Coin 11
“มึงอยู่ไหน”
“อยู่บ้านอ้ะ”
“เดี๋ยวกูไปรับ”
“ห้ะ? จะไปไหนอ้ะ”
“เดี๋ยวมึงก็รู้”
แล้วก็วางสายไป
อะไรว่า มิสเตอร์ปริศนา มึงโทรมาบอกกูแค่นี้
รอไม่นาน ไอ้รถบีเอ็มสีดำก็มาจอดหน้าบ้านครับ ตอนนี้เริ่มจะมืดหน่อยๆ ม้ากำลังดูทีวีส่วนเฮียมันล้างจานอยู่หลังบ้าน
“ม้า เพื่อนมารับ ตี๋ไปเที่ยวกับเพื่อนนะ”
“โซ่ยตี้จะกลับบ้านหรือเปล่า”
“ไม่แน่ใจอ้ะ”
ม้าเงียบไม่ได้ตอบอะไรครับ ผมก็เลยเดินไปบอกเฮียแทน
“เฮีย ตี๋ไปนะ”
“ไปไหนวะ”
“เพื่อนมารับ”
“....เดี๋ยวกูเดินไปส่ง”
“ห้ะ ส่งไร”
“ส่งมึงที่หน้าบ้านนี้แหละ ไป” มันปิดน้ำ เช็ดมือเข้ากับเสื้อ กูเจอแล้วสาเหตุเสื้อขึ้นรา มึงนี่เอง
มันเดินออกมาส่งถึงประตูรั้วจริงๆด้วย พอดีกับที่ไอ้หมอกมันออกมาสูบบุหรี่ ผมเพิ่งเคยเห็นมันสูบครับ
ไอ้เฮียจ้องหน้าไอ้หมอก เหมือนที่ไอ้หมอกแม่งจ้องหน้าเฮีย ผมนึกถึงสำนวนเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้เลยครับ ไอ้เฮียจ้องเขม็งเลย
“มึงจะมาส่งน้องกูกี่โมง”
“กูไม่รู้ บางทีมันอาจจะค้างกับกู”
“ไอ้ตี๋ มึงจะค้างกับมันเหรอ”
เวร โยนระเบิดให้กู
“มั้ง แหะ แหะ”
“ไม่ต้องมาแหะๆ เฮียโทรไปรับสายด้วย”
“เออน่า”
เฮียแม่งจ้องจนกระทั่งผมเข้าไปนั่งในรถเลยครับ ไอ้หมอกมันยืนสูบอีกสักพักก็บี้บุหรี่ทิ้งก่อนจะเข้ามาในรถ มันเลยเปิดหน้าต่างหน่อยๆให้กลิ่นได้ออกไปบ้าง
“จะพาไปไหนอ้ะ”
“ขับรถเล่น”
เออ บ้านรวยก็ผลาญน้ำมันเล่นเลยเนอะ
“เออ พี่หมอก ผมขอคืนอ้ะ”
มันปรายตามามอง ผมยื่นไอโฟนคืนมัน
“แล้วกูจะติดต่อมึงยังไง”
มันไม่สนจะรับคืน มือมันจับพวงมาลัยจริงๆแค่มือเดียว อีกมือมันเท้าไว้กับประตู
“ผมซื้อใหม่แล้ว”
ขาวดำเหมือนเดิม มือสอง ไปซื้อมาวันนี้ ให้ไอ้ปิ๊กมันพาไปร้านถูกๆ ความจริงไอ้ปิ๊กก็จะซื้อให้เหมือนกันครับ แต่ผมปฏิเสธไป เครื่องนี้ซื้อมาถูกมาก สามร้อยกว่าบาทเอง ผมเลยคิดว่าออกเองดีกว่า
“กูให้แล้ว มึงไม่เอาก็โยนทิ้งไป”
“งั้นผมเก็บไว้นะ”
“ทำไมไม่ใช้”
“ผมไม่กล้าใช้ เงินพี่หมอกให้ผมก็จะเก็บไว้”
“มึงกำลังปฏิเสธกู มึงเป็นอะไร”
ผมเริ่มรู้แล้วครับทำไมมันสูบบุหรี่
มันมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอยู่ในรถ ปกติรถมันจะเป็นกลิ่นมัน แต่กลิ่นน้ำหอมฉุนมาก ขนาดกลิ่นบุหรี่แรงๆยังมีกลิ่นน้ำหอมนี่แทรกขึ้นมาเลย
“ผมไม่ได้เป็นไรอ้ะ”
แม้แต่ตัวผมยังไม่รู้ตัวเองเลย ผมจะตอบมันยังไง
ตอนนี้ผมกำลังมึนๆ จริงๆผมไม่อยากเจอหน้ามันตอนนี้ครับ แต่ผมค้านไปมันก็คงไม่ฟัง ในเมื่อมันพูดคำไหนคำนั้น
ทั้งรถเงียบ ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงแต่มันก็กดปิดทิ้ง
“กูไม่อยากฟัง”
“.....”
“ไอ้ตี๋ มึงเป็นไรพูดมา กูไม่ชอบ”
“ผมไม่ได้เป็นไรอ้ะ”
“เออ ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร กูจะโง่เชื่อมึงแล้วกัน”
ผมหันไปมองหน้ามัน ผมไม่เข้าใจครับ
ไม่เข้าใจมันหลายๆอย่าง แม้จะพยายามเข้าใจ แต่บางครั้งก็ยังต้องงง ผมว่ามันเป็นคนที่มีหลายมุมในตัวเอง ที่มันมีผู้หญิงหลายคนแบบนี้ผมไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะนิสัยมันหรือว่าอะไร
แต่ผมว่าผมรู้สึกได้นะ
ว่ามันเหงา มันเหมือนเด็กครับ รอให้คนมาช่วย แต่มันก็หยิ่ง ไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือ
ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมเข้าไปช่วย ผมจะโดนมันปฏิเสธทิ้งเหมือนคนอื่นๆหรือเปล่า ผมเลยได้แต่ยืนมอง ไม่กล้าเดินหนี แต่ก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหา
ผมอธิบายความรู้สึกผมได้แบบนี้ แต่ความหมายจริงๆของมันคืออะไร ผมไม่รู้ และตอนนี้ผมก็คิดว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่ผมจะหาความหมายของมันด้วย
เฮ้อ เอาเป็นว่า ช่างมันก่อนเหอะเนอะ
ตอนนี้ผมมีความสุขดี แค่นี้ก็พอแล้ว
เวลามันก็น้อยลงด้วยผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้ เมื่อครบเส้นตายแล้ว ผมยังจะเจอกับมันอีกหรือเปล่า อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ผมตอบอะไรไม่ได้หรอกครับ
“หันมาดิ”
“หื้อ?” ผมก็หันไปหา ตอนนี้รถติดอยู่ มันเลยหันมามองผม
“กูไม่รู้ว่ามึงคิดไร แต่ก็อยากให้มึงทำใจให้สบายเวลาอยู่กับกู”
กูเครียดที่สุดก็ตอนอยู่กับมึงนี่แหละ ฮ่าๆๆ
“ดูคิ้วมึงดิ”
แม่งเอานิ้วโป้งมาดันหว่างคิ้วผม “จะกลายเป็นเส้นเดียวแล้ว”
กูขมวดคิ้วตอนไหนวะ
“ยิ้มดิ”
“...แฮ่”
ผมแยกคิ้วใส่มันก็ยิ้มมุมปาก ยิ้มของมันทำให้ผมยิ้มตาม
มันขยี้หัวผมแล้วก็ขับต่อ
ผมเปิดหน้าต่างให้มากขึ้น ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนครับ แต่รถไม่ค่อยมากแล้ว ไม่เหม็นกลิ่นท่อไอเสีย สองข้างทางตบแต่งไฟอย่างสวย คนเยอะด้วย เหมือนจะมีของกินเยอะดี
“พี่หมอก แวะหาของกินกัน”
“สกปรก”
“ซะที่ไหนล่ะ อร่อยจะตาย”
“.....”
“อย่าเด็กอนามัยไปเลยพี่ ไปกินกัน “
มันก็ไม่พูดอะไร แต่มันหาที่จอดแล้วครับ
โอ้โห นี่มันตลาดนัดของกินเลยนี่น่า คนเยอะ ผมหยุดแทบทุกร้าน มันเป็นทางฟุตบาทนี้แหละ ขายอยู่หน้าร้านอาหารอีกที เลือกไม่ถูกเลยครับ ตามร้านนี้โต๊ะจะเต็มหมดแทบทุกร้าน โอ้ย ดมแล้วหิว นี่พึ่งกินมาเองนะเนี่ย
กลิ่นไรไม่รู้หอมมากครับ ผมเดินตาม ไอ้พี่หมอกก็เดินหน้ามึนตามอยู่ข้างหลัง หาไอ้พี่หมอกง่ายครับ มันดูเด่นในผู้คนเยอะๆอยู่แล้ว แถมยังสูงอีกต่างหาก ตามทางที่เดินผ่านมาผมเห็นสายตาจับจ้องไปที่คนข้างหลังผมเยอะมาก (ทำไมไม่มองกูกันเลยวะ คนหล่อเซ็ง)
กลิ่นหมูปิ้งครับ ผมสั่งไปหกไม้ ไอ้พี่หมอกก็จ่ายให้ ป้าคนขายใจดีแถมให้ผมอีกไม้
ผมยื่นให้ไอ้พี่หมอกมันส่ายหัว ผมเลยกินเอง เออดี อร่อยหว่ะ
“อร่อยหรอวะ”
“อร่อยดิ โคตรอร่อยเลย หมูนุ้มนุ่ม”
“....”
อยากกินก็บอก อย่าเก็ก
มันไม่เอ่ยปากขอกินแน่ๆ เพราะมันพึ่งด่าไปเอง เรื่องสกปรกกับสารก่อมะเร็งอะไรของมันนี่แหละ มึงไปวิชาการที่อื่นเลย กูเด็กถาปัตย์ กูอยู่ได้ด้วยอารมณ์เว้ย ไม่ใช่เหตุผล
“อ้ะ”
“อะไร”
“อยากกินอ้ะดิ”
“ใครบอก”
“หน้าพี่หมอกบอกว่า โอ้ย กูอยากกิน”
มันทำหน้าตึง ผมก็ทำเป็นไม่เห็น แต่สุดท้ายมันก็รับไปกิน
“เป็นไง”
“งั้นๆ”
แต่มันก็ขออีกสองไม้ครับ
สุดท้ายเราก็หยุดเกือบทุกร้านที่ดูแล้วน่าสนใจ กว่าจะเดินพ้นแต่ละซอย นานมากครับ ร้านนี้กินของหวาน ไปร้านข้างหน้าก็กินของคาว สลับกันไป หลังๆไอ้พี่หมอกพัฒนา มีเดินเข้าไปซื้อเองด้วย แล้วเอามาแบ่งกัน
มันก็ออกให้ผมหมดตลอดทริป ผมก็ไม่ขัดศรัทธามันครับ
มากับผมหน่ะโชคดี ได้ของแถมเยอะ ผมรู้วิธีเอาชนะใจสาวรุ่นใหญ่ พูดเพราะๆชมเยอะๆ ของกินราคาพิเศษย่อมหนีไปไม่พ้นมือเราครับ
สุดท้ายก็มานั่งชิวๆกันตรงสะพาน ในมือผมกับมันก็กินไอติมกระทิกันคนละโคน ไอ้หมอกมันไม่รู้จะใส่หน้าอะไรบ้าง ท็อปปิ้งแบบนี้มันไม่เคยเห็นครับ พวกถั่วแดง ฟักทอง มันไม่เคยกินหรอก ผมเลยตัดปัญหา ไอติมกระทิเพียวๆนี่แหละ คนละอัน ง่ายดี
ลมเย็นมาก แต่ไม่แรงจนเกินไป ผมก็ชี้นู้นชี้นี้ พล่ามไปเรื่อยๆ ไอ้พี่หมอกก็มีหน้าที่ฟัง
“พี่เคยมาเที่ยวแบบนี้ป่ะ”
“ไม่เคย”
“ทำไมอ้ะ”
“คนรอบตัวไม่มีใครเที่ยวแบบนี้ ถ้าจะออกมาเดินเที่ยวก็ไปต่างประเทศกันเลยซะมากกว่า”
“โห ไฮโซเนาะ”
มันไม่ได้ตอบอะไรครับ มันกินหมดแล้ว ผมยังเหลืออีกนิดหน่อย
“จะกลับไปเลยไหม?”
“เดินเล่นก่อนไหม ผมว่าเย็นดี น่าเดิน”
มันก็พยักหน้า ปล่อยให้ผมเดินไปเรื่อยๆ ส่วนมันก็เดินตามอยู่ข้างหลัง ไม่ได้มีแค่พวกผมที่เดินเล่นแถวนี้ครับ คนไม่เยอะแต่ก็ไม่ได้น้อยวังเวง ไอ้พี่หมอกเดินเฉยๆในขณะที่ผมวิ่งไปมา ทำให้รู้สึกเหมือนมันพาหมามาเดินเล่นเลยหว่ะ
เข้าไปเดินข้างมันดีกว่า
“อะไร”
“เปล่า จะเดินด้วย”
“เออ”
เอียงคอมองมัน อยากถามหว่ะ
“พี่”
มันหันมามอง
“วันนี้ไปไหนมาอ้ะ”
“ไปเที่ยว”
“กับใครอ้ะ”
“สักคน”
“แล้ว....”
“กูก็เอากับเขาในรถ มึงได้กลิ่นน้ำหอมใช้ไหม?”
ผมพยักหน้า แม่งตรงซะ เล่นเอากูหมดซึ่งคำพูดเลย
กูมองพื้นดีกว่า แม่ง น่าสนใจกว่าหน้ามึงอีก
“ทำไม ไม่ชอบหรอ”
“เปล่า ทำไมผมต้องไม่ชอบด้วยอ้ะ”
“กูเห็นมึงทำหน้าไม่พอใจ”
“ยังไงวะ”
“แบบนี้ไง”
เห้ย! อย่าคิดจะจับตัวกูก็จับสิวะ ตกใจหมด
มันกอดไหล่ผม ผมเลยเดินเข้าไปชิดตัวมันให้มันกอดถนัดๆ
เพราะลมมั้งครับ ผมถึงได้กลิ่นมันชัด
ผมก็เอนหัวพิงกับแขนมัน อุ่นดี
ก็เดินกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องโน่นนี้ที่เห็น สุดท้ายก็ถึงรถ ดูเหมือนมันจะขับกลับคอนโดแต่ทางมันไม่ใช่ครับ
“นี่จะไปไหนอ้ะ”
“กลับบ้าน”
“เอ้า ไม่ใช่คอนโดหรอ”
“กูว่ามึงคงไม่อยากกลับคอนโดกูตอนนี้”
“ทำไมอ้ะ”
“ทีกลิ่นในรถมึงยังไม่ชอบ มึงอยากไปเห็นสภาพในห้องไหมหล่ะ กูให้แม่บ้านจัดการอยู่”
“......”
ทำไมฟังอะไรแบบนี้แล้วมันรู้สึกเซ็งๆครับ เหมือนบอลทีมที่เชียร์อยู่มันโดนยิงไปสามประตูตั้งแต่ครึ่งแรก
“พี่ อาทิตย์หน้าผมต้องไปเข้าค่ายรับน้องอ้ะ”
“กี่วัน”
“สามวัน”
“......ที่ไหน”
“ประจวบ”
พี่ปีสามจัด แต่พวกผมปีสองก็ต้องไปหมดครับ เราจะไปเฉลยสายรหัสที่นั่น จริงๆพี่ปีสามที่ไปก็พวกหลักๆ อย่างไอ้ฟินผมไม่รู้ว่ามันจะไปด้วยหรือเปล่า
ไม่ต้องเฉลยก็ได้มั้ง สายกูรู้กันหมดแล้ว
พูดถึงสายรหัสแล้วก็นึกถึงไอ้ปิ๊ก ดีลีทความทรงจำทำไงวะ ผมต้องกดที่ไหน
ผมเห็นรถเงียบก็เปิดเพลง เวร มีแต่เพลงช้า ตอนกลางคืนเปิดเพลงช้านี้กะฆ่าคนขับหรือเปล่า ผมยิ่งอิ่มๆอยู่ก็เลยหลับสิ ตื่นมาเป็นเบาะผมมันเอนลงเยอะเลยครับ สงสัยไอ้พี่หมอกปรับให้นอนสบายๆ
ตื่นมาตอนเห็นรถมันเคลื่อนเข้าไปในรั้วบ้าน
มันบ้านคนหรอวะเนี่ย!
คือ นึกออกว่ามันรวย แต่ไม่คิดว่าขนาดนี้อะ คือตอนนี้ถึงหน้าบ้านแล้วแต่ต้องขับเข้าไปอีก อีกสักประมาณห้าร้อยเมตรเลยครับกว่าจะถีงลานจอดรถมัน ไม่ต้องบอก บีเอ็มนี่คือรถที่ถูกที่สุดของบ้านมันแล้ว กูนับถือพวกคนรวยจริงๆหว่ะ แล้วเบนซ์จะซื้อซ้ำกันทำไมสองสามคัน
บ้านมันใหญ่มากๆๆๆๆครับ คือ ผมไม่กล้าออกจากรถเลย คอนโดนี่เป็นเศษเสี้ยวหนึ่งของห้องน้ำมันจริงๆ ไอ้พี่หมอกสะกิดผมให้ผมลงจากรถ ผมก็ปรับเบาะคืนแล้วเดินตามมันเลย กลัวหลงหง่ะ
ตอนนี้บ้านมันไม่ได้เปิดไฟไว้มาก เป็นแค่ไฟอ่อนๆ พื้นบ้านมันเป็นไม้ปาร์เกสีอ่อน ดูแล้วสบายตาแล้วยังทำให้บ้านเย็น ผมนึกว่าบ้านคนรวยจะทำพื้นเป็นหินอ่อนกันซะอีก (เคยเห็นในละคร ส่วนมากเป็นแบบนั้นอ้ะ) มองจากตรงนี้จะเห็นบันไดอยู่ทางริมขวามือครับ ด้านซ้ายมือจะเป็นชุดโซฟาซึ่งกินพื้นที่มาก มีทีวีใหญ่ตั้งพื้น น่าไว้ใช้ดูบอลอ้ะ มันก็เดินผ่านไปเฉยๆ ก็แน่สิ บ้านมันหนิ ผมยังสำรวจไม่เสร็จก็เดินตามมันขึ้นไป
หลายห้องเลยที่เดินผ่านกว่าจะถึงห้องมัน แต่ละห้องมันกว้างด้วยหล่ะตัวบ้านถึงกว้าง ผมเข้าไปในห้องมัน กว้างพอๆกับคอนโดมันเลย
ห้องมันที่บ้านต่างกับคอนโด ผมเข้าไปก็เห็นตัวตนมันเลยครับ
โปสเตอร์วงดนตรีที่ผมไม่รู้จักก็แปะมันที่ผนังสักสามสี่ใบ มีเบสวางอยู่พิงผนังนั้น เหมือนเป็นมุมดนตรีของมัน มีชั้นหนังสือติดห้องแถบนึงเต็มๆ มันแบ่งดีครับ ครึ่งหนึ่งการ์ตูนล้วนๆ (เห็นแล้วตาเป็นประกาย) อีกครึ่งหนึ่งก็พวกหนังสือ Text ของมัน ท่าทางจะขยันอยู่เหมือนกัน ถึงได้มีหนังสือเยอะขนาดนี้ โต๊ะอ่านหนังสือมันก็กว้าง เป็นโต๊ะกระจก ผมเห็นมันเขียนอะไรไว้ที่กระจกเต็มไปหมด คงเป็นสูตรฟิสิกส์สูตรแคลไปตามเรื่อง มันเดินเข้ามาเสร็จก็ถอดเสื้อเดินเข้าห้องน้ำเลยครับ
เตียงมันหลังใหญ่กว่าที่คอนโด ผมเห็นแล้วอยากกระโดด แต่ยังไม่ได้อาบน้ำ เดี๋ยวเตียงจะสกปรก เลยนอนกลิ้งกับพื้น พื้นปาร์เกอย่างเย็น
สิ่งที่ผมสนใจที่สุดคือกรอบรูปเหนือหัวเตียง (ที่คอนโดมันจะไม่มีพวกนี้ มีแต่เฟอร์นิเจอร์ล้วนๆ ไม่มีของส่วนตัวมันเท่าไหร่)
ว้ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวเราะกลิ้งไปแปดตลบ
รูปไอ้พี่หมอกตอนเด็กๆ ไอโฟนอยู่ไหน กูจะถ่ายรูปเก็บไว้ วะฮ่าๆๆๆๆ ขำจริงๆครับ ไอ้พี่หมอกนี่หน้าตามันกวนโอ๊ยแต่เด็กนี่หว่า รูปแรกที่ผมเห็นมันเป็นรูปครอบครัว มีพ่อแม่พี่หมอก (หน้าตาดีตั้งแต่รุ่นนี้นี่เอง) แม่พี่หมอกสวยแล้วดูใจดีมากครับ พ่อมันจะดูเข้มๆดุๆหน่อย แล้วก็มีเด็กสามคนยืนเรียงกัน
ไอ้พี่หมอกผมดูปราดเดียวก็รู้เลยคนไหน มีอยู่คนเดียวที่ยืนหน้านิ่งใส่กล้องแถมยังดูหงุดหงิดหน่อยๆ ในมือไอ้พี่หมอกมันถือลูกบอล มันก็ใส่เสื้อบอลรองเท้าสตั๊ดเหมือนพึ่งเตะบอลเสร็จนี่แหละ นี่คงเป็นพี่เมฆ พี่ชายมัน ใส่แว่น หน้าตาดูใจดี สูงกว่าไอ้หมอกอีกครับ(ในรูปหน่ะ) ส่วนน้องสาว น้องฝน แต่งตัวน่ารักครับ กระโปรงยาวๆหน่อย ยิ้มให้กับกล้องตาหยีเชียว ผมเห็นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ ก็เก็บรูปไว้ในไอโฟนไปหลายช็อต
รูปอื่นๆส่วนมากก็เป็นรูปพี่หมอกฉายเดี่ยว ไม่ก็ถ่ายกับพี่บ้างน้องบ้าง มันหน้าก็นิ่งเกือบซะทุกรูป ยิ้มหน่อยมึงจะตายหรอ แต่ผมเห็นมีรูปนึงมันยิ้มกว้าง (นิสัยมันคือยิ้มไม่เห็นฟันครับ ทั้งๆที่ฟันมันก็สวย) มือมันถือถ้วยรางวัล ก็คงจะชนะฟุตบอลอะไรสักอย่าง ใส่ชุดบอลสีโปรดมันครับ(มันชอบสีดำ ของใช้ทุกอย่างของมันจะเป็นสีดำเกือบหมด มือถือ นาฬิกา กระเป๋า รถ อย่าให้พูด เดี๋ยวยาว)
รูปมันส่วนมากเหมือนถ่ายช่วงประชม รูปตอนมัธยมอะไรแบบนี้ไม่เห็นมีเลยครับ ผมรีบๆถ่ายเก็บไว้ เดี๋ยวมันออกมาแล้วอด
“ไปอาบน้ำ”
“อื้อๆ” ตกใจหมด รีบโดดจากเตียง “ขอเสื้อหน่อยดิ ผมลืมเอามา”
มันก็ชี้ตู้มัน เหมือนเดิมครับ ตู้บิวท์อิน แต่จะใหญ่กว่าที่คอนโดหน่อย ผมก็คว้ามั่วๆ เสื้อยืดกางเกงบอล (ของมันของแท้ครับ ไม่ใช่ตราจีนแดงแบบผม) มาใส่นอนนี่แหละ
ห้องน้ำมันไม่ต้องพูดครับ บ้านอลังขนาดนี้ ห้องน้ำจะมีโอ่งตั้งอยู่ก็กะไร อ่างกุดจี่ครับ!!! ห้ะ มันไม่ได้เรียกแบบนี้หรอ เออ ช่างมันเถอะ ผมเข้าไปยืนๆดู ไม่กล้าเปิด ปุ่มเต็มไปหมด กดไรบ้างวะ กลัวเจ๊งเลยอาบฝักบัวปกติดีกว่า (แยกมุมกันอีก อะไรจะขนาดนี้)
“พี่หมอก มีแปรงสีฟันป่ะ”
“ใช้กับกูก็ได้ ใช้เสร็จแล้วทิ้งเลยนะ กูกลัวติดเชื้อ”
มันกวนตีนใส่
ผมก็ใช้ของมันไป เฉยๆอะ ผมกับเฮียบางทียังใช้สลับกันเลย ผมก็ไว้ใจไอ้พี่หมอก เลยไม่ค่อยใส่ใจอะไร แปรงสีฟันมันหน้าตาแปลกๆ หัวมันเล็กๆ แถมยังหนักๆอีก อะไรของมึงเนี่ย ใช้แทนดัมเบลหรอ
“เห้ย พี่ แปรงพี่หมุนติ้ว!”
ผมเปิดประตูให้มันดู (ปล. ผมใส่เสื้อเสร็จหมดแล้ว อาบน้ำก่อนแล้วมาแปรงฟัน มันจะไม่เกิดเรื่องพลาดเหมือนคราวที่แล้วครับ ผมรอบคอบ ฮ่าๆๆ)
“เขาเรียกแปรงสีฟันไฟฟ้า ไปถูกสวิสต์มันหล่ะสิ”
ผมยังงง
“เอาเข้าปาก”
ผมทำตาม เออหว่ะ อ่อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่เคยใช้
ง่ายดีวะ ไม่ต้องแปรงเอง หึหึ ถ้าใช้กับแปรงอันใหญ่ๆ ขัดห้องน้ำคงไม่ลำบากเนอะ
“พี่นี่ขี้เกียจว่ะ แปรงฟันเองยังไม่ทำเลย”
ผมก็บ้วนปากบุ๋งๆ อยากเล่นกับแปรงมันอีกหน่อย แต่ปากจะเปื่อยแล้ว พอดีกว่า มันก็ยืนพิงอ่างล้างหน้า (อ่างล้างหน้ามันยาวมาก วางของไว้ได้เต็มเลย ผมก็เห็น แหม ไอ้พี่หมอกนี้ก็รักสวยรักงามเนอะ มีแค่ครีมโกนหนวดขวดเดียวครับ จบข่าว แถมกระจกยังบานใหญ่มากๆ ไม่รู้มีไว้ทำอะไร)
“เออ กูโคตรขี้เกียจ พรุ่งนี้มึงก็แปรงให้กูด้วยเลยแล้วกัน”
“เห้ย พี่ ผมแซวเล่น”
“กูไม่พูดเล่น”
หน้ามันบึ้งๆ ผมเห็นแล้วเอาไปเปรียบเทียบกับภาพมันตอนเด็กๆเลยหัวเราะออกมา ยอมๆก็ได้วะ เห็นว่าตอนเด็กๆมึงน่ารักนะเนี่ย ไม่งั้นยันติดข้างฝาแล้ว
“คร้าบ คร้าบ ยอมแล้วครับพี่หมอก”
“หึหึ”
ผมก็เดินตามตูดมันไปนอน เตียงนี้มีแต่กลิ่นมันเพียวๆเลยครับ เตียงที่คอนโดสีขาวแต่เตียงที่นี้จะสีเทา เป็นเตียงไม้ ผมชอบสถาปัตย์ที่ทำบ้านไอ้พี่หมอก เก่งมาก ทุกอย่างลงตัวแล้วยังทำให้บ้านดูกว้าง โล่ง สบายตาอีก
ความจริงผมเป็นคนหลับต่างที่ลำบาก ตอนเข้าค่ายม.ปลายก็ตาค้างทั้งคืน
แต่ตั้งแต่ชีวิตเจอพี่หมอก ชีวิตโคตรเหนื่อย ถึงเตียงหัวถึงหมอนก็นอนครับ เดี๋ยวนี้ได้กลิ่นพี่หมอกบ่อยๆจนมันคุ้น ยิ่งหลับง่าย
“เห้ย อย่าพึ่งนอนดิ”
“อารายอ่า ตี๋ง่วง”
พลิกตัวหนีมัน อย่าตามมาสะกิดกูได้ไหมเนี่ย กูเหยิบหนีจนจะตกเตียงแล้วนะเนี่ย มันก็ตามมาครับ เตียงกว้างๆมาเบียดกันอยู่มุมเดียว
“Goodnight kiss กูอ้ะ”
“กูหน่ายคิกอะไรวะ พี่พูดภาษาไทยดิ ตี๋ฟังไม่รู้เรื่อง”
“จูบราตรีสวัสดิ์กูล่ะ”
“นู่นพี่ ไปจูบผนังไป ผมจะนอน” คร่อก
“.....”
“!!”
มันมาเองเลยครับ คืนนั้นก็ปากบวมกันไป มันบอก เป็นไง ให้ดีๆไม่ชอบ ชอบแบบซาดิสต์
ใครบอกพี่วะ ผมไม่ใช่มาโซนะว้อยยยยยยยยยยยยยยยย!!
.................................................
.................................
[Coin 11 – complete]
[15.11.54]
บาสหญิงไทย มันมากๆๆๆๆๆ
ใครไม่ได้ดูเสียใจด้วย
(ตอนมาลงเป็นช่วงต่อเวลา เดี๋ยวขอไปดูต่อแล้วนะฮัฟ)
วันนี้พี่หมอกน้องตี๋ได้ไปหลบอยู่หน้าสองเป้นครั้งแรก เยส
(มันน่าดีใจไหมอ้ะ แต่ไม่เคยเลยนะเนี่ย 5555 วู้วๆ)
มาลงให้หมดเลยเนอะ แล้วจะได้ไปอ่านหนังสือทีเดียว ไม่งั้นมันทนไม่ได้อ้ะคัฟฟฟ อ่านความเห็นแล้วอยากเอามาลง
ใครที่เคียดแค้นนักเขียนว่าจะไม่ได้อ่านอีกยาว เชิญ
ได้ตามสบายนะฮ้าฟ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3277400 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก