หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[eern]

สงสารน้องภูมากพี่พีทไม่รู้เหรอว่าน้องคิดมากแล้วใหนบอกรักนักรักหนาอาการน้องเปลียนขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก

[เฉาก๊วย]

ผู้ใหญ่พวกนี้มาทำให้เด็กน้อยเสียใจแบบนี้ได้งัยคะ    เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยยย    

[Still_14OC]

ไม่ชอบน้องภูโหมดนี้เลย วีนๆเหวี่ยงๆไปเลย พี่พีทโตแล้วรับได้ แบบนี้มัดอึดอัด สงสารน้อง กำลังสับสน คนอ่าโคตรค้าง

[day9day]

ปกติมาอัพเร็วเสมออยู่แล้ว แต่หลังจากอ่านตอนนี้จบ ขอให้อัพเร็วขึ้นอีกนิดได้มั้ยอ่ะ  มันค้างมาก

[RoseBullet]

พี่พีทหรือพี่โค้ก ใครซักคนกำลังแกล้งน้องภูอยู่รึเปล่า?
โค้กนี่แฟนเก่าพีทเปล่าเนี่ย จำได้ว่าพี่พีทเคยบอกว่าเคยมีแฟนผู้ชายหนึ่งคน
เจ็บปวดไปพร้อมกับน้องภู T_T

ยังไงรีบๆเคลียร์กันนะ

[Sky]

เคลียร์ด่วนเลยพี่พีท
ค้างมากมาต่ออีกได้ม้ายยยยยยยยย

[hardened-boy]

 
น้องภูออกไปหาเพื่อน โดนดักฉุดแหงๆๆ

[NuPpEr]

ถ้า แค่ เพื่อน อะ ไม่ เท่า ไหร แต่ ไม่ เข้ส ใจ ทำ มัย ต้อง ไป นอน ด้วย กัน ?
  เหอะๆๆๆน่าสงสัย !!!!!!!!!!!!!!!!!

[nn~~NN]

คิดว่าพี่โค้กกับพี่ภูไม่น่าจะมีอะไรกันหรอก
แต่ก็โกรธไอ่พี่พีทอยู่ดีที่ทำตัวไม่เคลียร์ 

[nai_ball]

มาต่อได้แล้วคร๊าบบบบ

ค้างอย่างแรงงงงง

[mickeynut]

 

[iforgive]

ก็คนมันน้อยใจอ่ะ  เนาะ น้องภูเนาะ

[MaRiTt_TCL]

น้องภูอย่าคิดมากลูก สู้ๆ

[fiixtion]

so sad 

[K.Pupoom]

มาแล้วครับ  ปล่อยให้ค้างซะนานเลยเนอะ

อิอิ

เผลอหลับไปตั้งแต่หกโมงเย็น  แหะๆๆๆ

ขอบคุณทุกความรักทุกกำลังใจที่มีให้กันนะครับบบบบ

คนเขียนรักคนอ่านที่สุดเลยยยยย




ตอนที่.....29
 





"ลงมารับกูหน่อย" ผมโทรหาไอ้แบงค์
"จะมาเสือกไม่โทรบอกกูก่อน ดีนะกูไม่ไปไหน"
"เออ ลงมารับซะทีเถอะ" ผมรอไอ้แบงค์สักพักมันก็ลงมา
"หน้าบูดเป็นตูดแบบนี้ มีเรื่องอะไรอีกล่ะ"
"ไม่มี"
"ทำไมมึงต้องปฏิเสธ ทั้งๆที่สีหน้ามึงบ่งบอกขนาดนี้ว่ะ ป่ะ ขึ้นไปคุยกันข้างบน"
ผมขึ้นห้องไอ้แบงค์มาก็นอนลงบนเตียงก่ายหน้าผาก
"แบงค์"
"ว่ามา"
"กูไม่อยากมีความรักแล้ว"
"อะไรของมึงไหนเล่ามาดิ"
"พี่พีทพาใครมาที่บ้านไม่รู้  ดูท่าทางเหมือนจะเป็นแฟน"
"เห้ย มึงแน่ใจหรอ เพื่อนกันป่าว ใครที่ไหนเขาจะพาแฟนเข้าบ้านมาเจอแฟน"
"กูไม่รู้ แต่กูไม่ชอบความรู้สึกตัวเองแบบนี้เลยว่ะ มันทรมาน"
"ความรู้สึกแบบไหน"
"มัน อึนๆ ไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้กัน ไม่พอใจที่เห็นเขายิ้มให้กัน"
"มึงกำลังหึง"
"หรอ"
"เออสิ"
"แล้วกูจะทำไงดีว่ะ"
"มึงว่าเขาเป็นแฟนกันจริงหรอ กูว่าไม่จริง"
"ทำไมมึงคิดว่าไม่จริง"
"เป็นกู กูไม่ทำเด็ดขาด พาแฟนเข้าบ้านมาเจอแฟน บ้า ใครที่ไหนเขาทำกัน"
"เขาอาจจะเป็นแฟนกันตั้งแต่ที่เมกาก็ได้ พี่พีทคงเหงาที่ไม่ได้เจอแฟน พอมาเจอกูก็เลยเผลอใจไป แต่พอตัวจริงกลับมาตัวสำรองแบบกูก็ต้องไป"
"มึงดูละครมากไปเปล่า"
"ก็มึงบอกเองนิ ว่าไม่มีใครเขาทำกัน แต่พี่พีททำ แล้วความคิดกูก็พอสมเหตุสมผลกับการกระทำ"
"มึงอย่าเพ้อเจ้อ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้"
"มึงว่ากูถอยมาดีไหม"
"มึงจะบ้าหรอ มึงต้องถามให้รู้ก่อนว่าอะไรอย่างไร เอะอะก็จะถอยจะถอย"
"ถอยตอนนี้ถึงจะเจ็บ แต่ก็ดีกว่ากูรักเขามากกว่านี้แล้วกูไม่มีแรงถอยนะ"
"แต่กูว่าตอนนี้มึงก็เหมือนจะไม่มีแรงถอยแล้วมั้ง"
"กูกับพี่พีทมันผูกพันธ์จนเป็นความรัก ถึงเพิ่งจะตกลงคบกัน แต่ก่อนหน้านั้นมันผูกพันธ์กันมาแล้ว ทำใจยากว่ะ เจ็บแต่กูต้องจบ"
"มึงใจเย็นก่อน  เอางี้ มึงโทรไปบอกเขาซะว่ามึงจะค้างนี้"
"ทำไมว่ะ"
"เออน่ะ"
"ไม่เอาหรอก กูไม่อยากพูดกับเขา หมันไส้"
"มึงนี้เป็นเอามากนะ งั้นโทรไปบอกคุณย่า" ผมโทรไปบอกคุณย่า ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่แค่เป็นห่วงให้ดูแลตัวเองดีดี แต่อีกสักพัก พี่พีทก็โทรมา
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"น้องภูขอคุณย่าแล้ว"
"แต่พี่ไม่อนุญาติ กลับเดี๋ยวนี้ ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงยังไม่ถึงบ้าน เจอดีแน่"
"พี่พีทไม่มีเหตุผล"
"ใครกันแน่ที่ไม่มีเหตุผล อย่าให้พี่รอนานนะ "แล้วก็วางสายไปเลย ไอ้เสาไฟนิ
"มึงกลับบ้านไปเถอะ"
"เอ้าไอ้นี่ เดี๋ยวให้กูอยู่เดี๋ยวไล่กู"
"กูแค่อยากรู้ปฏิกิริยาพี่พีทเท่านั้นแหละ เขาห่วงมึงหวงด้วยซ้ำ กูว่ามึงเพ้อเจ้อ รีบกลับไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องเถอะ"
"กูไม่อยากคุย"
"แต่มึงต้องคุยอย่าทำเป็นเด็กๆสิว่ะ มึงโตแล้วนะ ม.5แล้วไม่ใช่ป.5"
"แล้วไง"
"ก็กลับบ้านมึงไปได้แล้ว ไปๆๆลุกๆๆ"
"ไล่กูนะ จำไว้เลย"
"เดี๋ยวกูไปส่ง"
"จริงนะ"
"เออ" แล้วไอ้แบงค์มันก็บึ่งมอไซต์ไปส่งผมครับ แล้วมันก็รีบไปไหนของมันก็ไม่รู้ถามก็ไม่บอก
เดี๋ยวนี้เริ่มมีลับลมคมในกับผมซะแล้ว ต้องสืบบบบบบบบบ

กลับถึงบ้านก็เห็นคุณย่าเริ่มตั้งอาหารมื้อเย็น
"อ้าวไหนบอกข้างกับเพื่อนไงลูก ย่ายังบ่นเป็นห่วงอยู่เลย"
"คิดถึงคุณย่านะครับเลยกลับบ้านดีกว่า"
"อย่างนั้นเชียว"
"เดี๋ยวภูช่วยนะครับ"
"หิวละสิ เมื่อเช้าทานไปนิดเดียวเอง"
"หิวมากกกกกกก"
"งั้นไปเรียกพี่เขามาทานข้าวป่ะ "
"ครับ" ผมกำลังจะเดินไปเรียกพี่พีทก็ลงมาพอดี แต่ผมไม่เห็นพี่โค้กเดินตามลงมาด้วย
ผมก็เลยหันหลังกลับไม่พูดไม่จา เฉยๆชิลๆ
"เสียดายตาโค้กรีบกลับ เลยอดทานมัสมั่นเลย" พี่โค้กกลับไปแล้ว เย้เย้ ทำไมผมต้องดีใจด้วยว่ะเนี่ย
"โค้กเขาชอบมากครับ ถ้าได้ทานคงดีใจแย่" เชอะ คำก็โค้กสองคำก็โค้ก แหวะ
"ภูลองทานสิลูก ทานเป็นไหม"
"ภูไม่ชอบมัสมั่นครับ มันเหม็น" แล้วผมก็จ้องหน้าไอ้พี่พีท จริงแล้วผมชอบมัสมั่นมาก แต่ต้องจำใจทำเมิน
"งั้นก็ไข่พะโล้เลย ของโปรดใช่ไหม"
"ใช่ครับ อะไรที่สุดในโลกกกกกก"
"งั้นก็ทานเยอะๆนะลูก แล้วเดี๋ยวได้ไปทานยา เผื่อไข้กลับ"
"ครับคุณย่า" เราสามคนทานอาหารเย็น ผมก็คุยกับคุณย่าส่วนใหญ่ กับพี่พีทไม่คุยด้วยหรอก งอน!!!!
อิ่มแล้วผมกับพี่พีทก็เก็บจานล้าง คุณย่านั่งดูทีวีอยู่คาดว่าอีกสักพักคงจะง่วง อิอิ
คุณย่านอนไวมากครับ ข่าวจบก็ง่วงแล้ว
"เป็นอะไร" ในขณะที่ผมยืนล้างจานพี่พีทก็ถามขึ้น
"เปล่า"
"แต่หน้ามันฟ้องว่าเป็น"
"ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ" พี่พีทจับมือผมแล้วบีบเบาๆ ตอนที่ผมส่งจานให้ไปวาง
"พี่ถามว่าเป็นอะไร"
"ก็ภูบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร"
"แล้วทำไมไม่พูดกับพี่"
"แล้วที่ยืนพูดอยู่เนี่ย พูดคนเดียวหรือไง"
"มีอะไรก็พูดมาตรงๆ"
"ภูอยากล้างจานเงียบๆคนเดียว พี่พีทมีอะไรก็ไปทำเถอะ ตรงพอยัง"
"พี่ไม่ไป"
"ก็ตามใจ" ผมก็ล้างจานต่อไปเรื่อยๆไม่ได้พูดอะไรออกมาทั้งนั้น
"เดี๋ยวย่าไปนอนก่อนนะลูก ภู พีท"
"ฝันดีครับคุณย่า"
"จร้า ฝันดีเช่นกัน" แล้วก็เหลือเพียงเราสองคน พี่พีทมันจ้องผมจนตาจะหลุดออกจากเบ้าแล้ว
เอ๊ะอะก็จะบังคับ จะดุ จะทำตามใจตัวเอง เคยคิดถึงใจคนอื่นบ้างป่าวล่ะ เชอะ
ได้แต่บ่นในใจแหละ ไม่กล้าพูดออกไปเดี๋ยวไอ้เสาไฟมันงับหัวเอา
ผมล้างจานเสร็จก็จะเดินขึ้นห้อง แต่ไอ้พี่พีทมันก็มาคว้าข้อมือไว้
"จะไปไหน"
"อาบน้ำ นอน"
"เป็นอะไรก็บอกพี่มาสิ"
"ก็ภูบอกพี่พีทไปแล้วนิว่าภูไม่ได้เป็นอะไร"
"ภูกำลังโกหกพี่"
"ถ้าพี่คิดว่าภูโกหก แล้วพี่คิดว่าภูเป็นอะไรล่ะ"
"ถ้าพี่รู้พี่จะถามไหม"
"งั้นภูก็ไม่ได้เป็นอะไร"
"พี่กำลังจะโมโหแล้วนะ"
"พี่พีทจะทำอะไรภูก็เชิญเถอะ มีดบนตู้นั้นน่ะ หยิบมาแทงภูเลยสิ " ผมพลักพี่พีทให้หลบจากประตู
แล้วผมก็วิ่งขึ้นห้องมา แต่ในไม่ช้ามันก็คงตามมาแหละ
ผมขึ้นห้องมาก็ไปยืนที่ริมระเบียง มองไปทางบ้านของตัวเอง ที่ตอนนี้เป็นของใครก็ไม่รู้
คิดถึงอดีตเก่าๆจัง ถ้าแม่อยู่ตรงนี้ภูคงมีความสุขมากกว่านี้  "แม่ครับ ภูคิดถึงแม่เหลือเกิน"
ยิ่งมองน้ำตามันก็ยิ่งไหล  แต่เราต้องเข้มแข็งสิ รอวันที่แม่กลับมาเห็นความสำเร็จของน้องภู
ผมจะเดินเข้าห้องก็เห็นไอ้เสาไฟมันยืนพิงอยู่ที่ขอบประตูระเบียงมองมาที่ผม
"ร้องไห้ทำไม"
"ไม่ได้ร้อง"
"ทำไมชอบโกหก"
"ก็ภูมันเป็นคนไม่ดี พี่พีทไม่ต้องมาสนใจภูหรอก เดี๋ยวชีวิตพี่พีทจะวุ่นวาย"กระแทกเสียงที่คำว่าวุ่นวาย
"ทำไมพูดกับพี่แบบนี้"
"แล้วทำไมพี่พีททำกับภูแบบนี้ "
"พี่ทำอะไร ไหนบอกมาสิ" พี่พีทจับที่ไหล่ผมแล้วก็เขย่า จะเอาคำตอบ พี่พีทกำลังโกรธ
"พี่ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งกันแน่"
"ก็บอกพี่มาสิ"
"เมื่อคืนวานพี่พีทบอกว่าอยากเป็นคนรักของภู  แต่แค่ข้ามคืนพี่พีทพาแฟนเข้ามานอนด้วยกันในบ้าน พี่พีทเห็นภูเป็นอะไร เด็กโง่ๆคนหนึ่งหรือแค่คู่นอน หรือว่าโสเภณีดี"
ผมปัดมือของพี่พีทออกจากไหล่ แล้วก็จะวิ่งออกไปแต่พี่พีทมาคว้าตัวไว้
"ใจเย็นๆก่อน ภูกำลังโกรธพี่นะ ฟังพี่บ้างสิ" พี่พีทหอมแก้มผม แต่ผมก็หันหน้าหนี
"ปล่อยภูได้แล้ว ให้มันจบแค่ตอนเริ่มเถอะ"
"รอพี่พีทแปปนะ" อิอิ

[K.Pupoom]

ต่อให้อีก ดีกว่า เดี๋ยวค้างเป็นวันที่สอง จะมีคนแอบด่าจนผมนอนไม่หลับ 55555+

พรุ่งนี้ไม่รู้จะได้มาต่อให้หรือเปล่านะครับ
เพราะสถานที่ที่จะไปไม่รู้มีอินเตอร์เนตให้ใช้หรือเปล่า
ถ้ามีผมลงให้แน่นอน แต่ถ้าไม่มี ขอลาหยุด1วันนะครับ
คิดถึงผมบ้างนะ  T T

พี่พีทเดินไปหยิบของในลิ้นชัก แล้วเอามาต่อกับไอ้โฟน
แล้วพี่พีทก็เดินไปปิดไฟ แล้วพี่พีทก็กดอะไรไม่รู้ จึ๊กๆๆๆๆปรื๊ดๆๆๆๆๆ
แล้วพรีเซ้นเทชั่น จากไอโฟน ก็ฉายไปที่กำแพงห้อง
เริ่มต้นด้วย รูปผมในอิริยาบถต่างๆ แล้วก็ขึ้นข้อความว่า

"ผมหลงรักลิงน้อยตัวหนึ่ง"
"ผมเฝ้ามองเขาทุกเช้าเย็น" สลับกับรูปผม ที่พี่พีทแอบถ่าย
"เขาจะปีนรั้วมาบ้านผมทุกวัน" แล้วก็เป็นรูปผมกำลังปีนรั้ว
"และเมื่อความทุกข์ เข้ามา ผมอยากโอบกอดเขาไว้" เป็นรูปมือสองมือจับกัน
"วันนี้ เขา ปีนข้ามรั้ว มาหาผมแล้ว"
"ผมรักเขา แต่ เขาไม่รู้รักผมหรือเปล่า"
"จนผมต้องพึ่ง คนๆนี้" แล้วก็เป็นรูปพี่โค้กกำลังดีดกีต้าร์ ให้ผมฟังเมื่อเช้า
"แผนเกือบแตกซะแล้ว"
"ดันแอบไปหอมแก้มเขาตอนหลับ" คืนที่ผมหลับ รอพี่พีทนั้นแหละ พี่พีทแอบเข้ามาหอมแก้มผมแล้วถ่ายรูปไว้
"อยากจะเลิกล้มแผนนี้ เพราะอยากนอดกอดลิงตัวน้อย"
สลับกับภาพของพี่พีท นอนกอดหมอนข้าง
"เช้าแล้ว เจ้าลิงน้อย เข้ามาเห็นเราสองคน ตามแผน" เป็นรูปที่ผมเข้ามายืนที่ประตู
"หน้าบอกบุญไม่รับเลย"
"วันนี้ก็เลยแกล้งดุไปทั้งวัน  สงสารจัง" แล้วก็เป็นรูปที่ผมนั่งเล่นกับไอ้มดแดง
หลายรูป รวมถึงพี่โค้กด้วย
"ออกไปทานไอติม กับแฟนจำเป็น"
"เดินเตะยอดหญ้า ยังน่ารัก" เป็นรูปเท้าของผมเดินเตะหญ้า น่ารักตรงไหนว่ะ
"แต่ดันนั่งดูไอติมละลาย" เป็นรูปที่พี่โค้กถ่ายแน่ๆ พี่แกทำเหมือนถ่ายตัวเอง แต่ที่ไหนได้ ถ่ายผม
"เขากำลังจะหนีผมไป เมื่อแฟนจำแลงผมแสดงตัว" เป็นรูปที่ผมเดินไปขึ้นแท็กซี่ตอนแยกจากพี่โค้ก
"เขาเป็นอะไรน๊าาาาาาาาาาาา ?"
"?  ?   ?   ??   ???    ???   ??? ???" แล้ว พรีเซนเทชั่นก็มืดสนิท จนเพลง เบาๆขึ้นมา
"หึง" อักษรคำว่าหึงตัวใหญ่ขึ้นมา
"เขาหึงเรา"
"ถ้าไม่รักคงไม่หึง"
"รู้หรือยัง?ว่ารักเป็นอย่างไร"
"พี่พีทรักน้องภูนะครับ" แล้วก็ค้างอยู่ที่รูปพี่พีทแอบหอมผมตอนหลับ

ผมยืนน้ำตาไหล แต่ก็ต้องยิ้มออกมาทั้งน้ำตา พี่พีทดึงผมไปนั่งตักแล้วก็กอดผมไว้
"รักพี่พีทแล้วใช่ไหม"
"ไม่รักแล้ว อยากแกล้งภูดีนัก"
"ถ้าไม่แกล้งจะรู้หรอว่ารัก"
"ภูงอนแล้วด้วย ปล่อยภูเลย"
"ไม่ปล่อย พี่จะไม่ปล่อยภูไปไหนอีก รักพี่หรือเปล่า"
"อื้มม"
"อื้มนี้รักหรือไม่รัก"
"รัก" พอผมพูดจบพี่พีทก็ผมแก้มผมทันที
"ดูอีกรอบได้ไหมอ่ะ"
"ชอบหรอ"
"อื้ม สวยดี"
แล้วเราสองคนก็นั่งดู พรีเซนเทชั่นที่พี่พีททำ กันอีกหลายรอบ
"เอ้ออออออ  อยากอาบน้ำจัง" แล้วพี่พีทมันก็กดปลายจมูกลงที่ต้นคอน้องภู สยิวมากกก
"ก็ไปอาบสิ"
"ป่ะ"
"ภูจะดูนี้ก่อน พี่พีทไปอาบเถอะ"
"ไม่เอาไม่ให้ดูแล้วแบตหมดแล้ว"
"เดี๋ยวภูขอไฟล์ไปดูในคอมก็ได้"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเอา ไปอาบน้ำกันเถอะ นะๆๆๆๆๆ"
"ตัวไม่ได้ติดกันซะหน่อย"
"อยากตัวติดกันไหมอ่ะ เดี๋ยวพี่พีททำให้"
"บ้า" เขินนะเว้ย
"ถ้าไม่ไปพี่พีทจะปล้ำตรงนี้แหละ"
"เห้ยๆๆๆๆอย่านะ ไปก็ได้ ปล่อยดิ ปล๊อยยยยยยยย" แล้วพี่พีทก็ปล่อยตัวผม ผมเดินเข้าห้องน้ำไป
พี่พีทเองก็เดินตามาติดๆ ผมค่อยๆถอกเสื้อผ้าออก แต่ก็ยังรู้สึกเขินๆนิดๆ แต่ก็ต้องถอด
พี่พีทเองสงสัยความเขินอายคงหมดไปตั้งแต่สามขวบแล้ว มันถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผมหน้าตาเฉย
"เดี๋ยวพี่พีทช่วยนะ"
พี่พีทถอดกางเกงแล้วก็กางเกงในให้ผม แล้วก็ดันตัวผมเข้าห้องน้ำไป
"พี่พีท"
"ครับ"
"อย่าดูดแรงนะ มันเป็นรอย เดี๋ยวเพื่อนมันล้ออ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" พี่พีทได้แต่หัวเราะแล้วก็ขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็เปิดน้ำลงอ่าง
พี่พีทลงไปนั่งก่อน แล้วก็ดึงหันผมลงไปนั่งซ้อนแล้วก็โอบกอดผม
ผมพิงหลังไปกับหน้าอกพี่พีท น้ำอุ่นที่เปิดไว้ ค่อยๆเพิ่มระดับสูงขึ้น
"อ่ะ" พี่พีทส่งขวดอะไรให้ผมไม่รู้
"อะไรอ่ะ"
"เทใส่ลงไปในน้ำแล้วก็ตีให้เป็นฟอง" ผมทำตามแล้วฟองก็เต็มอ่างเลย หอมมาก
พี่พีทเป่าลมมาในหูผมเบาๆ จนผมต้องยกไหล่ขึ้นมาปิดหูไว้ มันจั๊กจี้อ่ะ
"ภู"
"ครับ" ผมหันไปมองพี่พีท
"จำไว้นะ พี่รักภูคนเดียว ไม่คิดมีคนอื่น เชื่อมั่นในตัวพี่นะ"
"ก็อยากเชื่อ แต่ถ้าพี่พีทเจ้าชู้ล่ะ"
"พี่ไม่เจ้าชู้หรอก ถ้าเจ้าชู้ให้จัดการได้เลย"
"จัดการยังไง" แล้วน้องภูก็เอามือกอบฟองขึ้นมาแล้วก็เป่า พ่วงงงงง
"ก็แล้วแต่น้องภูสิ"
"ภูไม่ชอบใช้กำลัง"
"ถ้าพี่พีทเจ้าชู้จริงๆภูจะทำไง"
"ภูก็จะหนีไปให้ไกลที่สุด ที่พี่พีทตามภูไม่เจอ"
"ไม่เอานะ ไม่เอาแบบนี้"
"พี่พีทก็อย่าเจ้าชู้สิ"
"ถ้าภูเข้าใจพี่ผิดแบบวันนี้ล่ะ แล้วหนีพี่ไปพี่ไม่แย่หรอ"
"ก็อย่ามาทำให้ภูเข้าใจผิดสิ"
"ไม่รู้แหละ ยังไงก็ห้ามหนีพี่ไปเด็ดขาด"
"พี่พีทอ่ะ เอาแต่ใจ"
"ก็พี่พีทรักน้องภูนิครับ"
"คนรักกันเขาก็ต้องไม่นอกใจกันสิ"
"พี่พีทสัญญาจะมีน้องภูคนเดียวตลอดไป"
"น้องภูก็สัญญา" ผมหันไปยิ้มให้พี่พีททีหนึ่ง แล้วพี่พีทก็กอดผมไว้แน่น ก่อนที่จะกดปลายจมูกมีที่แก้มของผม
แล้วผมก็กอบฟองสบู่มาโป๊ะหน้าพี่พีท  ฮ่าๆๆๆๆๆ
"ฮาาาาาาาาาา"
"โอ๊ย...เข้าตาพี่พีท" แล้วผมก็เป่าๆๆๆให้ฟองมันออกจากตรงตา
"แสบไหมอ่ะ น้องภูขอโทษนะ"
"นี่แหนะ" แล้วไอ้พี่พีทมันก็จับน้องภูกดน้ำ
"แค๊กๆๆ ฟืดๆ" น้องภูสำลักน้ำ แต่ไม่รู้จะใช้เสียงยังไงไอ้คนเขียนมันคิดไม่ออก
"พี่พีทอ่ะ " แล้วผมก็ทุบไปที่อกพี่พีทเบาๆ มันก็ได้แต่หัวเราะชอบใจ
"โอ๋ๆๆๆ" แล้วมันก็ดึงผมเข้าไปกอดให้ผ่นหลังผมแนบไปกับหน้าอกของพี่พีท
แต่คราวนี้มือพี่พีทเริ่มไม่อยู่สุขแล้ว ลูบไล้ไปททั่วตัวผม รวมถึงส่วนนั้นที่นานเป็นพิเศษ
ริมฝีปากพี่พีทเริ่มขบที่ติ่งหูผมเบาๆ โหยยย จั๊กจี้เป็นบ้า
น้ำในอ่างเริ่มถูกปล่อยออกไป จนเห็นเรือนร่างของเราสองคนชัดเจน
"ช่วยพี่พีทหน่อยสิ"
"ชะ ชะ ช่วยอะไรอ่ะ"
"ก็เหมือนที่พี่พีทช่วยน้องภูเมื่อวานไงครับ"
"ภูทำไม่เป็นนะ แต่ภูจะลองดูก็ได้" ผมตอบด้วยอาการเขินอาย ก้มหน้าก้มตา
ผมหันตัวกลับไป พี่พีทก็โน้มคอผมเข้าไปจูบ สัมผัสจากลิ้นอุ่นๆของพี่พีท
เริ่มเข้าไปสัมผัสในริมฝีปากผม จนทั่ว ผมเริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้ในจูบนั้น
แต่ก็ยังคงกล้าๆกลัวๆ จนพี่พีท เผลอยิ้มออกมา
"ยิ้มอะไรล่ะ"
"ยิ้มคนน่ารักนะสิ" แล้วก็จูบที่แก้มผมเบาๆ
ไอ้ทีพี่พีทให้ผมช่วยมันคงไม่ใช่แค่นี้ใช่ไหม มันคงมากกว่านี้
เพราะพี่พีทมันนั่งพิงไปกับอ่างน้ำอย่างสบายใจ ผมนั่งยองๆอยู่ตรงหว่างขาพี่พีท
ที่ตอนนี้จูมงกำลังเริ่มจะทำศึกอีกแล้ว.............
ผมเลยเอามือไปสัมผัสจูมงทักทายกัน จะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น
เพราะอย่างไรผมกับเขาคงจะต้องอยู่ร่ววมกันไปอีกนานแสนนาน
ผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานที่พี่พีททำให้ผม มันเริ่มจากอะไรก่อนนะ
นม ใช่ นม น้องภูต้องหิวนมก่อน  เง้อออ ทำไมมันเขินแบบนี้ฟ่ะ
ก็นะ ชิมๆดูดๆ ก็อืมม ไม่มีรสชาติอะไร แต่ก็ตื่นเต้นดีจัง เห้อๆๆๆ
แต่พี่พีทเนี่ยสิหลับตาพริ้มเชียว แถมอมยิ้มอีกต่างหาก น้องภูเขินนะเว้ยไอ้เสาไฟ
พี่พีทจับมือของผมให้ไปทำความรู้จักกับไอ้จูมงอีกแล้ว แถมจับมือผมขึ้นลงอีกต่างหาก
พะพะพะพี่พีททททท  ดันหัวน้องภูทำไม  ย๊ากกกกกหน้าน้องภูจ่ออยู่ที่จูมง
เราสองคนประจันหน้ากันแล้ววววววว  แกมองฉันทำไมไอ้จูมง เดี๋ยวก็สั่งประหารซะนิ
ผมเงยหน้าไปมองพี่พีท พี่พีทก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ มันหมายความว่าไงอ่ะ
ทำแบบเมื่อวานใช่ไหมอ่ะ  เห้อๆๆๆๆ จูมงฉันต้องขอโทษนายด้วยนะ ฉันต้องกินนายแล้ว
เมื่อวานพี่พีทมันทำไงว่ะ  เห้อๆๆๆๆ  นึกว่ากินไอติมวอลล์ก็แล้วกัน
ผมก็จินตนาการได้เท่านั้น แหละ อมแล้วดูด อมแล้วดูด ไอติมแท่งนี้ทำไมมันหมดยากจังอ่ะ
ละลายก็ไม่ละลาย ยังแข็งโป๊กอยู่เลย ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทานต่อไป
พี่พีทมันคงไปถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้ หลับตาพริ้มเชียว บาง่ทีก็หลุดเสียงออกมาด้วย
น้องภูเหลือบตาไปมองก็ยิ้มอีกกกก  แล้วพี่พีทก็ดันหัวน้องภูออก ก่อนจะจัดการรีดพิษไอ้จูมง
อุยๆๆๆ กระเด็นมาโดนน้องภูนะ น้องภูโดนพิษเข้าไปแล้ววววววว
พอพี่พีทรีดพิษด้วยหน้าตาบูดเบี้ยว ก่อนจะถอนลมหายใจออกมาอย่างแรง แล้วก็ยิ้มหวานๆให้น้องภู
น้องภูก็ได้แต่ทำตาปริบๆกับสิ่งตรงหน้า เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก แหะๆๆๆๆๆๆ
พี่พีทโน้มตัวเข้ามาหาน้องหูแล้ว ดันน้องหูให้นอนไปกับอ่าง
เอาอีกแล้วหรออ  พี่พีทเริ่มซุกไซร์ไปทั่วตัวน้องภูอีกแล้วววว
อย่ามายุ่งกะทงอีของน้องภูนะ น้องภูเสียวววววววว
แล้วพี่พีทก็เขมือบทงอีของน้องภูแก้แค้นให้ไอ้จูมง แต่ทำไมพี่พีทมูมมามจัง
"พี่พีททท ภะภะภูไม่ไหวแล้ว" ผมดันหัวพี่พีทออกไป แต่พี่พีทไม่ยอมออก
"ปล่อยเถอะ" เงยหน้ามาพูดสองคำแล้วก็กลับไปเขมือบต่อ สงสัยจะแค้นจัด
"ภูไม่ไหวแล้วนะ เอ้อ  เอ้ออ   อื้มมม" พี่พีทคายพิษอของทงอี ลงในอ่างแล้วก็ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นนั่ง
แล้วก็ขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็จูบผมอีกที
"ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย เห็นไหม" ผมก็ได้แต่อายอ่ะสิ ฮ๋าๆๆๆๆๆ
แล้วพี่พีทก็เปิดน้ำให้ไหลลงมาจนเต็มอ่าง เราสองคนช่วยกันอาบน้ำจนเสร็จ
แล้วก็ออกไปแต่งตัว นอนนนนนนนนนนนนนนนนน
"ทำไมพี่พีทไม่ชอบใส่เสื้อนอนอ่ะ"
"ก็เมืองไทยมันร้อนนิ"
"แต่เราเปิดแอร์นะ"
"ก็พี่อยากกอดน้องภูให้แนบเนื้อนิ"
"แต่ภูก็ใส่เสื้อผ้าจะแนบได้ไง"
"งั้นภูก็ถอดสิ"
"โหย ภูหนาวตายพอดีอ่ะพี่พีท"
"จะหนาวได้ไง พี่กอดภูทั้งคืนยังหนาวอีกหรอ"
"ไม่เอาหรอก หนาว"
"ฮาๆ" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปกอด ตอนนี้หน้าน้องภู ซบอยู่บนอกพี่พีทแล้ว ตัวหอมๆ
"พี่พีท ภูถามอะไรได้ไหม แต่ห้ามขำนะ"
"ว่ามาสิ"
"ก็คืนที่ภูมานอนห้องพี่พีทวันแรกอ่ะ  แล้วภูตื่นมาเห็นพี่พีทนอนแก้ผ้าอยู่ แล้วภูก็กอดพี่พีทด้วย เออ คืออออ พี่พีทได้ทำอะไรภูหรือเปล่า"
"ทำ" ทำ มันทำจริงๆด้วย โถน้องภู เสียความบริสุทธิ์ไปซะแล้ว
"พี่พีทฉวยโอกาส "
"พี่นอนของพี่เฉยๆ ภูนั้นแหละมาทำพี่เอง"
"ภูข่มขืนพี่พีทหรอ ภูไม่รู้ตัวเลยนะ"
"คงละเมอมั้ง"
"ละเมอข่มขืนพี่พีทเนี่ยนะ แล้วทำไมพี่พีทไม่ขัดขืนล่ะ"
"พี่จะขัดขืนทำไม กำลังสนุก"
"ภูทำอะไรพี่พีทบ้างอ่ะ พี่พีทมอมยาภูใช่ไหม"
"ป่าวนะ พี่มาถึงห้องก็นอนเฉยๆ ภูก็จับพี่พีทแก้ผ้า แล้วก็ขึ้นนั่งคร่อมพี่พีท พี่พีทบอก อย่าๆๆๆ น้องภูอย่าทำแบบนี้"
"จริงอ่ะ"
"จริงสิ แล้วภูยังบอกอีกนะ พี่พีทภูอยากเป็นเมียพี่พีท ช่วยภูเถอะนะ"
"ภูเนี่ยนะ"
"เอ้อออ  พี่ก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะพี่พีทรักภู อยากได้ภูเป็นเมียอยู่แล้ว"
"หืมมมมมม"
"อื้มมมม  พอภูได้พี่เป็นสามีสมใจแล้วก็นอนกอดพี่หลับสบายจนตื่นเช้ามานั้นแหละ"
"ห๊าาาาาาาา"
"อื้มมมม  พอตื่นแล้วก็หนีกลับบ้าน ไม่ยอมรับผิดชอบพี่ ได้พี่แล้วก็ทิ้ง"
"เห้ยยยยยย" ผมต้องลุกขึ้นนั่งฟังพี่พีทมันเล่า
"หลังจากนั้นพี่ ก็นอนร้องไห้ทุกคืน รอน้องภูมารับผิดชอบ"
"อัยยะ พี่พีทดูละครมากไปแล้วเนี่ย ภูไม่เชื่อหรอก ทำไมภูไม่เจ็บก้นล่ะ"
"แล้วภูรู้ได้ไงคนมีอะไรกันต้องเจ็บก้น"
"ไอ้ตี๋มันบอก"
"อย่าบอกนะว่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟัง"
"อืม"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"หัวเราะอะไรล่ะ ก็คนมันไม่เคยนิ ตกลง ภูขืนใจพี่พีทจริงหรอ อย่าโกหกนะ"
"จริง แล้วพี่ก็หวังว่าภูจะรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้วยนะ"
"จะให้ภูรับผิดชอบอย่างไงอ่ะ ว่ามาดิ" เราข่มขืนไอ้เสาไฟ แต่เราตกเป็นเมีย อะไรกันว่ะเนี่ย
"ก็รักพี่พีทคนนี้ตลอดไป"
"ก็ได้"
"หายคาใจแล้วใช่ไหม "
"อืม  แต่ก็ยัง งงๆ"
"ไม่ต้องคิดอะไรมาก จำไว้ว่า เราเป็นของกันและกันแล้ว นอนได้แล้ว พี่พีทง่วงแล้ว"
"อื้มๆๆๆ" ผมล้มตัวลงนอน อย่าง งงๆ พี่พีทก็มาหอมแก้มผมแล้วก็หลับไป
ผมก็หลับไปนอนอ้อมกอด แบบ งงๆเนี่ยแหละ  คร่อก ฟี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***************************************************************************


 

[Nus@nT@R@]

ที่แท้ก็ลองใจน้องภูนี่เอง 

[PoMArmKuB]

สนุกจัง พี่พีทชอบแกล้งน้องภูอ่ะ แล้วยังงี้จะให้น้องภูเชื่อใจได้ไง เด่วยุให้น้องภูมีใหม่เลย

[NuPpEr]

ฮาๆๆๆๆ เกรียน อะ พีท !!  ฮาๆๆๆ

[เฉาก๊วย]

น้องภูน่ารักอะ ไม่โกรธพี่ภูแถมขอดูวิดีโออีกรอบต่างหาก น่ารักแบบนี้พี่พีทไม่รักไม่หลงก็บ้าแล้ว 

[Still_14OC]

พี่พีทอ่ำน้องภูเรื่องคืนแรกได้ ต๊องมาก สมควรที่น้องจะงงต่อไป กะจะเอาเรื่องนี้ผูกมัดน้องดิ เข้าทางเลยหนิ

[day9day]

น่ารักดีครับ ทั้ง น้องภูและพี่พีทเลย
 

เอ่อ!คนแต่งก็น่ารักมากเช่นกันนะครับ
มีการแจ้งก่อนตลอดว่าจะมาหรือไม่มา
แล้วก็จะมาอีกเมื่อใด

มีความรับผิดชอบแบบนี้ คนอ่านขอกอดหน่อยนะครับ
 

[underscoreONES]

น่ารักมากๆอ่ะน้องภู~!!!>..<

[woodong]

กระโดดข้ามรั้วมาหาน้องภู

[roseen]

 

[p_phai]

 

[kenghan]

พี่พีทหลอกน้องอีกแล้ว เดี๋ยวน้องก็งอลอีกหรอก

[ujen]

ที่แท้ก็แค่ลองใจน้องภู

 

[nn~~NN]

เย้ๆๆๆ  ดีกันแล้ววววว
แต่..อิประเด็นข่มขืนนี่ยังอำกันต่อไ่ม่จบอีกเหรอ  ตลกม๊ากกกกก  ฮ่าๆๆ 

[RoseBullet]

เคลียร์แล้วปัญหาคาใจนี้
ตกลงพี่ภูกับพี่โค้กวางแผนไว้จริงๆด้วยสินะ
แล้วแบงค์นี่มีอะไรยังไงปิดบังไว้แบบที่น้องภูสงสัยหรือเปล่า