หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55]

[Aini_es]

รอครึ่งหลังนะคะ ..

[Nus@nT@R@]

เย้ๆ นายเอกท้องได้
ปล...เค้ารู้สึกว่าไห่เหยียนคืออีเม้ยของหม่อมจังเลย -_-"

[fon270640]

คนเขียนใจดีจังเลย

ขอให้ทั้ง 2 คนมีลูกน่ารักๆน๊าา

[dariganae]

แอบรู้สึกคุ้นๆ
แต่อ่านใหม่อีกรอบ><!!!!
น่ารักมากเลยค่ะ
เป็นปลื้มฮ่องเต้ใจดี

ว่าแต่จะท้องแล้ววววววววววววว

กลัวดราม่า T^T อย่ามาม่านะคะ ขี้เกียจต้มน้ำรอ555

พยายามเข้าจ้าาาา

[indy❣zaka]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด    ชอบๆ นิยายจีนโบราณ เค้าชอบมากกก 
รออ่าน ตอนต่อไป 

[Number1_90]

กรี๊ดดดดดดดดด

ดีใจหนี่เจินจะมีลูกได้ 

เอาให้นางสนมหงายหลังไปเลยนะ 

รอครึ่งหลังอยู่น้า 

[tawan]

รออยู่นะ

 

[yumekun]

รออ่านค่ะ
รู้สึกว่าเนื้อเรื่องดำเนินมาได้กระชับดีค่ะ
ไม่เรียบง่ายเกินไปแล้วก็ขออย่าให้มีมาม่าเยอะเลยนะคะ

[SenSei]

ท้อง ๆๆๆๆๆ

รอคอยค่ะ

[April❤]

รอๆที่เหลือค้า
ชอบมากๆ
แต่อย่ามาม่าเยอะนะ^^

[Mio]

สามคำให้ไห่เหยียน 

แก คือ เม้ย  (ของหม่อม) 

[Monochrome]

ชอบๆ >___<

แนวจีนโบราณอ่านไปก็เขินไป

[manami_01]

ตอนหลังมาแล้วจ้า

รอนานกันเปล่าเอ่ย

รีบปั่นให้เต็มที่

หนี่เจินเราต้องลำบากและ

แต่จะลำบากอย่างไรต้องไปติดตามเอาจ้า

*-----------------------*-----------------------------*----------------------*

หนี่เจินหลังจากทานอาหารมื้อเที่ยงกับฮองไทเฮาเสร็จก็ขอตัวกลับตำหนักตัวเอง ระหว่างทางกลับก็ชื่นชมวังหลวงไปด้วยคิดเรื่องต่าง ๆ ไปด้วย

จะว่าไปแล้วเหล่าสนมก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เขาเคยคิดเพราะทุกคนดูจะเป็นกันเองเสียมากกว่าแต่เขาก็อาจว่างใจได้เพราะภายใต้หน้ากากนั้นไม่อะไรรออยู่ก็ไม่อาจรู้ได้เดินไปเพลิน ๆ ไม่ได้ทันระวังตัวเองทำให้หนี่เจินถูกมือหนารวบตัวจากด้านหลังเสียแล้ว

“เจ้ามาเดินใจลอยอะไรอยู่ตรงนี้หรือหนี่เจิน”

เสียงอันคุ้นเคยทำให้หนีเจินหันไปมองและก็ใช่อย่างที่คิด เป็นฮ่องเต้พระสวามีอันเป็นที่รักของหนี่เจินนี่เอง หนี่เจินหันมาแล้วระบายยิ้มหวานทำให้ฮ่องเต้จำต้องจุมพิตลงบนหน้าผากมลอย่างอดเสียมิได้ ก็ใครใช้ให้ฮองเฮาที่รักทำตัวน่ารักเช่นนี้กันเล่า

“หม่อมแค่คิดอะไรนิดหน่อยเพค่ะ แล้วฝ่าบาททรงเสด็จมาอยู่ที่นี่ได้ไงเพค่ะไม่ต้องทรงงานหรือ”

“ใจคอเจ้าจะให้ข้าทำแต่งานหรือ ข้าก็คิดถึงเจ้าน่ะสิถึงได้ออกมาเช่นนี้พอไปตำหนักเจ้านางกำนัลก็บอกว่าเจ้ามาหาเสด็จแม่เสียนี่ ข้าก็เลยเดินมาตำหนักเสด็จแม่ต่อ”

“แล้วนี่ทรงเสวยพระกระยาหารมื้อเที่ยงหรือยังเพค่ะ”

“ยังเลยก็ว่าจะมากินกับเจ้าที่ตำหนักนี่แหละ”

“แต่ว่าหม่อมฉันทานแล้ว ไม่เป็นหม่อมฉันจะนั่งกับฝ่าบาทด้วยแล้วกันถ้าอย่างนั้นเสด็จไปตำหนักหม่อมฉันก่อนแล้วกันเพค่ะ”

“ดีข้าหิวมากเลย”หิวในความหมายของฮองเต้หาใช่สิ่งที่หนี่เจินคิดไม่

ณ ตำหนักเหม่ยชุน

เมื่อมาถึงหนี่เจินก็บอกให้นางกำนัลเตรียมพระกระยาหารเมื้อเที่ยงมาที่สวน สวนภายในตำหนักของหนี่เจินนั้นที่ถูกจัดขึ้นอย่างสวยงาม

“ฮองเฮาเพค่ะ ฮูหยินหลิงหลันมาเข้าเฝ้าเพค่ะ”

เสียงสาวใช้คนสนิทอย่างหลงเปาเอ่ยขณะที่หนี่เจินกำลังป้อนพระกระยาหารให้ฮองเต้อยู่ในสวน ส่งให้ฮองเต้หันมามองหน้าสาวใช้คนนั้นอย่างอารมณ์ไม่ดีนัก ‘มาขัดได้ตอนที่ข้ากำลังมีความสุข’ ดูเหมือนว่าหลงเปาจะรู้ว่าฮองเต้ทรงคิดเช่นไร

“ท่านแม่มาอย่างนั้นหรือหลงเปา”

“เพค่ะตอนนี้รออยู่ห้องรับรองแล้วเพค่ะ”

“งั้นเจ้าไปบอกท่านแม่ว่าอีกครู่ข้าจะตามไป”

“เพค่ะ”

หลังจากที่ได้รับคำสั่งสาวใช้คนสนิทก็รีบออกจากห้องไปเพราะยิ่งอยู่นานรังสีสายตาของฮองเต้ก็ยิ่งทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น แต่พอหลงเปาออกไปหนี่เจินก็หันไปหาฮองเต้ก็ทรงปรับสีหน้าเป็นปกติแถมยังแย้มสรวลแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

“ฝ่าบาททรงเสวยไปก่อนเพค่ะ หม่อมฉันจะไปหาท่านแม่ก่อน”

“เดี๋ยวข้าไปด้วย ไปพร้อมกันนี่แหละ”

“แต่ว่าฝ่าบาทพึ่งเสวยไปนิดเดียวเองนะเพค่ะ”

“ปกติข้าไม่กินเยอะอยู่แล้ว ไปเถอะเดี๋ยวแม่ของเจ้าจะรอนานเสียเปล่า”

“เพค่ะ”

แล้วหนี่เจินกับฮ่องเต้ก็มายังห้องรับรองที่ฮูหยินหลิงหลันผู้เป็นแม่ของหนี่เจินรออยู่ ฮ่องเต้ทรงใช้พระกรโอบเอวบางเดินเคียงคู่กันเข้า ทำให้ผู้เป็นแม่เห็นแล้วอึ้งไปไม่น้อย
“ฮ่องเต้เสร็จ ฮองเฮาเสร็จ”

เสียงมหาขันทีเสี่ยวตั้งจือเอ่ยขึ้น บุคคลทั้งสองก็เดินเข้ามาข้างในห้องพร้อมกับผู้เป็นแม่ที่ย่อกายถวายพระพร

“ถวายพระพรฝ่าบาท ฮองเฮาเพค่ะ”

“ท่านแม่ลุกขึ้นเถอะ”

หนี่เจินเข้าไปพยุงผู้เป็นแม่ให้ลุกขึ้นก่อนจะพาไปนั่งตรงเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้ ฮองเต็เองก็ทรงเสด็จประทับเคียงข้างหนี่เจิน

“ท่านแม่ท่านมาเยี่ยมข้าหรือค่ะ”

“ใช่แม่เป็นห่วงฮองเฮาเพค่ะ กลัวว่า...”คำประโยคแรกหันไปพูดกับผู้เป็นลูก แต่ประโยคหลังสายตาไปมองฮ่องเต้

“ฮูหยินไม่ต้องห่วงเรื่องที่พวกท่านปิดบังข้ารู้หมดแล้ว”

“ทรงว่าอะไรนะเพค่ะ!!”

ผู้เป็นแม่มองหน้าหนี่เจินอย่างไม่เชื่อ และเหมือนผู้เป็นลูกจะรับรู้ได้พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าที่ได้ยินนั้นไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว

“แล้ว...”

“ท่านไม่ต้องกังวัล เรารักหนี่เจินไม่ว่านางจะเป็นเช่นไรก็ไม่คิดจะทำร้ายนางเด็ดขาด ขอให้ท่านสบายใจได้”

“ขอบพระทัยเพค่ะฝ่าบาท แค่นี้หม่อมฉันกับท่านอ๋องก็วางใจได้แล้ว”

“ลงเรื่องลงโทษ”

หนี่เจินสะดุ้งเมื่อฮ่องเต้ทรงรับสั่งถึงการลงโทษแต่แล้วก็ทรงสรวลออก ส่งให้แม่ลูกที่หน้าซีดต้องทำสีหน้าแปลกใจ

“ข้าล้อเล่นหรอก ที่ว่าลงโทษก็แค่ข้าอยากให้หนี่เจินรีบมีลูกให้ข้าก็เท่านั้น”

“รับสั่งอะไรนะเพค่ะ”

“ก็รีบมีลูกให้ข้าไงล่ะ เอาสักกี่คนดีหนี่เจิน”

“ฝ่าบาทล่ะก็”

“ข้าเคยได้ยินว่าตระกูลของฮูหยินเคยมีผู้ชายท้องได้เรื่องนี้จริงหรือเปล่า”

“ทูลฝ่าบาทเป็นจริงเช่นที่พระองค์ทราบเพค่ะ พวกเราชาวนีญ่าไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็สามารถให้กำเนิดเด็กได้”

สิ่งทีได้ยินทำให้หนี่เจินตกใจไม่ได้ เขาไม่เคยรู้เลยว่าท่านแม่ของเขาจะไม่ใช่ชาวถังแต่เป็นคนจากต่างถิ่นซึ่งเขาไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน

“ทะ...ท่านแม่ ท่านว่าอะไรนะชาว...”

“ใช่แล้วหนี่เจิน แม่เป็นชาวนีญ่าซึ่งมาจากที่ห่างไกล เผ่านีญ่าเป็นชนเผ่าเร่ร่อนเลยมีที่อยู่ไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง ตอนนั้นพวกเราถูกกลุ่มโจรโจมตีใกล้ ๆ กับชายแดนของเมื่อซานซีแล้วพอดีพ่อของลูก็มาช่วยแม่ไว้ได้ทัน ส่วนเผ่าของแม่ก็กระจัดกระจายหายไปคนละทิศละทางแม่เองก็เลยต้องมาอยู่ที่บ้านของพ่อเจ้า แล้วนานวันแม่กับพ่อเจ้าก็เกิดรักใคร่กันและในที่สุดพวกเราก็แต่งงานและมีพวกเจ้าออกมา เรื่องนี้แม่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ไม่ทราบว่าฝ่าบาททรงรู้ได้เช่นไรเพค่ะ”

“ที่ข้ารู้เพราะท่านอ๋องเฉินเป็นคนเล่าให้ข้าฟังเอง ตอนที่เขามาเข้าเฝ้าข้าเมื่อสองช่วงยามที่ผ่านมา”

“แต่...ว่า”

“ไม่รู้ล่ะลูกคนแรกข้าอยากได้ลูกชายเจ้าต้องทำให้ข้านะ”เรื่องแบบนี้จะมากำหนดได้อย่างไรกันเล่าคนบ้า

“แต่หม่อมฉันไม่รับปากนะเพค่ะว่kจะได้ลูกชายตามที่ฝ่าบาททรงหวัง”

ฮ่องเต้ทรงเดินมาแล้วใช้พระกรแข็งแรงโอบรอบเอวบางแล้วจุมพิตลงบนเรือนผมสีดำยาวสลวย จนผู้เป็นแม่อย่างฮูหยินหลิงหลันแอบมองอย่างมีความสุขไม่ได้

“ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายหรือองค์หญิงข้าก็รักหมดทั้งนั้นแหละ”

“เพค่ะ”

แล้วสองแม่รู้ก็นั่งพูดคุยกันอยู่นานสองนานฮูหยินก็ขอตัวกลับจ้วนอ๋องเพราะตอนนรี้ก็บ่ายคล้อยมากแล้วถึงเวลาต้องกลับ


*------------------------*----------------------------------*----------------------------*

ตอนต่อไปองค์ซีอาร์จะมาแล้ว

แล้วเมื่อมาถึงจะมีอะไรต้องติดตามต่อตอนไปอิอิ

[Sorso]

วู้วๆๆๆ

ท้องได้ด้วยยยยยยยยย

[April❤]

แฝดก็ไม่เลวนะ^^
มาต่อไวๆนะคะ
รอๆ

[jilantern]

ดีใจมากกกกกก ฮองเฮาท้องไดดดดดดดดดด้
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ ^^

[Yunatsu]

ทันแล้วววว

สนุกจังเลยยยย

ท้องได้ด้วยยย

เอาลูกแฝดนะ

อิอิ น่ารักกกกกกกก

เปนแฝดชายหญิงเลยยยย

[boworange]

   รีบๆทำการบ้านนะคะท่านฮ่องเต้สุดหล่อ......

[White]

อยากเเห็น หน้า แล้ววว

[Mio]

สามคำ(เช่นเคย)

ท้อง ไว ไว    >>> รอขั้นตอนผลิตรัชทายาทอยู่นะ 

[Chiren]

เป็นภาระหน้าที่หนี่เจิน อีกแล้ว

ไม่ต้องแฝดก็ได้ สงสารฮ่องเต้ เดี๋ยวจะอด เอาทีล่ะพระองค์ แต่ มีกันหลายพระองค์ดีกว่า

ชอบอยากเห็นหนี่เจินเหนื่อย...

[PUINUN]

ตามอ่านมาจนทัน รวดเดียว11ตอนเลย ถูกใจมากๆเลยค่ะ หนี่เจินท้องได้ยิ่งถูกใจแบบสุดๆ หนี่เจินน่ารักมาก ฮ่องเต้ก็ใจดี ชอบๆๆ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ

ปล.รีบมาต่อเร็วๆนะ เค้ารออยู่
รักคนแต่งจัง <3

[Alone Alone]

ไม่ทราบว่าคุณคนแต่งใช่คนเดียวกันกับที่เวปเด็กดีหรือเปล่าคะ

เพราะว่าเห็นเนื้อเรื่องคล้ายๆ กัน

(คือที่ถามเพราะสงสัยไม่ใช่ว่ามีเจตนาอื่นนะคะ ถ้าไม่พอใจก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ  )

[vk_iupk]

หนี่เจินแย่แล้ว สงสัยคงฟ้าเหลือง

[ต่ายน้อย]

หนูหนี่เจินของผมจะมีลูก เย้~ๆ

นังสนมพิงอันนี่เดี๋ยวโดนมิใช่น้อย

ระแวงเรื่องซีอาร์อ่ะ

[jeeu]

 ชอบค่ะ
 เรื่องสนุกดี   เป็นกำลังใจให้นะ

[S_za]

วุ้ย...เอาแฝดด้วยคน

เอาชาย หญิงนะ

 

สงสัยเราบ้าหนี่เจินไปแล้วทำไงดี

[jilantern]

เข้ามานอนรอค่ะ ^^

[WilpeR]

สนุกมากเลยค่ะ   

ชอบอ่านแนวนี้อยุ่แล้ว^^

  อยากให้ท้องแฝดชายหญิงน่าจะดีที่สุด 555+

องค์หญิงที่กำลังมาเนี่ยจะดีหรือร้ายเนี่ยเพราะแค่สนมพิงอัน เจินเจินก็น่าจะรับมือลำบากแล้วนะ   

[np]

11 ตอนรวด สนุกมากๆ อยากให้ท้องไวๆจัง อิอิ                                                 รอตอนต่อไปอยุ่นะ สู้ๆ