หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[SakataGintoki]

 
เมื่อพี่พีทรุกหนัก!!!
น้องภูจะเป็นอย่างไรต่อไป  ฮ่าๆๆ
ไม่ต้องห่วงนะภูยังไงก็ต้องเป็นเมี....เอ๊ย...น้องพี่พีทอยู่แล้ววว
กร๊ากกกกก  555   

[p_phai]

  รอดไป

[Karn12]

น้องภูจะโดนดีแล้ว  อิอิอิอิ

[♠♥♦♣]

อยากรู้ว่าคุณพี่ม. 6 คนนั้นให้อะไรอ่ะ
จีสตริงรึปล่าว อิอิ

[nolirin]

แก่แดดนะน้องภู เหมือนจำทำท่าทางกวนตี..พี่พีทเค้า
แต่ความคิดนี่นำไปไกลเลยน๊า จริงๆรู้ละเซ่ว่าพี่พีทเค้าคิดอะไรอยู่อ่ะ

[yowyow]

Hahahaha น้องภูนี่ดื้อไม่มีเปลี่ยนจริงๆๆนะ

[NuPpEr]

หึหึหึหึ

[-~iK@iZ_KunG~-]

สักวันน้องภูคงไม่รอด ฮ่าๆๆ

[iota]

พี่พีทคิดจะมีเมียเด็ก คงต้องทำใจหน่อยนะ
ทั้งดื้อ ทั้งซน บริสุทธิ์แถมมีเสน่ห์แบบน้องภู เฮ้อ~ หนักใจแทนพี่จริงๆ
แต่พี่พีทคง "เอาอยู่" ใช่ป่ะ =^^=
ส่งกำลังใจไปให้เลยไปไกลถึง K.Pupoom ด้วยนะครับ

[yayee2]

 อิ อิ พี่พีทนึกว่าตัวเองเป็นนายแบบกางเกงในเหรอ
เอ๊ะ..รึตั้งใจจะยั่วน้องภูหว่า ได้ผลอยู่นะพีท น้องพับผ้ามือไม้สั่นไปหมดแล้ว อิ อิ

[monkaew]

น้องภูครับจะรอดกี่น้ำ

[StillLoveThem]

...ขิงก็รา ข่าก็แรง พ่อแง่แม่งอน คู่นี้น่ะ

[Mickey Mouse]

จัดการน้องภูเลยพี่พีท

[Nus@nT@R@]

พี่พีทท่าจะหึงโหดนะคะ
ปล.ยังไม่เลิกคิดว่าตัวเองถูกข่มขืนอีกหรือจ๊ะ

[m_pop91]

พี่พีทไปไหนไม่รอดแน่ น้องภูน่าฟัดขนาดนี้

[day9day]

+เรื่องก็น่ารัก
+การดำเนินเรื่องสนุก
+คนแต่งอัพเร็วและสม่ำเสมอ (อันนี้สำคัญ)

ขอบคุณคนแต่งสำหรับการแต่งนิยายดีๆมาให้คนอ่านได้อ่านกันนะครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ

[K.Pupoom]

มาแล้วครับ

ดึกอีกแล้วเนอะ

ขอบคุณกำลังใจนะครับบบบบ

ทุกคนชอบผมก็ดีใจ มีแรงใจที่จะเขียนต่อไป

ขอบคุณทุกคำติชมครับ.........................................


ตอนที่...20

 



สามหนุ่มหล่อก็มานั่งดูทีวีเพื่อรอคุณย่า
"หาววววววววว" น้องภูหาวเป็บรอบที่3แล้ว  เลยกลายเป็นคนสามหาว ไปเลย กร๊ากกกกก
"ง่วงก็ไปนอนก่อนไป เดี๋ยวพี่รอคุณย่าเอง"
"ไม่เอาน้องภูจะรอคุณย่าาาาาาาาาาาาาาาา"
"ตาจะปิดเนี่ยนะ ไปนอนเหอะ"
"น้องภูไหววววววววววววววว"
"ดื้อชิปเป้ง" ไอ้พี่พีทมันบ่นกะตัวเองเสียงดังไปหน่อย น้องภูเลยได้ยิน
แต่ตอนนี้ไม่มีเเรงจะไปสู้รบปรบมือกะไอ้เสาไฟนั้นแล้ว แบตน้องภูหมด
"บุ้งพาน้องไปนอนป่ะ"
"พี่พีทพูดไม่รู้เรื่องหรอไง ภูบอกว่าภูจะรอคุณย่าาาาาาา"
พี่พีทเลยให้ความสนใจกับหนังสือแทน คงรำคาญไอ้เด็กดื้อคนนี้ล่ะสิ
เชอะส์  น้องภูดื้อแต่น่ารักนะโว้ยยยยย แต่ตอนนี้หัวมันนั๊กหนัก
ขอหนุนตักหน่อยนะพี่พีท  ภูไม่ได้ง่วงแต่ภูแค่อยากเอนหลัง
"เห้ย  ไหนบอกไม่ง่วงไง"
"ภูไม่ชอบนั่งดูทีวีภูชอบนอนดู"
ทุกคนคงคิดล่ะสิว่าน้องภูน่ะจะยั่วพี่พีท ไม่ใช่อย่างนั้นนะ แค่น้องภูนั่งโซฟายาวกับพี่พีท
ถ้าจะให้ไปหนุนตักไอ้พี่บุ้งมันก็กระไรอยู่เพราะมันนั่งโซฟาเดี่ยวคนเดียว
"พี่บุ้ง ไม่เคยดูทีวีไงว๊า คุยกะภูมั้งกะได๊"
เค้ามีแต่เมาแล้วระรานชาวบ้าน ไอ้นี้ ง่วงแล้วระราน
"ไม่ค่อยได้ดูหรอก วันๆยุ่งแต่กะข้าวมันไก่"
"ข้าวมันไก่"
"เออสิ"
"พี่พีททททททททททททททททททททททททท"
"ว่าไง"
"ภูหิวววววว"
"มากไหม....?"
"วันนี้ภูกินเบอร์เกอร์ไปอันเดียวเองแล้วก็ไอติมถ้วยเล็กๆ พี่พีทคิดดูสิว่ามันมากไหม"
"ก็อยากหยิ่งเองช่วยไม่ได้" ไอ้พี่บุ้งหันมาเยาะเย้ยผม
"พี่บุ้งดูทีวีเงียบๆไปนะ เดี๋ยวถ้าภูขอความเห็น พี่บุ้งค่อยพูด"
"หมายความว่าพี่เสือกใช่ไหม"
"ไม่ใช่ ภูหมายความว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พี่บุ้งควรจะพูด"
"เออ แล้วไป" ^^"
"อยากทานอะไร"
"อะไรก็ได้"
"งั้นก็ลุกสิ เดี๋ยวพี่ไปทำให้ บุ้งหล่ะ หิวไหม"
"ก็นิดหน่อยอ่ะครับ เดี๋ยวผมไปช่วยนะครับ"
"ดูทีวีเป็นเพื่อนน้องนั้นแหละ พี่ทำแปปเดียวแหละ"
"ไม่เอามาม่า ไวไว กุ๊งกิ๊ง เอฟเอฟ อะไรเทือกนั้นนะพี่พีทททท"
"ไหนบอกทานอะไรก็ได้ไง เรื่องเยอะจริง"
"ก็อยู่บ้านพี่บุ้ง ภูทานจนผมจะขดเป็นเส้นบะหมี่แล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
แล้วพี่พีทก็เข้าครัวยามดึก  สับอะไรไม่รู้โป๊กๆๆๆๆ ทุบอะไรไม่รู้ ปั๊กๆๆๆ  เคาะกระทะดัง เป้งๆๆๆๆ
"มาทานข้าวกันได้แล้ว"
"ภู  เห้ยยย  ตื่นนนน"
"ไรอ่ะ ภูจะนอน"
"พี่พีททำกับข้าวเสร็จแล้ว หิวไม่ใช่หรอ"
"อ่าวเสร็จแล้วหรอ เช้าค่อยทานได้ไหมอ่ะ"
"ไม่รู้เว้ย ไปพูดกะพี่พีทเอาเองแล้วกัน" ทีงี้ไม่เคยปกป้องภูเลยนะไอ้ผักบุ้งเน่า
จะกลัวอะไรมันจังกะอีแค่ไอ้เสาไฟ โห ไม่น่าเกิดมาเป็นพี่น้องภูเลยยยยยยยยย
"ภูลุกมาทานข้าวนะ พี่พีทอุตส่าห์ทำ" ใช้คำว่าอุตส่าห์เลยหรอ
"ค๊าบบบบ" ผมลุกไปอย่าสะลึมสะลือ กลิ่นผัดกระเพรา ลอยมาแต่ไกล
"พี่ทำอาหารไทยเป็นไม่กี่อย่างอ่ะ ตอนแรกว่าจะทำต้มข่าไก่ มันไม่มีไก่แล้วก็ไม่มีกะทิด้วย"
เออ ดีแล้วแหละที่ไม่ทำ มันไม่ควรคิดจะทำตั้งแต่ไม่มีกะทิแล้ว
"ความจริงใช้กุ้งก็ได้นะครับหมูก็ได้ ส่วนกะทิก็เปลี่ยนมาใช้นมไขมันต่ำแทน" เก่งขึ้นมาเชียวนะพี่บุ้ง
"ก็น่าอร่อยนะ ต้มข่ากุ้ง "
"ภูว่าภูทานข้าวกับซอสแม็กกี้จะดีกว่า"
"ลองทานผัดกระเพราของพี่ก่อนสิ "
"ใส่พริกเยอะขนาดนี้ ภูทานไม่ได้หรอก"
"พี่ไม่รู้อ่ะ งั้นภูทานไข่เจียวไหม"
"ไข่ดาวนี้ก็ได้ พี่พีทมาทานเถอะ ภูทานไข่ดาวก็ซอสแม๊กกี้ก็อร่อยสุดยอดแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวพี่พีททอดไส้กรอกกะหมูยอให้ดีกว่า แปปเดียว"
ทำไมพี่พีทต้องทำอะไรให้มันดูน้องภูเป็นคนเรื่องมากด้วยเนี่ย น้องภูอยู่ง่ายทานง่ายนะ
"พี่บุ้งทานดิ นั่งมองอยู่ได้ มันไม่อิ่มหรอกนะนั่งมองน่ะ"
"รอทานพร้อมกันดีกว่า อร่อยดี"
"พี่พีทเดี๋ยวภูช่วยแกะนะ"
"ทำเป็นหรอ"
"เป็นสิ เคยช่วยคุณแม่" ผมไปช่วยพี่พีททำกับข้าว โดยมีไอ้พี่บุ้งนั่งสังเกตุการณ์อยู่ห่างๆที่โต๊ะ
"ความจริงเราเวฟเอาก็ได้นะ"
"แต่พี่ว่าทอดมันอร่อยกว่า"
"ภูก็คิดเหมือนกัน" พี่พีทส่งยิ้มให้ผม แล้วก็หันไปหั่นหมูยอ
พี่พีทนำไส้กรอกลงไปทอด พอสุกก็ทอดหมูยอต่อ โอยยยยหอมชะมัด
"ระวังน้ำมันกระเด็นนะพี่พีท"
"ภูไปยืนห่างๆ " ผมเลยไปนั่งข้างๆพี่บุ้ง รอทานจะดีกว่า เดี๋ยวหมดหล่อ
"มีความสุขไหม"
"อะไร" ให้พี่บุ้งมันกระซิบกับผมเบาๆ
"พี่ถามว่ามีความสุขไหม"
"ก็ดี"
"ภูรู้ตัวไหมเวลาที่ภูอยู่กับพี่พีทภูดูสดใสมาก"
"ไอ้ขี้เวอร์" นี้เม้าท์เผาขนเลยนะ
"จริง"
"หยุด"
"ใกล้สุกแล้ว ภูหยิบจานให้พี่พีทหน่อยครับ"
"อื้มๆ" ผมเดินเอาจานไปให้พี่พีท พี่พีทก็จัดการทุกอย่าง
แล้วเรา3คนก็มานั่งทานข้าว ทานไปสักพักคุณย่าก็กลับมา
"อ่าว....นี้ใครเปิดทีวีทิ้งไว้"
"คุณย่ามาแล้ว"
"ไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย"
"น้องภูอยู่ในครัวครับคุณย่าาา" แล้วคุณย่าก็เดินมา
"แอบมาทานข้าวกันนี่เอง หอมฉุยเชียว ใครเป็นพ่อครัวเนี่ย"
"คุณย่าว่าใครล่ะครับ"
"ย่าว่าผักบุ้ง"
"ผิด แถมยังนั่งดูเฉยๆอีกต่างหาก"
"งั้นภูน่ะสิ"
"พี่พีทครับคุณย่า ภูแค่ยืนเป็นกำลังใจห่างๆ"
"ฝีมือพี่เค้าอร่อยไหมหล่ะ"
"อร่อยครับ  ว่าแต่คุณย่าไปไหนมาครับ แต่งตัวซะสวยเชียว"
"ฮ่าๆๆๆ   ไปงานเลี้ยงที่สมาคมมาน่ะ วันหลังย่าจะพาน้องภูไปด้วย"
"ภูไปได้หรอครับ"
"ได้สิ"
"คุณย่าทานข้าวมาหรือยังครับ"
"เรียบร้อยแล้ว  ทานกันต่อเถอะ เดี๋ยวย่าขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"
"ครับคุณย่า"
เราสามคนทานข้าวกันต่อสักพักก็มานั่งดูทีวี
"พี่พีทพี่บุ้ง ภูไปนอนก่อนนะ ภูง่วงแล้ว"
"ฝันดีนะ"
"เช่นกัน"
ผมเดินขึ้นมา ก็เข้าไปแปรงฟัน แล้วก็มีเสียงคนเดินเข้ามาในห้อง
ก็คงไม่ใช่ใครหรอกนอกจากพี่พีท
"ภูทำอะไรอยู่"
"แปรงฟัน"
"งั้นพี่เข้าไปนะ" แล้วพี่พีทมันก็เข้ามา วันนี้ทำเป็นมีมารยาท โด่ววว
"หยิบแปรงสีฟันให้พี่หน่อย" ผมเอื้อมไปหยิบแล้วส่งให้
"อ่ะ"
"บีบยาสีฟันด้วยสิครับคนดี" ผมบีบยาสีฟันให้พี่พีทแล้วก็ส่งให้
พี่พีทมันก็ยืนแปรงฟันหน้ากระจกข้างผมนั้นแหละ บ่งบอกถึงระยะความสูงของเราทั้งคู่เลย
ไอ้ผมมันแค่ร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ ไอ้พี่พีทโน้นร้อยแปดสิบปลายๆได้มั้ง
"ทำไมพี่พีทสูงจัง" พี่พีทได้แต่ยิ้ม แล้วก็แปรงฟันต่อ
ผมบ้วนปาก ล้างแปรง เตรียมจะออกจากห้องน้ำ
"อย่าเพิ่งไป  อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน" มันพูดไม่ชัดแต่ผมพอแปลออก
"เป็นเพื่อนแปรงฟันเนี่ยนะ" พี่พีทพยักหน้า งึกๆ
พอแปรงฟันเสร็จชีก็ล้างหน้าทาครีมคร๊าาท่านผู้อ่าน  ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่พีทถึงหน้าใสไร้สิวและริ้วรอย
พอพี่พีททาครีมที่หน้าเสร็จ ก็หันมาอุ้มผมขึ้นไปนั่งบนอ่างล้างหน้า
"เห้ยทำไรพี่พีท"
"นั่งเฉยๆ แบมือ" แล้วพี่พีทก็บีบครีมทาผิวใส่มือผม ผมก็มองหน้ามัน งงๆ
"ให้ทำไรอ่ะ"
"ทาตัวไง" ผมก็เอาครีมมาทาที่แขนตัวเอง
"พี่หมายถึงทาให้พี่น่ะ"
"อ่าวหรอ"
"งั้นพี่ทาให้ภูดีกว่า"
"ทาแล้วไง ภูง่วงแล้วไม่ต้องทาแล้ว นอนกันเถอะนะ" ผมกนระโดดลงจากอ่างล้างหน้า
แต่พี่พีทมันยังทาครีมไม่เสร็จ จะหล่อไปไหนว่ะ แค่นี้สาวๆก็เพียบแล้วมั้ง
ว่าแต่ ทำไมเราไม่เคยเห็นพี่พีทพาหญิงมาบ้านเลยอ่ะ โทรคุยกันก็ไม่เห็นมีเลย
ผมจัดการลากที่นอนมาปูที่เดิม แต่พี่พีทมันก็ออกมาเห็นพอดี
"นอนข้างบน"
"ภูนอนดิ้นเดี๋ยวพี่พีทรำคาญ"
"นอนข้างบน"
"ไม่เป็นไร พี่พีทจะได้นอนสบายๆไง"
"ข้างบน" ดุจัง ภูไม่ใช่ลูกพี่พีทนะโว้ยยยยยยยย
"ก็ได้"
ผมลากเอาที่นอนไปเก็บ แล้วก็กระโดขึ้นเตียง พี่พีทมันเดินไปปิดไฟ
แล้วก็ล้มตัวลงนอนแล้วความเงียบกะความมืดก็เข้ามาเยือน
"พี่พีทททททท"
"ครับ"
"ขอบคุณนะ"
"เรื่อง?"
"ก็ทุกเรื่องที่พี่พีททำให้ภูอ่ะ"
"อืม"
"พี่พีทททททท"
"หึ"
"ภูดื้อมากไหมอ่ะ"
"สุดๆ"
"แล้วพี่พีทเบื่อไหมอ่ะ"
"ไม่"
"พี่พีทอย่าเพิ่งเบื่อภูนะ"
"เป็นไรหรือเปล่า"
"ภูไม่อยากโดนทิ้งอีกแล้ว"
"ไอ้ลิงเอ้ยยยย  พี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีวันทิ้งภู"
"สัญญา"
"อื้ม"
"ถ้าพี่พีทมีแฟนพี่พีทก็ห้ามทิ้งภูนะ"
"โอเค"
"แล้วพี่พีทมีแฟนยังอ่ะ "
"อืมมม คิดว่ามีแล้วนะ แต่เขายังไม่ค่อยรู้ตัว"
"สวยไหม"
"น่ารักมากกว่า  น่ารักมากมากเลยนะ  แล้วภูล่ะมีแฟนหรือยัง"
"ยัง เรียนชายล้วนจะไปหาแฟนที่ไหนอ่ะ "
"แล้วมีผู้ชายมาจีบมั้งเปล่า"
"เอาจริงๆหรอ"
"อื้ม"
"มีมาขอเบอร์บ่อยๆ ซื้อขนมมาให้ประจำ  อย่างนี้เรียกจีบป่าวอ่ะ"
"ก็คงใช่ แล้วภูไม่ถูกใจสักคนเลยหรอ"
"ภูเป็นผู้ชาายนะพี่พีท จะไปชอบได้ไง"
"เดี่ยวนี้สังคมเค้ารับได้แล้ว ชายรักชาย เมืองนอกเขาเปิดเผย เมืองไทยก็รับได้มากขึ้นแล้ว"
"ไม่รู้สิ ภูยังไม่รู้เลยความรักคืออะไรอ่ะ"
"ก็คือการที่เรารักใครสักคน รู้สึกดีกับเค้า อยากทำอะไรให้เค้ามีความสุข อยากดูแลเค้า ประมาณเนี่ย"
"ยากเนอะ"
"เดี๋ยวภูโตไปก็รู้เองอ่ะ"
"อื้มมมม"
"ภู"
"----------------------------"  น้องภูหลับแว้ว
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมเรียกอยู่หลายคำ เจ้าตัวแสบก็ไม่ตอบ สงสัยจะหลับไปแล้ว
นี่เป็นคืนแรกที่เราได้นอนคุยกันแบบนี้
มันทำให้ผมรู้ว่าเด็กคนนี้ กลัวการที่จะถูกทิ้ง กลัวการอยู่คนเดียว
ผมว่ามันน่าสงสารนะ คืนนี้มันดูเหงาๆยังไงไม่รู้
ผมว่าการที่มันดื้อ การที่มันซนกับผม มันคงอยากเรียกร้องความสนใจ
แต่ผมอยากจะบอกมันว่า "ไม่ว่าภูจะทำอะไร พี่พีทคนนี้สนใจเสมอ"
แสงจากท้องฟ้าภายนอก ส่องกระทบเข้ามาในห้อง
ทำให้เห็นคนที่นอนข้างๆกำลังหลับสบาย วันนี้มันหันหน้ามาทางผม
ตาที่พริ้ม เห็นขนตายาวเป็นแพ จมูกแหลมรับกับปากบางๆ
แก้มที่ใส่อิ่ม ทำให้นึกถึงเวลายิ้มแล้วแก้มมันบุ๋มลงไป
ขอพี่พีท หอมแก้มสักฟอดนะ คนดี.......................ชื่นใจ ฝันดีนะไอ้ลิง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

[K.Pupoom]

แสงแดดยามเช้าเริ่มทำงาน ทอแสงเข้ามากระทบกับใบหน้าน้องภู
เสียงนกน้อยที่แข่งกันร้องไม่เป็นจังหวะ ทำให้คืนที่หลับสบายต้องหยุดชะงักลง
ผมค่อยๆลืมตา แต่ก็ต้องรีบกระพริบตาทันที เพราะแสงอาทิตย์ที่สดใส
พาร่างตัวเองลุกจากที่นอนแล้วก็เก็บที่นอนให้เป็นระเบียบพร้อมนอนในคืนพรุ่งนี้
แล้วก็พาร่างตัวเองเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ
แล้วก็พาร่างตัวเองเดินลงไปข้างล่าง กับเช้าวันใหม่ในบ้านหลังใหม่
"ตื่นแล้วหรอลูก"
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ  หิวหรือยังลูก น้องภู"
"ยังครับ พี่พีทล่ะครับคุณย่า"
"ไปทำงานแล้วจ้ะ"
"พี่บุ้งล่ะครับ"
"โน้น...รดน้ำต้นไม่อยู่หน้าบ้าน"
"เป็นอะไรหรือเปล่าลูก........น้องภู ดูทำหน้าเข้าสิ นี่ยังไม่หายง่วงใช่ไหม"
น้องภูก็ไม่รู้เหมือนกันครับคุณย่าว่าน้องภูเป็นอะไร
เพียงแต่น้องภูไม่ชอบตอนที่น้องภูตื่นมาแล้วไม่เจอใครเลย..........
"ตื่นแล้วหรอไอ้ลิง"
"ใครให้พี่บุ้งเรียกภูแบบนี้หาาาาาาาาา"
"ก็เห็นพี่พีทเรียกมันก็ดูน่ารักดี"
"ไม่ให้เรียก"
"เป็นอะไรเนี่ย ตื่นมาก็มานั่งทำหน้าเป็นหมาป่วยเชียว"
"ป่าว"
"สองหนุ่มมาทานข้าวได้แล้วลูก"
"ครับคุณย่า"
เราสามคนย่าหลานก็นั่งทานอาหารเช้ากัน บ่ายๆก็มาช่วยคุณย่าทำขนม
ถ้าผมเป็นคุณย่าผมคงจะเบื่อแย่ วันๆอยู่แต่ในบ้าน ทำโน้นทำนี้ซ้ำไปซ้ำมา
เมื่อไรโรงเรียนจะเปิดเทอมซะทีนะ น้องภูอยากไปโรงเรียนแล้ว

ไม่นานเกินไป ไวเพราะโกหกเนี่ยแหละ 

โรงเรียนเปิดแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา
ผมทรงใหม่ ชุดนักเรียนชุดใหม่ ตัวสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย  หล่อสุดๆอ่ะ
ผมยืนดูตัวเองในกระจก เรานี้ก็หล่อใช่เล่นนะเนี่ย
"เสียดายเตี้ยไปหน่อย"  หัวแทบทิ่มกระจก
"ก็ภูยังเด็กนิ" ไอ้พี่พีทมันมาดับฝันผมซะงั้น คนกำลังชื่นชมความหล่อตัวเอง
"ดื่มนมแล้วก็เล่นกีฬาซะบ้าง วันๆเล่นแต่เกมส์เล่นแต่เฟซไร้สาระ"
"เฟซมันไร้สาระมากเลยสินะ แล้วพี่พีทมาเม้นท์เฟซภูทำไมทุกวันถ้ามันไร้สาระอ่ะ"
"ก็มันขึ้นมาหน้าวอลล์เห็นก็เลยเม้นท์ๆไปอย่างนั้นแหละ"
"หรอ" ลากเสียงยาวๆแล้วทำหน้ากวนๆด้วย อิอิ
ตอนนี้พี่บุ้งไปอยู่หอกับเพื่อนแล้วครับทำให้บ้านเราเงียบไปเยอะ
แล้วโรงเรียนผมก็เปิดแล้ว สงสารคุณย่าตอนกลางวันต้องอยู่คนเดียว
แต่คุณย่าท่านคงชินแล้วแหละ พี่พีทจะหาเด็กมาช่วยงานบ้านแต่คุณย่าท่านบอกไม่ต้อง
คุณย่าท่านเเข็งแรงครับ แล้วที่สำคัญยังสวยอยู่เลย อิอิ
"โอ้โห  เด็กนักเรียน ปีนี้ดูโตเป็นหนุ่มแล้วนะ ปีที่แล้วยังดูเป็นเด็กอยู่เลย"
คุณย่าแซวผมเมื่อเห็นผมเดินลงมาจากข้างบน
"แล้วหล่อหรือเปล่าครับคุณย่า"
"หล่อมาก"
"เห็นไหมพี่พีท คุณย่ายังบอกเลยว่าภูหล่อ"
"หลงตัวเอง"
"อิจฉาล่ะสิ ตัวเองแก่แล้วนิ"
"ทานข้าวๆ เดี๋ยวรถติด ต้องเถียงกันให้ได้ทุกวันสิเออ"
ไอ้สองศรีพี่น้องก็เลยต้องหุบปากทั้งคู่ แล้วก็ทานๆๆๆๆๆๆๆแบบเงียบๆ
คุณย่าคงรำคาญเพราะผมกับพี่พีทก็เถียงกันตั้งแต่ในห้องจนลงมาข้างล่างทุกวัน
"เดี๋ยววันนี้ เลิกเรียนแล้วไปหาพี่ที่บริษัทนะ จะได้กลับพร้อมกัน"
"ทำไมอ่ะ" นั้นสิทำไม
"ก็จะได้ไม่ต้องเปลืองค่ารถ เข้าใจไหม"
"เข้าใจครับ"
"แล้วอย่าไปซนที่บริษัทพี่เขานะ"
"คุณย่ารู้ทันภูอยู่เรื่อยเลย"
"ถ้าซนพี่จะจับมัดไว้กับขาโต๊ะ"
"จับให้ได้ก่อนดีกว่าค่อยมาคิดเรื่องจะมัดน้องภู"
"พอๆๆๆ  ใครเริ่มอะไรไม่ได้เลย ต้องต่อล้อต่อเถียงกันไม่สิ้นสุด ทานข้าว"
ได้แต่มองตากันไปจ้องตากันมา เผลอสายตาคุณย่าก็เอาเท้าเขี่ยกันมั้ง
ผมอ่ะมันเด็กทำไปก็ไม่มีใครว่าหรอก แต่ไอ้พี่พีทเนี่ยสิ เล่นเป็นเด็กไปได้
พี่พีทมาส่งผมที่หน้าโรงเรียนเหมือนกับตอนที่คุณแม่ยังอยู่เมืองไทย
ผมเดินเข้าโรงเรียนไป ก็ได้ยินเสียงคุยกันดังลั่น เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน
ต่างฝ่ายต่างแย่งกันพูดแย่งกันคุยเรื่องของตนเอง
ผมมองหาเพื่อนๆก็ยังไม่เห็นมีใครมา เมื่อคืนก็โทรคุยกันว่า จะมาเจอกันตรงนี้
เอ.....แล้วพวกมันไปไหนกันหมดว่ะ
"น้องภู"
"พี่ฝุ่น"
"จำแทบไม่ได้ ตัวสูงขึ้นเปล่าเนี่ย"
"สูงจริงหรอ"
"อื้ม น่ารักขึ้นด้วย"
"อันนี้มันแน่อยู่แล้ว ว่าแต่พี่ฝุ่นเห็นเพื่อนๆภูบ้างไหม"
"เห็นนั่งคุยกันอยู่ที่โรงอาหารล่ะ  เสียงดังเชียว"
"แล้วมานัดภูตรงนี้ทำไมว่ะเนี่ย  อย่างนั้นภูไปหาเพื่อนก่อนนะพี่ฝุ่น"
"พี่ไปด้วย ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย หิว"
ผมกับพี่ฝุ่นเดินไปที่โรงอาหารกัน พอถึงก็เห็นไอ้สี่ตัวนั้นกำลังแย่งกันพูดเชียว
"เดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวก่อนนะ เดี๋ยวมานั่งด้วย"
"โอเคพี่"
"เห้ยยยย  ทำไมเพิ่งมาว่ะ"
"แล้วพวกมึงนัดกูทำไมหน้าตึก"
"พวกกูหิว เลยเดินมาก่อนกะว่าจะโทรบอกมึงแต่ลืมว่ะ"
"ไม่บอกกูพรุ่งนี้เลยล่ะ"
"เห้ย  อย่าเพิ่งนั่ง"
"มีไร"
"มึงไปทำไรมาไอ้ภู"
"ไม่ได้ทำไรนิ ทำไมว่ะ"
"หล่อ"
"กูหล่อมาตั้งนานแล้ว มึงพึ่งจะเห็นหรือไง"
"ขอนั่งด้วยคนนะ"
"พี่ฝุ่น สวัสดีครับ" ไอ้แบงค์เสนอหน้าเชีย
"สวัสดีแบงค์ และทุกๆคน ขอนั่งทานข้าวด้วยคนนะ"
พวกเรานั่งคุยกัน โดยมีผมเพิ่มมาอีกคน พี่ฝุ่นก็ได้แต่ทานข้าวกะฟังแล้วก็ยิ้ม
แล้วด้วยความหล่อที่มันไปทิ่มตาใครต่อใครเข้าของผม ก็มีผลดังนี้ครับ
"คนไหนชื่อน้องภูหรอครับ" ไอ้ตี๋แว่นหนากว่าฟุตบาทอีก เดินเข้ามามีอาการมึนงง
"มีอะไรหรอพี่" ไอ้แบงค์ถาม แทน ทุกคน เพราะหน้าทุกคน สงสัยมากตอนนี้
แล้วพี่แกก็หยิบของออกมาจากถุงผ้า ที่ไม่เคยผ่านการซักออกมา
เป็นสมุดของโรงเรียน น่าจะโหลหนึ่งได้มั้ง มาวางบนโต๊ะ
"พอดีพี่เพื่อน  เอ๊ย  เพื่อนพี่ ฝากมาให้น้องภูครับ"
"ฮิ้ววววววว วู้ววววววว" ไอ้สี่ตัวนั้น ส่งเสียงโหดังลั่น จนพี่เขาตกใจ
"พี่ครับ ฝากไปบอกเพื่อนพี่ด้วยนะครับว่า ไอ้ภูอ่ะมันยังไม่มีปากกาเลยของสักโหลสองโหละนะครับ"
"ไอ้เชี้ยแบงค์  พี่ครับไม่ต้องไปฟังมันนะ พี่ฝากไปคืนเพื่อนพี่ด้วยนะ ผมเกรงใจน่ะ"
"รับไว้เถอะน้อง ถ้าน้องไม่รับไว้ เพื่อนพี่กระทืบพี่แน่ นะ เห็นแก่พี่เถอะ" พี่แกดูน่าสงสารมาก
"แล้วเพื่อนพี่คนไหนล่ะ"
"เขาไม่ให้บอก"
"ผมไม่บอกพี่เขาหรอกว่าพี่บอกอ่ะ"
"เห้ยไม่ได้ เข้าไม่ให้บอก"
"เอาอย่างนี้ พี่เขียนใส่กระดาษนี่นะ ไม่ต้องบอก แค่เขียน"
"มันก็เหมือนกันแหละ" ไอ้พี่คนนี้หลอกยากจังว่ะ
"ถ้าพี่ไม่บอกผม ผมก็ไม่เอาสมุดนี้หรอก พี่ก็โดนอยู่ดี"
"ก็ได้ๆ" แล้วไอ้พี่คนนี้มันก็มองซ้ายมองขวาแล้วมันก็เขียนใส่กระดาษแล้วก็รีบวิ่งไปเลย
"ป็อปโว้ยป็อป ป็อปจริงๆเพื่อนกู" ผมกำลังจะคลี่กระดาษดู ไอ้ตี๋มันก็แย่งไป
"ไอ้ตี๋ปิดเทอมไปนี้มึงไม่พัฒนามารยาทบ้างเลยนะ"
"กูอยากรู้ก่อนใคร" แล้วมันก็ค่อยๆคลี่กระดาษออกอ่าน ทรมานใจพวกผมยิ่งนัก
"พวกมึงเสียค่าโง่ให้ไอ้แว่นหนานั้นแล้วล่ะ" แล้วไอ้ตี๋มันก็โชว์กระดาษให้พวกผมดู
ไอ้แว่นนั้นมันวาดรูปหัวคนกลมๆแล้วก็แลบลิ้น ไอ้เวร..............
"พี่ฝุ่น" ผมหันไปทางพี่ฝุ่น ที่กำลังหัวเราะพวกผมอยู่
"ครับ"
"ไอ้แว่นนั้นมันอยู่ห้องไหน"
"น่าจะห้อง1นะ แว่นหนาขนาดนั้น"
"มึงจะทำไรว่ะ"
"เดี๋ยวพวกมึงก็รู้"
"ปรึกษาพวกกูก่อนไหม ทำอะไรตามลำพังทีไรเป็นเรื่องทุกที" ขอบใจมากไอ้ตี๋
"ก็จะเอาสมุดนี้ไปคืนมันนะสิ"
"เอาไปคืนทำไมว่ะ ของฟรีแบบนี้หายากนะโว้ย "
"ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆหรอกไอ้เป็ด"
"มีสิ พวกกูกินขนมฟรีประจำ ที่พวกพี่ๆคนไหนไม่รู้แอบเอามาให้มึงอ่ะ"
"มันยังไม่ถึงเวลาที่พวกคนเหล่านั้นจะมาทวงของที่ต้องการไง"
"กูว่ามึงดูละครมากไปแล้วไอ้ภู"
"พี่ไปก่อนนะ อิ่มแล้ว ขืนนั่งต่อไป พี่อาจจะเพ้อเจ้อตามพวกเรา" แป่ว พี่ฝุ่น ทำไมพูดแบบนี้ว่ะ
แต่ก็จริงของพี่แกแหละ ตั้งแต่รวมตัวกันได้ยังหาคำว่าสาระไม่เจอเลย
"แล้วมาอีกนะพี่" ไอ้แบงค์มึงนิชักจะมีพิรุธนะ
"อื้ม" แล้วพี่ฝุ่นก็จากไปด้วยรอยยิ้มมุมปาก
พอตกกลางวันพักเที่ยงพวกผมก็รีบทานข้าวกัน
แล้วก็ไปเดินตามหาไอ้แว่นหนานั้น อย่ามาเกรียนกับน้องภูนะโว้ยยยยยยย
ตามหากันจนเหนื่อย ไอ้ขิงก็โทรมาบอกว่า มันนั่งอยู่ตรงไหน พวกเราแยกย้ายกันหา
ทุกคนมุ่งหน้าไปตามสถานที่ที่ไอ้ขิงบอก  เมื่อรวมตัวกันครบแล้ว
น้องภูผู้นำทีมงาน ก็เดินเข้าไป หาไอ้แว่นหนานั้น
"พี่"
"อ้าวน้องมีอะไรหรอ"
"ทำไมพี่ไม่เขียนชื่อเพื่อนพี่ตามที่เราตกลงกัน"
"เขียนแล้วไงน้อง"
"อย่ามาตลก มีแต่รูปหน้ายิ้มแลบลิ้นให้พวกเราเนี่ย" จินตนาการสูงมากไอ้ภู รู้อีกว่าแลบลิ้นให้ใคร
"พี่เขียนแล้วจริงๆ"
"ไอ้เป็ด ส่งหลักฐานมา" มึงเท่ห์มากไอ้ภู ณ เวลานี้ แมนมาก
"นี้ไงพี่" ผมหยิบกระดาษให้ไอ้แว่นนั้นดู แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อผมมองเห็นด้านหลังกระดาษ
"อุย" ด้านหลังกระดาษมีข้อความเขียนไว้ "เอานี้ไปคืนเพื่อนพี่ด้วย"
ผมรีบขยำกระดาษใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินออกจากตรงนั้น
โดยมีไอ้4ตัวตามมาติดๆแบบ งงๆ
"เห้ย แค่เนี่ยหรอว่ะ นึกว่าจะมีวางมวยซะอีก"
"กูว่าพวกเราควรจะไปจากตึกนี้ให้ไวเลย"
"อะไรของมึงว่ะไอ้ภู"
"เออน่ะ รีบเดิน"
พวกเราเดินขึ้นห้องเรียน แล้วผมก็เฉลยให้พวกมันรู้ว่า
"ไอ้ตี๋ เกือบมอบโชคให้กูแล้วนะมึง"
"อะไรว่" ผมล้วงกรเะเป๋ากางเกงเอากระดาษออกมาให้มันดู
"ไอ้แว่นหนานั้นมันเขียนแล้ว ชื่ออยู่อีกด้าน มึงดูยังไงว่ะ"
"เห้ย ไมตอนนั้นไม่เห็นว่ะ แล้วรูปนี้ใครวาดว่ะ"
"กูเอง ก็กูกำลังวาดเล่น ไอ้ภูมันก็ดึงกระดาษส่งไปให้ไอ้แว่นนั้นอ่ะ"
"ไอ้แบงค์ แล้วมึงจำรูปที่มึงวาดไม่ได้หรือไง"
"ถ้ากูจำได้กูคงบอกพวกมึงตอนเช้าไปแล้วล่ะ" เออมึงพูดถูก
"หน้าแตกกันเป็นแถวๆ ว่าแต่มันเขียนว่าไรว่ะ"
ทุกคนรีบมาสุมหัวดูกระดาษแผ่นนั้น
"มาร์ค" พร้อมใจกันมาร์คอีกแล้ว
"ชื่อโหล"
"ชื่อมึงไม่โหลเลยนะไอ้แบงค์"
"เออสิ"
ใครว่ะ ไอ้มาร์ค คนไหนว่ะเนี่ย รุ่นพี่ม.6เราก็รู้จักแค่ไม่กี่คน
"เอาไงกับไอ้มาร์คนี้ดีว่ะ"
"สืบ" ไอ้ตี๋เสนอ
"กูเห็นด้วย" ไอ้เป็ดยกมือสนับสนุน
"กูก็เห็นด้วย ไอ้ขิงว่าไง"
"เห็นด้วย" เอากับเขาด้วยหรอว่ะไอ้ขิง
"เชิญพวกมึง4คนตามสบายเถอะ "
"มึงต้องร่วมมือด้วยไอ้ภู กูจะเอามึงเป็นเหยื่อล่อ"
"ไม่มีทาง"
"แล้วรถจะวิ่งอย่างไร" มันใช้เวลาเล่นมุกไหมไอ้เป็ดพะโล้
แล้วทุกคนก็โห่ให้มุกแป๊กๆของไอ้เป็ด แล้วก็แยกย้ายกันไปนั่งโต๊ะของตัวเอง
เรียนเสร็จตอนเย็นก็หาอะไรทานกันหน้าโรงเรียนแล้วก็แยกย้านกันกลับบ้าน
ผมนั่งมอไซต์วินหน้าโรงเรียนไปที่บริษัทพี่พีท ก็ไม่เคยมาซะด้วย
แล้วมันอยู่ชั้นไหนกันล่ะเนี่ย โทรหาดีกว่า...........
"พี่พีท ภูมาถึงแล้ว"
"ขึ้นมาสิ"
"จะให้ขึ้นไปไหนล่ะ ภูจะรู้ไหม แล้วลุงในเครื่องแบบนั้นก็ให้ภูแลกบัตรด้วย ภูมีแต่บัตรเซเว่นอ่ะแลกไม่ได้"
"ฮ่าๆๆๆ นั่งรอยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวพี่ให้คนไปรับนะ"
"ครับ" ผมนั่งรอพี่พีทสักครู่ก็มีผู้หญิงแต่ตัวแนวๆแบบว่าสวยเลยแหละ
ผมมวยขึ้นไปแล้วเอาดินสอเสียบใส่กางเกงเดฟสีดำ เสื้อไหมพรมสีแดงไหล่ตก
รองเท้าสีเหลือง ใส่กำไลเยอะแยะ นี้ถ้าใส่ได้ไปถึงต้นแขนพี่แกคงจะใส่
แล้วพี่คนสวยก็แวะที่เค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์
"พี่คะเห็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักๆไหมค่ะ"
"ใส่ชุดนักเรียนหรือเปล่าน้องก้อย"
"น่าจะใช่นะคะ" เขากำลังหมายถึงน้องภูหรือเปล่าเนี่ย แล้วพี่คนนั้นก็ชี้มาที่ผม
"น้องภูหรือเปล่าค่ะ"
"ครับ"
"พี่พีทให้พี่ลงมารับค่ะ"
"ครับ"
"น่ารักแบบที่พี่พีทพูดไว้เลย นี้ลุง คุณพีทสั่งไว้ว่าถ้าน้องคนนี้มาอีกให้ขึ้นไปได้เลยไม่ต้องแลกบัตรนะ"
"ครับ" คุณลุงยามรับคำสั่งจากพี่ก้อย พี่ก้อยพาผมขึ้นไปหาพี่พีท
"พี่พีทอยู่ในห้องเข้าไปได้เลยนะ"
"ขอบคุณนะครับพี่"
"จ้ะ" แล้วพี่แกก็เดินไปทำงานต่อ สวยจัง
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องพี่พีทก็เห็นพี่พีทกำลังนั่งทำงานอยู่
"มาแล้วหรอ"
"อื้ม ไม่มาจะเห็นไหมล่ะ" ขอกวนสักนิด เดี๋ยวจะหลุดคอนเซป
"หิวไหม"
"ยังไม่ค่อย"
"เอาการบ้านขึ้นมาทำเลยกลับไปบ้านจะได้นอนเร็วๆ"
"ทำตรงนี้ได้ไหมอ่ะ" ผมชี้ไปที่โซฟา น่าจะเอาไว้รับรองลูกค้านะ
"มาทำที่โต๊ะพี่ดีกว่า นั่งทำตรงนั้นเดี๋ยวปวดหลัง"
ผมเดินไปที่โต๊ะพี่พีทแล้ก็เปิดกระเป๋า
"พี่พีท ภูลืมไปวันนี้ไม่มีการบ้านอ่ะ"
"อย่างนั้นไปนั่งเล่นเนตป่ะ  คอมพิวเตอร์ข้างนอกอ่ะ "
พอดีพี่พีทแกใช้งานคอมพิวเตอร์ของแกอยู่เลยให้ผมไปใช้ข้างนอก
"ภู"
"ครับ"
"อย่าซนนะ"
"รู้แล้ว"
แล้วผมก็ออกมาข้างนอก นั่งเล่นเฟซเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย เล่นจนเบื่อ
ทุกคนในนี้ก็ทำงานกัน ดูวุ่นวายดี บางคนก็แอบหลับผมเห็นนะ  ฮ่าๆๆ
"ทานขนมไหม" พี่ก้อยเดินมายื่นกล่องขนมให้ผม
"ไม่เอาอ่ะครับ ขอบคุณครับ"
"ภูเป็นน้องชายพี่พีทหรอ"
"ครับ"
"แล้วเรียนอยู่ม.ไรแล้วเนี่ย"
"ม.5ครับ"
"ถ้าหิวเรียกพี่ได้นะ พี่นั่งอยู่ตรงโน้น"
"ครับพี่"เบื่อจัง ถ้ากลับไปบ้านคงได้วิ่งเล่นไปแล้ว ผมมองซ้ายมองขวาก็มีแต่คนทำงาน
เลยกดลิฟท์ลงไปข้างล่างแล้วก็เดินไปซื้อขนมในเซเว่น ซื้อไปฝากพี่พีทด้วยดีกว่า
"ชั้นไหนครับน้อง" ผมกำลังจะขึ้นลิฟท์ก็มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกัน
ชั้นไหนว่ะ ตอนพี่ก้อยกดก็ลืมดูซะด้วย แล้วน้องภูจะไปชั้นไหนอ่ะ
"เอ่อ คือ ผมไม่รู้อ่ะ"
"อ่าว  มาหาใครล่ะครับ"
"มาหาพี่พีทครับ"
"คุณพีท  อย่างนั้นก็ชั้นเดียวกับพี่แหละครับ" ไอ้พี่นี้ก็ยิ้มให้ผมจัง แค่น้องภูลืมชั้นแค่เนี่ยยิ้มอยู่ได้
"ใช่ชั้นนี้ไหม" มันถามเมื่อประตูลิฟท์เปิด
"ใช่ครับ ขอบคุณนะครับ" พอผมเดินออกมาไอ้นั้นก็เดินตามหลังมา
"น้องภูไปไหนมาค่ะ ทำไมไม่บอกพี่ก้อย"
"ผมแค่ไปซื้อขนมข้างล่างมา ต้องบอกด้วยหรอ ผมไม่รู้อ่ะ"
"พี่พีทจะงับหัวพี่ก้อยอยู่แล้ว เข้าไปหาพี่พีทเลยค่ะ"
"อ่ะพี่ก้อยผมซื้อมาฝาก" ผมยื่นป็อกกี้ให้พี่ก้อยกล่องหนึ่ง
"ครั้งหน้าขอรสช็อคโกแลตนะค่ะพี่ชอบ"
"โอเคครับ" แต่น้องภูชอบรสสตรอเบอร์รี่มากกว่านินา
"ใครว่ะก้อย" ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนที่ออกมาจากลิฟท์พร้อมผมถามพี่ก้อย แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร
เพราะตั้งแต่เข้ามาที่นี้ทุกคนก็มองผมเป็นตาเดียว สงสัยไม่เคยเห็นคนหล่อ กร๊ากกก
"ไปไหนมา" เข้ามายังไม่ทันประตูจะปิด ก็ถามเชียว ไอ้เสาไฟนิ ชอบทำหน้าดุน้องภูไม่ชอบเลย
"ซื้อขนม"
"แล้วทำไมไม่บอกพี่ก้อยเขา โทรศัพท์ก็ไม่เอาไป"
"ภูไม่ใช่นักโทษนะพี่พีท จะไปไหนต้องรายงานผู้คุม"
"ไม่บอกพี่เขาก็ควรจะบอกพี่พีทสักหน่อยจะไปไหนมาไหนเกิดใครจับไปเรียกค่าไถ่จะทำไง"
"ดูหนังให้มันน้อยๆหน่อยก็ดีนะพี่พีทอ่ะ อ่ะภูซื้อมาฝาก"
แล้วผมก็ไปนั่งทานขนมที่โซฟา แอร์ก็เย็น อิ่มก็อิ่ม ตาก็จะหลับ
เมื่อไรไอ้เสาไฟมันจะทำงานเสร็จสักทีนะ น้องภูอยากกลับไปหาคุณย่าแล้ว
ในที่สุดก็หลับจนได้ 
"ภูๆ น้องภู" พี่พีทเขย่าตัวผมเบาๆให้ตื่น
"กลับบ้านได้แล้วใช่ไหมอ่ะ"
"ยัง พี่พีทปลุกให้มาทานราดหน้า"
"เมื่อไรเราจะกลับบ้านอ่ะพี่พีท ภูเบื่อ"
"เดี๋ยว พี่พีทประชุมเสร็จก็กลับบ้านได้ มาทานราดหน้ากับพี่พีทเร็ว เจ้านี้อร่อยนะ"
"พี่พีทไปซื้อมาหรอ"
"ใช้คนไปซื้อน่ะ"
"พี่ก้อยหรอ"
"ใช่"
"ทำไมไม่ใช้คนอื่นอ่ะ พี่เขาเป็นผู้หญิงนะ "
"ก็พี่ก้อยเขาเป็นเลขาพี่นินา แล้วพี่ก้อยมันก็ไปใช้คนอื่นอีกที "
"ใคร"
"แม่บ้านไง"
"ทำไมต้องมีแม่บ้าน"
"ถามมากจริงๆ ทานเข้าไปเถอะ"
"พี่พีท"
"อะไรอีกล่ะ"
"พี่พีทตักกุ้งมาใส่จานภูทำไม"
"ก็ภูชอบไม่ใช่หรอ"
"อื้ม แต่พี่พีทก็ชอบเหมือนกันนินา"
"แต่พี่อยากให้ภูทานเยอะๆ ทานได้แล้ว ไม่ต้องมีคำถามแล้ว"
พี่พีทรีบทานราดหน้า แล้วก็ไปประชุม พี่พีททำงานหนักเหมือนกันนะเนี่ย
แล้วทำไมทุกคนที่นี้ดูเกรงใจพี่พีทจัง แล้วห้องทำงานก็ใหญ่กว่าคนอื่นอีก
ผมทานราดหน้าใกล้จะหมดก็มีคุณป้าคนหนึ่งเข้ามา เหมือนจะเป็นแม่บ้าน
"อิ่มหรือยังค่ะเดี๋ยวป้าจะได้เอาจานไปล้าง"
"อิ่มแล้วครับ" คุณป้าเดินมาหยิบจาน
"ป้าครับ"
"ค่ะ"
"มีน้ำเปล่าไหมครับ"
"มีคะเดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะคะ"
"เดี๋ยวผมไปเองก็ได้ครับ อยู่ตรงไหนหรอครับ"
"อยู่ในครัวคะ เดี๋ยวป้าไปเอาให้ดีกว่า"
"อย่างนั้นผมไปด้วย"
"ค่ะ ตามป้ามาคะ" ผมเดินไปไปที่มุมห้องครัวเล็กๆ มีตู้เย็นมีมุมกาแฟแล้วก็มีพวกไมโครเวฟ
คุณป้าหยิบน้ำส่งให้ผม พนักงานบางส่วนเข้าประชุม ก็จะเหลือบางส่วน
ผมเลยเดินสำรวจโน้นสำรวจนี้ไปเรื่อย ก็เห็นไอ้พี่คนในลิฟท์ มันนั่งทำพวกการ์ตูนเอนนิเมชั่นอยู่
"สวยไหม"
"สวยครับ  ทำยากไหมอ่ะ"
"ก็ต้องใช้โปรแกรมนี้เป็นอ่ะ เคยใช้โปรแกรมนี้ไหม"
"ไม่เคยครับ"
"พี่สอนให้เอาไหม"
"จริงดิ"
"อื้ม แต่ขอทำตรงนี้ให้เสร็จก่อนนะ พี่พีทเขาจะรีบใช้น่ะ"
"ผมขอนั่งดูนะ"
"ได้ๆ" พี่แกก็ลากเก้าอี้มาให้ผมนั่งข้างๆแก
"น้องชื่อน้องภูใช่ไหม"
"ใช่ครับ พี่รู้ได้ไงอ่ะ"
"พี่เห็นพี่ก้อยเรียกเราไง"
"แล้วพี่ชื่อไร"
"ชื่ออ้นครับ" ผมนั่งดูพี่แกทำงานก็สนุกดีครับ สวยดี เท่ห์ด้วย สุดยอดไปเลย
พี่อ้นคุยสนุกดี  พี่แกผมยาวขมวดไว้เหมือนพี่ก้อยเลย พอขมวดก็ร่วงๆหลุดๆ
พี่แกตัวเล็กๆบางๆ ขาวจั๊ว ที่แขนสักเป็นรูปหางนกยูงผสมลายกราฟฟิคเท่ห์ดี
ตาโต จัดฟันสีส้มสะท้อนแสง ใส่กางเกงยีนต์ขาดจนไม่มีที่สมควรจะขาดได้อีก
รองเท้าคอนเวิร์สสีแดงข้างเหลืองข้าง เสื้อยืดคอย้วย พนักงานที่นี้แต่งตัวสบายๆ
ดูติสท์ๆ เห็นมีก็แต่พี่พีทเท่านั้นแหละรองเท้าหนังทุกวัน
แต่งตัวยังกะหลุดออกมาจากแมกกาซีน หล่อเกิน
ผมก็นั่งดูพี่อ้น พี่เขาก็สอนโน้นสอนนี้ผม เราก็เลยแอดเฟซบุคกัน
แล้วพี่พีทก็ออกมาจากห้องประชุมซะที
ก่อนพี่พีทจะเดินเข้าห้องตัวเอง ก็เหลือบมามองผมแล้วก็พยักหน้าเรียกผม
"ภูไปก่อนนะพี่อ้น พี่พีทเรียกแล้ว"
"ครับ"
ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานพี่พีท ก็เห็นพี่พีทกำลังเก็บเอกสารใส่กระเป๋า แล้วก็คอมพิวเตอร์
"ไปทำอะไรตรงนั้น"
"ดูพี่เขาวาดการ์ตูนแอนนิเมชั้นอ่ะ เจ๋งดี"
"ชอบหรอ"
"อื้ม"
"เดี๋ยวคืนนี้พี่สอนให้"
"พี่พีททำเป็นหรอ"
"เก่งกว่าไอ้อ้นอีก"
"โม้"
"เก็บของ เราจะกลับบ้านกันแล้ว" ผมเก็บข้าวของแล้วก็เดินตามพี่พีทออกไป
พนักงานยกมือไหว้พี่พีทเป็นแถว คนไหนที่ดูแก่กว่าก็ทักทายตามมารยาท
พอทุกคนเห็นพี่พีทกลับก็เตรียมตัวเก็บของกลับ
"กลับแล้วหรอจ้ะหนุ่มน้อย"
"กลับแล้วครับพี่ก้อยคนสวย"
"พูดดี  บ๊ายบายจ้ะ หวัดดีค่ะพี่พีท" พี่พีทยิ้มให้พี่ก้อย
"บ๊ายบายครับ"
"เออก้อย พรุ่งนี้ลูกค้าจะเข้ามานะ เตรียมเอกสารให้พร้อมนะ"
"ค่ะพี่พีท"
"ไปได้แล้วภู" ผมเดินตามพี่พีทเข้าลิฟท์ไปแล้วเราก็ไปที่ลานจอดรถ กลับบ้านจ้า
วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันกลับมาถึงบ้านคุณย่าก็ทำอาหารรอไว้แล้ว
เราสองคนก็แค่เอาไปอุ่นแล้วก็มานั่งทานกัน มันก็เป็นแบบนี้ทุกวันแหละครับ
เลิกเรียนผมก็ต้องไปที่บริษัทพี่พีทเพื่อจะกลับบ้านพร้อมกัน
เช้าก็ไปพร้อมกัน จนพี่พีทเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว
จนคนทั้งบริษัทรู้จักผมแทบทุกคน เพราะผมมันวิ่งเล่นไปทุกแผนก
บางทีพี่พีทก็ใช้งานผมทำโน้นทำนี้ โดยเฉพาะงานประจำคือ ถ่ายเอกสาร ปริ้นท์งาน
ตอนนี้พี่บุ้งกับเพื่อนมาฝึกงานที่บริษัทแล้ว จึงทำให้ผมได้เจอพี่บุ้งทุกเย็น
จึงทำให้ความน่าเบื่อหายไปโดยฉับพลัน..........................

ส่วนไอ้มาร์คพวกผมก็รู้กันแล้วว่ามันเป็นใคร
เพราะว่าอีกวันมันก็เอาปากกามาให้ผมกล่องหนึ่ง เรียกว่าใช้กันไปทั้งเทอมยังไม่หมด
พวกไอ้สี่ตัวนั้นก็ชอบเลยสิครับ ของฟรี ไม่ต้องซื้อ
แล้วก็ไม่รู้ว่ามันไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน โทรมาหาผมทุกคืน
ผมไม่รับมันก็ส่งข้อความมา ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย

แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องนอนคิดทุกวัน ทุกคนอยากรู้ใช่ไหมครับว่าผมคิดอะไร
ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า............................
คืนนั้นผมยังไม่หลับ แต่กำลังเคลิ้มๆ
ไอ้พี่พีทมันก็ล้มตัวลงนอนข้างๆผมเหมือนกับทุกคืนที่ผ่านมา
แต่มันไม่แค่นั้นหรอก อยู่ดีดีพี่พีทมันก็ก้มลงมาจูบผมน่ะสิ
ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลย ใจเต้นตึ๊กๆๆๆๆ
ตกลงจูบนั้นมันหมายความว่าอย่างไรครับ
ใครก็ได้ช่วยบอกน้องภูที แล้วทุกๆคืนที่ผมแกล้งหลับ
พี่พีทก็จะจูบผมทุกๆคืน บางวันก็หอมแก้มถ้าผมนอนตะแคง
ผมอยากจะถามพี่พีทหลายครั้งแล้วว่าทำไมถึงต้องจูบผมแบบนี้
แล้วไอ้คืนที่ผมหลับจริงๆ พี่พีทมันจะจูบผมหรือเปล่า
เห็นหรือยัง ว่าทำไมผมต้องคิด คิด คิด แล้วก็คิด
เห้ออออออออ  แล้วไหนจะครั้งนั้นที่พี่พีทมันมอมยาผมอีก(ยังคาใจ)
ตกลงพี่พีทมันคิดอะไรกับผมป่าวเนี่ย
หรือการจูบเป็นการแสดงความรับผิดชอบที่มันมอมยาผมแล้วก็ข่มขืน
ตกลงวันนั้นเราโดนข่มขืนจริงๆใช่ไหม
แล้วตกลงผมเป็นเกย์ป่าวว่ะเนี่ย ถ้าเป็นทำไมผมไม่ชอบใครสักคนที่เข้ามาจีบ
แม้แต่พี่ฝุ่นที่ทั้งดีทั้งหล่อทำไมผมไม่รู้สึกชอบพี่เขา รู้สึกดีนะ แต่มันก็แค่พี่ชาย
แต่กับพี่พีทที่เป็นพี่ชาย ผมกับไม่รู้สึกเหมือนที่รู้สึกกับพี่ฝุ่น
ผมรู้สึกว่าพี่พีทคือส่วนนหนึ่งของผม
ผมอยากตื่นมาแล้วเห็นพี่พีทนอนข้างๆ
อยากให้ทุกวันมีพี่พีท
อยากกวนประสาท กวนตีนพี่พีททุกวัน
หรือมันจะเป็นแค่ความเคยชิน
น้องภูสับสนจัง.............


ขอบคุณกำลังใจอีกครั้งนะครับบ  ผมได้รับแล้ว  อิอิ


คืนนี้ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ

[Mickey Mouse]

^
^
^

จิ้มตูดดดดด
มาต่อดึกจังเลยนะค้าบ
 

[K.Pupoom]

^
^
^

จิ้มตูดดดดด
มาต่อดึกจังเลยนะค้าบ
 

ผมมันคนกลางคืนครับ 55555

จิ้มอย่างอื่นดีกว่ามั้ยครับ  จิ้มตูด เดี๋ยวมันจะไม่ผ่าน กบว.  5555+

[เฉาก๊วย]

น้องภูเริ่มสับสน เพราะน้องภูกำลังจะเป็นสาวแล้วววววววววว  อิอิ 

[THiiCHA]

ตามอ่านตั้งแต่เที่ยงคืน ฟลุ๊คอ่านต่อตอนล่าสุดที่เพิ่งมาลงพอดี เป็นปลื้ม อิอิ

... อื้อ หือ พักหลังๆ น้องภูเอาแต่ใจใช่ย่อยนะเนี่ย

น้องคงกำลังรู้สึกเคว้ง ดีหน่อยที่น้องไม่เก็บกด

พี่พีท ช่วยน้องด้วยยยยยยยย

ดูแลน้องดีๆน๊า ยิ่งน้องป๊อบแบบนี้ ต้องยิ่งถนอม อร๊ายยยย เขิลแทนน้อง!!


ปล. จิ้ม คนกลางคืน  ราตรีสวัสดิ์ น่อ : )

[-~iK@iZ_KunG~-]

น้องภูก็ยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ

[Horizon]

สับสนเกินแล้วน้องภู
+1

[naiin]

กำลังค้นหาใจตัวเอง

[MaRiTt_TCL]

ก็พี่พีทเค้าชอบน้องภูอ่ะก็เลย  " อดใจไม่ไหวเมื่อใกล้เธอแค่เจอก็เริ่มสั่น "
น้องภูน่ารักก เดี๋ยวพี่พีทหึงน้าา คนที่มาร์คอะไรนั้นนะ

[CarToonMiZa]

น้องภูน่ารักตลอด
1+จ๊า

[nn~~NN]

แตกเนื้อหนุ่มแล้วอ่า...
พี่พีททำงานหนักแน่เลย พี่มาร์ค พี่อ้น  แล้วเดี๋ยวต้องมีอีกชัวร์   

[BeeRY]

แบบนี้พี่พีทก็เป็นคนพิเศษของน้องภูแล้วแหละ
แหมๆ กลายเป็นครึ่งชีวิตไปแล้วหรือเปล่า ก่อนนอนก็เจอเป็นคนสุดท้าย ตื่นมาก็เจอเป็นคนแรก ฮิ้ววว
แต่ยังไงน้องภูก็น่าร้ากกกกกก

[Still_14OC]

ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว พี่พีทพยายามเข้าอีกนิดเดียวน้องภูก็จะรู้ใจตัวเองแล้ว