ตอนที่ 24-1 : ใจเต้นและเกือบหยุดเต้นถึงจะบอกแม่งไปแบบนั้นแล้ว แต่มือที่ยังป้วนเปี้ยนอยู่บนตัวผมก็ยังไม่ละออกไป หนำซ้ำมันกดปากลงมาทับปากของผมแน่นขึ้น
โอ๊ยยย กูรำคาญ กูจะนอน!
ผมโวยวายอยู่ในใจอย่างหงุดหงิด มือสองข้างพยายามดันตัวมันออก แต่มันก็ไม่หยุด เลื่อนปากลงมาไซ้ซอกคอของผม กดย้ำดูดหนักๆ จนคาดว่าต้องเป็นรอยแน่ๆ
“อื้ออ.... ไปไกลๆ ....จะนอน”
ผมบอกมันด้วยเสียงงัวเงียปนรำคาญ ต่อต้านมัน แต่แม่งไม่สนใจสักนิด ถกเสื้อนอนผมขึ้นแล้วเอาหน้าเข้าไปแนบซุกอีกต่างหาก โว้ยยย ยุ่งอะไรกับกูนักหนาเนี่ย!!
ลิ้นชื้นเลียไปตามร่องอกของผม ก่อนจะเลื่อนไปที่ยอดหยุ่นแล้วลามเลียมันอย่างสนุก อีกข้างก็ใช้มือว่างๆ บดขยี้อย่างเมามัน ทำให้ผมที่นอนสะลืมสะลืออยู่บิดตัวได้เล็กน้อยกับการกระทำของมัน และดูเหมือนไอ้คนตัวใหญ่จะลำพองใจ ลงลิ้นหนักขึ้น แถมด้วยกดจูบขบไปทั่วอกผม
แม้ว่าผมจะพยายามจะดันหัวมันออกสักเท่าไหร่ แต่ความพยายามของมันก็ล้นเหลือ ผมเลยตัดรำคาญไปด้วยการยกขาขึ้นถีบแรงๆ แล้วพลิกตัวซบกับที่นอน นอนอย่างมีความสุขต่อเมื่อไม่ถูกมารรบกวน
ผมนอนสบายอยู่สักพัก ก็รู้สึกถึงแรงกระตุกที่ขา พร้อมกับที่นอนที่ยวบยามลง แต่ก็ยังคงหลับต่อไป ไม่ให้อะไรมารบกวนการนอนได้ ผมไม่ชอบให้ใครมากวนตอนนอนเป็นทุนอยู่แล้ว เพราะงั้นเมื่อโดนกระตุกขาอีกครั้ง ผมก็ยกขาเตรียมถีบ และก็คงโดนไปเต็มๆ ถ้าไม่มีเสียงนี้ดังขึ้นมาเสียก่อน
“เฮ้ย อย่านะมึง”
ไม่ต้องคิดนานก็รู้ว่าเป็นเรื่องใคร ไอ้คนที่มันเผด็จการร่วมมือกับเพื่อนทรยศของผม ทำให้ผมต้องมานอนที่นี่นั่นแหละ
“มึงทำกูเจ็บไปรอบแล้วนะ”
ผมยังคงนิ่งเมื่อรู้ว่าเป็นไอ้พี่ชมพูที่มารบกวนการนอนของผม ไม่สนใจมัน ทำเหมือนมันเป็นอากาศไป แต่มันก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
“มึงจะไม่ลุกขึ้นมาดูกูหน่อยหรือไงว่ากูเป็นยังไงบ้าง มึงทำกูเจ็บจนจุกเลยนะเว้ย”
หมีควายมันเรียกร้องความรับผิดชอบพร้อมเขย่าตัวผมไปด้วย เขย่าแรงจนผมนอนต่อไม่ได้ ต้องสะบัดตัวอย่างหงุดหงิดแล้วลุกขึ้นมาด่ามัน
“กูจะ...” แต่เสียงก็เงียบไป เปลี่ยนเป็น “เฮ้ย พี่ไปทำไรมา ทำไมหน้าเขียวหน้าเหลืองงี้วะ”
“เพราะมึงนั่นแหละ” มันบอกแล้วยังกุมเป้าให้ดูอีก “มึงถีบโดนลูกกูเนี่ย”
“อ้าว ก็พี่อยากมากวนตอนผมนอนทำไมเล่า คนบอกจะนอนๆ ยังยุ่งอยู่ได้”
“มึงมาดูแลลูกกูเลยนะ เกิดกูทำพันธุ์ไม่ได้ว่าไง”สาดดดดดด มีแฟนเป็นกูแล้วมึงยังหวังจะทำพันธุ์อีกเหรอ กระทืบให้แม่งเละคาตีนเลยดีมั้ย!!
“อยากทำพันธุ์อยู่ใช่มั้ย ก็ไปหาอีตัวแถวนี้มาดูแลลูกมึงสิ สัด!”ผมว่าอย่างนั้นแล้วล้มตัวนอนเลย ไม่สนใจเหี้ยนี่ละ กูยอมเป็นแฟนมึง ยอมที่จะมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งที่กูไม่ได้เป็นเกย์ ยอมทำตามความรู้สึกกู แต่มึงเสือกคิดแบบนี้เหรอ
“เฮ้ย เกงยีน มึงลุกขึ้นมาก่อนดิ กูไม่ได้หมายความแบบนั้น กูหมายถึงทำกับมึงต่างหาก”
“ไม่รู้ กูจะนอนแล้ว มึงจะว่ายังไงก็เรื่องของมึง”
มันเขย่าตัวผมเพื่อปลุกให้ผมลุกขึ้นมา แต่เปล่าประโยชน์ เพราะผมพลิกหันหลังให้มัน ไม่สนใจ แล้วกล่อมตัวเองให้หลับ แต่ก็หลับไม่สนิทนักหรอก เพราะนอนไปแค่แป๊บเดียวผมก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง รอบตัวเงียบกริบ เลยเดาว่าไอ้คนตัวโตมันคงนอนแล้ว จึงค่อยๆ ขยับตัวเอี้ยวไปมองทางด้านหลัง แต่ที่ไหนได้ ไอ้พี่ชมพูแม่งยังนั่งมองผมอยู่เลย มือมันก็กุมเป้าเอาไว้ คงยังไม่หายเจ็บล่ะมั้ง
“เกงยีน..”
“ทำไมยังไม่นอน”
ขัดก่อนที่มันจะพูดอะไรออกมา เพราะไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น คำพูดที่พูดออกมาตอนไม่คิด นั่นคือความจริงที่อยู่ในใจไม่ใช่หรือไง
“กูเจ็บอยู่”
“สมน้ำหน้า”
ไม่ได้มีความเห็นใจมันเลย ผมตอบแล้วพลิกตัวกลับไปอีกครั้ง เมินมันอยู่อย่างนั้น แต่ไม่ถึงห้านาทีหรอก เพราะเสียงอ่อยๆ ของมันที่พูดออกมาเหมือนคนสำนึกผิด
“กูขอโทษ”
“มีอะไรต้องขอโทษ”
“กูหมายถึงมึงจริงๆ กูไม่ไปทำงั้นกับใครหรอก กูมีมึงแล้ว”“...”
“หายโกรธกูนะ กูไม่เคยยยอมใครขนาดนี้ เหมือนมึงจริงๆ”
จะว่าไปมันก็จริง เถื่อนๆ ชอบใช้กำลังอำนาจอย่างไอ้พี่ชมพูนี่มายอมพูดเสียงอ่อน ขอโทษแบบนี้หาได้ยากแค่ไหน ตอนที่รู้จักกันแรกๆ มันยังอยากกระทืบผมทุกวันเลย ถ้ามองจากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ มันยอมลงให้ผมเยอะมาก พอคิดแบบนั้นแล้วก็เหมือนว่าใจตัวเองจะอ่อนลงหน่อยๆ
“ไปหาหมอมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็หาย”
“งั้นทายา?”
ผมลุกขึ้นมาถามมัน มันก็ส่ายหัว
“มึงแค่ดูแลนิดหน่อยก็พอ”
ผมงง จะให้กูดูแลอะไร ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้ แต่ไม่ทันให้นั่งงงอยู่นานหรอก ไอ้พี่ชมพูก็จับมือผมไปวางบนเป้า เชี่ยยยยยย!!!
ผมรีบกระตุกมือกลับ แต่มันจับเอาไว้ แถมยังมีการหน้าด้านบอก
“เบาๆ ดิมึง เดี๋ยวมันกระเทือน”
“แล้วพี่เอามือผมไปจับทำไม”
“ปลอบมันหน่อยนะ มันเจ็บหนัก”ไม่ว่าเปล่า แม่งเสือกดึงบ็อกเซอร์ที่มันใส่เป็นชุดนอนคู่กับเสื้อยืดลงพร้อมกับกางเกงใน เผยท่อนลำโชว์ต่อหน้าผม ไอ้สัด กูไม่ได้อยากเห็นของมึง ไอ้เหี้ย!
“ปล่อย ผมไม่ได้อยากจับ”
“มึงอย่าใจร้ายนักดิวะ กูเจ็บนะ มึงทำกูเจ็บ ดูแลหน่อยจะเป็นไร ปลอบหน่อยนะครับ”
ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อนกูเลย ผมพยายามยื้อมือของตัวเองออกมาจากไอ้ชมพูยักษ์ ก็ใหญ่สมตัวหมีๆ ของมันนั่นแหละ แต่ก็ไม่หลุด พอมันดึงกลับผมก็ดึงออก ชักกะเย่อกันอยู่แบบนั้นสักพัก เสียงร้องของไอ้พี่ชมพูก็ดัง
“โอ๊ยยย”
“เหี้ย เป็นอะไร”
ผมตกใจอุทานซะเต็มเสียงแล้วก้มลงไปดูของมันเลย เห็นไปเต็มตา จะนึกได้ก็กลายเป็นภาพติดตาไปแล้ว แสรดดด
“มึงทำกูเจ็บอีกแล้ว อย่าดึงกลับสิวะ กูเจ็บเว้ย”
“แล้วใครใช้ให้พี่ดึงมือผมกลับล่ะ”
“ก็กูอยากให้มึงรับผิดชอบ”
เอากับมันสิ มันพูดง่ายๆ เหมือนผมไปถีบพุงมันงั้นแหละ นี่มันคxยนะเว้ย ไม่ใช่หนังหน้ามึง
“แล้วจะให้ผมรับผิดชอบยังไง ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย พี่นั่นแหละทำตัวเอง ผมผิดตรงไหน”
“ไม่ผิดก็ได้ แต่มึงช่วยกูหน่อยนะ”
พูดแค่นั้นแหละ ผมก็ไม่ต้องถามแล้วว่ามันจะให้ผมช่วยยังไง เพราะมันจับมือผมให้ลูบไปกับพวงนั้น ทั้งแท่งทั้งลูก เชี่ยยยย เกิดมากูยังไม่เคยจับของใครนอกจากตัวเองเลย!
“มึงหน้าแดง”แค่ที่มันเหยียดหยามด้วยการประจานสีหน้าของผมตอนนี้ยังไม่พอ มันยังโน้มหน้ามาหอมแก้มร้อนๆ ของผมอีก สาดเอ๊ย! ผมรีบดึงมือกลับ ไม่จับไม่ถูอะไรของแม่งแล้ว แต่มันก็กระเถิบตัวเข้ามาใกล้จนแทบจะชิดกันอยู่แล้ว ไอ้พี่ชมพูจับมือของผมแน่นและบังคับให้ลูบต่อไป แล้วผมจะทำอะไรได้ ดึงออกเดี๋ยวแม่งก็จับอีก ถ้ากระชากออกมาเดี๋ยวมันก็ร้อง หาเรื่องให้ผมดูแลมันหนักกว่าเก่า
ผมลูบปลอบไอ้ตัวยักษ์ในมืออย่างนั้น ส่วนเจ้าของก็ปล่อยมือออกหลังจากเห็นแล้วว่าผมยอมปลอบใจส่วนเจ็บชองมัน ทั้งที่ผมไม่เข้าในใจเลยสักนิดว่ามันจะช่วยให้หายเจ็บได้ยังไง แต่ลูบไปลูบมาได้ไม่ทันไร ไอ้เหี้ยนั่นเสือกร้องไห้ ไม่ใช่ตัวพ่อหรอกครับ ไอ้ตัวลูกเนี่ยแหละ
“เชี่ย”
ผมกระตุกมือออกเพราะว่ามันเยิ้มใส่มือผมเนี่ยแหละ แต่ไอ้พี่ชมพูแม่งเสือกจับไว้ จับไว้ทำพ่อมึงเหรอ สาดดดด
“มันยังไม่หายเจ็บเลย มึงทำต่อสิ”
“ทำห่าอะไรเล่า เจ็บแล้วยังหื่นอีกนะ”
“น่าๆ อีกนิดนึงก็ได้”
“ไม่เอาแล้ว”
ผมสะบัดมือที่ถูกมือใหญ่ๆ นั้นจับไว้ออก แล้วลุกขึ้นจากเตียง จะไปล้างมือ แต่กลับโดนไอ้พี่ชมพูล็อกตัวแล้วลากลงเตียง แสรดดดดด ปล่อยกู! จ้องหน้ามันถลึง แต่มันก็ไม่ปล่อย เจ็บไม่เจียมนะมึง
“มึงทำให้เสร็จสิ”
“ไม่เว้ย”
“มันเป็นขนาดนี้แล้วนะ”
“ก็ทำเองสิวะ”
“แต่มึงเป็นคนทำให้เป็น”
“แล้วใครสั่งผม”
ผมจ้องหน้ามันกลับไปอย่างเอาเรื่อง แต่มันก็ไม่ยินดียินร้าย ก้มหน้าลงมาประกบปากผมเลย เบียดบดเข้ามาจูบคลึงกับปากผมอยู่นั่นแหละ จนล้มแผละลงไปกับที่นอน ผมพยายามดันมันแล้ว แต่มันก็แรงเยอะเกิน สาดดด นี่คนเจ็บเหรอวะ!
“อื้ออ..”
พยายามจะด่ามันให้ปล่อยออก แต่มันก็ให้โอกาสผมหายใจไม่ถึงเสี้ยววิและประกบลงมาใหม่ ดูดกลืนลมหายใจผมไปเกือบหมด จนต้องอ้าปากพะงาบๆ เหมือนปลาทองเพื่อหาอากาศ แต่มันก็แปลงตัวเป็นมัจจุราช ยัดลิ้นชื้นๆ เข้ามากระหวัดรัดกับผมอีก แค่นั้นไม่พอ ยังจับมือข้างเดิมของผมกลับไปชักรูดกับส่วนนั้นของมัน
โดนเข้าไปอย่างนี้ จะให้ทำอย่างอื่นคงไม่ได้ ผมเสือกเคลิ้มจูบไปกับมัน มือก็ช่วยรูดรั้งให้ไอ้หมีควายย่อขนาดนั่นให้จนมันคับเต็มมือ มืออีกข้างของไอ้พี่ชมพูก็เลื้อยไปตามร่างกายของผม เสื้อนอนที่ใส่อยู่ถูกปลดกระดุมออกเกือบหมด ปากร้อนๆ นั้นประทับไปตามอก ลิ้นเปียกละเลงความชื้นบนจุดสูงสุดบนนั้น ดูดเลียมันจนผมรู้สึกเสียดเสียวขึ้นมา บิดตัวนิดๆ เพื่อหลบสัมผัสของมันทั้งที่มือก็ยังไม่ละการกระทำของตัวเอง
มันครางเสียงต่ำๆ พลางซี้ดปากให้รู้ว่ามันเสียวแค่ไหน ตอนที่ไอ้นั่นของมันกำลังเต็มมือผมอย่างนี้ น้ำขุ่นที่ค่อนไปทางร้อนอาบมือผมจนเปื้อนไปหมด แต่ผมก็ยังไม่หยุดมือของตัวเอง ทำแล้วก็ต้องทำให้เสร็จ เพราะไม่งั้นเดี๋ยวมันก็มาเรียกร้องให้ผมได้อายอีก
ผมพยายามเร่งความเร็วให้มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันเริ่มเด้งสะโพกเข้าหาผม ปากมันก็ยังคงรุกรานร่างกายของผมไม่เลิก มันเลื้อยลงมาต่ำจนถึงขอบกางเกง ใช้ปากคาบขอบยางยืดนั้นออก กางเกงตัวยาวของผมร่นลงไปจนเผยให้เห็นชั้นในสีดำที่สวมอยู่ แล้วใช้ปากที่คล้ายกับเป็นอาวุธในตอนนี้งับเบาๆ กับก้อนปูดโปนใต้ผ้านิ่มๆ ผืนบางนั้น จนผมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะตั้งสติได้แล้วกระถดตัวหนี ปล่อยมือที่กำส่วนสำคัญของมันที่พองเต็มที่ แต่มันก็ดึงตัววผมไว้ แล้วเลื่อนตัวขึ้นมาจูบอีกครั้ง คล้ายกับเป็นการบังคับไม่ให้หนีไปจากสถานการณ์นี้ได้
“ทำต่อสิ”
ละปากออกมาได้นิดหน่อยก็ออกคำสั่งด้วยเสียงอ้อน ก่อนจะใช้ลิ้นของมันเกลี้ยกล่อมผมอีกครั้ง จนผมแทบจะระทวยอยู่ใต้ร่างของมัน มือที่ถูกรั้งเอาไว้ด้วยคำพูดก็เคลื่อนกลับไปหามันอีกครั้ง ชักรูดอย่างรวดเร็วถี่รัวจนในที่สุดมันก็พ่นน้ำขุ่นๆ นั้นออกมาเต็มมือผม
แต่จะแปลกมั้ยที่ผมรู้สึกดีที่น้ำมันขุ่นแบบนี้ ... มันคงห่างไปนานสินะ
“เสร็จแล้ว”
“อือ”
มันตอบแค่นั้นแต่ก็ยังไม่เลิกยุ่งกับส่วนล่างของผม ปากมันก็บดลงกับปากของผม ดูดดึงจนตอนนี้คงเจ่อบวมไปหมด ส่วนมือใหญ่ติดสากนั้นก็ล้วงเข้าไปในกางเกงเพียงตัวเดียวที่เหลืออยู่ของผม จับมันเอาไว้เต็มมือก่อนจะจัดการรูดขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ ไม่ถามสักคำว่าผมต้องการหรือเปล่า
“ไม่ต้อง ผมไม่ได้ต้องการ”
“แน่ใจเหรอ”
คิ้วหน้าเลิกขึ้นพลางใช้ตาคมจับผิดผมจนรู้สึกว่าไม่กล้าสบตาสู้ เพราะเอาจริงๆ แล้วก็...
“มึงพองขนาดนี้แล้ว”
“ก็เพราะใครกันล่ะวะ!!”
มันหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจที่ถูกผมด่าสวน ไม่รู้สึกสำนึกเลยด้วยซ้ำที่ทำให้ผมต้องกลายมาเป็นแบบนี้ หนำซ้ำยังลงมือจัดการกับมันโดยที่มือและปากก็ยังวนเวียนเลาะเล่นไปกับตัวของผม ก่อนมือหนาจะเลื่อนลงต่ำแล้วค่อยๆ รุกรานในจุดที่ทำให้ผมตาเหลือกสะดุ้งสุดตัว
“อย่า!”
“กูไม่ทำหรอก สัญญา กูยังเจ็บอยู่ ถ้าเข้าไปในตัวมึง สงสัยไม่ใช่แค่ลูกกูจะร้องไห้ กูก็คงร้องด้วย”
มันพูดติดตลก แต่ผมก็ยอมเชื่อ มันเลื่อนมือที่ลงไปยุ่มย่ามกับก้นของผมออกแล้วเปลี่ยนมาตะบี้ตะบันชักมือกับส่วนกลางร่างของผม จนผมเองก็อดจะเด้งสะโพกไปตามจังหวะของมันไม่ได้ ปากขบเม้มเข้าหากันเพราะไม่อยากร้องครางออกมาเหมือนกับพอใจในการกระทำของมันสักเท่าไหร่ แต่ก็ห้ามยากเหลือเกิน
“อะ... อ้า”
มันจูบปากผมหนักๆ พลางเร่งจังหวะให้ เหมือนรู้ว่าผมอยากให้มันทำเร็วกว่านี้ กระทั่งในที่สุด ผมก็ถึงปลายทาง ปล่อยน้ำข้นๆ นั่นออกมาเต็มมือมัน หนำซ้ำยังเลอะมาถึงท้องของผมด้วย แต่จริงๆ แล้วมันก็เลอะตั้งแต่ไอ้พี่ชมพูมันปล่อยออกมาแล้วล่ะ แทบจะเละเทะเต็มตัวผม
นอนหอบหายใจอยู่หน่อยๆ เพราะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้นานแล้ว มันก็จับมือผมไปวางแปะอยู่ที่ของมันอีกแล้ว ผมรีบชักมือกลับ มองหน้ามันอย่างตกใจ อะไรอีกแล้ววะ ของมึงพองอีกแล้วเหรอ!
“ทำให้กูหน่อย”
“ทำไปแล้ว”
“แต่มันอยากอีกแล้ว”
“ก็ทำเองดิวะ ไม่ทำให้แล้ว อยากหื่นเอง”
“ก็เพราะมึงนั่นแหละ
“ผมทำอะไร”
เถียงมันเข้าไว้ ตอนนี้เหนื่อยแล้ว ง่วงด้วย แต่มันก็ยังยัดเยียดข้อหาให้
“ก็ตอนมึงกัดปากโคตรเซ็กซี่เลย ปากก็แดงๆ น่าจูบ เสียงครางมึงอีก กระตุ้นกูฉิบหาย ตอนมึงบิดตัวเพราะความเสียว นี่ยิ่งทำกูพอง”แสรดดดด กูถามเหตุผล ไม่ได้ให้มึงมาอธิบายห่าเหวอะไรนี่ มึงไม่อายแต่กูอายนะเว้ย ยิ่งคิดว่าผมเป็นแบบที่มันพูด ยิ่งอยากมุดหน้าหนี ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่เห็นมัน แต่โดนมันคร่อมอยู่แบบนี้เลยทำอะไรไม่ได้ นอกจากพลิกตัวหันข้างแล้วสั่ง
“ไปเอาออกในห้องน้ำเลย ผมจะนอนแล้ว”
“แล้วมึงไม่ล้างตัวเหรอ เลอะแบบนี้”
“ไม่แล้ว จะนอน ไปได้แล้ว อย่ามากวน”
มันหัวเราะเสียงเบาๆ ก่อนจะบีบแก้มผมและลุกไป จะบีบทำไมวะ อยากหันไปด่า แต่ก็ไม่เสี่ยง เดี๋ยวเกิดมันนึกคึก ดื้อด้านให้ผมทำให้มันอีกก็ซวยสิ
ผมหลับตาลง ไม่สนใจไอ้คนตัวโตเรื่องมากนั้น ความง่วงเริ่มรุมเร้าเข้ามาจนเกือบจะหลับไป แต่ยังไม่ทันได้เป็นอย่างนั้นก็รู้สึกถึงสัมผัสเปียกๆ ที่ค่อยๆ ลูบไปตามตัว ผ้าขนหนูหมาดๆ เช็ดไปทั่วบริเวณที่เลอะคราบขุ่นซึ่งเราทั้งคู่ต่างปลดปล่อยออกมา ก่อนจะรู้สึกว่าเสื้อและกางเกงที่ผมลืมไปแล้วว่ายังไม่ได้จัดการให้เรียบร้อยถูกจัดลงในตำแหน่งของมันอย่างเบามือ เหมือนกลัวว่าผมจะตื่น
“ฝันดีนะ”
เสียงทุ้มดังเบาๆ หลังจากจูบลงบนหน้าผากของผม ร่างใหญ่ล้มตัวลงนอนข้างกันก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้ เสียงกระซิบสุดท้ายดังอยู่ข้างหู ...แผ่วเบา
“พี่รักยีนนะครับ”จากการจูบหน้าผากเบาๆ ที่อ่อนโยนจนทำให้ผมใจสั่นเมื่อกี้ กระทั่งถึงคำพูดนี้... ทำให้ผมไม่แน่ใจแล้วว่าคืนนี้ผมจะนอนหลับได้อย่างที่หวังไว้หรือเปล่า
-----------------
น้องยีนยังรักษาเอกราชของตัวเองได้ เพราะลูกถีบ 
ตอนนี้ยังไม่จบนะคะ มีอีกครึ่งนึง
เฉลยเรื่องกราฟคงต้องโผล่ไปตอนหน้าแล้วล่ะค่ะ
เพราะว่าพี่ภูกับน้องยีนเข้ามาเสียบตอนก่อน
คราวนี้ไม่เลื่อนแล้วแน่ๆ
วันนี้ที่บ้านไฟดับสองรอบ ตื่นมา(บ่าย)ก็ปวดหัวอีก
กว่าจะหายก็เกือบๆ หัวค่ำ ถ้าไม่หายคงมาแต่งไม่ไหวแน่ๆ 
ไม่รู้ว่าจะชอบครึ่งแรกของตอนนี้หรือเปล่านะคะ
แต่หวังว่าจะชอบ
Undel2Sky
หัวข้อ: It's U, It's Me : กวนนัก แต่รักนะครับ (จบ) [21/7/59] (อ่าน 602875 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก