หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥

[mur@s@ki]

อ่านแล้วยิ้มบ้ามาก
เป็นncที่ฉุกละหุกจริงๆ  ..แต่เหนือก็ต่อเนื่องได้

  ช่วยดับไฟหมดแล้ว เชิญต่อกันตามสบายนะคะ อิอิ 

[gumrai3]

ร้อนเเรงไปนิด ไฟไหม้เลย 555

ความทรงในวันที่เสียตัวครั้งเเรกนะคิน 555

[~tai~]

เป็นฉาก NC ที่สนุกสนานมาก 555

[runningout]

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มามารค์ไว้ หน้า19 สนุกมากกกกกกก

[little_nok]

เน้นฮา ไม่ใช่โรแมนติกใช่ม๊า
ตกลง มันผ่านครั้งแรกกันแล้วใช่ป่ะ
ไม่ใช่ฝันไปน่ะ

[POPEA]

คนอ่านก็แอบเซ็งเหมือนกัน, ไม่มีอะไรในก่อไผ่
กรี๊ดดดด! เซอร์ไพรส์ของเหนือ แต่ชอบเซอร์ไพรส์ของคินมากกว่า อิอิ
ไฟไหม้ผ้าม่านเลยอ่า~ 5555. nc แบ๊วๆ กุ๊กกิ๊กดีจ้า
 

[only_u]

คินเสียตัวหั้ยเหนือแล้ว วู้ๆๆๆๆ...
ในที่สุดเหนือก้อทำด้าย ...5555

[ADUM]

  ^v^   

[PrAeW]

สุดยอดดดดดดดด
รอคอยวันนี้มานานน
 

[[newZy]CASS]

ไฟไฟม้ผ้าม่าน!! 555
เป็นฉาก nc ที่แหวกแนวจริงๆ
คินหลุดลอยมากอะไม่มีสติเลย เอิ๊กๆ

ติดตามตอนต่อไปจ้า

เหนือนายหล่อมาก 555
 

[aishiteru.]

อ๊ากกกกกกกกกก ยุยงส่งเสริมท้าทายได้ดีมากคุณเพื่อนฟิล์ม ในที่สุดก็เสร็จเหนือเค้าไปแล้วใช่ป่าวคินตาา
ความสัมพันธ์เลื่อนไปอีกขั้นแล้ววว วู้ พ่อเจมส์ต้องเลี้ยงฉลองมั้ย ลูกขายออกอย่างถูกต้องพฤตินัยแล้วเฟ้ย ฮ่าๆ
เหมือนจะซึ้ง แต่ในความซึ้งมันดันฮา เพราะความโรแมนซ์ของเหนือนี่หล่ะ ร้อนแรงซะไฟไหม้ผ้าม่านกันเลย >///<
แล้วแบบนี้คินตาจะไปเรียนไหวป่าววว คงไม่เหมือนที่ฟิล์มทำกับมิกหรอกเน๊อะ
คู่นั้นก็เหมือนมีอะไรเปลี่ยแปลงไปในทางที่ดีขึ้น หุหุ เอาใจช่วยฟิล์มมให้ดีกับมิกไวไวด้วยอีกคู่
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
 

[TinyB]

เป็นการเสียตัวที่ฮามาก ไฟไหม้ผ้าม่าน   

[BiGgYDrIb]

เอ่อ ไฟไหม้แล้ว ยังมีอารมณ์กันอีกเหรอ
นับถือเลยจริงๆ

[G-NaF]

เหนือนทีคุณทำสำเร็จแล้ว ดีใจด้วยคุณได้ไปต่อ 

[แมวอัดกระป๋อง]

ว่าละต้องได้เรื่องกับเทียนนี่ สรุปซั้มกันไปแล้วใช่ไหม nc ไวเกิ๊นแว๊นๆๆ ไปและ

ดูไม่ทันกันทีเดียว

[roseen]

 

[KanomPhing]

เขินนน >//<

เหนือน่ารักอะ ^^

  >>   

[Still_14OC]

ร้อนกันจัง เวรกรรม จะอะไรทำไมไม่ดับไฟก๊อนนนนนนนนน

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

เหนือน่ารักคินเฮฮา สนุกสนาน แต่คู่ของมิกกะฟิลม์จะเป็นไง
และอยากให้บาสคู่กะปอนด์จังเลย 5555 ขอเยอะไปไหมอะ

[Chiffon_cake]

31








   
   ถ้าไม่โวยวาย . . มันก็ไม่ใช่ผมแล้ว!
   “สัด เลว กูบอกพอๆๆ แล้วนี่อะไร สี่ดอก ไอ้บ้า!” ผมร้องโหวกเหวก ทั้งๆที่เหนือยังตื่นไม่เต็มตา มันบิดขี้เกียจอย่างสุดๆขณะพลิกตัวมากอดผมเอาไว้แล้วก็ . . หลับต่อ “ตื่นว้อยยยยยย จะอะไรก็ช่างกูลุกไม่ไหวแล้ววววว”
   เช้าวันใหม่กับกลิ่นผ้าม่านไหม้ ผมยังอยู่ห้องไอ้เหนือและจำใจต้องขาดเรียน ความเจ็บแล่นริ้วเข้ามาอยู่ในสะโพกและก็วนอยู่อย่างนั้น ผมรู้สึกว่าผมขยับไม่ได้เลยสักนิด นี่ถ้าขยับนิดเดียวล่ะก็ ผมจินตนาการได้ถึงเลือดที่พุ่งกระฉูดออกมา เอ่อ - - ผมคงดูหนังมากไป
   “ตื่นแล้วเหรอ จุ๊บทีน้า ที่ร้ากกกกกกก” เหนือทำท่าจะมาจูบขมับผม แต่ขอเซย์โน ผมเอามือดันหน้ามันไว้ซะก่อน
   “อย่ามา อ้อนยังไงก็ไม่ได้ผล”
   “โหยยยย เซ็ง” เหนือก็ยังกอดผมอยู่ดี “ซื้อยามาไว้แล้ว เดี๋ยวออกไปซื้อข้าวมาให้แล้วก็ทานยาเลยนะ”
   ป๊อก!
   “เขกไมเนี่ย” เหนือคลำหัวป้อย
   “หึ มึงวางแผนเอาไว้ด้วยเร่อะ มีซื้อยา”
   “เปล่า! แค่เผื่อไว้ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ เรื่องจริงจ้า”
   “เซ็ง กูไม่น่ายอมมึงเลย”
   “คินเองก็ชอบไม่ใช่เหรออออออออ”
   มันพูดถูก T^T . . แต่ไม่ขอรับได้ป่ะ
   “ไม่รู้ แต่- - เฮ้อ ไม่ชอบเลย มันปวดหนึบๆ” พูดจบความเจ็บก็แล่นปร๊าดขึ้นมาจนผมต้องซี๊ดปาก
   “เดี๋ยวคงหาย” เหนือจุ๊บขมับผมสำเร็จจนได้ “จะดูแล ไม่ห่างไปไหนเลย”
   คงจะจริงอย่างที่มันพูดครับ . . ทั้งวันผมเอาแต่นอนซม ส่วนไอ้เหนือก็ทำหน้าที่หาหยูกหายาหาของกินมาให้อย่างไม่ขาดปาก เรียกได้ว่าดูแลดีเสียยิ่งกว่าดูแลตัวเองตอนที่มันป่วยอีก . . มันบอกมันต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของมันเอง และผมเองก็เชื่อว่ามันคงไม่ดีแตกตอนท้ายแน่ๆ
   เพราะผมคิดจะรักใครแล้ว ผมต้องเลือกแล้วเลือกอีก
   และคนนี้แหละเหมาะเหม็ง!
   โป๊ก!
   โอ๊ยยยยย . .ใครเคาะหัวพ้มมมมมมมมม!!!
   โอเค . . ผมยอมรับ ผมรักมันเพราะหน้าตาของมันมาก่อนเป็นอันดับแรก โอเครึยัง?
   วันนั้นทั้งวันผมเอาแต่นอน และที่มากไปกว่านั้น . . นอนแม่งท่าเดียวนี่แหละ ท่านอนคว่ำ T^T ผมไม่คิดว่าผมจะเป็นเอามากขนาดนี้ แต่ทว่าพอลองนึกๆดู ไอ้สิ่งนั้นของไอ้เชี่ยเหนือแม่งก็เวอร์เอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ เป็นคนเอเชียประสาอาร้ายดันเสือกจะมีไซส์เหมือนของฝรั่ง ไอ้เรามันก็เพิ่งโดนครั้งแรกมันก็น่าจะถนอมๆกันมั่ง โธ่ คิดแล้วเซ็ง
   จะว่าไปทำไมผมยอมมันง่ายๆอย่างงั้นวะ ? เอ๊ะ หรือตอนนั้นมันเบลอๆ เลยปล่อยเลยตามเลย แหม่ อายคนอ่านว่ะ บอกจะไปกดเค้าแต่ดันเสือกโดนเค้ากด >,<
   “มึงมีเรื่องต่อต้านกันในตัวเองเหรอวะ ฮะ ตลกดีจัง” ไอ้เหนือที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะหันมามองแล้วยิ้มหล่อ
   “สาด เพราะมึงแหละ เพราะมึงเลย” ใช่ไม่ใช่ไม่รู้แต่กูโบ้ยไว้ก่อน
   “อ่าๆ เพราะกูก็ได้” เหนือลุกขึ้นแล้วมานั่งใกล้ๆผม บนเตียงนั่นแหละ “ดีขึ้นยัง” มันถามเสียงอ่อนโยน พลางลูบหัวผมเบาๆ
   “ก็ ..” ผมลองนึกดู “ยังเดินไม่ไหวว่ะ”
   “อืมมมมมมม” มันรับคำ แล้วมันก็ลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมแล้วอ่านหนังสือต่อ อ้าว ไอ้นี่ กวนว่ะ!
   พอผมไม่ได้ไปเรียนเพื่อนผมก็ต่างติดต่อผมมาทุกทาง แต่ที่เด็ดสุดคือไอ้เชี่ยฟิล์ม แม่งงงงง ล้อจัง ล้อชิบหาย มันเอาแต่พูดว่า ”นั่นไง กูบอกแล้ว มึงพลิกไอ้เหนือไม่ได้หรอก กร๊ากกกก” อะไรเทือกๆนี้ทั้งวัน  มันโทรมาหาสองสามชั่วโมงครั้งเพื่อถามอาการ . . และเยาะเย้ย ประเด็นหลังน่ะน่าจะใช่มากกว่านะผมว่า
   หนักสุดก็คงจะเป็นเจมส์ . .
   เจมส์โทรมาตอนเวลาค่อนบ่ายสี่ ผมที่งีบไปนิดหน่อย งัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์
   “ลูกกูหนีตามผู้ชายยยยยยยยยยยยยย มันไม่ยอมกลับบ้านนนนนนนนนนนนนนน”
   “เจมส์ จะบ้าเหรอ” ผมกระซิบบอกในโทรศัพท์อย่างลำบาก เพราะขยับนิดนึงก็สะเทือนแล้ว แม่เจ้า
   “เวรๆๆ โอ้ยยยย ที่จริงกูน่าจะทำใจได้ตั้งนานแล้วนะว่าลูกกูจะต้องโดนเค้าซะมะระฮึ่ม เฮ้อ เอาเป็นว่า ช่างมึงเหอะ ตัวมึงนี่ ไม่เกี่ยวกับกู”
   ซะงั้นไป . . ผมไม่มีแรงจะเถียง
   “ว่าแต่ . . โทรคุยกับยายมึงบ้างยัง เค้าจะมาวันที่เท่าไหร่”
   
   ผมลืมไปเลย . .

   “ไม่รู้ดิ เจมส์โทรหาให้ได้ป่ะละ”
   “ไม่!!!!!!!!! แม่ของแม่มึงเป็นคนสุดท้ายที่กูอยากเจอ บอกคำเดียวว่า โน!!!!  ชัดนะลูก” พ่อผมแมนจริงๆ ก่อนที่ผมจะโตจนจำความได้ ยายคงจะทำอะไรให้เจมส์โคตรเข็ดกระมังถึงไม่อยากที่จะเจอหน้าแบบนี้ เรื่องของผู้ใหญ่ไอ้เราก็ไม่อยากจะถามซะด้วย
   ผมรู้แค่ว่า . . ยายมีอำนาจมากพอที่จะทำให้เจมส์เข็ดขยาด
   “แล้วมึงจะบอกยายมึงป่ะ เรื่องแฟนมึง”
   เอาไงดีล่ะ?
   ผมยังไม่ทันได้คิดเรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ที่ผ่านมายายรู้มาตลอดว่าผมน่ะเสือผู้หญิง เพลย์บอย ได้แล้วทิ้งอย่างเดียวแสนจะสบายใจ แต่ตอนนี้ . . ทุกอย่างมันกลับไม่ใช่อย่างนั้น
   ยายผมเปรี้ยว หัวสมัยใหม่ . . แต่กับเรื่องนี้ ผมไม่รู้ว่ายายจะมีกริยาอาการโต้ตอบยังไง
   “บอก . . มั้งฮะ”
   “กูมีเซนส์แปลกๆ” เจมส์เข้าสู่โหมดจริงจัง “มึงจริงจังกับรักครั้งนี้ของมึงมากป่ะล่ะ”
   ผมมองหาเหนือทันทีที่พ่อพูดจบ เหนือผิวปากสบายอารมณ์ปรื๋อขณะฟังเพลงในไอพอดผมอย่างสบายอุรา หัวที่เต็มไปด้วยผมนุ่มละมุนสีดำนั่นขยับไปมาตามจังหวะเพลง ราวกับมันมีความสุขมากมายเสียเต็มประดา มันหันมาหาผมเป็นระยะๆแล้วแจกยิ้มโชว์ฟันขาวจนผมต้องหลบตาวูบ
   
   จริงจังมากมั้ย . .

   จากมองห่างๆ กลายมาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จากที่เคยไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้ แต่บัดนี้ราวกับต่างฝ่ายต่างก็เป็นแม่เหล็กคนละขั้วดึงดูดเข้าหากัน

   ไม่ยอมห่างกันไปไหน . .

   ไม่อยากนึกภาพ . . วันที่ไม่มีกัน

   “จริงจังสิ” ผมบอกให้พ่อเชื่อใจผม
   “งั้นก็คงต้อง . . ไฟต์กันสักหน่อยล่ะ”
   “ทำไมล่ะเจมส์ ยายจะด่าเหรอ” ผมเริ่มเป็นกังวล ยายรักผมมาก ตามใจผมตลอด ผมไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องนี้จะตามใจแค่ไหน
   “เท่าที่กูรู้จักคุณหญิงคีรติมา . .” ชื่อยายผมเองครับ “กูว่า . .” มีการเว้นระยะให้ลุ้นอีกนะ “ไม่รู้ว่ะ!”
   “อ้าววววววววววววววววววววว” ผมร้องเสียงดังพอที่จะทำให้เหนือดึงหูฟังออก แล้วหันมาสนใจผมแทน
   “ฮ่า ๆๆๆ กูไม่ใช่หลานรัก ลูกเขยกูก็ไม่ได้เป็นด้วยซ้ำ” จะอารมณ์ดีไปไหนเนี่ย “เอาเป็นว่า - - ถ้ายายมึงรับไม่ได้ แต่พ่อมึงรับได้ แค่นี้มึงมีกำลังใจพอป่ะวะ”
   ผมยิ้มเล็กๆ . . การที่มีพ่อเป็นคนแบบนี้ ก็ทำให้ชีวิตมีสีสันได้ดีเหมือนกัน
   “อืมมม สู้ไหวมั้ง”
   “ไม่มั้งดิ ไอ้ลูกบ้า”
   “ครับ สู้ตาย”
   “เออ!!! ต้องอย่างงี้ ดีมาก!!” เสียงเจมส์หลั่นล้าได้ใจมาก “กูกำลังจะขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่ จะไปศึกษายอดชาที่นั่นสักหน่อย มึงอยากมีพ่อเป็นเจ้าของโรงงานชาเขียวป่ะ”
   “ไม่อ่ะ ไร่องุ่นนี่แหละ เท่แล้ว”
   “ไม่เห็นจะเท่เลย เอาเป็นว่ากูไม่อยู่กับมึงประมาณสองอาทิตย์ ถ้ายายมึงมา . . มีเรื่องอะไรก็โทรหากูได้ตลอดนะ”
   “ครับ”
   “ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”
   ผมวางสายจากเจมส์ แล้วถอนหายใจยาวดังเฮือก รู้สึกตัวอีกทีมีไอ้ตัวใหญ่ๆคนหนึ่งทิ้งตัวลงมากอด แต่มันไม่กล้าทับทุกส่วนของผม
   “เป็นอาราย หน้าซีเรียสเชียว” เหนือไม่ถามเปล่าครับ มันยังมาหอมแก้มและมาไซร้ซอกคอขวา ไอ้นี่หนิ - -
   “ปะ ..”
   “ไม่ต้องปฏิเสธเลยนะ มีอะไรก็เล่าให้กันฟังดิ เผื่อเป็นปัญหาจะได้ช่วยกันแก้” เหนือทำหน้าจริงจัง นอนเอามือเท้าหัวตัวเองเอาไว้แล้วจ้องหน้าผม อีกมือหนึ่งมันเขี่ยเส้นผมของผมเล่นอย่างเบามือ
   “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก” ผมขยับเปลี่ยนท่านอน หันมาจ้องหน้าไอ้เหนือบ้าง (ความเจ็บแล่นริ้ว แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจมัน) “ยายจะมา”
   “คุณหญิงคีรติ โภคินทร์พิพัฒน์อ่ะนะ”
   ผมพยักหน้า “รู้จักด้วยเหรอ?”
   “หึ ดังจะตาย”
   “สวยป่ะ” ผมถามเล่นๆ
   “ก็ - - สวยว่ะ เปรี้ยวด้วยหนิ ทำผมสีแดงปะ”
   “ใช่” สต๊อปความคิดคนอ่านนะบัดนาวครับ ยายผมไม่ได้มีทรงผมกระบังลมเหมือนคุณหญิงคุณนายทั่วไป ยายผมยังผมยาวสยาย หุ่นดี สูง ผอม แม้ดวงหน้าจะมีริ้วรอยบ้าง แต่เมคอัพ(และเงินอันมหาศาล)ช่วยยายผมได้
   “แล้วคิดมากอะไร”
   “ฟังนะเหนือ” ผมจับหน้าเหนือให้หันมาตั้งใจฟังผมพูด “กูอยากให้คนที่บ้านกูรู้จักมึง บ้านกูนี่หมายถึง . .” หมายถึงนอกจากเจมส์แล้ว ยังมี . .
   “แน่นอนอยู่แล้ว วันไหนดีล่ะ” เหนือจับมือที่ผมจับหน้ามันเอาไว้แล้วมองผมด้วยสายตาหวานจนบางทีผมก็นึกเขินอายเหมือนกัน
   “นี่มึง ไม่กลัว?”
   “โหย จะกลัวอะไรล่ะ” มันจับมือผมมาจุมพิตซะงั้น “รักลูกรักหลานเค้า ก็ต้องไปแนะนำตัวให้เขารู้จักอยู่แล้วววววววว” เหนือนอนหงาย เอามือผมไปทาบที่อกซ้ายของมัน ดังตุบๆๆ เต้นแรงใช่ย่อย “คินก็ต้องไปหาพ่อกับแม่เหนือเหมือนกัน”
   “งั้นเหรอ” ผมรับคำ แต่ตัดประเด็นพ่อกับแม่ไอ้เหนือไปก่อน . . เพราะเรื่องของยาย กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ !
   “…”
   “เหนือ”
   “ครับ”
   “กูกลัวว่ะ”
   “กลัวครอบครัวของเราแต่ละคนจะรับไม่ได้ใช่มั้ย” เหนือหันกลับมามองผมแล้วยิ้มให้
   “ใช่”
   “ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เหนือสวมกอดผมแน่น ใบหน้าของผมซุกเข้าไปที่อกแกร่งกลิ่น DKNY

   อบอุ่น . .

   “เพราะพ่อกับแม่เหนือ . . รับไม่ได้แน่นอน”
   “ฮะ?!!!!!!!!” ผมผละออกจากอกมัน แล้วมองหน้ามันด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ!

   งานเข้า . . !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   เหนือไม่ได้มีสีหน้าล้อเล่นแต่อย่างใด

   “กูรู้จักพ่อกับแม่กูดี” เหนือเล่า “ท่านเป็นอาจารย์ทั้งคู่ กูลูกชายคนเดียว ถูกจับให้ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไร”
   “…” ผมช็อค . . อ้าปากค้าง
   “แต่เรื่องพ่อกับแม่กูยังมาไม่ถึง . . ยังไม่ต้องคิดมาก”
   ไม่
   กูคิดมากไปแล้ว . .
   คิดหนัก . . กว่าเรื่องยายของผมอีก
   “มันจะผ่านไปได้ด้วยดีแน่ๆ” เหนือจับหน้าที่ช็อคค้างและเต็มไปด้วยความกังวลของผมมาสัมผัสกับจูบแสนหวานที่มันส่งมาให้ “เรื่องครอบครัวของเรา”



   หวังว่ามันจะง่าย . . อย่างที่มึงพูด







   
   “หายหน้าหายตาไปวันนึง โถๆๆ พ่อเจ้าประคุณ หน้าใสมาเชียวนะ” ไอ้ภัทรส่งเสียงแซวแต่เช้า วันนี้ผมมาเรียนด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล ไอ้เชี่ยภัทร เอาตาตุ่มมึงดูรึไงว่ากูหน้าใส. . มันเข้ามากระทุ้งสีข้างผมอย่างอารมณ์ดี “เป็นไง เจ็บมั้ย”
   “ใครบอกมึงเนี่ย” นั่นไงล่ะ ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงขึ้นมาเป็นปื้น
   “เปล่า” ภัทรยักไหล่ “กูดูจากลักษณะการเดินของมึง”
   นี่ผมยังไม่หายดีอีกเหรอ O_O!!!!!!!!
   “ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนนนน กูลองเดามั่วๆดู” ภัทรยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์ “เห็นมึงหน้าตื่น และก็ไม่ปฏิเสธงี้ กูก็คงไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว โถๆๆ เพื่อนกู จากรุก เป็นรับ”
   “ไอ้เหี้ยยยย หุบปากไปเลย”
   ถ้ามันเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังล่ะก็ผมเหวี่ยงจริงๆด้วย . . ก็แบบ - - เคยเป็นเสือผู้หญิง เคยเป็นหนุ่มฮอตอ่ะแล้วจู่ๆกลายมาเป็นงี้ บางทีผมก็อาย . .
   “อ้าว โยว่ เชี่ยมิก” ภัทรทักมิกที่เดินเข้ามาพร้อมกับทานแซนวิซในมือไปด้วย มันโบกมือตอบ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม  “เห็นไอ้ฟิล์มบ้างป่ะ”
   ฮื่มมมม . . คำถามเรียกมาม่า
   “จะเห็นได้ไง ไม่ได้อยู่หอเดียวกัน”
   “อ๋อเหรออออออออออ” ดูเชี่ยภัทรมันลากเสียงสิครับ กวนซะไม่มี มันหันมาหาผมพร้อมๆกับยักคิ้วโชว์(อีกละ) พร้อมๆกับขยับมือถือมัน ส่งซิกให้ผมดูมือถือตัวเอง

   อะไรหว่า ?

   กูรู้ทุกอย่างแล้ว . . หลอกถามเชี่ยฟิล์มตอนมันเมาเมื่อคืน – Putt

   ชัดเจน . .
   ผมส่งตอบมันกลับไปบ้าง

   มึงจะช่วยเชี่ยฟิล์มป่ะ – Kinta
   
   ไม่รู้ กูตามใจพวกมัน แล้วแต่เวรกรรม – Putt

   เอ๊ะ ไอ้นี่ . . ฮะๆ แต่ทำไมผมรู้สึกอยากจะช่วยให้เชี่ยฟิล์มมันสมหวังจังวะ? ผมเคยเปิดโอกาสให้มันด้วยนะครับหนหนึ่ง จำกันได้รึเปล่า พอมีครั้งแรก แล้วก็อยากมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ . .

   กูรู้แค่ว่าไอ้เชี่ยมิก . . ไม่รู้ใจตัวเอง – Putt

   ฮ่าๆๆๆ ผมกับเชี่ยภัทรจ้องตากันอย่างมีความหมายแล้วก็ฟัวเราะ แอบตีมือกันอยู่ใต้โต๊ะ ขณะที่ไอ้มิกไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเปิดเล็คเชอร์วันเก่าๆมาอ่านฆ่าเวลา หึหึหึ ไม่รู้อะไรซะแล้ว
   ผมเห็นสายตาคู่หนึ่งมองมาทางนี้ . . ไอ้พีท มันจ้องผมเป๋งทีเดียวจนผมนึกกลัว มันก็มองมาทุกวันที่เรียนแหละครับ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจมัน และผมก็ไม่ได้เล่าให้คุณๆฟัง ตั้งแต่ที่ผมพอจะเดาๆได้ว่ามันอยู่ในรักสามเส้าของฟิล์มกับมิกด้วยผมก็ไม่คิดว่ามันอยากจะยุ่งอะไรกับผมอีก . .
   แต่ไม่มีวันไหนเลย . . ที่มันไม่มองมา
   “มองหาพ่อง!” ฟิล์มเข้ามาขัดจังหวะให้ . . มันเดินผ่านพีทที่สะดุ้งแล้วหันกลับไปทางไวท์บอร์ด เพื่อนผมก็เถื่อนเกิ๊น เข้ามาดีๆไม่ชอบ ต้องโวยวายเสียงดังให้เพื่อนทั้งเสคหันไปสนใจ
   ที่แน่ๆ ไอ้คนข้างตัวผมนี่ . . หันไปมองด้วยแหละ
   คิกคิก น่ารักกุ๊กกิ๊กสิ้นดี . .
   ไม่ใช่พวกมันนะ ผมสิน่ารัก ฮ่าๆๆๆๆ
   แค่นึกถึงช่วงเวลาก่อนที่จะได้ไอ้เหนือมาเป็นแฟน . . ก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้ฟิล์มกับไอ้ภัทรมากนักหรอก
   . . มั้ง
   ฟิล์มเดินมาหาผมกับเพื่อนๆ มันแต่งตัวผิดระเบียบเช่นเคย แต่ก็มีครบ - - มันส่งยิ้มมาล้อเลียนผมด้วย พร้อมกับทำท่าเดินส่ายตูด ห่านมาก . . ตอนที่มันผ่านหน้าผมไปผมเอาปากกาทิ่มแก้มก้นมันจนมันร้องจ๊าก หัวเราะลั่นแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผมอีกฝั่ง
   
   ผมอยู่คั่นกลางพวกมันสองคนเสมอสินะ . .
   
   ติ๊ด

   เอาเลยเชี่ยคิน เริ่มเลย เล็กน้อยก็ต้องทำเว้ย! – Putt

   โอ๊ะ เนิร์ดบัญชา มีหรือตูข้าจะกล้าขัด . .
   “เออฟิล์ม เมื่อวานมึงก็ขาดเรียนเหมือนกูเหรอ”  ผมส่องดูชีทมัน สไลด์ในนั้นแลดูไม่มีสีสัน เหมือนไม่ได้มาเรียน เหมือนคนที่นั่งอยู่อีกข้างของผม จดเต็มแทบจะไม่มีที่ว่าง เรียนแบบอลังการจริงๆ “ยืมของไอ้มิกไปดูมั้ย”
   ป๊าบ!
   ผมคลำหัวป้อย กูทำผิดอาราย T___T
   “มึงก็ขาด ทำไมมึงไม่เอาของกูไปดูเองล่ะ”
   เออจริง . .
   ไอ้ภัทรตบหน้าผากตัวเองแล้วส่ายหน้า แม่งงงงงง ทำหน้าอย่างกับว่าผมโง่เสียเต็มประดา ไอ้บ้าหนิ เก่งนักใช่มั้ย!!! ผมทำปากขมุบขมิบบอกให้ไอ้ภัทรมันลองเองบ้าง
   “อะแฮ่มๆ” ถุย . . ทำเป็นมาดดี “เชี่ยฟิล์ม ยืมปากกาไอ้มิกมาให้กูหน่อยจิ”
   “ทำไม ปากกามึงไม่มีเหรอ” ฟิล์มหันไปถามอย่างงงๆ
   “อืม เมื่อเช้าขี้ในตึกคณะแล้วกูเผลอทำตกส้วมว่ะ”
   ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
   เหตุผลมึงควายมากๆ นี่มึงเป็นเนิร์ดประจำกลุ่มจริงๆรึ ! ผมอยากจะกระทืบแว่นที่มันใส่มาวันนี้เสียจริงๆ
   “ทำไมมึงไม่ถามมันเองล่ะ” ฟิล์มไม่ซักอะไรต่อ หยิบหนังสือการ์ตูนขึ้นมาอ่าน

   นั่นไงล่ะ . . เก่งนักใช่มั้ยไอ้เนิร์ด ไม่ได้แตกต่างอะไรจากกูเล้ยยยยยยยยยยยยยยย

   ในที่สุดอาจารย์ก็มา . . ผมปิดเสียงปิดสั่นในโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อย เวลานี้มีอยู่สองคนที่รบกวนเวลาเรียนคือหนึ่ง พ่อผมเอง (บอกทุกอย่างว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหนของโลก เจอกะเหรี่ยง เจอแม้วก็บอก  กินอะไร ดื่มอะไร บอกทุกอย่าง - - ) และไอ้เหนือ (หายดียัง หิวมั้ยจะซื้อหนมไปให้ ตั้งใจเรียนล่ะคุณหมอฟัน)
   แม้จะมีข้อความเข้าเป็นระยะๆ แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มกว้างไม่ได้ . . ยิ่งคำว่า คุณหมอฟัน ที่ไอ้เหนือมันเรียกทำให้ผมมีแรงฮึด อยากเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆ!!!



   ตั้งใจเรียนเหมือนกันนะ . . นายช่าง




   “เฮ้ย  กูไปเข้าห้องน้ำ มีใครจะไปเข้าบ้าง”  หลังจากที่อัดอั้นมานาน ก็ถึงคราวที่ต้องปลดปล่อย อาจารย์ปล่อยเวลาพักสิบห้านาทีที่แสนมีค่ามาให้ ผมคว้ารับทันที
   เพื่อนทั้งสามคนของผมส่ายหน้า ไอ้ฟิล์มฟุบหลับ ไอ้มิกเล่นเกมส์ ส่วนไอ้ภัทรยังคร่ำเคร่งกับบทเรียนเมื่อกี้ .  .
   ผมจึงต้องเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียว . . ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลแค่อยู่ข้างในสุดของชั้นนี้ แบ่งหญิงชายสองฝั่งกันเสร็จสรรพ ชั้นนี้มีห้องเรียนใหญ่สามห้องครับ แต่ดูเหมือนจะมีเรียนแค่ห้องเดียวนะ ห้องผมไง

   ผมเข้าไปในห้องน้ำฉี่สบายใจเฉิบ ไม่วายที่จะถือมือถือออกมาด้วย กะโทรหาไอ้เหนือเล่นๆ (ก็แหม ส่งเมสเสจเล่นไลน์มันไม่สุขีสุขังเท่ากับได้ยินเสียงหรอกน่ะ) พอผมฉี่เสร็จ กลับมีคนโทรเข้าซะก่อน

   
   ยาย . .


   ใจผมหล่นวูบ . . ปกติไม่โทรมาเวลานี้ และพักหลังๆงานเยอะจัดจนไม่มีเวลาโทรด้วยซ้ำ



   วันนี้เป็นอะไร . .



   “ครับยาย”
   “คินนนนน หลานยาย ทำอะไรอยู่เอ่ย” เสียงยายหลั่นล้ามาก
   “อ๋ออออ คินอยู่ในห้องน้ำ กำลังฉี่ครับ”
   “งั้นเหรอ เผอิญยายคิดถึงคินมากเลย ตอนนี้กำลังพักประชุมอยู่แน่ะ บ้านเรากำลังจะมีสาขาที่จังหวัด XXX กับจังหวัด XXX กำลังให้สถาปนิกหลายบริษัทเสนอแบบเข้ามา วุ่นวายมากๆ ยายเหนื่อยจริงๆ”
   “เหรอครับ ยายก็สู้ๆนะ”
   “ไม่คิดจะสนใจธุรกิจของตระกูลเราเลยรึไง”
   “ก็น้าไงครับ ที่ช่วยงานยายอยู่”
   “แต่ถึงยังไง . . !!!” ยายเสียงดังขึ้นจนผมอึ้ง “ธุรกิจทั้งหมดก็ต้องเป็นของคินอยู่ดี . . ยายไม่มีวันปล่อยสิ่งที่คุณทวดสร้างมาทั้งหมดต้องมาหยุดชะงักลงที่รุ่นของคินนะคะ”

   ทำไมน้ำเสียงของยาย. . ดูจริงจัง



   เมื่อกี้ยังเล่นๆอยู่เลย . .
   





   “ยายแค่โทรมาเตือนสติ”



   

   ยายกดวางสาย . .



   ผมมีสังหรณ์ใจแปลกๆ . .



   
   ยายพูดราวกับว่ายายรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับตัวผมอยู่  . .


   


   ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร เสียงประตูปิดพร้อมกับลงกลอนล็อคแน่นหนา ผมหันขวับไปที่ผู้มาเยือนรายใหม่อย่างตกอกตกใจ









   พีท . .
















ฟ่อนเข้าสู่ช่วง . . พิมพ์เก็บตุนไว้เยอะๆ . .
บอกได้คำเดียวว่า อ่านกันให้ทันนะ 555555555555555
อัพบ่อยๆ เม้นบ่อยๆด้วยน้า จุ๊บบบบบบบบบบบ


ปอลิง . . มีคนลืมพีท โอ้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย
T^T เป็นหนึ่งในบรรดากิ๊กของคินตาในตอนแรกๆค่า
และที่สำคัญไปกว่านั้นคือคนที่มิกแอบชอบจนไม่เห็นหัวฟิล์มงาย
กระซิก ๆ

[wolfram]

 

หวังว่า ยายคินและ พ่อแม่ของเหนือจะยอมรับไวๆ

ขอมาม่าน้อยๆละกันนะคะ!! 

[CarToonMiZa]

  คนเขียน
พีทเป็นใครล่ะเนี่ย?

งานเข้าคินซะแล้ว

บวกเป็ด

[กาลณัฐ]

 

^
^
^
^

ไม่ทันแว๊

[gupalz]

โอววว ลางมาม่าชามบิ๊กเบิ้มลอยมาแต่ไกลเชียว
ไม่ธรรมดาด้วย พิเศษ 2 ชามอัพ แน่นอนเลย

[My_yunho]

มาแล้วววววววววววววววววววววว

^^

[iforgive]

แว๊ก  พีทจะอะไรฟระ

[yeyong]

ไม่อยากคิดถึงตอนต่อไปเลยอ่ะ
กลัวใจคนแต่งจัง

[choijiin]

ไม่ถึงกับลืมอิพีทหรอค่า
แค่เกือบๆ 5555+
 

คินตาลูกแม่(ยก)จะโดนอิพีทมันทำอะไรเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 

[yolp]

รักที่"เหนือ"กว่าจริงๆ 
ถึงดราม่าจะใกล้เข้ามาแล้วแต่รู้สึกว่าจะเป็นดราม่าที่ไม่โหดร้ายยังไงก็ไม่รู้ เพราะเหนือดูอบอุ่นและเชื่อใจได้มากจริงๆ 
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นหัวใจตาม เขินแทนคิน กร๊ากก

ใจเต้นรัวตอนอ่านว่าจะอัพบ่อยๆ  ดีจายยยย