หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[uaeb]

เฮียเท่อ่าาาาาา

[n2]

รับฟินกลับมาให้ได้นะเฮีย

[BeeRY]

ไปตาหัวใจกลับมาให้ได้นะเฮีย

[pim_onelove]

เฮีย แมนสุดๆ ไปเลยอ่ะ
งานนี้ยกนิ้วให้เลย เยี่ยมจริงๆ 

[RGB.__]

เฮียบุกแล้ว ให้ฟินหลุดจากมุมที่ซ่อนอยู่ซะ //มาเป็นเพลง

[puppyluv]

เฮียฮ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นเกาะติดพร้อมชูมือถือส่องแสง โบกเอาเป็นเอาตาย
หนุกมาก~

[golove2]

เฮียเอาพี่ฟินออกมาให้ได้นะ

 

[januarys13]

  น่ารักอ่าาาาาาาาา
เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[mur@s@ki]

แหมเฮีย พลังใจเต็มร้อยเลยดิ่
สู้ๆนะค้าบบบบ


  กรอบของฟินเนี่ยเหมือนหมูกรอบมั้ย?  *ชิ่งหลบหลังม๊า* 

[tuek]

ใครมันทำตี๋ของฉันได้(หลบบาทาหมอกอย่างไว)
พี่หมอกดูร้อนแรงนะ
เฮียไปเอาตัวฟินกลับมาให้ได้นะ
+ 1 นะคะ

[TanyaPuech]

 

[misso]

เฮีย ลุยโลดดด (กำลังจินตนาการว่าเฮียกำลังถือดาบสู้กับมังกรเพื่อไปช่วยเจ้าหญิง )

[mochonticha]

ซึ้ง...   

[lovely2min]

ไปเลยเฮีย
ลุย บ้านพี่ฟิน โลด
มีค่ารถไหมเดี๊ยวออกให้ 55555

[magoza]

ฟินยุอำเภอไรอะ เดวจะรับเฮียไปส่งให้ 5555+ บ้านเดวกัลเรย

[ben~ya]

 o13เฮียฮ้ง เท่ห์จัง
ตามฟินกลับมาให้ได้

[cn9095]

Coin 29



“เชี่ย! ฉิ่งฉับทัวร์”

“โอ้แม่เจ้า หวานเย็น!”

“ใครคิดธีมนี้มาหว่ะ มึงเอาไปเหวี่ยงลงขยะอันตรายเลย อย่าให้มันโผล่หัวขึ้นมาเลยนะเว้ย”

แหม ไอ้พี่เพรช ทำเป็นเข้ม

งานมึงก็พึ่งถูกเขี่ยตกลงไปเมื่อกี้ เลยมาหงุดหงิดใส่งานชาวบ้านหรอวะ

กำลังหาธีมให้กับงานเกียร์สัมพันธ์อยู่ครับ ใช้งานรุ่นน้องปีหนึ่งนี่แหละ ง่ายดี เอามาให้พวกปีสามคัดอีกทีหลังจากพวกผมคัดแล้ว มานั่งคิดที่สโมสร แอร์เย็นฉ่ำปอด

“พี่ ไอ้ธีมงานทไวไลท์แม่งหน้าตาเป็นไงวะ ทุกคนต้องใส่เขี้ยวหรอวะเนี่ย?”

“ไปๆ ลงถังขยะอันตรายตามไอ้ลูกทุ่งเมื่อกี้ไปเลย”

พี่เพรชเป็นประธานรุ่นของปีสาม แล้วก็เป็นลุงรหัสของไอ้โจ๋มัน ส่วนลุงรหัสผม ไอ้พี่แบงค์นั่งเล่นเกมอยู่มุมห้อง ไม่คิดจะช่วยกันบ้างเลย ไหนเล่นเกมอะไร ดูดิ..

“เฮ้ย ผมเล่นด้วยดิ”

“เรื่อง มึงทำงานไปดิ ไอ้ตี๋ มึงอู้หรอวะ”

“พี่ขยันตายอ้ะ”

“กูคิดอยู่”

“แหลว่ะ”

“มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดไม่คิดวะ” มันทำหน้าจริงจัง ไอ้พี่แบงค์มันหน้าตากลางๆ แต่พอดีฐานะการเงินดันหน้าตามันให้สูงขึ้น แฟนเลยเยอะพรึ่บพรั่บ กลุ่มมันก็ดังพอสมควรเลยครับ ที่สำคัญมันโคตรเจ้าชู้เลย

ถอนขนขาเลย นี่แหน่ะ “โอ๊ย ไอ้ตี๋ มึงทำขนหน้าแข้งกูร่วง สาดด”

“เป็นไง ไม่ต้องเลี้ยงสาวไปหลายวันเลยอ้ะดิ ขนหน้าแข้งร่วงแบบนี้ อีกซักเส้นดีเปล่าวะ”

“แม่ง เล่นเชี่ยอะไรวะหลานกูนิ”

“หมั่นไส้พี่เฉยๆหว่ะ”

กลับไปนั่งต่อ โอ้โห สาวๆสมัยนี้แม่งคิดอะไรหรูๆทั้งนั้นเลยวะ ไอ้ไทยย้อนยุคนี่ก็โอเค แต่เปลืองงบชุดอีกแหง

“พี่ ไมเราไม่ลองมาคิดไอ้เรื่องง่ายแบบเอาของเหลือใช้มาทำวะ ทำใหม่ทำไมให้เปลืองเงิน”

“ชื่อเกียร์สัมพันธ์ ไม่ได้ชื่อกรีนพีช มึงจะได้เอาขยะรีไซเคิลมาทำ”

ไอ้พี่เพรชแม่งเขวี้ยงของใครลงถังไปอีกแล้วหว่ะ ไม่ลงถังอีก กระเด็นออกมาอยู่แถวปลายเท้าไอ้เคิ่ลแทน พวกผมแม่งโดนกักขังหน่วงเหนี่ยว ปีสองตัวเป้งๆไม่มีใครได้ไปไหนสักคน ปีแก่ทั้งหลายไม่ขอยุ่ง เหลือพวกผมสามปีนี่แหละ

“พี่ก็รีบไปด้วย สั่งเมื่อวานเอาวันนี้ ใครจะคิดให้พี่ได้” ถูกเลยไอ้โจ๋ อ้าว มึงก็นั่งเล่นเกมเหมือนกัน กูไม่เห็นด้วยกับคำพูดมึงแล้ว

แล้วผมทำอะไรหรอครับ? ก็งานปิดเทอมที่ไม่ได้ทำไงล่ะ ฮ่าๆๆ

ไอ้พวกพี่โทน พี่บลู พี่ฝันทั้งหลายก็นั่งหน้าเหี่ยวพอๆกัน พวกปีสามครับ ถือว่าเป็นแกนนำ(ไม่ได้ไปก่อม็อปนะเหวย) เดือนหน้าก็แข่งแล้วครับ มีตั้งยี่สิบกว่ามหาลัยที่จะมา เลยจัดเป็นงานมหาลัยไปเลย ใครใคร่ขายของ ขาย ใครใคร่ร้อง ร้อง มันบานปลายเป็นแบบนี้ได้ไงไม่รู้เพราะผมเองก็พึ่งรู้เมื่อเช้านี้เหมือนกัน

“ว้ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆ ใครคิดธีมนี้ว่ะ เจ๋งสาด กูมอบถ้วยให้เลยแม่ง”

ไอ้พี่ฝันแม่งดิ้นอยู่ตรงโซฟา ข้างๆมีกระดาษร้อยปอนด์ปึกหนึ่ง ก็ไอ้พวกธีมงานนี่แหละ

“แม่ง ธีมสปาร์ตัน สามร้อย โอ้ย ใครวะเนี่ย นายอภิวัติ ฮ่าๆๆ สุดยอดวะไอ้น้อง”

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เหมาะที่สุดในสามโลก วิศวะกับสปาร์ตัน ฮ่าๆๆๆ

“พี่ๆๆ วิศวะมอเราก็เป็นพวก 300 ไง แบบ สามร้อยคน ยันหมื่นกว่าคนที่มาจากหลายๆมหาลัย กร๊าก”

ฮากลิ้งไปอีกยก จนพื้นชักสะอาดขึ้นเรื่อยๆ

“กูว่านะไอ้บลู ไอ้ที่เจ๋งๆนี่ก็มีไอ้งานแบบเวณิช ย้อนยุคกูก็ว่าเจ๋ง ดูรักความเป็นไทยดี แถมเล่นได้หลายยุค ตั้งแต่รุ่นพระเจ้าเหายันรัตนโกสินทร์ เล่นได้เยอะ”

“ไหน กูดูดิ”

ไอ้พี่บลูไปนั่งดูกับพี่ฝัน ไอ้พี่เพรชเห็นทนไม่ไหวเลยกระโจนไปนั่งดูด้วย ทนสภาพการถูกเมินไม่ได้หล่ะสิ “เฮ้ย ไอ้กล้วย เสร็จงานนี้ไปเตะบอลกัน” ไอ้กล้วยแม่งแอบนอนอยู่ใต้โต๊ะ ผมก็เอาเท้าเขี่ยๆ

“เชี่ย กูไม่ไป กูง่วง”

“ทำไรง่วงวะมึง”

“….”

“เดี๋ยวนี้มีลับลมคมใน คายออกมานะโว้ย” เอาเท้ายันก้นมันไปมา “มีแฟนใหม่หรอวะ เป็นไง แหล่มป่ะ?”

“แหล่มเหี้ยอะไร ฝันร้ายสาดๆ”

“เรื่องไรวะ”

“มึงอยากฟังจริงดิ?”

“เออ กูโคตรชอบเรื่องชาวบ้านเลย”

“บอกก็ได้วะ”

มันก็กวักมือเรียกผมให้มุดลงไปใต้โต๊ะกับมัน มองไปรอบๆไม่เห็นมีใครสนใจ เลยรีบมุดลงไปหา

“ยื่นหูมาดิ”

ไม่ต้องรอพูดรอบสอง ผมรีบเลยครับ เร็วๆ อยากรู้ใจจะขาดแล้วโว้ย

“เสือก!!!”

“โอ้ย หูกู!”

ปึง!!!!!

“เห้ย ไอ้ตี๋”

แม่ง ตกใจเสียงมัน เล่นตะโกนเข้ามาเต็มหู ผมเลยยืดตัวหนี หัวก็ชนโต๊ะเต็มๆสิวะครับ แม่ง หัวกูปูดแล้วมั้งเนี่ย ไอ้กล้วย ไอ้เชี่ย ไอ้กล้วยสุก ไอ้กล้วยหง่อม ขอให้กล้วยมึงหลุดทั้งหวีเลย!

เอามือกุมหัว นอนทับตัวไอ้กล้วยเลย แม่ง เพื่อนเลว คนอื่นคงได้ยินเสียงเลยรีบก้มลงมามอง “เอ้า ไปทำอะไรกันใต้โต๊ะวะสาด”

“ไอ้ตี๋แม่งเบื่อ เลยเอาหัวมาโขกโต๊ะเล่น”

เอามือบิดพุงแม่งเลย นิแหน่ะ เอ้า เหยิบแบบนั้นจะหนีกูหรอมึง ลองเอาหัวมาโขกโต๊ะเล่นแบบกูไหมหล่ะ สนุกนะ

“พวกมึงนี่เพี้ยนๆหว่ะ ออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอกไป พวกกูจะทำงาน”

“อ้าว ไหงไอ้ปู่พูดงี้วะ”

“เออๆ ไปเหอะ” มันทำหน้าเข้มๆ ผมเลยพยักหน้า แต่กำลังจะออกจากห้องมันก็กวักมือเรียกผม

“เห็นผู้หญิงตรงหน้าต่างนู่นป่ะ” ไหนวะ? เห็นมันชี้ๆ ด้านนอกห้องมีผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งกำลังยืนเหมือนรออะไรอยู่ “ไปขอเบอร์มาให้กูดิ กูอุตส่าห์ปล่อยมึงกลับก่อน”

“แม่งร้ายหว่ะไอ้ปู่”

“เออๆ ถือว่าช่วยกันในสายไง มีแต่ได้กับได้”

เดินออกมานอกห้องกับไอ้กล้วยที่ยังบ่นไปลูบพุงตัวเองไม่เลิก มันไม่เจ็บขนาดนั้นอย่าสำออยได้ป่าววะ เดี๋ยวนี้แรดนะเนี่ย มันก็เดินตามผมมา “นี่จะเดินไปไหนวะ?”

“ไปทำธุระให้ปู่กูก่อน ไปด้วยกันหน่อยดิ”

“เออๆ”

เอาไอ้กล้วยมาน่าจะง่ายขึ้น แต่พอเธอหันมาเห็นผม กลับเป็นเธอที่เดินเข้ามาเอง

“ฮ..ฮ..เฮ้ย เดินมาทางหนีวะ”

“อะไร มึงจะขอเบอร์สาวหรอวะ?”

“ขอไปให้ปู่กู”

“โว้วๆๆ น้องเขามองมึงด้วยวะ”

“กูว่ามองมึงม้าง เขาจะมองกูทำไม”

เธอเดินมาใกล้แล้วครับ พวกผมเลยหยุดกระซิบกระซาบกัน ด…ด..เดินมาทางผมด้วยเว้ย เอาแล้วไง ความหล่อที่ปกปิดมานาน ในที่สุดก็มีคนเห็นแล้วเว้ย!!

“พี่ตี๋หรือเปล่าคะ์?”

น..น่ารักอะ

“เฮ้ย ไอ้ตี๋ เขาเรียกมึง” ไอ้กล้วยกระซิบ ผมเลยรีบพยักหน้าตอบ

น้องเขาหันไปทางไอ้กล้วย เหมือนจะไล่ไอ้กล้วยไป ไม่ต้องรอน้องพูดหรอก ผมรีบยันไอ้กล้วยออกไปเองเลย “บายบ้ายมึง พรุ่งนี้เจอกัน” ไม่ต้องมาชูนิ้วกลางใส่กูเพราะกูก็มีเหมือนมึงนี่แหละ

เหลือกันสองคนแล้ว ผมไม่รู้จะพูดอะไรครับ น้องแกก็พูดขึ้นก่อน

“พี่ตี๋….”

“ครับ?”

“พี่ช่วย…”

“ช่วย?”

ขอมาเลย ช่วยได้ทุกอย่างเลยครับน้อง น่ารักแบบนี้ ช่วยเอาใจพี่ไปด้วยเลย ไอ้ปู่ มึงนั่งหง่อมกินหมากไปเหอะ คนนี้กูขอหว่ะฮ่าๆๆ

“ช่วยเลิกยุ่งกับพี่หมอกได้ไหมคะ”

“….”

ไอ้หน้าหม้อคนเมื่อกี้ไปไหนหรอครับ มันวิ่งไปไหนแล้ว ตอนนี้ผมเห็นแต่คนทำหน้าเหี่ยวๆเบื่อโลกยืนอยู่คนนึง

“ได้ไหมคะพี่ หนูขอร้อง”

“เออ มันเกี่ยวอะไรกับพี่ครับน้อง?”

“หนูเห็นรูปในหนังสือแล้วหนูคิดว่าน่าจะเป็นพี่เลยลองถามดู”

“หนังสือ?”

น้องตอบชื่อนิตยสารฉบับหนึ่งกลับมา เป็นนิตยสารที่ทำเกี่ยวกับพวกดาราไฮโซมั้ง ผมรู้สึก วันนี้กูจะไปซื้อมาเล่มนึงเลย

“รูปอะไรน้อง?”

“รูปพี่อยู่กับพี่หมอก หลายที่เลย”

“ค..ค..คงผิดคนแล้วล่ะมั้งครับ”

“ไม่ หนูคิดว่าไม่น่าผิดหรอก มีหลายรูป หนูก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นพี่”

“…..”

“คืนพี่หมอกให้หนูเถอะ นะ”

“เอ่อ…”

“พี่หมอกไม่โทรหาหนูจะสามเดือนแล้ว หน้าพี่เขาหนูยังไม่ได้เห็น เดี๋ยวนี้เพื่อนหนูหลายคนก็ไม่ได้เจอพี่หมอกเลย”

“เพื่อนน้อง?”

น้องพยักหน้า

ผู้หญิงบางคนเดี๋ยวนี้แปลกนะ ใช้ผู้ชายร่วมกัน แบ่งกันยังไงวะเนี่ย

“เอ่อ เดี๋ยวนะ ไอ้หนังสือฉบับนี้มันออกมานานยัง”

“หน้าจะก่อนเปิดเทอมสองสามวันค่ะ”

“ขอบคุณมากนะครับที่มาบอกกัน ส่วนเรื่องให้คืนพี่หมอก พี่ไม่รู้จะช่วยน้องยังไง”

“ทำไมคะ? พี่รักพี่หมอกหรอ?”

“…มันไม่ใช่แบบนั้น”

“พี่ก็เป็นแค่คู่ขาของพี่หมอกอีกคน อาจจะได้รับสิทธิมากกว่า แต่อย่านึกว่าจะอยู่เหนือคนอื่นได้ไหมคะ?”

พี่หมอกเคยพูดกับผู้หญิงคนนึงไว้ ว่าพวกเธอมีสถานะเท่ากันหมด เหมือนๆกัน

ไม่มีใครได้เป็นเจ้าของพี่หมอก เพราะพี่หมอกไม่เคยคิดจะหยุดตัวเองไว้ที่ใคร

เกิดมา 20 ปี พึ่งเป็นครั้งแรกที่โดนหาว่าเป็นคู่ขากับคนอื่น…เป็นครั้งแรกที่ไม่น่าประทับใจเลย

“งั้นก็หยุดเถอะ อย่าเอาพี่หมอกไปเป็นของตัวเอง มีอีกตั้งหลายคนที่รอพี่หมอกอย่างนี้ พี่ไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหน”

ทำไมผมจะไม่รู้ ในเมื่อผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว

แต่ผมพูดออกไปไม่ได้

ในเวลานี้ได้แต่เงียบ รับฟังความโกรธของเธอ

“หนูรอ บางครั้งโทรไปพี่เขาก็ไม่รับ ถึงรับก็พูดไม่กี่คำ พี่เขาเย็นชา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น พวกหนูก็ชอบ”

“…..”

“พี่อย่าแย่งพี่หมอกไปเลยนะ เห็นใจพวกหนูเถอะ”

“เรื่องนี้คงต้องให้พี่หมอกตัดสินใจไม่ใช่พี่”

“หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความตามนั้นแหละ มีอะไรอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีพี่จะได้ขอตัวไปก่อน”

“….”

“งั้นพี่ไปก่อนนะ ขอบคุณมากครับที่เอาข่าวมาบอกผมกัน”

เธอมองตามผมมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

อย่าบอกนะว่าแก็งค์นางร้ายพวกนี้เป็นคนกรีดชีทผม เฮ้ย ไม่เอาน่า นี่มันละครหลังข่าวชัดๆ..

[cn9095]

บ่ายๆเรียนเสร็จพร้อมกับพี่หมอก ก็ขอให้พี่แกแวะร้านหนังสือหน้ามอก่อน รีบลงไปหาหนังสือเล่มนั้น เซ็งเลยครับ ใส่ซองพลาสติกไว้ คงต้องซื้อหล่ะวะ ไม่อยากจ่ายเงินเลย

“ซื้ออะไร?”

“อ..เอ่อ ก็หนังสือทั่วไปอ้ะพี่”

“มึงอ่านแนวนี้ด้วย?”

“เปล่าๆๆ คือเล่มนี้มีสัมภาษณ์ดาราที่ผมชอบพอดีไง”

“ใคร?”

“…พี่ไม่รู้จักหรอก”

มันมองหน้าผม ผมก็ไม่หลบตาครับ กลัวมันจับได้ ผมไม่อยากให้มันรู้ เดี๋ยวมันจะหนักใจเสียเปล่าๆ

“กูไม่ให้มึงซื้อ”

“ทำไม?”

“ไม่ให้ ถ้าจะแวะซื้อเล่มนี้ก็กลับ”

มันดึงหนังสือเล่มนั้นออกไปจากมือผมแล้วยัดกลับลงแผงเหมือนเดิม มองหน้ามัน  พี่หมอกก็มองหน้ากลับ

“พี่เห็นแล้วใช่ไหม?”

มันไม่ตอบ แต่ที่ไม่ปฏิเสธแบบนี้ ก็คงจะแปลว่าใช่

“ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าพี่”

มันไม่ตอบอะไร แต่ก็เดินนำออกไปจากร้าน

ขับรถกลับบ้านผม รถจอดที่หน้าบ้าน ไม่ได้ดับเครื่อง นั่งอยู่ในรถ

“พี่รู้นานยัง?”

“สักพัก”

“รู้ได้ไงอะ?”

“ฝนเห็น…”

“ทำไมพี่ไม่บอกผมอะ”

“…..”

“ที่ผมถามคือผมไม่ได้จะหาเรื่องนะพี่ ผมแค่อยากรู้เฉยๆ ผมไม่อยากให้พี่มีเรื่องอะไรแล้วเก็บไว้คนเดียวไง”

“กูไม่อยากให้มึงรู้”

“วันนี้มีคนไปหาผม ก็ผู้หญิงของพี่นั่นแหละ เขาบอกให้ผมเลิกยุ่งกับพี่”

“ใคร?”

“ผมไม่รู้จัก”

“มึงไม่ต้องยุ่ง เดี๋ยวเรื่องนี้กูจัดการเอง”

“ไอ้ยิ่งพูดแบบนี้ผมยิ่งเป็นห่วง ผมว่าผมจัดการเองน่าจะดีกว่าพี่ทำอีก”

“แล้วอย่างมึงจะจัดการอะไรได้…”

“พี่หมายความว่าไงวะพูดแบบนี้หน่ะ”

“มึงมีเรื่องต้องจัดการเยอะแล้วก็จัดการส่วนของมึงไป เรื่องอื่นที่นอกเหนือจากนี้ก็ไม่ต้องยุ่ง”

พอฟังมันพูดต่อเลยสบายใจ ผมนึกว่ามันจะพูดประชดใส่ผมซะอีก

มันเป็นห่วง…

คราวนี้มันพูดออกมาชัดเจน ถึงแม้คำที่พูดออกมาจะไม่รื่นหูนักเท่าไหร่

“ผมรู้พี่หวังดี ….เอางี้ ถ้ามีเรื่องอะไรผมจะบอกพี่ แต่ถ้ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่สัญญาได้ไหมว่าพี่จะไม่ทำอะไรบ้าๆลงไป”

มันเงียบ ทำหน้าบึ้ง รู้ว่าไม่อยากจะสัญญาด้วยเท่าไหร่ เลยทำเป็นไม่สนใจ

“นะพี่ มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรสักหน่อย”

“แล้วไอ้ที่โดนสาดน้ำ กรีดชีทนั่นยังไม่พออีกหรอไง?”

“เปียกก็แห้งได้ ชีทผมก็ซีร็อกซ์ใหม่หมดแล้ว”

“แล้วถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมา…โดยที่กูเป็นสาเหตุให้มึงต้องเจ็บตัว มึงไม่คิดหรอว่ากูจะรู้สึกยังไง?”

บางทีการปฏิเสธความหวังดีจากคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ

ผมรู้ แต่ผมไม่อยากให้มันต้องมาปวดหัวกับเรื่องของผม

“ผมโตแล้วนะพี่ ไม่เป็นไรหรอก”


………………………….
…………………….


“ไหงเป็นงี้วะ?”

“นั่นดิ ไหงเป็นงี้?”

“อย่ามัวแต่สงสัย ทำงานโว้ย ทำงาน”

ใครบอกตอนเริ่มงานครับ ว่าพวกผมไม่ต้องทำ คิดอย่างเดียว

แล้วไอ้เลื่อยไม้ ทาสี ร่างภาพ ตอนนี้มันคืออะไรครับ กิจกรรมชมรมยามว่างเหรอ! งานผมเหลือเป็นตันเลยนะ ให้ผมไปเคลียร์งานผมก่อนจะได้ไหม!!

“โอ๊ย” ใครมันเอาแปรงทาสีเคาะหัวผมหว่ะ อ้าว ไอ้พี่บลู “ทำไรของพี่หว่ะเนี่ย”

“เห็นมึงเหม่อ กูช่วยเรียกสติให้ รีบๆทำงานไปไอ้ตี๋ จะได้เสร็จของส่วนวันนี้สักที”

ธีมที่ใช้สุดท้ายแม่งก็เป็นธีมย้อนยุค สมัยที่วัฒนธรรมยุโรปเริ่มเข้ามามีบทบาท สงสัยไอ้คนที่ส่งคงจะบ้าวนิดาเข้าสายเลือด ไอ้ผมเกิดมาไม่เคยรู้จักยังต้องไปนั่งดู

ก็ดูพอให้นึกออกหล่ะครับ ไม่เหมือนไอ้เดี่ยว ไอ้กล้วย ไอ้มิน ที่ตอนนี้นั่งดูไม่เลิกอยู่หน้าโน้ตบุ๊ค งานการไม่ทำ ไล่ก็ไม่ไป ก็ต้องปล่อยหล่ะครับ แม่งติดยิ่งกว่าซีรีย์เกาหลีข้ามชาติ ถ้าจะมองดีๆ ขอบตาพวกมันเริ่มคล้ำขึ้นเรื่อยๆ ก็เล่นดูทั้งวันทั้งคืนเลยนี่หว่า พวกมึงจะชมรมแม่บ้านกันเกินไปแล้วนะเว้ย!

“เฮ้ย ไอ้พวกพันตรีประจักษ์ มาช่วยงานหน่อยโว้ย”

ทาสีเสร็จก็ยกไปเก็บที่สโตร์หลังโรงยิมก่อน แล้วค่อยเอามาติดใกล้ทีหลัง จะได้ติดทีเดียวไปเลย หลายๆคณะก็เริ่มกลายสภาพเป็น SME ที่น่าสนใจสุดคงเป็นฝ่ายคหะกรรม แอบไปตีซี้บรรดาว่าที่เชฟทั้งหลายมาแล้ว ของฟรีคงจะไหลมาเทมาอีกไม่นานนี้หล่ะคัรบ

“ไอ้มิน ไม่ต้องมาหน้างอ รีบๆยกไปเก็บ กูจะได้นั่งร่างแผ่นใหม่สักที”

ถึงเวลาทำจริงๆไอ้พวกปีหนึ่งมันก็มาช่วยกัน ไม่ต้องไปขอ ผมเลยเข้ามาช่วยแจมกับน้องบ้าง มีไอ้ปิ๊กช่วยวาดอยู่ข้างๆก็ทำงานง่ายหน่อย เพราะมันวาดรูปสวยโคตร ไอ้ลายไทยนี่บอกตรงๆผมไม่ถนัด ก็ได้มันมาแก้ให้

“พี่ตี๋ ถ้าพี่จะให้ผมตามแก้เยอะขนาดนี้ ผมว่าพี่ให้ผมทำเองดีกว่า”

“เฮ้ยไรว้า ออกจะสวยงาม ใช่ไหม? ปู่”

ไอ้แบงค์ที่ยืนเท้าเอวดูดชาเย็นหันมามอง “มึงน่าจะรู้แก่ใจนะไอ้ตี๋” ไอ้ส่ายหัวแล้วหันหน้าหนีแปลว่าอะไรวะ กูมองโลกในแง่ดี แปลไม่ออก

ถ้ามีไอ้พี่ฟินอยู่ด้วยงานคงสนุกกว่านี้ แต่เฮียสัญญาไว้แล้วว่าจะไปพาไอ้พี่ฟินกลับมา เลยไม่กลัวอะไรอีก

ยังไงมันก็ต้องกลับมา มารอดูผลงานผมกับไอ้ปิ๊กด้วยแล้วกัน!

“พี่ตี๋ วาดเบี้ยวอีกแล้ว”

“เว้ยยย รู้แล้วน่า!”



……………………………………….
…………………………..


“ไอ้ตี๋”

หือ เหมือนใครเรียก?

รู้สึกเหมือนจะมีสะกิดแก้มเรียกด้วย แต่ก็สักพัก กว่าผมจะรู้สึกตัว..

ลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นหน้าไอ้พี่หมอกชะโงกมองผมจากที่ๆสูงกว่า ผมหลับไปคาไม้อัด ในมือยังถือแปรงอยู่เลย รอบๆก็เห็นคนอื่นนั่งทำงานกันแต่ไม่ยักจะมีใครปลุก

“กลับบ้านยัง?”

“หืม? ไม่รู้ดิ ผมถามแป็ปนึง” ไอ้ฟ้าเดินผ่านก็กวักมือเรียก ความจริงมันก็สวยอยู่หรอก แต่การพูดการจาของมันทำให้มันยังโสดสนิทถึงทุกวันนี้

“ฟ้า ใกล้เสร็จงานยังอ้ะ?”

“ไอ้เชี่ยตี๋ มึงเล่นนอนไปเกือบชั่วโมงยังมีหน้ามาถามอีกว่าเสร็จรึยัง มึงเห็นคนอื่นเขานั่งทำงานกันไหม? ตื่นมาก็ดี รีบๆมาทำงานเลยมึง”

โอเค นี่คือเว่อร์ชั่นเพื่อนสนิท มาลองดูอีกร่างอวตารของมันดีกว่าครับ

“อุ้ย พี่หมอกขา โทษทีนะคะ ฟ้าไม่เห็นว่าพี่หมอกอยู่ด้วย ไปซักทีซิไอ้ตี๋ ชั้นจะคุยกับพี่หมอกวุ้ย” ไอ้ที่ต่อท้ายมึงไม่ต้องกระซิบก็ได้นะ พี่หมอกหูดี ได้ยินมึงหมด ภาพพจน์มึงไม่เหลือแล้ว

พี่หมอกขมวดคิ้ว แต่ก็ยื่นมือมาให้ผมดึงตอนจะลุกขึ้นจากแผ่นไม้ “ไล่เพื่อนมึงไปไกลๆเลย กูไม่อยากคุยด้วย” ไม่ต้องให้ผมพูดหรอก ไอ้พี่หมอกมันตั้งใจให้ไอ้ฟ้าได้ยิน รายนั้นถึงกับช็อคไปเลย

ผมเดินเข้าไปหาไอ้ฟ้า ตบไหล่เบาๆ “ไม่เป็นไรนะฟ้า พี่เขาก็อย่างนี่แหละ”

“เชี่ย กูไม่ได้ช็อคแบบนั้น…โหดๆแบบนี้ เป็คกูเลยว่ะ”

“สเป็คมึงกูว่ามีปัญหานะ”

“ช่างหัวกูเหอะ แล้วพี่เขามาทำอะไรที่คณะเราหว่ะ ไม่ใช่ว่าพี่เขาอยู่วิศวะหรอ?”

“เออ ไม่รู้หว่ะ”

มองต้นไม้ใบหญ้ารอบๆไป พักนี้รู้สึกเหมือนหลายๆอย่างมันชัดขึ้นจนคนอื่นเริ่มจะสังเกตเห็น ผมไม่คิดมาก่อนว่าคนรอบตัวผมจะช่างสังเกตกันถึงขนาดนี้ เล่นเอาเตรียมคำตอบมาตอบไม่ทันเลย

“ไหนงานของมึงวะ รีบๆทำซักทีซิ กูหิวข้าวจะแย่แล้ว”

“ตอบแค่นี้ก็ไม่ได้ นู่น มึงไปแบกไม้กับไอ้กล้วยเลยไป น่าหมั่นไส้” จิกหางตาใส่อีก! นี่กูผิดหรอวะ?

แดดเริ่มกลายเป็นสีส้ม ไอ้พี่หมอกก็ยังไม่ไปไหน วนเวียนอยู่แถวนั้น นั่งเล่นมือถือบ้าง หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านบ้าง ผมเห็นมันมองไอ้รุ่นพี่ผมบางคนที่ออกไปเตะบอลเล่นกันตรงสนามหญ้าข้างๆตึก คิดว่ามันน่าจะอยากเล่น ไอ้ผมได้แต่ยกไม้ไปมา ไม่หนักหรอกครับ แต่ขี้เกียจเดิน แม่งโคตรไกล

ไอ้กล้วยนี่ก็เดินไป จ้องหน้าผมไป หัวเราะไป เออ ท่าจะบ้าหว่ะเพื่อนกู

“รีบๆยกไอ้ตี๋ เดี๋ยวกูพลาดช็อตเด็ด”

“ถ้ามึงอยากดูขนาดนั้นมึงทิ้งกูไปเลยดีกว่า ใช่สิ กูมันไม่ใช่วนิดานิ” แกล้งทำหน้าเศร้า บีบน้ำตา แต่กลับได้รับคำสรรเสริญกลับมาว่า “หยุดทำเหอะหว่ะ อุจาดตา แม่ง ถ้าวนิดาหน้าแบบมึง กูคงกระโดดถีบขาคู่มึงไปแล้ว” หัวเราะอีกแล้ว อะไรตลกหนักหนาวะ?

“ฟาย รีบๆยกเลยไป กูก็หิวข้าวแล้ว” ยกไหล่ขึ้นปาดเหงื่อเพราะมือไม่ว่าง อ้าวเวร หน้าผมเลอะสีเมื่อไหร่วะเนี่ย เสื้อเลอะเป็นปื้นเลย

“ไอ้กล้วย หน้ากูเลอะหรอวะ?”

“ฮ่าๆๆๆ พึ่งรู้ตัวหรอมึง กูกลั้นยิ้มจะตายแล้วเนี่ย กร๊ากก” ผมเลยกระแทกไม้ไปทางฝั่งมัน ชนเข้าเต็มๆพุงมันนี่แหละ

“ไอ้ตี๋ มึงทำร้ายกูหรอวะ”

“มึงต่างหากที่ทำร้ายกู หน้ากูเลอะแล้วยังปล่อยให้กูเดินวนรอบมออีก” ยกมือเช็ดก็ไม่ได้ สีแดงด้วย เด่นสัดๆ

“ใครแม่งแกล้งกูวะเนี่ย จะกระทืบให้จมดินเลย”

ไอ้โจ๋ ไอ้เคิ่ล ไอ้กล้วย ไอ้พี่บลู พี่ฝัน ไอ้ฟ้า ผู้ต้องสงสัยมีเป็นล้าน จะไปจับยังไงถูก

“กร๊ากกกกกกกกก ถ้ามึงจะกล้ากระทืบไอ้พี่หมอกนะไอ้ตี๋” ห้ะ? ไอ้พี่หมอก?? “กูยื่นก้นให้มึงเตะสามทีสี่บาทเลย วะฮ่าๆๆ”

พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง

ไอ้กล้วย ถ้ามึงพูดมากกูให้สองเบี้ย(บวกสองตีน) แต่ถ้ามึงเงียบกูแจกทองนะเว้ย!!!

“งั้นกูขอถีบมึงก่อนเลยแล้วกัน กูมีแบ็งค์ยี่สิบ งั้นกูขอ 15 ทีรวดเลยแล้วกัน!!”

พอผมวางไม้ลงกับพื้นมันก็วางบ้างครับ วิ่งไล่เตะกันรอบคณะอักษรจนเหนื่อยนั่นแหละถึงหยุด ผมไปทางไหนก็มีแต่คนขำ แม่ง ไอ้พี่หมอก เดี๋ยวนี้ร้ายนะเว้ย กระชากเรตติ้งกูทางอ้อมเลยนะเนี่ย

ถึงว่ามือกูเลอะสีได้ไงวะ เพราะตอนจับมือพี่หมอกให้มันดึงผมลุกนี่เอง หึหึ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับไอ้ตี๋ พี่หมอกนะพี่หมอก เตรียมฝันร้ายได้เลย

“มึงรีบไปล้างหนวดแมวออกเหอะหว่ะ กูเห็นแล้วไม่อยากเดินใกล้ เดี๋ยวเขาหามึงรู้จักกู”

“มึงก็เลวนะไอ้กล้วย เห็นตำตา จะทิ่มตามึงบอดอยู่แล้ว ยังไม่ทักกูเลย”

“อ้าว เห็นเพื่อนโง่ซักที เรื่องไรจะปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆหล่ะครับ?” กูจะเลิกคบมึงแล้ว เดี๋ยวนี้เลย บายบ้ายไอ้คุณกล้วย

มันล้างไม่ออกหรอก แต่ก็จางจนไม่เห็นเป็นเส้นๆแล้ว ตอนนี้แก้มผมเลยแดงแป้ดเหมือนพวกแป๊ะยิ้มเลยครับ ไอ้กล้วยให้ผมยิ้มโง่ๆใส่ แล้วมันก็ถ่ายรูปลงมือถือมันเก็บไว้ ฮาได้อีกนะมึง กร๊ากกกก เห็นหน้าตัวเองยังฮาเองเลย

ล้างหน้าเสร็จก็รีบไปยกไม้ต่อ เอาไปเก็บหลังสโตร์ ระหว่างทางคนรู้จักก็ทัก “อ้าว หนวดแมวมึงหายไปไหนหว่ะ?” ไอ้พวกนี่นิ เห็นแล้วก็ไม่ทักกูสักคน

เดินกลับไปที่ตึก หันไปหาพี่หมอกก็ไม่เจอแล้วครับ เดินไปก็ยังเห็นของวางอยู่ มองออกไปที่สนามหญ้า มันไปเตะบอลแล้ววะเฮ้ย!

มันเตะเล่นกับพวกรุ่นพี่ผม น่าจะรู้จักกันมาก่อนด้วย ผมว่าเวลามันเล่นฟุตบอลนี่คนละอารมณ์กับปกติ มันจะดูจริงจังมากๆ มันเร็ว แล้วเป้าหมายก็พุ่งตรงไปที่ประตูอย่างเดียว

มันดูต่างจากคนอื่น

เคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ คล้ายกับเป็นลูกบอลเองที่วิ่งเข้ามาหาเท้ามัน

ต่อให้มีพี่ๆกี่คนปิดก็ปิดไม่อยู่ ไอ้พี่หมอกนี่อย่างพริ้วเลยครับ ผมยืนมองมันเล่นแล้วก็อดทึ่งไม่ได้ มันมีอะไรอยู่ในตัวเยอะแยะไปหมดรอให้คนมาชื่นชมมัน

แต่ตอนนี้ เรื่องชมฝังลงดินไปก่อนเลย

ไอ้พี่หมอก..หึหึ แกล้งผมอ่อ?

งานนี้สิวขึ้นก็ขึ้นมันด้วยกันนี่แหละ ผมไม่สนแล้ว เอานิ้วไปจุ่มห้านิ้วสองมือลงถังสีน้ำเงิน ผมหาถังสีแดงไม่เจอแล้ว ไม่รู้ใครยกไปใช้ ไอ้โจ๋แม่งบ่นผมว่าผมเอาแต่เล่น เออน่า ขอแป็ปนึง

ย่องเข้าไปตอนที่มันยืนมองคนอื่นเล่น เหมือนตอนนี้มันออกมายืนพักข้างๆ

เดินเข้าไปเงียบๆ ไม่ให้มันรู้ตัวก่อน อยู่ที่ข้างหลังมันแล้วครับ ตอนนี้ผมมันเปียกเหงื่อ ดึงเสื้อออกมานอกกางเกงด้วย

“พี่หมอก..”

“หือ?” พอมันได้ยินเสียงผมก็หันมา นี่แหละ จังหวะดี!!

ป้าปป!!

พูดสามคำได้ว่า “เต็ม สอง แก้ม” กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นไง โดนเข้าไป ช็อคเลยอ้ะดิ ฮ่าๆๆๆ”

เพื่อนที่เล่นบอลด้วยเมื่อกี้ก็หันมาดู หากันไป เป็นรอยนิ้วเต็มสองแก้มเลยครับ ไอ้พี่หมอกดูเหมือนจะอึ้งไปสักพักนึง แล้วก็คว้ามือผมขึ้นมาตอนที่ผมมัวแต่หัวเราะ ป้ายเข้าที่หน้าผม เวร กูพึ่งไปล้างหน้ามา เลอะอีกแล้วหรอ

“ว้าก พี่ ไม่เอา ฮ่าๆๆๆ”

สะบัดหลุดออกจากมือมันก็วิ่งหนีดิวะครับ อยู่ให้มันเชือดหรอ ผมก็วิ่งกลับไปทางที่พวกผมอยู่ แต่เวรครับ วิ่งไปถึงไอ้กล้วยแม่งจับผมล็อคเอว ไม่ต้องรอไอ้พี่หมอกมาถึงตัวเลย มือไอ้พวกเพื่อนๆพี่ๆก็รุมเต็มผมเลยครับ เลอะไปทั้งแขนทั้งหน้าเลย

“เฮ้ยย ไม่เอา เดี๋ยวเสื้อเลอะ ว้ากกก พี่หมอก ช่วยผมด้วยยย”

เห็นมันยืนหัวเราะจากมุมไกลๆ สนุกเลยสินะ สนุกเลยหล่ะสิ ไอ้ฟ้า หยุดเขียนบนตัวกูสักที ไอ้คำว่าเกรียนนี่อย่าเขียนได้ไหม เอาซะตัวใหญ่เท่าแขนเลยนะ

ดิ้นไม่หลุด ฉุดไม่ไป

เสียงหัวเราะดังก้องใต้ตึกสถาปัตย์ รวมถึงเสียงหัวเราะของพี่หมอกด้วย..

ผมยอมพลีชีพให้แล้วกัน!!



……………………………
………………..




[Coin 29 : complete]
[17.12.54]

[cn9095]

http://www.youtube.com/v/hbJuEFs7-kU?version=3&hl=en_US&rel=0


FIX YOU

When you try your best but you don't succeed
When you get what you want but not what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse

When the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone but it goes to waste
Could it be worse?

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

High up above or down below
When you're too in love to let it go
If you never try you'll never know
Just what you're worth

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you

Tears come streaming down your face
When you lose something you cannot replace
Tears come streaming down your face
And I

Tears come streaming down your face
I promise you I will learn from all my mistakes
Tears come streaming down your face
And I

Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you




ให้กับเฮียฟิน ตอน28.1 



ในที่สุดก็แปะคลิปเป็น 


รักคนอ่าน 

[januarys13]

หมอกน่ารักมากมากเลยยยยยยยย
หลงจะตายอยู่แล้ว

แอบหนักใจกับปัญหาเด็กหมอก
เฮ้ออออออออออออ

[Thengja]

สนุกมากกกกกก คนแต่งแต่งเก่งจัง พี่หมอกจัดการเห็บ ไร หนักๆ เลยนะ

[kslave]

ตี๋น่ารักสดใส ใครอยู่ใกล้ตี๋ก็มีความสุข 

[A_ay]

ไม่ชอบนิสัยชะนีที่เป็นแบบนี้
ชอบตัดสินใจแทนผู้ชาย
ที่คิดว่าผู้ชายจะเลือกตัวเองแน่นอน   

[magoza]

น่ารักอะ

[samsoon@doll]

ต่อไปนางร้ายคงจะเยอะมั้งเนี้ย ตี๋บางครั้งก็เป็นคนชั่วบ้างก็ได้นะ เป็นเราหรือชะนีมาพูดแบบนี้ใส่จะเตะให้ล้มทั้งยืนเลย

[iforgive]

พี่หมอกออกโรงจะปกป้องตี๋เอง  หวานว่ะ

[white choc~]

หมอกเลือกตี๋! รู้อย่างงี้แล้วพวกชะนีโปรดไสหัวไป!! 


ปล.เค้าอ่านจนจบแล้วนะ แต่มันไม่รู้จะเริ่มเม้นยังงัยอ่ะ มันยาวววววว เค้าตั้งหลักไม่ถูก T T

[drasil]

บอกได้คำเดียว
น่ารักอ่ะ!!

[mur@s@ki]

ตี๋คับ พี่หมอกยิ้งหยิ่งอ่ะ  ..เค้าชอบบบบ!!!!!

   .... เฮ้อ อยากได้อย่างพี่หมอกสักคน 

[buff89]

  ชอบนายเอกเรื่องนี้สุดๆ ทั้งแมนและน่ารัก ไม่แอ๊บอีกต่างหาก

  ถึงคนแต่ง... แม้จะมาม่าแค่ไหนเราก็จะติดตามอย่างเหนียวแน่น!!