หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[aehJTS]

อยากรู้แล้วอ่ะว่ายัยโรคจิตรนั่นทำไรกับสร้อย

  คะ

[sukie_moo]

มะตูมน่าสงสารมากๆ

[Yukisae]

หา!!!! เลาะฟัน เนี่ยนะ
.......TTT______TTT อยากจะบ้า
ดีแล้วที่น้องมะตูมจำไม่ได้
+1+เป็ด+กอดค่ะ

[nongrak]

ยังไม่รู้ว่าเป็นเลือดใครสักที อย่างนี้บาลีก็เครียดแย่สิ
ชอบเป้งลากคอสให้อยู่กับบาลี

[PAAPAENG~]

ตอนนี้เป้งเป็นพระเอกตัวจริง!!
สงสารเป็นหนึ่งอ่ะ  ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร
เกลียดอีก้อยมาก  ให้มันตายได้แล้ว!!      

[bluesky]

สงสารน้องมะตูม

[❝CHŌN❞]

ก้อยสมควรได้รับโทษอย่างสาสม ผญ.บ้าไรว่ะเนี่ยโรคจิตมาก น่ากลัวมากๆอ่ะ

[CarToonMiZa]

เป้งนายแน่มาก

[Gokusan]

เป้งนี่สุดยอดน้องชายจริงๆ ^^

ก้อยโรคจิตจริง และน่ากลัวมากกกก
ส่วนพัฒนะนี่มัน...โรคจิตแอบๆ แล้วยังหน้าด้านโยนความผิดให้ผู้หญิงอีก -"-

สงสารก็แต่น้องมะตูมและน้องๆ ที่ตายทั้งหลาย
ไปไหนก็ไม่ได้เพราะโดนผูกติดไว้กับอะไรไม่รู้

รอความคืบหน้าต่อ แล้วก็...ผลกรรมที่ไม่ธรรมดา หึหึหึ

[Dongmin]

จับมันสองคนมาดัดวันละส่วน

[entirom]

เป้งเป็นน้องที่น่ารักน่ะ

แม้รู้ไจพี่ด้วย

[pochu52]

ยิ่งอ่านความโหดความเลวของก้อยกับพัฒนะแล้ว นรกขุมที่ลึกที่สุดคงเหมาะกับพวกมัน
ปริศนาเรื่องสร้อยยังมืดมน อยากรู้มากอ่ะ

[natalee22]

อิอิอิ ตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด บาลีจัดก้อยหนักๆเลยนะ ^^

[- คราส -]

31 คอสน่ารัก ปู่จะทำอะไรน่ะ ไม่ได้เคลียร์เลยบาลี
32 คำถามเดิมกะคุณปู่
33 ก้อยโหด สงสารมะตูม
34 อ่านก้อยแล้วคิดถึงเรื่อง the dentist แฮะ ตอนนี้ชอบเป้งเป็นตัวเชื่อมที่เจ๋งมาก

[@PurPle SuN@]

ดันรอตอนต่อไป

[MyTeaMeJive]

ตอนที่  35

คอสอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมาเรียกพี่ที่ห้องชั้น 2 เดินเลี้ยงไปเปิดกระเป๋าเรียน หยิบดินสอกับกระดาษมานั่งเขียนแบบไปเรื่อย โดยมีเงาร่างโปร่งใสของเป็นหนึ่งนั่งมองรูปที่คอสเขียน
จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้งทั้งคู่ถึงได้เงยหน้าขึ้นมองพี่เดินลงมาหา
“มีงานค้างอยู่ที่ห้องหรือเปล่า”
คอสพยักหน้า “ผมไปเอาเช้า แล้วไปทำต่อที่มหาลัยก็ได้”
พี่เดินมานั่งข้างหลัง กางขาแล้วขยับตัวเข้ามากอดไว้
“เมื่อกี้ผมคิดอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยนะ”
“คิดอะไร”
“คิดแบบนิยายกำลังภายในอ่ะ แต่พอมานั่งขีดๆ มันก็นิ่งไม่คิดละ”
“คิดอะไร”
คอสตาขวางใส่เจ้าของแขนใหญ่ๆ ที่รัดตัวอยู่ “คิดว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะผมไปวุ่นวายกับก้อย วุ่นวายกับมะตูม กับเด็กนักเรียนหญิงคนนั้น แล้วก็หาเรื่องมาให้พี่”
“ถูกครึ่งเดียว”
แต่พอก้มลงมองถึงได้เห็นว่าคอสเริ่มร้องไห้อีกแล้ว “ผมไม่น่าพูดเรื่องเด็กนักเรียนหญิงเลย ทำให้เขาต้องตาย”
บาลีจับคอสหมุนตัวมาหา ช่วยเช็ดน้ำตาให้
“พี่ มะตูมอยู่แถวนี้หรือเปล่า”
บาลีพยักหน้า เป็นหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าเหมือนกัน
“พี่บอกมันด้วยว่าผมขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน ผมอาจทำอะไร หรือพูดอะไรที่ทำให้ก้อยทำอย่างนั้นก็ได้ เพราะพอมาย้อนคิดดู ผมพูดอะไรที่ไม่คิดให้ดีก่อนเยอะแยะ” คอสสูดจมูก “ฝากบอกนักเรียนผู้หญิงคนนั้นด้วยว่า ผมเสียใจ ผมขอโทษ มะตูมน่ะทั้งที่ถูกทรมาน มันยังไม่คิดจะพาดพิงหาใคร แต่ผมมัน..ผมมัน...”
“อย่าโทษตัวเองอย่างนั้น เพราะจะทำให้คนตายยิ่งเป็นทุกข์ ก้อย.....”

บาลีมองคอสแล้วหันไปมองเป็นหนึ่ง ชั่ววูบหนึ่งในความคิด
....ก้อยอาจประชด....
…ย้อนคิดเรื่องที่แพทบอกว่าก้อยดูถูกแพทอยู่เสมอ
....เรื่องอาจเริ่มที่ก้อยอยากเห็นเลือดของผู้ชายผิวขาว ทั้งเป็นหนึ่งและคอสก็เป็นอย่างนั้น และเป็นลักษณะตรงกันของเหยื่อทุกคน ...หนุ่มหน้าสวย ผิวขาว...
...แต่เพราะเป็นหนึ่งมีบุคลิกที่ใครเห็นก็ชอบ ก้อยอาจอยากเห็นเลือด แต่ก็ชอบเป็นหนึ่งในเวลาเดียวกัน ถึงได้ลังเลเรื่องที่จะฆ่า จนเมื่อถูกปฏิเสธถึงได้คลุ้มคลั่งขึ้นมา
....ส่วนคอสชอบก้อย ก้อยอาจเอาผมของคอสกับเป็นหนึ่งถักไว้ด้วยกัน เพราะจะให้ 2 คนนี้รักกันผูกพันกัน ทั้งที่เป็นหนึ่งตายไปแล้ว
...ถึงได้เอาสร้อยมาให้คอส ต้องการให้เป็นหนึ่งติดตามคอส และมันคงออกฤทธิ์อย่างเต็มที่เมื่อคอสใส่สร้อยข้อมือ
...แล้วก้อยไม่พอใจคอสด้วยเรื่องอะไร ถึงอยากให้เป็นหนึ่งมาตามคอส
...แต่ยังไงก็ตาม บาลีต้องยอมรับกับตัวเองว่า อาจยังมีเรื่องผิดเรื่องที่ถูกปนกันอยู่ แต่หนึ่งในเรื่องที่คิดว่าดีที่สุด ถูกต้องที่สุดก็คือการเก็บสร้อยไว้ที่นี่

“ช่วงก่อนที่ก้อยทำอะไรกับเป็นหนึ่ง คอสเคยทำอะไรให้ก้อยไม่พอใจหรือเปล่า”
คอสเหลือบตามองพี่ แล้วก้มลงมองมือตัวเอง “คงที่ผมสารภาพรักเขามั้ง”

ดวงตาสีเข้มมองหนุ่มวัยเดียวกัน 2 คนสลับกันไปมา คิ้วเข้มขมวดแน่น
...เมื่อก้อยโกรธเป็นหนึ่ง ส่วนคอสคือคนที่อยู่ใกล้ ก้อยสามารถติดตามผลได้ง่าย หากคอสใส่สร้อยเส้นนั้น
แต่เมื่อเวลาผ่านไป นอกจากคอสจะไม่เคยใส่สร้อยเส้นนั้น คอสยังหันไปชอบคนอื่น และไม่สนใจเธออีก
เรื่องราวผิดแผนไปมากขนาดนี้ เด็กนักเรียนหญิงคนนั้นถึงได้กลายเป็นที่ระบายความแค้น....
นั่นคือความคิดของก้อย
แต่ที่คอสกำลังคิดวุ่นวายสับสนในเวลานี้ ส่วนหนึ่งเพราะความเสียใจที่เป็นสาเหตุที่ทำให้มีคนตาย แต่ความรู้สึกวกวนจนหาทางออกไม่เจอตอนนี้มันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ขณะที่กอดคอสไว้ในอ้อมแขน และมีเป็นหนึ่งที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตามคอสไปอีกคน บาลียังเห็นเงาร่างโปร่งใสของปู่ที่เก้าอี้โยกตัวโปรดข้างหน้าต่าง
นายรักอ่านคนแรกที่ดึงความคิดของบาลีให้กลับมาที่ร้านนี้
ดวงสีตาเข้มของบาลีมองปู่นิ่งๆ

“คอส ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะมีสักกี่คำถาม พี่ขอให้คอสมั่นใจว่าพี่รักคอสคนเดียว”
คอสปาดน้ำตา เงยหน้าขึ้นมอง “มีอะไรหรือฮะ”
บาลีก้มลงจูบหน้าผากแล้วกอดไว้แน่น
....เรื่องที่มันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง.....
...ที่ปิดกั้นตัวเอง ก็เพราะกลัวว่าวันนี้จะมาถึง
....เพียงแต่นายรักอ่านคนที่ 3 ไม่เหมือนกับนายรักอ่าน 2 คนและจะไม่ยอมปล่อยคนรักไปอย่างเด็ดขาด
“พี่ มีอะไร”
บาลียิ้มอ่อนโยน “เขียนรูปเสร็จหรือยัง เข้านอนดีกว่า พรุ่งนี้เช้าพี่ไปส่งเอาของที่หอพักแล้วไปมหาลัย”
คอสเก็บของลงกระเป๋า “ผมไปเองก็ได้”
“ไม่เป็นไร พี่ไปส่งหนังสือพิมพ์เสร็จ จะมาปลุก”

ร่างกายผอมบางซุกนอนอยู่ในวงแขน ผมนุ่มระแก้มใส เสียงพูดคุยติดอยู่ที่อกพี่
“วันนี้แปลกที่สุดในรอบกว่า 20 ปีของผมแล้ว ผมไม่เคยร้องไห้งอแงอย่างนี้มาก่อนเลยนะ”
“พี่เชื่อ”
“เคยมีคนงอแงงี้อ่ะดิ”
“ฮึ ไม่หรอก นี่คนแรก”
“แล้วคนก่อนนี้ คนต่อไปล่ะ” คอสถามแล้วเงยหน้าขึ้นมอง
บาลีขมวดคิ้วพยายามคิดหาคำตอบ “คนไหน ไม่มีหรอก มีคอสคนเดียว”
“อ่ะ เมื่อกี้บอกว่านี่คนแรก”
คนจริงจัง เคร่งเครียดแบบบาลี ยังคงพยายามอธิบายให้คนขี้งอนเข้าใจต่อไป
“พี่คงใช้คำผิด จะอธิบายไงดีนะ”
คอสทำปากยื่นตาขวาง แล้วพลิกตัวหันหลังให้ “ไม่ต้องอธิบายก็ได้ ผมว่าผมหึงแล้วไร้สาระมาก นอนดีกว่า”
“หึงหรือ ทำไมล่ะ ไม่เห็นมีอะไรที่น่าหึงเลยนี่นา”
คอสพลิกหน้าหันมามอง แล้วลุกไปห้องน้ำ เมื่อกลับมาอีกที บาลีที่นอนอยู่ถึงกับต้องลุกนั่งกลืนน้ำลาย
“เปลี่ยนประเด็นจากความไร้สาระของผมดีกว่า อยู่กับอารมณ์นั้นนานๆ จะพาลทะเลาะกันซะเปล่าๆ จะยังไง เป้าหมายของผมก็คือทำยังไงก็ได้ เพื่อไม่ให้พี่ทิ้งผม”
หนุ่มตัวผอมบางเดินมานั่งทับบนหน้าขาของบาลี “ผมเห็นนะ ว่าพี่ชอบแอบมองลายสัก กับหน้าอกผม แล้วก็จะรีบหลบตา ไปมองโน่นนี่ตลอด”
ดั้งนั้นตอนนี้คอสถึงไม่ได้ใส่เสื้อ แล้วจากปกติที่จะไม่ได้ใส่จิวตอนนอน แต่ตอนนี้ใส่จิวแบบหมุดเล็กๆ สีดำวาวที่อก
ถึงในห้องจะมีเพียงแสงไฟจากด้านนอก แต่ยอดอกสีอ่อนนั่นมันก็ยังตรึงสายตาของบาลีไว้ได้ชนิดที่มองตามมาตั้งแต่หน้าห้องน้ำ จนถึงตอนที่มันมาอยู่ข้างหน้า
“ชอบแบบนี้ใช่มั้ย”
บาลีรู้สึกหายใจยากลำบาก “ใช่”
“ตอนนี้ ตัวผมมีกลิ่นหอมอ่อนๆ แบบที่พี่บอกอยู่หรือเปล่า”
“มี”
“แล้ว...ตอนนี้อยากทำอะไร”
บาลีสบตาคู่สวยแล้วค่อยคลี่ยิ้ม “แน่ใจหรือคอส 2 คืนติดแล้วนะ พี่น่ะไม่เป็นไรอยู่แล้ว แต่คอสน่ะ แผลเก่ายังไม่ทันหาย…..”
พูดยังไม่ทันจบ บาลีต้องกำหมัดเคาะที่ข้างขมับตัวเอง “ยากว่ะ”
“เมื่อวานยังฟอร์มพระเอกอยู่เลย วันนี้มาบอกว่ายากได้ไง” คอสยื้อข้อมือหนาๆ ไว้ “หือ ข้อมือพี่จะใหญ่เท่าต้นแขนผมอยู่ละ”
“คอส”
“ฮะ”
“ไปถอดจิว แล้วก็ใส่เสื้อนอนดีกว่า เอาเสื้อกันหนาวพี่ในตู้มาใส่ก็ได้”
“เรื่องเหอะ” คอสทำลอยหน้าลอยตาใส่ “จะนอนงี้แหละ”
“มันจะไม่ได้นอนน่ะสิ”
นิ้วมือใหญ่แตะที่ปานนมแล้วสะกิดยอดอกที่ใส่จิว
คอสหน้าแดงไปถึงหู “สัญญากันก่อนข้อนึง”
“หลายข้อก็ได้”
“ขอข้อเดียว”
“ครับ”
“อย่าปล่อยผมไป”
“คอส” บาลีรวบเอวบางเข้ามากอด
“นะฮะ จะให้ผมอยู่ในลำดับต่อจากร้านนายรักอ่าน ต่อจากมะตูมก็ได้ ทำกับผมอย่างที่พี่ต้องการไม่ต้องกลัวว่าผมจะเจ็บ ขอแค่อย่าปล่อยผมไป”
“คอส”
“ผมรักพี่นะฮะ ผมรักพี่”
“พี่รักคอส”
“แต่พี่ก็มีหน้าที่ที่ต้องทำ พี่คือนายรักอ่าน พี่บอกผมแล้วว่าพี่ต้องดูแลร้านนี้ และพี่ก็อยากจัดการเรื่องของมะตูมให้ดี ผมถึงบอกว่าผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า ในเมื่อพี่บอกกับผมทุกอย่างแบบนี้ ทำไมผมถึงงี่เง่านัก ทำไมผมยังน้อยใจ ทำไม..”
บาลีดันคางสวยให้เงยขึ้นมารับจูบ ดูดริมฝีปากบางแล้วแทรกลิ้นม้วนดูด มือใหญ่ลูบไล้ทั่วแผ่นหลังแล้วสะกิดที่อกสีอ่อน ออกแรงดึงเพียงนิดเดียว น้ำตาก็หยดจากหางตา
“คอส”
ริมฝีปากสวยเลื่อนจูบแก้ม แล้วขบที่ต้นคอขาว
คอสหลับตา โอบแขนเกี่ยวไหล่กว้างไว้ ยิ่งพี่สัมผัสก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ กางเกงนอนพ้นจากตัว แรงขบฟันที่ยอดอกด้านที่มีจิวแล้วตวัดลิ้นเลีย ทำให้ต้องสูดปากด้วยความเสียว แก่นกายร้อนผ่าวทั้งที่พี่ยังไม่ได้สัมผัส
“เสียว...”
พี่ดันไหล่บางลงนอน แต่ริมฝีปากหนายังขบเม้มที่ยอดอก มือใหญ่กอบกุมแก่นกายแล้วรูดแรง คอสผวาสุดตัว
“อ๊า ช้า ช้า เร็วไปแล้ว อ๊า......”
บาลีเหลือบตามองใบหน้าแดงจัด ดวงตาหรี่ปรือ ร่างกายผอมบางแทบบิดเป็นเกลียวแล้วเกร็ง
คอสสูดปากยาว พ่นน้ำสีขาวท่วมหลังมือพี่
“วัยรุ่นก็ดีอย่างนี้ละนะ”
พี่ยกมือที่เลอะน้ำสีขาวขุ่นขึ้นมามอง
คอสผลักหนี “ดีตรงไหน น่าอายชะมัด หลั่งเร็วงี้ผมต้องไปปรึกษาหมอนพพรมั้ยเนี่ย” ก็พี่ยังอยู่ครบชุดอยู่เลย
“เค้าเรียกฝีมือหรอก”
“ฝีมือใคร”
“ฝีมือพี่สิ เก่งมาก” บาลีบอกทั้งยักคิ้ว ยิ้มเจ้าเล่ห์
คอสมองหน้าพี่แล้วส่ายหน้า “ผมยังคงยืนยันคำเดิมว่า แค่พี่ขยับกล้ามเนื้อบนใบหน้าแค่มิลเดียวก็เจ้าเล่ห์มือวางอันดับ 1 ละ”
พูดแล้วคอสก็ขยับตัวจะแตะที่ขอบกางเกงพี่ แต่พี่คว้าไว้ “บอกแล้วว่าวันนี้ให้พัก”
“ไม่เป็นไรหรือฮะ”
“ไม่หรอก”

รักกัน และอยู่ด้วยกัน เหมือนกับว่าเพียงพอแล้วสำหรับคู่รัก แต่มันกลับมีองค์ประกอบมากมายที่เข้ามามีอิทธิพลกับความรัก ทั้งที่ก็แค่อยากอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง

บาลีตื่นนอนตามเวลาปกติ แต่ไม่เห็นเป็นหนึ่งที่มักจะอยู่ใกล้ คิดว่าคงเกรงใจที่คอสมาค้างด้วย ดวงตาสีเข้มกวาดมองไปทั่วห้องแล้วเรียก
“เป็นหนึ่ง”
เงาร่างโปร่งใสของเป็นหนึ่งปรากฏขึ้นใกล้ประตูขณะที่ใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก  ทั้งส่งสายตานำมาที่คอสที่นอนอยู่
บาลีพยักหน้ารับรู้แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ เป็นหนึ่งมองตามบาลีไปแต่เมื่อหันมาก็เห็นว่าคอสลืมตามองบาลีเหมือนกัน
ริมฝีปากบางเม้มแน่นจนแทบเป็นเส้นตรง ขอบตาแดงเรื่อ แล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้
พอบาลีออกมาจากห้องน้ำ เป็นหนึ่งก็ชี้บอกว่าคอสตื่นแล้ว
“หือ คอส ตื่นแล้วหรือ”
“ฮะ”
“นอนไปก่อน เดี๋ยวพี่ส่งหนังสือเสร็จแล้วจะมาเรียก”

แต่พอบาลีออกไปจากห้องนอน เมื่อประตูห้องนอนปิดลง น้ำอุ่นๆ ก็ล้นจากขอบตา ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ  ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ ถึงได้กลายเป็นคนที่เก็บทุกเรื่องมาคิดได้ตลอดเวลา
พี่ต้องมองเห็นไอ้ตาช้ำๆ กับต้องได้ยินเสียงพูดที่ขึ้นจมูก ถึงถามว่าไม่สบายใจอะไร ถามมาหลายครั้งก็ตอบไปเหมือนเดิมว่า ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดีๆ มันก็เป็นขึ้นมาเอง ทั้งที่มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน มีอ้อมแขนอุ่นๆ ให้นอนกอดทั้งคืน มีการกระทำที่ย้ำว่า คำว่ารักที่พี่บอกไม่ได้เป็นแค่ลมปาก แล้วไอ้ความรู้สึกไม่สบายใจที่มันเกาะติดแน่นอยู่ในอกเดียวกันนี่มันคืออะไร
   มันไม่ใช่เพราะพี่หรอก เขาก็เป็นของเขาอย่างนี้มาตั้งแต่ตอนที่ได้แต่มองเขาเดินผ่านแผงขายของ
   ผิดที่เราเอง ที่มันสลัดไอ้ตัวไม่สบายใจนั่นไม่ออก
   พี่จอดรถส่งที่หน้ามหาวิทยาลัย คอสก็ก้มมองมือของตัวเอง "ไม่เข้าไปข้างในหรือฮะ"
ใจก็คิดว่าควรเข้าไปเหมือนกัน แต่ดูจากสีหน้าของคอส แล้วหันไปมองเงาโปร่งใสที่นั่งอยู่ข้างหลังที่ส่ายหน้า บาลีก็ต้องคว้ามือขาวๆ มาจับไว้
"คอส"
"ฮะ"
"อย่าโทษตัวเอง ถ้าไม่สบายใจก็ไว้ไปทำบุญให้เด็กนักเรียนคนนั้นด้วยกัน”
คอสพยักหน้า แล้วรีบเปิดประตูรถก้าวลงไป "แล้วผมจะโทรหานะฮะ"

พอเข้ามาในร้านนายรักอ่าน สิ่งแรกที่บาลีทำ ไม่ใช่การเปิดไฟหรือเครื่องปรับอากาศ แต่คือการเดินตรงไปที่ชั้นลอย และหยุดอยู่ที่หน้าตู้เก็บหนังสือโบราณ
"ออกมาคุยกับผม"
เงาร่างโปร่งใสของปู่อยู่ที่เก้าอี้โยกติดหน้าต่าง และตามมาด้วยเงาร่างโปร่งใสของหญิงและชายมากมาย
"....บาลี....." น้ำเสียงแผ่วเบารอบตัวเรียกชื่อ
"คิดให้ดีก่อนที่จะเล่นเกมนี้กับผม" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ สบตาทุกคนที่อยู่รายล้อม
"....เจ้าคือนายรักอ่าน....." ชายสูงวัยนุ่งผ้าโจงสีเข้มที่ยืนอยู่ด้านหน้า พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงก้องกังวาน
"ผมเป็นนายรักอ่านมาตั้งแต่ผมจำความได้ แต่ถ้าผมไม่มีคอสที่นี่ก็จะไม่มีนายรักอ่าน"
"....บาลี..." ปู่ลุกจากเก้าอี้ ดวงตาสีเข้มมองไปรอบๆ อย่างเกรงใจ
"ผมปกป้องร้านนี้ หนังสือทุกเล่มในร้านนี้ก่อนเรื่องของตัวผมเองมาตลอด ไม่มีเหตุผลสักนิดที่จะผลักคอสไปจากผม"
"......แต่เด็กคนนั้นกำลังทำให้เจ้าเสียงาน...." ชายสูงวัยในผ้าโจงสีเข้มพูดขึ้นอีกครั้ง
"คอสพิสูจน์ด้วยตัวของเขาเองแล้วว่าเขาไปกับผมได้ ดูแลร้านนี้ในตอนที่ผมไม่อยู่ได้ คอสไม่ได้ทำให้ผมเสียงาน" บาลีสบตากับทุกคนรอบตัว "ที่ผลักคอสออกไป ไม่ใช่เพราะว่าคอสหมดประโยชน์แล้ว”
“...บาลี....” ปู่ได้แต่เตือน
แต่บาลียังคงพูดต่อไป “เพราะแน่ใจแล้วว่า เป็นหนึ่งจะมาทางเป้ง ไม่ใช่ผมหรือคอส ตอนนี้คนสำคัญที่ทุกคนให้ความสนใจคือเป้ง"
เป็นหนึ่งก้าวมายืนข้างบาลี เหลือบตามองผู้อาวุโสรอบตัวอย่างกลัวๆ พยายามทำท่าให้บาลีใจเย็น
บาลีหันไปมองปู่ "เพราะผมเป็นเกย์ แต่ฟองไม่ใช่ถึงได้ดีกับแตงโมเพราะคิดว่าพวกเขาจะพานายรักอ่านคนที่ 4 มาที่นี่ แต่พวกเขาก็ยังไม่มีลูกกันสักที จนเมื่อเป็นหนึ่งเข้ามาที่นี่ แล้วเท่ห์กับกิ๊บก็กำลังจะมีลูก ก็เปลี่ยนไปตั้งตารอ แต่จนถึงวันนี้พวกเขาก็ยังไม่เคยมาที่นี่ กระทั่งเมื่อเป้งเข้ามา ทุกคนรู้ว่าเขาจะพาเป็นหนึ่งกลับมา แต่ก็ไม่เคยคิดจะกันคอส เพราะเป้งเป็นเพื่อนคอส และเป็นหนึ่งห่วงคอสมาก แต่เมื่อคอสมีอิทธิพลกับผมมากขึ้น ก็รีบกันคอสออกไป”
“....บาลี....” ปู่เตือนด้วยน้ำเสียงเข้ม
บาลีหันมาหาปู่ทันที  “ตั้งแต่วันที่ผมได้สร้อยเส้นนี้มา ปู่ก็บอกกับผมทุกวันว่า ผมชอบเป็นหนึ่ง บอกกับผมตลอดว่าคอสไม่ดี มีข้อบกพร่องมากมาย ที่ผมไม่พูดไม่ได้แปลว่าผมไม่รู้ทันว่ากำลังคิดอะไรกันอยู่ ผมถึงพยายามอย่างเต็มที่ ผมจัดการเรื่องร้านเป็นลำดับแรก ผมดึงแพทเข้ามา เล่นเกมกับเขาทั้งที่รู้ว่าเขาคิดร้าย เพื่อที่จะจัดการประกายกับพัฒนะ  ผมพยายามคลายเรื่องสร้อยเพื่อให้เป็นหนึ่งกลับมาโดยไม่ผูกพันกับอดีต แต่ทำไมต้องผลักคอสออกไป"
ปู่หันไปมองผู้อาวุโสที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ แล้วเงียบ
"....เป็นหนึ่งมาจากทางแม่ของเจ้า ถึงจะกลับมา ก็ยังไม่แน่ว่าจะทำอะไรได้บ้าง....." หญิงสูงวัยในชุดผ้าโบราณพูดขึ้น
"มันก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องผลักคอสออกไปจากร้านนี้ เหมือนที่ทำกับย่าและแม่ของผม"
หญิงสูงวัยส่ายหน้าช้าๆ ".....คนเลวที่เข้าหานายรักอ่านไม่ได้ จะหาทางติดต่อผ่านคนใกล้ชิดเสมอ...."
บาลีหรี่ตาลง รู้สึกถึงไอร้อนจากฝ่ามือที่ค่อยๆ ลุกลามขึ้นมาถึงศอก
"....บาลี ใจเย็น แกก็รู้ว่ามันคือเรื่องจริง แกเองก็เคยเจอมากับตัวเอง....."
บาลีกำมือแน่น หันไปมองเป็นหนึ่ง แล้วหันมาบอกกับทุกคนอีกครั้ง
"อย่ายุ่งกับคอสอีก ถ้าไม่มีคอสก็ไม่มีนายรักอ่าน ไม่มีร้านนี้"
"....บาลี....." เงาร่างโปร่งใสรอบตัวประสานเสียงเรียกอย่างร้อนใจ
"ผมจะรักษาร้านนี้ ผมจะเอาเป็นหนึ่งกลับมา แต่ผมต้องมีคอส และต่อไปไม่ว่าเป็นหนึ่งจะมีใครก็ห้ามทำกับเขา เหมือนที่ทำกับผมอีก"
"....ยังไงคอสมันก็มีลูกให้แกไม่ได้..."
"แต่ผมต้องมีคอส เข้าใจมั้ย มีลูกหรือไม่มีลูกแล้วยังไง คนมากมายที่มันสักแต่ว่ามีออกมาแล้วมันไม่ดูแล มันดีกว่าผมกับคอสหรือไง" บาลีหันไปพูดเน้นย้ำทุกคำกับปู่ "ปู่กับพ่อยอมปล่อยย่ากับแม่ไป เพื่อเอาร้านนี้ไว้ แต่นั่นไม่ใช่ผม ถ้าผมพาเป็นหนึ่งกลับมาได้ แล้วคอสยังไม่กลับมา คอยดูแล้วกัน ว่าผมจะทำอะไรกับร้านนี้"
บาลีพูดแล้วหันหลังให้ เดินลงมาจากชั้นลอย ไปเปิดเครื่องปรับอากาศ เปิดไฟ แล้วหมุนป้ายหน้าร้านทำงานไป

===== จบตอนที่ 35====
ตามตำราเขาว่า ผู้สูงอายุมักกลัวการเปลี่ยนแปลง และไม่ต้องการเป็นคนไร้ค่า ไม่มีประโยชน์๋ บางคนแสดงออกด้วยการเรียกร้องความสนใจ กีดกันคนรอบตัวของลูกหลาน คนนั้นไม่ดี คนนี้ไม่ได้เรื่อง ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าประเด็นนี้มันผิดที่ผิดทางสำหรับบอร์ดนี้มากไปหน่อย แต่คงให้คำตอบได้ว่า ทำไมย่าและแม่ของบาลีถึงต้องไป ทำไมถึงได้กลัวบาลีมากนัก
อีก 4 ตอนจบแล้วครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด พบกันวันศุกร์ครับ
ไจฟ์ครับ
ตอบพี่มายด์ เกี่ยวกับคนเขียนครับ พี่ไจฟ์อ่านหนังสือทุกประเภทเขาเป็นคนรักหนังสือมากกกกกวันเกิด ปีใหม่ และวันสำคัญของขวัญถูกใจคือหนังสือเท่านั้น สกุลไทยของแม่้เค้า บางกอกของพี่ยามโรงเรีียน คู่สร้างคู่สมที่เบาะหลังรถแท็กซี่ก็อ่าน มีที่ไม่อ่านแล้วทำหน้าตาเหยียดหยามก็พวกหนังสือปาปารัสซี่
ส่วนเรื่องหมอนพพร ตอนนี้เขาก็ยังเขียนในหนังสืิอพิมพ์...อยู่นะครับ อย่าว่าแต่รุ่นผมเลย น้องผมมันอยู่ ป1 มันยังรู้จักเลย
และเรื่องผู้สูงอายุ ขออนุญาตไปตอบในพีเอ็ม เพราะตอบในที่นี้มันไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่
ขอบคุณครับ
ทีครับ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
สนุกจังอ่านแล้วรู้สึกคนเขียนอายุมากทั้งที่ไม่ใช่
คิดว่าคนเขียนต้องชอบอ่านหนังสือมากตั้งแต่เด็ก
แปลกใจที่วัยคนเขียนรู้จักหมอนพพร

[jeeu]

อ้าว
เราก็นึกว่าเพราะอำนาจของสร้อย
คืนนั้นคอสถึงอยากไปจากร้าน
เพราะพวกปู่ย่านี่เอง
พี่บาลีเท่ห์ชะมัดเลย
เสียดายอ่ะ ใกล้จบซะแล้ว
~พี่ไจฟ์คะ
เรื่องภาคต่ออนุมัติยังคะ
กร๊ากกกกกกกกก+
~+1+เป็ดจ้า

[Karn12]

เพราะแบบนี้นี่เองที่คอสไม่สบายใจ

[MiSS-U]

 

บาลีที่สุดอ่ะ  คอสเป็นแบบนั้นเพราะอิทธิพลของบรรดา

ปู่ๆย่าๆนี่เอง

+1และเป็ด

[ASSASSIN]

เข้าใจแม่กับย่าของบาลีขึ้นเยอะเลย พวกหนังสือเก่าเนี่ยะ เห็นแก่ตัวจริงๆ 

[natalee22]

อ่าาาาาาาาาา ที่แท้ความรู้สึกไม่สบายใจแปลกๆของคอสก็เป็นเพราะปู่กับผีๆเจ้าของหนังสือทั้งหลายนี่เอง

สงสารคอสอ่ะ ปกติก็ขี้งอน ขี้น้อยใจอยู่แล้ว ไหนจะคิดมากเรื่องบาลีรักเป็นหนึ่งอีก ปู่ๆย่าๆปล่อยให้ทั้ง 2 คนเค้าจัดการกันเองเถอะ

ถ้าคอสจะไปจากบาลีก็ขอให้เป็นเพราะตัวคอสหรือตัวบาลีเอง อย่าทำแบบนี้กับทั้งคู่เลยนะ ดีใจที่บาลีไม่ยอมให้เป็นเหมือนตอนปู่กับพ่อ

การมีความรักกับใครซักคนนั้นยาก แต่การรักษาความรักไว้นั้นยากยิ่งกว่า  ^^

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้ว...
ลุงป้า ปู่ย่าตายาย ทั้งหลายค่ะ

ลูกหลานไม่ใช่เครื่องจักรนะคะ อย่าหวังความสมบูรณ์แบบและไร้ปัญหาขนาดนั้นเลย
การพยายามให้มีเรื่องราวน้อยที่สุดมันก็ดีหรอก
ทำเป็นลืมไปได้ว่าสมัยยังอายุน้อย ตอนมีความรักตัวเองมีอารมณ์แบบไหน
ถ้าไม่มีอุปสรรคเลย ไม่เคยแก้ปัญหา คนเราก็ไม่เติบโตขึ้นหรอกค่ะ

แอบเครียดกับตอนนี้นะเนี่ย นี่สินะที่ทำให้เห็นช่องว่างของวัย(ของบรรดาผีๆ กับนายรักอ่าน)
มองไม่เหมือนกัน เพราะสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต
การพยายามปกป้องมากเกินไปใช่ว่าจะดี
เฮ่อออออออออ สงสารคอส

บวกและเป็ดค่า

[Gohan]

จิตใจคนยากแท้หยั่งถึง ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง มีให้เห็นอยู่ทั่ว
สำหรับก้อย คงไม่มีอะไรเหมาะเท่ากับนรกอีกแล้ว
ฆ่าคนซะขนาดนี้ วิญญาณพยาบาทคงรายล้อมน่าดู

แล้วท่านผู้ใหญ่ วิญญาณทั้งหลาย อย่าไปผลักไสไล่สงคอสเลย
บาลีดูเข้มแข็งกว่านายรักอ่านคนก่อนๆ เยอะ
ไม่มีวันที่บาลีจะละเลยหน้าที่แน่นอน
แต่ตอนนี้ขอให้บาลีทำหน้าที่ของหัวใจก่อนแล้วกันนะ Please Please

รอลุ้นจุดจบของก้อยกับพัฒนะ ขอบคุณสองหนุ่มครับ ^^

[Yukisae]

แปลว่าคุณปู่กลัวว่าบาลีจะให้ความสนใจอย่างอื่นมากกว่าหน้าที่ที่ต้องทำสินะ
เพราะอยากให้เป็นหนึ่งเป็นลูกของบาลีเลยจะกันคอสออกไป ใจร้ายยย
แต่ก็จริงคนแก่มักจะกลัวสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถควบคุมได้
+1+เป็ด+กอดดดค่ะ

[-~iK@iZ_KunG~-]

ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ มารอตอนต่อไปครับ

[КίmY]

อ้าววว ที่บาลีพูดเพราะเรื่องนี้นี่เอง  อย่าปล่อยคอสไปน๊าาา 
เหลืออีกสี่ตอนหรอเนี่ยย  ไว้เนอะ 
รอตอนต่อไปฮะ  ^^

[ladyzakura]

บาลีก็ต้องมีแรงใจไว้สู้ ไว้เป็นนายรักอ่านนะเฮ้ย

อีกอย่างบาลีก็เป็นนายรักอ่านที่ดีมาตลอด จะเอาไรอีกนิ? 

[jiki]

อ่านไปถึงตอนคอสออกมาจากห้องน้ำ ดีใจ พลุประทัด เชิดมังกร  เอ...ไม่ต้องสิ่ง มังกร บาลีเชิดอยู่แล้ว

อ่านเกี่ยวกับจิวสีดำเนี่ย อารมณ์(หื่น)พุ่งปรี๊ด แบบว่า ค่อยคุ้มหน่อย เล็งมาตั้งนาน เสียเปล่ามาตั้งนาน ...ชะอุ๊ย กลายเป็นบาลีไปเองซะงั้น เราเป็นสาววายสายรับน๊า~ สงบเสงี่ยมลูก ผ้าพับไว้ๆ

มาอ่านตอนท้ายๆ เครียดซะเกืิอบลืมที่จะเม้นต์ช่วงแรกๆเลย ไม่คิดว่าการเป็นเกย์มันจะเป็นปัญหากับวิญญาณด้วย แต่ก็จริง จำนวนเกิดมันลดลง ลูกอ๊อดโดนทิ้งแบบเสียเปล่าตั้งเยอะ

เฮ้อ ในโลกจริง ความรักมันสำคัญ แต่ความรักอย่างเดียวก็ไม่ได้ทำให้อยู่รอดได้ซะด้วย

ปล. เราแอบคิดอยู่ว่า เวลาจัดการก้อยเนี่ย เราจะคิดว่า "ว๊า ไม่น่าตายเร็วเลย ยังไม่สาสมเลย" รึเปล่า ฝากเป็นการบ้านให้คุณไจฟ์ด้วยนะคะ
ปล.2 คิดอีกที หนังสือได้กลับไปอยู่กลับครอบครัว. แต่หนังสือไม่ยอมให้นายรักอ่านมีใครเลยเนี่ยนะ มัน...กระทืบเท้าๆ

[iforgive]

เหมือนจะเริ่มเข้าใจ  เหลือแต่ประเด็นของก้อยกับพัฒนะ  กับการชดใช้กรรม