ตอนที่.....166
"เมื่อไรจะตื่นครับคุณชาย"
"อือออออ"
"ตื่นได้แล้ว สายแล้ว พี่หิวข้าวแล้ว"
"อืม"
"ลุก"
"นี่มันวันหยุดนะพี่พีท น้องภูอยากนอนตื่นสายบ้างไม่ได้หรอไง"
"พูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง" จะรู้เรื่องได้ไงอ่ะ ก็คนพึ่งจะตื่นนอน
"น้องภูจะนอน"
"นี่มันแปดโมงแล้วนะ"
"พึ่งจะแปดโมงแล้วนี้มันก็วันหยุดของน้องภูนะ"
"นอนตะวันจะส่องก้นอยู่แล้ว จะนอนไปถึงไหน"
"ก็คนมันเหนื่อยนิหว่า ก้นระบมไปหมด ช่วงล่างก็หล้า ไม่เป็นน้องภูไม่เข้าใจหรอก"
"ฮ๋าๆๆๆๆ แล้วทำไมตอนนั้นไม่บอกอ่ะ"
"บอกไปแล้วเคยฟังป่าวล่ะจ้ำเอาจ้ำเอา พรวดๆ"
"งั้นให้นอนตอนอีกครึ่งชั่วโมงแล้วเดี๋ยวพี่มาตามไปทานข้าววันนี้คุณย่าไม่อยู่นะ"
"ไปไหนอ่ะ"
"งานบวช"
"อื้ม เที่ยงค่อยมาเรียก แค่นี้นะ สวัสดี"
"เห้ย" ตอนนี้ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละขอนอนต่อ หลับ
พี่พีท.........
เนี่ยแหละครับเมียผม จะงี่เง่าอยู่สองเวลาคือเวลาหิวกับเวลาง่วง นอกนั้นสดใสร่างเริงตามปรกติ
แต่ผมก็รักนะ รักที่เขาเป็นเขาแม้จะอ้อนจะงอแงก็ตาม นั้นแหละคือเสน่ห์อีกอย่าง ยิ่งเวลาอ้อนนะ
ต่อให้ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องใจอ่อนทุกที ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวนะ แม้แต่คุณย่าเองก็ตามเถอะ
เจ้าตัวเล็กตัวแสบอ้อนขออะไรก็ให้ก็ตามใจหมด แม้แต่ไอ้ผักพี่ชายของเขาก็ตาม เป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยตามใจ
แต่เวลาเจอน้องอ้อนเข้าไปทีไรก็ใจอ่อนทู๊กกกกกที........
"อ้น มีไรทานบ้างเช้านี้"
"เยอะเลยพี่ น้องภูล่ะ"
"ไม่ยอมตื่นอ่ะ ปลุกมากก็ไม่กล้า เดี๋ยวโดนเหวี่ยง"
"ฮ่าๆๆ น้องเรียนเหนื่อยน่ะพี่ให้นอนเถอะ ปรกติก็ตื่นแต่เช้า นอนก็ดึก"
"อื้ม ขอกาแฟให้พี่แก้วสิ"
"จะดีหรอพี่เดี๋ยวคนที่หลับอยู่ลงมาเจอก็โดนบ่นหรอก"
"อื้ม งั้นน้ำเต้าหู้ก็ได้ ขอแก้วให้พี่ใบ"
"ทานข้าวเลยไหมพี่"
"ไม่อ่ะ รอทานพร้อมเจ้าตัวแสบดีกว่า"
"โอเคๆ"
"แล้วไอ้บุ้งไปไหนเนี่ย"
"รดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านอ่ะครับ" แล้วอ้นก็เอาแก้วมาเทน้ำเต้าหู้ให้ผม
"พวกเราไม่ได้เจอไอ้ก๊วนตัวแสบนานแล้วนะ"
"สงสัยเรียนกันหนักมั้งพี่ เมื่อวานอ้นคุยเฟซกับโยชิมันก็บ่นว่าอิคทำแต่การบ้านดึกๆดื่นๆไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนกัน"
"สงสัยปิดเทอมต้องพาไปเที่ยวซะหน่อยแล้ว คิดถึงเหมือนกัน"
"ใช่พี่"
"อ้นถ้าหิวข้าวก็ทานข้าวก่อนเลยนะไม่ต้องรอพี่ เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอกแป๊ป"
"ถ้าน้องภูถามว่าพี่ไปไหนอ่ะ"
"ไปโลตุ๊ส"
"โอเค"
แล้วผมก็กระดกน้ำเต้าหู้จนหมดแก้ว แล้วก็ขับรถออกจากบ้านไปกะว่าจะไปซื้อผลไม้ซะหน่อย
เดี๋ยวเจ้าตัวแสบตื่นมาจะต้องโวยวายแน่ๆเพราะคุณย่าไม่อยู่ไม่มีคนคั้นน้ำส้มให้ดื่ม
ปรกติน้องภูจะทานผลไม้ทุกวันเรียกว่าทานได้ทั้งวันแหละ เหตุนี้ด้วยมั้งเลยทำให้ผิวดีผิวสวย
เดินเลือกผลไม้อยู่ เจ้าตัวแสบก็โทรเข้ามาแล้ว.......
"ตื่นแล้วหรอ"
"พี่พีททททททททททท"
"ครับบบ"
"ปวดหัวอ่ะ"
"อ่าว เมื่อเช้ายังแจ้วๆอยู่เลย ไปหาหมอไหม"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวทานยาก็คงดีขึ้นมั้ง โทรมาบอกแค่เนี่ยแหละก่อนนะ"
"อ่าวเห้ย แล้วทานข้าวทานยายัง"
"ทานยาแล้ว"
"อืมๆเดี๋ยวพี่รีบกลับ"
"ครับ"
นี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เวลาไม่สบายจะต้องอ้อนให้ผมอยู่ข้างๆเสมอ ตื่นมาต้องเห็น
ไม่อย่างนั้นจะโวยวายแล้วก็เอาแต่ใจเป็นอย่างมาก เนี่ยแหละเมียสุดที่รักของผม ขี้อ้อนไหมล่ะ
ผมรีบจ่ายเงินแล้วก็กลับบ้านโดยด่วน เมื่อคืนก็ตัวอุ่นๆ ไอ้ผมก็นิสัยเสียชอบนอนกอดเมียแบบไม่ใส่เสื้อผ้า
ถ้าคุณย่ารู้มีหวังโดนบ่นแน่ๆเลย เนี่ยแหละ ความอลเวงของเราสองคน
ขับรถกลับมาอย่างว่องไว ห่วงเมียนั้นแหละใครจะเอาไปล้อก็ไม่แคร์หรอก ครุคริ
"น้องเป็นไงบ้างอ้น"
"เห็นบ่นปวดหัวอ่ะครับ อ้นเลยให้ทานข้าวทานยาหลับไปแล้วครับ"
"มีไข้ไหม"
"ไม่ได้วัดอ่ะ น้องหลับไปก่อน พี่พีทขึ้นไปดูน้องเถอะครับ แต่อ้นเช็ดตัวให้แล้วนะ"
"ขอบใจมาก"
ผมรีบขึ้นมาดูน้องภู พร้อมถุงผลไม้ที่เผลอตืดมือขึ้นมา เปิดประตูเข้าไปก็เห็นเจ้าตัวแสบนอนหลับสบาย
ผมเอามือไปแตะที่หน้าผากแล้วก็แก้ม อืมตัวไม่ร้อนเท่าไร เดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้อีกที
แต่เจ้าตัวเหมือนจะรู้สึกตัวลืมตามองผม
"ปวดหัวไหม"
"หายแล้ว"
"แต่ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย หิวข้าวหรือเปล่า"
"พี่อ้นให้ทานแล้ว"
"ไปหาหมอไหม"
"ไม่อ่ะ ดีขึ้นแล้ว ไปไหนมา"
"ไปซื้อผลไม้ที่โลตัสมา"
"อื้ม"
"ทานไหมเดี๋ยวพี่ปลอกให้"
"ไม่เอา พี่พีททททท"
"ครับ"
"นอนกอดน้องภูหน่อยได้ไหม"
"อ้อนอีกแล้ว พี่ก็อยู่ข้างๆนี่ไง"
"ไม่อยากกอดน้องภูหรอ" แล้วทำหน้าอ้อนซะขนาดนี้ผมจะไม่กอดได้ไงล่ะ
"อยากสิครับ" แล้วเจ้าตัวแสบก็หลับตาอีกครั้ง ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็มานอนกอดเมีย
น้องภูนอนนิ่งจับมือผมไว้ แล้วสักพักก็หลับไป ผมค่อยๆคลายอ้อมแขนออก แล้วก็จับให้น้องภูนอนในท่าสบาย
ผมนั่งพิงไปกับหัวเตียง มองคนที่นอนหลับสบาย เห็นแก้มป่องๆก็อดยิ้มไม่ได้ ปากแดงๆเวลาไม่สบายยิ่งแดงจัด
น่ารักเป็นบ้าน เมียใครว่ะ ฮ่าๆๆ ผมนั่งเล่นไอแพดไป นอนเฝ้าเมียไป จนเที่ยง อ้นก็เข้ามาในห้อง
"น้องเป็นไงบ้างพี่"
"ยังไม่ตื่นเลย"
"อื้ม นอนยาวเลย อ้นทำข้าวต้มไว้ให้น้องนะครับ เดี๋ยวอ้นจะไปทำธุระกํบบุ้ง พี่พีทจะเอาอะไรไหมครับ"
"ไม่หรอก ขับรถกันดีดีล่ะ ไม่ต้องห่วงน้องเดี่ยวพี่ดูแลเอง"
"ครับ"
ผมยังคงนอนเฝ้าน้องภูอย่างมีความสุข สักพักก็เริ่มบิดตัวแล้วก็ลืมตามองผม ปริบๆ
"หิว" นั้นไง ตื่นมาก็หิว
"เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวต้มมาให้ พี่อ้นเขาทำไว้ให้"
"หิวพี่พีท"
"ฮึ"
"ฮ่าๆๆๆ" ยิ้มได้แล้วสงสัยจะหาย
"อยากโดนหมอฉีดยาหรอ"
"หิวข้าว"
"รอแป๊ป"
"เดี๋ยวลงไปทานข้างล่างก็ได้"
"ทานบนนี่แหละ"
แล้วผมก็ลงไปเอาข้าวต้มลงมาให้เมียอันเป็นที่รัก ยิ่ง
"มาแล้วครับบบ ข้าวต้มร้อนๆ อร่อยๆ"
"รู้ได้ไงว่าอร่อย"
"ลองชิมแล้ว ลุกขึ้นนั่งเดี๋ยวพี่ป้อน"
"มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว" แล้วผมก็นั่งป้อนข้าวเมีย
"เอาหมูเยอะๆ"
"ป่วยจริงหรือการเมืองเนี่ย"
"จริงดิ เป่าด้วยมันร้อนอ่ะ" เริ่มเรื่องเยอะแล้ว แสดงว่าหายแน่นอนแบบนี้
"อย่ากัดช้อนสิ เดี๋ยวดึงฟันร่วง"
ป้อนกันไปทะเลาะกันไป แต่มีเขาคนเดียวนั้นแหละที่ทะเลาะ ผมก็ตามใจทุกอย่าง ป้อนข้าวแล้วก็ตามด้วยผลไม้
ครบถ้วนเอาใจเขาหน่อยอาทิตย์ที่ผ่านมาใช้งานเขาเยอะ ทั้งงานราษฎร์งานหลวงไม่ได้ขาด
"อิ่มแล้ววววว"
"อิ่มแล้วก็ทานยาแล้วจะได้นอนพัก"
"ไม่เอาแล้วไม่นอนแล้ว ไม่ทานยาแล้วด้วยหายแล้ว" แล้วไอ้ดื้อก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ
"เห้ย อย่าดื้อ" แล้วมันก็ฟังที่ไหนล่ะ สะบัดก้นเข้าห้องน้ำไป สักพักก็ออกมา หัวเปียกมาเลย ไม่รู้ล้างหน้าแบบไหน
"มานี่พี่เช็ดหน้าเช็ดผมให้"
แล้วเจ้าตัวแสบก็มานั่งยื่นหน้าให้ผมเช็ดหน้าเช็ดผม ทำไมวันนี้มันอ้อนขนาดนี้เนี่ย น่ารักเวอร์
"ผมหน้ายาวแล้วนะ ตัดหน่อยไหม"
"ตัดทั้งหัวเลยได้ป่ะ"
"ไว้ยาวๆก็น่ารักดี เอาไว้มัดจุก พี่ชอบน่ารัก"
"แล้วตัดหน้าม้าได้ป่ะ ตัดโค้งๆแบบเนี่ย"
"แล้วแต่สิ แต่ตัดข้างหน้าทางนี้สั้นทางนี้ยาว ดีม๊ะ ซอยไล่ๆลงมาอ่ะ"
"ตามใจพี่พีทสิ"
"เอ้า หัวใครก็หัวคนนั้นสิ"
"แล้วทำไมไม่ให้ตัดสั้นอ่ะ"
"ก็ผมน้องภูนิ่มแล้วก็หอมด้วย พี่ชอบ"
"อื้อ"
"ป่ะทาแป้ง พี่หิวแล้ว"
"ก็ลงไปทานดิ"
"จะนอนใช่ไหม"
"เปล่า นอนเล่นเกมส์ "
"เดี๋ยวพี่ขึ้นมา อย่าซนล่ะ"
"ครับบบบ"
น้องภู.....................
จะซนอะไรล่ะ ก็นอนเล่นอยู่บนห้องมีอะไรให้ซนหรอไง เบื่อจะแย่ กระโดดลงจากเตียงแล้วเดินไปที่ระเบียง
มองไปรอบๆ เห็นคนขี่จักรยานผ่านหน้าบ้าน ไอ้มดแดงหลับอยู่ใต้ต้นมะม่วง ใบมะม่วงหล่อลงไปที่หัวมัน
มันก็นอนเฉยๆไม่ไหวติง มะม่วงออกลูกเต็มต้น เก็บดีกว่า ค่อยๆปีนระเบียงโน้มกิ่งต้นมะม่วง
"ลงมาเลย!!!!!!!!!!!!" เสียงดุดังก้องมาจากในห้องนอน พี่พีทเดินเข้ามา
"แฮ่"
"เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก"
"ลิงจะตกต้นไม้ได้ไงล่ะ"
"เข้ามาเลย"
"อยากทานมะม่วง"
"ในครัวมี"
"เด็ดทานจากต้นมันได้วิตมินครบถ้วนมากกว่านะ"
"เดี๋ยวโดน เดี๋ยวไข้กลับโดนตีแน่"
"พี่พีทททททท" อ้อนก่อน อิอิ
"อะไร"
"ทานข้าวดิ เดี๋ยวเย็นนะ"
"เข้ามาปิดประตู เปลืองไฟ"
"ง่ะ"
ค่อยๆเลื่อนประตูปิด ปิดม่านแล้วก็เดินเข้ามาในห้อง สายตาที่จ้องมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
มองสบตาแล้วก็ยิ้มให้ เดินเข้าไปในห้องน้ำ กลัวจนฉี่แตกเลยงานนี้ ฮ่าๆๆ กลั๊วกลัว
พี่พีทนั่งทานข้าวแล้วก็ดูทีวี ผมก็โดดขึ้นเตียง นั่งเล่นไอแพด แล้วก็ค่อยๆเลื้อย จนหลับไป
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีมือใหญ่ๆมาสัมผัสที่หน้าผากแล้วก็แก้ม ค่อยๆลืมตามองแล้วก็ยิ้มให้
"ปวดหัวไหม" ผมก็ส่ายหน้าเบาๆแล้วก็ยิ้มให้
"หิวข้าวเปล่า?"
"หิว"
"จะทานในบ้านหรือจะออกไปหาอะไรทานข้างนอก"
"แล้วแต่"
"อยากทานอะไร"
"ทาโก๊ะยากิ เมื่อกี้ฝัน ยังไม่ได้ทานเลย ตื่นก่อน"
"หืมม" พี่พีมยิ้มเบาๆ
"จะพาไปไหนอ่ะ"
"อยากไปไหนก็พาไปทั้งนั้น ลุกขึ้นแต่งตัวสิ"
"ไปใกล้ๆแถวนี้แหละ ขี้เกียจอาบน้ำแต่งตัว"
"ตามใจ"
เราสองคนก็ใส่ขาสั้นเสื้อยืดลากรองเท้าแตะ ไปหาอาหารญี่ปุ่นแถวๆนี้ทาน
"ใส่หมวก" พี่พีทเอาหมวกมาใส่ให้ แล้วก็กอดคอผมเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า
"ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย"
"ก็เดินผ่าเเดดมามันก็อุ่นดิ หายแล้ว"
"ดื้อ"
"แล้วรักป่ะล่ะ"
"มากที่สุด"
"พี่พีทๆ ไอติมก่อนได้เปล่า"
"ตามใจสิ"
เราก็เลยไปยืนซื้อไอศครีมกัน อร่อยนะ อันละสิบบาท ฮ่าๆๆ
"ก็อยากทานไก่ทอดเหมือนกันนะ"
"เอาไงแน่"
"เอาทาโก๊ะดีกว่า อุตส่าห์ฝัน" พี่พีทก็ยิ้ม แล้วเราสองคนก็เดินไปที่ร้านกัน นั่งรอคิว
"เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ จะไปด้วยกันไหม"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวโดนแซงคิว หิวแล้ว"
ก็เลยนั่งรอคิวไปเล่นเกมส์ไป แล้วก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมายืนข้างๆ รวมตัวกันสามคนก็เปิดฉษกนินทาล่ะสิ
"ผู้ชายอะไรว่ะขาโคตรเนียนเลย " เราคงผิดสินะที่ขาเนียนแล้วใส่ขาสั้นมาเนี่ย
"หน้าเหมือนตุ๊กตาอ่ะ น่ารักว่ะ"
"เบาๆหน่อยสิมึง เดี๋ยวน้องเขาก็ได้ยินหรอก มึงว่าน้องเขาเป็นป่ะ"
"จะเหลือหรอ เดี๋ยวนี้ผู้ชายพอโตหน่อยก็เป็นสาวกันหมดแล้ว" ฮ่าๆๆ อิป้าคนนี้ขำดี น่าจะเป็นพนักงานออฟฟิศกันนะ
"ถ้ากูเป็นผู้ชาย เจอน้องเขากูก็อาจจะเอานะ ขาสวยหน้าสวยผิวสวย ดูพวกเราสิ"
"ถึงว่าผู้ชายสมัยนี้นิยมมีเมียเป็นผู้ชาย"
"เห้ยๆๆๆ ดูผู้ชายคนนั้นดิ หล่อโฮก ผู้ชายแท้แน่นอน เห้ยดูดิ เขายิ้มให้พวกเราด้วย"
"เทพบุตรชัดๆอ่ะ"
"ยังไม่ได้คิวอีกหรอ"
"อีกคิวเดียวใกล้แล้ว" พี่พีทเดินมาหาผม แล้วก็ขยับหมวกที่ผมใส่อยู่ เป็นหมวกไหมพรม
ผมก็หันไปมองป้าๆสามคนนั้น แล้วก็ยิ้มให้ แหม๋ นินทากันประชิดตัวเลยนะ หน้าทั้งสามคนดูผิดหวังมาก
แล้วก็ถึงคิวเราที่ได้เข้าไปทานอาหาร ผมหันไปยิ้มให้ป้าสามคนนั้น แล้วก็โค้งคำนับเบาๆหนึ่งที
"น้องเขาได้ยินที่พวกเราคุยกัน"
"ก็เออสิ"
ผมเดินเข้ามาในร้านแล้วก็เล่าให้พี่พีทฟังพี่พีทก็ยิ้มใหญ่
เราสั่งอาหารกัน แล้วก็รอ...... ป้าพวกนั้นก็ได้โต๊ะ เยื้องๆกับเราสองคน
"ไปหาพี่หมอหยกไหม ให้พี่หมอหยกตรวจให้ละเอียด"
"ไม่ได้เป็นไรซะหน่อย"
"ทำเป็นเก่ง ใกล้สอบแล้วนะ เดี๋ยวไม่สบายไปจะยุ่ง"
"ก็ปล่อยให้น้องภูนอนเร็วๆบ้างสิ" ผมรู้ว่าพี่พีทเข้าใจที่ผมบอก แต่มันทำเฉย ฮ่าๆๆ
"เอายำสาหร่ายไหม"
"เอา"
"พี่ว่าเหมือนมีคนคอยจ้องมองเราสองคนนะ"
"ป้าสามคนนั้นใช่ไหม"
"อื้ม"
"ฮ่าๆๆ ช้่างแกเถอะ แกยังคงไม่ชินกับยุคที่เขาเปิดกว้างเรื่องเพศ"
"เออนิ พี่ฟ้าเขาติดต่อมาให้ไปลงปกอีกแล้วนะ แต่เป็นปกใน"
"ไม่รับ"
"ทำไมอ่ะ"
"ไม่ชอบเจ้าของบริษัท แล้วก็ไม่รับงานปกในด้วย"
"อัยย่ะ"
"แล้วพี่พีทบอกพี่ฟ้าไปว่าไง"
"บอกว่าน้องกำลังสอบ อยากให้น้องโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่า"
"เยี่ยม"
"แล้วถ้าเจ้าอื่นติดต่อมาล่ะ"
"รับสิ เงินทั้งนั้น"
"อยากได้เงินไปทำอะไรเยอะแยะ"
"ก็เดี๋ยวถ้าแม่กลับมาแม่จะได้ไม่ลำบากไง น้องภูจะได้เอาเงินไปขอซื้อบ้านของน้องภูจากเพื่อนคุณย่าคืน"
"มันไม่ใช่ถูกๆนะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้"
"ไม่เอาหรอก มันไม่ใช่เงินน้อยๆ อีกอย่างมันก็ดูยังไงก็ไม่รู้ เหมือนน้องภูมาหลอกพี่พีทกอบโกยเอาโน้นเอานี้"
"ทำไมพูดแบบนี้ พูดเหมือนพี่เป็นคนอื่น"
"ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่ว่า ไม่รู้ดิ ไม่รู้จะอธิบายยังไงอ่ะ"
"เราเหมือนคนๆเดียวกัน น้องภูอยากได้อะไรพี่จะหามาให้ โอเคไหม"
"ทำไม"
"พี่รักน้องภูไง แล้วน้องภูก็ไม่ใช่คนที่อยากได้อะไรพร่ำเพรื่อ"
"อืม แต่บ้านมันราคาแแพง น้องภูขอซื้อด้วยตัวเอง แค่ค่าเรียนค่าอยู่ค่ากินที่พี่พีทออกให้ทุกวันนี้มันก็มากพออยู่แล้ว"
"เอาอีกแล้วนะ เลิกพูดแบบนี้แล้วก็เลิกคิดด้วย มันเป็นหน้าที่ของพี่ที่พี่ต้องดูแลคนที่พี่รัก"
"จ้ะ" ต้องรีบสรุปใจความให้เร็วที่สุด เดี๋ยวบ่นยาวอีก พี่พีทอ่ะเป็นคนขี้น้อยใจนะ กลัวเมียไม่รัก
แล้วอีกอย่างเป็นคนที่ต้องให้คนที่รักอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเองทุกเรื่อง จะต้องรู้ทุกเรื่องของเมีย
แต่ผมชอบนะ มันคือความห่วงใยที่ดูเวอร์ๆดี มันอบอุ่น อบอุ่นจนทดแทนความรักของพ่อกันแม่ได้
"เดี๋ยวโทรหาไอ้ผักซะหน่อย ไม่ได้เห็นหน้าเลยวันนี้"
"เห็นหน้ากันก็คอยจะงับหน้าแข้งกันตลอด"
"คนนะไม่ใช่หมีคุมะ ฮัลโหลผัก อยู่ไหนอ่ะ"
"ราชรี"
"ไปทำไมอ่ะ"
"เที่ยวดิ พาพี่สะใภ้แกมาเลี้ยงแกะ"
"เห้ย ทำไมไม่ชวนน้องอ่ะ"
"ก็เสือกไม่สบายเองนิ"
"จะฟ้องคุณย่า"
"ฟ้องทำไม เอาเรื่องอะไรไปฟ้องหรือจะสร้างเรื่องขึ้นมาเอง ถนัดอยู่แล้วนิ"
"แค่นี้นะ"
"เห้ยยยยยย" กดวางสายไปเลย
"พี่พีททททท ไอ้พี่ผักมันไปเที่ยวอ่ะ"
"อื้มรู้แล้ว พี่ใช้ให้ไปดูสถานที่ ลูกค้าจะจัดงานแถวนั้น"
"แล้วทำไมไม่บอกล่ะ"
"บอกแล้วคิดว่าจะให้ไปหรอ อยู่บ้านอ่านหนังสือดีแล้ว"
"โหยย แต่น้องภูอยากไปนะ"
"ก็ไว้สอบเสร็จ ปิดเทอมอะไรงี้ค่อยไปก็ได้นินา"
"ไม่เอาอ่ะ ไอ้พี่ผักมันได้ไปก่อนอ่ะ"
"มันไปตอนนี้ก็ร้อนอากาศไม่ดีหรอก"
"ไม่จริง"
"จริง อย่างอแง อ่ะ ทานนี้ เดี๋ยวเย็นไม่อร่อย"
"เห้อๆๆๆ อยากไปอ่ะ"
"เดี๋ยวปิดเทอมพาไป ร้องอ้อนเป็นเด็กๆไปได้ โน้นเห็นไหมมีคนแอบถ่ายรูป ชูสองนิ้วให้เขาสิ"
ไอ้ผมก็บ้าจี้ชูสองนิ้ให้ พวกป้าๆนั้นก็แอบยิ้มแอบขำกันใหญ่ ทานอาหารกันจนเกลี้ยงก็ได้เวลาเดินย่อย
"เย็นนี้เราทำอะไรทานกันไหม บาร์บีคิวดีป่ะ เดี๋ยวชวนเพื่อนๆมา"
"ตามใจสิ แต่ลองโทรไปชวนเพื่อนก่อน ว่างกันหรือเปล่า"
"โอเค"
"โยชิ เย็นนี้ว่างไหม" ผมโทรไปหาไอ้โยชิ้
"โยชิอ่ะว่างพี่ภู แต่ไม่รู้ไอ้พี่อิคมันว่างเปล่า มันพึ่งนอนไปเมื่อเช้า เมื่อคืนมันทำงานจนดึกๆดื่น"
"หรอ งั้นไม่เป็นไร"
"พี่ภูมีไรหรอ"
"ก็พี่จะทำบาร์บีคิวก็เลยจะชวนมาทานกันอ่ะ"
"งั้นโยชิไป"
"แล้วอิคอ่ะ"
"ก็ช่างมันดิ เดี๋ยวโยชิไปเลยนะ แต่งตัวก่อน พี่ภูอยู่บ้านใช่ป่ะ"
"เปล่าออกมาซื้อของ แต่กำลังจะกลับแล้ว"
"โอเคงั้นเดี๋ยวโยชิไปนรอที่บ้านนะ"
"พี่น่าจะถึงก่อนแหละ เดี๋ยวพี่โทรชวนคนอื่นๆก่อนนะ"
"จ้ะ แล้วเจอกันนะ"
"โอเค"
แล้วผมก็โทรชวนคนอื่นๆ ทุกคนบอกว่าจะพยายามมาให้ได้ ผมก็เลยไปซื้อของเตรียมทำปาร์ตี้เล็กๆเย็นนี้ที่บ้าน
เมื่อซื้อของเสร็จแล้วก็เข็นรถออกมาจากห้างสรรพสินค้า
"ไม่เอาน้องภูจะเข็นเอง"
"ตัวก็เล็กทำซ่า เดี๋ยวไปขูดรถคนอื่นจะให้เดินกลับบ้าน"
"ทำได้หรอ ลองแยกห้องนอนให้ได้ก่อนเหอะ"
"ชิส์" พี่พีทมันก็ดึงหมวกที่ผมใส่ มาคลุมหน้าผม
"โอ๊ยมองทางไม่เห็น"
"ฟ๊อดดดดด" แล้วพี่พีทมันก็ขโมยหอมแก้มหลังจากที่ดึงหมวกขึ้นแล้ว
"ไอ้บ้าพี่พีทนิ อายคนอื่นอื่นเขาบ้างดิ"
"อายใครอ่ะ"
"คนเต็มเลยไม่เห็นหรอไงเนี่ย"
"แล้วไงอ่ะ ก็แค่หอมแก้มใครๆเขาก็หอมกัน"
"ไม่พูดด้วยแล้ว"
"อายหรอมีแฟนหล่อขนาดเนี่ย"
"อาย"
"อายทำไม"
"หน้าไม่อาย เข้าใจม๊ะ เปิดรถ"
"เวลางอนแบบเนี่ยน่ารักมากเลยรู้ป่ะ อยากจะแวะโรงแรมข้างทางแถวนี้จัง ฮ่าๆๆ"
"คงเคยบ่อยล่ะสิ ไปหิ้วเด็กมาแล้วก็แวะม่านรูดอ่ะ"
"ไม่เคย ว่าจะลองวันเนี่ย ลองกับเด็กดื้อ"
"เชอะ" แล้วเราสองคนก็ช่วยกันเอาของเก็บท้ายรถ ผมก็เดินไปนั่งพี่พีทก็มาสตาร์ทรถ แล้วก็เข็นรถเข็นหลบ
"ไม่ลืมอะไรนะ"
"คิดว่าไม่นะ"
"เดี๋ยวลืมซื้อต้องออกมาอีกนะ"
"ดี ชอบ ได้มาอ่อยผู้ชาย"
"ก็ได้แค่อ่อย"
"แค่อ่อยคนบางคนก็หึงจนหน้ามืดแล้ว"
"รู้แล้วยังจะทำ มีความสุขมากสิที่เห็นพี่ทุกข์ใจอ่ะ"
"คงงั้นมั้ง"
"คืนนี้เจ็บตัวหนักแน่"
"ก็ไม่มีคืนไหนนิที่ไม่เจ็บ"
"ฮ่าๆๆๆ" ทำมาเป็นหัวเราะชอบใจ ไอ้แก่เอ๊ย........
รถขับออกมาจากห้างสรรพสินค้า ไอ้โยชิก็โทรมา
"ว่าไงโยชิ"
"พี่ภูจะเอาอะไรไหม โยชิอยู่ซุปเปอร์มาร์เกต"
"ไม่เอาอ่ะ พี่ซื้อของมาทำบาร์บีคิวนะ โยชิอยากทานอะไรเพิ่มก็ซื้อมาสิ"
"ครับ"
"มากะใครอ่ะ"
"ผัวค่ะ"
"อืมเริ่ด เออๆๆโยชิฝากซื้อเฟร้นฟรายหน่อยดิ ที่มันยังไม่ได้ทอดอ่ะ ที่แช่แข็งไว้อ่ะ เอาแท่งใหญ่ๆนะ"
"พี่ภูชอบของใหญ่ๆหรอ "
"เออ อินี้"
"ฮ่าๆๆ โอเคเดี๋ยวซื้อให้ เอาอะไรอีกเปล่า"
"แค่นี้แหละ"
"จ้า แค่นี้นะ"
"อื้ม"
"โยชิหรอ"
"อื้ม มันโทรมาถามว่าจะเอาอะไรอีกเปล่า"
"วันหลังออกจากบ้านไม่ต้องใส่แล้วนะกางเกงขาสั้นอ่ะ พี่ก็ลืมดู ตอนยกขาขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ที่ร้านอาหารไม่รู้สั้นไปถึงไหน"
"ก็สั้นมาถึงนี้ไง อีกนิดเดียวน้องภูน้อยก็จะออกมาสูดบรรยากาศแล้วล่ะ"
"ยังจะมา พี่จริงจัง"
"ใต้โต๊ะใครเขาจะมาดู"
"มันต้องมี"
"อย่าเวอร์ให้มันมาก ตั้งใจขับรถเถอะ มองแต่ขาอยู่นั้นล่ะ"
"ขนาดพี่เห็นทุกวันยังอดมองไม่ได้ แล้วคนที่เขาพึ่งเห็นล่ะ"
"พอๆๆ จบ"
"ไม่เคยเข้าใจพี่บ้างหรอก"
"ถ้าไม่เข้าใจ คงด่าไปนานแล้ว จบยัง"
"จบก็ได้"
"นับวันจะยิ่งทำตัวเป็นคนแก่ขี้บ่น"
"ก็เมียน่ารักนิหว่า"
"อื้ม"
กว่าจะถึงบ้านก็เล่นเอาคอแห้ง พี่พีทมันชอบแบบเนี่ย นิสัยเด็กง้องแง้ง นิสัยเด็กแต่กับเมียเนี่ยแหละกับคนอื่นไม่เป็น
"เอาของลงด้วยนะสามี"
"จ้า" ปวดฉี่ก็เลยรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วไปฉี่ ทำธุระในห้องน้ำเสร็จ ก็เดินออกมาพี่พีทเอาของไปเก็บในครัวแล้วก็มานอน
แผ่อยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ผมก็เดินไปเอาน้ำมาให้ พูดมาตลอดทางสงสัยคอจะแห้ง
"น้ำครับ"
"ขอบคุณครับ" พี่พีทลุกขึ้นนั่งดื่มน้ำ ผมก็นั่งลงข้างๆ พี่พีทเอาน้ำวางที่โต๊ะแล้วก็นอนต่อแต่ดึงผมไปกอดด้วย
"เห้ยเดี๋ยวตกโซฟา"
"ไม่ตกหรอก พี่กอดแน่นขนาดนี้"
"อายคุณย่าใหญ่นะ"
"ฮ่าๆๆ ท่านไม่แอบดูหรอก"
"ไม่ต้องมาลูบขาเลย เดี๋ยวน้องภูจะไปหมักหมูทำบาร์บีคิวแล้ว เดี๋ยวเพื่อนๆมา"
"แปปหนึ่งดิ ขอกอดแป๊ป เดี๋ยวเพื่อนมาค่อยไปทำก็ได้"
"ไม่เอา มันมาถึงจะได้ทำทานกันเลยไง"
"ทำคนเดียวเหนื่อย"
"ถ้านอนอยู่อย่างนี้อ่ะเหนื่อยกว่าอีก"
"กอดเฉยๆเหนื่อยอะไร"
"โอเคๆ "
"ดูทำหน้าเข้า กอดกับพี่มันอึดอัดหรอไง"
"เปล่านิ แค่กลัวห้ามใจไม่ไหว ฮ่าๆๆ"
"ไอ้ตูด อ้อน"
"อ้อนก็ไม่ชอบ ชอบให้ทำหน้ายักษ์หรอไง"
"ชอบทุกหน้า ฟ๊อดดดดดด" ผมก็นอนอยู่บนตัวพี่พีทนั้นแหละ ถูกหอมอยู่เป็นระยะ
"พี่พีททททท"
"หืม"
"ถ้า..."
"เอาอีกแล้วถ้าอีกแล้วจะเพ้อเจ้ออะไรอีกอ่ะ"
"ฟังก่อนดิ๊"
"เอ้า ว่ามาสิ"
"ถ้าน้องภูไม่น่ารักแบบนี้พี่พีทจะรักน้องภูไหม"
"แล้วพี่เคยบอกหรอว่าน้องภูน่ารักอ่ะ"
"เคยดิ ไม่น่ารักก็ปล่อยเลยไม่ต้องมากอด"
"ฮ่าๆ ความน่ารักมันก็คือความประทับใจครั้งแรก แต่ถ้านิสัยเข้ากันไม่ได้ นิสัยไม่น่ารัก พี่ก็คงไม่รักมาจนทุกวันนี้หรอก"
"แล้วความแซ่บมีส่วนป่ะ"
"มากกกกกกก"
"ฮ๋าๆๆ ปล่อยได้แล้ว กอดนานแล้ว"
"ง่วงอ่ะ"
"ขึ้นไปนอนเดี๋ยวบาร์บีคิวเสร็จพร้อมทานน้องภูจะขึ้นไปตาม"
"ขอหอมที"
"อื้อ" แล้วพี่พีทมันก็ไม่รอช้าหรอกจัดการหอมซ้ายขวา ขอทีไม่เคยทำตามที่ขอเลยมากกว่าตลอด
ผมเดินเข้าครัวไปจัดเตรียมอาหาร พี่พีทก็เดินขึ้นห้องไปนอนวันนี้คงเหนื่อยมาทั้งวันมั้ง วันหยุดผมก็พาไปโน้นไปนี้
ผมโ?รบอกคุณย่าว่าวันนี้เราจะมีปาร์ตี้เล็กๆกันคุณย่าก็ดีใจเพราะจะได้เจอพวกเพื่อนๆผม ท่านคงคิดถึงเพราะไม่ได้เจอนานแล้ว
แล้วไอ้พี่บุ้งเมื่อไรมันจะกลับเนี่ย ได้เมื่อช่วยกันทำ ทำคนเดียวมันเหงานะเว้ย............
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2621318 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก