หัวข้อ: It's U, It's Me : กวนนัก แต่รักนะครับ (จบ) [21/7/59]

[undersky]

ตอนที่ 9 : เหล้ามันเฝื่อน แต่อย่างอื่นมันหวาน (Chomphoo’s Part)












หลังจากตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าเราจะมาสังสรรค์กันที่คอนโดของผม ขบวนรถหกคันของผม ไอ้เจ๋ง ไอ้ต้น ไอ้กราฟ ไอ้เค ไอ้กัส ก็เข้าจอดที่ลานจอดรถ ผมเป็นฝ่ายนำทุกคนขึ้นไปยังห้องของตัวเอง ช่วยกันหอบหิ้วอบายมุขหลายถุงเข้าไปในห้อง เยอะชนิดที่ว่าไม่เมาก็หมาแล้วครับ

ไอ้เกงยีนดูจะเกร็งๆ ตอนย่างเท้าเข้ามาในห้อง มันเกาะไอ้กราฟอย่างกับลูกแหง่กลัวผลัดหลงกับแม่กลางเขาใหญ่ ไม่รู้ว่าห้องของผมมีอะไรน่ากลัวตรงไหน ขนาดตอนนั่งล้อมวงแดกเหล้ากันมันยังไม่ห่างจากไอ้กราฟเลย สองคนนี้ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ไม่หายสักที

มันบอกผมว่าเป็นเพื่อน แต่สิ่งที่มันทำให้เห็นไม่เหมือนเพื่อนเลยสักนิด

ภาพที่มันจูบกันตอนแสดงละครยังติดตา มันกล้าทำแบบนั้นต่อหน้าคนทั้งคณะโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรราวกับเคยชิน หนำซ้ำยังมีหน้ามาบอกผมอีกว่าไม่ได้จูบ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หรือมันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะตอนนั้นที่ยีนเคยจูบผม มันก็ทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว

ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยจูบกับผู้ชาย แล้วยังหัวใจเต้นรัวขึ้นมาซะอีก

กลับไปคืนนั้นผมถึงกับนอนไม่หลับเพราะเอาแต่นึกถึงร่องรอยที่เกงยีนทิ้งไว้บนริมฝีปาก ทั้งน้ำหนักที่กดลงมาและแรงดูดหนักๆ มันไม่เลือนหายไป ผมรู้สึกฟุ้งซ่านอย่างกับเด็กผู้ชายอายุสิบสองที่เพิ่งมีจูบแรก มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รู้สึกแบบนั้น

แต่สำหรับไอ้เกงยีน เหมือนมันจะไม่เคยนึกถึงจูบนั้นเลยแม้แต่น้อย มันน่าเจ็บใจตรงนี้แหละ

เหล้ากับเบียร์ถูกผสมใส่กันจนวุ่นไปหมดเพราะไอ้ปาล์ม หนำซ้ำมันยังชงแบบนั้นให้ทุกคนเสียด้วย ใครไม่ยอมแดกเข้าไปมันก็คะยั้นคะยอออเซาะจนผัวมันส่ายหัว อย่างไอ้เคนี่ระริกระรี้ใหญ่ที่ถูกไอ้ปาล์มออดอ้อน กระดกพรวดๆ อย่างกับน้ำเปล่า ไอ้กัสก็ไม่น้อยหน้า เห็นมันนิ่งๆ มีมาดของมัน แต่เรื่องหญิงก็ไม่แพ้เพื่อนรัก ตะล่อมไอ้ปาล์มให้ป้อนถึงปากเลยซะด้วยซ้ำ ไอ้ปาล์มก็กระดี๊กระด๊าใหญ่ที่ได้บริการคนหล่อ

“เก่งมาก เดี๋ยวพี่ปาล์มสุดสวยคนนี้จะให้รางวัล”

ไอ้ปาล์มยิ้มแป้นแล้วกระเด้งตัวไปจูบแก้มของไอ้สองตัวนั้น ส่วนไอ้เจ๋งก็นั่งจิบเรื่อยๆ ของมันไป หันไปชนแก้วกับไอ้กราฟน้องรักเป็นระยะ ส่วนไอ้เกงยีนผมยังไม่เห็นมันดื่มเข้าไปสักอึก ถึงตอนไอ้ปาล์มกระเซ้ามันจะทำเหมือนกระดก แต่ผมก็เห็นว่าน้ำสีเหลืองๆ อมน้ำตาลในแก้วของมันยังไม่พร่องลงไปเลย

“ไม่แดกๆ เข้าไปสักที ดมๆ อยู่นั่นแหละ”

ผมลุกจากตำแหน่งที่นั่งแล้วไปแทรกกลางระหว่างไอ้กัสกับไอ้เกงยีน เพราะอีกฝั่งมันเป็นกราฟ ถ้าผมไปแยกคงมีโวยแน่ ซึ่งพอผมไปนั่งข้างมัน มันก็หันมามองผมตาขวาง

กูนั่งข้างแค่นี้มึงก็ไม่พอใจกูแล้ว เกลียดอะไรกูนักหนา

“ผมดื่มแล้ว”

“อย่ามาโกหกกู กูเห็นว่ามึงไม่ได้กิน มึงจะแดกเข้าไปดีๆ หรือให้กูบังคับ”

“ทำไมพี่ต้องบังคับผมด้วยล่ะครับ ไม่เคยได้ยินเหรอว่าให้เหล้าเท่ากับแช่ง”

มันเอาคำโฆษณามาอ้าง แต่ว่าผมไม่สะเทือน ยัดแก้วของผมใส่มือมันแล้วบอก

“มันเป็นน้ำปวารณาตัวว่ามึงจะเป็นน้องกูไง มึงไม่แดกเข้าไปกูจะถือว่ามึงไม่เคารพรุ่นพี่ มึงเป็นน้องนอกคอก” ผมเห็นมันทำหน้ายุ่งๆ คิ้วพันกันเหมือนหงุดหงิดกลายๆ ไม่ยอมดื่มน้ำเมาเข้าไปสักทีเลยไซโคมันอีก “มึงไม่เห็นเหรอวะว่าเพื่อนมึงทุกคนก็แดกเข้าไป มีแค่มึงคนเดียวที่เรื่องมาก”

มันหันไปมองตามแล้วก็เห็นว่าไอ้เคกับไอ้กัสไปจับกลุ่มเล่นไพ่กับไอ้คู่ผัวเมียแล้ว ซึ่งกติกาคงไม่พ้นคนแพ้ต้องซัดเหล้าเพียวๆ หนึ่งแก้วเหมือนที่ไอ้ปาล์มชอบ

แม่งเป็นกะเทยที่สวย ถึก และห่ามจริงๆ

ส่วนไอ้กราฟทิ้งเพื่อนแล้ว กระเถิบตัวห่างออกไปหน่อย คุยกับลุงรหัสมันอย่างออกรสออกชาติ ซึ่งผมก็ว่าดีเหมือนกันที่ไอ้กราฟกับไอ้เจ๋งเข้ากันได้ดีขนาดนี้ เพราะมันทำให้ผมได้จัดการกับไอ้เด็กดื้อนี่แบบส่วนตัว

“ถ้าผมเรื่องมากแล้วพี่มายุ่งกับผมทำไม”

“กูอยากยุ่ง” เห็นมันพยศผมก็ยิ่งอยากปราบ “มึงจะแดกไม่แดก”

“ไม่ครับ พี่อย่าบังคับผม เสรีภาพกับสิทธิส่วนบุคคลรู้จักไหมครับ”

“เออ มึงไม่แดกก็ไม่แดก” ผมตอบมันกลับก่อนจะตะเบ็งเสียง “ไอ้กราฟ เพื่อนมึงเรื่องมากว่ะ”

ไอ้กราฟหันมามองผมก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองไอ้ยีนอย่างงงๆ ว่าผมกับเพื่อนมันมีเรื่องอะไร

กดดันแม่งไม่ได้ก็เล่นเพื่อนมันเนี่ยแหละ รักกันนักใช่ไหม เดี๋ยวกูจะทำให้มึงมาอ้อนวอนขอกูแดกเลยเหอะ

“มีอะไรอะพี่”

“เพื่อนมึงไม่ยอมแดกเหล้าที่กูให้ กูตั้งใจเลี้ยงมันเลยนะ เอาแก้วกูให้มันด้วย รุ่นพี่ทำให้ขนาดนี้แล้วมันยังกล้าปฏิเสธ มึงคิดว่าเพื่อนมึงทำถูกแล้วหรือไง”

ผมตีสีหน้าแบบไม่พอใจสุดๆ ผสมเข้าไปด้วย ไอ้กราฟก็ทำหน้าเครียดขึ้นมา มันมองไอ้เกงยีนแล้วกล่อม

“มึงก็แดกๆ เข้าไปดิวะ พี่เขาอุตส่าห์ให้มา เสียน้ำใจ”

จากทำหน้ารั้นๆ ใส่ผม มันก็หน้างอที่ถูกเพื่อนว่าแล้วตอบกลับอย่างไม่พอใจ

“มึงก็รู้ว่ากูแดกไม่ได้”

“นิดนึงไม่เป็นไรหรอก มึงไม่แดกมันน่าเกลียดนะเว้ย”

“ช่างมันเหอะ มันไม่อยากแดกกูก็ไม่อยากยุ่ง กูอุตส่าห์ยอมรับมันเป็นน้อง อยากทำดีด้วย อยากดูแลที่มันไม่มีพี่รหัส แต่เหมือนมันไม่อยากได้กูเป็นพี่”

ผมโหมไฟเข้าไปอีกแล้วดึงแก้วในมือไอ้เกงยีนกลับมา กรอกเหล้าที่อยู่ในแก้วเข้าปากอย่างเซ็งๆ ไอ้กราฟเลยยิ่งหน้าเสีย

“ขอโทษพี่ๆ มันกินไม่ได้เดี๋ยวผมกินแทนมันเองก็ได้” มันว่าพลางยื่นแก้วมาทางผมให้ผมรินเหล้าให้มัน “เอาเต็มแก้วเลยพี่”

แม่งโคตรพระเอกเลยเหอะ เห็นมันปกป้องไอ้เกงยีนตลอดทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย

มึงจะทำเพื่อไอ้เหี้ยนี่ทำไมนักหนา

“กูเห็นแก่มึงหรอกนะ”

ผมรู้สึกว่าคิ้วตัวเองมุ่นเข้าหากันตอนที่เทเหล้าใส่แก้วที่ยื่นมาแล้วหย่อนน้ำแข็งก้อนใหญ่ลงไป ไอ้กราฟก็รับไปดื่มอย่างไม่เดือดร้อน ส่วนไอ้คนต้นเรื่องก็มองหน้าเพื่อนแบบเหมือนจะรู้สึกผิด

“อีกแก้วพี่ อีกแก้ว”

พอดื่มเข้าไปจนหมดไอ้กราฟก็ยื่นแก้วมาอีก ผมก็สนองมัน เทให้เกือบเต็มแก้ว ซึ่งมันก็ยกไปกรอกเข้าปากด้วยเวลาเพียงไม่นาน ไอ้เกงยีนมองตามแล้วเริ่มทำหน้าแย่ๆ

“กราฟ มึงพอได้แล้ว”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูไหว พี่ภูรินเหล้าให้ หาไม่ได้ง่ายๆ นะเว้ย”

คำตอบของหลานรหัสไอ้เจ๋งทำผมยิ้ม ผมเทเหล้าใส่แก้วตัวเอง แก้วไอ้กราฟ แล้วชวนไอ้เจ๋งมาร่วมวงด้วย เขี่ยไอ้เกงยีนออกจากวงโคจรไป พูดคุยเฮฮากระดกเหล้าเข้าปากเรื่อยๆ พลางได้ยินเสียงโหวกเหวกของวงไพ่ที่อยู่ข้างๆ กัน เสียงที่ดังก็ไม่ใช่เสียงใคร ไอ้ปาล์มเจ้าเดิม

“คานนนนหู~~ ไม่รู้เป็นอาร้ายยยยย เอาต้นมาป่านนนนนปาล์มก็ไม่หายยยย”

ผมหันไปมองแล้วก็ขำกับมัน เพราะตอนนี้หน้ามันแดงก่ำแล้วก็ทำท่าแทงปลาไหลประกอบเพลงดัง ดูท่าจะเมาหนักแล้ว ส่วนไอ้ต้นก็นั่งหน้ามึนๆ มองเมียมัน คงกรึ่มได้ที่ แต่ที่แย่กว่าคงเป็นไอ้เคกับไอ้กัสที่มันแพ้น็อคไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ สงสัยแม่งแพ้เกือบทุกตา ตอนนี้พวกมันเลยนอนกอดกันกลมกองอยู่บนพื้น

แต่นอกจากไอ้ปาล์มจะเต้นบ้าบอของมันแล้ว ยังเดินมาหาไอ้เจ๋ง เอามือของมันเชยคางไอ้เจ๋งพลางจ้องหน้า ก่อนจะตบลงไปจนหน้าเพื่อนซี้ของผมหัน

“เมิงงงบอกว่าอารายยยยย มึงว่ากูเหรอ สาดดดดดดด”

ไอ้เจ๋งตอนนี้ก็มึนๆ เหมือนกัน นอกจากจะมึนเพราะแดกเหล้าเข้าไปพอประมาณแล้วยังมึนที่อยู่ๆ ถูกไอ้ปาล์มตบด้วย

“ถึงคxยยยกูม่ายยยหย่ายยยย แต่ข่ายยยกูก็น่าร้ากกกก มึงอย่ามาว่ากูนะ ไอ้เหี้ยยย” แล้วไอ้คนที่ภูมิใจว่าไข่มันน่ารักก็โซซัดโซเซด้วยท่าเมาๆ กลับไปนั่งตักไอ้ต้นที่ยังหน้ามึนไม่หาย ไปออเซาะซบบ่าซบไหล่ “ช่ายยยม้ายยยจ๊ะ ผัวจ๋าาา”

ตามด้วยหอมแก้มไอ้ต้นต่ออีกฟอดใหญ่ เอาหน้าไถๆ ไปด้วย

“จิ๋มม่ายยยดูดก็สู้ตูดไม่ด้ายยยย เน้ออออ”

มันถามไอ้ต้นเสร็จก็ไม่รอคำตอบอะไร ดึงหน้าไอ้ต้นให้เชยขึ้นนิดหน่อยแล้วก็จับดูดปากทันที ไอ้ต้นมันก็ไม่รู้เรื่อง เบลอๆ จูบตอบกลับไปด้วย ผมก็ส่ายหัวที่เห็นไอ้ปาล์มเรื้อนอีกแล้ว

ผมเหลือบตาไปมองไอ้ยีนที่ยังไม่มีเหล้าเข้าปากสักหยด เห็นมันมองไอ้ปาล์มแบบอึ้งๆ ก็เบี่ยงหน้าไปหาไอ้กราฟแทน แต่พอหันไปก็เห็นว่าไอ้กราฟนั่งตาเยิ้มแล้ว แต่แผนผมยังไม่สำเร็จ ผมเลยรินเหล้าส่งแก้วให้กราฟอีก

“เฮ้ยมึง กินต่อๆ”

ไอ้กราฟก็ดีรับแก้วจากผมไป ทำท่าจะซดน้ำเมาเข้าปากแต่ไอ้ยีนดึงแขนไว้ก่อน

“มึงไม่ต้องแดกแล้ว มึงต้องพากูกลับบ้านอีกนะ ตีหนึ่งกว่าแล้วนะมึง”

“ตีหนึ่ง?”

ไอ้กราฟหรี่ตามองนาฬิกาข้อมือก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ เหมือนเข้าใจ มันทำท่าจะวางแก้วลงบนพื้นผมเลยห้ามไว้

“มึงจะรีบกลับไปไหน ให้หมดขวดนี้ก่อนดิวะ ซื้อมาแล้วให้เหลือ เสียดายของนะเว้ย”

คราวนี้ไอ้กราฟก็พยักหน้าอีก ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นจรดปาก ผมมองมันพลางเหลือบมองไอ้เกงยีนไปด้วย เห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของมันแล้วก็ขำ รอดูว่ามันจะทำยังไงต่อ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด เพราะมันยั้งมือไอ้กราฟไว้

“พอแล้วมึง”

“เดี๋ยวหมดนี่ก่อน”

กราฟว่าแบบนั้นและจรดแก้วที่ปาก แต่ไอ้เกงยีนไม่ยอม ออกแรงดึงแขนไอ้กราฟมากกว่าเดิมจนเหล้ากระฉอกใส่เต็มหน้ามัน ผมเห็นมันสำลักแล้วไอโกรกจนตัวโยน สงสัยจะเข้าจมูก ส่วนไอ้กราฟก็นั่งยิ้มแล้วกรอกเหล้าเข้าปาก ลืมสนใจเพื่อนที่มันเคยดูแลตลอด

ผมเห็นไอ้เกงยีนไอจนหน้าแดงแล้วก็ทนนั่งเฉยต่อไม่ได้ ต้องขยับตัวเข้าไปใกล้มันแล้วจับหน้ามันหันมา มันก็ไอใส่ผมจนน้ำลายแทบกระเด็นใส่หน้า แต่ผมก็ใจกว้างพอที่จะไม่ด่ามันตอนนี้ แถมยังดึงชายเสื้อของตัวเองไปเช็ดหน้ามันให้ด้วย หน้าเปียกๆ ของมันเลยเริ่มแห้งหน่อยๆ ถึงเลนส์แว่นจะชื้นและมีหยดน้ำเกาะอยู่บ้าง พลางตบหลังมันให้รู้สึกดีขึ้น

“เอ้า ดื่มซะ จะได้รู้สึกดีขึ้น”

มือเรียวคว้าแก้วสะเปสะปะแล้วกระดกน้ำที่ผมยื่นให้เข้าไปเต็มอึก แต่ก็เกือบพ่นออกมา ไอ้เกงยีนทำตาเขียวใส่ผมพลางหอบแฮ่กหน้าแดงไปหมดเพราะเกือบสำลักอีกรอบ และเหตุผลก็ไม่ใช่อะไร นอกไปจากว่าแก้วที่ผมยื่นให้เป็นเหล้าเพียวๆ

“ไหนๆ ตัวมึงก็เหม็นเหล้าแล้ว แดกให้กูสักแก้วแล้วกัน” ผมบอก ก่อนจะเหลือบไปมองไอ้กราฟที่เริ่มจะนั่งโงนเงน “หรือมึงจะให้เพื่อนมึงแดกต่อก็ได้ แต่เหมือนมันจะไม่ไหว หรือมึงไม่อยากกลับ”

ไอ้เกงยีนมองหน้าผมกึ่งอาฆาตกึ่งชั่งใจ มันเบนหน้าไปทางไอ้กราฟเพื่อดูสภาพแล้วก็กลับมามองผมด้วยสีหน้าฉุนๆ เหมือนไม่พอใจ แต่ผมไม่ยี่หระ ส่งยิ้มกวนๆ ให้มันว่าคราวนี้ผมชนะ

เสียงฮึดฮัดขัดใจมาจากคนที่ตัวเล็กกว่า มันยอมกรอกเหล้าเข้าปากอย่างไม่เต็มใจเท่าไร แต่ว่าผมก็ยังไม่พอใจแค่นั้น คว้าขวดที่เหลือเหล้าอยู่ก้นๆ ขวดมาส่งให้มัน

“กูเปลี่ยนใจแล้ว เอาทั้งขวดเลยดีกว่า”

“แค่ผมยอมกินก็มากพอแล้ว อย่าได้คืบเอาศอก”

มันแขวะ แต่ผมก็ลอยหน้าลอยตาใส่ให้มันยิ่งขบฟัน พลางเหลือบมองหน้ามันแต่กลับสะดุดปากแดงๆ ที่เหมือนจะแดงมากกว่าปกติเสียก่อน ฉับพลันก็นึกฉุนขึ้นมา

“มึงตัดสินใจเอาแล้วกันว่าจะแดกให้หมดหรือให้กูกรอกปากมึง”

มันหยุดนิ่งไปชั่วครู่ มองหน้าผมเหมือนจะประเมินว่าผมพูดจริงหรือพูดเล่น แต่เพราะผมไม่แสดงท่าทีอะไรมากไปกว่าทิ้งสายตาค้างไว้ที่หน้ามัน มันถึงได้กระชากขวดจากผมไปแล้วจับกรอกเข้าปากตัวเอง

มันซดพรวดๆ เกือบไม่เว้นจังหวะหายใจ ทำเหมือนกับของเหลวที่อยู่ในขวดเป็นแค่น้ำแร่ แต่ที่เป็นอย่างนั้นคงเพราะมันอยากจบๆ เรื่องไป ผมจะได้ไม่วุ่นวายกับมันอีก แล้วมันจะได้กลับสักที

“ทีนี้ผมกลับได้แล้วใช่ไหมครับพี่ชมพู!”

มันกระแทกเสียงใส่พร้อมกระแทกขวดลงบนพื้น ผมก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้เมื่อแผนของตัวเองสำเร็จ ได้เอาชนะท่าทีรั้นๆ ของมันแล้วทำให้ผมมีความสุขยังไงไม่รู้  ทั้งที่กับคนอื่นผมก็ไม่ใช่คนบ้าบออะไรแบบนี้

“งั้นผมกลับล่ะครับ ขอบคุณที่เลี้ยง”

ถึงจะเป็นคำขอบคุณแต่ก็เต็มไปด้วยการประชดล้วนๆ ไอ้เกงยีนดันตัวขึ้นจากพื้นพลางดึงแขนไอ้กราฟให้ลุกขึ้นตามไปด้วย

“กราฟ กลับได้แล้วมึง”

คนโดนเรียกลุกตามแรงดึง แต่ยังไม่ทันยืนขึ้นก็เซจนล้มลงไปกองกับพื้น ทำเอาไอ้เกงยีนเกือบจะล้มคะมำไปด้วย แต่ผมยื่นมือไปกันเอาไว้ได้ทันเสียก่อน เลยมีแค่ไอ้กราฟที่ล้ม แต่พอล้มไปแล้วเหมือนไอ้กราฟจะแบตหมด ไอ้ยีนผละจากแขนผมแล้วไปดึงให้ลุกขึ้น ไอ้กราฟก็ไม่ขยับ

“กราฟ ไอ้กราฟ ไอ้สัตว์กราฟฟฟฟ ตื่นนะเว้ย กูจะกลับบ้าน ไปส่งกูก่อนแล้วมึงค่อยนอน ไอ้เชี่ยยย”

พยายามดึงแล้วดึงอีกไอ้กราฟก็ไม่เขยื้อน แถมยังเหมือนจะไปรบกวนไอ้ปาล์มที่นัวเนียซุกๆ ไซ้ๆ กับไอ้ต้นเสียด้วยมันเลยหันมาแผดเสียงลั่น

“อีชะนี อย่ามายุ่งกับผัวกู!!!!!”

เลอะเลือนแล้วก็เลอะเทอะกันไปใหญ่แล้ว ผัวมึงน่ะไอ้ต้นไม่ใช่ไอ้กราฟ ไอ้ปาล์มทำท่าจะปาขวดเหล้ามาใส่เกงยีนที่ยังดึงไอ้กราฟไม่เลิก ผมเลยดึงตัวไอ้เกงยีนออกมา แต่ก็ยากเย็นพอดูเลยต้องใช้แรงเยอะหน่อย กระชากมันออกมาจนหล่นบนตักผม จากนั้นเอามือปิดปากแดงๆ นั่นไว้

“อ่อย อื้อ อ่อยๆๆ”

“เงียบๆ เดี๋ยวก็โดนไอ้ปาล์มเอาขวดตีหัวแตกหรอก”

“อ้ออ่อยอิ อ่อยอูเอ้ยยยยย”

มันดิ้นขลุกขลักอยู่บนตัก ผมเลยต้องกอดมันไว้ ใช้แขนข้างหนึ่งรัดรอบเอว ส่วนอีกข้างก็เอามือปิดปากไม่ให้พ่นเสียงออกมาได้ เสริมด้วยเอาคางกดบ่ามันไว้อีกแรงเพราะแม่งแรงเยอะฉิบหาย

“เลิกดิ้นดิแล้วจะปล่อย”

ผมพูดกับมันดีๆ เพราะชักจะเหนื่อยแล้วเหมือนกัน ถ้าให้พูดตามตรง แรงของผมลดไปครึ่ง สมองก็เบลอๆ อยู่ไม่น้อย เพราะเหล้าไปเลี้ยงสมองเยอะกว่าออกซิเจนแล้วด้วยซ้ำ สภาพไอ้เจ๋ง ไอ้กราฟ ที่เป็นอยู่ก็บอกได้ดีว่าที่กินเข้าไปไม่ใช่น้อย ผมคงอึดกว่าหน่อยที่ยังประคองสติของตัวเองได้มากกว่า

แต่ตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าผมเข้าข้างตัวเองเกินไปหรือเปล่า เพราะพอผมบอกอย่างนั้น ไอ้เกงยีนก็หยุดดิ้นแล้วหันมามองหน้าผม ซึ่งสายตาของผมก็ดันไปหยุดอยู่ที่ปากสีสดของคนตัวเล็กพอดี และสมองผมก็กำลังประมวลผล ออกมาว่า....

น่าจูบว่ะ

ทว่าดูท่าสมองจะทำงานช้ากว่าการกระทำ เพราะทันทีที่มีคำนั้นผุดขึ้นในหัว ปากของผมก็ประกบปากของคนตรงหน้าไปแล้ว ผมเบียดปากเข้ากับปากแดงๆ ดื่มด่ำกับรสเฝื่อนๆ ของเหล้าที่มันเพิ่งดื่มเข้าไป บดริมฝีปากหนักๆ ให้ปากของคนที่รองรับการกระทำของผมเผยอออกน้อยๆ ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปกวาดเลียภายใน พลางดูดเบาๆ ที่กลีบเนื้ออุ่นซึ่งค่อนไปทางร้อน และดูท่าจะร้อนขึ้นด้วยเมื่อลิ้นของอีกคนที่นิ่งเฉยเริ่มขยับแล้วสัมผัสกลับมา

ผมบดจูบแน่นขึ้นจนเกิดเสียงติดต่อกันหลายครั้งก้องอยู่ในหู แขนที่กอดเอวคอดบางของคนตัวผอมกว่ากระชับมากขึ้นกว่าเดิมจนตัวของมันแนบเข้ามาชิดผมมากขึ้น พลางขบเม้มดูดดึงกลีบปากไปตามอารมณ์ จนมันคงรู้สึกเจ็บถึงได้เอามือดันหน้าผมออก หอบหายใจแฮ่กๆ ไปครู่หนึ่ง พอผมยื่นปากไปจูบอีกมันก็เบี่ยงหน้าที่ตอนนี้แดงๆ ดูมึนๆ เบลอๆ หนีแล้วพูดเบาๆ แต่เสียงโคตรอ้อน

“จะกลับ”

น่ารักฉิบหายยยยยยยยย

รู้สึกเหมือนคำนี้จะก้องอยู่ในหัวของผมค่อนข้างชัดเจน ทำให้ผมปฏิเสธคำขอของมันไม่ได้ เลยยอมดันตัวมันขึ้นจากตักและลุกขึ้นตาม

“เดี๋ยวไปส่ง”

หนำซ้ำยังไปกุมมือมันเอาไว้แล้วดึงให้เดินไปทางหน้าประตูด้วยกัน ซึ่งมันก็ยอมเดินตามแต่โดยดีไม่ปริปากบ่นว่าอะไรเหมือนทุกที












พอขึ้นรถผมก็สอบถามว่าบ้านมันอยู่ที่ไหน ก่อนจะออกรถไปโดยที่มีคนนำทางนั่งอยู่ที่เบาะด้านข้าง ขับรถขึ้นทางด่วนแล้วก็ลงเส้นพระรามสี่ แต่พอถึงแยกที่ต้องไปต่อ ผมก็หันไปถามคนรู้เส้นทาง ทว่าตาเรียวกลมที่อยู่หลังแว่นปิดลงไปแล้ว

“เกงยีน”

ผมเรียกเบาๆ แต่มันไม่กระดิกตัว เรียกพลางเขย่า มันก็เบี่ยงตัวหนี หันหน้าเข้ากระจกเฉย ผมเลยจอดรถเข้าข้างทางแล้วหันไปเรียกมันอย่างจริงจังกว่านี้พลางเหลือบดูนาฬิกาว่าตอนนี้เกือบจะตีสามเข้าไปแล้ว ทั้งง่วงทั้งมึนด้วยเลยชักจะขี้เกียจ

“เกงยีน ไปทางไหนต่อ”

“...”

“ถ้าไม่ลุกมาตอบกูจะหาโรงแรมแถวนี้นอนแล้วนะ”

“...”

คำตอบกลับมาคือความเงียบ ผมจึงตัดสินใจทำแบบที่ว่าจริงๆ เพราะเริ่มรู้สึกหนักๆ หัวแล้ว เลยเลี้ยวรถเข้าโมเตลที่อยู่ใกล้ที่สุด อุ้มมันเข้าไปในห้องแล้วปล่อยลงบนเตียง ก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำแล้วถอดเสื้อออกเพราะเหม็นกลิ่นเหล้า ล้างหน้าพอให้หายมึนจึงค่อยกลับออกมาที่เตียง

มองคนที่นอนแหม็บอยู่บนที่นอนโดยไม่มีการขยับเขยื้อนตัว ผมส่ายหัว พลางยื่นมือไปดึงแว่นที่มันหวงนักหนาออก แล้วผมก็ได้เห็นใบหน้าของไอ้เกงยีนเต็มตา ทั้งที่พยายามมาหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยสำเร็จ แต่คราวนี้กลับถอดออกอย่างง่ายดายโดยที่เจ้าตัวไม่ขัดขืนเสียด้วยซ้ำ สงสัยจะเมาจริงๆ

ผมจับมันนอนหงายแล้วมองเรียวหน้าขาวที่มีสีแดงระเรื่อซึ่งเป็นผลพ่วงจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ผมบังคับให้มันดื่มเข้าไป ขนตาที่ซ่อนอยู่หลังแว่นตลอดเวลาค่อนข้างยาว ประกอบกับจมูกโด่งๆ และปากที่เป็นกระจับสีแดง โครงหน้ารูปไข่เหมือนจะตอบรับองค์ประกอบบนหน้าของมันได้เป็นอย่างดี

ไม่ได้ขี้เหร่หรือหน้าจืดเหมือนเวลาใส่แว่น แต่ผมรู้สึกว่า... หน้ามันสวย

ไม่ใช่สวยแบบผู้หญิงทั่วไป แต่ดูเป็นผู้ชายที่หน้าสวย หรือจะให้มองว่าหล่อก็ได้ มันมีความลงตัวของทั้งสองอย่างแบบพอดิบพอดี

พอคิดแบบนั้นแล้วก็ไม่เข้าใจว่ามันจะปิดบังหน้าตาของตัวเองทำไม

ผมคิดอย่างไม่เข้าใจพลางขยี้หัวตัวเองไปด้วย รู้ตัวดีว่ายังไงก็หาคำตอบไม่ได้จึงเลิกที่จะหา แล้วล้มตัวลงนอนไม่ห่างจากมันเพราะเตียงไม่กว้างสักเท่าไร แต่พอกำลังจะดับไฟที่หัวเตียงร่างที่นอนอยู่ก่อนแล้วก็พลิกไปมา เสียงครางในลำคอที่ดูทรมานหน่อยๆ ทำให้ผมตกใจต้องกระเด้งตัวขึ้นมาดู

“อึกก อืออ”

“เป็นอะไร”

“อื้ออ”

เกงยีนร้องจนผมต้องประคองมันขึ้นมา หน้าที่ซับสีเลือดอยู่ก่อนหน้านี้กลายเป็นสีซีดแล้วก็ดูพะอืดพะอม เหมือนเป็นสัญญาณให้รู้พอเลาๆ ว่าอนาคตอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมรีบประคองมันลุกจากเตียงก่อนจะแทบพาวิ่งไปห้องน้ำ พอเข้าไปเท่านั้นมันก็พุ่งตัวไปกอดชักโครกแล้วพุ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมารวดเดียว

ผมผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก สร่างเมาขึ้นมาทันทีที่พามันมาอ้วกทัน ไม่อย่างนั้นคงได้มีการเปลี่ยนห้องนอนแน่ๆ

ไอ้เกงยีนโก่งคออ้วกออกมาอีกระลอกหนึ่งโดยที่แขนสองข้างยังกอดโถส้วมเอาไว้เหมือนเป็นเพื่อนตาย เห็นอาการมันขนาดนี้แล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปลูบหลังให้ มันก็พ่นของเก่าออกมาเรื่อยๆ จนกลิ่นคลุ้งไปทั่วห้องน้ำ พานให้ผมนึกโทษตัวเองที่บังคับให้มันกินเหล้าเข้าไป

“ไหวไหม” ถามพลางลูบหลังมันต่อเรื่อยๆ แต่ไม่ได้รับคำตอบ นอกจากคนอ้วกแตกจนหมดสภาพเอาหน้าซบกับแผ่นรองนั่งของชักโครกไปเสียแล้ว

ผมดูท่าทีของมันอีกครู่หนึ่งให้แน่ใจว่ามันจะไม่ขับอะไรออกมาจากท้องอีก ก่อนจะดึงมันให้ลุกขึ้น แต่ตัวมันก็อ่อนเปลี้ยเหมือนคนหมดแรงจนต้องประคองเอาไว้ตลอดเวลา พามันมาอ่างล้างหน้าแล้วก็ช่วยล้างปากมันให้

ผมเปิดก๊อกน้ำ เอามือรองน้ำแล้วจ่อเข้าที่ปากมัน ให้น้ำค่อยๆ ซึมเข้าไปภายในช่องปากก่อนจะวนออกมาแทบจะเวลาเดียวกัน พร้อมกับเศษอาหารอีกนิดหน่อยที่ติดอยู่ข้างใน ดูน่ารังเกียจอยู่เหมือนกันถ้าหากว่าจะทำให้ใคร แต่ตอนที่ทำให้มัน ผมกลับไม่ได้คิดถึงอะไรแบบนั้น คิดแต่ว่าอยากช่วย มันจะได้ไปนอนพักผ่อน

ทำความสะอาดให้แล้วผมก็อุ้มมันกลับไปนอนที่เตียง ตัวมันไม่ได้หนักอย่างที่คิด เพราะถึงจะสูงแต่เกงยีนก็ค่อนข้างผอมเมื่อเทียบกับผม ห่มผ้าให้มันแล้วผมก็ปิดไฟและทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง ปิดเปลือกตาลงพักบ้าง แต่หลับไปเพียงไม่นานผมก็ต้องเปิดตาท่ามกลางความมืด เพราะแรงกอดจากคนข้างๆ ที่โถมใส่

เกงยีนเอาหน้าซบกับอกผมแล้วซุกๆ ไซ้ๆ จนเกร็งสะท้านไปทั้งตัว เพียงเท่านั้นไม่พอ มันยังใช้ปากของมันงับเข้ากับกล้ามอกของผมแล้วดูดเบาๆ เสียอีก เล่นเอาผมสะดุ้ง ก้มหน้ามองมันที่ยังไม่เลิกพฤติกรรมที่ทำอยู่ มันเลื่อนจากตำแหน่งหนึ่งเป็นอีกตำแหน่งที่อยู่ไม่ห่างกันแล้วก็ทำเหมือนเดิมจนผมต้องร้อง

“เฮ้ย ทำอะไร”

มันไม่ตอบแต่หลับตาพริ้ม กระชับอ้อมกอดที่กอดผมให้แน่นกว่าเดิม ซุกหน้าเข้ากับอกของผมเหมือนเด็กเล็กๆ ที่ดูน่ารัก แต่ว่าอารมณ์ของผมกระเจิงเพราะแรงดูดเมื่อครู่จนคิดว่ามันน่ารักไม่ออก แล้วก็ยิ่งรู้สึกแบบนั้นหนักขึ้นเมื่อกระจับปากของมันงึมงำออกมาเบาๆ เหมือนเสียงแมงหวี่แมลงวัน

“ยีนคิดถึงม้า”

มาดูดนมกูเพราะคิดว่ากูเป็นแม่มึงเหรอ สัตว์









อ่านต่อด้านล่าง

v


v

[undersky]

ต่อจากด้านบน
v

v
















ใช้เวลาในช่วงเรียนภาคเช้าไปค่อนคาบเพื่อการนอนผมก็ตื่น ใจจริงแล้วกะจะลุกขึ้นมาให้ทันเข้าเรียนตอนเก้าโมงแต่ก็ง่วงเกินกว่าจะฝืนตัวเองไหว อีกทั้งยังมีอีกคนนอนทับผมอยู่เกือบทั้งตัวจึงทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นมาอย่างใจได้ ทว่าตอนนี้รู้สึกถึงแรงขยุกขยิกบนอกผมถึงได้ลืมตา

เจอกับตาเรียวกลมที่จ้องมองผมแป๋วๆ เหมือนลูกแมว

ไอ้เกงยีนขยี้ตาไปมาเหมือนไม่อยากเชื่อว่าสิ่งแรกที่มันเห็นจะเป็นหน้าของผม ก่อนจะผงะออกหลังจากที่มันคงแน่ใจแล้วว่าไม่ได้ฝันหรือตาฝาดไป มันโพล่งเสียงออกมาอย่างตกใจ

“เฮ้ย พี่มานอนบ้านผมได้ไง” ตามด้วยเสียงร้องอีกรอบ “เฮ้ย แว่น!!”

มือเรียวคลำที่เบ้าตาตัวเองทั้งสองข้างก่อนจะพบความจริงว่าไม่มีกระจกใสปิดบังเอาไว้ ผมมองมันพลางยิ้มขำกับท่าทางเหวอของคนที่ชอบกวนตีนผมอยู่เรื่อย

“ถอดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

“พี่ถือวิสาสะถอดแว่นผมได้ไง เล็งโอกาสนี้นานแล้วดิ ไม่มีมารยาทเลยนะครับ เป็นรุ่นพี่แท้ๆ”

“หรือมึงจะนอนทับแว่นแล้วให้มันแตกจนกระจกปักเข้าไปในตา”

คราวนี้มันชะงักไป เหมือนคิดภาพตามแล้วมันชัดเจนเกินไปจนเถียงไม่ออกเลยเปลี่ยนมาอีกเรื่อง

“แล้วพี่มานอนนี่ได้ยังไง ไม่กลับบ้านพี่ล่ะครับ พี่ชมพู”

ปากที่มีรสขมเฝื่อนๆ ที่ผมได้ลิ้มลองเมื่อวานยื่นออกมาเมื่อคนตรงหน้าเน้นเสียงที่ชื่อของผม ซึ่งทำให้ผมนึกถึงรสชาติที่ยังติดปลายลิ้นไม่หาย พลอยให้อยากกวนมันกลับเลยตอบกลับด้วยน้ำเสียงยียวน

“แล้วที่นี่มันบ้านมึงหรือไง”

“ก็ใช่”

“แน่ใจ?”

พอผมถามแบบนั้นมันก็หยุดคิดแล้วมองรอบตัว ก่อนจะร้องออกมา

“ที่ไหนวะเนี่ย”

“โรงแรม”

“เฮ้ย” เป็บรอบที่สามตั้งแต่ตื่นมาที่คนตรงหน้าอุทานคำนี้ มันเปลี่ยนสีหน้าตกใจเป็นหน้างง “แล้วผมมาอยู่นี่ได้ยังไง”

“จำไม่ได้?”

เกงยีนพยายามจะนึกจนหน้ายู่คิ้วย่น เห็นแล้วก็สงสาร (?) ผมเลยตอบมันไปอย่างสงเคราะห์

“มึงเมาแล้วก็ไม่ยอมบอกกูว่าบ้านมึงอยู่ที่ไหน กูไปส่งไม่ถูก ง่วงก็ง่วง เลยเข้ามานอนที่นี่”

ทั้งที่ผมอธิบายตามจริงไปทุกอย่าง แต่มันหรี่ตามองผมเหมือนไม่เชื่อว่าผมจะพูดความจริง ผมจึงย้อนให้มันได้อึ้ง

“จำไม่ได้ล่ะสิ ถ้างั้นก็คงจำไม่ได้ด้วยว่าเมื่อคืนเราจูบกันร้อนแรงมากแค่ไหน”

“อย่ามาโม้ดีกว่าพี่ ผมเนี่ยนะจะจูบกับพี่”

“ไม่เชื่อ?”

ผมถามกลับแต่มันก็ให้คำตอบแบบที่ทำให้ผมนึกฉุน

“ถ้าบอกว่าจูบกับไอ้กราฟยังน่าเชื่อมากกว่า”

เอะอะอะไรก็กราฟนะมึง จูบกับกูแล้วมันแย่นักหรือไง

คิ้วของผมมุ่นเข้าหากันจนรู้สึกได้ ในขณะที่มันมองผมอย่างไม่ลดละที่จะต่อสู้ ผมเลยถือโอกาสยื่นหน้าเข้าไปจูบปากมันเหมือนจะย้ำให้จำได้ถึงสิ่งที่มันลืมไป

ไอ้เกงยีนเบิกตาโพลงเหมือนตกใจที่จู่ๆ ก็ถูกผมรุกใส่ ไม่เหมือนกับมันที่เป็นฝ่ายทำผมก่อนในวันนั้น แต่ผมก็ไม่สนใจ บดปากมันไปหนักๆ ก่อนจะดูดปากนิ่มๆ แล้วดันลิ้นเข้าไปตามร่องปากที่เผยอออกนิดๆ เพราะไม่ทันตั้งตัว กวาดต้อนรสชาติภายในมาเป็นของตัวเองอยู่ครู่เดียวไม่ทันให้มันได้ผลักหรือถีบผมจนกระเด็นก็ถอนออก

“จำได้หรือยัง”

มันยกหลังมือขึ้นมาเช็ดปากทันทีที่ผมปล่อยให้เป็นอิสระ ตาเรียวขึงใส่ผมเหมือนที่มันชอบทำบ่อยๆ แต่ไม่น่ากลัวเลยสักนิด

“ทำอะไรวะแม่ง”

“ก็จูบไง”

“เออ รู้แล้ว”

คนทำตาขวางกระแทกเสียงกลับมาอย่างไม่พอใจสุดๆ ยังไม่เลิกใช้หลังมือเช็ดปากตัวเอง ผมเลยต้องดึงมือมันออก ซึ่งก็ทำให้เห็นว่าปากของมันเป็นรอยช้ำสีม่วงหน่อยๆ และเหตุผลคงไม่พ้นเรื่องเมื่อคืน

“ถูอยู่ได้ ไม่เจ็บหรือไง”

“เจ็บดิวะแม่ง”

หน้าบูดแถมสบถต่อท้ายด้วย แต่ผมไม่ยี่หระกับท่าทางแบบนั้น เพราะดูไปดูมามันก็ดูน่ารักอยู่เหมือนกัน หรือเพราะผมยังไม่สร่างเมาถึงรู้สึกแบบนั้นก็ไม่รู้

“เชื่อหรือยัง”

“เออ เชื่อก็ได้ จูบก็จูบ”

มันตอบแบบขอไปทีและกระทั้นเสียงใส่ เพราะคงจำได้แล้วถึงปฏิเสธไม่ได้ ทำเอาผมต้องกลั้นยิ้มอยู่ในใจกับคนหัวแข็งไม่ยอมรับความจริงง่ายๆ แล้วนึกอยากแกล้งต่อ

ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ มันก่อนจะกระซิบเบาๆ ข้างหูให้มันเบิกตาโต เกงยีนมองผมสลับกับตัวมันเองเหมือนจะประเมินความเสียหายทางร่างกาย พานให้คนมองแบบผมต้องอุดขำอยู่ในใจพลางย้ำคำพูดประโยคเดิมแต่เสียงดังชัดเจน

“ได้พี่เป็นเมียแล้วต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ”






===================
พี่ภูแรงงงง แต่ดูเหมือนจะติดใจน้องเกงยีนแล้วจริงๆ นะเนี่ย
ได้ไปตั้งสองจูบ เปรมแล้วสิงานนี้
ตอนเมาแล้วยีนแอบอ้อนนิดๆ พอกรุบกริบ ได้เมีย (?) แบบไม่รู้ตัวเลย
แต่คงสมใจคนเชียร์พี่ภูล่ะ เพราะก่อนหน้านี้เหมือนจะเยอะไปทางกราฟยีน
แถมพี่ภูได้เห็นหน้าน้องยีนแล้วด้วย

มาหลังปีใหม่ช้าหน่อย แต่ก็ยังตามมาอวยพรนะคะ
ขอให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ทุกคนได้เริ่มต้นสิ่งดีๆ และมีสิ่งดีๆ เข้ามาตลอดทั้งปี
โรคภัยเรื่องร้ายๆ ให้ผ่านพ้นไปและไม่มีผลอะไรกับตัวเอง
มีความสุขมากๆ ค่ะ

ปล. มีคนตัดพ้อเรื่องอัพเรื่องนี้ที่เด็กดี มันก็นิดหน่อย ^^a
จุ๊ๆ ที่นี่เขาให้เรียกคนเขียนกับคนอ่านนะคะ


Undel2Sky

[Nus@nT@R@]

   พี่ภูโคตรเจ้าเล่ห์อะ
ติดใจน้องเกงยีนเข้า่แล้วละสิ

[- คราส -]

อ่านตอนนี้แล้วไม่ค่อยชอบพี่พูแฮะ
 

[Crossley]

พี่จะเปลี่ยนบทตัวเองทำม้ายยย พี่ชมภู   

[LalaBam]

เจ้าเล่ห์สุดๆ พ่อพระเอกของเรา?

[CarToonMiZa]

พี่ชมพูเจ้าเล่มากกกกก

[murasakisama]

ชอบน้องเกงยีน

[SuSaya]

ตายแล้วพี่ชมพู...ช่างกล้าพูด *-*

[Bowbonk]

“ได้พี่เป็นเมียแล้วต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ”


สรุปชมพูจะเป็นเมียซะง้านนนน


 

[ronlbb]

ชอบพี่ภูนะ แต่ยังสงสัยกราฟอยู่

[gupalz]

เชียร์พี่ภู

[Whatever it is]

ก็ไม่ถึงกับไม่ชอบพี่ภูหรอกนะ แต่รู้สึกว่าจู้จี้จิงจิ๊งงงง เหอะๆ

[roseen]

 

[ิิำืben]

555+ว่าแล้วๆๆได้ถอดแว่นชัว :laugh:ไปอ่านในเด็กดียังไม่ถอดเลยถ่อสังขารมาอ่านในนี้ดูเฮ้วๆๆ
แหมพอน้องยีนบอกไม่เชื่อจามไม่ได้ถึงกะโกรธ :m16:เลยหรอพี่ภูแบบนี้แสดงว่ารักแล้วอ่ะดิ
ว่าแล้วเชียวถ้าน้องยีนถอดแว่นพี่ภูต้องตะลึง อิอิอิ พี่ภูจะน่ารักเกินไปแล้วนะอีกอย่าง
พูดผิดพูดใหม่ได้นะพี่ ได้พี่เป็นเมียแล้วรับผิดชอบด้วยหรอ ต้องกลับกานซิ
พี่ภูอ่ะเปนคุงสามี :man1:ส่วนน้องยีนอ่ะเปงคุงภรรย o15า อิอิ  เฮ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
....จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Rhythm]

5555 รออ่านๆ

[FoN LiGhT~]

เชียร์พี่ภูสุดใจ
ชอบๆๆๆ

[naumi]

พี่ชมพูแม่งเจ้าเล่ห์แถมเอาแต่ใจได้อีก หนักใจแทนน้องเกงยีน 

[sunshadow]

    โหหหหห เล่นงี้เลยเหรอเพ่
    ว่าแต่หนูยีนไม่กลับบ้านงี้ไม่เป็นไรเหรอ

[KanomPhing]

อยากกอดน้องเกงยีนนนนน

 

[♠DekDoy♠]

ยีนส์ไม่ได้กลับบ้านจะซวยมั้ยอ่ะ อิพี่ภูถ้าทำน้องเดือดร้อนแกต้องรับผิดชอบ

[powvera]

“ได้พี่เป็นเมียแล้วต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ”

พี่ชมภูแรงงงงงงงงงงงงอ่ะ

พี่ชมภูเริ่มติดใจน้องเกงยีนแล้วอ่ะดิ

เลยกะจะเก็บน้องเกงยีนเป็นของตัวเอง  หึหึ       

[Cupcake]

พี่ภูก็ทำไปได้!!!
คืนเดียว มีหลายอย่างเกิดขึ้นมากเลยอ่ะ

[bryden]

ป่วยแถมด้วยติดเที่ยวปีใหม่
เลยไม่ได้มาเม้นท์ตอน 9 ให้เลย
งั้นอันนี้ รวบไปเลยนะ ^^






นุ้งยีนนนนนนนนนนน ชุดนี้อ่ะเบสิค
จะเอาฮาหนูก็ต้องโอเว่อร์ตั้งกะผมเผ้าหน้าตา ยันปลายผ้าถุง
แต่ไอ้การแสดงของหนูอ่ะ มันไหลลื่นก็จริง
แต่อิเจ้ไม่ปลื้มอย่างแรง
จะเข้าพระเข้านางเจ้ไม่ว่า
แต่เข้าถึงตัวถึงปากอิเจ้ไม่ชอบ 
แต่ก็ขอชมล่ะนะ ว่ากราฟยีนทักษะการแสดงเป๊ะ




พี่ชมพู พี่ชมพูทำเราผิดหวังมากมายอ่ะ
เราก็นึกว่าพี่จะตามไป ลบรอยจูบในการแสดงนั่น
แต่ก็แค่มาแอบถ่ายรูปสาว(?)แค่นั้น
แต่พี่จะติดใจกับแว่นน้องมากมายนะนั่น
แถมยังอยากจะมอมเหล้าน้องอีก ชวนจ๊างงง ตั้งวงเนี่ย
พี่ต้องการอะไรจากน้องยีน



...............




เพ่พูววววววววววววววววววววว
เพ่พูจะมอมน้องยีนจริงๆด้วย
แต่น้องเขาก็มีผู้ช่วย พี่กราฟจัดเรียบ
กี่แก้วๆ พี่กราฟบ่ยั่น เอาซะเมาหัวทิ่มเลย


ปาล์มรั่วได้น่ากลัวมาก
ดีแล้วที่กินกันที่ห้อง ขืนกินตามร้าน
คงมียกพวกตีกันอ่ะ แถมยังจะฉายหนังสดอีก
นัวเนียกับพี่ต้นซะ น้องยีนมองค้าง
เด็กน้อย(?) ใจแตกกันพอดี



อั๊ย อั๊ย อั๊ย อั๊ย 
ปากมันน่าจูบ หรือว่าพี่ชมพูอยากจะจูบเอง
สงสัยจะทั้งสองอย่าง


เขายอมแล้ว เขายอมให้พี่พูมอมน้องยีนได้ตลอดเวลา
ก็ถ้าน้องเมาแล้วจะน่ารักขนาดเน๊
โอ้ยย จูบนี้ เจ้ปลื้ม
มันแบบ มันอึ๊ยยยยยย บอกไม่ถูก
ก็รอมานานอ่ะนะ กว่าน้องยีนจะได้เข้าพระเข้านาง กับพ่อพระเอก

" จะกลับ "
น่ารักฉิบหายยยยยยยยยยยย เหมือนกันครับเพ่พูวครับ
น้องยีนโคตรโมเอ้ อ้อนซะแบบนี้ พี่พูหลงหัวปัก
ดูดิ๊ขนาดน้องเมา อ้วกแตกอ้วกแตน พี่พูยังดูแลอย่างดี
นึกรังเกียจซักกะนิ๊ดก็ไม่มี


และแล้วพี่พูก็เผด็จศึก เอ้ย!! ถอดแว่นน้องยีนได้แล้ว
ได้เห็นโฉมหน้าอันสวยสดของน้อง
ตื่นมายังได้เจอตากลมๆจ้องแป๊วรับอรุณอีก
แต่เอ๊ะๆๆ นอกจากพี่พูจะเริ่มหลงน้องแบบไม่รู้ตัว
พี่พูยังเริ่มหึงน้องแบบไม่รู้ตัวด้วย




“ได้พี่เป็นเมียแล้วต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ”

เอาละๆน้องยีน คงไม่ไปไหนเสีย ไม่รอดพี่พูแน่ๆ
ก็นะน้องเล่นดูดดุนเนินอก ดูดนมพี่เขาจับจองแล้ว
พี่พูเข้าคงนึกว่าเสียผี รับผิดชอบ ลูกผู้ชายแมนๆว่ะน้องยีน
ว่าแต่ บอกป๊าว่าตี 1 นี่ล่อซะเช้าแถมได้เมียมาอีก
น้องยีนจะทำไงล่ะทีนี้

[SakataGintoki]

 
ยีนน่ารักอ่ะ
สรุปพี่ภูจะเป็นเมียน้องยีนรึคะ  555 

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะครับ

[choijiin]

รู้สึกว่าตัวเองจะไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้า
เรารู้สึกรำคาญพี่ภูมากเลยนะเนี่ย
ไม่ใช่มากธรรมดาด้วย
มากๆๆๆๆๆพิเศษใส่ไข่เลยด้วย
 
แบบว่าคนมันรำคาญแล้วมาบังคับอยู่นั่นแหละ
สงสัยเราจะเอานิสัยตัวเองมาบ่น 555
แบบว่าไม่ชอบคนที่ชอบบังคับข่มขู่คนอื่นอ่ะนะ
อิพี่ภูถ้าแกชอบน้องยีนจริงๆ
ก็หัดทำดีๆ พูดดีๆกับน้องบ้างนะเว้ย
คนอ่านไม่ได้โดนแกมาวุ่นวายด้วยยังรำคาญแทนเลย
 

[lovetn]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอะ

เพิ่งเข้ามาอ่านฮะ ฝากตัวด้วย ^^


เชียร์พี่พูสุดใจขาดดิ้น อิอิ

[Eshardy]

ค้างงงงงงงง
เพ่พู   เอ่ย หลงเสน่ห์ เกงยีนส์หละ  อิอิอ
แต่ว่าช่วยรับผิดชอบ เดี่ยวเกงยีนส์โดน ป๊า สวด พานยักษ์ แน่ ๆๆ555

[ลูกลิงตัวอ้วน]

เพิ่งเข้ามาอ่านนะครับ
แต่สงสัยว่าตอนยีนแต่งหน้า คนที่แต่งหน้าให้ก็ต้องเห็นหน้าที่ไม่ได้สวมแว่นของยีนแล้วไม่ใช่เหรอครับ
ไม่มีใครเอะใจเลยหรือไง หรือว่าตอนแต่งหน้ายังสวมแว่นอยู่
งง ณ จุดนี้