Extra 2พี่หมอกเป็นคนแปลกๆครับ
เรียกได้ว่าอยู่ด้วยแล้วไม่มีเบื่อถ้ามันไม่คิดทำตัวงี่เง่า บางครั้งมันพูดจาเหมือนเด็กๆ บางครั้งก็ดูจริงจัง เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้
แรร์พี่หมอกเวอร์ชั่นแรก
บางทีมันมึนครับ
มักจะเป็นบ่อยๆเวลาอ่านหนังสือหนักๆ
"พี่หมอก?"
ผมเห็นมันเดินออกมาจากห้องนอน จะบ่ายโมงแล้ว ตัวผมหน่ะสอบเสร็จแล้วครับ แต่ของมันเหลืออีกวันนึง
"พี่จะไปไหนอะ?"
มันเดินตรงไปที่ประตู หันกลับมามองผมแล้วขมวดคิ้ว "กินข้าว"
"โทรสั่งก็ได้"
"....."
มันเงียบ ทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมพยายามข่มยิ้มไว้ครับ กลัวพี่หมอกหน้าแตก
มันเดินกลับมา นั่งลงข้างๆผม ใช้นิ้วนวดตา แล้วหงายตัวลงพิงกับเบาะ ผมถามพี่หมอกว่าจะเอาอะไร แต่กลับได้รับคำตอบแบบขอไปทีว่าอะไรก็ได้
อาหารมาส่งหลังจากโทรสั่งไม่นานนัก มันเดินหายเข้าไปในครัว ผมชะเง้อคอมองตามไปเห็นมันไปหยิบช้อนส้อม
"พี่ หยิบไมวะ"
"มึงจะใช้มือกินหรอไง"
"เขามีช้อนส้อมให้มาแล้ว"
"...."
ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ
เอาอีกแล้ว จะหัวเราะอยู่แล้วนะ ยิ่งไอ้ท่าทางที่ทำเป็นนิ่งๆแต่กระแทกช้อนส้อมกลับลงไปในลิ้นชักหน่ะ มัน...
"ฮ..ฮึก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"ขำเชี่ยไร"
"ผ..ผม ฮ่าๆๆๆ โอ้ยย ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"มึงไม่รู้อะไร ช้อนส้อมนี่" มันชี้ไปที่ช้อนในมือของผม "แม่งโคตรสกปรก ใช้มาไม่รู้กี่คน มันไม่ได้ล้่างสะอาดหรอก"
"ฮ..ฮ่ะๆๆ เลยจะบอกให้ใช้ของตัวเองอ้ะนะ?" มันขมวดคิ้วเหมือนไม่ค่อยพอใจ พยักหน้าให้ผม แต่มันก็ใช้ช้อนส้อมของทางร้านเขา
"พี่ไปล้างหน้าเหอะ มึนแบบนี้เดี๋ยวอ่านหนังสือไม่รู้เรื่ิอง"
"ใครมึน มึงอย่ามามั่วได้ไหม?"
"เออๆ ผมมึนเองอะ ไปล้างหน้าเป็นเพื่อนหน่อย" ยกทั้งถาดอาหารที่กินเสร็จแล้วไปไว้หน้าห้อง รอคนมาเก็บแล้วก็ลากไอ้พี่หมอกที่ยืนหน้าบูดอยู่ไปห้องน้ำ
"กูไม่ได้มึน"
"น่า ไปเป็นเพื่อนผมหน่อย"
"มีตีนก็เดินไปเองสิวะ กูจะไปอ่านต่อแล้ว"
มันรั้งมือผมไว้ ไม่ให้เดินต่อ หันกลับมามอง ไอ้พีี่หมอกดูโทรมลงไปในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วัน อ่านกันทั้งวันทั้งคืน สอบเสร็จกลับมาก็อ่านต่อ คงจะเหนื่อยมาก
"พี่ เหนื่อยป่ะ"
"เหนื่อยไร"
"เรื่องสอบ"
"ชิวๆ" ไอ้คนที่พูดชิวๆออกมายืนหาว ขอบตาคล้ำหน่อยๆ ระหว่างที่ถามก็จูงมือมันเดินมาเนียนๆ มันก็เดินตามมา
"สอบอะไรเยอะแยะหว่ะพี่"
"วิศวะไม่ใช่ประมง จะได้เหวี่ยงแหแล้วจบ"
"ประมงเขาก็เรียนเยอะนะ"
"เออ"
ดันตัวมันไปที่ก็อกน้ำ มันมองหน้าผมผ่านกระจก แต่ก็ยอมเปิดน้ำล้างหน้า ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้ ดูจะสดชื่นขึ้น
น้ำหยดไปตามโครงหน้า พี่หมอกน่าจะไปเป็นนายแบบ เพราะคงไม่เหมาะกับการเล่นหนัง ไอ้พี่หมอกคงไม่ยอมให้ใครมาสั่งคัทหรอก
มันถอนหายใจหนักๆทีนึง ก่อนหันกลับมาทางผม
"มาให้กอดหน่อยดิ"
"นาทีละสิบบาท"
ผมยิ้ม ทำหน้ากวนตีนที่เห็นผ่านกระจกข้างหลังพี่หมอก
"กูให้หมดบัญชีกูเลย"
มันยิ้มอ่อนๆ อ้าแขนรอ ผมก็เดินเข้าไปหา กอดหลวมๆเหมือนชารจ์แบต ยืนพิงอ่างล้างหน้าสักพักก็เดินออกมา
"พี่ลืมปิดก็อกน้ำหว่ะ"
"....."
ข้อที่สอง
มันมีน้ำใจก็ต่อเมื่อมีอารมณ์จะช่วยเหลือคน
"โอยยยยยย ไม่อยากทำแล้ว"
เห็นมันเดินมาใกล้ๆ มองจากมุมนี้เห็นแค่เท้าที่เดินไปมารอบๆผม ผมนอนอยู่ที่พื้นหน้าทีวี ปลายเท้ามีโมเดลที่ต่อมาจะสามวันแล้ว ก็ยังไม่เสร็จสักที
งานเดี่ยวนรกแท้ๆ
"สามวันแล้วยังทำไม่เสร็จอีกหรอไง"
"ผมทำไม่เก่งอะ ไอ้เคิ่ลนะถนัด"
"นอนแบบนี้ชาตินี้ก็ไม่เสร็จ"
"มันไม่เสร็จหรอก" แม่ง สั่งงานกูอยู่นั่น ทุกวันนี้เวลานอนก็เหลือนิดเดียวแล้ว ง่วงจะบ้าตายแล้วเว่ย "ไม่ทำแล้ว"
มันนั่งลงที่พื้นข้างๆ เห็นแต่กางเกงมันเลยพลิกตัวนอนหงายเงยหน้าขึ้นไปมอง มันยื่นแก้วน้ำให้ผม โอวัลตินครับ อุ่นๆอยู่ ที่เดินไปมาเมื่อกี้คงจะชงไอ้นี่ล่ะมั้ง
"ใครจะรับมึงเข้าทำงาน แค่นี้ยังทำไม่ได้"
มองแบบนั้นหมายความว่าไงวะ กูไม่คุยกับมึงแล้ว บั่นทอนจิตใจ
ขมวดคิ้วใส่แล้วหันหลังหนี ได้กลิ่นนมโชยมา หิว แต่ยังไม่อยากขยับตัว ตอนนี้ง่วงมาก พื้นเย็นนิดหน่อยแต่ผมไม่สนใจ
หลับตาลงได้ยินเสียงพี่หมอกถอนหายใจ รู้สึกว่าพี่หมอกลุกไปแล้ว เออ กูมันไม่เอาไหน งานแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย ผมคว้ากระบอกเก็บงานมากอดไว้ ชุดนักศึกษาเหม็นเหงื่อ แต่ก็เหนื่อยจนไม่อยากอาบน้ำ
ผมหลับ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน
ตื่นมาตอนที่ท้องฟ้านอกหน้าต่างมืดสนิท ผมนอนอยู่บนโซฟา มีผ้าห่มอุ่นคลุมตัวอยู่ ลืมตานิ่งๆ เพราะยังง่วงจนไม่อยากลุกขึ้นมา ไฟห้องครัวที่เปิดอยู่ เงยหน้ามองดูเห็นพี่หมอกนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว บนโต๊ะมีโมเดลของผมตั้งอยู่ ดูเหมือนมันกำลังทำอะไรสักอย่างกับไอ้โมเดลของผม
มองได้ไม่นานก็รู้สึกปวดหัวเลยหลับต่อ เห็นเพียงหลังของพี่หมอก ไม่รู้ทำไมรู้สึกถึงความตั้งใจผ่านแผ่นหลังนั้น
ตื่นมาตอนเช้า เช้าจนคิดว่าสักจะพึ่งหกโมงกว่า ผมลุกขึ้นมายืนบิดตัวอยู่ริมหน้าต่าง มองวิวกรุงเทพยามเช้าในมุมสูง
นึกขึ้นได้ก็รีบเดินไปที่โต๊ะกินข้าว เห็นกล่องปริ้นเตอร์วางอยู่ เปิดกระดาษลังนั่นดู ข้างในเป็นงานของผมที่ต่อเสร็จแล้ว
ผมแปลกใจ
แปลกใจที่มันนั่งทำงานที่ตัวมันไม่ถนัดเพื่อคนอื่น
เพื่อผม..
งานที่มันทำ ดูปราดเดียวก็ดูออก เพราะมันทำงานเป็นระเบียบ ไม่เหมือนของผมที่ยังเห็นคราบกาวเยิ้ม ข้างๆเป็นแบบที่ผมวาดไว้ คิดว่ามันทำตามแบบนี้จนเสร็จ มันออกมาดีกว่าที่ผมคิด
ผมยิ้มหน้าบาน ไม่รู้ทำไม แต่ไม่ใช่เพราะงานเสร็จแน่ๆ
บิดลูกบิดให้เบามิอที่สุดแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ในห้องยังไม่สว่างเพราะปิดม่านไว้ เห็นมันนอนซุกตัวในผ้าห่ม หลับสนิทเลยครับ ไม่กล้าปลุก ตอนมันนอนอย่าไปกวน เดี๋ยวพายุไซโคลนเข้าถล่ม แถมยังดูเหนื่อยๆเหมือนพึ่งได้นอน
มองนาฬิกา วันนี้ต้องรีบเอางานไปส่ง ถึงมันจะไม่ใช่ผลงานผมเองทั้งหมดก็ต้องยอม ไม่งั้นไม่มีส่งล่ะถึงตายเลยนะนั่น
ครั้งต่อไปผมจะตั้งใจทำงานนะพี่หมอก
"ขอบคุณนะครับ"
ไว้พี่ตื่นเมื่อไหร่ ผมจะพูดกับพี่อีกครั้งนะ..
[Extra2]
[11.12.54]
มีอีกแต่เดี๋ยวไว้ค่อยมาต่อ(แล้วแต่อารมณ์และทรผม กร๊าก) ง่วงมากเลย
สงสัยใกล้เวลา hibernation
สองวันทำข้อสอบชีวะไป1200ข้อ เหลืออีกสามร้อยกว่าข้อ
พรุ่งนี้ต้องอ่านเคมีอีก ว้ากก
ไม่ชอบเคมี
อยากมาต่อตอนเต็มๆให้ แต่ว่ารอไปก่อนนะตัว
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3458064 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก