักเพื่อนกูแล้ว” ผมชะโงกหน้าดู เออ จริงวะ
นั่งฟังเพลง(ที่ฟังไม่ออก)ไปอีกสักพัก ไอ้หมอกก็เริ่มหันไปคุยกับเพื่อนๆแล้วครับ ผมมองออกไปตรงฟลอร์คนออกมาเต้นเต็มเลยอ้ะ เห็นแล้วอยากเต้นบ้าง เคยเต้นแต่หน้าเวทีหมอลำ พอจะใช้รวมกันได้ไหมวะ
“พี่ ผมอยากเต้นอ้ะ”
“ยืนเต้นตรงนี้ ที่อื่นไม่ให้”
“เห้ย เต้นตรงนี้ก็โคตรตลกเลยดี” โซนนี้มันเป็นโซนที่เขาจะนั่งดริ้งก์กันครับ ไม่มีใครบ้าลุกขึ้นมาเต้นหรอก
“ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป”
ไอ้หมอกแม่งเนี้ยนเนียน เอามือพาดโซฟา แขนมันเลยกลายเป็นโอบผมอยู่ครับ ผมก็พิงมันซะเต็มที่นั่งกินน้ำเปล่าไป ได้กลิ่นเหล้าลอยออกมาจากแก้วที่มันถือแล้ว..น้ำลายไหล
มันเห็นผมมองครับ มันก็เลื่อนแก้วไปทางซ้าย ผมมองตาม เลื่อนไปทางขวา ผมก็หันขวาบ้าง มันก็เลยยกดื่มเลยครับ เห็นเลยว่ามันกลืนลงคออึกๆ ตามันก็ยังมองผมอยู่แต่ผมไม่สนใจครับ
พอมันลดแก้วลง มันก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ ผมได้กลิ่นเหล้าชัดจากตัวมันเลยครับ
“อยากกินหรอ”
“อือ”
“อ้าปาก”
“พี่จะจูบผมหรอไง มุขโบราณหว่ะ”
มันทำหน้าเซ็งเลยครับ
“ใครได้มึงไปเป็นแฟนปวดหัวตาย แม่งไม่โรแมนติคเลย”
“อ้าว พี่จะโรแมนติคหรอ ส่งซิกซ์บอกผมก่อนดี พี่ไม่บอกผมไม่รู้อ้ะ”
มันยิ้มมุมปากครับ โคตรเท่
“ผมขอแก้วนึงดิ”
“ไม่ให้ คำตอบเดิม ถามใหม่ กูก็มีแต่จะตอบแบบนี้”
“นะ”
“ไม่”
“นะ นะ นะ”
“ไม่”
“พี่หมอก นะ ผมขอแก้วนึง พี่ไม่สงสารผมหรอ มาถึงที่นี่ได้กินแต่น้ำเปล่า แล้วอีกอย่าง พี่กินมาก เมา แล้วใครจะขับรถกลับ ผมขับบีเอ็มไม่เป็นนะพี่” ขับเป็นแต่กระบะหว่ะ ขับรถแพงผมเสียวไปเฉี่ยวชน เสียหายหลายแสน
นี่กูชักแม่น้ำมาหมดทั้งประเทศแล้วนะ มึงให้กูเหอะ
“ให้แก้วเดียว”
“เยส”
“ห้ามขอเพิ่ม”
“ครับ”
ยิ้มหน้าบ้านครับ มันเทให้ผมแก้วนึงแล้วมันก็นั่งมองจนผมกินหมด เสร็จแล้วก็ยื่นแก้วน้ำเปล่าให้เหมือนเดิม ผมว่ามันคอแข็งครับ เห็นกินเอากินเอา ผมนี่กลางๆ กินมากๆก็เมาครับ
แต่แบบ .. แก้วเดียวเองนะเนี่ย
“พี่...ผม”
“ไหนมึงบอกกูแก้วเดียว”
อ่านใจกูออกหรอ!
“นะๆ ผมกินตอนอยู่กับพี่ไม่ดีหรอ ผมกินกับคนอื่นก็เห็นพี่โวยวาย”
มันเงียบครับ แม่งกูนี่ฉลาดจริงๆ เล่นมันตรงจุด
โถ่ ไอ้พี่หมอก กูจับทางมึงได้มึงก็เป็นลูกไก่ในกำมือกูละว้า วะฮ่าฮ่า
..........................
.................
[Coin 9.1 : complete]
[14.11.54]
ตอนนี้ยาวจริงอะไรจริง
ยังไม่จบ มีอีกครึ่งหนึ่งเดี๋ยวเอามาลง
ไอ้เรื่องอัพเร็วอย่าพึ่งดีใจนะคะ มีเหตุผล (
) แต่เค้ายังไม่กล้าบอกอ้ะ
แบบว่ากลัวโดน..แบบนี้
ขอบคุณที่รักน้องตี๋กับไอ้พี่หมอกนะคัฟ ยังรักคนอ่านเหมือนเดิมฮับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
