หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[woodong]

บอกได้คำเดียวว่าน่ารักมากกกก

[nongrak]

ชอบจังตอนนี้ยาวมาก อ่านสะใจเลย
น้องภูนับวันยิ่งติดพีท ภูก็เริ่มติดพีทแล้ว

[EunSung87]

เด็กหนอเด็ก

[iforgive]

น้องภูเอ๊ยยย  จะน่ารักไปไหน

[tawan]

น้องภูเค้าเรียกอาการคนกำลังมีความรัก

รีบเข้าใจความรู้สึกตัวเอง

 

[SakataGintoki]

 
หึหึหึ 
น้องภูถ้าไม่รู้พี่จะบอกให้นะว่ามันคืออะไร
ฮ่าๆๆๆ   

น่าร๊ากกกกก   

[ladymoon_yy]

น้องภูกำลังสับสน 

[fiixtion]

จากสับสับ...............เดี๋ยวก็มากลับมาสนใจ น่ะน้อง ภู......น่าร้ากกก

[♠♥♦♣]

ได้กลิ่นเหมือนคู่พี่บุ้งจะโผล่มาแล้วแฮะ หุๆ

[Mickey Mouse]

ผมมันคนกลางคืนครับ 55555

จิ้มอย่างอื่นดีกว่ามั้ยครับ  จิ้มตูด เดี๋ยวมันจะไม่ผ่าน กบว.  5555+

เดี๋ยววันหลังจิ้มอย่างอื่นแทนก็ได้ค้าบบ ^^
 

[♠DekDoy♠]

"พี่พีทททททท"
"หึ"
"ภูดื้อมากไหมอ่ะ"
"สุดๆ"
"แล้วพี่พีทเบื่อไหมอ่ะ"
"ไม่"
"พี่พีทอย่าเพิ่งเบื่อภูนะ"
"เป็นไรหรือเปล่า"
"ภูไม่อยากโดนทิ้งอีกแล้ว"

อ่านแล้วสะท้อนใจ มันทำให้น้องภูมีปมไปเลย อยู่กับพี่พีทแล้วนู๋ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะ

[kinjikung]

เด๋วโตแล้วน้องภูก็เข้าใจเองแหล่ะจ้าาา
ค่อย ๆ เรียนรู้ไปนะน้องลิง

[K.Pupoom]

ต่อเลยแล้วกันนนนนนนนน





ตอนที่....21


 



น้องภู กว้างขวางมากตอนนี้ในบริษัท  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้ววันหนึ่ง มันก็มีอีกประเด็นที่ทำให้ภูสงสัยในตัวพี่พีท เรื่องมันมีอยู่แว๊ เอ๊ย ว่า
"ภูๆๆๆ" ใครเรียกน้องภูครับ หัวไปแบบทีวี360องศา
"พี่อ้น"
"ไปกินเตี๋ยวกันเปล่า"
"ที่ไหน"
"ข้างๆตึกเนี่ย"
"โอเจ" ตอนนี้ผมสนิทกับไอ้พี่อ้นระดับหนึ่งแล้วนะครับ เรียกว่ามากเลยแหละ
เพราะผมไปที่โต๊ะพี่อ้นทุกวัน ให้พี่อ้นสอนทำแอนนิเมชั่นให้  พี่อ้นเก่งมาก
ผมชอบไปนั่งดูพี่อ้นมันทำงานเวลาเบื่อๆ เพราะพี่พีทยุ่งตลอดผมไม่มีไรทำ
ผมชมพี่อ้นให้พี่พีทฟังทีไร พี่พีทมักจะบอกว่าตัวเองเก่งกว่าพี่อ้นเสมอ
แล้วจะจ้างพี่อ้นมันมาทำไมว่ะ ไม่ทำเองล่ะ
"อร่อยมากเลยนะเจ้าเนี่ย พี่กินทุกวันอ่ะ"
"ถ้าภูบอกว่าไม่อร่อยล่ะ"
"ต้องอร่อยดิ"
เราสองคนไปนั่งทานก๋วยเตี๋ยวกัน เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด ก๊าบๆๆ
"ภูกินเป็ดหรือเปล่า?"
"ไม่"
"อ้าว ทำไมอ่ะ"
"ก็เป็ดมันน่ารัก  ฮ่าๆๆ ภูล้อเล่น"
"เอาไรสั่งดิ"
"บะหมี่เป็ด เอาตรงน่องไม่เอาปีก ได้ป่ะ"
"ได้ครับ" แล้วพี่อ้นก็จัดการสั่งให้ผม แล้วก็น้ำด้วย หุหุ
เราสองคนทานกันไปก็คุยกันไปเรื่องโน้นเรื่องนี้ ส่วนมากพี่อ้นจะถามโน้นถามนี้ซะมากกว่า
ทานเสร็จมันก็จะเลี้ยงผม แต่ผมไม่ยอม เลยต่างคนต่างจ่าย ถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่มาทานด้วยอีก
พี่อ้นมันถึงได้ยอม ผมซื้อขึ้นไปอีกถุงสั่งพิเศษ ให้พี่พีทนั้นแหละ คงจะหิวแล้วมั้ง
พักหลังๆมานี้ ทำแต่งาน เสาร์อาทิตย์ก็ทำงาน น้องภูเลยไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย
ถ้าไปไหนไม่มีพี่พีทไป กว่าจะขออนุญาติได้ก็ถามโน้นถามนี้จนผมเริ่มไม่อยากจะไปแล้ว

ขึ้นมาถึงก็ทักทายรายทางมาเลย ยังกะ สส.ออกหาเสียง
พอเข้าห้องพี่พีทไปก็เห็นมันนั่งหน้าคอม ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเข้ามา
ไอ้ผมมันก็มารยาทน้อยซะด้วย ไม่เคยเคาะประตูหรอก
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีททททททททท"
"ครับ ว่าไง"
"จะไม่เงยหน้ามามองภูหน่อยหรอ" แล้วมันก็เงยมามองแล้วก็ยิ้มแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ
"คนอุตส่าห์คิดถึง" พูดอะไรออกไปว่ะเนี่ย
ทันทีที่พูดจบ คอมพิวเตอร์ถูกพับหน้าจอลงทันที แล้วก็ส่งยิ้มมาที่ผม พร้อมพยักหน้าเรียก
"มานี่สิ"
"ไม"
"มาพูดให้ฟังใกล้ๆหน่อย พี่พีทได้ยินไม่ชัดน่ะ"
"ภูยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"
"โกหก"
"จริง"
"สาบาน"
"ไม่สาบาน"
"มานี่ เร็วๆ"
ผมเดินไปหาพี่พีท
"ไหนพูดใหม่อีกทีสิ เมื่อกี้พูดว่าอะไร"
"บอกว่า อุตส่าห์ซื้อก๋วยเตี๋ยวเป็ดมาฝาก  เนี่ย"
"หรอ ทำไมไม่คุ้น เมื่อกี้พูดแบบนี้หรอ"
"อืม"
"แน่ใจ"
"แน่" ผมต้องหลบสายตา ไอ้พี่พีทคนนี้มันชอบจับผิดอยู่เรื่อย
"แน่ก็แน่"
"ทานเลยไหมอ่ะ เดี๋ยวภูเทให้"
"อื้ม" ผมเดินไปหยิบชาม มาใส่ก๋วยเตี๋ยวเป็ด แล้วก็เอามาให้พี่พีท
"แล้วไปซื้อที่ไหนมาอ่ะ"
"ก็ข้างๆนี้แหละ"
"แล้วภูไม่ทานหรอ เย็นแล้วนะ"
"ภูทานที่ร้านมาแล้ว"
"คนเดียวเนี่ยนะ"
"ป่าว พอดีพี่อ้นเขาชวนไปทานอ่ะ อร่อยดีนะภูว่า พี่พีทลองสิ"
"ใครชวนไปไหนก็ไป ถ้าเขาพาไปขายจะว่าไง วันหลังจะไปไหนโทรมาบอกพี่พีทก่อนนะ"
"แค่ข้างตึกเนี่ยนะ"
"จะข้างตึกหรือในตึกก็ต้องบอก"
"ทำไมต้องดุด้วย"
"ดื้อก็ต้องดุ" แล้วพี่พีทมันก็เปิดคอมพิวเตอร์ทำงานต่อ โดยไม่สนใจก๋วยเตี๋ยวเป็ดของผมเลย
ในเมื่อเขาไม่พูดไม่จากับเราจะมานั่งมองหน้าเขาทำไมอีก น้องภูก็เลยไปนั่งทำการบ้านที่โซฟา
ต่างคนก็ต่างเงียบ น้องภูไม่ผิดใช่ไหมล่ะ คุณผู้อ่านก็เห็น เพราะฉะนั้นน้องภูจะไม่ง้อพี่พีทหรอก
"กริกริ  กริกริ  กริกริ  กริกริ" เสียงโทรศัพท์น้องภูเองครับ พี่พีทมันขอร้องให้เปลี่ยน เลยไม่ได้คันหูเลย
"ครับ ยังครับ อีกนานอ่ะพี่ ไม่รู้จะได้ออนไหมอ่ะ อ่าครับ ไม่ต้องหรอกพี่ ภูเกรงใจ ครับ ภูทำการบ้านก่อนนะพี่ ครับ หวัดดีครับ"
ไอ้พี่มาร์คโทรมาถามว่าพรุ่งนี้อยากทานขนมอะไรพี่จะซื้อไปฝาก
เห็นป่ะล่ะ เสน่ห์แรงแค่ไหน อิอิ
ผมนั่งทำการบ้านจนเสร็จ อยู่ในห้องก็มีแต่คนทำหน้าบูดอย่างกับตูดลิง
น้องภูออกไปเล่นข้างนอกดีกว่า
"พี่ก้อย"
"ว่าไงจ้ะ"
"ทำไรอ่ะ"
"ทำงานสิ พี่พีทจะรีบใช้อ่ะ"
"หรอ อืม งั้นทำไปเถอะ"
"มีไรป่าว หิวไหม เดี่ยวพี่ให้แม่บ้านไปซื้ออะไรมาให้ทาน"
"ภูทานแล้ว ขอบคุณครับ" แล้วผมก็เดินต่อไปโต๊ะอื่นๆ มีแต่คนยุ่งๆไม่มีใครว่างเลย
ไอ้พี่บุ้งวันนี้ก็มีสอบเลยไม่มาทำงาน
จนไปสุดที่โต๊ะพี่อ้น ที่ตอนนี้กำลังนั่ง วาดการ์ตูนอยู่
"ยุ่งอยู่เปล่า"
"ไม่ยุ่ง นั่งดิ"
"มีไรให้ภูทำไหมอ่ะ"
"อื้มมมม  ลงสีการ์ตูนตัวนี้ให้พี่หน่อย ตามความชอบเลย" พี่อ้นส่งรูปการ์ตูนให้ผมตัวหนึ่ง
แล้วก็สีอีกกล่องหนึ่ง ผมก็มีของสนุกเล่นแล้ว ก็ตั้งใจทำอย่างเต็มที่
พี่อ้นมันบอกว่าจะเอาเป็นไอเดียเอาไปลงสีงานเอนนิเมชั่นของมันนั้นแหละ
นั่งทำไปได้สักพัก คุยโน้นนี้กัน พี่อ้นมันก็สอนผมทำโน้นทำนี้ตามประสา อาร์ต ของมันนั้นแหละ
แต่อย่างว่า ช่วงนี้ดวงชะตามันไม่ค่อยจะดี  พี่พีทออกมาเห็นตอนที่มันกำลังขยี้หัวผมอยู่พอดี
"ภูภูมิ!!!!  เชิญในห้องด้วย" ปร๊าดดดด  ทุกคนในออฟฟิศให้ไปมองต้นกำเนิดเสียงเป็นสายตาเดียว
พี่พีทมันไปโกรธอะไรใครมาว่ะ แล้วไอ้พนักงานคนนี้โคตรจะซวยเถอะ โดนพี่พีทเรียกเสียงแข็งขนาดนั้น
พี่ก้อย ที่ดูเหมือนจะตกใจมากกว่าคนอื่น  ออกมาจากโต๊ะทำงานแล้วมองมาที่ผม
"น้องภู"
"มีไรพี่ก้อย"
"พี่พีทเรียก"
"เรียกภูหรอ" เห้ย!บ้าป่าวพี่ก้อย เข้าเรียกไอ้ภูภูมิ ไม่ได้เรียกน้องภู เห้ยย ชื่อมันคุ้นๆจังว่ะ
ซวยแล้ว งานงอกแล้ว มันชื่อเรานิ เรียกซะเต็มยศเลย งานใหญ่แล้วน้องภูเอ๊ยยยยยยยยย
ผมรีบทิ้งสี ออกจากมือแล้วเดินไปหาพี่แก้ม ที่รออยู่หน้าประตูห้องพี่พีท
"ไปซนอะไรที่ไหนอีกอ่ะ ดูพี่พีทจะโมโหมากเลยนะ"
"ภูยังไม่ได้ทำอะไรเลยพี่ก้อย พี่พีทอะอารมณ์ไม่ดี แล้วก็มาหาเรื่องภู"
"แน่ใจนะ รีบๆเข้าไปเหอะ ก่อนจะเป็นเรื่อง"
"ไม่เข้าไปด้วยกันหรอ"
"ไม่เอาหรอก ตัวใครตัวมัน"
"โอ้โห ใจล้วนๆ" ผมเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นไอ้พี่พีทนั่งน่าเครียดอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม
แต่รังสีความอำมหิตที่แผ่กำจายรอบตัวนั้น ช่างรุนแรงเหลือเกิน ถ้าทางลมปราณที่เรามีอยู่จะรับมือไม่ไหวแน่
ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานพี่พีท ทำใจดีสู้เสือ ต่างคนต่างเงียบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"พี่พีท เรียกภูทำไม" พูดก่อนก็ได้ว่ะ
"ไปนั้งทำอะไรตรงนั้น"
"ระบายสี"
"ห้องนี้ก็ระบายได้"
"ก็ไม่ได้เถียงนิว่าระบายไม่ได้" ยังจะกวน
"แล้วทำไมไม่มาระบายในห้องนี้"
"ก็เห็นพี่เขาวาดการ์ตูนอยู่ก็เลยไปนั่งดูอ่ะ แล้วก็ช่วยเขาระบายสี ทำไมอ่ะผิดด้วยหรอไง"
"หน้าที่เราหรอ?"
"ไม่ใช่"
"แล้วไปยุ่งกับเขาทำไม"
"แล้วจะให้ภูนั่งเฉยๆในห้องที่มีแต่คนหน้าบึ้งหน้าบูดเนี่ยหรอไง"
ซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝากก็ไม่ทาน น้อยใจเป็นนะโว้ย
"ก็เลยไปนั่งที่ที่มันมีคนหน้าระรื่นนั่งงั้นสิ" เสียงดุที่เรียบๆแล้วไม่มองหน้านี่มันดูวังเวงชะมัด
"ใช่"
"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป มาที่นี้ต้องนั่งแต่ในห้องนี้เท่านั้น"
"เหตุผลไม่เพียงพอน้องภูไม่ทำตามหรอก"
"ปึ่ง" เสียงพับหน้าจอโน๊ตบุค ดังสนั่น จะพังไหมว่ะนั้น
จ้อง จ้อง จ้อง จะกินเลือดกินเนื้อกันเลยหรือไง กลัวนะโว้ยยยยยยยย
แล้วไอ้ปีศาจร้ายพีท มันก็ลุกจากโต๊ะ โน้มคอน้องภู ดึงเข้าไปจูบ
ริมฝีปาก บด ขยี้ อย่างรุนแรง ไม่เหมือนยามค่ำคืนที่ประทับรอยจูบอย่างอบอุ่น
น้องภูพยายามบ่ายเบี่ยงแต่ก็ไม่มีผล เพราะมือที่มันกดท้ายทอยไว้อยู่แน่นเสียเหลือเกิน
ด้วยความแรงของการปะทะ ทำให้ปากของน้องภูบวมเจ่อขึ้นมาเล็กน้อย
"เหตุผลพอหรือยัง" พี่พีทหยุดการจูบครั้งนี้ลง
"ภูเกลียดพี่พีท"
ผมรวบรวมแรงที่มีอยู่ ผลักอกพี่พีทถอยห่างออกไป แล้ววิ่งออกจากห้อง
ผมเลือกที่จะวิ่งลงทางบันได  ออกมานอกบริษัทได้ก็วิ่งขึ้นแท็กซี่
"ไปไหนครับน้อง" เออไปไหนดีว่ะ
"พารากอน" เห้ย มึงไปทำไมที่นั้นไอ้ภู ก็มันนึกไม่ออกนินา ปากมันก็เลยพูดออกมาว่า พารากอน
ไอ้เสียงโทรศัพท์นี้ก็ดังไม่หยุดนะ  ก็จะมีใครได้อีกล่ะ ก็ไอ้พี่พีทนั้นแหละ
ผมไม่รับหรอก ใครจะรับก็รับไปเถอะ( แล้วใครเขาจะมารับโทรศัพท์แกล่ะไอ้ภู)
"รับโทรศัพท์พี่พีทเดี๋ยวนี้นะ" ขนาดส่งแมสเสจมายังบังคับเลย ดูสิคนเรา
ปิดโทรศัพท์ไปเลยจบ ........................
กว่าจะมาถึงพารากอนได้ก็เล่นเอาเป็นร้อย รถติดมากให้ตายเถอะ
ผมก็เดินเล่นของผมแต่ไม่ชิลนะ เพราะในใจก็คิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นตลอด
ทำไมพี่พีทต้องทำแบบนั้นด้วยว่ะ มาจูบผมทำไมเนี่ย
นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ น้องภูก็มีหัวใจนะโว้ยไอ้เสาไฟ
เดินก็เหนื่อย เหนื่อยก็หิว หิวก็ต้องเติมพลัง หาอะไรทานดีกว่า
นี้ก็ค่ำแล้วกลับบ้านดึกเดี๋ยวคุณย่าจะเป็นห่วง ถ้าพี่พีทฟ้องคุณย่าเราจะทำไงเนี่ย
แต่เราไม่ผิดนินา คุณย่าไม่ดุน้องภูหรอก แต่ถ้าเรากลับบ้านดึกก็ไม่แน่นะ
ก็เลยซื้อขนม แล้วก็ของที่อยากทานนิดหน่อยกลับไปฝากคุณย่า
จะไม่ซื้อไปฝากพี่พีทก็เดี๋ยวจะหาว่าเราใจดำอีก ซื้อไปฝากหน่อยแล้วกัน
เวลาที่น้องภูดื้อพี่พีทยังทนได้ไม่โกรธไม่ว่า คราวนี้พี่พีทดื้อน้องภูก็ไม่ควรโกรธเช่นกัน
กลับมาถึงบ้าน เดินเข้าไปในบ้านก็เห็นคุณย่านั่งอยู่
"ทำไมกลับมาเงียบๆล่ะลูก ย่าไม่เห็นได้ยินเสียงรถ"
"ภูไม่ได้กลับมาพร้อมพี่พีทครับ"
"อ่าวหรอ เห็นพี่พีทโทรมาบอกมีประชุมจะกลับดึก บอกว่าไม่ต้องรอภูกับพีท"
สงสัยโทรมาเช็คแน่ๆ แต่คงกลัวคุณย่าดุล่ะสิที่ทำน้องภูหนีไป โด่ว!!! ไอ้เสาไฟ
"ภูขี้เกียจรออ่ะครับ เลยกลับมาก่อน คุณย่าทานข้าวยังครับ"
"ทานแล้วลูก น้องภูล่ะ"
"ยังเลย น้องภูซื้อขนมมาฝากคุณย่าด้วย"
"ย่าอิ่มแล้วลูกภูทานเถอะ แต่ไปทานข้าวก่อนดีกว่านะลูก"
"ครับคุณย่า"
ผมทานข้าวในครัว อยู่สักพักคุณย่าก็เดินมาบอกว่าง่วงแล้วจะขึ้นไปนอน
ผมทานเสร็จก็ถือขนมขึ้นไปบนห้อง เผื่อไอ้เสาไฟมันจะหิวเวลากลับมาตอนดึกๆ
แล้วเสียงโทรศัพท์ในบ้านก็ดังขึ้น ผมก็เดินไปรับ
"สวัสดีครับ"
"ภู" ได้ยินเสียงเรียกชื่อผม แล้วก็ตามด้วยเสียงถอนหายใจ แล้วก็วางไป


ไม่ถึงห้านาทีรถพี่พีทก็ขับเข้ามาในบ้าน  เชื่อป่ะ ว่างานกำลังจะเข้าน้องภู
ประตูห้องถูกเปิดและปิด อย่างรวดเร็ว ผมกำลังนั่งเช็ดหัวอยู่ก็เหลือบไปมอง
พี่พีทเดินเข้ามาหาผมแล้วดึงผ้าขนหนูไป ไอ้น้องภูก็หัวเซไปนิดหน่อย
เพราะเพิ่งไปไถเปิดข้างมา ผ้าขนหนุดึงผมนิดหน่อย แล้วมายืนจ้องหน้าเค้าทำไม ไอ้เสาไฟ
"ไปไหนมา แล้วปิดโทรศัพท์ทำไม พี่เป็นห่วงมากรู้ไหม"
ตาจะหลุดออกมาจากเบ้าอยู่แล้ว เอามีดมาแทงกันเลยไหมล่ะจ้องขนาดนี้อ่ะ
"-------------------------" เงียบ แล้วก็ดึงผ้าที่มือไอ้เสาไฟคืนมา เช็ดหัวต่อ
เช็ดได้ไม่ถึงสองจึก มันก็ดึงกลับไปอีก
หัวน้องภูก็เซอีกเล็กน้อยถึงปานกลาง ความเจ็บกระจายเป็นหย่อมๆ
"พี่ถามทำไมไม่ตอบ" สงสัยต้องเดินลงไปหยิบมีดในครัวมาสักเล่ม ให้มันแทงน้องภูให้สาแก่ใจ
"----------------------" ผมเงยหน้ามอง แล้วก็ดึงผ้าคืนมา แต่คราวนี้ไม่สำเร็จ ยื้อกันอยู่นาน
ไม่เอาก็ได้ว่ะ ผมเลยเดินเข้าห้องน้ำไป ฉี่  ฟิ้ววววววววววววววววววว
ออกมาก็เจอมันทำหน้ายักษ์อยู่หน้าประตูเหมือนเดิม
"ไม่พอใจอะไรก็พูดมา" โห นี่พี่พีทไม่รู้จริงอ่ะ
พี่จูบน้องภูจนปากเจ่อ น้องภูต้องดีใจจนโดดหอมแก้มคืนงั้นสินะ
ผมเดินไปปิดไฟเหลือไว้บางส่วนแล้วก็กระโดดขึ้นเตียง ห่มผ้า นอน
ไอ้เสาไฟมันก็เดินไปเปิดไฟที่ผมปิดเมื่อครู่ ผมก็เลยคลุมโปง
แต่มันไม่หยุดระรานผมเท่านี้หรอก ท่านผู้อ่านอ่านไปเรื่อยๆจะรู้ว่า ใครกันแน่นิสัยเด็ก
ไอ้พี่พีทมันกระตุกผ้าห่มที่ผมห่มอยู่ ไปกองอยู่ที่พื้นปลายเตียง
ไม่เป็นไร ให้ไอ้น้องภูคนนี้มันหนาวตายไปเนี่ยแหละ
ถ้ามีแรงกระชากที่นอนออกจากตัวน้องภูอีกก็เชิญ .......................
นึกว่ามันจะหยุดแค่นั้นล่ะสิ  ผิดถนัด มันลากเกินอี้มานั่งข้างเตียงผมแล้วก็จ้องๆๆๆ
จะจ้องให้มันได้อะไรขึ้นมา ผมหลับตา แต่ก็รู้ว่ามันนั่งจ้องอยู่
สุดท้ายก็ต้องเปิดฉากพูดกับมันจนได้ ก็น้องภูหนาวอ่ะ
"พี่พีท ภูว่าไปอาบน้ำให้ใจเย็นก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยมาคุยกัน"
แล้วพี่พีทมันก็เดินเข้าไปอาบน้ำจริงๆด้วย บทจะว่าง่ายก็ง่ายเป็นปอกกล้วย
ให้สายน้ำเย็นๆได้ชำระล้างความโมโหออกไปบ้างก็คงดี
พี่พีทใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ก็ออกมาแล้วก็ปิดไฟ
หยิบผ้าห่มที่ตัวเองกระชากเมื่อครู่มาห่มให้ผม แล้วก็ล้มตัวนอนข้างๆผม
ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างดำเนินไปในความเงียบ


มาดึกไปหน่อยนะครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ  จุบๆ

[เฉาก๊วย]

ทำแบบนี้แล้วเด็กมันจะรู้มั้ยว่าพี่พีทชอบอะ 

[m_pop91]

พี่พีทใจร้าย

[J_ann]

สนุกมากเลยค่ะ ^^

ตามอ่านจนทันน้องภูน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก

[Horizon]

งอนกันซะงั้น

[beautifuldead]

แอร้ยยย พี่พีทหึงโหดมวากกกก แต่ทำไมรู้สึกน่าร๊ากน่ารัก ฮ่าๆๆ

[the_pupae]

เฮ้อออออออออ เล่นอะไรกันเนี่ยสองคนนี้

[♠DekDoy♠]

สมน้ำหน้าอิพี่พีท น้องภูไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่รู้จักถามไม่รู้จักระงับอารมณ์หึง

[Still_14OC]

พี่พีทหึงได้หน้ามืดมาก

[woodong]

อร๊ายยยยยยยย น่ารัก

[BeeRY]

อย่าว่าแต่น้องภูเป็นเด็ก พี่พีทน่ะนิสัยเด็กกว่าน้องภูอีก
งอนพี่พีทเป็นเพื่อนน้องภู

[-~iK@iZ_KunG~-]

พี่พีทใจร้าย
สงสารน้องภู ฮ่าๆๆ

[popeye]

พี่พีทหวงน้องภูล่ะจิ่เนี่ย ><

[MaRiTt_TCL]

พี่พีทอ่ะหวงน้องเกินไป ระวังน้องพาลเกลียดมาจริงๆแล้วจะหนาว

[tawan]

น้องภูพี่พีทเค้าหึงเข้าใจเค้าหน่อย

น่ารักจริงๆ

 

[StillLoveThem]

....เค้าเรียกว่า..หึง + หื่น ขึ้นหน้าไงน้องภูมิ
....ไม่รู้จะรีพลาย ผ่านหรือเปล่าไม่รู้นะเมื่อวานก็รีพลายแต่ไม่สามารถส่งออกได้ไม่รู้เป็นอะไร
....ถ้าวันนี้รีพลายผ่านก็นับว่าโชคดี ไม่ว่ากันนะน้องนักเขียนเมื่อวานพี่พยายามแล้วแต่ไม่สามารถ
....พี่เข้ามาอ่านทุกครั้งและรีพลายทุกครั้ง มันอาจเกิดจากเน็ตที่พี่ใช้ หรืออะไรก็ไม่ทราบสาเหตุ เอ้าลองใหม่..อึ๊บๆๆ



...เย้ๆๆๆๆ ผ่าน

[p_phai]

หึงมากไปป่าว

[vk_iupk]

พี่พีท หวงน้องไม่มีเหตุผล ระวังน้องเบื่อน้า
แต่จะให้ทำไงได้ พี่พีทรักน้องมากชะป่ะ