หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[fffx]

5555 ในห้องน้ำ จัดหนักเลยพี่หมอกกรั่กกก
เฮีบกับฟินน่ารัก ขำที่ตี๋บอกว่ากลับบ้านตัวเองแต่เจอฟิน ฮ่าๆๆ
รอคร๊าบบ

[ENG❤LUCKY]

ชะอุ้ย อะไร 555555555555

[Smilelimsminy]

ค้างมากเด้อ 

[สุขาพาเพลิน]

เค้าเตรียมทิชชูแล้วนะ 

เอาไว้เช็ดน้ำลาย หรือน้ำอะไรครับ 

[Forget_Me_Not]

  อ่านรวดเดียวหมดเลยสนุกมากๆ

[suck_love]

แอร๊ยยย   ค้าง 

จะเกิดไรขึ้น ติดตาม ๆ

ปล   รักพี่หมอกซาเหมอ ๆ   

 

[puppyluv]

โอล่ะ เข้ามากดโหวต
หนุกๆ ชอบๆ
และ :z3:รอๆๆๆๆๆๆ

[half-clear]

เรื่องนี้น่ารักมากๆ หลบอยู่ไหนเนี่ยเพิ่งเคยอ่าน หรือไม่ได้เข้าเล้านานเกิน???

ดำเนินเรื่องค่อยเป็นค่อยไป จากตอนแรกที่ตี๋น้อยดูคิดอะไรเด็กๆ ก็ค่อยเห็นแนวคิดของคนเอาจริงเอาจังกับชีวิตมากขึ้น

กลับกันพี่หมอกที่เคยขรึม ก็กลายเป็นซึน ... จากดูเป็นผู้ใหญ่แต่จริงๆแล้วเป็นเด็กที่ขี้กลัวซะแทน อยากได้ความรักแต่ก็กลัวความรัก

เป็นคู่ที่แตกต่างอย่างลงตัวดีจริงๆ รอตอนต่อนะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ

[cn9095]

Coin 19


“พ..พ..พี่หมอก”

ไหนบอกว่ากลัวผมไม่สบายไงวะ

ก...ก...ก็ปล่อยผมไปอาบน้ำสิ

“กลิ่นทะเลติดตัวมึงเลย”

“พี่ก็มีเหมือนกัน”

กอดแน่น โอบรัดผมเสียจนรู้สึกเหมือนไม่มีช่องว่างระหว่างเราสองคน

จูบ ที่เหมือนเสพสารเสพติด..ขาดไม่ได้

“ผ..ผมอยากอาบน้ำ”

“เดี๋ยวก็ได้อาบ”

แทบไม่เว้นช่วงให้ได้หายใจ ริมฝีปากก็จูนเข้าหากัน ผมผลักมันออก รู้สึกเหมือนจะยืนไม่อยู่ เบี่ยงหน้าหลบเมื่อมันโน้มตัวมาหา

“หนาวอะพี่”

แต่มันก็ไม่ได้ฟังผมเลย

ผมปากสั่น แอร์ข้างนอกก็ยังลอดผ่านช่องประตูเข้ามาเพิ่มความเย็น มันดันให้ผมไปนั่งอยู่บนขอบอ่างล้างหน้าที่เป็นหินอ่อน ก่อนจะเข้ามายืนแทรกระหว่างขาผม ปิดทุกทางหนี มือข้างหนึ่งกอดผมไว้ อีกข้างก็ดึงกางเกงผมออก  พระเจ้าเข้าข้างมันที่กางเกงของผมขอบย้วย แทบไม่ต้องเสียเวลาถอด ได้ยินเสียงกางเกงที่อุ้มน้ำอยู่ตกลงพื้น ผมก็เริ่มใจไม่ดี

“พี่หมอก”

มันหอมผมไปทั่วแก้ม เหมือนว่าจะอดทนมานาน พอถึงเวลาก็เลยควบคุมตัวเองไม่อยู่ ผมได้ยินเสียงชื้นแฉะไล่ตามแนวคอเวลาพี่หมอกเลียผ่าน

“ตี๋” เสียงพี่หมอก พูดออกมาไม่เต็มเสียง คล้ายกับคนที่ตกอยู่ในห้วงฝัน เป็นสิ่งกระซิบติดหูที่ทำให้ใจผมแกว่ง

“พี่ ใจเย็น”

“ตี๋” เหมือนมันจะพูดคำอื่นต่อ แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่มีคำอะไรหลุดออกมาจากปากมันซักที มือมันลูบเอว ผมอดหัวเราะไม่ได้ครับ เพราะเวลามันลูบตัวผมมันจะลูบเบาๆ น้ำหนักจะไม่ลงเต็มแรง เลยทำให้รู้สึกจั๊กจี้มากกว่าปกติ

ผมรู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่หัวผมชนเข้ากับกระจก ครึ่งตัวบนของผมเอนไปกับอ่างล้างมือ ตัวผมสั่นเพราะความเย็นที่แนบหลัง “พี่ ผมหนาว รีบอาบน้ำเหอะ”

มันไม่ได้ตอบอะไร มือข้างหนึ่งไล่ไปทั่วผิว เหมือนต้องการสำรวจ และจะไม่ยอมปล่อยให้พื้นที่ใดๆหลุดพ้นจากสัมผัสของมือข้างนี้

ผมรีบเอามือไปจับขอบกางเกงในไว้เมื่อเห็นว่ามันเริ่มใช้นิ้วมันเกี่ยวไอ้ลิงผมออก มันเลยเปลี่ยนมาลูบผ่านเนื้อผ้าแทน อื้อหือ แม่เจ้าโว้ย ถ้าใครทนได้นี่เทพเลยครับ ผมเป็นผู้ชาย แค่โดนจูบแบบเมื้อกี้ก็กึ่มๆแล้วครับ พอโดนจับเข้าจริงๆ ผมถึงกับหลับตาแน่น

“พ.พ..พี่ พอเหอะ”

“มึงพูดให้กูหยุด ทั้งๆที่เป็นแบบนี้แล้วอย่างงั้นหรอ?”

อย่ามากระซิบข้างหูได้ไหมวะ กูขอร้องเลย ผมเบี่ยงหน้าหนีก็ตามมากัดอีก มือของมันร้อนต่างจากมือของผมที่เย็นเฉียบ

“พี่ หยุดเหอะ ผมกลัวว่าถ้าพี่ยังทำต่อ มันจะไม่หยุดแค่นี้อะ”

“ทำไมถึงยอมกูไม่ได้? มึงรังเกียจกูหรอ?”

“พี่ มันไม่ใช่แบบนั้น”

อะไรที่ได้มาง่ายๆมักจะโดนลืมคุณค่าไป

บอกตรงๆ ผมกลัวหว่ะพี่

กลัวจะต้องรอพี่ เหมือนที่หลายๆคนต้องรอ

ถึงแม้ ณ วินาทีนี้พี่จะเห็นผมสำคัญกว่าคนอื่นๆ แต่วินาทีต่อไป คนที่จะรู้คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้น

มือพี่หมอกล้วงผ่านเนื้อผ้า ในขณะเดียวกัน ก็มอบจูบที่ทำให้ผมมึนงงไปด้วย เหมือนแรงที่จะต้านมันหายไปเฉยๆเลยครับ ผมเอนตัวพิงกระจก หนาวจนขนลุก แต่บางช่วงก็รู้สึกร้อนจนจะละลาย พี่หมอกไม่ได้เร่งจังหวะที่มือ นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกทรมาน

“...อึก...”

พอละจูบออกไป สายตาคู่นั้นก็ไล่มองไปทั้งตัวผม พูดกันตรงๆคงต้องบอกว่าโคตรอาย แต่ตอนนี้จะหนีไปไหนได้ หันหน้าหนีข้างหลังก็มีกระจกอีก เลยได้แต่ปิดตาขมวดคิ้ว ความรู้สึกในใจมันตีรวนกันไปหมด ใจหนึ่งเหมือนยอมไปหมดแล้ว แต่อีกใจหนึ่งก็คอยเตือนให้รู้สึกตัว

ตัวอย่างก็มีให้ผมเห็นมาแล้ว พี่หมอกจะดีด้วยก็ดีจนใจหาย แต่เมื่อเราหมดซึ่งความจำเป็น ก็จะถูกทิ้งเหมือนของเก่า

ผมยังจำคำพูดของมันได้

คำพูดที่มันอาจจะไม่คิดอะไร

แต่สำหรับใจคนฟังแล้ว พี่หมอกช่างเป็นคนเห็นแก่ตัว

“พี่ ผมให้ได้แค่นี้ พี่อย่าทำอะไรมากกว่านี้เลยได้ไหม?”

“.....”

“นะ ผมขอร้อง”

รู้สึกเหมือนน้ำตามันรื้นขึ้นมา จะกลั้นไว้ก็ไม่อยู่ ผมกลัวแต่ในขณะเดียวกันก็มีความสุข ไม่รู้จะทำอย่างไรกับตัวเองดี

จ้องตากับมันไม่นานก็ดันตัวขึ้นไปหา เป็นจูบที่พบกันครึ่งทาง ไม่มีใครเริ่มก่อน ไม่มีใครต่อต้าน ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความลังเลสงสัยปกคลุมพวกเราสองคน ทว่าในเมื่อตัดสินใจไปแล้ว คงได้แต่ทิ้งมันไว้เบื้องหลังในเวลานี้

มือข้างหนึ่งก็ลูบไล้ไปทั่วตัวผม ส่วนมืออีกข้างก็เร่งจังหวะจนผมรู้สึกว่าเกร็งไปทั้งตัว ขาผมข้างหนึ่งเกี่ยวขาพี่หมอกไว้เหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว ผมใช้แขนข้างเดียวรับน้ำหนักผมไว้ทั้งตัว มันสั่นจนดูเหมือนกับผมจะล้มลงในชั่วอึดใจ

ผมเหมือนจมอยู่ใต้น้ำ หายใจเข้าแต่ละครั้งเต็มไปด้วยความอึดอัด หายใจออกก็เหมือนทำได้ไม่เต็มที่ เป็นความรู้สึกทุรนทุรายที่ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร

ไม่ว่าจะหลับตา หรือลืมตา ภาพเดียวที่ผมเห็น ก็คือพี่...

“พ..พี่...อึก”

พยายามกักเสียงไว้ไม่ให้ออกไป แต่เสียงกลับก้องสะท้อนในห้องน้ำ พี่หมอกขยับมือขึ้นลงไม่นาน ก่อนที่เสียงครางทรมานของผมจะเปลี่ยนเป็นเสียงลมหายใจหอบ ไอ้พี่หมอกมองของเหลวที่เลอะบนหน้าท้องผม ...สายตาแบบนั้น ผมขอร้องเหอะพี่ อย่าไปใช้กับใครนะ

สายตาที่ทำให้ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังอยู่ในหู

“พี่หมอก”

มันยืดตัวเต็มความสูงปกติของมัน แล้วถอดกางเกงออกครับ หัวผมว่างเปล่า รับรู้ว่ามันทำอะไรแต่คิดอะไรไม่ออก

“ฮัดชิ้ว!!”

“.....”

พี่หมอกหยุดมือ ขมวดคิ้ว พอผมฮัดชิ้วรอบที่สองพี่หมอกเลยถอยตัวออก

ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ ผมพยายามจ้องตามัน แต่พี่หมอกก็หลบสายตาผม

“ไปอาบน้ำไป”

รีบวิ่งไปเลยครับ ห้องน้ำกว้างพอสมควรเลยมีแบ่งห้องแยกออกเป็นห้องอาบน้ำ ผมรีบเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นอาบ โห นี่เลยที่หามานาน โคตรหนาวเลย ผมยืนนิ่งใต้ฝักบัวเลยครับ อุ่นชะมัด รู้สึกเหมือนจังหวะหายใจจะกลับมาเป็นปกติ

ยืนแช่ได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงประตูเลื่อนออก หันไปดู ไอ้พี่หมอกก็ตามเข้ามาอาบด้วยครับ เหวอ มันยังไม่จบอีกหรอวะ มันยังมีภาคสองอีกหรอวะเนี่ย!

ผมรีบยืนชิดมุมห้องน้ำ แต่พี่หมอกก็หัวเราะออกมา “รีบๆอาบไป เดี๋ยวก็เป็นหวัดอีก ถ้ารอบนี้มึงเป็นหวัดแล้วคิดอะไรบ้าๆอย่างทิ้งกูไป รับรองมึงตายไม่ดีแน่”

“กลัวแล้วคร้าบพี่ อย่าทำผมเลยคร้าบ”

ก็หนาวทั้งคู่เลยครับ รีบๆถูสบู่อาบน้ำกันไป ไม่กล้ามองต่ำ โชคดีที่ความอุ่นของน้ำเจอกับลมหนาวที่ตีเข้ามาในห้องเกิดเป็นควันจางๆ ทำให้มองชัดแค่เพียงครึ่งตัว เมื่อกี้ที่พี่หมอกยืนชิดขนาดนั้นผมก็พอรู้หล่ะครับว่ามันก็มีอารมณ์ร่วม ทางที่ดีผมควรจะรีบๆอาบแล้วออกไปจะดีกว่า

“ผมออกไปรอข้างนอกนะพี่”

มันพยักหน้า ผมก็รีบเผ่นเลยครับ คว้าผ้าเช็ดตัวที่มันอุตส่าห์ปรารถนาดีเอาเข้ามาเผื่อ นี่สรุปว่าผมหลงกลมันเต็มๆเลยใช่ไหม มันเป็นแผนล่อผมเข้ามาในนี้ใช่ไหมวะ แต่ใครจะไปคิดหล่ะ ว่าผู้ชายจะใช้แผนแบบนี้ล่อผู้ชายด้วยกัน..

ผู้ชาย..กับผู้ชายหรอวะ

ต.ต...แต่ก็รู้สึกดีโคตรๆเลยไม่ใช่หรอ?

อีกห้าสิบเมตร ประตูสีม่วงกำลังเปิดออกเพื่อผม

“ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!”


..................................
.......................


“ไอ้ตี๋ ไหงกินเยอะงี้วะ”

“หิวโคตรเลยเฮีย เหมือนท้องตี๋โบ๋ไปเลยอะ”

มื้อเย็นจองห้องอาหารของรีสอรท์ไว้ครับ เขาจะให้สั่งอาหารเป็นชุด รวมถึงเครื่องดื่ม ของหวาน ผลไม้ พวกผมสั่งหลายชุดก็เลยสั่งคละๆกันไปจะได้แบ่งกันกินครับ

“เฮียก็เห็นคนอื่นแม่งเล่นหนัก ทำไมไม่กินเยอะแบบตี๋เลยวะ กินเยอะระวังนะมึง พุงบานอย่าหาว่าเฮียไม่เตือน”

“เออๆ บานก็บานให้เฮียดูนี่แหละ กลัวไมวะ”

ไอ้พี่หมอกไปนั่งโต๊ะพี่บอลพี่ต้นนู่น พวกผมก็รวมพลถาปัตย์นั่งกินด้วยกัน มีไอ้เฮียตัวแถมคนนึง ไม่ต้องห่วงครับ มื้อนี้สุขสงบแน่นอนเพราะไอ้พี่ฟินไปนั่งกับพี่บอล

กินกันเสร็จก็เดินเล่นชายหาดอีกรอบ แปลกดีครับ ทั้งๆที่เป็นสถานที่เดียวกันแท้ๆ แต่พอเวลาเปลี่ยนกลับมีบรรยากาศที่ต่างกันออกไป พอท้องฟ้าเริ่มมืดพวกเราก็ก่อกองไฟ ไอ้พี่โก้ลากพี่ปิงไปซื้อเหล้ามาเพียบ ไอ้ปิ๊กพกกีตาร์มาด้วยพร้อม ก็นั่งพูดคุยเล่นร้องเพลงกันไปตามประสาครับ จนท้องฟ้ามืดสนิท คืนนี้ไม่เห็นดาว เพราะพระจันทร์เต็มดวง เมฆเรียงกันเป็นวงรอบพระจันทร์ ผมเห็นบางคนถ่ายรูปเก็บไว้ เพราะตอนนี้เหมือนเราอยู่ใกล้พระจันทร์มากกว่าปกติเลยครับ

ผมเห็นไอ้พี่ฟินแยกออกไปนั่งคนเดียว มือก็ถือขวดเหล้าซดมองทะเลไปเรื่อยๆ พี่แกติสต์ครับ อย่าไปยุ่งเลย ไอ้ปิ๊กก็เล่นกีตาร์สลับกับคนอื่นบ้าง ขุดเพลงมาร้องได้ทุกแบบ ลูกทุ่ง หมอลำ สตริง ร็อค อย่างที่จบไปเมื่อกี้ก็บัวลอยโดยพี่ต้น สนุกดีครับ ผมขี้เกียจโชว์เทพก็นั่งซดเบียร์ไปเรื่อยๆ มีไอ้เฮียคอยนั่งคุม

ตอนนี้เหล่าลูกเสือรอบกองไฟเปลี่ยนความสนใจไปเป็นเรื่องผี ผมไม่กลัวอยู่แล้วครับ ฟังแล้วง่วงนอนเลยออกไปเดินเล่น ก็ไปนั่งกับไอ้พี่ฟินมันนี่แหละ สบายใจดี ไม่พูดอะไรก็ไม่อึดอัดด้วย

“พี่ฟินไมไม่ไปนั่งกับพวกนั้นวะ”

“กูว่าบรรยากาศตอนนี้มันสวยดี ทะเลมันดำสนิท ไม่เหมือนตอนกลางวัน”

ไม่ไกลจากตรงนี้ ผมเห็นไอ้เคิ่ลนั่งเสก็ตภาพอยู่ แต่มันไม่ได้นั่งตรงชายหาดครับ มันนั่งตรงขอบถนน เพราะมีไฟคอยส่องให้มัน

“มึงว่าถ้าเดินลงไปในทะเลตอนนี้ จะไปโผล่ที่ไหนวะ”

“ผมว่าต้องเป็นโลกหลังความตายชัวร์ เดินลงไปตอนนี้มีแต่ตายกับตายหว่ะพี่ คลื่นก็แรง”

ไอ้พี่ฟินบางทีก็ปล่อยออร่าเหงาๆทำให้ผมรับมือไม่ถูก มันดูไม่เหมือนคนที่จะมีเรื่องทุกข์ใจแล้วจะระบายให้ใครฟัง ผมเลยไม่รู้จะให้คำปรึกษามันยังไง ก็ปล่อยมันพูดไปเรื่อยๆนั่นแหละครับ

“กูคิดถึงบ้านหว่ะ”

“เอ้า พี่ไม่ได้อยู่กับที่บ้านพี่หรอ”

“บ้านกูอยู่แพร่นู่น เขาไม่ยอมให้กูเรียนสถาปัตย์ กูเลยหนีมาเลยหว่ะ มาอยู่กับลุงกูที่กรุงเทพ บ้านกูไม่อยากให้กูเรียนต่อด้วยซ้ำ อยากให้กูรับช่วงโรงงานไม้เลย”

ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวพี่ฟิน แต่อยู่ดีๆพูดออกมาแบบนี้ ผมก็ไม่รู้จะตอบกลับยังไงเหมือนกัน

“ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่ากูอยู่ที่ไหน กูเลยหนีมาอยู่บ้านมึงก่อน แต่กูว่าอีกไม่นานเขาก็คงรู้อีก ยิ่งรู้ที่ๆกูเรียนอยู่ ต่อไปกูก็คงจะหนีไม่พ้น”

“พี่ ความจริงแล้ว ผมว่านะ พี่เรียนสถาปัตย์ มันก็เอาไปใช้กับงานไม้ได้ไม่ใช่หรอวะ พี่ลองบอกให้พ่อแม่พี่ฟังหรือยัง”

“ยังวะ ไม่เคยคุย”

“เออ ก็ลองดูสิวะ”

“ถ้ากูมีโอกาสได้คุยกับเขา กูจะลองพูดดู”

“เออดีแล้วพี่ ผมเอาใจช่วย”

เงียบกันไปพักใหญ่ ผมเห็นไอ้พี่ฟินมันจ้องพระจันทร์มาสักพักแล้ว มันจะคิดอะไรพิเรนท์ๆเปล่าวะ ไม่ไว้ใจพี่รหัสหว่ะ

“ไอ้ตี๋”

“ห้ะ?”

“มึงไม่ต้องตามกูมานะ”

“เฮ้ย ไอ้พี่ฟิน ไปไหนวะ!” มันตรงดิ่งไปที่ทะเลเลยครับ ดูเหมือนไอ้เคิ่ลก็เห็นเลยรีบเดินลงมาหาผม ตอนนี้ไอ้พี่ฟินเดินก้าวลงทะเลไปเรื่อยๆจนความสูงของน้ำประมาณเอวมัน ผมจะวิ่งตามลงไปแต่มันหันมาตะโกนว่า “ไม่ต้องตามมา”

“เฮ้ย พี่ฟิน ไอ้พี่ฟิน” ผมวิ่งตามลงไปครับ เรื่องอะไรจะเชื่อมัน ถ้าไอ้พี่ฟินมันหายไปใต้คลื่นแบบนี้ คงไม่มีทางจะหามันเจอหรอกครับ “พี่ฟิน พี่จะทำอะไรวะ” หลังของมันดูไกลออกไปเรื่อยๆ บางจังหวะที่คลื่นน้ำสูง ผมแทบจะไม่เห็นไอ้ฟินเลย

ผิวน้ำเคลื่อนที่ขึ้นลง สะท้อนแสงจันทร์ที่อยู่เหนือหัวผม ภาพของไอ้พี่ฟินที่เดินออกไปตอนนี้เหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด เป็นภาพที่แช่หัวใจคนดูให้แข็งยะเยือก

“บอกว่าอย่าตามมาไง” ผมตามมันไปจนน้ำสูงระดับอก แต่แม่งก็ยังไม่หยุดเดิน

“พี่กลับมาดิ พี่จะไปไหน พี่จะทิ้งผมไปไหนวะ กลับมา!”

ผมเซเลยครับ แม่ง คลื่นจะแรงไปไหนวะ ผมแทบจะยืนไม่อยู่ “ไอ้เชี่ยพี่ฟิน มึงอยู่ไหนวะ” พอหันไปสนใจคลื่นแปปเดียว ไอ้พี่ฟินก็หายไปแล้ว รู้สึกเหมือนน้ำทะเลจะเย็นเฉียบกว่าเดิม “ไอ้พี่ฟิน อย่าเงียบสิวะ พี่อยู่ไหนอะ!”

ผมตัวสั่นเลยครับ ตะโกนจนเจ็บคอ “ไอ้พี่ฟิน พี่ฟิน!” รู้สึกได้ว่าเสียงก็สั่น ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อผมกับไอ้พี่ฟินดังมาจากทางด้านหลัง แต่ผมก็ไม่หยุดเดิน รู้สึกแรงผมจะหายไปเรื่อยๆต่างจากที่คลื่นที่ไม่ยอมอ่อนกำลังลง “อย่าแกล้งกันแบบนี้สิวะ ผมไม่ตลกนะเว้ย!”

มาถึงตรงนี้น้ำสูงเกินกว่าจะเดิน ผมจึงเริ่มออกว่าย ชายหาดห่างออกไปทุกที ผมไม่รู้ว่าทำไมไอ้พี่ฟินมันทำแบบนี้ ไม่ค่อยมีใครเข้าใจมันหรอก ไอ้ท่าทีที่แสดงออกว่ามีความสุขหน่ะ มันเจ็บกว่าการทำนิ่งเฉยแบบไอ้หมอกเสียอีก

ผมพึ่งรู้

ผมพึ่งจะเห็น

ผมขอโทษหว่ะพี่ ให้โอกาสผมแก้ตัวสักครั้ง ผมขอร้อง

“เฮ้ย ไอ้ตี๋ มึงจะว่ายไปไหนวะ กลับมาดิ”

“ไอ้พี่ฟิน!”

ผมพุ่งไปหามันเลยครับ แล้วก็ต่อยหน้ามันสักครั้งนี่แหละ แรงพอดูครับ แต่เพราะไอ้พี่ฟินมันจับหมัดผมได้ก่อนแรงเลยลดไป เมื่อกี้ผมเป็นห่วงมัน แต่ตอนนี้กลับโมโหมันมาก อะไรของมึงวะ ทำให้กูเป็นห่วงแล้วยังมายืนยิ้มอีก

“อะไรของพี่ว่ะ พี่เล่นบ้าอะไร! ผมหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว ถ้าพี่จมน้ำไปจะทำไงวะ ใครจะมาช่วยพี่ พี่คิดอะไรของพี่วะ นี่พี่คิดจะตายหรือไง”

มันวางนิ้วทาบปากเหมือนให้ผมเงียบ แล้วมันก็บอกให้ผมเงยหน้าขึ้น

มุมนี้ พระจันทร์อยู่เหนือหัวเราพอดีครับ แล้วไอ้เมฆที่ผมบอกว่ามันเรียงตัวกันรอบๆพระจันทร์ มองมุมนี้มันยิ่งดูมีมิติมากขึ้นอีก ภาพตอนนี้ทำให้ผมเผลอคิดไปว่า สวรรค์อาจจะมีจริงๆก็ได้

“สวย”

“พี่ออกมาเพื่อแค่นี้หรอ”

“กูว่ามันคุ้มค่าที่จะออกมาดูนะ”

“กลับ กลับเลยพี่ กลับเข้าฝั่งเดี๋ยวนี้” ถึงมันจะสวยแค่ไหนแต่ถ้าตายเพื่อมาดูมันเขาก็เรียกว่าซวยครับ ผมต้องว่ายลากไอ้พี่ฟินกลับมาเลย มันก็ได้แต่หัวเราะเสียงดังๆออกมา มีความสุขไหมมึง ทำให้กูเกือบร้องไห้เนี่ย ไอ้พวกคนอื่นๆก็ตกใจไม่แพ้กัน ผมรีบวิ่งเข้าไปหาไอ้พี่หมอก มันยังดูตกใจอยู่ครับ ผมเห็นมือมันสั่น เหมือนมันจะก้าวขาไม่ออก

แต่เสียงที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้ผมต้องย้ายความสนใจไปจากตัวพี่หมอก

เพี๊ยะ!

ไอ้เฮียตบหน้าพี่ฟินจนหน้าหัน เสียงตะโกนด่าจากทุกคนเมื่อกี้เงียบลงทันตา

“มึงทำบ้าอะไรของมึง”

เสียงเฮียนิ่ง ทำให้ผมนึกถึงคืนที่มันจับได้ว่าผมหาเงินมาจากไหน มันดูโกรธ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างแตกต่างกันออกไป

หน้าเฮียไม่ได้แสดงออกมาว่าโกรธ แสงจากกองไฟทำให้เกิดเงายาวออกไป เงาทุกคนหยุดนิ่ง ไม่มีเคลื่อนไหว

“มึงอยากตายนักหรอ?”

“หึ แล้วถ้าจะทำจริง มันเกี่ยวอะไรกับมึง”

ไอ้เฮียต่อยไอ้พี่ฟินอีกหมัด แรงจนพี่ฟินมันล้มลงกับพื้นเลยครับ เฮียฮ้งจะกระโจนเข้าไปชกต่อแต่พวกผมก็รีบวิ่งไปรั้งไว้

“มึงคิดเหี้ยไรของมึงถึงทำแบบนี้วะ! มึงไม่เสียดายชีวิตที่พ่อแม่มึงให้มาเลยหรือไง”

ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่ฟินทำไปเพราะเมา พี่ฟินมันคอแข็งจะตายครับ แล้วที่ไอ้ฟินยอมให้เฮียต่อยขนาดนี้ ผมไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ ทั้งสองคนรูปร่างพอๆกัน ถ้าจะต่อยกันจริงๆผมบอกไม่ได้เลยครับว่าใครจะชนะ

“กูคิดไม่ผิดจริงๆเลย มึงมันก็แค่ไอ้พวกปัญญาอ่อน เรื่องง่ายๆมึงยังคิดไม่เป็น”

“เฮีย”

“มึงก็อีกคน” อ้าว ไหงกูโดนด้วยวะ “ตามลงไปทำไม ปล่อยแม่งตายๆไปซะก็ดี”

เฮียที่พูดแบบนั้นตัวเปียกไปถึงอก ดูก็รู้ว่ากระโดดลุยน้ำลงไปเหมือนกัน

“.....”

ไอ้เฮียแม่งเดินกลับรีสอรท์ไปเลยครับ ทิ้งพวกผมอยู่กับความอึ้ง

ไอ้พี่ต้นจะเดินเข้าไปพยุงพี่ฟิน แต่กลับถูกปฏิเสธออกมา แม้แต่ไอ้ปิ๊กยังทำเพียงแค่ยืนมอง

พี่แฟงเอาน้ำมาสาดใส่กองไฟ ชายหาดยิ่งมืดเข้าไปอีก ถึงแม้แสงจันทร์จะชัด แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ

 ผมคิดว่าทุกคนคิดเหมือนผม...คืนนั้นทุกอย่างจบลงด้วยความหดหู่อย่างบอกไม่ถูก


.......................................
.......................

[cn9095]

ผมเดินกลับห้องพร้อมไอ้พี่หมอก มันก็เงียบตลอดทางเลยครับ

พอถึงห้องผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อใหม่อีกรอบ เสื้อไม่น่าจะใส่พอแล้วครับ ต้องใส่ซ้ำแหง พอถอดเสื้อออก ไอ้พี่หมอกก็เข้ามากอดจากด้านหลัง มันซบหัวไว้กับไหล่ผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยทำได้แค่จับมือมันไว้เท่านั้น

ตัวมันอุ่น...แล้วก็สั่น

มันกอดผมแน่นจนรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผ่าน หัวใจดวงที่แนบหลังผมอยู่ มันกำลังคิดอะไรกันนะ?

“กู...กูตกใจ”

“อืม ผมขอโทษ”

“กูกลัวมึงจะจมน้ำไป”

“ผมไม่เป็นไรหรอกพี่”

เสียงมันอู้อี้เลยครับ เหมือนผมไปทำให้มันกลัว แต่ ณ เวลานั้นผมไม่ได้คิดถึงมันเลย

ไอ้พี่หมอกมันจะตกใจแค่ไหน ผมไม่รู้เลย

ถึงมันจะตัวโต ความคิดความอ่านมันจะเป็นผู้ใหญ่ แต่อีกมุมหนึ่งผมก็รู้สึกถึงไอ้พี่หมอกตัวน้อยที่ยังอยู่ในนั้น เหมือนถูกขังไว้ นั่งทนกับความเจ็บปวดเพียงลำพัง

ผมที่จะเข้าไปช่วย กลับไปเพิ่มความเจ็บปวดให้มันโดยที่ไม่รู้ตัว

“แต่กูกลับยืนอยู่กับที่ มองมึงที่กำลังห่างออกไปเรื่อย”

“ผมก็กลับมาแล้วไง”

“แม่ง อย่าทำแบบนี้อีกนะ เชี่ย”

ฟังมันด่ากลับรู้สึกสบายใจ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ดีกว่าให้มันเงียบ ตัวสั่น ไม่พูดอะไร

กลิ่นของพี่ เสียงของพี่ สัมผัสของพี่ สิ่งเหล่านี้อยู่รอบๆตัวผม เหนี่ยวรั้ง ยึดติดในตัวผม มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจ

“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่เป็นไรแล้ว”


...................................
.......................


คืนนั้น หลังจากที่ไอ้พี่หมอกหลับไปแล้ว ผมก็ออกมาหาน้ำกินที่ห้องครัวชั้นล่าง เห็นไอ้พี่ฟินหลับอยู่ที่โซฟาหน้าห้อง ผมไม่เห็นมันห่มผ้าห่ม แต่เพราะอากาศข้างนอกนี่ไม่ได้หนาวมาก ก็เลยไม่ได้ไปหาผ้าห่มให้มันครับ

 ไอ้พวกที่อยู่ข้างล่างยังมีบางคนไม่หลับครับ นั่งเล่นไพ่กันอยู่ ผมส่ายหน้านี้เมื่อพี่เขาชวน

พอกินน้ำเสร็จ กำลังเดินขึ้นบันได ก็ต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นว่ามีคนเอาผ้าห่มมาห่มให้ไอ้คนที่หลับอยู่บนโซฟา

เฮียฮ้งครับ...

แสงจากด้านนอกผ่านประตูกระจกเข้ามาเต็มๆ ผมเห็นเฮียยืนจ้องหน้าไอ้พี่ฟินอยู่สักพักด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป

เป็นเวลาไม่นาน แต่ผมรู้สึกเหมือนเฮียมันยืนดูพี่ฟินมานานแล้ว นานกว่าที่ผมคิดซะอีก แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกของผมเท่านั้น คนที่รู้คงมีเพียงแค่สองคนบนโลก คือเฮียฮ้งกับพี่ฟิน

ผมไม่รู้หรอกว่าระหว่างสองคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมรู้เพียงว่าผมไม่อยากให้คนรอบๆตัวผมจ้องหน้ากันไม่ติด

ทว่าในเมื่อมันเป็นปัญหาของสองคนนั้นแล้ว จะให้ผมยื่นมือที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปแก้ก็คงไม่ถูก

ได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้เช้าตื่นมา ผมจะได้เห็นสองคนนั้นทะเลาะกันเหมือนเดิม



..............................................
.................................



“ไอ้ตี๋ มึงยืนนิ่งๆก่อนดิ”

“ไมวะเฮีย”

“รอยเชี่ยไรบนคอมึง”

“ห้ะ?”

“เนี่ยๆ แดงเป็นจ้ำเลย ไอ้หมอกทำเชี่ยไรกับมึง!”

รอยตอนไหนวะ? เผลอเอามือลูบตรงต้นคอ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บคันอะไรครับ

นึกไม่ออกอะ “ไม่รู้ดิเฮีย มาจากไหนวะ?”

“เอ้า ไม่ใช่ไอ้หมอกหรอ?”

ถึงใช่ ผมก็ไม่บอกเฮียหรอก “แมลงกัดมั้ง แถวนี้โคตรเยอะเลย”

“..........”

“ว่าแต่ไอ้พี่ฟินไปไหนวะ เช้านี้ผมยังไม่เห็นหน้ามันเลย”

“ช่างแม่งดิ เรื่องของมัน ถามเฮียทำไม”

เช้านี้พวกผมนัดมากินข้าวเช้าพร้อมกับที่ห้องอาหารของรีสอรท์ เป็นบุฟเฟ่ต์ครับ ไอ้เฮียบอกอย่ากินเยอะเดี๋ยวลงไปดำน้ำไหมวะ ใครบอกวะ “เฮีย ต้องกินเยอะๆดิ จะได้ดำลง ฮ่าๆๆๆ”

“หึ มึงเป็นน้องเฮียแท้ๆ แต่กับเหมือนพี่รหัสมากกว่าเฮียอีก”

บ่นไรหงุงหงิงของมันวะ ผมไม่ได้ฟัง กำลังคิดว่าจะจัดการไอ้ขนมปังแผ่นแบบไหนดี ระหว่างจิ้มโอวัลติลกับทาแยม

แต่ก็ได้คำตอบเลยครับ พอไอ้เฮียจะยกโอวัลตินขึ้นกิน ผมก็รีบแช่ขนมปังลงไปเลย แต่คิดหรอครับว่ามันจะยอม มันก็ดึงขนมปังขึ้นมาแล้วง้างปากผมยัดลงไปแทน ดิ้นกันขลุกขลักเลยครับ กูยังไม่ได้เตรียมใจ มึงมาบังคับกูแบบนี้ มันเรียกว่าข่มขืนทางใจนะเว้ย!

“โอ้ย เฮีย มือเค็มหว่ะ แหวะ”

“เออ กูไปห้องน้ำมา หาที่ล้างมือไม่เจอ พึ่งเจอในปากมึงเนี่ย เมื่อกี้เลย”

ถุยๆๆ ไอ้เฮียยยยแม่งสกปรกหว่ะ

ไอ้พี่ฟินพึ่งมาครับ มากับไอ้น้องปิ๊กเลย มาถึงไอ้พี่ฟินมันก็นั่งลงตรงข้ามผม ใช้ไอ้ปิ๊กไปตักของ เลว ใช้น้องกู นั่นมันหลานมึงเลยนะ

“ไอ้พี่ฟิน ไปตักเองดิวะ”

“ไม่มี’รมณ์”

“ตักข้าวกินมันต้องมีด้วยหรอวะพี่”

“มันเป็นศิลปะ”

“.....”

ไอ้เฮียกับพี่ฟินแม่งมองกันไปคนละทางเลย อยู่ดีๆไอ้เฮียก็สนใจทะเลขึ้นผิดหูผิดตา พอๆกับที่ไอ้พี่ฟินจ้องโต๊ะอาหารอยู่นั้น ผมอึดอัดเหมือนนั่งอยู่กลางสงครามเย็นเลยหว่ะ สถานการณ์มาดีขึ้นตอนที่ไอ้ปิ๊กกลับมานั่งที่โต๊ะด้วย อ่อ ไม่ต้องมองหาพี่หมอกหรอกครับ มันไม่ได้นั่งโต๊ะผม

ผมมาทริปนี้สบายใจอย่าง ไอ้พี่หมอกไม่ได้ผูกมัดตัวผมไว้ครับ มาคราวนี้มันให้อิสระผมเต็มที่ มันก็ไปกับกลุ่มของมัน ผมก็อยู่กับกลุ่มของผม ถึงเวลารวมกัน ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด แต่ก็รักษาระยะไม่ให้ห่างกันจนเกินไป

“พี่ โอวัลติน”

“กูไม่กินหว่ะ”

กูอุตส่าห์เอามาให้ เซ็งเลยหว่ะ ตอนนี้ระยะห่างอะไรนั่นกูไม่อยากจะรักษาแล้ว มึงรีบๆออกไปจากกูเลย

“เออๆ แล้วเอาไรป่าว เดี๋ยวผมไปเอาให้”

“เอามึงนี่แหละ นั่งตรงนี้ดิ”

โต๊ะพี่หมอกกินเสร็จกันหมดแล้ว เหลือมันนั่งอยู่คนเดียว มองไปที่หาดก็เห็นไอ้พวกพี่ปิงไปครีเอทท่าถ่ายรูปกันตั้งแต่เช้า

“กินไรมา” มันนั่งเอนตัวแล้วเหมือนคุณชายที่หลุดออกมาจากละครเลยครับ ใส่แว่นกันแดดนี่อีกแล้ว ผมว่ามองผ่านๆคล้ายคนฮ่องกงเลยหว่ะ

“ขนมปัง โจ๊ก ข้าวต้ม นม น้ำส้ม โอวัลติน” มันหันมามองผมนิดหน่อยแล้วหันกลับไป

“แล้วจะดำน้ำไหวหรอ”

“ผมอุตส่าห์ถ่วงน้ำหนักให้มันจมเลยนะเนี่ย”

“กูว่าเดี๋ยวมึงต้องจุกแหง” มาอีกคนแล้ว แบบไมเคิ่ลเลย คำพูดนี้เหมือนเดจาวูเลยหว่ะ

“ไม่มั้ง”

ไม่จริงหน่า! กูจุก

เผลอโดดน้ำแรงไปหน่อย นิ่งเลยครับ ผมเห็นคนอื่นมันก็ลงบันไดกันดีๆ เป็นไงหล่ะกู พิเรนท์ได้เรื่อง เป็นพวกไม่ชอบรอ เลยเจอของดีเข้าไป งอตัวเลยครับ

“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เป็นไรเปล่าวะ”

“พี่โก้ ผมจุกหว่ะ”

“เออ กูเห็นมึงกินเป็นแร้งลงเลยเมื่อเช้า ก็สมควรที่มันจะจุกแล้ว” นอกจากไม่ช่วยอะไรยังส่งสายตาสมเพช แบบนี้หมายความว่าอะไร พี่อยากตายหรอครับ “เมื่อคืนทำกิจกรรมเข้าจังหวะหนักหรือไงวะ?”

“กิจกรรมเข้าจังหวะไรวะ?”

“เอ้า รอยที่คอมึงไง หึหึ เป็นไง ไอ้หมอก เด็ดป่าววะ”

“เห้ย เหี้ยไรของพี่วะ พูดไรไม่รู้เรื่องหว่ะ” รีบสะบัดตัวออกจากไอ้พี่โก้เลย สะบัดแรงๆเอาให้น้ำสาดหน้ามันเลย จะได้หายเมา มึงไม่ใช่คนดีในสายตากูแล้ว มึงมันดิวิชั่นเดียวกับไอ้พี่ต้นเลย

ตกลงมันมีรอยที่คอผมจริงๆหรอวะ เวรกรรม กูเสือกใส่เสื้อคอกลม โชว์เต็มที่เลย

“พี่หมอก รอยที่คอมันชัดเปล่าวะ”

“โคตรชัด” ยิ้ม ยิ้มทำไม เคยมีคนบอกพี่ไหมว่าพี่กวนตีนอะ

“พี่จะมาดูดตรงนี้ทำไมวะ แล้วจะปิดไงวะเนี่ย”

“แล้วมึงจะปิดทำไม”

“แล้วพี่จะให้เปิดโชว์ทำไม?”

“ก็จะได้รู้ไปเลยว่ามึงของใคร”

“....”

“มึงขึ้นเรือไปเหอะ กูว่ามึงดำไม่ไหวหรอก”

“ไหงดูถูกผมงี้อะ เดี๋ยวจะจับนีโม่โชว์เลย คอยดูๆ”

ผมมันโง่เอง ไอ้ทะเลที่ผมมาดำน่ะมันไม่มีนิโม่หรอก หาให้ตายก็หาไม่เจอ หวิดเหยียบหอยเม่นก็ตั้งหลายรอบ ดำไปดำมาก็ไปชนกับคนอื่นอีก สุดท้ายก็เลยล็อคคอไอ้เฮียแน่นเลย ให้มันว่ายพาผมไป

“เชี่ย ทำดีกับคนอื่น แล้วทำกับเฮียมึงอย่างนี้หรอ ไอ้น้องเวร”

“อย่างเฮียก็ต้องเจอแบบนี้ อย่าบ่นดิวะ เร็วๆ ตามปลาฝูงนั้นไปดิ”

“มึงดำน้ำไม่รุ่งหรอก อย่างมึงต้องดำนา ไอ้ตี๋ ตัวมึงหนักอย่างงี้ กูว่ายไม่ไปเว้ย”

“เซ็งเฮียหว่ะ” ขี้บ่นด้วย แก่แล้วหรอไงวะ

“ใช่ดิ เดี๋ยวนี้เฮียมันไม่เจ๋งเหมือนแต่ก่อนแล้ว ไอ้ตี๋น้องเฮียคนก่อนแม่งไปไหนไม่รู้ ทิ้งไอ้บ้าตัวนึงไว้ให้เฮียเลี้ยง แม่ง เอาไปปล่อยวัดไหนได้บ้างวะ”

ไอ้เฮีย เดี๋ยวจะดำน้ำเอาหอยเม่นมาทุบหัวมึง ผมยกกำปั้นคาดโทษไว้แล้วให้มันว่ายหนีไปครับ ไอ้พี่หมอกนี่ก็ไม่ได้สนใจธรรมชาติเลย (ไอ้พี่ปิงยิ่งหนัก หลับรอบนเรือ มาทำไมให้หนักเรือวะ) เหมือนลงมาแช่น้ำเฉยๆ เรือก็พาเราไปดำหลายที่เลยครับ กว่าจะกลับมาถึงท่าเรือก็บ่ายกว่าๆแล้ว

เพราะคืนนี้กะจะเที่ยวผับในตัวเมืองครับ เลยไม่ลงเล่นทะเลตอนบ่ายอีก ก็กลับบ้านพักแยกย้ายฟรีสไตล์ ไม่ต้องฝันว่าผมจะขลุกอยู่แต่ในห้องกับพี่หมอกหรอกครับ นี่เลย ข้างห้อง วินนิ่ง ฮ่าๆๆๆ ผมเห็นไอ้พี่หมอกมันแง้มประตูเข้ามาดูแป็ปนึงก็ปิดไป ไอ้ปิ๊กมันนอนกลิ้งอยู่บนเตียง แง้มแค่นั้นไม่เห็นหรอกวะพี่ กร๊าก (เหมือนแอบซ่อนชู้ไว้ในห้องยังไงชอบกล)

ไอ้เคิ่ลกับพี่ฟินไปสนทนาภาษาเกรียน แอบเป็นห่วงไอ้พี่ฟินหว่ะ วันนี้ยังหาจังหวะดีๆคุยกับมันไม่ได้เลย

ส่วน ถาปัตย์ พรีเมียร์ ลีก ที่พวกเราหากระดาษมาทำตารางจดสกอร์ ผมก็นำลิ่ว ทั้งไอ้กล้วย ไอ้โจ๋ คนแพ้ต้องทำตามที่คนชนะบอก ตอนนี้ผมเลยมีข้าทาสบริวารคอยรับใช้ แต่ไอ้กล้วยมันไม่ยอม ขอแก้มืออีกตรา แต่เจอความเทพของผมเขาไป 6-2 ไม่ต้องลืมตาดูโลกแล้วไอ้กล้วย

“โห ไรวะ นับวันยิ่งเล่นยิ่งอ่อน อะไรของมึงเนี่ย ไม่เอา ไม่เล่นกับมึงแล้ว เบื่อหว่ะ”

“มึงโกงกูชัวร์ ไอ้ตี๋ กูไม่เชื่อว่ามึงเล่นเก่ง”

“ถุยย กูอ่อนให้มึงตั้งกี่ลูกแล้ว ไม่ไหวๆ เล่นกับมึงโคตรเบื่อเลย ไอ้ปิ๊ก มาเล่นดิ เห็นนั่งอยู่นาน มาให้พี่รหัสถล่มหน่อยเร็ว”

“ไม่ดีกว่า ผมชอบดูมากกว่าเล่นเอง”

“น่าๆ มาเล่นหน่อย”

สุดท้ายไอ้ปิ๊กก็ยอมลงมานั่งเล่นด้วย ผมไม่เห็นมันจะหยีตาเวลามองเลยครับ “มึงใส่คอนแท็กหรอ?”

“อืม”

“ทำไมวะ”

“พี่สาวบอก”

“....” พี่หรือแม่มึงวะ ทำไมสั่งให้มึงเปลี่ยนหมดเลย

ไอ้ตอนนี้มันก็ดูดีอยู่หรอก แต่ผมชอบแบบเดิม แบบนั้นมันดูเป็นไอ้ปิ๊กมากกว่า ตอนนี้ก็ยังเป็นมันอยู่ แต่ผมรู้สึกเหมือนอะไรมันเปลี่ยนไป

“พี่แพ้แล้ว”

“ห้ะ?”

เวร ผมมัวแต่นั่งคิดนู่นคิดนี้ แพ้เลยครับ เร็วมาก “เฮ้ย ขออีกตรา เมื่อกี้กูเหม่อๆ”

แล้วผมก็แพ้มันอีกตรา ไอ้ที่มันไม่อยากเล่นนี้ มึงคงหัวเราะเยาะความอ่อนกูอยู่ในใจสินะ!

“เออ รีบๆสั่งมาเลย มึงอยากได้อะไร”

“...ขอได้หมดเลยหรอ?”

“บ้านที่ดินกูไม่มีให้ ไม่ต้องขอนะเว้ย”

“ผมขอเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ยังนึกไม่ออก”

ผมก็พยักหน้าให้มันไป ไอ้กล้วยไอ้โจ๋เห็นไอ้ปิ๊กเล่นก็คันมือ ทนไม่ไหวขอลองด้วย ก็แพ้ราบคาบชูธงขาวยกแก็งค์เลยครับ

“เห้ย ไปเหอะหว่ะ ไปหาข้าวเย็นกินคืนนี้จะได้โต้รุ่ง” พวกผมก็พยักหน้าตามคำพูดไอ้กล้วยมัน ไอ้โจ๋นี่เปลี่ยนชุดใหม่เลยครับ ส่วนผมจิ๊กเสื้อไอ้พี่หมอกมาใส่ ตัวใหญ่หน่อยแต่ก็โอเค ไอ้พวกนั้นเดินออกไปก่อน ผมก็เก็บสายจอยครับ ทนไม่ไหววะ ไอ้พวกมึงก็ทนไปได้เนอะ เดินก็เดินข้าม จะเหยียบก็เขี่ยๆ 

“พี่ตี๋”

“หืม?”

“ผมยังชอบพี่อยู่”

ทั้งห้องมีแค่พวกผมสองคน ห้องจึงเงียบลงทันตา

ผมไม่รู้จะพูดอะไร

แม้แต่สายตาไอ้ปิ๊กตอนนี้ ผมยังไม่กล้ามองด้วยซ้ำ เลยได้แต่มองสายจอยที่ตัวเองม้วนอยู่

“กูไม่รู้หว่ะ ไม่รู้จะทำยังไง”

ผมยังปฏิเสธไปไม่ชัดอีกหรอ แล้วถ้าชัดกว่านี้ ตัวไอ้ปิ๊กจะรับได้หรือเปล่า

“พี่มองผมบ้างได้ไหม ผมทรมาน”

“ปิ๊ก ไปกันเถอะ อย่าให้คนอื่นรอ”

“แต่พี่ปล่อยให้ผมรอ”

“กูก็บอกว่ากูไม่ได้ชอบมึงแบบนั้นไง”

“แต่พี่ยังไม่ได้ลองแม้แต่จะมองผมเลย พี่พูดคำนั้นออกมาได้ยังไง!”

“....”

“พี่ชอบไอ้พี่หมอกหรอ”

“.....”

“พี่เงียบหมายความว่าอะไร จะให้ผมตีความแบบไหน ผมจะตีความเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่า”

“คือ...กู”

“แสดงว่าพี่ยังไม่แน่ใจ ผมก็ยังมีโอกาส”

ผมอยากให้มันหยุดสักที แต่จะห้ามยังไง

ผมเคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน ผมเลยเข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

แต่ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรที่แม้แต่ผมยังไม่แน่ใจออกไป และถ้าผมจะพูดคำนั้นออกไปแล้วล่ะก็ ผมก็จะพูดให้พี่หมอกฟังเป็นคนแรก

“เออ ถ้ามึงจะคิดอย่างนั้นกูก็ไม่ว่า ไม่รู้จะห้ามศรัทธามึงยังไงแล้ว”

ผมไม่รู้ว่าคำพูดนี้มันจะสร้างเรื่องวุ่นวายให้ผมหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่อยากจะทำร้ายมันมากไปกว่านี้

“ถือว่าพี่ให้โอกาสผมแล้วนะ”

มือผมสั่น

แม่ง อยากจะหักจอยคามือ

ที่กูอยากได้ มันไม่ใช่ผู้ชายเว้ย!!! สาวๆไปไหนว่ะ บนโลกนี้สูญพันธ์ไปหมดแล้วเรอะ!!

รู้สึกเหมือนไอ้ประตูสีม่วงจะอยู่ข้างหน้าผมแล้วครับ

“ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”


...............................
.................




[Coin 19 : complete]
[25.11.54]

[cn9095]

สวีดัดคัฟ 

เมื่อวานผลสอบมศว.ประกาศ แถวนี้มีใครไปสอบป่าวคัฟ ไอ้กระป๋มไม่ได้สมัครเพราะไม่รู้เรื่อง ( ) เพื่อนติดวิศวะไปหลายคน แอบอิจฉา เค้าก็อยากเรียนวิศวะนะโว้ยย ว้ากกกก แต่ก็ดีใจแทนเพื่อนๆหลายคนเลยคัฟ

ตอนนี้มีเรื่องให้ปวดเฮดหลายเรื่อง อย่างโควต้าวิทยาลาดกระบังก็เปิดให้รับสมัคร ข้อดีคือแค่สอบสัมภาษณ์ แต่กลัวโดนตัดสิทธิ์อย่างอื่นอ้ะ  เพราะตอนนี้ก็มั่นใจว่าน่าจะติดวิทยาจุฬาแล้ว แต่ก็ยังรอสอบหมออยู่ วิศวะก็อยากเรียน เลยไม่รู้จะทำยังไง ว้ากกก  แม่บอกว่าไหนๆเคยสอบติดรอบนึงแล้วก็น่าจะเรียนสายนี้ไป แต่เค้าอยากเรียนวิศวะ (ว้าก ทุบโต๊ะ ทุกตึก) 

ปล.วิทยายังไม่แน่เหลือสอบอีกครึ่งหนึ่ง ไอ้ที่เคยสอบติดมัน MD KKU แต่ตูเสือกไม่เอาเอง ว้ากก 


จบเรื่องโวยวาย

เมื่อวานไปทักไอ้ตัวต้นแบบพี่หมอกมา มันไปสอบมศว.มาเหมือนกัน

นี่คือหนึ่งในบทสนทนา

 ป๋ม-   ว๊อทแซ่บ

    เป็นไงบ้างวะ

มัน-เป็นไรวะ

    กุเป็นคนเหมือนเดิมอ่ะ

 ป๋ม-   - -*

    มึงไปสอบมศว.ป่าวเนี่ย

มัน-สอบๆ

ป๋ม- ว่าไงๆ

มัน-  แต่ไม่ได้มั้ง กุดูผ่านๆแล้วไม่เจอชื่อกู เดี๋ยวกุดอทก่อน

ป๋ม-   - -*

    เอ่อ ไม่ดูรายชื่อให้ดีๆหรอวะ

มัน-  ติดไม่ติดก็ช่างแม่ง ที่่นี้กุทำข้อสอบไม่ครบ

ป๋ม- เออ ไม่เป็นไรเว้ย เอาใหม่รอบหน้า ไม่เห็นเป็นไร

มัน-  - -*

    มึงบอกกุไมวะ กุไม่ได้เฮิท


อันนี้คือมันอารมณ์ดี ปกติมันจะคล้ายๆไอ้พี่หมอก แค่พูดมากกว่าหน่อย แต่แต่ละคำ อย่าให้พูด มันชอบบอก "กูมันเหี้ย กูรู้ตัวว่ากูเลว มึงอยากฟังคำพูดดีๆ มึงก็ไปฟังจากคนอื่นซะ"

เป๊ะ!! 

วันนี้กะไปแฮ่ดกับเพื่อนซักหน่อย แล้วกะว่าจะเริ่มอ่านหนังสือสอบแล้ว  วะฮ่าๆๆ แม่ไม่อยู่สามวันเล่นคอมเยอะเกิน กลับไปอ่านบ้างดีกว่าคัฟ เห็นเพื่อนติดแล้วอยากติดบ้าง โชคดีนะคัฟฟ 

[iforgive]

จิ้ม

[Meen_Emp]

 
โอ้ว....คู่นี้จะมาทำให้หลงไปถึงไหน...

หมอกร้ายกาจ   

 
ให้คนแต่งจ้า.....
+1

[misso]

ตอนนี้ยาวสะใจ 555

พี่ฟินนี่เป็นคนมีอะไรในใจมากกว่าที่คิดนะเนี่ย เฮียฮ้งก็ดูแสดงอาการห่วงออกหน้าออกตาเลย 

หมอกตี๋น่ารักเหมือนเคย ชอบบบ ว่าแต่ประตูสีม่วงนี่ ไม่ใช่เข้ามาแล้วตั้งแต่แรกเหรอ พี่หมอกอย่าตัดผมทรงนี้ พี่หมอกอย่ายิ้มบ่อย นี่มันอะไรกันจ๊ะ

เรื่องสอบก็สู้ๆ วิทยากับวิศวะคณะวิทย์เหมือนกันแต่มันไม่เหมือนกันเลยนะ ลองถามพวกรุ่นพี่ว่าเค้าเรียนกันยังไง ทำอะไรกันบ้าง อยากให้เลือกที่ตัวเองชอบแล้วก็เหมาะกับตัวเองมากกว่าน่ะ

 

[pizza2011]

คนแต่งสู้ๆนะค่ะ ตั้งใจอ่านหนังสือล่ะ
......................................
ในเมื่อประตูมาอยู่ตรงหน้าเเล้วก็จงเปิดประตูเเล้วเดินเข้าไปซะไอ้ตี๋ กร๊ากกกกกก

[nova.ki]

ตอนนี้แอบมีมาม่า มาให้ซดเล่นด้วยแหนะ 
เจอพี่ฟินเศร้าคนอ่านเศร้าตามเยย 
เฮียฮ้งนี้ก็ไม่ค่อยจะแสดงออกเลยน่ะว่าห่วงอ่ะ 

[Nus@nT@R@]

พี่ฟินน่าสงสาร มีมุมที่ไม่เคยมีใครเห็น
เฮียคงเป็นห่วงพี่ฟินมากนะ ถึงได้สติหลุดซะขนาดนั้น

[dawnthesky]

มันเปิดมานานแล้วนะตี๋ ..... ประตูสีม่วงน่ะ....

[a_tapha]

พี่หมอกสุดหล่อ พ่อพระเอก ใจอ่อนอีกแล้วนะ

[monoo]

สงสารปิ๊ก แต่สงสารตี๋มากกว่า ตัดใจเตอะ 
น้องคนเขียนสู้ๆ นะคะขอให้สอบได้ สอบติดแบบว่าตั้งใจนะ 
 

[samsoon@doll]

ชว่งนี้อีพี่หมอกอ้อนบ่อยนะ ถ้าทำกับตี๋คงเดียวแบบนี้ไปตลอดก็คงดีเนอะๆ

[RGB.__]

ยาวสะใจ

ที่แท้ตี๋กลัวฟันแล้วทิ้งนั่นเอง เห็นใจตี๋นะ แต่สงสารพี่หมอกอ่ะ พี่แกอดทนมานานเหลือเกิน   
คู่ฟินกะเฮียกลับมาตีกันเร็วๆสิ  อึมครีมอ่ะ
เหมือนความสัมพันธ์ตี๋กะพี่หมอกพัฒนาไปอีกนิดนิดแล้วนะ พูดว่า "กูตกใจ" ด้วย     (เล็กๆที่ยิ่งใหญ่)
พี่หมอกพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาเรื่อยๆแล้ว   

ปิ๊ก สงสารปิ๊กว่ะ มาคู่กะเราเองก็ได้   

ประตูสีม่วง มันเปิดตั้งนานแล้วตี๋ก็เข้าไปตั้งนานแล้วด้วยไม่ใช่เหรอ     

พี่คนแต่ง สู้ๆ ชอบอันไหนก็ทุ่มไปเน่อ ถึงตาเราคงเครียดแทบระเบิดโลก - -'

[malula]

พี่ฟินจะอาร์ตไปไหน นึกจะว่าได้อ่านบทกุ๊กกิ๊ก กลายเป็นตุ๊บตั๊บแทนซะนี่
ตี๋จะว่าพี่หมอกไม่ยอมตัดขาดจากชะนีไม่ได้แล้วนะ ตัวเองก็ไม่ยอมปฏิเสธปิ๊กไปตรง ๆ เหมือนกัน

[river]

ปิ๊กเปลี่ยนตัวเองเพราะอยากให้ตี๋หันมามอง หันมาชอบบ้างล่ะมั้ง

[golove2]

ติดตามต่อจ้า

 


ขอให้สอบติดที่หวังไว้นะจ๊ะ

 

[shabushabu4]

ตี๋ก็เล่นตัวซะ โห่ๆๆๆๆ

ตี๋ถ้าตัดสินใจยาก 3P ไปเลยก็ดีนะ พี่หมอก(ของชั้น 5555) x ตี๋ x ปิ๊ก น่าสน

[evilheart]

ขอให้เฮียหมอกได้ยินที่ปิ๊กมันพูดด้วยเถอะ
เฮียจะได้จัดการให้สิ้นซาก ทั้งความรู้สึกของตัวเอง ของตี๋ แล้วก็ของปิ๊ก
มาทำไม่เข้าใจตัวเองแบบนี้ เดี๋ยวปิ๊กก็คาบไปกินหรอก

[watop]

เมื่อไหร่จะเสพสมกันสักทีเนี่ย รอนานละนะ ไม่สงสารพี่หมอกหรอ

 

[4559]

ให้ความหวังคนอื่นอีกแระ

[♠♥♦♣]

ช็อค! เฮียกับพี่ฟินเนี่ยนะ!
คิดอยู่แล้วว่าเฮียต้องมีคู่ ช่วงที่เฮียไม่รับโทรศัพท์ตี๋อ่ะ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นพี่ฟิน ช็อคจริงๆ
ใครได้พี่ฟินไปถ้าไม่อยากตายก็อยากฆ่ามันให้ตายวันละสามรอบ555
ช่วงนี้เริ่มรำคาญพี่หมอก จะหันมาเชียร์ปิ๊กก็เริ่มรำคาญปิ๊กเหมือนกัน เดี๋ยวปั๊ดเชียร์ไอ้กล้วยซะดีมั้ยเนี่ย
ปล. ทำไมคนโหวตพี่หมอกเยอะจังวะ ไม่เข้าใจรสนิยมคนโหวตเลย ทำไมไม่โหวตพี่ฟิน! (ไม่เข้าใจรสนิยมตัวเองเหมือนกัน555)
ปลล. เพื่อนพี่ที่จบวิดยาบ่นกรอกหูพี่ทุกครั้งที่เจอ
"กูไม่น่าเรียนวิดยาเลยว่ะ เรียนอีกนิดนึงก็จะเหมือนวิดวะละ เหนื่อยพอกันแต่จบวิดวะแม่มเครดิตดีกว่า งานก็มีทำ"
อันนี้ไม่รู้จริงปล่าวนะ พี่ก็ไม่ได้เรียนทางนั้นแต่มันบ่นให้พี่ฟังโดยมีพวกจบวิดวะม.เดียวกับมันนั่งหัวเราะเป็นแบ็คกราวน์แล้วพูดว่า
กูบอกมึงแล้วววว หึๆๆ