………………………………
………………………
“มาแล้วเว้ยยย”
“เออๆ ไหนของกินเพิ่มอยู่ไหน”
“ไปขนเอง หลังรถ”
“ขอบคุณครับพี่หมอกกก”
สตูดิโอของไอ้เคิ่ล กว้างเท่าโรงรถ แหงหล่ะ ก็เล่นใช้โรงรถมาทำเลยนี่หว่า แต่ไม่ใช่ว่าปรับเปลี่ยนโรงรถใหม่อะไรหรอกนะครับ ก็อย่างว่า บ้านพวกคนรวยทำอะไรได้ดั่งใจ ทุบโรงรถเก่าทิ้งแล้วสร้างสตูดิโอขึ้นใหม่ เข้ามาก็เห็นสไตล์ของไอ้เคิ่ลแล้ว
ทั้งสตูนี้มันทำเองคนเดียวหมด ลายติสต์ๆสีส้มตัดฟ้าบนผนัง วันนี้ไม่รกเหมือนปกติ เพราะเคลียร์โต๊ะตู้ของที่เคยวางระเกะระกะออกไปหมดแล้ว เหลือแต่ที่นั่งโล่งๆกลางห้อง แอร์เปิดเย็นฉ่ำ ไปถึงก็เห็นพี่บอมบ์พี่แฟงนั่งเปิดขวดโซดาทำลายสถิติโลก บ้านพี่หรอครับ เปิดขวดโซดาล่อเข้าไปจะสิบขวดแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่มีเหล้าอะไรมาประเคน นี่เอ็งเปิดเล่นนี่หว่ะ!
“พี่จะเปิดทำบ้าไรเยอะแยะวะ”
“เอ้า ก็พวกกูไม่มีแชมเปญไง อยากฉลอง ก็ใช้ได้แค่โซดากระจ๊อกๆแบบนี้นี่แหละ”
“ผมว่าที่กระจ๊อกอ่ะ สมองพี่ชัวร์”
“ไอ้ตี๋แม่งยอกย้อนเก่งหว่ะ วู้ย ถ้ามาอยู่กับกูจะประเคนบาทาให้กินเช้าเย็น”
“แล้วผมจะไปอยู่กับพี่ทำมาม่าไรวะครับ ขอบคุณครับ” พี่โก้เทเหล้าให้ รีบยื่นแก้วไปรับไว้แทบไม่ทัน หันไปมองแว่บๆ เห็นไอ้พี่หมอกลงไปนั่งข้างๆพี่บอล ไม่ได้สนใจผม “ว่าแต่ไอ้กล้วยไปไหนวะพี่”
“นู่น ไปเก็บศพเลย”
“เห้ย ไรวะ นี่พึ่งจะทุ่มกว่า กินจนน็อคแล้วเรอะ”
“ไม่รู้เป็นไรของแม่ง บ่นพึมพำคนเดียวด้วย กูโคตรกลัวเลยหว่ะ ไอ้ตี๋ พาเพื่อนมึงไปเช็คสมองด่วน กูว่าแม่งระยะสุดท้ายแล้ว”
“ผมว่ามันอกหัก มีปัญหาเรื่องความรัก ดวงตก บอลแดก หวยกิน ครอบครัวทอดทิ้ง…หรืออาจจะทุกอย่างรวมกันก็ได้หว่ะ”
“…เออ เวลาไปเช็คสมองก็ไปด้วยกันเลยนะเว้ย” พี่โก้แม่ง ใครคุยด้วยวะ “ไอ้ตี๋ มึงกินได้เยอะแค่ไหน”
“ก็เยอะพอตัวอ่ะพี่ จัดเต็มอย่าให้เสีย ปีใหม่ๆ”
“เออ ไงคืนนี้ก็คงค้างที่นี้กันหมด เมาไม่ขับ จับยกแก็งค์”
นั่งสักพักไอ้ปิ๊กก็โผล่หัวมา ตามมาพร้อมกับคนงานบ้านไอ้เคิ่ล เอาของกินมาเสริฟใหญ่ พวกผมนี่อย่างกับแร้งลงเลยครับ ชื่อแม่งก็ไฮโซ ไหงบ้านมึงแม่งทำแต่ลาภส้มตำไก่ย่างหว่ะ ถามมันก็บอก “ก็เหมาะกับหน้าพวกมึงดีนิ” ไม่ต้องมาหัวเราะเลยไอ้นี่นิ
“อ้าว ไอ้พี่แฟง ตัวกินไก่นี่หว่า ฮ่าๆๆ”
“ตี๋ มึงกล้าพูดมาก พูดไปอมน่องไก่ไป กลับบ้านไปวางไข่เลยเอ็งอ่ะ”
พอคนเริ่มมาเยอะๆก็ต้องระเห็จออกไปกินกันที่สวน ยุงชุมยังกับกองทัพ แรกๆก็จุดยากันยุงกันดีหรอกครับ หลังๆยุงแม่งเยอะจริงๆ พวกผมจะสำลักยากันยุงตาย ถึงต้องรีบๆกินให้หมด งดสังสรรค์แล้วย้ายกลับเข้าสตู
ไม่ต้องมีคาราโอเกะ เพราะพวกผมคว้ากีตาร์นั่งเล่นเอง ไอ้โจ๋รีบวิ่งหากระป๋องน้ำอัดลมกับถั่วครัวไอ้เคิ่ลมาปิดสก็อตเทปใช้ประกอบจังหวะ โคตรสร้างสรรค์ ผมดีดกีตาร์ให้ครับ แหกปากปนไปกับชาวบ้าน เสียงไอ้พี่ปิงนี่สุดๆจริงๆหว่ะ พึ่งรู้พี่แกร้องเพลงเพราะ ปกติเห็นแต่นอนจำศีล วันนี้อย่างกับเปิดตัวแครอลี่ บลา บลา พี่บอมบ์บีทบ็อกทีมีแต่น้ำลายกระเด็นเป็นสาย ก็โดนตีนพี่แฟงไปครับ
“อ้าว ไอ้กล้วย ไงวะ เป็นเชี่ยไร มาหดหู่รับปีใหม่แบบนี้ไม่ดีนะเว้ย”
“ไอ้ตี๋ กูขอคุยด้วยหน่อยดิ”
หน้ามันแดงๆ ผมคิดว่ามันคงเมามากอยู่ ผมก็เริ่มจะร้อนๆแต่ไม่ถึงขั้นมัน เดินเป๋มาเลย
“ลากกูไปไหนวะ”
ต้องปล่อยกีตาร์ให้พี่โก้เสียบแทน โก้ มิสเตอร์เอ็กซ์แมน ทำได้ทุกอย่าง ร้องด้วยดีดกีตาร์ด้วย เท้าตบเป็นเพลง สามารถมาก ผมเดินตามมันออกมานอกสตู จะพากูมาบริจาคเลือดไมวะ
“มีไรอ่ะ เร็วๆ ยุงจะหามกูไปด้วยรักแล้ว”
มันไม่ตอบอะไร แต่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ครับ
เพราะผมไม่คิดว่ามันจะทำอะไร รู้ตัวอีกทีมันก็โอบรอบคอผมไว้ ประกบปากมันเข้าหาปากผม แล้วแม่งยังเสือกจะดันลิ้นเข้ามาอีก
“ไอ้เอี่ยยยย อำอะไออะ!!”
“ขอกูจูบมึงทีเหอะ”
“ไอ้สัด เป็นอะไรของมึง” ดันมันออก แต่ดูเหมือนตอนนี้มันควบคุมตัวเองไม่ได้ แรงเลยเยอะกว่า
ตอนที่เผลอตะโกนด่า แม่งก็ดันลิ้นเข้ามา
บอกตรงๆโคตรอยากอ้วกครับ กินเหล้าหึ่งไปหมด มันหยาบโลน ไม่เหมือนจูบของพี่หมอก ….
แต่แล้วไอ้กล้วยก็ถูกกระชากตัวออกจากผม ไม่ต้องเดาว่าใครครับ ไอ้พี่หมอก ผลักไอ้กล้วยแรงจนมันล้มลงกับพื้น แล้วกระทืบเน้นๆ เตะจนไอ้กล้วยร้องดังไปหมด คนในสตูถึงได้วิ่งออกมาดู
“เฮ้ยพี่ เดี๋ยวมันก็ตายหรอก”
“พวกมึงทำเหี้ยไรกัน” เวลามันพูดแบบนี้ น่ากลัวกว่าเวลาตะคอกเสียอีก
“พี่หมอกไม่ต้องลงมือเองหรอก ไอ้กล้วย กูขอซักหมัดเหอะหว่ะ”
หมัดผมก็แรงจนไอ้กล้วยลุกไม่ขึ้นเหมือนกัน ดูเหมือนคนที่ตกใจที่สุดจะเป็นไอ้โจ๋ครับ “เฮ้ย พวกมึงทะเลาะไรกันวะ”
“มันแค่เมามากไปหน่อย กูเลยเรียกสติมัน”
ผมไม่มีโอกาสได้พูดอะไรต่อ พี่หมอกดูเหมือนจะโกรธจัด เดินตรงมาคว้ามือผมลากตรงไปที่รถ เพราะว่าจอดไว้นอกตัวบ้าน ระยะทางเลยไกลพอสมควร มันลากผมไปตลอดทาง ผมพยายามจะยื้อตัวไว้แต่สู้แรงไม่ได้
“พี่..พี่หมอก”
“มึงทำเหี้ยไร..”
“…มันเมา มันเลยจูบผม”
“…..”
“พี่เชื่อผมดิ มันมีแค่นั้นจริงๆ”
“…กู…กูจะเชื่อใจมึงได้แค่ไหน”
เป็นผม ที่พูดไม่ออกเสียเอง
“กูถามอะไรมึง มึงก็ไม่เคยตอบกู”
“เรื่องแค่นี้ทำให้พี่ไม่เชื่อใจผมเลยหรอ?”
“กูรู้สึกไม่มั่นใจ ทั้งๆที่กูก็แสดงออกไปชัดเจนขนาดนี้แล้ว มึงกลับยังดูลังเล ทำไม…มึงบอกกูได้ไหมว่าทำไม”
ผมไม่ได้ตอบ
มันลากผมจนออกมาถึงด้านนอก ต้องเดินไปอีกสักพัก แถวนี้มีแต่บ้านหลังใหญ่ๆ ระยะห่างแต่ละหลังจึงกว้าง ไม่มีใครวิ่งตามออกมา มีเพียงถนนที่ไม่มีรถสักคัน กับไฟตามทาง ที่ดูเงียบเหงา
ผมหยุดเดิน
มันก็ไม่ได้ลากผมต่อ
มือที่จับรอบข้อมือผมค่อยๆคลายออก ไม่รู้ทำไม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนผมจะปล่อยมือคู่นี้ไปไม่ได้ จึงกลายเป็นผมที่คว้ามือพี่หมอกไว้เอง
ค่อยๆเดินไปหามัน ซบหน้าลงกับไหล่ ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ
“ผมขอโทษนะที่ผมไม่ได้บอกพี่”
“…แล้วจะบอกกูได้ไหม”
หยุดคิด แต่หาคำตอบไม่ได้
เลยได้แต่ตอบไปว่า
“ผมไม่รู้….”
“มันคงไม่ใช่เรื่องดี”
ผมพยักหน้า
ไม่ได้กอดกัน ทำเพียงยืนนิ่งๆใต้แสงไฟที่ฉายลงมา
หลับตาลงช้าๆ ได้ยินเสียงหัวใจของพี่หมอก
“เมื่อกี้ผมขอโทษแทนไอ้กล้วยด้วย มันแค่เมา”
“…อืม”
“พี่ไม่โกรธใช่ไหม?”
“โกรธ”
“งั้นให้อภัยผมนะ”
มันเงียบไปสักพัก จนผมใจหาย แต่ก็พูดตอบกลับมาเบาๆ “….เออ”
“ผมก็ไม่รู้มันมีเรื่องอะไรเหมือนกัน มันไม่ได้บอกพวกผม มันคงจะไม่สบายใจ”
“แล้วเกี่ยวไรกับจูบมึง”
“เออ อันนี้ผมก็ไม่รู้หว่ะ”
“กลับบ้านไปบ้วนปากซะ”
“โหย พี่ขนาดนั้นเชียว”
“มึงก็เหม็นกลิ่นเหล้าไปหมด คราวหลังไม่ต้องกิน กูไม่ให้”
“พี่ยิ่งกว่าเฮียผมอีก เฮียมันยังไม่ว่าเลย”
“นั่นก็เรื่องเฮียมึง กูก็ส่วนกู ไม่ต้องมาแบะปาก”
“งั้นผมยิ้มก็ได้ แฮ่”
“กลับบ้านนะ..”
“…พี่พูดคำนี้แล้วน่ารักดีวะ ผมชอบฟัง”
“มึงเมาแล้ว”
“มั้ง? พี่พูดให้ผมฟังอีกรอบหน่อยดิ ผมอยากฟัง”
“เหี้ยไร”
“ไม่เอาคำนี้อ่ะ”
“แล้วมายืนซบกันกลางถนนนี่มึงอายคนอื่นไหม”
“พี่อายหรอ?”
“ไม่”
“แล้วจะพูดทำไม?”
“มึงจะกลับไหม? ไม่กลับกูกลับเอง”
“พี่จะทิ้งผมหรอ?” พอเงยหน้ามองก็รู้สึกแสบตา ไฟส่องเข้ามาเต็มๆ รู้สึกเห็นพี่หมอกใกล้กว่าปกติ
“….ก็ไม่”
“ผมชอบเวลาพี่พูดคำว่านะลงท้าย”
“เออ”
“นะ?”
มันขมวดคิ้ว ทำหน้าหงุดหงิด ผมเลยเอาหัวถูกลับไหล่มันจนผมยุ่งไปหมด
มันก้มลงมาใกล้กว่าเดิม หน้าที่คิดว่าร้อนไปหมดร้อนมากยิ่งขึ้น รู้สึกถึงลมหายใจรดหู
เสียงหัวใจพี่หมอก
เต้นแรง และเร็วจนรัวเหมือนเสียงกลอง
ดังยิ่งกว่าคำที่มันพูดต่อมาจากนี้เสียอีก…
“กลับบ้านกัน…นะ”…………………………
…………………
[Coin 38 : complete]
[3.1.55]
เหนื่อยคร่อด ไปถ่ายรูปอนุสรณ์มา ไว้จะมาแก้ตอนนี้ใหม่ถ้าขยันพอ

ิ..อ...แอบรู้สึกเหมือนกระปุกจะเต็มแล้วนะ...