คำเตือน กระทู้นี้มีบทความที่ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป วัยชราโปรดให้คำแนะนำ 
ใครเก็บทิชชู่ลงไปแล้ว ขอเชิญหยิบขึ้นมาใช้ใหม่อีกครั้งได้ตามสะดวก หรือจะพลิกหน้าเอ หน้าบี ใช้สองด้านประหยัดพลังงานก็ไม่ว่ากัน 
ปาฎิหารย์ พิชญพาณิชย์ & ปิยวัฒน์ วัฒนสกุลชัย Coin 20.1ผมไม่พอใจ ผมหงุดหงิด ผมโมโหที่มันยังยิ้มและหัวเราะอยู่แบบนี้
ปากที่กำลังยิ้มอยู่นั้น อยู่บนใบหน้าเดียวกันกับตาที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
ผมอยากให้มันร้องไห้
ไม่ต้องพูดอะไรออกมา ผมแค่อยากเห็นความอ่อนแอของมันบ้าง
“ไอ้ฟิน ไปจีบสาวโต๊ะนู้นกัน”
“เออๆ ไปด้วย แต่เดี๋ยวก่อน มึงจะเอาคนไหนวะ”
ตอนนี้พวกผมอยู่กันในผับ ในตัวเมือง คนเลยเยอะ ฝรั่งเยอะจนผมตกใจ บางครั้งเผลอคิดว่าไม่ได้อยู่ในเมืองไทยด้วยซ้ำ ผมกินเหล้าเยอะไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกรุงเทพอีก
ไอ้ฟิน..
มือข้างหนึ่งมันถือขวดเหล้าไปด้วย
ผมไม่ชอบให้มันกินเหล้า
เพราะมันไม่รู้จักลิมิตของตัวเอง บางครั้งก็กินเยอะเกินไป เหมือนอย่างตอนที่ผมเจอมันครั้งนั้น มันก็กินหนักจนหลับไปไม่รู้เรื่อง ไหนจะเรื่องเมื่อวาน ผมโมโหมากเสียจนยังไม่เข้าใจตัวเองว่าผมโมโหเรื่องมันไปทำไม
ไอ้การที่ถูกผมชก แต่กลับยังยิ้มอยู่ นั้นมันหมายความว่าอะไร
ภายใต้หน้ากากที่ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาและมีความสุขไปกับการใช้ชีวิตนั้น ผมไม่รู้ว่ามันเจอเรื่องอะไรมาบ้าง หนักหนาแค่ไหน เพราะมันไม่เคยบอกใคร และไม่มีใครถาม เมื่อท่าทางที่มันแสดงออกนั้นไม่ได้บอกว่ามันกำลังทุกข์ใจ
แต่ผมรู้
รู้ว่าที่ข้อมือซ้ายของมัน มีรอยกรีดนับไม่ถ้วน ที่นาฬิกามันหนาขนาดนี้ก็เพื่อปิดรอยเหล่านั้นไว้ ไอ้ที่ยิ้มหัวเราะออกมา มันเจ็บเจียนตายเลยไม่ใช่หรอ
ได้โปรด แสดงตัวตนที่แท้จริงมาให้เห็นสักทีเถอะ
ไม่ว่าจะเป็นคนอ่อนแอ คนเจ้าเล่ห์ คนเห็นแก่ตัว เลยแม้แต่คนที่เย็นชา ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ทั้งหมดนั้นก็ยังเป็นตัวฟิน
ผมอยากคุยกับมัน แต่อีกใจหนึ่งก็ยังโกรธมันอยู่ ผมเห็นไอ้ฟินเหลือบตามองผมเป็นบางครั้ง แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันสักที
พวกผมก็ต่างคนต่างนั่งกันไป นั่งฟังไอ้ลาภบ่นเรื่องรายงานที่แก้ไม่ผ่านสักที หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องของไอ้บอมบ์ ที่สรรหามาพูดได้ไม่หยุด บางครั้งผมก็ฟัง แต่บางทีก็เหมือนคำเหล่านั้นวิ่งผ่านหูไป จับประเด็นไม่ได้
สายตาผมจับจ้องอยู่ที่ไอ้ฟิน
มันรู้ตัว ผมรู้ว่ามันรู้สึก แต่ที่ยังทำเป็นไม่รู้แสดงว่ามันก็ยังไม่อยากเข้ามาคุยเหมือนกัน
ผมอดทนรอเงียบๆ ไม่เป็นไร โอกาสยังมีอยู่อีกเยอะ แต่ผมจะไม่ขอโทษมัน เพราะนี้ไม่ใช่ความผิดของผม ที่ผมโกรธ ใช่ ผมคิดว่าผมเป็นห่วงมัน เป็นห่วงมากเสียจนผมทำอะไรไม่ถูก กระโดดลงไปในน้ำที่เย็นยะเยือกของทะเลยามค่ำคืน สุดท้ายก็ได้แต่รู้สึกโล่งอกที่เห็นไอ้ตี๋ลากมันกลับเข้ามา
ผมเสียใจ ที่ทำอะไรไม่ได้เลย
นี่มันก็ดึกมากแล้ว ผมหันไปไม่เห็นไอ้หมอก ไอ้ตี๋ หรือแม้แต่ไอ้ฟิน ไม่รู้มันไปไหน แต่โตๆกันแล้ว คิดว่าน่าจะกลับรีสอรท์ถูกถึงไม่ได้ตามหา ชวนพวกที่ยังเหลือกลับรีสอรท์ บางคนก็หายไปกับสาวๆเสียแล้ว
มีไอ้ฟินเดินตามมา พูดไม่หยุด หัวเราะบาง เงียบแล้วฟังคู่สนทนาบ้าง มันเดินอยู่ข้างหลังผม ผมจึงได้แต่เงี่ยหูฟัง
ถึงบ้านพัก มันก็นั่งอยู่ที่โซฟาตัวที่มันนอนเมื่อคืน ไม่ยอมเข้ามาในห้อง ผมก็รอจนทุกคนเข้าไปในห้องตัวเองหมด จึงเดินออกไปหามัน
“ไม่เข้าไปนอนในห้องหล่ะ”
“เฮียนอนไปเหอะ กูนอนตรงนี้ก็สบายดี”
“กูกลัวมึงจะหนาวตาย”
“ไม่หนาวหรอก กูทนได้”
มึงไม่เคยเห็นค่าของตัวเองเลย
สิ่งนี่ที่ทำให้กูเจ็บปวด เจ็บแทนมึงที่ไม่รู้สึกเจ็บ เพราะแผลของมึงมันเยอะจนหัวใจของมึงชา
ผมดึงแขนมัน ข้างที่ไม่มีรอยแผล กระชากให้มันเดินตามผมมา แต่แรงมันเยอะครับ ฉุดกันอยู่นานจนมันเห็นว่าผมไม่ยอมจริงๆเลยเดินตามเข้ามา
“กูโมโหมึง”
“เรื่องอะไร”
“ทุกเรื่อง มึงไม่เคยเห็นค่าของตัวเอง”
“....”
“กูพูดถูกสินะ ถึงเงียบไป”
ประตูถูกปิดลง ผมยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ให้ไอ้ฟินมันได้หนีไปไหน
“มึงมีอะไร มึงก็เก็บไว้คนเดียว แล้วเป็นไงล่ะ”
“แล้วเฮียจะให้กูทำยังไงวะ ให้ร้องไห้หรอ ทำแบบนั้นแล้วได้อะไรขึ้นมา”
มันแค่นหัวเราะ ผมยิ่งรู้สึกแย่
สุดท้ายจึงได้แต่ดึงตัวมันเข้ามากอด
“กูอยากรับฟังปัญหาของมึง แม้จะช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่อย่างน้อย ก็ให้กูได้เห็นด้านที่อ่อนแอบ้างเถอะ”
“.......”
“มึงฝืนยิ้ม กูดูแล้วมันเจ็บ กูไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะพูดยังไงดี”
“เฮียเห็นกูเป็นแค่รุ่นน้อง เฮียก็แค่สงสาร”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
ถึงมันพูดแบบนั้นแต่ก็กำเสื้อผมแน่น ผมไม่ใจร้ายผลักมันออก ไม่มีวัน
กลิ่นตัวมันไม่ได้หอมเหมือนผู้หญิง แต่เป็นกลิ่นอ่อนๆที่พอได้กลิ่นแล้วก็ยังจะดมเพิ่มอีก สุดท้ายเลยเผลอกดจมูกลงกับซอกคอ พอเห็นมันไม่ว่าอะไรก็เลยเริ่มไล้ไปเรื่อยๆ เลียเข้ากับหู
“เฮียจะทำอะไร”
“ทำตามใจกู”
“เฮียอยากนอนกับกูหรอ”
“ถ้ากูตอบว่าใช่ มึงจะให้ไหม”
“ถ้ากูไม่ให้ เฮียจะหยุดไหม?”
“กูคิดว่าไม่”
“งั้นเฮียก็ทำต่อเหอะ” เหมือนมันก็รู้สึกดี มันเงยหน้าให้ผมได้ดูดต้นคอ มีกลิ่นลมติดมากับตัว ยิ่งได้กลิ่นก็ยิ่งชอบ อยากได้มากกว่านี้ อยากได้ทั้งหมด ผิวขาวๆนี้ก็ชอบ จะว่าไปก็นึกถึงรอยสักมันขึ้นมา อยากเห็น
ผมดึงมันไปที่เตียง มันก็เดินตามมาครับ เลยผลักเบาๆให้มันลงไปนอนก่อน แล้วผมก็ขึ้นค่อมอยู่ข้างบน ผมสีออกน้ำตาลเข้มของมันแผ่ไปกับเตียง ผมยั้งมือตัวเองไปไม่ได้ ปัดปอยผมส่วนหนึ่งของมันไปทัดหูให้ ก่อนจะลูบแก้มมันต่อ ตอนนี้มันหน้าแดง ผมไม่รู้ทำไม ใจผมเต้น มือผมสั่นแต่พยายามทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
อยากจูบ ยิ่งเห็นริมฝีปากมันเผยอหน่อยๆยิ่งอยาก แต่ก็ยังไม่กล้าจูบมันซักที จึงได้แต่หอมไปทั่ว
“เฮีย เริ่มสักทีเหอะ อย่านาน กูทนไม่ไหว”
ผมเลยถอดเสื้อตัวเองออก ไอ้ฟินก็มองไม่วางตา เห็นแล้วก็แอบอายหน่อยๆ เข็มขัดยังปลดของตัวเองได้ไม่หมดก็ต้องมาช่วยมันถอดเสื้อเพราะมันยันตัวไม่ขึ้น มองจากตอนนี้พอจะเห็นดาวโผล่ออกมาจากขอบกางเกง แต่ก็อยากเห็นทั้งหมด จึงย้ายมาถอดกางเกงของมันก่อน มันก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ เลยใช้เวลาไม่นาน
กางเกงในสีดำถูกผมโยนออกไปข้างๆอย่างไม่สนใจ พอตาเห็น มือก็ลูบไล้ตามแนวรอยสัก เป็นรูปดวงดาวห้าดวงที่ถูกโซ่ร้อยเข้าไว้ด้วยกัน “กูออกแบบเอง” ผมไม่ได้สนส่วนกลางตัวของมันที่เริ่มแสดงออก ตอนที่ผมมองรอยสักราวกับถูกดึงดูด
“หมายถึงอะไรวะ”
“ความฝัน ความรัก ความเจ็บปวด ปัจจุบัน อนาคต ถูกร้อยเข้าด้วยกัน”
“โซ่หมายถึงอะไร”
“อดีต”
อดีตที่น่าเจ็บปวดก่อให้สิ่งทั้งหมดเหล่านี้พัวพันเข้าด้วยกัน หนีออกจากกันไม่ได้ ขาดสิ่งใดไปสิ่งหนึ่งก็ไม่ได้เช่นกัน มันคงจะหมายความว่าแบบนั้น
“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยอดีตไป”
“เพราะอดีตก็เป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา”
“แต่อดีตที่ไม่น่าจดจำ บางครั้งลืมไปก็น่าจะดีนะ” ผมใช้เข่าดันแยกขามันออก เผลอเอามือลูบผมมันอีกแล้ว เห็นปากมันแล้วอยากจูบ พยายามห้ามใจตัวเอง แต่ก็ไม่อยากทำอะไรให้ดูลึกซึ้งเกินไป
“กูขอนะ”
“เออ แต่กูยังไม่เคยนะเฮีย”
“แล้วมันต้องทำไงบ้างวะ”
“เฮียถามกูแล้วกูจะไปถามใครวะ”
มันทำหน้างง เออ จริงของมัน เลยเริ่มจากปลุกอารมณ์ให้มันก่อน มันก็นอนสบายให้ผมทำเลยครับ จับรูดขึ้นลงได้ไม่นานพอเห็นว่ามันเริ่มทนไม่ไหวก็หยุดมือ ใช้มือข้างหนึ่งปลดซิบกางเกงตัวเอง อีกข้างก็ยื่นไปให้มันเลีย มันงงครับ แต่พอบอกมันก็ทำตาม
“...ไอ้ฟิน”
มันใช้มือสองข้างจับมือผมไว้ ดูดเลียด้วยท่าทางเหมือนเด็ก แต่ผมกลับเห็นว่ามันกำลังยั่วยวน คิดไปเองทั้งนั้นครับ มันก็ทำตามปกติของมัน ทั้งที่เป็นอย่างนั้น ผมกลับรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นรุนแรง
ผมรีบดึงนิ้วออกมาจากปากมัน ไม่ไหวครับ ให้ทนมากกว่านี้คงไม่ไหว ใช้นิ้วคลึงไปตามแนวสะโพกให้มันผ่อนคลาย ลองแตะๆดูแล้ว คิดว่าถ้าเกร็งคงจะเจ็บ
“เฮีย จะเจ็บป่าววะ”
“ถ้ามึงไม่เกร็งคิดว่าไม่น่าจะเจ็บ”
“เออๆ ลองดู เจ็บกูไม่ทำนะ”
ผมพยักหน้าส่งๆไป ระหว่างที่ใช้นิ้วคลึงเบาๆให้มันผ่อนคลาย ก็จ้องริมฝีปากมันไม่หยุด มันเหมือนมีอะไรค้างคาใจครับ
ผมดันนิ้วแรกเข้าไปตอนที่ชวนมันคุยเรื่องรอยสัก
มันไม่ทันได้รู้ตัว นิ้วจึงเข้าไปได้ไม่ยากนัก มันขมวดคิ้วแต่ก็ยังจ้องผมอยู่ ดูเหมือนมันก็ไม่ได้ตกใจซักเท่าไหร่
“รู้สึกยังไง”
“แปลกๆ”
“แล้วเจ็บไหม?”
“ไม่ค่อย”
ขาของมันเกี่ยวเข้ากับขาของผมเมื่อนิ้วที่สองถูกส่งเข้าไป ผมพึ่งนึกออกว่าผมไม่ได้เตรียมถุงยางมา มันเลยบอกให้หยิบจากกระเป๋าตังค์มัน ก็รีบใส่เลยครับ เตรียมไว้ก่อน แต่พอจะใส่นิ้วที่สาม ไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้ว่ามันเริ่มเจ็บ แถมในนี้ยังฝืด ถ้าฝืนทำลงไปผมคิดว่ามันคงอาจจะฉีก
“ฝืดหว่ะ ไม่เข้าเลย”
“กูไม่ได้เกร็งนะ”
“เออ ก็รู้ แต่มันเข้าไม่ได้วะ”
“ก็ไปหาอะไรลื่นๆมาทาหน่อยดิ”
มองไปข้างเตียง ไอ้เขตแดนที่เราทำเล่นๆก็มีประโยชน์ครับ ครีมนวดที่วางอยู่ที่พื้นถูกผมหยิบขึ้นมา เปิดฝาก็ยื่นให้มันดมก่อน "“หอมดี”
“งั้นกูลองใช้นะ”
“มันใช้ได้ด้วยหรอวะ มันเอาไว้สระหัวไม่ใช่หรอ”
“ก็น่าจะได้มั้ง ก็บอกแล้วไงว่าลอง” มันก็พยักหน้า ผมเทออกมาบนฝ่ามือแล้วก็ชโลมรอบทางของมันครับ “มึงก็จัดการตัวเองไปด้วยดิ” แต่มันกลับส่ายหน้า
“ขืนทำกูไปก่อนแหง”
“อะไร เร็วขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็มันรู้สึกดีนิหว่า”
ตั้งแต่อกขึ้นไปตัวมันแดงแจ๋ ผมเห็นแล้วก็ยิ้มเอ็นดู มืออีกข้างลูบไปตามหน้าอกมัน แต่มันหยุดมือไว้ มือผมเลยแนบตรงหัวใจมันพอดี
รับรู้ว่าหัวใจมันกำลังเต้นแรง ก็ยิ่งทำให้ผมทนไม่ไหว อยากกอดมันซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องทน ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป ไม่งั้นจะเป็นตัวมันที่เจ็บ
“สามนิ้วแล้วนะ”
“กูดูของมึงแล้วคิดว่าสามนิ้วไม่น่าจะเทียบได้วะ”
“บทจะพูดตรงก็พูดตรงซะใจหายเลยนะ” ไม่มีเขินอายอะไรเลยหรอวะ ไอ้ฟินมันจ้อง ผมก็ยิ่งรู้สึกมีอารมณ์ร่วมเข้าไปอีก จนต้องดันหน้าให้มันหันไปทางอื่น มันก็หลุดหัวเราะออกมา
“พอเถอะเฮีย กูคิดว่ากูไหว”
“ไม่ไหวอย่ามาร้องไห้หนีลงทะเลไปอีกหล่ะ”
“เฮียก็จะตามไปไม่ใช่หรอ” โน้มตัวลงใกล้ ใช้แขนดันตัวไว้กับเตียงไม่ให้ทับมัน รู้สึกถึงส่วนนั้นของฟินที่แนบอยู่กับหน้าท้องของผม
มองไปใกล้ๆแล้วก็เห็นแต่ภาพตัวเองสะท้อนในตาฟิน ยิ่งทำให้รู้สึกอยากจูบเข้าไปใหญ่
“จะตามไป จะตามไปทุกที่ มึงวิ่งลงไปเถอะ เดี๋ยวกูจะไปดึงมึงขึ้นมาเอง”
“กูต้องเขินไหมวะ”
“แล้วแต่ แต่กูคิดว่าน่าจะเขินนะ กูว่าน่ารักดี”
มันก็ยิ้มครับ ผมจ้องไปในตามัน แม้จะมีอดีตที่มันซ่อนไว้อยู่ แต่ ณ เวลานี้ ผมอยากให้มันเก็บไปไว้ข้างหลัง อยากให้มันจดจ่อแต่ตัวผม อยากให้ลุ่มหลงในตัวผม ในค่ำคืนนี้ไปด้วยกัน
ผมถอดนาฬิกามันออก ตอนแรกมันหดมือหนีแต่ผมก็จับไว้ ที่ตรงนั้น มีรอยแผลเป็นหลายแผล ผมไม่อยากเห็น แต่นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของฟิน ผมกดจูบเบาๆบนแผลนั้น มันก็มองไม่วางตา ผมก็จ้องตากลับครับ
แต่สุดท้าย ผมก็ยังเผลอเลื่อนสายตามองริมฝีปากมันบ่อยๆ
“อยากจูบก็จูบสิ”
“จูบได้หรอ”
“มีป้ายห้ามไหมล่ะ”
ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ ผมก็ปิดปากมันด้วยปากของผมนี่แหละ เหมือนสิ่งที่คั่งค้างในใจมันหลุดออกไป ในเวลานี้ มันอยู่ในอ้อมกอดของผมทั้งตัว ผมได้ยินแต่เสียงชื้นแฉะกับเสียงหัวใจของพวกเรา ที่เต้นถี่เสียจนน่ากลัว
“ฟิน ... ไอ้ฟิน”
“เฮียแม่งเร็วๆดิวะ ไม่ไหวแล้วนะโว้ย”
ไม่ต้องมาส่ายก้นแบบนี้เลยนะเว้ย “มึงอย่าไปทำแบบนี้ใส่ใครนะ”
“เฮ้ย มึงเห็นกูเป็นไรวะเนี่ย”
ผมไม่รอมันพูดมาก ค่อยๆดันตัวเข้าไป ช้าๆ อย่างใจเย็น
รู้สึกได้ว่าร่างกายมันก็ต่อต้าน แต่เพราะมีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว เลยทำให้พอจะเข้าไปได้
“ติดหว่ะ ไอ้ฟิน”
“เออ!แล้วจะให้กูทำยังไงวะ!”
ผมโน้มตัวลงไปจุ๊บปากมันเบาๆ ดูเหมือนมันจะงงครับ ผมเลยใช้จังหวะนี้ดันตัวเข้าไปเพิ่มอีก
“นี่เหลืออีกเยอะไหมวะเนี่ย”
แม่ง ไอ้นี่ มึงเขินนิดนึงก็ได้นะ มันยันตัวขึ้นมามองเลยครับ “ไม่คิดว่าจะเข้าได้นะเนี่ย”
“มันเข้าไปแล้ว”
“อืม”
“กูอยู่ในตัวมึงนะฟิน”
ตัวมันร้อน รัดแน่นไปหมดทุกทาง ผมต้องผ่อนลมหายใจ บางทีมันก็รัดแน่นจนแม้แต่ผมก็ยังเจ็บไปด้วย แต่คิดว่าคงเทียบกับความเจ็บที่ไอ้ฟินทนอยู่ไม่ได้แน่
“เออ กูรู้”
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ”
“มันร้อน เจ็บนิดหน่อย เสียวด้วยหว่ะ”
ผมแช่ตัวอยู่ในนั้นสักพัก ก้มลงไปจูบมันให้มันหายกังวล ให้มันรู้ว่าผมจะไม่รุนแรงกับมัน
“ป..ปิดไฟได้ไหม”
“มึงจะให้กูลุกไปปิดยังไงวะ”
“มึงก็ออกไปก่อนสิ”
“ขัดอารมณ์วะ” ผมเลยดันตัวมันขึ้นไปหน่อยแล้วเอื้อมมือไปปิดโคมไฟเหนือหัวเตียง ไม่ได้ถอนตัวออกจากมันเลยครับ แต่เพราะเราไม่ได้ปิดผ้าม่านเลยมีแสงไฟ ทำให้พอจะเห็น
“กูขยับตัวเลยนะ”
“ขออีก 34 วินาที”
“....”
“แปปนึงนะ”
ผมเลยทำตามที่มันบอก ก็จูบมันไปเรื่อยๆครับ ดูเหมือนผมจะติดใจริมฝีปากมันเข้าซะแล้ว พอถอนจูบออกมา ก็รู้สึกอยากเข้าไปจูบอีก ยิ่งพอมันมองหน้าผมแบบนี้ ยิ่งไม่อยากปล่อยไปไหน
“ครบยัง”
“ยัง อีกแปปนึง”
“ทำไรวะ”
“ก..กูกำลังคุมอารมณ์ตัวเองอยู่”
“อารมณ์อะไร”
“กูรู้สึกเหมือนถ้าขยับแล้วจะถึงว่ะ”
“ก็ถึงไปดิ ไม่เห็นเป็นไร จะกี่รอบก็ได้”
“เฮียแม่งก็พูดได้ กูลนไปหมดแล้ว” มือมันที่เกาะหลังผมอยู่สั่นครับ ผมพึ่งจะสังเกต ลูบหัวมันเล่นแล้วก็ก้มลงไปจูบอีกนั่นแหละ เห็นมันเงยหน้ารับจูบก็อยากจะกัดคอ อยากจะกัดไปให้ทั่วตัว เอาให้ทุกคนรู้ ว่ามันเป็นของใคร
ผมคงจะชอบมัน
ชอบทุกอย่างที่เป็นมัน ไม่รู้ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ผมว่ามันชัดเจนพอที่จะยืนยัน
“31 32 33 34”
“ครบแล้วนะ”
“อื้อ”
พอผมดึงตัวออกนิดหน่อย ก็รู้สึกเหมือนมันหยัดหลังตัวเองขึ้นมาจากเตียง เวลาดันตัวกลับเข้าไป ผมก็เห็นมันกัดริมฝีปากแน่น พอเริ่มเร่งจังหวะ ตัวไอ้ฟินก็สั่นเสียผมอยากจะหยุด แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรหยุดได้
มือผมทั้งสองข้างกดอยู่ที่กระดูกต้นขา ไม่ให้มันดิ้นหนี ผมค่อยๆเพิ่มจังหวะทีละนิด ไอ้ฟินดูเหมือนจะพยายามหายใจให้ตรงกับจังหวะของเรา “ฮ...เฮีย”
“เป็นไง ดีไหม”
“อ.อ...อื้อ”
ได้ยินเสียงเนื้อที่กระทบเข้าหากัน ผมยิ่งเร่งจังหวะเพิ่มขึ้น ไอ้ฟินหดขาเข้าหาตัว ตั้งเข่าขึ้นมา ขาอีกข้างก็กางออกให้มากขึ้น ผมเลยคว้าขามันขึ้นมาจับไว้เอง
กดจูบเข้ากับหัวเข่ามัน เห็นมันมองตามที่ผมทำ
“อยากจูบ”
ก็ก้มลงไปสนองมันทันทีเลยครับ มันคล้องแขนไว้กับคอผม ผมเร่งขยับตัว ผมไม่เห็นมันจับของตัวเอง ผมเลยช่วยมัน
“อ..อย่านะเว้ย”
“ทำไม ขนาดนี้แล้ว ยังมาอย่าอะไรอีก จะถึงหรอ?”
“อื้อ...อึก...บอกว่า..อย่า”
ไม่นานมันก็เกร็งแน่น ผมรู้สึกเลยว่ามันรัดผมมากกว่าเดิมในช่วงจังหวะนั่น มันไปก่อนผมซะแล้วครับ ฟินหอบหายใจแรง ก้มลงไปจูบปลอบใจมัน มือผมข้างที่ว่างก็ลูบไปทั่ว ตอนนี้ทั้งหน้าท้องไอ้ฟินเลยเปียก สะท้อนกับแสงจันทร์แล้วยิ่งน่าหมั่นเขี้ยว
“โธ่ ไปซะแล้ว ไอ้น้องฟิน”
“ก็กูเริ่มก่อน เฮียโกง”
“เออ ลองอีกรอบดิ คราวนี้กูต่อให้เลยอะ”
มันแอบบ่นไอ้ขี้โกงแต่ผมก็ได้ยิน ไม่สนครับ ผมก็ขยับตัวต่อ ไม่นานนักหรอก ไอ้ฟินก็กลับมาลงสังเวียนแข่งกับผมใหม่
“ต่อให้ขนาดนี้..ถ้ายังแพ้นี้ไม่ไหวนะ”
“..ฮ...ฮ..เฮียโกง”
“กูไม่ได้โกง”
กระแทกตัวเข้าไปอยู่นาน ก็เอื้อมตัวไปดึงหมอนมารองเอวให้มันครับ เห็นมันบ่นว่าเมื่อย “โอเคขึ้นยัง” มันก็พยักหน้า
ไอ้ฟินเป็นคนเรื่องมากเวลาอยู่บนเตียงครับ ผมพึ่งจะรู้ เดี๋ยวก็บ่นนู่นบ่นนี้ ทั้งๆที่บางเรื่องผมคิดว่ามันไม่ควรพูดเลย มันน่าอายนะครับ! ผมไม่เข้าใจไอ้อารมณ์ติสต์ของมันเลย
ปาดเหงื่อให้มันครับ มันก็บอกให้ผมหยุด “เฮีย พลิกตัวเหอะ ขี้เกียจจูบกับเฮียแล้ว”
“เดี๋ยวจะกัดหลังให้แดงเป็นจ้ำเลย”
“กัดต่ำๆหน่อยนะ ไม่อยากโชว์แบบไอ้ตี๋”
มีหรอผมจะฟัง ก็กัดมันต้นคอนี่เลย เอาหลายๆอัน มันก็ดิ้นครับ แต่ผมยึดสะโพกมันอยู่ หนีไปไม่พ้นหรอก
ไอ้ฟินไม่ค่อยครางเท่าไหร่ แต่แค่ฟังเสียงหายใจมันก็พอจะบรรยายอารมณ์มันได้เหมือนกัน บางจังหวะมันก็หายใจเร็วจนผมกลัว รู้สึกเหมือนบางช่วงมันจะกลั้นหายใจด้วยซ้ำ
อีกอย่างคือ ผมพึ่งเห็นรอยสักอีกรอยหนึ่งเหนือเอวมันครับ รูปปีกเล็กๆสองข้าง ผมเอนตัวทับลงไปแล้วเร่งจังหวะ มันก็เอาแต่บ่นหนักๆ เลยกัดหัวไหล่มันแรงๆครับ
“ไอ้เฮีย...ซาดิสต์”
“มึงมันก็ไอ้มาโซคิสต์หล่ะวะ”
เออ จะมาโรคจิตก็มาโรคจิตใส่กูคนเดียว กูยอม
ตัวไอ้ฟินทำให้ผมคลั่ง ผมไม่รู้สึกถึงความเหนื่อย เห็นแต่เหงื่อหยดแล้วหยดเล่าที่หยดลงบนหลังฟิน ก่อนจะไหลไปตามแนวหลัง มันมีกล้ามเนื้อพอตัวเลยครับ ไม่ได้มากเกินไป แต่ก็ไม่ได้ผอมเก้งก้าง
เตียงโยกไปมาตามแรง ผ้าปูที่นอนหลุดออกจากที่ ไอ้ฟินมันดึงติดมามันมา ตอนนี้มันซุกหน้าลงกับเตียง ผมอยากเห็นหน้ามัน
ลูบตัวมันอย่างเผลอไผล สุดท้ายก็ดันหน้ามันให้หันมาจูบ
“อ..อึก..อ..อา”
“เฮีย ไม่ไหวแล้ว..หรอ?”
“พอๆกับมึงนี่แหละ”
ขยับตัวกระแทกเข้าไปเต็มแรงอีกไม่กี่ครั้ง ผมก็หยุดนิ่ง ผมเห็นกล้ามเหนือหลังไอ้ฟินกระตุก คิดว่ามันจะน่าถึงแล้วเหมือนกัน
ดึงตัวออกมา ก็ถอดถุงยางทิ้งข้างเตียง ไม่อยากลุกไปไหน นอนกอดมันไว้ทั้งตัวเลยครับ
“อย่ามากอดได้ไหมวะ”
“ว้า ไม่ชอบกอดหรอ”
มันหันหน้าหนี ไม่ยอมมองหน้าผม
“หันมามองหน่อยดิ อยากเห็นหน้าวะ”
“มองทำไม จะมาจ้องตาแบบหนังไทยหรอวะ กูจะอ้วก”
“....”
จะผิดไหมวะ ถ้าผมขอถีบมันลงไปเดี๋ยวนี้เลย
“เสียใจหว่ะ ไอ้น้องฟินแม่งได้กูแล้วสลัดทิ้ง”
“อะไรของไอ้เฮีย กูไปได้มึงตอนไหนวะ”
“ได้ใจกูไปไง”
บรรยากาศเงียบกริบวังเวง เหมือนเมื่อกี้ผมสวดมนต์ก่อนนอนให้มันฟัง
“กูชอบมึง ไอ้ฟิน”
“.....”
“ตอบกูหน่อยดิ อย่าให้กูแป้ก” ผมยันตัวขึ้นจะไปมองหน้ามัน แต่มันยิ่งก้มหน้ามุดเตียงลงไปอีก รำคาญไอ้หมอนนี้หว่ะ เลยถีบมันลงเตียงไปเลย แล้วเอาขาผมไปเกี่ยวขาไอ้ฟินไว้แทน
“เฮีย ให้นอนกับเฮีย กูโอเค แต่ให้คบกับเฮีย กูไม่เอาหว่ะ”
“....”
“กูไม่ชอบผูกมัด กูไม่อยากจริงจังกับใคร เฮียทนได้รึเปล่า”
“...ทนยังไง”
“ก็ไม่ได้คบกัน”
“แต่มึงก็จะนอนกับกู”
“อืม”
มันคงคิดว่าผมไม่จริงจังกับมัน
ไม่เป็นไรครับ เวลาจะพิสูจน์ความรู้สึกของผมเอง
“กูทนได้ แต่มึงก็อย่าไปเป็นของใครซะหล่ะ”
“เออ งี้ก็โอเค”
ก็สบายใจไปอีกเปลาะหนึ่ง เอาวะ อย่างน้อยมีแค่กูที่ได้ทำแบบนี้ก็โอเค ไอ้ฟินก็เหมือนนกครับ สวยที่สุดเมื่อบินว่อยอย่างอิสระอยู่นอกกรง ผมก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขั้นอยากจับมันมาหักปีก ให้อยู่แต่ในกรงของผมเพียงคนเดียว
ได้แค่นี้ ผมก็พอใจแล้วเออ มีอีกเรื่อง
“...ไอ้ฟิน เคยมีคนบอกไหมว่ามึงไม่โรแมนติกเลย”
“ห้ะ?”
“ดี กูจะได้บอกให้มึงรู้ตัวเป็นคนแรก”
“โรแมนติกไม่โรแมนติกเกี่ยวไรกับเฮีย”
“บางครั้งกูฟังแล้วอยากถีบมึงลงจากเตียงดิ”
“เฮียกล้าถีบกูหรอ”
“ต่อยมึงยังเคย”
“เออ ลองอีกรอบไหม กูไม่แพ้หรอก”
“เมื่อกี้มึงยังแพ้กูไปสองรอบติดเลย”
ผมกับมันก็เถียงต่อกันอีกยาว จนไม่อยากเชื่อเลยครับ ว่าไอ้ฉากสุดสยิวเมื่อกี้ มันเกิดขึ้นระหว่างผมกับมันจริงๆ
ชีวิตต่อไปนี้คงจะมีแต่เรื่องวุ่นวายน่าปวดหัว แต่ถ้ามีมันเดินไปข้างๆ ไม่ต้องถึงขั้นจับมือ ผมก็คิดว่าโอเคนะ
ไอ้ฟิน
“ขอกูจูบหน่อย”
“มึงเอาปากกูเลยไป จูบอยู่นั่น”
ไอ้บรรทัดเมื่อกี้ ผมขอถอนคำพูดหว่ะ!!...........................................
............................
[Coin 20.1 : complete]
[25.11.54]
จ..จะโดนแบนนิยายไหมวะเนี่ย 555 หนีดีกว่า
อ่านรอไปก่อนนะคัฟตัวเอง
*THiiCHA ป๋มไม่เกรียนคัฟ ไอ้ตี๋เกรียน
*หาไม่เจอว่าใครถาม แต่ไอ้คู่เฮียฟินที่เขียนแยกออกมาลบไปแล้วคัฟ แบบกว่า กลัวทำคนอ่านค้าง ค้างเรื่องเดียวพอเนอะ (เปล่า ขี้เกียจอะ
)
*ตอนนี้สนุกกับการเขียนคู่เฮียฟิน จนบางทีลืมเนื้อเรื่องไอ้พี่หมอกน้องตี๋เลยวะเฮ้ย
ขอไปปฏิบัติการ Mission impossible ก่อน อาจมีแว่บมาบ้าง ไว้เจอกันคัฟ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3276162 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก