หนึ่งตอนๆสั้นๆของตัวประกอบ
กล้วย
กูไม่ได้ชื่อกล้วยเว้ย!!!!!!
ทำไมต้องเรียกกูว่ากล้วย หน้าตาแบบนี้จะเรียกณเดชญ์ก็ยังได้ ทำไมต้องเรียกตูด้วยชื่อพื้นบ้านขนาดนั้นวะ! ไอ้ตี๋ ไอ้ตัวดี เจอหน้าจะจับฟาดให้ก้นลายกลับบ้านไม่ถูกเลย ไม่ๆ ตอนนี้มันก็กลับบ้านไม่ถูกอยู่แล้ว แต่กลับบ้านแพงๆอย่างคอนโดไอ้พี่หมอกไง ใช่สิ กูมันไม่รวยอย่างพี่เขานิ เอานามสกุลกูไปยื่นให้ใครเขาก็ไม่อยากจะใช้ร่วมกับกูสักคน โถๆ น้อยใจตัวเอง
สอบเสร็จกะจะปล่อยผี แต่ไหงกลับเป็นนั่งปล่อยลมหายใจไปวันๆแบบนี้ฟร่ะ ไอ้โจ๋กลับบ้าน ไอ้เคิ่ลไปสิงค์โปร์ ชิ รวยให้ล้นฟ้าไปเลยนะพวกเอ็ง ปล่อยให้คนที่มีดีแต่หนังหน้าอย่างตูมันยืนติดดินไปคนเดียวเถอะ
ไม่สิ นี่คือโอกาสทองของหนุ่มโสดอย่างเรานี่หว่า ชวนคนอื่นก็ได้ เพื่อนกูไม่ได้มีแค่นี้อยู่แล้ว ฮ่าๆ พลังของหนุ่มโสดนี่มันสุดยอดจริงๆ คืนนี้หล่ะ จะไปนั่งดริ้งค์ เหล่สาวสวยๆ แล้วหิ้วกลับบ้านสักคนสองคน อะจึ้ย สวรรค์รำไรแล้วเว้ย
แต่ว่า..
"...."
นี่มันนรกนี่หว่า
มันเป็นนรกขุมที่มีเสียงแร้งเสียงกาดังไม่หยุดหย่อน ร่างของยมบาลก็น่าเกลียดสมจริง หัวเกรียนๆแบบนี้ทำไมต้องติดโบว์? "กินหน่อยนะฮ้า~พี่กล้วยที่รักของอุกกี้" กูบอกไปตั้งแต่ต้นแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ได้ชื่อกล้วย อณุญาติให้เรียกณเดชญ์แทนได้
"ฮ..เฮ้ย เดี๋ยวกูกินเอ- แค่กๆๆ ไอ้เชี่ย! ไอ้อุกกี้ มึงจะฆ่ากูเรอะ จับกรอกปากกูแบบนี้หน่ะ!"
"โถๆที่รักคะ ชอบรุนแรงก็ไม่บอก ขู่ตะคอกนะรสนิยมอุกกี้เลย"
"..."
มันไม่ได้มาคนเดียวครับ
มันมาเป็นกองทัพ
ผมหน่ะซวยโคตรที่ดันไม่มีใครมาเป็นเพื่อน กะมาบินเดี่ยว แต่ล้อเครื่องก็หลุดกระดอนก่อนจะเหินขึ้นจากรันเวย์ด้วยซ้ำ กระเทยฝูงใหญ่เกาะปีกเครื่องบินผมแน่น สุดท้ายก็มาตกที่เกาะร้างห่างรักให้เป็นขนมขบเคี้ยวเพื่อนนังอุกกี้
รู้งี้อยู่บ้านถอนหายใจเล่นดีกว่า!!!!
"หนูก็ชอบนะค้า~" ไม่ต้องมายักคิ้วหลิ่วตากับกู แค่นี้กูก็ไม่กล้าแตะต้องเหล้าแล้ว กลัวพวกมึงลากกูไปข่มขืน ไม่อ่อนไหวหรอก เอวเป็นท่อนแบบนี้ กล้ามก็ยังเป็นมัดๆ อีกระเทยรถถัง ขับปาดหน้ากูกูก็ไม่กล้าเอาเรื่องมึงเลย จะเผ่นไปให้ไกล ขึ้นเขาได้ก็ขึ้น ดำน้ำกูก็จะลงไป อย่าตามกูมาเป็นพอ
"พี่เป็นคนธรรมมะธรรมโม น้องๆคงไม่ถูกใจพี่หรอกครับ" ประโยคนี้แม่ฟังคงน้ำตาไหล ว่าความพยายามยี่สิบปีในที่สุดก็สัมฤทธิ์ผล เพลงธรรมมะที่เปิดทุกเช้า น่าจะไล่มารร้ายออกไปได้ มึงยังไม่หยุดกูก็จะร้องเพลงสู้แล้วนะ
"ต๊ายยยยยยยยย~~!!!!อีอุกกี้ แกมีพี่รหัสน่าขย้ำแบบนี้ทำไมไม่เคยบอกพวกฉัน" นี่ นังกระเทยหัวโจก เดี๋ยวกูก็ขย้ำหัวมึงซะหรอก แล้วแขนเนี่ยจะเลิกลูบได้ยัง เลขที่ขึ้นบนแขนกูนะ มึงเอาไปแทงได้สามงวดติดเลยนะ "พี่กล้วย ชื่อน่ารักจังนะคะ หนูชอบกินกล้วยที่สุดเลย" แลบลิ้นเลียปากตบท้ายเป็นสัญญาณว่าฉิบหายแล้วกู
ช...ช่วยผมด้วย
"อีกแก้วนะคะพี่กล้วย"
"พี่ไม่ดื่มนะครับ"
"กินๆเข้้าไปเถอะย่ะ อย่าแร่ดให้มันมากได้ไหมพี่กล้วย หนูเห็นพี่กินอย่างกับซดนมขวด" อีอุกกี้ มึงเลวมาก มึงเห็นพี่รหัสยืนปากเหวแทนที่จะช่วย มึงกลับเอานิ้วจี้เอวกูให้กูที่บ้าจี้ตกลงเหวไปหาปากสัตว์ประหลาดพวกนี้ที่มันอ้าปากรอเหมือนลูกนกกินหนอน ถึงของกูมันจะเป็นโคตรบาซูก้าก็เถอะ
"แก้วเดียวนะครับ"
"ค่า~!!!!!!"
หมดแก้ว
"พี่กล้วย แก้วนี้ด้วย"
"พี่บอกว่าแก้วเดียวไง"
"ไม่แฟร์ที่สุด!!สองมาตรฐาน!!!พี่อยู่เมืองไทยเป็นคนไทยต้องเท่าเทียม" เกี่ยวไรวะ "ของหนูพี่ก็ต้องกินด้วยซิ"
"ของหนูด้วยๆๆๆ"
เสียงดังระงมที่จีบปากจีบคอพูดออกมา ไม่ได้ต่างอะไรจากเสียงสัตว์ร้ายคำรามเลย
ม..ไม่เป็นไร กูคอทองแดง
แต่ลืมไปว่าคอนังพวกนี้มันเหล็กกล้าทนไฟสามชั้น ถึงได้ยกถังซัดกันขนาดนี้
"แอร้ยยย พี่กลัวเมาแล้วหรอฮ้า?"
"ใครบอกพี่เมา? หึหึ"
"ต๊าย สามีขา ยิ้มชั่วแบบนี้ แซ่บหลายๆ"
จะว่าไปพวกมึงก็น่ารักดีนะ
"อ้ายยย อย่าบีบก้นหนูสิฮ้า"
"อย่าหนีมือพี่สิ หน้าดำๆอย่างมึงพอแดงแล้วเป็นสีเหมือนช้ำในเลยนะ"
"ปากพี่มันน่าตบซ้ำด้วยปากหนูที่สุด แอร้ยยยย"
คงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ถึงได้หลงคิดว่าตัวเองเป็นนายพรานท่ามกลางฝูงกินนรี
...........
.......
....
เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมตื่นมาเพื่อพบว่านอนเตียงเดียวกันกับกระเทยหกคน ที่เผลอทำคราบมนุษย์ลอก ร่างแท้จริงจึงปรากฏออกมาให้เห็น นอนเปลือยกายให้เห็นนมแฟ่บๆ ซิลิโคลนเพื่อนซี้คงจะนอนเล่นอยู่ที่พื้น
อะไรแข็งๆมันดุนขากูวะ มองไปก็เห็นตูดดำๆด่างๆของอีสาวดุ้นที่นอนก่ายตัวอยู่
เอ๊ะ ทำไมพวกมึงโป๊
และเอ๊ะ ทำไมกูก็โป๊?
...อั้ยหย่ะ
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!"
................
............
เอวังด้วยประการฉะนี้
ไปสู่สุขตินะพ่อคุณ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3280387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก