หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[irksome]

ครอบครัวนี้อบอุ่นนนนนอ่ะ 
แอบเศร้าๆนิดนึง แต่พอเฮียมาก็ซึ้งงงงงงงงซะ

[TanyaPuech]

ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกก

[sz4music]

ซึ้งจัง อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย 

555

[♫~Eristneth~♪]

ติดตาม 

[hahaae]

อ่านตอนนี้เเล้วรู้สึกอบอุ่นดีจัง เฮียก็น่ารักซะ

[MAKWAN]

 

[miya_pp]

พี่น้องรักกันดี ครอบครัวนี้

[xxliilxx]

 :กอด1:น่ารักจังครอบครัวนี้

[m_pop91]

ป่านนี้คนเขียนของเราเป็นไงบ้างแล้วนะ
อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว คนอ่านรออยู่นะ

[samsoon@doll]

ตั้งใจอ่านหนังสือนะจ้าาาาาาาา แล้วจะรอการกลับมาจ้า

[kusahana]

ดันไว้ๆ อย่าเพิ่งตกไปไกลนะ

 

[sirikanda28]

ซึ้งอ่ะ 

[cn9095]

มาเยี่ยมคัฟ

แบบว่า สิ่งที่ช็อคที่สุดคือ มันไม่ได้เหลิอสองเดือนแต่เหลือเดือนเดียว

ไม่เคยรู้เลย..

สอบเสร็จ21มกราคมคัฟ ตอนนี้ก็อ่านๆๆๆๆๆอย่างเดียว เปิดเทอมฟิตตามเพื่อน แต่กลับมีเรื่องซะนี่ คือ เพื่อนสนิทคนนึงคัฟ บ้านใกล้ๆ เป็นแก็งค์บ้านใกล้มีสี่คน ไอ้คนนี้มันอยากเข้าหมอรามามากๆๆๆๆๆๆ มันเรียนเก่งมากคัฟ ที่สองของระดับ (ของป๋มแม่งที่สิบหก ฮว้าห ). แล้วมันนั่งข้างป๋มคัฟ ป๋มก็โอเช ชิวๆ

ปรากฏแม่งนั่งแข็งเป็นหิน ป๋มเสมือนนั่งอยุ่ในทุ่งหญ้าทุนดราอันหนาวเหน็บ หมาในปากค่อยๆลาตายไปทีละตัวสองตัว

มันไปคุยให้เพื่อนอีกคนฟังว่าป๋มกดดันมันครับ(ห้ะ ). แบบมันบอกว่าป๋มดูพร้อมม (พร้อมไรวะครับ ). ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำยังไงเพราเวลามันเครียดมันจะไมเกรนขึ้นทำไรไม่ถูก ป๋มห่วงมันคัฟ แบบมันกังวลมากๆ ป๋มจะย้ายที่ก็ดูชัดไปแบบมันไม่ได้บอกให้ผมฟังแต่ป๋มไปถามเพื่อนไงคัฟ สามชั่วโมงนั่งติดกันมันพูดกับป๋มแค่ว่า"ยืมปากกาแดงหน่อย". ฮว้ากกก คนที่สมควรจะเครียดมันป๋มมมมมมมมม


ขอบคุณทุกคนที่ยังแวะเข้ามาดูมาฟัง(?)นะคัฟ 

แล้วเค้าจะกลับมา แอ๊ฟ

[RGB.__]

ว๊าก เดือนเดียวเอง เย่ๆ สู้ๆ
เรื่องเพื่อนก็เครียดแทน - -"

[misso]

555 ถึงว่า งงอยู่ว่าเดือนที่แล้วก็บอกสองเดือน มาเดือนนี้ก็ยังคงเป็นสองเดือนอยู่ สู้ๆน้อ

เรื่องเพื่อน พูดยากแฮะ เขาเครียดใช่มะ เลยอาจทำให้มองรอบด้านเป็นลบไปหมด บางครั้งไอ้การทำตัวสบายๆชิวๆของคนเขียนเลยอาจไปกระตุกต่อมแบบ เฮ้ย มันพร้อมว่ะดูชิวโคตรอะไรงี้ ทั้งๆที่มันก็เป็นปรกติของเราแท้ๆ

ทำใจ ฮ่าๆ

วิธีแก้ก็ขึ้นอยู่กับคุณน้องและเพื่อนคุณน้องนะคะ ชวนติวหนังสือด้วยกัน(อาจต้องระวังว่าจะพาคุณเพื่อนเครียดกว่าเดิม) บ่นปัญหาที่มีอยู่(เชื่อว่าเกือบทุกคนมันก็มีปัญหาเดียวกันหมดแหละช่วงนี้คือไม่ทันแล้วโว้ยยยย) หรือชวนไปปลดปล่อยก็ได้ ไปทำกิจกรรมอะไรที่ทำด้วยกันบ่อยๆแล้วมันสนุกๆอะ ปล่อยผีซักวัน ดีกว่าเครียดเป็นวันๆ ฮ่าๆ

คำแนะนำข้างต้นไม่รับรองผล เพราะปัจจุบันคนแนะนำเองก็ยังเอาตัวไม่รอด

เป็นกำลังใจให้

[kitty]

 

[yoyo]

อีกเดือนเดียว  ทำให้เต็มที่แบบชิวๆนะจ๊ะ
สู้ๆ

[shabushabu4]

วันนี้ปวดหัวมากๆ อ่ะ 

จะช็อกตาย สอบโอเน็ต แล้ว สอบปลายภาคต่อเลย 

แถม เรียน จันทร์ถึงเสาร์ 8.30 - 17.30  อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อาจารย์สั่งรายงาน ส่งจันทร์หน้า จะบ้าตาย

สอบสู้ๆนะค้าาาาาาา

[mur@s@ki]

เพื่อนคนนั้นวิตกจริตไปนะ สติไปไหนหมดเนี่ย..คิดไปได้อ่ะ เหอๆ


  คิดถึงค้าบ 

[murasakisama]

รอการกลับมาอยู่นะคะ 

[m_pop91]

อีกเดือนเดียวอดใจรรอพี่หมอกน้องตี๋เฮียและพี่ฟิน

[Karn12]

ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ  อย่าเครียดนะ

[Zam_Zammy]

บอกเพื่อนอย่าเครียดๆ อะไรที่เป็นของเรามันก็ต้องเป็นของเรา
ถ้าหมอรามาเป็นของเรา เราก็จะได้หมอรามา เขียนเองงงเอง 

ตะเองด้วยน้า อย่าเครียด อ่านหนังสือตั้งใจเรียนเยอะ อย่าลืมดูเเลสุขภาพด้วยนะฮับ
อ่านหนังสือตั้งใจเรียนแทบตาย ป่วยไปสอบ ป่อยยยยย
มาๆๆ  ที

รอๆๆ
 

[evilheart]

สู้ๆ ไม่มีใครเป็นคู่แข่งใครได้
เราต้องแข่งกับตัวเองเท่านั้น
คะแนนปีที่แล้วสูงมาก แต่ปีนี้คงจะสูงกว่า

[RoseBullet]

อีกเดือนเดียวแล้ว ขยันๆ สู้ๆนะคะ
หลังจากนี้ได้ที่เรียนแล้วก็สบายเลย

ปีนี้น่าจะเครียดกว่าปกติด้วยแหละ เพราะเห็นว่าการสอบเปลี่ยนแนว
การสอบบางอย่างคงคาดเดาคะแนนอิงจากปีก่อนๆได้ยากขึ้นด้วย (เห็นมีคนบอกมาว่างั้นนะ -w-a)

ส่วนคุณเพื่อนนั้นคิดว่าน่าจะเครียดมากกว่าปกติกับการสอบ
บางครั้งเราก็เป็นนะ แบบเครียดๆกดดัน แล้วเกิดอาการไม่อยากพูดขึ้นมาซะงั้น
อยากเงียบๆคนเดียว คิดนู่นคิดนี่ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรใคร แค่มองโน่นนี่ก็รู้สึกรกหูรกตานิดๆ ฮ่าาา
คิดว่าพอพ้นช่วงนี้ไปก็น่าจะเป็นปกติเนอะ

[river]

อ่านดูแล้ว จะสงสารใครดีล่ะเนี่ย

[CofFee]

เหลือเดือนเดียวแล้ว นับถอยหลังได้แล้วทั้งน้ำตาได้แล้ว 

เรื่องเพื่อน พูดไปเหอะ พูดไปเลย ถ้าเงียบต่อไปจะเครียดทั้งคู่เปล่าๆ เพราะดูเหมือนเค้าก็ไม่ใช่ไม่อยากคุยกับเรา แต่ไม่รู้จะคุยอะไรมากกว่า ลองคุยดู 

[mascot]

เป็นกำลังใจให้สู้ส้นะ

[timeless]

ท๊อปๆๆๆ สอบติดทุกที่นะครับผม

[cn9095]

Extra




วิธีการเลือกคณะอย่างชาญฉลาดโดยนายอธิษฐาน


1.ในเมื่อมันยากนัก กว่าจะรู้ว่าชอบอะไร งั้นหาที่เกลียดขึ้นมาแทน

ยกตัวอย่าง..

เลข อู้ยย เกิดมาเพื่อเบียดเบียนกันแท้ๆ เพราะฉะนั้น บายบ้าย วิศวะ บัญชี 

อังกฤษ หนูแร้ทแคทแมว ไอแอมตี๋ น้อทตี่ โอเค ชัดเจน ไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา

วิทยาศาสตร์ เอิ่ม สายันต์สวัสดิ์ ฉะนั้น สายวิทย์ก็แยกทางเดินกันตรงนี้ได้เลย

2.ถามผู้มีประสบการณ์ รุ่นพี่ รุ่นป้า รุ่นแม่ ยันรุ่นเดอะเก๋า ว่าอาชีพไหนเป็นยังไง

"อะไร อาตี๋ แกจะต่อมหาลัยด้วยเหรอ" เจ๊แดงครับ มันแปลว่าไรวะครับ

"เรียนแบบอาฮ้งสิ ง่ายดี ไม่ต้องคิด" ป้าเสริม...ผู้แสนครีเอทีฟ

วิธีนี้อาจจะไม่เหมาะสำหรับผม

3.หาข้อดีในตัวเอง

นอนเก่ง ชอบปีนต้นไม้ ว่ายน้ำในคลองตั้งแต่แปดขวบ วิ่งร้อยเมตรเจ็ดจุดสองวินาที

ไม่ดิๆ เอาอะไรที่เป็นสาระหน่อย..

เต้นท่ากากๆ?

เอ่อ ไม่ไหววะ

4.สุ่ม

ง่ายๆครับ เอาไอ้คณะที่ยังรอดจากสามข้อข้างบนนั้น เขียนลงแผ่นเดียวกัน ฉีกเป็นแผ่นเล็กๆ เทลงแก้วเขย่า หลับตา แล้วอธิษฐาน..

ศิลปกรรม สถาปัตย์ มนุษย์ นิเทศ 

แล้วแต่ชะตาฟ้ากำหนด ล้วงมือหยิบครับ..

เย็นบ่ายๆอันแสนศักดิ์สิทธิ มีเสียงเฮียกรนเป็นซาวด์แทร็กประกอบวินาทีระทึก

ผมเปิดกระดาษออกช้าๆ ใจเต้น

ส.เสือปรากฏขึ้นบนเสี้ยวกระดาษที่แง้มดู ผมรีบยัดกลับลงแก้วทั้งๆที่ยังไม่เปิดดู

"ส...สถาปัตย์ ถาปัตย์หว่ะเฮีย ไอ้เฮีย!!!"






วันปฐมนิเทศ....

ติดแบบฟลุ๊คๆมึนๆ ได้ทุนซะด้วย

ม้าดีใจใหญ่ ไม่กล้าบอกเลยว่าไม่ได้อ่านหนังสือไปด้วยซ้ำ

คนพลุกพล่าน คณะอยู่ทางไหนก็ไม่รู้ แถมเลือกที่นี่เพราะใกล้บ้าน ไม่คิดว่าจะติดเพราะมหาลัยดังพอควร เดินคลำทางไปเรื่อยๆตั้งแต่ประตูรั้ว คนเยอะมาก เสียงดังไปหมด ผมเดินลัดสวนมา เห็นป้ายห้ามลัดสนามแต่มองซ้ายขวาไม่เห็นคนสนใจเลยลองซะหน่อย ข้ามมาก็เป็นม้านั่งหิน หน้าตึกที่เขียนชัดว่า"คณะวิทยาศาสตร์"

ตรงนี้เงียบลงกว่าเดิม ร่มเงาจากต้นไม้สูงกับลมเย็นๆน่าแอบงีบ มองไปรอบๆมีแต่รุ่นพี่นั่งอ่านหนังสือกันเป็นกลุ่ม มีอยู่โต๊ะนึงครับที่นั่งอยู่แค่คนเดียว เป็นพี่ผู้ชาย นั่งหันข้างให้ผมอยู่ ผมเลยลองเดินเข้าไปถามดู

"เอ่อ พี่ครับ สถาปัตย์อยู่ทางไหนครับ?"

"...."

เมื่อกี้ผมพูดภาษาไทยใช่หรือเปล่าวะ จ้องหน้ากูแบบนี้หมายความว่ายังไง? แหน่ะ สะบัดหน้าหนีอีก

ถึงเอ็งจะหน้าตาดีแบบดารา แต่กระป๋องก็เปิดรอเอ็งโดดลงไปอยู่หน่ะ โคตรไร้มนุษย์สัมพันธ์ ผมเดินหันหลังให้มันแล้วครับ แม่ง น่าหงุดหงิดวะ ขอให้เป็นปมด้อยเดียวของมหาลัยนี้แล้วกัน

"พี่ครับ ขอโทษนะครับ?  ตึกถาปัตย์อยู่ไหนครับ?"

ผมเห็นพี่อีกคนนึงเดินผ่านเลยเรียกดักไว้ ใส่แว่น ดูเท่ๆ ใส่เสื้อช็อป เขาดูเหมือนจะทักคนที่อยู่ข้างหลังผมไปอีก แต่ผมดันพูดคั่นไว้

"ตรงนู้นเลยน้อง เห็นตึกนู้นไหม เลยถัดไปจากตึกที่มีศาลาอยู่ข้างหน้าไปอีก"

"อ่อ ขอบคุณครับ" ผมโค้งหัวให้ ในมือม้วนใบกำหนดการจนกางออกไม่ได้แล้วครับ ผมเดินสวนกับพี่คนเมื่อกี้ไป ได้ยินเสียงไล่หลังมา "ไป ไอ้หมอก ไปส่องเด็กกัน" ผมหันหลังกลับไปมองแวบหนึ่ง ก็เห็นไอ้พี่คนที่ผมเข้าไปทักคนแรกปรายตามองมาเหมือนกัน

สายตานั้นเย็นเฉียบ แต่ผมไม่สนใจ

คิดแค่ว่าดีแล้วที่ไม่ได้อยู่คณะเดียวกัน..

เอาวะ คงเจอกันแค่ครั้งเดียว แอบแลบลิ้นใส่ ไม่เห็นหรอก

"คนแบบนั้นคงไม่โคจรมาเจอกันอีก สบายใจได้ไอ้ตี๋" บอกตัวเองแล้วก็รู้สึกสบายใจ

ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังปลายทางของผมโดยไม่หันกลับไปมองอีก..






[Extra]
[10.12.54]

ปล. ถ้าเป็นพี่หมอกคงใส่กระดาษสามเเผ่นที่เขียนว่า "วิศวะ วิศวะ วิศวะ"