Coin 14“ไอ้ตี๋”
“ไรเฮีย”
ตอนนี้อยู่กับไอ้พี่หมอก วันนี้วันอาทิตย์ มันพาผมกลับบ้าน ไม่ต้องงงไปครับ บ้านมัน
“เฮียจะโทรมาเตือนตี๋”
“เรื่องไร”
“เหลือเวลาอีก 7 วัน สัญญาเป็นคำไหนคำนั้น จำได้ใช่ไหม?”ผมใจหายวาบ โชคดีที่ไอ้พี่หมอกเปิดเพลงไว้ ไม่งั้นมันก็คงจะได้ยินเสียงเฮียในโทรศัพท์
“.....”
“ตอบเฮียมาดิ”
“เออๆ รู้แล้ว เฮียว่างมากก็นั่งกินชาเขียวไปเหอะ”
“มึงซื้อมาทำไมเยอะแยะวะ ตั้ง 12 ขวด”
“ของฝากจะหัวหิน”
“บ้านมึงอะ”
มันบ่นอีกสักพักแล้วก็วางสายไป บอกๆตรงว่าผมใจหาย ไม่คิดว่าเฮียมันจะจำได้ ไม่สิ ต้องบอกว่าไม่คิดว่าเฮียมันจะจริงจังขนาดนี้
แล้วหลังจาก 7 วันนี้ไปหล่ะ
ผมจะได้เจอกับพี่หมอกอีกไหม? เจอกับมันถือว่าผิดสัญญาที่ผมให้ไว้กับเฮียหรือเปล่า
ถ้าเจอกันอีกครั้ง ในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง...
มันคงไม่ผิดอะไรใช่ไหม?
ตอนนี้ผมยังตอบอะไรไม่ได้ในเมื่อเวลานั้นยังมาไม่ถึง ผมมีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน และตอนนี้ ผมก็อยู่กับมัน ไอ้พี่หมอกวันนี้ดูเหมือนมันจะอารมณ์ดี ผมไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่เห็นมันอารมณ์ดีก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจ
“วันนี้พี่จะไปไหนป่ะ”
“กลับบ้าน”
“เออ อันนั้นรู้แล้ว เอาหลังจากนั้นดิ”
“ยังไม่มีแพลน”
ผมอยากลองเล่นเกมเพลย์ดูอ้ะ เห็นห้องมันมี ยังไม่ได้เล่นเลย
“พี่ ผมอยากเล่นเกมอ้ะ”
“.....”
“พี่หมอกมีแพลนไรปล่าวอ้ะ ไม่มีผมจะได้เล่นเกมทั้งวันเลย”
“มึงคิดว่ากูพามึงกลับมาเล่นเกมหรอ”
“เอ้า แล้วพามาทำไมอ้ะ”
“เอาไอ้หนึ่งไปเดินเล่น”
“ห้ะ”
“กูไม่ค่อยว่าง คนในบ้านก็ไม่ค่อยสนใจมัน วันหยุดกูก็หาเวลามาอยู่กับมันบ้างสิวะ”
“ไหนบอกไม่มีแพลนไง”
“พึ่งคิดออก”
เซ็งหว่ะ
โชคดีแดดไม่ร้อน คงเพราะยังเช้าด้วยหล่ะครับ ยังไม่แปดโมงเลยด้วยซ้ำ ผมพึ่งเห็นว่าในหมู่บ้านมันมีสวนสาธารณะที่กว้างมากๆครับ ตรงกลางเป็นทะเลสาบหรืออะไรเนี่ยแหละ ไอ้หนึ่งมันก็ยังเมินผมเหมือนเดิม อะไรจะจงเกลียดจงชังกูขนาดนั้นวะ
“ไอ้หนึ่ง”
มันไม่แม้แต่สนใจเลยครับ พอไอ้พี่หมอกลงจากรถเท่านั้นแหละ หูตั้งวิ่งเข้าหาเลย ไอ้พี่หมอกก็ลูบหัวมันเบาๆ ทีกูจะจับมึงยังเดินหนีเลยนะ
แล้วมันก็ให้ผมพาหมามันไปเดินเล่นจริงๆครับ ใส่สายจูงอะไรเรียบร้อยก็เดินออกจากบ้าน ไม่ใกล้เท่าไหร่แต่เพราะแดดไม่ร้อนเลยชิวๆ ไอ้พี่หมอกมันก็จูงของมันไปครับ เพราะเวลาผมจูงแล้วมันไม่ยอมเดินอ้ะ หมาอะไรวะ ทำไมมันหยิ่งได้ขนาดนี้เนี่ย
พอมาถึงสวนไอ้พี่หมอกก็ฝากหนึ่งไว้กับผม ส่วนมันก็ไปวิ่งอะไรของมันนี่แหละครับ ผมว่าเพราะมันออกกำลังกายบ่อยๆถึงทำให้มันหุ่นดี สาวๆในหมู่บ้านนี้ก็สวยๆกันเยอะ แต่น่าผิดหวังที่สาวๆเหล่านั้นมีตาหามีแววไม่ครับ เพราะไม่มีใครมองผมเลยอ้ะ (เศร้า)
มากับไอ้พี่หมอกทีไรโดนบดบังรัศมีทุกที เริ่มทำใจแล้วครับ
“เฮ้ย ไอ้หนึ่ง ไปนั่งตรงนั้นกัน”
มึงได้ยินกูไหมวะ? ทำไมถึงยืนนิ่งเป็นรูปปั้นขนาดนี้เนี่ย
ผมเห็นมันมองตามพี่หมอก คงจะรักเจ้าของเอามากๆ
“ไปดูทะเลสาบนู่นดีกว่าไม่เคยเห็น เฮ้ย แต่แกก็คงเคยเห็นแล้วนี่เนอะ”
ผมก็พยายามจะเดินๆลากๆมันไปครับ มันก็ไม่เห็นจะสนใจอะไรผมเท่าไหร่แต่ก็ยอมเดินตามมา
ผมลงไปนั่งกับพื้นหญ้าข้างๆทะเลสาบ นั่งใกล้ๆเลยครับ น้ำมันสะอาด ผมเห็นปลาอยู่ในนั้นหลายตัวก็เอานิ้วไปเขี่ยๆให้มันมาตอดเล่น หูย ตัวนี้โคตรอ้วนเลย น่าจับกินหว่ะ น้ำลายไหล
มืออีกข้างก็พันสายจูงไว้ครับ กลัวมันวิ่งหนีหายไป ผมขี้เกียจไปจับตามมา มันก็นอนอยู่ข้างๆผมเลยสนใจน้องปลาต่อ
“ตอดกันใหญ่เลย อันนี้เขาเรียกวะหญ้าวะ ไม่ใช่หนอน ฮ่าๆๆ มาใกล้ๆหน่อยดิ โหย อยากจับหว่ะ”
สักพักก็ได้ยินไอ้พี่หมอกเรียกครับ ผมยังไม่ทันลุกดีเลยครับ ไอ้หมาบ้ามันก็วิ่งก่อนครับ
เห้ยๆ อย่านะเว้ย !
ไอ้หมานี่มันตัวใหญ่มากครับ มันก็ลากผมไปสิครับ แต่โชคดีสองชั้นคือผมอยู่ริมทะเลสาบครับ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซู่ม!!!!!!!!
ตกลงน้ำได้ไงไม่รู้ แต่สาเหตุมันเห็นก็ชัดๆ ไอ้หนึ่ง!
ผมตั้งสติทันก็ดึงสายจูงมันเลยครับ
มึงทำกูเปียก เพราะฉะนั้นลงมาซะดีๆ
ซู่มที่สองดังตามมาไม่นานจะเสียงแรก ไอ้พี่หมอกก็รีบวิ่งเข้ามาผมกับไอ้หนึ่งซึ่งตะกุยตะกายเข้าฝั่ง ไอ้ผมหน่ะชิวๆ ตอนเด็กก็ไปโชว์เทพกระโดดตีลังกาสิบตลบที่ริมแม่น้ำมาบ่อยๆครับ
“อยากว่ายน้ำก็ไม่บอก สโมสรมีสระ”
“หมาพี่นี่แหละ ทำผมตกน้ำอ้ะ”
ชี้ไปที่ให้ตัวต้นเหตุ แหน่ะ สะบัดน้ำใส่กูอีก ผมเห็นมันหันมามองหน้า จะหาเรื่องกูใช่ไหมล่ะ มาเลยๆ ถกแขนเสื้อรอเลยครับ
“พอกันทั้งหมาทั้งคน ตกลงกูพาพวกมึงมาเดินเล่นใช่ไหม?”
ไอ้หนึ่งรีบเข้าไปประจบพี่หมอก แต่เสียใจ เขาเดินมาหากูหว่ะ ฮ่าๆๆ มันก็ยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆที่มันพกออกมาให้ผมเช็ด กลิ่นเหงื่อมึงทั้งผืนเลยไอ้พี่หมอก
“เหม็นกลิ่นเหงื่ออ้ะ”
“ดีกว่ากลิ่นน้ำคลอง”
“พี่ไม่รู้จักคำว่าทะเลสาบหรอ ออกจะหรู น้ำอย่างเย็นเลย” คนมองกันเต็มเลยหว่ะ ผมเริ่มอาย เลยเดินไปหลบๆแถวหลังไอ้พี่หมอก ตัวมันใหญ่ น่าจะบังผมได้ระดับหนึ่งเลยอะ
“เออ แต่มันก็ไม่ได้มีไว้ให้มึงว่ายน้ำเล่นเหมือนกัน”
ผมยิ้มแหยๆครับ ก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้หนึ่ง ผมเห็นมันสั่น มึงก็คงหนาวสินะ
“พี่ ผ้านี่เช็ดขนมันได้ป่ะ”
“แล้วแต่มึง”
ผมก็จะเดินเข้าไปเช็ดขนให้ แต่มันก็เดินหนีครับ พอเดินตาม ก็กลายเป็นว่าผมกับมันเดินวนอยู่รอบตัวพี่หมอกจนไอ้พี่หมอกเดินหนีออกจากวง สุดท้าย กลายเป็นว่าผมวิ่งไล่ไอ้หนึ่งมาจนถึงบ้านเลยครับ
“โหย รองเท้ามีโคลนเข้าด้วยอ้ะ”
พี่หมอกเดินหายเข้าไปในบ้าน ทิ้งผมกับไอ้หนึ่งไว้กับแม่บ้านที่ฉีดสายยางใส่ตัวพวกเราครับ เดินเข้าไปก็คงเป็นรอยโคลนตลอดทางลำบากแม่บ้านเขาอีก
“เอามาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าล้างให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมล้างเองประจำ”
คู่ไอ้เฮียด้วยหว่ะ ขอแสดงความยินดี
ไอ้หนึ่งก็ได้อาบน้ำมันตรงนั้นเลยครับ ผมเห็นแม่บ้านอาบให้มันสนุกดีเลยเข้าไปช่วยอาบให้ดู สรุป เหมือนกูอาบน้ำพร้อมมึง สะบัดขนกระจุยกระจาย สบู่มันเลอะถึงหัวผมเลยอะ แต่มันก็ทำให้ความสัมพันธ์มันกับผมดีขึ้นอีกระดับนึง เพราะตอนนี้มันยอมให้ผมแตะตัวมันแล้ว
สนุกเฮฮากันไป คุณป้าแม่บ้านก็หัวเราะใหญ่เลยครับ แถมแซวบอกว่าเหมือนอาบน้ำให้หมาสองตัว (มันแปลว่าอะไรวะ? ทำไมรู้สึกเหมือนโดนแอบด่า?)
ไอ้พี่หมอกออกมาก็ยืนช็อคเลยครับ เปียกกันหมดทั้งแม่บ้านแล้วก็ผม อ่อ แม่บ้านที่ออกมาช่วยอาบน้ำให้เจ้าหนึ่งต้องมีสองคนอย่างต่ำครับ รวมผมก็สาม ไม่งั้นจับตัวมันไม่อยู่
“ทำไมถึงเปียกกันแบบนั้น”
“อะ ขอโทษด้วยคะ คือ-“
“ผมชวนป้าเขามาเล่นเองอะพี่ นู่นๆ โทษเจ้าหนึ่ง” ไอ้เจ้าหนึ่งหันมามองหน้าเลยครับ ตอนนี้พวกผมกำลังช่วยเช็ดขนให้มันอยู่ เสื้อผ้าผมก็ชื้นๆหล่ะครับ
“เรียกขนอื่นมาเช็ดขน ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะเป็นหวัด” มันบอกกับแม่บ้านครับ ป้าแกก็พยักหน้าแล้วเดินไป ยังไม่ลืมที่หันมาบายบ้ายผม ผมก็ยิ้มโบกมือลา อย่าลืมครับว่าผมขวัญใจสาวรุ่น(ท้ายๆ) เห็นทีมือกลางวันนี้คงได้กินของอร่อยๆ ฮ่าๆ
“แล้วมึงยืนบื้อทำไร กูบอกให้ไปอาบน้ำไง”
“เอ้า นึกว่าพี่บอกแค่แม่บ้านอะ”
“ผ้าเช็ดตัว”
มันก็ยื่นให้ ผมก็ยื่นมาเช็ดๆก่อนครับ เข้าไปในบ้านจะได้ไม่หยดเป็นทางมาก หูย ตอนนี้รู้ซึ้งเลยว่ามันหนาวมาก เพราะห้องไอ้พี่หมอกชอบเปิดแอร์เย็นๆ ห้องนอนที่คอนโดเหมือนกัน กะเปิดให้หมอกลงกันจริงๆเลยครับ ก็รีบถอดเสื้อแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปหล่ะครับ อาบน้ำอุ่นเลยงานนี้ ฮัดชิ้วตลอดทางเลย ไอ้พี่หมอกแม่งจะปิดแอร์ ช่วยโลกหน่อยไม่ได้หรอไงวะ
“พี่ ปิดแอร์หน่อยดิ ผมไม่กล้าออกไปอ้ะ”
มีแต่ผ้าขนหนูครับที่คว้าติดมือเข้ามา ขืนออกไปคงกลายเป็นซากน้ำแข็ง ยืนแถวๆหน้าประตูห้องน้ำยังรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดเข้ามาเลยครับ
“เออๆ ปิดให้แล้ว เร็วๆ กูร้อน”
ร้อนบ้านคุณสิครับไอ้พี่หมอก แอร์บ้านมึงจะยี่สิบองศาอยู่แล้ว มึงเห็นเพนกวินมุมห้องไหมล่ะ มันสร้างรังอยู่กันแล้วนะว้อย
รีบวิ่งออกไปก็เห็นมันยืนถือผ้าขนหนูอีกผืน วันนี้ใช้เปลืองมากครับ มันก็เอามาห่อตัวผมไว้อีกชั้น ถึงกับสั่น ฟันกระทบกันกึกๆเลยครับ โชคดีหยิบเสื้อผ้าติดกระเป๋ามาจากคอนโดไอ้พี่หมอกด้วย เพราะคิดว่าอาจจะต้องค้างที่นี่ ชุดนอนเลยครับงานนี้
“เอาเสื้อกูไปใส่ก่อน”
“ทำไมอ้ะ”
“เดี๋ยวจะออกไปข้างนอก”
อีกสามก้าว เกมอยู่ตรงนั้น..
มองตาละห้อยเลยครับ ไอ้พี่หมอกมันคงเห็นเลยเอาเก็บเก็บใส่ตู้ไป ว้ากกกก
“นัดใครไว้อีกหล่ะ” ใส่เสื้อไปก็เห็นมันนั่งกดมือถือมันครับ มันยื่นไอโฟนให้ดูหน้าจอ น้องขวัญ ใครวะ?
“คนไหนอ้ะพี่”
“มึงไม่เคยเห็นหรอก”
หลายคนจังหวะ..
นี่ผมยังเห็นไม่ครบอีกหรอ“ผมไม่ไปได้ไหม?”
“ทำไม?”
“ผมไม่อยากไป อยากอยู่เล่นกับไอ้หนึ่ง” แล้วมันจะอยากเล่นกับกูไหมหนอ?
“มึงจะเล่นเกมละซิ” ชะอุ้ย รู้ทันอีกแล้ว “เดี๋ยวค่อยกลับมาเล่น”
“อื้อๆ” พยักหน้าตอบไป เสื้อผ้ามันเวลาใส่ต้องพับแขนเสื้อพับขาเสื้อ ไม่งั้นมันจะหลวม ส่วนกางเกงนี้ต้องใช้เข็มขัด ไม่งั้นไหลตามแรงโน้มถ่วงโลกครับ
ห้างนี้ผมไม่รู้จักแล้วก็หลับตลอดทางจนมันปลุกตอนอยู่ที่ที่จอดรถแล้วเลยบอกไม่ได้ครับว่าห้างไหน วันนี้ไอ้พี่หมอกเอาเบนซ์มาขับ ตื่นเต้นครับ (แต่ขึ้นรถปุ๊ปก็หลับปั๊ป) มันบอกของพี่เมฆ แต่ตอนนี้พี่เมฆไม่อยู่เมืองไทยก็เลยยกให้มันขับ แต่มันไม่ค่อยชอบ ปกติจะขับแต่บีเอ็มมันนี่แหละ วันนี้น้องบีเอ็มไปอาบน้ำเลยอยู่บ้านพักผ่อนไปครับ
น้องขวัญที่ว่า ผมเห็นหน้าแล้วก็ตกใจอีกรอบนึง
นางแบบครับ เคยเห็นในหนังสือพิมพ์ ไม่คิดว่าพี่หมอกมันจะรู้จักสาวมีระดับขนาดนี้ ไม่สิ มันเองก็อยู่ในวงการไฮโซอะไรของมันเหมือนกัน ก็คงจะต้องมีรู้จักบ้างแหละครับ
มาถึงน้องเขาก็เดินเข้ามาควงแขนไอ้พี่หมอกเลย ผมเห็นมันทำหน้าเอียนๆ พริบตาเดียวก็กลับมาทำหน้านิ่งได้เหมือนเดิม
ทำไมต้องพากูมาเป็นก้างด้วยหว่ะ
ก็แวะกินข้าวกลางวันกันครับ ร้านอาหารญี่ปุ่น ทั้งร้านเงียบครับ มีไม่กี่โต๊ะ ผมก็จิ้มเอาเบนโตะเซตเพราะอย่างอื่นผมไม่เคยกิน ผมเห็นน้องขวัญแกสั่งสลัดครับ ไรวะ มาร้านอาหารญี่ปุ่นสั่งสลัด จะอิ่มไหมเนี่ย
“พี่ๆ ไอ้นี่อะไรอ้ะ”
“อ่านชื่อข้างล่าง”
กูไม่รู้จักถึงถามมึงไง
“อยากกินหรอ”
“มันเป็นยังไงอ้ะ”
“เอาทาโกยากิอีกที่ครับ”
คือยังไม่ได้บอกว่าจะกิน แต่มันสั่งไปแล้วก็ไม่ขัดศรัทธาครับ
มันนั่งข้างผม แล้วให้น้องขวัญนั่งตรงข้ามมัน ผมเห็นน้องขวัญมองผมหัวจรดเท้าอีกคนแล้วครับ ผมไม่อยากจะใส่ใจกับสายตาแบบนี้ก็เลยทำเป็นมองไม่เห็นไปซะ สบายใจทั้งสองฝ่าย
อาหารมาแล้วครับ โห น่ากินหว่ะ ผมก็ฟาดเรียบ เพราะเมื่อเช้าเหนื่อยมาเยอะ ทาโกยากิมาหลังผมกินเบนโตะเสร็จหมดแล้ว เห็นปุ๊ปก็จิ้มเข้าปากเลยครับ
“โอ้ยย ฮ้อน!!”
“เฮ้ย คายออกมา!”
พูดมันง่าย ทำจริงมันยากครับ ผมเลยกลืนลงไปทั้งที่ยังเคี้ยวไม่ดี บรรลัยมากครับ ร้อนสุดๆไปทั้งคอเลย สุกเป็นคอหมูอย่างละทีเนี่ย ไอ้พี่หมอกก็รีบยื่นแก้วน้ำให้ ผมดูดหมดไปครึ่งแก้วเลยครับ น้ำตาไหลพรากเลย กูไม่น่าตะกละเลย
กินเสร็จก็คืนแก้วน้ำให้มัน นั่นแก้วมันครับผมพึ่งรู้ ปาดน้ำตาเสร็จไอ้พี่หมอกก็ส่งทิชชู่มาให้ เงยหน้ามาก็เจอสายตาน้องขวัญจ้องเลยครับ
“.........”
ขอโทษที่ทำลายบรรยากาศหวานๆของน้องแล้วกัน
“ขวัญอิ่มแล้ว พี่หมอกจะเอาอะไรเพิ่มไหมคะ”
มันหันมามองผม ทำให้น้องขวัญต้องหันมามองผมอีกคน มองอะไรกูวะ
“จะเอาไรอีกไหม”
“ไม่อ้ะ อิ่มแล้ว เข็ดแล้วด้วย” มันก็ยิ้มๆของมันไปครับ ผมเห็นน้องเขาจ้องรอยยิ้มพี่หมอกเขม็งเลย ไม่เคยเห็นกันหรอครับ? ผมเห็นมันยิ้มออกจะบ่อย (ไม่บ่อยเหมือนผม แต่ก็ถือว่าบ่อยสำหรับมันนะผมว่า)
มันก็เดินออกมาจากร้านครับ ไอ้พี่หมอกเวลามันเดินกับสาวๆมันจะเดินคู่กับผู้หญิงคนนั้นครับ ไม่ทิ้งผู้หญิงให้เดินข้างหลังมัน ผมเลยต้องระเห็จไปเดินข้างหลังแทน ให้เดินเรียงสามมันก็ยังไงๆอยู่ พี่หมอกมันก็รู้มันเลยไม่ลากผมขึ้นมาเดินด้วย
ห้างนี้เงียบครับ คนไม่ค่อยเยอะ เพราะห้างมันค่อนข้างจะมีระดับเลยไม่ค่อยเห็นเด็กๆวิ่งเหมือนห้างอื่นๆ การแต่งตัวของแต่ละคนก็เหมือนมาอวดกันเต็มที่ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาเรามีอะไรดีเราจำเป็นต้องอวดให้คนอื่นรู้ด้วยหรอครับ มันกลายเป็นว่าคนเราเลยตัดสินคนจะภายนอกทั้งๆที่ไม่เคยได้คุยหรือรู้จักกันจริงๆ
บางครั้งน้องขวัญก็ลากเข้าร้านเสื้อผ้าครับ ผมขี้เกียจตามเข้าไปก็ยืนรออยู่ข้างนอก ออกมาก็สองสามถุง ผมก็ช่วยไอ้พี่หมอกถือครับ ผมว่าเสื้อผ้านี้มันก็คงจะออกให้ตามสไตล์ป๋าหมอกนี่แหละ
“พี่หมอกคะ”
ผมไม่รู้มันทำหน้าแบบไหน ผมไม่ได้หันไปมอง ตอนนี้ผมจ้องพื้นอยู่ครับ ใครถูวะ สะอาดจริงๆ
ผมเห็นขาน้องขวัญเข้ามาใกล้ขาไอ้พี่หมอก เหมือนน้องเขาจะเขย่งกระซิบอะไรพี่หมอกสักอย่าง ไอ้พี่หมอกเลยหยุดเดิน บอกให้ผมไปนั่งรอที่เก้าอี้แถวนั้น ผมเลยเดินหาที่นั่ง เห็นพวกเขาเดินเข้าไปในทางที่เข้าไปห้องน้ำ ผมว่าดูสมกันดีนะ ผู้ชายหล่อๆรวยๆ กับผู้หญิงสวยๆแบบนี้ ไม่รู้จะหามุมไหนมาค้านได้เลย....
ผมนั่งรออยู่นาน
คราวนี้ผมไม่มีไอโฟนให้เล่น เพราะผมแอบเอาไปไว้ในลิ้นชักโต๊ะมันนานแล้ว และผมก็ไม่คิดจะหยิบออกมา
มองไปรอบๆ ห้างนี้มันน่าเบื่อมากครับ ไม่มีแม้แต่ร้านหนังสือ มันเป็นห้างที่ผมคิดว่ามันเหงียบเหงา มันวังเวง ผู้คนที่นี่เหมือนพกตัวมา แต่ไม่รู้ทิ้งหัวใจไว้ที่ไหน มันถึงได้มีบรรยากาศเย็นชารอบๆตัวซะขนาดนั้น
ผมมองตัวเองในกระจกร้านที่สะท้อนออกมา
ผมมันก็แค่เด็กผอมๆคนนึงที่ดูเหมือนยังไม่เข้าใจโลก ผมไม่รู้ว่าโลกนี้มันเป็นยังไงด้วยซ้ำ ผมเติบโตมาในครอบครัวของผม เพื่อนๆของผม และไม่เคยได้ลองออกมาดูสังคมภายนอกบ้างเลย ถึงได้ไม่รู้ว่าโลกเขาเปลี่ยนไปขนาดไหนแล้ว
แถวบ้านผมไม่มีหรอกครับ ไอ้คำว่ารวย จน ชนชั้นหน่ะ แถวบ้านผมไม่รู้จัก เรามีแต่คำว่า ญาติ พี่น้อง เพื่อนสนิท เราไม่ได้คบหากันด้วยเงินทอง แต่เราคบหากันที่จิตใจ สิ่งนอกกายเหล่านั้นจึงไม่จำเป็นครับ
แต่พอผมรู้จักพี่หมอก ผมก็รู้จักโลกอีกใบที่ผมไม่เคยเห็น สังคมนี้ผมว่ามันหาความจริงใจไม่ได้ แล้วพี่หมอกก็เติบโตมาในสังคมแบบนั้น ผมว่ามันน่าเศร้านะครับ ผมเห็นเงิน เห็นรอยยิ้ม แต่ผมไม่เห็นจะเห็นความสุขเลย อย่างน้องขวัญ หรือจะคนอื่นๆที่ผ่านมา ผมก็คิดว่าพวกเธอมีความสุขที่อยู่บนทุกข์ซึ่งพวกเธอพยายามทำเป็นมองไม่เห็น
ทุกคนต่างรู้ดีว่าพี่หมอกไม่ผูกมัดกับใคร แต่พวกเธอก็ยังยอมรับกฎข้อนั้น เข้ามาเสี่ยง หวังว่าจะได้ครอบครองตัวพี่หมอก แต่ไอ้พี่หมอกก็เหมือนหมอกควันสมชื่อครับ เห็นแต่สัมผัส จับต้องไม่ได้ ต่อให้อยากเก็บไว้แค่ไหน มันคิดจะมาก็มา มันคิดจะไปก็ไป ใครก็ห้ามไว้ไม่อยู่หรอกครับ
ผมอยากจะเข้าไปตาม แต่ก็ไม่กล้าพอ
ผมรู้ว่าสองคนนั้นเขาเข้าไปทำอะไร
รู้ แต่ผมก็ไม่ได้อยากเห็นมันด้วยสองตาของผมไอ้พี่หมอกมันเก่งนะ ทั้งๆที่สาวๆทุกคนต้องเจ็บเพราะมัน แต่ก็ตัดใจจากมันไม่ได้สักที
คราวนี้มันเดินออกมาคนเดียวครับ ผมได้กลิ่นน้ำหอมติดตัวมันมา
มันก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม เพราะทุกอย่างมันก็ชัดอยู่แล้ว มันเดินนำไปที่รถ ผมรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก ผมยังไม่ได้มองหน้ามันเลยครับตั้งแต่มันเดินออกมา ผมไม่อยากเห็นหน้า อยู่ใกล้มันแล้วก็อึดอัดขึ้นมาซะงั้น
พอขึ้นรถต่างคนก็ต่างสร้างโลกส่วนตัวแข่งกันเลยครับ มันก็ขับรถของมันไป ผมก็มองออกนอกหน้าต่าง
ทำไมแม่งต้องมาพาผมมาด้วย
มันต้องการจะทำอะไรกันแน่ พาผมมา แล้วก็ให้ผมนั่งรอ พอเสร็จ กลับบ้านก็ลากผมกลับ
“ไอ้ตี๋”
“....”
“อย่ามาเงียบใส่กู”
“อะไร”
“อะไรของมึง”
“ผมเปล่านิ”
“แล้วมึงเงียบทำไม”
“ผมง่วง”
แม่ง ง่วงอีกแล้ว
ปวดหัวด้วย จี้ดเลย
นี่ปวดหัวจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้พูดเล่น แอร์ก็หนาวซะ ไอ้พี่หมอกน่าจะไปเกิดแถบขั้วโลก จะได้สะใจมันซักที
อ้าว ถึงบ้านมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมพึ่งหลับไปเองนะ ปวดหัวอ้ะ
“ตี๋ เป็นไร”
“ผมปวดหัวอ้ะพี่”
“ยืนไหวไหม”
“ไหวๆ”
มันก็พยุงผมเข้าไปในบ้านครับ ให้นั่งที่โซฟา
“โจ๊กข้าวต้ม เอาอะไร” มันคงหมายถึงข้าวเย็น
“ไม่เอาอ้ะ กินไม่ลง ยังอิ่มอยู่เลย”
“ป้าครับ เอาโจ๊กขึ้นไปให้ผมชามหนึ่งด้วย”
มึงเคยฟังกูบ้างไหม?
กูบอกแล้วว่าไม่อยากไป มึงก็ยังบังคับกูไป แม่ง ไม่อยากไปรับรู้อะไรกับชีวิตมึงแล้ว
“เดี๋ยวกูพาไปนอน”
“ไม่เอา จะนอนโซฟา”
“เตียงมี นอนทำไมโซฟา”
“ผมชอบ พี่จะทำไม”
“......”
“พี่.... ผมขอโทษ ผมหงุดหงิดอะ”
“เออๆ”
“พี่ไม่โกรธใช่ป่ะ”
มันอืมในลำคอ แล้วก็ยื่นมือมาลูบหัวผม มันนั่งอยู่ที่พื้นข้างๆโซฟาครับ ผมก็ปล่อยให้มันลูบ สบายจัง
ปวดหัว ผมหนาวด้วย
ไอ้หมอกหนานี่ก็ลงจังวุ้ย อ้าวไม่ใช่หมอก น้ำตากูนี่หล่ะเพียวๆเลย ผมขยี้ตาก็เห็นว่ามานอนบนเตียงมันแล้ว
ไอ้พี่หมอกหายไปไหนไม่รู้
“พี่หมอก”
เรียกไปแล้วก็เงียบ ผมจะลุกขึ้นมา โลกหมุนเลยครับ เหมือนปิดตาไปช่วงหนึ่ง ไม่สบายเพราะตัวชื้นเมื่อเช้าแหง นึกแล้วก็นึกถึงไอ้หนึ่ง มันจะไม่สบายด้วยหรือเปล่า? แต่เป็นหมาก็คงจะแข็งแรงกว่าหล่ะมั้ง
“พี่หมอก พี่อยู่ไหนอะ”
เรียกแล้วก็ยังเงียบ ทำไมมันวังเวงงี้วะ
หรือมันจะทิ้งผมไปอีกแล้ว มันไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วใช่ไหมคิดแล้วก็ทิ้งตัวลงกับที่นอน เมื่อไหร่จะครบเจ็ดวันเร็วๆวะ ผมไม่อยากอยู่กับมันแล้ว มันชอบเห็นผมเป็นสิ่งของ คิดจะบังคับให้ทำอะไรก็ทำ ไม่เห็นจะคิดถึงผมบ้างเลย
....แต่ตอนผมเมา มันก็หายามาให้ผมกิน ดูแลผม
แล้วมันก็เกือบจะปล้ำผม ความผิดลบล้างความดี ติดลบไปเลยนะนั่น
...ไอ้ตอนผมกินทาโกยากิลวกปาก มันก็ยื่นแก้วน้ำให้ผมกิน แถมยังลูบหลังผมอีก ทำเพื่ออะไร ผมไม่ได้ติดคอซักหน่อย
แล้วมันก็ไปกับน้องขวัญ ทิ้งผมไว้คนเดียวอีกแล้ว!
เลิกคิด ความดีทั้งหมดของไอ้พี่หมอกมาพร้อมกับไอ้สิ่งแย่ๆที่มันทำตามมา ติดลบ ติดลบไปเลยล้านคะแนน
มีแต่เรื่องให้ผมหนักใจ เหนื่อยใจไม่หยุด
ชีวิตของผม แค่ไม่กี่วัน วุ่นวายยุ่งเหยิงไปเสียหมด ก็เพราะมัน
ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้น
แต่ตอนนี้ ผมกลับอยากให้มันอยู่ข้างๆผมที่สุด.................................................
..............................
[Coin 14 : complete]
[17.11.54]
ตอนหน้ารับมาม่าซักชามไหมคับ??
ไว้มาต่อพรุ่งนี้อีกสองตอน ก่อนจะขออำลาไปอ่านหนังสือนะค้าฟ
ขอบคุณทั้กคนอ่าน
ขอบคุณทั้กคนแสดงความคิดเห็น
ไปละค้าฟ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3276959 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก