ตอนที่ 19 ห้องพักของคอสอยู่ชั้นบนสุดของหอพักความสูง 8 ชั้น มีห้องพักเพียง 6 ห้อง ทุกห้องมีขนาดใหญ่กว่าห้องอื่นๆ ในหอนี้ 2 เท่า ที่ผ่านมามีแต่เทียมคนเดียวที่เคยมาถึงห้องพัก เพราะมาช่วยกันทำงาน ส่วนเพื่อนคนอื่นรู้แค่คอสพักอยู่ที่นี่เท่านั้น
เพื่อนร่วมคณะที่อยู่หอเหมือนกัน ก็ไม่ได้อยู่ที่หอนี้ เพราะว่าค่าเช่ามันแพงกว่าหออื่น
ส่วนเพื่อนร่วมหอพักเดียวกันคนอื่น คอสก็ไม่เคยชวนใครขึ้นมาที่ห้องนี้สักที รู้แต่ว่าคอสเด็กอุตศิลป์ ที่ขายสร้อยถักพักอยู่ชั้นบนสุด
เบียร์กระป๋องแรกผ่านไปแค่ครึ่งกระป๋อง ก็มีคนมาเคาะประตูห้อง คอสลุกไปเปิดประตู เป้งชูถุงพลาสติกที่มีเบียร์อยู่ 4 กระป๋องให้ดู
คอสแค่ยกยิ้มมุมปากแล้วเบี่ยงตัวให้เดินเข้ามาในห้อง
คนมาดเซอร์ไม่ได้เข้ามาที่ห้องนี้เป็นครั้งแรก แต่ว่าครั้งแรกหรือครั้งที่ 2 ที่เป้งมาห้องนี้ก็เพราะมันเชิญตัวเองให้ขึ้นลิฟต์แล้วเดินมาที่ห้องนี้เองทุกครั้ง เจ้าของห้องเคยชวนซะที่ไหน
เป้งกวาดตามองไปทั่วห้องพักที่กว้าง เห็นกระป๋องเบียร์ที่ยังกินค้างอยู่ วางอยู่ที่พื้นระเบียงก็เลยเดินไปนั่งขวางประตูเหยียดขาบนพื้นระเบียง ขยับที่เขี่ยบุหรี่มีก้นบุหรี่อยู่ 2 อันมาวางใกล้มือ
“มึงจะดูดจัดแข่งกับกูหรือไง”
คอสเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ “ไม่ละ ยอมให้มึง วันนี้กูแค่อยากดูด”
เป้งชี้ไปที่หลังตู้เก็บของที่เคยวางรูปของก้อยแต่ตอนนี้ว่างเปล่า “หายไปไหน”
“ทิ้งไปแล้ว”
เป้งหันมามองหน้าคอส แล้วหันไปมองพื้นที่ว่างเปล่าหลังตู้อีกที
คอสไม่ใช่คนที่เที่ยวประกาศไปทั่วว่าชอบก้อยก็จริง แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าหนุ่มหน้าหวานคนนี้ชอบสาวมั่นผู้ร่ำรวยเอกเดียวกัน แต่สาวมั่นคนนั้นไม่เคยมองหนุ่มคนนี้
“เกิดอะไรขึ้น”
“หมดแล้ว”
เป้งหัวเราะขื่นๆ “วัยรุ่นฉิบหายนะมึงนะ”
“ก็จะอะไรนักหนา มองเขามาตั้งนาน 2 นานพอรู้ตัวอีกที อ้าว กูไม่ได้อะไรกับเขาแล้วนี่หว่า”
“เออ ดี”
เป้งสรุปแล้วยกเบียร์ขึ้นจิบ คอสก็ยกจิบเหมือนกันแล้วถาม
“มึงมาหากูถึงห้องมีอะไร”
“ก็ที่เมื่อวานมึงให้กูไปส่งมึง แล้ววันนี้กลับมาแดกเบียร์ กูก็เลยมาดู”
“รู้ได้ไงกูแดกเบียร์”
“เด็กกูที่เซเว่นบอก ไอ้หน้าขาวแดกเบียร์”
“สัด อาการหัวหน้าตึกโรงเรียนประจำกำเริบหรือมึง” คอสบอกแล้วส่ายหน้า “พวกหัวหน้าเนี่ย ให้ยังไงแมร่งก็เป็นหัวหน้าวันยันค่ำ เมื่อบ่ายกูเจอไอ้เสก ก็อาการเดียวกับมึงเลย”
เป้งพยักหน้ายอมรับ “ที่เมื่อวานหายไป แล้ววันนี้แดกเบียร์ เกี่ยวกับก้อยหรือเปล่า”
“เออ”
“กูว่าแล้ว ตัดใจแล้วก็มองไปข้างหน้า”
“มึงคิดว่ากูอกหัก เมื่อวานเลยไปนอนร้านหนังสือแล้ววันนี้แดกเบียร์งั้นสิ” คอสทำหรี่ตามอง
“แล้วไม่ใช่หรือไง”
“เสี้ยวนึง”
“สัดคอส มึงทำให้กูรู้สึกว่ากูอายุสัก 40 ตามความคิดมึงไม่ทันจริงๆว่ะ”
คอสกระดกเบียร์หมดกระป๋อง โยนลงตะกร้า แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกระป๋องใหม่ออกมา แย่งบุหรี่ที่มือเป้งมาดูดต่อ
เป้งมันก็ง่ายๆ เคาะซองบุหรี่จุดมวนใหม่
“กูลำดับเรื่องให้มึงฟังนะ”
คอสเริ่ม เป้งพยักหน้า
“กูชอบก้อย แต่ก้อยชอบไอ้มะตูมออกแบบนิเทศ วันหนึ่งก้อยเอาสร้อยมาให้กู ยังไงไม่รู้มันไปปนอยู่ในของที่กูจะเอาไปขาย พี่บาลีซื้อไป เขาเป็นเจ้าของร้านหนังสือนั่น เสร็จแล้วเขาก็ถามเรื่องสร้อย ถามว่าใครให้กูมา ถามต่อไปว่าก้อยชอบใคร รูปร่างหน้าตาแบบไหน กูขอซื้อสร้อยนั่นคืน แต่เขาไม่ยอมให้ บอกให้กูไปทำงานที่ร้าน แต่เขามีแฟนแล้ว แฟนแมร่งก็หึงกู กูก็บอกตัวเองว่าต้องหยุดคิดเรื่องเขา แล้ววันหนึ่งกูก็เจอรูปของไอ้มะตูมที่โต๊ะทำงานเขา แต่จู่ๆ แฟนเขาก็กลับไปกับเพื่อนของเขาเอง โดยที่พี่บาลีไม่มีท่าทีผิดหวังหรือเสียดายอะไรสักนิด”
เป้งที่กำลังฟังอย่างตั้งใจถึงกับหันมามองหน้าคอส แต่ยังไม่แสดงความเห็น
“ก่อนนี้กูเคยคิดว่า เขาอาจจะชอบๆ กูถึงได้โยกโย้หาเรื่องให้กูมาทำงานที่ร้าน แล้วก็มานั่นนี่กับกู แต่พอกูเห็นรูปไอ้มะตูม กูก็ยิ่งเตือนตัวเองให้ห่างจากเขา แล้วพอมาเห็นก้อยคอยมองหาไอ้มะตูมที่ตึกเรียนอีกกูก็....หมด”
“มึงชอบพี่บาลีด้วยหรือไง”
“ไม่รู้ว่ะ อาจเพราะเขาแสดงท่าว่ามีใจให้กู ทำให้กูรู้สึกหลงตัวเองว่าที่เขาทำอย่างนั้นเพราะเขาชอบกู เหมือนที่ก้อยดีกับกู กูก็หลงไปว่าก้อยชอบกู ผ่านไปตั้งนานกว่าที่จะยอมรับว่า เขาไม่ได้ดีกับกูซะหน่อย กูคิดเองเออเองไปคนเดียว แมร่งซ้ำซากว่ะกู”
“ที่ชัดก็คือมึงตัดเรื่องแฟนพี่บาลีกับเพื่อนออกไปเลย เพราะมึงอาจเพิ่งมาเจอเอาตอนที่เขาอยู่ในช่วงเลือก”
“ก็เหลือพี่บาลี มะตูม แล้วก็ก้อย”
“มึงบอกเขาเหมือนที่มึงบอกก้อยหรือยัง”
“บอกอะไร”
“บอกว่ามึงชอบเขาน่ะ ให้มันเคลียร์ไปเลยไง”
คอสส่ายหน้า “เมื่อสักหลายวันก่อนกูยังคิดว่ากูชอบก้อยอยู่ไง แต่ทีนี้พี่บาลีก็นั่นนี่กับกู กูก็บอกเขาไปว่า อย่าทำอย่างนี้เพราะกูชอบคนง่าย ทีนี้พอกูรู้ใจตัวเองว่ากูไม่อะไรกับก้อย กูก็เออ ชอบคนที่เขาดีกับเราดีกว่ามั้ย แต่ก็เสือกไปเห็นรูปไอ้มะตูมซะนี่”
เป้งจิบเบียร์อึกใหญ่ ดีดบุหรี่ในมือ “แต่มะตูมมันหายไปตั้งนานแล้ว”
“เขาอาจรู้ว่ามันอยู่ไหนก็ได้ เพราะเขามีรูปมัน”
“เออ” เป้งยอมรับแล้วดูดบุหรี่เต็มปอด
“มึงรู้ว่ากูไปถามหามะตูมที่คณะละสิ”
“ก็กูกับไอ้เสกเป็นหัวหน้าเหมือนกัน เจอกันที่สโมฯ มันก็เลยบอกมา เพราะกูอยู่หอเดียวกับมึง”
“นี่ไง สันดานหัวหน้า”
“สัดคอส สันดานเขาใช้แง่ลบ” เป้งหันมาปาดเหม่งคอสไปที “สรุปคือ มึงจะตามหามะตูมทำไม”
“ไม่ถึงขนาดที่ต้องตามหาให้เจอ กูไม่ใช่ตำรวจ แค่สงสัยว่า ทำไมคนที่หายไปถึงกลายมาเป็นศูนย์กลาง กูไม่เชื่อหรอกว่าบังเอิญ กูอกหักเพราะมัน 2 ครั้งติดอ่ะ สัด”
เป้งหันไปยิ้มให้กับราวระเบียง และท้องฟ้าตอนกลางคืน
“มึงอยากสมหวังมั้ย”
“จะให้กูไปถามพี่บาลีให้ชัวร์ละสิ ถามให้เขาบอกว่าไม่ได้อะไรกับกูหรือไง”
“มันก็ดีกว่ามานั่งแดกเบียร์ ดูดบุหรี่เล่นมิวสิกอกหักรักคุด”
“เออ ช่างกูเหอะ พรุ่งนี้กูก็ไม่ไรแล้ว”
เป้งดูดบุหรี่หมดมวน แล้วหันมาถามคอส “ทำไมมึงถึงคิดว่าเขามีใจกับมึง”
คอสหันไปมองทางอื่น แต่เป้งก็ยังเห็นแก้มที่แดงเรื่อขึ้น
“เออ ไม่ต้องบอกก็ได้”
“เขาก็...จูบ..”
เป้งหรี่ตาลง วางกระป๋องเบียร์ในมือ “จูบ”
“เออ แค่นั้นแหละ”
“แค่นั้น”
“ก็มี...กอดนิดหน่อยๆ แต่กูบอกเขาซะก่อน ว่าอย่าทำเป็นเล่นกับกู หลังจากนั้นก็เริ่มห่างละ เขาคงไม่อะไรกับกูจริงๆ ”
เป้งถอนหายใจยาว จนคอสต้องหันมามองหน้าตรงๆ
“ถอนหายใจทำไม”
“ลมหายใจกู กูอยากถอนมีอะไร”
“สัดเหอะ กวนว่ะ”
มือใหญ่ของเป้งคว้าคอคอสเข้ามาหา แต่คอสเบี่ยงหน้าหลบทั้งเอามือยันหน้าไว้ แต่ริมฝีปากของเป้งก็ยังกดที่มุมปากของคอส
มือที่เล็กกว่าผลักออกสุดแรง แต่ตัวของคอสเองกลับกระแทกเข้ากับกรอบประตูอีกด้าน
“สัดเป้ง!”
เป้งจะคว้าไหล่ของหนุ่มที่ตัวเล็กกว่า แต่คอสผุดลุกหนีเข้ามาในห้องยืนกำหมัดแน่น
“คอส”
“ห่า ไว้ใจไม่ได้เลย มึงเป็นห่าอะไร” คอสโวยวายเงื้อหมัดเตรียมพร้อม
เป้งยกมือ 2 ข้างขึ้นเสมออก “กูก็แค่จะบอกว่า มึงไม่ได้ง่าย”
“บอกก็บอกสิ เมื่อกี้มึงจะจูบกู”
“แล้วกูได้จูบมึงมั้ย”
“สัดเหอะ เพราะกูหลบมึงหรอก”
“แล้วมึงหลบกูทำไม”
“เหี้ยเป้ง ก็มึงจะฉวยโอกาสกับกู คิดว่ากูง่าย”
“ก็กูกำลังบอกกับมึงนี่ไง ว่ามึงไม่ได้ง่าย”
“สัด บอกก็บอกดีๆ สิ เสือกโน้มคอกูทำห่าอะไร”
“แล้วทำไมทีตอนรับน้อง กูจูบมึงได้”
“จูบตอนไหน” จากที่โกรธ คอสกลายเป็นงง ไม่รู้เป้งพูดถึงตอนไหน
“ก็ตอนรับน้องรวมปี 1 ไงไอ้หน้าหวาน”
คอสตาโต ชี้หน้าเป้งทันที “อย่ามามั่วจูบตอนไหน ไม่มี”
เป้งขำ “ก็ที่เล่นเกมจูบกระดาษต่อๆ กันไง”
คอสขมวดคิ้วแน่น ท่าทางคิดหนักและคงจะจำไม่ได้จริงๆ เป้งเลยหัวเราะคอสก็พลอยขำตาม “ห่า กูกำลังโกรธเสือกหัวเราะ”
เป้งทุบไหล่ บิดคอเหมือนกำลังปวดเมื่อยแล้วกลับไปนั่งที่เดิม "มาแดกเบียร์ดูดบุหรี่ต่อเหอะ"
"ไม่อ่ะ มึงแดกไปคนเดียวเลย กูไม่ไว้ใจมึงละ"
"อย่าไปบอกใครนะว่ามึงเป็นเด็กช่างน่ะ ปอดฉิบหาย"
คอสเดินมาถีบหลังเป้งจนหน้าคะมำ "สัดเหอะ" ด่าอีกทีแล้วก็นั่งลงข้างๆ
แต่เป้งไม่ถือสา เปลี่ยนเป็นนั่งพิงราวระเบียง ดูดบุหรี่ต่อ "แดกๆ ซะแล้วก็นอน พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีกใช่มั้ย"
"อือ"
"กูไปส่ง"
คอสจิบเบียร์ทั้งที่กำลังจ้องหน้า เป้งเกิดอาการร้อนตัวรีบตอบ
"กูไม่ได้ชอบมึงกูแค่อยากไปแถวนั้น"
"งั้นกูถาม"
"ว่ามา"
"มึงชอบไอ้มะตูมเหมือนกันหรือเปล่าเนี่ย"
"สัดเหอะ กูชอบผู้หญิง"
"ก็เมื่อกี้มึงยังจะจูบกูอยู่เลย"
"กูไม่ได้จะจูบ กูเคยจูบมึงแล้ว แต่มึงไม่เคยจำอีกต่างหาก"
คอสเอียงหน้า "เออ จนถึงตอนนี้กูก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี ว่าตอนรับน้องรวมกูจูบมึงจริงๆ เหรอวะเนี่ย"
"บอกว่า กูจูบมึง ไม่ใช่มึงจูบกู" เป้งขยับมานั่งข้างล็อกคอคอสเข้ามาเขย่าๆ คอสสู้ด้วยการชกเข้าที่ท้องแห้งๆของเป้ง
"สัดเหอะ เป้งแมร่งเมาแล้วนัวเนียว่ะ"
เป้งที่หลังมอเตอร์ไซค์ส่งยิ้มกว้างและยกมือไหว้เจ้าของร้านหนังสือจากระยะไกล ส่งรอยยิ้มกว้างอย่างกับเป็นคนคุ้นเคยกันมานาน จนกระทั่งคอสเดินเข้าร้านถึงได้ออกรถไป
ส่วนคนที่ลงจากรถมอเตอร์ไซค์ใส่เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวอวดรอยสักสวยงาม สะดุดก็ไอ้จิวที่อกซ้าย ต่อให้เดินก้มหน้างุดๆ เข้าไปที่หลังร้าน
คนที่เดินตามมากอดอกยืนมองยังต้องเตือนตัวเองให้นับหนึ่งถึงพัน
"กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่หึ่งมาแต่ไกล นี่มันร้านหนังสือนะคอส ไม่ใช่ร้านเหล้า"
คอสดมเสื้อ ป้องมือสำรวจกลิ่นลมหายใจ
"ขอโทษฮะ ยังมีกลิ่นติดอีกหรือพี่ ผมกินเบียร์แค่ 4 กระป๋องเอง บุหรี่ก็ไม่ถึงซอง เมื่อเช้าก็สระผมแล้วนะ" หนุ่มหน้าสวยดึงปลายผมมาดมๆ ออกจะหอมกลิ่นแชมพู
....อะไรของเค้าวะ ทีก่อนหน้านี้กินหนักกว่านี้ไม่เห็นเคยบ่น....
"งั้นผมไปซื้อหมากฝรั่งก่อน"
"เดี๋ยว" บาลีชักเท้ายืนขวางประตู
"ฮะ"
"กินเบียร์กับใคร"
คอสกะพริบตาถี่ๆ "ไอ้เป้ง"
"ที่ไหน"
"ที่...ห้อง..."
"ห้องอะไร"
คอสกลืนก้อนน้ำลายเหนียวๆ "ห้อง...ผม"
"ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วไปกินเบียร์ด้วยกันที่ห้องเนี่ยนะ"
"แล้วพี่ไม่เคยกินเบียร์ที่ห้องของพี่กับพี่ฟอง หรือผู้กองหรือไง"
"อย่ามาย้อนนะคอส" บาลีเสียงแข็ง
"ก็พี่ไม่มีเหตุผล พี่โกรธใครที่ไหนมา แล้วมาเหวี่ยงใส่ผมเนี่ย"
คอสเถียงทั้งที่เสียงเริ่มสั่นจนต้องกัดปากตัวเอง
ไอ้คอสไม่เคยร้องไห้ อกหักกี่ครั้งกี่หนก็ไม่เคยร้องไห้ แค่โดนดุแค่นี้จะมาร้องไห้ได้ยังไง
ตาแดงๆ ของไอ้หนุ่มที่เถียงคำไม่ตกฟากทำให้บาลีรวบตัวเข้ามากอดไว้แน่น กดคางลงข้างหูที่มีต่างหูสีดำ
....กลิ่นหอมแปลกๆ ที่ชวนให้ขาดสติกรุ่นจากผิวเนื้อ....บาลีสูดดมเต็มปอดโดยปราศจากควาสลังเล ผิดกับที่ผ่านมาที่จะพยายามระมัดระวังตัวเองเต็มที่ แขนแข็งแรงค่อยคลายออก
ทั้งที่ขอบตายังแดงเรื่อเพราะปริ่มๆจะร้องไห้ แต่ตอนนี้คอสรู้สึกเหมือนหน้าใกล้จะไหม้ สีแดงเรื่อจนถึงคอ รีบผละออกแล้วเดินสวนออกมาจากห้องพักทันที
“ไปไหน”
“ไปซูเปอร์ ก็พี่บอกว่าเหม็นบุหรี่ เหม็นเหล้า”
“เออ ช่างเหอะ ไม่ต้องออกไปหรอก”
“อะไรของพี่วะ”
“ก็ไม่ต้องไปแล้ว ไม่เหม็นหรอก”
...ที่จริงมันหอมติดจมูก ติดใจมากต่างหาก...
คอสได้แต่ยืนงง จับต้นชนปลายไล่ตามอารมณ์ของเจ้าของร้านคนนี้ไม่ถูก เคยได้ยินเพื่อนๆ ของบาลีบอกว่า คนรูปหล่อตัวโตคนนี้เป็นคนที่เดาความคิดไม่ออก ตามอารมณ์ไม่ค่อยทัน แต่ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้
พอมีหนังสือมาส่ง บาลีออกไปรับของเช็กหนังสือ แล้วจัดเรียงไปตามลำดับขั้นตอน จนเกือบเที่ยงคอสถึงได้เดินมาถามว่าจะกินอาหารอะไร จะได้เดินไปซื้อให้
บาลีเงยหน้าขึ้นจากหนังสือเล่มใหญ่ในมือ คอสยังเห็นขอบกระดาษสีขาวที่แลบออกมาจากหนังสือ
“เอาข้าวผัดก็ได้” บอกพร้อมกับส่งเงินให้
“ฮะ”
แต่เมื่อคอสกลับเข้ามาอีกครั้ง ถือกล่องข้าวมาที่หลังร้าน บาลีก็เดินตามเข้ามาด้วย
สองมือล้วงกระเป๋า แล้วทำเป็นมองซ้ายมองขวาท่าทางประหลาดจนคอสสงสัย
“อะไรของพี่น่ะ”
“คอส”
“อะไร”
“ตกลง เป้งนี่....มีแฟนหรือยัง”
คอสทำปากยื่นแล้วส่ายหน้า “ไม่รู้ดิ เห็นแต่มันอยู่กับเพื่อนมันตลอดเวลา”
“แล้ว..มีอะไรหรือเปล่าถึงต้องมาส่ง”
“มันมาดูเด็กนักเรียนที่กวดวิชานั่นไง” คอสชี้ไปที่โรงเรียนกวดวิชาฝั่งตรงข้าม
บาลียกยิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้ว
“ยิ้มเจ้าเล่ห์โคตรๆ”
ถ้าเป็นคนอื่น เวลาอื่นพูดแบบนี้ต้องโดนดุไปแล้ว แต่ตอนนี้บาลีกลับอารมณ์ดี
“กินข้าวด้วยกันสิ”
“ไม่อ่ะ พี่กินก่อนเหอะ ผมไปดูหน้าร้าน”
“เออน่า นั่งเหอะ มีลูกค้าก็ได้ยินเสียงกระดิ่งอยู่แล้ว”
=======จบตอนที่ 19======
โย่ว~~ตามแผนการของนายรักอ่าน อะไม่ใช่ ของนายไจฟ์ ตอนถัดไปจะเป็นตอนพิเศษ เพื่อผ่อนคลายความเครียด แต่มันไม่เสร็จ :m23:นั่นแหละ ผมเขียนไม่เสร็จเองแหละ ส่วนครึ่งแรกของนายรักอ่านเค้าเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้เอาเวลาตอนไหนมาเขียน เชอะ 
ไปละ กินก๋วยเตี๋ยวน่องไก่ปะ เที่ยงๆนะ ยะฮู๊ววววว~~~
มาวันเสาร์นะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม และแสดงความเห็นครับ
tea ครับ
ลำดับต่อไปคือการตอบคำถามครับ
เรื่องก่อนหน้านี้มี cookie for 2 (เรื่องนี้ 3p หากไม่ชอบอย่าหลงเข้าไปเด็ดขาด)
don't leave me alone.(เรื่องนี้คู่รองเป็น 3p แล้วถ้าคุณไม่ชอบดราม่าก็..นะ..ผมเข้าใจ 
)
just a kiss a day , then, take my heart away.(โนดราม่า พระเอกหื่นมากกก แต่นายเอกน่ารักอ่ะ 5555)
never let you go.(พระเอกเค้าเป็นมาเฟียดีๆนี่เอง แต่นายเอกต๊อง คำเตือนเวลาอ่านคู่รองอย่าลืมวางพาราไว้ใกล้มือ )
i will make you smile. (พระเอกดีผิดปกติจนน่าไปเช็คสมอง พานายเอกไปด้วยเพราะคิดอะไรประหลาดๆที่คนอื่นเขาไม่คิด)
my boy. (เรื่องนี้เรตติ้งดี จนผมยังสงสัยอยู่จนถึงวันนี้ว่าเพราะอะไร แล้วพระเอกก็หื่นซะขนาดนั้น นายเอกหลงรักได้ยังไง )
และเรื่องนี้ที่เราำกำลังอัพวันเว้นวันนะครับ (ว่ามั้ย พระเอกของนายไจฟ์นี่ไม่มีเรื่องไหนไม่หื่นเลยเนอะ แต่นายเอกน่าร๊ากกกกน่ารักเนอะๆๆๆๆๆ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
