13
เช้าวันจันทร์ผมตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ซีดพอตัว ป้าใสหัวหน้าแม่บ้านยังทักเลยผมจะโทรมไปไหน ก็เอ่อ ผมตื่นเต้นน่ะ ไอ้เราจะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือแม่งก็ดันอ่านไม่รู้เรื่องซะงั้นอ่ะ ผมมัวแต่คิดไงว่าไอ้เหนือมันจะมารับจริงอ๊ะป่าว หรือมันจะดีกับผมได้สักกี่น้ำกัน แล้วนี่ผมควรจะเล่นตัวบ้างอะไรบ้างดีมั้ย ก็ที่มันทำแม่งก็ผิดร้ายแรงพอตัวเลยนะ
สรุปก็คือ ผมมีแต่เรื่องไอ้เวรนี่อยู่ในหัว นอนก็ไม่หลับ หนังสือก็ไม่ได้อ่าน แหมะ ชีวิตเจริญที่สวดดดดดดดดด
“คุณคินตาเรียนหนักใช่มั้ยคะช่วงนี้” ป้าใสยกถุงอะไรก็ไม่รู้อย่างหรูมาวางต่อหน้าผม ถ้าเดาไม่ผิดจากยายผมแหงซะ ไอ้ยาบำรุงราคาหลายหมื่นอย่างนี้ “จากคุณหญิงใหญ่ค่ะ ท่านบอกให้คุณคินตาทานเยอะๆ บอกอย่าเป็นห่วงเรื่องของคุณหญิงเล็กให้มากนัก”
เอิ่มมมมม ฟังไปฟังมาแอบเหมือนบ้านทรายทองเลยแฮะ อย่าคิดกันให้หนักครับ ป้าแกก็หมายถึงยายกับแม่ผมอ่ะแหละ
ว่าแต่ - - ผมไม่ได้ซีเรียสเรื่องแม่มานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย เฮ้ออออ ตั้งแต่มีเรื่องไอ้เหนือเข้ามา ชีวิตผมก็สะกดคำว่าปกติไม่เป็นอีกเลย
“กี่โมงแล้วครับป้า” ผมเอายาบำรุงมาพิจารณาแล้วตัดสินใจวางบนลงที่เดิม
“หกโมงครึ่งค่ะ” ป้าใสเลื่อนชามโจ้กให้เด็กไปเก็บ “ท่าทางคุณคินเหมือนจะรอใครอยู่ เอ่อ รอคุณภีม คุณปอนด์ หรือคุณ เอ๊ะ อะไรนะ ชื่ออะไรน้า”
“ไอ้เชี่ยเหนือครับ”
มันมาไม่บ่อยป้าเค้าก็เลยจำไม่ได้ ว่าแต่มันจะมาทำไมให้บ่อย มันไม่ได้พิศวาสอะไรผมนี่ - -
หกโมงสามสิบห้า ผมนั่งแกร่งเท้าเอาชีทมาเปิดดูไปพลางๆ ไอ้นี่อ่านแล้ว ไอ้นั่นก็จำได้หมดแล้ว ควิซครั้งนี้น่าจะได้เต็ม 55555
เจ็ดโมงพอดีเป๊ะ ชีทถูกลืม ผมฟุบหน้าลงบนกระเป๋าเป้ นอนซะเผื่ออะไรๆมันจะได้เร็วขึ้นมาบ้าง
เจ็ดโมงยี่สิบ ไอ้เหนือแม่งก็ยังไม่มา เวลานี้มหาลัยรถติดชิบหายวายป่วง โอเค ไม่โกรธๆ เราเรียนแปดโมงครึ่ง . . แต่มึงโกรธมันบ้างก็ดีนะไอ้เชี่ยคิน แม่ง หรือมันจะผิดคำพูด!!!!!!!
แปดโมง ผมอยู่ไม่สุขอีกต่อไป คว้ากุญแจบีเอ็มคว้ากระเป๋าแล้วเดินตึงตังไปที่หน้าบ้าน แม่ง กูจะไปเรียนแล้ว กูจะโกรธไอ้เหนือแม่งให้ตายไปข้าง!!! ผมกำลังเอากุญแจรถเสียบเข้าไปเตรียมสตาร์ท และกำลัง
รอ . .
เมิงยังเสือกจะรอมันอีกนะฟวยคิน!!!! โง่แท้ โง่แท้เลยเมิงเนี่ย!
จนกระทั่งแปดโมงสิบห้า ผมจึงได้ออกตัวรถมุ่งตรงไปยังตึกทันตแพทย์ของผม เพราะกว่าจะเดินทางไปถึงก็ใช้เวลาสิบห้านาทีพอดีเด๊ะ(ถ้ารถไม่ติดนะ) ให้ตายสิ เชี่ยเหนือ ผมโกรธมันชะมัด ถ้าไม่มารับก็ควรจะโทรบอกหรือฝากไอ้ภีมบอกมาก็ได้หรืออะไรก็แล้วแต่ ฮ่วยยยยยยยย กูเซ็งโว้ยเซ็ง!!!!!!
ผมเข้าไปนั่งเรียนด้วยอารมณ์เซ็งสุดกู่ ไอ้เชี่ยฟิล์มกับไอ้เชี่ยมิกแม่งมองหน้ากันแล้วไม่กล้าทักท้วงอะไรผมระหว่างเรียน มีแต่นั่งฝอยเรื่องเด็กโรงเรียนพาณิชย์ที่เพิ่งไปสอยกลับมาสองสามคนเมื่อคืนจากผับ บลาๆๆๆ มีเรื่องไอ้ภัทรมาอัพเดทด้วยครับ เจ๊เอิญหนึ่งเดียวในใจมันกำลังจะคัมแบ๊คมาหามันแล้ว เห็นว่ากลับมาคุยกันอีกครั้ง และครั้งนี้เจ๊เอิญเค้าอยากจะดูใจอะไรสักอย่าง มันนี่อารมณ์ดีขึ้นมาเลย จะทำแลปหรือเรียนเลคแม่งก็ยิ้มแป้นไม่อายโลก
แอบอิจฉาเพื่อนได้มั้ย ทำไมกูโกรธกูร้อนอยู่คนเดียวฟะเนี่ย ! แล้วกูมีสิทธิ์ที่จะโกรธไอ้เหนือบ้างได้หรือเปล่า กูมีสิทธิ์นั้นมั้ยวะ!!!!!
“แดกข้าววววววววววววววววววววววววววว” ไอ้เชี่ยมิกประกาศลั่น มันกระโดดกอดคอไอ้ฟิล์มเหยงๆราวกับเด็กได้ของขวัญปีใหม่
“ร้านไหนวะแสดคิน มีเวลาชั่วโมงครึ่ง ร้านแอร์เย็นๆในเมืองดีกว่ามะ” ขอบคุณอาจารย์ที่ปล่อยพวกผมเวลาเที่ยงตรงนะคร้าบบบบ(ปกติปล่อยเกือบบ่ายครึ่ง ใกล้ถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแบบเฉียดฉิว ข้าวก็ยังไม่มีเวลากิน อนาถชิบหาย)
ผมเงียบไม่ตอบ ทำเป็นสาละวนกับบทเรียนที่เพิ่งเจอ อันที่จริงยังหงุดหงิดไม่หายต่างหาก
“แม่งงงงง ผัวทิ้งมาอีกละใช่มั้ย” ไอ้ฟิล์มชัวร์ครับ ปากแบบนี้!
“ผัวเหี้ยไรล่ะ” เลิกเรียกแบบนั้นซักที กูเสียศักดิ์ศรี
“เห้ย ใจเย็นน่ะ ไปๆๆ ไปแดกข้าวกัน” ฟิล์มตบบ่าผมแล้วลากผมเดินไปข้างหน้า “เชี่ยภัทรมึงเลี้ยงข้าวพวกกูเลยนะ ถ้ามึงเลี้ยงล่ะก็ มึงเรียนจบมึงได้แต่งกับเจ๊เอิญชัวร์”
“ไอ้สาดดดดดดด” ภัทรหัวเราะมีความสุข “เออๆๆ อยากแดกไรก็สั่งกูเลี้ยงเองก็ด้ายยยยย”
“แม่งเฉงงงงงง” เชี่ยมิกครับ “แล้วมึงละคินตา เมื่อไหร่จะมีข่าวดีกับเหนือโยธาบ้างล่ะวะ ฮ่าๆๆๆ”
ร้านข้าวจานละร้อยกลางจังหวัด ผมนั่งเซ็งขณะที่เพื่อนสรวลเสเฮฮาแย่งกันสั่งข้าว
“แสรดคิน เลิกเซ็งได้แล้ว โน่นดูโน่น สาวโต๊ะนั้นท่าทางจะสนมึงนะ” ผมหันหน้าเบื่อๆไปทางโต๊ะนักศึกษาสาวเกรดเอที่นั่งกันอยู่แล้วสามคนจากคำบอกเล่าของไอ้มิก สวย คม เป๊ะ หุ่นนางแบบทั้งหมดเลย คนหนึ่งสวยสุดเลยและท่าทางจะสนผมด้วย มากกกกกเลยล่ะ แสดงออกมากเกินไปป่ะแม่คุณ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงไปสอยเบอร์แบบเรียงคนมาแล้วครับ
“แล้วไงวะ” ผมหันกลับมานั่งเซ็งท่าเดิม
“โหยยยย เล่นตัวสาด” มิกหัวเราะขำ “แม่งงงงงง เค้าน่าจะชอบกูนะ อึ๋ยย เสียดายว่ะ”
“มึงรวยให้ได้สักครึ่งของไอ้เวรนี่ก่อนเหอะ” ไอ้ภัทรพูดบ้าง “คนเรานี่ก็แปลก สนใจมันอยู่ได้ไอ้คนที่ไม่สนเราเลยเนี่ย”
พูดอีกก็ถูกอีกว่ะภัทร ผมฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วถอนใจแบบยาวๆไปเลย . .
“กูมีเรื่องจะเล่าให้ฟังว่ะ . .” ผมเริ่ม
ห้านาทีผ่านไป . .
“เห้ย ไอ้สัด ข่มขืนเลยอ่อวะ!!!” เชี่ยมิกกกกก เสียงดังเพื่อ ??!!!!!!!!
“ไอ้เหนืออยู่ไหน กูจะไปต่อยมัน” เสียงไอ้ฟิล์มเหี้ยมเกรียมขึ้นมาทันที สาดดด แบบนี้ไม่ใช่มึงเลยนะเพื่อน
“มึงหายโกรธมันง่ายไปละเว้ยคิน” ไอ้ภัทรออกความเห็น
“เฮ้ยยย ใจเย็นกันก่อนดิวะ”
“ไม่เย็นเว้ยยยยย เห้ย ลุกๆกันเร็วๆดิวะ บุกวิศวะเว้ย!” ทำซ่าส์นะมึงไอ้เวรฟิล์ม!!!
“นั่งก่อน” คิดถูกคิดผิดเล่าให้พวกมันฟังเนี่ย - -
“ไม่ต้องไปหาที่ตึกวิศวะแล้วล่ะกูว่า” มิกพูด “โน่นไง เหนือนทีกับดาวอินเตอร์ปีสอง”
เสียงประตูเปิดผมกับเพี่อนหันขวับไปดูผู้มาเยือนคู่ใหม่ของร้าน ทั้งคู่ราศีจับอย่างกับดารา ไม่แปลกที่คนทั้งร้านจะจดจ้องกันอยู่นานมากกว่าปกติ ผมหันหน้าหนีเมื่อคิดถึงเหตุผลที่มันผิดคำพูดไม่มารับผมเมื่อเช้า
ไม่น่ายาก . . ก็มันไปรับผู้หญิงคนนี้แทนยังไงล่ะ
“หึ มาให้ต่อยถึงที่” ไอ้ฟิล์มทำหน้าโหดก่อนที่จะลุกเดินไปหาไอ้เหนือ แต่ผมคว้าแขนมันไว้ซะก่อน
“ไม่เอา” ผมส่ายหน้า
“สัดคิน มึงจะไม่โกรธเพราะมึงรักมันมากก็เรื่องของมึง แต่มึงไม่ใช่กู มันทำร้ายเพื่อนกูนะเว้ย”
แม่ง ซึ้งชิบหาย . . ปกติเห็นแขวะแต่กูนะเชี่ยฟิล์ม
“ฟิล์มนั่งลงก่อน” ไอ้ภัทรพูดเสียงเย็น “กูคิดแผนเจ๋งๆออกละ” มันหันมาหาผม ขณะที่เกลี้ยกล่อมให้ไอ้ฟิล์มนั่งลงที่เดิมจนได้
“มึงเอาด้วยป่ะคิน”
“แผนเหี้ยไร”
ผมมองไปที่ไอ้เหนืออีกครั้งที่ตอนนี้สาวสวยที่มันควงมาด้วยเลือกที่จะนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับผม แค่ผมหันขวาไปก็เจอผมสีน้ำตาลอ่อนทรงใหม่ที่ไอ้เหนือเพิ่งไปทำมาอย่างหล่อแล้ว มันเห็นผมแล้วล่ะ จ้องผมเขม็งเลย ผมไม่รู้สายตานั้นมันหมายความว่าไง แต่ขอโทษกูไม่สนมึงเฟร้ยวันนี้ . . !
“กูว่า . . จากที่มึงเล่าๆมา เหนือคงจะเริ่มมีอาการกับมึงบ้างแล้วล่ะ” ภัทรครุ่นคิดและกระซิบเบาๆ ตอนนี้ผมกับเพื่อนเหมือนเด็กมอปลายสุมหัวคิดแผนชั่วกันเลยว่ะครับ !
“เหรอวะ มีอาการเหี้ยไรควงสาวมาแบบเนี้ย ดูผิดละเมิง” ผมพยายามไม่เข้าข้างตัวเอง เซฟอาการเจ็บแผลใจของตัวเองสุดฤทธิ์
“ถ้าไม่สนมึงนะ ไม่จ้องมึงตั้งแต่เดินเข้าร้านจนมาถึงตอนนี้หรอกน่ะ” จริงเหรอมิกกกกก กูดีใจได้มั้ยวะ!! แต่เห็นหน้าเพื่อนๆที่แค้นไอ้เหนือเต็มประดาตอนนี้ผมว่าผมสงบปากสงบคำไว้น่าจะดีกว่า
“หึหึ สนุกแน่” ไอ้ฟิล์ม
“พวกมึงคิดไรกันเนี่ย” กูขอโทษที่กูตามไม่ทัน
“มึงไปนั่งกับสาวๆโต๊ะนู้นซะคินตา อยากทำเหี้ยไรก็ทำ กูขอแค่อย่างเดียว อย่าสนใจไอ้เหนือนที แม้แต่จะชายตามองก็ห้ามเด็ดขาด” ไอ้ภัทรครับ
“เห้ย บ้าเหรอ”
“ไม่ได้บ้าว้อย” เชี่ยฟิล์ม มึงเย็นลงตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้หน้ามันกำลังนึกสนุกอยู่ครับ “ต่อยแม่งก็แค่เจ็บหน้า แต่ให้เจ็บใจอ่ะมันเป็นแผลลึกว่า หายยากกว่าเว้ย!”
“ไม่เอา เหนือแม่งไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกน่ะ”
“ช่างหัวมันสิ” มิกเสริม “กูไม่ยอมให้เพื่อนกูกลายเป็นตัวสำรองของคนอื่นเว้ย คิดดูดีๆสิวะคินตา แสดงออกให้แม่งเห็นไปเลยว่าคนอย่างมึงก็เลือกได้ ไม่ใช่จมอยู่กับไอ้คนที่เพิ่งจะปล่อยให้มึงเกือบโดนข่มขืน คิดดูดีๆนะว้อย”
ผมว่าพวกมันจริงจังกันแปลกๆซะแล้วล่ะ แต่คำพูดไอ้มิกนี่ทำให้ผมมีไฟสุมขึ้นมาเต็มหน้าเลย หึ ไอ้เชี่ยเหนือ มึงคิดว่าคนอย่างกูจะสนใจแค่มึงใช่มั้ยยยยยยย
เออ กูสนแต่มึง มึงคิดถูกแล้ววววววววววววววว!!!!!!
เอ๊ย ไม่ใช่สิ แต่จะอะไรก็ช่างเหอะ วันนี้ผมขอมองข้ามมันไปละกัน มันจะไม่รู้สึกอะไรเลย หรือรู้สึกเหี้ยไรก็ช่าง วันนี้ผมโกรธมันมากแค่นั้นก็พอ!!!!!!
ผมใช้หางตามองไปที่คู่รักคู่ใหม่ราศีจับ ไอ้เหี้ยเหนือ มึงควงหนึ่งใช่มั้ย ได้ งั้นกูคูณสาม
“คินตาเอารถมาด้วยเหรอคะ ไปส่งมินกับเพื่อนได้มั้ยอ่ะ มหาลัยใกล้ๆตรงนี้เอง” สาวๆสามคนนี้เรียนมอเอกชนนี่เอง ผมยิ้มรับอาสาจะไปส่งสาวๆให้ แผนการของผมน่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ผมมานั่งทานกับพวกเธอ อาสาเลี้ยง ดึงเขี้ยวเล็บตัวเองกลับมาแบบสุดกู่ อะไรที่ลืมๆไปแล้วก็พยายามจะรื้อฟื้น เพื่อนผมท่าทางจะสนุกกันมากส่งเสียงแซวสมบทบาทกันตลอดเว ท่าทางมินหรือคนที่สวยที่สุดคนนี้เธอจะอยากได้ผมมากแฮะ เพื่อนเธอสองคนก็เชียร์กันใหญ่เลย แหมะ เสนอมาขนาดนี้ก็อยากจะสนอง มันจะดีมั้ยนะ
“ขึ้นรถสิครับ” ผมเปิดประตูให้สาวๆ แอบเห็นสายตาพวกเธอเป็นประกายเมื่อเห็นบีเอ็มของผม เฮ้อออออออออ เพลียเหลื๊อเกิน แต่ก็สนุกดีเหมือนกัน
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังประชดไอ้เหนือเต็มเปา . . แถมยังประชดชีวิตตัวเองด้วย
ผมออกรถทิ้งให้เพื่อนสามคนกลับกันเอง ไอ้มิกไอ้ฟิล์มคงจะโทรเรียกสาวๆในสตอกให้ไปรับพวกมันกลับมอเองนั่นแหละอย่าห่วงไปเลย
“คินตาคงจะเรียนเก่งน่าดูเลยใช่มั้ยคะ” มินส่งสายตาให้ผม ผมยิ้มเบาๆขณะเหลือบมองเห็นกระโปรงนักศึกษาที่โคตรๆๆๆๆสั้น แหวกขึ้นไปเกือบเห็น กกน คุณพระ . . อยากได้อยากโดนเกินไปป่ะลูกกกกกกกก
“ไม่เท่าไหร่อะครับ” จิตใต้สำนึกสั่งให้ผมเลิกมองขาอ่อนขาวเรียวสวยที่อยู่ข้างๆ ปกติผมนี่เอามือไปลูบเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไมผมทำไม่ลงแล้ว
“มินเองก็เรียนเก่งนะคะ เทอมที่แล้วยัยนี่ได้เอตั้งสี่ตัวไม่รู้ว่าเรียนได้ยังไง” แม่เจ้า มีเกทับช่วยเพื่อนด้วยครับพี่น้อง
“บ้า ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกกกกกก” มินหัวเราะถ่อมตัว แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันแอ๊บๆยังไงไม่รู้แฮะ ไม่ดี ๆ อย่าคิดกับผู้หญิงอย่างนั้นนนนนน
“ถึงแล้วครับ” มออยู่ไกลหน่อยแต่ผมรีบเหยียบให้มิดตรีนเอง เพื่อนๆของมินบอกลาผม มินเองก็ทำท่าควานหาของในกระเป๋าถือ มาอีหรอบนี้แจกเบอร์แจกพิน ดีไม่ดีแจกกุญแจห้อง . .
สวยมากนะ แต่ง่ายไปก็ไม่ดี ผู้ชายจะเบื่อเอา
บทสรุปก็คือผมได้เบอร์มาครับ เธอเอาหน้าอกมาถูไถกับต้นแขนผมพร้อมๆกับยื่นหน้าเข้ามาให้โคตรใกล้ กลิ่นน้ำหอมกับเครื่องสำอางลอยมาทำเอาผมมึนหัว ผมรับเบอร์บนแผ่นโพสต์อิทมา พอแยกจากเธอผมก็โยนทิ้งออกนอกหน้าต่างรถเลย อย่าหาว่าผมใจร้าย แต่ทำไม่ลง ทำไม่ได้อีกแล้ว
ป่านนี้ . . ผลลัพธ์จะเป็นไงบ้างวะ อยากรู้จริงๆ
ผมขับรถกลับมอ ในเมืองรถติดอีกแล้วเพราะเป็นเวลาพักเที่ยง ผมกดไอโฟนโทรหาไอ้เชี่ยมิก
“เห้ย เป็นไงบ้างวะ”
“มึงอย่าเพิ่งถามไรมากเลย อาจารย์เข้าแล้ว เร็วๆ!!!!!!”
“ชิบหายยยยยยย ไอ้สัด จิงอ่อวะ!!!”
เวรจริงอะไรจริง แม่งงงงงงงงงงงงง ผมทุบพวงมาลัยรถอย่างเซ็งขณะโยนไอโฟนทิ้ง ประชดคนอื่นแล้วเป็นไง เดือดร้อนตัวเอง อนาถดีแท้ !
กว่าจะมาถึงมอก็อีกสิบนาทีหลังจากนั้น ผมรีบเลี้ยวเข้าตึกทันตะหาที่จอดอย่างเร็ว แม่งงงงงงงง ทำไมเต็มเงี้ย ! โน่นไง ที่จอดรถอาจารย์ในคณะคนหนึ่ง แอบได้ยินมาว่าแกไปทำวิจัยอยู่ออสเตรเลีย เอาล่ะ เสร็จโจ๋!!!! ผมขอนะครับ!!!!
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหวยยยยยยยยยยยย รถสีขาวตัดหน้ากู ใครวะ ใคร!!!!!!!!!!!!!! กูรีบบบบบบบบบบบบบบบ ไอ้แสรดดดดดดดดดดด
เหี้ยแล้วไง ฮอนด้าซิตี้สีขาว คุ้นมั้ยครับ
ไอ้เหนือ - - บทจะมามึงก็มาตอนกูรีบ ไอ้สาด ไอ้ฟวยยยยยยยยยยย
มันเปิดประตูบีเอ็มผมอย่างไร้ความปราณีแล้วร้องสั่ง
“มึงจะรีบไปตายรึไงวะไอ้สัด”
อย่าบอกนะว่าขับตามกูมา แต่ก็ช่างเหอะ เรื่องอะไรกูจะเชื่อมึง!!!
มันขึ้นมานั่งที่ข้างคนขับ ผมทำหน้างงแต่มีเวลาให้งงไม่มาก
“อะไรของมึง ลงไป กูจะรีบไปเรียน!!!!!!”
“ขับไปจอดตรงโน้น”
“เหี้ยไรมาสั่งกูวะ”
ไอ้เหนือคว้าคอผมเข้าใกล้ใบหน้ามัน เห้ยยยย เล่นไรของมึง ใจกูเต้นนนนน
“ขับ ไป จอด ตรง โน้น”
มันพูดชัดเจนช้าๆทีละคำ กลิ่นโคโลญจน์ของมันลอยเข้ามาในจมูกผม
เหี้ยยยยยยยยยย
ผมขับไปจอดตามที่มันว่า เออแฮะ ตรงนี้มันจอดได้ด้วยเหรอ ร่มไม้ไม่ไกลจากตึกคณะครับ คนไม่พลุกพล่านและก็โคตรจะเงียบ กูได้ที่จอดที่ใหม่แล้ว แต๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“กูไปเรียนได้ยัง”
ผมจับกระเป๋าตัวเองขึ้นมาเตรียมใส่เกียร์หมาวิ่งขึ้นตึกไปเรียน แต่ทว่า . .
“ได้ แต่ว่า . .”
ไอ้เหนือมันแย่งกระเป๋าผมไปโยนทิ้งไว้ที่เบาะหลัง
“มึงต้องโดนก่อน”
โดนเหี้ยไร แต่เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมถูกมันคว้าร่างเข้าไปหาและก็ปลดกระดุมออกที่คอเสื้อผมจนเห็นอกเปลือยเปล่าของตัวเอง มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมทั้งขัดขืนทั้งงง ว่ามันจะทำอะไร
แต่ขนลุกไปหมดเลย . .
เหนือมันสัมผัสผมโดยเริ่มจากริมฝีปากของผม จูบแรกของผมกับมัน ร้อนแรงและเต็มไปด้วยความ . . โกรธ ผมถูกบดเบียดอย่างแรงจนโคตรอึดอัด หายใจก็ไม่ค่อยจะทัน แถมยังกลัวคนมาเห็น สมองมันงงและก็ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไง
เหนือ มึงทำเหี้ยไรเนี่ย . .
ผมสะดุ้งเมื่อมันไล่สัมผัสลงมาบนอกเปลือยเปล่าของผม รู้สึกได้ว่ามันขบเม้มและก็รุนแรงมากพอดู ใจผมเต้น ตัวผมสั่น พยายามดันร่างใหญ่ๆของมันออกแต่ก็ไม่ได้ผล
จนกระทั่งมันผละตัวเองออกไป
ผมกระพริบตาปริบๆจัดการติดกระดุมให้ตัวเอง คิสมาร์กอื้อ ชิบหายยยยยยยยย เสื้อนักศึกษาเรียบๆยับหมด และผมจะแบกเอาหน้าไปเรียนได้ยังไงวะ หางตาเหลือบไปหาไอ้เหนือ ท่าทางมันงงตัวเอง และก็อึ้งไม่น้อย
จู่ๆมันก็หันมาหาผมช้า ๆ จนผมหลบตามันเกือบจะไม่ทัน
“ฮอตอย่างมึงน่ะ ต้องจองไว้ก่อนสินะ”
ปัง! เสียงประตูรถปิด พร้อมๆกับร่างของไอ้เสื้อช้อปสีน้ำเงินเดินจากไปอย่างรีบๆ
ผมอ้าปากค้าง เลือดฝาดสีแดงเป็นปื้นกำลังขึ้นมากระจุกอยู่ที่แก้ม
นี่มึงหึงใช่มั้ย ???!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Happy New Year !!!!!!! 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
