หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[aomy_minmin]

 :z13:ให้กำลังใจ 5555+
สู้ๆ นะคะ รออ่านอยู่อย่างใจจดใจจ่อ 

[pp_song]

คิดถึงพี่พีทจังเลย

[-~iK@iZ_KunG~-]

อยากให้ถึงงานบวชไวไว อิอิ

[Number1_90]

น้องภูเป็นคนคิดบวกจริงๆ

รอดูน้องภูถือหมอน

[watcharet]

อิจฉาครอบครัวนี้อ่ะๆ นอนดีกว่า หลับฝันดีครับทุกคนๆ

[AnimajuS]

จะไปรำหน้านาคซะหน่อย

[K.Pupoom]

ตอนที่...148

 

เช้าวันพุธที่ 27

ผมตื่นมาด้วยอุปกรณ์การตั้งปลุกต่างๆเหมือนเช่นเมื่อวาน อาบน้ำแต่งตัวเหมือนเคย
สามีไปเตรียมตัวบวชเลยต้องแต่งตัวเต็ม ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่นนะ ก้แต่งตัวปรกติแหละ
เดินลงมาก็เข้าไปในครัวตามกลิ่นของอาหาร วันนี้คุณย่าทำอะไรให้ทานนะ
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
"จ้ะ  ดื่มนมเลยลูก" ผมไปเอานมมาดื่มแล้วก้นั่งมองคุณย่าทำอาหาร
"พี่อ้นยังไม่ลงมาหรอครับคุณย่า"
"ลงมาช่วยย่าแต่เช้าแล้วลูก พึ่งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้สักพัก"
"พี่อ้นไปทำงานหรอครับ แล้วใครจะไปตลาดกบคุณย่าล่ะครับ"
"ป้าๆในหมู่บ้านเราเนี่ยแหละลูก"
"แล้วใครขับรถล่ะครับ"
"คนขับรถที่บริษัทน่ะลูก ให้เขาเอารถตู้มา แล้วเดี๋ยวลุงหน่อยข้างบ้านเราเขาจะเอารถกระบะไปช่วยขน"
"คุณย่า ไหวแน่นะครับ ไม่เปลี่ยนใจนะ สั่งอาหารที่เขารับทำจัดเลี้ยงก็ได้นะครับ"
"ไม่เอาลูกทำเองดีกว่า คนอื่นเขาจะได้มาร่วมบุญ"
"ครับ เดี๋ยววันนี้เพื่อนๆน้องภูจะมาค้างที่นี่นะครับ"
"จ้ะ แต่สงสัยต้องให้มานอนรวมกันบ้างนะลูก เพราะว่าเดี๋ยวพวกมาจากอเมริกาอีก"
"เดี๋ยวให้เพื่อนๆน้องภูมานอนรวมกับน้องภูก็ได้ครับ เราจะได้มีห้องนอนแขกว่างสองห้อง"
"แบ่งไปนอนห้องเจ้าบุ้งบ้างก้ได้ลูก"
"ครับ แล้วมีใครมาบ้างอ่ะครับคุณย่า"
"ก็มีลุงเจ้าพีทแล้วก็เมียเขานะลูก แล้วก็อาเจ้าพีท เขาเป็นสาวแก่"
"ครับ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกลูก ทุกคนน่ารักหมดย่าเลี้ยงมากับมือ"
"ครับ"
แล้วพี่บุ้งกับพี่อ้นก็ลงมา เราก็มาทานอาหารเช้ากัน พี่บุ้งกับพี่อ้นก็ไปส่งผมที่มหาวิทยาลัยเหมือนเคย
ตามคำสั่งของพี่พีทที่สั่งไว้ ผมก็เข้าเรียนวันนี้มีเรียนสองตัวเช้าบ่าย ออกมาก็สติแตกเหมือนเคย ฮ่าๆๆ
พี่พีทก็โทรมาบ้างแต่ผมก็รีบตัดบทเพราะไม่อยากคุยเยอะเดี๋ยวมันจะติดพัน
"กลับก่อนนะ พรุ่งนี้ลาหยุดฝากเลคเชอร์ด้วย แล้วก็วันศุกร์เจอกันนะ"
"เออกลับดีๆอ่ะ"
"จะให้ช่วยอะไรก็โทรมาได้นะ"
"ขอบใจมาก  กิ๊บ แพง แต่งตัวสวยๆนะ พี่ชายพี่พีทมาจากเมืองนอก"
"จริงดิ  แพงแกไปสยามกับฉันด่วน ถอยเสื้อผ้าหน้าผมใหม่ ยังไงฉันต้องเป็นสะใภ้บ้านนี้ให้ได้"
"แล้วฉันอ่ะ"
"แกกับฉันก็คงต้องแย่งกันล่ะ"
"แล้วจะชวนไปซื้อเสื้อผ้าด้วยกันเน่ยนะ แกสองคนเอาอะไรคิดว่ะ" ไอ้กรีซถาม
"เสียสละให้ก็ได้" แพงทำหน้าละห้อย
"ดี"
"ไปก่อนนะ วันศุกร์เจอกัน แต่ถ้าวันพฤหัสไม่ติดธุระอะไรกัน ไปหาอะไรทานที่บ้านเราก็ได้นะ เย็นๆอ่ะ ของกินเพียบ"
"โอเค แล้วเจอกันภู"
ผมบอกเพื่อนๆ เพราะพรุ่งนี้กะว่าจะลาหยุด เพราะต้องช่วยงานที่บ้านดีหน่อยที่เป็นวิชาไม่หนักมาก
นั่งแท็กซี่กลับมาบ้าน ก็เห็นคนเต็มบ้านเลย นี้มีงานอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
"สวัสดีครับ สวัสดีครับ ....."ผมยกมือไหว้ทักทายทุกคน  ก็เป็นคนคุ้นเคยในหมู่บ้านนั้นแหละครับ
ไม่ว่าจะเป็นป้าแต๋ว พี่นาง ลุงหน่อย ป้าต้อย ลุงเหน่ง พี่เก่ง น้าหาญ พี่ขัน ยายมี บลาๆๆๆๆๆๆ
"โตเป็นหนุ่มแล้วเนอะ เมื่อก่อนยังเห็นขี่จักรยานไปซื้อไอติมอยุ่เลย"
"โตแล้วหล่อหรือเปล่าครับป้าแต๋ว"
"หล่อสิลูก สาวๆในหมู่บ้านมองกันน้ำลายหยด"
"ป้าแต๋วก็น้องภูไม่ใช่หมูปิ้งนะ มองจะได้น้ำลายหยด"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อ่าวมาแล้วหรอลูก หิวไหม"
"หิวครับ"
"ย่าซื้อข้ามหมูแดงมาให้นะลูกไปทานไป"
"แล้วผมก็เดินเข้าไปในครัว คุณย่าก็นั่งคุยกับเพื่อนบ้านคิดเมนูขนมกันว่าจะทำอะไรดี
วันนี้ก็ไปซื้อพวกของแห้ง วัตถุดิบสำหรับทำอาหารทำขนมกันมา ของเต็มบ้านไปหมด
ส่วนพวกเนื้อสัตว์คุณย่ากับป้าๆจะไปจ่ายตลาดกัน เพื่อนบ้านก็เต็มใจมาช่วยอย่างเต็มที่
ทุกคนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส เพราะคุณย่าดีกับทุกคนในหมู่บ้าน บ้านเราจึงเป็นที่รักของใครหลายคน
มีคนแวะเวียนมาคุยด้วยไม่ขาดสาย เพราะนานๆทีในหมู่บ้านเราจะมีงานบวช
"พี่น่าจะจ้างแตรวง พวกเราจะได้รำกันให้มันส์ไปเลย" ป้าแต๋วหัวโจก บอกคุณย่า
"ไม่เอาหรอกแต๋ว เดี๋ยวมันจะใหญ่โตไป เจ้าพีทเขาอย่างบวชง่ายๆ งานนี้ไม่รับซองนะมาช่วยอย่างเดียวก็พอฝากบอกคนอื่นๆด้วย"
"จ้ะ"
"พี่นางทำไรอ่ะ" ผมเดินมาหยิบน้ำก็เห็นพ่นางกำลังนั่งทำอะไรอยู่ พี่นางเพื่อนบ้านลูกสาวป้าแต๋ว
"ก็เอาริบบิ้นมาสานเป็นแบบนี้ไง ข้างในก็ใส่เหรียญเอาไว้ให้น้องพีทโปรยทานตอนก่อนเข้าโบสถ์"
พี่นางสานเป็นดอกบัวสวยมากเลยครับ แล้วก็มีคนอื่นๆช่วยอีกหลายคน
"โห เหรียญหมดนี้เลยหรอ สานกันตาเหลือกแน่"
"ฮ่าๆๆ ช่วยๆกันเดี๋ยวก็เสร็จ ได้บุญ"
"เดี๋ยวเพื่อนๆน้องภูมาหลายคนเลย เดี๋ยวให้มาช่วยนะ ทั้งหมดกี่บาทเนี่ย"
"เห็นคุณย่าบอกว่าแลกที่ธนาคารมาสองหมื่น"
"สองหมื่น"
"แล้วก็มีคนอื่นๆเอาเหรียญมาทำบุญด้วยอีก คุณย่าไม่รับซองนินา"
"งั้นเดี๋ยวน้องภูมาช่วยนะ ไปทานข้าวก่อน"
"จ้ะ"
แล้วผมก็เดินปในครัวได้ยินพี่นางพูดกับคุณย่า
"โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อนะคะ มองใกล้ๆยิ่งหล่อ ตัวห๊อมหอม" ผมก็ยิ้มแก้มจะปริ เดินจะลอยได้แล้วเนี่ย เขิน อิอิ
"หัวบันไดไมแห้งล่ะพ่อคนเนี่ย ปวดหัว"
"แหม ธรรมดาแหละพี่ วัยรุ่นสมัยนี้ ดูลูกชายแต๋วสิ พอโตเข้าหน่อยก็มีเมีย ให้มันบวชมันก็ไม่บวชสักที"
"รอบวชหลานแล้วกันเเต๋วเอ๊ย"
"ก็ว่างั้นแหละจ้ะ"
"เออนิ ลืมไปเลย ดอกไม้"
"ไปปากคลองเลยพี่ ตีสอง ต้องมีพวงมาลัยคล้องคอนาคด้วยนะ "
"เดี๋ยวให้เด็กๆไปแล้วกัน ดึกๆไม่หลับไม่นอนกันหรอกพวกนี้อ่ะ ยิ่งมารวมตัวกันด้วยนะ ให้เพรียก"
"เดี๋ยวแต๋วจดให้ว่าต้องใช้ดอกอะไรบ้าง ไอ้นางจดให้แม่ทีลูก"
"จ้ะ" พี่างก็จดรายการดอกไม้ตามที่ป้าแต๋วบอก ผมว่าบรรยากาศแบบนี้สนุกมาก
ทุกคนมาด้วยใจมาช่วยกัน มันดูชื่นใจแล้วก็อิ่มเอมใจเป็นที่สุด
ใบหน้าทุกคนเปื้อนไปด้วยความสุข โดยเฉพาะคุณย่าที่จะเปื้อนความสุขจนเลอะมากกว่าใคร
ผมทานข้าวอิ่มก็มาช่วยพี่นางสานเหรียญเป็นดอกบัว พี่นางก็สอนสานให้เป็นรูปอื่นๆอีก
"น้องภู หน้าใช้อะไรอ่ะ ใส๊ใส" พี่ในหมุ่บ้านอีกคนถาม
"SK4 แล้วก็ บลาๆๆๆๆๆๆแต่ที่สำคัญต้องทาครีมกันแดดด้วยครับ ไม่อย่างนั้นที่เราบำรุงมาก็ไม่มีประโยชน์" คู่แข่งเอสเคทู ฮ่าๆๆๆๆ
"อ่ออ พี่ไม่เคยทาเลยอ่ะ"
"ต้องทาครับสำคัญมาก"
"เดี๋ยวไปซื้อเลย" ก็คุยกันไปพับกันไป แล้วเพื่อนๆผมก็มา ก็ได้แก่ ไอ้อิคกับโยชิ แล้วก็ไอ้ขิงกับไอ้ตี๋ ไอ้เป็ด
ไอ้แบงค์ พี่ฝุ่น พี่เฟียตกำลังเดินทางมา พี่โค้กกับมิวจะมาพรุ่งนี้
"สวัสดีครับบบบ" ทุกคนยกมือไหว้พี่ป้าน้าอาในบ้าน
"ทำไรอ่ะพี่ภู"
"เอาริบบิ้นมาสานเหรียญแบบเนี่ย มาเลยมาช่วยกันเลย"
"ให้เพื่อนดื่มน้ำดื่มท่าก่อนสิลูก ทานข้าวกันมาหรือยัง"
"ยังครับ" ไอ้โยชิรีบตอบ
"ย่าซื้อข้าวหมูแดงมาน่ะ ไปหยิบมาทานกันไปลูกไป แต๋ว สงสัยต้องทำกับข้าวเลี้ยงซะแล้ว "
"เดี๋ยวผัดอะไรราดข้าวก็ได้พี่ ง่ายๆ พรุ่งนี้ค่อยจัดเต็ม"
"ป้าแต๋วใช้ศัพท์วัยรุ่นซะด้วย"
"แหม๋น้องภูลูก ป้ายังไม่แก่นะ"
"น้องภูไม่ได้ว่าป้าแต๋วแก่ซะหน่อย"
"ฮ่าๆๆ ตัวแสบเอ๊ย"
"น้องภูลูก หยิบโทรศัพท์ให้ย่าหน่อย เดี๋ยวย่าจะให้เจ้าบุ้งซื้อของ"
"เอาของน้องภูโทรก็ได้ครับ"
"แลวพี่เราเขาจะมานอนบ้านไหมคืนนี้"
"เห็นว่าจะมานะครับ แต่วันนี้ไม่เห็นโทรมาเลย เห็นบอกว่าจะไปรับคุณพ่อที่สนามบิน"
"ให้คนอื่นไปดีกว่าไหมลูก บอกพี่เขา จะบวชแล้วอย่าขับรถขับราเลย"
"เดี๋ยวน้องภูจะบอกพี่พีทให้ครับ"
พวกผมกับเพื่อนๆก็ช่วยงานกัน จนดึกแขกที่มาช่วยงานก็เริ่มทยอยกลับกัน เพราะพรุ่งนี้ต้องมาแต่เช้า
กับบ้านไปหลับไปนอนกันก่อน พวกผมก็ช่วยกันจัดบ้าน เรียงพวกเครื่องบวชให้สวยงาม
บริษัทปริ้นท์เป็นภาพพี่พีทโกนหัวใส่ชุดนาค ใช้คอมพิวเตอร์ตกแต่งเอาทั้งๆนยังไม่ได้โกน
พี่ฝุ่นตัดโฟมเป็นชื่อพี่พีท แล้วก็คำว่าขอลาอุปสมบท วันที่ 29 มิถุนายน 2555 มาให้
ผ้าม่านกำมะหยี่สีเลือดหมูถูกนำมาขึงที่ผนังด้านหนึ่ง พรมสุดหวงของคุณย่า ปูลงพื้น พี่ฝุ่นเอาโฟมที่ตัวเป็นชื่อไปติด
โต๊ะหมู่ชุดใหญ่ถูกวางเรียงลำดับ พานแว่นฟ้าที่บรรจุผ้าไตร แล้วก็ครอบด้วยดอกไม้ที่ครอบไตร
วางเป็นเอกสูงสุด แล้วของต่างๆก็วางลดระดับลงมา ไม่ว่าจะเป็นกรวย ต้นเทียน บาตร ธูปเทียนแพ
ก็คือเครื่องบวชที่ไปซื้อกันมานั้นแหละ วางลดระดับกันลงมา
"เราต้องมีโต๊ะหมู่บูชาด้วยนะ" ไอ้แบงค์บอก
"บนห้องพระไง"
"แล้วก็อาสนะของพระ เพราะเราจะเลี้ยงเพลพระใหม่นิ"
"แล้วพรุ่งนี้อ่ะ คุณย่า พรุ่งนี้เราเลี้ยงพระหรือเปล่าครับ"
"ไม่ลูก แต่พระมาเทศน์สอนนาค เตรียมอาสนะให้ท่านด้วยลูก ไปขนโต๊ะหมู่กันลงมาไป เอาแจกันกระถางธูปลงมาด้วยนะลูก"
"ครับ แล้วจะเอาพระองค์ไหนลงมาตั้งอ่ะครับ"
"องค์ที่เป็นหินสีขาวก็ได้ลูก"
"ครับ"
"เอ แล้วนี้เจ้าพีททำไมยังไม่มาอีกนะ อ้นโทรถามสิลูก"
"ใกล้ถึงแล้ครับคุณย่า เฟียตไปรับครับ"
"อ่อ บ้านเจ้าเฟียตอยู่แถวนั้นนินะ ดีๆ แล้วนี้ใครจะไปรับพ่อเจ้าพีท"
"เห็นพี่พีทบอกว่าน้องภูไม่ให้พี่พีทไป พี่พีทเลยให้พี่โค้กไปรับครับ"
"ดีๆ เครื่องลงกี่โฒงนะอ้น"
"ตีสองครับคุณย่า"
"แล้วเดี๋ยวต้องไปซื้อดอกไม้ที่ปากคลองกันด้วยนะ ใครจะไปล่ะ"
"โยชิไปครับ"
"เดี๋ยวอิคขับรถไปเองครับ อิคเอาคันใหญ่มา"
"อืมๆขอบใจมากลูก"
พวกเราก็ช่วยกันจัดโต๊ะหมู่ ด้วยความวุ่นวาย คุณย่าก็ขำพวกเรา ย้ายไปย้ายมา
ยืนเถียงกันอยู่นั้นแหละ แต่เหมือนคุณย่าจะชะเง้อมองหน้าบ้านบ่อยๆคงรอพี่พีทแน่ๆ
เสียงรถเข้ามาในบ้านคุณย่ารีบลุกแล้วเดินไปที่หน้าบ้าน.....
"คุณย่าสวัสดีครับ" พี่เฟียตยกมือไหว้คุณย่า
"สวัสดีลูก ทานข้าวมาหรือยัง"
"ยังเลยครับ เสร็จงานก็มาเลย"
"กับข้าวในครัวมีลูก ไปทานไป"
พี่พีทเดินเข้ามาในบ้านก็กอดคุณย่า ผมไม่เห็นสองคนนี้พูดอะไรกันเลย แต่ภาพที่เห็นคือ
พี่พีทกอดคุณย่าแล้วก็มีน้ำตาคลอ คุณย่ากอดพี่พีทมีน้ำตาไหลอาบแก้ม
แต่มันเป็นภาพที่หน้าประทับใจแล้วก็เป็นภาพที่อดยิ้มแล้วก็มีน้ำตาซึมตามไปด้วยไม่ได้
"เข้าบ้านกันเถอะครับ"
คุณย่าเช็ดน้ำตาแล้วก็ยิ้มให้พี่พีท พี่พีทเดินเข้ามาในบ้านเห็นผมมองอยู่ก็ควักมือเรียก
พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆก็ดึงไปนั่งตักทันที นี้แกจะบวชแล้วนะพี่พีท
"พี่ไม่อยู่ดื้อหรือเปล่า"
"เปล่า"
"จริงอ่ะ"
"ไม่เชื่อถามคุณย่าสิ"
"จริงหรือเปล่าครับคุณย่า"
"จริง ตื่นเอง ทำอะไรไม่โอ้เอ้ แถมยังทำกับข้าวด้วยน่ะ"
"เป็นง่ะ บอกแล้วว่าดูแลตัวเองได้ ไม่เชื่อ" พี่พีททำท่าจะหอมแก้มผม
"อ่ะๆๆๆๆๆๆ หลวงพี่เท่ง ทำแบบนี้ไม่ได้นะ จะบวชแล้ว ตัดซะบ้าง ละซะบ้างกิเลสอ่ะ"
"คิดถึงจะแย่"
"ปล่อยๆๆๆๆ จะไปทำงาน"
ผมเดินไปช่วยจัดสถานที่ต่อ พี่พีทก็เดินมาดูแล้วก็ยิ้ม คุณย่าเองก็เดินมาดู
"น้องภูเอาชุดนาคออกมาดูสิลูก ต้องซักไหม"
"เดี๋ยวน้องภูเอาไปซักให้ครับ เป็นรอยพับแบบนี้เดี๋ยวคงต้องรีด"
"งั้นไปจัดการเลยลูก"
ผมเอาชุดนาคไปซัก พอปั่นแห้งเสร็จก็เอาไปตากที่ระเบียงห้องผม ลมโกรกเดี๋ยวก็คงแห้งจะได้เอามารีด
พี่พีทก็เดินเข้ามา แล้วก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง
"เดี๋ยวน้องภูจะไปปากคลองนะไปซื้อดอกไม้"
"ไปกับใครอ่ะ"
"เพื่อนๆไง ไอ้อิคขับรถ พี่พีทไม่ต้องไปหรอก พักผ่อนเถอะ ท่าทางจนอนน้อยมาหลายคืน"
"รีบไม่ให้พี่ไปเชียวนะ"
"ก็จะบวชแล้ว เขาไม่ให้ออกไปไหน"
"จ้า มาให้พี่กอดทีเร็ว"
"เราพูดักนรู้เรื่องแล้วนะเรื่องนี้อ่ะ"
"แค่กอดไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"
"ไม่เอา เดี๋ยวก็ต้องหอมอีกอ่ะ ตัด ละ ซึ่งกิเลสทั้งปวง"
"จ้าาาาาา"
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวได้มานอน คืนนี้เพื่อนๆน้องภูจะมานอนด้วยนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"จะได้เอาห้องให้คุณพ่อกับคุณแม่พี่พีทไง ไหนจะพี่แพทอีก คุณลุงกับคุณอาอีกอ่ะ"
"อาก็ให้นอนกับคุณย่าไป พ่อกับแม่ก็ให้นอนห้องหนึ่งเหลืออีกห้องหนึ่งก็ให้เพื่อนน้องภูไปนอนสิ"
"แล้วคุณลุงล่ะ พี่แพทล่ะ"
"ก็......"
"ทำแบบที่น้องภูบอกนั้นแหละดีแล้ว ถึงเรานอนกันสองคนน้องภูก็ไม่ให้พี่พีททำอะไรหรอก"
"รู้แล้ว"
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวได้มานอนพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ"
"เดี๋ยวพี่รอพ่อกับแม่ก่อน"
"นอนไปก่อนถ้างั้นเดี๋ยวน้องภูปลุกดีไหม"
"ครับ" แล้วพี่พีทก็กระเถิบตัวไปหนุ่นหมอน ผมเดินไปปิดไฟ แล้วก็ลงข้างล่างไป
เพื่อนๆผมมันก็เอาของไปไว้ในห้องพี่บุ้งก่อน คืนนี้ไอ้โยชิกับไอ้อิคนอนกับผม
แล้วก็ไอ้ขิงกับไอ้ตี๋ ส่วนไอ้เป็ด พี่เฟียตแล้วก็ไอ้แบงค์พี่ฝุ่นนอนห้องพี่บุ้ง

ไปเที่ยวกันไหมมมมมมม เดี๋ยวน้องภูพาไป "ปากคลองตลาด" ตับๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ

"ลุงครับ จอดรถตรงไหนได้อ่ะครับ" ผมเปิดกระจกถามลุงคนขายดอกไม้
"ซ้ายมือเลยไอ้รูปหล่อ"
"ขอบคุณครับ คนที่นี้พูดจาน่าเชื่อถือเนอะ"
"ถ้าเขาไม่เรียกพี่ภูว่าไอ้รูปหล่อ พี่ภูคิดว่าเขาเป็นคนยังไง"
"เรื่องบ้างเรื่องไม่ต้องสอดมาก็ได้นะไอ้โยชิ"
"อยากสอดอ่ะ"
"เดี๋ยวคืนนี้พี่สอดให้นะจ้ะ" ไอ้อิคพูดขึ้นแล้วก็ยิ้ม
"ทะลึ่ง"
"คืนนี้นอนรวม มึงจะมาสอดใส่อะไรกัน เกรงใจพวกกูบ้าง" ไอ้เป็ด
"ก็คู่ใครคู่มันไง แต่อย่าสวิงกิ้งนะเว้ย กูหวงของกู"
"ทุเรศว่ะพี่อิค เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว จะอ้วก"
"ดัดจริต" ไอ้เป็ดด่าได้แรงมาก ทุกคนก็หัวเราะชอบใจ
"พูดกับน้องดีๆสิ" พี่เฟียตก็ปรามไว้
"ใช่ๆพี่เฟียตพี่เป็ดอ่ะชอบพูดจาหยาบคายตลอดเลย" ไอ้โยชิมันก็ซบไปที่ไหล่พี่เฟียต
ไอ้เป็ดเอื้อมมือมาผลักหัวไอ้โญชิอย่างรวดเร็ว สร้างเสียงหัวเราะให้ทุกคนในรถมาก
เราเอารถไปจอดในปากคลองตลาด ค่อนข้างแออัดนิดหน่อยสำหรับรถคันใหญ่
"ซื้ออะไรบ้างอ่ะพี่ภู"
"ดอกบัว กล้วยไม้ กุหลาบแดง ดาวเรือง ดอกรัก มะลิ ข้าวตอก บลาๆๆๆมาลัยคล้องคอนาคด้วย"
"งั้นไปซื้อกันเถอะ"
เราเดินไปที่โซนดอกกุหลาบ ผมเลือกกุหลาบสีแดง
"กำละเท่าไรอ่ะครับ"
"มีสี่สิบกับหกสิบจ้ะ แล้วถ้ากุหลาบนอกก็สองร้อยจ้ะ"
"3กำครับ"
"จ้ะ" แล้วพ่เขาก็หอด้วยหนังสือพิมพ์ให้อีกชั้นหนึ่ง นี้เป็นการรีไซเคิลที่ดีมาก
ผมว่าหนังสือพิมพ์ที่คุณย่าเก็บชั่งกิโลขายน่าจะมาอยู่ที่นี้แน่ๆเลย ผมจ่ายตังค์เสร็จไอ้อิคก็เอาไปถือ
เราก็เดินไปเรื่อยๆดอกไม้เยอะมากแล้วราคาก็ถูกมากด้วย กุหลาบห้าสิบดอกพึ่งจะ40บาทเอง
ซื้อปลีกอย่างน้อยก็ดอกละ5บาท ยิ่งช่วงเทศกาลแห่งความรักนี้ไม่ต้องพูดถึงดอกละสองร้อยยังมีให้เห็น
เดินซื้อตามโพยที่ได้มาจากการจดของพี่นาง จนมาหยุดที่ร้านมาลัยเพราะของเราเต็มไปหมด
"กูว่าเอาของไปเก็บที่รถก่อนดีกว่า" ไอ้อิคเสนอ
"เออไปดิ เดี๋ยวกูซื้อมาลัยแล้วเดี๋ยวเดินไปดูดอกบัวตรงโน้น ตามไปแล้วกัน"
"เออ" ก็เหลือผมกับไอ้โยชิ ขิงสามคน ที่เหลือเอาของไปเก็บที่รถ
"เอาอะไรดีลูก"
"มาลัยครับป้า"
"งานอะไรจ้ะ"
"บวชครับ"
"แบบนี้จ้ะมีสามลาย ชอบแบบไหนเลือกเอาเลยจ้ะ"
"เอาแบบไหนดีอ่ะ" ผมหันไปถามสองคนนัน
"แบบนี้" แต่ละคนชี้ไปคนละพวง ผมเลยเอาอันที่ไม่ได้ชี้ ฮ่าๆๆๆ แล้วก็ซื้อมาลัยชายเดียว
ไปอีกห้าพวง เผื่อพี่พีทอยากจะกราบพ่อแม่แล้วก็คุณย่า ซื้อมาลัยเสร็จพวกหนุ่มๆก็มา
แต่มาไม่ครับมาแค่ไอ้อิคกับไอ้ตี๋ สงสัยอีกสองคู่แวะข้างทางแน่ๆ
"ไอ้พวกนั้นอ่ะ"
"เดินจู๋จี๋กันอยู่โน้นอ่ะขี้เกียจรอ เลยบอกให้ไปเจอที่รถเลย ได้ยังอ่ะ"
"ได้แล้ว ขอบคุณนะครับป้า"
"ขอบใจมากลูก เดี๋ญวถ้าแต่งงานแวะมาอุดหนุนป้าอีกนะจ้ะ"
"คงอีกนานอ่ะครับ"
"หล่อๆแบบนี้หาเมียง่าย"
"มันมีแต่ผัวอ่ะสิป้า ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ตี๋พูดเบาๆ ไอ้นี้นิหักหน้ากูต่อหน้าป้าเลยนะ
เดินไปจนถึงโซนดอกบัว มีดอกบัวเยอะมากเรียกว่ามากันทั้งสระเลย ลายตาไปหมดเลือกซื้อไม่ถูกเลย
"พี่ภูก็เลือกสักทีสิเดินอยู่นั้นอ่ะ ดอกบัวมันก็เหมือนกันหมดแหละ"
"มันมีสายพันธ์เว้ย สีก็ไม่เหมือนกัน"
"บัวแดงบัวขาวบัวเขียวอะไรก็เอาสักอันเหอะ เมื่อยแล้ว"
"ดอกบัวถวายพระด้วยใช้กี่กำนะ" บ่นกับตัวเอง
"กูว่าต้องใช้เยอะนะ ถวายพระในโบสถ์ด้วยแล้วก็ตอนมาฉันเพลที่บ้านเราด้วยอ่ะ ไหนจะปักแจกันอีก ที่ศาลพระภูมิอีก"
"กำหนึ่งมีกี่ดอกอ่ะครับพี่"
"20จ้ะ"
"งั้น5กำครับ เอาสีชมพู2กำสีขาว3กำครับ"
"จ้ะ"
"พี่ภูๆๆนั้นยิปโซ ซื้อยิปโซไปด้วยนะโยชิชอบ"
"ไปซื้อมาดิอ่ะ เอาตังค์นี้ไป"
"กำใหญ่เลยนะ"
"อื้ม" แล้วมันก็หยิบเงินในมือผมไปซื้อดอกยิปโซ
เรียกว่ากว่าาจะเสร็จสิ้นภารกิจจากปรกคลองตลาดก้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
ต้องคอยหลบรถเข็นที่มาแบบไม่รู้ตัวในขณะที่ชื่นชมดอกไม้นานาพันธ์
ที่นี้ถือว่าเป็นตลาดที่ขายส่งดอกไม้ที่ใหญ่มากแห่งหนึ่ง อาจจะเรียกว่าใหญ่ที่สุดในกรุงเทพเลยกว่าได้
ขับรถออกมาจากปากคลอง ภายในรถก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้
"หิวอ่ะ" ไอ้โยชิบ่น
"ตอนนี้อ่ะนะแก"
"อือ"
"ก็มีแต่โชคดีติ่มซำอ่ะ แล้วก็ที่สยามอ่ะที่เปิด24ชั่วโมงอ่ะ แล้วก็แมคโดนัล โยชิอยากทานอะไรอ่ะ" ดูไอ้อิคมันตามใจเมียมันสิ
"กลับไปทานที่บ้านดีกว่าไหมโยชิมันดึกแล้ว" ไอ้ขิงบอก
"ก็ได้พี่ขิง พี่อิคกลับบ้านเหอะ"
"หิวก็ทานเถอะ ไม่ต้องเกรงใจพวกมันหรอก มันรีบก็ให้มันนั่งแท็กซี่กลับไปก่อน"
"ไม่เอา โยชิไม่ได้หิวขนาดนั้น แค่อยากดึงเวลานี้ไว้นานๆ"
"เพื่อ"
"ก็นานๆพวกเราจะได้ออกมาเที่ยวดึกๆกันแบบนี้"
"เดี๋ยววันหลังพี่พามาก็ได้โยชิ"
"พี่ภูแน่ใจหรอว่ามีเวลาอ่ะ พี่ๆทุกคนเคยว่างตรงกันหรอ"
"อินี่ อยู่ดีๆดราม่าซะงั้น"
"หรือไม่จริงอ่ะ"
"โอเคๆ ถ้าพี่ว่างพี่จะโทรหาแกคนแรกเลย"
"จริงนะ"
"อินี่สงสัยผัวไม่ทำการบ้านหรอไง เลยเป็นโรคซึมเศร้า"
"กูทำทุกวันนะเว้ย" รีบบอกเชียวนะมึงไอ้อิค
"ถ้าอย่างไอ้โยชิเป็นโรคซึมเศร้า คนทั้งโลกคงหมดอาลัยตายอยาก"
"ว่าโยชิตลอดเลยพี่เป็ดอ่ะ เกลียดอะไรโญชินักหนาหรอ ดูพี่เป็ดสิพี่เฟียต" มันก็ไปซบไหล่พี่เฟียตอีกแล้ว
ไอ้เป็ดก็มิวายผลักหัวไอ้โยชิออกไปอีก ไอ้นี้น้องมันแกล้งก็บ้าจี้.....
รถขับมาถึงบ้าน ไฟในบ้านเปิดสว่างจ้า ไอ้มดแงดเห็นพวกเราขนดอกไม้ลงมาก็เห่า
"จะเห่าทำไม " ผมดุมันมันก็เงียบ แล้วเดินไปนอนที่เดิม
ผมเดินถือถุงพวกมาลัยแล้วก็ดอกลิลลี่ที่แอบซื้อมา ที่เหลือให้พวกนั้นขน ฮ่าๆๆๆๆ
เดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงคนคุยกันดังลั่นหัวเราะร่วน เงยหน้าจากดอกลิลลี่ก็เห็น......
"อ่าวมาแล้วหรอลูก เป็นไงได้ครบตามที่จดไปไหม" คุณย่าถาม แต่ผมไม่ได้ตอบ
กวาดสายตามองไปที่โต๊ะรับแขกทุกตัว........ ยืนตัวแข็งทื่อ
"โหยไม่ช่วยกันขนเลยนะ" ไอ้โยชิเดินมาหยุดข้างๆผมแล้วก็มองหน้าผมแล้วก็มองไปที่โต๊ะรับแขกเช่นกัน
"น้องภู มานี่" พี่พีทเรียก ผมก็เดินเข้าไปอย่างช้าๆ ไอ้โยชิวิ่งออกไปที่รถอีกรอบ

[K.Pupoom]

"คุณพ่อพี่พีทมาแล้วอ่ะ พี่ภูนี่ตกใจยืนแข็งทื่อเลย"
"จริงดิ จะเกิดอะไรขึ้นเปล่าว่ะ มันยิ่งกลัวๆอยุ่"
"โยชิไม่รู้อ่ะ เห็นพี่พีทเรียกพี่ภูเข้าไปในห้องรับแขก"
"แล้วพวกเราจะเอาไงอ่ะ"
"เราเอาดอกไม้ไปเก็บหลังบ้านก่อนดีกว่า แล้วก็รอภูออกมาค่อยถามดีไหม" พี่ขิงเสนอ
"โอเคตามนี้"
"มายืนทำอะไรกันอยู่นี้ล่ะหืมลูก ปรึกษาอะไรกัน"
"คุณย่าครับ นั้นใช่คุณพ่อคุณแม่พี่พีทไหม"
"ใช่จ้ะ ไปสวัสดีท่านกันไป"
"แล้วพี่ภูจะเป็นอะไรไหมครับ"
"จะเป็นอะไรล่ะลูก คิดไปไกลกันถึงไหนเเล้วเนี่ย ไหนเอาดอกไม้มาให้ย่าดูสิ"
"นี่ครับ"
"ครบนะ"
"ครบครับ"
"เอาไปใส่ถังหลังบ้านไป เอาก้านแช่น้ำนะลูก แล้วเดี๋ยวเอาผ้าขนหนูชุบน้ำคลุมไว้อีกที"
"ครับคุณย่า"
"ส่วนที่ไม่มีก้านนี้เอาแช่ตู้เย็นนะ เอ้า ได้ฟังที่ย่าพูดไหมเนี่ย"
"ฟะ ฟะ ฟะ ฟังครับ"
"พี่ภูเขาไม่เป็นอะไรหรอกลูก ไปๆทำตามที่ย่าอก เสร็จแล้วตามย่าไปที่ห้องรับแขกนะ"
"ครับ"
*******************

"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ทุกคนในห้อง ทุกคนรับไหว้แล้วก็ยิ้มแย้มเป็นอย่างดี ยกเว้นคุณแม่พี่พีท
ที่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ได้แต่นิ่งแต่ดูน่าเกรงขามยังไงก็ไม่รู้อ่ะ พี่พีทดึงผมลงไปนั่งข้างๆ
คุณแม่ก็มองจ้องมาที่ผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วคุณย่าไปไหนเนี่ย ทิ้งกันซะได้
"พีท เนี่ยหรอเมียแก" พี่แพทถามพี่พีท แล้วก็เขยิบเข้ามาจ้องหน้าผมใกล้ๆ พี่พีทก็ผลักออกไป
"เออ"
"เหมือนตุ๊กตาเลยอ่ะ โคตรน่ารักเลยว่ะ ขอได้ป่ะ" พี่พีทมันก็เอาเท้าใหญ่ๆยันพี่ชายมัน
"ช่วยไปไกลๆหน่อย"
"มานี่เจ้าแพท มานั่งข้างแม่นี้"
"แม่แพทอยากได้น้องไปอยู่เมกาด้วยอ่ะ"
"ฝันไปเถอะย่ะ" คุณย่าเดินเข้ามาพอดี
"คุณย่าอ่ะ แพทจะเอาอ่ะ แพทจะเอา"
"ไอ้แพทเดี๋ยวเมียแกที่โน้นก็แหกอกเอาหรอก หลายคนด้วยนี้ แล้วถ้าพวกชีรู้ว่าแกควงผู้ชายไปเย้ยชีนะ ชีเอาแกตายแน่"
"อาอ่ะ ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย เดี๋ยวน้องงงงงงงง" พี่แพทมองหน้าผมถามชื่ออีกรอบ
"น้องภูครับ"
"โทษทีพี่ลืมอ่ะ เดี๋ยวน้องภูก็เข้าใจแพทผิดพอดี ไอ้พีทช่วงที่แกบวชอ่ะ เดี๋ยวพี่ดูแลน้องภูเอง"
"น้องเขาดูแลตัวเองได้จ้ะ"
"คุณย่าอ่ะ คุณย่าจะเก็บน้องไว้ให้ไอ้พีทใช่ไหมครับ"
"ก็ของๆเขา"
"ใช่ของกู อย่ามาทะลึ่ง"
"พอได้แล้วเลิกแกล้งน้องได้แล้ว น้องภูเรียนชั้นไหนแล้วลูก" คุณพ่อถาม
"ปีหนึ่งครับ"
"คณะอะไรล่ะลูก"
"แพทย์ครับ"
"น่ารักแล้วยังเก่งอีกต่างหาก น้องภูของพี่แพท"
"ดีๆจบมา พ่อจะได้ฝากดูแลคุณย่าด้วยนะ"
"ครับ น้องภูก็ตั้งใจไว้แบบนั้น เพราะคุณย่ามีพระคุณกับน้องภูมาก"
"คุณย่ามีอะไรให้แพททานบ้างครับ หิวอ่ะ"
"ทีเขาทานกันล่ะไม่ทาน"
"ก็ตอนนั้นมันไม่หิวนิแม่"
"มีห่อหมก กับ แกงเขียวหวาน "
"โหยอยากทานพอดีเลย"
"เดี๋ยวน้องภูไปอุ่นให้ครับ"
"ขอบคุณครับ นางฟ้าของพี่แพท"
ผมเดินออกมาพี่พีทเหมือนจะเดินตามมา
"พีทนั่งคุยกับแม่ก่อนลูก"
"ครับ"

คุณแม่พี่พีทเรียกตัวพี่พีทไว้ทั้งๆที่พี่พีทจะเดินมากับผม มันหมายความว่าไงนะ
หรือว่าแม่พี่พีทจะไม่ชอบผมจริงๆ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะทำยังไงดีล่ะครับ  อยากร้องไห้อ่ะ

******************************พี่พีท
"มีอะไรหรอครับ"
"น้องเด็กไปหรือเปล่า"
"ไม่เด็กแล้วนะครับ ผมได้น้องเขาตั้งแต่น้องอยู่ม.4"
"แก่พรากผู้เยาว์ไอ้พีท"
"พี่แพทก็ชอบไม่ใช่หรอผู้เยาว์อ่ะ"
"มากๆ แต่เด็กฝรั่งโตไวไปสู้เด็กไทยไม่ได้อ่ะ แบบน้องภูเนี่ยใช่เลย เมียผู้ชายคนแรกของแพท"
"ทะลึ่งน่ะ เหลือไว้ทีหลานให้แม่สักคนเถอะ"
"กลับไปแม่จะเอาเลยไหมล่ะ เดี๋ยวแพทจัดให้ เลี้ยงเองนะอย่ามายุ่งกับแพทนะ"
"ไอ้ลูกคนนี้นิ คุณแม่ค่ะ เด็กคนนี้เป็นอย่างไรค่ะ"
"ดีมาก แล้วแม่ก็เห็นมาตั้งแต่เด็ก เด็กคนนี้หาข้อเสียไม่ได้เลย แม่รับรอง"
"หนูก็ถูกชะตานะคะ" คุณอาผมยิ้มให้
"ดูเขาก็น่ารักดีนะ เรียบร้อยดีแล้วยิ่งคุณแม่คอนเฟิร์มแบบนี้หายห่วง" คุณลุงช่วยเสริม
"คุณพ่อว่าไงครับ" ผมถามความเห็นคุณพ่อในเรื่องนี้
"พ่อก็ชอบ ถูกชะตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น"
"คุณแม่ล่ะครับ"
"แม่เคยห้ามอะไรพีทได้หรอลูก "
"แม่ก็ทำเก็กไป น้องมันจะรักใครชอบใครก็ปล่อยมันเหอะ"
"แกนิตาแพท ฉันแม่แกนะ"
"แพทรู้ แม่พูดใส่หูแพททุกวัน แล้วแพทก็รู้ด้วยว่าแม่ชอบน้องภูแต่ทำเก๊ก"
"ไอ้ลูกคนนี้นิ"
"ฮ่าๆๆๆ"คุณย่าแล้วก็คนอื่นๆพร้อมใจกันหัวเราะ
"แม่น่ะห่วงแต่น้องภูเพราะเขาน่ารักแล้วก็เป็นเด็กดีมาก กลัวคนของเราเท่านั้นเเหละ"
"คุณย่าพีทสัญญาแล้วไงครับ"
"แม่รักน้องภูเหมือนหลานแท้ๆ หวังว่าทุกคนจะรักน้องภูเหมือนที่แม่รัก เหมือนคนในครอบครัวของเรานะ"
ผมยิ้มให้คุณย่า ที่ทำหน้าที่เสาหลักของบ้านเราได้เป็นอย่างดี นี้แหละคือพระเดชและพระคุณ
ที่ควรมี นานๆพระเดชของคุณย่าจะหยิบมาใช้ หยิบมาครั้งนี้เพื่อน้องภูโดยเฉพาะ
แสดงว่าคุณย่ารักน้องภูมาก มากจนออกโณงปกป้องด้วยตัวเอง ใครบ้างล่ะจะไม่รักน้องภู คงจะหายาก
"ครับคุณแม่" คุณพ่อรับคำ
"เมื่อก่อนตอนที่แม่อยู่คนเดียว เจ้าพีทยังไม่มา แม่ก็ได้เด็กคนนี้แล้วก็พ่อแม่ของเขานั้นแหละ ที่คอยดูแลเป็นห่วงเป็นใย หญิงชราในบั้นปลายชีวิตคนหนึ่งกับ

บ้านหลังใหญ่โต พวกเธอคิดดูว่ามันเหงาแค่ไหน ถ้าแม่ไม่ได้เด็กคนนี้แล้วก็ครอบครัวเขา เธอคิดดูสิว่าแม่จะเป็นอย่างไร"
"คุณย่าคงเหงามากสินะครับ แพทชวนไปอยู่ด้วยก็ไม่ไป"
"ย่าเกิดที่นี้ ก็ขอตายที่นี้"
"แล้วครอบครัวน้องภูเขาอยู่ไหนล่ะครับ"
"ก็น้านุชไง"
"น้องภูนี่ลูกคุณนุชหรอค่ะ"
"ใช่จ้ะ เขาดีกับย่ามากคอยช่วยเหลือทุกอย่างเวลาเขาเกิดเรื่องย่าถึงต้องยื่นมือเข้าช่วยไง"
"สองคนนั้นเป็นคนดีมากครับ คนไทยที่โน้นรักเขาสองคนมาก คนต่างชาติไม่ต้องพูดถึง"
"อ๋ออออ เจ้าเสือพีท แม่เขาไม่อยู่ ขโมยลูกเขามาทำเมีย"
"คุณอา พีทไม่ได้ขโมยนะ น้องเขามีใจกับพีทต่างหาก"
"แกข่มขืนเขา ใช่ไหม" ไอ้แพทชี้หน้าผม
"เออ"
"นั้นไง แกนิมันชั่วจริงๆไอ้พีท"
"ชั่วเหมือนพี่มัน"
"แม่อ่ะ ว่าแพทตลอดเลย"

"พี่แพทน้องภูอุ่นกับข้าวให้แล้วครับ"
"ขอบคุณครับบบบ" ตาเยิ้มอีกแล้วพี่แพท
"ไปๆ ไปทานไป" แล้วพี่แพทก็เดินออกไปที่โต๊ะอาหาร แต่พี่แกก็ยกอาหารมาทานในห้องรับแขก
พี่พีทนั่งทานที่โต๊ะกลาง
"น้องภู คุณแม่หนูฝากของมาให้ด้วยนะลูก"
"ขอบคุณครับคุณน้า"
"เรียกคุณแม่สิลูก"
"แหม๋ แม่ เมื่อกี้ยังดึงหน้าแกล้งน้องเขาอยู่เลยนะ"
"ทานๆไปเถอะเราน่ะ" คุณแม่ยิ้มออกมาแล้ว เป็นรอยยิ้มที่สวยและใจดีมาก พี่พีทบอกว่าคุณแม่เป็นคนอารมณ์ดี
แล้วก็ขี้อำแบบนี้แหละ ท่านยังวัยรุ่นอยู่ คุยกับลูกก็เหมือนคุยแบบเพื่อนมากกว่า ทุกคนดูเป็นกันเองมาก
ผมเลยหายเครียดหน่อย ตอนแรกเข้ามากลัวสุดๆ ทุกคนนิ่งแล้วก็มองมาที่ผมคนเดียว มันลุ้นอ่ะ
"อร่อยมากๆเลยครับคุณย่า ห่อหมกก็อร่อย แกงเขียวหวานก็อร่อย ทานกับหมูทอดเข้ากันมาก แม่ลองดิ"
"ไหนของลองหน่อย แต่ฝีมือคุณย่าไม่ต้องชิมก็รู้ว่าอร่อย"
"ชิมก่อนเถอะจ้ะ" คุณแม่พี่พีทชิมห่อหมก แล้วก็ตามด้วยแกงเขียวหวาน
"เป็นไงแม่ อร่อยใช่ไหม เอาช้อนคืนแพทมาได้แล้ว"
"อร่อย อร่อยเหมือนเดิมเลยค่ะคุณแม่"
"หรอ แต่แม่ไม่ได้ทำ"
"อ้าว แล้วใครทำล่ะครับคุณย่า"
"เจ้าตัวเล็กนั้นไง"
"น้องภู เก่งมากเลยอ่ะ แม่ครับ เอาน้องภูไปอยู่กับเรานะ นะแม่"
"คุณย่าเขาคงจะยอมหรอก ไหนจะน้องเราอีก"
"คุณย่าอ่ะลำเอียง หาเมียให้แต่ไอ้พีท แล้วแพทอ่ะ"
"เข้าหาของเขาเองย่าไม่เกี่ยว"
"อย่างไอ้พีทเนี่ยนะ จะตาแหลมได้ขนาดนี้ไม่มีทางอ่ะ เห็นคนก่อนๆนี้เชิ่ด ทำตัวอย่างกับเทวดา"
"เรานี้มันปากร้ายเกินไปแล้วมั้งหืม ทานๆเข้าไปเถอะ"
"ปากมันดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วพี่ ผู้หญิงได้ตบเอาบ่อยๆไง"
"อาอ่ะ เอาแพทมาแฉต่อหน้าน้องอีกแล้วนะ"
"ฉันพูดเรื่องจริง เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำอาบท่า เอนหลังซะหน่อยดีกว่า หนูนอนกับแม่นะคะคืนนี้"
"จ้ะ เดี๋ยวน้องภูช่วยขนของครับ"
"ขอบใจมากจ้ะ" ผมกับพี่พีทก็ช่วยคุณอายกของไปบนห้องคุณย่า
พอมาถึงบนห้องคุณอาก็เรียกผมกับพี่พีท
"อย่าพึ่งไปลูก"
"ครับ คุณอาจะเอาอะไรหรอครับ"
"นั่งคุยกับอาหน่อย"
"ครับ"
"คุณย่าดูสดใสมากเลยนะพีท"
"ครับ ต้องยกความดีความชอบให้คนนี้ ที่ทำให้คุณย่าหัวเราะทุกวันแล้วก็ดูแลเป็นอย่างดี"
"ขอบใจมากนะลูกน้องภู อาเป็นห่วงคุณแม่อาตลอด แต่ก็ทิ้งกิจการที่โน้นไม่ได้ ตอนนี้ได้เห็นคุณแม่ อาค่อยเบาใจหน่อย อาฝากเราสองคนดูแลท่านแทนอา

ด้วยนะ"
"ไม่ต้องห่งหรอกครับ น้องภุก็รักคุณย่าไม่ร้อยไปกว่าคุณอาเลย"
"ขอบใจมากนะลูก"
"ครับ"
"พีท อาซื้อนาฬิกามาฝาก อยู่ในกระเป๋าน่ะ แต่น้องภูอาไม่เคยเห็นหนึเลยซื้ออของมาให้ไม่ถูก"
"ไม่เป็นไรครับ แค่คุณอาไม่รังเกียจน้องภู ก็เป็นของฝากที่ดีที่สุดแล้วครับ"
"ดูสิเด็กคนนี้ ใครเป็นพ่อเป็นแม่คงรักตายเลย"
"พีทก็รักน้องจะแย่อยู่แล้วครับ"
"นอกจากรัก ท่าทางจะหลงด้วยใช่ไหมเราอ่ะพ่อหลานชาย"
"ครับ"
"ไงคุยอะไรกันอยู่ลูก"
"ยิ่งคุยหนูยิ่งหลงเด็กคนนี้แล้วค่ะคุณแม่"
"ฮ่าๆๆ ระวังจะหลงเหมือนเจ้าพีทนะ"
"หนุก็ว่างั้นแหละ"
"พีท ไปดูห้องให้แม่เขาไป ให้เจ้าแพทนอนกับลุงนะ"
"ครับ ไปน้องภู"
"จะเอาไปแล้วหรอ อายังมองเพลินตาอยู่เลย"
"อย่ามองเยอะครับเดี๋ยวเสื่อม"
"เป็นเอามากนะหลานเรา"
"ยิ่งนานยิ่งหลง ขี้หึงขี้หวง"
"ทะเลาะกันบ้างไหมค่ะสองคนนี้"
"ประจำแต่ก็เถียงกันนิดๆหนอยๆ เรื่องใหญ่ๆก็เกิดจากคนของเรานั้นแหละ ขึ้หึงมาก"
"ก็ของของเขาน่ารักซะขนาดนี้นี่ค่ะ คืนนี้หนูจะนอนกอดแม่ให้หายคิดถึงเลย"
"จ้า ไปอาบน้ำอาบท่าไป เราดูแก่ไปนะ"
"คุณแม่อ่ะ สงสัยโบท็อกซ์หนู่จะเสื่อมแล้ว ต้องไปเติม ต้องไปเติม ว่าแต่แม่เถอะ ใช้อะไรอ่ะ หนูซื้อครีมมาฝากเพียบเลย"
"น้องภูเขาก็ซื้อให้ ซื้อโน้นซื้อนี้มาให้ แผ่นมาร์คห้านั้นเขาก็พึ่งซื้อมาให้"
"ถึงว่า คุณแม่เลยไม่ยอมแก่สักที"
"ฮ่าๆๆ แก่แล้ว เดี๋ยวแม่ไปดูเด็กๆหน่อยนะ"
"เด็กที่ไหนหรอค่ะ"
"เพื่อนๆเจ้าภูน่ะ คุญอยู่กับพ่อเจ้าพีทข้างล่างอ่ะ เราจะลงไปเจอหลานๆไหมล่ะ"
"ก็ดีค่ะ หิวน้ำพอดี"
คุณย่าพาคุรอาลมาด้านล่าง เพื่อนๆผมก็ยกมือหว้ทักทาย พี่บุ้งกับพี่อ้นก็เข้ามาสมทบ
"มีเจ้าพวกเนี่ยแหละถึงได้ไม่เหงา"
"หล่อๆทั้งนั้นเลย หน้าเปิดโมเดลลิ่งนะพีท"
"แค่นี้งานพีทก็เยอะแล้วครับอา"
"ตอนดินแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรที่สมาคมแม่ ก็ใช้เด็กๆพวกนี้แหละ แล้วแถมเพื่อนแม่เห็นน้องภูจ้างไปเป็นพรีเซนเตอร์ต่อด้วย มีคนติดต่อเข้ามาเยอะ แต่ผู้

จัดการส่วนตัวเขาหวง เลยไม่รับงาน ฮ่าๆๆๆ"
"คุณย่าก็พีทหวงของพีทนินา"
"จ้า ไปพาแม่เขาไปพักไป เด็กๆช่วยกันขนของไปไว้บนห้องหน่อยลูก แล้วเดี๋ยวพวกเธอตามแม่ไปที่ห้องพระนะ ไหว้พระไหว้เจ้ากันซะก่อน"
"ค่ะ"

******************คุณย่า

"นั้นรูปคุณป้านี่ค่ะแม่"
"ใช่"
"ใครวาดอ่ะค่ะ"
"น้องภู"
"หืมมม วาดได้ขนาดนี้เลยหรอค่ะ"
"ใช่ แล้วก็วาดจากความฝัน น้องภูฝันเห็นคุณป้าเราบ่อยมาก ท่านมักจะมาเตือนเวลามีเรื่อง อย่างวันนั้นขโมยจะเข้าบ้าน น้องภูก็ฝันว่าคุณป้าเรามาเรียกให้ตื่น"
"อื้มมม"
"น้องภูไม่เคยเห็นตัวจริง แต่วาดได้เหมือนมากกๆ เด็กคนนนี้ต้องมีอะไรมากกว่าที่เราคิดแน่"
"ใช่ แล้วเธอจะหลงรักเด็กคนนี้"
 
น้องภูของย่า หนูเป็นเด็กดีแม้แต่คุณย่าใหญ่ยังคุ้มครอง หนูต้องทำให้คนเหล่านี้รักหนูได้แน่นอน
ทุกคนหลังจากไหว้พระเสร็จก็นั่งจ้องมองไปที่รูปคุณย่าใหญ่อย่างไม่วางตา

"รูปเหมือนมีชีวิตมากเลยนะคะ" แม่เจ้าพีทพูดออกมา
"แม่เห็นรูปนี้ครั้งแรกก็น้ำตาไหล ภาพนี้เป็นภาพตอนพี่เขาสาวๆน้อยคนที่จะเคยเห็น"
"สวยมากเลยค่ะ"
"แล้วนี้คุณนุขเขารู้หรือยังค่ะคุณแม่ ว่าลูกชายหนูเอาลูกเขาทำเมียเนี่ยค่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ ยังไม่รู้"
"เอ้า ตายแล้ว เดี๋ยวแม่เขาเกิดไม่ยอมจะทำไงค่ะ เขาน่าจะหวงลูกเขาไม่น้อย"
"อันนี้เธอก็ต้องคุยกับเจ้าพีทอ่ะนะ ว่าจะเอายังไง"
"เจ้าพีทนะเจ้าพีท เอาลูกเขามานอนกอดตั้งสามสี่ปี ไม่บอกแม่เขา"
"เจ้าพีทเขาก็คงเตรียมการไว้บ้างแหละ แต่แม่นุชเขารักลูกเขามาก ตามใจลูกอยู่แหละ ถ้าเจ้าภูจะดื้อเรื่องนี้ ก็คงยอม"
"แล้วดูๆลูกชายหนูก็จะหลงน้องภูมากด้วย ถ้าแม่เขาไม่ยอมขึ้นมาละก็ หนูไม่อยากจะคิดเลยค่ะคุณแม่"
"เรื่องของลูกมันน่ะคุณ ลูกมันโ๖แล้ว เดี๋ยวมันก็จัดการได้เองแหละเขาไม่ยอมเดี๋ยวก็ให้พาหนีไปเลย"
"คุณนิ พูดง่ายนะ ใจเขาใจเราสิ ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวฉันต้องคุยกับคุณนุชให้รู้เรื่อง"
"คุณจะให้ลูกเรายกสินสอดไปขอลูกชายเขาหรือไง"
"ถ้าเขาจะเอาแบบนั้น เราก็ต้องทำ ลูกเราได้ลูกเขามานานแล้วนะคุณ"
"คุณรู้ได้ไงว่าเขาได้กันแล้ว"
"โหยพ่อ สี่ปี ไอ้พีทมันคงไม่เอาน้องมานั่งดมเฉยๆหรอก"
"เหมือนแกสินะ"
"ถ้าเป็นแพทตั้งแต่วันแรกแล้ว ฮ๋าๆๆๆ"
"เดี๋ยวเถอะ ต่อหน้าพระนะ"
"เอ้าๆๆ จะทำไงก็ไปตกลงกับลูกมันนะ แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้แล้วไปลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"

********************

"แม่ผัวรับรองเป็นลูกสะใภ้แล้วหน้าบานเชียวนะ" ไอ้โยชิแซวผม
"อิจฉาหรอ"
"เปล๊า แค่บอกอาการใบหน้าของพี่ภูให้ฟัง"
"มันก็เรื่องของฉัน"
ที่นอนสำรองถูกนำมาปูในมุมห้อต่างๆคนละมุม วันนี้ไอ้อิคกับไอ้โยชินอนกับผม แล้วก็ขิงกับตี๋
ผมเอาเตารีดมารีดชุดนาคให้พี่พีทที่ซักไว้ตอนก่อนจะไปปากคลอง แห้งแล้ว
ผ้านุ่งสีขาวกับสบงสีขาว แล้วก็ครุยเสื้อนาคลายลูกไม้สีขาว คลิบดิ้นทอง
รีดไปก็ยิ้มไป มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เราทำให้คนรักได้ ไม่ว่าสิ่งไหนถ้าเราได้ทำให้คนที่เรารัก
ผมว่ามันมีความสุขทั้งนั้นแหละ แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม
รีดผ้าเสร็จพี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำ ใส่ชุดนอนมาเรียบร้อย วันนี้มีแขกมานอนด้วย
จะเดินโทงๆออกมาแต่งตัวข้างนอกก็กระไรอยุ่ ผมเดินไปเอาไม้แขวนเสื้อมาแขวนชุดนาคแขวนไว้หน้าตู้
"น้องภูไปอาบน้ำไป จะตีสี่แล้วนะ"
"อื้ม"
"โยชินอนแล้วนะพี่ภู"
"อื้ม" ผมเดินไปปิดไฟ เพราะตนอนนี้ทุกคนหลับหมดแล้ว เหลือพี่พีทที่นอนบนเตียงรอผมอยู่
ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ บอกตรงๆนะตอนนี้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจมาก มันมีความสุขอ่ะ บอกไม่ถูก
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ตีสี่กว่าๆแล้ว เดินอ้อมเตียงไปนอนฝั่งตัวเอง ค่อยๆหย่อนตัวล้มตัวนอน
พี่พีทก็ดึงไปกอดทันที
"อ่าว ยังไม่หลับหรอ"
"ยัง"
"ไม่ง่วงหรอ"
"พี่หลับไปเมื่อหัวค่ำไง เราอ่ะ นอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ"
"พี่พีท"
"ทุกคนชอบน้องภูไหม"
"หืม ยิ้มกันซะหน้าบานขนาดนั้น แม่พี่อ่ะชอบมากเชื่อสิ แต่ท่านแกล้งเราสองคน"
"แน่นะ"
"เชื่อพี่เถอะ นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้หัวหมุนแน่"
"อืม กู๊ดไนท์"
"ฟ๊อดดดดดดด"  แอบหอมอีกแล้ว พรุ่งนี้จะบวชแล้วนะ หึ่ย

[•♀NoM!_KunG♀•]

จิ้มตูดดดดดดดดดดดดดดดด

น้ำตามันไหลออกมาแบบหยุดไม่ได้เลยอ่ะ มันบอกไม่ถูกว่าทำมั้ยถึงไหล

แต่มันอิ่ม อิ่มกับทุกอย่างที่เดินทางมาไกลพอสมควร

อิ่มแต่ไม่เคยพอ อยากรับรู็รสชาติมันไปเรื่อยๆ

แต่งกานไปจนแก่เลยนะ อย่าเพิ่งตันละสมองคนแต่ง  (ถ้ารวมเล่มนี้จะเป็นอีกชุดที่จะสั่งเก็บไว้ )

ปล....ดูแลสุขภาพด้วยน้อคนแต่ง(เค้ากลัวไม่มีคนแต่งให้อ่าน แหะๆ )

[gupalz]

ครอบครัวพี่พีทน่ารักมาก

[BBSS]

ไม่รู้จะเม้นท์อะไร เพราะมันไม่มีคำบรรยาย

 

[noy]

 

[BeeRY]

มีความสุขจังเลย อยากใหความสุขอยู่กับน้องภูตลอดไป
อยากให้คนแต่งทำให้น้องภูอยู่กับเราตลอดไปด้วย

[4559]

อ่านแล้วมีความสุขมาก

[tawan]

น่ารักจังเลย

อบอุ่นชอบบบบ

 

[mild-dy]

มันทั้งอบอุ่น ทั้งมีความสุขมากๆ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกดีมากๆ
อยากให้น้องภูกับพี่พีทอยู่คู่กันตลอดไป ไม่มีใครมาทำให้พรากจากกัน
ไม่อยากให้น้องภูกะพี่พีททะเลาะกันเลย อยากให้หวานไปเรื่อยๆ
รอจ้ารอ

[Noo_Patchy]

  อ่านแล้วยิ้มตามไปด้วย มีความสุขจัง

[litlittledragon]

งานบวชครั้งนี้ คนร่วมงานเยอะมากแน่ๆ จะจัดเงียบๆ คงเงียบไม่ได้แล้วมั้ง

[slurpee04]

อิ่มใจยังไงบอกไม่ถูก
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข 

[naiin]

                          นอนน้อยมากนะน้องภูเนี่ย ได้กำลังใจที่ดีจากครอบครัวพีพีทแบบนี้สู้ตาย   

[greensnake]

แล้ววันที่รอคอยก็มาถึง ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตา
อิ่มอกอิ่มใจไปตามๆกัน และได้บุญกันถ้วนหน้า
แถมงานนี้น้องภูเปิดตัวกับครอบครัวพี่พีทอีกด้วย
น่ายินดีพร้อมกันสองเรื่อง คนที่สุขที่สุดคงเป็นคุณย่า
นางฟ้าของทุกคน 
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[meadthat]

อ่านแล้วมีความสุขมากเลยครับ

[-~iK@iZ_KunG~-]

น่ารักทุกคนเลยอ่านไปก็ยิ้มไปคนเดียว ฮ่าๆๆ

[pochu52]

น้องภูน่ารักซะอย่าง ครอบครัวพี่พีทต้องหลงอยู่แล้ว 5555
ตื่นเต้นอ่ะ พี่พีทจะบวชแล้ว คนที่มีความสุขมากต้องเป็นคุณย่าแน่ ยิ้มมีความสุขทั้งวัน ^^

[ujen]

อ่านน้องภูทุกครั้งก็มีความสุขทุกครั้ง

รอตอนต่อไปน่ะ

 

[choijiin]

ดีใจแทนน้องภูด้วยนะจ้ะ
 
ใครบ้างที่เจอน้องภูแล้วไม่รักไม่หลง
ดูพี่แพทซิทำเป็นเด็กร้องหาขนมเลยทีเดียว
อ่านไปอ่านมาเหมือนพี่พีทมีน้องชายซะมากกว่า
 

[spisyjames]

มีความสุขที่สุดมาต่อเร็วๆนคร่า

[nongrak]

ดีใจแทนน้องภูที่ครอบครัวของพีทยอมรับน้องภู
ตอนนี้เป็นครอบครัวที่ใหญ่มาก

+1+เป็ดจ้า

[nemesis]

 

[pp_song]

มีความสุขจังเลย อ่านแล้วมันแลตื้นตันในใจ