หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[piride]

พี่หมอกอย่าปล่อยมือตี๋นะ

ไม่ว่าจะไปที่ไหนคนอ่านจะยกพวกกันตามไป   

[stdvic]

ไม่ว่าจะยังไงก็สู้ๆนะครับทั้งสองคนเลย

[kimmania]

โฮ่   เย็นชากันทั้งตระกูล ??   

[RoseBullet]

อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข อ๊ายยย
ว่าแต่ตอนหน้าเหมือนพายุจะเข้า?

[pak_kikkok]

แบบว่าเพิ่งเคยเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ (แกไปอยู่ไหนมา 5555) แบบอ่านแล้วหลงรักพี่หมอกไปแล้วตอนนี้ ก๊าก ก  หล่อร้ายได้ใจจริงๆค่ะ คนนี้ครบสูตรกันเลย เอาใจไปเลย อยากบอกว่าแค่ชื่อพี่แกก็หลงรักแล้วอ่ะ  ชอบคนชื่อนี้จริงๆ ฟังดูแอบลึกลับดีจังเลย

อ่านเรื่องนี้ตอนต้นเรื่องแบบว่า แอบสงสารน้องตี๋จังเลยอ่ะ แบบสู้ชีวิตได้อีก เป็นเด็กดีจริงเพื่อครอบครัว โฮก ก (น้ำตาไหล))  ตอนแรกนึกว่าน้องตี๋จะเสร็จพี่หมอกไปซะแล้วค่ะ ดีนะค่ะเนี้ยที่รอดมาด้ (คิดแบบนั้นจริงรึเปล่าเนี้ยฉัน ฮ่ าา ) แต่น้องตี๋ก็น่ารักได้อีกตัวอะไรกัดยังไม่รู้เลยแบบนี้  พี่หมอกไม่จับปล้ำตรงนั้นก็ดีแล้วนะค่ะเนี้ย  ข้อหาน่ารักโดยไม่รู้ตัว มีด้วยหรอเนี้ย ข้อหานี้อ่ะ คริๆ ๆ

ตี๋ก็ฮาได้อีกไง แต่ละอย่าง ฮ่ าา  แบบว่าแอบสงสารทั้งน้องตี๋แล้วก็พี่หมอกเลยค่ะ โอ้ยรักกันก็บอกกันไปเลย อึดอัดแทนจริงๆเลยแบบนี้อ่ะ ทั้งคู่เลย พี่หมอกก็ม่รู้ว่าทำแบบนั้นกับน้องได้อย่างไง แอบบเคืองนะค่ะเนี้ย สงสารอ่ะ แต่ว่าน้องตี๋น่าเห็นใจแบบทำเพื่อครอบครัวอ่ะ เพราะสัญญากับเฮียไว้แล้วววว โฮก ก เรื่องมันเศร้าจริงๆเลย

พี่หมอกอย่าปล่อยให้น้องตี๋ไปแบบนั้นนะๆไม่ยอมจริงๆด้วยอ่ะ แบบนั้น ไม่นะ ๆ ๆ ๆ

สนุกมากเลยค่ะ ตอนนี้ติดเรื่องนี้ไปแล้ว  ยังไปก็ขอฝากตัวด้วยนะค่ะ

[a_tapha]

คึคึ ตอนนี้เค้าก็หวานกันเบาๆ เนาะ 

[Kaewkaew]

มาช้ายังดีกว่าไม่มา (?)
หมอกกกกกกกกก หมอกกกกกกกกกก!!
โอ้ยอ่อนโยนนน แล้วแพนเป็นอะไร?  อยากลองมองหมอกตี๋ในมุมของแพนดูอีกทีจังครับ
รออ

[Maprang_W]

ปลายทางที่มองไม่เห็น
แต่ถึงยังไง จับมือกันไปอุ่นใจกว่าอยู่แล้วเนอะ

[izaaana]

รีบมาต่อนะคับ  อยากรู้แล้วว่าเค้าจะไปไหนกันต่อ ..... 

[mur@s@ki]

ต้องสู้ไปด้วยกันแบบนี้สิถึงจะชนะ!!

  คิดถึงๆ 

[naiin]

                           นึกว่าจะหวานให้นานหน่อย

[lovely2min]

ติดตามตอนต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นหนอ

ตอนนี้หวานมาก ชอบจัง

[boobooboo]

ชอบอารมย์นี้ของหมอกจัง  รอมานานนน

[BossoM]

อ่านทันแล้วววววววววววววว 

ชอบพี่หมอกกกกกกกกก
รักพี่หมอกกกกกกกกกก
กรี๊ดพี่หมอกกกกกกกกกก

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[ibeaver_error]

พึ่งตามอ่านทัน อันที่จริงเห็นเรื่องนี้มานานแล้วแต่มีความรู้สึกว่าตามนิยายเรื่องอื่นอยู่เยอะมากพอแล้วเลยยังไม่เข้ามาอ่านกลัวจะติดใจ แต่พอได้อ่านแล้วก็ติดใจจริงๆสนุกค่ะ เราชอบที่แต่งให้แต่ละคนดูมีบทบาทหน้าที่ของตัวเองมันดูเรียลดีไม่ใช่ตามจีบกันไปจีบกันมาลูกเดียว พี่หมอกน่ารักดีแต่ว่าไม่ชอบนิสัยขี้หวงอย่างแรงชีวิตจริงเจองี้เลิกสถานเดียว55 น้องตี๋ดูน่ารักดีแต่แรกๆนี่หนีปัญหาเก่งเหลือเกินแอบสับสนในความรู้สึกแทนตี๋บ้างในบางทีที่มันดูสวนทางกันแบบงงๆ55

ส่วนตัวชอบคู่ไอ้เฮียกับฟิน เราว่ามันดิบๆดีไม่ต้องพูดอะไรมากมายใจล้วนๆ อาเฮียน่ารักมากรักน้องสุดๆทำให้นึกถึงพี่ชายตัวเองเลย ส่วนฟินเราชอบคาแร็กเตอร์นี้ที่สุดมันดูซับซ้อนดีอ่ะบางทีจับต้องได้หรือบางทีก็จับต้องไม่ได้เลย เหมือนเราจะดูโรคจิตแต่เราชอบตรงที่ฟินกรีดข้อมือเราเรียนคณะทางศิลป์เหมือนกันมีเพื่อนที่เป็นแบบนี้อยู่หลายคนมากๆจนเรารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไป มันเป็นทางระบายออกทางเดียวที่เค้าทำได้ในขณะนั้นเราว่ามันไม่ได้ผิดอะไร เรารู้สึกดีที่ไอ้เฮียไม่ได้รังเกียจฟินในจุดนี้แถมยังช่วยประคับประคองมือข้างนั้นเอาไว้ไม่ให้ต้องเจ็บอีก
พล่ามมาเยอะสรุปคือสนุกค่ะ เจ้มจ้นมาก คู้หมอกตี๋ก็ดูเข้าที่เข้าทางดีแล้วแต่อย่าลืมเอาคู่เฮียฟินมาให้อ่านบ้างนะคะ พรีสสสส กอดคนเขียน

[tomoe]

ตอนนี้หวานอีกแล้วว    แต่อ่านแล้ว มีงงๆสถานที่บ้างไม่ลื่นไหลเท่าไหร่ 
ชอบที่แต่งให้ตี๋สะอึกมาก ดูจริงดี เลิศค่ะ! แต่!
ต๊กใจมาก กะวิธีที่หมอกใช้ ให้ตี๋หายอึกๆๆ ฮ่วย!
ว่าแต่ พึ่งนึกได้ค่ะ ว่าพอกลับมา เค้าเจอกันหลายทีอยู่
บางทีหมอกมีแอบตามไปเฝ้าด้วย ทำไม!!!
หมอกไม่รีบบอกเรื่องมิ้นต์อ่ะ??? และเรื่องอื่นๆอีก
รุสึกแบบ ห่างกัน3ปี พอกลับมา ก็รักกันอยู่ละ แต่!!
อำพะนำกัน แล้วจุจู่ก็กระจ่าง! ค่อยๆกระจ่างด้วยนะเออ! 

รอตอนหน้าค่าาา มาไวๆน้าา

[senikame]

หมอกตี๋น่ารักมากเลย ตามอ่านจนถึงตอนล่าสุดจนได้ แฮ่
ชอบตอนนี้มากค่ะ หวานแบบอบอุ่นๆชุ่มชื่นหัวใจไปหมดเลย><
ประสบการณ์ที่เจ็บปวดสอนให้กล้าเผชิญหน้าอะไรๆมากขึ้นเนอะ
เป็นกำลังใจให้หมอกตี๋และคนแต่งค่ะ

[ever-never]

อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ,,,,,

[sulsul]

อ้ากกกก พี่หมอกน่าร้ากมากกกก
ได้พักผ่อนแล้ว พร้อมกลับมารบแล้วสินะ
สู้ๆนะ ทั้งสองคน

[kataiyai]

พี่หมอกที่แท้ดีใจมากๆ อยู่ล่ะซิ

ถึงได้ยิ้มออกมาได้

[badbadsumaru]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่หมอกน่ารักอ่ะ ><
หมอกตี๋ เชื่อใจกันและกันนะ

[cn9095]

Missing.




หิมะตก

ทุกคนรีบเร่งเท้า เพราะไม่ใช่คืนแรกที่ตกหนักแบบนี้

อีกไม่นาน อากาศจะเย็นลง ท้องถนนจะเงียบสนิท

ใกล้คริสต์มาส ต้นไม้ประดับไฟสีที่ไร้ประโยชน์ ส่องแสงอยู่ในความมืดของร้านค้า ไม่มีร้านไหนเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเมืองไทย ทุกคนแย่งกันซื้อของตุนไว้ เพราะถ้าเกิดหิมะนี้กลายเป็นพายุเมื่อไหร่ การฝ่าออกมาจากบ้านหาร้านค้าสักร้าน จะกลายเป็นเรื่องที่ขำไม่ออก

กระชับเสื้อโค้ท

ทาวน์เฮ้าส์ที่อยู่เพียงลำพัง ไฟห้องโถงถูกเปิดขึ้น โยนถุงกระดาษที่หิ้วติดกลับมาด้วยลงบนโซฟา ทิ้งตัวลงนั่งตัวถัดไป

ใกล้บรรยากาศของปีใหม่เข้าไปทุกที เวลาแห่งการเฉลิมฉลอง

ในทีวี มีแต่รอยยิ้มเต็มไปหมด รอบข้างวุ่นวาย แม้แต่ในมหาลัย วันนี้ได้ถุงคุกกี้มาหลายถุง รับไว้ ไม่อยากต้องกินอาหารสำเร็จรูปติดๆกันอีกอย่างปีที่แล้ว

หลับตาลงสักพัก ฮีตเตอร์ทำงานของมันไปเรื่อยๆ ได้ยินเสียงเครื่องเบาๆ

มือถือสั่น

อีเมลล์ใหม่

เปิดผ่านหน้าจอโฮมเดิมๆ ที่เห็นมาไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ยังไม่มีความรู้สึกเบื่อ

รอยยิ้ม

ที่สว่างจ้า

ในมือมีตุ๊กตาตัวที่ได้มาจากสวนสนุกอยู่ อุ้มด้วยแขนเดียว

ไม่รู้ว่าตอนนี้ตุ๊กตาตัวนี้อยู่ที่ไหน ไม่ได้สนใจ สนใจแค่คนที่อุ้มตุ๊กตาตัวนี้อยู่เท่านั้น

ถอดใจไม่ได้

บางทีก็อยากกลายเป็นคนที่ไม่เอาไหน ไม่อยากต้องพยายามในสิ่งที่รู้ว่ากำลังฝืนอยู่

แต่ก็ต้องทำ

ยังไงก็ต้องกลับไป

ไม่ใช่อย่างหมาขี้แพ้ แต่จะกลับไป เพื่อทวงสิ่งที่สำคัญที่สุดกลับมา

บอลเป็นคนส่งเมลล์มา

ในขณะที่กำลังโหลดไฟล์ที่แนบติดมาด้วย มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเพียงเงาตัวเองที่สะท้อนกลับมา โปรยหิมะสีขาวลอยตัวลงมาช้าๆ

รูป ยังโหลดไม่เสร็จสักที

ทิ้งมือถือไว้บนโซฟา ถอดเสื้อโค้ท ผ้าพันคอออก เดินกลับขึ้นไปบนห้องตัวเอง

หนังสือวางอยู่เป็นกอง เต็มทั่วห้องเต็มไปหมด

ยังไม่รวมถึงชีทกองโต ที่ต้องอ่านให้จบ และจำทั้งหมดนั้น เวลาเหลือไม่มาก เพราะต้องเรียนเท่ากับคนอื่น ในเวลาที่น้อยกว่า ดังนั้นจึงต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้

ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย อยากสำเร็จ ก็ต้องพยายาม เป็นกฎง่ายๆของโลก ไม่เกี่ยวข้องว่าเป็นใคร ทุกคนหนีพ้นกฎข้อนี้ไม่ได้

อาจารย์ที่นี่บางคนยังจำเมฆได้อยู่ ชื่นชมด้วยซ้ำ

เพราฉะนั้น ไม่ใช่แค่ต้องทำได้ แต่ต้องทำให้ดีกว่า จะต้องเหนือกว่าทุกอย่าง

ไม่มีการหยุดเที่ยว ตั้งแต่มาที่นี่ นอกจากซับเวย์ มหาลัย Walmart ก็แทบไม่ได้ไปที่อื่น

หยุดคิดเรื่องไร้สาระ เริ่มไล่สายตาไปตามบรรทัดล่าสุดที่อ่านค้างไว้


………………………………..
…………………………..




ตีสาม

พักสายตา ดันขอบแว่น ไม่รู้ว่านั่งตรงนี้มานานแค่ไหน

หาสักที่ให้สายตาได้หนีออกจากตัวหนังสือ แม้แต่บนผนังก็ยังมีโพสอิตแปะอยู่

ลงไปชั้นล่าง กาต้มน้ำว่างเปล่า เติมน้ำลงกา ยืนพิงรอน้ำเดือด

ต้มกาแฟกินกลางดึก ไม่สิ นี่ก็คงใกล้เช้าแล้ว

มหาลัยหยุดยาว ไปจนถึงปีใหม่

ต้องใช้เวลาช่วงนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุด

ได้กาแฟไปซักแก้ว รู้สึกอุ่นขึ้น

มองไปที่โซฟา นึกขึ้นได้ถึงมือถือที่เปิดค้างไว้

เปิดหมอนขึ้น มือถืออยู่ที่ตรงนั้น เปิดหน้าจอขึ้นมา

รูปภาพรูปหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอ

ขยายภาพขึ้น

ตี๋

อยู่กับเพื่อนๆ ไม่แน่ใจว่างานอะไร นัดกันทำท่าชี้มาที่กล้องทั้งกลุ่ม มีแค่ตี๋คนเดียวที่ยืนเอ๋ออยู่ ไม่รู้ว่าไม่สังเกตเพื่อนหรือต้องการเด่น แต่ก็พอนึกออกว่าเป็นตัวเลือกไหน

รูปต่อมา ถูกโปะแป้งขาวกระจาย บอลทิ้งข้อความใต้ภาพไว้ว่างานรับน้อง เป็นพี่ปีสาม แต่กลับถูกน้องเล่นเสียจนดูไม่ได้ มีรอยลิปสติกเขียนชื่ออยู่บนหน้า ผมถูกมัดหลายจุก ยิ้มแหยๆ ข้างๆเป็นหลานรหัสผู้หญิง เห็นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดหลังจากขำกับสภาพแบบนั้น

หลายต่อหลายรูป

ถูกส่งมาเป็นประจำ

ทุกเดือน

เคยต่อรองว่าทุกวัน แต่เพราะวิศวะปีสุดท้าย ไม่ได้มีเวลามากพอขนาดนั้น จากวัน เลื่อนเป็นสัปดาห์ และลงท้ายที่เดือน

ยังดี… ที่ยังมีรอยยิ้มอยู่

อาจเป็นโรคติดต่อ ที่ทำให้คนเห็นยิ้มได้ เป็นคนที่ยิ้มออกมาได้อย่างธรรมชาติ

ไม่เหมาะกับน้ำตาสักนิด คนที่สดใสขนาดนี้

อยากได้ยินเสียง

อยากสัมผัส

คิดถึง เวลาที่อยู่ใกล้กัน

เป็นคนอ่อนแอ ที่ต้องการจะเข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องใครสักคน

เพื่อที่สักวันหนึ่ง จะเข้มแข็งพอ ที่จะก้าวผ่านคำโกหกเหล่านั้น เพื่อเข้าถึงตัวคนที่สั่นเทาด้วยน้ำตาได้

กำมือถือไว้แน่น เบอร์ที่อยู่บนหน้าจอ เร้าเร่งให้กดโทรออก

ไม่…

จะทำแบบนั้นไม่ได้

ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วล่ะก็

ความอดทนทั้งหมดคงพังทลายลง

เพราะฉะนั้น ต้องอดทน

โยนมือถือกลับไปที่โซฟา สภาพเหมือนคนที่หมดแรง พิงหัวลงกับเบาะ ขมวดคิ้ว หลับตาลง ครองสติไม่ให้หลับ

หวังว่าจะได้ยิน “พี่ ไปนอนที่เตียงดิ” หรือไม่ก็ “วันนี้ผมนึกมุกตลกได้ อยากฟังรึเปล่า?”

ท่าเต้นที่ไม่คิดว่ามีอยู่บนโลกอยู่ หรือรูปประหลาดๆที่วาดตอนเรียน

ไม่มี

เอนหัวขึ้นจากเบาะ มีเพียงห้องกว้างๆที่เชื่อมเข้าหากัน มุมหนึ่ง หายไปในความมืด และเสียงฮีตเตอร์เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่

เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

กระซิบบอกตัวเอง

“อีกเพียงนิดเดียว”

อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น…

ได้แต่หวัง ว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง

จะไม่มีความรู้สึกของใคร…ที่เปลี่ยนแปลงไป

ส่วนคืนนี้ ก็คงมีเพียงหนังสือกับถ้วยกาแฟเท่านั้น ที่จะทำให้ผ่านเวลาเหล่านี้ไปได้….



…………………………………
……………………….




[Missing : complete]
[6.4.55]



300k views! 

[Rafael]

นี่มันตอนหมอกไปเมืองนอกสินะ อิอิ
ดีใจด้วยสำหรับ 300k

[LEksUp]

พี่หมอก คนเก่งของ ตี๋

 

[beautifuldead]

...พี่หมอกก็กำลังอดทนอยู่เหมือนกัน...ในตอนนั้น

[tumtok]

คิดถึงพี่หมอกจัง

[river]

มีสปายส่งข้อมูลให้ตลอดเวลานี่เอง ถึงยังใจสู้อยู่ได้

[Pupay]

แอบเศร้าเบาๆ 
พี่หมอกอยู่นู่นคงต้องอดทนมากแน่ๆ แต่ตอนนี้กลับมาแล้วก็ไม่เป็นไรแล้ว 

 :pig4:สำหรับตอนพิเศษจ้า

[→Yakuza★]

แอบย่องมาอัพเงียบๆเลยวุ้ย สั้นๆแต่สะเทือนใจ

สงสารพี่หมอกจัง แต่ตอนนี้กลับมาอยู่กับตี๋ละจับมือกันไว้อย่าปล่อยมือกันอีกน๊ะ 

[gupalz]

พี่หมอกกกกกก พี่สุดยอดมากก