sleepless nights
"ตี๋"
มันเงียบ พอลองเขย่าดู ก็เถิบตัวหนี
"ตี๋ ตื่นดิ"
เพราะนอนอยู่ที่พื้น เลยซุกหน้าเข้ากับพื้นเย็นๆ กลัวไม่สบาย แต่เรียกไงก็ไม่ตื่น
จะอุ้มขึ้นหลังไปนอนที่ห้อง ก็กอดกระบอกยาวๆที่มันเอาไว้เก็บงานแน่น ยื้อกันอยู่นานก็ไม่ปล่อย แถมยังไม่ได้อาบน้ำ ใส่เสื้อนักศึกษาอยู่ด้วยซ้ำ
เหมือนเด็กๆ
น่ารัก...
แปลกใจที่รู้สึกแบบนี้กับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าปีนึง ดูภายนอกไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจ ที่เห็นเด่นๆคงเป็นตากลมๆ ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเป็นลูกคนจีน
ไม่สิ มันไม่ได้น่ารักซักหน่อย ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว รู้สึกว่า"หมอก"อีกคนจะเข้ามาในความคิด สร้างความรู้สึกแปลกๆนี้ใส่ บางทีถึงกับต้องงง
สุดท้ายเลยยกทั้งตัวขึ้นไปนอนบนโซฟา ได้กลิ่นเหงื่อลอยออกมาตอนช้อนมือเข้าไปที่ใต้เอว พึ่งกลับมาจากมหาลัย ให้ลุงมีไปรับ ไม่อยากปล่อยกลับบ้าน ช่วงนี้เห็นว่ามีงานเยอะ เห็นก็รู้ว่าเหนื่อย แต่จะไม่สนใจเพราะอยากอยู่ข้างๆตลอด
พอใกล้ขนาดนี้ก็อดไม่ได้ทีจะหอมแก้มยุ้ยๆนั่นลงไป
อยากจูบ แต่ก็อยากทำตอนอีกฝ่ายตื่นมากกว่า อยากเห็นหน้าเขินๆของอีกฝ่ายที่ดูเป็นธรรมชาติ ยังไงซะก็เคยชินกับคำว่ารออยู่แล้ว แค่นี้ เรื่องเล็ก
ไฟที่เปิดตรงห้องครัวเป็นไฟสลัวๆ ลองดึงกระบอกพลาสติกอีกรอบ แต่ก็ไม่สำเร็จ ที่คอนโดไม่มีหมอนข้าง เลยยอมให้กอดพลาสติกแข็งๆไปก่อน เผลอเอามือไปลูบหัวมัน ตี๋ชอบเวลามีคนลูบหัว แต่ไม่ชอบเวลาคนอื่นทำแล้วตี๋ยิ้มรับ อยากทำเพียงคนเดียว เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะอธิบายออกมาได้ยังไง
บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด ควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่ไม่รู้จักชอบโผล่มาให้เห็น รำคาญตัวเอง บางทีเผลออารมณ์เสียใส่มัน ทั้งๆที่อยากจะทำดีกับมันที่สุด
เพราะควบคุมไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ถึงรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ทั้งวัน
เอาอีกแล้ว ห้ามตัวเองไม่ได้ หอมแก้มมันอีกครั้ง รู้ตัวก็ตอนกดจูบลงไป เลยขอแก้ตัวใหม่อีกรอบแบบรู้ตัว มันยิ้ม ไม่รู้ฝันอะไร มีใครในฝันบ้างก็ไม่รู้ อยากจะเข้าไปค้นดู ความคิดประหลาดๆแบบนี้พอสักทีเถอะ เกลียดตัวเองเข้าไปทุกที
รู้สึกได้ว่าตัวเองเปลี่ยนไป ยิ้มบ่อยขึ้น ไม่ชอบตัวเองแบบนี้
ไม่อยากมีความสุข เพราะไม่อยากเสียมันไป
แต่ไม่รู้ทำไม พอเห็นมันยิ้มก็อยากยิ้มตาม ดูทุกอย่างรอบๆตัวจะเปลี่ยนไป นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมากัน
นั่งมองมันได้เป็นชั่วโมง รู้สึกเสียดายเวลาแต่ก็หายเหนื่อยหลังจากอ่านหนังสือติดกันมานาน คิดจะหยิบหนังสืออกมานั่งอ่านข้างๆ ก็กลัวแสงจากโคมไฟทำมันตื่นอีก
ทำไมต้องห่วงมัน
ไม่ได้ห่วง แค่กลัวมันนอนไม่สบาย ชอบอากาศหนาวแต่ก็ต้องปรับให้อุ่นขึ้น ห่มผ้าห่มให้ แล้วก็มานั่งมองมันแบบนี้ หลับสบายสินะ ไม่รู้หรือไงว่าคนที่นั่งมองสับสนแค่ไหน
"ตี๋ มึงนี่มันจริงๆเลย"
มันพลิกตัวหันเขหาโซฟา มองจากข้างหลังก็ยังจำได้ อยู่ในมหาลัยเวลาเดินไปไหนก็คอยแต่มองหาแผ่นหลังนี้ตลอดเวลา ไม่ชอบเลย แต่แก้ไขไม่ได้สักที
"พี่หมอก..."
ได้ยินเสียงมันพูดออกมา คิดว่าหูฝาด แต่ไม่น่าใช่
มันละเมอ..
ใจเต้นสั่น เผลอเอามือจับไว้ กลัวมันจะเต้นแรงจนคุมไม่อยู่ หลับตาลง ขมวดคิ้ว วูบหนึ่งเผลอคิดว่ามันกำลังฝันถึงก็อยากจะยิ้มออกมา แต่พยายามข่มยิ้มไว้
จะเที่ยงคืนแล้ว แต่ไม่รู้สึกง่วง กลับกัน รู้สึกเหมือนพึ่งตื่นหลังหลับยาว ทั้งๆที่ร่างกายรู้สึกเพลีย
เป็นอีกคืนที่แสนทรมาน คิดว่าคืนนี้ก็คงหลับไม่สนิทเหมือนเคย...
[Sleepless nights]
[3.12.54]
ได้กลับมาอ่านหนังสืออีกครั้ง ลืมๆไปบ้างงแต่ทุกอย่างเหมือนกำลังจะเข้าที่ ขอบคุณที่รอนะคัฟ และกำลังใจ
ถ้าจะมาให้หายคิดถึงคงได้แต่ตอนสั้นๆแบบนี้นะคัฟ พิมในไอแพดเอา
ไปอ่านหนังสือต่อละค้าฟ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3458031 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก