หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[jiki]

คุณไจฟ์คุณที เค้ามีความสุข!!!!!   เค้าอ่านตอนปีใหม่แล่วเค้ามีความสุขม๊ากมากกกกก!!!!
อยากสกรีมไป3บ้าน
มีความสุขกับตอนที่ล้อมวงป้อนข้าวที่สุดเลย อ่านไปยิ้มแก้มปริ ความสุขแผ่ซ่านทะลุหน้าจอเลยอ่ะ

ส่วนตอนหลังเป็นของแถมเนอะ งับจิวๆ

ประเด็นเยอะ
เป้งเป็นน้องบาลี
เป้งใกล้ตายเพราะมะเร็งแล้ววางแปลนให้บาลีเป็นพ่อกล
พ่อเป้งยังมีปริศนากับบาลี
กลขวบกว่าแต่พูดเป็นต่อยหอย...เร็วจัง
เป็นหนึ่ง...อันนี้คิดไว้แล้ว
ไอ้พวกเพื่อนๆสามคนนั้นเคยจูบกัน (พูดแล้วเหงาปาก อยากจูบมั่ง)
เป็นหนึ่ง น่ารักกว่าที่คิดเยอะเลย
แล้วก็ คอสกล้าขึ้นเยอะนะ คร่อมตักเองด้วย

อีกนิด. จิวมีไว้งับเล่นจริงๆด้วย

กอดอ่ะ คนโพสหล่อที่สุด

[choijiin]

ตบเข่าฉาด
มันต้องแบบนี้ผู้กองหมอก
 
รักกันซะที
อึมครึมมานานแล้ว
คนอ่านก็เครียดไปด้วย
แต่ตอนแรกก็คิดเหมือนหมอกนะ
นึกว่าแพทไปมีอะไรกับคนอื่นจริงๆซะแล้ว
โล่งอกไป
 
โดดกอดน้องน้ำชาสีฟ้าแล้วฟัดแก้ม
 
เด็กคนนี้น่ารักจริงๆเลย พี่แจกบวกแถมเป็ดให้น้า

[-~iK@iZ_KunG~-]

กลับบ้านปีใหม่ไม่ได้มาอ่านหลายวัน
ยังสนุกและมีเงื่อนงำเหมือนเดิมนะครับ
มารอวันเสาร์ครับ อยากอ่านต่อแล้ว

[samsoon@doll]

ตอนนี้หมอก แพท ล้วนๆเลย เข้าใจกันแล้วก็ดี หายห่วงไปหนึ่ง

[@BUA@]

หูยยย พี่หมอกอบอุ่นเนอะ 

[entirom]

แพทน่ารักอ่ะ

พยายามอีกนิดก็พ้นแล้ว

[PAAPAENG~]

ตอนนี้ยกให้หมอกแพทไปเต็มๆเลย
ในที่สุดก็เข้าใจกันและกันซะทีนะ
ในที่สุดก็เป็นของกันและกันอย่างจริงๆจังๆซะทีนะ
คบกันแล้ว  ก็อย่าทำให้ผู้กองเสียใจนะแพท!

รอตอนหน้าค่า   

[takara]

เอ มันจะเป็นแบบนี้ตลอดรึป่าวนะ ไม่อยากให้ผู้กองเศร้าอีกอะ

[pare_140]

อ่านที่หมอกพูดแล้วจุก

 

[tuek]

ในที่สุดแพทก็มีความสุขสักทีนะ
บาลีเป็นแบบนี้น่ากลัวอะ
คอสก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
+ 1 นะคะ

[nolirin]

ในที่สุดแพทก็พูดเปิดใจกับพี่หมอกสักที
พี่หมอกเค้าจะได้หายอกหัก & กลุ้มใจ รักกันๆเนอะ

[iforgive]

ตอนหน้าพี่บาลีนะ  โช๊ะ

[nn~~NN]

อ่า...แล้วก็มาถึงตอนจบแบบไม่บอกไม่กล่าวล่วงหน้า
แฮปปี้เอนดิ้งจริงๆ 

 

ไม่สิ..ยังไม่จบใช่ป่ะ
แต่ฟินกับคู่หมอกแพทม๊ากกกกกก  ช่างลงตัวเหมาะเจาะ สมกันจริงๆอ่ะ
คนอะไร โคตรใจเลย รักที่หน้าตาก็ยอมรับตรงๆ
ทำอะไร ผ่านอะไรมาก็พยายามเข้าใจไปหมด
เค้าก็อยากเจออย่างพี่หมอกเหมือนกันนะคะ  (ถึงจะไม่ได้ตกระกำอะไรขนาดแพทมาก็เหอะ)

 

ว่าแล้วก็วนกลับไปอ่านตอนนี้อีกรอบ ฉลองฟิน

[gumrai3]

หมอกสมหวงัเเล้ว ดูเเลแพทดีๆน่ะ

[CanonDNattari]

อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงเพลง รักเดียวใจเดียว จัง
...เมื่อวานก็รัก วันนี้รักเธอ พรุ่งนี้ก็รักเธอ พอใจที่มีเธอ .....

ขอบคุณผู้แต่งทั้งสองค่ะ

[konnarak]

อ่านนตอนนี้เเล้วมีความสุข จัง

[КίmY]

รักกันๆ 
เป็นคนดีให้ได้เลยนะแพท   
รอตอนต่อไปฮะ ^^

[Gohan]

อ่านตอนนี้แล้ว คันยุกยิกพิกล
ทำไมมันหวานจนมดไต่ยั้วเยี้ยแบบนี้   
ผู้กองหมอกน่ารักและอบอุ่นมากกกกกกกก
ชนะใจแพทแบบที่ต้องยอมให้หมดทั้งตัวและหัวใจ
อร้ายยยย เค้าอยากกอดผู้กองอ่ะ 

ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากจริงๆ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าคอมพ์ ชอบๆๆๆ

[Giniz]

ผู้ชายอย่างหมอกนี่หาซื้อได้ที่ไหนอีกบ้าง
หรือว่าเป็นลิมิเต็ด อิดิชั่น กันว้าาาาาา 

[LoveBaBy]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผู้กองหมอกทำระทวยยย เขิลลลลอ่า ><

ตอนนี้จัดเต็ม พี่ปลื้มมมมมมมมมมม
หมอกน่ารักสุดๆๆ ท่าทางที่แสดงออก
ทำให้คนไม่กล้าโกหกกันเรยทีเดียว
แพท...ดื้อให้มันน้อยๆลงหน่อย เถียงจริง
หมอก ก้อใจเย็นสุดๆๆ พูดซะแพทยอมเรย 55555
สมแระที่เป็นตำรวจ อิอิ

คนแบบผู้กองหมอกหาได้ที่ไหน
วอมาบอกด่วน ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ><

[2pmui]

แฮปปี้ ปี้ ปี้ ไปแล้วหนึ่งคู่ โอเย 

[@PurPle SuN@]

ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ เฮ้ออออ ทำไมตาบาลีไม่เอาเป็นตัวอย่างม่างงงงง ขัดใจ

คุยกันเข้าใจซักทีเนอะคู่นี้ จะได้อยู่กันแบบมีความสุขเต็มที่

ทีนี้ก็ต้องมาลุ้นวันเกิดคุณประกายแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นอ่ะนะ

ขอบคุณป๋ากะน้ำชานะจ๊ะ ^_^

[เกี๊ยวกุ้ง]

อร๊ายยยย เพิ่งรู้ว่าเค้ากดบวกได้แล้ว...
ประเดิม +1 ให้เรื่องนี้ ตอนนี้ เป็นที่แรกเล้ย แถมเป็ดให้อีก 1 ตัว 

เอาใจช่วยแพทให้เป็นคนดีไวๆ จร้า...ตอนนี้แพทน่ารักมากๆ
แต่...อยากได้ปู้จายยยยยแบบผู้กองมั่ง หาได้ที่ไหนเนี่ย คนอาไรดีไปหมด ดีที่สุดดดดดด 

[MadamLilac]

เออ เนอะ อ่านไปอ่านมาชอบหมอก กลัวบาลีซะแล้ว

[river]

แพท-หมอกก้าวหน้าไปเพียบเลย

[เพื่อนบ้าน]

อ๊ากกกกกกกกก สองตอนรวด คนละอารมณ์กันเลย

ตอนที่ 24 - บาลีคอส

อืมมม เป็นคอสมันก็น่าน้อยใจอ่ะนะ คนเค้าเป็นห่วงก็โดนดุตลอด
ชอบบังคับ ไม่อ่อนโยนเอาซะเลย เชอะ!!
คอสเลยงอนได้น่ารักมากๆเลย ฮ่ะ ๆๆ แต่แอบสงสารหมาลีอ่ะ
ดูสับสนๆนะ อยากจะรักก็ติดๆขัดๆ เฮ้อออออออออ
คอสก็ขี้น้อยใจ แต่ก็ขยันเอาตัวเข้ามาเกี่ยวข้องนะ แล้วก็งอนๆๆ

ตอนที่ 25 - หมอกแพท

โคตรน่ารักเลยคู่นี้ อ๊ากกกกกกกกกกกกก ลุ้นแทบตาย
ตอนแรกๆแอบปวดใจ ผสมรำคาญใจไปด้วย เพราะแพทดื้อ
แต่ทำไปทำมาแพทน่ารักอ่ะ ซื่อกว่าที่คิดเยอะ ก่อนหน้านี้ดูเป็นคนแรงๆ
แต่ตอนนี้แพทกลายเป็นเด็กน้อยไปซะงั้น ส่วนตัวพี่ก็ไม่คิดว่าแพทไปนอนกันคนอื่นนะ
ไม่รู้ดิ ถึงแพทจะทำตัวแย่ หรือไม่เข้าใจว่าทำไมแพทต้องให้คนอื่นทำรอยจูบให้
แต่ก็ไม่เคยคิดไปถึงขั้นแพทไปนอนกับคนอื่นอ่ะ เหอๆๆ แล้วก็จริงด้วยยย ดีใจๆๆ
แต่ไปคู่นี้คงหวานๆน้ำตาลขึ้นกันแล้วแหละ อิอิ ชอบบบบอ่ะ ><~

[โลมา]

ผมเพิ่งมาเป็นสมาชิกไม่นาน และได้อ่านนิยายไปหลายเรื่องครับ ขอชมจากใจจริงๆ ผู้เขียน เขียนได้น่าติดตามมาก สำนวนภาษาที่ใช้ เข้าใจง่าย แต่มีชั้นเชิงในการนำเสนอ ทำให้น่าติดตามตลอด แม้คุณไม่ได้บรรยายคาแรกเตอร์ของตัวละครมากนัก แต่ในการเล่าเรื่องทำให้เห็นภาพความแตกต่างของตัวละคร ชัดเจนมาก เข้าใจถึงอารมณ์ ความคิด และนิสัยของตัวละครได้อย่างดี แม้แต่ตัวละครที่เป็นวิญญาณ ก็นำเสนอได้แตกต่าง เวลาอ่านแล้วทำให้จินตนาการเพิ่มไปอีกขั้นว่า ตัวละคร เป็นหนึ่ง ที่ไม่สามารถสื่อสารด้วยเสียง กับบาลีได้ อาจมีปมบางอย่างซ่อนอยู่ตอนท้าย หรือแม้แต่การวางตัวละครให้มาเชื่อมต่อกัน ก็ต่อเนื่องลื่นไหล ไม่สะดุด ไม่เสนอให้ดูอภินิหารเกินไป จนทำให้เชื่อได้ว่าอาจมีร้านหนังสือแบบนี้อยู่จริง ส่วนบทอัศจรรย์ก็ทำได้พอเหมาะพอดี ไม่หวานจนเลี่ยน หรือ เอ็กซ์จนเวอร์ บทเลิฟซีน ก็ซาบซึ้ง พริ้วไหว แต่ยังคงไว้ซึ่งคาแรกเตอร์ของตัวละคร แต่ละตัว และยังคงไว้ซึ่งสถานะการณ์ที่ผ่านมาของตัวละคร เรียกได้ว่าในนิยายเรื่องนี้ มิได้มีแค่เรื่องรักใคร่ กุ๊กกิ๊ก แต่ยังมีเรื่องราวด้านอื่นให้น่าติดตาม ขอชม ผู้เขียนเก่งจริงครับ เชื่อว่าคงทำการบ้านมาอย่างดีก่อนจะเขียน จะคอยติดตามงานของผู้เขียนต่อไปนะครับ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ ขอบคุณที่สร้างงานศิลป์ดีดีให้ได้เสพ

[@PurPle SuN@]

ฮึบ ฮึบ ดันกลับไป รอตอนใหม่วันพรุ่งนี้

หวังว่าตาบาลีจะหวานกะเค้าบ้างซักทีน๊าาาา

[MyTeaMeJive]

ตอนที่26

ตั้งแต่ปากซอยมีตำรวจจราจร และเจ้าหน้าที่เทศกิจมาคอยอำนวยความสะดวกและจัดการจราจร เนื่องจากบ้านหลังใหญ่ในซอยนี้มีงานใหญ่ รถหรูมากมายเลี้ยวเข้ามาในซอย เพื่อส่งผู้ที่มาร่วมงาน และผู้ติดตามแล้วก็ออกไปจอดที่ลานจอดรถด้านนอกที่เจ้าของบ้านจัดไว้ให้
คนขับรถจับกลุ่มสูบบุหรี่ และนั่งดูโทรทัศน์ที่ศาลาที่พักด้านหน้าในระหว่างรอเจ้านาย
งานเลี้ยงจัดขึ้นภายในบ้านหลังใหญ่ ประกายยิ้มแย้มแจ่มใส ท่ามกลางแขกเหรื่อมากมาย ใกล้กันคือพัฒนะ ส่วนก้อยแยกออกมานั่งดื่มเครื่องดื่มอยู่ที่เคาน์เตอร์ กับเพื่อนต่างคณะ
ประกายวันนี้แต่งตัวสวยงามสมกับเป็นวันเกิด แน่นอนว่าผมวันนี้ก็กลับมามีสีอ่อนตามแฟชั่น ไม่ใช่สีขาวโพลนเหมือนวันก่อน
แพทเดินเข้ามาในงานพร้อมกับผู้กองหมอก ที่ถือกระเช้าดอกไม้มาอวยพรวันเกิด
ประกายมีสีหน้าเจื่อนลงเมื่อเห็นผู้กอง แต่ยังคงประดิษฐ์รอยยิ้มต้อนรับ
“สุขสันต์วันเกิดครับคุณประกาย”
“ไม่คิดว่าพวกคุณจะกล้ามา”
ผู้กองหมอกยิ้มกว้าง ขณะที่แพทเหลือบตามองพัฒนะ ถึงแม้จะไม่เห็นสีหน้าแววตา แต่ก็รับรู้ได้ว่าพัฒนะไม่พอใจมาก
“คุณประกายให้ความเมตตาแพทมาโดยตลอด ยังไงเราก็ต้องมาครับ”
ประกายตวัดหางตามองแพท แล้วพยักหน้าส่งๆ แพทดึงหมอกให้เลี่ยงไปที่มุมห้องอีกด้านตรงข้ามให้ห่างไกลจากก้อย
“มาแป๊บเดียวใช่มั้ย” แพทกระซิบย้ำข้อตกลงก่อนหน้านี้
“ครับ เราควรมาเพื่อบอกว่าเราสบายดีไง”
แพทมีสีหน้าซีดเซียว ยิ่งเมื่อเห็นพัฒนะยังคงจ้องมองมา ยิ่งรู้สึกอึดอัดไม่สบาย แต่พอหันไปเห็นสายตาของก้อย ลำคอของแพทก็ตั้งตรง สีหน้าเฉยชาไว้ตัวมันก็มาได้เอง
หมอกลอบมองท่าทีที่เปลี่ยนไปของแพทพร้อมไปกับการทำความเข้าใจ
นับตั้งแต่คืนที่ปรับความเข้าใจกันแพทก็ไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทอย่างที่บอก แต่ยังคงมีโทรศัพท์จากพัฒนะเข้ามาหา ผู้ชายคนนี้คงไม่ยอมปล่อยแพทไปง่ายๆ
แต่สิ่งที่สะดุดใจมากกว่าคือก้อย คนที่บอกว่าเป็นน้องสาวของประกาย
สายตาที่มองแพทมันทำให้เข้าใจได้ว่าทำไมแพทถึงอยากไปให้ไกลจากคนบ้านนี้

เกือบสามทุ่มแขกผู้มีเกียรติที่มีอาวุโสที่สุด และแน่นอนว่าต้องร่ำรวยที่สุดของงานเป็นตัวแทนอวยพรวันเกิด จากนั้นประกายก็กล่าวขอบคุณ บรรยากาศดำเนินไปท่ามกลางเสียงหัวเราะแหลมเล็กของประกาย

รอบบ้านหลังใหญ่คือกลุ่มของผู้ติดตามที่ต่างก็ไม่ได้ทำหน้าที่เฝ้าระวังมากมายนัก เพราะต่างก็มาเพื่อประดับบารมีของเจ้านายที่อยู่ในบ้าน
โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ชายหนุ่ม 2 คนแยกตัวออกจากกลุ่ม เสื้อเชิ้ตสีดำอำพรางทั้งคู่ขณะเดินลัดเลาะไปทางอาคารหลังเล็กด้านหลัง
คนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ดวงตาคมเข้ม
อีกคนหวีผมที่เคยหยักศกจนเรียบกริบแตกต่างไปจากที่เคยพบกันก่อนหน้า
เมื่อเดินเข้าไปใกล้บาลีรู้สึกถึงความรู้สึกเคร่งเครียดกดดันล้อมรอบ เป็นหนึ่งที่ตามมาด้วยหยุดยืนนิ่งดวงตากลมจ้องมองไปที่อาคารด้วยความหวาดกลัว
บาลีมองเห็นเงาวูบไหวไม่ชัดเจน ภายในอาคารนั้นเช่นกัน ส่วนฟองถึงจะมองไม่เห็นความผิดปกติอะไร แต่เมื่อสรรพเสียงรอบตัวเหลือเพียงเสียงเพลงจากภายในบ้านดังแว่วมา ตรงข้ามกับบริเวณอาคารหลังนี้ที่ไม่มีแม้แต่เสียงลมพัด
เท่านั้นก็พอที่จะทำให้นักเขียนสารคดีที่เดินทางไปทั่วโลกอยู่ในภาวะเตรียมพร้อมได้แล้ว
บาลีหันไปบอก “เป็นหนึ่งกลับไปอยู่กับปู่”
ที่ผ่านมาเป็นหนึ่งจะเชื่อฟัง แต่ครั้งนี้ กลับมีท่าทีลังเลสีหน้าหวาดกลัว จนบาลีต้องย้ำ
“กลับไปอยู่กับปู่เดี๋ยวนี้”
ฟองเพียงแค่หันไปมองรอบตัวแล้วพยักหน้าเรียก “เข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวงานเลี้ยงจะจบเสียก่อน”
บาลีก้าวเข้าไปข้างหน้าตั้งจิตให้แน่วแน่แล้วหมุนลูกบิด 
บาลีนำหน้าเข้าไปในอาคารโล่งกว้างแบบโรงงาน ใช้เพียงไฟฉายนำทาง
โต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง วางแจกันดินเผาหลายใบ รูปทรงคล้ายกับที่วางอยู่บนชั้น ยังมีชิ้นงานที่ยังทำไม่เสร็จถูกทิ้งไว้ที่แป้นหมุน
ฟองเดินไปมองแล้วทำเสียงหัวเราะหึหะ “ก็แค่วางไว้ตบตา ของซื้อมาวางไว้เท่านั้นแหละ”
บาลีเลิกคิ้วสูง คิดไม่ผิดที่พาเพื่อนคนนี้มาด้วย แทนที่จะเป็นโอม ส่วนเจ็ตน่ะ มีหน้าที่ประจำอยู่แล้ว
เงาร่างโปร่งใสวูบวาบจับรูปทรงไม่ได้ เคลื่อนไหวผ่านไปมาแล้วไปรวมกลุ่มอยู่บริเวณมุมด้านใน บาลีก้าวเข้าไปหาช้าๆ ขณะที่ฟองเริ่มการสำรวจจากบริเวณส่วนที่เป็นชั้นวางของทางซ้ายมือ ไล่ไปหาส่วนที่เป็นเตาเผาด้านใน
เงาร่างวูบไหวที่จับรูปร่างไม่ได้สั่นไหวรุนแรง แต่ทุกย่างก้าวที่เข้าใกล้ เงาร่างนั้นเริ่มนิ่งสงบลง ก่อเป็นรูปร่างของชายหนุ่มนักศึกษาคู้ตัวกอดเข่าอยู่มุมห้อง
บาลีคุกเข่าลงข้างหน้า
ร่างนั้นขยับตัวเล็กน้อย
“ผมไม่ใช่คนที่ทำร้ายคุณ อย่ากลัวผม”
เมื่อร่างโปร่งใสเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ทำให้บาลีฉุกใจคิด
ตั้งแต่เป็นหนึ่ง มาจนถึงหนุ่มที่หมอกพาไปดูที่นิติเวชเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน มาจนถึงคนนี้ล้วนเป็นหนุ่มหน้าสวย เพียงแต่วิธีการมอง การเคลื่อนไหวที่บอกถึงความแตกต่าง
หนุ่มคนนี้ออกสาวมากกว่าแพท
เป็นหนึ่งอ่อนโยน ไม่ออกสาวแต่ก็ไม่ใช่หนุ่มเข้มแข็ง
แต่ใจยังคงคิดต่อไปถึงหนุ่มหน้าสวยอีกคนที่ยังมีลมหายใจ
ถึงคอสจะกลายเป็นคนที่ห้าวที่สุดในบรรดาทั้งหมด แต่ทั้งพัฒนะและก้อยต่างก็เคยตามคอสมาจนถึงร้านทั้งคู่ ที่เคยคิดว่าพัฒนะมาตามหาแพทที่ร้าน อาจไม่ได้ถูกต้องเต็มร้อย
ตอนแรกพัฒนะอาจมาเพื่อหาหนังสือ แล้วกลายเป็นมาตามหาแพท สุดท้ายคือการมาเฝ้าคอส
“บอกผมด้วย เขาทำร้ายคุณที่ไหน”
ดวงตาคู่สวยกลอกมอง แล้วชี้มือไปที่ฝาผนังด้านใน
บาลีบอกขอบใจ แล้วหายใจเข้าลึกๆ พนมมือ ตั้งสมาธิและจิตอธิษฐานให้หนุ่มคนนี้กลับบ้านอย่างปลอดภัย

ฟองเพียงจับตามองการกระทำของเพื่อนอยู่ห่างๆ เมื่อบาลีลุกขึ้นจากมุมห้อง เดินไล่ไปตามฝาผนังด้านใน ก็เข้ามายืนอยู่ข้างๆ
“ตรงนี้หรือ”
“เออ มีช่องมั้ย” บาลีบอกขณะที่ก้าวเท้าถอยห่างออกมามองไปทั่ว
“ดูจากขนาดโรงงานมันจะสุดแค่นี้แหละ ไม่งั้นก็ต้องลงล่างแล้ว” ฟองบอกแล้วขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่ ตรงนี้แหละ ไม่ใช่ด้านหลังหรือด้านล่าง”
ฟองก้าวเท้าถอยหลัง เหลียวมองรอบตัว ยังมีโต๊ะตัวใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุด ชายหนุ่มคุกเข่าลงมองที่ขาโต๊ะ
ส่วนบาลีเดินไปที่ชั้นวางอุปกรณ์การทำงาน ถัดจากโต๊ะที่ฟองกำลังสำรวจอยู่
“ที่นี่” ชายหนุ่มทั้ง 2 คนพูดพร้อมกัน
ฟองเก็บภาพและส่งให้กับเจ็ตและโอมในทันที
ส่วนบาลีเดินไปที่เตาเผา มือแตะที่สร้อยข้อมือในกระเป๋า

ชายหนุ่ม 2 คนเดินคุยกันสบายๆ กลับเข้าไปรวมกลุ่มกับบรรดาผู้ติดตามคนอื่น ที่บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน

ก้อยกอดอกเดินช้าๆ เข้ามาหาแพท
“ปลิง มันก็ทำได้แค่เกาะคนอื่นเพื่อเอาชีวิตรอดไปวันๆ”
แพทเหลือบตามองด้วยองศาไม่ต่างกัน “แล้วพวกเชื้อรามันดีกว่าปลิงตรงไหน”
หมอกไม่ได้ห้ามการปะทะกันแบบวางเชิงระหว่างแพทกับก้อย ในทางตรงข้ามนายตำรวจหนุ่มหันไปมองคนที่ยืนปะปนอยู่กับกลุ่มผู้ติดตามคนอื่น แล้วหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
จนกระทั่งงานเลี้ยงเลิกรา หมอกถึงหันมาชวนแพทกลับ
“กลับกันเถอะแพท” หมอกหันมาชวนแพท แล้วส่งยิ้มกว้างให้กับก้อยที่ตอนนี้กลับไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนแล้ว
แพทเดินหลังตรงไปลาพัฒนะและประกาย
แต่เมื่อเดินออกมา พัฒนะยังตามมาด้วย
“แพท วันจันทร์จะไปทำงานหรือเปล่า”
“คงไม่ละครับ”
“ทำไม ไม่ทำงานแล้วจะอยู่ยังไง”
“ผมอยู่ได้ครับ”
“อยู่ได้ด้วยการเกาะผัวมันไงคะ” ก้อยแทรกเข้ามา
หมอกก็ยิ้มรับเหมือนเคย ทั้งค้อมตัวอีกครั้ง “ลาละครับ”
“เดี๋ยว แพท” พัฒนะจะเรียกน้องชายต่างสายเลือดไว้อีก แต่ประกายเรียกให้มายืนคู่กันเพื่อส่งแขก
พัฒนะมองแพทอย่างอาลัยขณะที่ก้อยกอดอกมอง
“ชั้นจะรอดูวันที่แกอดตาย”

แพทหลังตรงหมุนตัวเดินออกมา แต่พออยู่ในรถก็ต้องใช้นิ้วหัวแม่มือกดที่หัวตาแน่น
“ไหวมั้ยครับ” หมอกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไหวครับเรื่องแค่นี้เอง”
“ขอโทษที่รบเร้าให้คุณมา ทั้งที่คุณไม่อยากมาเลย”
แพทหันมายิ้มเหนื่อยๆ “ก็อย่างที่คุณบอก ยังไงเขาก็เลี้ยงผมมา”
หมอกชวนคุยไปเรื่อย จนกระทั่งจอดรถที่แฟลตก็หันมาบอก “คุณกลับขึ้นไปก่อน เดี๋ยวผมตามไป”
“มีอะไรหรือครับ”
หมอกยิ้มที่มุมปากขณะที่มองผ่านกระจกมองหลัง “ขอผมดูอะไรให้แน่ใจสัก 5 นาที”
นายตำรวจเดินไปส่งแพทที่บันได แล้ววนอ้อมไปด้านหลัง กดโทรศัพท์ ขณะที่สายตากวาดมองไปทั่ว

ฟองเลี้ยวรถเข้าไปที่บริเวณย่านการค้า
ร้านหนังสือปิดเงียบ แต่บริเวณสนามหญ้าเล็กๆของโรงรถ มีชายหนุ่ม 3 คนนั่งดื่มเบียร์กันอยู่ ทั้งหมดพากันลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นคนที่ก้าวลงมาจากรถ แล้วยกมือไหว้ทั้งคนที่ลงจากรถและคนขับรถที่วันนี้ปรากฏตัวในมาดที่แตกต่างจากที่เคยพบ
บาลีขมวดคิ้วแน่น มองกระป๋องเบียร์ กับเศษก้นบุหรี่เกลื่อน
พอทั้ง 3 คนมองตามสายตาต่างก็รีบเร่งเก็บกวาดกันอย่างรวดเร็ว เสร็จเรียบร้อยในเวลาไม่ถึงนาที
เทียมเพื่อนรักของคอส กับเป้งก็รีบยกมือไหว้ลากลับทันที
บาลีถามไอ้คนตัวผอมแห้งสูงโย่งโดยที่ไม่้ได้หันไปมอง "ไปหาหมอหรือยัง"
เป้งส่ายหน้า "ยังครับ"
คนตัวโตทำท่าเหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่คอสชิงพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“เฮ้ย เดี๋ยวๆ” คอสเรียกเพื่อน แต่หันมาถามบาลี “ผมต้องกลับด้วยมั้ย”
“แล้วพี่สั่งคอสไว้ว่ายังไง”
“ให้ผมมานอนเฝ้าร้าน”
“แล้วตอนนี้กำลังทำอะไร”
“กินเบียร์ ดูดบุหรี่อยู่” หันไปอีกทีเพื่อนทั้ง 2 คนเผ่นหนีขึ้นรถออกไปก่อนที่ฟองจะเลื่อนรถออกไปเสียอีก
“เฮ้ย บาลีกูกลับก่อนนะ” ฟองตะโกนบอกบ้าง แล้วเลื่อนรถออกไป
ทีนี้ก็เหลือกันอยู่ 2 คน คอสลูบท้ายทอยเก้อๆ
“พี่ไม่อยู่พาเพื่อนมากินเบียร์ แล้วรู้ตัวมั้ยว่าทั้งกลิ่นเบียร์กลิ่นบุหรี่น่ะมัน...”
บาลีรู้ตัวเหมือนกันว่าที่บ่นมามันแปลกๆ จะไปจู้จี้วุ่นวายกับคอสทำไมนักหนา ทีเวลาเพื่อนมาหากินเบียร์ สูบบุหรี่จนเหมือนนั่งอยู่ในเตาเผาขยะยังเฉยๆ แต่ทำไมกลับไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นคอสทำแบบเดียวกัน
“ก็ไอ้เป้งมันมาส่องเด็กนักเรียนแถวนี้ ส่วนไอ้เทียมมันมาเดินฝั่งโน้นแล้วแวะมาคุย เพิ่งกินได้ 2 กระป๋องพี่ก็มาละ” คอสยุกยิก ดมมือตัวเองที่คีบบุหรี่เมื่อกี้ ทั้งเอามืออังลมหายใจ 
บาลีเดินไปดูประตูร้าน แล้วกลับมาเปิดประตูบ้าน เดินนำเข้ามาก่อน
“ทำไมพี่กลับมาเร็วอ่ะ”
“เสร็จเรื่องก็กลับ”
พอเข้ามาในห้องได้ คอสก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำบ้วนปากแปรงฟัน บาลีมองตามแล้วหันมาหาเป็นหนึ่ง กับปู่ที่คอยอยู่
“...เป็นไงบ้าง...”
“เจออีกคนที่โรงปั้นดินเผาท่าทางหวาดกลัวมาก ผมส่งเขากลับบ้านแล้ว”
 “....อีกคน....”
บาลีพยักหน้า “ไม่ใช่คนที่นิติเวช”
ปู่เท้าเอว มองออกไปข้างนอกบ้าน “....จิตใจมันทำด้วยอะไร....”
เมื่อนึกถึงเงาร่างโปร่งใสที่พบในโรงงานซึ่งมีท่าทีหวาดกลัวอยู่มาก บาลีก็รู้สึกว่าดีแล้วที่เป็นหนึ่งลืมเรื่องเหล่านั้นไป
“เป็นหนึ่ง” บาลีเรียกเงาร่างโปร่งใสที่อยู่เคียงข้าง แต่พอเห็นว่าเป็นหนึ่งกำลังมองผ่านบาลีไปที่ด้านหลังก็หยุดพูด
คอสก้าวมาหาช้าๆ
“พี่ไปหามะตูมมาหรือฮะ”
“ไม่เจอหรอก” บาลีใช้คำตอบกลางๆ
คอสกัดปาก ขมวดคิ้วแน่น จนบาลีสงสัย
“เป็นอะไร”
“เปล่า”
“ทำเหมือนอยากร้องไห้”
“เหอะ ใครร้องไห้ ไอ้คอสไม่เคยร้องไห้”
“งั้นก็ดีแล้ว ไปอาบน้ำนอนเถอะ”
คอสพยักหน้า แต่ยังคงจ้องมอง “พี่ก็อย่าร้องไห้นะ”
บาลียกยิ้มมุมปาก หัวเราะหึหึ ขณะที่เป็นหนึ่งก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างๆ
“...ไอ้คนนี้นี่ ตัวมันเองยังจะเอาตัวไม่รอด...”

“เออ ไม่ร้องหรอก”
คอสทำปากเบี้ยวๆ “แต่อันที่จริงเมื่อกี้น่าจะให้ไอ้เป้งกับไอ้เทียมอยู่ก่อน”
บาลีเลิกคิ้วสูง คอสเลยพูดต่อ “ก็เวลาผมเหือดแล้วมันก็มาช่วยวุ่นวายให้ลืมได้ดีเหมือนกัน”
“เหือด” บาลีทำเสียงเป็นเครื่องหมายคำถาม อดไม่ได้ที่จะหันไปหาคำแปลจากเป็นหนึ่ง ปรากฏว่าเป็นหนึ่งก็ส่ายหน้าเหมือนกัน
“...ภาษาภาคไหนของมันวะ เหือด....”
“ก็เวลาอกหักเนี่ยในใจมันจะแห้ง เรี่ยวแรงไม่มีใช่มะพี่ มันก็เหือดไง”
“อ้อ เหือดแห้ง”
“ผมไปอาบน้ำก่อนนะพี่” คอสคว้ากระเป๋า แต่ไม่วายหันมาร้องบอกก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน “อย่าร้องไห้ หล่อเลือกได้ต้องไม่ร้องไห้ โอป่ะ”
“เออ” บาลีลากเสียงแล้วหันไปหยิบรีโมทเปิดโทรทัศน์
เป็นหนึ่งยังคงมองขึ้นไปที่ชั้นบน
“ห่วงคอสหรือไง”
เป็นหนึ่งพยักหน้า เดินมานั่งลงข้างๆ
“...ก็ถ้าเป็นอย่างที่แกว่ามันหมายความว่า ไอ้พวกเลือดเย็นนั่นมันเล็งคนในแบบเดียวกัน เป็นหนึ่งมันก็ห่วงคอสน่ะสิ แกจะต้องให้ปู่แปลทำไมวะ...”
“ก็จะบอกว่าผมก็ห่วงเหมือนกัน แล้วก็เคยบอกไปนานแล้ว แต่ไม่เห็นว่าเจ้าตัวจะสนใจเลย”
คุยกันไปเรื่อย โดยเป็นหนึ่งทำหน้าที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอน ปู่ก็บอก
“...ปู่ลงไปร้านละ เป็นหนึ่งไปกับปู่มั้ย....”
บาลีทำเป็นยิ้มมองเจ้าเล่ห์ เดาได้อยู่แล้วว่าเป็นหนึ่งต้องอยู่เพื่อให้บอกให้คอสระวังตัวมากกว่าเดิม
“ทำไมยังไม่นอน” บาลีร้องถามคนที่เดินลงมา
“แล้วพี่ล่ะ” คอสย้อน ขณะที่เดินมานั่งข้างๆ
บาลีถึงกับต้องกลั้นหายใจเมื่อหันมามอง
หนุ่มคอสใช้ที่คาดผมอันเล็ก ใบหน้าหลังการอาบน้ำใสกิ๊ก เสื้อกล้ามตัวหลวมโคร่ง คอย้วยลงมาเกือบถึงกลางอก กับกางเกงเล
แต่ถึงจะบอกว่ากลั้นใจ แต่สายตาที่มองระเรื่อยทำให้คอสต้องหันมามองตาม
“เฮ้ย!” คอสรวบคอเสื้อตัวเอง กระโดดแผล็วถอยหลังไปหลายก้าว “มองอะไร”
“โคตรจะยั่ว แล้วพอโดนจูบกลับโวยวาย”
“ใครยั่ว อยู่หอผมก็ใส่งี้เวลาลงมาซื้อของ อยู่ห้องไม่ใส่เสื้อด้วยซ้ำ ไม่เห็นมีใครมองหื่นงี้สักคน”
บาลีลุกขึ้นยืน “จะดูโทรทัศน์หรือเปล่า พี่จะไปอาบน้ำนอนบ้างแล้ว”
“ตามสบายเหอะ” คอสทำหน้างอ เดินมาดูโทรทัศน์ แต่ได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ปิดโทรทัศน์ ปิดไฟกลับขึ้นมาห้องนอนคว้าหมอนกับผ้าห่มลงนอนที่พื้นหน้าเตียง
บาลีออกจากห้องน้ำ โดยที่สวมกางเกงนอนตัวเดียว หยุดยืนมองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“คอส ทำไมไม่นอนบนเตียง”
“ไม่อ่ะ จะนอนตรงนี้”
“ไปนอนบนเตียง” บาลีดึงมือให้ลุกขึ้นมา แต่คอสขืนตัวไว้สุดฤทธิ์
“ไม่ๆๆๆๆ จะนอนตรงนี้ ไรวะ จะนอนตรงไหนก็ต้องสั่ง สั่งทุกเรื่องแมร่ง”
บาลีออกแรงดึงจนเหมือนกระชากขึ้นมาจากพื้นแล้วเหวี่ยงขึ้นไปนอนบนเตียง
“โห แรงหรือวะเนี่ย”
คอสบ่นไม่หยุด โดยมีเป็นหนึ่งยืนพยักหน้าเห็นด้วยอยู่ข้างๆ
บาลีชักไม่แน่ใจว่าตอนนี้กำลังเหนื่อยใจกับไอ้ตัวดื้อ หรืออีกคนที่ช่างเข้าข้างกันอย่างออกหน้าออกตาโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องเลยสักนิด
“นอน ห้ามพูดอะไรแม้แต่คำเดียว”

คอสทำปากยื่นส่งเสียงประท้วงในคอแล้วลงนอนหันหลังให้ พอบาลีลงนอนเป็นหนึ่งก็นั่งลงบนเตียงส่งยิ้มอ่อนๆ ให้กัน

=========จบตอนที่ 26========
ขอบคุณที่ติดตาม และให้คำแนะนำครับ
ขอบคุณมาก
ไจฟ์กับทีครับ

[jeeu]

พี่บาลีไปเก็บหลักฐานถึงที่เลย
ไอ้ครอบครัวนี้ มันฆ่าคนเป็นงานอดิเรก
น้องคอสน่ารัก
ศัพท์วัยรุ่นวันนี้เสนอคำว่าเหือดจ้า 5555+
พี่บาลีปากดีว่าน้องยั่ว
ตัวเองหื่นแท้ๆ อิลุงเอ้ย
ps.~ไม่อยากจะรู้เร้ย น้องมะตูมตายยังไง
สงสารน้องอ่ะ