11
“เดี๋ยวนะ มึงพูดกับกูอีกทีดิ๊ กูทำอะไรนะ”
ผมถามไอ้เชี่ยมิกอย่างร้อนรน แต่ในหัวเนี่ยกำลังตีกันว่าจะอยากรู้หรือไม่อยากรู้ดี . .
“มึงง่ะ เล่นเอาพวกกูหมดหนุก ไอ้สัด!” เชี่ยมิกขยี้หัวตัวเองไปมามันนอนอยู่บนโซฟาข้างล่างบ้านของผมเมื่อคืน
“บอกมาดิ”
“มีอย่างที่ไหนวะ เมาแล้วแม่งก็ไปเต้นยั่วไอ้เหนือ ยั่วไม่พอเสือกจะดึงคอเค้าลงมาจะจูบอีกน่ะ ดีที่เชี่ยฟิล์มดึงมึงออกมาก่อนไม่งั้นมึงได้อายคาผับ”
เหมือนฟ้าผ่ากลางกระบาลของผม
กะ กู คนอย่างกูเนี่ยนะจะเต้นยั่วไอ้เชี่ยเหนือ แม่งงงงงงงงงงงง
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“จริงอ่อวะ” ผมพยายามปั้นหน้าให้เป็นปกติที่สุด คิดอยู่ในใจว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่แน่ๆ ไม่มีทาง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงจะดูคลิปจากเชี่ยภัทรป่ะละ”
“เห้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“แม่ง ตอนเต้นก็ดูดีอยู่หรอก คนงี้แหกทางกันออกเป็นวงปล่อยให้พวกมึงสองคนสวีทกันอยู่กลางฟลอร์”
กู .. คือ กู แบบว่า ..
ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาหน้ามุดเข้าไปไว้ในรูตูดท่าจะเหมาะท่าจะควร อายสัดๆ เชี่ยคินตา บักลำยองเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงพักผ่อนเถอะนะเพื่อน” น้ำเสียงเชี่ยมิกประชดชิบหาย “แล้วก็นึกว่าเวลามึงเจอหน้าเชี่ยเหนือกับเพื่อนมัน มึงจะทำหน้ายังไง”
มึงไม่คิดจะมาช่วยกูนึกหน่อยเลยเหรอ . . TT
“กูไปละแม่ง”
เชี่ยมิกยังอยู่ในชุดอย่างหล่ออยู่เลยแต่ซกมกพอสมควร ผมอ่ะเหลือแต่บ๊อกเซอร์ยี่ห้อแพงหูดับตับไหม้(?)นั่งอยู่บนเตียงนอนตัวเอง สาบานได้เมื่อคืนผมทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ จำไม่ได้เลยวุ้ยยยย แล้วนี่ผมทำลงไปจริงใช่มั้ย โธ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คนในผับผมจำไม่ได้หรอกนะว่ามีใครบ้าง เอาเป็นว่าให้แม่งรู้กันไปเหอะไม่ได้แคร์เหี้ยไรหรอก แต่ไอ้เหนือกับพวกปากหมาชอบเห่าเพื่อนมันเนี่ยดิ
แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จำกูได้ชัวร์ๆ!!!!!!!!!!!!
นอนดีกว่า เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น TT
วันนั้นทั้งวันผมเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่ใช่ขยันอะไรหรอกเผื่อจะได้ลืมๆเรื่องน่าอายของตัวเองลงไปบ้าง TT แต่เชื่อป่ะ กลิ่นโคโลญจน์ของมันยังลอยติดจมูกผมอยู่ มันวนๆไปมาอยู่รอบตัวอยู่เลย ผมนี่แม่งเพ้อเจ้อชะมัด แต่ถ้าเป็นอย่างงี้ไอ้มิกมันก็พูดจริงอ่ะดิ TT
ตกดึกพวกไอ้ฟิล์มลากคอผมไปดูงานที่สแตนของทันตะ อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์แข่งกีฬาใหญ่มหาลัยแล้วครับ เรียกได้ว่าเชียร์กันมันส์หยดติ๋ง มีบางประเภทที่อาจจะชิงกันไปแล้วเช่นบาสเกตบอล อะไรเทือกๆนี้แหละ พอวันศุกร์ปุ๊บก็จะแข่งสแตนกันปั๊บมีแปลอักษรและก็มีผู้นำเชียร์มายืนกางแขนส่ายตูดไปมาให้ชาวบ้านเขาดูกัน ผมนี่เกือบจะได้เป็นลีดละครับ แต่อาศัยความไวในการหลบหนีตอนเค้าคัด 555 มันใช้คนเยอะเลยต้องมีปีสองแซมๆอยู่บ้างแต่หลักๆก็เป็นปีหนึ่ง
“ซีสิบสอง ยกพร๊อบผิดด้านครับน้อง อ่า ครับๆถูกแล้ว” ไอ้เชี่ยภัทรเอาการเอางานนี่หว่า มันจบชายล้วนมาจากโรงเรียนที่เก่งเรื่องแปลอักษรครับ งานนี้มันเลยรับไปแบบเต็มๆและก็ทำได้ดีซะด้วย ผม ไอ้เชี่ยฟิล์ม ไอ้เชี่ยมิกนั่งกร่อยอยู่บนโต๊ะข้างล่างสอดส่องน้องปีหนึ่งน่ารักๆบนสแตนไป บางครั้งผมก็ช่วยส่งน้ำส่งขนม ดูแลน้องที่ใกล้จะเป็นลมบ้างไรบ้างอยู่นะ
“มึงได้เจอหน้าไอ้เหนือบ้างยัง” เชี่ยฟิล์มถามผมที่กำลังเล่นเกมในไอโฟนอยู่
ผมหันหน้าหนีไปทางสแตนของวิศวะที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแต่เดินเหนื่อย(?)เห็นเสื้อช้อปน้ำเงินกันให้รึ่มแต่ไม่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ชื่อเหนืออยู่แถวนั้นมั้ย
ถ้ามันจะอยู่ก็เรื่องของมันเถอะ กูยังอายไม่หายเลยครับเพื่อนฟิล์มTT
หรือบางทีมันอาจจะยุ่งๆกับเรื่องละครเวที หลังงานกีฬานี้ ศุกร์อาทิตย์หน้าก็ละครเวทีรอบแรกแล้วอ่ะครับ
อยากจะบอกว่าไอ้เชี่ยปอนด์จัดการเป็นธุระเรื่องจองตั๋วรอบวีไอพีให้ผมตั้งห้าใบ(ผมไม่ได้ออกซักแอะ) วันที่มันขึ้นแสดงกันวันแรก ผมนี่แหละครับที่จะได้มีโอกาสดูก่อนใครเพื่อนไปพร้อมๆกับแขกกิตติมศักดิ์แบบอาม้าอาอึ้มรวยๆทั้งหลาย
“ไม่เจอก็ดี” ผมงุบงิบๆตอบ
“จริงอ่า ปล่อยไว้นานระวังมันไปควงสาวอื่นนะเว้ย กูได้ข่าวว่ากิ๊กแม่งเยอะสัด แย่งเด็กเชี่ยมิกไปหลายคนแล้วเนี่ย”
ใจผมกระตุกวูบชั่วครู่ แต่มันใช่เรื่องของผมที่ไหนล่ะ ?
หน้าตาอย่างมันมีสาวๆมารุมทึ้งแย่งกันก็คงจะไม่ผิดวิสัยเท่าไหร่หรอก
“เรื่องของมันดิ”
“ฮั่นแน่ะ ไม่สนใจจริงดิ”
“เออ”
“แต่วันนั้นมึงเต้นโคตรเซ็กซี่เลยจริงๆนะเชี่ยคิน”
“ห่าน มึงจะขุดมาให้กูอายมากขึ้นรึไง” ผมเลิกสนใจไอโฟนแล้วหันหัวมาเผชิญหน้ากับไอ้เชี่ยฟิล์มจอมกวนตีนนี่แทน
“ฮ่าๆๆๆๆ เซ็กซี่แบบผู้ชายอ่ะ กูเห็นแล้วแม่งรู้สึกน้ำลายไหลแปลกๆเลย ไม่เชื่อถามเชี่ยภัทรดิ”
“มึงเบี่ยงเบนแล้วไอ้สัด อย่ามานั่งใกล้กู” ผมเขยิบตัวหนีให้ห่างจากไอ้ฟิล์ม เบื่อหน้าแม่ง กวนตีนอยู่ได้ตลอดเว ไม่เหมือนไอ้เชี่ยมิกที่ก้มหน้าสนใจบีบีแต่กับกิ๊กอย่างเดียว . . เอ๊ะ สรุปดีหรือไม่ดีเนี่ย
“อ้าวเห้ย นั่นไอ้เชี่ยเหนือไม่ใช่เหรอ”
ผมหันไปตามเสียงที่ไอ้ฟิล์มพูดทันที แต่ก็ต้องรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าอย่างแรงเมื่อรู้ว่าเชี่ยฟิล์มแม่งโกหกผม . .
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่ไอ้เหนือหรอกคินตาเอ๊ย โน่นไง เดือนวิศวะปีหนึ่งมาเชียวนะเว้ยมึง เอาแล้วไง คณะกูหัวกระไดไม่แห้งแพราะเพื่อนกูเองนี่ล่ะวะ”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเห็นเชี่ยปอนด์ส่งยิ้มสดใสมาให้แต่ไกลโพ้น มันเดินมาคนเดียวอย่างหล่อทำเอาน้องๆปีหนึ่งที่หน้าตาสุดจะเด็กเรียนของผมก็วี๊ดว้ายกระตู้วู้ฮูวี๊ฮูกันใหญ่ คือมึงกะเดินมาแย่งซีนไอ้เชี่ยภัทร ที่แหกปากสั่งน้องกูอยู่ว่างั้น ไอ้เด็กเวร
“พี่คินนน เป็นไงบ้างพี่ ได้ข่าวว่าไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้เมื่อคืนนี้อ่ะ”
พ่องมึงตาย แม่ยายมึงสิ้นกลิ่นน้ำนม . . ไม่คนใดก็คนหนึ่งทำไมถึงชอบกัดกูจังเลยเว้ยยยยเห้ยยยยยย
“กูเซ็กซี่ล่ะสิ” พูดได้ไม่อายปากเลยผม ผมยักไหล่ทำเป็นท้าทายใส่ไอ้ปอนด์ที่ตอนนี้หัวเราะร่าอารมณ์ดีไปแล้ว มันยกมือไหว้เชี่ยมิกเชี่ยฟิล์มอย่างรู้งาน
“คิกๆๆ ไปทานข้าวกันครับ”
“โห่ ไอ้น้อง พวกพี่นั่งกันหลายคน ทำไมชวนแค่คนเดียวอ่ะครับ” ปากอย่างงี้มันพ่อของลูกแอนนี่นี่หว่าเห้ยๆ(อย่าถือสาผมนะTT)
“ก็ผมจีบพี่คินนี่ครับ ไม่ได้จีบพวกพี่ซักหน่อย” มันพูดยิ้มๆตาเล็กยิบหยี ทำให้เพื่อนผมส่งเสียงแซวกันดังเข้าไปใหญ่ นี่ถ้ามึงพูดอย่างงี้กับพวกเกษตรและก็เทคโนนะปอนด์เอ๊ย มึงตายแบบศพไร้ญาติเลยทีเดียวเชียวนะครับ
แต่พูดออกมาได้อายปากมั่งมั้ย . . จีบกูเนี่ย คิดดีแล้วเหรอ
“โธ่ ไปๆไอ้เชี่ยคินตา แฟนมารับแล้วก็ไปๆจากตรงนี้ซะ น้องกูเสียสมาธิ”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พูดอย่างงี้ก็รู้กัน(แบบผิดๆ)ทั่วปีหนึ่งดิวะ ก็ไอ้เชี่ยภัทรเล่นพูดเสียงดังใส่โทรโข่งที่เอาไว้คุมน้องแบบเนี่ย ผมก็เสียหายเด้ TT
“ครับๆ รีบไปแล้วครับ” ไอ้ห่านเป็ดนามว่าปอนด์ยิ้มรับแล้วโอบไหล่ผมอย่างสมบทบาท(?) พ่องมึงตายยยยยยย ทำเชี่ยไรกับกูแบบนี้เนี่ยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆๆ พี่คิน เลิกทำหน้าบูดได้แล้วนะครับ”
“เรื่องของกูไอ้สาดดด” อันที่จริงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายนักหรอกครับ
ตอนนี้ผมเดินลัดสนามฟุตบอลเคียงคู่ไปกับไอ้หล่อราศีจับนามว่าปอนด์ คนที่เดินผ่านไปมาท่าทางก็ยุ่งๆกันทั้งนั้นเลย มองจากตรงนี้เห็นสแตนกำลังเป็นรูปเป็นร่างและเสียงก็ดังล้งเล้งมั่วกันไปหมด กีฬานี้เป็นหน้าเป็นตาให้กับมหาลัยครับ แขกข้างนอกมากันให้รึ่มและที่สำคัญเรื่องความเลิศเลอเพอร์เฟคนี่ไม่มีใครยอมใครจริงๆ
“วันนี้อยากกินไรครับ”
“กูยังไม่หิวเลยเหอะ” พูดอีกก็ถูกอีก ป้าใสเพิ่งทำต้มเลือดหมูให้กินเมื่อตอนบ่ายสี่นี่เอง ตอนนี้ก็เพิ่งสองทุ่มยังอุ่นๆท้องอยู่เลย “แล้วนี่มึงไม่ซ้อมละครเวที ?”
“อ๋อ วันนี้มาซ้อมเกี่ยวกับพิธีเปิดก่อนอ่ะครับ พวกดาวเดือนทุกคณะมีหน้าที่ตอนพิธีเปิดอ่ะ”
“อือฮึ” ชีวิตเมิงวุ่นวายชิบหาย กูเหนื่อยแทน - - “
“แล้วถ้าไม่อยากไปทานข้าว พี่อยากไปไหนอ่ะ”
“กูอยากกลับไปนั่งกับเพื่อนกูแบบเมื่อกี้” ผมตอบห้วนๆ
“ฮ่าๆๆแล้วพี่ตามผมมาทำไมอ่ะครับ”
ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดด ก็มึงลากกูมาเห็นๆกันอยู่!!! โธ่เว้ยยยยยยย อันที่จริงผมรีบหนีมาจากตรงนั้นต่างหาก เสียงแซวแม่งดังชิบหายทำเอาผมอายเหมือนกัน
“พี่คินโคตรน่ารักเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
ไอ้ห่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ชมกูแบบนี้เลยรึ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรหลังจากที่สลัดเขี้ยวเล็บออกไปนี่คนมาชมผมว่าน่ารักกันเยอะจริงๆ ไอ้คำว่าหล่อนี่มันหายไปไหนวะ ? แบบมีผู้หญิงเข้ามาหาเป็นรุ่นพ่งรุ่นพี่นี่ไม่มีแล้วอ่ะครับที่มาขอเบอร์ขออะไร มีแต่มาชมว่าน่ารักจังอย่างนั้นอย่างนี้เหมือนชมเด็ก อะไรวะ ? เกิดอะไรขึ้นกับหน้ากูป่าวเนี่ย
“จะพากูไปไหน” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวผมแวะไปสแตนวิศวะก่อนครับ ไปหาเพื่อนแป๊บ”
“อื้อ”
ผมก็อื้อไปงั้นๆแหละ แต่ในใจน่ะกลัวชิบหาย TT ถ้าเจออิพวกปีสองเพื่อนไอ้เหนือหรือที่ร้ายที่สุดคือไอ้เหนือเอง ผมจะทำหน้ายังไง จะเจอมั้ยเนี่ย จะเจอมั้ยๆ กลัวววววว TT
“หวัดดีครับพี่ๆ”
ชัดเจน แม่งนั่งเรียงกันเป็นตับ TT . . เพื่อนไอ้เหนือแน่ๆผมจำได้ ดีนะที่ไม่มีใครหันหลังมาสนใจ เพราะมัวแต่คุมน้องให้นั่งกันตัวแข็งทื่อแบบเป๊ะสุดๆ ขณะนี้มันจะโชว์แกร่งไปไหน ?
ดีนะที่ไม่มีไอ้เหนือ ผมคาดว่าน่าจะซ้อมละครเวที โอ้ว ดีไป วันนี้ผมโชคดีอยู่นะครับ จริงๆนะ
แอบเห็นไอ้เชี่ยปอนด์มันไปคุยกับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่บนสแตน สวยหยาดเยิ้มขนาดนี้คงไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นดาววิศวะแน่นอน ตายละ น้องเค้าจิกสายตามาหาผมด้วยแฮะ อะไรหว่า ? สายตาแบบนั้นๆไม่เคยเจอมาก่อนเลย เพราะเมื่อก่อนมีแต่เจอผู้หญิงมองแบบหลงใหลอ่ะครับ อันนี้อะไรนี่
ผมเกาหัวแกรกๆแล้วหันไปทางอื่นรอไอ้เชี่ยปอนด์ จะว่าไปผมมารอมันทำไม ? งงตัวเอง
“ไปกันได้แล้วพี่” ไอ้ปอนด์วิ่งมาแตะไหล่ผมแล้วดันตัวให้เดินไปข้างหน้า
“เห้ย รีบจัง” ผมท้วง
“รีบดิ เดี๋ยวพี่ก็เป็นข่าวอีกน่ะ”
“อะไรของเมิง”
“พี่ดังไปทั่ววิศวะแล้วมั้งครับ เพราะพี่เหนือกับผมนี่แหละ ผมไม่อยากให้พี่เสียหายมากไปกว่านี้”
คือ . . คือคณะมึงมีพวกแบบกอสสิบเกิร์ลด้วยอ่อวะ ? วิศวะนะเว้ย ไม่ใช่นิเทศ สารสนเทศ อะไรเทือกๆนั้นซะหน่อย
“แล้วเมื่อกี้ใครวะ แม่งสวยจริงไรจริง ขอเบอร์หน่อยดิ” เยอะจริงๆเลยนะผม . . แหมะ ก็ขอเจ้าชู้บ้างไรบ้างเหอะ
“ไม่ได้”
ไอ้สัดนี่ตอบเร็วไปไหน มึงคิดบ้างไรบ้างก็ได้นะกูไม่ว่า
“เค้าชอบผม เค้าไม่ได้ชอบพี่ซะหน่อย”
ปอนด์ยิ้มเท่มาให้ผม แต่ผมนี่ไม่ได้หลงเชี่ยไรมันหรอก หมั่นไส้มากกว่า ไม่ขอเถียงครับว่าชีนางนั้นชอบมันจริงๆ . .
“แล้วจะไปไหน ไม่น่าไปกูกลับไปสแตนกูนะ”
“โหยยย น่าไปดิ มาเหอะ เดี๋ยวผมจะพาไปร้านบรรยากาศดีๆร้านนึง รับรองพี่ติดใจแน่ๆ”
ให้มันจริงเถอะ . .
ณ ร้านเค้ก ที่ไกลจากมอแบบสุดตีน
เกือบจะเปลี่ยนอำเภออยู่แล้วนะเว้ยยยยย ไอ้ปอนด์ ไอ้บ้า มึงพามาไกลขนาดนี้แดกเค้กหลังมอยังจะน่ารื่นรมย์กว่า แต่พอสาวชุดสีครีมเดินเข้าไปในร้านเท่านั้นแหละ ผมเปลี่ยนความคิดทันทีเลย
ร้านนี้สาวสวยเยอะแฮะ . . แปลกจริง ทั้งๆที่อยู่ชานเมืองแท้ๆ
“พี่เหนือนี่นา”
หวะ ว่าไงนะ ? ผมเกาหัวแกรกๆ มองตามไอ้ปอนด์ไปเห็นไอ้เหนือนั่งเต๊ะท่าอยู่มุมร้านท่าทางกำลังรอใครบางคน และก็ชัดเจนครับ ผู้หญิงชุดสีครีมเมื่อกี้แหละ ที่มันรออยู่
ผมนี่ก้มหน้างุดเลย พยายามซ่อนตัวให้พ้นจากสายตาคมของไอ้บ้าเหนือนั่น อย่าเห็นกูเลยนะ กูยังอายไม่หายเลยเหอะ TT
“ฮ่าๆๆ เดี๋ยวผมพาไปนั่งริมระเบียงละกันนะครับพี่คิน พี่เหนือไม่เห็นหรอก” ขอบใจมึงมากไอ้ปอนด์ เดี๋ยวมื้อนี้กูเลี้ยงเอง
ผมกับไอ้ปอนด์นั่งอยู่ริมระเบียง แสงไฟสีส้มสาดส่อง ผมเอาหมอนอิงสีสวยมากอดแนบตัก อากาศหนาวแล้วนี่หว่า ไอ้ตัวผมใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น TT
ไอ้ปอนด์แจกยิ้มให้กับพนักงานสาวพร้อมๆกับสั่งเค้ก ส่วนผมแอบลอบมองไปทางไอ้เหนือ มันจะทำอะไรของมันกับผู้หญิงคนนั้นน้า . .
ตายห่า . . นี่มึงเห็นกูเรอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แม่ง จ้องเขม็งอย่างนั้น มาฆ่ากูเลยดีมั้ย TT
“พี่คินครับ เอาเค้กอะไรดีอ่ะ”
“เอาอันนี้ และก็อันนี้”
ผมจิ้มส่งเดชไปแล้วก้มหน้าซุกกับหมอน ผมต้องหน้าแดงแน่ๆ ไม่ได้สนใจว่ามันมากับผู้หญิงเล้ยยยยยยยยยยยย คนละเรื่องจริงๆ - - “
“ไม่ต้องบอกแม่นะว่าผมมา นะๆๆๆ” ได้ยินเสียงปอนด์พูดกับพนักงาน
“นี่ร้านมึงเหรอ”
“ร้านแม่ครับ”
“โหยยยยยย จริงดิ รวยไม่หยอกเลยนะเมิง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ใครจะไปสู้พี่คินได้ล่ะครับ” เงินยายกูต่างหากไม่ใช่เงินกู โด่ววววว “แล้วพี่ . .” สีหน้าของไอ้เชี่ยปอนด์อ่านยากมาก
“อะไร”
“ไม่รู้สึกอะไรเหรอครับ เห็นพี่เหนือกับ . .”
“โหยมึง อย่าเสียงดังไป เมื่อกี้มันเห็นกูแล้ว”
“อะไรนะ”
“กูยังอายไม่หาย ขอร้องล่ะ อย่าพูดถึงมันตอนนี้เลยนะ”
“อะอ้าวพี่เหนือ หวัดดีครับ”
ไม่ต้องพูดถึงให้เหนื่อยหน่ายใจเล้ยยยย ก็ในเมื่อตัวจริงมันเดินมานั่งข้างๆไอ้เชี่ยปอนด์เป็นที่เรียบร้อยแล้วแบบเนี้ย ผมหันกลับไปโต๊ะไอ้เหนือที่มันเพิ่งจากมา ผู้หญิงในชุดสีครีมเพิ่งออกจากร้านไป . .
เอ๊ะ อะไรหว่า
แต่ตอนนี้รักษาหน้าให้หายแดงก่อนเหอะ เมื่อคืนกูทำอะไรมึง อย่าจำได้เลยนะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
“กูกินด้วย”
มันคว้าเมนูไปเปิดแบบส่งๆแล้วก็เรียกพนักงานมารับออเดอร์
ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตก ส่วนไอ้ปอนด์ก็งงแดกไม่แพ้กัน เหนือมันมาสไตล์ไหนเนี่ยครับวันนี้
“มองอะไร”
พอมันพูดผมกับปอนด์นี้หันไปทางอื่นปั๊บเลย . . น่ากลัวจริงๆไอ้สัดนี่ ญาติมันแม่งต้องเป็นแวมไพร์ผสมกับหมาป่าแหงมๆ ดุชิบหาย แม่มันคงลำบากเวลาคลอดน่าดู สงสารจริงๆ (ยังจะโยงได้?)
“พี่เหนือ ไม่มีซ้อมเหรอครับวันนี้” ปอนด์ชวนคุย
“กูโดด” ถุยยยย บักอินดี้ . .
“ฮ่าๆๆๆ เจ๋งงงงงงงงงงงงงงง”
“แล้วเนี่ยไปดูสแตนมายัง สวยมั้ย”
“ก็ดีครับ พี่บาสพี่จิวทำงานเก่งมากๆ”
“เพื่อนกูเจ๋งอยู่แล้ว”
อะไรกันหนอ . . ผมกลายเป็นอากาศไปซะแล้วล่ะมั้ง ก็ดีนะ อย่าให้ไอ้เหนือมองมาทางนี้เลย ชวนคุยไปเรื่อยๆไอ้ปอนด์ เพราะแม่งจิกเหลือเกิน กูขอโทษที่เกือบจะจูบมึงนะไอ้เหนือ โอเคมั้ย TT
“พี่คิน เงียบทำไมอ่า”
“เอ่อ..” ลืมกูไปแล้ว อย่าเสือกมาจำกูได้สิ ไอ้ปอนด์เอ๊ย
“อากาศหนาวๆแบบนี้ มึงโง่ป่าวใส่เสื้อยืดมา”
.
.
.
การพูดที่ข้ามช็อตของไอ้เชี่ยเหนือทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน ที่บอกว่าข้ามช็อตก็เพราะแม่งมันใช่เรื่องเดียวกันที่ไหน ผมกลืนน้ำลายเอื้อกไม่รู้จะตอบอะไร แต่โชคดีที่ไอ้ปอนด์ขัดขึ้นมาซะก่อน
“เอาเสื้อผมไปก่อนพี่คิน”
เออดี ขอบใจมากนะ ผมกำลังจะคว้าเสื้อไอ้ปอนด์ที่เพิ่งจะส่งมาให้อยู่แล้ว แต่ . .
พรึ่บ! เสื้อนอกของไอ้เหนือลอยละลิ่วมาปิดหัวผมพอดี โคโลนจญ์กลิ่นเดิมกระจายไปทั่วจมูก
ใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย . .
“นี่อาจจะอุ่นกว่า”
ผมเอาเสื้อของไอ้เหนือของจากหัวแล้วลอบมองหน้ามันอย่างกล้าๆกลัวๆ เห็นมันตักเค้กเข้าปากไม่ได้สนใจอะไร แต่ไอ้ปอนด์นี่จ้องหน้ามันใหญ่ราวกับงงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ผมดีใจเล็กๆขณะเอาเสื้อไอ้เหนือมาห่ม อุ่นจริงอย่างที่มันบอก แต่เค้กตรงหน้านี่กลืนไม่ลงแล้วอ่ะค้าบบบบบบบบ ใครก็ได้ช่วยมากินที ผมใจเต้นไปหมดแล้ว ทำอะไรไม่ถูกเลยเนี่ย TT
“พี่คิน ลองนี่ อร่อยนะ อั้มๆ” ไอ้ปอนด์ ป้อนกูเลยเหรอเห้ยยยยยยย
ผมเกาหัวแกรกๆกำลังจะอ้าปาก ไม่กล้าปฏิเสธจริงๆ
“แดกนี่”
ไอ้เชี่ยเหนือดันเค้กที่มันสั่งมาชนกับจานผม เล่นเอาไอ้ปอนด์มือค้าง - -
อะไรครับ งงเว้ยยยยย ไอ้ปอนด์นี่ผมไม่งงหรอก แต่ไอ้เหนือเนี่ยดิ แม่งจะเล่นอะไรกับผมวะ ?!!!!
“พี่คิน ง่วงยังครับ ผมไปส่งนะ”
“เอ่อ..”
“รถกูซ่อมเสร็จแล้ว กูจะไปส่งมึง มึงเคยไปส่งกู กูไม่ชอบติดหนี้ใคร”
เอาไงดีล่ะผม ฮ่วยยยยยยยยยยยย พวกแม่งเล่นไรกัน สนุกมากป่ะ
“พี่คินกลับกับผมนะ ผมพาพี่มานะครับ”
“มึงกล้าปฏิเสธกูเหรอ”
ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีขณะที่เห็นไอ้หล่อวิศวะสองคนมันเริ่มจ้องหน้ากัน . . ราวกับกำลังแข่งอะไรกันสักอย่างที่ผมเองก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆผมเป็นกรรมการตัดสินชัดๆ เพราะแม่งจ้องหน้ากันเสร็จ แล้วก็มาจ้องผมต่ออย่างคาดคั้น
ไอ้ปอนด์ ดวงหน้าใสๆ ยิ้มแฉ่งน่ารัก
ไอ้เหนือ หน้าตาคมเข้ม เหมือนบังคับยังไงยังงั้น
เอาไงดีหว่า ??!!!!
“ไอ้ปอนด์ มึงลุกขึ้นมาคุยกับกูดิ๊!!!!”
“ผมกำลังจะพูดอย่างนั้นเลยครับพี่!!!!”
และมันสองคนก็หายไปจากโต๊ะ ทิ้งให้ผมนั่งเอ๋ออยู่คนเดียว . .
อย่าบอกนะ ว่าแม่งจะได้กันเอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอ่อ ผมล้อเล่นนะ - - “
สุขสันต์วันพ่อ
ตอนใหม่พิมพ์ไว้แล้วนะจ๊ะ 
เอ้าใครคิดถึงคินตาบ้าง ส่งเสียงโหน่ยยยยยยย 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
