หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[nemesis]

เย้ๆมาต่อแล้วดีใจมาก

[ormn]

  :mew3:น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม

[tawan]

น่ารักตลอดน่ารักที่สุด

 

[gupalz]

ชอบมากเลยพี่พีทน้องภู

[watcharet]

ว๊าวววว!!! มีกำลังใจจะอ่านหนังสือสอบแล้วๆๆ

[ekonut]

รอวันศุกร์ วันที่คุณแม่กลับมา 

[fangkao]

หวานกันจริงๆเลย คุณแม่จะกลับมาแล้ว แม่จ๋าอย่าแกล้งน้องภูแรงเน้อ เดี๋ยวขาดใจตายก่อน 555+

[kasarus]

// กระซิบบอกโยชิว่าพี่ภูแอบหนีไปเที่ยวทะเลกันสองคนกับสามี

[punchnaja]

น่าร๊อคคคคมากกกกกกอ่ะ

[Eshardy]

ได้อ่านแล้ว  น่ารักมา น้องภู    หนีไป เที่ยว 2 คน แก๊งเพื่อน รู้หละไม่อยากจะคิด 

 คุณแม่จะกลับมาแล้ว เพ่พีท เตรียมตัวโดน งอล   อุ๊บอิ๊บดีนัก 5555

[indy❣zaka]

น้องภูมาแว้ว   
น่ารักตลอดเลยเด็กคนนี้  อยากฟัดจริงๆวุ้ย 

[snack]

ดีใจที่มาต่อนะคะยาวจุใจกันเลยทีเดียว

น้องภูกับพี่พีทนี่ก็หวานกันจริงๆนะแต่แอบไปเที่ยวกัน2คนแบบนี้ถ้าไอ้น้องโยชิรู้ละก็

มันคงบ่นจนหูชาแน่ๆรอพ่อแม่น้องกลับมาคงจะเป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่นมากขึ้นไปอีกแน่ๆ

[nongrak]

อยากให้คุณแม่น้องภูมาไวๆ จัง อิอิ อยากรู้ผลว่าจะเป็นยังไงกัน

[why yyy]

อิจฉาทะเลเลยอะ!!

[BoJuNg]

อุกรี๊สสสสสสสสสสสสสส

มาแล้วววววววววววววววววว

ถ้าจะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนอีกรอบ  บวกพ่อแม่น้องภู สงสัยต้อง มินิบัส  รถตู้เอาไม่อยู่ 

 

[ka[ze]na]

นานๆมาที คุ้มจริงๆเล๊ย!! อิๆๆๆ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

รออ่านตอนต่อไปนร้าครับ

[jonathan2624]

น่ารักอะ อิอิ

[CarToonMiZa]

ครอบครัวนี้ไม่เคย
ทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ
น่ารักน่าหยิกกันตลอด
+1และเป็ด

[cinquain]

มาอย่างยาวให้หายคิดถึง ^^ ขอบคุณค่ะ

[greensnake]

ตามส่องน้องภูซะเพลินเลย ยาวมากๆ เอาให้หายคิดถึงกันไปเลย
ยังน่ารักสดใสและขี้อ้อนเหมือนเดิม พักหลังเพิ่มขี้กังวลเข้ามาด้วย
แต่ครอบครัวนี้ยังคงเป็นครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นไม่เปลี่ยน
ถ้ารู้ว่าโดนปิดบังพี่พีทจะเจออะไรบ้างนะ ดีใจที่น้องจะได้เจอครอบครัวเสียที
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[8X]

คุณแม่น้องภูจะกลับมาแล้ว เมื่อน้องภูรู้ความจริงว่าคุณแม่รู้เรื่องนานแล้ว
แถมยังให้พี่พีทช่วยปิดเป็นความลับ น้องภูจะโกรธพี่พีทมั้ยเนี้ย
พี่พีทเค้ามีความจำเป็นนะค่ะน้องภู จะขัดใจแม่ยายได้ยังไงเนอะ

[4559]

น่ารักไม่เปลี่ยนจิงๆคู่นี้

[Phijarana]

น่ารักจัง


คนเขียนสู้ๆนะคะ

เป็นกำลังใจให้เสมอ

[pp_song]

มารอน้องภู 

[K.Pupoom]

ตอนที่.......181



เมื่อคืนนี้
ไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่รู้ๆ เหมือนทุกคืน ฮ่าๆๆ

เช้า......

"ใครเห็นเมียผมบ้าง"  ผมเดินมาถามคุณย่าแล้วก็ผักบุ้งที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่
"เมียตัวเองยังไม่รู้ คนอื่นเขาจะรู้ได้ไง"
"คุณย่าอ่ะ ตกลงน้องภูไปไหนครับ"
"ไปเรียนสิ เห็นเขาว่าจะผ่ากบผ่าเขียดอะไรเนี่ยแหละ"
"เดี๋ยวต้องโทรไปบ่นซะหน่อย ไม่ปลุกกันเลย"
"ตัวเองนั้นแหละ แทนที่จะตื่นไปส่งน้อง น้องต้องไปแท็กซี่"
"อ่าว"
"ไปไป๊ ดูแต่งตัวเข้าสิ" ผมใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวลงมา ก็มันรีบนิ นึกว่าเมียหาย
"ปรกติก็ไม่เคยที่จะไปไหนแล้วไม่บอกนินา" ผมก็เดินบ่นขึ้นห้องไป แล้วก็มาหยิบโทรศัพท์โทรหาน้องภู

"ว่าไงพี่พีท น้องภูยุ่งอยู่ แค่นี้นะเดี๋ยวโทรกลับ"

ยังไม่ได้พูดอะไรเลยวางไปแล้ว แต่เสียงรอบข้างเหมือนกำลังเรียนอะไรอยู่ เมื่อคืนก็ไม่เห็นเล่าเลยนิว่าวันนี้จะทำอะไร
แต่พออาบน้ำเสร็จผมก็ อย่างว่าทันที น้องคงเหนื่อยแล้วก็หลับไปเลยคงจะลืมบอกเรื่องนี้ เช้าตื่นมาผมหลับก็คงไม่อยากปลุก
นั่งสไลด์โทรศัพท์ดูรูปเมีย เป็นเอามากนะเราเนี่ยเมียแค่ไปเรียนทำไมถึงได้คิดถึงขนาดนี้เนี่ย ปรกติเราต้องหอมแก้มกันทุกเช้า
วันนี้ไม่ได้ทำเหมือนขาดหายอะไรไป ถ้าวันหนึ่งไม่มีน้องภูจริงๆผมคงเฉาตายแน่ๆ.........

แล้วเมียผมก็โทรมา

"มีอะไรหรอพี่พีท"
"เปล่า แค่ตื่นมาแล้วไม่เจอนึกว่าเมียหาย"
"บ้าหรอไง นึกว่ามีอะไรซะอีก แค่นี้นะ"
"โทรมาแค่เนี่ย"
"อื้ม น้องภูจะเข้าเรียนแล้ว แค่นี้นะอาจารย์มาแล้ว"
"ครับ"

แค่ได้ยินเสียงเมียเจื้อยแจ้วแค่นี้ก็สบายใจแล้ว ได้เวลาอาบน้ำ หันไปมองสมรภูมิรบที่เกิดสงครามเมื่อคืนก็อดยิ้มไม่ได้
ผมเก็บหมอนให้เข้าที่ จัดผ้าปูให้ตึงเอาผ้าห่มมาคลุมไว้อย่างสวยงาม เก็บชุดนอนใส่ตะกร้า แล้วก็เดินไปอาบน้ำ........


"มีไรเปล่าว่ะแก"
"เปล่าหรอก เมื่อเช้าออกจากบ้านมาพี่พีทยังไม่ตื่นน่ะ"
"หูยยยย นึกว่าเมียหายหรอไง พี่พีทท่าจะหลงแกมากนะ"
"ไม่รู้"
"แหม๋ๆ ทำมาเขิน ทำเหมือนพึ่งมีแฟนไปได้ ถ้าแกมีลูกได้ฉันว่า เป็นโขลง"
"บ้า"
"นิ แกสองคนเลิกคุยกันสักทีได้ไหม ฉันจะตั้งใจเรียน" ไอ้ทิกแซว

วันนี้เรียนหนักมาก พักเที่ยงก็รีบไปทานข้าวแล้วก็กลับมาเรียนต่อ วันนี้ยุ่งทั้งวัน

"เออนิแก วันนี้ฉันไม่เห็นแกโทรหาพี่พีทเลยว่ะ"  กิ๊บถาม
"ก็ยุ่งทั้งวันแกก็เห็นนิกิ๊บ"
"เดี๋ยวพี่พีทคิดถึงแย่"
"เพ้อ"
"เออนิภู แพงจะชวนไปซื้อของหน่อยอ่ะ อยากให้ภูช่วยเลือก"
"ได้สิ เย็นนี้เลยไหม"
"เยี่ยมเลย"
"ซื้ออะไรอิแพง บอกมานะ"
"กางเกงใน"
"เห้ย!!!!!" ทุกคนอุทานพร้อมกันแล้วหันมามองแพงด้วยความสงสัย
"แกซื้อไปให้ใคร"
"น้องชายเว้ย วันเกิดมัน"
"แล้วซื้อกางเกงในเนี่ยนะแพง" ผมถาม
"ก็เห็นมันใส่กางเกงในอะไรก็ไม่รู้ อุบาทว์อ่ะ เราเห็นภูใส่แล้วดูสะอาด น่ามองดีอ่ะ"
"ไปมองตอนไหนเนี่ย"
"ก็เวลาที่เคลื่อนไหวอิริยาบถ แล้วก็วันนั้นที่ภูเปลี่ยนเสื้อผ้าถ่ายแบบอ่ะ"
"แกนิก็ทะลึ่งเหมือนกันนะแพง แอบดูกางเกงในผู้ชาย"
"ไม่ได้แอบเว้ยกรีซ คือแบบว่า มันเห็นเอง เห็นแล้วมันแบบว่า น่ามองอ่ะ เขินว่ะ"
"โอ๊ย แค่ซื้อกางเกงในทำมาเขิน แอ๊บ"
"อิบ้ากิ๊บ ก็อยากให้น้องมันน่ารักๆเหมือนภูอ่ะ ว่าจะซื้อพวกเสื้อผ้ารองเท้าหันมันด้วยอ่ะ ไม่ค่อยได้ซื้ออะไรให้มัน"
"จ้าแม่พี่สาวที่แสนดี แต่วันนี้ฉันไปด้วยไม่ได้นะเว้ย"
"ทำไมย่ะ"
"ต้องไปงานแต่งญาติอ่ะแก"
"แล้วไป นึกว่าเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน"
"นิจะไปกันได้ยังอ่ะ เขาออกไปกันหมดแล้วนั่งเม้าท์กันอยู่เนี่ย หิวแล้วโว้ย" ไอ้พล
"งั้นไปหาอะไรทานที่พารากอนแล้วกันเนอะ" ทิก

แล้วพวกเราก็ออกเดินทางมุ่งตรงสู่สยามสแควร์

"พี่พีท" ผมโทรหาพี่พีท
"ไม่โทรหาพี่เลยนะ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ คิดถึงจะตายแล้วเนี่ย"
"เวอร์น่ะ"
"เลิกเรียนแล้วหรอ"
"อื้ม พี่พีทเลิกงานยังอ่ะ"
"ยังครับรอลูกค้าอยู่ กลับบ้านก่อนเลยก็ได้นะ หรือจะมาหาพี่ก็ตามใจ"
"น้องภูไปสยามนะ ไปซื้อของอ่ะ"
"ครับ"
"ทานอะไรหรือยัง"
"ยัง"
"อ่าวทำไมอ่ะ"
"ไม่ได้เห็นหน้าเมียทานข้าวไม่ลง ฮ่าๆๆ"
"เยอะ แค่นี้นะพี่พีท ออกมาจากออฟฟิศโทรหาน้องภูด้วยนะ เผท่อได้กลับพร้อมกัน"
"ครับบบ รักนะ จุ๊บๆ"
"อื้อ"

มาถึงสยามก็หาอะไรทานกันก่อน เรียกว่ผีปอปสิงกันทุกคน  รวมตัวกันทีไรร้านแทบแตก
ทานพิซซ่ากันครับมื้อนี้ พออิ่มก็ไปเดินซื้อของกัน .....

ทิกเกอร์กับหมีพล

"ทิกซื้อกางเกงในให้พลบ้างสิ"
"ที่ทิกซื้อให้ใส่หมดแล้วหรอ"
"หมดตั้งนานแล้ว แล้วอีกอย่างไอ้นั้นมันก็ใหญ่ขึ้นด้วย คับอ่ะ"
"บ้า ถามจริง ที่ทิกซื้อให้ก็เยอะนะ"
"พลล้อเล่น ซื้อถุงยางดีกว่าต้องใช้ทุกวัน"
"ไอ้บ้าเอ๊ย อายเขา"
"ฮ่าๆ  ทิกเกอร์......"
"ครับ"
"พลขอจับมือหน่อยได้ไหม"
"อื้ม"
เราสองคนไม่ค่อยได้หวานใส่กันเท่าไรโดยเฉพาะผม แต่พลจะเป็นคนขี้อ้อนเวลาอยู่ด้วยกันสองคน
ผมก็จะเฉยๆแต่เราสองสองคนก็รักกันนะครับ แต่ไอ้เรื่องความหวานต้องขอยอมแพ้พี่พีทกับภู
"พล"
"ครับ"
"ลองใส่กางเกงในสีขาวดูไหม ทิกเห็นพลใส่แต่สีดำ"
"ก็พลชอบอ่ะ พลชอบอะไรพลก็จะมั่นคงต่อสิ่งนั้น เหมือนที่พลรักทิกไง"
"แหวะ เน่า"
"พลพูดจริงนะ"
"อื้อ"
"แล้วทิกอ่ะ รักพลมั่นคงไหม"
"ถ้าพลมั่นคงกับทิก ทิกก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นได้หรอก"
"ขอบคุณครับ  ฟ๊อด" พลก็แอบหอมแก้มผม
"เห้ย บ้า"
"เขินหรอ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว ปล่อยเลย"
"เวลาทิกเขินอ่ะ โคตรน่ารักเลย"
"ชิ" พลจับมือผมไว้แน่น เราสองคนไม่ได้คุยอะไรกัน แต่ก็รับรู้ได้ถึงความรักที่ส่งผ่านมือของเราทั้งสองคน

"อะแฮ่ม เอ่อคือ สงสารกูบ้าง กูมาคนเดียว" ไอ้กรีซเดินมาแซวผมสองคน
"มึงนิ ใครจุดธูปเรียกมาว่ะ ไม่ดูเวล่ำเวลา แล้วไอ้ภูกับแพงซื้อของเสร็จยังอ่ะ"
"ยังอ่ะ เลือกกันอยู่นั้นแหละ กูเบื่อเลยเดินมานี้"
"มึงซื้อกางเกงในให้พี่ซูมเปล่าว่ะกรีซ" พลถาม
"ก็ไปซื้อด้วยกันอ่ะ ถามทำไมว่ะ"
"เปล่าอยากรู้เฉยๆ ว่าคนรักกันเขาต้องซื้อให้กันหรือเปล่า ว่าแต่มึงกับพี่ซูมใครเป็นผัว"
"ไอ้เชี้ยพล กูไม่ตอบ"
"ฮ่าๆ เรื่องแค่นี้ก็อาย โดนสอยตูดบานแล้วยังมาอายอีก"
"ไอ้เลว" เนี่ยแหละเป็นวิธีไล่ไอ้กรีซไปจากผมสองคน คนกำลังสวีท
"พลทำไมชอบแกล้งกรีซมัน"
"ก็ดูมันดิ ทำมาแอ๊บ เขารู้กันทั้งคณะว่ามันเป็นเมียพี่ซูม ทำมาปิด"
"ยุ่งกับเขาจริง เดี๋ยวทิกไปจ่ายค่าโทรศัพท์ดีกว่า ไปง้อกรีซไป เดี๋ยวทิกมา"
"ไม่เอาไปด้วย "

"กรีซ พลกับทิกอ่ะ"
"เดินสวีทไปไหนก็ไม่รู้ ซื้อของเสร็จแล้วหรอ"
"อื้มเสร็จแล้ว กำลังจะเอาไปห่อของขวัญ กรีซจะซื้ออะไรไหม"
"ไหมอ่ะ"
"ไม่ซื้ออะไรไปฝากพี่ซูมหน่อยหรอ"
"พี่ซูมเขาก็มีครบทุกอย่างแล้วอ่ะไม่รู้จะซื้ออะไร"
"ของบางอย่างมันก็สู้ของของคนที่เรารักซื้อให้ไม่ได้หรอกนะ แม้บางทีมันจะเป็นของชนิดเดียวกัน"
"หรอ"
"อื้ม"
"ซื้ออะไรดีอ่ะ ช่วยเลือกหน่อยดิ"
"บ็อกเซอร์ใส่นอนนั้นไง น่ารักดี กำลังลดราคาด้วยที่สำคัญ เนี่ยเรายัวซื้อให้พี่พีทเลยนะเว้ย"
"อื้ม" ผมกับแพงก็ช่วยกรีซเลือกซื้อของให้พี่ซูม กรีซเหมือนยังไม่ค่อยกล้าแสดงความรักกับพี่ซูมเท่าที่ควร
ผมว่าคนเราถ้ารักกันก็แสดงออกไปเลยว่ารัก ทำทุกวันให้มันดีที่สุด เพราะชีวิตจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน
ถ้าเราไม่ทำให้มันเต็มที่ เราเองนั้นแหละจะเสียใจ อย่าหอมแก้ม หอมเลย อยากเดินจับมือเดินเลย
อยากจะบอกรักบอกเลย อยากจะทำอะไรให้คนที่เรารักทำเลย อย่ามัวแต่รอโอกาสที่เหมาะสม
สิ่งเหล่านี้เราสามารถทำให้กันได้ทุกวัน แล้วชีวิตรักของคุณจะมั่นคงและยืนยาว........

ทุกคนเมื่อเสร็จธุระของตัวเองแล้วก็มารวมตัวกันที่ร้านอาหารฟาสฟู้ดเอ็มเหลือง....

"แพงน้องแกเรียนอยู่มอไรแล้วว่ะ" ทิกถาม
"ม.6แล้ว"
"ดูแกรักน้องแกมากเนอะ"
"ก็มีกันสองคนพี่น้องนิ แต่เราสงสัยว่าน้องจะเป็นเกย์ว่ะ"
"เป็นเกย์แล้วไง"
"ก็ไม่แล้วไงหรอก แค่อยากจะบอกมันว่าพี่รับได้ ดูมันเหมือนจะเก็บกดอ่ะ ไม่แสดงออกเต็มที่อย่างพวกแก"
"น้องมันอาจจะไม่เป็นก็ได้แพง ค่อยๆดูไป"
"อื้ม แต่ก็ไม่ไรหรอก อยากให้มันตั้งใจเรียนแค่นั้นแหละ"
"อื้มดีแล้ว ไอ้พลซอสหมดไปกดมาดิ๊"
"เป็นเมียกูหรอไงใช้กูจัง"
"ไม่ใช่เมียใช้ไม่ได้หรอ ซื้อเฟร้นฟรายมาเพิ่มด้วย แล้วก็ไก่อีก"
"เออ ใครเอาอะไรอีกไหม ทิกซื้อกลับห้องไหม เดี๋ยวคืนนี้เรายันเช้านะ"
"ทะลึ่ง"
"พลหมายถึงติวหนังสือถึงเช้า"
"ไูอ้พลมันก็น่ารักดีเหมือนกันเนอะแก ดูมันบ้าๆห่ามๆไม่นึกว่ามันจะมีมุมนี้กับเขาด้วย" แพงพูดจนไอ้ทิกหน้าแดง
"ว่าแต่คนอื่น แพงล่ะเมื่อไรจะมีแฟนกับเขาสักที หืมม เหลือคนเดียวแล้วนะ"
"ยังไม่อยากมีว่ะแก อยากทุ่มเทให้กับการเรียนมากกว่า ชาตินี้ถ้าไม่ได้ผัวแบบพี่พีท ยอมขึ้นคาน"
"โห่ ขนาดนั้นเชียว เดี๋ยวยกให้เอาไหม"
"ช่วยถามพี่พีทด้วยว่าเขาเอาชะนีอย่างฉันไหม ชิ"
"ฮ่าๆ"

พวกเรานั่งคุยกันสักพัก ก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ไอ้ทิกกับพลไปส่งแพงที่หอ ส่วนผมกับไอ้กรีซก็ไปบีทีเอส
เพราะไอ้กรีซมันย้ายมาอยู่กับพี่ซูมเป็นการถาวรแล้ว  ลืมโทรหาพี่พีทอีกแล้วอ่ะ......

"พี่พีททททททททท น้องภูช้อปปิ้งเสร็จแล้ว"
"พี่ยังไม่เลิกงานเลยครับคนเก่ง"
"อ่าว นี้มันทุ่มกว่าแล้วนะ"
"อื้ม กลับเองได้ไหม"
"ได้"
"งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะพี่ทำงานก่อน"
"โอเค"
"จุ๊บก่อนเร็ว"
"จุ๊บ"
"กลับบ้านดีๆนะ แค่นี้นะ"

นั่งรถเข้ามาในหมู่บ้าน จอดหน้าบ้าน ผมยื่นเงินค่ารถให้แล้วก็เดินเข้าบ้าน
"กลับมาแล้วครับบบบบบ"
"ทานอะไรมาหรือยังลูก"
"นิดหน่อยครับคุณย่า แต่ยังไม่ได้ทานข้าว"
"งั้นก็ไปทานซะไป พี่ๆเราเขายังไม่เสร็จงานเลย ทานเลยลูกไม่ต้องรอ"
"แล้วคุณย่าทานยังครับ"
"ทานแล้วลูก"
"งั้นเดี๋ยวน้องภูค่อยทานดีกว่ายังไม่ค่อยหิวเท่าไร"
"จะรอพี่เขาล่ะสิ"
"ก็ด้วย แต่เดี๋ยวถ้าหิวค่อยทานก่อนก็ได้ครับ แล้วคุณย่าทำอะไรอยู่ครับ"
"ดูพวกโฉนดน่ะลูก เอกสารที่ย่าซื้อบ้านข้างๆนี่ไงลูก"
"อ่อครับ เดี๋ยวน้องภูเอาของไปเก็บก่อนนะครับคุณย่า เดี๋ยวลงมาคุยด้วย"
"จ้า"
ผมเดินเอาของมาเก็บบนห้องแล้วก็ลงไปหาคุณย่า เล่าเรื่องเรียนวันนี้ให้ท่านฟัง จนสามทุ่มแล้วคุณย่าเริ่มง่วง
"น้องภูว่าคุณย่าไปนอนดีกว่าครับ เดี๋ยวน้องภูรอพี่พีทเอง"
"หนูไปทานข้าวไปลูก แล้วเดี๋ยวก็ปิดบ้านซะ พี่ๆเราเขามีกุญแจกันทุกคน ได้ไม่ต้องมานั่งรอลูก เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"
"ครับคุณย่า"

ผมไปทานข้าวแล้วก็ปิดบ้านขึ้นข้างบน ถอดกางเกงออก เหลือแต่กางเกงในกับเสื้อนักศึกษา
หยิบโทรศัพท์มาไลน์หาพี่พีท พี่พีทบอกว่าเสร็จงานแล้วกำลังจะออกจากออฟฟิศ จะเอาอะไรไหม....

นั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆจนเผลอหลับไป    z   z    Z   Z        Z

เราสามคนพี่น้อง กลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยหล้า ลูกค้าเรื่องมากอย่าบอกใครเชียว
แวะซื้อบะหมี่เกี๊ยวมาทานที่บ้าน เพราะไม่มีอารมณ์จะนั่งทานที่ร้านแล้ว อยากกลับมานอนเต็มที
"กับข้าวก็มีนะพี่พีท ทานข้าวไหมเดี๋ยวอ้นอุ่นให้"
"อืมก็ดี วันนี้ไม่ค่อยได้ทานอะไร"
"บุ้งก็ว่าบะหมี่ไม่น่าจะอยู่ ฮ๋าๆๆ"
เราสามคนก็นั่งทานกันไปบ่นลูกค้าไป แล้วก็แยกย้ายห้องใครห้องมัน.....

ผมเปิดประตูห้องเข้าไป เห็นน้องภูนอนกอดหมอนอยู่บนเตียง กางเกงในสีขาวโชว์ขาขาวเนียน เสื้อนักศักษาเหลือกระดุมที่ติดอยู่แค่เม็ดเดียว
ไม่ยั่วมันก็เหมือนยั่วล่ะนะ สงสัยจะเหนื่อยปรกติต้องนั่งตาแป๋วรอผมกลับแล้วละ ถึงว่าไลน์เงียบจัง
ผมเขี่ยผมที่ปิดหน้าน้องภูออกให้เห็นแก้มใสๆแล้วก็กดปลายจมูกของตัวเองลงไปที่แก้มน้องภู
น้องภูย่นคิ้วเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆลืมตามองผม.......
"กลับมาแล้วหรอ"
"แล้วทำไมไม่อาบน้ำ หืมมม"
"เผลอหลับไปอ่ะ"
"แล้วใส่ชุดแบบนี้นอนหมายความว่าไงเนี่ย จะยั่วกันหรอ"
"บ้าน่ะ"
"ฮ่าๆๆ แล้วถ้ามีโจรเข้ามาจะทำไงเนี่ย"
"ก็ให้มันข่มขืนไปสิ ง่ายๆ"
"งั้นพี่เป็นโจรดีกว่า"
"อาบน้ำดีกว่า" น้องภูถอดเสื้อออกแล้วก็กางเกงใน เดินไปอาบน้ำ ผมก็เดินเข้าไปอาบด้วย
มาเช็ดตัวเช็ดผม น้องภูดูง่วงผมเลยเอาไดร์มาเป่าผมให้จะได้แห้งไวไว น้องภูเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตาก
แล้วก็เดินไปนอนที่เตียง ยังคงรักษาสัญญาไม่ใส่เสื้อผ้านอน ฮ๋าๆๆ ผมนี้ก็โรคจิตนะเนี่ย
ผมทำโน้นทำนี้เล็กน้อย แล้วก็เดินไปปิดไฟ
"น้องภู น้องภูครับ" หลับไปแล้ว ฮ่าๆๆ สงสัยจะเหนื่อยจริงๆ จะถามซะหน่อยว่าซื้ออะไรมา
เลยไปหยิบชุดนอนมาใส่ให้ เดี๋ยวหนาว เพราะผมจะนั่งส่งเมลล์อีกสักพัก.....
"ใส่ไมอ่ะ" งัวเงียถาม
"เดี๋ยวหนาว"
"กอดดิ" พูดจบก็หลับต่อ ผมก็หอมแก้มหอมๆของเมีย กลิ่นสบู่อ่อนๆยิ่งทำให่สดชื่น
ส่งเมลล์เสร็จก็ได้เวลานอน นอนกอดเมีย แล้วก็หลับไปเช่นกัน..........

เช้าอีกวัน

"ตื่นแต่เช้าเชียวลูก"
"นอนเร็วน่ะครับคุณย่า คุณย่าทำอะไรอยู่ครับ"
"ข้าวต้มน่ะลูก หนูอยากทานอย่างอื่นอีกไหมล่ะ"
"น้องภูทานอะไรก็ได้ครับคุณย่า ผักกับเมียไปไหนอ่ะครับ"
"ไปตลาดน่ะลูก แล้วพี่เราตื่นหรือยัง"
"ยังครับ"
"วันนี้ไปมหาวิทยาลัยไหม"
"ไปครับคุณย่า มีเรียนเช้า"
"แล้วพรุ่งนี้จะไปรับแม่เขาหรือเปล่า"
"ไปครับ คุณย่าไปกับน้องภูนะ"
"จ้า"
"คุณย่า"
"ว่าไงลูก"
"คุณย่าว่าคุณแม่เขาจะยอมอยู่บ้านที่เราซื้อให้ไหมอ่ะ"
"ยอมสิ ถ้าไม่ยอมแล้วจะไปอยู่ไหนล่ะ"
"คุณแม่ต้องไม่ยอมรับบ้านจากคุณย่าง่ายๆแน่"
"กังวลอีกแล้วสินะ ย่าบอกแล้วไงเดี๋ยวย่าจัดการเอง"
"คุณแม่ดื้อนะคุณย่าน้องภูจะบอกให้"
"เหมือนหนูใช่ไหม"
"ไม่เหมือนซะหน่อย น้องภูดื้อกว่า ฮ่าๆๆ"
"ย่าก็ว่าอย่างนั้นแหละ ฟังย่านะลูก ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร หนูต้องไม่หนีปัญหา ต้องยืนหยัดที่จะฝ่าฟันไปให้ได้ เข้าใจไหม"
"ครับ"
"สัญญา"
"สัญญาครับ"
"ดีมาก แกะกุ้งให้ย่าหน่อยลูก เดี๋ยวพี่ๆเขากลับมาเราจะได้ทานกัน"
"ครับคุณย่า"

เราสองคนย่าหลานก็ช่วยกันทำอาหาร แล้วพี่บุ้งกับพี่อ้นก็กลับมาจากตลาดด้วยของกินมากมาย
หมูปิ้ง น้ำเต้าหู้ ปลาท่องโก๋
"ทำไมซื้อของมาเยอะจังอ่ะ"
"คุณย่าจะมีแขกเย็นนี้" พี่บุ้งตอบ
"ใครหรอครับคุณย่า"
"แม่เจ้าอิคไง พอดีเขาจะเปิดธุนกิจใหม่ เลยอยากชวนย่าเข้าร่วมด้วย"
"ขายเครื่องกรองน้ำหรอครับคุณย่า"
"ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ลูก เกี่ยวกับเพชรๆพลอยๆเนี่ยแหละ"
"อื้ม อย่างนี้ไม่ขัดกับป้าชูหรอครับ คนชอบๆกัน"
"ไม่หรอกลูก คนละแนวกัน ของคุณแม่อิคเขาทำงานเล็กๆใครๆก็ใส่ได้ ของป้าชูเขาทำงานใหญ่ๆขายเฉพาะคนมีอันจะซื้อ"
"อื้ม"
"เขาเรียกว่าเพื่อนทางธุรกิจลูก ป้าชูเองก็สนับสนุนให้ทำ"

"ตื่นก่อนพี่ไม่ปลุกอีกแล้วนะ" สามีเดินมา หัวยุ่งเลย
"ก็เห็นมันยังเช้าอยู่นินา หิวหรือยัง หิวก็ทานของไปโต๊ะไปก่อน"
"ยัง" ปากบอกว่ายังแต่หยิบข้าวเหนียวหมูปิ้งแล้ว
"พี่พีท วันนี้อ้นไม่เข้าออฟฟิศนะ ช่วยคุณย่าทำอาหารเลี้ยงแขก"
"อื้ม เดี๋ยวหักรายวัน"
"งกไปไหมจ้ะ เดี๋ยวฉันก็ทวงเงินคืนหรอก" คุณย่าแซว
"เอ้า ทวงได้ไงครับ สัญญากู้ยืมก็ไม่มี" พี่พีทอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"แต่ฉันกุมความลับเธออยู่ไม่น้อยนะ"
"โอเคๆ ยอม"
"ความลับอะไรอ่ะ" ผมถามพี่พีท
"เปล่า คุณย่าก็แกล้งไปอย่างนั้นแหละ"
"อย่าเลย บอกมา ถ้าน้องภูรู้เองนะ เป็นเรื่องแน่"
"ไม่มี ไม่เชื่อถามคุณย่าสิ"
"เรื่องของเด็กๆคนแก่อย่างย่าไม่รู้ด้วยหรอก เอ้าเจ้าบุ้ง ตั้งโต๊ะลูก น้องภูไปเอาน้ำส้มมาเทใส่แก้วลูก"
"ครับ"


พี่พีทก็ไปส่งที่มหาวิทยาลัยเหมือนเคยๆ ก่อนลงจากรถก็ต้องหอมแก้มสามีเหมือนเคยเพียงแต่วันนี้มีคนแอบเห็น
"ก๊อกๆๆ"
"ไอ้กรีซ" มันมาเคาะกระจกรถ
"ไปก่อนนะพี่พีทเดี๋ยวไปหาที่อฟฟิศหลังเลิกเรียน"
"ครับ"

"ทำไรกันอ่ะ กูเห็นนะ"
"เปล่า"
"แหม๋ๆ ทำเป็นอาย ที่ทำไม่อาย"
"มึงอ่ะโณคจิตมาส่องกระจกรถคนอื่น"
"ก็อยากรู็้อ่ะ"
"เออ"
"หอมกันทุกวันเลยหรอ"
"อืม แล้วมึงกับพี่ซูมอ่ะ"
"ก็หอมแบบนี้แหละ"
"เห็นไหม ใครๆก็ทำไม่เห็นจะแปลกเลย"
"จ้า"
เดินกันมาจนถึงคณะ เพื่อนๆผมก็นั่งเม้าท์มอยกันตามปรกติ นินทาคนโน้นทีคนนี้ทีอีกหน่อยคงโดนตบกันบ้าง
เดินเข้ามากับไอ้กรีซพวกมันก็เริ่มจิกกัดทันที
"เห้ยมึงรู้ป่ะ คนมีผัวแล้วจะเดินไม่เหมือนคนโสดนะ" ไอ้พล
"คนมีผัวแล้วเดินไงว่ะ" กิ๊บ
"ก็เดินขาถ่างๆแบบอีสองคนเนี่ยไง ดูดิ เดินขาถ่างมาเชีย เมื่อคืนสงสัยโดนหนัก"
"อิบ้ากิ๊บ ทะลึ่ง" แพงคงอาย ต้องทำใจนะมีเพื่อนแบบกิ๊บ มันไร้ความอาย
"ก็น่าจะจริงนะ ถึงว่า แกถึงได้ดินขาไขว่เป็นเลขแปดเชียว คงยังไม่เคยสิ"
"อิกรีซซซซซซซซซซซซซซ เลว"
"อุ้ยๆ โมโห โมโห จะเก็บความซิงไว้ชิงโชคหรอจ้ะ"
"ฉันเป็นกุลสตรีไทยย่ะ ไม่นิยมเสียตัวก่อนแต่ง ไม่เหมือนแกหรอกอีกรีซ สวยก็ไม่สวยยังจะแรดอีก"
"จร้าแม่หญิงไทยใจงามระวัง ตัน นะจ้ะ"
"เลวววววววว"
"ฮ่าๆ ลับฝีปากกันแต่เช้าเชียว อายคนอื่นบ้างดิ"
"อิภู"
"หืมมมม"
"หล่อนหน้าเด้งมาก ไปทำอะไรมา"
"นอนเยอะมั้ง เมื่อคืนนอนไวอ่ะ"
"ถึงว่าไม่เห็นหล่อนหน้าเฟซ เออนิ ฉันมีเรื่องจะเม้าท์ ไอ้รุ่นพี่คณะวิศวะที่มาชอบแกอ่ะ"
"ทำไม"
"ตอนเนี่ยไปควงกับเด็กนิเทศน์ หน้าอย่างกับปลวก"
"มันก็เรื่องของเขา ไปยุ่งกับเขาทำไมล่ะ"
"มันยังไม่จบแค่นั้นอิแม่พระ อีนังนั้นอ่ะ มันอัพเฟซด้วยจ้า"
"อัพว่า"
"เดือนมหาวิทยาลัยยังไม่ได้กิน แต่ฉันได้กินจ้ะ"
"เดือนมหาวิทยาลัยมีตั้งหลายคน"
"โอ๊ยยย อีโลกสวย"
"เอ้า แล้วจะให้ทำไงอ่ะ ให้ไปบอกว่า ใครยังไม่ได้กิน ได้กินแล้วไม่อร่อยต่างหากเลยคายทิ้ง อะไรเงี้ยหรอ"
"เริ่ดดดดด จัดเลยม๊ะ"
"ฉันประชดเว้ย อย่าไปยุ่งกับเขาเลย ต่างคนต่างอยู่แหละดีแล้ว เรามาเรียนหนังสือ ไม่ได้มาแย่งผู้ชาย"
"นั้น ไงล่ะกิ๊บ เจ็บไหม"
"ไม่เจ็บ แกหลอกด่าฉันหรออีภู"
"เปล่า หมายถึงทั่วๆไป"
"แล้วไป นึกว่าด่าฉัน เดี๋ยวตบลงไปกองเดี๋ยวเนี่ย"
"โหย เก่งจริง"
"สวยแล้วก็แรง"
"ย่ะ"

กว่าจะได้ขึ้นเรียนก็นั่งคุยกันจนปากเปื่อย วันๆมีแต่เรื่อง(ชาวบ้าน) ฮ๋าๆ
เรียนเสร็จก็หาของเข้าปาก เพิ่มกำลัง วันนี้ก็ไปจบที่ส้มตำแซ่บเวอร์

"เห้ยแก ไอ้ภู ไปไหนต่อว่ะ" กิ๊บถาม แล้วก็ฉีกไก่ใส่ปาก
"ไปหาพี่พีทที่ออฟฟิศ"
"หรอ"
"อื้ม พรุ่งนี้ฝากเลคเชอร์ด้วยนะ ไม่มาอ่ะ ไปรับแม่ที่สนามบิน"
"ดีใจด้วยนะเว้ย เรื่องเรียนไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกิ๊บคนสวยจัดการให้"
"ขอบใจนะ"
"ดีใจด้วยนะภู ได้เจอแม่แล้ว" ทุกคนก็แสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจทุกคนนะ"

เสร็จภาระกิจจากโต๊ะส้มตำทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ผมเองก็ต้องทำหน้าที่ภรรยาที่ดี
ทำตามคำสั่งสามี แท็กซี่จอดหน้าตึก เราก็เดินหาซื้อของกินไปฝากสามี ไม่รู้ป่านนี้จะทานข้าวหรือยัง
"พี่พีท ทานอะไรไหม" โทรถาม
"หิวมากเลย อะไรก็ซื้อมาเถอะ"
"อื้ม"
"เอาไม่เผ็ดนะ"
"ครับ" ก็เลยซื้อข้าวผัด แล้วก็ไก่ทอด เกาเหลาลูกชิ้นน้ำใสสักถ้วย แตงโมกับสับปะรด

[K.Pupoom]

เดินขึ้นตึกตามประสาคนดัง มีคนทักตลอดทาง ฮ่าๆๆ กว่าจะถึงห้องพี่พีทก็ต้องคุยกับทุกคนนั้นแหละ
เดินแวะเอาจานมาใส่ข้าวแล้วป้าแม่บ้านก็ถือน้ำตามมาให้ บ่นคิดถึงผมใหญ่เลย....
"มาแล้ว"
"นานจัง หิวจนตาลายแล้วเนี่ย"
"ป้าจะลงไปซื้อข้าวให้ก็บอกว่ารอน้องภูค่ะ"
"ขอบคุณครับป้า" ผมรับน้ำจากป้า แล้วป้าก็เดินออกไป
"มาให้พี่ชื่นใจก่อน"
"ไม่เอา ยังไม่ได้ล้างหน้า"
"ก็จะหอมอ่ะ อย่าดื้อ เร็ว มานั่งตักนี้" ผมก็เดินไปนั่งตัก พี่พีทก็กอดเอวทันที
"ไหนบอกหิว"
"หิวเมีย ฮ่าๆๆ ล้อเล่น คิดถึงจัง ฟ๊อดดด ตัวหนักแล้วนะเนี่ย แสดงว่าโตเป็นหนุ่มแล้ว"
"โตตั้งนานแล้วเหอะ ปล่อยได้แล้วเดี๋ยวน้องภูเทข้าวใส่จานให้"
"ป้อนด้วยได้ป่ะ"
"เยอะไปแล้ว"
ผมก็ไปเทกับข้าวให้พี่พีท พี่พีทก็มานั่งทาน ผมก็นั่งมองแล้วก็ยิ้ม
"ยิ้มอะไร"
"ทำไมพี่พีทต้องนั่งหิ้วท้องรอน้องภูด้วย"
"การที่เราได้ทานข้าวกับคนที่เรารักมันอร่อยกว่าทานคนเดียวนิ"
"แล้วถ้าน้องภูไม่มา ก็ต้องหิวต่อไปงั้นสิ"
"พี่ก็หาอะไรง่ายๆทานไง"
"พี่พีท"
"หืม"
"ถ้าพรุ่งนี้เกิดอะไรขึ้นก็ตาม พี่พีทจำไว้นะ ว่าน้องภูรักพี่พีทมากที่สุด แล้วก็จะรักพี่พีทคนเดียวเท่านั้น"
"สัญญานะ"
"สัญญา พี่พีทคือคนแรก แล้วก็จะเป็นคนสุดท้าย น้องภูสัญญา"
"ครับ"
"เดี๋ยวน้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ทานให้หมดนะ"
"รีบมานะไม่ต้องแวะนินทาใครล่ะ"
"ชิ"
"ฮ่าๆๆ"

การที่เราได้รักใครสักคน มันมีความสุขนะ ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้เขาเราจะรู้สึกปลอดภัยอบอุ่นแล้วก็เป็นตัวของตัวเองที่สุด
เขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว เราไม่สามารถขาดเขาได้ ผมไม่อยากนึกถึงวันที่ผมไม่มีเขาชีวิตอาจจะไร้ความหมาย
ถ้าวันนี้คุณเจอคนที่คุณรักแล้วเขาก็รักคุณ ผมอยากให้คุณรักษษความรักครั้งนี้ไว้ รักษามันให้ดีที่สุด แล้วก็ทำทุกหนทาง
ถ้าความรักของคุณมาเจอปัญหา คุณกับเขาต้องร่วมกันฝ่าฟันไปให้ได้เพื่อให้รักนั้นจีรังตลอดไป.....

แวะทักทายคนโน้นคนนี้ พนักงานใหม่ๆก็กระซิบถามกันว่าผมเป็นใคร อะไรยังไง
"ใครหรอค่ะพี่"
"น้องชายเจ้านายค่ะ"
"หล่อจัง บ้านนี้เขาทานอะไรกันค่ะ หล่อๆทั้งนั้น"
"ไม่รู้ค่ะ"
ผมทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้ม แล้วก็กลับไปหาพี่พีท ที่กำลังนั่งจัดการกับผลไม้ชิ้นสุดท้าย
"โอ๊ยยยย อิ่ม ไปไหนมาเนี่ย"
"ห้องน้ำไง"
"นานไปไหม"
"ก็มีคนทักก็ต้องคุยกับเขาอ่าสิ เดี๋ยวเสียมารยาท พนักงานใหม่เต็มเลยเนอะ"
"อื้ม งานเยอะอ่ะ ไม่รับเพิ่มก็ไม่ได้"
"แต่ออฟฟิศเราก็ไม่เล็กนะ"
"อื้ม"
"ไปทำงานไป๊ เดี๋ยวได้กลับบ้าน"
"ไม่ทำแล้ว ขี้เกียจ นอนกันเหอะ"
"บ้าไง"
"นอนที่โซฟานั้นอ่ะ"
"นอนไปคนเดียวเหอะ มีอะไรให้น้องภูช่วยทำไหมอ่ะ น้องภูช่วยได้นะ"
"มาให้พี่กอดก็พอแล้ว"
"ไม่เอา"
"มานั่งตักพี่มา พี่ได้มีแรงทำงาน เหมือนเมื่อก่อนหลังกลับจากโรงเรียนแล้วมานั่งตักพี่บ่อยๆอ่ะ"
"น้องภูโตแล้วนะ"
"โตแล้วไงอ่ะ"
"เอ้า ตัวก็หนักอ่าสิ เดี๋ยวแบนนะ ฮ่าๆๆ"
"อะไรแบน"
"ขาแบนไง"
"หรออออ"
"เอออออออออออออออออออออ"
"เออ ได้ไงเดี๋ยวเหอะ"
"ไม่รู้ไม่ชิ น้องภูไปวิ่งเล่นข้างนอกนะ"
"ไม่ต้องเลย มีงานก็เอามานั่งทำกับพี่นี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับแม่ได้ไม่ต้องมาห่วงเรื่องงาน"
"โห่"
"ไปหยิบมา"
"ส่งเดือนหน้า ยังไม่รีบทำอ่ะ"
"เดี๋ยวก็ดึกๆดื่นๆอีก แม่กลับมาจะมานอนดึกเหมือนเคยไม่ได้นะ พี่จะโดนแม่บ่นเอาได้"
"บ่นเรื่องไร"
"เลี้ยงลูกเขาไม่ดีน่ะสิ"
"เวอร์น่ะ อยู่ในห้องแม่จะรู้ได้ไงว่าเรานอนดึก ถ้าพี่พีทไม่บอกอ่ะ"
"จะเถียงให้มันได้ทุกเรื่องเลยสินะ"
"ก็ใช้เหตุผลอ่ะ"
"จ้า"

เอางานมานั่งทำกับพี่พีทจนเย็น พี่พีทก็ชวนกลับก่อนเพราะเดี๋ยวรถติด
"ก้อยพี่กลับก่อนนะ"
"ค่ะพี่"
"น้องภูกลับก่อนนะพี่ก้อย"
"มาเที่ยวบ่อยๆนะ พี่คิดถึง"
"ครับ แล้วจะเอาหนุ่มๆมาฝากนะ"
"ให้จริงเถอะ"
"ฮ่าๆๆ"
ผมเดินไปที่ลานจอดรถกับพี่พีท พี่พีท เอากระเป๋าไปถือให้เหมือนทุกๆครั้ง
"อยากไปไหนครับ บอกคนขับคนนี้ได้เลย"
"กลับบ้านครับ"
"ไม่แวะที่ไหนหรอครับ"
"ไม่ครับ วันนี้เรามีแขกมาบ้านนะ"
"โห่"
"ดื้อนะเราเนี่ย ขึ้นรถได้แล้ว"
"อื้อๆ"
แล้วเราสองคนก็กลับบ้านกัน พี่พีทดูเหมือนอยากจะพาผมไปไหนสักที่
"พี่พีทอยากไปไหนหรอ"
"ไปไหว้พระกัน"
"อื้ม" ผมยิ้มให้ พี่พีทก็ขับรถพาผมไป เราแวะที่หน้าเซนทรัลเวิล ไหว้พระพิฆเนศ ไหว้พระตรีมูลติ
แล้วก็เลยไปไหว้พระพรหมที่แยกราชประสงค์
"พี่พีทขออะไร"
"ขอให้เมียรักเมียหลง"ระหว่างที่เรารอไฟแดง เพื่อจะเดินข้ามถนน
"จริงอ่ะ"
"จริง"
"พรนั้นจะเป็นของคุณ" ผมจับมือพี่พีท แล้วเราก็เดินข้ามทางม้าลาย

บนความวุ่นวาย ความเร่งรีบ ก็ยังมีอีกหนึ่งคู่รักที่จับมือฝ่าฟันกันไป ไม่ว่าอะไรจะโหดร้ายหรือน่ากลัว
มือที่กุมกันไว้จะต่อสู้ไปด้วยกัน ผมเชื่อว่า ความรักจะทำให้เราชนะทุกสิ่ง.......

"ทีนี้กลับบ้านได้หรือยัง"
"อื้ม"

เดินกลับมาที่รถเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย แล้วกว่าจะฝ่ารถติดอีก ถึงบ้านก็ค่ำเหมือนเดิม จะออกเร็วออกช้าก็เหมือนเดิม
รถจอดหน้าบ้านหลายคันเลย สงสัยแขกยังไม่กลับ มีรถไอ้อิคด้วยนี้หว่าสงสัยจะมากับแม่มันแน่ๆ

"สวัสดีครับ" ผมกับพี่พีทยกมือไหว้ทุกคน มีพ่อกับแม่ของอิค นานๆจะเห็นมาด้วยกัน แล้วก็มีป้าชูที่กำลังมองมาที่ผมแล้วก็ยิ้ม
มีแม่ของขิงแล้วก็เพื่อนๆอีกสองคน ทุกคนมุ่งสายตามาที่เราสองคน.....
"มาหาป้าสิลูก ไปซนที่ไหนกันมาเนี่ยหืม ป่านนี้พึ่งกลับ" ป้าชูเรียกผม ผมก็เดินเข้าไปหาแล้วก็นั่งลงข้างๆ
"รถมันติดน่ะครับ"
"รู้จักคุณน้าสองคนนี้หรือยัง"
"ยังครับ"
"คุณน้าปุ้มกับน้าเพชร"
"สวัสดีครับ"
"ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีก เอาคนเนี่ยแหละเป็นพรีเซนเตอร์"
"ได้ไงจ้ะ คนเนี่ยผูกขาดร้านฉันแล้ว โน้นๆ ไปเอาคนโน้น"
"ไม่ดีมังครับ พีทไม่ค่อยถนัดครับ"
"มากันเหนื่อยๆ ไปล้างหน้าล้างตาซะไปแล้วเดี๋ยวมาทานข้าวกัน เจ้าอิคเจ้าโยชิ ไม่รู้ไปซนที่ไหนแล้ว ตามมาทานข้าวพร้อมกันนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"น่ารักจังนะคะคุณหญิง อิจฉาคุณหญิงจังหลานๆเต็มบ้าน ลูกๆดิฉันก็ไปอยู่คอนโดกันหมด เหลือแต่คนแก่ๆให้แต่งงานก็ไม่แต่ง"
"เด็กสมัยนี้เลี้ยงยากค่ะ เจ้าพวกนี้ก็ดื้อ เห็นเรียบร้อยแบบเนี่ยดื้อนะคะ"
"คุณย่าน้องภูไม่ดื้อนะ"
"ยังจะหันมาเถียงอีก เรานั้นแหละตัวดื้อ น้องสุดท้อง เอาแต่ใจล่ะ"
"แต่ก็คลายเหงาได้นะคะคุณหญิง"
"ค่ะ"
"เบื่อยกให้ชูไหมค่ะ ชูเหมาหมด"
"ฮ่าๆๆ"

ผมเดินขึ้นห้องมากับพี่พีท พี่พีทล้มตัวลงนอนที่เตียงด้วยความเหนื่อยล้า
"อาบน้ำเลยก็ได้ แต่อย่านานนะเดี๋ยวผู้ใหญ่รอ"
"มานี่"
"เป็นไร"
"อะไรเข้าตาไม่รู้อ่ะ มาดูให้หน่อย"
"อย่ามา"
"จริง"
"ไหน ลืมตาสิ"
"อึ๊บบบบ"
"พี่พีทอ่ะ" พี่พีทรวบผมไปกอดไว้แนบอก
"ปล่อยเลยเจ้าเล่ห์ ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวผู้ใหญ่รอไม่ดีนะ"
"อาบด้วยกันดิ"
"เดี๋ยวก็ไม่ได้ลงไปช้างล่างพอดีอ่ะ"
"งั้นพี่ล้างๆตัวก็พอ หาเสื้อผ้าให้พี่ด้วยนะ"
"อื้ม"
"น้องภู"
"หืม"
"รักนะ"
"จ้า" พี่พีทบางทีมันก็ดูติงต๊องนะ แต่ก็น่ารักดี พี่พีทขี้อ้อนมากกว่าผมซะอีกเวลาที่อ้อนอ่ะ
ผมเดินไปหาเสื้อผ้าให้พี่พีท ผ้าเช็ดตัวเตรียมไว้ให้ แล้วผมก็เดินเข้าไปล้างหน้าล้างตา
พี่พีทยืนอาบน้ำอยู่ นั้นไม่ล้างตัวแล้ว นั้นมันอาบแล้วนะนั้นอ่ะ พี่พีทหุ่นดีนะไม่ได้ชมสามีตัวเองฮ่าๆๆ
ตัวขาวเนียนมีมัดกล้ามเล็กน้อย หุ่นเฟิร์ม  เห้ยยยย นี่เราเป็นอะไรเนี่ยยืนมองพี่พีทมันอาบน้ำ
ล้างหน้าล้างตาเสร็จผมก็หาเสื้อยืนแขนสั้นกับกางเกงขาสั้นใส่ รอพี่พีทออกจากห้องน้ำ....
"พี่ภูๆๆๆๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆ"
"รู้แล้ว"
"เสร็จยังอ่ะโญชิหิวข้าวแล้วนะ แล้วไปไหนมาเนี่ย โยชิมารอตั้งแต่บ่ายแล้ว"
"ก็ไปรอพี่พีทที่ออฟฟิศน่ะสิ "
"อ๋อ"
"แล้วแกไปไหนมาเนี่ยพี่กลับบ้านมาตั้งนานแล้วพึ่งจะเห็นหน้า"
"อาบน้ำอยู่"
"ไอ้อิคอ่ะ"
"ลงไปข้างล่างแล้ว พี่ภูรีบตามลงไปนะ"
"อื้ม"
"พี่พีทสวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ" แล้วไอ้โยชิมันก็วิ่งลงข้างล่างไป พี่พีทนั่งลงเช็ดตัวข้างผม
"หอมยัง"
"หอมแล้ว เร็วเข้าเถอะทุกคนรออยู่"
"ครับบบบบ"
แล้วผมกับพี่พีทก็ลงมาข้างล่าง ทุกคนนั่งคุยกันอยู่สนุกสนานเชียว พอผมสองคนมาถึงก็เดินไปที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน
คุณย่าทำอาหารไว้เต็มโต๊ะเลย พวกเราก็ทานอาหารกัน......
"น้องภูนี่หน้าเหมือนคุณแม่หรือเปล่าค่ะคุณหญิง" คุณน้าเพชรถาม
"เหมือนค่ะ เหมือนมาก"
"คุณแม่ต้องสวยมากๆแน่ๆเลย มองแต่หน้านึกว่าเป็นทอมนะคะเนี่ย"
"ดีนะคะพ่อแม่เด็กๆยังให้หลานๆอยู่เป็นเพื่อนคุณย่า ไม่อย่างนั้นเหงาตายเลยค่ะ"
"ใช่ค่ะ ก็ได้หลานๆเนี่ยแหละค่ะ ไม่อย่างนั้นคงหาเรื่องไปสมาคมทุกวันแน่ๆ"
"ฮ่าๆๆ"
คุยกันไปทานกันไป ผมกับพี่พีทก็ได้แต่ยิ้ม คนอื่นๆก็เช่นกัน เหมือนเป็นงานของผู้ใหญ่เขา
พี่พีทก็ได้งานอีกงาน ทำการตลาดให้ร้านเพชรแม่ไอ้อิคแล้วก็เพื่อนๆรวมถึงคุณย่าผมด้วย
"คุณย่า"
"ว่าไงลูกโยชิ"
"มีของหวานไหมครับ"
"มีลูก โยชิไปช่วยพี่อ้นยกมาสิลูกไป "
"ครับผม"
"น้องภูหนูทานน้อยจังล่ะลูก"
"น้องภูทานมาตลอดทางก่อนกลับบ้านเลยครับป้าชู"
"หนูทานเยอะๆสิลูก จะได้อ้วนๆมีแก้มเยอะๆหล่อดีลูก"
"โห่ แล้วน้องภูจะเป็นนายแบบให้ป้าชูได้ไงอ่ะครับ อ้วนแบบนั้นอ่ะ"
"แล้วตกลงจะเป็นนายแบบให้ป้าไหมจ้ะ" แม่อิคถาม
"ต้องถามป้าชูก่อนครับว่าอนุญาตไหม"
"ไม่จ้ะ" ป้าชูยิ้มอย่างมั่นใจ
"พี่ชูค่ะ แล้วหนูจะไปเอานายแบบที่ไหนล่ะค่ะ"
"ก็ลูกชายคุณน้องไงค่ะ ทั้งหล่อทั้งน่ารัก แต่แพ้นายแบบของชูนิดหนึ่งนะค่ะ"
"เจ้าอิคหรอค่ะ จะได้เรื่องหรือเปล่าไม่รู้"
"โหยแม่อ่ะ อิคถ่ายโปสเตอร์ให้คณะนะ"
"แต่กูมีตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยนะเว้ย ไอ้เดือนคณะ"
"โห่ ข่ม ข่มกันเห็นๆไอ้ไร้อารยธรรม"
"ไม่รู้ไม่ชี้"

มื้ออาหารจบลงผู้ใหญ่แต่ละท่านก็ต่างลากลับ ไอ้อิค แม่ แล้วก็โยชิกลับเป็นคันสุดท้าย
ผมไปช่วยพี่อ้นล้างจาน ก็ล้างไปคุยกัน คุณย่าคุยอยู่กับพี่พีท พี่บุ้ง คงนัดแนะกันเรื่องเวลาที่จะไปรับแม่ผม
พี่บุ้งไม่ได้ไปด้วยเพราะต้องอยู่ที่บริษัท เพราะถ้าไปกันหมดจะไม่มีคนคอยรับลูกค้าเลย เผื่อมีอะไรต้องตัดสินใจ
"ดีใจไหม" พี่อ้นถามพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น
"ดีใจมาก"
"พี่ดีใจด้วยนะ"
"ขอบคุณครับ"
"น้องภู"
"หืม"
"ถ้าเกิดอะไรขึ้น อย่าทิ้งพวกเราไปนะ"
"ไม่หรอกพี่อ้น ที่น้องภูอยู่สุขสบายได้มาจนถึงวันนี้ มีที่เรียนดีๆที่อยู่ที่กินดีๆก็เพราะทุกคนที่นี้ น้องภูจะทิ้งทุกคนไปได้ไง"
"พี่บอกตรงๆนะ พี่กลัว"
"น้องภูก็กลัว แต่น้องภูเชื่อมั่นในตัวพี่พีทแล้วก็คุณย่า"
"แม่น้องภูดุไหม"
"ไม่เลยพี่อ้น แม่น้องภูใจดีมาก"
"แล้วน้องภูคิดว่าแม่รู้เรื่องน้องภูกับพี่พีทแม่จะเป็นอย่างไร"
"แม่ต้องดีใจกับน้องภูที่น้องภูเจอคนดีดีแบบพี่พีท น้องภูมั่นใจว่าแม่ต้องเข้าใจสิ่งที่น้องภูทำ"
"อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยอ่ะ มันอึดอัดบอกไม่ถูก"
"ฮ่าๆๆ น้องภูยิ่งกว่าพี่อ้นอีก อย่าจะโทรบอกแม่เดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำว่าน้องภูมีผัวแล้ว ฮ๋าๆๆ"
"ยังจะมาตลกอีก"
"จริง"
"เสร็จยังเนี่ย ง่วงแล้วนะ" พี่บุ้งเดินเข้ามาในครัว สงสัยคุณย่าจะขึ้นนอนไปแล้ว
"พี่พีทอ่ะพี่บุ้ง"
"ขึ้นไปข้างบนแล้ว"
"ไม่รอกันเลย"
"อ้นเค้าขึ้นข้างบนแล้วนะ ปิดบ้านเรียบร้อยแล้ว รีบตามไปนะ"
"อื้ม"
ผมก็ช่วยกันล้างจนเสร็จแล้วก็เดินขึ้นข้างบนมาด้วยกัน

"ฝันดีนะน้องรัก"
"ฝันดีครับพี่สะใภ้ที่แสนดี"
"ฮ่าๆๆ"

เดินเข้ามาในห้องก็เห็นพี่พีทกำลังหาอะไรสักอย่างในตู้ พอผมเข้ามาก็เหมือนตกใจอะไรบางอย่าง
"มาเงียบๆตกใจหมด"
"เงียบที่ไหน ทำไรอ่ะ"
"เตรียมเสื้อผ้าไง เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอแม่ยายต้องหล่อเป็นพิเศษเดี๋ยวเขาไม่ยกลูกเขาให้"
"เพ้อ"
"ใส่เสื้อเหมือนกันนะ"
"ตามใจสิ น้องภูอาบน้ำก่อนนะพี่พีท"
"อื้มๆ เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป"
"จะอาบอีกรอบหรอ"
"อื้อ"
ผมเข้ามาอาบน้ำก็คิดเรื่องพรุ่งนี้เพลินๆนึกคำพูดว่าจะบอกแม่ยังไง แม่ครับผมเป็นเมียพี่พีทไปแล้ว หรือแม่ครับน้องภูเป็นเกย์
แล้วตอนนี้น้องภูก็เป็นเมียพี่พีทแล้ว จะดีไหมนะ หรือว่า แม่ครับเราสองคนรักกัน รักกันมานานแล้วครับ บลาๆๆๆๆ
คิดไปคิดมาจนฟุ้งซ่าน อาบน้ำให้เสร็จๆดีกว่าจะได้รีบนอน ออกมาจากห้องน้ำพี่พีทยังไม่เลิกหาของเลย
"หาอะไรอ่ะพี่พีท หาไม่เจอหรอ"
"อื้ม รู้ว่าเก็บนะแต่ไม่รู้ว่าไปเก็บตรงไหน"
"อะไรอ่ะ"
"แฟ้มเอกสาร"
"สีอะไรอ่ะ"
"ดำ  อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ"
"อื้ม รอนานแล้วไม่เห็นเข้าไปซะทีนินา"
"ก็มันหายังไม่เจอนิ ช่างเหอะไม่หาแล้ว เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนนะอย่าพึ่งหลับนะ"
"คนจะหลับจะมาห้ามอีก"
"อยากคุยด้วย"
"อื้ม" ผมก็นั่งเช็ดตัวจนแห้ง จะใส่เสื้อผ้าก็ไม่ได้สามีขอไว้ว่าเวลานอนขอให้ไม่ใส่อะไรนอน แปลกแต่จริง
แต่จะให้มานั่งหนาวขนาดนี้ก็เห็นจะไม่ไหวมั้ง เดินไปหยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ตัวหนึ่ง  ชายเสื้อลงมาคลุมเหนือเข่าคืบหนึ่ง
ผมนั่งเล่นไอแพด พี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี ก็เลยแกล้งหลับดีกว่า
"อ่าว หลับซะแล้ว" พี่พีทหยิบไอแพดจากมือผมไปเก็บ แล้วก็ห่มผ้าให้ เดินไปปิดไฟ แล้วพี่พีทก็ไปยืนเช็ดตัว แต่งตัว
แล้วก็มานอนข้างๆผม หอมแก้มทีหนึ่งแล้วก็นอน ผมก็เลยพลิกตัวไปกอด....
"หลับยังเนี่ย"
"ยังแกล้งหลับ"
"ฮ่าๆๆ แกล้งทำไม"
"อยากโดนลักหลับ"
"หืมมมม"
"ล้อเล่น มีอะไรจะคุยไหนว่ามาดิ๊"
"ก็ คือ ไม่รู้อ่ะ แต่อยากคุย"
"เรื่องพรุ่งนี้ใช่ไหม"
"มั้ง"
"กลัวแม่ไม่ชอบหรอ"
"เปล่า"
"กลัวไรอ่ะ"
"ถ้าเกิดอะไรขึ้น ห้ามหนีไปไหนนะ ห้ามหนีปัญหาเข้าใจไหม เราต้องอยู่ด้วยกัน"
"อื้ม น้องภูจะอยู่ข้างๆพี่พีทตลอดไป"
"สัญญานะ" พี่พีท ชูนิ้วก้อยให้ผม
"สัญญา" ผมก็เอานิ้วก้อยเกี่ยวนิ้วก้อยพี่พีท
"งั้นคืนนี้ขอนะ" แล้วพี่พีทก็จัดการผมเฉกเช่นทุกคืนที่ได้จัดการ แต่ผมก็ยอมเขามาทุกคืนนะ ฮ่าๆๆ
ไม่รู้ว่าคู่อื่นเขาเป็นหรือเปล่า แต่คู่ผมว่ามันสำคัญนะมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคู่เลยล่ะ
ถามว่าไม่มีได้ไหม ตอบว่า มีจะดีกว่า ฮ่าๆๆ โอ๊ยเขิน ไม่รู้จะอธิบายยังไงอ่ะ คนมีคู่คงเข้าใจนะ
ส่วนคนที่ยังไม่มีคู่แนะนำให้มีคู่ ฮ่าๆๆ (ถ้ามันหาง่ายๆก็ดีสินังน้องภู)........

หลับคาอก....

ตื่นกลางดึก  หนาว  ปวดฉี่......... ขยับตัวขยุกขยิก พี่พีทเลยตื่น

"ไปไหน"
"ปวดฉี่"
"ปรกติไม่เคยตื่นกลางดึกนะ"
"หนาวอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่ไปหาเสื้อมาให้ใส่" พี่พีทก็เดินไปหยิบเสื้อแขนยาว ผมออกมาจากห้องน้ำพี่พีทก็ใส่ให้
"แดงทั้งตัวเลยอ่ะ"
"ไปทำไรมาอ่ะ"
"หมาบ้าดูด"
"ฮ่าๆ ขอหอมแก้มทีดิ"
"จะหอมก็หอมสิ ทำมาเป็นมีมารยาท"
"ฟ๊อดดดดดด"
"ฟ๊อด" ผมก็หอมคืนไปบ้าง พี่พีทก็ยิ้มจนแก้มปริ แล้วเราสองคนก็ได้เวลานอนเสียที นี่มันตีสามแล้ว

"พี่พีท"
"หืมมมมม"
"หนาว"
"พี่เบาแอร์ให้นะ"
"ที่บอกว่าหนาวเนี่ย อยากให้กอดแน่นๆ ไอ้บื้อออออออออ"
"ฮ๋าๆๆๆ เดี๋ยวพี่ทำให้ร้อนจนเหงื่อไหลเลยดีไหม"
"พอ นอน"
"อื้อออออ" พี่พีทก็กอดผมแน่นขึ้น แล้วเราก็หลับไปด้วยความง่วง ราตรีสวัสดิ์.........


เช้า...


เช้าวันที่ผมรอคอยมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมรอสองคนนี้มานานแสนนาน
ในวันที่เขาจากผมไป ผมร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ใจผมจะขาดเสียให้ได้
หลังจากนั้นก็มีคนเข้ามาทำหน้าที่แทนเขาสองคน เขาดูแลผมอย่างดี จนทำให้ผมรักเขามาก มากซะจนไม่สามารถจะขาดเขาได้
แล้ววันนี้เขาสองคนกำลังจะกลับมาแล้ว แล้วคนที่ทำหน้าที่แทนคนนี้ เขาจะยืนอยู่ตรงไหนในชีวิตของผมนะ.....

"ตื่นได้แล้วคนเก่ง ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด"
"อื้ออออ  หอมอะไรเยอะแยะ เจ็บนะ"
"ก็มันชื่นใจนินา"
"กี่โมงแล้วอ่ะ"
"แปด ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไม่มีเวลาแต่งหล่อนะ แม่เขาจะได้ไม่ตำหนิพี่ว่าเลี้ยงลูกชายเขาไม่หล่อ"
"เวอร์ น้องภูไปทานข้าวก่อนดีกว่าหิว"
"งั้นก็ไปล้างหน้าล้างตา แต่งตัว รีบลงไปนะ"
"อื้ม"
"ลุกสิ"
"พี่พีท"
"ครับ"
"ไม่ไปได้ไหมอ่ะ"
"ทำไม"
"กลัว"
"ไปหรือไม่ไปยังไงแม่ก็ต้องรู้"
"อื้อๆๆ"
"รีบตามลงมานะ"
"ครับบบบบ" คลานคืบตะหนืบๆลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน หากางเกงใส่ แล้วก็ทาแป้งขาวๆเดินลงไปทานข้าวเช้า
เหมือนจะเป็นหวัดยังไงก็ไม่รู้ เมื่อคืนเลยโดนฉีดยา อุต๊ะ ฮ่าๆๆ  เดินลงมาทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารแล้ว เหมือนกำลังคุยเรื่องสำคัญอยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
"ไม่สบายหรือเปล่าลูก   น้องภู หนูดูหน้าแดงๆนะลูก"
"หายใจไม่ออกนิดหน่อยครับ"
"เดี๋ยวหายาแก้แพ้ทานซะนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"ไหน" พี่พีทเอามือมาอังที่หน้าผาก
"ตัวไม่ร้อนนะ ไม่เป็นไรมั้ง เมื่อกี้ยังเถียงให้ฉอดๆ" ผมก็ทำคิ้วย่นใส่ พี่พีทตักข้าวให้แล้วก็ตักไข่พะโล้มาให้หนึ่งใบ
ผมก็นั่งทานไม่ได้พูดอะไร แต่ผมกำลังคิดว่าทุกคนต้องมีอะไรปิดบังผมแน่ๆ มันต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆด้วย
"เป็นไร" พี่พีทถาม
"มีอะไรที่น้องภูไม่รู้หรือเปล่า" ผมถามพี่พีท ทุกคนมองหน้าพี่พีทแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"เปล่านิ ทำไมหรอ"
"เปล่า"
"คิดมากน่ะ ทานข้าวไป เดี๋ยวได้ทานยา นอนพักอีกหน่อยก็ได้"
"น้องภู"
"ครับคุณย่า"
"หมูทอดไงลูก"
"ครับ"
"เป็นอะไร ต่อมพูดพิการหรอไงวันเนี่ย" ไอ้ผัก
"แต่ต่อมฆ่าคนยังทำงานได้ตามปรกตินะ"
"อุต๊ะ โหดซะด้วย"
"อย่าแหย่ไอ้บุ้ง" พี่พีทอมยิ้ม
"กลัวแม่รู้ว่าเป็นตุ๊ดหรอจ้ะ  ฮ่าๆๆๆ"
"ปากเรานิมันอยู่ว่างไม่ได้เลยหรอไง ไปๆ อิ่มแล้วก็ไปทำงานเลยไป" คุณย่าดุไอ้พี่บุ้งแต่ก็แอบอมยิ้ม
"ทานข้าวดิ อย่าไปสนใจไอ้ผักเน่านั้นเลย นะ"

"ฮือออออออ  ฮึก  ฮือออออออ"

"อ่าวเห้ย เป็นไร"  ผมดึงน้องภูเข้ามากอดไว้ อยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลย
ทุกคนต่างก็ตกใจ ไอ้บุ้งดูจะตกใจมากสุด ผมกอดน้องภูไว้แน่น ยิ่งกอดแน่นน้องภูก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น
น้องภูคงเครียดกับเรื่องนี้มาก เมื่อคืนก็ตื่นมากลางดึก ผมไม่อยากจะปิดบังอะไรเขาอีกแล้ว
แต่แม่ยายสั่งไว้จะทำไงล่ะ แต่คนที่ผมรักตอนนี้กำลังร้องไห้ โธ่เอ๊ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ
"เห้ย พี่ขอโทษ" บุ้งเดินเข้ามาลูบหัวน้องภู
"น้องภูมาหาย่าสิลูก มาเร็ว" คุณย่าเรียกน้องภูเข้าไปหา น้องภูก็ปาดน้ำตาแล้วเข้ากอดคุณย่าแล้วก็ร้องไห้อีก
อ้นตอนนี้ก็น้ำตาแตกไปแล้วอีกคน สองคนนี้คงเข้าใจกันดี เพราะน้องภูมักจะเล่าเรื่องไม่สบายใจให้อ้นฟังเสมอ
ไอ้บุ้งยืนหน้าเสียทำอะไรไม่ถูก เสื้อผ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ......

"มันเครียดใช่ไหมลูก หืมมมม"
"ครับ"
"ย่าเข้าใจนะ แม่ก็รัก พี่พีทก็รัก หนูเสียอะไรไปไม่ได้ บางอย่างเราอย่าตีตนไปก่อนไข้นะลูกนะ"
"คุณย่าน้องภูกลัว"
"ทุกคนพร้อมจะอยู่เคียงข้างหนูเสมอ หนูไม่ต้องกลัวอะไรแล้วลูก"
"หนูภูไม่อยากให้ใครต้องเสียใจ"
"ย่าเข้าใจลูก ทำใจให้สบาย ย่าจะจัดการทุกอย่างเอง ไปทานข้าวไปลูกไป"
"ครับ" คุณย่าเอามือเช็ดน้ำตาให้ ผมขอคุณย่าไม่ทานข้าวเพราะยังไม่ค่อยหิว คุณย่าให้ดื่มนมแทน
ผมก็ขึ้นไปนอนพี่พีทหายามาให้ทาน แล้วผมก็หลับไป


"น้องหลับแล้วหรอลูก พีท"
"หลับแล้วครับ คุณย่าพีทไม่อยากปิดน้องแล้วอ่ะ พีทสงสารน้อง"
"แล้วแต่พีทแล้วกันลูก สักสิบเอ็ดโมงก็ปลุกน้องได้แล้วนะลูก"
"ครับคุณย่า"

ผมเดินเข้าห้อง คราบน้ำตาที่ติดอยู่บนหน้ายังไม่จางหาย น้องภูคงเครียดแล้วก็อึดอัดมาก
มันยากจะทำใจไม่ให้คิดเรื่องนี้ได้ ผมอ่ะโคตรอึดอัดบอกตรงๆ เห็นคนรักเป็นแบบนี้แล้วใจตัวเองก็ไม่ดีเลย
ผมอยากให้คุณแม่ยายของผมมาเห็นลูกเขาตอนนี้จัง จะได้เข้าใจว่าทำไมผมถึงอยากจะบอกเขา
แต่คุณแม่ของน้องภูก็กำชับว่าห้ามบอกน้องภู แม่น้องภูคงต้องการจะรู้อะไรบางอย่างแน่ๆ ถึงกำชับผมแล้วกำชับผมอีก
แต่แม่ครับ ตอนนี้เมียผมกำลังจะแย่แล้วนะครับ เอาว่ะ แค่อีกไม่กี่ชั่วโมง ทุกอย่างก็จะถูกเฉลยซะที

"อดทนหน่อยนะที่รัก"




สวัสดีครับทุกคน
ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปนะครับ
ฝนตกทุกวันเลย อย่าลืมพกร่ม ไม่สบายก็ทานยาด้วยนะครับ
เทคแคร์นะ


รักๆๆๆ


ฝากแฟนเพจด้วย


https://www.facebook.com/KpPhu




 

[IIIA]

จิ้ม  (เมื่อกี้ปาดเลยลบจิ้มใหม่ 555555555555555)

เครียดแทนน้องภูเลยเอาจริง ร้องตามซะงั้น เดี๋ยวพอแม่กลับมาน้องภูร้องเราก็ร้องตามอีก 

[Coookies]

 

[route rover]

เครียดแทนน้องภู สงสารอ่ะ