ตอนที่ 41 (ครึ่งหลัง)
“มึง”
“หือ”
“มึง”
“อะไร”
“หลับยัง”
“หลับแล้ว”
“หลับเตี่ยมึงสิ!” ผมโวยวาย ไอ้เราก็หลับตาลงไปตั้งนานแล้ว คือผมนอนฟุบข้างเตียงไอ้เหนือมันน่ะแหละ ผมรู้สึกว่าผมโดนมันลูบๆคลำๆฟรีๆยังไงไม่รู้ ชวนสยิวชิบเป๋ง “มึงควรจะนอนเยอะๆนะ มึงโดนมาหนักมาก”
“กูยอมโดนอีกร้อยทีเลยถ้าได้มึงมานอนข้างๆแบบนี้”
“สัด หาเรื่องอยากตายเหรอมึง” กล้าพูดนะไอ้เวรไม่ได้เห็นใจคนรอบข้างเลย “นอนซะ นี่มันจะตีสองเข้าให้แล้ว”
“นอนไม่หลับอ่ะ”
ผมเปลี่ยนสีหน้า . . “เป็นอะไร หรือเจ็บตรงไหน ให้กูเรียกหมอมั้ย!”
“เปล่าๆ ไม่ได้เจ็บอะไร” ไอ้เหนือมันไปหัดทำหน้าตาเจ้าชู้แบบนี้มาจากไหนวะ ผมว่านับวันมันยิ่งน่ากลัว กลัวอะไรน่ะเหรอ กลัวเสียตัวให้มันน่ะสิ
“มึงคิดอะไรอยู่เนี่ย” ผมร้องเสียงหลง “ไม่ได้นะเว้ย นี่โรงพยาบาล!!!!!!”
มันขมวดคิ้ว “ใครจะไปทำอะไรอย่างนั้นได้ลง ดูเหนือสิ ผ้าพันแผลโปะเห็นเนื้อแท้ไม่ถึงครึ่งแบบนี้ คินคิดลึกเกินไปป่ะเนี่ย”
“ก็ . . มึงง่ะ ทำให้กูคิด”
“แต่ลองดูก็ได้นะ”
“สัด! หรือมึงอยากแผลฉีก”
“บางทีมันอาจจะคุ้มก็ได้”
“ไม่!” ผมลุกขึ้นยืนแล้วถอยให้ห่างออกมาจากเตียงผู้ป่วยของมันทันที
“ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนนนนน มานี่ๆ ไม่ทำอะไรหรอก” เหนือมันหัวเราะอย่างสดใส สดใสเกินไปป่ะมึง ? “จะไปทำอย่างนั้นได้ไงเล่า”
“งั้นก็เลิกพูดเรื่องนี้ซักที” ผมว่ามันเริ่มจะปัญญาอ่อนนิดๆละนะไอ้เรื่องที่เถียงกันเนี่ย
“ได้ แต่ต้องมานอนตรงนี้ก่อน” เหนือขยับตัวไปชิดริมขอบเตียงแล้วก็ตบแปะๆข้างๆที่ที่มันนอน มันเอามือพาดหมอนรอ อย่างกับว่าจะให้ผมไปนอนด้วยอย่างนั้นแหละ
“อึดอัดตาย ไม่เอา” ผมก้มหน้างุด ให้ไปนอนอัดๆกันบนเตียงของโรงพยาบาลเนี่ยนะ ตัวมันใหญ่อย่างควายส่วนตัวผมอีกนิดก็จะเป็นควายอยู่แล้ว
“คิดจะนอนฟุบอยู่ข้างเตียงทั้งคืนรึไง”
“โซฟาก็มี จะหนีไปนอนโซฟา”
“ไม่เอา อยากอยู่ใกล้ๆมึงทั้งคืน”
“เอาแต่ใจไปนะ”
“กูเจ็บหนักน้า” เหนือกระพริบตาปริบๆพร้อมกับชี้ไปที่แผลตรงท้องน้อย ทำหน้าเหมือนชีวิตมันรันทดน่าเอาไปออกวงเวียนชีวิต
“กูขึ้นไปบนเตียงด้วยเดี๋ยวก็ไปโดนแผลมึงเข้าหรอก” ผมวางฟอร์มลงแล้วเริ่มเป็นห่วงสวัสดิภาพของมัน
“ยอมเจ็บ”
กูยอมแพ้มึงเลย . . ผมเหนื่อยที่จะเถียงกับมันเต็มทีแล้ว ตามใจพ่อเจ้าประคุณเค้า เพราะเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาแถมยังเจ็บตัวอย่างกับพระเอก กูยกให้มึงเป็นพระเอกสักตอนสองตอนละกัน
ผมถอนใจก่อนที่จะขึ้นไปบนเตียง สอดตัวลงไปใต้ผ้าห่มของโรงพยาบาล เมื่อทำอย่างนั้นไอ้เหนือมันก็คว้าตัวผมหมับเข้าหาตัวมันทันที
“โอ๊ย!”
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ไม่เอาแล้ว” ผมขยับจะลงจากเตียง แต่ก็โดนมันดึงตัวผมเข้าไปอยู่ดี
“ไม่เว้ย” เหนือพูดอย่างดื้อดึง
“ไม่ยอมห่างมึงอีกแล้ว” คำพูดของมันทำเอาผมชะงักกึก ร่างกายอ่อนไปตามสิ่งที่ใจต้องการ ผมขยับตัวหันมาสบตากับมัน แม้เตียงจะเล็กมาก ถ้ามองจากภายนอกคงจะให้ความรู้สึกอึดอัดน่าดู แต่ทว่าผมกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
มืออีกข้างผมลูบหน้าเรียวของไอ้เหนือช้าๆ ราวกับต้องการตอกย้ำว่าสิ่งที่เห็นไม่ได้เป็นเพียงแค่ความฝัน
“เมื่อตอนเย็นกูฝันโคตรร้ายเลยว่ะ” ผมกระซิบบอกมัน มันลืมตาสู้แสงจันทร์ทำหน้ารอคอยฟังเรื่องราวจากผม “กูฝันเห็น . . งานศพ . . มึง” เหมือนแค่นึกภาพก้อนสะอื้นก็มากระจุกรวมอยู่ที่คอของผม ผมกดมันลงไปให้ลึกที่สุด
“ฝันเป็นลางดีชิบหายเลยเมียกู” มันบ่นอุบติดจะขำ สัด กูไม่เห็นมันน่าขำตรงไหน “ไม่เป็นไรนะ อยู่นี่แล้วไง นอนทำหน้าหล่ออยู่นี่”
“มันจะไม่มีอะไรร้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วใช่มั้ย”
“ไม่มีใครรู้อนาคตหรอก”
“แต่ . .”
“อย่ากังวลไปเลย” เหนือขยับเข้ามาจูบขมับของผม “ทำปัจจุบันให้ดีก็พอ มีกันและกันไปอย่างนี้”
“แล้วเรื่องพ่อกับแม่ ยาย บริษัท . .”
“ช่วงที่หายไปก็เพราะเหนือไปจัดการเรื่องนี้นี่แหละ”
“ทำไมไม่บอกกันก่อน”
“ไม่อยากให้คินเป็นกังวลน่ะ”
“ให้ตาย มึงหายไปนี่กูโคตรจะไม่กังวลเลยเหอะ”
“เอาน่า” เหนือกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้าไปอีก “เหนือทุ่มสุดตัวทั้งกายทั้งใจอย่างนี้ ยายคินคงยอมรับแล้วล่ะ”
“แล้วพ่อกับแม่มึงล่ะ?” ผมยังไม่ได้ทุ่มสุดตัวทั้งกายทั้งใจแบบไอ้เหนือ ไม่รู้ว่าเค้าจะยอมรับผมมั้ยนะ
“ท่านต้องยอมรับคินอยู่แล้วสิ แฟนเหนือออกจะน่ารักขนาดนี้ ใครเห็นใครก็รัก พวกไอ้ยิมไอ้โจ๊กที่ไม่ได้สนใจผู้ชายด้วยกันยังถึงกับคลั่ง”
ฟังแล้วมันขนลุกยังไงชอบกล . . “กูเปลี่ยนไปเยอะมากเหรอ” นี่ผมเป็นเกย์จริงๆแล้วใช่มั้ยเนี่ย . .
“ก็จากไอ้เพลย์บอยรถสวย ตัวเล็กๆแต่สาวติดตรึม กลายเป็นผู้ชายท่าทางหน่อมแน้ม ตัวบาง เอวคอด เหนือว่าเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“เฮ้ย เปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ!” ผมไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ก็ใช่น่ะสิ”
หมด หมดกัน . . ความหล่อความฮอตเรตติ้งที่สะสมมานาน TT
“ไม่รู้สินะ ถ้ามีผู้หญิงมาชอบคิน เหนือรู้สึกว่าไม่ค่อยหึงเท่ามีผู้ชายมามองเลยด้วยซ้ำ แปลกดีเนอะ”
มึงไม่ต้องย้ำมากนักก็ได้! “พ่อ ซื้อกระเพราปลาหมึกมาฝากลูกรึเปล่าน่ะ”
“ไม่รู้ว่าหมอจะสั่งให้เหนือมันกินอย่างอื่นได้นอกจากอาหารโรงบาลรึเปล่า”
“งั้นเหรอ คงทานผลไม้ได้อยู่ใช่มั้ย
“คงจะเป็นอย่างนั้น”
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะเข้าไปข้างในห้องสักที”
“ผมไม่แน่ใจว่าเหนือมันอยู่ห้องนี้รึเปล่าน่ะสิ”
“ป้ายโชว์นามสกุลเราหราขนาดนี้ คงเป็นคนอื่นมั้งคะ!”
น้ำเสียงสนทนาจากด้านนอกปลุกให้ผมตื่นขึ้นมา รู้สึกได้เลยว่าเหน็บกำลังกินไปทั่วทั้งตัว ผมหันขึ้นไปมองหน้าคนที่นอนข้างๆมาทั้งคืน มันยังหลับสนิท อกกระเพื่อมเป็นจังหวะ
เห็นทีผมต้องย้ายไปนอนห้องตัวเองบ้างละ ป่านนี้ป้าใสคงโทรหายายผมให้วุ่น ดีไม่ดีโรงพยาบาลนี้อาจเกิดภาะวะฉุกเฉินเพื่อตามหาผมคนเดียวก็ได้
แต่ผมจะขยับยังไงไม่ให้มันสะเทือนตัวไอ้เหนือล่ะเนี่ย
“ท่าทางห้องนี้จะแพงนะพ่อ”
“นั่นสิ จะเอาปัญญาที่ไหนไปจ่ายคืนคุณหญิงเค้าล่ะ”
“นั่นสิคะ อุ๊ยตาย! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ผมสะดุ้งสุดตัวตอนได้ยินเสียง สามีภรรยาท่าทางน่าเกรงขามตกใจตัวโยนเมื่อเห็นผมกับไอ้เหนือนอนกอดกันกลมบนเตียงผู้ป่วย
แน่นอน . . ไอ้เหนือตื่นแทบจะในทันที
“พ่อกับแม่ มาเช้าไปป่ะ!”
“โอ แย่ละ” ผมอุทาน รีบลงไปจากเตียงอย่างทันท่วงที ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว ชิบหายแล้ว!!!!!!!!!!
“เหนือ ทำอะไรอย่างนั้นในโรงพยาบาลน่ะลูก” ผมเห็นแม่ของเหนือคลำหัวใจป้อยราวกับอยู่ในขั้นช็อคอย่างหนัก
“พ่อว่าพ่อจะออกไปซื้อหนังสือพิมพ์” พ่อไอ้เหนือหายวับไปแทบจะในทันที ผมยังไม่ทันได้ไหว้เลย
“ไม่มีอะไรนะครับ เราแค่กอดกันเฉยๆ”
“โอ๊ะ ตายแล้ว!”
“สวัสดีครับ คุณแม่ของเหนือ” อยู่ไม่ได้แล้วกู ผมรีบหายแจ้นออกมาจากห้องนั้นโดยไม่ได้กล่าวล่าไอ้เหนือสักคำ ผมเห็นพ่อไอ้เหนือยืนทำท่าทำใจอยู่หน้าห้องด้วย “สวัสดีครับ คุณพ่อของเหนือ”
ผมยกมือไหว้ท่าน ยิ้มแห้งๆให้ ก่อนที่จะสปีดไปที่ห้องพักของตัวเองทันที
น่าอายชิบหายเลยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!ตอนต่อไปเค้าจะไม่มาส่งให้แบบครึ่งๆกลางๆ TT
มีคนอยากเห็นปกมากกกกกกก คนเขียนก็อยากเห็น!
ส่งภาพร่างมาให้ก่อน เพิ่งแค่แค่ 12.34567 เปอร์เซนต์เองนะ
อย่าเพิ่งตัดสินว่ามันไม่สวย คนเขียนใจจะขาด TT
นี่คะ
เล่มหนึ่งเหนือมองเมิน ไม่ได้สนใจคินตาที่อยู่ข้างหลังเลย
เล่มสองจับมือกันรักกันหวานชื่น เค้าคิดเอง ไม่รู้เวิร์คมั้ย
แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์!!!!!!!!
รักคนอ่านค่ะ ^^
หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥ (อ่าน 1669092 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก