24
บางกอก พาร์ท2
ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกพามายังเตียงนอนอันแสนอ่อนนุ่ม ฮ้า สบายว่ะ ผมกะว่าจะทิ้งตัวลงและก็หลับไปเลย ถ้า . .
“มึงจะนอนอย่างนี้เลยเหรอ ถอดเสื้อนอกก่อนดิ”
. . ไม่มีมารมาขัด
แม้จะเย็นชาภายนอกแต่เนื้อแท้แล้วเหนือมันเป็นคนอ่อนโยนคนนึง ไม่รู้ไปทำเสน่ห์อะไรใส่ไอ้ธามตอนที่ไปรับไอ้เตด้วยกันรึเปล่าผมก็อดคิดไม่ได้แฮะ แต่ตอนนี้มันง่วงๆมันปวดหัว ก็มันเมาอ่ะ ไว้ทีหลังละกัน
“พลิกตัวขึ้นมาดีกว่านะ” เหนือใช้แรงเพียงติ๊ดเดียวในการพลิกร่างของผมขึ้นมานอนหงาย มันถอดเสื้อนอกของผมออก ตอนนี้ผมเหลือเพียงกางเกงยีนส์กับเสื้อยืดตัวบางๆ
“ฮื้มมม จะนอนนะ” ผมเหวี่ยงใส่แม่งไปหนึ่งทีพลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ไอ้เหนือมันรบกวนการนอนของผมอ่ะ
“ไม่เปลี่ยนเป็นชุดที่สบายกว่านี้เหรอ”
“ไม่!!!!” ผมร้องก่อนจะหันหน้านอนตะแคงไปทางอื่น ผมได้เสียงเหนือถอนหายใจ มันเดินไปไหนไม่รู้ไกลจากเตียงได้ยินเสียงกุกกักตามมามากมาย แต่ก็นะ . . นอนดีกว่า ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เมาแล้วเป็นงี้จะไว้ใจให้ไปกินกับใครได้อีกวะ”
เหนือแม่งบ่นงึมงำอะไรก็ไม่รู้ครับ ฟังไม่รู้เรื่องเลย . .
ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นพร้อมกับแสงแดดจัดที่สาดเข้าตาเต็มๆ ไอ้เหี้ยเอ๊ยปวดหัวชิบหายเลยว่ะครับ!! ผมขยับตัวนิดหน่อยพบว่าตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่มนวมอันแสนอุ่นสบาย หันไปมองข้างๆ เห้ย!!!! นายแบบ เอิ่ม - - ไม่ใช่ ก็ไอ้เหนือนั่นแหละ แต่อย่าคิดเลยครับว่าจะตื่นขึ้นมากอดกันกลม โนว! ผมกับมันนอนคนละฝั่งมีหมอนข้างขั้นอยู่ตรงกลาง แต่ตอนนี้ไอ้หล่อมันก็ยังไม่ตื่น
ใบหน้าที่มีหนวดเคราบางเบาขยับขึ้นลงตามแรงเคลื่อนของหน้าอกยามหายใจ ผมกระพริบตาถี่จ้องมองไอ้เหนือ ขนตาเป็นแพยาวของมันนิ่งสนิท ท่าทางจะหลับสบายมากอ่ะนะ
เอ๊ะ - - ว่าแต่ทำไมทั้งเนื้อทั้งตัวผมเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวล่ะวะ!!!
ก็คงจะเป็นฝีมือของไอ้หล่อนี่อ่ะแหละ . . ผมก็ไม่อยากจะโวยวายอะไรให้มากนัก เห็นมันหลับสบายไอ้เราก็ไม่อยากเข้าไปขัด แต่ตอนนี้ท้องผมหิวแถมอาการปวดหัวก็ยังคงมีอยู่ มองดูนาฬิกาโอ้วแม่เจ้าสิบโมงกว่าแล้ว ไม่ได้ๆ มาเที่ยวไม่ใช่มานอนเล่น สมควรที่จะปลุกมันขึ้นมานะ
“เหนือ ตื่นนนนนนนน” ผมหันหลังไปบอกมัน แอร์ในห้องเย็นทำเอาเนื้อที่ไร้เสื้อของผมขนลุกซู่
ไอ้เหนือนิ่งสนิท
“เฮ้ยย ตื่นดิ” ผมนวดขมับตัวเอง พลางเอาอีกมือไปสะกิดไอ้ตัวยาว
. . ที่ยังคงนิ่งอยู่ดี
แม่มมม มึงนิ่งเกินไปรึเปล่าวะเนี่ย!!!
ผมเริ่มหมดความอดทน หันหน้าเข้าไปหามันเต็มตัวแล้วก็ใช้สองแขนเขย่าตัวมันซะเรย
“ไอ้เวรรรร ตื่นนนนน ไปหาไรกิน ออกไปเที่ยวกัน!!!!”
โดยไม่ทันคาดคิด มือใหญ่เรียวก็คว้าแขนทั้งสองข้างของผมไปอย่างกะทันหันจนหน้าผมทิ่ม
“เฮ้ยยยยยยยยย”
หน้าของผมจมลงกับอกแกร่งไอ้ตัวร้ายยังคุมไม่อยู่ ผมยันหัวตัวเองขึ้นมาแล้วจ้องหน้าคาดโทษ
ไอ้เหี้ยเหนือแม่งก็ลอยหน้าลอยตา กระพริบตาปริบๆแบบกวนตีนให้ผมอีกอ่ะ
“ปล่อยยยยยยย” มันกดหัวผมลงไปซุกกับอกมัน เท่านั้นยังไม่พอ คว้าตัวผมเข้าไปกอดแน่น ผมที่ตัวเล็กกว่ากลายเป็นตุ๊กตาของมันไปเลย
“มาถึงก็หลับ ไม่ได้คุยเหี้ยอะไรกันเลยยย” ไอ้เหนือซุกหน้าแถวๆแก้มผม ได้ยินเสียงฟุดฟิดๆพร้อมกับคำพูดที่อู้อี้แล้วมันน่าหมั่นไส้จังวะ!!
คือ . . ผมสัญญาว่าผมจะโวยวายให้น้อยกว่านี้ครับ ถ้าผมกับมันไม่ได้ใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนกัน TT
“ปล่อยเด๊ ไอ้เหี้ยเหนือ กูปวดหัวนะ!”ยัง ยังไม่ยอม ผมโดนมันแกล้งครับหอมซ้ายหอมขวา ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร มาลวนลามอะไรกับหน้ากู กูเขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว ดิ้นก็แล้ว ทุบก็แล้ว มันยังไม่สนใจเลย
และซิกแพคขาวๆของมันนี่ก็ - - แทงตากูเหลือเกิน
“กูยังไม่ได้แปรงฟัน” ผมโวย เล่นห่าอะไรของมึงเนี่ย!!!!
“ไม่เคยรังเกียจอ่ะ ฮ่าๆๆ” พอพูดจบมันก็คว้าตัวผมลงไปนอนแล้วมันก็ขึ้นคร่อม
กูไม่ขำแล้วนะ !!
มันจ้อง
ผมจ้อง
จ้องกันนานราวๆห้านาทีเลยล่ะ
“จะทำอะไรวะ” ผมหลบตาคมถามไอ้เหนืออย่างกล้าๆกลัวๆ โคตรเสี่ยงเลยครับ ถ้ามันจะมาหยุดอยู่เฉยๆในท่านี้
“เปล่า” เหนือมันผละออกจากร่างผมแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำทันที ทิ้งให้ผมนอนเอ๋อคดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มอันยับยู่ยี่ ผมกระพริบตาปริบๆ พลางคิดว่าทำไมไอ้เหนือมันถึงเปลี่ยนท่าทีได้ง่ายขนาดนั้น มะกี้ยังมาฟัดผมอยู่เลย แต่ก็นะ . . ประตูหลังผมยังแน่นหนาดี ให้ตายยังไงผมก็จะไม่ยอมถูกเจมส์ล้อเรื่องนี้เด็ดขาด
พอมันอาบน้ำเสร็จปุ๊บก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วก็ไม่พูดจาอะไรอีก ผมกลืนน้ำลายมองอย่างงงๆก่อนที่จะไปอาบน้ำมัน ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเหี้ยอะไร ค่อยเคลียร์ทีหลังละกัน
ผมปิดประตูห้องน้ำ แล้วจ้องมองกระจก . .
ไอ้เหี้ยเหนือออออออออออออ!!!!!!!
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เห้ย กูขอโทษ กูไม่รู้เรื่อง” มันตะโกนออกมาจากข้างนอกห้องเลยอ่ะครับ
“มึงฉวยโอกาสตอนกูเมา!!!!!” ผมโวยวายลั่นขณะมองคิสมาร์กรอบๆคอและก็บริเวณอก หน้าท้อง ไอ้ห่าน หัวไหล่ยังมีเลย ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไอ้สัด ไม่มีใครเคยบอกมึงเหรอ ว่าเวลาเมามึงโคตรเซ็กซี่”
ผมหยุดกึก ตัวนิ่ง มองดูตัวเองในกระจก เห็นหน้าตัวเองแดงเถือกและพูดจาไม่เป็นภาษา
“ก็ - - ก็” มีแต่ผู้หญิงชมไงว่าตาผมเวลาเมามันจะเยิ้มๆเหมือนคนมีอารมณ์ แต่พอเค้าชมปุ๊บผมก็เอาเค้า ไม่ใช่จะโดนคนมาเอาแบบนี้ ไม่เคยเว้ย!!!
“อาบน้ำเสร็จยัง”
“ยังไม่ได้อาบโว้ยยยยยย”
“ให้อาบช่วยมั้ย”
“ไม่ต้องเลยนะ!”
หึ ที่เงียบๆไปก็คงเป็นเพราะกลัวกูรู้ล่ะสิว่ามึงทำอะไรกับตัวกูไว้ ไอ้ห่านตดเวรตะไล
เด๋วเหอะ มึงเจอกูเอาคืนแน่ !!!!!
หวายยยยยยยยย เอาคืนแบบนั้นมันจะดีอ่อวะ ???!!!!!!!
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาผมกับมันอยู่บีทีเอสแล้วครับ ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยที่ล็อบบี้โรงแรมไอ้ธาม อย่าเรียกว่าทานเลยดีกว่า แถวบ้านผมเรียกเขมือบ - - แต่พูดถึงไอ้ธามแล้วก็ . . โอ้ย ลืมมันไปก่อนได้ป่ะ
“นี่มึงอยากไปไหนเป็นพิเศษป่าวเนี่ย” ผมถามเหนือบนรถไฟฟ้าบีทีเอสครับ
“มึงพากูมาขนาดนี้คงไม่ต้องถามกูแล้วอ่ะ”
“ทำไมถึงรู้วะ แหะๆ” จากสยามไปไกลทั้งที่ วันนี้ไอ้คินขอคืนสู่เหย้าหน่อยละกันวะ!! ไปแม่งแต่เช้านี่แหละ เพราะตอนเย็นก็ต้องไปทะเลแล้วครับ ผมกะมาช้อปแหลกที่พารากอน ส่วนไอ้เหนือถ้าไม่อยากมาห้างก็ต้องมาเดินตามตูดผมนี่แหละ ไม่มีทางเลือก 5555
วันนี้ผมกับมันแต่งตัวมาอย่างชิวสุดยอด ทั้งคู่ไม่ได้ใส่ยีนส์ แต่เป็นเชิ้ตกับกางเกง ผมขาสั้น ส่วนมันขาสามส่วน อยากจะบอกว่าที่ไม่ใช่ชุดที่มันเตรียมมา แต่ผมนี่แหละเตรียมให้มันเอง ผมโทรหาพี่เปิ้ล เลขายาย(และผู้ช่วยผม ในบางโอกาส)ให้จัดการหามาให้ พร้อมทั้งรถยนต์หนึ่งคันเพื่อเตรียมตัวไปบางแสนนนนนนนนนนน!!!! หึหึหึ
พอลงจากบีทีเอสปุ๊บ ผมก็สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รับกลิ่นของสยามเข้ามาเต็มๆ ไม่ได้มาตั้งนาน แอบคิดถึงนะเนี่ย ปกติตอนมอปลายผมกับเพื่อนมาแทบวันเว้นวัน ดีไม่ดีมาทุกวันช่วงที่ติวเข้ามหาลัย ได้สาว ได้แฟนก็เพราะสยามนี่แหละ ฮึ้ยยย คิดแล้วก็ . . อยากย้อนเวลากลับไปจัง
ผมมองไปที่ไอ้เหนือที่ทำหน้าตื่นคนอันมากมายมหาศาล ตอนที่ผมมาเดินเล่นที่นี่ ศิษย์มงฟอร์ตอย่างมันคงจะเฝ้าหมีแพนด้าอยู่ในสวนสัตว์เชียงใหม่อยู่มั้งงงงง
“ดูมึงคึกๆอ่ะ” เหนือทักผม ขณะที่ผมเดินนำมันแบบก้าวฉับๆไปที่ฝั่งพารากอนทันที
“กูจะมาซื้อชุดใหม่ยกตู้” ผมประกาศลั่น บอกแล้วผมเป็นคนชอบแต่งตัว ไม่ช้อปบ่อยแต่ช้อปทีต้องโทรตามคนมาช่วยถือ 555
“เอางั้นเลย”
“อือดิ”
“ฮ่าๆๆๆ งั้นก็ไปซื้อกันเถอะ”
ผมเดินเข้าออกแบรนด์นั้นแบรนด์นี้เป็นว่าเล่นครับ เรียกได้ว่าทาบแล้วทาบอีกลองแล้วลองอีกก็จะซื้อได้ซักตัว ไอ้เหนือมันก็มีความอดทนสูงนะ ยืนรอ นั่งรอ ไม่ก็มาออกความเห็นว่าสีนี้ดูไม่ดีใส่แล้วหมอง หรืออะไรก็แล้วแต่ - - เห้ยยยย ผมปลื้มว่ะ แบบปกติผู้ชายมันออกจะรำคาญเวลาพาผู้หญิงมาช้อปปิ้งใช่ป่ะ(ผมก็เคยเป็น โคตรไม่อยากพาคุณเธอทั้งหลายมาช้อปเลยครับ) แต่ไอ้เหนือนี่มันไม่บ่นเลย ออกจะดูสนุกๆด้วยซ้ำเวลาเห็นผมหยิบเสื้อขึ้นมาดู . . แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!! และผมจะเปรียบเทียบอย่างงั้นเองทำไม เอ่อะ?!!!
“เหนือ มาลองตัวนี้ดูดิ๊” หึหึหึ หน้าตานายแบบอย่างมันใส่ตัวนี้น่าจะเหมาะ เชิ้ตสีขาว
“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีตังค์” มันส่ายหน้า ข้างๆมันถือถุงช้อปของผมทั้งนั้นประมาณห้าถุง
น่าสงสารว่ะ . . ถ้ามันบอกผมสักคำนะว่าอยากได้ จะตัวละแสนผมก็ซื้อให้ แต่เชื่อเหอะ ให้ตายยังไงมันก็ไม่พูดหรอก
“กูซื้อให้”
“ไม่” ปฏิเสธทันควันเลยนะมึง
“พี่ครับ เอาตัวนี้ ตัวนี้ และก็ตัวนั้น ไซส์เอกซ์แอลครับ” ผมยื่นบัตรเครดิตให้เจ๊พนักงาน พร้อมๆกับชี้มือชี้ไม้ไปที่ชุดที่เหมาะกับไอ้เหนือ (เล็งไว้ตั้งนานแล้ว ฮ่าๆ) ไอ้เหนือนี่ถึงกับโวย
“คินนนนน บอกแล้วไงว่าไม่เอาอ่ะ”
“ก็ . . กูอยากเดินกับคนเท่ๆ” ผมมุบมิบ หวังว่ามันจะไม่ได้ยินนะ
“หา” เช้ดดดด ไม่ได้ยินจริงๆด้วย
“เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก กูซื้อให้เป็นของขวัญ” ผมยิ้มกริ่ม
“แต่..”
“เรื่องเมื่อคืนกูยังไม่หายโกรธนะโว้ย”
“เฮ้ยยยยยยยยยย”
เอาเรื่องนี้มาอ้างก็แล้วกัน ก็ทำไงได้ คนมองคิสมาร์กที่คอผมกันให้รึ่ม เดินมากับไอ้เหนือเค้าก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ คิดแล้วเพลีย
“อยู่นิ่งๆแล้วตามใจกูซะ” ฮ่าๆๆๆๆ ยังไงไอ้คินก็เหนือกว่าไอ้เหนืออยู่ดี คริคริ คิดแล้วสุขใจที่เห็นมันทำหน้าไม่ถูก อารมณ์ไม่กล้าขัดใจ แม่ม น่ารัก . . ผมนี่ก็โชคดีเหมือนกันนะ
พอเดินช้อปกันไปเรื่อยไอ้ตัวกระผมก็เริ่มเหนื่อย แต่ถ้าผมเหนื่อย ไอ้คนที่ช่วยผมถือของทั้งหมดข้างหลังผมมันก็คงจะเหนื่อยกว่า เอาเป็นว่าจอดนิ่งๆที่มอสเบอร์เกอร์ข้างล่างพารากอนละกัน ไม่ได้กินซะนาน
นี่ถ้าผมย้อนเวลาได้ . . ผมว่าผมไปนั่งกินเบอร์เกอร์คิงใกล้ๆนี่ยังจะดีกว่า
“อ้าวววว เชี่ยคินนน หายแฮงค์แล้วเหรอวะ!!!!!”
ให้ตาย . . ไอ้เหี้ยธาม
มึงจะมาทำตุ่ยอะไรในวันที่ควรจะนอนหลับพักผ่อนอยู่บ้านสำหรับคนงานหนักเฉกเช่นมึง เวรกรรมอะไรวะเนี่ย คือมันควรจะได้เที่ยวแบบ เอิ่ม สองคนไม่มีใครมากวนไรงี้บ้าง ผมว่ามันบังเอิญเกินไป เซ็ง!!!
“มาทำอะไรกันวะ อูยย ซื้อของเยอะเชียวพวกมึง” ดวงหน้าอ่อนใสของธามยิ้มกริ่มให้ผม มองไอ้เหนืออย่างเก้อๆ ผมเม้มปาก ไอ้ธามมันจะรู้มั้ยว่าเมื่อคืนผมได้ยินมันพูดชัดเจนทุกคำ เอาไอ้สติที่เหลืออยู่สองเปอร์เซนต์ฟังนั่นแหละ!!!!
ดูผมหงุดหงิดๆเนอะว่ามั้ย
แต่จะให้โกรธให้เกลียดเพื่อนยาวนานที่โคตรรักอย่างไอ้ธามล่ะก็ . . ให้ตายยังไงก็ทำไม่ลง
“แล้วมึงอ่ะทำไร สาวน่ารักนะ” ไอ้เหนือพูดยิ้มๆ ที่มันพูดมันคงอยากจะกระชับมิตรกับไอ้ธามมากกว่าครับ คงคิดว่าสาวที่มากับธามคงจะเป็นกิ๊กมันประมาณนี้ แต่มันมากับเพื่อนอีกสามสี่คนนะรู้สึก
“ฮ่าๆๆ คุยเรื่องงานกันนิดหน่อยว่ะ” ธามตอบ มันซ่อนความรู้สึกได้เก่งมาก แต่ขอโทษ กูดูออกเฟ้ย! “มานี่ดิ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”
“เฮ้ยย ไม่เป็นไรสาด กูเกรงใจ” ผมบอกจากใจจริงครับ ค่าโรงแรมก็บานตะไทเป็นจานไหแล้ว
“ไม่เป็นไร เห้ย เหนือ มาดิ กูขอแนะนำเมนูนี้”
เหนือทำหน้างงขณะวางถุงช้อปปิ้งลงบนโต๊ะที่ว่างแล้วเดินตามหลังธามไป ส่วนผมน่ะเหรอ ยืนเอ๋อครับ . .
กว่ากูจะได้ใจมันมา . . มันยากกระชากเลือดแค่ไหนมึงรู้ม้ายยยยยยยยยยยยยยย เชี่ยธาม!!!!!!
แม้ในใจจะตีอกชกหัว แต่สิ่งที่ผมแสดงออกไปน่ะเหรอ ?
“เห้ยธาม สั่งให้กูด้วย มอสชีสเบอร์เกอร์เหมือนเดิม”
“เออออออออออ”
ปล่อยให้พวกแม่งสองคนยืนต่อคิวสั่งเบอร์เกอร์กระหนุงกระหนิงแถวๆเคาเตอร์
ผมกลืนน้ำลาย พยายามคิดว่าไอ้เหนือมันคงจะไม่หวั่นไหวอะไรไปกับไอ้ธามหรอกมั้ง เด็กกรุงเทพโดยเนื้อแท้แต่งตัวแนวๆ ตัวบาง สูงเท่าๆกับผม แต่เกี่ยวมั้ยที่เหนือมันจะสนใจรูปลักษณ์ภายนอก โว้ยยย นี่ผมคิดไปมั่วซั่วแล้วนะ ผมคิดว่าผมเริ่มจะไร้สาระแล้วสิ!!!!
อืมมมมม พยายามหาเรื่องอื่นมาใส่เข้าสมอง น้ำหอมกลิ่นใหม่ของ DKNY (ธามยิ้มแฉ่งขณะที่เหนือก็ยิ้มร่าไม่ต่างกัน) เสื้อมีฮู้ดของ GAP (ไอ้ธามมันจะแตะไหล่ไอ้เหนือทำไมกันฟะ!) ยีนส์คอลเลคชั่นใหม่ของ CPS (และทำไมไอ้เชี่ยเหนือต้องแตะไหล่มันคืน) รองเท้า Crocs ที่จะเอาไปฝากป้าใส (เสียงหัวร่อต่อกระซิกของมันทั้งสอง จนน้องมอต้นที่ยืนต่อคิวอยู่ข้างหลังพวกมันถึงกับต้องโหวกเหวกโวยวายกรี๊ดกร๊าดกระตู้วู้) กระเป๋าตังค์ LOUIS . . ช่างแม่งละ กูไม่ทนแล้วโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!
ป้ายเบอร์ 19 สีแดงถูกวางลงตรงหน้าพร้อมๆกับไอ้เหนือกับไอ้ธามที่พร้อมใจกันนั่งลงตรงข้ามผม ไอ้ธามไม่ทันที่จะพูดอะไรมันก็ลุกขึ้นไปหาเพื่อนมันที่นั่งอยู่กันอีกกลุ่ม
“คิน ทำไมทำหน้าอย่างงั้นวะ? ไม่สบายรึเปล่า” เหนือถามทันที ผมน่ะเหรอ ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ “เป็นอะไรอะ ปวดหัวใช่มั้ย แป๊บนะ เดี๋ยวไปหายามาให้”
“เฮ้ยย ไม่ต้องๆ”
“หายาอะไรวะ ใครเป็นอะไร” ไอ้ธามโผล่หัวมาพร้อมๆเป้ของมัน ผมหันขวับไปที่โต๊ะเพื่อนมัน ทั้งกลุ่มลุกขึ้นและก็หายออกจากร้านไปเลย คือ สรุป มึงคุยงานกันเสร็จแล้วใช่ป่ะ ?!!!
เวรจริงๆ TT
“ไม่รู้ว่าคินมันเป็นอะไรว่ะ”
“เดี๋ยวนะ กูดูก่อน” ไอ้เชี่ยธามมันเสือกจะเกิดมาเป็นเพื่อนรักผมครับ พอหย่อนก้นลงนั่งปุ๊บ มันก็สแกนใบหน้าผมทันทีว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่
ผมปั้นหน้าโป๊กเกอร์เฟสเต็มที่ . .
“มันมีเรื่องในใจ แต่ไม่รู้จะบอกออกมายังไง” ธามสรุปในที่สุด ถูกที่สุด มึงจะแม่นกว่านี้ถ้ามึงรู้ว่าสาเหตุก็คือมึง ไอ้เพื่อนรัก TT “ทางแก้ก็คือ อย่าไปเซ้าซี้มันเลย”
“อืมมมม” เหนือรับคำ แต่ไม่วายที่จะหันมามองผมอย่างงงๆอยู่ในที
“เห้ย มึงมีแฟนรึยังวะเหนือ”
ไอ้เชี่ย!!!!! เป็นอีกครั้งที่อยากจะสำลักน้ำลายชิบหาย(ยังไม่ได้กินน้ำอะไรเข้าไปไง) ตรงไปมั้ยวะ!!!! ผมหน้าเหวอ ขณะที่ไอ้เหนือไม่ได้สงสัยอะไรกับคำถามไอ้ธาม คือมึงไม่รู้เลยสิว่ามันถามเพื่อเก็บข้อมูล ไม่ใช่ถามเพื่อกระชับมิตร แม่งงงง ถูกคอกันเกินไปละมั้ง!!!
“เอ่อ..” จบคำถามเหนือหันมามองหน้าผมเลยครับ ทำไมต้องมองหน้ากูวะ . . แต่ผมหลบตามัน ก้มหัวงุดเลย ถึงจะมีอารมณ์หงุดหงิดแต่อารมณ์หน้าร้อนๆมันก็มีได้เหมือนกันนะ
แอบรู้ตัวว่าผมกำลังรอฟังคำตอบ ..
ไม่ต่างอะไรจากไอ้ธามที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมหรอก ทำไมมึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้วะธาม ปกติเห็นผู้ชายผู้หญิงมารุมจีบรายชื่อยาวเป็นหางว่าว เล่นตัวชิบหายไม่รักหรือชอบใครง่ายๆ แต่พอเจอหน้าไอ้เหี้ยเหนือไม่กี่ครั้ง มึงถึงกับชอบเลยเหรอวะ
“ก็ - - มีคุยๆอยู่บ้างว่ะ” เหนือตอบในที่สุด
หวังว่าคนที่มึงคุยด้วย จะมีแต่กูคนเดียวนะ อาเมน
“หึหึ ไม่มีสิแปลก หน้าตาอย่างมึงเนี่ย มาอยู่มอกูเผลอๆถูกจับให้ไปเป็นจุฬาคฑากรโดยไม่ต้องคัด”
อืมมมม เข้าใจยอนะ ไม่รู้ว่าเหนือบ้ายอมั้ย แต่แม่งยิ้มซะแก้มปริ
ฟวยยยยย ไหนว่ามึงเป็นคนยิ้มยากไงวะ!!! อะไรของมึงหนิ เค้าชมนิดชมหน่อยทำเคลิ้ม เดี๋ยวกูถีบแม่ง!!!!!!!!!!!!!
พอเบอร์เกอร์มา ผมก็สวาปามลูกเดียวไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่คุยกันอยู่ข้างหน้า(ดูเทียบเข้า?) รีบกินรีบเสร็จจะได้ออกเดินทางไปบางแสนซักที ต้องเข้าใจครับทริปนี้ด่วน คงเที่ยวได้ไม่กี่ที่
“มึงใจเย็นดิ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”เหนือเอ่ยขึ้นมา พร้อมๆกับส่งทิชชูมาให้ “เอ้านี่ เลอะที่มุมปาก”
“ออบใอ” ผมบอกขอบใจมัน
“พวกมึงนี่สนิทกันดีจริงๆ รู้จักกันได้ไงวะ” ถามมาอย่างงี้ถ้าจะให้ตอบก็ยาวนะมึง
“กูเป็นพี่รหัสของน้องที่สนิทกันกับมันอ่ะ” เหนือตอบง่ายๆ
“อืม ซับซ้อนดีนะ”
“ก็ งั้นมั้ง”
“เออนี่ ไว้ว่างๆกูจะไปเที่ยวมอพวกมึงบ้าง เหนือ มึงก็อย่าลืมพากูไปทัวร์ด้วยนะ”
ทำไมต้องเหนือคนเดียวฟะ?!!!!!
“ได้สิ” ไอ้นี่ก็ปฏิเสธบ้างก็ได้นะ
ความอดทนของคนเราบางทีก็มีขีดจำกัด . .
ผม เหนือ และธามกำลังอยู่ตรงทางเชื่อมระหว่างบีทีเอสกับพารากอนครับ คนมากมายหลากหลายเดินผ่านเรา แต่หัวไอ้เหนือนี่เด่นดีจัง มึงสูงไปมั้ยครับ ?!!
“เฮ้ย กูขอแวะซื้อคริสปี้ครีมแป๊บ รอกูก่อนได้ป่าว” ไอ้ธามทำเสียงแบบจู่ๆก็นึกขึ้นมาได้
“อืม ได้สิ”
ผมจึงตัดสินใจเดินกลับไปรอในห้างพารากอน เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย พอดีมันมีระเบียงให้เกาะผมเลยไปยืนรออยู่ตรงนั้น วุ่นวายเหมือนกัน แต่ก็น้อยกว่าอ่ะนะ
“คินนนนน เป็นอะไร บอกมาตรงๆ”
นั่นไง . . ผมโดนยิงคำถามใส่ปั๊บเลย
“เปล่า”
“ไม่จริงอ่ะ” ฉลาดเหลือเกินนะมึง “หึงไอ้ธามรึไง”
“เห้ยยยยยยย ไม่ใช่!!!!!” ผมร้องเสียงดังซะจนฝรั่งหันมามองเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ชัดเจน” กูรู้มึงหล่อนะเว้ยเหนือ แต่แบบ - - ยิ่งทำหน้ากรุ้มกริ่มแบบนี้ มันยิ่ง . . ทำให้กูหน้าแดงแปร๊ดเข้าไปใหญ่ “หึงใช่มั้ยยยย”
“ไม่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“หึงล่ะสิ”
“ไม่!!!!”
“มึงจะกังวลทำไมวะ มึงก็รู้ว่าเราสองคน . .”
“…”
ผมนิ่งเงียบฟังมันพูดอย่างลุ้นๆ ส่วนมันก็หาคำพูดมาต่อประโยคไม่ได้ ให้ตายเถอะโรบิ้น เมื่อไหร่มันจะชัดเจนเป็นทางการณ์ซักที
“เอาเป็นว่าถ้าไม่ใช่มึง . . ก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้กูรู้สึกพิเศษด้วยได้แล้วล่ะ”
เหนือเสมองไปทางอื่นพร้อมกับรำพึงออกมาอย่างยิ้มๆ ส่วนผมน่ะเหรอ?!!!!
นอกจากจะหายหงุดหงิดคิดมากไปเองแล้ว ผมยังรู้สึกพารากอนมันจะมีสีชมพูเยอะขนาดนี้เลยเหรอ . .
“สบายใจได้แล้วนะ” เหนือเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ ผมก้มหน้างุด รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเหมือนยกภูเขาออกจากอก
และก็กล้าที่จะบอกความจริงกับใครบางคน ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้ . .
“เฮ้ย กูมาแล้ว” ธามเดินมาหาพร้อมกับกล่องคริสปี้ครีมสองโหล “อ้าว ไอ้เหนือไปไหนซะแล้วล่ะ” ธามหันซ้ายหันขวา
“ไปเข้าห้องน้ำว่ะ” ผมตอบ
“อ้าวเหรอ” ธามเกาหัว
“นี่ธาม”
“อะไรวะ”
“มึงจะทำยังไง ถ้าคนที่มึงกำลังจะชอบ คือคนที่กูรักมานานมากแล้ว”
“เหนือนที . . เป็นของกู”
คนเขียนไม่พูดอะไรมาก แต่มีแฟนเพจแล้วค่า กรี๊ดดดดดดด ๆ
มากดไลค์กันเยอะๆน้า จุ๊บบบบบบบบส์ http://www.facebook.com/ChiffonCakeCafe
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1669036 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก