25
บางแสน
ไอ้ธามดูเหมือนหน้ามันจะนิ่งไปในทันที ส่วนผมมีหน้าที่หนักอกหนักใจ ไม่ใช่ลอยหน้าลอยตา ความรู้สึกของเพื่อนรักเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การรักษาครับ มิใช่ทำลาย
หวังว่ามึงจะเข้าใจกูบ้าง
“นี่มึง .. กับเหนือ เป็น..”
“คือ มันก็ยังอ่ะ” ตอบยากชิบหายเลยครับ เหนือมึงรีบๆมาขอคบกูเลย ด่วน!!!! กูจะได้บอกคนอื่นได้แบบไม่ต้องกังวลใจอะไร “แต่มันก็ใกล้แล้วมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน” เป็นคำตอบที่โคตรไม่น่าเชื่อถือเลย อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย
“กูก็พอจะดูออก” ธามถอนหายใจ ทอดสายตาลงไปยังระเบียงทางด้านล่างที่มีคนเดินขวักไขว่ “ตอนเหนือมันพากูไปรับเชี่ยเต แม่ง ถามแต่เรื่องมึงสมัยมัธยม”
เชี่ยเหนือ มึงแอบเก็บข้อมูลลับหลังกู!!!!
“กูว่าแล้วเชียว วิศวะกับทันตะ อยู่ดีๆจะมาสนิทกันถึงขั้นมาเที่ยวด้วยกันสองคนได้ไง” ท่าทางธามมันเศร้าพอดู ไอ้สัด เจอกันไม่กี่วัน อย่าจริงจังดิ TT
“ธาม กูขอโทษว่ะ”
“คิน มันไม่ใช่ความผิดมึงเว้ย” ธามตบบ่าผมแปะๆ “มึงทำให้กูงงนิดหน่อยอะนะ ฮ่าๆๆ จากไอ้หล่อเพลย์บอยเปลี่ยนสาวเป็นว่าเล่น ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคนไหน กลายมาเป็นแบบนี้ได้ไง”
หึหึ กูไม่รู้ว่ะธาม เซนต์ดอเป็นโรงเรียนชายล้วนไม่เค้ยไม่เคยมีผู้ชายมายุ่งกับกู พอกูขึ้นมหาลัยปุ๊บ แม่ง ไม้ป่าเดียวกันแทบจะเรียงคณะมายุ่งกับกูไม่เว้นแต่ละวัน
“มึงอยู่กับเหนือ กูลืมไอ้เพลย์บอยคนนั้นไปเลยว่ะ” ธามยิ้ม “มึงกลายเป็นคนติ๋มๆหงิมๆ ดูแล้วมันน่าดูแลยังไงก็ไม่รู้”
“เดี๋ยวนะ” ผมทำหน้างง “ทำไมมันคล้ายๆตุ๊ดยังไงชอบกล”
“ฮ่าๆๆๆ จะบ้าเหรอ” ธามมันเริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาเรื่อยๆ “กูใจง่ายจังเลยว่ะ สงสัยอนาคตผัวมึงคงจะหล่อเกินไป”
“ไอ้เหี้ย ผัวตดอะไรล่ะ” ผมป๊าบเข้าให้ที่หน้าผากเหม่งๆของไอ้ธาม
“ไม่เหลือหรอกเว้ยสัดคิน กูว่าพวกมึงไปทะเลกันสองคนเย็นนี้ คืนนี้ก็ไม่น่ารอดอ่ะ”
“สัด!!!!!! กูรอดเว้ย หรือไม่ก็ กะ กูจะจับมันทำเมีย”
“ฮะ?!!!” สร้างความอึ้งให้ไอ้เหี้ยธามไม่มากก็น้อย มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “เอ่อ คิน มึงทำใจเหอะว่ะ กูว่ามึงกดไอ้เหนือแล้วมันทะแม่งๆยังไงชอบกล เหมือนเอาผู้หญิงมารุกอ่ะ” ไอ้สัด!!!!! ผมไล่เตะมันบนนี้ได้ป่าวครับ ทนไม่ไหวแล้วนะ!!! จวยยยยยยยยยยย “ยังไงก็โทรมาหากูได้ เจ็บอะไรตรงไหน รักษายังไง กูพอบอกได้ อื้มมม”
ไอ้เหี้ยธามมันเป็นรับครับ ผมพอจะรู้ๆมาตั้งแต่มอห้า คนที่เอาเวอร์จิ้นของมันไปได้ โคตรหล่อเลยว่ะครับ!!!! จำได้ลางๆว่าเป็นพระเอกเอ็มวีอะไรสักอย่างนี่แหละ
เหมือนธามมันเขินๆเกาหัวเก้อๆ ส่วนผมน่ะเหรอ . . แม่มมมม ก็เขินอ่ะ ลองถามใจตัวเองดูว่าอยากให้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆมั้ย แต่นึกไปนึกมา ผมก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดีเรื่องที่ตัวเองจะต้องโดนอย่างที่เคยไปทำไว้กับคนอื่น T^T
“คุยไรกันอยู่”
เจี๊ยกกกกกกกก ถ้ามึงจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ แดกหัวกูเลยดีกว่ามั้ยเหนือ แล้วนี่มันได้ยินอะไรบ้างรึเปล่า!!!!!
“คินมันเตรียมพร้อมอะไรสักอย่างอะ”
บ้านมึงสิธาม!
“ฮะ อะไรเหรอคิน” เหนือทำหน้าเอ๋อ สงสัยเพิ่งมาและเพิ่งงงจริงๆครับ
“เปล่า ไม่มีอะไร” ผมส่ายหน้าดิก
“งั้นกูกลับละ โชคดีทั้งคู่นะเว้ย”ธามโบกมือ
“เอ้า ไม่กลับด้วยกันเหรอวะ” บ้านธามมันอยู่บางแคครับ ต้องลงวนเวียนใหญ่และก็ต่อรถไปอีกที วันนี้มันไม่ได้เอารถมาว่างั้น ส่วนผมกับเชี่ยเหนือต้องลงศาลาแดง ทางเดียวกัน
“กูว่า . . กูจะแวะไปหาเพื่อนนิดหน่อยว่ะ” มันยักไหล่ ชูกล่องคริสปี้ครีมสองโหลขึ้นมา “บ๊ายบายละกัน เหนือ ดูแลคินดีๆด้วย”
“ฮะ หา เอ่อ ครับๆๆ” ไอ้บ้าเหนือก็ยังคงเอ๋อต่อไป
ผมเดินมองไอ้ห่าธามที่หายไปท่ามกลางฝูงชนอุ่นหนาฝาคั่ง มันหันกลับมายิ้มให้อีกครั้งก่อนจากไป ผมรู้ . . ที่มันยิ้มให้ไม่ใช่ผมหรอก แต่เป็นผู้ชายที่ยืนค้ำหัวอยู่ข้างๆผมนี่ต่างหาก รอยยิ้มแห่งการจากลา ผมไม่คิดว่ามันใจง่ายหรอกนะ คนบางคนก็โดนใจเรา ทำให้เราหวั่นไหวตั้งแต่แรกพบสบตา อย่างเช่นไอ้ธามกับไอ้เหนือนี่ไง
“นี่เราไม่ต้องรีบไปทะเลกันเหรอ” เหนือพูดขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์
“เห้ย รีบสิ” ผมสะดุ้ง “เดี๋ยวไปดูพระอาทิตย์ตกดินไม่ทัน”
“งั้นก็รีบไปกันเหอะ”
เวลาสี่โมงเย็นกว่าๆกับวัยรุ่นสองคนหอบของพะรุงพะรังบนบีทีเอส ไอ้เหนือยืนพิงผนังโบกี้รถ ส่วนผมก็ยืนเกาะกระจกประตูดูวิวเมืองหลวงของประเทศที่เป็นบ้านเกิดผมอยู่ในที ตอนรถเลี้ยวไอ้เชี่ยเหนือจับตัวผมใหญ่ สงสัยกลัวผมหลุดทะลุออกนอกประตูไปตกอยู่พื้นถนน พอรถกระตุกบ่อยๆเข้า มันก็เลยจับแขนผมไว้อย่างนั้น
ไม่ได้แคร์สายตาผู้หญิงคนไหนที่จ้องหน้าเหนือตาเป็นมัน ถ้าพวกเธอลากมันกลับบ้านได้ คงทำไปแล้ว . .
“บ้านมึงอยู่ไหนอะ” เหนือถามเบาๆ
“เลียบทางด่วนรามอินทราอ่ะ” ผมตอบ “มึงถามเนี่ย มึงรู้มั้ยว่าตรงไหน ฮ่าๆๆ”
“ไม่รู้ว่ะ” มันยิ้ม แล้วจ้องหน้าผมต่อ
“จ้องไม”
“คิดถึงบ้านล่ะสิ”
“ก็..” ตอบไงดีล่ะ คิดถึงแม่ คิดถึงยาย ก็มีคิดๆอยู่บ้าง ผมคุยกับยายบ่อย แต่กับเคท พวกคุณจำตอนแรกกันได้ป่ะครับ ที่ผมคุยกับเคทแล้วจู่ๆไอ้เชี่ยเหนือก็มาถีบผมอ่ะ นั่นแหละคือตอนที่ผมคุยกับเคทล่าสุด
“มีบ้าง”
“ไม่ต้องไปบางแสนก็ได้ ไปหาพวกท่านสิ”
“ไม่อ่ะ” ผมปฏิเสธ “ไว้เจอพวกท่านตอนปิดเทอมก็ได้”
เหนือไม่พูดอะไรต่อ หลังจากนั้นเราก็ลงที่ศาลาแดงแล้วก็ช่วยกันหอบหิ้วถุงช้อปปิ้งทั้งหลายไปยังโรงแรมของบ้านไอ้ธาม
พี่เปิ้ลส่งรถยนต์มาให้แล้วโดยที่ไม่บอกอะไรกับยาย พี่เปิ้ลเป็นเลขายายที่ดูแลผมมาตั้งแต่ผมเรียนอนุบาลเรียกได้ว่าเป็นผู้ปกครองผมอีกคนเลยก็ได้ เวลาที่ยายไม่ว่างดูแลผม ก็ได้พี่เปิ้ลนี่แหละมาช่วยดูแลแทน พาไปกินไอติม พาไปสนามเด็กเล่น ตอนนี้พี่แกสามสิบห้าแล้วครับ
“คุณหนู กรี๊ดดดด หล่อเวอร์ค่า ไปเรียนต่างจังหวัดแต่ความหล่อก็ยังไม่ลดลงเลย” พี่เปิ้ลเห็นหน้าผมปุ๊บก็ตรงเข้ามาหอมซ้ายหอมขวาปั๊บ เธอรูปร่างอวบหน่อยๆ แต่หน้าตาสวยใช้ได้ แต่งงานแล้ว ลูกสองคนกำลังเรียนประถม
“พี่เปิ้ล คินโตแล้วน้า” ผมอายไอ้เหนืออยู่นะครับบางที มันเอาของยัดเข้าหลังรถเสร็จเรียบร้อย แล้วก็ยืนมองพี่เปิ้ลกอดผมอยู่
“อุ๊ย ใครอ่ะน้องคิน หล่ออลังการงานสร้างมากๆอ่ะ” พี่เปิ้ลเลิกกอดผมแล้วจ้องหน้าไอ้เหนือทันทีอย่างไม่ปิดบัง
“มันชื่อเหนือครับ เพื่อนคินเอง”
“อุ๊ยต๊ายตาย หล่ออ่ะ!!! หล่อมาก!!! หล่อได้อีก!!!”
“พี่เปิ้ล พอเหอะ ไอ้นี่มันบ้ายอ” ไม่ทันขาดคำผมก็เห็นไอ้เหนือยิ้มกริ่มกับคำชมของพี่เปิ้ล
“อร๊ายยยย ยิ่งยิ้มก็ยิ่งน่ารัก กรี๊ดดดดเลยค่า”
“พี่เปิ้ล ยายสั่งให้ไปดูสาขาที่สุขุมวิทไม่ใช่เหรอ”
“ตาย! พี่ลืมไปเลย” พี่เปิ้ลอ้าปากค้าง “คุณหนูมาไวไปไวมากๆอ่ะ”
“แหะๆ วันจันทร์ก็เรียนตามปกติแล้วครับพี่”
“ไม่เป็นไร” พี่เปิ้ลยื่นขนมมาให้ “เอ้านี่ค่ะ ขนมของโปรดของคุณหนู พี่ไปเหมามาให้หมดร้านเลยนะ”
“คินกินหมดคงอ้วนตาย” ผมอดบ่นไม่ได้ ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองมีพุงยังไงก็ไม่รู้
“อิอิ ช่วงนี้ผอมๆซูบๆไปนะคะ คุณหนูต้องทานให้มากเข้าไว้”
“คร้าบบบบพี่”
“พี่ไปก่อนนะคะ กลับช้าห้านาทีเดี๋ยวคุณหญิงเอาพี่ตาย!”
“ครับ ฝากดูแลยายกับแม่ด้วยนะ”
“พี่เปิ้ลตลกดีนะ” เหนือมันคุ้ยถุงของกินอยู่ที่นั่งข้างๆคนขับครับ ส่วนผมกำลังขับรถอยู่บนทางด่วน มุ่งหน้าไปชลบุรี แสงแดดเริ่มจางลงไปเรื่อยๆ คาดว่าน่าจะถึงทันตอนที่อาทิตย์กำลังตกพอดี
ในใจผมเคยฝัน . . อยากจะมีใครสักคนไว้ร่วมเดินทางไกล แบบที่ทำให้ผมไม่ต้องรู้สึกอึดอัด สามารถสบายใจอยากคุยเรื่องอะไรก็ได้ อยากกินอะไรก็กิน และในใจผมก็ไม่เคยฝัน ว่าวันหนึ่งคนที่ผมแอบมองมานานร่วมหลายปีมันจะกลายเป็นเพื่อนร่วมทางที่ผมฝันหา
“นี่มึง” ผมเอ่ย ขณะขับรถบนทางด่วนอย่างเชี่ยวชาญ
“ครับ”
“คิดอะไรอยู่วะ”
“ฮะ?!” ดูเหนืองงกับคำถามไม่น้อย เพราะมันกำลังคุ้ยหาของกิน แต่ผมอ่ะขับรถเฉยๆ มันสมควรที่จะถามผมมากกว่า แต่ผมก็ถามมันซะงั้น เพลียมั้ยครับ “อ๋อ คิดอยู่ว่ามึงจะกินอะไรในนี้”
“ฮ่าๆ” ก็บอกแล้วผมไม่สมควรถามออกไปเลยสักนิด “แล้วรู้ป่ะกูคิดไรอยู่”
“กูจะรู้ได้ไงวะ”
“นั่นสิ”
“อะไรของมึงครับคิน”
“เปล่า” ผมยักไหล่ มองถนนข้างหน้า “แค่มีความสุข”
พอผมพูดจบไอ้เชี่ยเหนือหันขวับมาจ้องคอแทบหัก หลังจากนั้นไม่นานมันก็แย้มยิ้ม และก็ลูบหัวผมเบาๆ
“กูก็มีความสุข”
“เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทะเล้ ทะเล วู้ววววววววววววววววววววววววววววววววว” พอเช็คอินเรียบร้อยที่โรงแรม(ของบ้านผมเอง) ผมก็เดินใส่แตะริบเคิลมายังทะเลที่อยู่ไม่ห่างจากโรงแรมมากครับ แต่ต้องเดินเหมือนกัน ผมสูดลมเย็นๆเข้ามาเต็มปอด ผมชอบทะเล(ตอนใกล้จะมืด)ที่สุดในโลกแล้ว
“เฮ้อออ ภูเขาสวยกว่าเยอะ” เหนือรำพึง ทำเอาผมมองค้อนขวับ ก็ก่อนจะมาถึงบางแสนนี่เถียงกันจะเป็นจะตายเรื่องทะเลกับภูเขา มันเป็นชาวเหนือก็เลยโคตรจะเข้าข้างบ้านตัวเอง มันชอบต้นไม้และก็วิวสูงๆ สมกับชื่อเหนือของมันจริงๆ ชอบอยู่เหนือคนอื่น
“ทะเลสวยกว่าโว้ย”
“ภูเขาอ่ะ”
“ทะเล”
คาดว่าเถียงกันอีกสามวันก็คงไม่มีใครยอมใคร ผมถอดรองเท้าเอามาถือเดินเลียบชายฝั่งไป ท่ามกลางแสงสีส้มหม่นๆเพราะอาทิตย์กำลังจะตกดิน คนเริ่มน้อยลงเพราะมันมืดและน้ำก็ขึ้นมามากแล้ว
“เดินดีๆ ระวังด้วยเผื่อมีเศษแก้ว” เหนือส่งเสียงเตือนมาจากทางด้านหลัง ผมหลั่นล้ามากผิดปกติอาจเพราะสาเหตุที่ว่าเครียดมานานแสนนานกับเรื่องเรียน(ดีไม่ดีเรื่องไอ้คนที่เดินตามมาด้วยนี่แหละ)
“เชี่ยเหนือ มึงขายาวกว่ากูทำไมเดินช้าอย่างงี้ว้า” ผมร้องตะโกนบอกมัน ที่อยู่ห่างออกไปราวๆแปดเมตร
“กูเดิน มึงวิ่งต่างหากล่ะ”
“ชิ” ผมวิ่งหนีมันซะเลย แต่ทว่า . . “เชี่ยยยยยยยยยยย!!!!”
เจ็บไปถึงทรวงใน T^T
ชาตินี้กูจะไม่ขอแดกไฮเนเก้นอีกแล้ว
“คิน!!!!” เหนือวิ่งมาหาผมทันทีที่ผมล้มลง คลื่นน้ำทะเลซัดมาตอนที่มันมาจับตัวผมไว้ เปียกทั้งคู่ “ไม่ทันขาดคำเลย!!!”
“เจ็บสัดอ่ะ!” ผมร้องโอดโอย เลือดไหลออกมาจากฝ่าเท้าผมสีแดงแจ๋ ซวยขั้นเทพ
และเพราะความประมาทของผมเอง TT
“รีบไปทำแผลเถอะ”
“อื้ม”
เหนือมันยกตัวผมพาดบ่าไว้อย่างง่ายดาย อายคนก็อายอยู่นะครับ แต่ถ้าไม่รีบล่ะก็ ฝ่าเท้าผมเหวอะหวะเพราะบาดทะยักแหงซะ ให้ตาย นี่คือเรื่องจริงของชีวิตคนครับ ซวยบรรลัย ซวยระเบิดระเบ้อ แม่ง!
โชคยังดีที่โรงแรมบ้านผมระดับ5.5ดาว มีห้องปฐมพยาบาลเพรียบพร้อม เหนือจิ๊กของออกมาจากห้องนั้นโดยไม่เกรงอกเกรงใจ ผมรู้ตอนที่มันก้าวเข้ามาในห้องที่ผมมาเปิดเอาไว้นี่แหละ
ผมหน้าซีด ส่วนมันนั่งลง พร้อมๆกับ . . แค่คิดก็ซี๊ดแล้ว ทิงเจอร์ แอลกอฮอล์ พ่อมึงตายแม่ยายมึงสิ้น แสบแน่กู กูไปทำเวรทำกรรมไว้ตอนไหน โอ้ยยยยยย TT
“คิน เอาเท้ามานี่”
“ไม่โว้ย ม่ายยยยยยยยยยยย”
“เรียนหมอมายังไง รู้ว่าเป็นแผลก็ต้องทำแผลสิ”
“หมอฟัน ไม่ใช่หมอห้องฉุกเฉิน ฮือออ” ผมร้องจ๊าก(ไว้ก่อน) ทำหน้าเหยเกหนีสำลีของไอ้เหนือสุดฤทธิ์ น้ำตาผมปริ่มขอบตา ก็มันทั้งกลัวทั้งเกลียดอ่ะ
“หมอเหมือนกันอ่ะแหละ” เหนือยังไม่ละความพยายาม “ส่งเท้ามาสิ เหนือดูแผลแล้ว ไม่น่าจะลึกอะไร” น้ำเสียงของมันอ่อนลง . .
แต่ที่ทำให้ผมอึ้งไปกว่านั้น . .
คือสรรพนามที่เรียกแทนตัวเองของมัน . .
แหมะ
“เชี่ยเหนือออออออออออออออออ!!!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยยยยย”
“สู้ๆ อย่าดิ้นด้วย เดี๋ยวไม่สะอาดนะ” เหนือจับเท้าผมไว้แล้วก็บรรจงเช็ดสำลีตรงแผลผมด้วยทิงเจอร์หรือไม่ก็แอลกอฮอล์นี่แหละ ไม่รู้อะไร แต่แสบโคตรรรรรรรรรรรร มึงจงใจหันเหความสนใจของกูใช่มะ ฟวย แผนล้ำลึกโคตร!!!
การทำแผลเป็นไปอย่างทุลักทุเล จนในที่สุดมันก็ใช้ผ้าก๊อตสีขาวพันเท้าให้ผมสำเร็จ แผลประมาณนิ้วก้อยครับ เป็นรอยยาว แม่ง และเลือดก็ทำเป็นไหลออกมาซะเยอะ ให้กูเผลอคิดว่ากูเนื้อหลุด
ผมนั่งแกร่วดูทีวีในห้องอย่างเซ็ง โคตรเซ็ง อยากจะไปพัทยาเดินดูฝรั่งเอกซ์ๆโนตมๆซักหน่อย ไอ้เหนือมันเดินไปเดินมาทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ จนในที่สุดมันก็นั่งแหมะลงข้างๆผมที่ทำหน้าเหมือนมีขี้มาจ่อใต้จมูก
“เซ็งว่ะ” ผมบ่น “กูอุตส่าห์รอคอยเพื่อที่จะมาทะเลอันเป็นที่รักของกู แล้วมึงดูสิ เท้าแตะทะเลยังไม่ถึงสิบนาทีดีเลยอ่ะ โดนจ้วงเข้าให้ แม่งงงงง …”
“คิน…”
“มึงไม่ต้องมาซ้ำเติมกูเลยนะ กูเซ็งจน …”
“เป็นแฟนกัน”
“…”
“…”
“…”
“…เป็นแฟนกับเหนือนะ”
น้ำตา . . ไหลออกมาไม่รู้ตัว
น้ำตา . . มาจากไหน เยอะแยะวะเนี่ย !!!
ผมมือไม้สั่น ตัวแข็งทื่อไปหมดด้วยความอึ้ง หัวใจเต้นแรงจนผมไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป
ดีใจ . .
เหนือที่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆหยิบแหวนออกมาจากกล่องแล้วสวมให้ผมที่นิ้วนางข้างซ้าย แหวนคู่ . .
“คิดไว้ตั้งนานว่าจะขอคินริมทะเล แต่คินดันเหยียบเศษแก้วซะก่อน” ใบหน้ามันแดงแจ๋ ก้มหน้างุดราวกับไม่กล้าสบตา “ใส่ให้กูบ้างเด่ะ”
มันยื่นแหวนยื่นนิ้วมาให้ แต่ผม . .
นิ่ง
“เฮ้ยยย ร้องไห้ทำไม”
ผมสะอึกสะอื้นร้องไห้โฮ ไม่ได้ตั้งใจนะ มันไหลออกมาเอง
“กู . . เฮ้ย มึงเสียใจเหรอ ที่กูขอคบกับมึง” เหนือมันหน้าเสียไปเลย
“ใช่!!!!” ผมโวยวายทั้งน้ำตา “มึงแม่งงงงงง . . ฮึก ขอคบกูช้า พอมาขอกูก็ทำกูตั้งตัวไม่ทัน ฮึก ไอ้ชั่ววววว ไอ้เลวววว สัดหมาเอ๊ยยย กะ กู กูดีใจเหี้ยยยยยยยยยยยยๆ”
เหนือรวบทั้งตัวของผมเข้าไปกอดปลอบประโลม จากที่มันหน้าเสียกลับกลายเป็นหน้ายิ้มขึ้นมาในบัดดล
“โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะๆ ขอโทษษษษษษษษษษษ” มันลากเสียงยาว “ไม่ช้าก็เร็วก็ขออยู่แล้ว”
“ไปตายซะมึง” ผมพูดทั้งน้ำตา
“ใจร้ายว่ะให้แฟนไปตาย”
“คะ ใครแฟนมึง ฮึก กูไปตกลงตอนไหน ฟวย”
“เมื่อกี้ไง”
“ฮะ”
“มึงพูดว่าคำว่าตกลงแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“เกรียน”
ตลกตายล่ะไอ้หล่อเอ๊ย ผมขยุ้มเสื้อมันแน่นทั้งเช็ดน้ำตาเช็ดขี้มูก เอาให้แม่งโสโครกกันไปข้าง
“สรุปตกลงนะ”
“ไม่น่าถาม” ผมเขกหัวมันดังโป๊ก มันร้องอูย และก็หยิบแหวนของมันมายื่นให้
“ตกลงแล้วก็ใส่ให้สิครับ”
ผมจิ๊ปากทำเสียงไม่พอใจ . . แต่ผมว่าตัวเองอย่าทำให้มันเสียบรรยากาศมากไปกว่านี้อีกเลย
ผมเอาแหวนที่ไซส์ใหญ่กว่าของผมมากมาจ่อไว้ที่นิ้วนางยาวเรียวของมัน แต่ยังไม่ใส่ให้
“อะไรอ่ะ” เหนืองง “คินนนนน อะไรของมึงเนี่ย มึงกำลังจะทำให้กูเป็นบ้าแล้วนะครับ!!” มันเกาหัวตัวเอง “เสียความมั่นใจอ่ะ”
“กูแค่อยากจะบอกว่า ฮึก . . กูขี้หึง และกูก็กินจุนะ”
พูดจบปุ๊บ .. ผมก็สวมแหวนให้มันทันที
“มึงไม่มีทางเลือก มึงต้องรับกูให้ได้แล้วล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ น่ารักว่ะ” เหนือคว้คว้าผมเข้าไปหอมหนึ่งฟอด พร้อมกับจุ๊บเบาๆที่มุมปาก “กูรู้มาตั้งนานแล้ว”
“มึงไปเอาแหวนมาจากไหนอ่ะ”
“ก็สั่งทำอ่ะ เพิ่งไปเอาเมื่อเช้าตอนที่มึงหลับ”
“สวยดีนี่หว่า”
“อยู่แล้ว แฟนมึงตาถึงใช่มั้ย”
“ดูมึงเห่อกับคำว่าแฟนนะ”
“ก็ . . นิดหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ”
“แล้วไอ้ถุงยางข้างใต้กล่องแหวนนี่ มึงไปเอามาพร้อมๆกับแหวนรึเปล่า”
เหนือชะงัก มองตามสายตาของผม แล้วหยุดลงที่กล่องดูเรกซ์สีชมพูโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างกล่องแหวน
“คือเอ่อ …”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มึงหวังจะมาเผด็จศึกกูที่นี่ใช่มั้ย?!!!!!!!!!!!”
“เห้ยยยย เปล่าคร้าบบบบบบ เปล่านะ จริงๆๆๆๆ”
“เชี่ยเหนือ กูไม่ได้โง่นะ”
“ก็เผื่อไว้ไง เผื่อมึงกับกูแบบ..”
“คืนนี้มึงนอนนอกห้องเลยนะ”
“เห้ย ไม่เอานะ” เคยเห็นไอ้เสือกลายเป็นแมวหงอยมั้ยครับ ไอ้เหนือนทีตอนนี้นี่แหละ แมวหงอยของจริง!!!
“กูไม่ไว้ใจมึง”
“คินนนนน กูไม่เคยคิดอะไรกับมึงอย่างนั้นนนนนนนน”
“ใครจะเชื่อ!”
วันนั้น . . ผมได้ทั้งแผล ได้ทั้งแฟน และก็ได้ยินเสียงไอ้เหนือเคาะประตูห้องนอน ทั้งอ้อน ทั้งขอโทษ ดังอยู่เกือบทั้งคืน
. . กูยังไม่พร้อมT^T
ผมไม่รู้ว่าผมจะอยู่รอดปลอดภัยจากไอ้หื่นนี่ได้นานเท่าไหร่
“แฟนคร้าบบบบบบบบ ให้นอนด้วยเหอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วไม่ใช่เหรอ นะๆๆๆๆ”
“ไม่โว้ยยยยยยยยย รักแฟนคร้าบ ราตรีสวัสดิ์นะ”
ผมไม่รู้มันทำหน้ายังไง แต่มันเงียบไปแล้ว . .
คงจะยิ้มเหมือนกูอยู่ล่ะสิท่า
เหนืออด เพราะนานเกิ๊นกว่าจะขอคินคบ 5555
ยิ่งเม้น ยิ่งไลค์ คนเขียนยิ่งอัพ ใกล้จะสอบก็อัพ ฮี่ๆๆๆ
รักคนอ่านนะค้า : )
http://www.facebook.com/ChiffonCakeCafe
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1668991 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก