หัวข้อ: ♥♥. . LIMITLESS . . รักที่เหนือกว่า . .♥♥

[marionatte]

แวะมาอ่านรอบสองด้วยความคิดถึงเหนือกับคิน
ก่อนจะไปรอปอนด์กับธาม อิอิ

[kataiyai]

มุมน่ารัก. มีการย้อนวันวานด้วย

ไม่คิดจะถามกันเลยเหรอ. มันคาใจ(คนอ่าน)

[PetitDragon]

โคตรจะพรหมลิขิตอ่ะ   

[runma]

"ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้หรือไม่"

แสดงว่าต่างคนก็ต่างติดใจกันมานานตั้งแต่พบกันตอนมัธยมแล้วอะดิ
พ่อหนุ่มรูปหล่อ กับพ่อหนุ่มตากลม น่ารักดีครับอยากอ่านชีวิตวัยทำงาน
ของหมอคินตากับเหนือนทีบ้างนะครับ   

[ไอ้หัวแห้ว]

โอว เพิ่งรู้่ว่ามีตอนพิเศษ

TT

คินเหนือ น่ารักได้อีกกกกก


อ่านแล้วก็ได้ฟิลสองคนนี้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ นะ

น่ารักมาก


ปล. นี่ถ้ารู้ว่า ต่างคนต่างสั่งให้ลืมตัวเองจะเป็นยังไง ฮา

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กด Likesssssssssssssssssss   


ปอลิง ทำไมถึงไม่มีในหนังสือล่ะคะ?

[nunnuns]

ชอบอ่ะ น่ารักได้อีกนะคินตา

สรุปกิจการบ้านคินโดนเหนือฮุบแล้วใช่ม้ายยย

[Chiffon_cake]

ลอยกระทง





   วันนี้ . . เป็นวันลอยกระทงครับ
   วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำก็นองเต็มตลิ่ง แต่ที่ผมเห็นอยู่ในตอนนี้คือน้ำนองเต็มพื้นถนน ก็แหงสิ ก็นี่มันกรุงเทพ มันจะมีตลิ่งให้ผมดูที่ไหนกันล่ะครับ
   เพราะฉะนั้น . . ในวันที่เราควรจะขอขมาพระแม่คงคาด้วยการนำกระทงไปลอย คลินิกของผมจึงทำการ . . ปิด เห้ย! ก็ไม่ขนาดนั้น 5555 ปิดเร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมงครับ = = แม่ง ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเวลาปกติเลยนี่หว่า . .
   “วันนี้ไปลอยกระทงที่ไหนคะคุณหมอ” คนไข้คนหนึ่งถามผม ซึ่งผมตอบคำถามนี้มาเป็นครั้งที่สิบสองของวัน
   “ยังไม่รู้เลยครับ” ผมยิ้ม แต่เธอคงไม่รู้หรอก ก็ผมใส่แมสอนามัยอยู่น่ะสิ
   “อย่าลืมพาคนรู้ใจไปด้วยนะคะ”
   “ไม่รู้เลยครับ . . ว่าเค้าจะว่างรึเปล่า” คนบ้างานอย่างนั้น . . เสร็จงานทีก็เกือบจะสี่ห้าทุ่ม คงไม่ว่างไปกับเราหรอกมั้ง . .
   “ต้องว่างสิคะ วันนี้วันสำคัญทั้งทีน้า”
   “ก็  . .สำหรับเค้าคงไม่สำคัญเท่าไหร่มั้ง แหะๆ”
   นึกย้อนกลับไปดูตั้งแต่ที่คบกับไอ้เหนือมา เจ็ดปีกว่าแล้ว ไม่เคยได้ลอยกระทงกับมันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหตุผลคือหนึ่งผมไม่ว่าง(ส่วนใหญ่ภาระจะเป็นเรื่องเรียนและก็เรื่องคนไข้) สองคือมันไม่ว่าง(ดูงานต่างจังหวัด ไปต่างประเทศ ประชุมซีอีโอ บลา บลา บลา และก็สาม . .คือเราเห็นพ้องต้องกันว่างานลอยกระทงคนทั้งเยอะทั้งน่าเบื่อ เบียดเสียดกัน วุ่นวาย ร้อน ผมกับมันคิดเหมือนกันเลยไม่เคยไปลอยกระทงด้วยกันสักที
   แต่ปีนี้ . . ไม่รู้ทำไม ผมอยากให้มันไม่เหมือนปีอื่นๆ
   “พี่นีขอเชนให้คนไข้คนนี้ด้วยครับ”
   โตขึ้นก็เป็นซะอย่างงี้ มีแต่งาน งาน และก็งาน

   
   พอทุ่มครึ่งปุ๊บผมก็ออกจากคลินิกปั๊บ คลินิกของผมปิดตอนสองทุ่มครับ โชคดีที่วันนี้คนไข้ไม่เยอะ(และก็ไม่มาตามนัดด้วยเป็นบางคน) สงสัยเค้าจะไปลอยกระทงกันหมดกระมังนะ พูดไปแล้ววันนี้ก็รู้สึกอยากตามกระแสบ้างไรบ้างก็ไม่รู้ แต่ไอ้ตัวคนที่จะมาลอยด้วยกันเนี่ยสิ จะบอกมันยังไงดีวะ มันจะว่างรึเปล่า

   และที่สำคัญ . . มันจะอยากมากับผมรึเปล่า

   ผมคิดเซ็งๆตอนที่พาตัวเองขึ้นรถไฟใต้ดิน วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรเกิดอยากติสต์แดกไม่โทรเรียกให้คนมารับขึ้นมา ตั้งแต่มีคลินิกในกรุงเทพโคตรของโคตรขี้เกียจขับรถเลยว่ะครับ วันนี้กะจะแวะไปที่สำนักงานใหญ่ของที่บ้านสักหน่อย ไปหาไอ้เหนือมันนั่นแหละ

   ที่จริงโทรให้มันมารับก็ได้ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนงานมันจะยุ่งหนัก . . ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นซีอีโอที่รองจากคุณยาย เวลาของมันก็แทบจะหมดลงไปกับการประชุม การตลาด การหากำไร การประคับประคองรายได้ของบริษัท

   ถึงเป็นซีอีโอ . . แต่ยังไงหุ้นผมก็เยอะกว่าของมันอยู่ดี ชิ

   คิดอย่างอารมณ์เสีย . .แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณยายได้ให้ความไว้วางใจกับมันมากครับ ไอ้เหนือแม่งก็เก่งเวอร์ มันทำได้มันทำเป็นทุกอย่างจนเป็นเจ้าของโภคินทร์พิพัฒน์กรุ๊ปได้เลยตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบนี่แหละ แต่ผมรู้ครับว่ามันไม่เอา . . แอบได้ยินมันบอกว่ามันอยากทำหน้าที่ในส่วนที่ควรจะเป็นของผมให้ดีที่สุด เพราะมันรู้ว่าผมรักการทำฟันและการได้รักษาฟันของคนไข้มากกว่า แม่ง ซึ้งเวอร์ แต่หลังๆที่แทบจะไม่มีเวลาให้กูนี่ กูก็พยายามจะทำความเข้าใจอยู่นะ


   สถานีต่อไป สถานี . . สุทธิสาร . . next station สุทธิสาร


   เวลานี้คนยังเยอะอยู่ ผมที่ยืนพิงอยู่กับผนังรถไฟใต้ดินตรงทางเชื่อมหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบ การแต่งตัวของผมในวันนี้ก็ชิวแดกอ่ะครับ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ . . อย่าคิดเลยว่าผมจะใส่เชิ้ตกางเกงสแลคเหมือนหนุ่มออฟฟิศทั่วไป เปล่าครับ ไม่ใช่แบบนั้น . .

   ประจวบเหมาะตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมาจากไอพอด สบสายตาคู่หนึ่งเข้าอย่างจัง . .

   ผู้ชายคนหนึ่งท่าทางหน้าตาดีครับ น่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศกระมังดูจากการแต่งตัวและก็ห้อยป้ายชื่อ (คือมึงกะจะให้คนรู้กันทั้งกรุงเทพเลยรึไงว่ามึงชื่ออะไร?) มันจ้องมา ผมก็จ้องกลับ สักพักพึงนึกได้ว่าไอ้นี่มันคงจะบ้า ผมเลยทำเป็นกดไอพอดไปเรื่อย


   Please mind the gap between train and platform  . .


   กูฟังเพลงกูยังเสือกจะได้ยินเสียงโอเปเรเตอร์อีก เก่งสัดๆ . .ผมนึกในใจของตัวเอง และก็เงยหน้าขึ้นมา เอ้า ไอ้สัดนั่นมันยังไม่เลิกมองผมอีกอ่ะครับ มองอะไรวะเห้ยยยยยย! กูรำคาญ กูอึดอัดมั่งเหอะ!


   ห้วยขวาง . .

   ถึงห้วยขวางแล้วก็อยากจะเอาห้วยมาขวางสายตาของไอ้นี่ชะมัด ตอนประตูเปิดและมีคนกรูเข้ามาผมจึงเดินหนีไปยืนรอและก็หันหน้าไปทางอื่นเลยครับ รำคาญจริงๆ มองอะไรทำไมก็ไม่รู้

   ศูนย์วัฒนธรรม . .

   พระรามเก้า . .

   ทนเอาอีกสักนิด อีกแค่สถานีเดียวเท่านั้นก็จะถึงแล้ว ไอ้บ้านั่นมันก็ยังมองผมอยู่ได้ ที่ผมมองไปที่มันเนี่ยไม่ใช่เพราะผมพิสวาสมันหรอกนะครับ แต่ผมมองมันก็เพราะอยากรู้ว่าเมื่อไหร่มันจะเลิกมองผมสักที เอาวะ สถานีสุดท้ายแล้ว คงไม่แจ๊คพอตแตกลงสถานีเดียวกันหรอกมั้ง โอเค ลาขาด อย่าให้กูได้เจอะได้เจอกับมึงอีกเลย มองเยอะสัด โรคจิตป่ะวะ

   เพชรบุรี . .
   
   เยสสสสสสสสสสสส!!!! ถึงสักทีการเดินทางที่แสนจะยาวนานของผม สาบานได้ว่าหลังจากนี้อาจจะเข็ดกับรถไฟใต้ดินไปอีกนาน ก็เวอร์ไปเนอะ คงไม่ได้เจอไอ้โรคจิตคนนี้อีกทีหรอก กรุงเทพมันแคบ แต่คนมันก็มีเป็นล้าน ยังไงก็ไม่ได้เจอ ไม่ได้เจอ ไม่ได้เจอเว้ย!!!!!

   ผมจ้ำอ้าวออกไปฝั่งอโศก ที่ๆมีออฟฟิศเรียงกันเป็นตับ แถมยังเป็นที่อยู่ของมหาลัยแห่งหนึ่งอีกด้วย ผมจำได้ว่าผมเคยสอบตรงติดที่นี่ครับ แต่เป็นคณะที่ผมคิดว่ามันไม่ใช่สำหรับตัวผม ก็เลยไม่ได้ไปสอบสัมภาษณ์ หืมมม คณะอะไรงั้นเหรอ? . . เภสัชศาสตร์ครับ

   เดินผ่านมหาลัยนี้ไป และก็ต้องเดินต่อไปอีกเรื่อยๆเพราะสำนักงานใหญ่อยู่ลึกมาก เกือบจะเป็นสถานีสุขุมวิทไปแล้วอ่ะ . . แต่ก็แค่เกือบ ยังไงซะ ลงเพชรบุรีมันก็ใกล้กันมากกว่าอยู่ดีครับ

   ตอนนี้มันกำลังจะทำอะไรอยู่นะ ผมดูคนไข้ทั้งวัน ตาลายไปหมดแล้วตอนนี้ อยากเจอหน้ามันเผื่อจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ถ้างานมันยุ่ง ก็ขอแค่อยู่เงียบๆดูมันทำงานก็ได้เอ้า . . ผมไม่ได้รักมันมากเลย . . จริงๆนะครับ

   กึก กึก กึก
   
   มีคนเดินมาพร้อมๆกับผม หันไปพอดีเห็นไอ้นั่นนนน!!!! ไอ้ที่ทำให้ผมเข็ดขยาดกับเอ็มอาที ไอ้นั่นนั่นแหละ!!! มันเดินตามผมมารึเปล่าไม่อาจทราบได้ แต่ตอนนี้แม่งยิ้มเรียงฟันขาวมาให้ เพื่ออะไรก็ไม่รู้!!!!
   
   มันโบกไม้โบกมือราวกับว่าอยากให้ผมถอดหูฟังออก ไอ้สัดนี่ ต้องการอะไรจากกูวะเนี่ยเห้ยยยย

   ผมถอดออก มองมันอย่างตื่นๆ และก็รีบเดินอย่างรวดเร็ว มันก็วิ่งตามมา . . อยากจะคุยกับผมให้ได้

   “นี่ๆ อย่าเพิ่งหนีดิ ผมไม่ใช่คนโรคจิตนะ”

   โรคจิตแน่ๆ ไอ้สลัด . . มึงมันโรคจิต อีกสองตึกถึงสำนักงานใหญ่แล้ว คินตา . . สู้ตาย

   “เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป”

   “ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”

   คนกรุงเทพมันร้อยพ่อพันแม่ . . รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ . . อย่าไปเชื่อใจใครง่ายๆ

   “แต่ผมมีนี่”

   โรคจิตไม่พอ . . มันต้องเป็นพวกเอาแต่ใจตัวเองด้วย

   “มีอะไรครับ พอดีผมกำลังรีบ” และช่วยฟังน้ำเสียงกูด้วย ว่ากูไม่อยากคุยกับมึงงงงงงงง . .

   “เอ่อ รีบมากเหรอครับ จะไปไหนอ่ะ”

   ผมมองหน้ามัน นี่มึงกล้าถามมาได้ไงฟะ . . มึงรู้จักกับกูได้ไม่ถึงสิบห้าวิเลยนะ . .

   “โอเค . . ไม่ถามงั้นก็ได้” เออรู้ก็ดี “แต่ผมอยากรู้จักคุณน่ะ คุณชื่ออะไรเหรอครับ”

   อุ้ยยยยย . . มามุขนี้เลยเหรอมึง มันกำลังจีบผมใช่มั้ยครับเนี่ย . .

   ผมขี้เกียจตอบคำถามมัน . . ผมหายจ๋อมเข้าไปในสำนักงานใหญ่ ทิ้งให้มันยืนงงอยู่ตรงหน้าสำนักงานอยู่อย่างนั้น แถมแอบออกคำสั่งไว้กับรปภว่าห้ามให้ไอ้นี่เข้ามา . . ซึ่ง รปภ ก็คงจะทำตามเป็นอย่างดี

   โหยยย . . ชีวิตนี้ . . มีสีสันชะมัด แต่สีสันแบบนี้ไม่เอาได้ป่าว TT

   กดลิฟต์ไปชั้นที่สี่สิบสอง ห้องทำงานไอ้เหนืออยู่ตรงชั้นของห้องทำงานซีอีโอ วีไอพีมาก ถ้าเป็นคนธรรมดาต้องแลกบัตรประชาชนขึ้นไป(โคตรเวอร์อ่ะ) แต่โชคดีหน่อยที่ผมเป็นคนไม่ธรรมดา . .

   กิ๊ง . .

   ประตูลิฟต์เปิดออก นางแบบสองนางเดินผ่านหน้าลิฟต์ไปพอดี เอ๊ย ไม่ใช่ ผมขยี้ตาแรงๆสองที นั่นมันพนักงานที่นี่นี่หว่า สงสัยผมจะทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง แต่พอมองดูดีๆอีกที . . ไม่นางแบบก็น้องๆนางแบบจริงๆอ่ะ ชั้นนี้ไหนบอกว่าเป็นของซีอีโอไง แต่ทำไม . . มีแบบนี้เดินกันให้ว่อนวะ

   ระหว่างที่เดินไปห้องไอ้เหนือ ทุกคนที่ผงกหัวลงอย่างนอบน้อมและทักทายผมนั้นมีแต่สวย สาว สะบึมรือฮึ่ม หน้าเป๊ะ อกโต สะโพกบึ้ม สูงยาว เข่าดี . . เฮ้ยยยย ไม่ต่ำกว่าสิบอ่ะ นี่มันสำนักงานบริหารโรงแรมจริงป่ะวะ ไม่ใช่หลังเวทีรันเวย์ที่ไหน . .

   อะไรฟะเนี่ย ไม่ได้ที่นี่ตั้งนาน ยายเปลี่ยนนโยบายใหม่เหรอ ไม่สวย ไม่ได้ทำงาน . . งี้เหรอ

   เหนือนที กุลวัฒน์
   CEO

   ถึงประตูหน้าห้องทำงานของไอ้เหนือแล้วครับ ผมถอนหายใจพลางคิดเรื่องไร้สาระออกจากหัว จนลืมเคาะประตูไปตอนที่เปิดประตู . .

   ไอ้เหนือนั่งอยู่บนโต๊ะ . . ข้างๆนั้นเป็นชะนีสาวพราวเสน่ห์ที่แต่งตัวโคตรจะวับๆแวมๆ จ้องไอ้เหนือตาเป็นมัน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีบุคคลที่สามได้เข้ามาในห้อง . .

   “อ้าว คิน มาได้ไงเนี่ย!” เหนือเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มแล้ววิ่งกรูเข้ามาหาผมทันที . . เมื่อเจอหน้าผมไอ้เหนือก็ลูบหัวลูบแก้มผมราวกับผมเป็นตุ๊กตาตัวน้อยๆ “อ้อ คุณน้ำ งานวันนี้คงพอแค่นี้แล้วล่ะครับ” หันไปสั่งเลขาแล้วก็หันกลับมายิ้มให้ผม ลูบแก้มของผมต่อ

   “แต่บอสยังเซ็นเอกสารไม่หมดเลยนะคะ” เธอจ้องมองผม . . ราวกับผมเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารำคาญโคตร

   “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็เอากลับบ้านไปอ่านทวนอีกที พรุ่งนี้ค่อยมารับแล้วกันนะครับ” เหนือพูด โดยมองแต่หน้าผมไม่มองหน้าเลขาของตัวเองเลย ส่วนผม . . กำลังเบลอๆ มองทั้งสองสลับไปมา

   “มีชิ้นหนึ่งที่ด่วนมากๆค่ะบอส ต้องรีบดูคืนนี้ค่ะ”

   เหนือถอนหายใจแล้วก็ทำหน้าให้ผมเข้าใจว่ามันคงจะปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป ผมพยักหน้าเข้าใจ เดินไปนั่งตรงโซฟาในห้องทำงานไอ้เหนือที่โคตรจะยาวเฟื้อย . . และก็เฝ้ารอ . .

   “คุณกนกเนตรขอลาหยุดไปสองอาทิตย์โดยมีเหตุผลที่ไม่สมควรงั้นรึ ตามที่คุณส่งรายงานร้องเรียนมา”
   
   “ใช่ค่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะติดแฟนน่ะ”

   “อืมมมม อาจจะมีเหตุผลอื่นก็ได้นะ คุณใจเย็นๆก่อนนะครับคุณน้ำ”

   นี่เหรอวะ รายงานที่จำเป็นต้องอ่านคืนนี้ . .ผมเกาหัวแกรกๆ มองดูบอสกับลูกน้องคุยกันเรื่องงานที่หลังๆผมนี่โคตรจะฟังไม่รู้เรื่อง . .

   กำไร หุ้น คู่แข่ง การโฆษณา โปรโมชั่น คอนโด โรงแรม คือเชี่ยอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มไปหมด

   เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไอ้เหนือกับคุณน้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะคุยงานกันเสร็จสักที

   ผมนี่เพลียไปเลย . .

   “พอแค่นี้เถอะนะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณน้ำกลับไปพักผ่อนเถอะ”

   “อีกสองแฟ้มเองค่ะบอส”

   “นี่เป็น .  . คำสั่งครับ”

   ต้องให้ไอ้เหนือใช้ไม้นี่สินะ . . นางถึงจะยอมปล่อยบอสของนาง . . ผมเห็นเธอทำท่าทีเหมือนโดนขัดใจก่อนที่เธอจะเดินจากไป . . ไม่ลืมที่จ้องมองมาที่ผมอย่างอาฆาตด้วย . . อืม . . กล้านะ . . ไล่ออกแม่งเลยดีมั้ย ฮึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

   “คินนนนนนนนนนนนน” เหนือรอจนคุณน้ำปิดประตูแล้วก็วิ่งมาหาผม . . นอนตักผม . . เร็วมาก . . ไอ้เหนือ. . มึงเร็วมากอ่ะ

   มันขยับเนคไท ดึงเสื้อเชิ้ตออกมาข้างนอกกางเกง ปล่อยตัวชิวแดก . .

   “อึดอัดเหี้ย”

   “สมควรแล้ว อยากเป็นซีอีโอเองนี่นา” ผมจ้องหน้ามัน มองดูหน้าคมๆของไอ้เหนือที่มีสีหน้าท่าทีที่เหนื่อยล้า ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่ . .
   
   “ลำบากวันนี้ วันหน้าจะสบาย”

   “อื้ม”

   “หิวมั้ย”

   “ไม่เท่าไหร่”

   ผมมองออกไปข้างนอก แสงไฟจากตึกต่างๆยังสาดส่อง มีไอ้เหนือที่หมดสภาพอยู่บนตัก อยากบอกมันตรงๆว่าปีนี้อยากลอยกระทง . . แต่ก็ไม่กล้า . .

   “วันนี้วันอะไรรู้ป่ะ”

   “วันที่ยี่สิบแปดพฤศจิกาสองพันห้าร้อยห้าสิบเอกซ์ . . ก็ไม่เห็นมีอะไรสำคัญนี่ . .ทำไมเหรอ”

   มาแบบนี้แล้วกูไปต่อไม่เป็นเลยว่ะ . .

   “ก็เปล่าหรอก” ก็แค่อยากชวนมึงไปลอยกระทง . . ก็แค่นั้น

   “ทำไมเหรอ มีอะไรเหรอ” เหนือกระตือรือร้นที่จะอยากรู้มาก กระพริบตาปริบๆจ้องหน้าผมราวกับเด็กที่กำลังรอคอยของเล่นจากผมยังไงยังงั้น

   “เปล่า”

   “อะไรอ่ะคิน มีอะไรก็บอกดิ”

   บอกก็ได้วะ “วันนี้วันลอยกระทง”

   “อ่าฮะ” เหนือทำหน้าเฉยมาก . . “แล้วยังไงต่อ”

   “ก็ . .อยากชวนไปลอยอะ”

   “ไม่เอา” เหนือลุกขึ้นนั่ง ส่ายหน้าปฏิเสธ “คนเยอะ เดินลำบาก ร้อน อึดอัด” มันคงจะเกลียดงานอะไรแบบนี้จริงๆ

   “ก็ไม่ต้องไปที่งาน ลอยแม่น้ำอะไรที่เงียบๆก็ได้”

   “ดึกป่านนี้แล้ว . . กลับบ้านนอนเหอะ”

   “ทำไมอ่ะ ก็แค่ลอยกระทงเอง”

   “ไม่รู้ดิ แค่ไม่ชอบ” อะไรของมันเนี่ย . .

   ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมเริ่มชักสีหน้า . . และก็เริ่มเสียงดังมากขึ้นเรื่อยๆ “ไม่ชอบตรงไหน ก็แค่ลอยกระทง มันจะมีอะไรไม่ดีถึงทำให้เหนือไม่ชอบ”

   “อ้าวคิน . .ทำไมทำเสียงงั้นล่ะ ทุกปีก็ไม่เห็นจะชอบลอยกระทงนี่หว่า. . ปีนี้เป็นอะไรเนี่ย” มันก็เริ่มขึ้นเสียงเหมือนกัน และก็ทึ้งหัวตัวเองเหมือนโคตรงง

   “ก็แค่อยากลอยอ่ะ”

   “ตามกระแสเหรอ”

   “อะไรนะ!” ฉุนว่ะ . . พูดอะไรของแม่งวะ เหมือนแม่งมาจี้ในจุดที่ผมไม่ชอบพอดี

   “คนเรารักกันไม่จำเป็นต้องไปลอยกระทงด้วยกันก็ได้นี่ครับ” หน้าของเหนือเฉยเมยและนิ่งเรียบมาก ราวกับว่ามันกลายเป็นเหนือตอนที่มันไม่สนใจผมคนนั้นไปแล้วอีกครั้งหนึ่ง

   “ก็กูอยากลอยอ่ะ!”

   “มีเหตุผลหน่อยสิครับ”

   “ทำไม ลอยกระทงไม่ดีตรงไหน”

   “ก็แค่ไม่ชอบอะ”

   “แต่ปีนี้กูอยากลอยจริงๆนะ”

   “ไม่ลอยได้มั้ย ขอร้องนะ”

   “อะไรอ่ะเหนือ!”

   “คินอ่ะอะไร ทำไมต้องลอย คนลอยเยอะแล้ว เราสองคนไม่จำเป็นต้องลอยหรอก”
   
   “ก็อยากลอยอ่ะ!”

   “ก็เหนือไม่อยากลอย”

   “ตามใจคินไม่ได้รึไง!”

   “เรื่องนี้ขอได้มั้ย”

   “ไม่ได้!”

   “เหนือก็คง . . ไม่ได้เหมือนกัน”

   หะ . . อะไรนะ นี่เราทะเลาะกันเพราะเรื่องลอยกระทงเหรอเนี่ย หึ . . ผมหัวเราะในลำคออย่างประชดประชันก่อนที่จะเดินสะบัดตูด ทิ้งไอ้เหนือให้แม่งจมกับงานต่อไปอยู่อย่างนั้นนั่นแหละ

   “อ้าว เสร็จแล้วเหรอคะ คุณคินตา” เปิดประตูมาปุ๊บ ก็เจอโต๊ะของคุณน้ำปั๊บ น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าโคตรประชดประชัน . .

   “พรุ่งนี้เช้าไม่ต้องมาทำงานนะครับ ผมไล่คุณออก . .” พาลไปทั่วแล้วกู . . แต่การที่มีพนักงานไร้สัมมาคารวะ แถมยังทำน้ำเสียงทำหน้าทำตาใส่เจ้านายแบบนี้ผมว่าเก็บไว้ต่อไปคงมีแต่ผลเสียแน่ๆ

   “อะไรนะ!” เธอแว้ดลั่น “คุณมีสิทธิ์อะไรคะ คุณไม่ใช่บอสของชั้น!!!!”

   “คินตา!!! พูดอะไรน่ะ!!!” เหนือที่เปิดประตูออกมาตามผมนั้นร้องเสียงดังอย่างมีโมโห “จู่ๆจะมาไล่พนักงานออกแบบนี้ไม่ได้นะ อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิ”

   “ใครเด็กกันแน่วะ!!!!” ผมโกรธจนสติสตังไปหมดแล้วทุกสิ่งอย่าง “ไอ้บ้าที่เกลียดการลอยกระทงนั่นต่างหากที่เด็ก โคตรไม่มีเหตุผลเลย!”

   “นี่อยากลอยกระทงขนาดนั้นเลยรึไง เป็นอะไรไปเนี่ย!!!!”

   “ไม่ต้องมายุ่งกับกู” ผมตัดบท “ขอเชิญมึงไปจู๋จี๋กับเลขาของมึงต่อได้เลย ตามสบาย!!!”

   อาจจะเป็นเพราะผมเหนื่อยจากการทำงาน มีโรคจิตตาม เจอเลขาของแฟนที่ดูเหมือนจ้องจะงับแฟนผมได้ทุกเมื่อ และยังเห็นแฟนมันปกป้องเลขาของมันอีกยิ่งทำให้ผมฉุนขาด . . เชี่ยแม่งเอ๊ย ลอยแม่งคนเดียวก็ได้วะ!!!!!

   แต่จะไปลอยที่ไหนดีล่ะเนี่ยยยยย ผมเกาหัวแกรกขณะที่ลงลิฟต์ไปจนถึงชั้นหนึ่ง ขอให้ไอ้เหนือแม่งสวีทอยู่ข้างบนนั้นกับยัยน้ำไปสองคนเถอะ . .

   พอออกจากสำนักงานใหญ่ปุ๊บ . . ผมก็ต้องพบกับไอ้หนุ่มออฟฟิศโรคจิตคนนั้นอีกครั้ง

   เชี่ยแม่งนั่งรอครับ . . เมื่อกี้ผมเห็นมันแอบตบยุงด้วยอ่ะ!

   “เหี้ยอะไรเนี่ยยยย”

   ผมโวยวายแล้วก็เดินหนีไปทางอื่นทันที มันเห็นผมหนีมันจึงรีบเดินตามมา โคตรตื๊ออ่ะ

   “อุตส่าห์รอตั้งนาน คุณจะรีบไปไหนครับ”

   “ขอร้อง อย่ามากวน กำลังอารมณ์ไม่ดี” ไปไกลๆทีนกูเถอะ กูขอร้อง . .

   “เป็นอะไรไป เล่าให้ผมฟังได้นะ” ผมมองหน้ามัน กูรู้จักมึงได้ไม่ถึงสองชั่วโมงเลยเหอะ ไอ้ฝัด “นี่ๆๆ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆนะ!”

   “รู้จักไปทำไม ทำไมต้องรู้จัก อย่าเลย”

   “คุณน่ารักมาก คุณเป็นผู้ชายที่โคตรน่ารักเลย คุณรู้ตัวรึเปล่า ..”

   อึ้งไปเลยกู . . มันชมแล้วมันก็ทำหน้าเหมือนมันจริงใจทุกคำพูด . .แต่ขอโทษเถอะ คนชมกูแบบนี้มาเป็นแสนแล้ว . . กูชิน

   “เราอย่ารู้จักกันเลย”
   
   “ทำไมล่ะครับ มีแฟนแล้วเหรอ”

   “ไม่มีก็ไม่อยากรู้จักคนแบบนี้อ่ะ”

   “ทำไม คนแบบผมมันทำไมเหรอครับ”

   “อยากทำความรู้จักกับคนที่เจอกันในเอ็มอาทีเนี่ยนะ แถมยังจ้องซะ”

   “ก็คุณน่ารักนี่”

   ไอ้ . . ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้ว . . เดินจ้ำไปอีกนิดก็ถึงทางเข้ามอที่ผมเคยสอบติดเภสัชแล้วล่ะครับ เห็นเสียงดัง คนเดินเข้าออกกันให้รึ่ม คาดว่าน่าจะมีงานลอยกระทงที่นี่ . .อืม . . ลอยแม่งที่นี่คนเดียวละกัน

   “จะไปไหนอะ”

   “ยังจะตามมาอีก ขอร้อง ไปให้พ้นได้มั้ย”

   “ทำไมต้องมาคนเดียวด้วย ลอยกระทงเค้าให้ลอยเป็นคู่”

   “จะลอยคนเดียว”

   “งั้นเดี๋ยวผมลอยเป็นเพื่อน”

   “ไม่ต้อง”

   “นะๆๆๆ”
   
   “ไม่ต้อง บอกแล้วไง”

   ไอ้ปลิงทะเลดูดเลือดเอ๊ย แม่ง กัดไม่ปล่อยจริงๆว่ะ . .ผมจนปัญญาที่จะไล่มันก็เลยเดินเข้าไปในมอนั้น โดยมีมันตามมาราวกับพวกบ้าโรคจิต จะทำยังไงดีถึงจะสลัดมันหลุดได้ล่ะเนี่ย . .

   ผ่านซุ้มอาหาร . . อาหารหน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลยครับ แต่โคตรหมดอารมณ์ที่จะกิน ผมเดินตรงดิ่งไป ซึ่งสิ่งที่ผมค้นพบนั่นก็คือ . . ปริมาณคน . . ที่เพิ่มขึ้นจนต้องเบียดเสียดกัน

   และไอ้บ้าโรคจิตแม่งก็เกาะผม ไม่ปล่อยเลยจริงๆ ต่อยแม่งเลยดีมั้ย . .

   ผมมองซ้ายมองขวา เห็นแต่หน้าคน ตัวคน . . โคตรแน่น . . โคตรเบียด เสียงดนตรีส่งเสียงล้งเล้ง นิสิตขายของหาเงินเข้าคณะมีกันให้รึ่ม วุ่นวายจริงๆอย่างที่ไอ้เหนือมันไม่ชอบนั่นแหละ

   “เราตัวติดกันเลยนะ”

   คือกูไม่ได้อยากจะตัวติดกับมึงเว้ยยยย!!! แต่สถานการณ์มันเลี่ยงไม่ได้ปะวะ . . ผมโดนคนเบียดเยอะจนผมมึน และผมก็ยังหากระทงไม่ได้เลย . .

   กูจะดิ้นรนมางานแบบนี้ทำไมหว่า . .

   หมับ . .  ไอ้สัด!!!!!!!!!!!! นี่มึงเล่นคว้าข้อมือกูเลยเหรอ!!!!!

   ผมกำลังจะด่าแล้ว แต่คนที่มาจับมือผมเอาไว้ไม่ใช่ใครที่ไหน . . เหนือนทีคนนั้นนั่นแหละ แม่งหน้านิ่งหน้าบึ้งเป็นตูดไปเลยครับ สงสัยไม่ชอบคนเยอะคนเบียดกันจริงๆจังๆ แถมมันยังเขม่นสายตาไปยังไอ้โรคจิตที่ตามผมอยู่ด้วย ซึ่งแม่งโง่จัด . . ไม่เห็นว่าเจ้าของผมมันยืนค้ำคอขู่ฟ่อจะแดกมันลงพุงอยู่แล้ว ถ้ามันไม่รีบไสหัวไกลๆไปเสียตั้งแต่ตอนนี้

   ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้เหนือ หน้าบึ้ง โกรธ . . งอน . . จะสะบัดมือออก แต่แม่งก็เกาะกุมไว้อย่างแน่นไม่ให้ผมหลุดไปไหน . . ข้างๆผมเป็นนิสิตชายคนหนึ่ง . . ไอ้เหนือคว้าตัวผมให้ตัวติดกับมัน . . ไม่ให้ตัวติดกันกับใครเลย . .

   “อย่าไปโดนตัวคนอื่นดิ”

   “เปล่าเหอะ” ผมเถียง

   “เปลี่ยนใหม่ . . อย่าให้ใครมาถูกตัวง่ายๆดิ”

   ความโกรธมันละลายลงอย่างรวดเร็ว มองดูหน้าไอ้เหนือที่โคตรเย็นชา แต่ก็จับมือจับตัวผมไว้แน่นไม่อยากให้ใครมาโดนตัวผมจริงๆจังๆ . . สาด

   “ไหนอ่ะ เลขาคนโปรดมึง”

   “ไล่ออกไปแล้ว”

   “อ้าว ทำไมล่ะ” ประหลาดใจมากที่ผมรู้สึกตกใจ

   “เค้าด่าว่ากูเป็นเกย์ กูไม่ชอบ”

   เอ่อ . . ไม่รู้จะพูดว่ายังไง

   “คนเยอะว่ะ รีบซื้อกระทงแล้วก็รีบไปลอยกันได้แล้ว” เหนือพูดเสียงเย็น

   “อ้าว อยากลอยแล้วเหรอ”

   “ก็คินอยากลอยอ่ะ”
   
   “…”
   
   “ไม่อยากให้โกรธ . . ก็เลยต้องตามใจ”

   . . . ฟินไปเลย เอาเป็นว่าความโกรธที่เคยมีหายวับไปกับตาได้เลย = =








   ผมมัวแต่มองหน้าไอ้เหนือ . . ไม่ได้ใส่ใจอะไรคนรอบข้างที่เบียดกันนัก จนกระทั่ง . . ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัส . . ที่โคตรเหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




   

[Chiffon_cake]

   “เชี่ยแม่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

   ผมร้องเสียงดัง หันขวับไปข้างหลังทันที . . เห็นไอ้ตัวดีหนุ่มออฟฟิศจากเอ็มอาทีวิ่งจู๊ดหนีหายจ๋อมไปท่ามกลางผู้คนมากมาย มันต้องตาย มันต้องตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   “คิน ทำไม มีอะไร” เหนือดูตกใจมาก . .

   ซึ่งสมควรที่จะตกใจโคตร “ไอ้เหี้ยนั่นมันจับตูดกู”

   “อะไรนะ”

   “ไอ้สัดที่เพิ่งหนีไปนั่นอ่ะ มันจับตูดกู!”

   “เลวเอ๊ย มึงอย่าอยู่เลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

   เหนือหายไปด้วยความไวแสง . . จับเอาไว้แทบไม่ทัน

   “ปล่อยแม่งเหอะ!”  ไม่ต้องไปฆ่ามันให้เสียมือมึงหรอก เดี๋ยวกูฆ่าเอง . .

   “โรคจิตใช่มั้ย มันโรคจิตใช่มั้ย คินไปรู้จักกับคนอย่างนั้นได้ยังไง!”

   “เปล่ารู้จักเหอะ จู่ๆมันก็มาตื๊ออ่ะ”

   “ทำไมไม่บอกมันไปตรงๆล่ะ ว่ามีแฟนแล้ว!”

   “เชื่อเหอะ บอกแม่งก็ตื๊อเหมือนเดิม”

   “อะไรเนี่ย . . ทำไมไม่บอกมันออกไปตรงๆ!”

   ทะเลาะกันอีกแล้ว . .ทำไมนะ ทำไมเนี่ย . . ทำไมถึงเป็นแบบนี้ . .

   “พี่คะ สนใจซื้อวุ้นไปปาหนุ่มๆคิวท์บอยมั้ยคะ ถาดละสิบบาทเอง”

   น้องผู้หญิงคนหนึ่งโผล่มาได้ถูกช่วงมากเวอร์ . . เธอดูงงๆเอ๋อๆ . . ทำไมต้องมาขายวุ้นให้กูไปปาผู้ชายด้วยวะ กูไม่เข้าใจ . .

   “ไม่เป็นไรครับ” ผมปฏิเสธ

   “อ๋อค่ะ ถ้าสนใจมาได้ตลอดนะคะ”

   งงเลยกู = =
   
   “จะไปซื้อกระทงได้รึยัง”

   ไอ้เชี่ยเหนือแม่งงอนว่ะครับ . .

   “เอ่อ งั้นเอาอันนี้ก็ได้” กระทงกะลาอันเล็กๆนี่แหละครับ น่ารักดี .  .

   “สวยดี แต่ขอเทียนรูปหัวใจ” พ่อเจ้าประคุณหยิบแบงค์พันออกมา ส่งให้นิสิตที่เป็นคนขาย แถมยังแย่งกระทงกะลาที่ใส่เทียนรูปหัวใจจากมือน้องเค้าไปเฉยเลย . .ไม่รอเอาตังค์ทอนด้วยนะ ไม่รู้ว่างอนจัดหรือรีบจัด หรือทั้งสองอย่าง

   ผมนี่โดนลากมายังส่วนที่เป็นที่ให้ลอยกระทง ต้องใช้คำว่าลากจริงๆเพราะไอ้เหนือแม่งงอนจริงๆ ไม่พูดอะไรเลย . .
   
   “คนเยอะชิบหาย” พูดอยู่ครับ แต่บ่นออกมา . . “โทษนะครับ ขอทางหน่อย”

   เหนือพูดแค่ไม่กี่คำ คนก็ถอยกรูให้พวกเราเดินไปริมน้ำแล้ว . . ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไม . .

   จนผมกับมันนั่งยองๆอยู่ที่ริมน้ำนั่นแหละ ผมก็ถึงกับบางอ้อ . .

   คนจ้องมาเต็มเลย เต็มจริงๆ สี่ทิศ . . ทำไมวะ . . มีอะไรติดหน้ากูเหรอ . .หรือไอ้เหนือแม่งมีหาง . .ก็ไม่น่าใช่ . . จ้องทำไมกัน กูมาลอยกระทง กูผิดตรงไหน!!!!!!!!!!!

   “เข้าใจรึยังว่าทำไมเหนือถึงไม่อยากมา” มันกระซิบใส่ข้างหูผม . .
   
   “คนเยอะไง”

   “ไอ้เยอะน่ะไม่กลัวหรอก . . แต่ดูสายตาดิ”

   “สงสัยกูหล่อมั้ง” ผมยักไหล่ . . แต่จ้องมาเยอะจริงๆครับ เหมือนกับรอคอยให้พวกผมลอยกระทงกันอยู่ยังไงยังงั้น และที่สำคัญที่ริมน้ำข้างๆผมนี่ไม่มีใครลอยด้วยเลย ทำไมวะทำไม!!!!!!!!

   “คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก”

   แชะ แชะ แชะ! เสียงชัตเตอร์ เฮ้ย เหี้ยอะไรวะ . . กูไม่ใช่ไอ้ธาม . . ไม่ต้องถ่ายรูป กูไม่ใช่ดารา!!
   
   “เด็กสมัยนี้เค้าชอบแบบเราอ่ะ” เหนือเกาหัว มันคงอึดอัดกับการที่ตกเป็นเป้านิ่งแบบนี้ . .

   “แบบเรา อะไรวะ” งง . .

   “ก็แบบ . . ผู้ชายรักกันไรงี้อ่ะ”

   “หา . .” ผมนี่ยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่ “ทำไมวะ มันมีอะไรให้น่ากรี๊ดตรงไหนเนี่ย”

   “ไม่รู้สิ” เหนือยักไหล่ “รีบๆลอยเหอะ กลัวได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งว่ะแม่ง”

   ผมรู้ว่ามันประชดครับ . .

   “เอ่อ แล้วเค้าลอยยังไงอะ”

   เงิบ . . ไอ้เหนือผู้ซึ่งไม่เคยลอยกระทงมาก่อนถูกผมคว้าหมับเข้าที่มือและก็จับมือของมันมาแตะไว้ที่กระทงกะลาอันเล็กๆร่วมกัน กูว่ากูแอบได้ยินเสียงกรี๊ดนะ . . 

   “ยกขึ้นระดับหัวนะ แล้วก็หลับตาอธิษฐาน” ผมพูด และก็ทำ . .

   อธิษฐานไม่นานผมก็ลืมตา เห็นไอ้เหนือจ้องมายิ้มๆ . . ไอ้สัดนี่มันไม่ได้ทำตามที่ผมพูดเลย = =

   “บอกให้อธิษฐานไงเล่า”

   “ไม่อยากได้อะไร แล้วจะอธิษฐานทำไม”

   “ไม่รู้ล่ะ อธิษฐานเหอะนะ”

   “ไม่รู้ว่าจะอธิษฐานอะไรนี่”
   
   “ทำไมล่ะ”

   “ก็ทุกอย่างที่อย่างได้ . . ก็ได้มาหมดแล้วนี่ ^^”

   เหนือยิ้ม . . มึงลืมไปรึเปล่าว่าเมื่อกี้มึงยังโกรธกูอยู่ . .

   “แต่ว่าตอนนี้เริ่มอยากอธิษฐานละ”

   อะ อะไรของมันฟะ . . ผมมองมันยกกระทงจิ๋วขึ้นมาระดับหัว หลับตา และก็ยังไม่ปล่อยมือผม

   “โอเค พร้อมละ”

   “เสร็จแล้วช้ะ หลังจากนั้นก็เอากระทงไปลอย”

   ผมกับมันวางกระทงลงพร้อมกัน ได้ยินเสียงแชะ ได้ยินเสียงกรี๊ด . .

   “ไม่ต้องไปแตะอะไรนะ ให้มันลอยไปเอง” ผมยิ้ม มองดูกระทงจิ๋วเคลื่อนไหวบนผิวน้ำ “เฮ้ยยย มันขยับแล้ว มันขยับแล้ว!  ดูดิ”

   “มันก็ต้องขยับสิ มันโดนกระแสของน้ำนี่”

   “ง่ะ ก็ขอตื่นเต้นหน่อยไม่ได้รึไง”

   “โอเคๆ กลับกันได้ยัง”

   สมปรารถนาแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ต่อ ผมยิ้มกริ่มมีความสุขโดนไอ้เหนือจูงมือผ่านนิสิตนับสิบที่พร้อมใจกันถอยหลังกรูดเปิดทางให้ผมกับเหนือเดิน . .

   “ไม่ต้องจูงมือกันก็ได้มั้ง”

   “ไม่เอา . .  เดี๋ยวโรคจิตแม่งจะมาทำอะไรคินอีก”

   “ตอนนั้นเหนือก็จับมืออยู่ มันยังกล้าเลย”

   “ก็ตอนนั้นเผลออยู่นี่นา”

   “พี่คะ!!!!!!!”

   เฮ้ยยย นี่มันยัยเด็กเอ๋อขายวุ้นนี่หว่า จู่ๆก็โผล่มาหาพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลพราก . .

   “อะไรครับ”

   “ช่วยอะไรหนูหน่อยได้มั้ยอ่ะ พลีสสส”

   “ฮะ? อะไรครับ”

   “ไปเป็นเป้าให้คนปาวุ้นใส่หน่อยได้มั้ยคะ หนูขอร้องล่ะ ไม่มีใครเข้าซุ้มหนูเลย สงสัยเพื่อนหนูหน้าตาไม่ดีพออ่ะ T_______________T”
   
   “ว่าไงนะ ไม่เอาอ่ะครับ” ผมส่ายหน้าพรืด ส่วนไอ้เหนือหัวเราะร่วน

   “เอามันไปเลยครับ” เหนือผลักผมให้ไปหาน้องเอ๋อคนนั้น น้องแกยิ้มปลื้มมาก ทำท่าจะรับผมไป ให้ตาย กูไม่ใช่สิ่งของ . .

   “ขอบคุณนะคะ!!!!!”

   “เห้ย ไอ้เหนือ ทำไมทำงี้!!!!”

   “เดี๋ยวจะซื้อวุ้นไปปาใส่นะ” เหนือยิ้ม ไอ้เหี้ยยยยยย มึงเล่นไร มึงเล่นรายยยยยยยยยยยยย!!!! ปาวุ้นเหี้ยไร สกปรก เลอะเทอะ เหนียว!!!!!!!! “ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามาๆๆ มันวุ่นวาย ฮ่าๆๆๆๆ”

   ผมที่โดนน้องเอ๋อลากไป . . มองมันอย่างคาดโทษ ไอ้สัดเหนือมันแกล้งผมอ่ะครับ ทำไมต้องยอมน้องเค้าง่ายๆด้วยผมโคตรที่จะไม่เข้าใจเลย . .

   “พี่ เอ่อ ต้องเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”

   น้องเอ๋อยัดเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ให้ผม . . เชี่ยอะไรเนี่ยยยยยยยยยย “ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย ไม่เล่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

   “หนูมีแผนค่ะ พี่อยากแกล้งพี่ชายโคตรเท่คนนั้นมั้ยล่ะคะ . .” เอ๊ะ หรือยัยนี่ไม่เอ๋อจริงวะ?!!!!!!!


   


   “เร่เข้ามาค่ะ เร่เข้ามา วุ้นถาดละสิบบาท ปาพี่คินตา หมอฟันสุดหล่อมีคลินิกอยู่แถวๆลาดพร้าวค่า ขอเชิญปาได้เลย สิบบาท สิบบาทค้า”

   หนาวเลยกู . . ให้กูใส่ไรเนี่ยน้องเอ๋อ!!!! พอผมออกมายืนตรงซุ้มเท่านั้นแหละ ผมเห็นคนกรูเข้ามาซื้อวุ้นกันใหญ่ เฮ้ย อะไรวะเนี่ย = =

   ไอ้เหนือของเรายืนหัวโด่เด่เด่นสุดอีกตามเคย . . มันหน้านิ่งไปเลยครับ
   
   ก็เสื้อกล้าม . . บ๊อกเซอร์นี่ มันหวิวน้อยที่ไหนกันล่ะ . .

   พรึ่บ พรึ่บ วุ้นมาจากไหนไม่รู้ ให้รึ่มเลย . . หลบไม่ทัน เฮ้ย ไอ้น้องเอ๋อ เงินที่ได้มา หารครึ่งนะว้อย!

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

   “ฮะๆๆ เกิดอะไรขึ้นคะ เกิดอะไรขึ้น!!!!” น้องเอ๋อร้องเสียงดัง

   ไอ้เหนือนที . . แม่งถอดเสื้อเชิ้ตออก กลางที่ๆที่คนเดินเลยว่ะครับ!!!!

   ทำเหี้ยไรของมึง อนาจารในที่สาธารณะมีความผิดนะว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

   เสื้อไม่พอ แม่งยังถอดสแลคเดฟของมันอีกนะ . .

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

   “น้องครับ พี่เล่นด้วย พี่อยากเป็นเป้า”

   ไอ้เหนือเดินเข้ามาในซุ้มตรงที่ๆคนปา คว้าไหล่ผมฉับ . .

   “ไม่น่าแกล้งมึงเลย ดูดิ . . มาใส่อะไรแบบนี้ต่อหน้าคนตั้งเยอะ”

   “ก็มึงอยากแกล้งกูเองนี่ T_T”

   “มึงทำให้กูงอนก่อนไง”

   “ก็ . . โอ๊ย!” ใครปามาวะ เต็มหน้ากูเลยเนี่ย . .

   “เฮ้ย เจ็บป่าว”

   “ไม่เจ็บอ่ะ เหนียวโคตรเลย”

   เหนือใช้มือเช็ดออกให้ หลังจากนั้นไม่นาน . . กระสุนวุ้นก็ตามมาอีกระลอก ไอ้เหนือแม่งเอาตัวที่มีเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ของมันมาบังผมเอาไว้ แต่ไม่มิด . . ยิ่งมันบัง . . น้องๆก็ยิ่งรู้สึกสนุกในการปา . . ยิ่งเห็นมันออกโรงปกป้องผมแบบเสี่ยงตายแบบนี้ . . น้องๆเค้ายิ่งชอบ . . ถ่ายรูป . . หัวเราะ . . วุ้นหมดแล้วหมดอีกก็ยังจะปา . . อะไรจะสนุกปานนั้น

   “ไม่ต้องกอดแล้ว!!! วุ้นมาโดนมันก็ไม่เจ็บ!!!”

   “ไม่ได้กอดสักหน่อย!!! คินอ่ะ มาเกาะเหนือเอง!!”
   
   “ไม่ได้เกาะ แค่ใช้เป็นที่กำบัง!!”
   
   “ก็ไม่อยากให้โดนวุ้นไง ก็เลยต้องกอด!!!”

   “เห็นมะ ก็เรียกว่ากอดป่ะละ!!!”


   







   ลอยกระทงปีนั้น . . แม่งเหนียวตัวโคตรๆ
























สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ ^^

[fuku]

อยากไปปาวุ้นมั่ง

[nu-tarn]

น่ารักมากเลยอ่ะ 

ไอ้โรคจิตนั่นน่าจะโดนเหนือกระทืบซักที สองทีนะ

[Choiaop]

พี่เหนือของ(เค้า) 
เอ๊ย ของน้องคิน
น่ารักตลอดเว 5555

คิดถึงเหนือคินมากๆ มาต่อบ่อยๆนะคะ
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า ^^

[Karn12]

อยากไปปาวุ้นด้วยคน

[~MiKi~]

สองคนนี้ไม่บอกว่าจะไปลอยกระทง จะได้ตามไปส่อง

หมอคินตาน่ารัก ช่วงนี้คลั่งไคล้หมอฟัน โดนหมอฟันแอทแทคทุกวันเลย >.,<

[maru]

เหนือคินเจอกันมาก่อนนี่เองติดใจกันตั้งแต่ตอนนั้นแล้วใช่ไหมนะนั่น แล้วเหนือจะให้คินลืมทำไมก็คนนั้นคือเหนือเอง คินก็เหมือนกันให้เหนือลืมทำไมในเมื่อคนนั้นคือคินเอง แล้วผู้หญิงคนนั้นไม่รู้หรือไงว่าคินเป็นใครถึงทำท่าทำทางแบบนั้นใส่ แล้วผู้ชายคนนั้นก็วุ่นวายจริง ๆ นะนั่น เหนือก็แทนที่จะบอกเหตุผลไปว่าทำไม คินงอนเลยเห็นไหม เด็กคนนั้นก็คิดได้นะ เหนือหวงน่าดูนะนั่น

[Vavaviz]

อั๊ยย๊ะ

ลอยกระทงคู่กันนน

[netsu]

ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคู่นี้ ฮิฮิ

[nemesis]

โอ้ยอยากไปปาจัง

[vevi]

กรี๊ดดดดด ลอยกระทงหวานๆ 
หวาน งอน ง้อ หวง ห่วง สารพัดอารมณ์เลย
แต่คนอ่านสนุกมากกจ้า

ขอบคุณคะ

[kataiyai]

เลขาสาว พอเข้าใจ 

แล้วที่เหลือล่ะ เป็นใคร

เหนืออธิบายด่วน 

[GF_pp]

มีตอนต่อด้วย   ดีใจจังค่ะ



     อยากปาวุ้นด้วยอะ  5555   

[runma]

น่ารักกันจริงครับเหนือนทีคิตา

ตอนแรกผมนึกว่าจะดราม่าซะแล้ว เห็นเหนือมีแต่สาวสวยทำงานด้วย
ไม่ได้เลือกเข้ามาเองใช่มั๊ยครับเนี่ย ผมว่าหมอฟันน่ารักจริงๆ นะ
จากที่ได้เจอมาด้วยตัวเอง 555
 

[route rover]

อยากไปปาวุ้น 

[ladymoon_yy]

 

[nightsza]

อยากไปลอยกระทงด้วยจังเลยยย

[sujusaranghae]

กรี๊ดดดด น่ารักมาก ฟินนนนน
เหนือคินวันลอยกระทง

[LadySaiKim]

ปาวุ้นนนนนนนนนน แอร๊ยกกกกกกกกก ดิ้นๆๆๆๆ แดดิ้นนนนนนน เอาให้ดิ้นตายยๆๆๆ กรี๊ดดดดด >/////////////////////////<

งานกระทงปีนี้มันน่าไปเที่ยวจิงๆ คึคึ ~ ~ อร๊ายยยยยยยย O///////////O #ไปแล้ว สติตามลอยตามกระทงไปแล้ว 55555+

[sirikanda28]

สนน้ำหน้า ยัยเลขา
หน้าหม้อ

[iammz]

น่าัรัก >/////< ขอบคุณค่ะ

[แมวอัดกระป๋อง]

แอร๊ยยยย น่ารักกกก

 ปาวุ้นเป็นไงหว่า ไม่เคยเล่น


แหมมมมมม มันน่า ตบนังเลขาเลยค่า วิญญาณนพนภา เข้าสิง