ตอนพิเศษ 2 (แพท-หมอก) ย่านสถานบันเทิงราคาถูก บนถนนสายแคบ นอกจากแสงไฟหลากสี ยังมีทั้งเสียงเพลง และเสียงหัวเราะที่ดังจนไม่รู้ว่ามาจากทางไหน หญิงสาวที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นท่าทีจัดจ้าน มีทั้งที่ยืนรวมกลุ่มอยู่หน้าร้าน และที่เดินตามลำพังเพื่อหาลูกค้า
แต่นั่นไม่ได้ทำให้รู้สึกรังเกียจ เท่ากับกลิ่นฉุนเฉียวของเหล้าผสานบุหรี่และน้ำหอมฉุนที่ทำให้หนุ่มออฟฟิศต้องนิ่วหน้า ยกมือปิดจมูก ขณะที่ชะเง้อมองแผ่นหลังกว้างคุ้นตา ที่อยู่ห่างออกไปกว่า 5 เมตร
วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่อยู่ด้วยกัน แพทตื่นแต่เช้าใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ ออกไปทำงาน เตรียมของขวัญกล่องเล็ก พร้อมกับลิสต์รายการของที่ต้องซื้อมาเตรียมอาหารค่ำ แต่ปรากฏว่าก่อนเลิกงานเพียงไม่กี่นาที หมอกกลับโทรมาบอกว่ามีงานด่วน
“งานด่วน วันนี้น่ะหรือครับ” เหมือนกับว่าจะเป็นคำถามก็จริง แต่มันก็มีความไม่พอใจปนอยู่เล็กๆ อย่าลืมว่านี่คือแพท คนที่โดนพัฒนะตามใจแบบมีข้อแลกเปลี่ยนมาตลอดหลายปี
“ขอโทษนะครับแพท มีอะไรหรือเปล่า”
“ก็วันนี้มัน....” แพทที่กำลังจะต่อว่า หยุดพูดแล้วเงี่ยหูฟังเสียงด้านหลังของหมอก เหมือนได้ยินชื่อของสถานที่เที่ยวตอนกลางคืน ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ และคำพูดลามก
เท่านั้นเองหูก็อื้อ!
“มีงานหรือครับ”
“ครับ มีงาน”
“เลิกดึกมั้ยครับ”
“ก็...ไม่รู้เหมือนกัน แพทมีอะไรหรือเปล่า” หมอกถามย้ำ แพทที่ถือสายอยู่อีกด้านพอจะนึกภาพออกว่า หมอกคงกำลังมองซ้ายมองขวา หรือไม่ก็กำลังทำอะไรบางอย่างระหว่างที่พูดโทรศัพท์อยู่
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด!
“ไม่ครับ ไม่มีอะไร” แพทตอบไปเหมือนเดิมแล้วก็กดวางสาย
เปล่า ไม่ได้หึง ไม่เคยเลย แต่เพราะวันนี้มันคือวันสำคัญ ที่ตามมาจนถึงตรงนี้ ก็แค่จะมารอรับเมื่อเสร็จงานเท่านั้นเอง!
มารอรับทั้งที่หูมันอื้อ ใจมันร้อน มือก็สั่น ทั้งที่รู้มาตลอดว่าผู้กองหมอกเป็นคนที่ทำแต่งานไม่เคยวอกแวกเรื่องแบบนี้เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วที่ผ่านมา ผู้กองก็พาไปพบเจอกับเพื่อน กับครอบครัวของเขามาหมดแล้ว
แล้วต่อให้พบเจอสาวสวย หนุ่มน้อยน่ารัก ผู้กองคนนี้ก็ยังไม่เคยมองซ้ำ มีแต่ท่าทีที่แสดงออกชัดเจนว่า
แพทคือคนสำคัญมาตลอด
แสดงออกจนต้องบอกว่า ห่างๆ สักนิดก็ดี ยังไงหมอกก็เป็นตำรวจ คนอื่นรู้เข้า มันอาจส่งผลเสียต่อหน้าที่การงานได้ แต่ผู้กองคนนั้นก็ไม่เคยสนใจ
แล้วนี่มันอะไรกัน อยู่ด้วยกันเพียงไม่นาน หมอกก็โกหกว่ามาทำงานทั้งที่ความจริงกำลังมาเที่ยวผู้หญิงกลางคืน
สกปรกจริง!
โดยไม่รู้ตัวแพทชักสีหน้าดูหมิ่นใส่กลิ่นน้ำหอมฉุน ราคาถูกที่แตะจมูก แต่มันกลับไปโดนหญิงสาวผิวเข้ม แต่งหน้าจัดที่เดินเฉียดเข้ามาใกล้ เลยโดนด่า
“อีตุ๊ด มาทำหน้าตาดูถูกกู เดี๋ยวเหอะ”
แพทรีบยกมือขอโทษแล้วหันไปมองหาหมอก เห็นเดินโอบเอวสาวเอวบางเข้าไปในร้าน
“อะไรกัน”
ทั้งที่กำลังหูอื้อ ในเวลาเดียวกับที่โดนด่า แต่เพียงเสี้ยววินาทีที่ตวัดตามองเห็นแววตาของผู้หญิงกลางคืนที่ยืนเท้าเอวด่าอยู่ตรงหน้า คำเรียกว่าตุ๊ด ใจของแพทก็วูบคิดถึงเรื่องที่เคยทำไว้ มองดูตัวเองยังไงเรามันก็ผู้ชาย จะไปสู้ผู้หญิงแท้ได้ยังไง
เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นที่ทำให้รู้สึกชาตั้งแต่ปลายเส้นผมจนถึงปลายเท้า
“อะไรกัน” แพทพึมพำย้ำคำเดิมกับตัวเอง
“มาตามผัวล่ะสิ” สาวนางนั้นเดินเข้ามายืนข้างๆ ทำท่าทางเหมือนเห็นฉากนี้บ่อยจนชินตา
แพทยืนมองประตูร้านที่ปิดลงตามหลังหมอกที่เดินเข้าไปในร้าน “มา...รอรับครับ วันนี้เป็นวันครบรอบที่เราคบกัน แต่เขาบอกว่ามีงานด่วน..”
“เขาสามขวบหรือไง จะมารอรับน่ะ มาตามผัวก็คือมาตามผัว ไม่ต้องมารักษาหน้ากะกู”
แพทอึ้ง แล้วพยักหน้ายอมรับ “ครับมาตามผัว”
“แล้วเอาไง ไม่ตามเข้าไปตบล่ะ”
แพทส่ายหน้า ไอ้ที่ว่าหูอื้อมันหายไปแล้ว “ทีแรกก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่พอเห็นอย่างนี้แล้วมัน...”
หญิงสาวนางนั้นจุดบุหรี่สูบ “เอางี้ แกซื้อชั่วโมงฉันมั้ย”
“ห๊ะ” แพทอุทาน ขณะที่กวาดสายตามองหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจดเท้า แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจ เป็นที่ปรึกษาให้พวกตามผัวแบบนี้ ดีกว่าเดินหาแขกไปเรื่อยๆ
“ก็ถ้าแกจะหาเพื่อนปรับทุกข์สักครึ่งชั่วโมง หรือชั่วโมงนึง ฉันก็พอไหว เพราะมายืนคุยอยู่อย่างนี้ มันเสียเวลาฉันแล้วไอ้แมงมันก็มองอยู่”
แพทมองไปที่ด้านหลังของหญิงสาว มีชายหนุ่มรูปร่างผอมเกร็งเหมือนคนติดยายืนสูบบุหรี่อยู่ ก็รีบหยิบกระเป๋าสตางค์ หญิงคนนั้นรีบดึงข้อมือไว้
“อย่าเพิ่งหยิบเงิน เดี๋ยวก็โดนปล้นจนได้ มาตามมา” หญิงสาวดึงมือแพทมาที่บาร์เหล้า ที่สามารถมองเห็นร้านที่หมอกเพิ่งเดินเข้าไปได้
“ผมต้องจ่ายเงินให้คุณพี่ก่อนหรือเปล่า” แพทถามทันทีที่นั่งลงที่หน้าเคาน์เตอร์ แต่ยังเหลียวมองผู้ชายที่หญิงสาวเรียกว่าแมงที่กำลังมองมา
“เอามา 2 พัน”
แพทรีบหยิบเงินแล้วส่งให้ทันที หญิงสาวรับเงินมาแล้วหันไปสั่งเบียร์ให้แพท
“ทำไมฉันรู้สึกว่าปล้นแก แทนที่จะขายชั่วโมงให้แกนะเนี่ย”
“ไม่หรอก” หนุ่มออฟฟิศหน้าสวยบอกขณะที่เหลียวมองรอบตัว นักเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติที่บาร์นี้มีจำนวนไม่มากนัก แต่ก็ยังคงทำให้หวาดระแวงอยู่เสมอ
“แกไม่เคยมาที่นี่หรือไง”
แพทส่ายหน้าทันที จนหญิงสาวต้องยื่นหน้าเข้ามากระซิบเตือน
“แกนี่มันยิ่งกว่าลูกเจี๊ยบ หยุดทำท่าทางแบบนั้นได้แล้ว”
แพทนั่งหลังตรง รับเบียร์ขวดมาจิบ ส่วนหญิงสาวพ่นควันบุหรี่ไปอีกทางแล้วถามแพท
“แล้วตกลงเอาไง มาตามผัวเนี่ยถ้าไม่ตบกระจาย ก็ต้องกลับบ้านไปซดน้ำตา”
แพทก้มหน้ามองขวดเบียร์ หญิงสาวเลยถามต่อ “รู้จักกันยังไง”
“เขาเป็นเพื่อนของคนที่ผมไปหลอก แล้วก็นอนด้วยกัน”
“อ้าวหลอกคนนึง นอนกับอีกคน”
แพทรีบส่ายหน้า “ไม่ใช่ๆ ผมนอนกับทั้ง 2 คนแหละ”
“แรดเกรดบี”
แพทกระพริบตามองหญิงสาวแล้วหลุดขำ “ทำไมผมได้เกรดบี”
“เพราะถ้าเกรดเอ แกต้องไปหากินไกลกว่าเพื่อนกัน คั่วทั้งคู่อย่าให้มันรู้ว่ามีเขา แต่ถ้าแรดเกียรตินิยมเหรียญทอง แกต้องเอากันต่อหน้ามัน”
แพทแทบสำลักเบียร์
หญิงสาวเลยหัวเราะร่วน “ลูกเจี๊ยบว่ะ แกน่ะ”
คุยกันไป แพทก็ได้ชื่อใหม่ว่าลูกเจี๊ยบ ส่วนหญิงสาวกลายเป็นพี่สาว
“เขาเป็นคนดีมากเลยนะ ดีสุดๆ ส่วนผมก็เลวสุดๆ เห็นแก่ตัว โกหกสารพัดเพื่อจะเอาตัวรอด แต่กลับอยากให้เขารักผมคนเดียว พอมาเห็นเขาอยู่กับผู้หญิง ผมก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”
“ผู้หญิงกลางคืน ไม่มีใครจริงจังหรอก”
“แต่เมื่อกี้ท่าทางเหมือนรู้จักกัน” แพทชี้ไปที่ร้านฝั่งตรงข้าม
“โอ๊ย มันก็อย่างนั้นแหละ แกกับฉัน รู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าล่ะ” หญิงสาวยกมือกรีดกรายชวนให้นึกถึงละครหลังข่าว
แพทได้แต่ส่ายหน้า
“แล้วเวลากลับบ้านมันเอาแกอยู่หรือเปล่า”
แพททำท่านับนิ้ว พอมันเกิน 5 นิ้ว พี่สาวก็ถอนหายใจเฮือก “วิกฤติแล้วแก เกิน 5 วันเนี่ย”
หนุ่มหน้าสวยยอมรับ เพราะว่ามันหลายวันแล้วนี่แหละ ที่ทำให้เกิดอาการคิดมาก
“เวลาอยู่กับผัวแกต้องทำตัวเหมือนนังโส ไม่เคยมีใครบอกแกหรือไง”
“ก็...เคยมีคนพูด” แพทหมายถึงประกายที่มักจะบอกให้เขาเอาใจบาลี “แต่มันนานมาแล้ว แล้วเขาก็ไม่ได้เปรียบเทียบแบบนั้น”
พี่สาวทำหน้าตายุ่งยาก “ผัวรักผัวหลง ขั้นแรกเลยแกต้องเลิกทำตัวเป็นคุณชายท่ามากแบบนี้ แล้วยิ่งถ้าเขาเดินมาหาผู้หญิงแถวนี้ มันก็ยิ่งบอกว่าเขาชอบแบบไหน”
แพทกลืนก้อนน้ำลายลงคอ หันไปทำหน้าตาแหยๆ กับร้านฝั่งตรงข้าม จะว่าไปไอ้ลีลาออดอ้อนแบบนั้นก็เคยทำอยู่หรอก แต่มันก็ไม่ถึงขนาดนั้น
“เนี่ยๆ ไอ้หน้าตาแบบนี้ อย่าไปทำให้เขาเห็นนะ เขาจะคิดว่าแกรังเกียจเค้า”
พี่สาวรีบแนะนำ แพทก็รีบพยักหน้าเก็บข้อมูล
“แกเคยปฏิเสธเขามั้ย”
แพทส่ายหน้าทันที “ไม่เลย กลัวแต่เขาจะไม่เอาน่ะสิ”
พี่สาวหัวเราะเสียงดัง “ดีมาก “ แต่ก็กลับหยุดหัวเราะกะทันหัน “แล้วทำไมยังมาเที่ยวอีกวะ หรือแกสะอาดเกินไป”
แพทเหลือบตามองเพดาน แล้วพูดพึมพำ “อาจเป็นเรื่องนี้ เพราะผมล้างแล้วล้างอีก”
ยิ่งคุยยิ่งติดเรท แพทกลับยิ่งผ่อนคลาย ไม่คิดมาก่อนว่าการพูดคุยกับคนแปลกหน้า และยังเป็นผู้หญิงกลางคืนกลับทำให้พูดคุยได้โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีประโยคหรือข้อความไม่เหมาะสม หันมาอีกทีเห็นชายหนุ่มผอมเกร็งที่พี่สาวเรียกว่าแมงกำลังเดินเข้ามาหา เลยนึกขึ้นได้ดูนาฬิกา
“มันเกินชั่วโมงแล้ว ผมต้องจ่ายเงินให้คุณพี่หรือเปล่า”
คุณพี่สาวโบกมือ สั่งเบียร์ให้แมงขวดนึง แล้วเดินออกมาส่งขึ้นรถแท็กซี่ แมงก็เดินตามมาด้วย
“ถือซะว่า เขาแวะเซเว่นซื้อซาลาเปากินก่อนกลับบ้าน”
“นี่ซื้อชั่วโมงนั่งคุย จริงๆ เหรอเนี่ย” แมงทำหน้าตาไม่เข้าใจ
“น้องเขามีปัญหา ถึงกูจะไม่ใช่กูรู แต่กูก็รู้โว้ย” พี่สาวหันไปข่ม
แมงโบกมือ “มึงจะแย่งผัวน้องเขาสิไม่ว่า” คนผอมแห้งหันมามองแพทหัวจดเท้าแล้วบอก “ไว้มึงบอกผัวว่า คราวหน้าพามึงมาด้วย มันควงคน มึงอีกคน ดูสิว่ามันจะว่าไง”
“มึงจะได้เงิน 2 เท่าน่ะสิ” พี่สาวดักคอ
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้แพทหัวเราะ “ขอบคุณมากครับที่ช่วยกันแนะนำ”
“เออ ลูกค้าอย่างมึงนี่แหละที่กูชอบ จ่ายง่าย งานไม่หนัก”
พี่สาวหันไปจิกตาใส่ “มึงก็คิดอยู่แค่นี้แหละ”
“เออ มึงก็อย่ามัวแต่พูดมาก ไปหาลูกค้าเลย กูส่งน้องเขาขึ้นรถเอง”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก” แพทยิ้มกว้างด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์อ่อนๆ ทั้งรู้สึกเบาใจขึ้นกว่าเดิม กลับเข้าแฟลต อาบน้ำสระผม ออกมานั่งดูรายการโทรทัศน์ไปเรื่อยจนใกล้จะเคลิ้มหลับอยู่หน้าโทรทัศน์เหมือนวันก่อน หมอกก็เดินเข้าบ้าน
แค่เห็นว่านายตำรวจตัวใหญ่เดินเข้ามาพร้อมกับกลิ่นบุหรี่ แพทก็ต้องรีบหันไปมองทางอื่น สะกดอารมณ์หึงหวง ไม่พอใจที่มันตีขึ้นมาเป็นริ้วๆ บอกตัวเองว่าเขาก็แค่แวะเซเว่นก่อนกลับบ้าน
“กลับมาแล้วหรือครับ” แพทรีบลุกไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำดื่มมาให้ หมอกรับมาดื่มแล้ว เดินเข้าไปในห้องนอน
ท่าทีอึมครึมของหมอกที่ไม่ยอมสบตา กลับทำให้แพทรู้สึกกลัวมากกว่าความหึงหวงของตัวเอง
หึงน่ะใช่ แต่ถ้าเขาเลือกผู้หญิงพวกนั้นล่ะ....
“คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า”
แพทรู้สึกเหมือนมีเหงื่อออกที่ฝ่ามือ ภาพของหญิงสาวที่โอบเอวหมอกยังคงย้อนเตือน
“ไม่มี” หมอกบอกสั้นๆ
“คุณ...” แพทเรียกหมอกด้วยเสียงสั่นเครือ
หมอกถอนหายใจหนักๆ “ผมบอกแพทแล้ว ว่ายังไงก็ระมัดระวัง อย่าลืมป้องกันตัวเอง”
แพทเสียงดังทันที “ป้องกันตัวเรื่องอะไร แล้วคุณน่ะแหละที่บอกว่าไปทำงาน แต่ผมเห็น.." ต่อว่าได้ประโยคเดียวแพทก็กลับหยุดพูดไปดื้อๆ
หนุ่มหน้าสวยกำลังยืนตัวตรง แขนแนบลำตัว ขณะที่กะพริบตาถี่ๆ
ตรงข้ามกับหมอกที่ดูไม่สบายใจ “ผมเห็นแพทกำลังคุยสนุก ก็เลยไม่อยากกวน”
“คดี พลิก” แพทนึกออกแค่นี้จริงๆ
หมอกถึงได้ยืนนิ่ง
คนสองคนยืนมองหน้ากันงงๆ แล้วแพทก็เป็นฝ่ายดึงข้อมือหนาๆ ของหมอกให้มานั่งข้างกันบนเตียง
“วันนี้เป็นวันอะไร คุณจำได้มั้ย”
หมอกมองปฏิทินแล้วหันมาบอก “เข้าวันพฤหัสฯ แล้ว”
“ไม่ใช่” แพททำหน้าตาเบี้ยวๆ ...ว่ากันว่าผู้ชายจำวันสำคัญไม่ได้ เราก็ผู้ชายทำไมจำได้แม่นนักนะ...
“เราอยู่ด้วยกันมาครบปีแล้ว แพทก็เลยเตรียมของขวัญ แล้วก็เตรียมจะทำอาหารค่ำรอคุณ”
หมอกถึงกับอ้าปากค้าง “คุณไปตามผม”
“ตอนที่คุณบอกว่าวันนี้กลับดึก แพทได้ยินเพื่อนคุณพูด แพทก็เลยตามไป”
หมอกลุกขึ้นเดินวน ท่าทางเหมือนอยากดึงผมให้หมดศีรษะ
“ให้ตายเหอะ!”
“แพทไม่ได้อยากยุ่งเรื่องของคุณนะ แพทก็แค่...”
“ผมไปสืบ”
“รู้แล้ว...” แพทพูดเสียงอ่อย “เห็นท่าทางคุณตอนนี้ก็รู้แล้ว แต่ตอนนั้นมัน..ไม่ทันคิด..”
“แพท” หมอกนึกคำพูดอะไรไม่ออก “เอาวะ อย่างน้อยก็ไม่อาละวาด”
“ที่จริงกะไปอาละวาดน่ะแหละ แต่โดนด่าเสียก่อน”
“ใครด่า” หมอกถามด้วยความสงสัย ไม่ใช่ตามไปเอาเรื่อง
“ก็ผู้หญิงกลางคืนคนนั้น แพทลืมตัวไปทำหน้ารังเกียจเค้า” แพททำหน้าตาแบบที่มักจะทำเสมอเวลาดูถูกคนอื่น ให้หมอกดู นายตำรวจกลับแค่ยิ้มๆ
“ขอโทษนะ” แพทยิ่งจ๋อยหนักกว่าเดิม “ที่ไม่เชื่อ”
หมอกเดินมานั่งกับพื้นข้างหน้าแพท จับมือขาวๆ ไว้
“ทำไมไม่เชื่อผม คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้”
“รู้ว่าไม่เจ้าชู้ แต่คนก็อาจเปลี่ยนแปลงกันได้ กลับบ้านไม่เป็นเวลา งานด่วนตลอดเวลา แล้วตำรวจน่ะ...เจ้าชู้ทั้งนั้น”
หมอกวางคางลงบนเข่าของแพท แต่แพทกลับเลื่อนตัวลงมานั่งข้างเตียง หันหน้าเข้ามาหากัน
“ตอนได้ยินก็หูอื้อ แต่พอไปเห็นคุณเดินเข้าไปในร้านกับผู้หญิง ก็หมดแรงคิดอะไรไม่ออก เจอกับคุณพี่สาว เขาพามานั่งคุย ก็คุยไปแล้วเขาก็พามาส่งขึ้นแท็กซี่”
“แค่คุยจริงๆ หรือ”
“จริงสิ แค่นั้นแหละ แล้วคุณเห็นตอนไหน”
“ก็เห็นว่าคุยกับผู้หญิงกลางคืน แล้วมายืนรอแท็กซี่กับผู้ชาย”
แพทขยี้ที่ขมับ “คือ เขาก็ชวนว่าครั้งหน้าให้พาคุณมาด้วย ฉันคน คุณอีกคนประมาณนั้น”
หมอกหัวเราะเหมือนกำลังพ่นลมออกจากจมูก แพทได้แต่ส่งค้อนให้
"แล้วนี่แพทไปทำให้คุณเสียงานหรือเปล่า"
หมอกส่ายหน้า "ไม่หรอก แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากให้คุณเห็นผมตอนนั้นสักเท่าไหร่"
"มันอันตรายใช่มั้ย"
หมอกยอมรับ "ไว้ถ้าแพทอยากไปเที่ยว ผมจะพาไปที่อื่นที่มันดีกว่านี้"
แต่แพทรีบบอก "ไม่ๆ แพทไม่ได้อยากไปเที่ยว ไม่ค่อยชอบที่แบบนั้นหรอก มันเหม็นน่ะ แต่ไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบ" หนุ่มหน้าสวยช้อนตามองหมอก แล้วพูดต่อ "แต่จะว่าไป มันก็ยังติดใจอยู่หน่อยๆ นะ แต่ไม่รู้สิ พอมาคิดไปคิดมาแล้ว เออ คุณคงไปทำงาน"
"ก็ไปทำงานจริงๆ น่ะสิ" หมอกพูดขำๆ
แพทถอนหายใจแรงๆ แล้วลุกขึ้น ดึงมือหมอกให้ลุกตามขึ้นมาด้วย "แล้วไม่หวั่นไหวบ้างหรือไง แต่ละคน..." แพทจิ๊ปาก "ฉันนี่ก็บ้า ไม่รู้ว่าจะคิด จะพูดไปทำไม บ้าบอ"
"อ้าว" หมอกขำ รั้งแพทให้นอนลงข้างกันบนเตียงใหญ่
"ก็จริงน่ะ มันรู้ได้เองเลยว่าแพทบ้า โดยที่คุณไม่ต้องพูดสักคำ"
หมอกได้แต่ขำหนุ่มหน้าสวยที่บ่นตัวเอง แต่เพราะความเก้อเขินเป็นเหตุ ทำให้แพทไม่อยากปล่อยให้เกิดช่องว่างเลยต้องหาเรื่องอื่นมาคุยต่อ
"นี่คุณ"
"หือ"
"เคยนอนกับผู้หญิงหรือเปล่า"
"เคย" หมอกทำเสียงเหมือนง่วงนอน
"ผมไม่เคย"
คำตอบของแพททำให้หมอกลืมตาโพลง "อย่าบอกนะว่าจะลองกับคนนั้นน่ะ"
แพททำหน้าตาเจ้าเล่ห์ "ไม่แน่"
หมอกมองแพทนิ่งๆ แล้วก็ส่ายหน้า หลับตาลง แพทเลยถาม "นี่ ไม่ห้ามเหรอ"
"ไม่หรอก"
"ห้ามหน่อยสิ หึงสักนิดไม่ได้หรือไง"
หมอกทำเหมือนกำลังกลั้นยิ้ม ขณะที่ส่ายหน้า "ไม่หรอก บอกแล้วว่า ตามสบายระมัดระวังป้องกันตัวเองให้ดีก็พอ ที่เป็นห่วงก็เพราะย่านนั้นมันอาชญากรรมสูง"
"ชริ ถ้าผมเสียบเป็นแล้วจะหนาว"
หมอกหัวเราะคึคึ แล้วหลุดหัวเราะร่วน 2 มือกุมที่หน้าท้องจนโดนแพทตีด้วยความหมั่นไส้
"คุณน่ะบ้า"
"ก็ได้ๆ ผมบ้า" หมอกยังหัวเราะไม่เลิก
"พอแล้ว จะหัวเราะอะไรนักหนา" แพททำหน้างอ กระเง้ากระงอด จนหมอกบีบจมูก
"สาวเสียบสาว"
"คุณนะ แซวไม่เลิก รู้แล้วว่าหึงบ้าบอจนเกือบทำงานคุณเสียหายน่ะ รู้แล้ว" แพทตีที่แขนอีกที
หมอกดึงแพทลงมาจูบ "ไว้วันเสาร์ ผมพักเวร เราไปเที่ยวทะเลกันมั้ย"
แพทคลี่ยิ้มกว้างรีบพยักหน้า "ไป"
"ขอโทษที่ลืมวันครบรอบ"
"ช่างมันเหอะ ขอแค่ไม่ว่าจะกี่ปีต่อไปเราได้อยู่ด้วยกันก็พอ"
แพทซุกใบหน้าลงกับต้นแขนใหญ่
“คุณ”
“หือ”
“อายจัง”
หมอกยิ้มขำขณะที่ดันคางสวยให้เงยขึ้นมารับจูบ แพทหลับตาพริ้มตอบรับเรียวลิ้นที่เกี่ยวกระหวัด ริมฝีปากสวยที่เลื่อนไปที่แก้มอิ่ม
แต่จู่ๆ หมอกก็กลับหลุดหัวเราะพรืด แพทฟาดที่แขนใหญ่สียงดัง
“บ้า จะหัวเราะอะไรนักหนา”
“ก็ขำ สาวเสียบสาว” หมอกว่าแล้วยังหัวเราะไม่เลิก
“เออ หัวเราะเข้าไป แพทไปนอนข้างนอกดีกว่า” แพทสะบัดสะบิ้งจะลุกออกจากเตียง แต่หมอกรีบคว้ากอดไว้ พอจะก้มลงจูบแก้มก็ยังหัวเราะต่อ
“บ้า คุณจะหัวเราะอะไรนักหนานะ พอแล้ว”
แขนใหญ่กอดรัดคนผอมบางไว้ ขาใหญ่เกี่ยวขาเรียวเล็ก ขณะที่เสียงหัวเราะอารมณ์ดียังคงดังต่อไป
*-*-*จบตอนพิเศษ แพท-หมอก*-*-*
ผมไม่ได้เขียนตอนนี้ แค่อ่านๆ แล้วก็ลบๆ แล้วก็เติมลงไปประมาณ 3 คำ วะฮะฮ่า 
เดิมมันอยู่ในช่วงที่คอสกลับบ้าน แต่เ้ห็นว่ามันทำให้เรื่องเป๋ไปเป๋มา ป๋าเขียนเองก็บ่นเองว่าเบาโหวงเหวง จะลบไม่ลบดี เพราะว่าหมอกหายไปหลายตอนแล้ว สุดท้ายมันก็ถูกยกออกมาข้างนอกเป็นตอนพิเศษ 
คือแบบว่าตอนบ่นๆ เนี่ยจะมีอาการนั่งมองหน้าคอมพ์เตอร์เหมือนจะหาเรื่องชกกันประมาณนั้น
ตอนพิเศษตอนต่อไปจะมาวันวาเลนไทน์ 
หวานไม่หวานไม่รู้ รู้แต่ว่ายังเขียนไม่เสร็จ
ขอบคุึณที่ติดตามงานเขียนของป๋ามาตลอด ขอบคุณชอบงานที่ป๋าเขียน
รักคุณคนอ่านทุกคนครับ
ทีครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
