33
“ใส ดูแลบ้านช่องได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย”
“บ้านคุณหนูคินดูแลไม่ยากเลยค่ะคุณหญิง”
“งั้นเหรอ แต่ชั้นคิดว่าคงจะมีงานให้เธอทำหนักสักหน่อยนะช่วงนี้”
“คุณหญิงหมายความว่ายังไงเหรอคะ”
“ไม่แน่ . . ชั้นอาจจะอยู่ที่นี่นานสักหน่อย” ผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวม เหลือบมองยายที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “อาจจะต้องจัดห้องให้ชั้นสำหรับบริหารเรื่องธุรกิจโดยเฉพาะ”
“อ๋อ” ป้าหันมาหาผมแล้วยิ้มแหยๆ เธออยู่กับผมมานาน ผมว่าเธอรู้จักผมพอๆกับพี่เปิ้ลนั่นแหละ “เรื่องนั้นไม่มีปัญหาค่ะ”
“แค่นั้นล่ะ”
สามประโยคที่บ่งบอกความเป็นตัวยาย แค่นั้นนั่นหมายถึงมีเรื่องจะพูดด้วยแค่นั้น และคนที่ฟังควรจะออกไปจากห้องเสียเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเธอ
ผมนั่งกางขาประสานมือกันไว้ ก้มหน้าก้มตาด้วยท่าทางที่เครียดๆ . . ตอนนี้ที่บ้านผมจากที่แม่บ้านเคยอยู่กันเงียบๆบัดนี้วุ่นวายกันไปหมดเพราะยายเป็นคนเป๊ะทุกระเบียดนิ้ว ข้างนอกมีบอดี้การ์ดเพ่นพ่าน รถยนต์ถูกเพิ่มเติมเข้ามาจอดข้างๆแคมรี่กับบีเอ็มของผมเป็นที่เรียบร้อย มีการเพิ่มเมด เพิ่มเชฟ เพิ่มคนสวน (อันหลังจะเพิ่มไมวะ ?) . .
นี่ยายกะจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดนี้นานแค่ไหนกัน . .
ผมนั่งเงียบๆส่วนยายกำลังทำหน้าขรึม . . เราสองคนยายหลานอยู่กันลำพังเพียงสองคนในห้องรับแขก ที่เหนือชอบมานั่งรอผมบ่อยๆตอนที่ผมกำลังอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปเรียน
แม้จะเพิ่งแยกจากมันได้ชั่วโมงกว่าๆ แต่ตอนนี้ผมคิดถึงมันแทบบ้า
คิดถึงอ้อมกอด รอยยิ้มจริงใจใสซื่อบริสุทธิ์นั่น ถ้าได้ทั้งสองอย่างนี้ล่ะก็ . . ผมคงมีกำลังใจขึ้นมาอีกเป็นกอง
“คินเป็นแบบนี้มาราวๆจะสี่เดือนแล้วใช่มั้ย” ยายเปิดแฟ้มสีดำขึ้นมาดูอย่างคร่าวๆ ผมเพียงเหลือบมองไปดูมันเล็กน้อยก็รู้ว่าข้างในนั้นบรรจุเรื่องราวของไอ้เหนือกับผมอยู่เต็มไปหมด เมื่อยายเห็นรูปที่ผมจับมือเหนือเดินเล่นกันในห้าง ยายก็หลับตาลงแล้วก็ปิดแฟ้มดังฉับ!
“ไม่ใช่ฮะ” ผมพูดเสียงเรียบ “จะสามปีแล้วต่างหาก”
“ว่าไงนะ”
“คินชอบมันตั้งแต่ตอนที่คินเข้ามาเรียนที่นี่”
ยายดูอึ้งๆ “อะแฮ่ม” เธอกระแอมกลบเกลื่อน
“ยาย คินจริงจังจริงๆนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
“ให้ตายสิ!” ยายพุ่งตัวเข้ามาหาผมแล้วจับใบหน้าของผมขึ้นมาเพื่อที่จะให้ผมหันไปสบตา “มีสติหน่อยสิคิน! นั่นมันผู้ชาย ผู้ชายเหมือนกันนะ! ยายไม่เคยด่าเคยว่าอะไรคินเลยถ้าคินจะคบกับผู้หญิงกี่ร้อยกี่พันคน แต่นั่นมันผู้ชาย . . แค่คิดจะคบก็ผิดแล้ว!!!”
ผมสะบัดหน้าออกให้ห่างจากมือของยาย อารมณ์ผมเริ่มคุกรุ่นขึ้นมา
“ผิดตรงไหนเหรอครับ!!! ผมกับมันรักกัน!!!”
“หมอนั่นอาจจะเห็นว่าคินรวย ดูสภาพมันสิ” ยายโยนรูปถ่ายของเหนือที่ถูกแอบถ่ายมาใส่ตักผม
ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย . .
หล่อยังไงก็หล่ออยู่อย่างนั้น . .
“ไม่จริง” ผมสวนทันควัน “เหนือมันไม่เห็นจะสนใจฐานะทางบ้านของคินเลย”
“ยายว่าเอาไว้เราพูดเรื่องนี้กันทีหลังดีกว่านะ”
“ไม่ครับ” ผมพูดต่ออย่างคนเอาแต่ใจ “วันนี้ต้องได้ข้อสรุป ยายจะต้องเข้าใจ . .”
“หึ” ยายมีสีหน้าไร้อารมณ์ โบกมือปัดๆไปอย่างเบื่อที่จะฟัง “ไม่มีวัน”
“ยาย!” ผมเสียงดังขึ้นมา แอบได้ยินเสียงป้าใสและเมดที่อยู่ห้องถัดไปสะดุ้งตัวโยน
“คิน” ยายจับไหล่ของผมอีกครั้ง “ยายรักคิน ยายตามใจคินทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องคณะของคิน แต่เรื่องนี้ . . ให้ตายยังไงยายก็ไม่มีวันยอม”
พูดถึงขนาดนั้น . . เอามีดมาแทงผมเองง่ายกว่า
ผมสะบัดมือที่ยายเกาะกุมไหล่ของผมเอาไว้เบาๆ
“คินเอง . . ก็ไม่มีวันยอมเหมือนกัน”
“คินตา!!!” ยายโมโหถึงขีดสุด
“คินรักเหนือ . . มากจริงๆครับ”
ผมพูดทิ้งท้าย แล้วก็ผุดลุกขึ้นมาอย่างอารมณ์ไม่คงที่ . . ถ้ายายอายุสักเจ็ดสิบแปดสิบล่ะก็คงช็อคกับการกระทำอันป่าเถื่อนของผมเป็นแน่แท้ (ที่บ้านผมไม่เคยสอนให้ผมทะเลาะกับเดินหนีผู้ใหญ่แบบนี้ แต่ก็นะ ยายนั่นแหละเป็นคนสอน)
“จะไปไหน! ลงมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!!!!!!”
จะคุยไปเพื่ออะไร ยายก็ต้องการในสิ่งที่ยายต้องการ ผมก็ต้องการในสิ่งที่ผมต้องการเช่นกัน . .
ผมแค่ต้องการมัน . .
คืนนั้นผมนอนไม่หลับเอาเสียเลย ข้าวปลาผมก็ไม่มีอารมณ์ที่จะยัดมันลงไป(อาหารชาติอีตาลี โดยเชฟชาวอิตาลีที่ผมไม่ได้ทานมานาน ผมชอบนะ แต่ผมไม่อยากจะกินมันอยู่ดี) ผมนอนหงาย คิดเรื่อยเปื่อย คิดถึงคำพูดของยาย ประโยคสุดท้ายที่ผมฝากกับยายเอาไว้ . . หวังว่ายายจะเข้าใจบ้าง
แต่ที่สุดของหัวสมองผม . . ก็คงจะเป็นหน้าไอ้เหนือตอนที่โดนยายผมเมินนั่นแหละ
ถ้าผมโดนพ่อกับแม่เหนือเมินแบบนั้นบ้าง . . ผมคงจะเจ็บมาก
ทำไม . . ต้องมีอุปสรรคเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับมันด้วย
“เหี้ยเอ๊ย!!!!” ผมเตะอากาศมั่วซั่วไปหมดอย่างคนต้องการระบายอารมณ์ แต่ . . “โอ๊ย”
ดันลืมไปว่าพีทมันฝากรอยช้ำไว้กับผมตั้งหลายรอย . .
เออแฮะ ยังมีเรื่องไอ้เชี่ยพีทอีก ผมเลือกที่จะลืมมัน(หรือจะพูดให้ชัดจริงๆก็คือ - - โคตรไม่อยากจะนึกถึงมันเลยอ่ะ) และสัญญากับตัวเองว่าต่อไปนี้ผมจะระวังตัวให้มากขึ้น . . เหตุการณ์ที่ผ่านมาผมจะถือซะว่า - - ผมได้ใช้หนี้ที่ผมเคยทำเอาไว้กับใจของพีทละกัน
แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ!
รุ่งเช้าวันต่อมา ผมอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างอย่างปกติแต่ใจไม่ปกติ ยายนั่งหน้านิ่งอยู่บนหัวโต๊ะรับประทานอาหารเรียบร้อย ผมไม่คุ้นชินเอาเสียเลยกับเมดเต็มบ้านแบบนี้ . .
นึกสงสัยว่าวันนี้เหนือจะมารับไปเรียนมั้ย . .
ผมนั่งลงข้างๆยาย . . สิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากจนแทบจะทานเบรคฟาสต์ไม่ลง . . มันนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม . .
ไอ้พีท . .
“ไม่รู้คินจำได้มั้ย แต่พีทเค้าเป็นเด็กทุนของยายมาตั้งแต่ชั้นประถม” ยายเล่าให้ฟัง ทำให้ผมถึงบางอ้อ “พ่อกับแม่เค้าทำงานที่บริษัทเรา ยายเห็นว่าเป็นเด็กดี เลยรับอุปการะทุนการศึกษา”
ดีกะผีน่ะสิ . .
ผมคิดอย่างขุ่นมัว อยากให้ลืมเรื่องที่มันทำไว้เมื่อวาน และพอเห็นหน้านิ่งๆของพีทที่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้วแม่มอารมณ์เสียว่ะ
“อ๋อ เหรอครับ” ผมเชิดหน้า “นอกจากเป็นเด็กทุนของยายแล้ว . . ยังเป็นหูเป็นตาให้ยายอีกด้วย จริงมั้ยครับ”
ถ้าไม่ใช่ไอ้พีทเป็นคนบอก . . แล้วมันจะเป็นใครไปได้ล่ะ ?
“นั่นถือว่าเค้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง!” ยายสวนมา “แต่ไหนแต่ไรพีทก็คอยรายงานพฤติกรรมของคินมาให้ยายฟังทุกสามวันอยู่แล้ว”
“แต่นี่มันเกินไปแล้วนะ!” แม่ง กินข้าวไม่ลงแล้วเว้ย ผมว่ามันต้องเสือกทุกอย่างของผมแน่ๆ แค่คิดก็โกรธแล้ว!
“ถ้าไม่มีพีท..” ยายใช้กระดาษเช็ดมุมปาก “ยายก็คงจะไม่รู้เสียที ว่าหลานยาย . . เริ่ม . . ”
“อะไรครับ”
“. . ผิดปกติ”
ยายเรียกสิ่งที่ผมเป็นว่าผิดปกติ . . ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมก็เป็นหลานยายคนเดิม ไม่ได้มีหกตา สี่หู สามรูจมูกเสียหน่อย!!!!!
อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผากตัวเอง ดีไม่ดีอยากจะก่ายแรงๆ(นั่นมันเรียกว่าตบด้วยส้นตรีน)ใส่หน้าไอ้พีทที่ทำสีหน้าปกติตักเบคอนเข้าปาก หนอยแน่! ถึงกูจะคบผู้ชาย มึงเองก็ชอบผู้ชายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ!
ชอบกูนี่ไง . .
แล้วที่มึงแสดงใส่กูที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร ความสุภาพ ความเงียบสุขุม ความเป็นผู้ใหญ่ของมึงหายไปไหน!
ตั๊นหน้าแม่งมันเลยดีมั้ย . .
และแล้วก็มีคนมาสนองต่อความคิดผม . .
ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่จบง่ายๆแน่ . .
ไอ้เหนือนที . . มันวิ่งเข้ามาในห้องทานอาหารพร้อมๆกับการฝ่าดง(ทีน)ของพวกบอดี้การ์ด เสียงเอะอะโวยวายลั่นบ้านไปหมด เมดสาวกรี๊ด ส่วนผมกับยายช็อคแดก
เหนือลากคอไอ้พีทให้ลุกขึ้นมาเพื่อถีบหน้า ขอย้ำ . . ถีบหน้า
ใบหน้าหล่อฉายแววโทรมของมันติดจะโมโหโกรธาเป็นที่สุด ชนิดที่ว่าถ้ามันจับเชี่ยพีทหักคอได้ มันคงทำไปแล้ว . .
“มึงตาย!” เพิ่งสังเกตว่าเหนือยังอยู่ในชุดเดิมเหมือนเมื่อวานเด๊ะๆ
ผมรู้เต็มอกว่าเหตุผลที่มันต้องทำร้ายพีทมันเพราะอะไร . .
แต่ยาย . . รู้ซะที่ไหน
“หยาบคายที่สุด!” ยายกรีดร้อง “พวกเธอยืนบื้ออะไรอยู่ จับตัวมันไว้สิ!!!”
“ห้ามมาแตะ ไม่งั้นถูถีบ” ผมวิ่งไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อขวางทางพวกบอดี้การ์ดไม่ให้เข้ามาแตะตัวเหนือ การ์ดเหล่านั้นชะงัก
“พวกเธอกล้าขัดคำสั่งชั้นเหรอ!”
สิ้นเสียงของยาย พวกมันดันตัวผมออกไปแล้วก็พากันจับเหนือไว้ แทบจะโยนออกนอกหน้าต่างอยู่แล้วถ้าทำได้ สภาพบอดี้การ์ดแต่ละคนเหมือนเพิ่งโดนยำมาก็ไม่ปาน
เหนือมันสู้พวกนี้ได้แฮะ . . เจ๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เอ่อ ใช่เวลามาชื่นชมมันมั้ยเนี่ย
เหนือมันดิ้นพล่านอยู่ราวกับกับว่าโกรธจนรู้สึกเหมือนจะระเบิดตัวเองออกมาให้ได้ . .
“ลากมันออกไป โอ๊ย ชั้นจะเป็นลม”
“เหนือ!!!”
“คิน กูขอโทษ ที่กูดูแลมึงไม่ดี” สายตาที่เหนือมองมาที่ผมนั้น . . โกรธจัด แต่มิใช่ว่ามันโกรธผม . . เหมือนมันกำลังโกรธตัวเอง
“ไม่ใช่ความผิดของมึงนะ!!” ผมรีบร้องตะโกนบอก จับมือไอ้เหนือเอาไว้ แต่การ์ดก็เอาแต่ดึงมันออกไปจากผมอยู่นั่นแหละ
“พวกที่เหลือจับหลานชั้นแยกออกมาจากมันด้วย โอ้ยยยย ชั้นอยากจะบ้า เอามันออกไปจากบ้านชั้น!!!!” ยายจะเป็นลม ในขณะที่ผมโดนการ์ดสองคนลากออกมาจากเหนืออย่างง่ายดาย
“ปล่อยกู ไอ้สัด กูจะไปฆ่ามัน!” ผมได้ยินเสียงเหนือรำไร แต่มันก็ถูกจับออกไปแล้ว . .
ผมจำหน้าการ์ดได้หมดทุกคน . . คอยดูถ้ามึงทำเชี่ยเหนือเจ็บล่ะก็ . . ก็จะไล่ออกแม่งให้หมดเลย!
เอ่อ . . ไล่ยังไงไม่รู้ แต่กูจะไล่อ่ะ!!!!!!
“พีท ไม่เป็นไรนะ” ยายถามเด็กทุนด้วยความตกใจ
หึ . . เป็นซะบ้างก็ดีเหมือนกันนะ! เป็นมากๆได้ยิ่งดี!
ผมสะบัดมือของการ์ดให้หลุด คว้ากุญแจรถ กระเป๋าเป้ . .
“คิน จะไปไหน!” ยายร้องถาม
“ไปเรียนหนังสือสิครับ”
“ห้ามไปเจอไอ้หมาบ้านั่น!” ยายประกาศกร้าว รับทิชชูจากป้าใสมาเช็ดเหงื่อเม็ดเป้ง “ยายจะให้พีทตามติดตัวคิน”
“หึ” ผมแสยะยิ้มอย่างหมดความอดทน “ถ้าทำได้ก็ลองดู”
ผมจ้ำอ้าวออกมาจากบ้าน การ์ดพวกที่จับเหนือออกไปเดินกลับเข้ามาในสวนเป็นที่เรียบร้อย . .
ผมจ้องตาขวางใส่แม่งทุกคน . . พวกนั้นไม่กล้าหือ เอาแต่หลบสายตา โค้งคำนับ แล้วก็เดินหนีออกไปจากผม
“ถ้ายายสั่งให้จับเชี่ยเหนืออีกล่ะก็ . . และพวกคุณไม่ทำร้ายให้มันเจ็บผมจะให้โบนัสเพิ่มเป็นพิเศษ”
“คินตา! พูดอะไรน่ะ ยายได้ยินนะ!!!!” ยายตะโกนตามหลังออกมา
“เอาตามนี้นะ”
ไม่รู้ว่าพวกนั้นแม่งจะทำตามกันรึเปล่า . . แต่ผมก็สบายใจขึ้นมาได้เปราะหนึ่ง
ที่ต้องบอกการ์ดพวกนั้นเอาไว้ . . เพราะยายไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ
เหมือนสวรรค์แกล้งกัน . .
กว่าผมจะมาถึงมอก็ถึงเวลาเรียนเข้าให้แล้ว และตอนที่ผมออกมานั้นหันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นวี่แววเหนือซักนิด ผมจำใจต้องเข้าไปเรียนในสภาพจิตใจไม่เอื้ออำนวยต่อการศึกษา แน่นอนว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นจะต้องอัพเดทให้เพื่อนทั้งสามฟังอย่างปรึกษาหารือ
ผมเพิ่งรู้เรื่องจากฟิล์มนี่เอง . . ว่ามันเป็นคนเอาไปบอกเหนือ
มันบอกมันหลุดปากออกไป . . ตอนที่ผมแยกจากเหนือที่สนามบิน เหนือแวะไปหามันที่ห้องเพื่อระบายความรู้สึก (ฟิล์มบอกมันเครียดน่าดู โถ แฟนกู T^T) ไม่นานนักฟิล์มมันก็หลุดปากพูดเรื่องพีทจะข่มขืนผม . .
มันตามหาไอ้พีททั้งคืน . . เพื่อที่จะชำระแค้น
ฟิล์มบอกมันโกรธมาก และดูเหมือนมันจะสัญญากับตัวเองเอาไว้นับตั้งแต่วันที่ผมเกือบจะโดนเด็กแว้นรุมอย่างว่า(ทำไมกูต้องเจอผู้ชายมาทำแบบนี้บ่อยๆด้วยฟะ?!)ว่าจะดูแลไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับผมอีก
มิน่าล่ะ . . มันถึงส่งสายตาแบบนั้นมาให้ผม
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งคิดถึงมันมากเข้าไปอีก . . โธ่ว้อย!!!!!!!!!!
ผมฟังอาจารย์สอนอย่างคนอยากสัปหงก อาจารย์หนุ่มค่อนไปทางแก่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านรากเหง้าของฟัน ผมฟังเซ็งๆเออออห่อหมกทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องสักกะติ๊ด . .
เสียงประตูเปิด คงจะมีคนมาสายกันอีกล่ะสิท่า
ปกติจะเป็นไอ้ฟิล์ม มันมาสายจนเพื่อนชินอาจารย์ชินซะแล้ว และครั้งนี้ใครหว่าที่มาสาย(ต้องเข้าใจครับ คณะผมเข้าเรียนเป๊ะตรงเวลา ไม่ค่อยขาดเรียนถ้าขาดก็รู้กันทั้งห้อง)
เฮ้ย O_O
“นี่มันกล้าแต่งเลียนแบบนักศึกษาทันตะเลยเหรอวะเนี่ย” ภัทรมองทึ่งๆ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ตอนนี้ใครมองไอ้เหนือที่ยืนเอ๋อๆอยู่หน้าประตูก็ต้องเดาไปหมดว่ามันเรียนแพทย์ไม่ก็ทันตะ หนังหน้ามันให้ไม่พอ แถมยังหล่อ แต่งเนี้ยบแบบนี้ก็ยิ่งหล่อ . .
อึ้งไปเลยผม . .
ฟิล์มเป็นคนส่งสัญญาณให้เหนือขึ้นมานั่งกับพวกผมข้างบน(ห้องเรียนแบบขั้นบันได และพวกผมก็นั่งหลังสุด) ส่วนอาจารย์น่ะเหรอ . .
“นักศึกษาคนนั้น . . วันหลังอย่ามาสายอีกนะ”
แม่เจ้า นับถือในความเนียนของพี่แกเลย เหนือยิ้มเก้อๆเดินขึ้นมาหาพวกผม ไอ้ฟิล์มย้ายที่นั่งไปนั่งข้างภัทรเรียบร้อย คงจะให้ไอ้เหนือมานั่งข้างผมกระมัง
แอบได้ยินเสียงสาวๆฮือฮาด้วยนะ แม่ม ฮอตไม่สร่าง . .
แต่เค้าก็ฮือฮากันหมดนั่นแหละ มีอย่างที่ไหนคณะอื่นมาเนียนเรียนด้วยแบบนี้
“เป็นไงบ้าง” เหนือยิ้มเบาๆ “เนียนมั้ย” มันทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม
ผมมองมันและอ้าปากค้าง ไอ้บ้าเอ๊ย จากหล่อเซอร์กลายเป็นหล่อเนี้ยบแบบนี้ กูก็ใจเต้นไม่หยุดเลยสิฟะ “ไม่ค่อยเท่าไหร่” ผมฉีกยิ้ม “ผมต้องเซ็ทเป๊ะกว่านี้”
“ฮะ” มันจับผมตัวเองอย่างตกใจ ผมยิ้มหวานแล้วก็จัดผมให้มัน “คณะมึงต้องเป๊ะขนาดนี้เลยเหรอวะ อึดอัดชิบ” ฮึ่มมมม วันนี้ใส่เข็มขัดมหาลัยมาด้วยแฮะ ยัดเสื้อเข้าในอีก . . ฮ่า ๆ ดูไม่ใช่มันเลย
“ก็ . . ไม่รู้สิ มันเป็นมาตั้งแต่รุ่นพี่แล้วว่าห้ามสถุนน่ะ”
“ที่ผ่านมากูสถุนเหรอ”
“ฮะๆ ก็เปล่า” ต่างกันก็แค่ต้องเอาเสื้อยัดเข้าไปในกางเกง เสื้อต้องสะอาดและก็เรียบ รองเท้าก็ต้องเป็นหนังห้ามเป็นผ้าใบ กางเกงต้องเป็นสแลคจะเดฟก็ได้แต่ห้ามใส่ยีนส์ก็แค่นั้นเอง . .
จะว่าไป . . ก็ต่างจากคณะไอ้เหนือแบบสุดขั้วเลยนะเนี่ย
ผมแอบมองหน้าด้านข้างของไอ้เหนือที่อ้าปากค้างเป็นที่เรียบร้อยกับบทเรียนที่ผมกำลังเรียนอยู่ (ส่วนใหญ่พวกวิศวะ ไม่ถูกกับวิชาในพวกชีววิทยาครับ : ทฤษฎีของคินตา) อยากกอดให้หายคิดถึงชะมัด แร่ดไปมั้งเนี่ยกู . . แต่ก็เกรงใจอาจารย์
แอบมองเห็นสายตาไอ้พีทที่มองมาจากที่นั่งไกลๆข้างหน้า เหนือจิกสายตาส่งไปให้มันเป็นที่เรียบร้อยผมกับชูส้นตรีนอย่างข่มขู่ ส่วนผมน่ะเหรอคว้ามือเหนือมากุมเอาไว้แล้วส่งสายตาท้าท้ายไปให้อย่างไม่เกรงกลัว . .
ผมรักมัน ผมจะปกป้องมันสุดชีวิตเลย คอยดูสิ
พออาจารย์ปล่อยพักปุ๊บ เหนือก็ลากผมไปเข้าห้องน้ำทันที พีททำท่าจะลุกขึ้นเดินตาม แต่ทว่า . . โดนพวกไอ้ฟิล์มมิกภัทรขวางไว้ซะก่อน
แค่เห็นหน้าไอ้ฟิล์ม ไอ้พีทก็จอดแล้ว . .
สะใจเป็นบ้า . .
“มึงจะรีบไปไหนเนี่ย” ผมถาม ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องน้ำ ห้องที่ไอ้พีทมันจะทำอะไรผมเมื่อวานนั่นแหละ
เหนือดึงมือผมเข้าไปในห้องที่มีชักโครก แล้วก็ปิดประตูลงกลอน
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว เหนือมันก็โผเข้ามากอดผมไว้อย่างแนบแน่น
. . หึ คิดเหมือนกันเลยสินะ
ผมกอดมันตอบ เรากอดกันเนิ่นนาน ส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดให้กันและกันได้รับรู้โดยผ่านการสัมผัส เหนือจับหัวผมแล้วหอม ท่าทางโล่งอกเอาเรื่องที่ได้ทำแบบนี้ (แหมะ ถ้าผมเอื้อมถึงหัวมัน ผมก็คงทำแบบเดียวกัน) จนกระทั่งมันจับหน้าผมขึ้นมาเพื่อจูบ
ผมตื่นเต้นทุกครั้งกับการจูบของมัน . .
แต่ครั้งนี้ดูเหมือนมันจะโหยหามากไปสักหน่อยนะ
ผมก็ไม่ต่างจากมันหรอก
“ขอโทษ”เมื่อผละออก เหนือก็พูดกับผมด้วยคำนี้ทันที
ผมรู้ทันทีว่าเรื่องอะไร . .
“ไม่ใช่ความผิดมึง”
“แต่ . .”
“มึงเรียนอยู่ตั้งไกล มึงจะดูแลกูตลอดเวลาได้ไง”
“แต่ . .”
“กูผิดเอง” ผมจับใบหน้าที่หมองไปด้วยความกังวลของมัน “กูผิดที่กูไม่ดูแลตัวเองดีๆ เพื่อมึง”
“คิน . .”
“จะไม่เกิดขึ้นอีก”
“เหนืออยากฆ่ามัน อยากยำมันด้วยส้นตีนคู่นี้ แม่ง . . เหี้ยชิบ เรียนเสร็จก็ฆ่ามันเลยได้มั้ย”
ชิบละ . . โคตรโหดเลยไอ้หล่อ
“ไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะ”
“มึงติดคุกแล้วกูจะทำยังไง” ผมคิดหนักจริงๆนะเนี่ย
“จะบ้าเหรอ ไม่ได้ฆ่าจริงๆ แค่สั่งสอน”
“กูก็นึก - -”
เหนือโผเข้ามาจูบผมอีกครั้ง และแน่นอนด้วยเรื่องที่เกิดกับเรามากมายขนาดนี้ ความต้องการก็มักจะมีขึ้นมาเป็นทวีคูณ
เหนือจูบผมทั่วทั้งใบหน้า ในขณะที่ผมส่งเสียงเป็นระยะ เพราะสะดุ้งกับสัมผัสของมัน ให้ตายสิ . . ทำไมต้องเคลิ้มกับความมือไวใจเร็วของมันด้วยนะ
มันจับชุดนักศึกษาของผมปลดกระดุมออก . .
คิสมาร์กที่ไอ้ทุเรศนั่นฝากเอาไว้ . .
“สัดเอ๊ย”
ปัง! เหนือทุบประตูห้องน้ำเสียงดัง
“คินครับ . . กูขออะไรอย่างนึง”
“ฮะ?”
“เหนือขอทำ . . ล้างรอยที่มันทำเอาไว้ได้มั้ย”
“เอ่อ . . เฮ้ อีกสิบนาทีก็เรียนต่อแล้วนะ อ๊ะ!” ผมทักท้วงทั้งๆที่โดนมันไซร้ซอกคอเป็นที่เรียบร้อย
“ไม่เป็นไร”
ชิบหายละ
เสียงมันกระเส่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นี่อย่าบอกนะ ว่า . .
“เฮ้ยยยยยยยยยย” ผมร้องเสียงหลง
“เหนือเสร็จทัน”
นั่นไง . .
ไอ้พีทนั่น มันยังมิได้เอาไอ้นั่นยัดเข้ามา . .
เหมือนกับตอนที่มึงกำลังจะทำในตอนนี้ซักหน่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
TO BE CONTINUED . . 
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1669008 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก