หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[anukung]

รับปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิตไปได้เลยตอนนี้ เหมือนกำลังนั่งช่วยงานบุญจริงๆเลย ตัวละครทุกตัวมีมิติ สมจริงมาก ขอคารวะในความสามารถจริงๆๆครับ

[K.Pupoom]

ตอนที่...150

 

บวชพระแหละดีไม่มีเรื่องยุ่งได้บุญสุขใจ
ท่องสวดมนต์ไปให้บุญครอบงำ
บวชพระแล้วได้เป็นหลวงพี่
ถ้าสบายดีขอบวชประจำ
แม้มีบุญนำ บวชไม่ศึกเลยยยยยยยยยยยยย.....

เสียงเพลงดังมาจากในห้อง ปลุกทุกคนแต่ไม่รู้ว่ามันดังมาจากทางไหน ผมค่อยๆลืมตาหาต้นกำเนิดเสียง
ก็เห็นว่ามันมาจากไอแพดของพี่พีท ที่มีพี่โค้กเป็นคนนั่งเล่น
"ตื่นแล้วหรอจ้ะ คนดีของพี่"
"เปิดเพลงอะไรอ่ะ"
"เข้ากับบรรยากาศ เพี่โค้กเสิชหาในยูทูปตั้งนาน"
"พี่พีทอ่ะ"
"อาบน้ำ" ผมคว้าโทรศัพท์ที่หัวเตียงมาดูเวลา ตีห้าครึ่ง โอ๊ยอยากจะบ้า เป็นการตื่นที่เช้ามาก
มิวนั่งดูเอ็มวีในไอแพดที่พี่โค้กเสิชมา ตื่นมาตาใสเชียวนะมิวเมื่อคืนอุ่นละสิท่า
"มิวหลับสบายไหม"
"สบายมากเลยภู"
"ก็แน่ล่ะ มีคนกอดทั้งคืน แถมเป็นคนไม่อาบน้ำด้วย"
"นั้นสิ ไปอาบน้ำไปพี่โค้ก เหม็น"
"เหม็นที่ไหนหอมจะตายไม่เชื่อดมดิ" แล้วพี่โค้กมันก็ยืดตัวขึ้นดึงเสื้อตัวเองคลุมหัวมิว
มิวก็ต้องดมพุงพี่โ๕กไป เขาก็เล่นกันน่ารักดีนะ ฮ่าๆๆๆ
"หายใจไม่ออก"
"หอมไหม"
"ไม่รู้ไม่ได้ดม "
"งั้นต้องลองอีกที"
"โอย เสียงดัง คนจะหลับจะนอน" ไอ้โยชิบ่น ไอ้อิคได้ยินเมียมันบ่นก็เลยตื่น ลืมตาแล้วก็นั่งมองมาที่ผม
"ตื่นเช้าจังว่ะ"
"อื้ม" แล้วไอ้อิคมันก็ล้มตัวลงไปกอดเมียมัน ขิงได้ยินเสียงคนคุยกันก็ลุกขึ้น อันดับแรกคือนางหยิบโทรศัพท์
แล้วก็ถ่ายรูปไอ้ตี๋ที่นอนหลับหน้าอุบาทว์มาก แล้วนางก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว
กิจกรรมก่อนนอนของแต่ละคนก็ต่างกันไป สำหรับผมกิจกรรมแรกก่อนนอนคือปะทะคารมกับพี่พีท
แต่ว่าวันนี้ เงียบ ฮ่าๆๆ แล้วคงจะเงียบไปอีกสิบห้าวัน จะนอนให้ยาววววววววเลยเสาร์อาทิตย์ อิอิ
"มิว ภูวานเปิดไฟหน่อย ได้ตื่นกัน"
"อื้ม" มิวลุกขึ้นไปเปิดไฟให้ แสงไฟในห้องสว่างจ้า แยงตาคนที่หลับ จนต้องคว้าผ้าห่มมาปิดหน้า
ผมเดินออกจากห้อง ไปดูห้องพี่บุ้งว่าตื่นกันหรือยัง พี่อ้นกับพี่บุ้งเดินออกมาพอดี
"อ่าว ตื่นแล้วหรอ พี่กำลังจะไปปลุกพอดี"
"จะลงไปข้างล่างแล้วหรอ"
"อื้ม เดี๋ยวไปดูคุณย่าซะหน่อยว่าให้ทำอะไรหรือเปล่า"
"เดี๋ยวน้องภูไปด้วย"
เราสามคนพี่น้องก็ลงไปข้างล่าง
"แล้วไอ้พวกนั้นตื่นยังอ่ะพี่อ้น"
"ตื่นแล้ว รออาบน้ำกันอยู่นะ"
"แล้วเช้านี้เราต้องทำอะไรบ้างอ่ะ"
"แห่นาคไปวัด เช้าก็อาจจะเลี้ยงข้าวคนที่มาที่บ้านอ่ะ แล้วเดี๋ยวพอนาคเข้าโบสถ์แม่ครัวบางส่วนก็กลับมาทำอาหาร เอาไว้ฉลองพระใหม่"
ผมลงมาด้วยชุดนอนสีน้ำเงิน แขนยาวไปหน่อยจนเห็นแค่ปลายเล็บ แล้วจาก็ยาวไปกองที่พื้น
พี่พีทซื้อให้สงสัยกะขนาดผิดไปหน่อย แต่พี่พีทบอกว่าใส่แล้วน่ารักดี
"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน" ผมเดินปหลังบ้านก็เห็นบรรดาแม่ครัวมากันแต่เช้าเลย
"ตื่นแต่เช้าเลยลูก  พี่เราทำไรอยู่" คุณย่าถาม
"อาบน้ำครับ"
"ตายังบวมอยู่เลยนอนดึกล่ะสิเรา" พี่นางถาม
"ก็รีบนอนแล้วนะ แต่นั่งสานเหรียญกัน"
"เสร็จไหม"
"ไม่อ่ะ ป้าชูแลกเหรียญมาให้อีก น้องภูทำจนตาลายเลยนอนดีกว่า "
"ได้แค่ไหนก็แค่นั้นแหละลูก เดี๋ยวเด็กวัดมันก็แกะทิ้ง"
"อุตส่าห์ทำ"
"แต่บางคนเขาก็เก็บไปเป็นขวัญถุงนะลูก"
"ครับ"
"หิวข้าวหรือยังน้องภู ทานข้าวเยอะๆสิจะได้ตัวโตๆแบบพี่พีท"
"โหยป้าแต๋ว น้องภูได้แค่นี้แหละ"
"ป้าไม่เห็นจะทานอะไรเลยวันๆ"
"มันเหนื่อยมันทานได้ไหมเยอะอ่ะครับ"
"ไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆไปลูก พาคุณย่าไปด้วยไป ป้าแต๋วบอกไม่ต้องทำก็ไม่เชื่อ"
"คุณย่าดื้อครับป้าแต๋ว"
"ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวเถอะ เจ้าตัวดี"
"คุณแม่ ช่างทำผมมาแล้วนะค่ะ" คุณแม่พี่พีทเดินมาถาม
"จ้ะ ให้เขาขึ้นไปบนห้องแม่เลยลูก"
"อ่าวน้องภูตื่นแต่เช้าเชียวลูก" คุณแม่เดินมายืนข้างๆแล้วก็ลูบหัวผมเบาๆ
"พี่ให้ไปแต่งตัวก็ไม่ไป ดุหน่อยสิค่ะ เจ้าสองหนุ่มนี้อีก เรื่องในครัวไม่ต้องห่วงหรอกลูก ป้าแต๋วคุมซะอย่าง"
"ไปแต่งตัวเถอะลูกไป เดี๋ยวพี่เขาก็มาตามอีกหรอ ผักบุ้ง อ้น ไปแต่งตัวเถอะลูกไป"
"ห้องน้ำยังไม่ว่างครับคุณแม่ มีอีกหลายชีวิตรอกันอยู่"
"ไปอาบห้องแม่ไปลูก คุณพ่อก็อาบเสร็จแล้ว จะได้ไมต้องมารอกัน ไปลูกผักบุ้ง อ้น มานั่งตาปรือกันอยู่ได้"
"ครับ"
"ไปลูกน้องภู"
"ครับ เดี๋ยวน้องภูหานมดื่มก่อนแล้วเดี๋ยวจะขึ้นไปครับคุณแม่"
"จ้ะ"
ผมเดินไปในครัว เปิดตู้เย็หาอาหารมื้อเช้าประทังชีวิต ก็หยิบนมมาสองกล่อง เผื่อพี่พีทด้วย
เดินขึ้นไปบนห้อง พี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี แต่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา
"นมไหมพี่พีท"
"เอามาให้พี่หรือเปล่าล่ะ"
"อื้ม เดี๋ยวเผื่อยุ่งไม่ได้ทานข้าว แต่จะทานข้าวก่อนไหมเดี๋ยวน้องภูไปหาให้"
"ยังดีกว่า นมก็ได้"
"เดี๋ยวคนมาเยอะต้องรับแขก นาคจะไปนั่งทานข้าว มันจะไม่มีเวลานะมึง" พี่โค้กก็มีเหตุผลนะ
"เดี๋ยวน้องภูไปหาข้าวให้นะ  อิคพาโยชิไปอาบน้ำพร้อมกันเลย เดี๋ยวคนอื่นจะได้อาบ"
"กูว่ามันจะนานกว่าอาบทีละคนอีกนะ"
"มึงก็สงบจิตสงงบใจซะบ้าง คืนนี้มึงก็ได้ปล้นเอกราชมันแล้ว แต่ก่อนอื่นมึงปลุกเมียมึงก่อนนะ"
"เออ"
"เดี๋ยวขิงไปอาบก่อนก็ได้ ตี๋ไปอาบน้ำกัน"
"อืมไปดิ" ทฤษฎีอาบทีละคู่ไม่รู้ว่าจะทำให้ไวขึ้นหรือว่าช้าลง ฮ่าๆๆ
ผมเดินไปเคาะประตูห้องคุณย่า
"เข้ามาจ้ะ" ผมเปิดประตู
"เอาอะไรลูก" คุณย่าถาม ในขณะที่แต่งหน้าอยู่
"ห้องน้ำว่างไหมครับ"
"คุณอาใช้อยู่ลูก เดี๋ยวแม่ไปดูห้องพี่แพทให้นะ หนูจะใช้หรอลูก"
"เปล่าครับ เดี๋ยวจะให้คนอื่นมาอาบได้ไม่ต้องรอกัน เดี๋ยวน้องภูลงไปหาข้าวให้พี่พีทก่อนนะครับ เดี๋ยวเผื่อต้องรับแขกจะไม่มีเวลาทานข้าวเอา"
"คะ เดี๋ยวแม่ไปบอกเพื่อนๆหนูเองนะถ้าห้องน้ำว่างนะลูก"
"ขอบคุณครับ"
ผมก็ลงไปหาข้าวให้พี่พีท หากับข้าวสักสองสามอย่าง แล้วก็ขนมสักจาน
กว่าจะบวชเป็นพระเสร็จคงจะหิวแน่ๆ ลงไป ป้าแต๋วก็ถามว่าจะเอาอะไร แล้วป้าแต๋วก็จัดให้ แจ่มๆ

******************คุณย่า

"ห้องน้ำว่างไหมลูก"
"ว่างค่ะ ให้เจ้าโยชิไปอาบแล้ว"
"อ่าวแล้วน้องภูล่ะ"
"ลงไปหาข้าวให้เจ้าพีทนะคะ บอกว่าเดี๋ยวต้องรับแขกจะหาเวลาทานลำบาก น่ารักจังค่ะคุณแม่เด็กคนนี้"
"เริ่มหลงลูกสะใภ้แล้วสิค่ะ"  ยัยลูกสามแซวลูกสะใภ้ได้ถูกใจมากๆ
"จ้ะ" ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น้องภูของย่า ใครไม่รักก็บ้าแล้ว
"คุณค่ะ ทำผมก่อนเลยค่ะ" ช่างทำผมเรียกลูกสะใภ้ไปทำผม
"เดี๋ยวแม่จะเล่าอะไรให้ฟัง ตอนที่บ้านน้องภูประสบปัญหาจนพ่อแมเขาต้องไปอยู่เมืองนอกนั้นอ่ะ เขาก็ทิ้งเงินไว้ให้ลูกเขาจำนวนหนึ่ง แล้วก็ทิ้งเงินไว้ให้ลุงเขา ซึ่งพ่อกับแม่เขาฝากน้องภูไว้ แล้วลุงเจ้ากรรมก็เอาเงินไปเล่นพนันหมด เงินไม่ใช่น้อยๆนะ แล้วน้องภูก็ช่วยเขาทำงานงกๆ ลองคิดดูเถอะ เด็กที่ผิวบางๆ จับแต่ดินสอปากกา ต้องทำงานหนักทุกอย่าง แต่ไม่เคยปริปากบอกพ่อแม่ตัวเองว่าลำบาก รู้ไหมว่าทำไม"
"ทำไมหรอค่ะคุณแม่"
"ก็เพราะเขากลัวพ่อกับแม่เขาจะเป็นห่วง แล้วก็ไม่สบายใจ เขาทนลำบากได้ แต่ทนที่จะเห็นพ่อแม่เสียใจเพราะเป็นห่วงเขาไม่ได้"
"เป็นเด็กดีจังค่ะ"
"แล้วลุงกับป้าเขาก็ผีพนันทั้งคู่ ของก็ไม่ขาย ให้เจ้าบุ้งกับเจ้าภูขายกันสองคน ได้เงินก็เอาไปลงบ่อนหมด บางทีก็แอบขโมยของเจ้าภูไปขาย พอเจ้าภูไปถามก็อาละวาดจะตีเจ้าภู เจ้าบุ้งก็เลยพาน้องหนีออกมา"
"พ่อกับแม่บุ้งหรอค่ะ"
"พ่อกับแม่เลี้ยงน่ะ"
"อ่อ"
"พอเจ้าพีทรู้เรื่องก็เลยไปรับมาอยู่ด้วย ใจจริงอยากจะให้แม่รับเลี้ยงตั้งแต่แม่เขาจะไปเมืองนอกแล้ว"
"ดีแล้วค่ะ"
"แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นหรอก เด็กคนนี้ขี้เกรงใจ ไม่ยอมมาท่าเดียว จะไปอยู่หอกับเจ้าบุ้ง เจ้าบุ้งก็ห่วงน้องกลัวเพื่อนตัวเองจะทำอะไรน้อง ก็เลยให้อยู่กับแม่ แต่เจ้าภูยืนกระต่ายขาเดียว ไม่ยอมห่างจากพี่ชาย"
"แล้วคุณแม่ทำอย่างไรค่ะ"
"แม่ไม่ได้ทำหรอก เพราะแม่ก็พูดชักแม่น้ำทั้งห้าแล้ว แต่เจ้าพีทน่ะสิ ขู่น้องภู ว่าถ้าไม่อยู่จะโทรไปบอกแม่ที่อเมริกา"
"ยอมเลยใช่ไหมค่ะ"
"ใช่ จุดอ่อนของเขาแหละ แม่เห็นครั้งแรกที่ออกมาจากบ้านคุณลุงเขาอ่ะนะ น้ำตาจะไหลซะให้ได้ น้องภูที่เคยสดใสหายไปหมดเลย กว่าจะดีขึ้นก็ใช้เวลานานอยู่"
"แล้วสองคนนี้เขาไปรักกันตอนไหนล่ะค่ะคุณแม่"
"ลูกชายเราน่ะ ชอบน้องภูตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้วแม่ว่า ปรกติพูดมากซะที่ไหน พอเจอน้องภูพูดมาก หาเรื่องเถียงกับน้องมันตลอด แล้วก็ชอบแอบไปยืนมองน้องมันที่ข้างรั้วด้วย"
"ฮ่าๆๆ"
"พอน้องมันต้องย้ายไปอยู่กับลุงก็เทียวไปเทียวมาไปดักหน้าโรงเรียนบ้างอะไรบ้าง พอน้องเข้ามาอยู่ในบ้านเท่านั้นแหละ"
"เสร็จโจร ฮ่าๆๆๆ" ยัยลูกสาวหัวเราะชอบใจ ยัยลูกสะใภ้ก็นั่งยิ้มไม่หุบ
"เด็กคนนี้จิตใจดีมาก ขาวสะอาด แม่ถึงได้ออกตัวกับพวกเธอไง"
"ออกตัวแรงซะด้วยนะคะ" ยัยลูกสาวคนนี้นิ
"ก็ฉันรักของฉันนิย่ะ  รักมาตั้งแต่เด็ก ว่าแต่เธอเถอะเมื่อไรจะมีหลานให้แม่"
"หนูว่า มีผัวให้ได้ก่อนดีกว่าไหมค่ะแม่ หนุยังหาผัวไม่ได้เลยป่านนี้แล้ว ใครจะมาทำหลานให้คุณแม่ล่ะคะ"
"เลือกมากน่ะสิ"
"พี่ได้ข่าวว่ามีฝรั่งมาจีบเยอะอยู่ไม่ใช่หรอ"
"มันยังไม่ใช่ค่ะพี่"
"ใกล้เลขสี่แล้วนะเราอ่ะ เลยเลขสี่ไปก็หมดโอกาสแล้ว เดี๋ยวก็มีลูกยาก แกตัวไปจะอยู่กับใคร"
"ก็กลับมาอยู่กับแม่ไงค่ะ เดี๋ยวให้หลานๆมันเลี้ยงก็ได้ เงินหนูเยอะแยะ ไอ้แพทมันจองมรดกหนูไว้แล้ว มันอ่ะตัวดี ไม่ให้หนูมีผัว"
"งั้นก็เลี้ยงลูกเจ้าแพทก็แล้วกัน"
"ไม่รู้จะได้เลี้ยงหรือเปล่า เมื่อคืนก็นั่งพร่ำเพ้อแต่น้องภู"
"ฮ่าๆๆ สาวๆมันเยอะจะตายพี่ พามาทานข้าวที่ร้านหนูอ่ะไม่ซ้ำหน้า กลัว่าจะไปทำเขาท้องน่ะสิ"
"เออพี่ก็กลัว"
"ลูกอ่ะเลี้ยงได้แต่ตัว ทำใจไว้เถอะ"
"หนูก็คิดอย่างนั้นแหละค่ะคุณแม่"
"ดี"
"ก๊อกๆๆๆๆ"
"เข้ามาจ้ะ"
"คุยอะไรกันอยู่ครับ ท่าทางจะสนุกนะ" เจ้าพีทเดินเข้ามา
"ก็เล่าเรื่องเรากับน้องภูให้แม่เขาฟัง แล้วก็เลยมาถึงเรื่องอาแกไม่มีผัวสักที ฮ่าๆๆ"
"ไม่ต้องมีหรอกครับ เดี๋ยวพีทเลี้ยงเอง"
"เห็นไหมแม่ พี่น้องคู่นี้มันไม่อยากให้หนูมีผัว"
"ให้อาเขามีไปเถอะลูกเอ๊ย แก่มากเเล้ว"
"แม่ค่ะ แม่ว่าหนูแก่สองรอบแล้วนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ทานข้าวอิ่มแล้วใช่ไหมลูก"
"ครับแม่"
"แล้วน้องภูล่ะ"
"เอาข้าวมาให้พีทแล้วไปไหนก็ไม่รู้ครับ ตื่นมาก็ทำโน้นทำนี้ บอกไม่ให้ทำก็ดื้อ"
"ถ้าย่าไม่ได้น้องภูก็แย่นะลูก เออพีท เดี๋ยวเอาสร้อยพระ ที่หัวนอนย่าไปใส่นะลูก ย่าเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
"พระใส่สร้อยได้หรอครับ"
"ให้ใส่ตอนเป็นนาคน่ะลูก เป็นพระเดี๋ยวก้ถอดออก"
"ครับ"
"ไปแต่งตัวได้แล้วมั้งลูก เดี๋ยวอีกสักพักแขกก็คงทยอยมา"
"ครับคุณย่า"
"คุณอาแต่งตัวสวยๆนะ เดี๋ยวเพื่อนๆน้องภูมา หล่อๆทั้งนั้น"
"เอามาทำลูกหรอจ้ะรุ่นนั้นอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ กินเด็กเขาว่าจะเป็นอมตะนะ"
"ถึงว่าพีทหลานอาถึงได้หน้าอย่างกับเด็กสิบเจ็ด เพราะบริโภคเด็กนี้เอง"
"ทะลึ่งพอกันเชียวอาหลาน ไปแต่งตัวไปลูกพีท"
"ครับบบบ"

************************** น้องภู

เดินมาดูความเรียบร้อยด้านล่าง เสร็จแล้วก็ขึ้นข้างบน ทุกคนก็อาบน้ำกันเสร็จหมดแล้ว
นั่งเซตผมกันมุมใครมุมมัน แต่พี่พีทไม่รู้หายไปไหน
"พี่พีทอ่ะมิว"
"เดินออกไปข้างนอกอ่ะ เห็นบ่นหาภูนั้นแหละ"
"อ่าวหรอ"
"พี่ภูไม่อาบน้ำอ่ะ "
"อืมๆเดี๋ยวจะอาบแล้ว เดี๋ยวแต่งตัวให้พี่พีทก่อน"
"เดี๋ยวพี่แต่งให้มันก็ได้ไปอาบน้ำเถอะ" พอพี่โค้กพูดจบพี่พีทก็เดินเข้ามาพอดี
"ไปไหนมา" พี่พีทถาม
"ข้างล่าง พี่พีทอ่ะไปไหนมา"
"ห้องคุณย่า คุณย่าให้เอาสร้อยนี้มาใส่ เส้นใหญ่ไปไหมอ่ะ"
"คุณย่าให้มาก็ใส่ไปเหอะ เปลี่ยนชุดนาคได้แล้วพี่พีท แขกเริ่มมาแล้ว คุณพ่อรับแขกอยู่ข้างล่างอ่ะ ท่านก็ไม่รู้จักทุกคนนะ"
"อื้มๆ"
"ทานข้าวอิ่มแล้วใช่ไหม"
"อิ่มแล้ว"
"จานล่ะ"
"อ้นยกลงไปเก็บให้แล้ว"
"งั้นก็เปลี่ยนชุดนาคซะสิ"
"ไม่ช่วยหรอ" ผมก็มองหน้าพี่พีทแล้วก็ทำคิ้วยุ่งใส่ซะเลย แล้วก็เดินไปหยิบชุดนาคมา
"ไปแต่งในห้องน้ำไป เดี๋ยวพวกสัมภเวสีแอบมอง"
"โหยยยย อยากมองตายล่ะ มีเหมือนกันหมดทุกคน มีแค่นิดเดียวทำมาหวง" ไอ้โยชิไอ้ปากไว
"มีนิดเดียวแต่เยอะกว่าของไอ้อิคแน่นอน"
"อะไรว่ะ กูนั่งเงียบแล้วนะ"
"แต่เมียมึงไม่เงียบนิ"
"ที่รักเงียบเถอะ เถียงกับไอ้ภูเรามีแต่เสียกับเสียนะ"
 
ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำเเล้วก็แต่งตัวห้พี่พีทเหมือนเคย
"กางเกงในไม่ต้องถอดนะ" จัดการนุ่งผ้านุ่งขาวให้ แล้วก็คาดเข็มขัด สวมอังสะ
สวมครุยนาคทับอีกที พี่พีทพนมมืออราธนาสร้อยพระคล้องคอ เหรียญทรงผนวชเลี่ยมทองสวยมาก
"พระองค์ท่านยังทำหน้าที่ของชายไทย สืบทอดพระพุทธศาสนา พี่พีทต้องทำให้เต็มที่นะ" ผมยกมือไหว้พระที่คล้องคอพี่พีท
"อื้ม"
"ลงไปได้แล้ว น้องภูจะอาบน้ำ"
"ครับ" พี่พีทเอามือมาขยี้หัวผม แล้วก็ยิ้มให้ก่อนเดินออกไป
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เสื้อผ้าที่เตรียมไว้เมื่อคืน เดินเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำแต่งตัวอย่างว่องไว แล้วก็ออกมาจัดการหน้าผมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
เหมือนทุกคนจะพร้อมใจกันแต่งตัวนะ ใส่เสื้อเชิ๊ตเเขนยาวสีขาวนุ่งทับ กางเกงยีนต์ขายาวบ้าง แปดส่วนบ้าง
ต่างกันที่เข็มขัดเท่านั้นเอง หรือว่าเราจะหนีไปใส่กางเกงขาสั้นดีนะ หนีไปใส่กางเกงผ้าแล้วกัน
ผมเลือกกางเกงตัวใหม่เป็นกางเกงผ้าทรงเดฟสีครีม ใส่เสื้อเชิ๊ตขาว เสื้อกั๊กขาวติดกระดุมหน้า
คาดเข็มขัดสีน้ำตาล รองเท้าสีเดียวกับเข็มขัด ขายลุคคุณหนูหน่อยวันนี้ เรื่องแต่งตัวเราไม่เคยยอมใคร ฮ่าๆๆๆ
"พี่ภู แต่งตัวเต็มนะวันนี้"
"เบาๆเอง" ฮ่าๆๆๆๆๆ สตรอมากเลยช้าน
"เซตผมแบบเวตลุคดิ ที่เขากำลังฮิตอ่ะ เหมือนละครย้อนยุคอ่ะ"
"อืมเป็นความคิดที่น่าสน"
"เซตเกาหลี เกลื่อนเมือง"
"โอเค"
"ถ้ามีนาฬิกาสีเดียวกับเข็มขัดจะแจ่มมากนะ"
"จัดให้"
"แล้วไหนว่ามันเยอะไง" ไอ้อิคเดินมาส่องกระจก
"ก็วันนี้วันสำคัญของสามีเขา เยอะก็ไม่แปลกหรอ ไม่สิ ไม่เยอะสิแปลกเพราะปรกติพี่ภูก็เยอะกว่าใครๆๆ"
"วันเบาๆฉันก็มี ลงไปข้างล่างได้แล้วพวกแกอ่ะ เผื่อเขาให้ช่วยอะไร"
"รีบตามลงไปนะพี่ภู"
"เออ"
ผมแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง แขกที่มาก็กำลังนั่งทานอหารเช้ากันอยู่
"วันนี้ผมไม่ยุ่งเว้ย" ไอ้พี่บุ้งมันแซว
พี่พีทนั่งอยู่หน้าเครื่องบวช เพราะตากล้องกำลังถ่ายภาพ คนในงานก็เข้ามานั่งข้างๆพี่พีทเพื่อถ่ายภาพเช่นกัน
"โอ้โห หลานอา หล่อมากเลย" คุณอาเดินมาเจอผมก็ทักทาย
"คุณอาก็สวยมากครับ"
"พูดแบบนี้ก็คบกันยาว ฮ่าๆๆๆๆ"
"พี่ภู คุณแม่พี่พีทให้ตามไปทานข้าว"
"อื้ม" ผมเดินตามไอ้โยชิเข้าไปในครัวแล้วก็ไปนั่งทานข้าว เพราะอีกไม่นานเราก็จะเคลื่อนตัวไปวัดกันแล้ว
 
คุณแม่สวยมาก ใส่ชุดชีฟองไหมสีเขียวมิ้นท์ ตัดแบบไทยสมัย ใส่เครื่องปรับดับมรกต ไม่เยอะแล้วก็ไม่น้อยจนเกินไป
"พี่ภูเห็นคุณย่ายัง"
"ยัง"
"สวยมาก"
"หรอ พี่ยังไม่เห็นชุดคุณย่าเลยที่ตัดมาอ่ะ"
"นั้นไง มาโน้นแล้ว"
คุณย่านุ่งผ้าถุงสำเร็จผ้าไหมแพรวาสีน้ำตาลเข้ม ใส่เสื้อลูกไม้น้ำตาลอ่อน คอแหลม แขนยาวปลายแขนบานระย้า
ใส่ชุดเครื่องทองลายดอกพิกุลครบเซต ทั้งต่างหู สร้อขข้อมือ แหวน สวยมากกกกกกกก
"มองอะไรกันจ้ะ"
"มองคนสวย" ไอ้โญชิแซวคุณย่า คุณย่าก็ยิ้มออกมา แล้วก็เดินไปสั่งงานหลังบ้าน
"นี่แม่ครัว ไปบวชพระกันก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาทำต่อ"
"ค่ะ"
ผมทานข้าวเสร็จก็มานั่งจัดข้าวจัดของ ช่วยพี่นางพับดอกบัว เพราะเดี๋ยวเราต้องเอาถวายพระในโบสถ์
พับไปพับมาก็ไม่สวยเท่าพี่นาง จนคุณแม่ขิงต้องเข้ามาช่วย คุณแม่อิคก็พึ่งมาถึง
วันนี้สองแม่สวยมากเช่นกัน สวยด้วยเครื่องปรุงแต่งแล้วก็สวยด้วยใจที่ส่งผ่านออกมาทางใบหน้า
ทำให้ยิ่งสวยขึ้นไปอีก แบบนี้ล่ะมั้งที่เขาเรียกว่า "อิ่มบุญ"

"เด็กๆช่วยกันขนของลูก พวกเครื่องบวชน่ะลูก เอาไปใส่รถกระบะสีขาวหน้าบานเลย" คุณพ่อเดินเข้ามาบอกพวกเรา
"ภู!!!!"
"อ่าวกรีซ คนอื่นๆอ่ะ"
"ช่วยกันยกของน่ะ พอดีเจอคุณย่าเลยช่วยท่าน"
"มาไงอ่ะ"
"มารถไอ้พล มันไปรับ"
"สาวๆอ่ะ"
"ช่วยกันยกของอ่ะ หล่อเชียวนะ ขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิ"
"ทางนั้นอ่ะเลี้ยวซ้าย" แล้วไอ้กรีซมันก็ไปทักทายเพื่อนๆผมก็จะเข้าห้องน้ำ
พวกเราช่วยกันขนของขึ้นรถ ตามที่ผู้ใหญ่บอก ตอนนี้รถจอดที่หน้าบ้านเรายาวไปถึงหน้าบ้านคนอื่นๆ
ไม่รู้กี่สิบคันยาวเป็นหางว่าวเลย
"โอ้โหเพื่อนฉัน นึกว่าออกมาจากแมกกาซีน" กิ๊บแซวผมเมื่อเห็นหน้า
"หล่อป่ะล่ะ"
"ที่สุดอ่ะ คุณย่าภูสวยมาก ไม่นึกว่าจะสาวขนาดนี้"
"แล้วนี้ทานอะไรมายัง"
"ยังอ่ะ"
"ทานก่อนไหม"
"เดี๋ยวค่อยกลับมาทานดีกว่า ยังไม่หิวมาก ไปบวชก่อน ทานขนมรองท้องมาบ้างแล้วไม่ต้องห่วง"
"น้องภูใครอ่ะ" พี่แพทรีบเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นสองสาวคุยอยู่กับผม
"เพื่อนน้องภู เรียนคณะเดียวกัน คนนี้ชื่อกิ๊บ คนนี้แพง กิ๊บแพงนี้พี่แพทพี่ชายพี่พีท"
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับคนสวย"
พี่แพทนี้ตาเยิ้มตลอด เจอเดือนคณะเข้าไป ตามหวานเชียวนะ
"มาอู้อะไรตรงนี้ไปช่วยน้องๆขนของ" คุณแม่เดินมาหยิกพี่แพทเบาๆ
"คุณแม่ครับนี้เพื่อนๆน้องภูที่มหาวิทยาลัย"
"สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก ตามสบายนะ" แล้วคุณแม่ก็เดินไปขึ้นรถ
"คุณแม่พี่พีท"
"สวยเนอะ ถึงว่ามีแต่ลูกชายหล่อๆ แพงฉันจองพี่แพทแล้วนะ"
"เออ ไม่แย่งหรอก"
"หล่อไหม"
"หล่อลากกกกกก แต่น้อยกว่าพี่พีทนิดหนึ่ง"
"ฮ่าๆๆ พลเดี๋ยวขับรถตามขบวนไปเรื่อยๆนะ"
"เออ"
"เดี๋ยวไปช่วยคุณย่าก่อนนะ ดูแลตัวเองนะเว้ย โทษที"
"เออไปเหอะไม่เป็นไร" ผมเดินไปหยิบขนมใส่ถุงให้กิ๊บไปทานกันในรถระหว่างทางรองท้องไปก่อน
แขกเยอะก็ดูแลขาดตกบกพร่องไปบ้างแต่ก็ทำให้ดีที่สุดแหละ ของขึ้นรถกันหมดแล้ว
ใครที่มีรถก็ขับไป ไม่มีรถก็อาศัยกันไป พี่พีทนั่งรถตู้บริษัทไปพร้อมผม แล้วก็คุณย่า คุณพ่อคุณแม่พี่แพท
ส่วนเพื่อนๆผมก็ไปรถไอ้อิค เป็นขบวนรถที่ยาวมาก ที่บ้านก็มีป้าๆอยู่สามสี่คน คอยทำอาหารไปเรื่อยๆ
"น้องภู เพื่อนน้องภูคนผมยาวอ่ะ ที่ชื่อแพงอ่ะ มีแฟนยัง" พี่แพทถามขณะที่รถวิ่งมุ่งหน้าไปวัด
"ยังครับ"
"ทำไมตาแพท"
"สวยอ่ะคุณย่า สวยมากกกกกก"
"นั้นอ่ะดาวคณะนะพี่แพท"
"จริงดิ พี่นิตาถึงนะ"
"แต่เนี่ยเดือนมหาวิทยาลัย" คุณย่าชี้มาที่ผม
"อยากได้ทั้งเดือนทั้งดาวเลยอ่ะคุณย่า"
"แล้วรู้จักนรกไหมโยมพี่"
"ต่อยน้องซะก่อนเป็นพระจะบาปไหมเนี่ย"
"บาปมากพี่แพท ห้ามคนไม่ให้บวชอ่ะ"
"น้องภูก็จริงจัง พี่พูดเล่น "
"อ่อ ที่แท้ก็ ป๊อด"
"เอ๊ะเรานิ แซวพี่ เดี๋ยวหอมแก้มเลย"
"หยุดพูดบ้างเถอะแพท แม่รำคาญ น้องภูมาลัยคล้องคอพี่เขาล่ะลูก"
"อยู่ในถึงกระดาษหน้ารถอ่ะครับ"
"ใกล้จะถึงวัดยังค่ะคุณแม่"
"ใกล้แล้วล่ะ เอามาเตรียมไว้เลยก็ได้ แล้วพานธูปเทียนแพล่ะลูกพีท"
"อ่าว"
"น้องภูให้ไอ้โญชิถือมาครับคุณย่า"
"อ่อๆ เดี๋ยวตอนวนโบสถ์ก็สวดมนต์ไปนะลูก อิติปิโสได้ไหม"
"ได้ครับ"
"ดีๆ ใครเขามาขอเงินโปรยทานก็ให้เขาไปนะ"
"ครับ"
"น้องภูถือหมอนไหมลูก"
"ไม่เอาอ่ะครับ อายเขา"
"งั้นเดี๋ยวให้คุณอาถือ"
"ครับ น้องภูจะไปแย่งตังค์"
"ไม่เอาลูก เราสู้เด็กวัดไม่ได้หรอก เดี๋ยวเขาเหยียบเอา เดินข้างๆพี่เขานั้นแหละ"
"ครับ"
รถวิ่งมาสักสี่สิบนาทีก็ถึงหน้าวัดแล้ว รถจอดบริเวณหน้าวัด แล้วเราก็มาตั้งขบวนกันที่ประตูทางเข้าวัด
สัปทนสีแดงขลิบทอง ถูกกางขึ้น คุณแม่เอามาลัยคล้องคอให้พี่พีท ไอ้โยชิเดินเอาพานธูปเทียนแทมาให้
มีเด็กๆตัวเล็กๆถือต้นเทียน แล้วทุกคนก็ช่วยกันถือเครื่องบวช
คุณย่า คุณแม่ ป้าชู คุณแม่ขิง คุณแม่อิค ถือพานแว่นฟ้าที่บรรจุผ้าไตร
คุณพ่อถือบาตร กับ ตาลปัตร พี่แพทเป็นคนถือสัปทน คุณอาถือหมอน คุณลุงถือปิ่นโตถือย่าม
พวกเพื่อนๆผมก็ถือเสื่อบ้าง รองเท้าบ้าง ผ้าห่มบ้าง มุ้งบ้าง แล้วคนที่มาร่วมบวช
ก็เอาของที่ผมซื้อเพื่อมมาอีกกับชุดสังฆทานไปถือ เรียกว่าของเยอะมาก

"เอ้า โห่........ฮี้...โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้โห่ยยยยยยยยยยยยย" ป้าแต๋วผู้นำโห่
"ฮิ้วววววววววววว" คนที่มาร่วมบวชก็ช่วยกันฮิ้วววววววว
"โห่........ฮี้...โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้โห่ยยยยยยยยยยยยย"
"ฮิ้ววววววว"
"โห่........ฮี้...โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้โห่ยยยยยยยยยยยยย"
"ฮิ้วววววววววววววว"

พอโห่ครบสามครั้ง พวกเราก็เริ่มเดินจากประตูหน้าวัดไปที่พระอุโบสถทันที
ไม่มีแตรง กลองยาว อะไรหรอก ก็เดินกันไปเรื่อยๆช้าๆ เดินไปคุยไป
ทุกคนในขบวนก็มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส่ เปี่ยมไปด้วยพลังบุญ
คุณย่าถือผ้าไตรอย่างกระชับมั่น สีหน้าเปี่ยมสุขจนน่าอิจฉา คนอื่นๆก็เช่นกัน
ถ้าคุณแม่ผมได้อุ้มผ้าไตรแบบนี้  คงจะมีความสุขไม่ต่างไปจากคุณย่าตอนนี้
แม่ครับ น้องภูสัญญา อายุยี่สิบเมือไรน้องภูจะบวชให้คุณแม่ทันที........
 "ความจริงเขาต้องเอานาคขี่คอไม่ใช่หรอน้องภู พี่เยดูในยูทูป"
"พี่แพทก็เอาพี่พีทขี่คอสิ"
"โอย คอหักพอดี"
"นั้นแหละเหตุผลที่ไม่มีคนเอาขี่คอ ฮ่าๆๆ"
"ถ้าน้องภูบวชพี่แพทจะเอาน้องภูขี่คอ อิอิ" ผมรู้นะว่าพี่แพทคิดอะไรอ่ะ

"ดูไอ้ภูสิ ดีใจพี่พีทจะบวช ยิ้มหนน้าบานเชียว"
"ถ้าพี่อิคบวชโยชิจะยิ้มให้บานกว่าสิบเท่าเลย เอาไหม"
"ฮ๋าๆๆๆ"

"น้องภู สวัสดีครับ"
"อ่าวพี่กะรัต คุณย่ามาหรือเปล่าครับ"
"มาครับ นั้นไง"
"คุณย่าให้พี่เอาเงินมาใส่พานน่ะ"
"พี่พีท" ผมให้พี่พีทเอาพานไปรับเงินจากพี่กะรัต เป็นเหรียญกำใหญ่
คนที่มาทีหลัง ก็เอาเงินมาร่วมโปรยทานด้วย บางคนก็มาาขอจากนาคเลย
แถมให้อมก่อนอีกต่างหาก พี่พีทก็คาบไว้ที่ปากก่อนแล้วก็ให้ เขาถอว่าเป็นเงินมงคล
เอาไปใส่ไว้ในลิ้นชักเงิน ในถุงเงิน แล้วเป็นขวัญถุง ทำมาค้าขึ้น

""โห่........ฮี้...โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้โห่ยยยยยยยยยยยยย"
"ฮิ้ววววววว" ป้าแต๋วแกโห่เป็นระยๆ ฮ่าๆๆ
แล้วตอนนี้ป้าแต็วกับผองเพื่อนก็ไปรำอยู่หน้าขบวนทั้งๆที่ไม่มีดนตรี ดูป้าแกสิเอา สุดยอดมาก

หน้าพี่พีทตอนนี้สดใสมาก ดูมีความสุขเหลือเกิน ยิ่งมองก็ยิ่งสุขใจ
เราเดินวนจนครบสามรอบ ลุงมัคทายกก็เอาเสื้อมาปูตรงเสมาหน้าโบสถ์
พี่พีทจุดธูปเทียนบูชาเสมา

"วันทามิ อาราเม พัทธะเสมายัง โพธิรุกขัง เจติยัง สัพพะ เม โทสัง ขะมะถะ เม ภันเต "

พอพี่พีทวันทาเสมเสร็จ ก็เดินไปที่หน้าโบสถ์ แล้วก็โปรยทาน
ก็เงินเหรียญที่พวกเรานั่งสานกันนั้นแหละ พี่พีทก็โปรยทางซ้ายทีทางขวาที
คนก็แย่งกันอย่างสนุกสนาน เงินโปรยทานครั้งนี้เยอะมาก ได้กันถ้วนหน้า
เวลาเงินที่เราสานด้วยริบบิ้นเป็นดอกบัว เวลาโปรยออกไปเงินจะหมุนสวยมาก
ผมหยิบเงินเติมใส่พานให้พี่พีท กว่าจะโปรยหมดก็เล่นเอาหนื่อยเหมือนกัน

พอโปรยทานเสร็จ ทุกคนก็จับแขนจับเสื้อกันเป็นแถวยาว
แล้วก็ช่วยกันอุ้มพี่พีทให้เอามือแต่ขอบประตูโบสถ์ด้านบนสามที
แล้วก็อุ้มข้ามธรณีประตูเข้าไปในโบสถ์ ญาติสนิทก็เข้าไปในโบสถ์
พวกเพื่อนๆผมก็เข้าไปด้วย ส่วนพวกป้าแต๋วและแม่ครัวก็กลับไปเตรียมอาหารเลี้ยงพระเพล
ในโบสถ์ก็จะมีคุณย่า คุณพ่อคุณแม่พี่พีท คุณลุงคุณอา  พี่แพท พี่โค้ก คุณแม่อิค คุณแม่ขิง ป้าชูพึ่บุ้งพี่อ้น
แล้วก็เพื่อนๆพี่พีท เพื่อนๆผม เพื่อนที่มหาวิทยาลัยด้วย แล้วก็มีคนเฒ่าคนแก่แถวบ้าน เรียกว่านั่งกันจนเต็มโบสถ์

[K.Pupoom]

00000000000000000000000000000000000000000

พี่พีท นั่งลงกราบพระประธานในโบสถ์
แล้วก็เดินเข่า อุ้มประนมมือไปรับผ้าไตรจากคุณย่า แล้วเดินเข่าใปในที่ประชุมสงฆ์พิธี
วางผ้าไตรไว้ข้างตัวด้านซ้าย รับเครื่องสักการะถวายพระอุปัชฌาย์ กราบเบญจางคประดิษฐ์ ๓ ครั้ง
แล้วอุ้มผ้าไตรประนมมือยืนขึ้นเปล่งวาจาขอบรรพชาว่า...

อุกาสะ วันทามิ ภันเต
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต
มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง
สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง
ทาตัพพัง สาธุ สาธุ อะนุโมทามิ
อุกาสะ การุญญัง กัตตะวา ปัพพัชชัง เทถะ เม ภันเต 

(พี่พีทนั่งคุกเข่าลง แล้วประนมมือว่า)
 อะหัง ภันเต ปัพพัชชัง ยาจามิ
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต ปัพพัชชัง ยาจามิ
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต ปัพพัชชัง ยาจามิ

(กล่าว ๓ ครั้งว่า)
สัพพะทุกขะ นิสสะระณะนิพพานะ สัจฉิกะระณัตถายะ
อิมัง กาสาวัง คะเหตะวา ปัพพาเชถะ มัง ภันเต
อะนุกัมปัง อุปาทายะ

(เสร็จแล้วพระอุปัชฌาจะมารับผ้าไตร แล้วว่าต่อไป)
(กล่าว ๓ ครั้งว่า)
สัพพะทุกขะ นิสสะระณะนิพพานะ สัจฉิกะระณัตถายะ
เอตัง กาสาวัง ทัตตะวา ปัพพาเชถะ มัง ภันเต
อะนุกัมปัง อุปาทายะ

พระอุปัชฌาย์ให้โอวาทและบอก ตะจะปัญจะกะ กัมมัฏฐาน แล้วให้ว่าตามไปทีละบท โดยอนุโลม (ไปข้างหน้า) และปฏิโลม (ทวนกลับ) ดังนี้
เกสา โลมา นะขา ทันตา ตะโจ (อนุโลม)
ตะโจ ทันตา นะขา โลมา เกสา (ปฏิโลม)
 
พระอุปัชฌาย์ชักอังสะออกจากไตรมาสวมให้พี่พีท
 
แล้วสั่งให้ออกไปครองผ้าครบไตรจีวรตามระเบียบ  พี่พีทเดินมาข้างๆโบสถ์

"น้องภูไปรับเสื้อจากพี่เขามาไปลูก"

คุณย่ากระซิบบอก ผมก็ค่อยๆเดินก้มหลังไปที่พี่พีท
พระหลวงพี่ก็สั่งให้พี่พีทถอดชุดนาคออก แล้วหลวงพี่ก็นุ่งห่มจีวรให้พี่พีท
ผมก็เก็บชุดนาค แล้วก็กางเกงในพี่พีท แล้วก็สร้อยพระที่คุณย่าให้ใส่เมื่อเช้า
ตอนนี้พี่พีทก็อยู่ในผ้าเหลืองแล้ว
พี่พีทรับเครื่องไทยทานเข้าไปหาพระอาจารย์ ถวายท่านแล้วกราบ ๓ ครั้ง
ยืนประนมมือเปล่งวาจาขอสรณะและศีลว่า......

อุกาสะ วันทามิ ภันเต
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต
มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง
สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง ทาตัพพัง
สาธุ สาธุ อะนุโมทามิ
 
อุกาสะ การุญญัง กัตตะวา
ติสะระเณนะ สะหะ
สีลานิ เทถะ เม ภันเต

(นั่งคุกเข่าขอสรณะและศีลดังต่อไปนี้)
อะหัง ภันเต สะระณะสีลัง ยาจามิ
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต สะระณะสีลัง ยาจามิ
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต สะระณะสีลัง ยาจามิ

(พระอาจารย์กล่าวคำนมัสการให้ผู้บรรพชาว่าตามดังนี้)
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ)

พระอุปัชฌาย์กล่าวว่า เอวัง วะเทหิ หรือ ยะมะหัง วะทามิ ตัง วะเทหิ
ให้รับว่า อามะ ภันเต แล้วท่านจะว่านำสรณคมน์ก็ให้ว่าตามดังนี้

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

พอจบแล้วทางพระอุปัชฌาย์จะบอกว่า ติสะระณะคะมะนัง นิฏฐิตัง ก็ให้รับว่า อามะ ภันเต ต่อจากนั้นก็สมาทานสิกขาบท ๑๐ ประการโดยว่าตามท่านไปเรื่อยๆ

ดังนี้

ปาณาติปาตา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
อทินนาทานา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
อะพรหมจริยา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
มุสาวาทา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
สุราเมรยะมัชชะปมาทัฏฐานา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
วิกาละโภชนา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสนา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
มาลาคันธะวิเลปะนะธารณะมัณฑนะวิภูสะนัฏฐานา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ
ชาตะรูปะ ระชะตะ ปฏิคคหณา เวรมณี สิกขาปะทัง สมาทิยามิ

(พระจะกล่าว ๓ ครั้งว่า)
อิมานิ ทะสะ สิกขาปะทานิ สมาทิยามิ (เสร็จแล้วพึงกราบลง ๑ หน แล้วยืนขึ้นว่าดังนี้)

วันทามิ ภันเต สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต
มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง
สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง ทาตัพพัง
สาธุ สาธุ อะนุโมทามิ (คุกเข่าลงกราบ ๓ ครั้ง)

ต่อจากนั้นให้รับบาตรอุ้มเข้าไปหาพระอุปัชฌาย์ในสังฆสันนิบาต วางไว้ข้างตัวด้านซ้าย รับเครื่องไทยทานถวายท่านแล้วกราบ ๓ ครั้ง เสร็จแล้วยืนขึ้น

ประนมมือกล่าวดังนี้

อุกาสะ วันทามิ ภันเต สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต
มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง
สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง ทาตัพพัง
สาธุ สาธุ อะนุโมทามิ
อุกาสะ การุญญัง กัตตะวา นิสสะยัง เทถะ เม ภันเต
(นั่งคุกเข่า)
อะหัง ภันเต นิสสะยัง ยาจามิ
ทุติยัมปิ อะหัง ภันเต นิสสะยัง ยาจามิ
ตะติยัมปิ อะหัง ภันเต นิสสะยัง ยาจามิ

(กล่าว ๓ ครั้งว่า)
อุปัชฌาโย เม ภันเต โหหิ

พระอุปัชฌาย์จะกล่าวรับว่า โอปายิกัง ปะฏิรูปัง ปาสาทิเกนะ สัมปะเทหิ ผู้บวชพึงรับว่า  อุกาสะ สัมปะฏิจฉามิ ๓ ครั้งแล้วว่าดังนี้

(กล่าว ๓ ครั้งว่า)
อัชชะตัคเคทานิ เถโร มัยหัง ภาโร อะหัมปิ เถรัสสะ ภาโร (เสร็จแล้วยืนขึ้นว่าดังนี้)

วันทามิ ภันเต สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต
มะยา กะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง
สามินา กะตัง ปุญญัง มัยหัง ทาตัพพัง
สาธุ สาธุ อะนุโมทามิ (คุกเข่าลงกราบ ๓ ครั้ง)

ลำดับต่อไปพระอุปัชฌาย์หรือพระอาจารย์จะเอาบาตรมีสายโยคคล้องตัวผู้ขอบวช แล้วบอกบาตรและจีวร ผู้บวชก็รับเป็นทอดๆไปดังนี้
อะยันเต ปัตโต (รับว่า) อามะ ภันเต
อะยัง สังฆาฏิ (รับว่า) อามะ ภันเต
อะยัง อุตตะราสังโค (รับว่า) อามะ ภันเต
อะยัง อันตะระวาสะโก (รับว่า) อามะ ภันเต
จากนั้นพระอาจารย์ท่านจะบอกให้ออกไปข้างนอกว่า คัจฉะ อะมุมหิ โอกาเส ติฏฐาหิ ผู้บวชก็ถอยออกไปยืนอยู่ในที่ที่กำหนดไว้ (ส่วนใหญ่จะเป็นบริเวณทาง

เข้าโบสถ์) ต่อจากนี้พระอาจารย์จะสวดถามอันตรายิกธรรม ให้รับ นัตถิ ภันเต ๕ ครั้ง และต่อด้วย อามะ ภันเต อีก ๘ ครั้งดังต่อไปนี้
  พระจะถามว่า ผู้บวชกล่าวรับว่า
กุฏฐัง นัตถิ ภันเต
คัณโฑ นัตถิ ภันเต
กิลาโส นัตถิ ภันเต
โสโส นัตถิ ภันเต
อะปะมาโร นัตถิ ภันเต
มะนุสโสสิ๊ อามะ ภันเต
ปุริโสสิ๊ อามะ ภันเต
ภุชิสโสสิ๊ อามะ ภันเต
อะนะโณสิ๊ อามะ ภันเต
นะสิ๊ ราชะภะโฏ อามะ ภันเต
อะนุญญาโตสิ๊ มาตาปิตูหิ อามะ ภันเต
ปะริปุณณะวีสะติวัสโสสิ๊ อามะ ภันเต
ปะริปุณณันเต ปัตตะจีวะรัง อามะ ภันเต
กินนาโมสิ อะหัง ภันเต ...*(ชื่อพระใหม่) นามะ
โก นามะ เต อุปัชฌาโย อุปัชฌาโย เม ภันเต อายัสสะมา...
*(ชื่อพระอุปัชฌาย์) นามะ
*หมายเหตุ ผู้บวชจะต้องทราบชื่อทางพระที่พระตั้งให้ใหม่ก่อนวันบวชและต้องจำชื่อพระอุปัชฌาย์ให้ได้ด้วย

เสร็จแล้วกลับเข้ามาข้างในที่ประชุมสงฆ์ กราบลงตรงหน้าพระอุปัชฌาย์ ๓ ครั้ง นั่งคุกเข่าประนมมือเปล่งวาจาขออุปสมบทดังนี้

สังฆัมภันเต อุปะสัมปะทัง ยาจามิ
อุลลุมปะตุ มัง ภันเต สังโฆ อะนุกัมปัง อุปาทายะ
ทุติยัมปิ ภันเต สังฆัง อุปะสัมปะทัง ยาจามิ
อุลลุมปะตุ มัง ภันเต สังโฆ อะนุกัมปัง อุปาทายะ
ตะติยัมปิ ภันเต สังฆัง อุปะสัมปะทัง ยาจามิ
อุลลุมปะตุ มัง ภันเต สังโฆ อะนุกัมปัง อุปาทายะ

ต่อมาพระอาจารย์สวดสมมติตนถามอันตรายิกธรรม ผู้บวชก็รับว่า นัตถิ ภันเต ๕ ครั้ง และ อามะ ภันเต ๘ ครั้ง บอกชื่อพระใหม่ของตัวเอง และชื่อพระ

อุปัชฌาย์แบบที่ผ่านมาอย่างละหนึ่งครั้ง เสร็จแล้วก็นั่งฟังพระสวดกรรมวาจาอุปสมบทไปจนจบ พอจบแล้วท่านก็จะเอาบาตรออกจากตัว ให้กราบลง ๓ ครั้ง

นั่งพับเพียบฟังพระอุปัชฌาย์บอกอนุศาสน์ไปจนจบ แล้วก็กล่าวรับว่า อามะ ภันเต เสร็จพิธีก็กราบพระอุปัชฌาย์ ๓ ครั้ง ถ้ามีเครื่องไทยทานก็ให้รับไทยทาน

ถวายพระอันดับ เวลากรวดน้ำก็ให้ตั้งใจรำลึกถึงผู้มีพระคุณอุทิศส่วนกุศลแด่ท่าน ขั้นตอนต่อไปก็นั่งฟังพระท่านอนุโมทนาต่อไปจนจบเป็นอันเสร็จพิธี

(ปล. ผู้เขียนคักลอดมากจากคำขอบวชแบบอุกาสะ สามารถใช้ได้จริง จึงนำมาเผยแผ่เพื่อเป็นประโยชน์สืบไป และดำรงไว้ซึ่งพุทธศาสนา)

0000000000000000000000000000000000000

[K.Pupoom]

พี่พีทได้ฉายาทางธรรมว่า "ฐิตโสภโณ"
 อ่านว่า ถิ-ตะ-โส-พะ-โน แปลว่า ผู้มีความงามดำรงอยู่แล้ว

เมื่อเสร็จพิธี ทุกคนก็ทยอยกันไปรอที่หน้าโบสถ์ เข้าแถวยาวเรียง เพื่อจะถวายดอกไม้ธูปเทียน จตุปัจจัยแด่พระใหม่
หลวงพี่พีท เดินออกมาจากประตูโบสถ์ คุณย่าก็ก้มลงกราบ แล้วก็เอาดอกไม้ธูปเทียน ใส่ไปในย่ามพระ
แล้วประนมมือระหว่างอกไม่ปล่อย ดวงตาเอ่อไปด้วยน้ำใสๆและรอยยิ้มที่ปีติยินดี
ภาพที่หญิงชราคนหนึ่งก้มลงกราบหลานชาย ถ้าไม่ได้บวชเรียนคงไม่ได้เห็นภาพนี้แน่นอน
คุณแม่เองเมื่อได้เห็นชายผ้าเหลืองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ทุกคนก้มลงกราบหลวงพี่
แล้วก็เอาดอกไม่ธูปเทียนใส่ย่าม หลวงพี่นิ่งและสงบมาก ผุดผ่องสมกับฉายาทางธรรม
ทุกคนพนมมือไว้กลางหว่างอกไม่วาง
ผมก้มกราบพี่พีท แล้วก็เอาดอกบัว ธูป เทียน ปัจจัย ใส่ลงไปในย่าม
หลวงพี่ก็มองมา แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แต่ผมมีความสุขมาก มากจนไม่สามารอธิบายได้

"เดี๋ยวนิมนต์ไปฉันเพลที่บ้านนะค่ะ" คุณย่าพูดกับพระหลานชาย
"โยม เดี๋ยวช่วยหลวงพี่ขนของไปที่กุฏิหน่อย"

พระหลวงพี่ บอกพวกผมให้ช่วยกันขนเครื่องบวช
ที่ใช้บวชหลวงพี่พีท ไปไว้ที่กุฏิ เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นกุฏิพี่พีท ได้ฟังแต่หลวงพี่พีทเล่าให้ฟัง

"พี่พีทนอนที่นี้หรอพี่ภู"
"จำวัด"
"เออนั้นแหละ"
"มั้ง พี่ก็พึ่งเคยมา มาคราวที่แล้วก็มาแต่ตรงโบสถ์"

พวกเราเอาของมาวางที่กุฏิหลวงพี่
"วางตรงนั้นแหละโยม เดี๋ยวอาตมาจัดการเอง" หลวงพี่พูดกับผม
"โยม ปวารณาตัวเป็นโยมอุปฐากซะ"
"โยมอุปฐากคือไรอ่ะพี่ภู"
"ก็คือบุคคลที่จะอุปการะ รับใช้พระสงฆ์ เวลาที่พระท่านขอความช่วยเหลือจะได้ไม่ผิด"
"เก่งจัง"
"ทำการบ้านมา ถามอากู๋"
"อืม"

พวกเราช่วยพระท่านขนของเสร็จ แล้วก็ปวารณาตัวเป็นโยมอุปฐากเรียบร้อย
ก็นิมนต์หลวงพี่กลับไปที่บ้านพร้อมกันเลย
"ท่านอย่าลืมเอาช้อนไปด้วยน่ะ ไม่มีช้อนอดฉันน่ะ" พระพี่เลี้ยงท่านเดินมาบอก
หลวงพี่ท่านดูเป็นพระที่ใจดีและเมตตา คอยบอกพระใหม่ตลอดว่าต้องทำอะไรบ้าง
"นิมนต์ค่ะ" คุณย่านิมนต์พระหลานชาย ขึ้นรถ
คุณย่ากับคุณแม่ไปนั่งข้างหลังเพราะว่าเป็นผู้หญิง ผมเลยนั่งเบอะแถวเดียวกับหลวงพี่

"นั่งเขยิบเข้ามาอีกก็ได้โยมภู ผ้าเหลืองอาตมาไม่ร้อนหรอก"

ผมนั่งตัวแทบจะแนบไปกับประตูรถ ก็ไม่ชินนิ กลัวบาปด้วยเดี๋ยวเกิดซบไหล่หลวงพี่ไป
น้องภูตกนรกไปใครจะรับผิดชอบอ่ะ นั่งห่างๆแหละดีแล้ว เหอะๆๆๆๆ ผมก็เลยเขยิบเข้าไปอีกนิด

"ท่านมีลูกศิษย์วัดหรือยังค่ะ" คุณย่าถาม
"มีแล้ว โยมย่า "
"ถ้าท่านต้องการอะไรก็ให้ลูกศิษย์โทรมาบอกก็ได้นะคะ"
หลวงพี่ก็พยักหน้า  คนเป็นพระนี้ต้องพูดน้อยลงแบบนี้หรือเปล่านะ รู้สึกเกร็งๆ
"หลวงพี่ได้ฉายาว่าอะไรนะครับ"
"ฐิตโสภโณ" พยายามหาเรื่องคุยเเต่ไม่รู้จะคุยอะไร ไม่ถนัดคุยกับพระ

ถึงบ้านแล้ว ทุกคนก็เตรียมรอพระใหม่ ในบ้านจัดเตรียมอาสนะสำหรับพระสงฆ์ แล้วก็พระใหม่
เพื่อทำบุญฉลองพระใหม่กัน เพื่อนๆผมก็นั่งคุยกันอยู่ในบ้าน กลุ่มใครก็กลุ่มมันคนละมุม
แตกลุ่มผมนี้จะเสียงดังสุดเพราะสองกลุ่มมารวมกัน หลวงพี่มาถึงก็ไปนั่งตรงที่ที่เตรียมไว้
เป็นลำดับสุดท้ายของอาสนะ ตอนนี้ก็นั่งรอพระที่นิมนต์ไว้จากวัด
กับข้าวส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล ผมเดินเข้าไปดู ทุกคนก็กำลังเร่งรีบทำอาหารเพราะพระใกล้จะมาแล้ว
ผมเดินเอาชุดนาคไปเก็บบนห้อง แล้วกฌเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นสีขาวด้วย

พระมาแล้ว เราก็เริ่มกราบพระ คุณย่าให้คุณพ่อจุดธูปเทียนบูชาพระ
พวกเราก็นั่งฟังพระสวด  สักพักก็มีคนเอาผ้าขาวมาปูเป็นแนวยาว
เอาภาชนะมาวางเรียงเป็นแถวเอาไว้ให้พระใหม่ตักบาตร
หลวงพี่พีทเดินเข่ามาหน้าสถานที่ตักบาตร คุณพ่อยื่นขันข้าวให้
แล้วหลวงพี่ก็ตักข้าว คุณพ่อตักไข่ต้มใส่ไปในทัพพีที่หลวงพี่ถือ คุณแม่ตักขนมใส่ไปเช่นกัน
แล้วหลวงพี่ก็ใส่ลงไปในภาชนะที่รับข้าว ทำแบบนี้จนครบ
พอพระสวดจบก็กล่าวคำถวายข้าวพระ แล้วเราก็ยกอาหารมาประเคน
ทุกคนช่วยกันคนละไม้คนละมือ  พระสงฆ์ก็ล้อมวงกันฉันข้าว รวมทั้งหลวงพี่พีทด้วย

ถวายอาหารข้าวเรียบร้อยพระสงฆ์ฉันอิ่ม ก็ถวายของหวานต่อ เสร็จจากของหวาน
ญาติโญมก็ช่วยกันยกอาหารไปเก็บ หลวงพ่อก็นพสวดต่อ แล้วก็ทำน้ำพระพุทธมนต์ประพรมให้ทุกคนในบ้าน
"กลุ่มนี้พรมเยอะๆหน่อยค่ะหลวงพ่อ ดื้อเหลือเกิน" หลวงพ่อก็ยิ้ม แล้วก็พรมน้ำมนต์ให้พวกเรา
แล้วก็เอาที่พรมน้ำมนต์มาเคาะหัวผม เพื่อนๆผมก็หัวเราะชอบใจ
"แสดงว่าพี่ภูดื้อมากกว่าใคร ฮ่าๆๆๆๆ"
มัคทายก นำกราบพระ ก็เป็นอันเสร็จพิธี  พระก็เดินทางกลับวัด
"ท่านจะกลับวัดเลยหรือเปล่าค่ะ" คุณแม่เดินไปถาม
"กลับเลยดีกว่าโยมแม่"
"ค่ะ" พี่โค้กไปส่งหลวงพี่ที่วัด ผมเดินไปส่งหลวงพี่ที่รถ
"ดูแลตัวเองดีดีนะโยม อาตมาไปล่ะ"
"ครับ" ผมยกมือไหว้หลวงพี่อีกครั้ง แล้วก็ยืนมองรถพี่โค้กแล่นไปจนลับตา

พวกเพื่อนๆผมก็ล้อมวงทานข้าวกันแล้ว วันนี้มีหลากหลายวงมาก คุยกันไปทานกันไปสนุกดี
คุฯย่าก็ตักแกงตักขนมใส่ถุงใส่กล่องแจกให้กับคนที่มาช่วยงาน คุณยย่าท่านไม่หวงหรอก
บ้านเราทานขนมกันม่ได้ขาด อยากทานเมื่อไรก็ทำได้ งานนนี้คุณย่าเลยแจไปทั่วทุกคน
คุณย่าบอกว่าเขามาช่วยเรา ก็ต้องมีอะไรติดมือกลับบ้านไป แล้วเป็นบุญอีกต่างหาก
"เเต๋วเอ้ย แจกให้ทั่วถึงนะ ไม่ต้องเก็บไว้"
"ไม่เก็บไว้ทานหน่อยหรอค่ะ"
"เก็บไว้อย่างละนิดละหน่อยก็พอ เอาไว้ให้เด็กๆมัน"
"จ้ะ"
"ฝากด้วยนะ"
"จ้า"
ทานข้าวอิ่มก็ถึงเวลาเก็บล้าง  ฮ่าๆๆ พวกผมจะเข้าไปช่วยแต่บรรดาป้าๆก็ห้ามไว้บอกไม่ต้องเกะกะ
จะไปเล่นที่ไหนกันก็ไป พวกผมก็เลยไปเก็บอาสนะ เก็บพรมเข้าที่ เอาโต๊ะหมู่ขึ้นไปเก็บบนห้องพระ
เคลียร์สถานที่ให้กลับมาเป็นปรกติให้เร็วที่สุด แล้วก็มานั่งล้อมวงทานขนม น้ำอัดลม เต็มที่
แล้วก็เริ่มเลื้อย ฮ่าๆๆๆ เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วนินา แขกหลายๆท่านเริ่มทยอยกลับบ้านกันไปแล้ว
ผมก็ไปส่งหน้าบ้านเหมือนเคยทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี....

เดินกลับเข้ามาในบ้าน คุณย่าก็นั่งพักอยู่ที่โซฟา กับป้าชู แม่อิค แม่ขิง แม่พี่พีท
"มานี่สิลูก" คุณย่าเรียกผม เมื่อผมก้าวเข้ามาในบ้าน
"คุณย่าจะเอาอะไรหรอครับ"
"เปล่า ป้าๆน้าๆเขาจะกลับแล้วลูก"
"วันนี้สุดหล่อของป้าน่ารักมาก แขกในงานนี้ชมกันทุกคน" ป้าชูพูดพร้อมส่งยิ้มให้
"น้องภูก็แค่ช่วยนิดหน่อยเองครับ"
"ไม่นิดละมั้งลูก นี้ๆป้ามีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ"
"บอกมาเลยครับสำหรับป้าชูน้องภูเต็มที่อยู่แล้ว"
"ดูเด็กคนนี้สิค่ะ แล้วจะไม่ให้รักได้ไง คือว่า ป้าจะมีคอลเลคชั่นเพชรชุดใหม่ จะให้หนูไปเดินแบบให้หน่อย ได้ไหมลูก" ผมมองหน้าคุณย่า
พี่พีท เอ๊ย หลวงพี่พีทรู้เข้า มีหวังเป็นเรื่องแน่ รับงานเองแบบเนี่ย ฮ๋าๆๆ แต่คุณย่าก็พยักหน้า
"โอเคครับ เมื่อไรล่ะครับ"
"อาทิตย์หน้าลูก"
"ทำไมเร็วจัง ไม่มีเวลาเตรียมตัวทำหล่อเลย"
"แค่นี้ก็หล่อแล้ว ทานข้าวให้เยอะๆลูกจะได้มีเนื้อเเน่นๆ"
"มันจะเป็นไขมันอ่ะสิครับ ป้า ฮ่าๆๆๆ"
"แค่เจ็ดวันไม่เป็นไขมันหรอก เอาเป็นว่าหนูรับปากป้าแล้วนะ เดี๋ยวป้าจะให้เลขาโทรมานัดเวลาอีกที"
"ครับ คราวนี้จัดที่ไหนอ่ะครับ"
"พารากอนจ้ะ"
"อืม ใช้บริษัทไหนจัดงานครับ"
"ก็ต้องบริษัทพี่ชายเราน่ะสิ จะใช้ที่อื่นได้ไง แล้วนี้เจ้าผักบุ้งใช่ไหมที่ดูแลงานแทนหลวงพี่น่ะ"
"ใช่ครับ"
"ไปเรียกมาหาป้าหน่อยสิลูกไป"
"ได้ครับ"
"น้องภูนี้น่ารักนะคะ เจ้าโยชิกับเจ้าอิคนี้พูดถึงตลอด"
"เจ้าขิงก็เหมือนกันค่ะ มีอะไรนี้ต้องปรึกษาน้องภูก่อนเลย เขาคบกันมาตั้งแต่เด็กๆ น่ารักค่ะเด็กกลุ่มนี้"
"มารวมตัวกันที่นี้ก็หายเหงาแหละ คุยกันสนุกสนาน เห็นตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้โตเป็นหนุ่มซะแล้ว พวกเรานี้ก็แก่แล้วเนอะ"
"แก่เก่ออะไรค่ะคุณหญิง พวกเรานี้เขาเรียกสาวเต็มวัย"
"ฉันเห็นว่าจะสาวไม่ไหวแล้วแหละแม่ชู หลานบวชได้แล้วเนี่ย รออยู่บวชเจ้าตัวเล็กอีกสักคน"
"ยังแข็งแรงอยู่เลยค่ะ"
"คนแก่อย่างฉันก็ไม่ต้องการอะไรมากหรอก แค่ได้เห็นลูกหลานเติมโต เป็นคนดีก็พอใจแล้ว"
"ป้าชูเรียกบุ้งหรอครับ"
"ใช่ลูกมานั่งก่อน แล้วเจ้าตัวเล็กล่ะไปไหน"
"หาขนมทานอยู่ในครัวอ่ะครับ เดี๋ยวตามมา"
"คือหนูคุมดปรเจคงานป้าใช่ไหมลูก"
"ครับโปรเจคของหลวงพี่ บุ้งดูแลแทนครับตอนนี้"
"แล้วเป็นไงลูกเรียบร้อยไหม"
"เรียบร้อยดีครับ หลงพี่ทำทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว"
"งั้นป้าขอเปลี่ยนแปลงหน่อยนะลูก"
"ตรงไหนครับ"
"ตรงนายแบบที่จะมาเดินชุดสุดท้ายน่ะ ตอนแรกป้าบอกว่าติดต่อเองอ่ะ"
"ครับ"
"เขาติดงาน ไม่ว่าง ป้าก็เลยจะเอาน้องภู"
"ไอ้ลิงเนี่ยนะครับ"
"ทำไมพี่บุ้ง น้องภูแล้วทำไม"
"จะทำงานเสียน่ะสิ"
"โหย ตัวเองพูดเหมือนไม่เคยเห็นน้องภูเดินแบบงั้นแหละ เดินฟีนาเร่มาหลายงานแล้วนะเว้ย"
"ป้าเชื่อว่าน้องทำได้ลูก นะ เอาตามนี้แหละ เดี๋ยวจะได้เอาชื่อเสียงประธานสมาคมผู้ค้าอัญมณีเป็นเครื่องการันตีด้วยว่าหลานชายมาเป็นพรีเซนเตอร์"
"ต้องมีส่วนแบ่งให้ฉันด้วยนะถ้าอย่างนั้นนะ"
"ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวให้เป็นค้าขนมเลยแล้วกันค่ะ"
"ไม่ต้องหรอกแม่ชูฉันล้อเล่น เอาไปใช้งานเถอะ แต่ถ้าสร้างความปวดหัวให้ก็อย่ามาว่ากันนะ"
"คุณย่าอ่ะ"
ทั้งสามท่านก็ลาคุณย่ากลับบ้านผมกับคุณย่าก็เดินไปส่งที่รถ เพื่อนๆผมก็ยังคนั่งเล่นกันอยู่
ทั้งเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าเริ่มคุยกันเสียงดังเพราะตอนนี้มีกิจกรรมให้ทำคือ เล่นไพ่
แต่เล่นกันเฉยๆนะครับไม่ได้มีการพนันเข้ามาเกี่ยวข้อง คนที่เป็นผู้นำก็คือพี่แพท
แต่วงไพ่วงนี้วงใหญ่มาก เรียกว่าเถียงกันมากกว่าเล่นซะอีก คุณย่าเดินไปดูความเรียบร้อยในครัว
ป้าแต๋วก็จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย คุณย่าเลยให้ผมไปหยิบถุงผ้าบนห้องนอนลมาให้
"นี่ครับคุณย่า"
"แต๋วเอ๊ย"
"จ๋า"
"มานี่ๆ"ป้าแต๋วเดินเข้าไป
"มีอะไรหรอค่ะ"
"อ่ะนี้ฉันให้เธอ ขอบใจมากนะที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงให้"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ บ้านใกล้เรือนเคียง"
"เอาไปเถอะ นะ สินน้ำใจ สังคมเมืองสมัยนี้มันหาบากนะ ที่คนบ้านใกล้เรือนเคียงจะมาช่วยกันแบบนี้ บางบ้านบ้านติดกันยังไม่รู้จักกันก็มี จอดรถเลยไปหน้า

บ้านิดหน่อยคว้าปืนมายิงกันก็เคยมี เอาไปเถอะ ถ้าไม่ได้เธอฉันก็คงแย่เหมือนกัน ไม่นึกว่าคุนจะเยอะขนาดนี้"
"ขอบคุณค่ะพี่ มีอะไรก็เรียกใช้ได้ค่ะไม่ต้องเกรงใจ เราเพื่อนบ้านกัน หนูก็บ่อยครั้งที่มารบกวนพี่"
"ลองดูสิชอบไหม" ป้าแต๋วหยิบผ้าในถุงออกมาดู
"แหม๋ยิ้มไม่หุบเลยนะแม่ชอบล่ะสิ"
"อย่าแซวแม่สิว่ะ"
"นางก็เหมือนกัน ย่าขอบใจมากนะลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเต็มใจค่ะ"
"เออขอบใจลูก"
"แต่บวชน้องภู แต๋วขอกลองยาวด้วยนะคะ งานนี้ไม่ได้รำเลย"
"ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวให้ถึงแล้วค่อยว่ากัน"
คุณย่าซื้อผ้ามาอีกหลายชิ้นเพื่อแจกแม่ครัว แต่ว่าคงต้องแจกพรุ่งนี้เพราะบางคนก็กลับไปแล้ว
เหลืออยู่ก็แค่ป้าแต๋วกับพี่นางที่ช่วยเก็บข้าวของเข้าที่ เพราะบ้านป้าแต๋วถัดออกไปไม่กี่หลัง
ป้าแต๋วก็เป็นเพื่อนบ้านที่คุณย่าเคยช่วยเหลือเรื่องเงินเรื่องทอง ป้าแต๋วก็เลยเคารพคุณย่ามาก
"แต่น้องภูเห็นป้าแต๋วรำนะ"
"ป้ามันมีจังหวะในหัวใจลูก"
"มีจังหวะเป็นพีพี่บี้เลยนะป้า"
"ฮ่าๆๆๆ"
"แล้วนี้ตักขนมตักแกงไปยังอ่ะแต๋ว"
"ตักไปแล้วค่ะ ให้ไอ้นางเอากลับไปแล้ว นี้กลับมาดูข้าวของให้เรียบร้อยค่ะ"
"เออขอบใจมาก"
"งั้นเดี๋ยวแต๋วกับลูกกลับเลยนะคะ"
"ขอบใจมากนะแต๋ว นางขอบใจมากนะลูก"
"ค่ะ"
ผมเดินไปส่งป้าแต๋วกับพี่นางหน้าบ้าน แล้วก็เดินเข้ามาในบ้านก็เห็นคณย่านั่งทานขนม สงสัยจะหิว
ไอ้โยชิก็มานั่งคุยกับคุณย่าแล้วก็แม่พี่พีท เห็นไอ้โยชิมันนั่งนวดขาให้คุณย่า จะประจบอะไรอีกล่ะเนี่ย
"แล้วนี่พ่อกับลุงเจ้าพีทแล้วก็อาไปไหนล่ะเนี่ย"
"ไปวัดค่ะคุณแม่ เห็นว่าจะไปดูพระลูกชาย"
"อ่อ"
"หลวงพี่กลัวพี่ไหมครับ" ไอ้โยชิถามคุณแม่
"ไม่นะลูก เขาไม่ค่อยกลัวอะไรหรอก แม่ไม่เคยเห็นหลวงพี่เขากลัวอะไรเลยนะ"
"มีครับคุณแม่"
"อะไรล่ะลูก"
"ก็พี่ภูไง เวลาพี่ภูทำตาโตๆใส่พี่พีท เอ๊ยหลวงพี่พีทนะ หลวงพี่งี้หน้าหดเหลือสองนิ้วเลย"
"หรอ  ฮ่าๆๆๆ"
"ย่าว่านินทาพี่เขาน่ะดูซ้ายดูขวาซะก่อนไหมลูก แล้วไอ้ที่ว่าทำตาโตๆอ่ะ แบบนั้นหรือเปล่าหืมมม" คุณย่าชี้ให้ไอ้โยชิมองผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง
"อูยยยยยยย มาตั้งแต่เมื่อไรหรอ"
"นานแล้ว"
"ก็ได้ยินหมดแล้วน่ะสิ"
"อือ"
"แต่โญชิไม่ได้นินทานะ เล่าสู่กันฟังเฉยๆ"
"นินทาแม้กระทั่งพระ ระวังเถอะ จะตกนรกไม่รู้ตัว"
"แค่พูดถึงเฉยๆไม่ได้ให้ร้ายซะหน่อย"
"แล้วโยชิเรียนชั้นไหนแล้วลูก"
"ม.5ครับ"
"น้องเล็กในกลุ่มเลยสินะ"
"ครับ โยชิเป็นรุ่นน้องพี่ภูที่โรงเรียน แล้วพี่ภูก็รับโยชิเป็นน้องชายด้วยครับ แล้วคุณย่าก็รับโยชิเป็นหลานด้วย"
"พี่ยังไม่เคยเห็นคุณย่าพูดสักคำ"
"พูด พูดใช่ไหมครับคุณย่า"
"พูดๆๆลูก"
"เห็นไหมพี่ภู"
"แล้วโยชิไม่มีพี่น้องหรอลูก"
"ไม่มีครับ พ่อกับแม่โยชิก็ไม่มี" ดราม่าอีกแล้ว
"แล้วหนูอยู่กับใครละลูก"
"โยชิอยู่คนเดียวครับ แต่ตอนนี้มีพี่อิคมาอยู่ด้วยแล้ว"
"ตัวแค่นี้เนี่ยนะอยู่คนเดียว"
"ครับอยู่มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ โยชิพึ่งมารู้จักคำว่าครอบครัวก็ตอนเจอพี่ภูเนี่ยแหละครับ"
"ดราม่าอีกแล้วแก"
"เล่าให้คุณแม่ฟังเฉยๆ ไม่ได้ดราม่า"
"โยชิคล้ายๆน้องภูน่ะครับคุณแม่ ตอนที่น้องภูรู้เรื่องโญชิมันเหมือนกระจกสะท้อนตัวเอง ตอนนั้นน้องภูก็เหมือนอยู่คนเดียว น้องภูเข้าใจวาโญชิรู้สึกเหงาแค่

ไหน น้องภูเองโชคดีที่มาเจอคุณย่ามาเจอหลวงพี่ น้องภูเลยอยากให้โยชิมีน้องภูเป็นคนในครอบครัวเหมือนที่น้องภูมีคุณย่ากับหลวงพี่อ่ะครับ"
"หลังจากนั้นโยชิก็เลยเป็นน้องชายพี่ภูแล้วก็หลานชายคุณย่า" ไอ้โยชิซบไปที่เข่าคุณย่า มันประจบมาก
"จ้า" คุณย่าก็ลูบหัวมันเบาๆ
"แต่ตอนนี้น้องชายน้องภูก็ออกเรือนไปซะแล้ว มีคนดูแลแล้ว เลิกเหงาแล้วมั้ง"
"บางเรื่องเราก็ไม่สามารถเล่าให้คนที่เรารักฟังได้หรอกลูก เราเลยต้องมีเพื่อน มีพี่ มีน้องไง"
"ใช่ๆๆๆ" ไอ้โยชิรีบพยักหน้า
"เหมือนที่พี่ภูไม่ยอมบอกหลวงพี่หลายๆเรื่องจนเป็นเรื่องไง"
"ชิ"
"ทำไมล่ะลูก" คุณแม่ถาม
"เมื่อก่อนหลวงพี่เป็นคนใจร้อนครับคุณแม่ ใครมาจีบน้องภูไม่ได้เลย จีบผ่านเฟซบุคก็ไม่ได้ มีครั้งหนึ่งมีคนมาจีบผ่านเฟซบุคหลวงพี่พีทก็ด่าเขากลับไปแล้ว

ก็ลบออกจากเฟซด้วย แล้วพอหึงมากๆก็มาลงที่น้องภูตลอด แต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้วครับ เพราะคุณย่าจัดการให้"
"เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เรื่องไม่ยอมใครเนี่ย" คุณแม่บอก
"เขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแล้ว"
"มีเมียเด็กจะมาทำตัวเด็กแข่งกับเมียได้ไง เมียยิ่งงอแงอยู่ เนอะคุณย่าเนอะ"
"พูดมากเหลือเกินนะแก"
"แล้วนี้เราจะกลับอเมริกาวันไหนล่ะ"
"อีกสองวันค่ะ รอใส่บาตรลูกก่อน"
"เดี๋ยวเช้าก็ไปใส่บาตรกัน น้องภูจะไปไหมลูก"
"ไปครับ"
"จะตื่นหรอพี่ภูอ่ะ"
"ตื่นสิ"
แล้วเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยผม ก็เดินมาที่คุณย่าสงสัยจะกลับกันแล้ว
"เลิกเล่นกันแล้วหรอ" ผมถาม
"พอดี พลมันมีธุระน่ะ เเล้วงานส่งอาจารย์พรุ่งนี้ยังไม่เสร็จกันเลย ภูเสร็จแล้วหรอ"
"เดี๋ยวทำอีกนิดหนึ่งก็เสร็จแล้ว ทำตั้งแต่อาจารย์สั่งแล้วอ่ะ ไม่ได้ดอง"
"พวกเราดองจนเปรี้ยวแล้วล่ะ"
"แล้ทานข้าวทานปลากันอิ่มไหมลูก"
"อิ่มมากมากเลยค่ะคุณย่า อร่อยสมคำเล่าลือจริงๆ"
"ใครเอาไปลือล่ะ"
"สองคนเนี่ยค่ะ เอาไปอวดใหญ่เลยว่ากับข้าวบ้านคุณย่าอร่อย"
"ว่างๆก็มาทานข้าวกับย่านะ"
"มาแน่นอนค่ะคุณย่า"
"น้องภูเอาขนมให้เพื่อนหรือยังลูก"
"ให้แล้วค่ะคุณย่า พวกหนูเอาไปเก็บในรถแล้วค่ะ"
"พอไหมลูก ถ้าไม่พอในครัวมีอีกนะ"
"พอค่ะ นั้นก็ทานไปได้หลายวันเลย พวกหนูลากลับก่อนนะคะ"
"โชคดีลูก คุณพระรักษานะ"
"สวัสดีค่ะคุณย่า สวัสดีค่ะคุณแม่"
"สวัสดีลูก ขับรถดีๆนะลูกนะ"
"เดี๋ยวเราเดินไปส่ง พี่แพท เพื่อนน้องภูจะกลับแล้วนะ"
"ห๊าาาาาาาาา" พี่แพทก็ทิ้งไพ่แล้วรีบวิ่งมา เพื่อนๆผมก็โบกมือลาพวกที่เล่นไพ่กันอยู่
ผมแล้วก็พี่แพทเดินมาส่งเพื่อนๆที่รถ
"วันจันทร์เจอกันนะภู"
"จ้ะ ขอบใจมากนะสำหรับเลคเชอร์"
"สบายมาก"
"ขับรถดีๆนะพล"
"เออ"
"อย่าลืมแอดเฟซพี่นะครับ สาวๆ"
"ค่ะ"
แล้วเพื่อนผมก็ขับรถออกไป
"อะไรพี่แพท  ทำไมไม่ขอเบอร์อ่ะ"
"ขอทำไมอ่ะ ก็เอาที่น้องภูไงไม่เห็นยาก"
"เห้ยแล้วทำไมไม่ขอกับเจ้าตัวเขาอ่ะ"
"เดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์ส"
"ระวัง อด"
"น้องภูว่าพี่จะจีบคนไหนดีอ่ะ"
"ไม่รู้สิ"
"จีบน้องภูดีกว่า ไอ้พีทไม่อยู่"
"หลวงพี่เป็นพระนะ เรียกไอ้ได้ไง"
"โอ้ว แอมซอรี่ หลวงน้อง"
"ไม่มีใครเขาเรียกหลวงน้องหรอก"
"แล้วจะให้พี่เรียกว่าไงอ่ะ"
"พระพีทก็ได้"
"โอเคๆ พระพีทไม่อยู่น้องภูก็เป็นของพี่ ไปอยุ่เมกากับพี่ไหม ไม่ร้อนด้วย พี่จะดูแลอย่างดีเลย"
"น้องภูรักเมืองไทย" ผมก็เดินเข้ามาในบ้านโดยมีพี่แพทพูดกรออกหู ให้ไปอยู่ด้วยกันที่โน้น
"อะไรตาแพท แกล้งอะไรน้อง"
"แพทกำลังชวนน้อให้ไปอยู่เมกาด้วยกันครับ"
"โยชิไม่ให้ไปหรอก"
"เจ้าตัวเปี๊ยก มีสิทธิ์อะไรไม่ให้น้องภูไป"
"ก็หลวงพี่ฝากให้โยชิดูแลพี่ภูไม่ให้ใครมาวุ่นวาย"
"แต่ถ้าพี่ภูเขาจะไปมันก็เรื่องของเขา ตัวเปี๊ยกไม่เกี่ยวนะ"
"พี่แพท ฟังที่พูดไม่รู้เรื่องหรอ หรือภาษาไทยไม่แตกฉาน ไม่ละอายบ้างไง แย่งของๆน้องอ่ะ"
"ไม่นิ ใครชนะ คนนั้นก็ต้องได้สิ่งที่ปราถณา"
"ไม่มีคุณธรรมเลย เสื่อม!!!"
"พอโยชิ พี่เขาล้อเล่น ไปทานขนมจีนกับพี่ป่ะ" ผมต้องลากไอ้โยชิออกมา ไอ้นี้มันยิ่งขึ้นง่ายอยู่
"โดนเด็กด่าแล้วสสำนึกบ้างไหมเรา ฮ่าๆๆๆ" คุณแม่หัวเราะชอบใจ
"คุณย่าไอ้ตัวเปี๊ยกเนี่ยมันร้ายนะครับ"
"คู่หูเจ้าภูเขาล่ะ ตอนที่พระพีทมีเรื่องผู้หญิงเข้ามานะ พอเจ้าโยชิรู้โหย มันเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเจ้าภู"
"ดูเขาจะรักน้องภูมากนะคะคุณแม่"
"ใช่ โยชิเป็นเด็กน่าสงสาร แต่นิสัยใจคอดีมาก น่ารักเหมือนเจ้าภูนั้นแหละ แต่มุมสุขุมๆเป็นเจ้าภูยังไม่ค่อยมี ยังเด็กอยู่น่ะ"
"ไม่มีใครน่ารักเท่าน้องภูอีกแล้วล่ะครับคุณย่า"
"ใช่ แต่คนที่โชคดีที่สุดคือพระพีทนะ ไม่ใช่แพท ฮ่าๆๆๆๆ"
"คุณย่า โหยเยาะเย้ยแพท แพทจะหาให้ได้แบบน้องภูเลย"
"ย่าจะคอยดูนะ แต่พระพีทบอกไว้ว่า น้องภูน่ะ ลิมิเต็ดอิดิชั่น มีชิ้นเดียวในโลก "
"คุณแม่ดูคุณย่าสิ ลำเอียงกับแพทเห็นๆเลยอ่ะ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว ขอไปอาบน้ำอาบท่าซะหน่อย"
"เดี๋ยวหนูไปด้วยค่ะคุณแม่"
แล้วคุณย่ากับคุณแม่ก็ขึ้นข้างบนไป ผมก็นั่งทานขนมจีนกับไอ้โญชิในครัว
นั่งทานไปฟังมันด่าพี่แพทไป ฮ่าๆๆ ไอ้นี้เป็นเยอะนะ ขนมจีนน้ำยากะทิใส่ลูกชิ้นปลากราย
ทานกับผักเคียง แล้วก็กากหมู อร่อยอย่างมากกกกกกกกกกก   อยากให้นิยานเป็นสี่มิติ ฮ่าๆๆๆ
คนอ่านจะได้รับรู้ถึงรสชาติ เอิ๊กๆๆๆ
"แอบมาทานอะไรกันสองคนเนี่ย"
"อ่าวพี่อ้นไปไหนมาเนี่ย"
"แอบหลับมา หิวเลยมาหาอะไรทานน่ะ"
"ทานขนมจีนไหม อร่อยอ่ะ ทานกับกากหมูอร่อยเวอร์ๆ"
"หรอ เดีญวต้องลอง ขอทานข้าวก่อน"
"แสดงว่าไม่ได้ทานข้าวใช่ไหม"
"อืม ยุ่งจนลืมอ่ะ เหนื่อยด้วย"
"แล้วพี่บุ้งอ่ะ"
"พึ่งขึ้นไปหลับเมื่อกี้เนี่ย"
"โยชิคืนนี้แกจะค้างกับพี่เปล่า"
"ตอนแรกว่าจะไม่ค้างอ่ะ ตอนนี้ต้องค้างแล้ว"
"ทำไมอ่ะ" พี่อ้นตกข้าวมานั่งทานกับพวกเรา
"ก็คอยกันท่าไอ้พี่แทพน่ะสิ"
"แกก็ บ้าจี้ไปกับพี่แพทไปได้ เขาก็แค่แหย่เล่น"
"โยชิไม่เชื่อหรอก"
"ค้างก็ดี จะได้ไปใส่บาตรหลวงพี่ด้วยกัน แต่ไอ้อิคมันจะยอมหรอมันอดมาหลายคืนแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ"
"ถึงกลับไปก็ไม่มีแรงอยู่ดี โยชิไม่ให้ทำหรอก ค้างที่นี้แหละ ขนมเยอะด้วย"
"อืม"
"จะได้เห็นคนนอนร้องไห้คิดถึงพระ ฮ่าๆๆๆ"
"เวอร์ ไม่มีอ่ะ"
พี่อ้น ไม่เอาแกงหน่อไม้มาทานอ่ะ อร่อยมากเลยอ่ะ"
"พี่ว่ามันอร่อยทุกอย่างเลยอ่ะ แต่ทานทุกอย่างคงไม่ไหว"
"เออก็จริง"
"โยชิเห็นคนหิ้วกลับกัน แบบว่าทานไปได้อีกสามเดือนละมั้ง"
"เขามาช่วยงานก็ต้องให้เขาเป็นการตอบแทน เป็นบุญนะ เราเก็บไว้ก็ทานไม่หมดอยู่ดี พรุ่งนี้มะรืนนี้ก็บูดแล้ว เททิ้งเปล่าๆ"
"อืมก็จริงอ่ะ"
"ถ้าคิดจะให้อย่าไปเสียดาย ให้ไปแล้วก็ไม่ใช่ของเราแล้ว เข้าใจไหม"
"ครับบบบบบ"
"พี่เห็นพระพีทบวช แล้วอยากบวชมั้งจัง" พี่อ้นบอก
"เอาดิพี่อ้น พ่อกับแม่พี่อ้นต้องดีใจมากแน่ๆเลย"
"เดี๋ยวให้งานลงตัวก่อน"
"พี่อ้นจะบวชเป็นพระหรือชีล่ะ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้โยชิแซวพี่อ้น
"แกนิ มารศาสนา"
"ล้อเล่นน่ะ เนอะพี่อ้นเนอะ"
"จ้ะ"
"โหยเมียจ๋ามาอยู่นี้เอง ขึ้นไปหาข้างบนไม่เจอ"
"มีไรอ่ะ" ไอ้อิคเดินเข้ามานั่งสีไอ้โยชิ
"กลับบ้านยัง"
"คืนนี้นอนนี้พรุ่งนี้เช้าจะไปใส่บาตรหลวงพี่"
"ไปนอนบ้านก็ได้ ตื่นแล้วเดี๋ยวพามา"
"ไม่เอา จะนอนเป็นเพื่อนพี่ภู"
"ไอ้ภูมึงบังคับให้เมียกูนอนเป็นเพื่อนหรอ"
"อย่ามาโทษกู กูไม่เกี่ยว"
"อย่ามาอ้อนน่ะพี่อิค กลับไปตัวเองก็ไม่มีแรงอยู่ดีแหละ"
"ฮ่าๆๆ ที่แท้มึงก็พวกนกกระจอกยังไม่ทันจะกินน้ำหรอเนี่ย"
"โหยแรงงอ่ะ"
"ทานขนมมจีนไหมพี่อิคเดี๋ยวโยชิไปตักให้"
"ก็ดี"
เราสี่คนก็นั่งทานอาหารกัน พี่โค้กกลับมาจากวัดก็ลาคุณย่ากลับบ้านพร้อมมิว
พี่เฟียตก็ลากลับเพราะพรุ่งนี้มีธุระไอ้เป็ดก็เลยต้องกลับด้วย พี่ฝุ่นก็เหมือนกันไอ้แบงค์ก็เลยต้องกลับด้วย
ก็เลยเหลอแขิงกับตี๋แล้วก็อิคกับโยชิที่ค้างกับผมคืนนี้........

เรียบร้อยไปแล้วงาบบวชพี่พีท ขอบคุณผู้ร่วมงานบุญครั้งนี้ทุกคนจริงๆ
ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนในการสืบทอดพระพุทธศาสนา
การบวชถือเป็นอานิสงส์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับเราชาวพุทธทุกคน
ชายใดได้บวชก็เหมือนคนที่สุกแล้ว ไม่ใช่คนดิบ
ใครที่ครบบวช ถ้าไม่ติดขัดอะไรมีโอกาสก็บวชเถอะ ผมเชื่อว่าคนที่รักคุณ
คนที่เลี้ยงดูคุณมา รอเห็นชายผ้าเหลืองของคุณอยู่ ให้ท่านได้เห็นวันที่ท่านยังอยู่
ดีกว่าการบวชในวันที่ท่านจากไป ถึงเวลาจะผ่านไปวันที่ท่านสึกออกมา
ผมก็เชื่อว่าคุณจะยิ้มทุกครั้งเมื่อนึกถึงวันที่คุณได้บวช
คุณจะปีติทุกครั้งที่ได้นึกถึงหน้าคนที่คุณรัก เวลาที่ท่านได้เห็นคุณเป็นพระ
คุณจะอิ่มใจทุกครั้ง เมื่อนึกถึงรอยยิ้มของผู้มีพระคุณ
และคุณจะสุขใจและมีแรงใจเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ได้หยิบรูปถ่ายในวันนั้นมาดู

พ่อแม่เสียสละทุกอย่างเพื่อนคุณตั้งแต่คุณเกิดมาจนเติบใหญ่
แล้วคุณจะสละเส้นผมเส้นคิ้วเพื่อบวชให้ท่านไม่ได้เชียวหรือ........



สวัสดีครับบบบบ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ขอบคุณมากมากครับ
ขอบคุณทุกคำติและคำชม เป็นกำลังใจที่ดีสำหรับผู้เขียนมากมากครับ
ขอบคุณที่ อดนอนแล้วก็รออ่านทุกวัน ทั้งที่ผมเบี้ยวประจำ  แหะ

สองตอนที่ผ่านมา ยอมรับเลยว่า ตัวเองนั่งเขียนเอง ก็แอบมีน้ำตาเหมือนกัน อะคริ

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ที่เป็นกำลังใจให้

ผมจะมาต่อเรื่องให้ได้บ่อยที่สุดเท่าที่จะมีเวลา

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้กัน

ขอให้ทุกคนมีความสุข

รักนะ

[gupalz]

รู้สึกอิ่มบุๆกับงานหลวงพี่พีทจริงๆ

[NOO~KUNG]

มางานบวชพี่พีท.....อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ...555

[BBSS]

 

[noy]

อ่านตอนนี้แล้วนั่งน้ำตาคลอ คิดถึงตอนน้องบวช ขอบคุณผู้แต่งมากๆบรรยายให้เห็นภาพเลย
 

[meadthat]

อนุโมทนากับพระพีทด้วยนะครับ

[HT...hanna]

บวกพร้อมแปะค่าาาาาาาาาาา
ไปเรียนก่อนเดี๋ยวกลับมาเจอกันนะค้าาาาาาาา น้องภู

[litlittledragon]

เสร็จงานบวช ก็มีงานเข้าน้องภูทันที ท่าทางจะต้องมีเรื่องแน่เลย
พี่พีทไม่อยู่ น้องภูไปเดินแบบอย่างนี้

[pochu52]

-/\- หลวงพี่พีท
งานบวชของหลวงพี่ประทับมากจริงๆ ค่ะ อิ่มบุญกันทั่วหน้าเลย

[tawan]

อนุโมทนาบุญคะ

 

[route rover]

อนุโมทนาบุญอีกรอบค่ะ -/\-

ขำที่น้องภูไม่กล้าเข้าใกล้พระ 

อิ่มบุญ อิ่มใจไปกับครอบครัวนี้จริงๆ

อยากจะมุดเข้าไปในนิยาย เข้าไปในบ้านนี้ ของกินเยอะมาก มุดออกจากนิยายมาคงนอนท้องกางแน่ๆ 

[imissyou]

โมทนาบุญค่ะหลวงพี่

[slurpee04]

อิ่มบุญอิ่มใจ 

[nemesis]

  :sad4:น้ำหูน้ำตาไหลตามเลยซึ้งง

[evanescence_69]

ได้รูอะไรๆเกี่ยวกับงานบวชเยอะเลย ปกติเป็นคนที่ไม่ชอบไปงานบวชซักเท่าไหร่

อีกอย่างไม่ค่อยเข้าวัดด้วย555+


ถ้ามันจะเจ็บ แล้วมันจะจบ ต้องเจ็บเท่าไรก็ยอม

[4559]

อิ่มมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[lepetitnong]

ได้บุญกันทั่วถึง  ขอให้มีความสุขกันทุกๆคนนะครับ   

[noy]

 

[Gu_Ton_Za]

อิ่มบุญไปตามๆ กัน 555+

[ormn]

เราก็ขอบคุนเหมือนกันที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกันค่ะ

[uaeb]

หลวงพี่  

[seaz]

ซึ้งมากมายเลยตอนนี้

[ขนมสัมปันนี]

โอ้ย...... :กอด1:มีความสุข ขอบคุณผู้เขียนมากๆครับได้ทั้งสาระและความบันเทิง ติดตามต่อไปปปป

[choijiin]

น้ำตาไหลไปกับน้องภูอีกแล้ว
อิ่มใจไปกับหลวงพี่พีทจริงๆ
 

รอไปใส่บาตรหลวงพี่ด้วยคนนะคะ
รักคนเขียนเหมือนกันนะ
 

[greensnake]

อ่านแล้วก็น้ำตาซึมอีกรอบ นึกถึงตอนที่น้องชายเราบวชเลย
ใครก็ไม่สุขเท่าคนเป็นพ่อเป็นแม่และคนที่เลี้ยงดูเรามา
คงมีไม่กี่อย่างในโลกที่จะสามารถตอบแทนพระคุณท่านได้
เท่านี้พี่พีทก็ทำหน้าที่ได้ครบถ้วนสำหรับคนเป็นลูกและหลาน
งานนี้ทุกคนก็ปลาบปลื้มและอิ่มบุญอิ่มใจกันไปถ้วนหน้า
ทางด้านน้องภูนี่ก็ฮอตไม่เลิก มีงานตอนที่สามีไม่อยู่ซะด้วย
อยากได้อย่างน้องภูไปไว้ที่บ้านจังเลย มองแล้วจะเพลินตา
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ป.ล.บวกเป็ดให้น้องภู คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักน่าชัง
ป.ล.2 ชอบพี่แพทอ่ะ ฮาดี อารมณ์ดีได้ตลอดๆ

 

[aishiteru.]

อิ่มบุญกันถ้วนหน้าาาา คนเยอะแยะมากมายย พิธีต่างๆข้าวของเพียบเลยยยย
ยาวมากกก อ่านจุใจไปเลยย อิอิ หลังจากนี้อีกสิบห้าวัน น้องภู พี่พีทเอ๊ยหลวงพี่พีท สู้ๆ
น้องภูต้องไปเดินแบบซะด้วย แบบนี้ต้องหาบอดี้การ์ดส่วนตัวไปคอยสอดส่องดูแลซะแว้วว
โอ้ววว พี่แพท นี่กะจะชวนน้องภูให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย ฮ่าๆ ไม่เลิกแหย่นะเนี่ย ดูสิ โดนโยชิเขม่นเอาแล้ว ฮ่าๆ
งานบวชพี่พีท หนุ่มๆเพียบเลย หล่อๆทั้งนั้นด้วย น่าจะช่วยงานจังเลยน้ออออ
น้องภูหล่อมากกก แต่งตัวหลายลุคหลายแนว อิอิ อยากเห็นหนุ่มๆชุดขาวทั้งหลายแหล่ ฮ่าๆ
สุดท้ายนี้คนเขียนก็ดูแลตัวเองด้วยเน้อออ จะรออ่านตอนต่อไปน้าาาา
 

[CarToonMiZa]

อิ่มบุญกันถ้วนหน้า