ยกพิเศษ วันวาเลนไทน์ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ วันแห่งความรัก
ทุก ๆ ทั้งที่โสดและไม่โสด
ทั้งชายจริง หญิงแท้ ชายเทียม หญิงเทียม หรืออะไรอื่น ๆ ก็แล้วแต่
ไม่เว้นแม้กระทั่งผมเอง
ต่างก็มีความตื่นเต้นดีใจกันทั้งนั้น
ยกเว้น
.........................
" พี่แชมป์ ลุกได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนเนี่ย ลุก ๆ ๆ "
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
ผมก็ต้องมาจัดการกับไอ้โหดที่มันกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง
" หืม มึงจะรีบลุกไปไหนเนี่ย วันนี้วันหยุดไม่ใช่หรอ "
เสียงมันงัวเงียตอบกลับมา
ทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่
" พี่แชมป์ จะลุกไม่ลุก "
ผมเรียกมันเสียงดังขึ้นกว่าเดิม
แต่มันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นสักนิด
" พี่แชมมมมมมมมมมป์ "
ผมเดินเข้าไปตะโกนอยู่ข้างหูของมัน
จนมันถึงกับสะดุ้งตื่นลุกพรวดพราดขึ้นมาทันที
" เฮ้ย มึงเป็นไรวะ ของขึ้นรึไง "
มันหันมาพูดกับผมอย่างหัวเสีย
" เออ ของขึ้น ลุกแล้วก็ไปอาบน้ำสิ "
ผมตอบมันไปอย่างงอน ๆ
เพราะมันพูดเหมือนกับว่ามันลืมเรื่องที่มันสัญญาไว้เมื่ออาทิตย์ก่อนไปแล้ว
" มึงจะให้กูรีบลุกไปไหน กูง่วง วันนี้วันหยุด มึงจะไปไหนก็ไป ไป เมื่อคืนก็ทำโปรเจคส่งอาจารย์ทั้งคืน กว่าจะเสร็จ "
มันพูดกับผม
แล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ
ทำเอาความโกรธผมพุ่งปรี๊ดขึ้นถึงสมองเลยทีเดียว
ที่มันลืมสัญญาที่มันให้ผมไว้จริง ๆ ด้วย
อุตส่าพูดกันไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะแล้วเชียว
ว่าวันวาเลนไทน์มันจะพาผมไปเที่ยวเขาใหญ่
ผมก็อุตส่ารีบลุกตั้งแต่ตีห้า
เพื่อจัดเตรียมข้าวของที่จะต้องเดินทาง
แล้วตอนนี้ก็สิบโมงเช้าแล้ว
ที่สำคัญผมบอกไอ้เด็กสองตัวนั้นไว้แล้วด้วย
ว่าจะไปค้างคืนที่โน้นคืนหนึ่ง
ให้มันเฝ้าบ้านให้
แล้วนี่ยังไง
ไอ้คนตัวต้นคิดกลับนอนหลับสบายอยู่ยนเตียง
โดยไม่สนใจใยดีอะไรสักนิด
มิหนำซ้ำยังไล่ผมออกไปจากห้องอีก
ให้มันได้อย่างงี้สิ
ไอ้ผัวเลว
ไอ้ผัวเฮงซวย
วาเลนไทน์ทั้งทีไม่เคยจะมีอะไรให้ตื่นเต้นสักนิด
ไม่อยากให้อยู่ไม่อยู่ก็ได้วะ ชิ
" โอ้ย "
เสียงให้โหดดังขึ้นหลังจากที่ผม เอามือไปบิดหูมันด้วยความหมั่นใส้ ปนความแค้น
" มึงเล่นอะไรเนี่ย "
" เปล่า ง่วงไม่ใช่หรอ นอนต่อไปสิ ไม่ต้องตื่นมาเลยก็ดี "
ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไปในทันที
ก่อนที่ผมจะเผลอร้องระบายความอัดอั้นออกไป
พอผมเดินลงมาจากชั้นบน
ก็เจอกับไอ้เต้กับไอ้ปังที่กำลังนั่งพรอดรักกันจนน่าหมั่นใส้
พร้อมกับสายตาของผมก็ไปกระทบดอกกุหลาบช่อใหญ่บนโต๊ะ
พร้อมกับสิ่งที่ห้อยอยู่บนคอของทั้งสองคน
มันเป็นจี้รูปหัวใจ คล้าย ๆ กับล็อกเก็ต
ซึ่งผมคาดว่าข้างในน่าจะมีรูปของคนทั้งคู่อยู่แน่ ๆ
ทำไมไอ้สองตัวนี่มันหวานจนน่าหมั่นใส้แบบนี้นะ
เห็นแล้วขวางหูขวางตาจริง ๆ เลย
" เป็นไรพี่ตั้ม เดินกระฟัดกระเฟียด แล้วยังมาจ้องพวกผมเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อแบบนี้อีก "
ไอ้เต้มันทักผมพร้อมกับรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
ที่เป็นการแสดงออกว่ามันกำลังมีความสุขเป็นอย่างมาก
" พี่แชมป์ทำอะไรอีกล่ะพี่ แล้วไหนว่าจะไปเขาใหญ่กันไง ยังไม่ไปอีก นี่ก็จะสิบโมงแล้วนะ "
เสียงไอ้ปังเอ่ยถามขึ้นเพราะความหวังดี
แต่มันกลับยิ่งไปเพิ่มไฟแห่งโทสะของผมให้เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก
" ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว คนอะไรก็ไม่รู้ นัดแล้วยังมาลืมอีก ห้องก็โทรจองไว้แล้ว นอนตายอยู่บนห้องแน่ะ ปลุกก็ไม่ยอมตื่น "
ผมเริ่มระบายออกมา
ก่อนที่อกผมจะแตกตายไปซะก่อน
" วาเลนไทน์ทั้งที ไม่เห็นมีไรมาให้ดีใจเลย ดอกไม้สักดอกก็ไม่มี พอเราไปปลุกกลับโดนไล่ออกมาซะงั้น ไม่รู้จะเกิดมาง่วงอะไรกันวันนี้ ด้วยนะ "
ผมยังคงระบายต่อไปเรื่อย ๆ อย่างหยุดไม่อยู่
" พี่แชมป์เค้าคงเหนื่อยน่ะพี่ เมื่อคืนผมก็เห็นเค้านั่งทำโปรเจคเกือบทั้งคืนแน่ะ อีกอย่าง เค้าคงไม่ตั้งใจจะลืมนัดพี่หรอก แต่คงเป็นเพราะมัวแต่คิดเรื่องงานจนลืมมากกว่านะผมว่า ยังไงพี่ก็ใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่าไหม "
เมื่อเห็นท่าว่าเรื่องราวจะลุกลามใหญ่โตมากขึ้น
ไอ้เต้เลยพยายามพูดเกลี้ยกล่อมด้วยเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ มากมาย
" ใช่แล้วพี่ตั้ม ยังไงพี่ก็ใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่าไหม โมโหไปก็เปล่าประโยชน์ ไอ้พวกสมองทึบเรื่องกล้วย ๆ แบบนี้ ยังไงก็ไม่มีวันเข้าใจได้หรอก "
ไอ้ปังพูดพลางชำเลืองไปมองคนที่นั่งข้าง ๆ
" อ้าว ปังมาว่าเต้แบบนี้ได้ไงค้าบบ นี่เต้ก็อุตส่าไปซื้อกุหลาบช่อโต ๆ มาให้แล้วนะ "
ไอ้เต้ได้ทีออกอ้อนใหญ่
โดยไม่แคร์สายตาของก้างชิ้นโตที่นั่งอยู่ตรงหน้าเลยสักนิด
" อะแฮ้ม "
ผมกระแอมขึ้นเป็นการขัดจังหวะ
เพื่อทำให้มันทั้งสองคนรู้ว่ายังมีผมั่งอยู่ตรงนี้อีกทั้งคน
" เดี๋ยวพี่ไปข้างนอกก่อนนะ เบื่อ ๆ น่ะ จะทำอะไรก็ทำกันไปเถอะ ไม่กวนแล้ว "
ผมบอกพวกมัน แล้วก็รีบเดินออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว
พอนั่งแท็กซี่เรียบร้อยแล้ว
ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะไปไหน
เลยตัดสินใจว่าจะโทรศัพท์หาเพื่อน
แต่ .....
ซวยแล้วไง
ผมลืมโทรศัพท์มือถือไว้บนห้อง
เฮ้อ
เมื่อไม่รู้ว่าจะไปไหน
ผมเลยบอกพี่เขาให้ไปส่งผมที่ป้ายรถเมล์ข้างหน้า
เพื่อที่ผมจะได้มีเวลานั่งคิด
ดีกว่ามานั่งคิดบนแท็กซี่แบบนี้
.....มันเปลืองตังค์ คริ ๆ ๆ
พอผมนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์
ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะไปไหนต่อดี
กระทั่งรถเมล์สายหนึ่งแล่นเข้ามาจอดตรงหน้า
สายตาผมก็เจอกับคำว่า ' เซ็นทรัลลาดพร้าว '
ผมจึงได้รีบก้าวขึ้นไปทันที
เพราะอย่างน้อยไปเดินห้างก็น่าจะมีอะไรให้ดูมากกว่ามานั่งบนป้ายรถเมล์ให้เหม็นควันรถแบบนี้
แต่เมื่อมาถึงห้าง
มันกลับทำให้ผมเซ้งมากยิ่งขึ้นไปอีก
เรพาะเมื่อผมเดินไปที่ไหน ๆ
ก็มักจะเจอกับคู่รักที่เดินจูงมือกันให้พรึบ
บางคนก็ถือตุ๊กตาตัวโต
บางคนก็มีกุหลาบดอกโตในมือ
บางคนก็นั่งชะเง้อรอคอยใครสักคนอย่างใจจดใจจ่อ
แต่ก็ยังดี ที่อย่างน้อยเขาคนนั้นก็น่าจะรอคอยอย่างมีจุดหมาย
ไม่ใช่หวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆอย่างผม
เฮ้อ
เศร้า ๆ ๆ
พอมองนาฬิกา
ก็เพิ่งจะบ่ายสองโมงเอง
แต่ผมกลับรู้สึกว่าเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงผมทำอะไรไปตั้งมากมายแล้ว
ไม่ว่าจะกินข้าว
กินไอศกรีม
เดินดูเสื้อผ้า
เล่นเกม
กระทั่งร้องคาราโอเกะก็ทำมาแล้ว
แต่ก็ยังไม่รู้สึกหายเบื่อสักที
จะหาไรกินอีกก็ยังอิ่มอยู่เลย
ผมเลยตัดสินใจว่าไปดูหนังจะดีกว่า
อย่างน้อยก็คงจะช่วยคร่าเวลาได้ตั้งเยอะ
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าผมจะต้องการคร่าเวลาไปทำไม
แต่ในความรู้สึกของผมตอนนั้น
ก็แค่อยากให้วัน ๆ นี้มันผ่านไป
อย่างน้อยก็มืด ๆ ค่ำ ๆหน่อยก็ดี
เพื่อที่เมื่อผมกลับไปถึงก็จะได้นอนหลับไปเลย
จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรให้มันเครียดมากไปเปล่า ๆ
เมื่อผมเดินมาถึง
ผมก็ตัดสินใจเลือกหนังแอ็กชั่นเรื่องหนึ่ง
เพราะจะเอาหนังรักก็กระไรอยู่
เดี๋ยวยิ่งดูมันจะพาลช้ำมากขึ้นเปล่า
.........................................................
.........................................................
..........................................................
เมื่อผมดูหนังเสร็จ
แล้วรู้สึกไม่มีอะไรทำ
ผมก็เลยตัดสินใจกลับบ้านในที่สุด
เมื่อมาถึงบ้าน
ก็ปรากฎว่าบ้านทั้งหลัง กำลังตกอยู่ในความมืด
ไม่รู้ว่าคนในบ้านหายไปไหนกันหมด
ไฟสักดวงก็ไม่เปิด
พอเข้ามาในบ้านก็พบว่าไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคนจริง ๆ
เฮ้อ
ทำไมแห่งความรักมันถึงได้หดหู่แบบนี้นะ
ผมเดินเข้าไปเปิดไฟที่ห้องโถงอย่างเคยชิน
ก่อนที่จะเดินไปเปิดโทรทัศน์
แล้วเดินมานั่งที่โซฟา
แต่ดูไปไม่เท่าไหร่
ความง่วงก็เริ่มคืบคลานเข้ามาเรื่อย ๆ
จนในที่สุดผมก็ฝืนไว้ไม่อยู่
เลยผลอยหลับไปที่โซฟาหน้าทีวีนั่นเอง
" ตั้ม "
ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง
พร้อมกับแรงเขย่าเบา ๆ ที่ต้นแขน
" อืม "
ผมตอบรับกลับไป
โดยไม่ลืมตาขึ้นมามอง
" ตั้ม ตื่นสิวะ "
เสียงใครนนั้นเริ่มดังขึ้น
พร้อมกับแรงเขย่าที่แรงขึ้นกว่าเดิมมาก
ทำให้ผมต้องลืมตาตื่น
ทั้ง ๆที่เพิ่งจะนอนหลับไปเมื่อตะกี้นี่เอง
" อะไร "
ผมถามออกไปเบา ๆ เมื่อรู้ว่าคนที่เขย่าตัวผมอยู่คือไอ้โหดนั่นเอง
และตัวผมเริ่มมีสติขึ้นมาอีกครั้ง
" มึงหายไปไหนมาวะ
มันถามเสียงเรียบอย่างพยายามระงับอารมณ์
" ไปเดินห้าง แล้วก็ไปดูหนัง "
ผมเองก็ตอบกลับไปเรียบ ๆ เช่นเดียวกัน
เพราะผมเองก็ยังงอนมันไม่หายอยู่เลย
" แล้วทำไมมึงไม่เอาโทรศัพท์ไป รู้ไหม กูตามหามึงจนแทบจะพลิกแผ่นดินหา เพื่อนมึงกี่คน กี่คนก็บอกว่าไม่เห็นมึงเลย จนกูเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหามึงที่ไหน เลยขับรถไปเรื่อย ๆ เผื่อว่าจะเจอมึง มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงมากขนาดไหน กูกลัวมากรู้ไหม กูกลัวว่ากูจะเสียมึงไป กูกลัวว่ามึงจะคิดทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมา "
ไอ้โหดมันพูดพร้อมกับเอามือเอื้อมมากอดคอผมเข้าไปซบกับอกมัน
" ก็ลืมโทรศัพท์ไว้ ไม่คิดว่าใครจะตามหา ถ้าทำให้ลำบากก็โทษแล้วกัน "
ผมขอโทษมันอย่างงอน ๆ ทั้ง ๆที่ก็เริ่มสงสารมันมั่งเหมือนกัน ที่รู้ว่ามันตามหาผมตลอดเวลาที่ผมไปเดินเล่นบนห้าง
" ลำบอกอะไร กูบอกหรอว่ากูลำบาก ถ้าการที่กูทำเพื่อมึงแล้วมึงยังมาพูดประชดกูแบบนี้ กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว"
มันพูดพร้อมกับผลักตัวผมออกไปจากมัน
อย่างที่ทำให้รู้ว่ามันงอน
ผมว่ามันต้องแอบไปฝึกมารยาแบบนี้มาจากไอ้เต้แน่นอน
เพราะท่าแบบนี้ผมเห็นไอ้เต้มันใช้บ่อย
ผมว่า
บางทีพวกมันคงจะแอบสมคบคิดที่จะกลับมาผงาดอีกครั้งแน่ ๆ
หลังจากที่พักหลัง ๆ มันเริ่มที่จะกลับกลายมาเป็นเบี้ยล่างของพวกผมโดยไม่ทันรู้ตัว
" เปล่า จะคิดแบบนั้นก็ตามใจแล้วกัน "
เมื่อเห็นมันงอนแบบเด็ก ๆ แบบนั้น
ผมจึงได้เอากับมันมั่ง
" โอ๋ ๆ ๆ นี่มึงยังไม่หายงอนกูอีกหรอ กูขอโทษเรื่องที่กูพามึงไปเขาใหญ่ไม่ได้ เพราะกูทำโปรเจคไม่เสร็จ เมื่อคืนกูเลยเร่งทำให้เสร็จ อาจารย์เค้ากำหนดวันส่งมาวันพรุ่งนี้แล้ว กูอยากไปเที่ยวกับมึง กูเลยตั้งใจรีบทำ แต่เมื่อเช้ากูดันนอนเพลินไปหน่อย แต่กูก็อุตส่าไปซื้อกุหลาบมาให้มึงแล้วนะ เดี๋ยวกูไปเอามาให้ "
พูดเสร็จมันก็รีบเดินออกไป
สักพักมันก็เดินเข้ามา
พร้อมกับกุหลาบนอกช่อโต ที่ตอนนี้ดูยังไงก็คงจะดูไม่ออกว่าแต่ก่อนมันเคยงดงามขนาดไหน
เพราะว่าตอนนี้กุหลาบทั้งช่อมันเหี่ยวแห้งไปหมดจนหาความสวยงามแทบจะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
" กูซื้อตั้งแต่เริ่มตามหามึง ลืมไปว่ามันจะเหี่ยว "
ไอ้แชมป์พูดด้วยท่าทางเขิน ๆ
" ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่างน้อยตั้มก็รู้แล้ว ว่าพี่ตั้มใจซื้อมาให้ตั้ม จริง ๆ ตั้มก็ไม่อยากได้อะไรมากหรอกนะ แค่กุหลาบดอกเดียว หรืออะไรเล็ก ๆน้อย ๆ ก็ได้ "
ผมเดินเข้าไปจับเอากุหลาบในมือไอ้โหด
" กูไม่รู้หรอกนะว่าวันนี้มันสำคัญยังไง กูคิดว่าทุกวันเรามีความสุขด้วยกัน เรารักกันทุกวันก็พอแล้ว กูไม่คิดว่ามึงจะงอนขนาดนี้ "
" จริง ๆ ตั้มก็ไม่ได้คิดว่ามันสำคัญอะไรมากหรอก ก็แค่อยากให้มีอะไรพิเศษ ๆ กว่าทุกวันก็แค่นั้นแหละ อย่างน้อยก็ คำบอกรัก สั้น ๆ ก็น่าจะดี "
ผมพูดพร้อมกับมองหน้าไอ้โหด
" ไม่เอาหรอก กูเคยบอกมึงไปแล้วนี่ "
มันพูดอย่างเขิน ๆ
" นั่นมันนานมากแล้วนะ ตั้มอยากได้ยินอีกนี่ แค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้รึไง "
ผมมองหน้ามันอย่างท้าทาย
" กูรักมึง "
มันพูดอย่างเร็วพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปซบกับอกมันอีกครั้ง
ผมว่ามันคงจะเขินผมมากว่า
เพราะมันคงไม่อยากให้ผมมองหน้ามันเป็นแน่
" แล้วะไม่อยากรู้รึไง ว่าตั้มรักพี่รึเปล่า "
" กูรู้ว่ามึงน่ะ รักกูอยู่แล้ว "
มันพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
" มั่นใจจริงนะ แต่ก็จริง ตั้มก็รักพี่จริง ๆ นั่นแหละ "
ผมยอมรับง่าย ๆ
ทำเอาไอ้โหดถึงกับดึงตัวผมออกเพื่อมองหน้าผมอย่าง งง ๆ
" ทำไมง่ายแบบนี้วะ "
มันถาม พร้อมกับสังเกตสีหน้าผม
" อ้าว ง่าย ๆ ไม่ชอบรึไง รักก็บอกว่ารักสิ ก็มันรักจริง ๆ นี่ แล้วพี่ไม่รักตั้มจริง ๆ รึไง ถึงไม่ชอบบอกน่ะ "
" รักสิวะ กูก็ทำให้ดูทุกวันอยู่แล้วไง นี่กูก็ปรับตัวเพื่อมึงตั้งเยอะแล้วนะ ทั้งไม่ออกไปเที่ยว ไม่เจ้าชู้ เชื่อฟังแทบจะทุกอย่างอยู่แล้วนี่ไง "
" ฮ่า ๆ ๆ โอ๊ย "
ผมหัวเราะอยู่ดี ๆ ก็โดนไอ้โหดเขกหัวซะงั้น
" หัวเราะดีนัก ตามใจเข้าหน่อยทำเหลิง "
" แล้วไงล่ะ "
ผมท้ากลับไป
" แล้วไงหรอ ก็แบบนี้ไง "
พูดเสร็จมันก็อุ้มผมเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องนอนทันที
แต่คั้งนี้ผมก็ไม่ได้โวยวายซะด้วย
เพราะผมเองก็ชอบด้วยนี่นาครับ
เลยไม่รู้จะขัดขืนไปทำไม
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
............................
............................
สรุปแล้ว
วันวาเลนไทน์
ผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวเขาใหญ่
แต่วันรุ่งขึ้น
ไอ้โหดมันก็พาผมไปเที่ยวครับ
ไม่ใช่เขาใหญ่หรอกนะ
แต่มันเป็นเขาดิน หรือสวนสัตว์ดุสิตนั่นเอง
ก่อนไปมันยังให้เหตุผลด้วยว่า
" เขาใหญ่กับเขาดินก็เหมือน ๆ กันแหละน่า อีกอย่าง ถ้ากูพามึงไปเดินเขาใหญ่เมื่อวาน แล้วกูจะมีแรงมาทำเรื่องดี ๆ กับมึงแบบเมื่อคืนหรอ "
เอากับมันสิครับ
จะพูดไปเรื่องไหน ๆ มันก็อุตส่าวกกลับมาเรื่อง บนเตียงอยู่ดี
แล้วผมควรจะเรียกมันว่าไอ้โหด หรือไอ้หื่นดีครับเนี่ย
ปล. ส่วนไอ้เด็กสองตัวนั่น มันไปเที่ยวเขาใหญ่ในวันวาเลนไทน์แทนผมครับ เพราะว่าจองไว้แล้ว จะยกเลิกห้องก็เสียดาย ไอ้แชมป์เลยบอกให้พวกมันสองคนไปแทนก่อนที่มันจะเริ่มตามหาผม ผมล่ะแอบอิจฉามันนะเนี่ย ได้ไปเที่ยวที่บรรยากาศดี ๆ ในวันดี ๆ แบบนี้
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'
จบตอนพิเศษค้าบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
