20
เวลาเกือบสามทุ่ม
ไอ้คินตากำลังพิงรถตัวเองอยู่ใต้หอที่แสนคุ้นตาแต่ยังไม่คุ้นเคย . . ผมในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะเงยหน้ามองขึ้นไปบนชั้นสี่ ห้องที่สี่ ห้องนั้นมีไฟส่องสว่างภายใต้ผ้าม่านสีครีม และก็มีบ๊อกเซอร์ห้อยอยู่บนราวสองสามตัวปลิวสไว(กูจะบอกทำมาย?) ผมกลืนน้ำลาย ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี
รู้แค่ว่า . . ใจสั่งให้มา ไม่ต้องอ้อมค้อมล่ะครับ บอกอย่างตรงๆไปเลยนี่แหละ ใจสั่งให้มาจริงๆผมไม่อยากยืดเยื้อน่ารำคาญอีกต่อไป มันแปลกที่ๆไอ้เหนือหายไปจากสารระบบชีวิตผมตั้งเกือบสามวัน และอันที่จริงผมก็ทำอะไรลงไปอย่างคลุมเครือมากเลยทีเดียว
แม้จะรู้ว่าเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สิ่งที่ทำตอนนี้ มันย้ำชัดเจนแจ่มแจ้งว่าสำหรับผมมันไม่เหมือนคนอื่น และผมพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าสำหรับมัน ผมก็ไม่เหมือนคนอื่นเหมือนกัน
ผมตัดสินใจเดินตรงไปหาพี่ยาม ที่น่าจะจำหน้าผมได้ อาจจะเจอกันแค่หนึ่งครั้ง แต่ครั้งนั้นผมร่อนแบงก์ม่วงให้พี่แกไป ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นนั้นอีกตามเคย
“ไอ้หนุ่มคนนี้ เพี่อนไอ้เหนือชั้นสี่ใช่ม้ายยย” อายุอานามน้อยกว่าเจมส์ แต่ทำไมหน้าแก่กว่าเจมส์ตั้งเยอะฟะ? ไม่รู้พ่อผมไปกินอะไรเข้าถึงหน้าเด๊กหน้าเด็กสงสัยจะเข้าคลินิกบ่อยกระมัง
“ครับ”
“ไม่เจอกันตั้งนานแน่ะ”
“เหอะๆ” จำได้จริงๆล่วย
“เอ้า โทรหาเหนือให้มันลงมาเปิดประตูให้สิ”
“เอ่อ . .” ผมลังเล ใจนึงก็อยากให้มันมาเปิดประตูให้ แต่อีกใจนึงก็อยากให้มันประหลาดใจเล่นๆ “พี่เปิดให้ผมไม่ได้เหรอครับ”
“ง่ะ เอาอีกแล้วเหรอ” พี่แกถอนใจ “อื้อ ก็ได้ แต่ไม่ต้องให้เงินข้าอีกแล้วนะ อย่างเอ็งคงไม่น่าใช่พวกขโมยของคนอื่นหรอก หน้าอย่างเงี้ย คงจะมีแต่คนจ้องจะมาขโมยของของเอ็งมากกว่า”
“อ่า แต๊งครับพี่” เอิ่มมมม พี่กำลังจะบอกผมว่าหน้าตาผมเหมือนคนมีกระตังค์ใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย อืมมมม ก็ยังดีกว่าว่าผมหน้าเหมือนตุ๊ดละกันวะ
ประตูหน้าหอถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ด ผมเดินลิ่วๆไปยังลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นสี่ ผมรำคาญโทรศัพท์ชะมัดแม่งสั่นตลอดเว เจมส์จะเวอร์ไปไหน ผมไม่ได้มาถวายตัวประเคนหัวให้ไอ้เชี่ยเหนือซะหน่อย
มันสิต้องเอาตัวมันมาประเคนผม ใช่มั้ยครับ!!!!
เอิ่ม คุยเรื่องไรกันหนิ . . เปลี่ยนเรื่องๆ
. . ผมเริ่มแอบสะกิดใจใจ เจมส์เป็นพวกหวงลูกชายรึเปล่าฟะ ถึงบังคับให้ปิดบังอะไรแบบนี้เพราะมีแผนบางอย่าง เฮ้อ ผมสนิทกับเจมส์มากก็จริงเพราะคุยกันบ่อยผ่านทางโซเชียลเน็ตเวิร์คทั้งหลาย ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมากนัก เลยไม่แน่ใจกับเรื่องนี้
แต่ดูจากตอนที่ผมจะมาหาเหนือในเวลานี้ พ่อผมดูร้อนอกร้อนใจยังไงไม่รู้
สรุป . . ก็คงจะหวงอะแหละ
โอ้ยยยย นี่ลูกผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง !
ถึงชั้นสี่ ผมเดินไปหาห้องสี่ที่อยู่ไม่ไกล ใจเต้นตึกๆ เพราะยังไม่รู้วิธีว่าจะง้อมันอย่างไร เฮ้อออออออ . .
เอาหน้าโผล่ไปก่อน
ผมทำใจอยู่นาน(ถอนหายใจสามครั้ง และก็สูดเข้าไปลึกๆอีกสามครั้ง) กว่าจะเคาะประตู
แต่ . . ไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้ผมเปิดแอปไลน์ขึ้นมาดู(ไอโฟนมันเตือนตะกี้)
James
: ยอมแพ้แล้ว กูเลิกเล่นก็ได้ไอ้ลูกชั่ว พามันมาบ้านตอนนี้แล้วมาคุยกันดีๆ
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอางั้นเลยเหรอ ทำอย่างกับจะไปเปิดตัวกับพ่อทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย หละ แล้วจะลากมันไปยังไงอีท่าไหนเนี่ย มันยังหายโกรธเลยด้วยซ้ำ อะพิโถอะพิถังกะละมังไห เฮ้อ!!!!
“อืมมม เดี๋ยวผมลงไปเอาข้างล่าง รออยู่ตรงนั้นนะ ครับๆ”
เวร เวร เวร!!! ถ้าเสียงไอ้เหนือจะมาอย่างเร็วและก็หมุนลูกบิดประตูหน้าห้องมันออกมาซะพรวดพราดขนาดนี้ เฮ้ย ไอ้เหี้ยยยยยยยย กูตกใจ!!!!!!!!
“เห้ยยยยย” มันก็ตกใจเหมือนกันแหละผมว่า - -
เหนือในชุดที่โคตรจะไปรเวท ขาสั้น เสื้อยืด ใส่แว่นกรอบสีดำ ผมชี้ๆไม่มีการเซ็ทก้มหน้าลงมามองผมอย่างตกอกตกใจ นี่แหละเหนือตัวจริงไร้คราบพระเอกละครเวที ..
ยอมรับว่าชอบมุมนี้ของมันมากกว่า
แต่เรื่องชื่นชมมันน่าจะเอาไว้ทีหลังก่อน . .
“หมะ มาทำอะไรตรงนี้” เหนือเอ่ยปากก่อน กระพริบตาปริบๆและก็ปิดประตูห้องตัวเอง ก่อนที่จะมองหน้าผม(ด้วยใบหน้าที่เป็นปกติแล้ว) ในมือมีไอโฟนสีดำและก็กระเป๋าตังค์บอดี้โกลฟ(กูก็บรรยายซะละเอียด..) ราวกับกำลังจะลงไปข้างล่าง
“เอ่ออออ . .” ผมกลืนน้ำลาย เกาหัวตัวเองเก้อๆ “ก็ . . มาหา”
อยู่หน้าห้องมึงก็มาหามึงไงไอ้เวร ทำไมผมเขินแปลกๆวะ อาจเพราะไม่ได้เจอหน้ามันมาหลายวันมั้ง และวันนี้ก็เสือกจะใส่แว่นด้วย ไม่เคยเห็น
“ฮะ?” แหมะ ทำเป็นงง
“แล้วนี่จะไปไหนอะ” ผมถามกลับไป
“ไปเอาชีทที่พร้อมซีรอกมาให้อ่ะ” เหนือพูดเสียงเรียบ แต่หัวใจกูนี่ไม่เรียบละ มึงกะจะไปเอาชีทและก็ออกไปกินข้าวกับเค้าด้วยเลยรึเปล่าเนี่ย!
แหมะ มีสิทธิ์อะไรไปโกรธเค้า ไอ้เราก็ยังมีความผิดติดตัว . .
“อ่าฮะ” ผมไม่รู้จะไปต่อยังไง “เอิ่มมมม งั้นก็ไปดิ”
ผมหลบทางให้ มองหน้าเหนือและก็ก้มหน้าลง เฮ้อ . . ไม่รู้จะพูดจะคุยยังไงต่อแล้ว ก็เค้าไม่ว่างคุยกับเรานี่นา
“ลงไปพร้อมกันดิ จะไม่กลับเหรอ”
ไอ้เวรนี่กวนส้นตีนและ นี่กะจะให้กลับอย่างเดียวเลยใช่มั้ย ฟาย!! น่าจะให้กูรอมึงที่ห้อง หรืออะไรเทือกๆนั้นบ้างถ้าอยากจะคุยกัน ทำอะไรเสร็จๆและก็ค่อยกลับมาหา ประมาณนี้ก็ได้อ่ะ
เฮ้ออออ จะเอาอะไรมากกับเหนือนทีขี้หักใน . .
“อืมมมม”
ผมแอบจมูกย่นอยู่ข้างหลังไอ้เหนือที่เดินลิ่วนำหน้าไปยังลิฟต์ไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องมัน ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ไม่รู้มันทำหน้ายังไงด้วย แต่ผมเนี่ยสิกำลังแย่ รู้สึกอึดอัดใจและค้างๆคาๆ เฮ้อ !
หน้าหอไอ้เหนือ
พอเดินออกห่างจากหอนิดนึงปั๊บก็เจอหน้าของพร้อมปุ๊บ . .
“ขอโทษน้า ที่รบกวนดึกๆ อันที่จริงไม่ต้องก็ได้” เหนือเดินเข้าไปหา ส่วนผมชะงักกึกอยู่ห่างไกลเค้าทั้งสองคน แม่ง บรรยากาศมืดๆ มีรถราบางตา แสงไฟอ่อนๆ พวกมึงเหมาะกันตั้งแต่อยู่บนเวทียันข้างล่างเวทีเลย
ส่วนเกินชัดๆเลยผมเนี่ย . .
“หึหึ ไม่เป็นไร พอดีว่าจะไปหอสมุดพอดีอ่ะ ไปด้วยกันมั้ย” พร้อมในชุดกระโปรงแต่ใส่เสื้อช้อปบอกกับเหนือ
ฮึ่มมมมมมม กูจะมายืนมองทำไมให้ไฟมันลุกท่วมหัวใจ . . (ลิเก๊ ลิเก)
แต่ก็แอบลุ้นกับคำตอบของเหนือว่ะ พูดจริงๆ
“อ่อออ พร้อมไปเหอะ ผมมีธุระนิดหน่อยอะ” พูดอย่างเดียวไม่พอ ยังหันหลังกลับมาเหลียวมองผมด้วยหางตา ฟวย! ทำหน้าแบบนั้นคงยังไม่หายงอนช้ะ ? แต่แม่งไม่เห็นจะน่ารักเลย หึ
“อืมมม งั้นเหรอ” พร้อมมองหน้าผม สิ่งยิ้มเล็กๆให้ อู้วววว ฟินนาเร่ว่ะ สาวโคตรสวยยิ้มให้ . .
แต่ไหงรอยยิ้มมันดูเย็นๆชอบกลวะ ?
กูคิดไปเอง . .
“กลับละ” พร้อมยิ้มแฉ่งให้เหนือ และก็ตบบ่าของเหนือแปะๆ “สู้ๆ อย่าเครียดให้มาก ปกติผู้ชายเค้าไม่เครียดเรื่องแบบนี้น้า”
เรื่องอะไรวะ ? . .
ผมรู้สึกหงุดๆหงิดๆที่ไม่รู้ว่าเหนือแม่งเครียดเรื่องอะไร
“โหยยยย ขอเครียดบ้างไรบ้างเหอะ ก็เรามันเรียนไม่เก่งนี่” อ๋อ ชัดละ ฟังจากที่มันพูดคงเครียดเรื่องเรียน . .
ให้ตายสิ ความรู้สึกที่อยู่ในใจผมนี่มันอะไรกัน
อิจฉา . . ที่พร้อมรู้เรื่องราวในใจของเหนือ
เฮ้อ!
“เอาน่า สู้ๆ พร้อมเชียร์อยู่” เธอทำท่าซะน่ารัก ก่อนจะเดินจากไป
“เดี๋ยวๆ รถอยู่ไหนอะ จะเดินไปส่ง”
“อ้อ ตรงโน้นไง ไม่ต้องๆ เดินได้”
“แถวนี้มันเปลี่ยวอะบางที รอบคอบไว้ก็ดีนะครับ”
“ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกก”
.. ผมทำหน้าเหมือนมีอึมาจ่ออยู่ใต้จมูก ดูไอ้เหนือคะยั้นคะยอจะไปส่งพร้อมแถวๆรถของเธอที่อยู่ไม่ไกล กูยืนดูห่าอะไรอยู่เนี่ย คนรักเค้าสวีทกันงั้นเหรอวะ
กลับดีไอ้คิน ทำเหี้ยอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ!
“รอตรงนี้”
นั่นไง ไอ้เหี้ยเหนือมันหันกลับมาพร้อมกับเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงคล้ายออกคำสั่ง เชอะ! รอๆๆๆๆๆ บอกให้รออยู่นั่นแหละ
เออ กูรอก็ได้ !!!!!!!!!!!
ผมยืนหน้าหงิกอยู่ได้สักพักนึง เหนือมันก็เดินกลับมาพร้อมกับชีทหนึ่งปึก ใบหน้าหล่อๆภายใต้แว่นบ่งบอกว่ายังอยู่ในสภาพที่อารมณ์ไม่ปกติพูดง่ายๆก็คือยังโกรธอยู่นั่นเอง
กูหายหน้าหงิกเลย . .
มันยืนตรงหน้าผม และก็เงียบ . .
ส่วนผมก็เงียบ . .
เกือบสองนาทีเลยทีเดียวครับคุณๆ!
“จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
อูย กูสะดุ้ง!
“พูดอะไรอะ”
“เอ้า ก็ที่มานี่ บอกจะมาหา และจะมาพูดอะไรรึเปล่า”
“ก็ . . ปะ เปล่า” ฮ่วย จะให้เอ่ยไปตรงๆมันยากจริงๆนะเว้ยเห้ยเมื่อมาเจอหน้าอย่างงี้
“อะไรของมึงเนี่ย”
มันเดินชนไหล่ผม(แต่เบามาก)และทำท่าจะกลับเข้าไปในหอ . . คือ คือกูอยากรู้ว่ามึงจะเอาเป๋าตังค์ลงมาทำไม เอ่อ ไม่ช่ายยยย คือ คือกูอยากรู้ว่ามึงกำลังจะโกรธกูเพิ่มช่ายม้ายยยยยยยยย
“เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”
ผมคว้ามือไอ้เหนือไว้ มือมันใหญ่กว่าผมและสากกว่านิดหน่อย แต่ไม่ด้าน นิ่มใช้ได้เลย อูยยยยย อุ่นจังแฮะ . .
นี่ผมจับมือมันครั้งแรกรึเปล่านี่ - -
ใจผมเต้นตึกๆราวกับเสียงกลองเชียร์กีฬาสี
“อะไร” นั่นแน่ะ มีแอบมองมือที่กูจับด้วย . .
“เอ่อ . . กำลังจะไปกินข้าวใช่มั้ย”
ดูจากสภาพการณ์ของนักศึกษาเวลานี้ ถ้าถือเป๋าตังค์ออกมาก็น่าจะไปซื้อของกิน . .
“ไม่ละ จะกลับไปกินมาม่าข้างบน”
ให้ตาย . .
“ไปกินด้วยกันดิ”
“จะดีเหรอ” ประชดชิบหาย “กูกลัวผู้ชายในสตอกของมึงจะมาเห็น”
เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่า . . ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย ถ้าจะว่ากูขนาดนั้นนะไอ้เวร เหมือนกูสำส่อน มั่ว ควงไปทั่ว!! มึงบ้าป่าวเนี่ยยยยยยยยยยยยย
ได้แต่โวยวายในใจ . .
“น่านะ ไปด้วยกัน” กูอ้อนสุดชีวิตกูแล้วเนี่ย เบิกตาโตๆกระพริบตาปริบๆ เห็นใจกูด้วยเหอะ
“…” เหนือมองหน้าผมด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย(หน้าแบบนี้ของมันผมกลัวที่สุดแล้วอ่ะ) ไม่พูดอะไร นี่ผมเบิกตาโตจนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย
“ก็ได้”
โอ้ยยยยยยยยยย กูกระโดดกอดมึงทีนึงได้ป่ะ!!!!
“เย้ ไปกันๆๆๆ” ผมลากมันไปยังรถผมอย่างลืมตัว เรื่องของพร้อมที่ผมเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อสักครู่กลับลืมไปเสียสนิท กูหลั่นล้าไปรึเปล่าวะเนี่ย
แปลกที่มันยอมเดินตามมา แถมใบหน้าของมันดูเหมือนจะหลุดๆยิ้มออกมาด้วยนะ แม้จะนิดนึงก็เหอะ
“ปล่อยมือกูได้ยัง”
เวรกรรม! ผมปล่อยมือมันออกทันทีเมื่อมันเอ่ย . .
ผมยิ้ม เกาหัวเก้อๆและก็เดินลิ่วไปที่นั่งคนขับ . .
ในขณะที่มันจ้องผมเขม็ง และก็ยิ้มยักมุมปากนิดนึง ก่อนจะเปิดประตูขึ้นมานั่งตาม
จากนี้ไปก็คงจะขึ้นอยู่กับความกวนตีนของเจมส์แล้วล่ะ . .
บนรถ
“พาไปไหน” เสียงเหนือถามครับ
“บ้านกูไง”
“เห้ยยยยย ไปทำไม” มันทำหน้าตกอกตกใจและก็มองหน้าผม
“ก็. . ป้าใสทำกับข้าวอร่อย” ผมแถไปนั่น
“ก็จริงอยู่ แต่..”
“เดี๋ยวขับมาส่งเองน่า”
“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“มึงโกรธกูไม่ใช่รึไง”
“…”
เงียบเลยเว้ยเห้ย มันไม่พูดอะไรต่อ เสหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างแถมถอนหายใจดังเฮือก ผมไม่รู้ว่ามันโกรธอะไรผมขนาดไหน แต่ที่แน่ๆความเข้าใจผิดเรื่องเจมส์ก็เป็นสาเหตุหลักๆ ต้องเคลียร์ให้ได้ !
“ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอกนะ” ผมเอ่ยเบาๆ เสียงแอร์หึ่งๆเป็นเพียงเสียงเดียวที่รบกวนผมกับมัน ณ ตอนนี้
“กูคิดอะไร”
กูจะรู้มั้ยล่ะครับ มันอยู่ในหัวมึงนี่ฟาย!!!!! อู้ย โหมดง้อ งดเกรียน . .
“ก็ . . หึง” ผมพูดแบบเอ๋อๆ
“จะบ้าเหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยย ตะโกนไมวะสัด!!!” กูตกใจ!!!!!!!!!!!!!
“ใครหึงมึง กูเนี่ยนะ!!!”
“เออดิ!!! หรือไม่ใช่!!!”
“ไม่ใช่!!!”
“ไม่ใช่แล้วเป็นอะไร ฮะ! ทำไมหายไป” ผมเริ่มเย็นลง อันที่จริงผมไม่ได้ใจร้อนมากมาย ทำท่าตะโกนไปงั้น ในใจนี่ฟินนาเร่ไปถึงดาวพลูโตแล้วครับพี่น้อง แม่ง เถียงหน้าดำหน้าแดงกะจะให้ตัวเองถูก ไอ้เหนือเอ๊ย กูเหนือกว่า!!!
“ก็ .. มึงน่ะ ..” มันก็เลิกตะโกนเหมือนกัน
“กู กูอะไร?”
“ก็ มึงไง!!!!!!!!! แม่ง เยอะว่ะ” ยามที่ไอ้เหนือน่าแกล้งที่สุดคือยามที่มันไม่รู้จะพูดออกมายังไงเพื่อปิดบังอะไรบางอย่าง . . ซึ่งผมก็แกล้งไปแล้ว และมันก็ได้ผลดีชะงัดคือ โกรธสามวัน เพลียยยยยยยย
“กูเยอะยังไง”
“มึงแม่ง . . ฮอต” หน้าบึ้งเสร็จก็หันออกไปนอกหน้าต่าง
“หือออออออออออออออ” กูควรจะดีใจดีมั้ยเนี่ย ?
“แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของกูอ่ะ” นั่นไง มีปัดทิ้ง . . เนียนเหลือเกินนะมึง
“แล้วหายไปทำไมสามวัน”
“ก็ . . อ่านสือ แต่ทำไมล่ะ มึงใส่ใจด้วยรึไง” น้ำเสียงตัดพ้อแบบโกรธๆ
“นี่ ถ้ากูไม่ใส่ใจนะ กูไม่แบกหน้าไปหามึงที่หน้าห้องหรอกเว้ย!”
“…”
“นี่กูยังไม่ชัดเจนอีกเหรอวะ”
ไอ้ปลวกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยเอ๊ย ผมพูดเองและยังเสือกจะเขินเอง ให้ตาย ให้ตาย ต่างกันตรงไหนกับการสารภาพรัก แม้จะอ้อมๆก็เหอะ แต่ความหมายแม่งตรงตัว กูพูดออกไปได้ยังง้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมกลืนน้ำลาย บอกดูไอ้เหนือที่หันหน้าหนีไปทางอื่น แต่ซ่อนใบหูสีแดงจัดของตัวเองไว้ไม่มิด . .
แหมนะ . . ก็ดีกันมันมีความสุขกว่าทะเลาะกันตั้งเยอะ
บ้านผม
เหนือที่อารมณ์ดีขึ้นมานิดนึง(ผมเดาเอง) เดินตามผมเข้ามาในบ้านที่ค่อนข้างเงียบผิดปกติ . . คนในบ้านหายไปไหนหมด เจมส์ ป้าใส และก็ผู้ช่วยของป้า ไปไหนหมดวะ คนสวน ยาม ?? เห้ย อะไรเนี่ย
“เงียบว่ะ”
เหนือมันไม่ได้มาบ่อยมันยังรู้เลยครับ
“ป้า ป้าใสคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“คินครับ ไปไหนมา . .”
ชิบหายละ . . พ่อผมในสภาพที่เปลือยท่อนบน เปียกมะล่อกมะแล่กคลุมท่อนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวเดินลงบันไดมาและคุยกับผมด้วยน้ำเสียงที่ทำตัวเป็นเจ้าของ โอ้ยยยย นี่ยังไม่เลิกเล่นอีกเหรออออออออออออ
และเพราะงี้ ไอ้เหนือมันเลยชักสีหน้า . .
“เจมส์ เลิกละ ..”
“แล้วนั่นใคร” เจมส์มาสไตล์เดียวกันกับตอนที่เจอไอ้ฟิล์มเด๊ะ . . ตัดบทกูฉับแถมแอคติ้งต่ออย่างสบายใจ ให้ตายเหอะ
“กู ..เหนือ”
อื้มมมมมมมม ลืมไปว่าไอ้เหนือมันก็นักเลงใช่ย่อย . . เอาละไง ผมรู้สึกว่ากำลังจะมีสงคราม
“มึง..เหนือ แต่กู..อีสาน”
ฮามั้ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮากริบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เจมส์ พอเหอะ”
“พออะไร” เจมส์ทำท่าราวกับหวงผมซะเต็มประดา แน่ะ มีการดึงให้เข้าไปหาตัวเองอีกนะ สนุกมากมั้ย? “แล้วเรื่องของเราล่ะ ไอ้เหนือห่าเหวนี่มันเป็นใคร”
“คนสำคัญไง” กูชักจะรำคาญ
“ว่าไงนะ”
“คนสำคัญ!!!”
ผมทำหน้าหงิกใส่พ่อตัวเอง ในขณะที่ไอ้เหนือกระพริบตาปริบๆมองหน้าผมแบบไม่อยากจะเชื่อ
“และกูไม่สำคัญเหรอวะ!” โอ้ย เหนื่อยหน่ายใจกับเจมส์
“ก็สำคัญเหมือนกัน!”
คำตอบนี้ทำเอาเจมส์ยิ้มแก้มปริแล้วก็ลูบหัวผม (สรุปคือหวงลูก หรือแอคติ้ง หรืออะไร พ่อเกรียน) แต่หน้าไอ้เหนือ . .
ไม่สบอารมณ์เต็มที่ . .
“กูกลับละ”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ”
เปล่านะ ไม่ใช่เสียงผม . .
“มาทักทายพ่อตามึงหน่อย”
โอ้ย อยากจะขอบคุณสวรรค์ ในที่สุดพ่อกูก็เลิกเล่น !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหนือหันมาขมวดคิ้วใส่เจมส์สลับกันกับผม พอเห็นเจมส์เดินมาเกาะไหล่ผมพร้อมๆกับยิ้มเผล่ให้แบบกวนๆ เท่านั้นแหละ ..
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“กูพ่อไอ้คินเอง ตัวจริงเสียงจริง หน้าอย่างเงี้ยนี่แหละคือสเปิร์มหนึ่งตัวของกูเอง แจ่มป่ะล่ะ” เจมส์ยักคิ้วจึ้กๆให้เหนือ ส่วนผมทำหน้าเบื่อหน่าย และไอ้เหนือ . .
อึ้งแดกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“โกหกป่ะเนี่ย”
“สัด กูจะโกหกมึงไปเพื่ออะไร” เจมส์ตบหน้าผากตัวเอง โหยยยย แล้วที่ผ่านมาอ่ะทำไปทำไมพ่อคุณ ลูกไม่เข้าใจ!!!!!!!!!!!!
“ให้กูเล่าถึงไอ้จ้อนมันมั้ยว่าเป็นยังไง ไฝใกล้ๆสะดือ ปานแดงเล็กๆบนหลังหู ไอ้ห่าน นี่มันลูกกูชัดๆ กูเข้าใจว่ากูหน้าเด็ก แต่มึงก็ช่วยคิดนิดนึงว่ากูกับมันก็คล้ายๆกัน”แรกๆไร้สาระมาก หลังๆสาระเริ่มจะมี
“…”
เหนือมองหน้าผมกับเจมส์สลับกันไปมา จนในที่สุด . .
มันก็ทำหน้าเชื่อ
“กูอยากจะบอกมึงนะ แต่เจมส์แม่งบังคับกู ไม่รู้จะทำไปทำไม” ผมบอกเหนือด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
“สวัสดีครับ” เหนือรีบยกมือไหว้พ่อผมทันทีด้วยท่าทางที่น่าขำ ฮ่าๆๆๆๆ เหมือนมันจะโกรธที่โดนเล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้ แต่ก็นะ . . โกรธไม่ได้เพราะเป็นผู้ใหญ่
“ไหว้กูอ่ะดีแล้ว ไม่ต้องไหว้พระ”พ่อยิ้มด้วยท่าทางเหมือนกำชัยชนะ . . ให้ตายยยยยยยยยยยย
เจมส์พาไอ้เหนือไปนั่งตรงห้องรับแขก ผมเดินตามไปติดๆ ป้าใสกับคนอื่นๆเริ่มขยับออกมาจากที่ซ่อน และก็ให้การดูแลเต็มที่
“หึหึ กูเนียนมั้ย กูอยากให้มึงคิดว่ากูอยู่กับไอ้คินสองต่อสอง”
“เอ่อ แหะๆ” เหนือมองหน้าผม ประมาณว่า . . พ่อมึงโรคจิตป่ะวะ อะไรเทือกๆนี้แหละ
“แล้วเป็นไง เชื่อมั้ย”
“ก็ .. เชื่อครับ”
“ก็แหงสิ กูเก่ง”
. . ผมจะทนฟังได้อีกกี่ประโยคฟะเนี่ย
“แล้วเนี่ย มึงจีบลูกกูนานยัง”
“พรวดดดดดดดดดดดดดด” ผมพ่นนมร้อนออกมากระจายเต็มโต๊ะเล็กรับแขกเลยครับพี่น้อง คำถามอะไรของเจมส์!!!!!
“เอ่อ ..” เหนือเอ๋อทันทีที่ได้ยินครับ
เจมส์ . . ผมนี่แหละไปจีบเค้าก่อน TT
“อ้าว มึงไม่ได้จีบมันเหรอ” เจมส์หันมาหาผม “มึงสินะไปชอบเขาก่อน”
เจมส์ไม่คิดเลยว่าผมจะอายต่อหน้าเหนือ ไม่มีเวลาให้ผมแก้ตัวอะไร เอาแต่พูดต่อไปเรื่อยๆ
“ให้ตาย เหมือนแม่มันตอนมอสี่” เจมส์ตบหน้าผากตัวเอง “ช่างเหอะ กูไม่สนหรอกนะว่ามึงจะเอายังไงกับลูกกู ..”
เจมส์ เจมส์จะพูดอะไร ???
“กูรู้แค่ว่า . . มันรักมึงมาก ชื่อมึงอยู่ในไดอารี่มันทุกวันมึงรู้มั้ย”
เจมส์
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บาปกินกบาลผมเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมอยากจะร้องออกมาอย่างงี้จริงๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยย แค่คำพูดที่บอกออกมาอย่างหมดเปลือกไม่พอ ซ้ำพ่อผมยังแอบไปอ่านไดอารี่ของผมบนหัวเตียงอีก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมชักสีหน้าใส่เจมส์ทันที. .
“ไม่ต้องมาทำหน้างั้น” พ่อทำท่าปางห้ามญาติ “ขึ้นไปอ่านหนังสือไป ผู้ชายเค้าจะคุยกัน”
“เจมส์ ผมก็ผู้ชาย!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ๊ย ไม่ใช่อย่างงั้นสิ . . จะอะไรก็ช่าง แต่กูมีเรื่องจะคุยกับไอ้เหี้ยเหนือ” พ่อโบกมือไล่ผม “ไปซะๆ”
ผมทำหน้าเซ็ง ไม่รู้ว่าเค้าจะคุยอะไรกันอีก
แต่เห็นใบหน้าเหนือมันดีขึ้น และลอบมองผมยิ้มๆแบบนั้น ผมก็ค่อนข้างที่จะโล่งอก . .
จากนี้ไปผมกับมัน . . จำเป็นต้องมีคำนิยามอะไรมั้ยนะ ?
“หึ หลับปุ๋ยเชียวนะ”
หนุ่มตัวสูงก้าวเข้ามาในห้องที่มีเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ร่างบางร่างหนึ่งกำลังหลับด้วยท่าทีสบาย แม้ว่าเขาคนนั้นจะใช้กองชีทอันมากมายมหาศาลมาต่างเป็นหมอน หนุ่มตัวสูงลอบมองร่างนั้นลอดแว่นตาสีดำด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
เขามันงี่เง่า . . ที่คิดไปได้ . . ว่าเจมส์ เอ๊ย พ่อของคินตา จะเป็นหนึ่งในบรรดากิ๊กของคิน
สามวันที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีตัวหนังสือและสูตรต่างๆมาจ่ออยู่ที่หน้าตลอด แต่หัวสมองก็ไม่วายร้อนอกร้อนใจนึกถึงภาพที่เจ้าตากลมกำลังคลอเคลียกับผู้ชายหน้าตาดีในห้องน้ำของโรงละคร แม้จะยังไม่อยากยอมรับนักก็เถอะว่าเขาหึง แต่ความรู้สึกมันร้อนรุ่มอยากจะคว้าร่างที่ใหญ่กว่านั้นมาต่อยหน้าเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ดีแล้วล่ะที่ไม่ทำ . .
แม้จะยังไม่ได้ตกลงอะไรกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่เหนือก็รู้สึกกว่าเขากับคินอยู่ในความสัมพันธุ์ที่มากไปกว่าคนรู้จัก และมากไปกว่าเพื่อน . .
บางทีเขาก็ลืมนึกๆไป . . ว่าคินตาทุ่มเทให้เขาไปเท่าไหร่ในเรื่องที่ผ่านมาๆ
พ่อของคินสาธยายให้ฟังจนหมดเปลือก เหนือนั่งฟังจนลืมเวลาและมื้อดึกของตัวเองไปเสียสนิท เจมส์เป็นคนกวนๆ แต่สิ่งที่เหนือเห็นและรับรู้ได้คือเจมส์หวงและห่วงคินมากกกกกก แม้จะเป็นลูกชายก็เถอะ แต่ตอนเด็กๆคินไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นเท่าที่ควรเท่าไหร่ นึกแล้วก็น่าสงสารเจ้าตากลมหลับคาชีทคนนี้
เหนือเอื้อมมือไปลูบเรือนผมสีน้ำตาลอย่างเหม่อลอย เวลาตีหนึ่งกว่าๆที่บ้านของคิน เจมส์ขับบีเอ็มออกไปเที่ยวเป็นที่เรียบร้อย ทิ้งให้เขามานั่งจ้องคินตาในยามหลับแบบนี้
จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกันนะ
“ไอ้เหี้ยเหนือ!!!!!”
เหนือสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเชื่อตัวเองจากคนร่างเล็กกว่าตน ดูเหมือนว่าคินจะละเมอออกมา น้ำลายของคินไหลหกรดชีทนิวโร แต่ก็ . . น่ารักไปอีกแบบ
“อยากไปกับพร้อมนักล่ะสิ อยากไปก็ไปเลย ไอ้เหี้ย!!! กูอุตส่าห์จะมาง้อ ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เหนือชักจะสงสัยว่ามันละเมอจริงหรือแกล้งละเมอ แต่ที่แน่ๆคินกรนเล็กๆออกมาอีกระลอก ทำให้รู้ว่าละเมอแน่
แต่ก็คงจะออกมาจากความรู้สึกจริงล้วนๆ
นั่นยิ่งทำให้เหนือรู้สึก . . มีความสุข
“กลับละนะ” ไม่กลับก็คงจะไม่ได้ ใกล้สอบแล้วเหนือไม่อยากจะเอื่อยเฉื่อยมากไปกว่านี้
แต่ก่อนกลับขอกำลังใจสักหน่อยนึงจะเป็นไรมั้ยนะ
ถ้ามันตื่นขึ้นมามันจะโวยวายใส่เขามั้ย . .
แต่ก็คุ้มละนะ . .
. . นั่นคือจูบที่สองของคินตาและเหนือ
มีคนทายโลเคชั่นถูกด้วย
แต่ขอบอกไว้นะคะว่าไม่ใช่ที่นั่นแบบ100%
อาจจะมีดัดแปลงบ้างนิดหน่อย
ตอนนี้หวานมั้ย . . หวานนะ 55555
คนเขียนชอบ
และคนอ่านว่ายังไงกันบ้างเอ่ย ? ^^
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1669007 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก