ตอนที่ 32คอสเก็บล้างถ้วยชาม แล้วกลับขึ้นมาอาบน้ำที่ห้องน้ำในห้องนอน เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น ทำให้แทบสะดุ้ง ติดที่ฟองยาสระผมเต็มหัว "เดี๋ยวฮะ กำลังสระผมอยู่ พี่รอแป๊บ"
แต่ประตูห้องน้ำเปิดออก คนที่เดินเข้ามายิ้มกริ่ม ดวงตาสีเข้มจ้องมองคนที่หันหลังให้ทันที มือขาวๆ รีบขยี้ผมล้างฟองสบู่อย่างรวดเร็ว ตรงข้ามกับคนตัวโตที่เดินเข้ามาแล้วค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าโยนลงตะกร้า
"เดี๋ยวดิ ใจร้อนชมัด" คอสรีบล้างฟองสบู่
มือใหญ่กอดอ้อมมาจากทางด้านหลัง กักตัวไว้ในอ้อมแขน มือใหญ่ลูบผ่านอกบาง “อ้าวถอดไปแล้ว”
“ถอดดิ จะได้อาบน้ำทำความสะอาดได้ เหมือนต่างหู เจาะดือแหละ”
คอสบอกขณะที่รีบล้างตัวเร็วๆ แต่มือใหญ่ที่โอบไว้ทำให้ต้องหยุดหันมามองหน้า
“ไร”
“นอนก็ไม่ใส่"
"ฮื่อ เดี๋ยวมันเกี่ยวผ้าห่ม เจ็บจี๊ด"
นิ้วมือใหญ่บีบที่ยอดอกแล้วออกแรงดึง คอสร้องลั่นคว้าข้อมือไว้แทบไม่ทัน
"อ๊าก เจ็บนะ"
แต่นิ้วมือใหญ่ที่ยอดอกยังคงบีบบี้ ทั้งดึงเบาๆ คอสหน้าแดงไปถึงหู
"ตอนเจาะทำหน้าตาแบบนี้หรือเปล่า"
"บ้าเหอะ รู้แต่ว่านั่งคุยๆ กับไอ้เทียม รู้ตัวเจ็บจึ้ก ใส่ห่วงไปแล้ว"
“เมื่อกี้ตอนกินข้าว คอสใส่แต่เสื้อกล้ามนะ โคตรเซ็กซี่เลย” พี่พูดไปเรื่อยๆ หน้าตานิ่งสนิท แต่มือยังคงลูบอยู่ที่อก
จริงๆ นะ ประโยคมันหื่นมาก แต่สีหน้ากับน้ำเสียงของพี่มันไม่เข้ากันเลยแม้แต่นิดเดียว
“เอาใหม่นะ นี่ผมเซ็กซี่ หรือผมทำให้พี่หมดอารมณ์กันแน่”
“เซ็กซี่มาก ถ้าเป้งไม่อยู่โดนจับฟัดไปแล้ว”
คือว่า...ขอให้พูดใหม่คุณพี่บาลีก็ยังคงพูดเรื่อยๆ เหมือนท่องหนังสือกฎหมายอยู่เหมือนเดิม
“เอางี้ ถามตรงๆ เลยนะ ว่าอารมณ์นี้ผมควรจะยั่วพี่สักนิด หรือยืนทำท่าเป็นไม้จิ้มฟันต่อไป”
โคตรน่าอายจริงๆ แค่โดนเขาลูบๆ คลำๆ ก็ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ขณะที่ตัวเขาเองกลับนิ่งสนิทขนาดนี้
“อยู่เฉยๆ”
คอสยักคิ้วเบี่ยงตัวออกเพราะว่าอาบน้ำเสร็จแล้ว แต่บาลีดึงไว้ “อยู่เฉยๆไง”
“ก็ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว” คอสยุกยิก จนเมื่อมือใหญ่ลูบลงมาที่หน้าท้อง แล้วกดน้ำหนักมือที่ใต้สะดือก็หยุดนิ่ง กลืนน้ำลาย
“เอาจิงดิ”
จมูกคมก้มลงหายใจที่ข้างหู คอสหดคอหนีขนลุกเกรียว
ฝ่ามือใหญ่กดย้ำตามแนวเอว ไม่ได้สูงขึ้นและไม่ได้ลดลง
“มันจะเจ็บเหมือนเมื่อวานมั้ย” คอสถามทั้งหันหน้าหนีไปทางอื่น
ริมฝีปากหนาเลื่อนลงกดจูบเม้มที่ซอกคอเรื่อยลงมาตามแนวไหล่ ร่างกายผอมบางเริ่มสั่น
“พี่...ฮะ..”
“คอสอยากให้ทำต่อมั้ย” คำพูดของพี่ติดอยู่ที่ซอกคอ ปลายลิ้นเลื่อนขึ้นมาแตะติ่งหู มือใหญ่สะกิดยอดอกสีอ่อน
มันน่าแปลกจริงๆ ไหนพี่ว่าอยากกด ไหนบอกว่าไอ้กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ติดผิวอยู่ทำให้ขาดสติ แล้วยิ่งลีลาของเขาตอนนี้ มัน...มันน่าจะ...แต่ไหงมันสงบเงียบ ตัวเราเองเสียอีกที่มัน....
“พี่...พี่กำลังเสริมสร้างความมั่นใจให้ผมหรือเปล่า...”
“เปล่า”
“แต่ทำไมมันยัง...หลับอยู่อ่ะ...”
“เพราะถ้าพี่ปล่อยมันออกมา พี่จะหยุดมันไม่ได้”
คอสถึงได้กล้าเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วเข้มขมวดแน่น ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ เส้นเลือดข้างสมองปูดโปน
หนุ่มตัวเล็กหันกลับมาเต็มตัว มือขาวแตะที่ข้างแก้ม
“มัน...ต้อง..อดทนขนาดนี้เชียวเหรอ..”
พี่พยักหน้า
“แล้วเวลาพี่..นอนกับคนอื่นเขาเจ็บแบบผม แล้วพี่ต้องอดทนแบบนี้หรือเปล่า”
พี่ส่ายหน้า “พี่ไม่อยากให้คอสกลัว”
คอสยิ้มแหยๆ “ผมอาจจะกำลังสั่นสู้ก็ได้”
บาลีรวบตัวคอสเข้ามากอด “คอส อย่ากลัวพี่นะ อย่ากลัวพี่ อยู่กับพี่นะ”
คอสจูบที่ไหล่หนา
บอกไปคงไม่มีใครเชื่อ ว่านายรักอ่านคนที่เพิ่งยักไหล่บอกกับน้องชายต่างพ่อด้วยท่าทางไม่สนใจใครเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา คือคนเดียวกับที่กำลังขอให้อยู่ด้วยกันคนนี้
“โปรดแสดงฝีมือของคุณออกมา แล้วทำให้ผมหลงคุณจนไปไหนไม่รอด”
ริมฝีปากสวยกดจูบบดคลึงริมฝีปาก นิ้วมือใหญ่กดลูบแก้มใส ผ่านคาง แตะลำคอขาว ลงน้ำหนักมือเบาๆที่ไหล่บาง แต่กลับอ้อยอิ่งหมุนวนอยู่รอบอกวนกลับไปที่ด้านหลังรับกับอีกมือหนึ่งที่เลื่อนจากต้นคอ ฟอนเฟ้นไปทั่วแผ่นหลังบาง บีบก้นกลมจนคอสต้องเขย่งเท้า
“อื้อ...”
ดวงตาคู่สวยช้อนมอง ขัดใจเหมือนกันที่พี่ไม่สัมผัสที่อกแต่กลับบีบย้ำอยู่ที่ก้น
นิ้วสวยกดที่จุดอ่อนไหวแล้วแทรกนิ้ว
“อ๊ะ เดี๋ยว”
พี่กดจูบก่อนที่คอสจะส่งเสียงท้วงกดลิ้นม้วนดูด ขณะที่นิ้วมือใหญ่ค่อยกดแทรกลึก ทำความสะอาดและเตรียมพร้อมให้
น้ำใสหยดจากหางตา “เจ็บ..”
“แป๊บเดียว จะได้สบายตัวไง”
คอสส่งเสียงอือจมอยู่ในคอ หลับตาแน่น ทั้งที่น้ำเย็นไหลผ่านแต่กลับรู้สึกแต่เพียงความร้อนจากภายใน
“ยืนไหวมั้ย” พี่กระซิบถามติดมุมปาก คอสยังไม่ทันจะตอบพี่ก็จูบย้ำ ปลายนิ้วขยับอยู่ภายในจนเมื่อพี่ถอนนิ้วออก ก็ถอนหายใจตาม
“โอย....จะขาดใจ”
...แค่ทำความสะอาด ก็แทบจะเสร็จก่อนแล้ว...
“ต่อไปเวลาทำความสะอาด ผมทำเองดีกว่า”
“แต่พี่อยากทำให้”
“ก็เนี่ยพี่ทำให้ แล้วก็ลูบๆ คลำๆ ผมก็ปริ่มจะล้นไม่ล้นอยู่เนี่ย”
คอสบอกทั้งที่หน้าแดงจัด “เซ็งว่ะ ทำไมผมชอบบอกความคิดผมให้พี่ฟังอยู่เรื่อย”
บาลีช้อนคอดันใบหน้าหวานให้เงยขึ้นมาหา
....ไม่เคยรู้ตัวเลยหรือไง ว่าไอ้นิสัยตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเองแบบนี้แหละ ที่ทำให้พี่รัก...
“บอกได้ รั้งพี่ไว้ อย่าให้พี่หลงตัวเองมากนัก”
คอสยกตัวจูบปากพี่ “แล้วอย่ามาบ่นว่าผมพูดมากทีหลังละกัน”
พี่พลิกหน้าจูบแก้ม ขบจูบที่ใบหู “ถ้าพี่พูดประโยคนั้นเมื่อไหร่ จะยอมให้ลงโทษจนกว่าจะพอใจดีมั้ย”
หนุ่มผอมบางกอดเอวพี่ไว้แน่น “ผมรักพี่ รักที่สุดในโลก”
พี่ละกอด ดึงมือมาเช็ดตัวให้ แล้วพามาถึงเตียงนอน คร่อมตัวตามจูบทั่วใบหน้า หน้าผากเนียน คิ้วคม เปลือกตา จมูกสวย กดจมูกย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าที่แก้มอิ่ม ขบฟันเบาๆ ที่ใบหู
คอสผวาครางกอดไหล่พี่ไว้แน่น พี่ยิ่งเน้นย้ำทั้งริมฝีปากและปลายลิ้น
ร่างผอมบางอ่อนนิ่มไร้เรี่ยวแรงพี่เลื่อนกดจูบย้ำที่แก้มและปาก มือใหญ่ลูบไล้สัมผัสที่อกบาง แล้วเลื่อนลูบเอว ช้อนที่ก้นกลม ทิ้งน้ำหนักตัวบดเบียด
ริมฝีปากบางกอบอากาศเข้าสู่ปอดแล้วกัดริมฝีปากไว้แน่น แก่นกายรุ่มร้อนทั้งที่พี่ยังไม่ได้ทำอะไรกับมันนอกไปจากการเสียดสี
“แดงไปทั้งตัวแล้วคอส” พี่ทักด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ขณะที่เอื้อมมือเปิดฝาหลอดครีม
คอสหลบตาวูบ พยายามดันตัวพี่ออก แต่พี่กลับแยกขาเรียว เกลี่ยนิ้วที่จุดอ่อนไหวด้านหลัง คนผอมบางถึงกับผวาสุดตัว
“อ๊า...”
แต่พอพี่บีบเจลแล้วสอดนิ้วเข้าไปช้าๆ คอสกลับกระถดตัวหนี
“เจ็บอ่ะ เจ็บ...”
บาลีรั้งเอวไว้แน่นกดจูบริมฝีปาก ขณะที่นิ้วมือกดจนสุดแล้วเลื่อนออกช้าๆ คอสผวากอดไหล่ไว้แน่น
เพิ่มอีกนิ้วสอดเข้าไปจนสุด
น้ำตาอุ่นๆ หยดจากหางตา
“ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า”
คอสพยักหน้า เลื่อนมือคว้าต้นแขนพี่ไว้ ความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างให้พี่ทำให้ต่อไป กับให้หยุด เพราะตัวเองเป็นคนขอให้พี่เริ่ม
พี่ยิ้มหวาน จนคอสต้องหลบตา พี่ช้อนจูบริมฝีปากแล้วจูบไซ้ที่ต้นคอ ลงมาถึงยอดอกสีอ่อน ขณะที่ถอนนิ้วมือที่ช่องทางด้านหลัง แล้วสอดกลับเข้าไปเพียงนิ้วเดียว ความรู้สึกโล่งจนพ่นลมหายใจยาวแล้วยิ้มเขินๆ พี่รู้สึกมันเขี้ยวยกตัวขึ้นมากัดแก้มนิ่ม แล้วดูดริมฝีปากบาง งับเนื้ออ่อนที่ต้นคอ เลื่อนมาลงลิ้นที่รอบปานนม ขบฟันส่วนที่แข็งเป็นไต
มือขาวลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อแผ่นหลังของพี่
ริมฝีปากร้อนโลมเลียใต้สะดือแล้วโลมเลียที่แก่นกาย มือใหญ่ที่กอบกุมแก่นกายเคลื่อนไหวเนิบช้า
เอวบางยกตามมือแกร่ง ร่างกายตอบสนองทุกสัมผัส
ริมฝีปากจูบย้ำลงมาถึงใต้สะดือแล้วครอบริมฝีปากลงจนสุด ร่างกายผอมบางแทบบิดเป็นเกลียว ดวงตาปรอยปรือ
เมื่อร่างกายรุ่มร้อนต้องการมากขึ้น พี่ขยับตัวหยิบถุงยาง คอสมองตามแล้วลืมตาโพลง รีบคว้าข้อมือพี่ไว้
“ไม่ก็ได้” พี่วางของทั้งหมดไว้ที่เดิม
คอสช้อนตาขึ้นมองพี่แล้วพยักหน้า “ก็ได้ฮะ”
“ถ้าคอสไม่ต้องการ”
“ถ้าไม่ต้องการ ผมจะอยู่กับพี่ทำไม” คอสทำปากยื่น “แต่ว่าเมื่อวานก็เพิ่งทำ ทำทุกวันแล้วพี่จะเบื่อผมมั้ย ....”
ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มกว้าง แล้วจูบที่หน้าผากสวย “ไม่เบื่อหรอก”
“จริงนะ”
“จริงสิ” พี่ตอบขณะที่ดันไหล่บางให้ลงนอน “คอสรักพี่หรือเปล่า”
“รัก...อะ....” คอสตอบได้เพียบคำเดียวก็ต้องจับต้นแขนพี่ไว้แน่น ช่องทางร้อนวาบเมื่อถูกเสียดสี
พี่กดสะโพกเข้าหาช้าๆ จนสุดความยาว แล้วหยุดนิ่ง “พี่ มัน จุก”
พี่โถมตัวลงกอดไว้ ความรัดแน่นตลอดลำทำให้เสียวจนแทบจะถึงฝั่ง
คอสแตะเม็ดเหงื่อที่ไรผมพี่ เอียงหน้าจูบที่คางสาก “ผมรักพี่”
มือใหญ่ช้อนคอคอสให้เงยหน้าขึ้นรับจูบ ขณะที่ขยับสะโพกแกร่ง ช่องทางภายในตอดรัดแน่น ที่บอกพี่ว่าเจ็บกลับเป็นเสียงครางหวาน แต่พอคอสใกล้จะถึงฝั่งพี่ก็กลับรั้งลงมาอีกครั้ง
ช่องทางด้านหลังทั้งตอดตุบทั้งเหมือนกำลังรัดแน่นจนใกล้จะเป็นเกลียว
คอสเกร็งไปทั้งตัว เม็ดเหงื่อผุดพราว “พี่ ขอ ขอ ผม”
บาลีสาวมือที่ด้านหน้าเร็วขึ้น
คอสต้องจับข้อมือพี่ให้หยุดเมื่อถึงฝั่ง บาลีก้มลงจูบปากบางแล้วขยับสะโพกแรง กระทั่งหยุดนิ่ง ดึงออกช้าๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างกัน
มือใหญ่เกลี่ยเส้นผมที่ระแก้ม ทำให้คอสลืมตาขึ้น
“พี่อุ้มไปล้างตัวให้มั้ย”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมลุกไปเองก็ได้” คอสขยับตัวลุกนั่ง พี่ก็ถามซ้ำอีกครั้ง
“ไหวแน่นะ”
“มันจะเท่าไหร่กันเชียว” คอสพูดแล้วลุกไปห้องน้ำ
บาลีพลิกตัวมาหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะเล็กข้างเตียงนอน มีข้อความจากเจ็ตว่าส่งไฟล์คดีเป็นหนึ่งมาให้แล้ว บาลีพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแล้ววางโทรศัพท์ลุกไปห้องน้ำ
ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้า ยิ้มให้กับกุหลาบสวยก้านยาววางอยู่ข้างหมอน คอสลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีน ไว้พอจะไปเรียนค่อยใส่เสื้อขาวกับปลอกแขนสีขาว แล้วถือกุหลาบลงมาจากห้องนอน บาลีเปิดประตูเข้ามาพอดี
“อ้าว เดี๋ยวนะ พอดีวันนี้มีสลัดมาขายพี่เลยกลับลงไปซื้อ”
“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้เรียนสายไง ผมอยู่จน 9 โมงกว่าๆ ถึงจะไปเรียน” คอสเดินเอากุหลาบไปใส่ในแจกันแก้วใบเดิม ดวงตาสีอ่อนหยุดนิ่งที่แก้วใส นึกไปถึงหยดเลือดที่พี่บอกว่าไม่รู้ว่ามันคือของใคร
บาลีจัดอาหารใส่จานเสร็จหันมาเห็นคอส และแน่นอนว่าต้องมีเป็นหนึ่งอยู่ข้างๆ ท่าทางเหมือนอยากกอดปลอบ หรือลูบผมเหมือนทุกครั้งที่คอสเริ่มจะคิดเยอะ
พอเป็นหนึ่งหันมาหาบาลีก็ชี้บอกให้กอด
...ที่สุดของกองเชียร์แล้วคนนี้น่ะ...
บาลีโอบไหล่หอมแก้มนิ่มเสียงดังฟอด จากหางตาเห็นเป็นหนึ่งวิ่งไปหาปู่ท่าทางจะดีใจมาก
“ฮื้อ...” คนนี้ซะอีกที่กลายเป็นเขิน
“มากินเยอะๆ” บาลีโอบเอวบางพามาที่โต๊ะ เหลียวมองรอบตัวไม่มีผู้สังเกตการณ์เลยเปลี่ยนใจจับนั่งตัก
“ฮึ่ยๆ อารมณ์ไหนของเค้าอ่ะ”
“ต้องมีอารมณ์ไหน ใช่ว่าพี่จะไม่เคยจับนั่งตักนี่นา”
“อ้าว...จริงสินะ..แต่มันก็เขินๆ อยู่ดี ถึงจะอยู่กัน 2 คนก็เหอะ”
“ใช่ ได้อยู่กัน 2 คนแบบนี้แหละ โอกาสทองของแท้” บาลีบอกแล้วทำเสียงหัวเราะคึคึ
คอสมองหน้า “ก็อยู่ 2 คนตลอดแหละ” แต่ก็นึกขึ้นได้ทันทีที่เห็นกระเพาะปลาในถ้วยที่วางแยกไว้ต่างหาก
บาลียังคงหัวเราะคึคึ “มากินก่อน มีกระเพาะปลา แล้วก็สลัด”
“แล้วพี่กินไร”
“กระเพาะปลา”
“งั้นก็ไปนั่งเก้าอี้อีกตัวดิ นั่งงี้กินไม่ถนัด”
“ถนัดสิ วันนี้จะกินแบบนี้”
คอสถือส้อมจิ้มมะเขือเทศเข้าปาก “มาแปลกวุ้ย”
สรุปว่ามื้อเช้าของวันนี้ผ่านไปแบบที่ต้องมีคำพูดประกอบทุกคำที่ตักอาหารเข้าปาก แต่บาลีก็ยังคงอารมณ์ดีจนกระทั่งคอสเดินออกจากร้าน
รอยยิ้มสดใสที่เป็นของหายาก อารมณ์ดีที่หายากยิ่งกว่าของนายรักอ่านก็หมดไป
“ปู่”
“...ไง...”
“อย่ายุ่งกับคอส”
ปู่หันไปมองรูปภาพที่ฝาผนัง
“ได้ยินมั้ยปู่ อย่ายุ่งกับคอส”
“....เออน่า....มาถึงขั้นนี้แล้ว...”
บาลีถอนหายใจแรงๆ หันไปมองที่ชั้นลอย
“ปู่ ผู้อาวุโสทุกท่านครับ ผมฝากร้านด้วย”
เสียงกรอบแกรบ เสียงปลายผ้าเมื่อยามขยับตัวดังขึ้นต่ำๆ กับเสียงขานรับดังแผ่วเบาอยู่ในร้านนายรักอ่าน
“เป็นหนึ่ง ไปกันเถอะ”
====จบตอนที่32====
ยังไม่เผาก้อยง่ายๆ หรอกครับ เขียนเสร็จแล้ว กลับไปนึกได้วิธีที่มันโหดกว่าเดิม ก็เลยแก้ไข 
สุขสันต์วันพฤหัสบดี พบกันอีกทีวันเสาร์นะครับ
ไจฟ์กับทีครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
