หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[Phijarana]

น้องภูหายไปไหนนนนน

[•♀NoM!_KunG♀•]

หายไปไหนน้าาาาาา T^T

[CarToonMiZa]

แอบมาส่องน้องภู

[bbank]

รีบมาต่อนะครับคิดถึง

[fangkao]

คิดถึงน้องภูกะพี่พีท อย่าหายไปนานนะจ๊ะ

[white choc~]

เจ๊รอน้องภูอยู่น๊า~~~

[Eshardy]

อวยพรให้น้องภูกับเพ่พีทแลเพื่อนๆ

"ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้"

ปีใหม่จีน ขอให้ทุกอย่างสมหวังปีใหม่ขอให้ร่ำรวย
มีโชคลาภ ร่ำรวยเงินทอง
สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์สวยงาม
จิตใจสดชื่นแจ่มใส ก้าวหน้ามั่นคง
มีคนรักและอุปถัมป์ค้ำชูมากมาย ทุกสิ่งเป็นไปดั่งใจสมปรารถนา

[CarToonMiZa]

 

[เฉาก๊วย]

รวมแก๊งค์ปาร์ตี้ น่ารักมากๆ คิดถึงๆๆๆๆๆ

[CarToonMiZa]

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[watcharet]

รออยู่นะครับพี่ภูๆๆๆๆ

[fangkao]

คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง

[Still_14OC]

โปรดทราบคิดถึงมาก กอดรวบทุกคน

[Noi]

คิดถึงน้องภูกับพี่พีท

[vevi]

ถึงตอนที่14 เอง
เริ่มเรื่องก็ใสๆน้า ไงอิตอนนี้มันเศร้าง่า 
น้องภูน่ารัก สดใส น่าเอ็นดูมากๆ ไม่อยากให้น้องต้องมาเศร้าอย่างนี้เลย
มันจามาม่าอย่างนี้ไปกี่ตอนหนอ พี่พีมดูแลน้องด่วนนนนนนจ้า

อยากจิบ้าตาย น้องภูหนูใส ไร้เดียงสาจริงๆ ฮามากกับประโยคนี้ของน้อง 

"พี่หิวภู"
"อูยยยยย ภูทานไม่ได้หรอก ยังไม่สุก"
"พี่ชอบของดิบ" พี่พีททำท่าจะเข้ามาจูบผม ผมคว้าหมอนมาบังไว้

[K.Pupoom]

ตอนที่......167


ในขณะที่นั่งเรียนหนังสืออยู่ พี่พีทก็ไลน์มาหา ผมกดดู

"เลิกเรียนแล้วมาหาหน่อย วันนี้เลิกงานดึกคิดถึง"

ผมก็ตอบกลับไป

"เออ"
"เดี๋ยวโดนจูบ พูดไม่เพราะเลย" พูดเพราะก็โดนประจำ
"กำลังเรียน แค่นี้นะ"
"จ้า"

สงสัยงานจะว่างมากวันนี้นั่งเล่นไลน์ทั้งวัน ส่งไลน์มาคุยกับผมทั้งวัน โทรทั้งวันอะไรนักไม่รู้
เลิกเรียนผมก็นั่งเม้าท์มอยกับเพื่อนๆ แต่พี่พีทก็โทรจิกโทรตามไม่รู้อะไรนักหนา
"เลิกเรเยนแล้วไม่ใช่หรอ ออกมายัง"
"ยังคุยงานกับเพื่อนพี่พีทมีอะไรป่ะเนี่ย โทรมาทั้งวัน"
"รำคาญหรอ"
"เปล่า เพียงแต่มันเหมือนมีอะไรสักอย่าง"
"พี่ก็แค่คิดถึงอ่ะ"
"เราพึ่งได้กันเมื่อเช้านะ ตูดยังไม่หายระบมเลยจะคิดถึงอะไรอีก"
"เมื่อเช้าพี่ทำด้วยหรอ ลืมอ่ะ"
"เออ ต้องบอกเวลาแล้วก็สถานที่ด้วยไหม"
"บอก" เพื่อนๆผมมันพร้อมเพรียงกันตอบ มันแอบฟังผมคุยโทรศัพท์ครับ
"แค่นี้นะพี่พีทพวกสอดรู้สอดเห็นเยอะ "
"รีบมานะ ซื้ออะไรมาให้ทานด้วย"
"อื้มๆ"
"รักน๊าาาา"
"ครับ"

"กูว่าแล้วทำไมหน้ามึงเพลียๆ"
"อย่ามาทะลึ่งไอ้กรีซ"
"แค่แซวเล่นเฉยๆทำไมต้องทำหน้าบูดเป็นตูดระบมด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆ"
"กลับบ้านแล้ว"
"เห้ยไรว่ะ ล้อเล่นแค่นี้เอง จะกลับจริงอ่ะ"
"ผัวเขาโทรมาตามไม่รู้กี่รอบ คงกลับจริงแหละ ว่าแต่แกเถอะไอ้กีซ พี่ซูมไม่มารับหรอ"
"ทำไมต้องมารับอ่ะกิ๊บไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย"
"หืมมมมม อีสตรอเบอร์รี่เกรดเอลูกใหญ่ กล้าพูดนะ ตูดแกก็คงระบมไม่แพ้ไอ้ภูหรอกฉันว่า"
"ไม่เจ็บหรอแก" แพงถามด้วยความสงสัยอยากรู้อยากเห็น ไอ้กรีซหน้าแดงถ้าจะเขิน
"โอ๊ยอิแพงถ้าเจ็บผู้ชายจะเหลือน้อยแบบนี้หรอ หันไปเป็นเก้งกวางบ่างชะนีกันหมด พูดแล้วอารมณ์เสีย"
"ฮ่าๆๆ ไปดีกว่า เบื่อตุ๊ดแถวนี้" ผมหันหน้าไปทางไอ้กรีซ แกล้งมัน
"กลับดีๆนะภู"
"จ้ะ ไปก่อนนะทุกคน พลบอกทิกด้วยว่ากูกลับก่อน"
"เออ เมียกูไปขี้นาน ไม่ต้องรอหรอก"
"อื้มๆ พรุ่งนี้เจอกัน"
"เออ" ผมดินออกจากโต๊ะไอ้กรีซมันก็เรียกผม
"ไอ้ภู มึงโกรธกูหรอ"
"มาก ก็มึงแย่งพี่ซูมไปจากกูนิ ฮ่าๆๆๆๆ"
"ไอ้บ้า"

ผมเดินไปเรียกแท็กซี่ แต่คิดไปคิดมาไปบีทีเอสดีกว่า รถติดเดี๋ยวสามีจะลงแดง
อยากทานพิซซ่าอ่ะ โทรศั่งพิซซ่าดีกว่า ให้ไปเก็บตังค์ที่พี่บุ้ง ให้มันบ่นเล่นเพลินหูดี
แล้วพี่พีทมันอยากทานอะไรจะรู้ไหมเนี่ยก๋วยเตี๋ยวเป็ดคงจะเบื่อซะแล้วล่ะมั้ง อาหารอีสานดีกว่า อยากทานอยู่พอดี
ไก่ย่างส้มตำเดี๋ยวแวะซื้อไปเลย เอาคอหมูย่างให้พี่พีทด้วยดีกว่า ทานกับข้าวเหนียวพี่พีชอบ
"ป้าครับ เอาส้มตำไทยใส่ปูไม่เผ็ดนะครับ แล้วก็ตำไข่เค็ม  ไก่ย่างอันเนี่ยครับห้าไม้ คอหมูย่างเอาไม่มันนะครับ น้ำตกหมูด้วยครับ ข้าวเหนียวสองขนมจีนหนึ่ง"
"ทานนี้หรือกลับบ้านจ้ะ"
"กลับบ้านครับ"
"อ่ะแฮ่ม ซื้ออะไรจ้ะ"
"พี่ก้อย หิวส้มตำหรอ"
"มากกก  ป้าตำป่าเผ็ดเหมือนเดิมแล้วก็ปูไทยถั่วเยอะๆ ขนมจีนหนึ่ง"
"จ้ะ เดี๋ยวตำให้รูปหล่อนี้ก่อนนะ รอแป๊ป"
"ซื้อไปฝากนอื่นๆด้วยไหมพี่ก้อย"
"ไม่ต้องเมื่อกลางวันบอสให้เงินมาเลี้ยงไปแล้ว มีพี่กับบอสอ่ะไม่ได้ทานเพราะมัวแต่ติดลูกค้า"
"หืมมม"
"ก็ลูกค้าอ่ะเรื่องเยอะ ตอนแรกบอสจะเลี้ยงพวกเราไงเลยอดเลย ให้เงินพนักงานมาทานกันเอง"
"ลูกค้าคนไหนอ่ะ"
"ลูกค้ารายใหญ่ เรื่องเยอะ พี่พีทส่ายหัวเลย แล้วนี้สั่งอะไรไปบ้างอ่ะ"
"ส้มตำไก่ย่างคอหมูย่าง"
"เอาต้มแซ่บไปให้พี่พีทด้วยสิ"
"เออใช่ลืมเลย ป้าครับเอาต้มแซ่บหระดูกหมูอ่อนไม่เอาเครื่องในนะครับ"
"จ้ะ"
"บอสจะไปเมืองนอกไปกะเค้าด้วยป่ะเนี่ย"
"หืมมมมม  ไปไหน"
"เมกาไง"
"ไม่เห็นพี่พีทบอกเลย"
"ซวยแล้วอิก้อย แฮ่ "
"อะไรยังไงเนี่ย"
"เปล๊าาาา คิดซะว่าพี่ไม่ได้พูดนะ อย่าบอกพี่พีทน๊าาาาว่าพี่บอกอ่ะ"
"งั้นก็เล่ามา"
"ก็รู้แค่เนี่ยว่าพี่พีทจะไปเมกา พี่จองตั๋วเรื่องบินให้"
"กี่ใบ"
"สอง"
"หืมมมมม ใครอีกใบ"
"จะไปรู้เร๊อะ"
"พี่ก้อยอ่ะ"
"ก็ไม่รู้จริงจริ๊งงงงงง"
"แค่นี้นะ"
"โห งอนอีกแล้ว เดี๋ยวไม่หล่อนะ เออเมื่อานเห็นอัพรูปขึ้นเฟซ กำลังดื่มอะไรอ่ะ น้ำชมพูๆอ่ะ"
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย"
"เห้ยไม่ใช่อย่างนั้น พี่ก็ไม่รู้จริงๆถ้ารู้บอกไปแล้ว พี่เคยมีความลับกับน้องภูด้วยหรอ"
"เคย"
"ฮ่าๆๆๆ ตกลงน้ำอะไรอ่ะ"
"คอลลาเจน"
"ดื่มแล้วสวยป่ะ"
"มาก"
"จัดมาให้พี่สักกล่องสิ"
"เดี๋ยวฝากพี่พีทมาให้แล้วกัน มันมีส่วนผสมของ บลาๆๆๆๆ"
"ถึงว่าผิวสวยเวอร์ ชะนีอย่างพี่ยังหมอง"
"เวอร์ไป"
"ได้แล้วสุดหล่อ คิดเงินรวมกับพี่คนสวยนี้เลยครับ"
"เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวพี่จ่ายเอง"
"ไม่เป็นไรพี่ก้อยเดี๋ยวน้องภูไปเบิกกับพี่พีทเอง น้องภูโทรสั่งพิซซ่าด้วยนะ ไม่รู้มายัง"
"สงสัยยังมั้งไม่เห็นมีนิ"
ผมกับพี่ก้อยก็เดินกลับออฟฟิศ ทักทานทุกคนก่อนเข้าไปหาพี่พีท
"พี่บุ้ง น้องภูสั่งพิซซ่าไว้นะ จ่ายเงินให้ด้วย"
"เออ"
"ส้มตำป่ะ"
"พึ่งทานไปเมื่อบ่ายนี้เองไปทานกับพี่พีทเถอะ แล้วจะทานพิซซ่าได้หรอ สั่งมาทำไม"
"อยาก"
"เออ"
"พี่อ้นไปไหนอ่ะ"
"คุยงานกับพี่พีท"
"ไปดีกว่า"
"เออนิ ได้ข่าวมาว่ามีเสี่ยมาขอรับเลี้ยงหรอ"
"ใครบอก"
"พี่พีท"
"มั่วแล้ว ไม่เห็นรู้เรื่อง"
"ไปถามกันเองเถอะถ้างั้น"
"มั่ว"
"เดี๋ยวก็รู้"

ผมเดินเข้ามาในห้องพี่อ้นก็เดินสวนออกมาพอดี
"กำลังบ่นถึงพอดีเลย"
"บ่นอะไรอ่ะพี่อ้น"
"คนโน้นบ่น ซื้ออไรมาเนี่ยเยอะแยะ"
"ส้มตำ ทานด้วยกันนะ"
"ไม่เอาอ่ะ พึ่งทานไป พี่ไปทำงานก่อนนะ"
"จ้ะ"
พี่อ้นเดินออกจากห้องไป ผมก็เอาของไปวางที่โต๊ะ จะเดินออกไปหยิบจาน
"มานี้ก่อน"
"จะไปหยิบจานมาใส่ส้มตำ"
"มานี้ก่อนอย่าดื้อ"
"อะไรอ่ะ"
"มาก่อนดิ" ผมก็เดินไปที่โต๊ะพี่พีท
"มาใกล้ๆ"
"เยอะ" ผมก็เดินไปยืนข้างๆเก้าอี้พี่พีทก็ดึงมานั่งตัก
"โตเป็นหนุ่มแล้วนะไม่ใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อนจะลากมานั่งตักอ่ะ"
"ยังไงก็เป็นเด็กในสายตาพี่อยู่ดี"
"โตแล้ว"
"คิดถึงจัง" แล้วก็โดนหอมแก้มตามเคย
"ไม่ต้องเลยมีความผิดอยู่นะ"
"ความผิดอะไร"
"ปกปิดอะไรอยู่ล่ะ ปล่อยเลย"
"ปกปิดอะไรอ่ะ บอกมาดิ"
"ไม่รู้" แล้วก้เดินสะบัดก้นออกมาหยิบจาน
"น้องภู เดี่ยวดิ"
"ไม่ฟัง ไม่ฟัง ไม่ฟังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" เดินออกมาเอาจานหิวมาก
จริงๆก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอก พี่พีทจะไปอเมริกาก็คงไปเยี่ยมครอบครัวล่ะมั้ง แล้วทำไมไม่เอาเราไปด้วยนะ
เดินมาหยิบจาน แวะเอาพิซซ่าที่มาส่งเอาเข้าห้องไป พี่พีทเห็นก็เปิดกล่องพิซซ่าทันที
"ไม่ให้ทาน"
"เห้ยพี่หิวนะ ยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลย"
"มีอะไรจะสารภาพก็สารภาพมาก่อน"
"อะไรอ่ะ บอกมาตรงๆดิ"
"จะไปไหน" ทำเสีงดุ แล้วก็แกะถุงส้มตำเทใส่จาน
"ไปไหนอ่ะ ไร ไม่ได้ไปไหนนิ"
"แล้วจองตั๋วเครื่องบินทำไม"
"เห้ย รู้ได้ไงใครบอก"
"รู้ก็แล้วกัน"
"ยัยก้อยนะยัยก้อย"
"ไม่ต้องไปโทษพี่ก้อยเลย ทำไมต้องปิดบังน้องภูด้วย"
"ไม่ได้ปิดบัง ก็กะจะบิกคืนนี้ พอดีพี่มีธุระต้องไปทำ ไปกับคุณย่า"
"แล้วน้องภูอ่ะจะปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียวหรอไง"
"พี่อ้นกับพี่บุ้งไง"
"แล้วทำไมไม่ให้น้องภูไปด้วยอ่ะ"
"สอบไม่ใช่หรอ ก็วันนั้นพี่ถามน้องภูบอกว่าสอบ"
"แล้วทำไมต้องไปวันที่น้องภูสอบด้วยอ่ะ น้องภูจะงอนพี่พีทแล้วก็คุณย่าด้วย"
"ไหนบอกว่าโตแล้วไง"
"จะไปกี่วัน"
"อาทิตย์หนึ่ง"
"นานอ่ะ แต่ก็ดีจะได้มีเวลาไปเช็คเรตติ้ง"
"ชอบทำให้พี่ไม่สบายใจอยู่เรื่อย ไม่ทานแล้ว" เอาเห้ย คนแก่เป็นฝ่ายงอนซะงั้น
"ล้อเล่น ก็ดีเหมือนกันได้มีเวลาอ่านหนังสือเต็มที่ จะได้ไม่ต้องนั่งสอบแบบเจ็บตูด"
"แหม๋ ตอนสอบพี่ก็อดได้ คราวที่แล้วก็ไม่ได้ทำไร"
"สอบเสร็จเป็นไงล่ะ กระอักเลือด"
"ขี้บ่น"
"ทานไก่ย่างดิ อร่อยนะ อ่ะข้าวเหนียว"
"ป้อนด้วยดิ"
ผมก็นั่งแกะไก่ให้พี่พีท พี่พีทก็นั่งทานไปยิ้มไป เราก็คุยโน้นคุยนี้กัน อิ่มแล้วพี่พีทก็เข้าประชุม
ผมก็นั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อย จนเผลอหลับไปที่โซฟา

"น้องภูๆ ตื่นๆกลับบ้านกัน"
"ประชุมเสร็จแล้วหรอไวจัง"
"ไวอะไรนี้สองทุ่มแล้วนะ"
"หาาาา น้องภูหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ"
"อื้ม ป่ะ" พี่พีทเอากระเป๋าผมไปถือให้ ผมก็เดินงัวเงียไปขึ้นรถ แล้วก็เหมือนจะหลับต่อ
"เรียนหนักหรอ ดูเพลียๆ" พี่บุ้งถาม
"อื้ม"
"อดทนหน่อย จบแล้วจะได้ดูแลคุณย่า"
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"ดูแลพี่ด้วยนะ" พี่พีทหันมายิ้มให้
"อื้ม แต่ตอนเนี่ยพาไปหาอะไรทานหน่อยได้ป่ะ หิวอ่ะ "
"บะหมี่ไหมล่ะ"
"อีกแล้วหรอ "
"แล้วอยากทานอะไรล่ะ ไปทานในห้างไหมอ่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ เรื่องเยอะไปทานบะหมี่ก็ได้ พี่อ้นว่าไง"
"ได้หมด"
"พิซซ่ายังไม่หมดเลยนะ ได้ข่าวว่าทานไปชิ้นเดียว" พี่บุ้งบ่น
"เดี๋ยวเอาไปอุ่นทานได้ ดึกๆอ่ะ"
"ทานดึกๆเดี๋ยวก็อ้วนหรอก"
"ขี้บ่นนะพี่บุ้งเนี่ย เนอะพี่อ้นเนอะ"
"มาก"
"น้องภูจะทานเกี๊ยวน้ำ บะหมี่แห้ง ข้าวหมูแดง"
"ถ้าทานไม่หมดพี่จะเอาบะหมี่ยีหัว"
"พี่พีทททท พี่บุ้งมันจะเอาบะหมี่ยีหัวน้องภูอ่ะ"
"ก็ทานให้หมดสิ"
"หมดอยู่แล้ว หิวจะตาย"
"มีบัวลอยด้วยนะร้านนั้นอ่ะ"
"โอเค"

แล้วเราก็มานั่งทานบะหมี่กัน คุยกันไปสนุกสนานดีจะซื้อไปฝากคุณย่าแต่คุณยาไม่เอาเพราะจะเข้านอนแล้ว
กลับมาถึงบ้านคุณย่าก็ขึ้นนอนเพราะนั่งดูทีวีรอพวกเราง่วงนานแล้ว ผมเดินขึ้นห้องพร้อมพี่พีท
พี่อ้นกับพี่บุ้งนั่งดูทีวีกันอยู่ข้างล่าง รายการอะไรก็ไม่รู้
"อาบน้ำดีกว่า ง่วง"
"อาบไปก่อนเลยพี่ขอทำงานก่อน งานเยอะมากเลยอ่ะ"
"ก็ไม่ได้ชวนให้อาบด้วยซะหน่อย" เดินไปถอดเสื้อผ้าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวมานั่งเช็ดผมที่ปลายเตียง พี่พีทนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
"พี่พีท"
"ครับ"
"ไปเจ็ดวันเลยหรอ"
"อื้ม อยู่คนเดียวได้ไหม"
"ได้"
"ไม่คิดถึงพี่หรอ"
"แล้วพี่พีทไม่ไปได้ไหมล่ะ"
"ฮ๋าๆๆ"
"งั้นก็ไม่ต้องมาทำเป็นพูด"
"พี่ไปทำธุระ แม้แต่นาทีเดียวพี่ก็ไม่อยากห่างน้องภูไป"
"รอให้สอบเสร็จให้ไปก็ไม่ได้"
"คุณย่าต้องไปงานที่นั้นด้วย อย่าดื้อสิ เดี๋ยวพี่ก็ไม่ไปหรอก"
"ไปเหอะ น้องภูล้อเล่นน้องภูเอาโยชิมานอนด้วยได้เปล่า"
"ได้สิ แต่ไอ้อิคมันจะยอมหรอ"
"มันไม่ยอมหรอก"
"ถ้านอนคนเดียวไม่ได้ก็ไปนอนกับพี่บุ้ง"
"ไม่เอาอ่ะ นอนได้ เมื่อก่อนยังนอนได้เลย"
"เมื่อก่อนยังไม่มีพี่ แต่ตอนนี้มีพี่ นอนคนเดียวไม่ได้หรอก"
"ได้ โตแล้ว"
"อย่าแอบร้องไห้แล้วกัน"
"แค่นี้ก็จะร้องแล้ว"
"เห้ย ร้องจริงอ่ะ" พี่พีทเดินมานั่งข้างๆแล้วก็ดึงผมไปกอด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยห่างกันเลย
ผมก็เลยเป็นเด็กติดสามีไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ มันรู้สึกหวิวๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ
"อย่าทำให้พี่เป็นห่วงสิ"
"ก็ไม่ได้อยากร้องหรอก แต่ แต่ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้อ่ะบอกไม่ถูก"
"เจ็ดวันเอง เดี๋ยวพี่ก็กลับขี้คร้านพี่กลับมาจะเบื่อซะมากกว่า"
"พี่พีท"
"ครับ" พี่พีทเอามือลูบหัวผมเบาๆ
"ฝากซื้อของด้วยนะ"
"ฮ่าๆๆ โถ่นึกว่าจะพูดอะไรซึ้งๆ"
"เดี๋ยวจะจดให้ว่าอยากได้อะไรบ้าง แล้วจะไปวันไหนอ่ะยังไม่รู้เลย"
"วันเสาร์นี้"
"อื้ม ใส่เสื้อผ้าดีกว่าง่วงแล้ว พี่พีทไปทำงานต่อเถอะ อาบน้ำด้วยนะไม่งั้นไม่ให้กอด"
"ไอ้ขี้อ้อนเอ๊ย"
"แล้วรักป่ะล่ะ"
"ที่สุดแล้วคนเนี่ย"
เดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วก็มานอน นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พี่พีทก็เดินไปปิดไฟ แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ
ผมก็นอนฟังเสียงน้ำในห้องน้ำ จนพี่พีทอาบน้ำเสร็จ
"อ่าว  นอนตาแป๋ว ทำไมไม่นอนไหนบอกง่วง"
"นอนไม่หลับไม่มีคนกอด"
"ขยันอ้อนจริง ดึกแล้วเดี๋ยวก็โต้รุ่งหรอก"
"มีเรียนเช้า"
"ก็นอนสิ"
"พี่พีทก็มานอนซะทีสิ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็น้องภูอยากให้พี่พีทกอดนินา"
"เวลาเอาแต่ใจไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย"
"เอ้า  ก็นั้นมันเอาแต่ใจนิ มันจะเหมือนกันได้ไง พิลึก"
"นอนได้แล้ว เดี๋ยวพี่ก็นอนแล้ว เดี๋ยวดูเมลล์อีกสักหน่อย"
"พี่พีทเบื่อที่จะกอดน้องภูแล้วหรอ"
"เอาเชียว นอนก็นอน ยังไงเมียก็ต้องสำคัญกว่างาน " แล้วพี่พีทก็เดินไปใส่กางเกงขาสั้นตัวหนึ่ง แล้วก็มานอน
กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำเตะเข้าที่ปลายจมูก พี่พีทดึงผมไปกอดทันที
"อยู่คนเดียวได้แน่นะ"
"ได้สิน้องภูโตแล้วน่ะ พี่พีทเถอะอย่านอนร้องไห้คิดถึงน้องภูแล้วกัน"
"ฮ่าๆสงสัยต้องหาเด็กหัวทองมานอนกอดแก้เหงา"
"ถ้ากล้าก็ลองดูสิ น้องภูโทรไปสั่งคุณแม่พี่พีทไว้แล้วนะ พี่แพทด้วยแล้วก็คุณอาอีก ทุกคนบอกว่าจะเฝ้าไม่ให้คลาดสายตา"
"เรานี้มันแสบจริงๆ"
"พี่พีทจะเอาคนอื่นมานอนกอดจริงๆหรอ"
"ล้อเล่น ไม่เคยคิดจะทำด้วย กอดใครก็ไม่ชื่นใจเท่ากับกอดน้องภูหรอก"
"ฮ่าๆๆๆ พี่พีทททท" ผมกอดเอวพี่พีทแน่นขึ้น
"จ๋า"
"พี่พีทจะได้เจอแม่น้องภูไหม"
"ได้เจอสิ เดี๋ยวเย็นพรุ่งนี้เราไปซื้อของฝากแม่กันดีไหม"
"ดีสิ  ฝากบอกแม่ด้วยนะว่าน้องภูคิดถึงมาก"
"อื้ม"
"แล้วก็ฝากบอกแม่ด้วยว่าอย่าผิดสัญญานะ"
"โอเค เรานี้มันตัวยุ่ง เอาแต่ใจรู้ไหม อย่าทำให้คุณแม่ท่านลำบากใจสิ"
"พี่พีทไม่เข้าใจน้องภูหรอก"
"เข้าใจ แต่น้องภูก็ต้องเข้าใจแม่ด้วยสิ คุณแม่ท่านก็คิดถึงน้องภูไม่น้อยไปกว่าที่น้องภูคิดถึงหรอก"
"อือ"
"หน้างออีกแล้ว โตแล้วนะ"
"น้องภูยังเป็นเด็กอยู่"
"เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เด็กตรงไหน"
"คุณย่ายังบอกเลย พีททททท น้องอ่ะยังเด็กอยู่นะลูกกกกก จำไม่ได้หรอไง"
"ไอ้ตัวแสบบบบ ฟ๊อดๆๆๆๆๆๆ"
"หอมเบาๆดิ เจ็บ"
"หอมพี่มั้งดิ พักนี้ไม่ค่อยหอมแก้มพี่เลย"
"ก็หอมทุกเช้าอ่ะ"
"อันนั้นมันหน้าที่ หมายถึงนอกเวลาราชการอ่ะ"
"หน้าไม่อายมาขอให้เขาหอม"
"ลองหอมดิ หอมนะ อาบน้ำมาใหม่ๆเนี่ย เดี๋ยวหลับสบาย"
"ไม่เอาไม่หอม นอนแล้ว ฝันดี"
"ใจร้าย" แล้วพี่พีทก็เงียบไปสงสัยจะงอล ฮ๋าๆๆๆ

"พี่พีทททท" ผมเรียกเบาๆแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
"หลับแล้วหรออออออ" ยังคงเงียบ
"ฟ๊อดดดดดด" ก็เลยหันไปหอมแก้มทีหนึ่ง แล้วอ้อมกอดก็กระชับแน่นขึ้น
"หอมไหม"
"หอม"
"รักไหม"
"รัก"
"ฝันดีนะคนดีของพี่"
"ครับ"

แล้วเราสองคนก็หลับไปในคืนอันแสนหวาน

โอม จงเงย ขึ้นมา เงยขึ้นมา เงยขึ้นมา เอ่อเอิงเอย เงยขึ้นมาาาาาาาาาาาาาาาาาา

"ยังเช้าอยู่เลย ไอ้มดแดง เห่าทำไมเนี่ย"
"ไอ้บ้าพี่พีท ไม่ใช่ไอ้มดแดงน้องภูร้องเพลง"
"แล้วทำไมวันนี้ตื่นเช้า"
"ก็มีเรียนเช้า"
"สงสัยฝนจะตกหนัก ตื่นโดยไม่ต้องปลุก" พี่พีทลุกขึ้นนั่งแล้วก็ขยี้หัวตัวเอง
"ชิ"
"มานี้ดิ๊"
"ไรอ่ะ"
"มาหอมหน่อย"
"จะไปอาบน้ำ"
"มาหอมก่อน เร็ว อย่าดื้อ"
"ไม่เอาเดี๋ยวไปเรียนสาย น้องภูรู้นะพี่พีทคิดอะไรอ่ะ"
"หอมเฉยๆ"
"ก็บอกแบบนี้ทุกทีอ่ะ สุดท้ายน้องภูก็สู้แแรงพี่พีทไม่ไหว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ มานี้เลย"
"คุณย่าาาาาาา" แล้วผมก็วิ่งหนีพี่พีทออกไปจากห้อง แต่ก็โดนคว้าตัวเอาไว้
"ไม่รอดหรอก"
"ยอมแล้ว"
"ยอมก็ถอดกางเกง"
"ไอ้บ้า"
"เร็ว แล้วหันหลังมา"
"ไม่เอา ไอ้บ้านิ โรคจิต ไปอาบน้ำแล้วววววว"
"มาหอมแก้มก่อน"
"ฟ๊อดดดดด"
"ไม่อาบด้วยกันหรอ"
"ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวอดใจไม่ไหว"
"ดีมาก"
"อาบดีกว่า เพื่อได้สักรอบ"
"พักเห๊อะ"
"ฮ่าๆๆ" แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป พี่พีทก็เปิดคอม สงสัยจะทำงานต่อ ผมก็อาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
พี่พีทก็เปิดประตูเข้ามาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ยืนแปรงฟันหน้ากระจก  แฮ่
"มองอะไรครับ" ยังมีหน้ามาถาม ก็มองคนหน้าไม่อายอ่าสิ
"เปล่า"
"ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้"
"เคย"
"แล้วทำไมต้องจ้องมองขนาดนั้น"
"แปรงฟันไปเถอะ ทุเรศ หน้าไม่อาย"
"ทีตัวเองยังแก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าพี่เลย"
"น้องภูอาบของน้องภู พี่พีทเข้ามาเอง พี่พีทนั้นแหละ หน้าไม่อาย"
แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ พี่พีทยืนแปรงฟัน ผมยืนอาบน้ำ อาบเสร็จก็เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง พี่พีทก็ดึงไปกอด
"เดี๋ยวลื่นล้ม"
"หอมจัง"
"พี่พีทอ่ะเหม็น ยังไม่ได้อาบไม่ต้องมากอดเลย ปล่อยได้แล้ว หนาวววว"
"ทำมาเป็นหวงตัว เดี๋ยวพี่ไม่อยู่เถอะจะนอนร้องไห้"
"เดี๋ยวก็ไปหาเด็กมัธยมมานอนเป็นเพื่อนสิ นอนร้องไห้ทำไม ร้องครางดีกว่า"
"โหยยยย เอาใหญ่แล้วนะ งั้นครางซะให้คอแหบไปเลยจะได้ไม่มีเสียง"
"เห้ยๆๆๆ พอๆๆอย่าๆ ล้อเล่นเฉยๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว น้องภูจะไปแต่งตัวเดี๋ยวสาย หิวข้าวด้วย"
"สัญญาก่อน"
"สัญญาอะไร"
"ว่าจะไม่นอกใจพี่ แม้แต่มองหนุ่มๆก็ห้ามมอง"
"เพ้อเจ้อ"
"สัญญาก่อน"
"โอเค สัญญา"
"ไปได้"
"ติงต๊อง"
"ฮ่าๆๆๆ"
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็หันไปมอง พี่พีทก็ยืนยิ้มอยู่ ถ้าจะบ้า
"พี่พีท หลังเป็นอะไรอ่ะ"
"โดนข่วน"
"หมาข่วนหรอ"
"เขามีแต่แมวข่วนไม่ใช่หรอ"
"ก็บ้านเราไม่มีแมวนิ ไหนดูดิไปโดนอะไรมา"
"ก้มไปเก็บของใต้โต๊ะ เมื่อคืนไง ตรงมุมลิ้นชักมันขูดเอาอ่ะ"
"เจ็บไหม"
"ไม่นิ"
"อื้มก็ดี ได้ไม่ต้องเปลืองเงินไปหาหมอ"
"ห๊า"

ปัง

แล้วผมก็จัดการปิดประตูห้องน้ำ ทนดูไม่ได้ อุบาทว์

เช็ดตัว ทาครีม แต่งตัว เตรียมเสื้อผ้าให้สามี ฮ่าๆๆ หน้าที่ที่เราสองคนทำให้กันเสมอๆ
"น้องภู" เสียงตะโกนเรียกมาจากในห้องน้ำ
"ครับบบบบบบ"
"ครีมอาบน้ำที่น้องภูใช้เมื่อกี้อ่ะอันไหน"
"ขวดสีขาวอ่ะ"
"ก็มันขาวตั้งหลายขวดอ่ะ"
"สีขาวล้วน หัวปั้ม มีอยู่ขวดเดียว"
"โอเค"
เนี่ยแหละครับพี่พีท หาอะไรไม่เจอไม่เคยพยายามหา ถามตลอด แล้วทำไมต้องใช้ขวดเดียวกันด้วยก็ไม่รู้
จัดการเอาเสื้อผ้าพี่พีทมาวางเรียงไว้ ผมก็ไปนั่งทำผม ชื่นชมความหล่อของตัวเองหน้ากระจก แอแฮ้

"อ่าวแต่งตัวเสร็จแล้วหรอ"
"นานแล้ว"
"ทำไรอ่ะ"
"ปัดมาสคาร่า พี่พีทว่าน้องภูติดขนตาปลอมดีไหมอ่ะ"
"เพ้อเจ้อ ทำไรถามจริงๆ"
"นั่งดูหน้าตัวเอง"
"ไม่เคยเห็นหรอ"
"เคย"
"แล้วดูทำไม"
"ดูว่าทำไมมันถึงได้หล่อขึ้นทุกว๊านทุกวันนะเรา"
"โอ้โห"
"ทำไม หรือไม่จริง"
"จริงจ้ะ"
"ดีมาก ลงไปทานข้าวดีกว่า"
"อ่าวเห้ย ไม่ช่วยพี่แต่งตัวก่อนหรอ"
"เป็นง้อยหรอไง โตจนป่านนี้แล้วยังจะให้แต่งตัวให้อีก"
"ทีพี่ยังแต่งให้น้องภูเลย กางเกงในก็ใส่ให้ ถุงเท้าก็ใส่ให้"
"อ๋อ ทวงบุญคุณหรอ"
"มีความสุขไหม กับการยอกย้อนพี่เนี่ย"
"จะบอกตรงนี้เลยนะ ว่า มากกกกกกกกกกกกก  ฮ่าๆๆๆ"
เสื้อผ้าก็เตรียมไว้ให้หมดแล้วยังจะให้ใส่ให้อีก คนตัวเล็กจะให้ช่วยคนตัวใหญ่ใส่เสื้อผ้ามันดูแปลกๆนะว่าม๊ะ
"ไม่เอากางเกงในสีนี้"
"แล้วจะเอาสีอะไรอ่ะ"
"สีขาวขอบเงิน"
"อื้มๆ" ไอ้ผมก็เดินไปหยิบให้
"เข็มขัดอ่ะ"
"น้องภูไม่รู้ว่าพี่พีทจะใส่สีอะไรอ่ะ ก็เลยไม่ได้หยิบมาวางไว้ให้"
"สีอะไรก็หยิบมาเหอะ พี่จะใส่รองเท้าสีดำ คิดเอาเองก็แล้วกัน"
"อื้ม" เมียทาสชัดๆ
ก็เลยต้องมาเดินหาโน้นหานี้หานั้นให้สามี ได้ทีก็ใช้ๆๆไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่เหมือนโดนแกล้ง
"ไม่อยากไปทำงานเลยอ่ะ"
"ไหนบอกว่างานเยอะไง"
"อยากไปเฝ้าเมียที่มหาวิทยาลัยมากกว่า"
"เพื่อ"
"อยากไปอ่ะ"
"จะไปดูเด็กๆล่ะสิ ไปทำงานเลยไม่ต้องไป เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปหาเอง"
"เจอกันที่ห้างดีกว่า"
"ใครบอกจะไปห้าง"
"ก็พี่พีทบอกว่าจะพาน้องภูไปซื้อของฝากคุณแม่ไม่ใช่หรอ"
"แล้วทำไมต้องไปซื้อที่ห้างอ่ะ ที่อื่นก็มีของขายไม่ใช่หรอ"
"น้องภูไปคนเดียวก็ได้นะ" ปวดประสาท ก็เลยเดินลงไปทานข้าวดีกว่า

"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า พี่อ้น พี่บุ้ง"
"อรุณสวัสดิ์ลูก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับคนเก่งของย่า"
"เบื่อพี่พีทชอบพูดกวนประสาทน้องภูอยู่ได้"
"พี่ว่าพอกันแหละมั้ง"
"พี่บุ้งอ่ะไม่เคยเข้าข้างน้องภูหรอก"
"อ่าว พาลอีก"
"มาทานข้าวเถอะลูกมา ย่าต้มข้าวต้มกุ้งที่หนูชอบ มานั่งลูก"
"ครับ"
"เอาน้ำส้มไหม" พี่อ้นถาม
"เดี๋ยวน้องภูไปเอาเองพี่อ้น"
"เอามาเผื่อพี่พีทด้วยนะ"
"ไม่เอา"
"เรามันก็อย่างเนี่ย เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก ไปเอามาให้พี่เขาด้วยลูกไปคนเก่ง"
"คุณย่าอ่ะ"
"อย่าดื้อ"
"ครับบบบ"
แล้วผมก็เอาน้ำส้มมาสองแก้ว เดินออกมาจากในครัวก็เจอพี่พีทเดินลงมาพอดี กลิ่นหอมฉุยยยยยยยยยย
"ของพี่หรอ"
"มั้ง"
"งอลอะไรอีกอ่ะ ดูทำหน้า"
"เปล่า"
"แล้วทำไมทำหน้าอย่างนี้"
"ก็หน้ามันเป็นอย่างนี้นิ จะให้ทำหน้าอะไรอ่ะ"
"เราสองคนนี้ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันสักวันมันจะเป็นอะไรไหม" คุณย่าส่ายหัวเบาๆ
"ฟ๊อดดดด" พี่พีทมันขโมยหอมแก้ม อายคุณย่านะเว้ยยยยย
"เดี๋ยวน้ำส้มหก"
"เขินหรอ หน้าแดงอ่ะ" พี่พีทก็เอานิ้วมาจิ้มๆๆแก้มผม
"พีท เลิกแหย่น้องได้แล้ว ทานข้าว เดี๋ยวน้องได้ไปเรียน"
จากที่เอานิ้วจิ้มแก้ม ก็กลายเป็นเอามือมาลูบขาแทน ทานข้าวไปลูบขาไป มันน่าไหม ฮ่าๆๆ
ทานข้าวอิ่มก็ออกเดินทางไปเรียนไปทำงานกัน  แฮ่.......

"อ้นเอารถไปคนละคันนะวันนี้พี่จะพาน้องไปซื้อของ"
"อ้นไปด้วยไม่ได้หรอพี่พีท" พี่อ้นทำหน้ากวนๆ
"พี่จะพาเมียไปสวีท โอเคเข้าใจนะ"
"ให้พี่อ้นไปด้วยก็ได้ พี่อ้นตามใจน้องภู พี่พีทอ่ะไม่ค่อย"
"แล้วใครจ่ายตังค์" พี่พีทเอามือตบที่กระเป๋ากางเกงเบาๆ
"มีแต่กระเป๋า แต่บัตรอยู่นี้นะอย่าลืม" ผมก็ตบที่กระเป๋าตัวเองเช่นกัน พี่พีทเดินคอตกไปสตาร์ทรถ
"ไปกับพี่พีทนั้นแหละ เดี๋ยวเย็นนี้พี่กับพี่บุ้งก็จะไปดูหนังกัน"
"เห้ยไปดูด้วยดิ เรื่องไรอ่ะ"
"ไม่บอก  ไปกับพี่พีทนั้นแหละ ช็อปให้กระเป๋าฉีกเลยนะ ปีนี้บริษัทกำไรเพียบ"
"ฮ่าๆๆ ตังค์ของเขาไม่ใช่ของเราซะหน่อย"
"ระวังพี่พีทจะเอาไปเลี้ยงเมียน้อยนะ"
"ไอ้ผักบ้า เงียบๆก็ดีอยู่แล้ว แค่นี้นะ" แล้วผมก็เดินขึ้นรถ แล้วพี่พีทก็ขับออกจากบ้านไป
รถแล่นไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย จนมาจอดติดไฟแดง
"นั่งเหม่ออะไร นานแล้ว" พี่พีทถาม
"ก็กำลังคิดว่าจะฝากซื้ออะไรดีอ่าสิ"
"หืมมม ฮ่าๆๆ"
"หัวเราะอะไรอ่ะ"
"พี่ว่าไม่ใช่มั้ง กลัวการที่จะอยู่คนเดียวล่ะสิ"
"เปล่าซะหน่อย ดีซะอีกพี่พีทไม่อยู่น้องภูจะแรดให้เต็มที่เลย"
"ฮ๋าๆๆ ไอ้ตูด" พี่พีทเอามือมาลูบหัวเบาๆแล้วก็ขับรถออกไปหลังที่ไฟเขียวสลับหน้าที่กับไฟแดง
"พี่พีท"
"หืม"
"ฝากซื้อเฟอร์บี้สีขาวล้วน"
"โอเคร ของพี่ก็มีนะที่เมกาอ่ะ ตัวเก่า แต่น่าจะสีเหลืองนะ ถ้าจำไม่ผิด"
"พี่พีทเล่นด้วยหรอ"
"เพื่อนซื้อให้ ตอนมันออกใหม่ๆอ่ะ"
"เพื่อนหรือใครกันแน่"
"เพื่อนจริงๆ เพื่อนผู้หญิงตัวอ้วนๆเป็นคนตลกมาก ถ้าน้องภูได้เจอต้องชอบแน่ๆ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็เธอเป็นคนอารมณ์ดีตลอดเวลา"
"อื้ม"
"นึกตั้งนานได้แค่เฟอร์บี้แค่เนี่ยนะ"
"ก็น้องภูมีหมดแล้วอ่ะ ไม่รู้จะอยากได้อะไร"
"ปิดเทอมเดี๋ยวพี่พาไปหาพ่อกับแม่พี่ ค่อยไปเลือกซื้อเอาเองแล้วกัน เพราะฉะนั้นก็มีแต่ของฝาก ของฝากซื้อไม่มีนะ"
"มีเฟอร์บี้ไง"
"โอเคๆ หยิบกระเป๋าเช็คของได้แล้ว ใกล้ถึงแล้ว เดี๋ยวก็ลืมโน้นลืมนี้อีก"
"ขี้บ่นจริงวุ้ย"
"ที่ชาร์จมือถือเอาไปด้วย"
"ครับบบบ"
"หอมแก้มยัง"
"หอมแล้วเมื่อเช้าไง"
"มันคนละกรณีกัน"
"ฟ๊อด" หอมไปฟ๊อดเล็ก แล้วก็ลงจากรถ โบกมือสองทีตามประสานางงาม แล้วก็เดินเข้ามหาวิทยาลัย

[K.Pupoom]

"เฮ้" เสียงใครว่ะ หมุนตัวสามร้อยห้าสิบห้าองศา
"พี่ซูม"
"ก็พี่น่ะสิ "
"มายยืนรอใคร"
"กรีซ"
"เมื่อคืนไม่ได้นอนด้วยกันหรอ"
"เปล่า กรีซกลับบ้านน่ะ"
"ยังไม่ได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันหรอ"
"ยัง"
"ได้กันยัง"
"ไอ้เด็กบ้า ถามพี่แบบนี้ได้ไง ไม่น่ารักเลย"
"เอ้า น้องภูก็จะได้รู้ไงพี่ซูม ว่าพี่ซูมจะฟันแล้วทิ้งหรือเปล่า"
"เห็นพี่เป็นคนยังไงเนี่ย"
"ก็คนยังงี้แหละ ตกลงได้กันยัง"
"ดูตาพี่ดิ" ผมก็มองตาพี่ซูม
"อื้ม เข้าใจแล้ว"
"ฮ่าๆๆ เข้าใจว่าไงว่ะ"
"ได้แล้วได้อีก พี่ซูมบ้ากาม ไปเรียนดีกว่า"
"เห้ยน้องภู เดี๋ยวก่อน"
"อะไร"
"ฝากนี้ให้กรีซด้วย"
"ทะเลาะกันใช่ไหม"
"เปล่า คือ ยังไงดีอ่ะ"
"ก็เล่ามาสิ"
"แฟนเก่าพี่อ่ะ โทรมาด่ากรีซ พี่กลัวว่ากรีซจะรู้สึกไม่ดีอ่ะ แต่พี่ไม่รู้เขาเอาเบอร์กรีซมาได้ไง"
"พี่ซูม ยังรักเขาหรือเปล่า แฟนเก่าอ่ะ"
"ไม่เลย"
"งั้นพี่ก็ควรจะจัดการ ส่วนเรื่องไอ้กรีซเดี๋ยวน้องภูช่วยพูดให้"
"ขอบใจนะ"
"อื้ม แต่ ขนมเนี่ย มันสำหรับคนเดียวนะ"
"พี่ลืมอ่ะ ขอโทษที แต่กรีซมันชอบ"
"มันน่าช่วยไหมเนี่ย"
"ช่วยพี่หน่อยนะ พี่กลัวกรีซคิดมากอ่ะ"
"แล้วจะไม่เข้าไปเจอมันหรอ"
"พี่ต้องไปโรงพยาบาลแล้วอ่ะ เดี๋ยวเย็นพี่มาใหม่ พี่บอกกรีซแล้วว่าจะมารับ"
"อื้ม"
"พี่"
"ครับ"
"พี่รักเพื่อนผมไหม"
"รักมาก"
"สัญญานะว่าจะไม่ทิ้งมัน พี่เป็นผู้ชายคนแรกของมันนะรู้หรือเปล่า"
"ครับ พี่จะไม่ทำให้น้องภูผิดหวัง แบบที่น้องภูทำให้พี่ผิดหวังหรอก"
"คนละเรื่องเดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"เห้ย พี่รหัสนะเว้ย"
"แล้วไง นี้ใคร ตัวแปรสำคัญในหลายๆเรื่องนะ"
"๕รับ กลัวแล้วครับ ฝากด้วยนะครับสุดหล่อ"
"อื้มๆ คิดซะว่าเห็นแก่ความรักที่สวยงาม"
"ขอบพระคุณมากครับบบ"
"จ้า"

ผมก็เดินมาพร้อมกับขนมหนึ่งกล่อง ไอ้กรีซนั่งคุยอยู่กับเพื่อนๆไม่เห็นมันจะทุกข์ร้อนอะไรเลยนะ
"กว่าจะมาได้นะ"
"กรีซอ่ะ ของแก"
"อะไรว่ะภู พวกฉันนั่งหัวโด่กันกี่คน"
"มีคนเขาฝากมาให้มัน ไม่ใช่ของเราซะหน่อย"
"ใครว่ะแก"
"พี่ซูม"
"ไม่กิน" ไอ้กรีซเตรียมตัวจะแกะ แต่มันก็วางลง แสดงอาการแล้ว
"มึงทะเลาะกับพี่ซูมเรื่องอะไร" ผมถาม
"เปล่า ไม่ได้ทะเลาะ"
"อย่ามา พี่ซูมเล่าหมดแล้ว"
"แล้วมึงจะมาถามทำไมอ่ะ"
"ก็อยากรู้ทัศนคติของมึงเรื่องนี้"
"ก็แฟนพี่เขาโทรมาด่ากู แล้วพี่เขาก็มาดุกูอีกว่าไปคุยกับเขาทำไม กูผิดหรอว่ะ เขาโทรมากูก็ต้องคุยดิ"
"มึงคุยว่าไง"
"ก็คุยบอกว่า กูเป็นแฟน"
"มึงเนี่ยนะ"
"เออ"
"แล้วอีนั้นมันว่าไง" กิ๊บเริ่มของขึ้น
"มันก็บอกว่ากูอะมาทีหลัง ให้เลิกกับพี่ซูมซะ กูบอกว่าให้พี่ซูมเลือกเองสิ มันก็ด่ากูเป็นชุด พี่ซูมก็มาดุกูอีก"
"ก็สมควรแล้ว"
"พวกมึงกำลังเข้าข้างพี่ซูมนะ โดยเฉพาะมึงไอ้ภู"
"กูเข้าข้างความถูกต้อง จำไว้นะ เมื่อมีปัญหาต้องรักกันให้มาก แล้วจะไม่มีใครมาทำลายความรักของแกได้ เอาไปคิด ขึ้นเรียน"
"งั้นขนมนี้กูขอนะอิกรีซ" เสร็จอิแพง ฮ๋าๆๆๆ

หลังเลิกเรียนพี่ซูมก็มานั่งรออีกรีซอยู่แล้ว แล้วก็พากันไปง้อที่ไหนสักแห่งละมั้ง
"กูว่าคืนนี้มันตูดบานแน่ มึงว่าไหม"
"ไอ้พล ไอ้ทุเรศ เมียมึงโน้นตูดบานอ่ะ"
"เกี่ยวไรกะทิกว่ะภู"
"ก็ทิกเป็นเมียมันนิ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว กลับบ้านดีกว่า"
"นั้นไงไอ้ภู มันจะกลับไปซั่มกันตามที่มึงบอก"
"งั้นก็แยกวง วันนี้ต้องไปหาพี่พีทด้วย พี่พีทจะไปซื้อของฝากแม่ที่เมกาอ่ะ พวกมึงจะเอาอะไรเปล่าเดี๋ยวให้พี่พีทหิ้วมาให้"
"เดี๋ยวกลับไปคิดก่อน"
"เอารูปไปแปะหน้าเฟซก็ได้ กลับก่อนนะเว้ย "
"เออ กลับดีๆอ่ะ"
"จ้า"

การที่มีคนรักกันรอบๆตัวเรามันทำให้เรามีความสุขไปด้วยนะ เพราะฉะนั้นคนในชาติก็ต้องรักกันนะ ประเทศเราจะได้มีความสุข
นั่งแท็กซี่มาลงยังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง แล้วก็โทรหาพี่พีท
"พี่พีทน้องภูอยู่พาราเก้งแล้วนะ"
"ไปทำไม"
"เอ้าก็เรานัดกันนิ"
"พี่บอกหรอว่านัดที่นั้นอ่ะ บอกให้มาหาพี่ก่อนไง"
"มันอ้อมนะ"
"แล้วทำไรอยู่"
"คุยโทรศัพท์ไง"
"พี่หมายถึง ทำอะไรอยู่ที่นั้น"
"เดินดูโน้นนี้นั้น"
"อื้ม เดินไปก่อน รถติด"
"ครับ"

อะไรของพี่พีทก็ไม่รู้ไหนบอกว่าจะไปซื้อของไง ก็ปรกติก็มาซื้อที่นี้นิหว่า แล้วทำไมต้องทำเสียงแข็งด้วยก็ไม่รู้
เดินเล่นรอพี่พีทได้กางเกงในมาสามตัวมันลดราคาอ่าเซ่ไม่อย่างนั้นไม่ซื้อหรอก ฮ่าๆๆ
พี่พีทไม่อยู่นะจะมาเดินให้ทุกวันเลย ไม่มีคนคอยบ่นด้วย กลับบ้านดึกก็ได้ ไม่มีใครว่า คอยดูเส่......

"อยู่ไหน" พี่พีทโทรมาผมกดรับ คำแรกที่ถาม เสียงแข็งเชียว เป็นไรว่ะ
"ร้านหนังสือ"
"รออยู่นั้นนะพี่กำลังเดินไป"
"ครับ"

ก็เลยไปนั่งรอหน้าร้าน เพราะเมื่อยมาก

"เมื่อยล่ะสิ" เสียงนุ่มถามออกมาพร้อมรอยยิ้ม
"อื้ม"
"หิวไหม"
"ก็หิวนะ"
"ป่ะ หาอะไรทานกัน"
"พี่พีทเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า"
"แล้วทำไมเสียงในโทรศัพท์ต้องดุน้องภูด้วย"
"พี่เนี่ยนะดุ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"ขอโทษครับ แค่คุยกับลูกน้องไม่รู้เรื่องอ่ะ มันทำงานมั่ว แล้วก็งี่เง่า"
"กลับบ้านไปพักผ่อนก็ได้นะ"
"อย่าคิดมากสิ พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"น้องภูไม่ได้โกรธอะไรหรอก แค่ไม่อยากเห็นพี่พีทไม่สบายใจ"
"หายแล้ว ได้เห็นหน้าน้องภูก็หายแล้วครับ ป่ะ ลุก ไปหาอะไรทานกัน" พี่พีทยื่นมามาให้ผมจับ
ผมก็จับพี่พีทก็ดึงให้ลุกขึ้น แล้วก็ถือโอกาสไม่ปล่อยมือผมซะงั้น
"ไม่อายคนหรอ เดินจับมือน้องภูเนี่ย"
"อายทำไม ภูมิใจมากกว่าเมียสวย"
"ไอ้บ้า หล่อดิ"
"ฮ่าๆๆ แล้วซื้ออะไรมาน่ะ"
"กุงเกงใน"
"ซื้อทำไม พี่ซื้อให้ใส่ครบแล้วหรอ"
"ก็มันลดราคานินา"
"คงลดเยอะสิ ไม่งั้นคงไม่ซื้อหรอก"
"เจ็ดสิบเปอร์"
"โอ้ววววว แล้วจะทานอะไรเนี่ย อาหารญี่ปุ่นไม่เอาแล้วนะเบื่อ"
"แล้วจะถามเค้าทำไมล่ะ"
"ฮ่าๆๆ ก็อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นไง"
"งั้นพี่พีทอยากจะทานอะไรก็ทานเถอะ น้องภูทานได้หมดอ่ะ"
"อยากทานน้องภู"
"ต้องปอกเปลือกก่อน"
"ฮ่าๆๆ ป่ะ กลับบ้าน"
"ไม่เอา หิวแล้ว รีบตัดสินใจได้แหลม"
"ร้านนั้นแล้วกัน คนเยอะดี"
"อื้ม"
ก็ไปนั่งทานอาหารทะเลร้านหนึ่ง คนเยอะมาก แล้วก็มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งโต๊ะข้างๆ ก็ไม่วัยรุ่นหรอก รุ่นพี่พีทอ่ะ
เรียกว่าวัยทำงานที่หน้ายังเด็กอยู่ก็ได้ ฮ่าๆๆ มองมาที่ผมเนี่ยแหละ มีกันสามคนโต๊ะนั้นอ่านะ มองจนผมเขินอ่ะ
"ทำไมไม่ทานจุ้ง"
"มันเรียกว่ากุ้งมั้ง"
"ฮ่าๆๆ พี่แกะให้เอาไหม"
"ดีมาก"
"หยิบกุงเกงในมาโชว์หน่อยดิ"
"บ้าหรอไง อายเขา "
"อายทำไม คนอื่นเขาก็ใส่กัน"
"นี้มันโต๊ะอาหารนะ แกะจุ้งได้แล้ว"
"กุ้งงงงงงงงงงง"
"เออนั้นแหละ  พี่พีท"
"หืมมม โต๊ะนั้นมองน้องภูนานแล้ว"
"ไหน อ่อ  มีไรหรอครับ มองเมียผมทำไม"
"เห้ยพี่พีท เดี๋ยวก็โดนรุมหรอก"
"พี่พีทใช่ไหมครับ ผมมองจากข้างๆคุ้นๆอ่ะจะทักก็กลัวหน้าแตก" ไอ้โต๊ะนั้นมันถาม สรุปไม่ได้มองเราหรอเนี่ย
"ครับ"
"ผมรุ่นน้องพี่แพทไงพี่ "
"อ๋อ"
"ได้ข่าวว่าพี่กลับมาอยู่ไทย"
"อื้มนานแล้วล่ะ"
"แฟนพี่หรอ"
"อื้ม"
"น่ารักมากอ่ะพี่ ผมมองนานแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆ"
"มองได้ แต่อย่าคิดอะไรที่เป็นไปไม่ได้นะไอ้น้อง ฮ๋าๆๆ"
"โหยพี่ ไม่กล้าหรอก ท่าทางจะหวงนะเนี่ย ชื่ออะไรครับน้อง"
"ภูครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อพี่เพ้นท์ ส่วนนี้เพื่อนพี่ พี่ต่อกับพี่เก่ง"
"สวัสดีครับ"
"เอ่อพี่พีท ได้ข่าวว่าเปิดบริษัทหรอ ทำเกี่ยวกับอะไรอ่ะพี่" พี่พีทก็คุยกับไอ้สามคนนั้น บลาๆๆ แล้วก็นั่งแกะกุ้งให้ผมด้วย
ผมก็นั่งทานไปเรื่อยๆฟังพวกเขาคุยกัน
"พี่ ว่างๆไปกินเหล้ากัน ผมกลับมาไม่มีเพื่อนเที่ยวเลยเนี่ย ไอ้สองคนนี้ก็งานโคตรจะยุ่ง"
"ไม่ได้หรอกว่ะ คนนี้สั่งห้ามกิน"
"ถอดเขี้ยวเล็บแล้วหรอพี่"
"อืม"
"มีเพื่อนน่ารักๆแนะนำให้พี่บ้างไหมครับน้องภู"
ผมก็ยิ้มๆไม่ได้ตอบอะไร
"อิ่มแล้วหรอ" พี่พีทถาม
"อื้อ"
"งั้นเรียกพนักงานเลย เห้ยเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ ไว้เจอกัน"
"ได้พี่ ว่างๆเดี๋ยวผมไปหาที่ออฟฟิศ"
"ได้ๆ"
"หวัดดีครับพี่"
"แล้วเจอกัน"
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ แล้วก็เดินออกมาจากร้านหลังจากจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย

"ถ้าเจอไอ้นี้ที่ไหนนะ ไม่ต้องทัก เดินหนีให้ไกล"
"ทำไมอ่ะ"
"มันหูดำ"
"แล้วไง"
"หน้าหม้อไง"
"หึงอ่าเด่ แต่เขาก็หล่อนะ ล้ำบึก"
"ไม่เห็นหล่อตรงไหน หน้าแหลมเป็นจิ้งจก ไม่เห็นจะสมส่วน"
"ใครจะไปหล่อเหมือนพี่พีทล่ะ แต่น้องภูว่าเขาน่าจะเคยแอบชอบพี่พีทนะ ตอนแรกที่เห็นพี่พีทหันไปตาเป็นประกายเชีย"
"ไม่ชอบกินปู"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวน้องภูขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"เข้าด้วย"
"อื้อ"
เข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็เดินไปซื้อของกัน ส่วนมากก็จะเป็นพวกของไทยๆเราเนี่ยแหละ ที่แถวโน้นหาทานไม่ค่อยได้
เดินช็อปกันจนเมื่อยแหละ เดินจนมืดค่ำ
"พี่พีทกลับเหอะ คุณย่าอยู่บ้านคนเดียว"
"ใครบอก"
"ก็พี่บุ้งกับพี่อ้นเขาไปดูหนังกัน"
"มีคนอยู่ด้วย"
"ใครอ่ะ"
"ป้าแต๋ว พี่โทรไปหาคุณย่า คุณย่ากำลังทำขนม ป้าแต๋วมาช่วย"
"ทำขนมอะไรอ่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ จะเอาไปเลี้ยงพระ"
"ไม่เห็นคุณย่าบอกเลย"
"พี่ก็พึ่งรู้ เพื่อนคุณย่าเขาจะไปเลี้ยงพระเพลที่วัด คุณย่าก็เลยจะเอาขนมไปช่วยเขา"
"อืม แต่ก็กลับเหอะ เมื่อยแล้ว"
"ครับบบ มาหอมทีสิ ฟ๊อดดดด"
"พี่พีทอ่ะ ชอบทำแบบเนี่ย"
"ทำไมอ่ะ ก็คนมันอยากหอมเนี่ย"
"นี่มันกลางห้างนะ"
"ไม่เห็นจะต้องอายเลย"
"ถึงว่าสิวไม่ขึ้น"
"ฮ่าๆๆ"

ขึ้นรถได้ก็หลับ ก็คนมันง่วงนินา  คร๊อก


พีท.......

เมียผมน่ารักเวอร์ ผมโชคดีมากมาก ได้เมียคนนี้เหมือนถูกล็อตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งทุกงวด ฮ่าๆๆ ไม่ได้เวอร์นะ
ดูดิขนาดหลับยังน่ารักเลย เห้ออ  คิดๆแล้วก็เป็นห่วงจัง ตั้งอาทิตย์หนึ่งแหนะ จะเป็นไงบ้างนะเนี่ย ใครจะมาจีบบ้างก็ไม่รู้
ทั้งหวงทั้งห่วง พักนี้เรียนหนัก อ่านหนังสือหนังหาจนลืมทานข้าวทานปลาอยู่บ่อยๆ พอผมบอกว่าจะไม่อยู่หลายวัน
ก็เห็นน้องภูนั่งเหม่อตลอดไม่รู้คิดอะไรอยู่ ปากก็บอกว่าอยู่ได้ แต่ในใจเนี่ยสิ ผมรู้เลยว่าต้องอยู่ไม่ได้
เราสองคนไม่เคยห่างกันเลย แล้วยิ่งน้องภูมีปมในใจในเรื่องการต้องงห่างจากคนที่รัก แต่มันก็จำเป็นต้องไปนี้นา
คิดไปคิกดมาก็เครียดเหมือนกันนะเนี่ย ได้แต่ฝากให้คนโน้นมาดูคนนี้มาดู อย่างน้อยก็มีบุ้งกับอ้นที่ไว้ใจได้
สองคนนี้คงไม่ปล่อยให้น้องเป็นอะไรไปหรอก ผมเชื่อเช่นนั้น......

รถติดไฟแดง เลยเอื้อมไปหยิบผ้าห่มหลังรถมาห่มให้ นอนหลับแก้มป่องเลย เอามือลูบที่คิ้วเบาๆ
"น่ารักจัง" บางคนอาจจะบอกว่าเวอร์นะ แต่มันน่ารักจริงๆนะ ยิ่งนานวันยิ่งน่ารักนะ จะบอกให้นะ นะนะนะ

ปี๊มมมมมมมมมมม!!!!!  รถคันหลังบีบแตรด่า  ฮ่าๆๆ มึงๆๆถ้าเมียกูตื่น โดนนนนน

ไปก็ได้แว๊

ถึงบ้านแล้วครับ

"น้องภูๆ ถึงแล้วคนเก่ง"
"หิว"
"หืมมม" คำแรกที่พูดหลังจากตื่นนอน
"ไม่ได้ซื้ออะไรกลับมาเลยนะ"
"อื้ม งั้นน้องภูขึ้นไปนอนแล้วนะ"
"เห้ย อะไร ละเมอเปล่าเนี่ย"
"ละเมอแล้วจะพูดรู้เรื่องได้ไง"

แล้วไอ้ตัวแสบของผมก็ลงจากรถแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
"กลับมาแล้วครับ ป้าแต๋วสวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก พึ่งตื่นหรือไง ตาบวมเชียว"
"ครับ"
"ทานข้าวมายังลูกน้องภู"
"ทานแล้วครับคุณย่า"
"ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่านอนได้แล้วไป"
"ครับคุณย่า"

ผมเดินถือของเข้ามาพะรุงพะรัง ไม่เห็นแม้แต่เงาเมียแม้แต่นิด
"น้องล่ะครับคุณย่า"
"ขึ้นข้างบนไปแล้ว แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะล่ะนั้น"
"ของฝากแม่น่ะครับ ทำอะไรกันอยู่ครับ"
"เอาขนมใส่กล่อง ทานอะไรมาหรือยังลูก"
"ทานแล้วครับ แต่เจ้าตัวแสบน่ะ บนหิว แต่สงสัยจะง่วงมากกว่า"
"ป้าเห็นตาปรือเชียว"
"นั้นแหละครับป้าแต๋ว เวลาง่วงกับเวลาหิวมักจะงอแง"
"ฮ่าๆๆ ป้าดูยังไงก็ยังเป็นเด็ก ว่าไหม"
"ครับ โตยาก"
"ฮ่าๆๆ"
"ไปดูน้องเถอะลูก ไปพักผ่อนไป เดี๋ยวย่ากับป้าแต๋วก็จะแยกย้ายแล้ว"
"ครับ"

ผมเดินขึ้นมาบนห้องก็เห็นเจ้าตัวดี นอนคว่ำอยู่บนเตียง สงสัยจะง่วงจริงๆเสื้อผ้าก็ไม่ถอด
"น้องภูๆ น้องภูครับ อาบน้ำก่อนไหมจะได้นอนสบายๆ"
"ไม่เอาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"ดื้ออีกแล้ว"
"อือ"
ผมก็เลยจับถอดเสื้อผ้าออก เหลือแต่กางเกงใน แล้วก็เอาชุดนอนมาใส่ให้ ปล่อยให้นอนไปสักพัก
ตัวอุ่นๆเหมือนจะไม่สบายหรือเปล่า เดินไปปิดไฟแล้วก็เดินไปอาบน้ำ ออกมาจากห้องน้ำ
ก็มานั่งเช็ดตัวที่ปลายเตียง มองน้องภูที่กำลังหลับสบาย ก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
แต่งตัวเสร็จก็มานอน พอนอนปุ๊ปน้องภูก็พลิกตัวมากอดปั๊ปทั้งๆที่หลับตา เป็นอ้อมกอดแบบอัตโนมัติ ฮ่าๆๆ

"พี่พีทททท"
"อ่าว นึกว่าหลับ"
"กอดหน่อย" พูดจบก็พลิกตัวหันหลังให้ผม ผมก็สวมกอดทันที น้องภูชอบให้ผมนอนกอดมากกว่าจะนอนกอดผม
แต่ก็ไม่เสมอไปนะ บางทีก็มานอนกอดผม ขาก่ายมาบนตัว แต่ผมชอบนะ ทั้งนุ่มทั้งผอม สงสัยชาติที่แล้วทำบุญด้วยน้ำยาปรับผ้านุ่ม

หลับดีกว่า อด ฟีชเจอริ่ง เห้อ

น้องภู.......

"ฟ๊อดดดดดดดด"
"ตื่นแล้วหรอ" ผมถามพี่พีท
"น้องภูอ่ะตื่นนานหรือยัง"
"สักพักแล้ว"
"แล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว ไม่ไปเรียนหรอไง"
"วันนี้พี่พีทงานยุ่งไหม"
"ทำไมอ่ะครับหืมมมมม" พี่พีทเอาจมูกมาเขี่ยที่แก้มเบาๆ ผมพลิกตัวมานอนหงายมองหน้าพี่พีท
"ยุ่งไหมอ่ะ"
"ไม่ยุ่งหรอกมีอะไร"
"ไปมหาวิทยาลัยกันไหม"
"มาแปลกเว้ย ปรกติขอไปนั่งเฝ้าทีไรก็บ่นทุกที"
"ไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะ"
"แน่ะ น้อยใจอีกแล้ววววว  อื้อออออ" พี่พีทก็บีบจมูกผมบิดไปบิดมา
"เจ็บ"
"ฟ๊อดดดดๆๆๆๆ" แล้วก็หอมซ้ายหอมขวา
"พี่พีทหอมน้องภูเบาๆหน่อยไม่ได้หรอไง"
"เจ็บหรอ"
"ก็ใช่อ่าดิ"
"ขอโทษครับ งั้นหอมเบาๆนะ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  มากัดจมูกพี่ทำไม"
"หมันไส้"
"ใจร้าย เจ็บนะเนี่ย เดี๋ยวไม่หล่อนะ"
"ก็ดี"
"ไม่ดี"
"ดี"
"ดียังไง"
"ก็ไปเมกาจะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งไง"
"หึงอ่าดิ"
"เอออ่าดิ"
"สัญญาจะไม่ซุกซนจะไม่นอกใจ"
"แน่นะ"
"แน่ครับผม"
"อื้ม"
"ยิ้มหวานๆก่อน เร็ว"
"อื้อออออ หวานพอไหม"
"ไม่รู้ต้องชิม"
"อื้อออ  อื้มม อื้อ  อ่าาาา" พี่พีทก็ประกบริมฝีปากทันที แล้วก็ไม่ยอมถอนจูบนั้นออก
จูบไปจูบมาเสื้อผ้าก็หลุดออกไปจากตัวตอนไหนไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ
"ขอตุนไว้ก่อนไปเมกานะ" พี่พีทกระซิบข้างหูผมเบาๆ
"มีเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงนะ"
"สบายมาก"
"อื้อ" อายนะเนี่ย ฮ่าๆๆ แล้วพี่พีทก็เริ่มบรรเลงเพลงรักไฟสวาททันที จูบที่ปรนเปรอให้ไปทั่วร่างกายทำให้ผมมีความสุขไม่น้อย
สองมองประคองกอดลูบสัมผัสไปทั่วร่างกายเช่นกัน จนไปจับกุมเข้ากับของหวงที่กำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่
แล้วทงอีก็ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากอุ่น
"พี่พีทททท  อื้อออออ พอก่อน"
"หืมมม"
"มันจะแตกอ่ะ"
"ก็แตกดิ"
"แต่พี่พีทยังไม่ได้....."
"ฮ๋าๆๆ งั้นก็เริ่มเลยเนอะ" พี่พีทก็จัดการสวมเสื้อเกราะให้ไอ้จูมงผู้แข็งแกร่งแล้วก็จัดการปฏิบัติหน้าที่
ช่องทางที่ถูกปูทางไว้ด้วยของเหลวใสถูกไอ้จูมงทักทายเป็นวงกลมหมุนวนจนทั่ว แล้วมันก็สอดตัวเข้าไปในร่างกายของผม
"อื้ออออ"
"รักนะครับ"
"ครับ" เร็วๆเข้าเหอะพ่อคุ๊ณณณณณณ แล้วพี่พีทก็มอบจูบให้ผม ก่อนจะเริ่มเดินเครื่อง
"อื้ออ้าอื้ออ้าอืออ้าาาาา"  ไม่รู้ว่าเสียงใครบ้าง

ก๊อกๆๆๆ

"พีทตื่นหรือยังลูก" คุณย่ามาเคาะประตูเรียก
"ตื่นแล้วครับ"
"อย่าโอ้เอ้นะลูก เดี๋ยวน้องสาย"
"ครับบบบบ"

"ต่อนะ"
"ถ้าไม่ต่อก็เอาออกไปสิ"
"เรื่องอะไร"
"โอ๊ะ อื้อออ" แล้วเครื่องจักรก็ทำงานต่อ อย่าเร็วและเเรง จนเวลาผ่านเลยไป
"ใกล้แล้วนะ"
"อื้อออ  โอ๊ะะ  อื้มมม  อ่าส์" แล้วผมก็พ่นพิษมาเต็มหน้าท้องตัวเองจนถึงหน้าอก
พี่พีทก็พ่นพิษในตัวผมนั้นแหละ แล้วก็ค่อยๆถอนไอ้จูมงออกจากตัวผม
"ไม่อยากไปเมกาเลยเว้ยยยยยย"
"ทำไมอ่ะ"
"คิดถึงเมีย"
"ไปอาบน้ำดีกว่า"
"อาบด้วย"
"ก็มาดิ"
เราก็ช่วยกันอาบน้ำแล้วก็ช่วยกันแต่งตัวเหมือนปรกติ ลงไปทานข้าว แล้วก็ออกจากบ้าน
พี่พีทไปเคลียร์งานที่บริษัทก่อน แล้วจะมาหาผมที่มหาวิทยาลัย

พรุ่งนี้พี่พีทจะไปอเมริกาแล้วครับ  เศร้าจัง........................  T T




สวัสดีคร๊าบบบบ

แหะๆๆ  หายไปนานอีกแล้ว นิสัยเสียจุงเบย นะเรา เอิ๊ก

คิดถึงทุกคนมากครับ คิดถึงมากจริงๆ

วันนี้อย่าลืมไปเวียนเทียนนะครับ

แล้วก็ขอฝากนิยายเรื่องชิงชายด้วยเน้อ

รักเสมอ จุฟๆ

ปล.ขอโทษเรื่องคำผิดด้วยนะครับ งุงิ

 

[eaey]

หายไปนานมาทีจุใจ น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม

[bobie]

พี่พีทหลงเมียมากอ่ะ 55555
ตอนหน้าพี่พีทจะไปอเมริกาแล้ว
จะมีอุปสรรคไรโผล่มาอีกป้ะเนี่ย

[cinquain]

น้องภูมิอัพ!  แทบไม่เชื่อสายตา ^_^
ขอไปอ่านก่อนค่ะ

............................

ยังน่ารักง๊องแง๊งกันเหมือนเดิม ^^ แต่เหมือนดีกรีความหื่นพอกัน 55
"อดฟีเจอริ่งกันเลย" แต่ก็เต็มๆตอนเช้านะคะ 

[jaen]

   น้องภูน่ารักตลอดกาลจริงๆ มาเร็วนะน้องภู 

[pp_song]

น่ารัก...ไม่อยากให้หายไปนานๆเลยอ่ะ คิดถึงโคตรๆ

[ladymoon_yy]

จะดูเเลน้องภูแทนพี่พีทเองคะ

 

[greensnake]

แม้ไม่ได้เจอกันนาน ความน่ารักก็ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด
เพิ่มมากขึ้นทุกวันเหมือนที่พี่พีทว่าน่ะแหละ
ต้องห่างกันตั้งอาทิตย์ ไม่คิดถึงกันแย่หรือนั่น
แต่เราคิดถึงร้องภูมากเลยนะ ดีใจที่ได้อ่าน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
กดเป็ดจ้า

[som]

คิดถึง  ถึง  คิดถึงมากๆเลยครับเมื่อก่อนได้อ่านวันละตอน กลายมาเป็น 2 วันตอน  จนตอนนี้คิดถึงหนัก  เป็นเดือนละตอน  แต่ความรู้สึกกับเรื่องนี้ไม่เปลี่ยนจริงๆเลยครับ  น่ารักใสๆได้ตลอด  จากน้องภู  กลายมาเป็นไอ้ภู  และตอนนี้เป็นพี่ภูแล้ว  ยังน่ารักและน่ารักยิ่งขึ้นทุกตอนจริงๆครับ  อยากให้โลกนี้มีแต่คนที่เหมือนภูจังเลยครับ  ถ้ามีจริงและมีมากๆนะครับ  โลกใบนี้สดใสแน่ๆ  ขอบคุณพี่นักเขียนนะครับ

[punchnaja]

ไปเมกา ไปขอน้องภูจากคุณแม่เปล่า? อิอิ

[ormn]

:mc4:มาต่อแล้ว

[gupalz]

พี่พีทไปขอน้องภูกับคุณแม่รึป่าวเนี่ย

[pochu52]

คิดถึงน้องภูมิ ถึงจะมาหายไปนานแต่ยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
พี่พีทกับคุณย่าจะไปเมกาอาทิตย์นึง น้องภูมิเหงาแน่เลย กลัวเป็นเหมือนช่วงพี่พีทบวชอ่ะ ชวนเพื่อนๆ มานอนที่บ้านเยอะๆ กันเหงานะน้องภูมิ

[watcharet]

น่ารักอ่ะๆๆ อ่านรวดเดียวจบ ทำให้หายคิดถึงได้บ้าง เิื๊อิ๊กๆๆ