หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[nolirin]

อกหักเป็นนิรันดร์... o22อันนี้อ่านแล้วเศร้าแทนเลย
แล้วแพทก็หันมาล่อลวงผู้กองมั่ว เอ๊ย..ผู้กองหมอก แต่ขอให้ผู้กองหยุดแพทได้อย่างที่พี่หมาลีบอก
รออ่านต่อไปว่าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ทั้งหลายเค้ามีความหลังอะไรกันรึป่าว

[nn~~NN]

เค้ามาแล้ว
ก่อนอื่นต้องขอโทษไจฟ์ทีด้วย  เมนต์แรงไปเหรอคะ ไม่ได้มีเจตนาให้รู้สึกโดนน๊อคหรืออยากทำร้ายเลยนะ....
เค้าเชื่อว่ามันมีที่มาที่ไปแหละ แล้วก็จะติดตามต่อไปด้วย  เป็นแฟนคลับติดหนึบออกขนาดนี้   

แอบเซอรไพรส์เล็กๆที่รู้ว่าคอสแอบมองพี่บาลีมาตลอดนะ
แต่เป็นเราเราก็ต้องทำใจแบบคอสแหละ เล่นแอบมาหื่นใส่เรา แต่ก็มีเมียแล้ว...ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยแลเราอีกตะหาก...จะไหวม๊ายยยย
(จะมีวันไหนที่ไม่แขวะบาลีไม๊..ไม่มี  ^^”  )

ส่วนพี่ผู้กอง ยอมรับความรู้สึกตัวเองดีมาก เยี่ยมค่ะ เดี๋ยวจะเชียร์เป็นพระเอกแทนนะคะ  ฮ่าๆๆ

ปล. PM ด้วยนะคะ

[from_mars]

ตามมาตอนดึก วันนี้เพลีย(จิต)มากมาย ได้มาทักทายก็ดึกแล้ว
เด็กๆ ดูมีเรื่องราวคืบหน้านะ แพท...จะยังไง พี่หมอกดูหลงไหลซะขนาดนั้นอ่ะ
แล้ว...พ่อพระเอกของเรา มีคนอ่านจับทางได้แล้วเหรอ ฮา...
รออ่านต่อไปจ๊ะ บวกเหมือนเดิม

[เพื่อนบ้าน]

โอ๊ะโอ !! เห็นทำท่าปั้นปึ่งใส่หมาลี ไหงกลายเป็นแอบมองเค้ามานานแล้วไปได้ล่ะ
อ่านไปอ่านมาแล้วอยากเอาหัวซุกหมอนนนน ไอ้ที่ว่าน่าจะใช่ก็ดันไม่ใช่ ไอ้ที่ไม่คิดก็ดันใช่
ตามอ่านไปเงียบๆดีกว่า แล้วพอตอนสุดท้ายเราค่อยร้อง อ๋อ !! แล้วหัวเราะดังๆๆ ฮ่ะ ๆๆ

[นอนกินแรง]

เนื้อเรื่องชวนค้นหา ติดตามสุดๆ อ๊าก 

[river]

หมอกกับแพทจะก้าวหน้าไปอีกหน่อยล่ะ

คอสเห็นบาลีแสดง....แล้วยังไม่กลัว กลับรับได้ นี่ล่ะคู่แท้บาลี

[entirom]

โอโย่โย้


คอสแอบมองบาลีมานานแล้วสิเนี้ย


อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 13

เกือบ 2 ทุ่มแล้ว ลูกค้าคนสุดท้ายเข้ามาดูหนังสือในร้านเหมือนมาอ่านหนังสือฆ่าเวลารอแฟนแล้วก็กลับออกไป
แต่นั่นมันเมื่อสักครึ่งชั่วโมงก่อน
ปกติเวลาประมาณนี้คือเวลาที่นายรักอ่านเขาจะออกไปกินข้าว แล้วกลับมาปิดร้าน
แต่วันนี้อย่าว่าแต่กินข้าวเลย ลงมาดื่มน้ำสักนิดก็ยังไม่ลงมา จมหายไปในช่องลึกลับที่ซ่อมหนังสือของเขาน่ะแหละ
ว่าที่จริงถึงจะกลัวชั้นลอยนั่นโดยไม่มีเหตุผล แต่เมื่อนั่งอยู่ที่หลังเคาน์เตอร์ตรงนี้แล้วมองขึ้นไป ก็ไม่เห็นว่าจะน่ากลัวตรงไหน
ที่ผ่านมาก็ทำหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถูไปเรื่อย บาลีไม่เคยประกาศพื้นที่หวงห้ามเลยสักครั้ง พอปิดล็อกร้าน เอาเก้าอี้ตัวเล็กด้านในมาวางพาดเท้า จะอ่านหนังสือสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนาที่บาลีอ่านค้างไว้ มีแผ่นกระดาษสีขาวพับครึ่งโผล่ออกมา
คอสทำท่าเหมือนแอบมอง แล้วหันไปมองที่ชั้นลอย
เปิดหนังสือหยิบกระดาษสีขาวออกมาคลี่ดู
คอสถอนหายใจหนักๆ แล้วพับกระดาษสอดไว้ที่เดิม
10 นาทีแรกตัวหนังสือได้แต่วิ่งผ่านสายตา แล้วก็ยังคงเป็นอย่างนั้นต่อไป

“......เฮ้ย เด็กหลับแล้ว.....” ปู่เดินมาเรียกคนที่ซ่อมหนังสือจนลืมเวลา
บาลีเงยหน้าขึ้นมามองปู่ เพิ่งรู้สึกถึงอาการปวดหลัง ปวดไหล่ เมื่อยตา
“กี่โมงแล้วเนี่ย”
“....จะห้าทุ่มแล้ว....” ชายชราผมสีดำในชุดเสื้อขาวกางเกงสีน้ำตาลตอบขณะที่เดินไปริมราวระเบียงมองลงมา  “...เด็กดี...”
บาลียิ้มเห็นด้วยกับคำชมของปู่ แล้วหันมาส่งยิ้มกับเป็นหนึ่งที่ให้กำลังใจ แต่พอจะซ่อมหนังสือต่อ ปู่ก็เตือนอีกครั้ง
“....ไปบอกให้เขากลับบ้านสิ หรือไม่ก็ให้ไปนอนที่ห้องข้างบน ให้มานอนอยู่อย่างนี้เสียสุขภาพหมด....”
แต่เพียงแค่ฝีเท้าลงบันไดของบาลี คอสก็ลืมตาตื่น
“พี่เสร็จแล้วหรือฮะ”
“ยังหรอก หนังสือเสียหายเยอะ ต้องซ่อมทีละหน้า”
คอสพยักหน้าปิดหนังสือเรียน
“พรุ่งนี้มาร้านหรือเปล่า”
“มาฮะ”
“เออ งั้นขึ้นไปนอนข้างบนไป”
“ไม่เป็นไรฮะ ยังพอมีรถเมล์ ผมกลับหอก็ได้”
แต่บาลีเปิดประตูร้าน เลี้ยวขวาเปิดประตูสีน้ำตาลเข้มหันมาทำตาดุ อีกคนได้แต่ทำปากขมุบขมิบเดินตามขึ้นไปข้างบน พอถึงชั้น 2 คอสก็ชี้ไปที่โซฟาหน้าโทรทัศน์
“ผมนอนนั่นก็ได้”
“ไปนอนในห้องนอน เพราะคืนนี้พี่คงไม่ได้นอน”
คอสส่ายหน้า “ไม่อ่ะ เดี๋ยวเช้าแฟนพี่มาเจอเข้า ผมซวย”
“คอส” บาลีทำหน้าเหนื่อย “อย่าเยอะ ขึ้นไปนอนเดี๋ยวนี้”
ไอ้หนุ่มนักศึกษาหน้าหวาน ทำหน้างอหงิก “เหอะ สั่งตลอด ดุตลอด”
“.......เออ ใช่ ทีกับคนไม่ดีละ ดีกับเขาจัง ทีคนอื่นละดุจริง ดุจัง.....”
เสียงของปู่ดังมาจากกรอบหน้าต่างแล้วหายไปทันทีที่บาลีหันมา
“คอส” บาลีเรียกคนที่ทำท่าจะวางกระเป๋าไว้ตรงโซฟา
“ฮะ มาแล้วๆ วิ่งตามมา ประหนึ่งพุดเดิ้ลตัวน้อยๆ”
บาลีส่ายหน้า กวนประสาทขนาดนี้ ดื้อขนาดนี้มันไม่ใช่พุดเดิ้ลแล้ว
เจ้าของร้านนายรักอ่านแค่เปิดประตูห้องนอน ให้คอสเดินผ่านเข้าไปในห้อง
กลิ่นหอมอ่อนๆ พัดผ่านปลายจมูก เหมือนดึงรั้งหัวใจให้ลอยตามไปด้วย จนเมื่อคอสหันมาหาถึงได้ชี้บอกให้ไปอาบน้ำนอน
บาลีต้องเตือนตัวเองให้ประหยัดลมหายใจ อย่าได้ใช้วิธีตั้งสติด้วยการหายใจเข้าลึกๆ อีก เพราะมีแต่จะทำให้ขาดสติ
พอปิดประตูห้อง บาลีถึงได้หายใจยาว กลับลงไปทำงานต่อ จนกระทั่งเช้ามืดถึงได้กลับขึ้นมาที่ห้องนอน 
หนุ่มคอสนอนอยู่ที่พื้นห้อง ใส่เพียงกางเกงยีน รอยสักตามตัวที่พ้นผ้าห่มชวนให้อยากรู้ว่ารอยสักส่วนอื่นๆมีลวดลายแบบไหน
เวลาอยู่แบบนี้ ก็ยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆ แบบนั้นอยู่ เพียงแต่รอยสักนี่แหละที่สามารถหยุดยั้งเอาไว้ได้
ไม่มีอะไรมาก มันอาจทำให้ความชั่วร้ายใดๆ ไม่สามารถทำอันตรายคอส แต่สำหรับบาลี มันคือจุดเบี่ยงเบนความสนใจออกไปจากกลิ่นหอมที่ชวนให้ลุ่มหลง
เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่า บาลีพยายามฝึกความอดทนอดกลั้นกับไอ้กลิ่นหอมที่มันติดผิวกายของคอสมากขนาดไหน
แต่ว่าต้องทำให้ได้ ก็บอกแล้วว่านายบาลีไม่ชอบอยู่ภายใต้อำนาจของใคร!
บาลียืนมองยิ้มๆ แล้วหันไปหาเป็นหนึ่งที่ยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆ
“ออกนอกหน้ามากเป็นหนึ่ง”
เป็นหนึ่งพยักหน้า ยิ้มกว้างจนบาลีเผลอยกมือจะบีบจมูกแต่สัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า
ยิ้มที่มีให้กันค่อยคลายเป็นยิ้มเศร้า

แพทเลี้ยวรถผ่านรั้วสูง ประกายท่าทางร้อนใจรีบเดินออกมาจากบ้าน ตรงดิ่งมาที่โรงรถ เรียกให้ไปคุยที่ศาลาในสวน โบกมือไล่คนรับใช้ที่จะนำน้ำดื่มมาให้
"ว่าไง"
"ตู้หนังสือนั่นติดผนึกกระจก"
"ยังไง" ประกายนึกไม่ออก "ผนึกกระจกยังไง"
แพทอธิบายโดยการใช้นิ้วมือขีดลงบนโต๊ะ "ตู้หนังสือสูงติดผนัง ข้างในมีหนังสือเต็มทั้งตู้ แต่ว่าตู้นี้ติดกระจกหนา มันไม่มีบานเลื่อน ไม่ใช่บานผลัก และไม่มีกุญแจ มันเหมือนนายรักอ่านเอาหนังสือใส่ตู้แล้วถึงได้ปิดกระจกทับ เหมือนเวลาที่เราอัดกรอบพระ เคลือบรูปแบบนั้น"
"มันจะเป็นไปได้ยังไง แล้วเวลาที่มันได้หนังสือใหม่มา หรือมีคนมาเอาหนังสือไปมันทำยังไง"
ประกายพูดเสียงแข็ง ขณะที่แพทอธิบายเรื่อยๆ "ผมเคยไปทันตอนที่มีคนมาเอาหนังสืออยู่ครั้ง แต่ไม่เห็นตอนที่เขาเอาหนังสือออกมาจากตู้ เพราะมีคนมาขัดขวาง"
"ไปทันจริงเหรอ ไม่ใช่ว่ามัวแต่ไปแรดอ่อยผู้ชายแล้วมาโกหกไปวันๆ" ก้อยพูดแทรกขณะที่เดินเข้ามาหาพี่สาว
"พูดอะไรน่ะก้อย" ประกายหันมาพูดกับน้องสาว คนที่มองแพทด้วยสายตาเหยียดหยาม
"มันเข้าไปที่ร้านนั่นจริงๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะหนูเห็นมันไปเที่ยวกับผู้ชาย"
"แพท"
แพทยกยิ้มที่มุมปาก นึกดีใจที่ก้อยเพิ่งพูดเรื่องนี้ หลังจากที่เขารายงานเรื่องหนังสือที่ประกายต้องการ
"ผมทำงานตามที่คุณประกายต้องการ แต่ผมก็มีชีวิตส่วนตัวของผมเหมือนกัน"
ก้อยกระแทกเสียงในลำคอ ทำให้ประกายรีบยกมือ
"เออ แกจะไปเที่ยวไปอ่อยผู้ชายที่ไหนก็เรื่องของแก แต่ถ้าแกช้า ฉันอาจเปลี่ยนใจ" ประกายพูดอย่างเป็นต่อ
แพทปิดปากสนิท ประกายพูดต่ออีกไม่กี่คำก็ไล่ให้แพทกลับไป ส่วน 2 พี่น้องเดินเข้าบ้านพบกับพัฒนะที่ออกมาจากห้องทำงาน "แพทกลับไปแล้วหรือ"
"ค่ะ"
พัฒนะขมวดคิ้ว "ทำไมกลับไปเร็วนัก"
"ก็คุยธุระกันเสร็จแล้ว" ประกายพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ก้อยที่ไม่เคยชอบแพทพูดเสริม
"มันมีนัดไปเที่ยวอีกละมั้ง พี่ประกายเห็นรอยที่คอมันมั้ย"
"เห็น"
พัฒนะหันมาหาก้อยในทันที "รอยที่คอ"
"ใช่ คิสมาร์กไงที่คอมันน่ะ หนูถึงบอกว่า มันไม่ได้อยากทำงานให้คุณพี่สักเท่าไหร่"

แพทขับรถออกมาจากบ้านหลังใหญ่ยังไม่ทันจะกลับไปถึงคอนโดฯของตัวเอง พัฒนะก็โทรเข้ามาหา แต่แพทไม่รับสาย แต่สายที่โทรหาถัดมาทำให้เลิกคิ้วสูงแล้วกดรับ
“ครับ”
“ยังไม่ถึงห้องอีกหรือครับ” ผู้กองหมอกโทรมาเช็ก
“ยังครับ ผมมาธุระอีกที่หนึ่งก่อน” แพทเลี้ยวรถเข้าปั๊มน้ำมัน จอดซุ่มด้านในมองดูรถหลายคันที่แล่นผ่านไป
“ผู้กองมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่หรอกครับ เมื่อเช้าตื่นมาไม่เห็นคุณแล้ว แล้วตอนนี้ผมออกมาที่ สน.”
“แล้ว.....”
“แล้ว เอ่อ คือ ผม ก็ แค่”
แพทยิ้มให้กับโทรศัพท์ แล้วขมวดคิ้วมองรถคันใหญ่สีเข้มที่ผ่านไป
“ผู้กองอยู่ สน. งั้นเดี๋ยวผมไปหา กินข้าวกันดีมั้ย”
“ครับ มาถึงโทรหาผมนะครับ ผมจะได้ออกไปรับ”
“ครับ”

พัฒนะร้อนใจจนแทบอยู่ไม่ติด ขับรถออกจากบ้านตรงไปที่คอนโดฯของแพท แต่เมื่อไม่พบ ก็ตรงต่อไปที่ร้านนายรักอ่าน
พอจอดรถได้ก็ต้องบอกกับตัวเองให้ใจเย็น ก่อนที่จะเดินมาที่ร้านนายรักอ่าน
เมื่อเปิดประตูร้านเข้ามา พนักงานในร้านที่สวมผ้ากันเปื้อนสีดำหันมายิ้มแย้มทักทาย
พัฒนะหยุดยืนนิ่ง หัวใจเต้นแรง มือเย็นเฉียบ
...มะตูม....
คอสได้แต่ยืนมองลูกค้าคนที่หันหลังเดินออกไปจากร้านในทันทีที่เห็นหน้า

ข้ามวันพัฒนะยังคงตามหาแพทไม่เจอ และแพทยังไม่ยอมรับสาย ส่งข้อความไปหาก็ไม่ตอบกลับ แต่ขณะเดียวกันภาพของเด็กหนุ่มในร้านนายรักอ่านคนนั้นกลับทำให้รู้สึกไม่สบายใจ
มันไม่สบายใจ ร้อนรน อยากให้แน่ใจมากกว่านี้
ความกังวล ความกลัวทำให้พัฒนะกลับมาวนเวียนอยู่ใกล้ร้านนายรักอ่านอีกครั้ง
เมื่อมองดูให้ดี หนุ่มคนนี้ไม่ใช่มะตูม หนุ่มคนนี้ผมยาวมัดรวบ ส่วนมะตูมผมสั้น ยิ่งรอยสักที่แขนนั่น
พัฒนะหัวใจเต้นแรง เลือดลมสูบฉีด ดวงตาวาว เหลียวมองหาสถานที่ดักรอ และซุ่มมองจากด้านนอก

“.........วันนี้แกไม่ควรให้เด็กนี่กลับบ้าน........” ปู่บอกขรึมๆ ดวงตามองออกไปนอกร้าน
บาลีหันไปมองตามสายตาของปู่ เห็นพัฒนะนั่งอยู่ที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม
“คอส”
“ฮะ” คอสขานรับ เงยหน้าจากหนังสือเรียน
“พรุ่งนี้สอบใช่มั้ย”
“ฮื่อ”
“งั้น คืนนี้จะไปส่ง แล้วมาอีกทีตอนวันสอบเสร็จ”
คอสกะพริบตามอง เหมือนกับปู่ที่หันมามองไม่เข้าใจ มีเพียงเป็นหนึ่งที่ส่งยิ้มอ่อนๆมาให้
บาลีหยิบโทรศัพท์กดเบอร์เพื่อน “มึงอยู่กับแพทหรือเปล่า....เออ มาร้านกูหน่อยทั้งคู่แหละ”
คอสย่นจมูกใส่ แล้วก้มลงอ่านหนังสือต่อ
“ทำอะไรของเขานะ” คอสบ่นพึมพำ
“.......นั่นสิ....พ่อคนแผนมาก.......”
“ไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่เฉยๆ เขาก็มากันเอง” บาลีทำเหมือนตอบคอสกับปู่ แต่ที่จริงกำลังตอบเป็นหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
ดวงตาคู่สวยมีแววหวาดกลัว ถ้าไม่ติดที่คำสั่งของบาลีว่าให้อยู่ใกล้ เป็นหนึ่งคงหายวับไปแล้ว
ตกบ่ายผู้กองหมอกกับแพทถึงได้มาที่ร้าน
แพทเห็นรถคันใหญ่คันนั้น มือก็เย็นเฉียบ บอกตัวเองว่าต้องกล้าให้มากกว่านี้
พัฒนะอยู่ร้านฝั่งตรงข้าม เห็นแพทเดินคู่มากับนายตำรวจคนนั้นก็แทบจะถลาออกไปหา
...ที่แท้ มันไปอยู่กับไอ้ตำรวจคนนั้น! คนที่มันเคยพาไปที่บริษัท เลวมาก! แพทคือคนของกู ของกูคนเดียว!..
พัฒนะกำมือแน่น ที่ผ่านมาแพทอาจไม่ได้เต็มใจ แต่แพทก็เป็นเด็กดีของเขาเสมอมา

จนเมื่อเข้ามาในร้าน แพทถึงได้หันออกไปมองด้านนอก เห็นพัฒนะในร้านอาหารด้านนอกกำลังมองมาทางนี้ ทำให้ต้องก้มหน้า
“คนนั้นหรือเปล่า” บาลีถามแพทด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
หนุ่มออฟฟิศหน้าสวยยังคงก้มหน้า
“เขามาดักรอแพทหรือเปล่า”
คำพูดของบาลี ทำให้ผู้กองหมอกเดินไปที่ประตู มองผ่านออกไป แล้วหันกลับมาหาแพท
ไม่มีใครถามคำถาม
คอสเหลียวมองซ้ายขวา ในเมื่อไม่มีลูกค้าในร้าน และเรื่องที่กำลังจะคุยกันตอนนี้ มีแนวโน้มว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว และเครียดมาก ก็เลยขยับตัวจะลุกหนี แต่บาลีเรียกไว้
“อยู่ตรงนี้แหละ จะได้รู้และช่วยกัน”
คอสพยักหน้ารับทราบ
ผู้กองดึงให้แพทออกมาห่างจากประตู ไปอยู่ในมุมลับตาที่ร้านค้ามองไม่เห็น

พัฒนะแทบจะชะเง้อมอง ที่นั่งเฝ้ามาเกือบ 2 ชั่วโมง จะเห็นบาลีอยู่ที่หลังเคาน์เตอร์ กับเห็นคอสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างแผงขายสร้อย ไม่ค่อยชัดเจนสักเท่าไหร่ กระทั่งเห็นแพทกับตำรวจคนที่แพทเคยพามาที่ทำงาน เดินเข้าไปที่ร้าน จากนั้นนายตำรวจก็เดินมาที่ประตูแล้วเข้าไปด้านในของร้าน
หรือพวกมันกำลังวางแผนอะไรกัน

ท่ามกลางสายตาที่มองมา แพทนึกถึงคำแก้ตัวมากมายที่เตรียมไว้ไม่ออก สิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่ในสมองก็คือ บอกความจริงไปซะ ถึงมันจะแค่เศษ 1 ส่วนร้อย ก็ไม่ควรที่จะเล่าเรื่องอะไรที่มันไม่เป็นความจริง

“ผู้ชายที่อยู่ข้างนอกนั่นคือคุณพัฒนะ พ่อแม่ของเขาเก็บผมมาเลี้ยง ส่วนเมียเขาคือคุณประกาย เขาอยากได้หนังสือของพี่บาลี ถ้าผมเอาไปให้ได้ เขาจะยกคอนโดฯ กับเงินให้ แล้วผมจะเป็นอิสระไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก"

บาลีส่ายหน้า “พัฒนะเคยมาที่นี่หลายครั้ง แต่ไม่มีหนังสือของเขา”
“ครับ พวกเขาถึงได้ส่งผมมาเพราะ....พี่บาลีชอบ...ผู้ชาย”
ปู่หัวเราะเสียงคึคึที่มีเพียงผู้กองหมอกอีกคนที่ได้ยิน ถึงตอนนี้ บาลีถึงได้รู้ตัวว่า เป็นหนึ่งไปยืนอยู่ข้างหลังปู่
แพทเงยหน้าขึ้นมามอง แววตาเต็มไปด้วยความเสียใจ
“ผมขอโทษพี่บาลี ผมเสียใจ ผมไม่ได้อยากจะโกหกพี่”
บาลีแค่ยักไหล่  แพทไม่ได้โกหก แล้วทุกคนก็รู้ว่าแพทต้องการอะไร เพียงแต่ไม่รู้ว่าเล่มไหนเท่านั้น
“แพทพาคุณประกายมาหาผม ภายในสัปดาห์หน้า”
“อย่าบอกนะว่ามึงจะให้หนังสือที่เขาอยากได้” ผู้กองท้วง
“ถ้าหนังสือเป็นของเขา เขาก็ได้ไป ถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่ได้”
แพทเงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นลอย
ผู้กองมองตาม “ต้องได้หนังสือนั่น ถึงจะได้เป็นอิสระหรือ”
“ครับ” แพทกลืนคำอธิบายทั้งหมดลงคอ
ผู้กองหมอกใบหน้าแดงจัด ขณะที่กำมือปิดปากกันเสียงกระแอม
“ไม่ต้องเอาคอนโดฯ นั่นก็ได้ แพทแค่เก็บของไปอยู่กับผม แล้วก็หนีงาน ไม่ไปทำงานอีก เขาก็ไม่ยุ่งกับแพทแล้ว”
แพทหันมาหาผู้กองอ้าปากค้าง “มัน..คงไม่ง่ายอย่างนั้น”
“ไม่มีอะไรยาก ผมซ่อนแอบพยานจากพวกคนร้ายมาตั้งมาก จะซ่อน..คุณอีกสักคนมันจะเท่าไหร่กันเชียว”
แพทหันซ้ายหันขวารู้สึกเกรงใจบาลีกับคอสที่นั่งมองอยู่ โดยเฉพาะหนุ่มคอสที่นั่งมองตาแป๋วอยู่นั่น ก็เลยดึงข้อมือนายตำรวจมาคุยที่หน้าห้องพักหลังร้าน
“ผู้กอง คือ เรื่องที่คุณประกายเขาใช้ให้ผมขโมยของพี่บาลี แลกกับบ้านกับเงินเนี่ย มันยังไม่ได้เกิดขึ้นนะครับ”
“ก็พยายามแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ก็...ใช่” พยายามหลายหนโดนคอสจับได้ทุกหน
“งั้น ถือเสียว่าผมอยากช่วย”
“ที่จริงผมก็เคยคิดนะ เรื่องที่ว่าจะหนีหายจากเขาไปเสียดื้อๆ แบบนั้นน่ะ หนีไปอยู่หอพักที่ไหนสักที่ หางานใหม่ทำ แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะลงมือทำจริงๆ สักครั้ง อย่างน้อยเขาก็เก็บผมมาเลี้ยง”
“ถ้าลำบากใจที่จะไปอยู่แฟล็ตผม งั้นผมไปเช่าหอพักให้อยู่มั้ยล่ะ”
“เช่าหรือ”
“ครับ”
“แล้วผมต้องไปยื่นหนังสือลาออกก่อนมั้ย”
ผู้กองมองหน้าแพทงงๆ แล้วมองเลยไปที่ปู่ ที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้อยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรด ขณะที่แพทลูบท้ายทอยเก้อๆ
“คือผมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร เวลาที่ผมอยู่ในร้านนี้แล้วบางทีผมจะนึกอะไรไม่ค่อยออก มันวกวนเหมือนเดินอยู่ในเขาวงกตยังไงไม่รู้”

========จบตอนที่ 13========
1 ขอบคุณที่ไว้ใจและติดตามเรื่องที่เราเขียนมาจนถึงตอนนี้ และหวังว่าจะได้รับฟังความเห็น และคำแนะนำจากคุณต่อไป
2 เรื่องการแสดงความคิดเห็นว่าชอบหรือไม่ชอบ ถึงจะทำให้ผมอึ้งไปบ้าง แต่ผมยังคงรู้สึกขอบคุณที่บอกกันอย่างตรงไปตรงมา ขอบคุณจริงๆ ไม่มีความหมายอื่นใด (ไม่ต้องตีความที่ซ่อนอยู่นะครับ) ก็อย่างที่เราบอกคุณทุกครั้งว่าเรายังไม่เก่ง
3 ผมชอบอ่านเรื่องในเน็ตที่อ่านไปหัวเราะไป เพราะคิดว่าอยากพักมากกว่ามาเครียดเมื่อเปิดเน็ต  และชอบอ่านหนังสือแบบไหนก็ได้ เพราะสามารถอ่านไปได้เรื่อยๆ ไม่เก็บเรื่องเครียดไว้นานๆ เช่นกัน ส่วนเรื่องเครียดเรื่องนี้จะอยู่กับคุณไม่นาน เพราะมันจะจบในเวลาไม่เกิน 40 ตอนแล้วเราลงวันเว้นวันแบบนี้ จึงยังคงหวังว่ามันจะไม่รบกวนพื้นที่ความสุขของคุณมากนัก
4 หากที่บ้านคุณหนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะครับ แต่หากน้ำที่บ้านยังคงไม่ลดลงก็ขอให้ระมัดระวังเช่นกัน ทั้งโรคภัยและอันตรายมากมาย ผมขอบอกว่าผมเข้าใจความรู้สึกของคุณเวลาที่เห็นคลีนนิ่งเดย์ที่อื่น แล้วต้องรอว่าเมื่อไหร่เราจะพ้นจากสภาพนี้ไปสักที
5 พบกันวันจันทร์ครับ

ไจฟ์ครับ
 

[PEENAT1972]

ชอบสิคะถึงได้ตามอ่าน รอมาตั้งนานแล้วก็ได้อ่านสมใจ
ปมกำลังค่อยๆคลี่คลาย สนุกดีค่ะ

[tuek]

แพทหนีไปอยู่กับหมอกเลย
ให้ไอ้พัฒนะมันหาตัวไม่เจอให้มันบ้าไปเลย
เป็นหนึ่งต้องเป็นญาติกับไอ้พัฒนะแน่ๆเลย
+ 1 นะคะ

[jeeu]

ในที่สุดแพทก็ยอมพูดซะที
เรื่องค่อยๆคลี่คลายออกแล้ว
ผู้กองหมอกช่วยแพทจากครอบครัวประหลาดนี่ด้วยนะ
สนุกดีค่ะรอตอนต่อไปนะคะ
ปล.
ที่บ้าน18องศาล่ะ
หนาวกะลังดีเร้ยยยย

[nn~~NN]

ดีใจอ่ะ  แพทยอมพูดแล้ว
ถึงยังไม่ครบทุกเรื่องมันก็ต้องเป็นนิมิตหมายที่ดี
เพราะงั้น  จุดนี้เค้ายกให้พี่หมอกเป็นพระเอกไปแล้วนะ...   แกดีเกิ๊นอ่ะค่ะ 

พัฒนะนี่ตัวแปรหลักของเรื่องแหงมเลย
รู้จักมะตูมด้วย แถมยังมาสะดุดในความเหมือนของคอสกับมะตูมอีก  เฮียแกเป็นฆาตรกรโรคจิตเองไรงี้เลยไม๊ 

ประเด็นน้ำหอม รอยสัก หนังสือ ก็ยังลุ้น
อ่านไปคิดไป  นี่ชักจะคิดเยอะกว่าตอนทำงานอีกนะเนี่ย  55555   

[@PurPle SuN@]

ทนไมได้ อ่านแล้วขอแวะมาขำประโยคนี้ก่อน

“ฮะ มาแล้วๆ วิ่งตามมา ประหนึ่งพุดเดิ้ลตัวน้อยๆ”

นี่มันไอ้เด็กตัวกวนชัดๆนิ กร๊ากกกก. 

มาต่อหลังอ่านจบ  เริ่มคิดว่าที่มะตูมโดนเก็บ หรือนักศึกษาโดนฆ่าเนี่ย  มีส่วนเกี่ยวข้องกะอีตาพัฒนะแน่ๆ. ติดตามต่อไป

[puppyluv]

เป็นตอนที่อ่านแล้วอดอมยิ้มกับแพทและผู้กองไม่ได้
ปู่ก็นะ บอกหลานแผนสูงหนักมือเข้าไว้
คนอ่านขาดใจตายหลายรอบแล่ว
กดบวกปล่อยเป็ด

[CarToonMiZa]

ตอนนี้ชอบแพทจัง
+1จ๊า

[malula]

พี่หมอกอาสาเป็นพระเอกช่วยนางเอกเลยนะ
นายพัฒนะจะเป็นผู้ร้ายหลายคดีหรือเปล่าหว่า

[MiSS-U]

  ชอบเรื่องนี้นะคะและตามอ่านตลอดๆ  ลุ้นดี  ฮุๆๆ

มะตูม  กับ  คอส  กับ  เป็นหนึ่ง  หน้าตาต้องคล้ายกันมากและมีสร้อยเส้นนั้นเป็นตัวเชื่อมโยงกันไว้

อ่านตอนนี้ยิ่งมั่นใจว่าพัฒนะเป็นฆาตกร  5555    แต่ต้องรอคุณไจฟ์คลายปมว่าใช่ป่ะ

บวกเป็ด

[nongrak]

ดีแล้วที่แพทยอมเล่าให้บาลีกับพวกฟัง
แต่พัฒนะนี่เป็นคนฆ่าเป็นหนึ่งหรือเปล่านะ

เราชอบเรื่องที่ไจฟ์กับทีเขียนทุกเรื่องค่ะ
+ 1 และ เป็ด ให้กับคนไม่เก่งค่ะ ...  ล้อเล่นนะ..

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
น้องช่างถ่อมตัวเสียจริง
น้องมีพัฒนาการในงานเขียน
ทุกเรื่องไม่สามารถถูกใจทุกคน
ตอนนี้ทำให้พี่สบายใจ หวังว่าต่อไปนี้แพทจะไม่ถูกพัฒนะล่วงละเมิดอีกนะ

[yayee2]

พัฒนะต้องเคยคิด หรืออาจจะพยายามที่จะครอบครองเป็นหนึ่ง
และคงมีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้น จนเป็นหนึ่งเสียชีวิต

[pare_140]

แพทหนีไปเลยยย ไปอยู่กับผู้กองหมอกเลย

[love2y]

อ๋า~~ มีปมเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว พัฒนะน่าจะเกี่ยวข้องกับการตายของเป็นหนึ่งซินะ

สนุกอ่ะ อ่านแล้วลุ้น >_<

[POPEA]

ในที่สุดแพทก็ยอมคายความลับออกมาแล้วแหละ
พัฒนะนี่ัยังไงนะ... ลุ้นๆ
รอมาต่อนะ ~

[sukie_moo]

นายพัฒนะมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรใช่ป่ะ ที่ทำให้มะตูมเป็นแบบนี้

[- คราส -]

พัฒนะเกี่ยวข้องอะไรกับเป็นหนึ่ง
  คอสจ๋าา ระวังตัวนะลูก
ติดตามต่อไปจ้ะ
 

[iforgive]

พัฒนะต้องเป็นประเภทชอบเด็กผู้ชายแน่ ๆ เลย

[samsoon@doll]

ผู้กองออกปากชวนเองเลยนะยะ   อยากให้ถึงตอนประกายมาเร็วๆจัง อยากรู้ว่ามันจะเป็นไง กำลังมันส์เชียว

[jiki]

น้องคอสนอนยั่ว. พี่บาลีอดกลั้นกันสุดฤทธิ์. ดีนะที่มียันต์คุ้มภัยแปะไว้กับตัว. เคยสงสัยอยู่เหมือนกันว่า ทำไมหน้าสวยตัวบางถึงต้องสักเยอะขนาดนั้น มาอ่านตอนนี้เลยรู้สึกแบบว่า. สักไว้ขู่คนที่จะมาทำอะไรว่า "นี่ขาโหดนะ กล้าเหรอ!!!" แต่กับบางคน. รอยสักอย่างงี้มันก็ยั่วเขานะ คอส

Mark 1ทำไมเรียกรอยสักแบบชนเผ่าล่ะ. เป็นเผ่าตัวหอมเรียกคนเรียกปลาเรียก?

ทำไมเวลาอ่านมาเจอว่า พัฒนะรู้จักมะตูม เราถึงรู้สึกเศร้ายังไงก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนกับว่า มะตูมตายไปแล้ว เศร้าจัง
เค้ายังไม่อยากให้มะตูมตายเลย ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าบาลีรักเหมือนน้องชาย แล้วสุดท้ายจะต้องจากกันไปแล้ว ไม่นะ

ส่วนคู่สุดท้าย. เค้าขอเจ้าสาวเข้าบ้านแล้ว โห่ฮี้โห่~ฮิ้ว กลองมา ขันหมากมา ตั้งขบวนได้ เอากลองฟาดหน้าพัฒนะแล้ว ย่ำให้มิดเลย

ปล. แต่ละคู่นี่ อยู่ในคนละห้วงอารมณ์เลยวุ้ย

[-~iK@iZ_KunG~-]

มารอวันจันทร์ครับ
จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย

[เพื่อนบ้าน]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ,,
อ่านเสร็จแล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในที่สุดแพทก็ยอมพูด ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วเนี่ย   

หมาลีกับคอสตอนต้นเรื่องน่ารักอ่ะ คอสกวนๆดี
แต่ความรู้สึกตอนเห็นคอสนอนคือ คอสแมนมากอ่ะ
นิสัยง๊องๆแง๊งๆนะ แต่พอมานึกถึงผู้ชายผมยาว ใส่ยีนนอน
แถมมีรอยสัก ไหนจะจิวอีก ถ้าพี่เป็นหมาลีคงยืนเลือดกำเดาไหลอยู่หน้าประตู 

อ่านตอนนี้แล้วก็โล่งๆ เพราะแพทยอมพูดแล้ว อะไรๆก็คงง่ายขึ้น(หรือเปล่า?)
แต่ยกมือเห็นด้วย ให้แพทหนีตามพี่หมอกไปเลย ฮ่ะ ๆๆ สมน้ำหน้าพัฒนะ
โล่งใจเรื่องแพทแล้วแต่ก็มิวายมีประเด็นเก็บมาให้คิดอีก พัฒนะกับมะตูม
อ๊ากกกกกกกกกกกก ,, อะไรกันเนี่ย สองคนนี้ อะไร ยังไง ???

แล้วยัยประกายอยากได้หนังสือเล่มไหน ก็ยังไม่รู้เลย
พัฒนะเคยมาแล้วแต่ไม่มีเล่มที่อยากได้ แล้วพวกแกจะให้แพทมาขโมยไรฟร่ะ ??
โอ๊ยยยยยยยยยย ,, อยากเอาหัวโขกตู้แล้วขโมยหนังสือมาเก็บไว้เองให้หมดเลย