หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[amito]

พี่พีทจะไปอเมริกาตั้งอาทิตย์นึง น้องภูเหงาแย่เลย รีบกลับมาเร็วๆนะคะ

[CarToonMiZa]

 

[vevi]

อ่านทันแล้วคะ น้องภูน่ารักมากๆ หลงรักซะแล้วคะ อิจฉาพี่พีทจริงๆเลย 
มีแฟนหล่อ น่ารักกันทั้งคู่ก็ต้องเข้าใจและไว้ใจกันมากหน่อยอะเนอะ
แต่บางทีคู่นี้ก็พูดเล่น หรือต่อปากต่อคำกันมากไปจนกลายเป็นทะเลาะกันไปซะจริงๆ
คนอ่านลุ้นมากเลยคะ 555

ขอบคุณผู้เขียนคะ ที่เขียนเรื่องที่ทั้งสนุกและมีแง่คิดดีๆมาแบ่งปันให้ผู้อ่าน 

[meadthat]

อ้ากกอยากให้มาลงต่อจังเลย

[akeins]

 

[BoJuNg]

กรี๊ดดดดดดดดด 

เพิ่งมาเจออออออ

น่ารักมากๆๆ

ชอบแนวนี้อยู่แล้วววว

มาต่อให้หน่อยนะคะ  สู้ๆๆๆๆ     <3

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังฮู้

[ขนมสัมปันนี]

นานเหลือเกินที่เฝ้ารอเธอกลับมาสานต่อ

[vevi]

คิดถึงน้องภูนะฮับ

[seaz]

รอน้องภูกับพี่พีทอยู่นะ จนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่จนถึงตอนปัจจุบันอีกครั้ง ฮ่าๆ แต่น้องภูก็ยังไม่มา ไม่รู้ไปซนที่ไหนอีกเนี่ย

[CarToonMiZa]

รอรอรอ

[fangkao]

นานไปมั๊ยน้องภู ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[K.Pupoom]

 ^^"   รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ"

 ตอนที่ 168


"นี่หล่อน ต้องเอาพี่พีทของฉันมานั่งเฝ้าที่มหาวิทยาลัยด้วยหรอ"
"อ่าวพี่พีทมาแล้วหรอกิ๊บ"
"ก็ใช่น่ะสิ นั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้คณะเนี่ย ฉันลงไปเอาชีทให้อาจารย์ก็เลยแวะเม้าท์นิดหน่อย"
"ไม่หน่อยละมั้ง ลวนลามพี่เขาหรือเปล่าล่ะมึง"
"สองที"
"นี้แกๆพี่พีทหน้าใสเป็นสีชมพูเลยอะ ทำไมยิ่งเจอยิ่งหล่อว่ะ"
"ก็ถามเมียเขาสิ"
"ว่าไงจ้ะเพื่อน"
"พี่พีทเขาสำอางค์ ดูแลตัวเองดีอ่ะ ทั้งครีมทั้งวิตมินไม่ได้ขาด"
"อ่าวๆกลุ่มนั้นอ่ะ คุยอะไรกัน งานที่ฉันสั่งไม่ทำหรอจ้ะ"
"ทำค่ะ" กิ๊บเสียงแปร๋นตอบไปก่อน
แล้วพวกเราก็ต้องเลิกคุยแล้วก็ทำงานที่อาจารย์สั่ง จบคาบเรียนเพื่อนๆผมโดยเฉพาะสาวๆก็รีบวิ่งลงไปหาพี่พีท
"พี่พีทททททท กิ๊บมาแล้วค่ะ"
"ครับ"
"พี่พีทเดี๋ยวไปทานข้าวด้วยกันนะคะ กิ๊บมีเรื่องจะฟ้องพี่เยอะแยะเลย เกี่ยวกับภูน่ะคะ" เห็นได้ชัดว่ามันประจบ
"สงสัยจะมีวีรกรรมเยอะสิท่า เราอ่ะ" พี่พีทพูดกับผมแล้วก็ดึงหนังสือที่มือไปถือให้ แล้วก็ดึงกระเป๋าไปถือให้เช่นกัน
"พี่พีทสบายดีนะครับ"
"สบายดีครับพล พวกเราทุกคนสบายดีนะ"
"ไม่ค่อยสบายค่ะ อยากมีแฟน"
"โห สวยๆอย่างน้องแพงไม่มีแฟนพี่พีทไม่เชื่อหรอกครับ"
"น้องแพงอยากได้แฟนแบบพี่พีทอ่ะค่ะ"
"มีแฟนเป็นตุ๊ดอ่าหรอ" ผมถามแพง ฮ๋าๆๆ
"บ้า"
"พี่ไม่ได้เป็นตุ๊ดซะหน่อย น้องภูนั้นแหละ"
"เดี๋ยวต่อยเลย เห้ย พวกเราไปเตะบอลกันเถอะ"
"หืมมมมม" ไอ้พวกนั้นมองหน้าผม
"เออไปหาอะไรทานก็ได้" ทำไมว่ะน้องภูจะเตะบอลมันเป็นยังไงว๊า
"ป่ะพวกเราเดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง"
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ ฮ๋าๆๆ"

พวกเราก็มานั่งทานอาหารกัน แถวมหาวิทยาลัยนั้นแหละ เป็นอาหารขึ้นชื่อของย่านนี้
"พี่พีท"
"หืม"
"น้องภูอยากทานอันนี้ด้วยอ่ะ สองอย่างเนี่ย แต่ต้องไม่หมดแน่ๆพี่พีทช่วยน้องภูนะ"
"เดี๋ยวฉันช่วยก็ได้ย่ะ"
"กิ๊บลดความอ้วนไม่ใช่หรอ เมื่อเช้าพูดอยู่อ่ะ"
"ยกเว้นวันนี้"
"หืมมม"
"สวยก็ไม่สวยยังปล่อยให้อ้วนอีก ถึงได้ไม่มีใครเอาไง" ไอ้พลด่าได้แรงมากนะ
"ไอ้พล ไอ้.....  หืมมม ไอ้อะไรดีว่ะ  ไอ้ตุ๊ด"
"โหยยย เจ็บจุงเบยยยยย" พี่พีทนั่งอมยิ้มไปกับเพื่อนผม แต่ใต้โต๊ะอาหารก็กุมมือผมไม่ยอมปล่อย
"ใช่สิ ฉันมันไม่มีใครนิ พวกแกมันพวกคนมีคู่"
"ฉันก็ไม่มีนะแก"
"คนสวยอย่างพวกเรามันก็ต้องโสดให้ผู้ชายเสียดายเล่น"
"ระวังผู้ชายเขาเสียดายจนหันไปเล่นกันเองนะ ดูไอ้กรีซเป็นตัวอย่าง"
"อะไรว่ะ อุตส่าห์นั่งทานเงียบๆ พวกมึงอ่ะตลอด "
"กรีซ แล้วพี่ซูมจะมารับเปล่า"
"ไม่รู้ยังไม่ได้คุยอ่ะ"
"อ่าว โทรนไปหาพี่เขาบ้างสิ กรีซชอบนิ่งๆเฉยๆ ภูรู้นะว่ากรีซชอบพี่ซูมมากอ่ะ บางทีแสดงออกบ้างก็ได้พี่เขาได้รับรู้"
"ก็มันเขินนิ"
"ต๊ายยย ทำมาจริตนะย่ะ ระวังหมาจะคาบไปรับประทาน" กิ๊บนี้ แรงตลอด
"การที่เราจะบอกว่ารักใครมันไม่ใช่เรื่องน่าอายนะกรีซ"
"ครับพี่พีท  แล้วพี่พีทบอกรักเพื่อนผมทุกวันหรือเปล่า"
"ทุกวันครับ"
"ทำไมพี่ถึงชอบมันอ่ะ"
"ก็เพราะเป็นน้องภูไง ทุกอย่างที่เป็นน้องภู"
"แม้แต่เรื่องที่มันเอาแต่ใจด้วยหรอครับ"
"ใช่ครับ ถ้าเรารักใครสักคนเราจะมองข้ามข้อบกพร่องของเขาไป"
"พี่พีทใช้คำว่าข้อบกพร่องกับน้องภูเลยหรอ"
"แล้วเอาแต่ใจมันคือข้ออะไรอ่ะ ถ้าไม่ใช่ข้อบกพร่อง"
"ข้อดีไง"
"มึงเงียบปากแล้วก็กินๆเข้าไปได้ไหม กูจะคุยกับพี่พีทแบบมีสาระ" ไอ้ชั่วกรีซ
"เออ"
"แล้วพี่พีทรักมันตอนไหนอ่ะครับ" มึงจะถามเอาโล่ห์หรือไงไอ้กรีซ คนอื่นๆก็ดูตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก
"พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน รู้แต่ว่าครั้งแรกที่พี่เจอน้องภู พี่อยากรู้จักแล้วก็อยากพูดคุย อยากเห็นหน้า อยากให้น้องภูเข้ามาอยู่ในชีวิตพี่ ขนาดแบบว่า แอบไปมองน้องภูผ่านระเบียงบ้านทุกห้านาที"
"พี่พีทดูมีความสุขมากนะค่ะเวลาพูดถึงมันอ่ะค่ะ" อิกิ๊บ
"ครับ ใครได้อยู่ใกล้ก็มีความสุขทุกคนแหละ พวกเราว่าอย่างนั้นไหมล่ะ"
"แน่ะ ไม่กล้าปฏิเสธเพราะมันคือเรื่องจริงใช่ไหมล่ะ" อิอิ
"ก็จริงอ่ะ ฉันยอมรับว่าแกน่ารักแต่บางทีก็กวนประสาทจนอยากด่า" อิกิ๊บ
"ฮ๋าๆๆ"
"บางทีพี่ก็โมโหนะ อยากจะตีก้นให้เข็ด แต่พอเห็นแววตาก็ทำไม่ลง"
"พี่พีทอย่าไปหลงกลมันค่ะ มันคือการแสดง อีนี่มันแสดงเก่ง น่าไปอยู่นิเทศน์มากกว่า"
"พวกขี้เม้าท์"
"แล้วน้องภูต่างจากแฟนเก่าพี่พีทยังไงอ่ะครับ"
"อืมมมมม  น้องภูเกิดมาเพื่อมอบความรัก เกิดมาเพื่อให้ ไม่เคยเรียกร้องขออะไรจากใคร เขารักทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา แล้วเขาไม่เคยหวั่นไหวให้กับใครเลยทั้งๆที่มีคนมาให้เลือกมากมาย ที่สำคัญที่สุดคือ

จิตใจที่บริสุทธิ์"
"พี่พีทโรแมนติกจัง อิจฉาภูอ่ะ"
ผมก็แก้เขินด้วยการทานอาหารเข้าไปทำเป็นไม่สนใจ แต่ตอนเนี่ยหน้ามันร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว
"เขินจนหน้าแดงเชียวนะมึง"
"ใครบอกมึงไอ้พล ไม่ได้เขินซะหน่อย ร้อนเว้ย"
"เขาติดแอร์นะที่เนี่ย"
"ก็แอร์มันไม่เย็นอ่ะ"
"อย่าแถ"
"ชิ"
พี่พีทก็เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆแก้เขิน
"เดี๋ยวผมยุ่ง ไม่หล่อ สาวๆไม่มองนะ"
"เดี๋ยวจะหอมโชว์สาวๆเลย"
"เห้ยๆๆไม่เอา อายเขา"
"หอมเลยๆๆๆๆๆ"
"ไอ้พวกบ้า ไม่เอานะพี่พีท น้องภูงอนจริงๆด้วย"
"ไม่กลัวๆๆๆๆหอมเลยๆๆๆๆๆ"
"ไม่เอาๆ เดี๋ยวมีคนงอนพี่ ง้อยากด้วยคนเนี่ย"
"พี่พีทป๊อด ฮ่าๆๆๆ" ไอ้พลมันแซว
นั่งทานข้าวไปคุยกันไปก็สนุกดี จนอิ่ม
"กลับยัง" พี่พีทกระซิบถามผม
"อื้ม"
"คิดเงินด้วยครับ" พี่พีทเรียกคิดเงิน จ่ายเงินเรียบร้อยก็เดินไปที่ลานจอดรถกัน
"งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะครับ กลับบ้านกันดีๆนะเด็กๆ"
"สวัสดีครับพี่พีทททททท"
"สวัสดีครับ"
"ภู พรุ่งนี้เอางานมาให้ด้วยนะ "
"โอเค ไปแล้ว"
รถขับออกมาเรื่อยๆนี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่นา แล้วพี่พีทจะไปไหนว่ะ
"ไปไหนอ่ะพี่พีท"
"เดินเล่น"
"ที่ไหนอ่ะ"
"เอเชียทีค เดี๋ยวพี่จะเอารถไปจอดบ้านพี่โค้กแล้วนั่งเรือไปกัน"
"โอเค ฟ๊อดดด" หอมแก้มทีหนึ่งให้รางวัล
"พี่เอากล้องมาด้วย อยากได้นายแบบสักคน"
"อ่ะแฮ๋ม ก็มีอยู่คนเดียวเนี่ยแหละที่เหมาะสม"
"ฮ่าๆๆๆๆ"

เอารถจอดบ้านพี่โค้ก มีคุณแม่พี่โค้กอยู่คนเดียว
"สวัสดีครับคุณป้า"
"สวัสดีลูกน้องภู ไม่มาหาป้าเลยนะลูก โตเป็นหนุ่มแล้วเนี่ย"
"น้องภูเรียนหนักมาครับคุณป้าไม่ค่อยได้ไปไหน คุณป้าไปเอเชียทีคกันไหมครับ"
"ไม่เอาหรอกลูก ไปกันเถอะ พีท เดี๋ยวขากลับเอาขนมไปให้คุณย่าด้วยนะลูก แม่กำลังทำอยู่"
"ครับคุณแม่"
"งั้นน้องภูขอตัวก่อนนะครับคุณป้า"
"จ้าลูก เที่ยวให้สนุกนะ"
"ครับ"
เดินไปขึ้นเรือตรงท่าเรือ
"นานจังอ่ะพี่พีท"
"คนเยอะนิ  มายืนตรงนี้เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้"
"เอาแบบไม่ต้องมองกล้องนะ ถ่ายให้ผมปลิวๆด้วย"
"ตกลงเป็นนายแบบหรือตากล้องเนี่ย"
"ฮ่าๆ"
ยืนถ่ายรูปรอเรือมา พอเรือมาก็ขึ้น คนแน่นลำเรือ พี่พีทก็ดึงผมมาแนบกับอก
"คนเยอะอ่ะ"
"ยินดีๆ เดี๋ยวโดนจับตูด"
"บ้า อุ้ยพี่พีทมีคนบีบก้นน้องภู" ผมกระซิบเบาๆ พี่พีทอมยิ้ม
"พี่เองแหละ"
"ไอ้บ้านิ"
"ฮ่าๆๆ" มองทัศนียภาพสองฝั่งคลอง สวยดีนะครับ อากาศก็ดี ใครว่าเมืองหลวงมีแต่ควันพิษ
มุมดีๆก็มีนะครับ ไม่อย่างนั้นฝรั่งไม่หลงเสน่ห์บางกอกบ้านเราหรอก ว่าไหม.....ถึงแล้ว....
"ก้าวดีๆน้องภู"
"ครับ"
"เคยมาหรือยัง"
"เคยมาแล้วกับเพื่อน"
"ไม่ชวนพี่เลยนะ"
"อย่ามา น้องภูชวนแล้วพี่พีทติดประชุม"
"ไม่เห็นจะจำได้เลย"
"แก่แล้วก็เงี้ย"
"ไปยืนตรงโน้น พี่จะถ่ายรูปกับป้าย" พอพูดเรื่องแก่ล่ะเปลี่ยนเรื่องเชียว

พี่พีทเป็นตากล้องที่หลายคนมอง หล่อ เท่ห์ สามีเรา ฮ๋าๆๆ

"พี่พีท มาถ่ายด้วยกัน  พี่ครับ ถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมครับ"
"ได้ครับ" แล้วผมกับพี่พีทก็ถ่ายรูปด้วยกัน
"อีกรูปหนึ่งครับกันเสีย" คนไทยมีน้ำใจเสมอ
"ขอบคุณครับ"
"น้องสองคนน่ารักจัง น่าเป็นนายแบบนะเนี่ย พี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะ" แล้วพี่เขาก็เอากล้องตัวเองถ่ายรูปผมสองคน
"ขอบคุณครับพี่"

เราสองคนเดินถ่ายรูปกันจนเมื่อยก็มานั่งเล่นกันตรงริมน้ำ ลมเย็นๆแต่คนเยอะ ฮ๋าๆ
"พี่พีท"
"ครับ" พี่พีทกดดูรูปจากกล้อง
"ทำไมต้องไปอาทิตย์หนึ่งด้วยอ่ะ ไปแค่สามวันก็พอ"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพี่โทรหาบ่อยๆ"
"แล้วใครจะกอดน้องภูตอนนอนอ่ะ"
"กอดหมีไงเดี๋ยวพี่ฉี่รดไว้จะได้คิดถึงพี่ไง"
"บ้า"
"ถามจริงๆอยู่คนเดียวได้ไหม"
"ได้ พี่พีทต้องสัญญานะว่าจะกลับมา"
"เด็กโง่ ถ้าพี่ไม่กลับมาแล้วพี่จะไปไหนล่ะ หัวใจพี่อยู่ที่หมาตัวนี้ไง" พี่พีทเอามือมาขยี้หัวผมอีกแล้ว
"อย่ามีคนอื่นนะ"
"เชื่อใจพี่ แล้วก็เลิกคิดมากได้แล้ว ไปหาอะไรทานกันเถอะพี่หิวแล้ว"
"ครับ"
"ดูทำหน้าเข้า เดี๋ยวหอมโชว์คนอื่นเลยนะ ยิ้มก่อน"
"ยิ้มมมมมมมมม พอยัง"
"พอ ป่ะ" แล้วเราสองคนก็ไปหาอะไรทานก่อนกลับบ้าน ขากลับก็นั่งเรือ พี่พีทก็ถ่ายรูปตลอด
ขากลับได้นั่งเพราะว่ามันดึกแล้ว คนน้อยลง เดินมาบ้านพี่โค้ก ลาคุณป้าแล้วก็กลับบ้านกัน
"พี่พีท"
"ครับ"
"หิว"
"หิวอีกแล้วหรอ  ฮ่าๆ บะหมี่ไหม"
"ตามใจสิ"
"เอ้าก็ต้องถามคนหิวสิ"
"งั้นก็ได้ อยากทานอะไรร้อนๆพอดี"
"น้ำร้อนไง"
"เดี๋ยววูบเดี๋ยวเหอะ ขับรถไปเงียบๆน้องภูจะนอน"
"ไม่เอาไม่ให้นอน"
"โหยยยน้องภูเรียนมาทั้งวันนะ เหนื่อยจะแย่ จะให้มานั่งพูดเเจ้วๆก็คงจะไม่ไหว"
"ฮ่าๆๆ นอนเถอะ"

พีท.....

เนี่ยแหละเมียผม เห้อๆอดเป็นห่วงไม่ได้ สองวันที่ผ่านมาดูน้องภูเศร้าๆแต่ก็ทำเป็นร่าเริง
ทั้งหวงทั้งห่วง แววตาดูเหงาๆแต่พี่ไม่มีทางทิ้งน้องภูแน่นอน ต่อให้น้องภูจะทิ้งพี่พี่ก็ไม่ยอม
หันไปมองก็นอนตาแป๋ว ไหนบอกจะนอนไง น้องภูมองออกไปนอกกระจกคงจะคิดอะไรแน่ๆ
"คิดอะไรอยู่"
"เปล่านินา"
"โกหกพี่อีกแล้วนะ"
"ไม่ได้โกหกแค่ไม่อยากพูด"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนิ"
"อยากพูดอะไรก็พูดออกมาสิ"
"ขอไปด้วยได้ป่ะ"
"ถ้าไม่สอบอ่ะให้ไปแล้ว"
"แล้วทำไมต้องไปตอนสอบด้วยล่ะ"
"งอแงอีกแล้ว" งอแงอีกแล้วเมียผมพาลจะร้องไห้ด้วย
"ก็จะงอแงอ่ะ"
"ไหนบอกว่าเข้าใจแล้วไง"
"ก็เข้าใจ"
"โอเคๆ ไม่ไปก็ไม่ไป ให้คุณย่าไปคนเดียว"
"เห้ยไม่ได้นะ"
"แล้วจะเอาไง"
"ก็แค่งอแงไปอย่างนั้นแหละ ก็ไปตามปรกติสิ ไม่ไปก็ไม่ไป" แล้วจะงอแงทำไม งงกับเขาไหมล่ะ
"อึดอัดหรอ"
"มาก"
"เดี๋ยวปิดเทอมพี่พาไปเที่ยว"
"ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ไปเที่ยว ประเด็นมันอยู่ที่ไม่อยากห่างจากพี่พีท เข้าใจไหม โธ่เว้ย"
"หืมมม  ทำมาใส่อารมณ์กับพี่ เดี๋ยวจับฟัดซะบนรถเลย"
"ไอ้บ้า"
"ฮ่าๆๆๆ"

แล้วศึกก็สงบ คงจะอึดอัดอยู่ไม่น้อย เนี่ยแหละมุมเด็กๆของน้องภูเรื่องทุกเรื่องเป็นผู้ใหญ่หมด ไม่ใช่สิ
กับคนอื่นเป็นผู้ใหญ่หมดมีกับผมคนเดียวเนี่ยแหละที่งอแงเป็นเด็กๆ พอผมดุน้องภูคนอื่นๆถึงชอบว่าผมไง
เพราะเขาไม่รู้ว่าไอ้ตัวแสบเนี่ยงอแงแค่ไหน กวนประสาทอีกต่างหาก
นอนหลับตาไปแล้ว สงสัยจะหายเครียดได้ระบายออกมาบ้าง ปมในใจของน้องภูยังคงอยู่ การจากกันของน้องภูกับพ่อแม่
มันเป็นปมให้น้องภูคิดอยู่เสมอว่าตัวเองถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว น้องภูเลยกลัวว่าผมจะทิ้งเขาไปอีกคน
ผมสัญญาตรงนี้เลยว่าผมจะไม่มีวันทิ้งเขาไปแน่นอน สุดที่รัก รักที่สุด ของผม

น้องภู......

ได้งอแงแล้วก็โล่ง ฮ่าๆๆ ก็มันน่าโฒโหไหมอ่ะ จะไปไหนมาไหนพึ่งจะมาบอก แล้วทำไมต้องมาไปตอนเราสอบด้วย

เชอะ

"ถึงแล้วครับ"
"ไม่อยากทานแล้ว"
พี่พีทเลี้ยงรถจอดที่ร้านบะหมี่น้ำเจ้าประจำของเรา
"งั้นก็รออยู่บนรถก็แล้วกัน"
"อืม"
"น้องภูอย่ามางอแง หิวก็ลงไปทาน เดี๋ยวโดน"
"พี่พีท"
"ครับ"
"บะหมี่แห้งกับเกี๊ยวน้ำ ข้าวหมูแดงหมูกรอบด้วย เดี๋ยวน้องภูไปเซเว่นตรงนี้แป๊ป"
"ไปซื้ออะไร"
"ทิชชูเปียก"
"รีบไปรีบมานะ"
"อย่าไปจีบพนักงานเซเว่นอ่ะ"
"ก็ไม่แน่"
"งั้นพี่ไปด้วย พี่ครับ ข้าวหมูแดงหมูกรอบสอง บะหมี่แห้งหนึ่งเกี๊ยวน้ำหนึ่ง เดี๋ยวมาครับ"
"ครับ"
"เห้ย มาไม จองโต๊ะไว้ดิ"
"จองทำไมก็สั่งแล้วนิ พี่ๆโต๊ะนี้นะ"
"ครับสุดหล่อ"
พี่เจ้าของร้านจำเราสองคนได้ดีเพราะมาทุกอาทิตย์แหละ เป็นร้านเจ้าประจำทางผ่านตอนกลับบ้าน

ตี๊ดีดดดดดดดดดดด
"ทำไมไม่เอาทิชชูในรถไปชุบน้ำอ่ะมันก็เปียกเหมือนกัน"
"ไม่ใช่เวลาขำไหม"
"ฮ่าๆๆ"
"ไอ้กล่องๆนั้นอะไรอ่ะ สีดำสีชมพู"
"ถุงยางไง ไม่รู้จักหรอ"
"ไม่ค่อยคุ้น"
"หืมม กล้าพูด แล้วทำไมต้องมาเดินติดขนาดนี้ด้วยอ่ะ"
"ก็ไอ้คนนั้นมันมองเมียพี่ตาเยิ้มเชียววววว"
"เวอร์แล้ว"
"จริง ดูดิ"
"อย่าเยอะส์"
หลังจากซื้อของเรียบร้อยเราก็ไปนั่งที่โต๊ะ อาหารก็ยกมาทันที
"ทานให้หมดนะคืนนี้ต้องใช้พลังงานเยอะ"
"เดี๋ยวก็ไปขึ้นเครื่องไม่ไหวหรอก"
"เดี๋ยวไปหลับบนเครื่อง คืนนี้ว่าจะโต้รุ่ง ฮ๋าๆๆ"
"ทำอะไรจัดกระเป๋าหรอ"
"เปล่า จัดกับเมีย"
"ทะลึ่ง"
"ยังไม่ชินอีกหรอ"
"ชิน"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีทสั่งไปฝากพี่บุ้งกับพี่อ้นด้วย คุณย่าคงไม่ทานหรอกดึกแล้ว"
"อืมๆ"
"แล้วโทรบอกคุณย่ายังเนี่ย เดี๋ยวท่านก็เป็นห่วง แล้วจะมีใครช่วยจัดกระเป๋าไหมเนี่ย"
"บอกแล้ว พี่ให้อ้นช่วย"
"อืม"
"เมียพี่สองวันที่ผ่านมานี้ไม่ค่อยยิ้มเลยนะ"
"คนจะโดนทิ้งใครจะมายิ้มออก"
"พูดแบบนี้อีกเเล้ว"
"สั่งน้ำซุปให้หน่อยดิ"
"ครับ" มีการมามองค้อนอีกนะอีตาพีท ฮ่าๆ

นั่งทานกันจนอิ่มก็กลับบ้าน
"กลับมาแล้วครับบ อ่าว ไมมานั่งดูทีวีคนเดียวอ่ะผัก"
"พี่อ้นช่วยคุณย่าจัดของอยู่ข้างบนอ่ะ"
"อ่ะซื้อมาฝาก"
"อื้ม"
"เดี๋ยวน้องภูไปหาคุณย่าก่อนนะพี่พีท"
"จะไปอ้อนอะไรคุณย่าอีกล่ะ ไม่ต้องไปงองแงร้องตามเลยนะ เราต้องสอบ"
"พูดมากเกินไปแล้วผัก รู้ทุกเรื่อง"
"ไม่อย่างนั้นฉันจะเป็นพี่แกได้หรอ อย่าทำให้คุณย่าลำบากใจ เพราะครั้งนี้ไม่มีใครตามใจแกหรอก"
"รู้น่ะ"
"เป็นไงล่ะเมียพี่ งอนเป็นตุ๊ดไปแล้ว"
"บุ้งไม่เข้าใจความรู้สึกน้องหรอ ว่าน้องกำลังกลัวอะไรบางอย่าง"
"กลัวถูกทิ้ง"
"ใช่ พี่กำลังห่วงเรื่องนี้แหละ"
"พี่สบายใจได้ ผมจะดูแลน้องอย่างดี พี่ไปครั้งนี้มันจะลบปมในใจของน้องด้วย ว่าน้องจะไม่ถูกทิ้งอีก"
"ฝากด้วยนะ"
"ครับ"
"ทานข้าวซะ แล้วอย่านอนดึกล่ะ เดี๋ยวต้องไปส่งพี่ พี่ไปอาบน้ำก่อน"
"ครับ อย่าหักโหมนะพี่ พักผ่อนบ้าง เดี๋ยวเช้าไม่ไหว"
"ฮ่าๆๆ ต้องตุนไว้เดี๋ยวไปที่โน้นอด"
"ฮ่าๆๆ"

ผมเดินขึ้นมาบนห้อง คุณย่ากำลังพับผ้า
"คุณย่าาาาาาาาาาาาา"
"เสียงอ้อนแบบนี้ อะไรลูก หืมมม"
"ขอไปด้วย"
"เราสอบไม่ใชหรอ หืม"
"ครับ"
"เดี๋ยววันหลังให้พี่เขาพาไปก็ได้ ย่าไปทำธุระไม่ได้ไปเที่ยวไม่สนุกหรอกลูก"
"น้องภูต้องคิดถึงคุณย่ามากๆแน่ๆ" ผมกอดเอวคุณย่าไว้ คุณย่าก็ลูบหัวเบาๆ
"โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา ยังจะอ้อนย่าอีก"
"น้องภูฝากไปกอดคุณแม่ด้วยนะครับคุณย่า"
"จ้า ไปช่วยพี่อ้นพับผ้าไป จะได้ไปหลับไปนอนกัน จะนอนกอดย่าหรือจะนอนกอดพี่พีทของเรา"
"กอดคุณย่าดีกว่า"
"ให้มันจริงเถอะ เดี๋ยวดึกๆจะแอบย่องไปหาพี่พีท"
"อ้นว่าพี่พีทจย่องมาอุ้มน้องภูกลับไปมากกว่า"
"ฮ่าๆๆ แล้วอยู่บ้านอย่าซนนะลูก เข้าใจไหม"
"เข้าใจครับ"
"อาหารการกินดูแลตัวเองได้ใช่ไหมลูก"
"ได้ครับผม"
"ย่าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"ครับ"
เสร็จแล้วคุณย่าก็ไล่เราสองคนไปนอน เข้าไปในห้องพี่พีทก็อาบน้ำเสร็จแล้วนั่งเช็ดหัวอยู่ที่ปลายเตียง
"อ้อนสำเร็จไหม"
"ไม่อ่ะ"
"ฮ่าๆๆ "
"พี่พีททททท" ผมไปนั่งข้างๆพี่พีทแล้วก็เอาหัวพิงไหล่ไว้
"ไปอาบน้ำไป"
"เหม็นหรอ"
"เปล่า จะได้มานอน"
"อยากไปด้วยอ่ะ"
"ไม่พูดเรื่องนี้แล้วไปอาบน้ำไปจะได้มานอน ตาปรือแล้วนั้นอ่ะ"
"อืมๆๆๆๆ" ปรกติพี่พีทไม่ได้ใจแข็งแบนี้นะ คงเป็นเพราะผมต้องสอบแน่ๆเลย มีหรอพี่พีทจะไม่ให้ผมไปด้วยอ่ะ
เดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยอาการนอยด์เล็กน้อยถึงปานกลางเปิดน้ำชำระล้างร่างกาย
"น้องภู" พี่พีทเปิดประตูเข้ามาเรียก ผมมักจะตกใจทุกครั้ง
"อะไร"
"จะบอกว่าไม่ต้องสระผม คงไม่ทันแล้วสินะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็ตัวอุ่นๆเดี๋ยวก็ไม่สบาย รีบๆอาบเดี๋ยวก็ไม่สบาย แล้วจะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ไหมเนี่ย อาบน้ำเป็นชั่วโมงๆ"
"ก็เอาไปด้วยสิ"
"เพ้อ"
"อะไรว่ะ แล้วจะพูดเพื่อ" ได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆ พี่พีทเอาหน้าออกไปจากห้องน้ำแล้ว ทิ้งไว้แต่เสียปิดประตูเบาๆ
ผมก็อาบน้ำตามปรกติวันี้ไม่มีอารมณ์ร้องเพลงเท่าไร ก็เลยเสร็จเร็วกว่าปรกติ พี่พีทยังวุ่นอยู่กับการเตรียมของ จัดกระเป๋า
"ยังไม่เสร็จอีกหรอ"
"อืม เช็คดูว่าเอาของไปครบเปล่า"
"พวกเอกสารเตรียมยัง"
"ยังเลยอ่ะ ลืมเลย" แล้วพี่พีทก็ไปค้นๆของเอามาใส่กระเป๋า
"พี่พีท"
"ครับ"
"ถ้าเสร็จธุระแล้วก็รีบกลับนะ"
"จ้ะ เย็นเลิกเรียนถ้าเหงาก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆนะ ช้อปปิ้งอะไรก็ตามใจไม่ต้องมานั่งหงอยอยู่ที่บ้านคนเดียวอ่ะ หรือไม่ก็ไปหาพี่บุ้งรอกลับบ้านพร้อมกัน"
"อืม"
"แต่อย่าไปนอนค้างที่ไหนนะต้องกลับมานอนบ้าน เข้าใจไหม"
"ครับ"
"แล้วเวลาไปเรียนอ่ะ อย่ามัวแต่เหม่อลอย มีสติด้วย"
"เคยหรอ"
"ไม่เคยหรอก แต่นี้อาจจะเป็นครั้งแรก พี่ไปทำงานยังไงพี่ก็ต้องกลับมาเข้าใจใช่ไหม"
"เข้าใจ"
"เข้าใจแล้วทำไมทำหน้าอย่างกับตูดแบบนั้น"
"พี่พีทไม่เข้าใจน้องภูหรอก"
"พี่ไม่เข้าใจน้องภูหรอก แต่พี่ก็รู้สึกไม่ต่างจากน้องภู แค่เราห่างกันระหว่างวัน พี่ก็คิดถึงจะแย่แล้ว มานั่งนี้" พี่พีทดึงผมไปนั่งตักแล้วก็เช้ดผมให้
"พี่พีท น้องภูกลัว"
"กลัวอะไร"
"กลัวเราจะไม่ได้กลับมาเจอกันอีก"
"เลิกคิดแบบนนี้ได้แล้ว น่ารักขนาดนี้พี่จะทิ้งไปได้ไง"
"พี่พีทเคยเบื่อน้องภูไหม"
"ไม่เคย"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็พี่รักของพี่พี่จะเบื่อได้ไง"
"แต่น้องภูก็ดื้อกับพี่พีทบ่อยๆนะ"
"ก็เลิกดื้อสิ"
"ก็พี่พีทดื้อกับน้องภูก่อนนินา น้อภูก็ต้องดื้อกับพี่พีทบ้างสิ"
"พี่เนี่ยนะ"
"อื้อ ดื้อจะตาย เอาความคิดตัวเองเป็นที่หนึ่ง ชอบใช้อำนาจ"
"โห ขนาดนั้นเลย"
"มั้ง"
"ฟ๊อดดดดดดดดดดดดด นี้แน่ะ"
"จั๊กจี้"
"ฮ่าๆ อย่าให้ใครเขามาหอมแก้มรู้ไหม"
"ใครเนี่ยหมายถึงใครอ่ะ"
"ก็ใครๆไง"
"ใครเขาจะให้คนอื่นมาหอมแก้มง่ายๆ แก้มนี้มีเจ้าของแล้วนะ"
"ใครกันนะเป็นคนที่โชคดีคนนั้น"
"ก็คนนี้ไง จุ๊บ!!!!" ผมหันไปจุ๊บปากพี่พีทเบาๆ พี่พีทก็ยิ้มซะออกนอกหน้าเชียว นานแล้วที่ไม่ได้หวานแบบนี้
"ไม่อยากไปซะแล้วสิ"
"อยากไปให้ใครเขาจุ๊บแบบนี้นะ น้องภูเป็นเจ้าของปากนี้แล้วนะ"
"ครับ งั้นขอพี่แสดงความเป็นเจ้าของปากบางๆนี้บ้างนะ จุ๊บบบบบบ" แล้วพี่พีทก็จูบผมเบาๆก่อนที่จะเริ่มหนักขึ้น
"พอแล้ว ไปใส่เสื้อผ้าดีกว่า หนาว"
"เดี๋ยว"
"เห้ยพี่พีท เดี๋ยวตก" พี่พีทมันอุ้มผม แล้วไปวางบนเตียง
"ขอตุนเก็บไว้หน่อยนะ"
แล้วพี่พีทก็เริ่มบรรเลงบทรักในทันที ผมก็ตอบสนองทันทีเช่นกัน อย่าว่ากันนะก็มันตั้งอาทิตย์หนึ่งนินา
ความนุ่มนวลเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นความร้อนแรง เสียงอื้อึงดังมาเป็นระยะเป็นเชื้อไฟชั้นดี
สองร่างกายสอดประสานทำงานกันอย่างเป็นจังหวะ สายตาทั้งสองจ้องมองด้วยความรัก ร่างกายเป็นหนึ่งเดียว
จนเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไรไม่รู้
"เหนื่อย" พี่พีทหยุดเดินเครื่องแล้วก็ส่งสายตามาให้ผม
"ก็พักดิ" พี่พีทล้มตัวนอนข้างๆหลังจากออกจากร่างกายผมแล้ว แล้วก็ดึงผมไปกอดแนบอกที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"น้องภูรู้ไหม ว่าชีวิตพี่ขาดน้องภูไม่ได้"
"ทำไมอ่ะ"
"มันตอบไม่ได้ว่าทำไม มันรู้แค่ว่า ไม่มีไม่ได้"
"แล้วเมื่อก่อนอยู่มาได้ไงอ่ะ"
"มันก็อยู่มาเพื่อตามหาอะไรสักอย่าง ซึ่งวันนี้พี่ได้เจอแล้ว"
"อะไรอ่ะ"
"ความรัก"
"ห๊า"
"พี่รักน้องภูมากนะ"
"มาบอกรักตอนนอนแก้ผ้าเนี่ยนะ โห่ โรแมนติกมากกกกก"
"ตอนไหนไม่สำคัญหรอก มันอยู่ที่ความรู้สึกขณะนั้นว่ารู้สึกตามที่พูดจริงหรือเปล่า"
"แล้วจริงหรือเปล่าอ่ะ"
"จริงสิ" ผมขึ้นไปนอนบนตัวพี่พีทแล้วก็ดันตัวขึ้นนั่งคร่อม
"แต่น้องภูว่าน้องภูไปอาบน้ำดีกว่า ง่วงแล้ว" ผมทำท่าจะลุก แต่พี่พีทก็จับเอวแล้วก็กดตัวผมไว้
"เรายังไปไม่ถึงฝั่ง"
"ถึงบ่อยแล้ว ปล่อยให้ลอยอยู่กลลางทะเลบ้างจะเป็นไร"
"ไม่นะ" พี่พีทมันทำหน้าละห้อยใส่ผม ผมก็นะ ช่วยๆกัน จับไอ้จูมงเข้ามาในตัวเองแล้วก็ช่วยๆพี่พีทไป ฮ๋าๆๆๆ
นานเท่าไรไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้ว่า มันจะไม่ไหวแล้วววว
"พี่พีทน้องภูจะแตกแล้ว"
"หืมมม" พี่พีทจับผมนอนหงายแล้วก้เดินเครื่องเอง แล้วเราก็ไปถึงฝั่งฝันพร้อมๆกัน
"เอ้อออออ มีความสุขจัง พี่พีทล้มตัวนอนเมื่อเสร็จศึก ผมจะเดินไปเข้าห้องน้ำพี่พีทก็ดึงไว้
"อะไร"
"ไปด้วย"
"เห้อออ โล่ง นึกว่าจะขออีกรอบ น้องภูไม่ไหวแล้วนะ ช่วงล่างปวดไปหมดแล้วเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆ ก็เล่นออนท็อปซะขนาดนั้น เก่งนะเนี่ย"
"ทะลึ่ง วันหลังไม่ทำให้แล้ว"
"โอ๋ๆๆแซวเล่น พี่กลับมาขออีกนะ"
"ฝันไปเถอะไอ้แก่"
"ฮ่าๆๆๆ"
 ผมเดินเข้าไปล้างตัว พี่พีก็เดินเข้ามาติดๆ แล้วมันก็บีบก้นผมเบาๆ หื่นตลอดเวลาอ่ะ ผมเดินออกไปก่อน เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่
แล้วก็ส่เสื้อผ้าเตรียมนอน พี่พีทเองก็เช่นกัน พี่พีทดึงผมไปกอดตามเคย
"ฝันดีนะครับ" แล้วก็หอมที่หน้าผากเบาๆ หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย หลับสบาย

[K.Pupoom]

เช้า.....

"พีทลูก พีททททท ตื่นยังลูก น้องภู หนูตื่นยังลูกกกกกก"
"ครับคุณย่า" ผมลุกไปเปิดประตู อูยยยยย ช่วงล่างช้านนน  ขาสั่นพั่บๆๆๆๆ
"ตายแล้ว พี่เรายังไม่ตื่นอีกหรอลูก เดี๋ยวรถติดตกเครื่องพอดี ไปจัดการพี่เราเลย แล้วลงไปทานข้าว หนูมีสอบหรือเปล่าลูกวันนี้"
"มีครับ ตอนบ่าย"
"งั้นปลุกพี่เราแล้วก็ลงไปทานข้าวนะลูก"
"ตื่นแล้วครับ"
"ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำอาบท่าเลยตาพีท ดึกๆดื่นๆไม่อยากหลับอยากนอน เดี๋ยวย่าจะต้องจัดการเราทั้งคู่สักวัน เรื่องนอนดึกเนี่ย"
"จัดการพี่พีทคนเดียวเลยครับ น้องภูไม่เกี่ยว"
"ไงตาพีท ยั่งนั่งเมาขี้ตาอยู่หรอไง ไปอาบน้ำอาบท่าสิลูก"
"ครับ"
แล้วคุณย่าก็ออกไป ผมก็เดินกลับมาล้มตัวนอนที่เตียวต่อ หนุนตักพี่พีท
"เดี๋ยวคุณย่าก็ขึ้นมาบ่นอีกหรอก"
"ง่วงอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่ช่วยทำให้ตื่นไหม ฮ่าๆๆ"
"โดนคุณย่าบ่นชุดใหญ่แน่" แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วพี่พีทก็เดินตามเข้ามา
"เมื่อคืนเลยไม่ได้อ่านหนังสือเลยสิ แล้วจะทำข้อสอบได้ไหมเนี่ย"
"สบายมาก อ่านมาหลายวันแล้ว"
"อื้ออออออออ" อยู่ดีดีพี่พีทมันก็เข้ามากอดผมแน่น
"เป็นบ้าอะไรเนี่ย"
"พี่คงคิดถึงน้องภูมากๆแน่"
"เจอน่ารักๆหัวทองๆที่โน้นอาจจะลืมคิดถึงก็ได้"
"ก็ไม่แน่นะ"
"ไอ้บ้านิ" ผมเอาแปรงสีฟันทิ่มพุงพี่พีทแล้วก็เดินออกจากห้อง
"ฮ่าๆๆล้อเล่น"
"ไม่รู้ไม่ชี้" แล้วผมก็เดินลงมาข้างล่าง คุณย่าพี่อ้นพี่บุ้งอยู่ในครัว

"เดินไหวไหมไอ้น้องรัก" พี่บุ้งมันมองที่ก้นผมแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่ได้เป็นง้อยนิ"
"ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นง้อยซะหน่อย"
"แล้วหมายความว่าไง"
"พอๆ" เมื่อเราสองคนเริ่มเถียงกันก็มักจะมีเสียงนี้ของคุณย่าเสมอ
"คุณย่าก็ดูพี่บุ้งมันสิครับ"
"แล้วย่าไม่อยู่ใครจะห้ามเนี่ย หืม เราก็อารมณ์ขึ้นง่ายจริงเชียว  พี่เขาแค่แหย่เล่น เราก็เหมือนกันนะเจ้าผัก ย่าไม่อยู่อย่าแหย่น้อง"
"คุณย่าพูดเหมือนพวกเราสิบกว่าขวบเลยนะครับ" พี่อ้นมันพูดแล้วก็ยิ้มๆคุณย่าก็เช่นกัน
"ย่าฝากด้วยนะอ้น หวังว่ากลับมาคงไม่มีใครทะเลาะกันนะ"
"คุณย่าาาาาาา"
"จะอ้อนอะไรอีกล่ะ"
"คุณย่ากลับไวไวนะน้องภูคิดถึง"
"จ้า พี่เราเขาคงอยากกลับตั้งแต่วันแรกที่ไปเลยแหละย่าว่า"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ"
"อเมริกานะไม่ใช่หัวหิน" ไอ้พี่บุ้งอีกแล้ว
"ใครถามเนี่ย"
"อยากบอก"
"ปากเปราะจริงๆ"
"เห้ย" แล้วผมก็เดินไปหยิบน้ำส้มในตู้ดื่ม
"อยู่ดีไม่ว่าดีให้น้องมันหลอกด่า ย่าบอกแล้วว่าให้อยู่เฉยๆ ไงล่ะเจ้าผัก ไปต่อไม่ถูกเลยหรอไง"
"ใครจะไปเถียงชนะมันได้ ปากอย่างกับกรรไกร"
"ทานข้าวเลยไหมลูกน้องภู เดี๋ยวได้ไปมหาวิทยาลัย ย่าว่าไปก่อนก็ดีนะลูก เผื่อรถติด"
"น้องภูว่าจะไปส่งคุณย่าก่อนแล้วค่อยไปสอบ"
"ไม่ต้องหรอกลูก เดี๋ยวไปสอบไม่ทัน ไม่เอาๆ" แล้วคุณย่าตักข้าวต้มให้ผม ผมก็นั่งทานในครัวนั้นแหละ
"มีน้ำเต้าหู้ด้วยนะ เอาไหมเดี๋ยวพี่เทให้"
"เอาครับ"
"เอาใจกันจริ๊ง" ผัวเริ่มหึงแล้วพี่อ้น
"อิจฉาหรอผัก น้องนะเนี่ย ยังอิจฉาได้ลงคอ"
"ไม่ได้อิจฉาแค่หมันไส้"
"หรอ แต่น้องว่าไม่ใช่นะ ดูสิ ตาลุกเป็นไฟเชียว"
"เชอะส์"
"ฮ่าๆๆๆ"  แล้วผมก็นั่งทานข้าว จนพี่พีทลงมานั้นแหละ หอมฉุยมาเลย ถือกระเป๋าลงมา
"พีทเอาของไปแค่นี้หรอลูก"
"ครับ เดี๋ยวไปใส่ของไอ้แพทเอา แล้วเดี๋ยวต้องขนของฝากกลับมาอีก
"อืมๆ อ้น บุ้ง เราฝากพี่เขาซื้ออะไรหรือยัง จะมาฝากย่าน่ะย่าซื้อไม่ถูกหรอกนะลูก"
"เรียบร้อยแล้วครับ"
"เราล่ะหืมเจ้าตัวแสบอยากได้อะไรไหมลูก"
"อยากให้คุณพระคุ้มครองคุณย่าให้เดินทางปลอดภัย"
"ขอบใจลูก"
"ประจบประแจงเสแสร้งแกล้งทำไป"
"ก็เธอมันปากอย่างนี้นี่ล่ะ"
"โอ๊ยยยย" พี่อ้นมันแอบไปบิดพุงพี่บุ้ง ฮ่าๆๆ

"แล้วพี่อ่ะ"
"ก็ขอให้ได้ไอ้เด็กหัวทองที่อยากได้ไง"
"ไม่เอา จะเอาไอ้เด็กหัวหอมคนเนี่ย ฟ๊อดดดด"
"ไม่ต้องมาหอมเลย"
"ทานข้าวลูกพีท เดี๋ยวได้ออกเดินทาง
"ครับ  จะไปส่งพี่เปล่า"
"ไม่ต้องให้น้องไปหรอกเดี๋ยวกลับมาไม่ทันสอบ"
"ครับ"
"เลิกเรียนก็รีบกลับบ้านนะลูกน้องภู"
"ครับคุณย่า"
"ย่าฝากให้ป้าแต๋วดูบ้านให้เราแล้ว มีอะไรก็แบ่งไปให้ป้าแต๋วเขาทานบ้างนะลูก"
"ครับ"
ทานข้าวเสร็จ ผมก็ไปส่งพี่พีทคุณย่าที่รถ พี่อ้นกับพี่บุ้งขับไปส่งที่สนามบิน
"อย่าดื้ออย่าซนรู้ไหม เป็นเด็กดีนะ" พี่พีทมันขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็ก้มมาหอมแก้ม
"ครับ"
"ตั้งใจสอบนะลูก ทุกคนรอความสำเร็จของหนูอยู่นะลูก"
"ครับคุณย่า เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"จ้ะ"
"ไปแล้วนะ"
"อื้อ" พี่พีทมันหยิกแก้มผมเบาๆ ผมโบกมือให้จนรถแล่นออกจากบ้านไป ประตูรั้วเลื่อนปิด ผมเดินเข้าบ้าน
"โฮ่งๆๆ ฮ่องๆ"
"อะไร"
"โฮ่งๆ"
"เขาไปอเมริกากัน แกรู้จักไหมล่ะ"
"โฮ่งๆๆ อิ้งๆ"
"แล้วจะถามทำไม เอ้ากินเข้าไป"
"โฮ่งๆๆ แฮ่ๆ"
"แกก็อ้วนมากไปแล้วนะ ฉันจะให้ไอ้เป็ดดูดไขมันทำเวเซอร์ให้แก ไม่ไหวๆ วันๆกินกับนอน นอนกับกิน เฝ้าบ้านด้วยนะฉันไม่อยู่เนี่ยไอ้มดแดง"
"โฮ่งๆ"
 เดินเข้าบ้านไป ล้างถ้วยชาม แล้วก็เดินขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปสอบ
บ้านเงียบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนรู้สึกมันวังเวงยังไงบอกไม่ถูก เดินลงมาพร้อมกระเป๋าใบโปรด ใส่รองเท้า แล้วก็ปิดบ้านล็อคประตู
"ป้าแต๋วฝากบ้านด้วยนะครับ"
"จ้ะ ไม่ต้องเป็นห่วงลูก ซอยนี้ป้าแต๋วคุม"
"ฮ่าๆๆ สวัสดีครับป้าแต๋ว"
"จ้า"
เดินไปเรีกมอไซต์หน้าปากซอย
"พี่ๆ ไปบีทีเอส"
"เอาแบบลงทะเบียนหรืออีเอ็มเอส"
"ลงทะเบียนพอพี่ เดี๋ยวผมยุ่ง"
"ฮ่าๆ โอเค "

ถึงมหาวิทยาลัยโดยสวัสดิภาพ

ยังไม่มีใครมาเลย ลืมนัดพวกมันด้วย เวรกรรม นั่งอ่านหนังสือก็ได้ว่ะ
"จ้ะเอ๋"
"เห้ย มาได้ไง"
"มารอตั้งแต่เช้าแล้ว"
"มีอะไร"
"มีข่าวมาบอก"
"ว่า"
"ที่รักติดอันดับหนึ่ง cute boy ของมหาวิทยาลัยเรานะ ในหน้าแฟนเพจอ่ะ"
"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว"
"นั้นมันก็ไม่แปลก แต่คนที่ติดท็อปเท็นเนี่ยสิ"
"ทำไมอ่ะ"
"ไอ้เป็ด ไอ้แบงค์ ไอ้ขิงไอ้ตี๋ แล้วก็กู"
"หืมมม"
"เออดิ แล้วที่สำคัญไปกว่านั้น พวกเราถูกจับคู่ให้มาเป็นคู่จิ้นกันน่ะสิ"
"หาาาาาา"
"กูนั่งอ่านเมื่อคืน มึงกับไอ้ขิงเป็นผัวเมียกัน"
"เห้ย บ้า ฟ้าผ่าตายห่า"
"ฮ่าๆๆๆ โยชิมันนั่งขำทั้คืนอ่ะ โทรหามึงมึงไม่รับ"
"แล้วพวกมันรู้ยัง"
"รู้แล้ว แต่ข่าวยังไม่ดังมาก มันเป็นแค่บล็อคเล็กๆ แต่ตอนเนี่ยมึงต้องทำใจนะคงมีคนมาจีบอีกเพียบ ผัวไม่อยู่ด้วยไม่ใช่หรอ เนื้อหอมเลยนะ"
"เออ"
"ไปนอนคอนโดโยชิเปล่า"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวมึงลงแดง"
"ไม่เป็นไร กูทำโชว์มึงได้ไม่อายหรอก"
"อุบาทว์ หมดธุระยังกูจะอ่านหนังสือ"
"ไรว่ะ แล้วเพื่อนมึงไปไหนหมดอ่ะ"
"ยังไม่มีใครมา สอบบ่าย"
"แล้วรีบมาทำไมว่ะ"
"ก็ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว"
"เดี๋ยวคืนนี้กูกับโยชิไปนอนเป็นเพื่อน เย็นนี้นัดโยชิมานี้แล้วเดี๋ยวไปเดินห้างกัน"
"ไม่ถามกูสักคำ"
"ก็เพราะว่ากูรู้ใจมึงไง"
"อื้ม"
"ไปดีกว่า เย็นนี้ไปรอพี่ที่คณะนะน้อง  ม๊วฟ"
"อุบาทว์ว่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
แล้วไอ้อิคมันก็เดินจากไป เพื่อนๆผมก็ทยอยมา แล้วก็มานั่งคุยกันตามเคย หนังสือไม่เคยอ่านก่อนสอบ ฮ่าๆๆ
เพราะเราเตรียมตัวมาดีไม่ต้องมานั่งอ่านหน้าห้องสอบให้เสียประสาท จริงไหม
หลายชั่วโมงผ่านไป
เดินออกมาจากห้องสอบด้วยอาการเมาข้อสอบเล็กน้อย
"ทำได้ไหมว่ะ เห็นนั่งอยู่นาน"
"ได้"
"ปรกติเห็นออกก่อนคนอื่นตลอด"
"ก็มันเขียนเยอะนิหว่า"
"มีอะไรให้เขียนด้วยหรอว่ะ"
"เอ้าไอ้กรีซ อยากบอกนะว่าไม่ได้อธิบายอ่ะ"
"อธิบาย แต่ไม่ได้เยอะอะไรมากมาย เพราะจำไม่ได้"
"พูดซะตกใจ แล้วคนอื่นๆอ่ะ"
"โน้น หาอะไรทานกันแล้ว มันบอกไม่ได้ทานข้าวเช้ามา ป่ะ ไปหาอะไรใส่ท้องกัน"
"อืม"
ไปนั่งทานข้าวทานขนมกับเพื่อนๆจนลืมนัดกับไอ้อิค จนมันโทรตาม
"อยู่ไหนว่ะ"
"โรงอาหาร"
"อ้าวเห้ย บอกให้มารอที่คณะไง"
"ก็กำลังจะไป โยชิมาแล้วหรอ"
"มันรออยู่ที่พารากอนแล้ว"
"อ่าว อืมๆ เดี๋ยวไป"
"ให้ไวเลยนะ ไปเจอที่ลานจอดรถเลย ที่เดิม"
"โอเค"
"เร็วๆนะคะคนดีพี่คิดถึง"
"สตรอ"

"จะกลับแล้วหรอแก"
"อืม ไอ้อิคมันโทรตามแล้ว วันนี้มันจะไปค้างที่บ้านอ่ะ"
"ให้แพงไปค้างด้วยได้ป่ะอยากนอนใกล้ๆอิคสุดหล่ออ่ะ"
"เขามีเมียแล้วอิแพงที่สำคัญเป็นผู้ชายด้วยชะนีอย่างแกกับฉันเนี่ยควรอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง เข้าใจ๊"
"เออ"
"ฮ่าๆๆ ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน อย่าลืมอ่านชีทที่ทำให้นะ"
"จ้ะ เดี๋ยวดึกๆโทรหานะ"
"อื้ม" ผมรีบเดินไปที่ลานจอดรถ ที่ไอ้อิคมันจอดประจำ
"นานจังว่ะ "
"ขอโทษ ลืม"
"ลืม"
"อื้ม ไปได้ยัง"
"เออ"

มาถึงยังสถานที่นัดหมาย พาราเก้ง เอิ๊ก
"พี่ภู"
"โยชิ ไม่ได้เจอกันนาน สูงขึ้นป่ะเนี่ย"
"จริงหรอ"
"ผอมลงด้วย"
"พี่อิคพาไปฟิตเนส"
"ฮ่าๆ"
"แต่ตอนเนี่ยโยชิหิ๊วหิวเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันเถอะโยชิอยากทานอาหารญี่ปุ่นมาหลายวันแล้ว"
"จัดไป"
"สองคนนี้รวมตัวกันทีไรก็ไม่พนแนวนี่เลยนะ"
"พี่อิคอย่าบ่นได้ไหม"
"เปล่านะ"
เรามานั่งทานอาหารกัน
"พี่ภูไม่อร่อยหรอ ทานน้อยจัง"
"พี่ทานข้าวที่มหาลัยมาแล้วอ่ะ"
"อ่าว"
"ไม่ใช่หรอก มึงตรอมใจเลยทานได้น้อย"
"ตรอมใจเรื่องไร"
"ผัวไม่อยู่ไง"
"ไม่เกี่ยว"
"แต่เมียคู่จิ้นพี่ภูอยู่นะพี่ขิงอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้า"
"ฮ่าๆๆนั่งทานไปคุยไป สองคนนี้ทำให้หายเหงาได้มาก ทานอิ่มก็ไปเดินซื้อของ ผัวไม่อยู่เอาให้เต็มที่
"พี่อิคโยชิว่าพี่อิคควรซื้อกางเกงในใหม่ได้แล้วนะ"
"ซื้อให้หน่อยดิ เอาสีดำนะ เบื่อสีขาวแล้วอ่ะ"
"ซื้อขาวดูสะอาดดีออก"
"แต่พี่ว่าสีดำเอ็กซ์ดี"
"พี่ภูว่าไง"
"สีแดงสิ เปรี้ยวดี ฮ่าๆๆ"
"เอาไหมพี่อิค"
"ไม่เอาอย่าไปเชื่อมัน"
"เดี๋ยวกูไปดูรองเท้าตรงโน้นแป๊ปนะ"
"เออๆเดี๋ยวกูกับเมียตามไปขอสวีทแป๊ป"
"เออ ตามสบาย"
 เดินมาดูรองเท้าก็อยากได้นะ แต่ที่พี่พีทซื้อให้ยังใส่ไม่ทันเลยก็เลยได้แต่หยิบๆมองๆแล้วก็เดินผ่านไป
เดินมาถึงแผลกเสื้อผ้า ถูดใจเสื้ออยู่ตัวหนึ่ง เลยหยิบมาทาบๆตัวเองดู
"น่ารักนะครับ" เสียงปริศนาดังขึ้นแต่ผมไม่ได้สนใจอะไร จนเสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แล้วขยับเข้าาใกล้
"พูดกับผมหรอ"
"ใช่ครับ พูดกับน้องนั้นแหละ"
"ขอบคุณครับ"
"มาคนเดียวหรอ"
"มากับเพื่อนครับ"
"อืม ชื่ออะไรครับ พี่ชื่อเดี่ยว"
"ผมชื่อภูครับ"
"พี่เป็นคนออกแบบคอลเลคชั่นนี้เองล่ะ"
"อื้ม สวยมากเลยครับ"
"สนใจถ่ายลุคบุ๊คให้พี่ไหม พี่กำลังจะออกคอลเลคชั่นใหม่"
"ต้องคุยกับพี่ชายผมอ่ะครับ"
"อ่าวทำไมล่ะ เราก็โตแล้วนี้นา"
"เขาเป็นคนดูแลเรื่องพวกนี้อ่ะครับ ผมเคยผ่านงานพวกนี้มาบ้าง"
"ว่าแล้วหน้าคุ้นๆ เคยขึ้นปกด้วยใช่ไหม"
"ครับ"
"พรีเซนเตอร์ร้านเพชรป้าชูใช่ไหมเนี่ยเราอ่ะ"
"ใช่ครับ"
"คุณแม่พี่เป็นเพื่อนกับป้าชู เคยเห็นรูปเราในร้านยังชมอยู่ในใจเลยว่าเด็กคนนี้น่ารัก"
"พี่ชมผมแบบนี้ก็เขินเเย่สิครับ"
"ฮ่าๆๆ เล่นเฟซเล่นไลน์อะไรไหม"
"เล่นครับ"
"ขอเบอร์เลยดีกว่ายังไงพี่ก็ต้องเอาเรามาเป็นนายแบบของพี่ให้ได้ เพราะคอลเลคชั่นใหม่จะออกแนวสดใส ใช้สีนีออนซะส่วนใหญ่ สีจัดจ้านมาก"
"พี่คงต้องคุยกับพี่พีทอ่ะครับ ผมไม่มีอำาจตัดสินใจ"
"โอเค ขอเบอร์พี่ชายเราหน่อย"
"ตอนนี้พี่เขาไปต่างประเทศอ่ะครับจะกลับมาก็อาทิตย์หน้า"
"อื้ม ก็คงพอดีๆ พี่ก็จะไปต่างประเทศเหมือนกันพรุ่งนี้ ยังไม่ให้เบอร์พี่เลย"
"ครับๆ" ผมก็กดเบอร์ให้พี่แก พี่แกดูเป็นกันเองดี สาวนิดๆแต่แต่งตัวแนว
"แล้วไว้ร่วมงานกันนะครับ พี่ขอตัวก่อน"
"ครับ สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับสุดหล่อ เก๋ เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าเซตนี้ใส่ถุงให้น้องผู้ชายคนนั้นนะ อย่าลืมใส่แล้วถ่ายรูปขึ้นเฟซให้พี่ดูด้วยนะเดี๋ยวแอดไป"
"ครับ"
"ไปล่ะ"
ของฟรีไม่มีปฏิเสธอยู่ดีๆก็ได้เสื้อผ้ามาใส่ซะงั้นอะ เดินถือถุงเสื้อผ้ากลับไปที่แผนกชุดชั้นในชาย อีสองผัวเมียยังเลือกไม่เสร็จเลย
"เเห้ยถืออะไรมาเยอะแยะว่ะ"
"นี้อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้อ่ะ"
"อื้อ"
"เวอร์มาก เดินไปสามรอบห้างแล้ว อะไรเนี่ย จะซื้อไหม"
"ก็พี่อิคอ่ะเรื่องมาก ไอ้โน้นก็ติไอ้นี้ก็ไม่ดีไปซะทุกอย่าง"
"ให้มันเดินโทงเทงเป็นไส้เลื่อนต่อไป"
"โห่ ไรว่ะ ช่วยเลือกหน่อยดิ"
"เอาอันเนี่ยครับพี่ ไซส์มันเนี่ยสามตัว แบบนี้อีกสามตัว อันนี้สองตัวครับ"
"มึงอ่ะเผด็จการไอ้ภู"
"ไม่อย่างั้นมึงคงเลือกจนผ้าเปื่อยอ่ะ ไปจ่ายตังค์เดี๋ยวกูกับโยชิไปนั่งรอที่ร้านไอติมตรงโน้นนะ"
"เออ"
"ถ้าไม่ได้พี่ภูนะคงไม่เสร็จอ่ะ โยชิยืนเลือกจนเมื่อยขา"
"มันจะเอามาใส่ข้างนอกกางเกงมั้งถึงได้เลือกขนาดนั้นอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ แล้วนี้พี่ภูซื้ออะไรมาเยอะแยะอ่ะ"
"เปล่าไม่ได้ซื้อ" ผมก็เล่าให้ไอ้โยชิฟัง
"โห ดีอ่ะ เกิดมาหล่อก็แบบเนี่ย แถมดังอีกต่างหาก ว่าที่ซุปตาร์นะเนี่ย"
"พี่พีทจะให้ไปถ่ายเปล่าก็ไม่รู้"
"นั้นดิ ตาแก่นั้นยิ่งขี้หงอยู่ด้วย"
"ฮ่าๆๆ ป่านนี้ไม่รู้ถึงหรือยัง"
"ยังหรอกพี่ภู คงพรุ่งนี้เช้าๆแหละ เมื่อเช้าโญชิว่าจะไปส่งพี่พีทแล้ว แต่ดันมีสอบ"
"อืม พี่ก็อดไปเลยมีสอบเหมือนกัน"
"เคยห่างกันนานแบบนี้ป่ะ"
"ไม่เคยอ่ะ"
"คิดถึงไหม"
"มาก"
"เดี๋ยวเขาก็กลับ แมวไม่อยู่หนูต้องร่าเริงสิพี่ภู ไปเยาวราชกันไหม หรือจะไปเดินคลองถม คลองหลอด สะพานพุทธ เอาป่ะ โยชิไปเป็นเพื่อน ข้าวสารก็ดีนะ"
"ไม่อ่ะ อยากกลับบ้านมากกว่า บ้านไม่มีใครอยู่"
"เออจริงด้วย งั้นเดี๋ยวเราไปซื้ออาหารที่ซุปเปอร์กัน แล้วก็กลับ"
"โอเค"
"พี่อิคมาโน้นแล้ว"
"พี่อิคเดี๋ยวเราจะไปซุปเปอร์ข้างล่างกัน พี่อิคเอาของพวกเราไปเก็บที่รถแล้วก็ตามไปนะ"
"ครับผม"
"ฝากด้วยนะเพื่อน"
"จ้ะ ต้องเอาใจหน่อย ให้ยืมใช้เป็นสามีอาทิตย์หนึ่ง"
"ไม่เอา"
"แล้วจะเสียใจ เชอะ"
"พี่ภูๆ โยชิอยากทานอาหารทะเลเผาอ่ะ ไปซื้อกันนะ นะ น๊าาาา"
"แพงอ่ะสิ"
"เดี๋ยวให้พี่อิคมันจ่าย มันบอกว่าจะผ่าโยชิไปเลี้ยงซีฟู้ดหลายวันแล้ว"
"ใช้เงินให้มันประหยัดๆหน่อยโยชิ รู้จักเก็บจักออม จะกินใช้อะไรก็คิดให้ถี่ถ้วน ต่อไปข้างหน้าเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เข้าใจไหม"
"ครับ" ทำหน้าละห้อยอีก เห้อ
"ป่ะ นานๆทานที คงทานแต่อาหารเวฟเซเว่นใช่ไหมล่ะ"
"รู้ได้ไงอ่ะ"
"ใช่ไหมล่ะ"
"ใช่ครับ นอกจากตอนไปอยู่บ้านพี่อิคถึงได้ทานอาหารฝีมือคุณแม่"
"พักนี้ไม่ค่อยได้ไปล่ะสิ สูบไปเยอะ"
"ฮ่าๆๆ"
"ไปเอารถเข็นมาไป เดี๋ยวพี่ไปเลือกมะพร้าวตรงโน้นหน่อยอยากทาน"
"ครับผม"
ผมเดินไปเลือกมะพร้าวน้ำหอม ไอ้โยชิมันก็เข็นรถเข็นมาชนตูดผม
"โอ๊ยๆโทษทีชนท้าย เมื่อคืนระบมไหม"
"ไอ้ทะลึ่ง"
"ฮ่าๆๆเผื่อโยชิกับพี่อิคด้วยพี่ภู พี่อิคชอบน้ำมะพร้าว"
"เอาไปล้างหน้าหรอ"
"เห้ยไม่ใช่ ฮ่าๆๆ อยากกทานสตรอเบอร์รี่จัง"
"เกือบสี่ร้อย มีไม่ถึงสิบลูก ระงับความอยากโดยด่วน"
"เดี๋ยวอ้อนให้พี่อิคซื้อให้ก็ได้"
"พูดไปแป๊ปๆไม่จำ เงินคนที่เรารัก เราก็ต้องช่วยเขาประหยัด อันไหนจ่ายได้จ่ายอันไหนไม่จำเป็นต้องจ่ายก็ไม่ต้องจ่ายเข้าใจไหม"
"ครับบบบ พี่ภูน่าจะได้เมียดีเด่นแห่งปีนะ ถึงว่าผัวรักผัวหลง"
"เดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"แต่ไม่รู้ผัวจะไปหลงฝรั่งตาน้ำข้าวหรือเปล่านะ"
"ไอ้นี่"
"ฮ่าๆๆไปดูกุ้งหอยปูปลากันเถอะพี่ภู"
"เข็นตามมา"
"ครับผม"
ไอ้โยชิก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย มันน่ารักนะ รู้สึกเหมือนมองตัวเองตอนวัยเด็ก
"พี่ภูเอากุ้งเยอะๆนะ"
"เออ อดอยากมากเลยหรอไง"
"อื้ม พี่อิคเอาแต่ทำงานทำงาน ไม่ค่อยดูแลโยชิเท่าที่ควร"
"บ่นอะไรค่ะ" ไอ้อิคเดินมาโอบเอวเมียมัน
"มันบ่นว่า มึงไม่ค่อยดูแลมัน มันจะหาผัวใหม่"
"จริงอ่ะที่รัก"
"อื้ม"
"เดี๋ยวโดนเตะ อยากได้อะไรก็ซื้อให้ กี่ตัวแล้วเฟอร์บี้อ่ะ หืมมม"
"อย่าเสียงดังไปดิ เดี๋ยวพี่ภูบ่นโยชิอีก"
"ความรักมันไมใช่สิ่งของนะอิค มันคือความห่วงใยใส่ใจ"
"ครับ อิคเข้าใจครับ"
"แบ่งเวลาให้มันบ้าง"
"โห่ พอกูว่างนางก็เล่นกะเฟอร์บี้ ชวนไปไหนก็ไม่ไป"
"งั้นก็ปล่อยมัน"
"พี่ภูอ่ะ" แล้วมาค้อนกูทำไมไอ้โยชิ
"ซื้อไปเยอะๆ เผื่อพี่บุ้งพี่อ้นด้วยโยชิ" ไอ้อิคมันสั่งเมียมัน ขณะที่เมียมันกำลังให้พนักงานคีบกุ้งใส่ถุง
"อื้ม"
"มึงเชื่อป่ะโยชิบ่นถึงมึงทุกวันอ่ะภู จนกูว่าจะย้ายไปอยู่กับมึงถาวรแล้ว"
"ฮ่าๆๆก็มาดิ คุณย่าคงดีใจ"
"แต่มันเดินทางลำบาก ที่คอนโดมันใกล้โรงเรียนโยชิไง"
"มึงอย่าลืมนะว่าเมื่อก่อนกูก็เรียนที่นั้น แรถติดนิดหน่อยเท่านั้นแหละ ออกเช้าๆหน่อยก็สบายแล้ว"
"หืมม เมียูกว่าจะแซะออกจากที่นอนได้ ใช่ง่ายซะที่ไหน"
"อันนั้นก็เรื่องในครอบครัวกูไม่เกี่ยว"
"มึงโทรหาไอ้พวกนั้นยัง"
"ยัง โทรหามันทำไมอ่ะ"
"เอ้าก็ให้มันมาปาร์ตี้ไง กูกะว่าจะจัดปาร์ตี้ทุกวันจนกว่าพี่พีทจะกลับมา"
"มันคงจะมาหรอก แล้วกูก็ไม่เห็นด้วย มันอยู่ในช่วงสอบ ทุกคนต้องอ่านหนังสือ มึงด้วย"
"โหย ก็แค่ทานข้าวตอนเย็นร่วมกัน"
"พวกเราร่วมกันทีไรเคยแค่เย็นหรอ เดี๋ยวก็เที่ยงคืนอีกอ่ะ"
"แอ่แฮ่"
"พี่ภูๆช่วยโยชิหน่อยสิ ยืนคุยอะไรกันอยู่ได้ ไม่เคยคึยกันหรอไงเรียนที่เดียวกันอ่ะ"
"โห่ เมียจ๋า วันๆเคยเห็นหน้าหมอซะที่ไหน เขาฮอตจนไม่มีเวลาใให้เพื่อนฝูงหรอก"
"ไอ้ขี้เวอร์"
"ฮ่าๆ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปเลือกของอย่างอืนนะ โยชิเลือกอาหารทะเลไปนะ"
"ได้ๆ พี่ภูโยชิอยากทานข้าวผัดด้วยอ่ะ"
"จัดให้"
ผมเดินเลือกซื้อของอยู่ เจอผู้ชายสองคนเดินเข็นรถเข็นมาเช่นกัน ช่วยกันเลือกซื้อของ
ป่านนี้พี่พีทจะถึงไหนแล้วนะ จะมีไก่ย่างมาขายหรือเปล่านะบนเครื่อง ฮ๋าๆๆ นั้นมันรถไฟแล้วมั้งน้องภู
เขาว่าสจ๊วดหล่อๆทั้งนั้น พี่พีทจะแอบไปจับก้นเขาเวลาเดินมาเสิรฟอาหารหรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆ เริ่มไปไกลแล้ว กลับมากลับมา
"น้องภูๆ"
"พี่ซูม ไอ้กรีซ"
"อ่าวยังไม่กลับบ้านหรอแก"
"ยัง ถ้ากลับแล้วจะมาเจออะไรดีๆหรอ"
"อะไรดีๆ แค่มาช่วยพี่เขาซื้อของเข้าคอนโด ไม่มีอะไรซะหน่อย"
"ภูยังไม่ได้ว่าอะไรกรีซเลยนะจ้ะ แล้วก็ไม่ได้ถามอะไรด้วย"
"ร้อนตัวหรอ" ฮ่าๆๆๆ พี่ซูมมันเล่นเองนะ
"บ้า"
"แล้วนี้มาซื้ออะไรหรอพี่ซูม"
"ซื้อพวกผัก เนื้อสัตว์เนี่ยแหละ เอาไว้ให้กรีซทำกับข้าว กรีซทำกับข้าวอร่อยนะ ภูเคยทานหรือยัง"
"ยังเลย พี่ซูมนี่มีบุญเนอะ"
ตอนนี้ไอ้กรีซมันอายหน้าแดงหลบสายตาผมเต็มที่ ไม่รู้มันจะเขินอะไรของมัน
"อยู่ด้วยกันแล้วหรอ" ผมกระซิบถามพี่ซูม
"ก็ไปๆมาๆช่วงนี้สอบพี่ติวให้ ก็เลยค้างหลายวันหน่อย"
"เผด็จศึกไปยัง"
"ไม่บอก"
"เพื่อน" ผมเรียกไอ้กรีซ
"อะไร"
"ขาเป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ ดูเดินไม่ค่อยถนัดหรือที่เกิดเหตุไม่ใช่ที่ขา อาจจะเป็นที่ตูด  ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้เพื่อนชั่ว"
"ฮ่าๆ แล้วน้องภูมากับใครครับ"
"เพื่อนครับ"
"อ่าว พี่พีทสุดหล่อไปไหนซะล่ะ"
"พี่พีทไปอเมริกาครับ"
"อย่างนี้ก็เป็นโอกาสของหนุ่มๆแล้วสิ"
"โอกาสอะไร"
"โอกาสจะเข้ามาจีบไง"
"โอย เรื่องนั้นเลิกคิดไปได้เลย ไม่เปิดโอกาให้ใครมานานแล้ว แกก็เหมือนกันนะกรีซ ปิดได้แล้ว มีคนเข้าไปแล้ว"
"ยังไม่ได้ให้เข้ามาซะหน่อย"
"เข้าแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่เดินขาถ่างหรอก ฮ่าๆๆๆ"
"น้องภูนี้ทะลึ่งเหมือนกันนะ"
"สุดๆเลยแหละมันอ่ะ เห็นแบ๋วๆแบบนี้ล่ะตัวดีเลย แสบที่สดในกลุ่มอ่ะ"
"ยาวไปยาวไป"
"พี่ภู มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"
"คุยกับเพื่อน พี่ซูม กรีซ นี้น้องชายภู ชื่อโยชิ"
"สวัสดีครับ" ไอ้โยชิมันยกมือสวัสดี
"สวัสดีครับ น่ารักจัง"
"มีผัวแล้วครับ" ดูไอ้โยชิมันตอบ ฮ่าๆๆๆ
"หืมมม" งงไปเลยสิพี่ซูม เด็กสมัยนี้มันแรง
"โน้นไงพี่ผัวมันมาโน้นแล้ว"
"นี่แฟนอิคหรอ" ไอ้กรีซกระซิบเบาๆ
"เออ"
"อ่าวกรีซ แน่ะ ควงคุณหมอมาด้วย สวัสดีครับพี่ซูม"
"สวัสดีครับ"
"ได้ของครบยังโยชิ"
"ครบแล้วพี่ภู พี่ภูลองดูอีกทีสิโยชิก็ไม่แน่ใจอ่ะ"
"เอ้ายังไง ครบแล้วล่ะ ที่บ้านก็พอมี งั้นเดี๋ยวพวกเราไปกันดีกว่าให้พี่หมอกับกรีซเขาได้ใช้เวลาส่วนตัวกันบ้าง"
"เห้ยไม่เป็นไร บ้า"
"ไม่ต้องอายหรอกพี่ รักก็บอกว่ารัก พี่หมอเขาจะได้รู้"นี่มึงขนาดไมรู้เรื่องเขานะ ยังสตรอกับเขาได้ เชื่อเขาเลย
"ฮ่าๆ เด็กคนนี้มันพูดถูกใจ เดี๋ยววันหลังพี่พาไปเลี้ยงไอศครีมนะ โอเคไหม"
"โยชิทานเก่งนะครับพี่หมอ"
"สบายอยู่แล้วครับ ปิดร้านเลี้ยงยังไหว"
"เยี่ยม"
"ฮ่าๆๆ"
"งั้นเดี๋ยวภูขอตัวก่อนนะพี่ซูม อิคกลับก่อนนะเว้ย"
"อื้ม"
"ไปก่อนนะครับ บ๊ายบายยยย" ไอ้โยชินี้มันทะเล้นได้โล่ห์จริงๆ เดินมารอจ่ายเงิน เสี่ยอิคเป็นจ้าภาพครับงานนี้
ก็เมียมันนินา ผมจะจ่ายมันก็ไม่ยอมเดินมาที่ลานจอดรถ กลับบ้าน.....

"โหยคุณนาย นี่มันกี่โมงกี่ยาม กว่าจะกลับบ้านได้" พ่บุ้งยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ บ่นทันทีเมื่อผมก้าวลงมาจากรถ
"นาฬิกาที่บ้านเสียหรอ"
"พี่บุ้งอย่าไปว่าพี่ภูเลย โยชิชวนพี่ภูเที่ยวเองแหละ"
"พอกันแหละแกสองคนพี่น้องอ่ะ แล้วแทนที่จะโทรบอก พี่อ้นก็เดินวนไปวนมา มาถามพี่สิบรอบแล้วว่าน้องกลับยัง"
"อ่าวแล้วทำไมไม่โทรหาอ่ะ"
"พี่เข้ากลัวว่าน้องภูจะหาว่าโทรจิกอ่าสิ"
"พี่อ้นคิดได้ไงเนี่ย"
"ไปรายงานตัวหน่อยไป เดี๋ยวก็เดินออกมาอีกอ่ะ"
"แล้วทำไมพี่บุ้งไม่โทรอ่ะ"
"ขี้เกียจเดินไปหยิบโทรศัพท์"
"เออ คนบ้านนี้แปลกๆนะ"
"แล้วนั้นซื้ออะไรมาเยอะแยะอ่ะ"
"อาหารทะเล โยชิอยากทาน เลยอ้อนให้พี่ภูทำให้ พี่บุ้งทำน้ำจิ้มให้หน่อยสิ นะ"
"ไปบอกพี่อ้นดิ ในครัวนั้นแหละ พี่จะชื่นชมกล้วยไม้"
"เยอะนะ"
"แล้วจะทำไมไอ้เปี๊ยก"
"เปล๊า"
"พี่บุ้งหวัดดี" ไอ้อิคก้าวลงมาจากรถ ไม่รู้ันทำอะไร เขาเถียงกันจบไปหลายเรื่องแล้ว
"เออ หวัดดี เปลี่ยนแมกซ์มาใหม่หรอ"
"ใช่พี่ สวยป่ะ"
แล้วเขาสองคนก็คุยกันเรื่องรถ ผมกับไอ้โยชิก็แบกขของเข้ามาในครัว
"กลับมาแล้วครับบบบบบบบ"
"กลับมาแล้วเหมือนกันครับบบบบบ" ทำไมมันต้องพูดตามผมด้วยเนี่ย
"พี่อ้น ทำไรอ่ะ"
"ยังไม่รู้จะทำไรอ่ะ"
"น้องภูขอโทษนะพี่อ้นที่ไม่ได้โทรบอกว่าจะกลับเย็นอ่ะ"
"วันหลังบอกพี่ด้วยนะ พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เกิดเป็นอะไรขึ้นมาพี่ไม่รู้ว่าจะตอบพี่พีทยังไงอ่ะสิ"
"ครับผม"
"ไงโยชิ"
"สวัสดีครับพี่อ้น โยชิซื้ออาหารทะเลมา ทำให้ทานหน่อยนะ"
"ได้ครับ"
"ข้าวผัดด้วยนะ"
"ครับผม งั้นก็เป็นลูกมือให้พี่อ้นนะ"
"โอเค"
เราสามคนก็ช่วยกันทำอาหาร ทำไปคุยไป ก็อดคิดถึงคุณย่ากับพี่พีทไม่ได้อยู่ดี ไม่เห็นโทรมาเลย สงสัยจะยังไม่ถึงมั้ง
ไปจุดเตาถ่านหลังบ้าน ให้ไอ้โยชิมันนั่งปิ้งนั่งย่างพวกอาหารทะเล โดยมีผมคอยดูอยู่ห่างๆ สักพักไอ้อิคก็เข้ามาช่วย
ไอ้พี่บุ้งมันก็นอนดูทีวีสบายไป เมนูวันนี้มี ข้าวผัด กับอาหารทะเลเผ้า ต้มยำทะเล เท่านี้ก็สวรรค์แล้วววววววว
"ผักบุ้งลูก น้องกลับมายัง นี้ป้าเอาแกงมาให้"
"กลับมาแล้วครับป้า ขอบคุณมากครับ"
"ดูทีวีไปเถอะลูก เดี๋วป้าเอาเข้าไปให้น้องเอง อยู่ในครัวใช่ไหม"
"ครับ"
"ป้าแต๋วสวัสดีครับ น้องภูกำลังจะไปหาพอดี"
"ป้าเอาแกงมาให้น่ะลูก แล้วก็มาแวะดูหนุ่มๆด้วยว่ากลับกันมาหรือยัง"
"ขอบคุณครับ น้องภูจะเอากับข้าวไปให้ป้าแต๋วพอดี"
"ทำอะไรทานกันละลูก"
"ต้มยำ ข้าวผัด แล้วก็อาหารทะเลเผาครับ"
"ป้าเอาแค่ต้มยำก็พอลูก"
"เอาไปหมดนี้แหละครับ เผื่อพี่นางแล้วก็แพนโทนด้วย"
"ขอบใจลูกขอบใจ มีอะไรก็โทรไปที่บ้านป้านะ"
"ครับป้า เดี๋ยวน้องภูเดินไปส่ง"
"ไม่เป็นไรลูกทานข้าวทานปลากันเถอะ"
"ทานกุ้งครับป้าแต๋วไม่ใช่ปลา"
"เดี๋ยวเถอะเจ้าตัวเล็ก มาแซวป้าแต๋ว"
"ฮ่าๆ โยชอว่าโยชิถือไปให้ป้าแต๋วดีกว่าเดี๋ยวจะไม่ได้ทานเอาซะ"
"คนแก่ก็แบบนี้แหละ จะไปสู้หนุ่มๆอย่างพวกเราได้ไง"
"แล้วทำไมป้าแต๋วต้องแก่ด้วยอ่ะครับ บลาๆๆๆ" ป้าแต๋วคิดผิดอย่างมากที่ให้มันช่วยถือไป เห้อ

[K.Pupoom]

นั่งทานอาหารกันจนอิ่ม คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้เรื่องนั้น
"ไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วไป พรุ่งนี้มีสอบใช่ไหมน้องภู"
"ครับพี่อ้น"
"งั้นไปได้แล้ว เดี๋ยวพี่เก็บล้างเอง"
"ช่วยกันเนี่ยแหละจะได้เสร็จไวไว"
"บุ้ง มาช่วยกันเลย อย่ามาทำเงียบ"
"จ้า"
ช่วยกันเก็บล้างเก็บเช็ด ทำความสะอาดปิดบ้านให้เรียบร้อยก็แยกย้าย
"อิค มึงพาโยชิไปนอนห้องโน้นที่เคยนอนก็ได้นะ"
"มึงนอนคนเดียวได้หรอ"
"ได้ กูไม่อยากให้กิจกรรมเข้าจังหวะขของมึงต้องหยุดทำการเเสดง"
"มึงก็เห็นกูเป็นคนยังไง"
"ฮ่าๆ กูนอนคนเดียวได้ สบายมาก"
"ไม่เอาอ่ะกูตั้งใจจะมานอนเป็เพื่อนก็นอนเป็นเพื่อนสิ"
"งั้นมึงสองคนก็นอนบนเตียง เดี๋ยวกูไปนอนตรงโซฟา"
"เห้ยไม่ต้อง เดี๋ยวเอาที่นอนมาปูแบบคราวที่แล้ว นอนสบายดี มึงนอนดมหมอนที่พี่พีทหนุนไปเถอะจะได้หายคิดถึง ก่อนไปกี่น้ำล่ะ"
"อุบาทว์"
"ฮ่าๆๆ ถามจริง พี่พีทตุนไปเยอะเปล่าว่ะ"
"ไม่รู้"
"แหมๆเขินๆ ทำเป็นไม่เคยไปได้"
"กูไม่ได้หน้าด้านแบบมึงนิ"
"กูมันคนเปิดเผย"
"งั้นมึงก็ไปเอากันแยกไฟแดงสิ"
"อันนั้นก็เปิดมากไป ฮ่าๆๆ แล้วนี่เมียกูไปไหน"
"เห็นเข้าไปในห้องพี่อ้นอ่ะ"
"ไปไหนมา" ไอ้อิคมันถามโยชิ เมื่อมันเดินเข้ามามีของถือมาด้วย
"พี่อ้นเรียกให้ไปเอาช็อคโกแลตให้พวกเรามาทาน ลูกค้าให้มาวันนี้"
"จะนอนแล้วเนี่ยนะ"
"อันหนึ่ง"
"อ้วน"
"ไม่แคร์ คืนนี้โญชินอนกับพี่ภูนะ พี่อิคนอนข้างล่างคนเดียวไปเลย"
"เห้ยไม่ได้ อย่าไปทับี่พี่พีทเขา"
"ทำไมอ่ะ"
"เอ้า ก็เมียเข้าจะได้สูดดมเอากลิ่นพี่พีทเข้าไปจะได้นอนหลับไง"
"มึงก็เวอร์ไอ้อิค ไปอาบน้ำแล้วนะ อ่ย่าซนนะพวกมึงน่ะ"
"โยชิขอยืมคอมหน่อยนะพี่ภู"
"อื้ม"

ผมเดินเข้าไปอาบน้ำไอ้สองคนนั้นก็อยู่ในโลกของตัวเอง ไอ้โยชิเฟซบุ๊ค ไอ้อิค โซเชียลแคม ให้มันได้อย่างนี้สิ
อาบน้ำเสร็จพวกมันก็ยังคงอยู่กับจอสี่เหลี่ยมเล็กใหญ่
"โยชิไปอาบน้ำไป พี่จะนอนแล้วนะ"
"นอนไปก่อนเลยพี่ภู"
"พี่ต้องนอนปิดไฟ พี่ว่าโญชิไปนอนห้องโน้นกันไปป่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ งั้นโญชิไปอาบน้ำก็ได้ พี่อิคไปอาบน้ำกัน"
"จะดีหรอ เดี๋ยวไอ้ภูมันได้ยินเสียง มันจะคึกนะ แล้วก็ไม่มีที่ระบายด้วย"
"............" ด่ามันไป แบบดูดเสียง
"สมหน้าพี่อิค ปากไม่ดี พี่ภูนอนไปได้เลย โยชิสัญญาว่าจะไม่ครางเสียงดังให้พี่ภู เอ่อ  แบบ แบบว่า  ฮ่าๆๆๆ"
"อย่าแก่แดดให้มันเกินวัยโยชิ ความน่ารักมันจะกลายพันธ์เป็นความแรด"
"อูยยยยยย"
แล้วผมก็เดินไปแต่งตัว แล้วก็ไปปิดไฟ นอน ไอ้สองคนนั้นยังอาบน้ำกันอยู่ เล่นกันหัวเราะคิกคัก น่าหมันไส้

กริ๊งก๊อง

"สวัสดีครับ" ผมรับโทรศัพท์
"พี่แพทเองครับ คนเก่ง"
"พี่แพท พี่พีทถึงยังฮะ"
"โหย พี่แพทน้อยใจนะเนี่ย"
"น้องภูขอโทษครับ น้องภูแค่เป็นห่วงพี่พีทกับคุณย่า"
"ครับ พี่พีทยังไม่ถึงครับ เดี๋ยวถ้าถึงแล้วพี่แพทจะให้โทรหาคนเก่งทันทีเลยครับ แล้วนอนหรือยังเนี่ย หืมม"
"ยังครับ แต่อยู่บนเตียงแล้ว"
"เตรียมนอนแล้วสิ"
"ครับ แต่ยังไม่ง่วง พี่แพทเป็นไงบ้าง"
"เหงา ตามประสาคนโสด"
"ไม่จริงมั้ง"
"จริงสิ"
"แล้วนี้พี่แพททำอะไรอยู่เสียงดังจัง"
"ช็อปปิ้ง หาซื้อเฟอร์บี้ให้ใครบางคนอยู่ หนูอยากได้จริงๆหรอ ที่นี้เขาไม่เล่นกันแล้วนะ"
"ก็น้องภูอยากได้อ่ะ"
"พี่แพทซื้อตุ๊กตาอย่างอื่นให้เอาม๊ะ น่ารักกว่าอีก"
"ตุ๊กตาอะไรอ่ะ"
"ตุ๊กตายาง ฮ่าๆๆ"
"เก็บไว้ใช้เองเหอะ"
"ฮ่าๆๆ อยากหอมแก้มคนเก่งของพี่แพทจัง"
"ฮ่าๆๆ"
"คุณแม่พี่แพทบ่นคิดถึงน้องภูทู๊กกกกวัน"
"น้องภูฝากความคิดถึงถึงคุณพ่อกับคุณแม่แล้วก็คุณอาด้วยนะครับ"
"โอเคครับ งั้นเดี๋ยวพี่แพททำธุระก่อนนะ ฝันดีนะครับคนเก่ง"
"ครับ"

"คุยกับใครอ่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่" มันมายืนตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี่ย
"กิ๊ก"
"เดี๋ยวเหอะ โยชิจะฟ้องพี่พีท"
"เชิญ ไม่กลัว"
"พี่ภูทำไมเป็นคนแบบนี้ ห๊าาาาา"
"จะนอนแล้ว อย่ามากวนใจ ราตรีสวัสดิ์"
"พี่ภูไม่ได้นะลุกมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน โยชิผิดหวังในตัวพี่ภูมากนะ"
"ไอ้อิค เอาเมียมึงไปเก็บ"
"อย่าไปยุ่งกับมันเลย มันแกล้ง"
"แกล้งโยชิหรอ"
"เออ คุยกับพี่แพท พี่แพทโทรมา โอเคนะ แค่นี้นะ จะนอน"
"อื้ม"

แล้วก็ได้นอนสักที นี้ก็เป็นคืนแรกที่เตียงมันช่างกว้างเสียเหลือเกิน แล้วมันก็หนาวมากด้วย
ข้างล่างเข้านอนห่มเนื้อ แต่ข้างบ่นเรานอนห่มผ้า เห้อออ รีบกลับมาได้แล้ว ที่รัก.....


สวัสดีครับ

กีๆๆโยมิ  กิๆโยมิ

ฮ่าๆๆ

สวัสดดีเพื่อนๆชาวโซเซียวแซม  เอ๊ย  เพื่อนๆเช้าเล้าทุกท่านครับ

ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากคำว่า คิดถึง

ขอบคุณที่ยังติดตามกันเหมือนเดิม แม้ว่าคนเขียนจะชอบหายไปบ่อยๆ  เอิ๊ก

ขอบคุณจริงๆครับ

รักเสมอนะ  จุบๆ


 

[superr]

หายไปนานมากกกกกกกก
คิดถึงที่สุด

[gupalz]

คิดถึงน้องภูมากกกก

[seaz]

คิดถึงนักเขียนมากที่สุด รองลงมาก็น้องภูและผองเพื่อน ^^

[fangkao]

ยาวจุใจมากคร้า มิเสียแรงทวง 

[evanescence_69]

ไปเมกาเนี่ยไปขอน้องภูกะคุณ แม่นุช รึป่าวน้าาา

[pochu52]

น้องภูกลับมาให้อ่านอย่างยาวเลย 5555 มีความสุข

[cinquain]

คิดถึงคนเขียนเสมอค่ะ ตอนนี้ยาวสมความคิดถึง

จะมาตามอ่านอีกทีนะคะ วันนี้งานเพียบ+ยาวถึงบ่ายแก่ๆ!

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ   

[rabbit-orange]

 :impress2:มาต่อแล้ว....ดีจัยจัง

[Asuke]

สมกับที่หายไปหลายวันเลยครับ คิดถึงๆ

[ขนมสัมปันนี]

 

[bobie]

ยาวได้ใจมากกกกกกก
เอาให้หายคิดถึงเลยป้ะเนี่ย 5555
พี่พีทกับคุณย่าไปอเมริกาแล้วน้องภูเหงาแย่เลย
กลับมาเร็วๆนะค้า

[route rover]

ยาว แต่ก็ยังไม่จุใจ คิดถึงน้องภูนะคะ 

[somde_77]

หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คิดถึง

[gookgik]

มาแบบยาวจุึใจ  พี่พีท-คุณย่าไมอเมริกาแล้ว แต่ก่อนไปพี่พีทกักตุนความรักจากน้องภูไปเพียบเลย   
น้องภูเหงาแย่เลย  ดีนะได้โยชิตัวป่วนมาช่วยให้คลายเหงา   

แต่ฮา แบบเดียวกับโยชิ  ที่น้องภู-ขิงถูกจับเป็นคู่จิ้น   เพื่อนกลุ่มนี้เสน่ห์แรงทุกคนติดอันดับ top ten กันหมด แต่ที่น่ารักสุดคือน้องภูได้ตำแหน่ง cute boy  นี่ถ้าพี่พีทรู้คงได้ตามมาเฝ้าที่มหาลัยทุกวันแน่


  อยากรู้จังว่าคุณย่า-พี่พีทไปทำธุระอะไรที่อเมริกาอ่ะ 

กด + ให้กับคนเขียน   

[Noo_Patchy]