หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥

[Pupay]

 

 

[Phijarana]

แงๆเหนืออย่าเป็นไรนะ
พีทไอ้มารความสุข

[PrAeW]

เหนืออย่าเป็นอะไรนะ
 

[My_yunho]

มาแล้วววววววววววววว

[NOoTuNE]

 


พูดไม่ออก ดราม่าที ทำเอาพี่แทบขาดใจ



เหนือนที แกมันเหนือมนุษย์เพราะฉะนั้นห้ามตาย

[กาลณัฐ]

   เหนือนที ห้ามตายนะ
ถ้าแกตายแล้วน้องคินตาจะอยู่กับใคร 

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
เหนือนทีอย่าอ่อนแอนะว้อย
แกเป็นพระเอกนะ
ทำตัวเป็นพระเอกได้ตั้งนานขนาดนี้แล้ว
อย่ามาอ่อนด๋อยตอนจบ
ปล่อยให้คินน้อยอยู่คนเดียวนะว้อย งือๆ
 
ค้างด้วยง่ะ

[Chiffon_cake]

ตอนที่ 41   
   
   





   


   งานศพตามแบบศาสนาพุทธถูกจัดอย่างเรียบง่าย แขกในงานส่วนใหญ่แต่งกายในเครื่องแบบสีขาว อาจเป็นเพราะผู้ที่จากโลกนี้ไปกำลังอยู่ในวัยที่กำลังร่ำเรียนอยู่ก็เป็นได้
   รถยุโรปคันใหญ่จอดเทียบลง แขกในงานต่างก็รู้ชัดว่าผู้ที่มามีชื่อเสียงในแวดวงไฮโซขนาดไหน แต่ทว่าหลานชายที่เดินตามลงมาจากรถนั้น . . เขาแทบจะยืนไม่อยู่
   “คิน ฮึก หลานยาย” คุณหญิงจับตัวหลานชายเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอกลั้นสะอื้นเอาไว้ เธอสงสารหลานชายของเธอจับหัวใจ เธอโทษตัวเองว่าต้นเหตุเป็นเพราะตัวเธอที่ชุบเลี้ยงงูเห่าเอาไว้ใกล้ตัว
   “หยะ ยาย บอกคินได้มั้ย คนที่อยู่ในนั้น ไม่ใช่ไอ้เหนือ ใช่มั้ย แค่เป็นคนที่อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันเฉยๆ ใช่มั้ยครับยาย” คินตาในขณะนี้ดูเหม่อลอยและวิญญาณหลุดออกจากร่าง ไม่มีแล้วดวงหน้าที่สดใสรอยยิ้มเจือประดับ มีเพียงแต่เด็กหนุ่มดวงตาหมองคล้ำและปูดบวมเนื่องจากผ่ากการร้องไห้มาอย่างหนัก
   “ยอมรับความจริงเถอะนะลูก เหนือจากไปแล้ว จากไปแล้วจริงๆ”
   “ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย เมื่อคืน หมะ มัน มันยังส่งเมสเสจมาบอกผมให้ผมฝันดีอยู่เลย ยายโกหก” เด็กหนุ่มเถียงข้างๆคูๆ พยายามหนีจากความเป็นจริง ไม่มีเมสเสจใดๆจากเหนือนที หน้าจอโทรศัพท์ว่างเปล่า . .
   “ไอ้คิน” เพื่อนรักทั้งสามคนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้าเดินเข้ามาหา ฟิล์มพยุงคินตาเอาไว้อย่างรู้หน้าที่ เขารู้ว่าเพื่อนรักของเขา ณ ตอนนี้จิตใจไม่สู้ปกติ ทั้งน่าสงสารและก็น่าเห็นใจในเวลาเดียวกัน
   การสูญเสียคนที่รักสุดหัวใจ . . ไม่ใช่แค่อาทิตย์สองอาทิตย์จะทำใจได้
   “คิน มึงไหวมั้ย ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวพวกกูอยู่เป็นเพื่อน” มิกเอ่ยอย่างเป็นห่วงเป็นใย
   แต่คนที่ชื่อคินตาเดินนำไปแล้ว . . เขาเดินสะโหลสะเหลเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มุ่งตรงไปยังโลงสีน้ำเงินที่ตั้งอยู่กลางศาลา ทุกคนในงานจับตามองมาที่เขา ราวกับรู้ว่าเขากับคนที่เพิ่งจากไปนั้น . . มีความสำคัญต่อกันมากแค่ไหน
   แค่เห็นรูปหน้าศพ คินตาก็ล้มลงไป . . ช็อคหนักแต่ไร้ซึ่งการรินไหลของน้ำตา




   “มึงว่าน้องคินเค้าฝันอะไรอยู่วะ”
   “ไอ้เหี้ยยิม อย่าเข้าไปใกล้ขนาดนั้น ไอ้เหนือมาเห็นคงได้ฆ่ามึงตาย”
   “มันอยู่อีกห้องเฟร้ย มันไม่รู้หรอกว่ากูกำลังแอบเอากำไรเล็กๆอยู่”
   “กูจะฟ้องไอ้เชี่ยเหนือ”
   “มึงอยากให้เพื่อนทรุดลงเหรอวะครับ”
   “กูว่ามันยอมทรุดลงมั้ง ถ้าเห็นเพื่อนมันกำลังจะหอมแก้มแฟนมันอยู่รอมร่อแล้วเนี่ย”
   ผมสะดุ้งตื่น ตกใจหนักเข้าไปใหญ่เมื่อพบว่าตัวเองกำลังโดนคนหลายคนจับจ้องเป็นตาเดียว ทุกคนมีผ้าพันแผล สก๊อตเทปแปะตามใบหน้าและแขนขา แต่ก็ยินดีที่เห็นผมตื่นขึ้นมา
   “ไอ้เหี้ยคิน หลับเข้าไปได้ไงตั้งสามวัน”
   “ไอ้เหนือ ไอ้เหนือมันเป็นไงบ้าง!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมร้องลั่น กระชากคอเสื้อยิมที่อยู่ใกล้ที่สุดจนยิมร้องจ๊าก
   “อาการมันดีขึ้นแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ” ฟิล์มที่นั่งอยู่บนโซฟายิ้มให้ผม
   “มึงพูดจริงนะ อย่าโกหกกูนะ” เสียงของผมกลัวไปหมด ขยับแขนทีเห็นสายน้ำเกลือระโยงระยางและเห็นตัวเองในชุดคนป่วยสีฟ้าสะอาด
   “อืมมมมมมมม แค่ต้องการการพักรักษาตัวนิดหน่อย” ฟิล์มเล่าให้ฟัง “ผัวมึงโคตรอึดเลย โดนแทงซ้ำเข้าที่เดิมสองครั้งยังไม่เป็นอะไรมาก”
   ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกลับมามีสีสันอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินเสียงนกร้องเพลง เสียงลมพัดอีกครั้ง . .
   ดีใจที่ความฝันซึ่งโคตรจะเหมือนจริงนั้นไม่เป็นความจริง . .
   “ยายมึงเป็นห่วงมึงมาก เห็นมึงช็อคขนาดนั้นเลยจัดให้มึงแอดมิทโรงพยาบาล”
   “แล้วยายกูอยู่ไหน”
   “เขาไปเคลียร์งาน เดี๋ยวเขาจะรีบกลับมา”
   “ไอ้เหนือล่ะ กูจะไปหามัน” ผมขยับพลางจะดึงสายน้ำเกลือออก แต่ทุกคนดูเหมือนจะห้ามผมเป็นการใหญ่
   “น้องคิน ถ้าพวกผมเข้าไปเยี่ยมมันได้คงไปนานแล้วล่ะ ไม่มากวนน้องคินที่ห้องนี้หรอก” โจ๊กบอก
   “แล้วเมื่อไหร่ล่ะ ถึงจะไปหามันได้”
   “เอาน่า ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเหอะ หมอบอกร่างกายมึงอ่อนแอมาก สองอาทิตย์ที่ผ่านมากินไม่ได้นอนไม่หลับเลยล่ะสิ” ไอ้ฟิล์ม
   “กูอยากไปหามัน กูอยากดูให้เห็นกับตาว่ามันไม่เป็นอะไร”
   “ถ้ามึงดีขึ้นเมื่อไหร่ กูจะรีบพามึงไปหามันเลย โอเคป่ะ”
   ไม่อยากจะโอเค . . แต่ทั่วทั้งห้องดูเหมือนจะเห็นด้วยกับสิ่งที่ฟิล์มพูด ผมถอนหายใจทิ้งตัวลงไปนอนที่เตียงผู้ป่วย
   ดีใจและปรารถนาที่จะเห็นหน้ามันในเวลาเดียวกัน

   ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่พรากมันไปจากผม . .

   



   คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะยอมรออยู่เฉยๆ
   เมื่อสบโอกาสที่ป้าใสเผลอยามกลางดึกผมก็ดึงสยาน้ำเกลือออกเงียบๆแล้วย่องออกไปจากห้องที่ผมพักอยู่เสียเลย หึหึ คนมันไม่เจอกันมาตั้งนานแถมยังมีเหตุการณ์อันไม่น่าพูดถึงนั่นเข้ามาแทรก เป็นคุณคุณจะยอมอยู่เฉยๆจริงๆน่ะเหรอ
   แต่ชิบหายละ . . ไอ้เหนือมันอยู่ห้องไหน ?!!!
   ดีที่ผมพกโทรศัพท์ออกมา กวาดสายตามองหาชื่อที่ผมข่มขู่ได้ง่ายมากที่สุด ซึ่งก็หนีไม่พ้นไอ้ภีม
   “ฮัลโหลพี่ ดีขึ้นแล้วเหรอครับ! ผมดีใจชิบหาย”
   “อืม  ไอ้เหนืออยู่ห้องไหน”
   “หะ”
   “ไอ้เหนืออยู่ห้องไหน เร็วๆเข้า รีบบอกมา” ก่อนที่ใจกูจะขาด . .
   “เอ่อ..”
   และมันก็ละล่ำละลักบอกผมแถมร้องเตือนว่าให้ผมพักผ่อนในห้องดีๆดีกว่า ทำไมต้องพากันห่วงผมขั้นเทพขนาดนั้นด้วย ผมไม่เป็นไรมากซะหน่อย หลับมานานร่วมสามวันทั้งๆที่ไม่ได้เจ็บหนักอะไรกูนอนมาพอแล้วเฟร้ย(ว่าแต่ผมนอนเข้าไปได้ยังไงฟะ?)
   ผมเดินชิวๆผ่านยามผ่านพยาบาลไป(แบบแอบๆ) ห้องพักไอ้เหนืออยู่อีกตึก ได้ข่าวว่าเป็นหอผู้ป่วยหนัก TT แค่ฟังก็แทบช็อค ตึกผมเป็นตึกวีไอพีชั้นบนสุดเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันกว่าจะหาเจอ
   และแล้วผมก็มาอยู่หน้าห้องไอ้เหนือ ป้ายข้างหน้าแปะชื่อมันเอาไว้หราว่าเหนือนที กุลวัฒน์ นั่นแหละชื่อจริงของมันล่ะ
   ผมแง้มประตูเปิดออก . . เดินเงียบๆเข้าไปหาร่างไอ้เหนือที่หลับอย่างสงบภายใต้ผ้าพันแผลตรงท้องน้อยเบ้อเร่อ ไม่มีใครนอนเฝ้ามัน หรืออาจจะมีแต่ตอนนี้ไม่อยู่ ดีแฮะ ผมค่อยๆเขยิบเข้าไปนั่งข้างๆมัน คว้ามือไอ้เหนือมากุมเอาไว้
   ในที่สุด . . เราก็ได้อยู่ข้างๆกันจริงๆเสียที
   ผมยังไม่รู้ว่าเรื่องระหว่างผมกับมันจะยังมีความเป็นไปได้ไม่ได้อีกมั้ย ทั้งอุปสรรคจากฝั่งพ่อแม่เหนือ หรือแม้กระทั่งจากยายผมเอง ตอนนี้ผมขอแค่เพียงให้มันปลอดภัย มีชีวิตชีวา ไม่จากผมไปเหมือนในความฝันจะเกิดอะไรหรือใครจะมาพรากผมก้บมันไปผมก็คิดว่ามันไม่สำคัญอีกแล้ว
   มือของมันยังมีไออุ่นอยู่มากเช่นเคย เหนือไม่รู้สึกตัวว่าผมกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เฝ้ามองใบหน้ายามหลับใหลของมันอยู่เงียบๆ ผมไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของมัน แค่อยากมาดูให้เห็นกับตาว่ามันไม่เป็นอะไรจริงๆ
   “ทำไมไม่จูบล่ะ?”
   ไหนว่ามันไม่รู้สึกตัวไง ?!!!!
   “เฮ้ย”
   “รอให้จูบอยู่นะเนี่ย นึกว่าคินเป็นคนชอบลักหลับคนอื่นซะอีก”
   “ปากดีอย่างงี้แสดงว่าโดนแทงอีกสักรูคงไม่เป็นไรใช่มั้ย” พูดเองก็เหมือนทำร้ายใจตัวเอง ถ้ามันโดนแทงอีก ฆ่าผมด้วยเลยจะดีกว่า
   “คำพูดคำจา . . เพิ่งผ่านสงครามโลกมา ขอคำหวานๆหน่อยได้ป่ะ” มันลืมตาขึ้นมาดึงผมเข้าไปใกล้ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย ใบหน้าของไอ้เหนือแม้จะมีรอยฟกช้ำดำเขียว แต่สายตาเจ้าชู้ที่มันส่งมาให้นี่ทำให้มันดูดีขึ้นสองเปอร์เซ็นต์
   “น้ำตาล ขนมคุกกี้ ทาร์ตไข่ ฮันนี่โทส สตรอเบอร์รี่ชีสเค้ก ช็อกโกแลตอุ่นๆ”
   “กวนตีนจริงๆแฟนกู” มันดึงผมเข้าไปหอมแก้มดังฟอด “หอมหน่อย ขอหอมให้ชื่นใจ คิดถึงจริงๆ”
   “มึงหายไปไหนมาตั้งหลายอาทิตย์”
   “อย่าเพิ่งพูดเรื่องซีเรียสสิครับ มันผ่านไปด้วยดีแล้วนะ”
   “ยังไง?” ผมอดสงสัยไม่ไหวจริงๆ
   “เอาเป็นว่า .. เราจะได้อยู่ด้วยกันแน่นอน”
   “เฮ้ย ได้เหรอ” ผมร้องเสียงหลง ก็เห็นยายคัดค้านซะขนาดนั้น แถมเหนือมันยังบอกเองว่าพ่อกับแม่มันไม่มีทางรับได้
   “อืมมมม อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้ดิ เหนื่อยนะ”
   “แล้วจะให้พูดเรื่องไหน มึงพักผ่อนไปนะ เดี๋ยวกูจะกลับห้องกูละ”
   “อ้าว มาแปบเดียวเอง  จะกลับแล้วเหรอ”
   “กูแค่มาดูให้เห็นกับตาเฉยๆว่ามึงไม่เป็นไร”
   “ง่ะ งั้นเป็นก็ได้”
   “ตลกมากป่ะ”
   “อย่าเพิ่งไปเลยน่า ไม่มีใครเข้ามาตอนนี้หรอก อยู่ด้วยกันก่อน”
   ไอ้เหนือส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผม จึงทำให้ผมใจอ่อนอยู่ข้างๆมันต่อไป อันที่จริงก็ไม่อยากจะไปเท่าไหร่หรอกนะ แค่ไม่เจอกันตั้งนานแล้วอยู่ดีๆมาอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ . .

   ผมเขินยังไงก็ไม่รู้






ครึ่งหลังรอก่อนๆ ยังไม่ได้พิมพ์
ไม่อยากให้คนอ่านดราม่านานๆ ><

[Sky]

จิ้ม

----------------------------------------------------------

อ่านตอนแรกตกใจหมดเลยที่แท้ก็ฝันไป เฮ้ออ
หลังๆน่ารักเชียว หายไวๆนะเหนือนที

[alexandria]

ไอ้เหี้ยพีททททท

ระยำชาติมากกกกกกกกกก

ไม่ฟินนะเนี่ย  ต่อไวไวนะจ๊ะ  รอๆๆๆๆๆจ้าา

[choijiin]

โล่งอกไป
 
ถึงตอนแรกชั้นจะเกลียดแกนะอิเหนือ
แต่ชั้นก็ไม่อยากให้น้องคินเป็นม่ายนะยะ
ดีใจด้วยๆ
 

[armmyrine]

 ::เอิ่มมมม. พล็อตเรื่องเหมือนดูหนังเกาหลีเลยอ่าาา คริคริ. มีฝันด้วย. แต่ไม่ทันละ. ร้องไห้ไปแว้วววว

[vampirepp]

ดีน้าที่เป็นแค่ความฝัน โล่งอกไปที

[badcow]

มาต่ออย่างรวดเร็ว เตรียมตังค์โอนได้ รู้จุดจบของไอ้พีทเมื่อไหร่ โอนทันที

[evilheart]

แสดงว่างานศพอยู่ในความฝันของคินหน่ะสิ นึกว่าจะต้องกินมาม่าคัพซะแล้ว

[NumPing]

อร๊าย เขินตามคินไปด้วยเลย 

ว่าแต่เรื่องมันเป็นยังไงเนี่ยฮึ

[PetitDragon]

โชคดีที่ไม่ได้อ่านตอนที่แล้ว  มาอ่านรอบเดียวสองตอนไม่งั้นคงนอนไม่หลับ 


เฮ้อ.....หัวใจจะวาย 

[mur@s@ki]

แทงข้างหลังซ้ำอีกต่างหาก เมิงโหดเหี้ยมเกินไปแล้วไอ้พีท ไอ้ฆาตกร!!!!!  (เหนือ: เอ่อ.. กูยังไม่ตายนะ)



ดิทๆ ตอนที่41
ยิมนี่ท่าจะถูกใจคินตาจริงจัง ตลกดีอ่ะ
แล้วก็แหมมมม..นะ ไปหาคนรักทั้งทีใจคอจะฟอดๆแค่นั้นเองหรอ จูบซึ้งๆอีกซักทีเหอะ ซึนจริงๆที่รัก!!!

  กอดๆ 

[NOoTuNE]

  รักคนเขียนที่ไม่ทำให้พี่ต้องนอนไม่หลับคืนนี้

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ใจหายใจคว่ำๆไปด้วย เห้อออออออออออออ
อย่าดราม่าเลยนะครับบบบบบบบบบบบบ

[Tiamo_jamsai]

 

[lazat.mchub]

  โล่งไปหน่อย

[Horizon]

แค่ฝัน +1

[ruby]

อ่านตอนแรกน้ำตาคลอไปแล้ว
อ่านจนถึงตอนท้ายๆ เฮ้อ น่ารักอีกล่ะคินตา

หายเร็วๆนะเหนือ

[gupalz]

อยากรู้อีพีทมันเป็นยังไง

[Panehove]

"ไม่อยากให้คนอ่านดราม่านานๆ" คนแต่งน่ารักอ่ะ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมากเหนือนที

[My_yunho]

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[greensnake]

เข้ามาทีผ่านไปสองตอนครึ่งแล้ว
พลาดไปได้อย่างไร แต่เอาน่ะ
เม้นท์ทีเดียวเลยแล้วกันนะ พี่เหนือและคิน
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี บอบช้ำเล็กน้อย(เหรอ)
เสียเลือดอีกนิดหน่อย แต่คุ้มนะเออ
ความรักย่อมมีอุปสรรคขวากหนามเป็นธรรมดา
แต่ถ้าผ่านมันไปได้ความสุขก็รอเราอยู่ข้างหน้า
เหนือและคินก็เป็นเช่นนั้น คงหมดโศกแล้วล่ะนะ
แหม้ ตอนนี้เม้นท์เหมือนจะมีสาระนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนเช่นเคย
ป.ล.รอเค้าโอนก่อนนะ อย่าพาพี่เหนือและคินตาหนีไปไหนล่ะ

[januarys13]

อ่านตอนแรกโครตตกใจเลย
นึกว่าเหนือตาย
อะฮรึกกกกกก   T^T 

[bulldog17]

ฝันได้น่ากลัวมาก

ดีนะแค่ฝัน