^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838458 ครั้ง)

ออฟไลน์ pp_song

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 863
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1

Gu_Ton_Za

  • บุคคลทั่วไป
อ่านไปยิ้มไป มีความสุขจังเลย ^^

ออฟไลน์ Number1_90

  • 넘버원~
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 631
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-0
โยชิน่ารักอ่ะ  :o8:

ladymoon_yy

  • บุคคลทั่วไป
มึความสุขมากกกกับการอ่านเรื่องนี้

 :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่....152

กลับมาถึงบ้าน
ด้วยความสุข อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มไปด้วยบุญ จริงๆ
ช่วยกันทยอยขนข้าวของเข้าไปไว้นครัว อาหารที่ทำไปวัดยังเหลืออีกเพียบ
คุณย่าให้ป้าแต๋วตักกลับบ้านไปเยอะ เอาไปเผื่อคนอื่นๆด้วย ผมก็ช่วยป้าแต๋วอีกแรง
"ไปทานข้าวเถอะลูกไป เดี๋ยวป้าแต๋วจัดการเอง"
"ไม่เป็นไรครับป้าแต๋วน้องภูยังไม่หิวมาก"
"ไปทานเถอะลูก ป้าเห็นหนูบนหิวบนรถนะ อย่าโกหกป้า ไปๆลูก เพื่อนๆรอทานข้าวอยู่"
"ครับ"
ผมมานั่งทานข้าวกับเพื่อนๆ กับข้าวก็ที่ถวายพระนั้นแหละ
ทานไปก็นึกถึงหลวงพี่ไป หลวงพี่คงชอบอาหารที่พวกเรานำไปถวายนะ
แล้ววันที่พวกเราไม่ได้ไปเลี้ยงพระหลวงพี่จะทานอะไรนะอยากรู้จัง
แล้วจะอร่อยเหมือนที่คุณย่าทำหรือเปล่า......
"พี่ภู ตักข้าวค้างมานานมากแล้วนะเมื่อไรจะเข้าปาก"
"นั้นสิลูก เหม่ออะไรหืมมมม"
"น้องภูคิดเรื่อง เอ่อ...... ถ้าเป็นวันอื่นๆที่เราไม่ได้ไปเลี้ยงพระเพลหลวงพี่จะได้ฉันกับข้าวอร่อยๆหรือเปล่าอ่ะครับ"
"พระเขาไหมยึดติดกับรสชาติของอาหารหรอกลูก ท่านฉันเพื่อดำรงชีพ"
"งั้นเราก็ทำอะไรไปถวายก็ได้สิครับคุณย่า" ไอ้โยชิเริ่มสงสัย
"ไม่ใช่แบบนั้นลูก ของที่พร้อมของที่ดีเราก็มักจะนำไปถวายพระ แต่พระท่านไม่ได้ติดในรสชาติ รู้จักแกงสำรวมไหม"
"ไม่รู้จักครับ"
"คือพระบางรูปท่านก็จะฉันสำรวม ท่านจะนำกับข้าวทุกอย่างมารวมกันแล้วก็ฉัน จะได้ไม่ต้องยึดติดว่าอันนี้อร่อย อันนั้นอร่อยไงลูก"
"เป็นพระนี้ก็ยากเหมือนกันนะโยชิว่า"
"ไม่ยากหรอกลูก ก็เหมือนกับเราเรียนคณิตศาตร์นั้นแหละ มีสูตร มีกฏ ถ้าเรายึดติดกับความอร่อย ความหอมหวาน เราก็จะทานเยอะ มันก็จะอ้วนไงลูก"
"อุยยยยยย" โดนเต็มๆเลยไอ้โยชิ
"หนูเห็นอาหารบนโต๊ะไหม น่าทานไหมลูกเวลามันอยู่ในจาน"
"น่าทานมากมากเลยครับคุณย่า"
"อื้มใช่ แต่พอมันผ่านลิ้นเรา ฟันเรา คอเรา ลงไป ถูกบดถูกย่อยแล้วก็ขับถ่ายออกมา แต่พวกเราดันรังเกียจทั้งๆที่เราทานมันเข้าไปเอง"
"คุณย่าพูดซะโญชิเห็นภาพเลย"
"ฮ่าๆๆๆ พอเรายึดติดกับรสของอาหาร เราก็จะแสวงหามาทาน ที่โน้นอร่อยที่นี้อร่อยร้านโน้นอร่อยร้านนี้อร่อย เนี่ยแหละทุกข์"
"แต่มันก็มีสุขเหมือนกันนะครับคุณย่าเวลาได้ทานอ่ะ" ไอ้โยชินี้เถียงไม่หยุด
"มันก็ใช่ เราเป็นมนุษย์ อาหารเป็นสิ่งจำเป็น แต่ที่ย่าพูดเพราะไม่อยากให้เรายึดติด เรื่องความรักก็เหมือนกัน ถ้าเรามัวแต่ยึดติดว่าคนๆนี้เป็นของเรา ใครจะมายุ่งไม่ได้ ถ้ามีใครเข้ามายุ่ง ทุกข์ไหมลูก"
"ทุกข์มากเลยครับคุณย่า" ทุกคนพูดพร้อมกัน ฮ่าๆๆ
"แต่ถ้าเราคิดว่าเขาไม่ใช่ของเราล่ะ"
"ก็ไม่ทุกข์"
"ใช่ ที่ย่าพูดมันอาจจะยากเกินไปสำหรับพวกเราในตอนนี้ แต่ย่าอยากจะบอกว่า ทุกอย่างคือสิ่งสมมุติ ที่เกิดจากตัวเรา อันนั้นของเราอันนี้ของเรา ยิ่งเรามีสิ่งสมมุติมาก เราก็ทุกข์มาก น้องภู ที่หนูเป็นห่วงพระไม่ใช่เรื่องผิดนะลูก แต่ย่าจะบอกว่าบางสิ่งหนูก็ต้องปล่อยวาง ปล่อยให้มันเป็นไปตามทางของมัน เราทุกๆคนมีหน้าที่ของเรา ทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ เข้าใจที่ย่าบอกไหมลูก"
"เข้าใจครับคุณย่า"
"แต่โยชิไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ สงสัยโยชิเด็กเกินไป ทานข้าวดีกว่า หิ๊วหิว"
"ฮ่าๆๆๆ เอ้า....ทานข้าวกันเถอะลูก"
ผมก็นั่งทานข้าวแล้วก็คิดเรื่องที่คุณย่าสอน ทุกอย่างมีทางของมัน เราต้องทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์
ผมจะนำไปปฏิบัตินะรับคุณย่า วันนี้อาจจะทำได้น้อย วันข้างหน้ารับรองว่าต้องดีขึ้นแน่ๆครับ
นั่งทานข้าวกันจนอิ่มก็ช่วยกันเก็บล้าง แล้วก็มานั่งเล่นกันที่ห้องผม.....
"น้องภู"
"มีอะไรหรอพี่อ้น"
"คุณย่าให้มาตามไปที่ห้องน่ะ"
"ครับๆ"ผมลุกเดินไปที่ห้องคุณย่า เคาะประตูแล้วก็เดินเข้าไป
"คุณย่ามีอะไรหรอครับ"
"ย่าน่ะไม่มีหรอกแต่แม่เขามี"
"คุณแม่มีอะไรให้น้องภูช่วยหรอครับ"
"มานั่งข้างๆแม่สิลูก" ผมนั่งลงข้างๆคุณแม่ คุณย่าก็ส่งยิ้มให้
"มีอะไรหรอครับ"
"แม่มีของจะให้ลูก" แล้วคุณแม่ก็ยื่นซองสีขาวให้
"อะไรหรอครับ"
"เปิดดูสิลูก" ผมเปิดดูก็ต้องตกใจ ในนั้นมีเงินอยู่เยอะมาก เป็นเงินสกุลต่างชาติ
"คุณแม่ให้น้องภูทำไมครับ มันเยอะเกินไปนะครับคุณแม่ น้องภูรับไม่ได้หรอกครับ"
"อย่าบอกนะว่าหนูจะปฏิเสธแม่"
"ครับ มันเยอะเกินไปครับคุณแม่"
"หนูเป็นคนรักของพระพีท ก็เหมือนเป็นลูกของแม่อีกคน แล้วพระพีทก็เอาเปรียบหนูมาตั้งหลายปีแล้วนะลูก"
"หลวงพี่ไม่ได้เอาเปรียบอะไรน้องภูเลยครับคุณแม่" คุณย่าแอบหัวเราะ หัวเราะทำไมล่ะครับคุณย่า
"แม่หมายถึงเรื่องอย่างว่านะลูก" คุณแม่พูดพร้อมอมยิ้ม ผมก็อายจนหน้าแดง
"แต่"
"แม่ไม่ได้ให้หนูเพราะเรื่องแบบนั้นนะ แม่ให้หนูเพราะความรัก หนูสองคนอยู่ด้วยกันก็ต้องใช้เงิน"
"แต่หลวงพี่ก็ทำงานแล้วนะครับ แล้วหลวงพี่ก็ดูแลเรื่องนี้ให้น้องภูมาตลอด"
"คุณย่าเล่าให้แม่ฟังว่าหนูน่ะ ไม่ค่อยจะรับเงินจากพี่เขาไม่ใช่หรอ แล้วจะเรียกว่าดูแลได้ไง หืมมม"
"น้องภูพอมีเงินครับ ก็ไม่อยากรบกวน แค่ที่อยู่ที่กินทุกวันนี้ มันก็มากแล้วครับ"
"พูดแบบนี้อีกแล้วนะลูก ย่าบอกแล้วไงว่าหนูคือหลานของย่า"
"น้องภูขอโทษครับคุณย่า คุณแม่ครับน้องภูรับเงินนี้ไม่ได้จริงๆครับ"
"เห็นไหมล่ะ แม่บอกเธอแล้ว ว่าเด็กคนนี้ดื้อ"
"คุณย่า....."
"แล้วจะให้แม่ทำอย่างไรดีลูก หนูถึงจะยอมรับเงินนี้จากแม่"
"คุณแม่ไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ แล้วก็ไม่ต้องให้เงินน้องภูด้วย แค่คุณแม่ไม่เกลียดน้องภู น้องภูก็ดีใจแล้วครับ"
"ใครจะไปเกลียดหนูลงล่ะลูก หืมมม" คุณแม่ลูบหัวผมเบาๆ
"คุณแม่ อยู่ที่นี้ไม่จำเป็นต้องใช้เงินหรอกครับ"
"ค่าเรียน หนังสือหนังหาละลูก"
"พี่พีทออกให้ครับ"
"เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ เขาก็อยากมีโน้นมีนี้กันจะได้เหมือนเพื่อนๆไงลูก หนูเอาเงินที่แม่ให้ไว้ใช้นะ"
"พี่พีทหามาให้น้องภูทุกอย่างแล้วครับ หามาจนเกินความจำเป็นแล้วครับ"
"ดื้อแบบที่คุณแม่บอกจริงๆด้วย่ะ แถมยังมีเหตุผลที่ดีเสียด้วย"
"ใช่ ถึงได้เรียกว่าเจ้าตัวแสบไง"
"งั้นคงต้องบังคับกันล่ะ ถ้าหนูไม่รับแม่จะโกรธนะลูก"
"คุณแม่....."
"ไม่ต้อมาทำหน้าละห้อยเลย รับไปลูก"
"แต่...."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละ อ่ะรับไปนะ"
"ครับ" ผมกราบไปที่ตักคุณแม่ ความอบอุ่นที่ได้รับมันอาจจะไม่เหมือนตักของแม่ผม
แต่มันก็อบอวลไปด้วยความรักและความปราถณาดี  มือนุ่มๆที่ลูบหัวผมเบาๆ
ทำให้ผมนึกถึงคุณแม่เวลาที่ผมร้องไห้ ท่านมักจะปลอบผมด้วยวิธีนี้เสมอ
"รักกันนานๆนะลูก แม่อยากมีหนูเป็นลูกอีกคน ไม่อยากได้ใครอีกแล้ว อย่าทิ้งพี่เขานะลูก"
"ครับ"
"ส่วนในถุงนั้น เป็นของฝากที่แม่หนูฝากมา วันงานยุ่งๆแม่ก็ลืมไปเลย"
"ขอบคุณครับ"
"คุณแม่ เห็นน้อง อ่าวมาอยู่นี่เอง" พี่แพทเดินเข้ามา
"มีอะไรตาแพท"
"คือแพทเอาของที่พีท เอ๊ย พระพีทฝากซื้อมาให้น้องอ่ะครับ พอดีตกอยู่ในกระเป๋าอีกอย่าง"
"ขอบคุณครับพี่แพท แล้วเป็นเงินทั้งหมดเท่าไรอ่ะครับ แล้วจะให้น้องภูโอนเข้าบัญชีหรือว่าพี่แพทจะเอาเงินสดครับ"
"ไม่เอาหรอก พี่รับขวัญน้องสะใภ้"
"แต่มันไม่ใช่เงินน้อยๆนะครับพี่แพท"
"น้องสะใภ้น่ารักขนาดนี้  เงินน้อยๆจะไปรับขวัญพออะไร อ่ะนี้ซื้ออันนี้ให้อีกอันหนึ่ง"
พี่แพทมานั่งขัดสมาธิ ตรงหน้าผมแล้วก็ยื่นหน้าเขามาใกล้ๆจนจมูกจะชนกันอยู่แล้ว
คุณแม่เลยผลักหัวพี่แพทออกไป
"คุณแม่นิ หัวลูกสะใภ้หรอไง"
"ใช่ย่ะ"
"แกะดูสิน้องภูชอบไหม" ผมก็แกะดู เป็นหีบเพลงอันเล็กๆ ทำจากไม้ พอเปิดก็จะมีเสียงเพลง
"ชอบมากเลยครับ"
"เวลาได้ยินเสียงเพลงจากกล่องนี้ ก็คิดถึงพี่บ้างนะ"
"ครับ"
"แพทชอบน้องมากเลยอ่ะแม่ อยากนั่งมองหน้าแบบนี้ทั้งวันเลย อิจฉาไอ้พีทจัง เอ๊ย พระพีท"
"แล้วทำไมไม่หาเป็นตัวเป็นตนสักคนล่ะ อายุเราก็มากแล้วนะ"
"มากอะไรคุณย่า คุณอายังไม่มีเลย มากกว่าแพทอีก"
"เอาไว้มากอย่างอาแกต่อไปก็ไม่มีหรอก หมดสิทธิ์แล้วรุ่นนั้นอ่ะ"
"คุณย่าอยากอุ้มเหลนแล้วหรอ"
"ถามแม่เราโน้น ย่ามีเจ้าตัวแสบพวกนี้ก็ปวดหัวจะแย่แล้ว"
"ปวดหัวงั้นแพทเอาไปเลี้ยงเอง ไปเก็บเสื้อผ้าเลยน้องภูคุณย่าไล่แล้ว"
"น้องภูอยู่ที่นี้แหละถูกแล้ว แกน่ะกลับไปช่วยจัดการเคลียร์งานที่ค้างอยู่ด้วยนะ"
"พูดเรื่องงานเซงอ่ะ" แล้วพี่แพทก็ล้มตัวลงมาเนียนหนุนตักผม
"นิ หนุนตักน้องได้ไง น้องเขาไม่ใช่คนโสดนะ ลุกเลย"
"โหยแม่ คิดอะไรเนี่ย แพทรักเหมือนน้องเหมือนนุ่ง แต่ถ้าน้องไม่นุ่งนะ คงดี ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้ทะลึ่ง ลุกเลย"
"โหยแม่นิ รักษาผลประโยชน์พระลูกชายจังเลยนะ"
"ไม่ได้สิ แมวขโมยอย่างแกมันมือไวเท้าไว"
"ถ่ายรูปกันดีกว่าแม่ เราจะได้มีรูปน้องไปติดที่บ้านเรา" แล้วผม คุณย่า คุณแม่พี่แพท ก็ถ่ายรูปกัน
เราสี่คนก็นั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน แล้วคุณแม่ก็ไล่พี่แพทไปเก็บของเตรียมไว้
เพราะเดี๋ยวเย็นๆเราก็ต้องออกเดินทางไปสนามบินกันแล้ว....
ผมกลับไปที่ห้องของตัวเอง หยิบกระดานวาดรูปขึ้นมา แล้วก็เอามือถือที่แอบถ่ายรูปพี่แพทไว้ขึ้นมาดู
แล้วก็จัดการวาดรูปพี่แพทอย่างรวดเร็ว งานถนัดอยู่แล้วไม่ต้องห่วง ไอ้โยชิก็มาชะโงกหน้าดู
"วาดทำไมอ่ะ"
"ให้พี่แพท"
"เพื่อ?"
"ก็เขาให้ของพี่ตั้งหลายอย่าง พี่ซื้ออะไรให้เขาไม่ทันอ่ะ"
"ไม่เห็นต้องให้เลย ขอใช้คอมหน่อยนะ"
"อื้ม"
"ขิงตี๋ เบื่อหรือเปล่า มาอยู่กับเราหลายวันเเล้ว"
"ไม่หรอกภู เราไม่ได้นอนด้วยกันมานานแล้วนะ คิดถึงตอนเรียนมัธยมเนอะ สนุกมากๆเลยอ่ะ"
"ใช่ เรียนไม่หนักแบบนี้ด้วย ได้วิ่งเล่นทุกวัน"
"อื้ม"
"พวกมึงนิแก่แล้วหรอไง พูดเรื่องเก่าๆเนี่ย" ไอ้อิคนอนกระดิกขา เล่นเกมส์ในไอแพด
"กูจำได้เลยวันที่มึงเข้ามาวันแรก โคตรจะกวนตีน หยิ่งอีกต่างหาก"
"อ่าวไอ้ตี๋ อยู่ดีด่ากูซะงั้น"
"แล้วก้ไม่มีใครคบด้วย ตามตูดไอ้ภู ต้อยๆๆๆๆๆๆ"
"กูไม่คบใครต่างหาก"
"หรอว่ะ"
"เออ แล้วพวกมึงใครรู้จักใครก่อนอ่ะ" ไอ้อิคถาม
"กูกับขิง เรียนประถมมาด้วยกัน พอมาเรียนมัธยมก็ได้อยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกไอ้แบงค์เข้ากลุ่มมาก่อน เพราะมันมาจากต่างจังหวัด ดูงงๆอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"ใช่ๆๆขิงก็จำได้ ต่อมาก็เป็นตี๋ ที่ไม่มีใครเอาเข้ากลุ่มทำรายงาน ภูก็เลยเอาเข้ากลุ่ม"
"ที่รักอ่ะ ทำไมแฉเค้าแบบนี้อ่ะครับ หืมมม ฟ๊อดดดดด" เนียนตลอดไอ้นี้
"แล้วไอ้เป็ดล่ะว่ะ"
"ไอ้เป็ด ตอนแรกมันอยู่กลุ่มอื่น อยู่พกกลุ่มเด็กเรียนอ่ะ มันคงเก็บกด เห็นพวกเราเฮฮา มันเลยขอมาเข้ากลุ่มด้วย"
"พวกพี่นี้สงสัยจะแก่กันจริงๆนะ "
"ย่ะ"
พวกเราคุยกันแต่เรื่องเก่าๆตอนเรียนมัธยมจนผมวาดรูปเสร็จ
"เดี๋ยวมานะเว้ย"
"พี่ภูจะไปไหนอ่ะ"
"เอารูปไปใส่กรอบ"
"จะทันหรอ"
"เดี๋ยวซื้อกรอบสำเร็จใส่ ที่ร้านล้างรูปมีขาย"
"โยชิไปด้วย"
"พี่จะนั่งมอไซต์ไป ไวดี"
"เดี๋ยวกูขับรถพาไปดีกว่า เดี๋ยวมึงเป็นอะไรขึ้นมา หลวงพี่เอาพวกกูตายแน่"
แล้วไอ้อิคก็ขับรถพาผมมาที่ร้านรูป ผมก็เลือกกรอบรูปที่มันเข้ากันกับรูปวาดของผม
"แล้วมึงไม่ซื้ออะไรให้พ่อสามีแม่สามีหรอว่ะ" ไอ้อิคถาม
"ซื้ออะไรอ่ะ"
"ยำมะม่วงดีไหม นั้นอ่ะ"
"ไอ้บ้า"
"ที่โน้นเมืองหนาว มึงก็ซื้อผ้าพันคอสิ"
"คุณแม่เขาพึ่งให้พี่แพทไปซื้อมาเยอะแยะเลย"
"ผืนที่ลูกสะใภ้ซื้อให้ยังไงก็อุ่นกว่า เชื่อกูสิ"
"เอางั้นหรอ"
"เออ"
พวผมก็ไปเดินซื้อผ้าพันคอผ้าไหมไทย ที่โด่งดังไปให้คุณแม่คุณอา ส่วนคุณลุง คุณพ่อ
ผมก็ซื้อเป็นเนคไทด์ผ้าไหมสวยๆให้ ส่วนพี่แพทผมก็เอารูปที่ผมถ่ายคู่กับพี่แพท
ไปสกรีนบนเคสไอโฟนให้ พอได้ของทุกอย่างก็กลับบ้าน
คุณย่าก็ทำอาหารเย็นเสร็จแล้ว ให้ลูกๆหลานๆทานก่อนกลับ
"ไปไหนกันมาหนุ่มๆ"
"ใช่ไปไหนกันมาไม่ชวนพี่แพทเลย"
"แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียวน้องภู" พี่อ้นถาม
"ของฝากน่ะครับ"
"มาทานข้าวมาลูก" คุณแม่เรียก ทุกคนก็นั่งทานข้าว ให้ตอนนี้แหละ
"อันนี้ของคุณแม่ครับ"
"ของแม่!!!!ขอบใจมากลูก ขอบใจนะ ไหนดูหน่อยสิ  โห สวยมากเลยลูก ขอบใจมากขอบใจมาก แม่ชอบมากเลย"
"อันนี้ของคุณอาครับ"
"มีของอาด้วยหรอ ขอบใจจ้ะ "แล้วคุณอาก็แกะดูแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"อันนี้ของคุณพ่อกับคุณลุงครับ"
"ขอบใจมากนะลูก"
"แล้วของพี่แพทอ่ะ" พี่แพทแบมือ
"น้องภูไม่รู้จะซื้ออะไรอ่ะครับ เห็นพี่แพทมีหมดแล้ว"
"โหยยยยยย น้อยใจ คุณแม่แพทไม่ยอมนะ"
"เอ้า มาไม่ยอมอะไรล่ะ ช่วยไม่ได้"
"น้องภูล้อเล่นน่ะพี่แพท อ่ะนี้ของพี่แพทครับ"
"จริงอ่ะ" แล้วพี่แพทก็รับของไป แล้วก็เปิดถุงดู
"ชอบไหม"
"สวยมากเลยอ่ะ แม่ดูดิ น้องภูวาดรูปให้แพท มันยอดมากเลยอ่ะ มาหอมทีสิ"
"ไม่ดีมั้ง" ผมเอียงตัวหลบ พี่แพทก็ทำท่าขัดใจนิดหน่อย แล้วก็เปิดถุงดูกล่องเล็กๆอีกกล่อง
พี่แพทเปิดดูก็ร้อง ว้าว แล้วก็จัดการเปลี่ยนเคสมือถือตัวเองทันที
"พี่จะใช้ไปจนมันพังเลยนะ"
"อาก็เหมือนกัน เดี๋ยวลงเครื่องอาจะพันอวดฝรั่งเลย ของไทยเราเนี่ยสวยมาก ฝรั่งชอบ"
ผมก็ยิ้มให้คุณอา ทุกคนก็ชื่นชมของฝากของตัวเอง เห็นรอยยิ้มแล้วผมก็ชื่นใจ
"พ่อกะลุงอ่ะ รับขวัญลูกสะใภ้กับหลานสะใภ้หรือยัง อาอีกคน" พี่แพทมันเเซวคนอื่น
"ไม่ต้องหรอกครับ แค่ทุกคนเอ็นดูน้องภูก็พอแล้วครับ"
"เงียบๆไว้น้องภู เดี๋ยวพี่จัดการเอง ว่าไงๆ"
"พี่แพท ไม่ต้องหรอกครับ คุณแม่ให้น้องภูมาแล้ว"
"แกละซื้ออะไรไอ้แพท"
"เยอะแยะ นาฬิกานี่ก็ใช่ เนี่ยๆที่น้องภูใส่เนี่ย"
"โหย กระจอก" คุณอาพูดแล้วยักไหล่หนึ่งทีพร้อมเบ้ปาก
คุณอาเดินไปหยิบกระเป๋าถือ ที่โซฟา แล้วก็เดินมานั่งที๋โต๊ะเหมือนเดิม แล้วก็หยิบกล่องหนังมาหนึ่งกล่อง
แล้วก็ยื่นให้ผม
"อาให้นะลูก อาเห็นหนูแต่ในรูป ไม่ได้เห็นตัวจริง ก็เลยคิดว่าอันนี้น่าจะเหมาะกับหนู"
"ขอบคุณครับ"
"ไหนพี่ขอดูหน่อย"
"แกนิเสียมารยาท ให้น้องแกะเองสิ"
"แกะเลยน้องภู แกะเลยๆๆๆ" ผมก็แกะดู
"โอ้ว้าว  ไฮโซ คุณนายมาก เซินเจิ้นหรือเปล่า แอบบินไปมาใช่ไหม" พี่แพทเเซว คุณอาซื้อนาฬิกาให้
"พูดกับใครย่ะ ช่วยดูด้วย "
"เดี๋ยวลุงเทหมดกระเป๋าเลยแล้วกัน" คุณลุงก็หยิบเงินดอลล่าในกระเป๋าที่มีปึกใหญ่ ให้ผม
ผมทำท่าจะไม่รับแต่ไอ้พี่แพทมันก็ดึงมาแล้วก็ยัดใส่มือผม ผมก็เลยต้องรับไว้แล้วก็ไหว้ขอบคุณ
"ขอบคุณทุกคุณมากนะครับ ที่เมตตาน้องภู"
"ไม่เป็นไรลูก พวกเรารักหนู ยังไงอาฝากดูแลคุณย่าด้วยนะ อ้นบุ้งอาฝากด้วยนะ เด็กๆอาฝากดูแลคุณย่าด้วยนะลูก"
คุณอาฝากพวกเราดูแลคุณย่า คุณอาเหมือนจะร้องไห้แต่ก็แอบสะกดน้ำตาไว้
"ครับ ไม่ต้องห่วงครับคณอา พวกเรารักคุณย่ามาก"
"จ้ะ ขอบใจลูก ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่หนูกลับอเมริกาแล้ววห่วงคุณแม่น้อยที่สุด"
"จ้าาาาา"
ทานข้าวกันอิ่มก็ไปช่วยกันขนของมาใส่รถ แล้วก็มุ่งตรงไปยังท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
จัดการจอดรถเรียบร้อยก็ช่วยกันขนของ รอเวลาเครื่องออก
"คุณแม่ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ"
"จ้ะ พวกเราก็เหมือนกันนะ ดูแลตัวเองกันด้วย ไม่ต้องห่วงแม่ มีโอกาสก็กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก"
"ค่ะ"
"แพท ดูแลพ่อกับแม่เราให้ดีๆนะลูก โตแล้ว"
"ครับคุณย่า ฝากดูแลน้องภูของผมด้วยนะ"
"ย่ะ"
"น้องภูพี่ฝากดูแลคุณย่าด้วยนะ"
"ครับ สบายใจได้ครับ น้องภูจะดูแลคุณย่าให้ดีที่สุดครับ"
"ขอบคุณครับ"
"แล้วเมื่อไรจะกลับมาเยี่ยมแม่อีกละลูก"
"หนูจะหาเวลาหยุดยาวๆมานะค่ะ"
"จ้ะ"
"มาแป๊ปก็กลับกันซะแล้วเนอะ" คุณย่าดูเหมือนจะยังคงคิดถึงลูกๆอยู่
"ผมจะหาเวลามาเยี่ยมคุณแม่บ่อยๆนะครับ"
"แม่จะรอนะลูกนะ"
พอได้เวลา ทุกคนก็ร่ำลาคุณย่า
"คุณย่าแพทกลับก่อนนะครับ แพทรักคุณย่านะ"
"จ้ะ โชคดีลูก คุณพระรักษานะ"
"ครับคุณย่า" พี่แพทไหว้คุณย่าแล้วก็สวมกอดอยู่นาน พอคลายอ้อมกอดก็หันมาทางผม
"พี่ไปก่อนนะน้องภู ฟ๊อดดดดด" พี่แพทจับแก้มผม แล้วก้หอมอย่างเร็ว
"ครับ"
"หอมจัง"
"เอาจนได้นะเราอ่ะ หนูกลับก่อนนะคะคุณแม่ แม่ไปก่อนนะลูกเด็กๆ"
"โชคดีลูก โชคดีนะทุกคน ทำมาค้าขึ้นนะลูก อย่าเจ็บอย่าจนนะลูกนะ คุณพระรักษาลูก"
คุณย่ากอดทุกคน แล้วทุกคนก็มากอดผม ร่ำลากันเสร็จก็เดินเข้าไปผมกับคุณย่ายืนโบกมือให้
"น้องภูจะดูแลคุณย่าเองครับ"
"ขอบใจลูก" แล้วคุณย่าก็มีน้ำใสๆไหลมาจากตา แล้วก็กอดผมไว้ มันม่ต้องมีคำพูดอะไรมากมาย
ไม่ต้องมีคำพูดอะไรสวยหรู แค่เราบอกว่าจะดูแลเขาเท่านั้นก็พอ ผู้หญิงที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย
เป็นคนที่ผมรักมาก และให้ชีวิตใหม่กับผม สอนผมในเรื่องต่างๆ สอนให้ผมเป็นคนดี
ถึงวันนี้ทุกคนไม่ฝากให้ผมดูแลท่าน ผมก็ต้องดูแลท่านอย่างดีอยู่แล้ว
เพราะท่านเป็นเสมือนแม่ของผมอีกคนหนึ่ง เป็นแม่พระในใจผม
และเเป็นนางฟ้าของใครหลายๆคน เมื่อหลายปีก่อน ผมมาที่นี้แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟาย
เพราะคนที่รักจากไป หลายปีแล้วที่เขาเดินหายไปที่เดียวกับที่คุณแม่พี่พีทเดินเข้าไป
นี้ก็เป็นอีกวันของการร่ำลา แต่มีพบมีพรากมีจากเดี๋ยวก็ต้องเจอ
คุณย่าสอนให้ผมเข้มแข็งจนรอวันที่ผมจะได้เจอคนที่ผมรอคอย
เราสองคนย่าหลานก็เดินกอดเอวกันกลับไปที่รถ
โดยมีเพื่อนๆผมเดินตามมาติดๆ พอมาถึงที่รถ ก็มีคนบ่นว่าหิว ฮ่าๆๆๆๆ
"โยชิ หิวววววววววววววววววววววววววว"
"อ่าว งั้นเราหาอะไรทานแถวนี้ไหมลูก ร้านอาหารเยอะนะแถวนี้"
"ร้านไหนอ่ะครับ" ผมถาม
"ร้านไหนก็ได้ลุก"
"เดี๋ยวเสิชหาก่อน"
แล้วเราก็เสิชหาร้านอาหารแถวนี้ เนี่ยแหละทุกข์ที่คุณย่าบอก ฮ่าๆๆๆๆ
ได้ร้านที่อยากทานกันก็ขับรถไปทันที แวะทานอาหารก่อนกลับบ้าน
"คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ โยชิจะช่วยพี่ภูดูแลคุณย่าเอง"
"จ้า ขอบใจลูก"
"พวกเราด้วยนะครับ" ขิงเสริม
"ขอบใจมากลูก ขอบใจพวกเราทุกคนนะ แค่เป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไปย่าก็มีความสุขแล้วลูก"
"ครับ"
"ย่ารอดูพวกเราประสบความสำเร็จอยู่นะ"
"ครับคุณย่า"
"สั่งอาหารกันดีกว่า มีอะไรแนะนำบ้างละ หืม" คุณย่าถามพนักงาน พนักงานก็แนะนำ เราก็สั่งอาหารกันมาทาน
มื้อนี้คุณย่าเป็นเจ้ามือ ฮ่าๆๆๆ ผมจะจ่ายให้คุณย่าก็ไม่ยอม
"วันนี้น้องภูรวยนะคุณย่า ได้เงินเพียบ"
"จ้า เก็บไว้เถอะ เอาไว้เป็นทุน เผื่อวันข้างหน้าอยากทำอะไร"
"ครับ"
"พวกเราก็เหมือนกันนะลูก รู้จักใช้ รู้จักออมนะ อะไรที่มันเกินความจำเป็นก็อย่าไปซื้อมัน อย่าตามใจตัวเองมาก"
"จำไว้นะพี่อิค ที่คุณย่าบอกเนี่ย"
"จ้าาาาา"
นั่งทานอาหารกันคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กันสนุกสนาน บางทีสิ่งที่เรากลัวไว้ล่วงหน้ามันก็ไม่น่ากลัวอย่าที่คิด
อย่างผมไง กลัวว่าถ้าพี่พีทบวชจะอยู่คนเดียวได้ไหม ต้องเหงามากแน่ๆ
แต่ไม่ใช่เลย ยอมรับว่าบางครั้งก็ลืมหลวงพี่ไปเสียทีเดียว คำว่าปล่อยวางแบบที่คุณย่าบอก
มันช่างเป็นยารักษาอาการข้างต้นได้ดียิ่งนัก บางทีเราถือไว้จนหนักมันก็ทุกข์
ปล่อยวางบางเรื่องปล่อยเราก็ใช้ชีวิตได้อย่างสบายตัวมากขึ้น
ทุกอย่างที่เราทุกข์ เพราะเราสมมุติมันขึ้นมาทั้งนั้น ขอบคุณนะครับคุณย่า นางฟ้าของผม.....

กลับมาถึงบ้าน เพื่อนๆผมก็ตกลงกันว่าจะค้างอีกคืน แต่วันนี้ต้องแยกห้องนอนยังไงก็ต้องแยก ฮ่าๆๆๆ
แล้วคืนนี้ผมก็ต้องนอนคนเดียวแล้วสินะ นั่งคิดอะไรเพลินๆในห้อง พี่บุ้งก็เข้ามา
"ไอ้ลิง"
"มาเอาของล่ะสิ"
"อือ"
"เดี๋ยวหยิบให้" ผมเดินไปหยิบของที่พี่บุ้งฝากซื้อมาเซอร์ไพพร์สพี่อ้น
แต่ผมบอกไปแล้ว ฮ่าๆๆ หวังว่าแอคติ้งพี่อ้นจะดีนะ พี่บุ้งมันคงจับไม่ได้
"อ่ะ"
"เท่าไรอ่ะ"
"พี่แพทเขาไม่ได้เอาเงินอ่ะ เขาบอกว่าให้"
"เห้ยไม่ได้หรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เอาเงินให้ ดูใบเสร็จดิ๊ กี่เหรียญ"
"ไม่ต้องหรอก เอาไปเหอะ"
"ไม่เอาๆๆ ของๆภูนะ พี่อยากซื้อให้อ้นด้วยเงินของพี่น่ะ"
"เอาเงินเก็บไว้ไปขอลูกเขากับแม่เขาไม่ดีกว่าหรอ"
"บ้า"
"ไม่ต้องเอามาให้หรอกเงินอ่ะ เก็บไว้เหอะ
"ไม่เอาๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้โอนให้ เดี๋ยวอ้นรู้ว่าไม่ได้ให้เงินพี่โดนบ่นอีก"
"แล้วจะบอกเขาทำไมล่ะ"
"ไม่บอกก็ละอายแก่ใจอยู่ดีอ่ะ"
"ตามใจแล้วกัน"
"ขอบใจนะ"
"แล้วจะให้เนื่องในโอกาสอะไรอ่ะ"
"อยากให้ แล้วก็ครบรอบที่พวกเราได้เสียกัน"
"เข้าใจหาโอกาสนะ เห้อๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆ พี่ไปนอนก่อนนะ นอนคนเดียวได้เปล่า"
"ได้"
"แน่?"
"อื้ม"
"ถ้านอนคนเดียวไม่ได้ก็ไปนอนกับพี่ก็แล้วกัน"
"อื้ม"
"ไปล่ะ"
พอพี่บุ้งออกไป ไอ้โญชิก็เข้ามาพร้อมไอ้อิค
"พี่ภู นอนคนเดียวได้แน่นะ"
"ได้ ไปนอนกันเหอะไม่ต้องห่วง พี่ก็จะอาบน้ำนอนแล้ว"
"ให้พวกเานอนเป็นเพื่อนไหม"
"ไม่เป็นไร ปหลับนอนกันเถอะ อย่ารุนแรงมากนะ เดี๋ยวบ้านร้าว"
"บ้า พี่ภูนิ"
"ฮ่าๆๆๆ"
แล้วไอ้ขิงกับไอ้ตี๋ก็เข้ามา เออ อย่าบอกนะว่าจะมาถามว่ากูนอนคนเดียวได้ไหม
"ให้ขิงนอนเป็นเพื่อนไหมภู"
"ไม่เป็นไรขิง ภูนอนได้ ไปนอนกันเถอะไป ดึกแล้ว เดี๋ยวภูก็จะอาบน้ำนอนแล้ว"
"แน่นะมึง ไม่ใช่แอบร้องไห้จนหมอนเปียกนะ"
"เออ นอนได้ ไปๆๆๆๆ"
ผมก็ไล่พวกมันออกจากห้องแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็มานอน
ล้มตัวลงก็อดอมยิ้มไม่ได้ นึกถึงทุกคนที่อเมริกาแล้วก็มีความสุข
ทุกคนดีกับผมมาก ขอบคุณนะครับทุกคน แล้วผมก็หลับไป...........






สวัสดีครับ

เอามาลงให้ก่อนหนีเที่ยว อิอิ

ขอบคุณทุกกำลังใจมากครับ

ขอบคุณที่ยังไม่เบื่อกันซะก่อน
เมื่อไรคนอ่านไม่เบื่อ เรื่องนี้ก็ยังไม่มีตอนจบคร๊าบบบบ อะคริ

เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะครับป๋ม

วันนี้ขอตัวไปพักสมองก่อน อ่ะคริ

ฟิ้วววววว



รักเวอร์


ม๊วฟ

ออฟไลน์ meadthat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
หนีเที่ยวเสร็จแล้วก็อย่าลืมเอามาลงนะครับ คนอ่านจะรออ่านเสมอนะครับ ตอนนี้คนอ่านก็ขอหนีเที่ยวเหมือนกัน อิอิ

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :-[ :-[ :-[ :-[  ม๊วฟฟฟฟ เหมือนกัน  เขียนจนถึงน้องภูได้เป็นคุณหมอสุดหล่อเลยนะ  อิอิ

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
รักเธอ ไม่มีวันเบื่อ

satann

  • บุคคลทั่วไป
หนีเที่ยวให้สนุกนะคะ เดินทางไปกลับปลอดภัยๆๆ
ชาร์ตแบตกลับมาแล้ว เอามาต่อให้ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยนะคะ 

ไม่มีวันเบื่อ เพราะงั้นเราจะได้อ่านน้องภูไปจนจบเป็นคุณหมอแน่ๆ ^^

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Mocha01

  • บุคคลทั่วไป
ชอบพี่แพทจัง กะล่อนได้ใจ :z1:

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
ทนอีกนิดน้องภู อีก 10 กว่าเอง สู้ๆนะ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
หนีเที่ยวซะแล้ว
น้องภูขอให้เดินทาง
ปลอดภัยน๊า :z2:



ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
พี่จะหนีเที่ยวเหรอ  ปายด้วยด้ายม้ายยยยยยยยยยยยยยยย  ไม่ได้ไปใหนเลยครับช่วงนี้
อยากหนีเที่ยวบ้างงงงงงงง

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
คำสอนเรื่องการไม่ยึดติด การรู้จักปล่อยวาง คงทำให้น้องภูนอนคนเดียวได้โดยไม่เหงานะ
อีกสิบกว่าวัน น้องภูก็จะมีพี่ทิดมานอนเคียงนอนกอดเหมือนเดิมแหละ

ป.ล.เที่ยวให้สนุกและพักผ่อนอย่างมีความสุขนะจ๊ะ :music:

ออฟไลน์ MiNaTeuk

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
น้องภูเป็นอะไรที่น่ารักเสมอ
ห่วงไยคนรอบๆๆๆข้าง
สมแล้วที่เป็นที่รักของทุกๆๆคน

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
:m20: แล้วพี่แพทก็แอบหอมแก้มน้องภูจนได้ 

ชอบจังเวลาที่คุณย่าสอนลูกหลาน เพราะท่านมักจะมีข้อคิดดีๆ ให้เราเสมอ


 + 1  :L2: :pig4: เป็นกำลังใจให้คนเขียนไปเที่ยวพักผ่อน  ชาร์ตแบต เติมพลังสมอง เพื่อจะมีงานเขียนดีๆ มาให้คนอ่านได้อ่านอย่างมีความสุข 


ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
ในที่สุดก็กลับกันหมด บ้านเงียบเลย แล้วอย่างนี้ คุณย่ากับน้องภูจะไม่เหงาหรือนี่

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
+1  :pig4: คนแต่งมากๆค่ะ

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
                        แอบสุขใจไปกับน้องภู

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ tumtok

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 648
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-4
น้องภูได้ตังรวมๆแล้วเท่าไหร่ล่ะเนีย

ออฟไลน์ white choc~

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 336
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-0
โห~งวดนี้น้องภูรวยเละเลยแหะ :z1:
กลับมาเยี่ยมเมืองไทยกันบ่อย ๆ นะคับน้องภูจะได้มีเงินตั้งตัว ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
อยากไปเที่ยวด้วยจัง

รีบกลับมาต่อน่ะ

 :L2: :L2:

Milk

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วน้ำตาคลอไปด้วย คุณย่าคงอิ่มอกอิ่มใจไปกับลูกหลาน :m15:


ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
ตอนนี้น้องภูรวยมาก มีคนให้เงินเยอะเลย
เป็นครอบครัวสุขสันต์มีความสุขจริง

+1+เป็ดค่ะ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
ต้องให้มีน้ำตาตลอดสินะ เห้อ!!

มันเต็มอิ่มจิงๆเล๊ยย

ไม่อยากจะคิดถึงวันข้างหน้าเลยงะT^T

tawan

  • บุคคลทั่วไป
อยากไปนอนเป็นเพื่อนน้องภู :กอด1:

 :call:

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22
รอลุ้นเรื่องคุณแม่น้องภูต่อ
แอบหนีเที่ยวให้สนุก :laugh:
+1

ออฟไลน์ kara-lilly

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
อัพเร็วจริงๆ กร๊ากกกก แต่แบบนี้แหละดี ชอบๆๆๆๆ +1 ค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ aishiteru.

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
กลับกันไปหมดแล้วววว เง้ออออ แอบคิดถึงพี่แพท ฮ่าๆๆ
แอบน้ำตาคลอด้วยหล่ะ ร่ำลากัน จากกันน่าใจหาย
น้องภูนอนคนเดียวแล้วว
หากิจกรรมอะไรทำให้ลืมๆ เหนื่อยๆ กลับมาจะได้หลับไวๆ
จะได้ไม่ต้องคิดถึงพระพีทมากนัก พระพีทจะเป็นยังไงบ้างน้ออ
แต่ละคู่แวะมาถามไถ่ว่านอนคนเดียวได้มั้ย ฮ่าๆ มีแต่คนเห็นว่าน้องภูเป็นเด็กน้อย อิอิ
รออ่านตอนต่อไปน้าาา คนเขียนก็ไปพักผ่อนให้สนุกน้า ดูแลตัวเองดีๆน้า
 :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด