มาอ่านรวดเดียวตั้งแต่ภาค Coin ยันภาคนี้เลยค่ะ กินเวลาไปเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ แน่ะ ฮ่าๆ
เป็นเรื่องที่ไม่คิดจะเข้ามาอ่านตั้งแต่แรก แต่เมื่อเริ่มอ่านแล้วกลับหยุดอ่านไม่ได้ซะอย่างนั้น
ถ้าจะให้บอกความประทับใจก็คงแต่งได้เป็นนิยายสั้นซักเรื่องเลยทีเดียว ดังนั้นจะเมนท์สั้นๆ ย่อๆ แล้วกันนะคะ : )
สิ่งที่ชอบที่สุดของเรื่องนี้ก็คงจะเป็นพัฒนาการตัวละคร -> บุคลิกตัวละคร -> ความสมจริง -> หัวใจของคนแต่งค่ะ
รู้สึกสนุกที่ได้เห็นตัวละครเติบโตขึ้นทีละนิดทีละน้อยค่ะ อาจจะไม่ได้โตมาอย่างเพอร์เฟ็คท์สมบูรณ์แต่ก็เหมือนกับเป็นคนธรรมดาคนๆ หนึ่ง พี่หมอกน้องตี๋และตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองและมีเสน่ห์จนบางครั้งเราก็ทึ่งว่าคนเขียนเขียนคนที่ดูจะแตกต่างกันขนาดนั้นออกมาได้ดีและน่ารักขนาดนี้ได้ยังไง เราไม่เคยคิดว่าพี่หมอกน้องตี๋เป็นแค่ตัวละครในนิยายเลยนะคะ เพราะคนเขียนถ่ายทอดทั้งความคิดความรู้สึกได้ออกมาสมจริงและมีมิติมากจนเหมือนกลับเป็นคนๆ หนึ่งเลยทีเดียว
เพราะอ่านรวดเดียวจบเราเลยคิดว่าเห็นความแตกต่างของภาษาเขียนนิดหน่อยค่ะ ภาค coin สำนวนจะให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนิยายวายวัยรุ่น สนุกสนาน เฮฮาปาจิงโกะ อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดๆ โดยเฉพาะมุกของน้องตี๋นี่โดนมาก เล่นมาแต่ละมุกนี่ฮายิ้มไม่หุบเลยค่ะ กร๊ากกกกก แล้วก็ไม่ได้เน้นความรู้สึกลึกซึ้งและชัดเจนเหมือนกับภาคนี้ ที่ตอนดราม่านี่เล่นเอาจุกไปเลยค่ะ (แต่เจ็บฝังลึกไปถึงขั้วหัวใจแบบนี้มันใช่เลยค่ะ หนูชอบ TAT) คนเขียนถ่ายทอดอารมณ์ผ่านตัวหนังสือได้เก่งมากๆ ค่ะ อ่านไปก็เหมือนได้รับรู้และแบ่งปันทั้งความรู้สึกกลัว เจ็บปวด สับสนและวุ่นวายใจของพี่หมอกและน้องตี๋ไปในเวลาเดียวกันเลยหรือเรียกง่ายๆ คืออินนั่นเองค่ะ 5555
อึดอัดกันมานาน ตอนพี่หมอกคบกับน้องตี๋อีกรอบนี่แทบวิ่งทั่วบ้านเลยค่ะ ต้องขอบคุณดราม่าก่อนหน้าค่ะ ไม่งั้นคงไม่ดีใจขนาดนี้ 555 รู้สึกว่าทั้งคู่เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ มองโลกในความเป็นจริงแต่ก็ไม่ได้แคร์สังคมมากจนละเลยความต้องการของตัวเอง ดีใจแทนน้องตี๋ที่ได้ยินพี่หมอกพูดคำว่าขอโทษกับขอบคุณ แหม ปกติซึนๆ แบบนั้นก็น่ารักอยู่แล้ว มาแบบนี้คนอ่านถึงกับไปไม่เป็นเลยค่ะ ชักนับถือน้องตี๋แล้วที่รับพี่หมอกได้ทุกกระบวนท่าขนาดนั้น ฮิ แต่ชีวิตก็คือชีวิตค่ะ จบจากเรื่องนี้ก็มาต่อเรื่องคุณพ่ออีก เรารู้สึกว่าคนเขียนได้แฝงใจความสำคัญไว้กับคำพูดธรรมดาของตัวละครธรรมดาตลอดเลย อย่างเช่นเรื่องคุณพ่อคุณแม่ที่เฮียๆ เขาบอกว่า "ไม่ว่ายังไง พ่อแม่ก็รักลูกที่สุด" เราหวังจริงๆ ว่าจะได้เห็นครอบครัวของพี่หมอกกลับมาน่ารักอบอุ่นเหมือนเช่นตอนที่คุณแม่อยู่นะคะ เพราะเราก็รู้สึกว่าคุณพ่อพี่หมอกก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กันเลย
เรื่องนี้ฝากน้องตี๋กับคุณแม่อบรมด้วยนะคะ เอาให้ออกคอร์สมาแล้วรักคุณพ่อสุดๆ ไปเลย ทั้งพี่เมฆและน้องฝนจะได้มีความสุขเช่นกันซักทีเนอะ~
สุดท้ายนี้ (สุดท้ายจริงๆ แล้วจ้ะ 55555) ขอขอบคุณคนเขียนที่ได้ใส่ใจลงไปในงานเขียนชิ้นนี้จนทำให้เกิดเป็นนิยายคุณภาพที่เราคิดว่าถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่แล้วจะซื้อทันทีเพราะได้ตกหลุมรักไปเป็นรอบที่ร้อยแล้ว แล้วก็สู้ๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ จุ๊บ
หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59] (อ่าน 3466995 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก