หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[nn~~NN]

มารายงานตัวว่าเป็นหนึ่งในผู้อ่านที่หายไป...
เพราะ...เค้าหนีไปเที่ยวตจว.มา แล้วจำพาสเวิร์ดยูสตัวเองไม่ได้  รอกลับมาเมนต์ที่คอมที่บ้านเอาน่ะ  แหะๆ   

ตอนนี้ที่ตะขิดตะขวงใจที่สุดคือ ไม่เข้าใจว่าเหล่าพระเอก เค้าเอาส่วนไหนมารักมาชอบนายเอก นอกจากหน้าตาอ่ะ
ทั้งบาลีทั้งหมอก เหมือนวางตัวว่าค่อนข้างปิดตัวเอง แต่แค่เห็นหน้าเป็นหนึ่ง หน้าแพท แค่ได้ใกล้คอสแป๊บเดียว แล้วมันเอาที่ไหนไปรักท่วมท้นซะขนาดนั้น
คือ...ยังไงอ่ะ เค้าก็เข้าใจนะคะ  นิยายไงเนาะนิยาย  จะให้ต้องเคยช่วยชิวิตกันมาก่อน หรือรู้จักผูกพันกันมาแต่เกิดเหรอถึงจะรักกันได้  แต่ก็...นั่นแหละ  เค้ายังเข้าไม่ถึงอยู่ดีว่าบาลีไปรักอะไรในตัวเป็นหนึ่งหรือคอสได้อ่ะ....

หรือมันจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังอีก....  รออ่านต่อไปละกันเนาะ   
สู้ๆ !   

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 12

ในใจของบาลีที่เคยสงบนิ่งในเวลาที่จะต้องออกไปรับหนังสือเก่าแบบนี้ ตอนนี้กำลังเหมือนอยู่ท่ามกลางพายุ
ที่เมื่อวานยังได้ยินเสียงเรียกหาให้ไปรับ ตอนนี้เสียงที่ได้ยินกลับสับสนจนไม่รู้ว่าอยู่ทางไหนกันแน่
พายุนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ที่ชั้นลอยในร้าน แล้วมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นในทันทีที่แพทขอตัวกลับ
เพราะความโกรธของไอ้หนุ่มผมยาวระคอคนนี้ ที่เอาแต่ทำหน้าหน้าหงิกเป็นมะเหงก ไม่พูดไม่จา
ซ้ำด้วยไอ้เสื้อกล้ามอวดรอยสัก กับรอยโป่งนูนเล็กๆ จากเครื่องประดับที่ยอดอก
ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ นั่นจะเจือจาง เพราะร้านเป็นห้องกว้าง แต่การตั้งสติในเวลาแบบนี้มันยากมาก
ทั้งหมดนี้เกิดจากไอ้หนุ่มหน้าหงิกคนนี้เพียงคนเดียว
ตั้งแต่เกิดมาจนถึงวันนี้ นายคันธชล..ไอ้หมอนี่ คือคนเพียงคนเดียวที่มีอิทธิพลเหนือนายรักอ่านคนนี้มากถึงขนาดนี้
หันไปมองเป็นหนึ่ง ถึงจะทำท่าทางเหมือนกำลังเป็นห่วง แต่ดวงตาคู่สวยนั่นวาววับ

...มีความสุขจริงนะ เกิดพี่ทำอะไรไอ้คอสขึ้นมาอีก แล้วโดนปู่ด่าไม่เลิกละก็ รับไปด้วยละกัน...

“...ทำไมไม่ไปกันลำพังพ่อลูกกันเหมือนเคยวะ เอาไอ้ตัวโวยวายนี่ไปด้วยเกิดต้องหาของนานๆ มันไม่อาละวาดหรือไง...” ปู่บ่นด้วยความเป็นห่วง
บาลีเองใจหนึ่งก็ชักอยากไปหาเรื่องแยกกันต่างคนต่างไปเมื่อไปถึงที่หมาย แต่อีกใจก็คิดว่า เราเป็นคนนัดให้คอสมาที่ร้านวันนี้เองนี่หว่า
ที่สำคัญ เรื่องแค่นี้นายรักอ่านต้องจัดการได้

บาลีปิดร้าน แล้วเดินออกมาเรียกรถแท็กซี่ เพื่อที่จะไปเยาวราช แต่ความโกรธของคอสที่แผ่เข้ามาหาบาลี ยังคงอิทธิพลต่อความสามารถของนายรักอ่าน
ที่ผ่านมาต่อให้ไปอยู่ท่ามกลางกลุ่มนักเลงที่กำลังเตรียมเข้าสู้กัน ก็ยังไม่เคยทำให้ความสามารถในเรื่องการค้นหาหนังสือโบราณย่ำแย่ได้ขนาดนี้
“จะโกรธอะไรนักหนา”
“โกรธ เมียพี่ด่าผม”
“เออ ขอโทษแทนเขาด้วย”
“แค่เนี้ยะ!” คอสเสียงดังจนคนขับรถหันมามอง
“แล้วคอสจะให้พี่ทำยังไง”
หนุ่มหน้าหวานกอดอกแน่น ทำปากยื่น “ไม่รู้ว่ะ รู้แต่โกรธ ถ้าเขาไม่ใช่เมียพี่ผมจะชกให้คว่ำ”
“เออ เห็นแล้ว”
ท่าทางของคอสตอนนั้นมันไม่น่าจะแค่ชกแพทให้คว่ำหรอก อาจตามไปกระทืบซ้ำอีกต่างหาก
“เขาคงตกใจที่จู่ๆ เห็นคอสยืนอยู่ตรงนั้น”
“เพราะเขาจะ...” คอสกัดปากหยุดพูด หันไปมองข้างนอก
บาลีโอบแขนพาดบ่าของคอสรั้งเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมอ่อนๆ แตะจมูก “ขอบใจที่ช่วยกันดูแล แต่เรื่องแพทพี่จัดการเองดีไหม”
“ผมไม่ได้อยากไปจัดการ ไปห้ามอะไรเขานะ แต่เขาด่าผมอะ”
คอสพูดเหมือนลืมไปว่า ตัวเองน่ะแหละที่วิ่งตามแพทไปที่ชั้นหนังสือนั่นมาแล้ว 2 ครั้ง
ทั้งยังไม่รู้ตัวว่า แพทมองออกว่าบาลีมองตามคอสอยู่
“ก็ขอโทษแทนเขาแล้วไง”
“เหอะ” คอสกระแทกเสียงใส่
“โกรธไปก็เท่านั้น ยังไง...”
“ยังไงเขาก็เมียพี่” คอสพูดสวน
แต่บาลีส่ายหน้า ทั้งที่ในใจพูดว่า ....จะยังไง แพทก็จะพยายามหาของที่เขาต้องการให้ได้เหมือนเดิม ทุรนทุรายไปก็เท่านั้น สู้ไปทำเรื่องอื่นที่มีประโยชน์กว่าการมาคอยตามจับผิด
เพราะคนที่หาโอกาสจะทำความผิดน่ะ ยังไงเขาก็ต้องพบโอกาสนั้น แล้วความผิดจะปรากฎขึ้นมาให้เห็นในตอนท้ายอยู่ดี
คอสทำตาขวางใส่กระจกด้านข้าง บาลีรับรู้ว่าความโกรธของคอสลดลง แต่ยังไม่มากพอที่จะทำให้บาลีมีสมาธิได้
"คอส"
"ฮื่อ"
"ขอบใจที่ช่วยกันดูแล พี่อยากรู้ว่าแพทต้องการอะไร และพี่รับรองว่าแพทจะไม่ได้มันไป"
คอสถึงกับหันมามองเจ้าของร้านหนังสือ
"หมายความว่า เมื่อกี้พี่เปิดโอกาสให้เขาขึ้นไป แล้วผมไปทำแผนพี่พังหรือไง"
บาลียักไหล่ "ก็ไม่เชิง"
"เหอะ" ไอ้หนุ่มหน้าหวานเชิดปาก ย่นจมูก
"งอนอีกแล้ว" บาลีบีบจมูกรั้น
คอสปัดมือใหญ่ที่มายุ่งกับใบหน้า ดวงตาสวยเหลือบมองคนขับรถ
"เออ ต่อไปไม่ยุ่งด้วยแล้ว"
"เอาเป็นว่า ถ้าเห็นเขาทำอะไรแบบนี้อีก ไปเรียกพี่"
คอสพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ บ่นพึมพัม
"ผมคงรู้หรอกนะ ว่าตอนที่เขาจะขโมยของน่ะพี่ไปซ่อนตัวอยู่ตรงไหน"
พายุจากความโกรธของคอสลดลง เหลือแต่การบังคับสายตาของตัวเองไม่ให้มองตามลายสักนั่น หยุดความอยากรู้อยากเห็น และหยุดไล่ตามกลิ่นหอม

เมื่อรถแท็กซี่เข้าสู่ย่านการค้า คอสบอกที่หมายพอรถจอดที่หน้าร้าน ก็เดินเข้าไปในร้านเลือกซื้อของตามลำพัง ขณะที่บาลีรออยู่ที่หน้าร้าน รวบรวมสมาธิเพื่อฟังเสียงเรียก

....เสียงที่อ่อนล้า ใกล้หมดแรง....

"ผมอยู่ที่นี่แล้ว..." บาลีกระซิบไปรอบตัว “ผมกำลังหาคุณอยู่..”
เงาร่างโปร่งใสของเป็นหนึ่งเหลียวมองไปรอบตัวแล้วส่ายหน้า
"เราคงต้องเดินหา"
เป็นหนึ่งพยักหน้า ส่งยิ้มหวาน
คอสเปิดประตูร้านค้าออกมาถาม "พี่เอาสร้อยเส้นนั้นมาหรือเปล่า ผมขอเอาไปเทียบกับของในร้านหน่อยสิ มันคงไม่มีขาย แต่ผมอยากได้ที่มันใกล้เคียงที่สุด"
"ไม่ทำให้แตงโมก่อนละ เส้นนั้นน่ะทำเมื่อไหร่ก็ได้"
"ของพี่แตงโมผมซื้อของได้แล้ว เหลือแต่ลูกปัดกับเชือกถักแบบของอันนั้น ผมหาของไม่ได้"
บาลีมองผ่านกระจกเข้าไปในร้านแล้วพูดเรียบๆ "ไปคิดเงินเถอะ เราต้องรีบไป"

บาลีในเวลานี้กลับมาสงบนิ่ง  เหมือนกับที่คอสเคยเห็นก่อนหน้านี้
ตั้งแต่ตอนที่ยังขายของแผงลอย บางวันจะเห็นบาลีเดินผ่านไปเพียงลำพัง แต่บางครั้งก็มีเพื่อนมาด้วย
ทุกครั้งที่เห็น คือสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาสีเข้มมองตรงไปข้างหน้า ไม่เคยเห็นว่าบาลีจะแวะซื้อของร้านไหน ยิ่งพวกสร้อยถักแบบที่ทำอยู่บาลียิ่งไม่เคยมอง
บาลีคงไม่รู้ ว่าอยู่ในสายตาของนักศึกษาขายของแผงลอยคนนี้มานานขนาดไหนแล้ว
ใช่ ไม่ได้ลืมหรอกว่า มีความรู้สึกดีๆต่อก้อยมาตั้งแต่อยู่ปี 1
แต่กับบาลีก็แค่มอง แค่ถามตัวเองว่า วันนี้นายรักอ่านจะเดินผ่านแถวนี้หรือเปล่า
เพียงแต่เมื่อมาทำงานด้วยกันทุกวัน ความใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกในใจเปลี่ยนไป
แต่เพราะในใจยังมีก้อย คนที่มองหาแต่มะตูมที่คณะออกแบบนิเทศฯ ตลอดเวลา
และเพราะยังมีแพท คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียของบาลี
ขณะเดียวกัน เหมือนบาลีจะมองหา บางครั้งเหมือนยิ้มอ่อนๆ ให้กับใครบางคนที่คอสไม่รู้จัก อาจคิดถึงห้วงเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วทำให้เกิดอาการยิ้มค้างก็ได้ เราเองก็เป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือไง 
คอสได้แต่ส่ายหน้าให้กับตัวเอง
อกหักเป็นนิรันดร์.......

ซื้อของเสร็จเดินออกมาจากร้าน บาลีแค่พยักหน้าให้เดินตาม คอสอยากถามว่าจะไปไหน แต่เพราะท่าทางนิ่งเฉยของบาลีทำให้คอสได้แต่เดินตามไปเรื่อย
จากแยกหนึ่งไปอีกแยกหนึ่ง บางครั้งบาลีจะหยุดยืนมองไปรอบๆ แล้วเดินต่อ บางทีก็หยุดยืนหลับตาใช้หูฟังเสียงแล้วเดินต่อไป
คอสก็เดินตามไปเรื่อย จนเมื่อรู้ตัวหันไปมองอาคารรอบตัว มันกลายเป็นย่านที่ไม่รู้จัก
บาลีก้าวยาวๆ ไปที่ห้องแถวร้างหลังใน สภาพเหมือนที่คลังของร้านค้าของเก่า กล่องกระดาษ ยางรถยนต์ รูปภาพ เศษเหล็กสุมตั้งแต่หน้าประตูแล้วเข้าไปอัดแน่นอยู่ด้านใน สารพัดกลิ่นเหม็นอับทักทายตั้งแต่ยืนอยู่ด้านนอก
คอสเหลียวมองไปรอบตัว ไม่เห็นมีรถรับซื้อของเก่าอยู่แถวนี้ ทั้งไม่มีคนเฝ้า
บาลีก้าวเข้าไปด้านใน หนูตัวใหญ่ วิ่งตัดผ่าน สิ่งของเรียงซ้อนกันท่วมหัวอย่างน่าหวาดกลัวว่ามันจะร่วงหล่นลงมาทับ แต่ขายาวๆ ก็ยังก้าวต่อขึ้นไปถึงบันไดเล็กแคบ เพราะของที่วางแน่นบันได จนต้องเดินเอียงข้างขึ้นชั้นบน
ชั้น 2 ของร้านก็แน่นขนัดไปด้วยสิ่งของมากมายไม่ต่างจากด้านล่าง บาลีเดินไปหยุดอยู่ที่กองหนังสือและกรอบรูปใกล้กับประตูห้องที่น่าจะเคยเป็นห้องนอนในอดีต
ดวงตาสีเข้มกวาดตามองไปทั่วกองหนังสือด้านหน้า มือใหญ่ยกขึ้นเลื่อนผ่านไม่ได้สัมผัสหนังสือเล่มไหนจากซ้ายไปขวา เลื่อนลงมาเรื่อยจนด้านล่างสุด บาลีคุกเข่าลงมองของที่อยู่ติดพื้น ขมวดคิ้วหนา 
นอกจากหนังสือและสิ่งของที่ทับซ้อนอยู่ด้านบน หนังสือยังถูกผนึกแน่นอยู่กับพื้นไม้
คอสคุกเข่าลงข้างๆ "เอาเล่มนี้หรือฮะ"
บาลีพยักหน้า "เอาออกมาปกหลังที่ติดพื้นอยู่มันจะขาด"
"ขาดก็ซ่อม" คอสพูดง่ายๆ ขณะที่พลิกกระเป๋าเป้หลัง หยิบไม้ฟุตเหล็กออกมาแทรกเหนือหนังสือเล่มที่บาลีต้องการเล่มหนึ่ง ค่อยๆ กดแล้วยกไม้เอียงขึ้นมันแทบไม่ขยับ
หนุ่มหน้าสวยจิ๊ปากขัดใจ บาลีเพียงแตะที่ข้อมือผอมบางไว้ "อยู่นิ่งๆ"
บาลีแตะนิ้วที่มุมหนังสือเล่มที่ต้องการ ลากนิ้วไปตามสันหนังสือ จากซ้ายไปขวาแล้วลากกลับทางเดิม เพียงลากนิ้วซ้ำไปมาไม่ได้ใช้แรงสักนิด หนังสือก็ค่อยๆ เลื่อนติดนิ้วมือออกมาเอง!
คอสกะพริบตามอง แทบลืมหายใจ ได้แต่กลืนก้อนน้ำลาย ดึงไม้ฟุตของตัวเองที่กดติดปกหน้าของหนังสือ ที่ยังใช้วิธีเย็บเล่มด้วยเชือกออกมาเก็บใส่กระเป๋าเป้หลัง
ขณะที่บาลีมองดูปกหน้าที่โดนมุมไม้ฟุตของคอสถากเป็นแนว ส่วนปกหลังของหนังสือก็มีรอยขาดยาวอย่างที่คิดไว้จริงๆ
เจ้าของร้านหนังสือถอนหายใจยาว วางหนังสือลงบนผืนผ้าไหม แล้วห่อไว้
"ไปด้วยกันนะครับ"
น้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนกระซิบ อบอุ่นอ่อนโยนเหมือนกลัวคนเจ็บหนักที่พักผ่อนอยู่จะตื่นขึ้นมา
บาลีกอดห่อผ้านั้นไว้ตลอดทางจนถึงร้าน ก็เดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นลอย ฝังตัวอยู่กับการซ่อมหนังสือ ไม่กิน ไม่ดื่ม ไม่เข้าห้องน้ำ
เป็นหนึ่งที่ยืนอยู่เคียงข้าง ส่งยิ้มอ่อนๆให้กำลังใจทุกครั้งที่บาลีเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือบิดตัวไล่ความเมื่อยขบ แล้วก้มหน้าทำงานซ่อมหนังสือต่อไป
คอสจัดการทุกอย่างในร้านไปตามลำพัง บะหมี่ที่ซื้อมาให้ยังอยู่ในห้องพักด้านหลัง 
เหมือนมีโทรศัพท์เข้ามาในตอนค่ำ ได้ยินเสียงพูดและเสียงหัวเราะของบาลี แต่ก็ไม่เห็นว่าลงมาข้างล่าง

หนุ่มน้อยยิ้มให้กับตัวเอง ความรักของบาลีคือหนังสือ เกิดมาเพื่อดูแลหนังสือ ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่องานนี้
ไม่ใช่คน ไม่ใช่ใครที่ไหนทั้งนั้น
การทำงานด้วยความรัก มันต่างจากการทำงานเพราะต้องทำก็ตรงนี้เอง
....เหอะ อย่าหวังว่าคอสคนนี้จะนิ่งเฉย ถ้าพี่แพทมาทำลับๆ ล่อๆ ที่ชั้นลอยนั่นอีก....
ยักคิ้วให้กับตัวเองอีกที...กูนี่เป็นเอามาก ท่าทางจะโรคจิตชอบคนที่เขาไม่เคยหันมามองตัวเอง

แพทขับรถกลับบ้านด้วยสมองมึนงงไม่เข้าใจตัวเอง จนกระทั่งนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ความสับสนอลวนในสมองก็เริ่มเข้าที่
มันก็เล่มเดียวกันน่ะแหละ
หนังสือที่มีคนฝากไว้ กับ หนังสือเก่าที่ประกายอยากได้
มันคือเล่มเดียวกัน!
เพียงแต่ตอนนั้นกลับไม่มีสติมากพอที่จะกวาดตาอ่านชื่อหนังสือตามสันปก
เสียเวลาไปเปล่าๆ กับอะไรก็ไม่รู้
ทำตัวหน้าด้านหน้าหนาทั้งที่เขาไม่สนใจ เพื่อที่จะต้องพบกับความผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ตอนนี้บาลีรู้ตัวแล้ว คอสก็รู้ไม่อย่างนั้นจะเข้ามาร้องถามวุ่นวายแบบนั้นทำไม
ทางเลือกแรกคือทำไม่รู้ไม่ชี้ และไม่เฉียดเข้าไปใกล้บันไดชั้นลอยนั่นอีกพักใหญ่ ให้ทั้ง 2 คนนี้วางใจ
หรือไม่ ก็ต้องอ้อมไปหาผู้กองหมอกคนนั้น........
แพทกัดข้อนิ้วตัวเอง หรี่ตาลง ขณะที่คิดวางแผนในใจ

ผู้กองหมอกออกจะประหลาดใจเมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์จากคนที่ไม่คิดว่าจะโทรมา แพทโทรมานัดกินอาหารค่ำด้วยกัน บอกว่ามีเรื่องอยากปรึกษา
ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าที่มีโรงหนังมีลูกค้าเต็ม นายตำรวจหนุ่มรู้สึกเหมือนจะมีอายุเกินเกณฑ์ที่จะเข้าร้านนี้ แต่หนุ่มหน้าสวยคนที่นั่งรออยู่ด้านในกลับสะดุดตาตั้งแต่เดินผ่านประตูเข้ามา
หลังการสั่งอาหาร แพทที่ส่งยิ้มหวานรอก็เอ่ยปาก
"ขอโทษนะครับที่รบกวน"
"ไม่เป็นไรครับ"
ยิ้มของแพทหวานจนผู้กองต้องเตือนตัวเอง คนนี้คือคนที่เพื่อนฝากให้ดู และยังเป็นคนที่พยายามจะขโมยของเพื่อนด้วย
แล้วเมียขโมยของผัวเนี่ย มันผิดกฎหมายไหม
ในกรณีของคู่สมรสที่มีทะเบียน มันคือความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ไม่ต้องรับโทษ
แต่กรณีของคู่รักที่เพียงหลับนอนด้วยกันอย่างแพทกับบาลี ยังไงมันก็คือการกระทำความผิด
แพทชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ดูผ่อนคลายกว่าการเดินเข้าไปในที่ทำงานของแพท ทั้งดูผ่อนคลายกว่าเวลาที่พบกันที่ร้านของบาลีเสียอีก
..บางทีนี่อาจเป็นตัวตนที่แท้จริงของแพท
นายตำรวจหนุ่มรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังเต้นแรงขึ้น ยิ้มง่ายกว่าเคย อารมณ์ดีกว่าเคย
กินอาหารเสร็จเดินดูผู้คนและร้านค้าในห้างไปเรื่อย จนกระทั่งเห็นสาวผมยาวท่าทางไว้ตัวท่ามกลางกลุ่มเพื่อน
แพทหยุดยืนนิ่งแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น แต่หญิงสาวกลับเดินเข้ามาใกล้ ไม่มีคำทักทาย มีเพียงหางตาที่กวาดมองตั้งแต่เท้าจรดหัว หัวจรดเท้า กับริมฝีปากเหยียด
แพทหน้าชา ไม่กล้ามองผู้กองหมอกที่ยืนอยู่ใกล้ ได้แต่ดึงแขนให้นายตำรวจเลี่ยงไปอีกทาง
อยากให้คนบ้านนั้นรู้น่ะใช่ แต่ตอนนี้มันเร็วเกินไป
ประกายกับก้อยอาจดูถูกแล้วเหยียบแพทไว้ใต้ฝ่าเท้าเหมือนที่ผ่านมา เพราะพวกเขาไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่าหนังสือเก่าเล่มนั้น
แต่พัฒนะคงไม่ใช่ เพราะแพทในสายตาของพัฒนะคือลูกไก่ในกำมือ
ถ้าพัฒนะรู้ว่า ลูกไก่ตัวนี้กำลังพยายามอย่างยิ่งที่จะหนีให้พ้น คงไม่พอใจอย่างที่สุด และคงต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง เพราะพัฒนะไม่มีทางที่จะปล่อยลูกไก่ไปแน่นอน
เมื่อผู้กองขับรถมาส่งที่หน้าคอนโดฯ แพทก้มหน้ามองมือตัวเอง
“ผู้กอง...จะขึ้นไปหาอะไรดื่มบนห้องผมก่อนไหมครับ”
“ครับ” ผู้กองทำเสียงสูงด้วยความประหลาดใจมากกว่าการตอบรับ
“ผมไม่อยากอยู่คนเดียว”
..ใช่ เพราะไม่แน่ว่า ก้อยจะไปรายงานพัฒนะเรื่องที่พบแพทกับผู้กองที่ศูนย์การค้าแล้ว ดีไม่ดี พัฒนะอาจมาดักรออยู่ที่ห้อง...
ผู้กองมองหนุ่มหน้าสวย ที่เอาแต่ก้มหน้ามองมือตัวเอง
ถ้าดูภาษากายค่อนไปทางกังวล มากกว่าเชิญชวน
“ยังไงคุณก็เป็น...”
“พี่บาลีไม่ได้อะไรกับแพทมาตั้งแต่แรก เราแค่ไม่อยากนอนคนเดียวเหมือนกัน ความสัมพันธ์แบบนั้นมันไม่มีชื่อเรียกหรอก”
แพทพูดสวนก่อนที่ผู้กองจะพูดจบ ดวงตาคู่สวยนั้นดูแน่วแน่
...ใช่ อย่างมาก พัฒนะ ประกาย และแพท ก็พากันเละไปด้วยกันทั้ง 3 คนนี่แหละ...

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง แพทเป็นฝ่ายเริ่มต้นด้วยการโน้มคอผู้กองหมอกมาหา บดริมฝีปากแรง ตามด้วยการดูดลิ้น  แต่กลับผละหนีเมื่อมือใหญ่เลื่อนกระชับสะโพกอ้อมมาหาเป้ากางเกงของแพท
“ไม่ อย่าโดนมัน”
คิ้วหนาเลิกขึ้นสูง ฝ่ายรับบางคนก็รังเกียจความเป็นชายของตัวเอง แต่แพทไม่เคยแสดงท่าทางอยากเป็นหญิงมากนั้น
“ผมทำให้” แพทรีบคุกเข่า รูดซิปกางเกงยีน แต่ผู้กองดึงไหล่ของแพทให้ยืน
“ทำไม”
“ก็แค่...รู้สึกแปลกๆ เวลาที่จะมีคนโดนมัน”    
“แพท”
“คุณนี่เรื่องมากจริง แค่ทำให้มันเสร็จๆ ไปน่ะ จะอะไรนักหนา” แพทรู้สึกหงุดหงิด ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมหมอกจะต้องมาซักถามอะไรกันตอนนี้
“แค่เสร็จๆ ไปเหรอ” ผู้กองพูดทวน
“ใช่ แค่ทำให้มันเสร็จไป ให้มันผ่านไปอีกคืนน่ะ” แพทพูดเสียงแข็งใส่หน้าผู้กองหมอก “รู้ไหมว่าผมไปนอนที่บ้านพี่บาลีมาแล้วกี่คืน ถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่ได้...”
ผู้กองหมอกถอนหายใจยาวดึงมืออีกคนมาที่โซฟาตัวยาวในห้องรั้งให้นั่งลง แล้วสวมกอดขณะที่อีกมือลูบแผ่นหลังเบาๆ
แพทขืนตัว แต่ผู้กองรั้งกอดไว้แน่น แค่กอดที่เหมือนบังคับ แต่ทำให้คนที่กำลังคิดร้ายเริ่มลำบากใจ

“ผู้กอง...ผมน่ารังเกียจมากใช่ไหม”
“ไม่หรอก”
“แล้วทำไม”
“ก็แพทไม่อยากอยู่คนเดียวในคืนนี้ไม่ใช่หรือไง”
“แล้วผู้กองจะกอดผมไว้อย่างนี้ทั้งคืนหรือครับ” แพทขยับตัวมองหน้านายตำรวจหนุ่ม
“ได้ไหมล่ะ”
แพทจ้องมองเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองแล้วค่อยคลี่ยิ้ม ดวงตาคู่สวยเหมือนยิ้มได้ แต่ยิ้มของแพทดูเศร้าสร้อย
“ผู้กองเป็นคนดี”
“ก็ไม่เชิงหรอก”
“ไม่หรอกผู้กองเป็นคนดี ดีมาก” ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาคลอ แพทจูบริมฝีปากหนา “ทั้งผู้กอง ทั้งพี่บาลีเป็นคนดีเกินไป”
ผู้กองตอบรับจูบของแพท จูบที่ห่างเหินเหมือนคำทักทายของคนแปลกหน้า กลายเป็นขบริมฝีปากยั่วเย้า แล้วไปสู่ปลายลิ้นที่สัมผัสแผ่ว
มือใหญ่ประคองใบหน้าเลื่อนจูบไปที่พวงแก้ม แล้วกลับมาที่ริมฝีปาก
“หวานจัง” แพทพึมพัม
“มันไม่เข้ากับหน้าตาท่าทางผมหรือไง”
“ใช่ ไม่เข้ากันเลยสักนิด” แพทยิ้มพราว “คนตัวโตอย่างกับตึก เหมือนคนชอบใช้อำนาจ แต่กลับ...จูบได้หวานขนาดนี้”
ผู้กองจูบย้ำที่ริมฝีปาก เลื่อนลงมาที่ลำคอขาว แพทหายใจขัด มือใหญ่ลูบไล้ที่อกบาง เลื่อนไปทั่วตัว สัมผัสที่ทำให้หลงใหล
แพทโอบแขนรอบคอ หลับตารับรู้เพียงริมฝีปากที่เลื่อนลงมาหายอดอกบาง หน้าท้องและ....
แพทลืมตากว้างเมื่อผู้กองครอบริมฝีปากที่แก่นกาย มือหนึ่งลูบไล้พวงแฝด
“ยะ...อย่า...อื้ม....”
แพทบิดตัวเร่าร่างกายไม่ได้รู้สึกรังเกียจริมฝีปาก และการสัมผัสของผู้กองเลยสักนิด
ในทางตรงข้าม....มันดีมาก..
แพทร้องครางความเสียวซ่านอาละวาดตั้งแต่ปลายผมจนถึงปลายเท้า กระตุกตัวคายน้ำสีขาวให้ผู้กองรับไว้ แล้วนอนหอบหายใจแรง
ถึงฝั่งอย่างรวดเร็วจนต้องแทบไม่กล้าสบตาคนที่ทำให้
ผู้กองยกตัวขึ้นมาจูบแก้ม ยิ้มหวาน
แพทได้แต่เขินอาย “ผมจะไปอาบน้ำ”
“อาบด้วยกันนะ”
“ไม่ได้” แพทรีบพูดทันที
“อ้าว”
“ก็....ผมไม่อยากให้คุณเห็น..เวลาที่ผม...เตรียม...เอ่อ...” แพทอึกอักพูดไม่ออก
ผู้กองจูบแก้มอีกครั้ง “งั้นอาบเสร็จแล้วเรียกผมนะ”
“ฮื่อ...”
เมื่อเปิดประตูห้องนอน แพทหันมาส่งยิ้มให้กับคนที่หยิบรีโมทกดเปิดโทรทัศน์
......คงไม่เป็นไรถ้าจะมีความรู้สึกดีๆ กับคนดีๆ อีกสักนิด...

เมื่อประตูห้องน้ำปิดลง ผู้กองหมอกหยิบโทรศัพท์กดโทรหาเพื่อน
“บาลี กูคิดว่ากูเข้าใจอะไรบางอย่าง”
“แล้วมึงคิดยังไง”
“ไปตามทางที่เขาพาไป”
“ตามนั้นเพื่อน มันเป็นวิธีเดียว”
“แต่มีปัญหาอยู่เรื่องเดียวเหมือนกัน”
“อะไร”
“วันนี้กูชอบเขาที่หน้าตา ท่าทาง แต่ถ้าเกิดกูใกล้ชิดกับเขามากกว่านี้กูคงชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ จะทำยังไงดี”
“ชอบก็ชอบสิ แพทต้องการคนที่จริงใจกับเขา ไม่ใช่คนที่เห็นเขาเป็นของเล่น”
“ทั้งที่รู้ว่าเขาหลอกกูเนี่ยนะ”
“ก็ทั้งที่รู้ว่าโดนหลอกมึงยังชอบเขาอีกกูก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว”
“ห่า หมาลีมึงนะ”
“มึงนะอะไร มึงชอบเขา ดีกับเขา แล้วถ้าเวลาผ่านไปเขายังหลอกมึงคิดร้ายกับมึงได้อีก มึงจะเป็นไง”
“กูคง...เสียใจมาก”
“ห่า ยังไม่เท่าไหร่เลย ก็ทำเสียงเป็นไอ้มั่วอกหักซะแล้ว”
“ห่าเอ้ย ให้กูไปล่อซื้อยาบ้ายังง่ายซะกว่า”
“ไอ้มั่ว มึงเชื่อกู มีแต่มึงที่หยุดเขาได้ ไม่ใช่กู”

=======จบตอนที่ 12======

ผมมักจะไม่อ่านรีก่อนการแก้ไขครั้งสุดท้ายก่อนอัพ เพื่อไม่ให้เกิดอาการไขว้เขวก่อนนำเสนอ แต่เช้านี้มีเมลจากทีบอกว่า ป๋าต้องหายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติให้มั่นคง สวมเฮดการ์ดให้แน่นแล้วย้อนขึ้นไปอ่านรีของพี่จิ กับพี่NN แค่ 2 คนท้ายนี่ก็พอที่จะน็อคป๋าให้ล้มทั้งยืนได้แล้ว
บร๊ะเจ้า!! ขอโทษครับไหนว่าอ่านแล้วเดาไม่ได้ จับทางไม่ถูกไง ทีพี่ขอยืมคำมาใช้หน่อยนะ อ๊าซซซซซซซ!!
ขอยืนพิงเชือกให้กรรมการนับ 8 สักครู่ พบกันครั้งต่อไปวัน...วันไหนนะทีพี่ยังนึุกไม่ออก
โอ๋ๆ แต่ช้าแต่ ป๊ะป๋านายน้ำชาเสียศูนย์ซะแล้ว วันนี้จะกลับบ้านถูกไหมเนี่ย กลับช้าคนเฝ้าบ้านหายไม่รู้นะเออ กร๊ากกก
พบกันวันเสาร์ครับ

ไจฟ์ครับทีครับ
V
V
จิ้มๆ ซัม อรุณสวัสดิ์

[samsoon@doll]

^
^
^
อรุณสวาทจ้า

จิ้มๆ



มีตาพี่หมอกมานี่ก็ดีเนอะ คงจะต้องเป็นคนนี้หละที่จะเปลี่ยนแพทได้ 

  :beat:นังก้อย และยัยป้าประกาย

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
อ่านแล้วก็ยังคงคลุมเครือ
ถ้าเป็นหนังสือคงทิ้งทุกอย่าง
ขอเวลาอ่านให้จบก่อนนะงาน
ไม่งั้นใจไม่สงบอยากรู้ว่าเรื่องเป็นไง
เรื่องนี้ถ้าจบเมื่อไรคงได้ตั้งต้นอ่านอีกรอบแบบน็อนสต๊อปไม่มีคั่นโฆษณา

[@PurPle SuN@]

ตามลุ้นกันต่อไป

กลับมาใหม่ เมื่อกี้ลืมให้เป็ด

อ่านตอนนี้จบแล้วสถาปนาผู้กองหมอกเป็นพระเอก 55

ขอบคุณไจฟ์กับทีครับ

ปล.ยังคงมุ่งมั่นให้ป๋าจัดการเด็กกวนให้อยู่

[jeeu]

มาสมัครเป็นพี่เลี้ยงให้น้ำพี่ไจฟ์ค่ะ
นี่เป็นเรื่องแรกที่อ่านนิยาย ของพี่ไจฟ์กับน้องทีแล้ว
รู้สึกตัวเองว่าโง่จัง
ถึงอย่างนั้นก็อ่านมันทุกตอน
มีเรื่องที่อยากรู้เยอะมาก
โดยรวมแล้วสนุกค่ะ
ไม่ได้พูดเอาใจคนแต่งนะ
รู้สึกแบบนั้นจริงๆไม่งั้นคงไม่คลิ๊กเข้ามาอ่าน
น้องที กอดคืน ขอจุ๊บแก้มด้วยสองทีจร้า
(โอ้ย...พี่ไจฟ์~อย่ากระทืบหนู)

[THiiCHA]

ฮัลโหลวววววววววววววววววววววววว

คอส ชอบ พี่ บาลี

กิ๊กกิ้ววววว 

บวกหนึ่ง แทนคำอรุณสวัสดิ์ จ้ะ : )

[- คราส -]

  คอสมาแล้ว
เหมือนจะค่อยๆเฉลยบางอย่างแล้ว
รอติดตามเช่นเคย
 

ป.ล.  พึมพัม >> พึมพำ

[sukie_moo]

สรุปว่าคอสนี่แอบมองนายรักอ่านมานานแล้วสิเนี่ย

[malula]

ไอ๋หยา หนังสือเก่าที่บ้านเราจะมีวิญญาณเปล่าเนี่ย
คอสกะบาลีใจตรงกันแล้วสินะ
หวังว่าคุณตำรวจจะเป็นทางออกของแพท

[nongrak]

คอสแอบชอบบาลีเหรอ

[เกี๊ยวกุ้ง]

มารายงานตัวแล้วจร้า...
ที่หายไป ไม่ได้เลิกอ่านนะคะ
เพียงแต่หยุดไปพักผ่อนในสถานที่ที่อินเทอร์เน็ตเข้าไม่ถึงง่ะ

กลับมาอ่าน 3 ตอนรวด (ตอนที่ 10-12)
ได้เห็นความน่ารักของมะตูมด้วยอ่า ขนาดโดนปู่ว่ายังยิ้มตาเป็นเส้นโค้งได้อยู่อีก น่าร๊ากกกก
ส่วนตอน 12 คอสเซะซี่อ่า.....จิ้นไปไกลแล้วค่า....

เห็นทอล์กของไจฟ์แล้วอยากบอกว่า
ไม่ต้องเครียดนะคะ เขียนไปตามพล็อตที่วางไว้แต่แรกนั่นแหละค่ะ
เนื้อเรื่องมันจะได้ต่อเนื่องกัน
ส่วนตัวแล้วอ่านได้ทุกแนว ไม่ได้เฉพาะเจาะจงว่าต้องอ่านแนวเดียวกันเสมอ
ติดตามงานเขียนของทั้ง 2 มาตลอด และก็ชอบผลงานของทั้ง 2 คนมากๆ
เป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆ มาให้คนอ่านต่อไปนะคะ...

[vk_iupk]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกค่ะ
อ่านแล้ว น่าติดตามทุกตอนเลย
พอได้อ่านถึงตอนนี้ ตัวละครแต่ละตัวยังมีปมอยู่
ยังไม่คลี่คลาย ว่าตัวละครทำแบบนั้นเพราะอะไร
เพราะฉะนั้น เราได้แต่ รอ...และติดตามตอนต่อไป
รีบมาลงต่อนะค่ะ ลุ้นมาก
ป.ล. อย่าได้เครียดนะค่ะน้องไจฟ์ ทำให้ดีที่สุดก็พอ
ก็อย่างว่าหละค่ะ ต่างคนต่างความคิด แต่พี่ชอบเรื่องนี้นะ ชอบมาก ^   ^ 

[nokkie]

ให้กำลังใจพี่ไจฟ์กับน้องทีต่อไป ตามอ่านไปเรื่อยเหมือนดูหนังสืบสวนสอบสวนที่เรื่องทุกอย่างเฉลยคำตอบตอนเดียวตอนท้ายเลย

ขออย่างเดียวว่า ตอนจบแล้วจะมีตอนหวาน ๆ ของบาลีกับนายเอก (ยังคงไม่กล้าฟันธงว่าคือคอสหรือเป็นหนึ่ง) บ้างนะคะ   

[iforgive]

พัฒนะเป็นสามีของประกายที่แอบมีความสัมพันธ์กับแพท  ประกายเป็นแม่ของก้อย  เป็นหนึ่งคบกับก้อย  โดยที่คอสแอบชอบก้อย
ทุกคนเกี่ยวข้องกัน  และอาจเกี่ยวข้องกับหนังสือเก่าเล่มหนึ่งที่บาลีมีอยู่  อ่ะ  รอตอนต่อไป 

[MiSS-U]

แพทค่อนข้างสับสนในตัวเองมากเหมือนคน2บุคลิกเลย

หมากก็ยอมๆตามไปก่อนเถอะ แต่เผื่อใจด้วยท่าจะดี

คอสยั่วมากมายอ่ะ นึกภาพจิลนูนออกมาได้เลยน้า 

+1และเป็ด

ปล.คำว่า "พึมพำ" น่าจะสะกดแบบนี้นะคะ  ไม่ใช่ พึมพัม

[Yukisae]

ทั้งนายรักอ่าน ทั้งแพท ทั้งพี่หมอก รู้หมดว่าอีกฝ่ายคิดยังไง
อยากรู้จริงๆว่าหนังสือเล่มนั้นมันมีอะไรประกายถึงอยากได้ขนาดนั้น
ตอนนี้ตัวละครเริ่มแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาบ้างแล้ว ก็ต้องรอดูกันต่อไป
แล้วตกลง ไอ้โรคจิตมันฆ่าน้องมะตูมชั้นทำไมเนี่ยยยย เหอะๆๆ
+1+เป็ด+กอดค่ะ
น้งคอสสักค่ะ แต่ไม่แรงเท่า น้องคอสเจาะค่ะ กรีสสสสส O_o!!!!!

[tookujang]

ชอบคอสจังดูมีความลับน่าศึกษาค้นหา(น่าจิ้น )ไปพร้อมกันกับหนังสือเก่าหายากที่ต้องการเจ้าของตัวจริงมารับไป
เชียร์ผู้กองหมอกด้วยนะช่วยแพทให้ได้ล่ะ คอสจะได้ไม่อารมณ์เสียอีกเวลาแพทมาหาบาลีน่ะ
  +เป็ดจ้า

[jiki]

รู้สึกดีที่คุณไจฟ คุณทีพูดถึงค่ะ

ที่พูดถึงคอสไปน่ะ ไม่มีอะไรอื่นนอกจาก หนูจิกิอยากกดน้องคอสเองแหละ  หื่นได้่ที่ หื่นเอาโล่เลย คือแบบว่า มันสเป็ก ค่ะ สเป็กเลย ยิ่งมาแต่งเนื้อแต่งตัวอย่างนี้ สาววายสายรับก็อยากรุกเองแล้วล่ะ อยากกดคอส

ชอบทั้งเจาะ ทั้งสักน่ะแหละ. แต่ตัวเราเองอยู่ในข้อบังคับที่ห้ามทำค่ะ ดังนั้น น้องเคะตัวบางๆแสบๆมักจะตกเป็นเหยื่อการจิ้นเราเสมอเลย สาวกรุ๊ปโอเก็บกดก็เงี้ยะ ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก มากมาย

ว่ากันด้วยเรื่องตอนนี้ ฉากบาลีลูบหัวคอสในแท็กซี่เนี่ยน่ารักนะ คิดภาพได้เป็นฉากๆเลย แต่บาบีพาคอสไปรับหนังสือเนี่ย. คอสจะไม่ยิ่งกลัวชั้นสองมากกว่าเดิมเหรอ

แล้วหมอกน่ะ. ผ่านคืนนี้ไปคงหลงแพทมากกว่าเดิม(ถ้าพี่พัฒไม่มาขวางจนสำเร็จนะ)
แต่แพทน่ะ หัวใจไม้เลื้อยจะไปพันผูกกับหมอกให้เจ็บปวดเวลากระชากเถาไม้เลื้อยออกมาไม๊... ไม่สิ เจ็บแน่ๆ เจ็บน้ำตานองแน่ๆ แพทเอ๊ย~

[Gokusan]

อ่ะ สารภาพ...เริ่มแอบชอบผู้กองอ่ะ
คนอาไร้...แสนดีขนาดดดด ^^"

เอิ่ม...น้องคอสก็แอบมองพี่บาลีมานานแล้วนี่นา
มิน่า...ยอมตามมาทำงานด้วยง่ายมาก หุหุ
แต่ก็...นะ ต่างคนต่างคิดว่ามีคนในใจ
เมื่อไหร่จะรู้กันซักทีหนอ << เมื่อใกล้จะได้กันสินะ กร๊ากกกก ><"

หวังว่าผู้กองจะใช้ความดีช่วยแพทให้หลุดจากวังวนได้
และหวังว่าน้องจะเข้าใจบาลีว่ามีความสามารถพิเศษอะไร ^^V

[natalee22]

ดีใจที่รู้ว่าแพทมีความรู้สึกดีๆกับผู้กองหมอกมากขึ้น

และคอสก็ค่อยๆทำความคุ้นเคยกับงานของนายรักอ่านมากขึ้นๆ จนอาจจะชินได้ในซักวัน

อ่านไปอ่านมาก็สงสารแพทอยู่นะเนี่ย

[choijiin]

ผู้กองหมอกวันนี้พระเอกเกินหน้านายรักอ่านมาก
 
อ่านแล้วยิ่งสงสารแพทมากขึ้นยังไงก็ไม่รู้
แต่อีกใจก็แอบเคืองที่ไปพาลน้องคอสแรงๆ
เฮ่อออออออออ
 
เป็นกำลังใจให้คู่หูคนเขียนเหมือนเดิมค่ะ

ปลล.คราวก่อนคนอ่านไม่ได้เป็ดเลย กระซิกๆ
 

[MyTeaMeJive]

ูู^
^
ขอโทษครับ
บางครั้งกดแล้ว แต่มันไม่ติดก็เลื่อนไปกดบวกคนอื่นก่อนแล้ววนกลับมากดใหม่น่ะครับ
บวกให้แล้วครับ
โอ๋ๆๆ อย่าร้องน๊า

ทีครับ

[love2y]

หืออ คอสแอบมองบาลีมานานแล้ว มองแบบสนใจแต่ไม่ได้ชอบ จนมาใกล้ชิดกันถึงเริ่มหวั่นไหวซินะ

แต่ไม่หวั่นไหวเลยก็แปลกล่ะ บาลีทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบซะขนาดนั้น -*-

ว่าแต่....ผู้กองอย่าเพิ่งหลงแพทนะ เดี๋ยวเสียงาน เสร็จงานแล้วค่อยหลง >_<

[@BUA@]

เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าคอสต้องเคยแอบมองพี่บาลีอยู่บ้างแหละ
เพราะตามมาที่ร้านได้ถูก และตอนพี่ชวนมาทำงานที่ร้านก็ดูจะตกลงง่ายๆ

ส่วนแพท ตอนนี้เริ่มรู้สึกดีด้วยขึ้นมา 2%   

[hobazaki]

อ่านไปอ่านมารู้สึกว่าสงสารแพทมากขึ้นซะงั้น จะว่าไปก็โดนหลอกใช้ให้ทำ แถมยังโดนพัฒนะบังคืบขืนใจอีก เฮ้ออ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

อ๊ากกกกกกกก
พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง
ขอบคุณไจฟ์กับทีนะครับ
แม้จะยังงงๆ อยู่บ้าง
แต่ถ้าอ่านจนจบแล้วคงจะไม่งงนะครับ อิอิ

[Rhythm]

ชอบคู่เเพทกับผู้กองอะ

รออ่านนะคะ

[POPEA]

ปมเยอะจริงๆ เรื่องนี้
ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้อ่ะ!

[tuek]

ติดตามกันต่อไป
หมอกเอาชนะใจแพทให้ได้นะ
+ 1 นะคะ