หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[่patsaporn]

คิดถึงค่ะ ช่วยมาต่อบ่อย ๆ ได้มั้ยอ่า  please

ช่วงแรกน่ารักจริง ๆ ค่ะ ตอนเค้าผูกไทด์ให้กัน ตัวเองก็ผูกเป็นแต่อยากให้น้องตี๋ผูกให้อ่ะเนอะ
ตี๋ก็ยั่วว่ะ จูบไทด์ แล้วพี่หมอกก็จูบทับไทด์อีกที กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แกรักของแกที่สุดอ่ะ
กะแล้วว่าต้องเป็นรถพี่แพนแน่ที่ทำให้น้องตี๋ทรมาน แล้วยังเรื่องพ่อป่วยอีก ดูมีอะไรรออยู่อีกเยอะเลย
ตี๋ก็เหมือนจะเริ่มกลับไปหาเส้นทางของตัวเองแล้วใช่มั้ย... ที่ตี๋นึกก็จริงนะ พี่หมอกไม่เคยผิดหวัง
น่าห่วงเหมือนกัน

ขอบคุณค่ะ 

[rainiefonnie]

เมื่อไรจะเลิกอึมครึม  ฮือออออ  อยากเห็นหมอก ตี๋ แฮปปี้แล้วววว

[narunarutoboyz]

จิ้มไว้ก่อนนะคะ เด๋วพรุ่งนี้จะมาเม้นน้าาาาา.....ตอนนี้ง่วงเเล้วววว งืมๆ

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ก่อนอื่นขอดีใจก่อนที่ในที่สุดก็มา ดีใจมากจริงๆ เพราะคิดถึงล้วนๆเลยนะ

เอาล่ะมาเข้าเรื่อง......คือ บรรยากาศระหว่างทั้งคู่มันก็หวาน อบอุ่นๆดีนะ
เเต่รู้สึกมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ อาจเพราะพวกเค้ารู้กันอยู่เเค่สองคน.....(คนอ่านไม่รุเรื่องด้วยเลยยยย  )
ไม่รู้สิคะ เรายังรู้สึกมันไม่สุขสุดอ่ะ เมื่อไหร่จะหายไปจากอาการนี้ก็ไม่รู้ มันกลัวยังไงไมรู้

ขอให้ทุกอย่างเคลียร์และผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเร็วๆด้วยนะคะ

เป็นกำลังใจให้คนเเต่งรวมทั้งเรื่องเรียนด้วยนะคะ สู้ๆ
ติดตามตอนต่อไปด้วยความหวังอย่างสูงจ้าาาาาาา อิอิ 

[Zolo]

หึกๆๆๆ ไม่รู้สิ อ่านไปร้องไป ดีใจจนร้องไห้ออกมา ดีใจที่มาต่อนะฮะ

[PoP~Pu]

ตี๋! ตี๋เพิ่งรู้หรอว่าพี่หมอกรักตี่มากกว่าที่ตี๋คิด! 555
ในที่สุดก็มาต่อ น้ำตารื่นเลยดีใจจัด เว่อ= = 55
แต่เหมือนตอนจบจะค้างนิดๆ อ้ากกก
อย่าหายไปนานนะตัว เค้ายังไม่หายคิดถึงหมอกตี๋เลย

[quiicheh.]

เป็นชีวิตคู่ที่รันทด
ยิ่งอ่านทีไรไอ้ตอนที่เลิกกันไปก็ย้อนเข้ามาแบบเห้ยคู่นี้ผ่านไรกันมาเยอะ
คิดเล่นๆว่าถ้าพี่หมอกเป็นแค่คนธรรมดา
คู่นี้คงไม่ต้องเจออุปสรรคอะ
ว่าแล้วก็กลับไปอ่านตอนมหาลัยใหม่ ไม่ดาร์คดี อ่านละระทวยกับพี่หมอก งื้ออออออ

[miracle22936]

ตอนไหนมันจะมีอะไรสวีท ๆ แบบไม่ต้องมีเรื่องนั้นนี้มาแทรกให้มันเสียบรรยากาศ อยากรู้ 

[ไอ้หัวแห้ว]

ชอบตอนจูบเนกไท

[comkacom]

ดีใจที่มาต่อนะ สั้นไป? น้อยไป? ก็ยังดีกว่าหายไปเลย
Upper limb-Lower limb----neck......Anatomy ล่ะซิ อ่านแล้วทำความเข้าใจ เหมือนอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง แต่งนิยายยังยากกว่าอีก ความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัว ก็เหมือนความสัมพันธ์ของเส้นเลือดเส้นประสาท.....วิชานี้สำคัญมาก จงอ่านเพื่อเข้าใจ อย่าจำเพราะมีอีกเยอะที่ต้องจำ
สู้ๆจ้า

[tiktok]

เริ่มจะมาม่าอีกแล้ว น้องตี๋ของพี่มักจะมีความสุขไม่นาน

[ความรักเหมือนดอกมะนาว]

รู้สึกอึนๆจังเลย
ขอบคุณที่มาอัพนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ

 

[snack]

ดีใจที่มาต่อนนะคะหายไปนานเลยแต่มันไม่มีอะไรคลี่คลายซักที

อึดอัดมากอยากให้หมอกกับตี๋มีเวลาที่ดีมีความสุขผ่านบรรยากาศ

อึมครึมไปซักที

[puppyluv]

ไชโย!!!
ตอนแรกนึกว่าตาฝาด
กระหน่ำบวกและเป็ดด้วยความคิดถึงตี๋
+777 เป็น +778 ชอบแฮะ

[tuek]

ตี๋ตัดสินใจอะไรได้
และจะบอกอะไรหมอก

[RGB.__]

มาแล้วววววววววว
เหมือนจะครึ้มๆอีกละ ตี๋ตัดสินใจอะไร เกี่ยวกะงานสถาปัตย์ไรงี้หรือเปล่า (เดามั่ว)

[maru]

หมอกคิดจะทำอะไร แล้วสิ่งที่ตี๋คิดจะทำหมอกจะว่ายังไงนะนั่น

[na-au]

หวัดดีจ้า  หายไปนาน สงสัยจะเรียนหนัก

กลับมาตอนนี้ เดาไม่ออกอ่ะ ว่าหลานหมอก

กับหลานตี๋จะตัดสินใจทำอะไรต่อไป

รออ่านงวดหน้า 

[benz-sirilada]

ขอบคุณที่มาต่อให้นะคร้าบบ
คิดถึงพี่หมอก กะน้องตี๋มากมาย
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอก น้องตี๋ และคนแต่งนะคร้าบบบบบ

[Whatever it is]

เครียดแท้

[kyoya11]

มาต่อทีซัดไปหลสยอารมณ์เลย

[chen]

รู้สึกเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอ่ะ
พี่เมฆจะให้ตี๋เป็นคนประสานรอยร้าวพี่หมอกกับพ่อ?
ตี๋จะตัดสินใจทำไรอ่ะ ไปทำงานที่ชอบ
คิดถึงเรื่องนี้มากๆอ่ะ เรียน...สู้ๆค่ะ tough day

[waris]

ครึ่งแรกกับครึ่งหลังคนละอารมณ์กันเลย โห่ย

[wan]

ความอ่อนโยนที่ถูกซ่อนไว้ภายใน ค่อย ๆ แย้มออกมาทีละน้อย ๆ ตามสัญชาติญาณ ของคนเก็บกด
ส่วนการก้าวข้ามกรอบนั้นออกมาแล้ว คนอย่างหมอก จะยอมกลับไปจุดเดิมหรือไม่ คงต้องรอดูกันต่อไป
+  1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ไอ้วิชาที่เรียนมีส่วนทำให้นิยายออกมาตามแรงกดดัน งั้นคงต้องมาลุ้นกันต่อว่า ตอนต่อไปจะออกมาในแบบไหน 

[cob]

ง้าาาา พี่หมอกกับตี๋กลับมาแล้ว เย่ๆ

ตอนนี้ท่าทางจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้พี่หมอกตั้งใจจะทำอะไรอยู่
ชอบที่พี่หมอกเป็นคนเด็ดขาด ชอบบรรยากาศแบบนี้เพราะตี๋ได้เป็นกำลังใจให้พี่หมอกใกล้ๆตลอด

อบอุ่นหัวจายยยยยยย 

เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนทั้งพี่หมอกกับตี๋เลยน้า 

[NewYearzz]

อยากเม้นยาวๆ แต่คำนี้คงแทนได้ทั้งใจนะ "รักหมอก" 


รอตอนต่อไปครับ 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เย้ๆๆๆ ในที่สุดพี่หมอก พี่ตี๋ก็มา

แต่รู้สึกดราม่าจัง

[Pentoh]

อยากให้มาต่อมาก พอได้อ่าน
ใจหายยังไงไม่รู้อะ?? เหมือนว่าต้องมีอะไรแน่ๆๆ
พี่หมอกทำตัวแปลกๆๆ ตี้ก็มีความคิด ดูแปลกๆจากเดิม มีไรในใจ
ภาวนา ขอให้สมหวัง อย่ามีอุปสรรคอีกเลย สำหรับพ่ี่หมอกและตี้
ขออบคุณที่มาต่อ ตอนหน้ามาไวไวนะครับ ผมจะรอพร้อมกับความสมหวัง

[sirikanda28]

อะไรก็มาลงที่ตี๋
แล้วคิดว่าพี่หมอก
จะฟังไหม

[JingJing]

ครึ่งแรก


ครึ่งหลัง

[cn9095]

Mom.


   

เปิดประตูเข้ามา มีแต่แสงไฟจากห้องครัว

เดินเข้าไปดู เห็นแม่ตี๋ยืนอยู่ตรงนั้น ดูคล้ายกับว่าจะทำกับข้าวอยู่ แต่มองเวลาแล้ว ไม่ใช่ น่าจะทำอย่างอื่นอยู่ เดินเข้าไปดูใกล้กว่าเดิม เห็นว่าล้างจาน

“..อ้าว อาหมอก กลับมาแล้วหรอ?”

พยักหน้าตอบกลับไป

แค่นั้น แม่ตี๋ก็ยิ้มตอบกลับมา ปิดก๊อกน้ำ เช็ดมือที่เปียกเข้ากับผ้าคลุม เดินไปที่ตู้เย็น หยิบน้ำออกมาเทใส่แก้วให้

“ดื่มก่อนสิ”

เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก ตัวเล็กจนไม่คิดว่าจะดูแลชีวิตของเด็กผู้ชายตัวใหญ่สองคนแบบนี้ได้ยังไง

รับแก้วน้ำนั่นมา ยกขึ้นดื่ม บ้านหลังนี้เงียบ เงียบจนได้ยินเสียงกลืนของตัวเอง

เธอยิ้ม ยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซ่อนความรู้สึกอื่นไว้ตามรอยย่นท้ายหางตา

“วันนี้เป็นยังไงบ้าง?” ถามเหมือนที่ถามกับตี๋ ทำเหมือนกันทุกอย่าง ตอบกลับไป “ก็ดี..” เธอตอบกลับ “ดีแล้วล่ะ” ยกแก้วที่ว่างเปล่านั่นไปล้าง

“แล้วอาหมอกกินข้าวมารึยัง?”

ส่ายหน้าตอบ เธอมองไม่เห็น หันหน้ามามอง ยังไม่ทันได้ตอบซ้ำ เธอพูดก่อน “วันนี้มีหมี่ผัด เดี๋ยวม๊าอุ่นให้นะ”

“ไม่เป็นไร” รีบตอบกลับไป รอยยิ้มของเธอลดลง เดินเข้าไปใกล้เธออีกก้าวหนึ่ง “…ผมทำเอง”

วางกระเป๋าลงที่เก้าอี้ ดึงเนคไทออก แขวนไว้ พับแขนเสื้อตอนที่เดินเข้าไปหา

เธอยืนข้างๆ คอยบอกทุกขั้นตอน ให้กับคนที่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้อย่างใจเย็น

บรรยากาศตอนนี้ เงียบต่างจากตอนที่มีตี๋อยู่โดยสิ้นเชิง

โดยที่ไม่ระวัง จับเข้ากับที่ขอบจาน ร้อน เธอเห็น ก็รีบคว้ามือไปดู ถาม “เจ็บมากไหม?” ส่ายหัวตอบกลับไป เธอก็บอก “พูดออกมาสิ แบบนี้ม๊าจะรู้ได้ยังไง?”

“…ไม่เจ็บ ครับ”

“เจ็บก็บอกม๊านะ ยังดีที่แค่แดงนิดหน่อย”

“อืม…”

“เดี๋ยวม๊าทำเองดีกว่า อาหมอกไม่ค่อยถนัดใช่ไหมล่ะ?” เธอจัดแจงทำทั้งหมดนั่นเอง หมี่ผัดอร่อย เป็นความรู้สึกอร่อยที่บรรยายออกมาลำบาก มันไม่ใช่แค่รสชาติที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น เธอนั่งลงข้างๆ ถูกจ้องตอนกินแบบนี้ ยังไงก็รู้สึกอึดอัด

“…มา เดี๋ยวม๊าล้างให้ อาหมอกขึ้นไปอาบน้ำ พักผ่อนเถอะ”

“ผมไม่เหนื่อย…”

“อย่าฝืนเลยลูก”

“ผมไม่ได้ฝืน” จริงหรอ? เธอมอง สายตาเหมือนจะบอกแบบนั้น “ผมอยากช่วยคุณ”

ยืนอยู่ข้างเธอ ล้างจาน ตี๋ยังไม่กลับ คืนนี้คงจะดึก เหนื่อย ไม่ได้หลับมาสองวัน อย่างตอนนี้ แค่ประครองสติยังยาก

“เหนื่อยก็บอกม๊าได้นะ”

“….”

ยืนล้างจานแบบนั้นเงียบๆ

“…ม๊าของอาหมอกเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่อยู่…”

“…งั้นหรอ?”

ดูเหมือนเธอจะตีความออก ด้วยคำพูดแค่นั้น

ได้ยินเสียงจักรยานขับผ่านหน้าบ้าน เสียงรถที่นานๆผ่านมาซักคัน ลมพัด ต้นไม้เอียงตัว ถูใบเข้าหากัน

“…คุณเกลียดผมหรือเปล่า?”

“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ?”

“ผมทำให้พวกคุณวุ่นวาย”

เธอแค่ถอนหายใจ ดูเหมือนเรื่องที่วุ่นวายจะเกิดขึ้นจริง และเธอก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

“…แต่ถ้าไม่มีอาหมอกในตอนนั้น ม๊าก็คงจะแย่เหมือนกัน”

“…..”

“อาโซ่ยตี๋ ก็ไม่รู้จะได้เรียนต่อหรือเปล่า ตอนนั้น แม้แต่อาฮ้งยังดูจะไม่ไหว”

ยังจำเรื่องตอนนั้นได้

รองเท้าสีขาวเลอะค่อนไปทางเทา เดินตามมาอย่างไม่มั่นใจ

ตอนนี้ ปล่อยให้รองเท้าคู่นั้นเดินนำไปข้างหน้า เดินอยู่บนทางที่เป้าหมายทุกอย่างคือมัน

“…แล้วม๊าจะไปเกลียดคนที่ดูแลอาโซ่ยตี๋ดีแบบนี้ได้ยังไง”

ดูเหมือนระหว่างนั้นเธอพูดอะไรออกมาอีกหลายคำ แต่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะรับฟังอะไรได้มากขนาดนั้น เหม่อลอย ในบางที ตอนนี้อาจจะเป็นเพียงความฝันหนึ่งเท่านั้น

“ม๊าต้องขอบคุณอาหมอกด้วยซ้ำ…”

ไม่ใช่แค่ริมฝีปากที่ยิ้มอยู่ ดวงตาของเธอ ก็ดูเหมือนจะยิ้มได้

คล้ายกัน

เหมือนกันไม่มีผิด

“ถ้าไม่มีคุณ” หลุดพูดออกมา สิ่งที่คิด “..ก็คงไม่มีไอ้ตี๋เหมือนกัน”

“นั่นสินะ”

จานใบสุดท้าย ล้างเก็บ

คว้าเสื้อ เนคไท กระเป๋า

ก่อนจะเดินออกมา หันกลับไป


“…คุณจะเป็นคนเดียว ที่ผมยอมให้ตี๋รักมากกว่า”


เธอยิ้มอยู่ตรงนั้น

ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เข้มแข็งยิ่งกว่าใคร




…………………………
……………..


[Mom]
[12.8.56]