27
ผมคบกับเชี่ยเหนือมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วครับ . .
เวลาผ่านไปเร็วดีเหมือนกัน บอกตามตรงว่าคบแล้วกับยังไม่ได้คบการกระทำของเหนือก็ใช่ว่าจะแตกต่างอะไรกันมากนัก เพียงแต่เราทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างก็แสดงออกถึงความรู้สึกที่มีออกมาได้อย่างไม่ต้องกั๊ก ก็แค่นั้นเอง
ผมห่างหายจากการขับรถเองมานานมว้ากกกกกก มากจนต้องขอร้องให้ไอ้เหนือยอมปล่อยผมให้ผมเอารถขับมาเรียนเองบ้างไรบ้าง ก็มันอ่ะครับ ไม่รู้เป็นด๋อยอะไร อยากจะมารับมาส่งเหลือเกินด้วยฮอนด้าซิตี้สีขาวคู่ใจของมันนั่นแหละ ผมไม่ได้เกลียดรถมันหรอกออกจะรักด้วยซ้ำไป(ฮี่ๆ รู้กันอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ) แต่แบบ . . ไอ้เรามันก็ชอบขับรถอ่ะ ! ก็มันอยากขับ จะให้ขับรถยี่ห้อไหนก็จัดมาเหอะเพียงแต่ให้กูได้ขับบ้าง T^T
บ่น . . ทั้งๆที่ผมมีรอยยิ้มเจือระเรื่ออยู่บนใบหน้าด้วยความสุขี
หลังจากเรียนแลปเสร็จ ผมก็เดินดุ่มๆลงมายังชั้นล่างพร้อมๆกับเพื่อนผองทั้งสามตัว พักหลังๆนี่ไอ้เชี่ยมิกแม่งชักจะเริ่มเงียบๆและก็หงุดหงิดบ่อยมากขึ้น ทั้งๆที่นิสัยเดิมมันออกจะหลั่นล้าหาสุขหาเสพมั่วสาวไปวันๆนี่หว่า(เดือดร้อนพวกกูที่ต้องมาคอยตามปฏิเสธสายที่สาวๆโทรมาหามัน ค่อนข้างเพลีย) ส่วนไอ้ฟิล์มก็ไม่รู้ไปโดฟยาอีที่ไหนมา วันๆแม่งก็เอาแต่แหย่คนโน้นคนนี้ทีอย่างอารมณ์ดี(เหยื่อส่วนใหญ่ก็คือผมนี่แหละ - - “) เหมือนมันทั้งสองไปสลับขั้วกันมาอ่ะครับ งงเลยกู ไอ้ห่าภัทรก็ไม่ได้เอะใจอะไรเล้ยยย เอาแต่สนใจหนังสือกับสนใจแต่เมีย เพื่อนกูนี่หลากหลายดีจังวะ
“เฮ้ย มึง เมื่อวานกูไปฟังเพลงเล่นๆกับเมียกูมา กูเห็นกิ๊กเก่าเชี่ยคินแม่งดอดสาวมั่วชิบหายเลย” อ้าว นึกว่าจะเนิร์ดอย่างเดียว ไอ้ห่าภัทรมันก็ออกเที่ยวด้วยนี่หว่า แต่ออกทีต้องออกกับเมียกูล่ะเพลีย แล้วใครวะกิ๊กเก่ากู?
“กิ๊กเก่ากูก็มีแต่นมโตๆหน้าหวานๆ จะไปดอดสาวได้ไงวะ” ทรูสตอรี่!!!
“สตอครับบักคิน แหมมมมม กิ๊กมีทุกเพศเหอะมึงน่ะ” ปากอย่างงี้ไอ้ฟิล์มชัวร์
“ก็เดือนวิศวะไงคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ”
“ไอ้ปอนด์อ่ะนะ”
“อืม ไม่ใช่กิ๊กมึงรึไง”
“ห่าน ไม่ใช่เว้ย น้องกูเหอะ” หลังๆนี่ไม่รู้แม่งหายหัวไปไหน
“มันคงไม่คิดกับมึงแค่พี่หรอกน่ะ” ฟิล์มคว้าไหล่ผมเข้าไปกอดแน่น “อืม แต่ถ้ามันไปดอดสาวอย่างงั้น บักเหนือเพื่อนรักกูก็คงจะสบายใจบรื๋อ ที่เมียมันไม่มีใครมายุ่งมาข้องเกี่ยวข้องแวะอะไรด้วยอีก”
“จุ๊ๆๆ ไม่แน่นะเว้ยครับ หนังหน้าเปลี่ยนไปขนาดนี้อ่ะ กูว่าไม่แน่เว้ย” ภัทรเดินนำพวกผมมานั่งที่โต๊ะแถวๆคณะนี่แหละครับ สงสัยวันนี้มันคงรู้ว่าจะเม้ายาวกัน
“เปลี่ยนไปไงวะ!” ผมจับหน้าตัวเองทันที(มือกูล้างยังวะ?) จมูกโด่งน้อยลง ดั้งแหมบ โหนกขึ้น เป็นสิว หรืออะไร?!!!!!
อย่าตกใจ . . พักหลังผมดูแลตัวเองมากเกินไปจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“แม่งตกใจชิบหาย กลัวผัวไม่รักรึไงครับ!” มิกสะกิดสีข้างผมอย่างหมั่นไส้
“ไม่ใช่อย่างงั้นเว้ย!!!!”
แต่ไม่ขอปฏิเสธเรื่องที่มิกพูดครับ ตรงประเด็นชิบหายเลย เออแฮะ กูก็เพิ่งรู้ตัวนะเนี่ย . .
“โอ๊ยย หมั่นไส้พวกอินเลิฟชิบ” เหี้ยฟิล์มครับ
“และกูเปลี่ยนไปยังไงมิทราบ” ผมหันขวับไปถามภัทร พูดดีๆนะมึง ถ้าพูดไม่ดีล่ะก็ . . กูอาจจะหาไฟลต์ด่วนกลับกรุงเทพไปเข้าคลินิกก็ได้ นี่ผมพูดจริงนะ!!!
“สัดเอ๊ยย ฮ่าๆๆๆ กูขำหน้าแม่งว่ะ” ภัทรหัวเราะจนผมสูญเสียความมั่นใจ “ที่กูบอกว่าเปลี่ยนไปอ่ะ เอิ่มมมม กูไม่รู้ว่ามันดีมั้ยนะ แต่ว่า . . สำหรับกูนะเว้ย ที่นานๆทีจะพูดอะไรขึ้นมา กูว่ามึงแม่งไม่หล่อแล้วว่ะคิน”
เหมือนมีฟ้าผ่าลงกลางกบาลตอนแดดเปรี้ยงเวลาบ่ายสามครึ่ง
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ก็มึงแบบ - - น่ารักน่าทะนุถนอมขึ้นอ่ะ . . เห็นแล้วแม่ง ขนลุกสัด” ภัทรทำหน้าบรื๋อ “น้องกูเว้ยมาเจอรูปมึงในเฟส น้องบอกอะไรสักอย่างๆนี่แหละ โมเอ้ ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไร”
“และมันดีป่ะวะ ไอ้โมเอ้เนี่ย” ผมกุมขมับ
“ไอ้เชี่ยคิน นี่มึงจะซีเรียสอะไรนักหนาวะครับ” ผมโดนฟิล์มแพ่นกบาลเข้าให้สวยๆใสๆแบบเบาๆหนึ่งที โอ้ยยย “จากการที่กูซุ่มดู เหนือนทีสุดหล่อของมึงรักมึงชิบหายยยยยยย เวลาจ้องมึงทีถ้าแดกมึงได้มันคงแดกมึงเข้าไปแล้ว จะกลัวว่าตัวเองขี้เหร่ลง สิวขึ้น หรือเปลี่ยนไปทำไมวะครับฮะ?”
ผมหน้าเจื่อนลงเมื่อรู้ว่าเพื่อนทั้งสามกำลังจับจ้อง
“ก็ . . เหนือมันหล่อ” พูดไปก็อายไป กูควรภูมิใจดีมั้ยเนี่ยมีแฟนหล่อ
“ไอ้สาดดดดดดดดดดด” ภัทรหัวเราะร่า “เออๆ ปล่อยมันไปเว้ยฟิล์ม ใครๆก็อยากดูดีขึ้นเพื่อคนที่เรารักทั้งนั้น จริงมั้ยวะ”
เชี่ยฟิล์มเงียบไปเลย . .
ทำไมทั้งโต๊ะมันต้องมาคุแปลกๆด้วยวะ
ไอ้ตัวกระผมที่ล่วงรู้ความลับของเพื่อนทั้งสอง(ฟิล์มและมิก) จึงกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆและดูปฏิกิริยา
ไอ้ฟิล์ม . . หน้าเย็นชาลง และก็ตอบว่า “งั้นมั้ง” พลางหันหน้าหนีไปจากโต๊ะ ถ้าสะบัดบ๊อบได้มึงคงทำไปแล้วใช่มั้ยครับสาดดดด
ส่วนไอ้มิก . . กำหมัดแน่น ขมวดคิ้ว และหันหน้าหนีไปอีกทาง
เวรกรรม
ผมฟังพวกมันพูดอะไรไม่รู้ต่อแบบสัพเพเหระ ส่วนใหญ่จะเป็นเชี่ยฟิล์มกับเชี่ยภัทรครับแย่งกันพูด ส่วนไอ้มิกจมหน้าตัวเองลงไปกับไอโฟนโฟร์เอสที่อาป๊าของมันเพิ่งจะส่งมาให้หมาดๆ เงียบได้เงียบดีเงียบเข้าไป เมื่อไหร่มันทั้งสองจะดีกันและคุยกันได้ซักที กูกับไอ้ภัทรเริ่มอึนๆแล้วนะว้อย!
น้องไอโฟนโฟร์ผมสั่นบ้าง . . สั่นทีพวกแม่งเงียบและหันขวับมาเจือกทันที
“มึงเสียให้กูยี่สิบบาทเว้ยภัทร ครั้งนี้เชี่ยเหนือมันโทรมาก่อนสี่โมงเย็น” ไอ้ฟิล์มครับ
“โห่ยยย เซ็งวะ เมื่อวานแม่งทำกูหลงเชื่อคิดว่าจะโทรมาหลังสี่โมง ควายเหนือเอ๊ย”
สนุกกันมากใช่มั้ย นี่ถ้าไม่ใช่ไอ้เหนือล่ะครับคุณมึงทั้งหลาย หน้าแหกกันเลยล่ะสิ!!!
แต่หน้าพวกมันยังอยู่ดีครับ เพราะเป็นไอ้เหนือนั่นแหละที่โทรมา
“อื้มมม”
“ไอ้เหี้ยคินนนน โหยยยย เสียงหวานเลยนะมึงงงงงงงง” สัดฟิล์ม อยู่นิ่งๆเงียบๆเป็นป่ะ
“อยู่กับเพื่อนเหรอ ที่ไหนอ่ะ” เสียงเหนือในโทรศัพท์มันจะทุ้มๆใสๆน่าฟังอ่ะครับ เอ๊ะ หรือเพราะเป็นเสียงของมันนะ ถึงได้น่าฟังน่าพูดด้วย
“แถวๆคณะนี่แหละ” ผมขมุบขมิบปากด่าเพื่อนที่ล้อกันไม่หยุด รำคาญแม่ง เลยลุกหนีมาคุยที่อื่นซะเลย
“อ๋อออ ให้ไปรับป่าว จะไปส่งที่บ้านเลย”
“อ้าว นี่มีงานอีกแล้วเหรอ”
น้ำเสียงของผมเริ่มผิดหวังนิดๆ ก็หลังจากที่กลับมาจากการไปเที่ยวครั้งนั้นอ่ะครับ เชี่ยเหนือมันจะหาเวลามาอยู่กับผมเช้ากลางวันมิเคยขาด แต่พอช่วงเย็นทีไรแม่งติดงานทุกที นี่ก็เรียกได้ว่าติดงานตอนเย็นทุกวัน ทั้งๆที่ปกติก่อนคบกันตอนเย็นคือตอนที่ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันมากที่สุดแล้ว
หรือผมคิดไปเองวะ?
“อืมมม ใช่อ่ะ เล่นบาสกับพวกไอ้โจ๊กไอ้บาสไอ้ยิม” บอกตามตรงจำชื่อเพื่อนมันไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แม่งมีเยอะเหลือเกิน แต่สามคนนี้คือตัวเด่นๆเลย โจ๊ก (สกินเฮดปากหมา ลืมไม่ลงจริงๆ) ไอ้บาส คนที่เคยชอบผม(ตอนนี้ไม่รู้เลิกชอบยัง คงเลิกไปแล้วมั้ง) และไอ้ยิม (คนที่นิสัยเหมือนเด็ก ปลื้มผมมาก ถ้าขอลายเซ็นได้คงทำไปแล้ว)
“เล่นทุกวันเลยเหรอ” เสียงของผมเริ่มจะเปลี่ยนไป
“ก็ . . ประมาณนั้นอ่ะ งั้นเดี๋ยวกูขับไปรับนะ รอแป๊บ”
“อืม”
แม่งงงง ไอ้คิดมากนี่ก็ไม่ใช่นิสัยที่ชายฉกรรจ์เค้ามาทำกันหรอกนะ แต่ผมว่ามันแปลก มันแปลกมากกกกกกกกก มากเสียจนผมต้องเอามาปรึกษาเพื่อนเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“อ้าว ไอ้สาด เมื่อกี้ยังระริกระรี้อยู่เลย แล้วไหงกลายมาเป็นหน้าเหม็นขี้หมาอย่างงั้นล่ะครับ” หมาในปากมึงขี้ไงฟิล์ม
“มีเรื่องอะไร” ภัทรถาม
ผมจิ๊ปากขัดใจ แต่ไม่ตอบอะไรน่าจะดีกว่า
“สาดดด เล่าได้ พวกกูไม่ล้อ คนมีแฟนไม่คิดเรื่องแฟนจะให้ไปคิดเรื่องหมาที่ไหน”
“ไม่มีอะไรว้อยภัทร”
“ผัวแม่งมีกิ๊กเหรอ”
“มึงบอกเองนะฟิล์มเมื่อตะกี้ว่ามันรักกู”
“อ้าว กูจะไปรู้มั้ย หน้าอย่างเชี่ยเหนือหากิ๊กได้ทุกวิอยู่แล้ววววว”
“สัดฟิล์ม เงียบ” ฮึ จ๋อยเลยสิเมิงเจอเนิร์ดด่า แต่ผมไม่มีอารมณ์จะมาสะใจอะไรกับหน้าไอ้ฟิล์ม “เล่ามา”
“ไม่มีๆๆๆ” ผมไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยเลยจริงๆนะ
“คิน พวกมึงก็เพิ่งจะเริ่มคบกันไม่นาน ถ้ามึงมีอะไรจริงๆมึงควรคุยกับเชี่ยเหนือตรงๆ ถ้าผ่านเรื่องแค่นี้ไปด้วยกันไม่ได้นะ พวกมึงก็คบกันไม่ยืด”
มันพูดเหมือนรู้อะไรมาเลยเว้ยเฮ้ยสัดภัทร ไอ้ฟิล์มทำท่าชาบูไอ้ภัทรเหมือนเป็นบร๊ะเจ้า เชี่ยภัทรยักคิ้วดิกๆกวนตีนผม จริงของมัน มีอะไรผมก็ควรถามเหนือตรงๆสินะ . .
แม่ง มันจะเปลี่ยนไปทั้งๆที่คบกันแค่อาทิตย์เศษๆจริงๆน่ะเหรอ
“โน่น ผัวมาแล้ว คุยกันดีๆนะครับมึงงงงงงงงงง” ฟิล์มยิ้มแฉ่ง โบกมือไล่ผมให้เดินไปหาเหนือที่เทียบรถอยู่ไม่ไกล
“ฮะๆๆ และดูนั่นสิ อนาคตเมียมึงก็มานี่ กิ๊งงงงงงง สัดฟิล์มอยู่นี่ครับ!!!!!!!!”
จริงของเหี้ยภัทรครับ รถของกิ๊งจอดเทียบติดกับรถของเหนือเลย ผมที่เพิ่งเดินจากมาหันหลังกลับไปดูสีหน้าเชี่ยฟิล์ม ฮ่าๆๆๆ มันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เวรล่ะสิมึง กูควรจะสมน้ำหน้ามึงดีมั้ยเนี่ย
“ซื้ออะไรกินก่อนมั้ย หรือจะกลับเลย” เหนือถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มันหวานกับผมมากๆครับ แต่ผมก็อดคิดมากไม่ได้อยู่ดี ผมมันบ้า
ผมเงียบไปสักพัก . . “ยังไม่อยากกลับอ่ะ”
เหนือยังไม่ได้ออกรถ “อ้าว ทำไมล่ะ อยากไปไหนบอกมาเดี๋ยวไปส่ง”
“ไปกับมึง”
“ปะ ไปเล่นบาสเนี่ยนะ”
“ไม่ได้ไปเล่น แต่ไปดูมึงเล่น”
“จะดีเหรอ น่าเบื่อออกนะ”
“ไม่ กูจะไป”
หึหึ มึงต้องตามใจกูสิ!!! เหนือทำหน้าแปลกๆอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจออกรถ
“อย่ามาบ่นว่าเบื่อทีหลังน้า” มันยิ้มแฉ่งราวกับหยอกล้อ
เข้าใจอารมณ์กูมั้ยเนี่ยยย . .
“นี่” ผมหันไปพูดอย่างจริงจัง “เป็นอะไรอ่ะ ทำไมหลังๆไม่มีเวลาให้กูเลย ตอนเย็นของทุกวันอ่ะ”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มันเบรกเสียงดัง แล้วจอดเทียบข้างทาง
“เอ่อ เห้ย ไม่มีอะไรนี่หว่า แบบมันมีธุระจริงๆอ่ะ”
“ไม่จริงเว้ย นี่ กูไม่อยากจะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยนะ แต่แบบ …” อธิบายยังไงดีเนี่ย “มึงทำให้กูคิดอ่ะ ถามจริง ตอนเย็นมึงมีปัญหาอะไรกับกูเหรอวะ บอกมาตรงๆเลยก็ได้นะ”
“ฮ่าๆ โอ๋ๆ อย่าคิดมากกกกกกกกกกกกกกกกก” เหนือคว้าร่างของผมเข้าไปกอดแน่นนนนนน อะ ไอ้เชี่ยยยย ตั้งตัวไม่ทัน ขนลุกใจเต้นหมด!!!!
“อื้อออ ปล่อยนะ”
“แหม น่ารักว่ะ” เหนือขยี้หัวผมแล้วก็หอมฟอดใหญ่หลายๆที “คือ - - ขอโทษนะ เหนืองี่เง่าเองอ่ะ”
“เออดิ!!!”
“แค่คิดว่าถ้าอยู่กับมึงตอนเย็นทุกๆวัน อยู่บ้านมึง ไม่ก็อยู่หอกู สักวันหนึ่ง กูกลัวกูห้ามใจตัวเองไว้ไม่อยู่”
ผมเงียบไปเลย . . ร่างกายผมแข็งทื่อ รับรู้เพียงอย่างเดียวคือเสียงที่เหนือส่งมาให้ . .
“มึงไม่รู้หรอก ว่ามึงน่ะ . . โอ้ยยย น่าฟัดว่ะ ขอโทษที่ต้องพูดงี้นะ!”
“ไอ้สัดดดด ปล่อยกูเลย” ผมทุบแผ่นอกของมันดังปั้กๆ แต่มันก็เอาแต่หัวเราะมีความสุข
“จริงๆนะ มึงไม่รู้เหรอ กูอยู่ใกล้มึงมากทีไร ใจกูก็จะเต้นแรง หน้าร้อนๆ ไม่เชื่อจับอกซ้ายกูก็ได้”
“บ้า ไอ้เหี้ย จับทำไม” ผมคิดว่าผมก็มีอาการไม่ต่างอะไรจากมันมากนักหรอก . .
“กูจะ . .ตื่นเต้น และไอ้นั่นมันก็จะ …”
“พอ ไม่ต้องพูด!!!!”
ผมเอามือทั้งสองข้างปิดหู เหนือขยับหน้าเข้าหาผมทำเหมือนทีเล่นทีจริงจนผมอายม้วนต้วน
“เข้าใจกูยัง”
“ไม่”
ผมสวนทันควัน
“นี่มึงเป็นคนที่หื่นขนาดนั้นเลยรึไง”
ถึงกับต้องเจอกูน้อยลงในตอนเย็น เพราะกลัวตัวเองจะห้ามใจไม่อยู่ . . ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ?
“เปล่า” มันส่ายหน้าดิก “กูเป็นเฉพาะกับมึงว่ะ”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“น่านะๆ สัญญา กูไม่ทำอะไรมึง ไม่ต้องทำเลยทั้งชีวิตก็ยังได้ ถ้ามึงต้องการแบบนั้น”
เหนือยิ้ม ยืนยันในสิ่งที่พูดว่าเป็นความจริงทุกประการ . .
ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาเปล่งประกายของไอ้บ้าห้าร้อยที่ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำได้ตลอด
“กูว่ามึงทนไม่ไหวอ่ะ”
“ไหวสิ”
“มึงก็ต้องใช้มือช่วยอยู่แล้ว” ผมเริ่มพูดไม่เป็นภาษา
“ก็ต้องเป็นงั้นดิ ก็เมียไม่ยอมนี่หว่า ให้ทำไง”
ประโยคหลังเหมือนมันจะพึมพำกับตัวเองมากกว่าครับ ผมหันขวับไปจ้องมันอย่างคาดโทษทันที
“เฮ้ย อย่าทำหน้างั้น วันหลังอยากอยู่กับเหนือนานแค่ไหนก็จะอยู่ให้คินเบื่อไปข้างนึงเลย โอเคมั้ย คินเข้าใจผิดแบบนี้ไม่ดีเลย”
“รู้ว่ากูจะคิดมากมึงก็ยังทำนะ” หมั่นไส้แม่ง
“ขอโทษษษษษษษษษษษษ” มันทำเสียงอ่อย
“เชอะ แต่ไม่เป็นไรหรอก” ผมยิ้มได้อย่างเต็มปากเต็มคำสักที
“จริงนะ” เหนือถามย้ำ
“จริงสิ คู่เราต้องไม่โกรธกันนาน โอเคมั้ยยยยย” ผมยิ้มให้มัน
“คินสิจะโกรธเหนือนานอ่ะ” เหนือบ่น
“สาดดด กำลังจะทำซึ้ง มึงก็เออออห่อหมกไปก่อนได้ป่ะวะ” ชักจะเซ็ง
“ฮ่าๆๆ คร้าบบบบบบบบบบบบบ”
ในที่สุดก็เข้าใจกันสักที . .
มีอะไรก็เปิดใจกันตรงๆ ผมว่ามันสบายใจทั้งสองฝ่ายนะ . .
อารมณ์ดีชะมัด
ผลสรุปก็คือผมปล่อยให้ไอ้เหนือไปเล่นบาสครับ ส่วนตัวผมเองกลับบ้านมาอ่านหนังสือเป็นที่เรียบร้อย(แล้วมึงจะง้องแง้งอยากอยู่กับมันไปทำไมวะคิน?!!!) ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี นอนบนโซฟา พลิกชีทไปมา กินขนมที่ป้าใสอบ และก็ดูการ์ตูนไปด้วย แม่งงงง อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรค้างคาแบบนี้มันสุดยอดจริงๆนะ!
“สัด!!!!”
“เหี้ย!!!”
“ไอ้เวรคิน นี่มึงด่าพ่อตัวเอง?”
“ก็เจมส์โผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง”
“สาดดดด กูอยู่นี่นานแล้วเหอะ มึงอ่ะแหละไม่เห็นสนใจกู เอาแต่ยิ้ม เอาแต่เพ้อไปคนเดียว ลูกกูบ้าป่ะ!!!”
“เรื่องของผม!! แล้วนี่มีอะไร เรียกไม” ผมลุกขึ้นนั่ง มองดูพ่อตัวเองที่วันนี้ทำตัวมีสาระ เอาหนังสือมาอ่าน(ปกติเห็นเอาแต่กินกับนอนอยู่บ้าน) แต่เห้ย - - นั่นมัน FHM เอ่อะ?!
“สนใจพ่อมึงบ้างไรบ้าง” พูดไม่พอ ยังเอาเท้ามาเขี่ยท้องผมเล่นอีกนะ
“อะไร มีอะไรให้สนใจ หา”
“กวนตีน เดี๋ยวมึงโดน!”
“โดนมาตั้งเยอะแล้ว โดนอีกจะเป็นไรไป”
“งั้นกูแย่งสัดเหนือ”
“เห้ยยยยยย ไม่ให้”
“บร๊ะ แร่ดว่ะ”
สาบานได้ผมตอบแบบไม่ต้องคิด . . อายตัวเองอยู่นะบางที 5555
“กูได้ยินแว่วๆมายายมึงจะมาอ่ะ ไม่รู้จริงป่ะวะ”
“ชิบหายยยยยยยยยยยยยยย วันไหนอ่ะเจมส์!!!!!!”
“ไม่รู้ แต่ถ้ามาแล้วมึงอยู่นะ กูจะหนี!!!” ไปทำลูกสาวเค้าท้องตั้งแต่เด็กแบบนั้น ไม่มีแม่คนไหนชอบขี้หน้าหรอกครับ แต่โชคดีหน่อยที่พ่อผมรวย ยายก็เลยยอมให้มาเจอผมบ่อยๆ (เกี่ยว?)
“เฮ้ยยยย ไม่อยากให้มาเลยอ่ะ” ผมถอนหายใจ คือแบบ - -ผมรักยายนะครับ ยายดูแลผมดีมากๆ แต่ว่า . . ถ้ายายมา ชีวิตมหาลัยของผมจะไม่ต่างอะไรกับชีวิตในวัยประถม มัธยมของผมเลยที่แทบจะไม่ต้องทำอะไรเอง
และเรื่องไอ้เหนืออีกด้วยแหละ - -
“เออน่ะ ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอก . .”
“แล้วเจมส์จะโวยวายขึ้นมาทำไม”
“. . มั้งนะ”
โอ้ยยยยยยยยยยย พ่อกูเกรียนสัดๆ
“แล้วนี่มึงมาที่บ้านมันบ่อยๆนี่ คิดเกรงใจพ่อมันบ้างมั้ยหา!!!”
“ฮะ บ้านใคร อะไรของเจมส์”
“กูไม่ได้พูดกับมึง กูพูดกับอนาคตลูกเขยกู”
อ้าว ไอ้เหนือ - -
มายืนอยู่หน้าบ้านตั้งแต่ตอนไหนวะ
“สวัสดีครับ” มันยิ้ม พร้อมๆกับหอบไรมาไม่รู้ส่งให้เจมส์ มองดูดีๆ เอ๊ะ นั่นมันไฮเนเก้นเป็นลังเลยนี่หว่า - -
“สาดดดดด ทำยิ้มๆ แค่อนาคตเว้ย ปัจจุบันมันเคยมีอะไรแน่นอนด้วยเร่อะ?!” เจมส์พูดกับเหนืออย่างหมั่นไส้ แต่ก็รับลังไฮเนเก้นเอาไว้อย่างดีใจนิดๆ
“อย่าทานเยอะนะครับ”
“แล้วมึงซื้อมาทำไมเยอะแยะล่ะ!! ซื้อมาก็ต้องแดกสิ แหม!!”
เหมือนเหนือจะชอบความเกรียนบวกกวนตีนของเจมส์นะครับ ยิ่งเจมส์โวยวายเท่าไหร่ มันก็เอาแต่หัวเราะๆซะอย่างงั้น ไม่ยอมต่อปากต่อคำเจมส์เหมือนผม
“พ่อมึงฮา” มันยังหัวเราะไม่หยุด ตอนปิดประตูห้องนอนผม มันมาจนชินล่ะมั้งครับ
“เกรียนจะตาย”
“ฮาเหมือนมึง”
“กูเนี่ยนะฮา”
“ไม่รู้ แค่เจอหน้าก็ทำให้ยิ้มได้แล้ว”
สาดดดดดดดดดดดดดดดด ดูแม่งหยอดมาสิครับ . . ฉลาดหยอดเหลือเกินนะมึง
“หายคิดมากยัง” เหนือนั่งลงบนเตียง มองดูผมนอนคว่ำอ่านชีทเรียนอยู่
“ตั้งนานแล้ว”
“น่ารัก” มันชมแต่ไม่รู้จะชมจริงๆหรือชมเอาใจ ไอ้เหี้ยเอ๊ย หน้ากูร้อนนนนนนนนน กูยังไม่ชินกับมึงสักที โปรดเข้าใจกูด้วยยยยยยยยย
และมันก็อยู่เงียบๆ(หยิบไอแพดของผมขึ้นมาเล่น) ปล่อยให้ผมอ่านชีทไป ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไร แค่ใช้เวลาอยู่ร่วมกันเท่านั้น แค่นี้ผมก็มีความสุขนะ
ครืด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมไม่ได้ตั้งใจหันไปมองไอโฟนมันนะ แต่ชื่อและรูปเจ้าหญิงเด่นเข้ามาเตะตาเกินไป
Prom Chemi
เหนือมองดูหน้าจอ มองหน้าผมยิ้มๆก่อนกดรับ ยิ้มทำไม?
“อื้มครับ ว่าไง” เหนือวางไอแพด แล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปนอนหนุนตัก เผด็จการว่ะ แต่กูก็ทำตามอ่ะนะ มันลูบหัวผมเล่นอย่างเบามือ พลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย “หูยยยย ไม่เอาหรอก ผมขี้เกียจน่ะ คนอื่นแทนได้มั้ย ไอ้ปอนด์ไรงี้ อื้มมม เปล่า ไม่ใช่ไม่อยากช่วยนะ แต่แบบผมไม่ค่อยว่างด้วย ขอโทษทีนะ”
“อะไรอ่ะ” กูเสือกทันที
“โมเดลลิ่งของพร้อมบอกพร้อมให้ตื๊อเหนือไปลองแคสต์งานดู เหนือไม่ชอบอ่ะ” มันทำปากยู่ . . ไอ้เหี้ย เหนือโยธามีมุมนี้ด้วยเหรอ!!!
“เป็นไร ทำหน้าอึ้งไร”
“คือ . . มึงมีหน้าแบบนี้ด้วยเหรอ”
“หน้ายังไง”
“ก็ อย่างงี้อ่ะ” ผมทำให้มันดู มันหัวเราะร่าแล้วก็ก้มหน้ามาจุ๊บปากผม
แข็งทื่อไปทั้งตัวเลยกู . .
“ก็ทำแต่กับแฟน แต่แฟนทำแม่งน่ารักกว่าเยอะว่ะ”
กูเขินได้อีกป่ะละ ?!!!!!
“นี่กูรักมึงโคตรๆเลยนะ มึงรู้ตัวป่ะเนี่ย”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมทำหน้าไม่ถูกเลย
“รู้มั้ง” ผมหลบสายตาอันแสนอ่อนโยน(และกรุ้มกริ่ม)ของมัน “แต่กูว่ากูก็รักมึงเยอะกว่าอยู่ดีอ่ะ”
“ไม่จริง!!”
“สาดดด กูมองมึงมากี่ปี”
“มองมากมองน้อยไม่เห็นเกี่ยวเลย”
“เกี่ยวดิ อย่าให้กูพล่ามนะ ว่ามึงเกลียดกูขนาดไหนช่วงแรก”
“เฮ้ยย ไม่ได้เกลียด แค่ไม่ชอบขี้หน้า”
“ก็มันเรียกว่าเกลียดมั้ยล่ะ” ผมเถียง “สรุปกูรักมึงมากกว่า”
“กูก็รักมึงงงง รักเท่ากันได้ป่ะล่ะ”
“ไม่เอา กูจะรักเยอะกว่า!!”
“เหนือต้องรักคินเยอะกว่าอยู่แล้วสิ!!”
กูเหนื่อยจะเถียงแล้วนะ!! “งั้นพิสูจน์ดิ”
“ยังไง ว่ามาเลย”
มึงจะไม่เสียเวลาคิดสักนิดเลยเหรอวะเหนือ ตอบเร็วเกิ๊น กูนึกไม่ทัน!!!!
“ไม่รู้ แต่ต้องมีแน่ๆอ่ะ!!”
“งั้นก็บอกมาตอนนี้เลย”
“ไม่ใช่ตอนนี้ แต่มึงต้องได้พิสูจน์แน่ๆ”
“ตอนไหนล่ะ”
“โอ้ยยยยย ไม่รู้”
ผลสรุปในคืนนั้นคือเจมส์ไล่เหนือกลับบ้าน ส่วนผมน่ะเหรอ พอมันถึงบ้านปุ๊บก็โทรไปเถียงกับมันเรื่องนี้ต่อ ไม่สิ ใครคิดเรื่องไหนได้และอีกฝ่ายเห็นว่ามันไม่ใช่ก็หยิบเอามาเถียงกันได้ ไม่จบไม่สิ้น
คู่ของผมไม่หวานเท่าไหร่ . . แต่ผมก็มีความสุขมากอยู่ดี
“หลับยัง ..”
“…”
“หลับแล้วเหรอ”
“…”
“หึ ขี้เซาเอ๊ย”
“…” ผมเริ่มรู้สึกตัวอย่างมึนๆ เผลอหลับไปเหรอเนี่ย เอ๊ะ กูควรกดวางสายนี่หว่า
“ฝันดีนะครับ"
อ๊ะ คงไม่ต้องกดแล้ว
"รักกับเหนือนานๆนะคิน”
เฮ้ยยยยยยยยย
เอ่อ คือ . . คือกูได้ยินนะ . . จะบอกให้ >///<
เม้นเสียเถิดจะเกิดผล จุ๊บบบบบบบบบบบบบส์ <3
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1669046 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก