ตอนใหม่มาแล้วจ้าาาาา ตอนนี้อาจจะติดเรทไปนิดนึงนะ แต่ตอนนี้มีผู้บรรยายคนใหม่มาทำหน้าที่เฉพาะกิจ 1 ตอนจ้าาาาา เนื้อหาอาจจะเครียดนะ ไปอ่านกันเลยก๊าบบบบ
แฮ่ก แฮ่ก
เสียงหอบหายใจของเราสองคนประสานกัน สลับกับเสียงริมฝีปากของผมที่สัมผัสไปทั่วทุกอณูขุมขนของคนที่ผมรัก ผมใช้แขนที่ใหญ่และแข็งแกร่งโอบตัว ‘เขา’ เอาไว้ภายในอ้อมกอดของผม
นี่คือสิ่งที่เขาชอบมากที่สุดเวลาเราอยู่ด้วยกันครับ ร่างกายที่ใหญ่หนาของผม กล้ามแขนที่แข็งแรงพอที่จะปกป้องเขาได้ พุงนุ่มๆ ซึ่งผมยอมรับครับว่าผมก็พอจะมีบ้าง และที่สำคัญ
“ไอความอบอุ่นจากพี่ ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ” เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ขณะเอาหน้าซบลงที่หน้าอกของผม
ผมไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าการยิ้ม และหัวเราะเบาๆ พร้อมกับลูบหัวคนในอ้อมกอดของผม ผมค่อยๆเลื่อนตัวเขาขึ้นมาเพื่อที่จะได้มองดวงตาใสๆคู่นั้นได้สะดวกขึ้น
“รู้อะไรมั้ย” ผมกระซิบบอกขณะที่จมูกของเราชนกัน
“อะไรเหรอ”
“พี่มีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเราเลยนะ” ผมเลื่อนหน้าไปจูบหน้าผากสุดที่รักหนึ่งฟอดใหญ่ก่อนจะรู้สึกสะกิดในใจเล็กน้อย “...ถึงแม้ว่าสิ่งที่พวกเราทำอยู่ มันอาจจะดูไม่เหมาะสนก็เถอะ”
“แต่เราสองคนก็บริสุทธิ์ใจนะครับ!!...” เจ้าตัวแสบของผมทำแก้มป่องขณะที่มือขยี้เสื้อของผมบริเวณหน้าอกจนหลุดลุ่ย “...หรือว่าพี่ ...คิดจะฟันผมเล่นๆงั้นเหรอ”
“พูดเป็นเล่นน่ะ” ผมจริงจัง เพราะความรู้สึกของผมที่มีต่อน้อง มันเป็นเรื่องจริง “พี่น่ะ รักเรามากรู้มั้ย”
“รักมากเลยเหรอ...”
“อื้ม มากกว่าทุกสิ่งเลยล่ะ” พูดจบ ผมก็เอาริมฝีปากของผมไปประกบกับริมฝีปากชมพูบางของเจ้าตัวแสบของผมอย่างนุ่มละมุนที่สุด เขาเองก็รับจุมพิตของผมไปอย่างเต็มใจ
ผมเปลี่ยนจากริมฝีปากมาเป็นที่ซอกคอ ซึ่งทำให้เขาเกร็งขึ้นมาทันที
“อาห์สสสสสส” เสียงครางในลำคอของน้อง ทำให้อารมณ์ภายในของผมยิ่งปะทุมากขึ้น
ผมเลื่อนมือสองข้างไปลูบตามตัวของน้อง ผิวที่เนียมนุ่มภายใต้ชุดนักศึกษาน่าสัมผัส ในขณะที่น้องเขาเองก็ปลดกระดุมเสื้อผมจนหมด
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
เสียงลมหายใจของเราสองคนถี่ขึ้นเรื่อยๆขณะที่น้องพรมจูบบริเวณหน้าอกและท้องของผมจนผมทนเก็บอารมณ์ไว้แทบไม่อยู่แล้ว
“อ่ะห์” น้องร้องขึ้นเบาๆเมื่อผมรวบตัวน้องเค้ามากอดอีกรอบ
“เป็นของพี่อีกครั้งเถอะนะ” ผมพูดเบาๆพร้อมมองหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า
“ถ้าเป็นพี่แล้ว อีกกี่ครั้งผมก็ยอมครับ”
ก๊อกๆๆ
ก่อนที่เราสองคนจะทำอะไรเกินเลยกว่านี้ ก็มีสียงเคาะกระจกดังขึ้น..... คือ.... ผมลืมบอกไปน่ะครับ ว่าตอนนี้เราสองคน นั่งพลอดรักกันอยู่ที่เบาะหลังรถของผมเอง
“ใครน่ะ” ผมพูดอย่างเสียอารมณ์นิดๆ ขณะที่น้องสุดที่รักของผมซึ่งนอนทับผมอยู่ หันไปมองเจ้าคนที่เคาะรถนั้น
“ไม่รู้อ่ะครับ มันหันหลัง แถมตัวสูงเลยรถด้วย ผมมองไม่ชัด”
“ยังไงก็ แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า” พูดเสร็จ พวกผมสองคนก็รีบจัดแจงติดกระดุมเสื้อ จัดเสื้อผ้าตัวเองให้ดูเป็นระเบียบที่สุด
“เดี๋ยวพี่เปิดออกไปเอง” ผมบอกน้องเค้า เพราะนี่ก็เป็นรถผม หากมีคนอื่นเปิดประตูแทน มันอาจจะดูน่าสงสัยได้ “เรารอในนี้ก่อนนะ”
“ครับ” เจ้าตัวแสบว่าง่าย
ผมเปิดประตูอีกด้านหนึ่ง แล้วจึงหันไปมองหน้าเจ้าคนที่มาเคาะรถผมเมื่อกี้นี้
“บนรถ? เอาจริงเหรอ?” พริกหันมาถามผมด้วยสีหน้าเอือมระอาเล็กน้อย “คราวที่แล้วก็ในห้องน้ำ คราวนี้ในรถเลยเหรอ”
“มันดูชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?” ผมถาม เพราะผมคิดว่าพวกเราสองคนก็พยายามทำอะไรไม่ให้ประเจิดประเจ้อแล้วนะ
“เอ่ออออ มองในระยะ 10 เมตรยังดูออกเลยว่าทำอะไรกันครับ แหม่” พริกตอบด้วยท่าทางยียวนสไตล์เค้า ซึ่งบางครั้งผมก็อยากจะเบิ๊ดกะโหลกกับท่าทางของเจ้าหมอนี่ซักครั้งนึงจริงๆครับ แต่ก็ทำไม่ได้..... เพราะมันถือไพ่เหนือกว่า
“ข – ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ” พริกพยักหน้าพร้อมเดินเข้ามาใกล้ผม “พูดตรงๆเลยนะครับ ผมเข้าใจว่าอาจารย์ –“
“เรียกว่าพี่โก้ก็ได้” ผมไม่ชอบให้คนเรียกว่าอาจารย์น่ะครับ มันทำให้รู้สึกแก่ทั้งๆที่ผมเพิ่งจะ 28 ปีเอง
“อ่า พี่โก้ครับ....... ไหนๆก็เรียกแบบพี่แล้ว ก็ขอพูดแบบสนิทๆกันเลยและกันเนอะ”
“เอาเลยๆ ตามสบายๆ”
“คือ... ผมก็เข้าใจอะนะ ว่าพี่กับไอ้ต่อน่ะ รักกันมาก รักกันปานจะเอากันทุกที่ตั้งแต่หลังคาบ้านยันสายล่อฟ้า แต่ว่า เลือกที่หน่อยก็ดีนะพี่ แล้วนี่ พี่ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว อดทนหน่อยดิ่พี่ เอะอะจะแทงๆอย่างเดียว ไม่ไหวแล้วม้างงง”
เอ่ออออ พูดซะผมงงเลยครับว่าใครเป็นอาจารย์ใครเป็นลูกศิษย์
จริงสิ จนป่านนี้แล้ว ผมยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ผมมีชื่อว่า โก้ ครับหรือที่เด็กๆที่นี่เรียกผมว่า อาจารย์อนุชิต ส่วนเด็กหนุ่มหุ่นนายแบบที่อยู่ข้างๆผมนี่ ผมเรียกเค้าว่าเจ้าลิงน้อยครับ ส่วนชื่อจริงๆของเค้าชื่อ ต่อ ครับ เราสองคนเป็นอาจารยผืกับลูกศิษย์ในที่ปรึกษา แต่ว่า..... เราสองคน คบกันมาตั้งแต่ตอนที่ต่ออยู่ปี 1 แล้วครับ
Chapter 14: Plaisir Coupable
“อีกอย่างนึงนะครับพี่ คือ ผมไม่อยากให้เพื่อนผมต้องจบชีวิตการเรียนด้วยเรื่องนี้ และก็ไม่อยากเห็นอาจารย์ที่สอนดีๆคนนึงต้องตกงานเพราะเรื่องพวกนี้เหมือนกัน”
“พี่ขอบใจพริกมากนะที่เตือนพี่” ผมยิ้มขอบใจในความหวังดีของลูกศิษย์ครับ พร้อมกับอธิบายในแง่มุมของผมบ้าง “แต่..... พี่พูดตรงๆว่า นี่เป็นครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆที่พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย.... ทุกครั้งที่พี่อยู่กับต่อ พี่ – พี่รู้สึกเหมือนมีชีวิตอีกครั้งนึง”
“พี่ตายแล้วเหรอพี่” .....มันกวนตีนครับ
“พี่ตาย – ถุย!! ไม่ใช่ พี่หมายถึงว่า ตอนพี่อยู่กับต่อ พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน...” พริกนิ่งเงียบรับฟัง “...บางทีถ้าพริกเจอคนที่พริกรักมากๆ พริกอาจจะรู้สึกแบบนี้ก็ได้”
“ผม.....” อยู่ดีๆพริกก็มีท่าทางลังเลเล็กน้อย “...โห่! ผมไม่มีหรอกพี่!! จะไปมีที่ไหนกันล่ะ”
“อ้าว ก็แอนนี่ไง” เสียงต่อลอดออกมาจากกระจกประตู
“แอนนี่พ่องงงงง!!! กูไม่ได้ชอบมันเฟ่ย!! กูไม่ได้ชอบผู้ชายนะ!!”
“เอออออ มึงไม่ได้ชอบ...” เจ้าตัวแสบของผมยิ้มอย่างยียวน “แต่มึงรักใช่มะ”
“ใช่ กูรัก ถุย!!! รักเหี้ยอะไร ไม่รักโว้ย!!!! เดี๊ยะเหอะไอ้ต่อ มึงกวนตีนกูมากๆ เดี๋ยวกูจะป่าวประกาศให้หมด –“
“โอ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ใจเย็นๆ” ผมรีบเข้าไปปิดปากเจ้าพริกก่อนที่งานจะเข้าพวกผมสองคน “เรื่องนั้นน่ะ อย่าถือสาต่อเลยนะ เราก็น่าจะรู้นี่ว่ามันก้เป็นแบบนี้แหละ”
“เป็นแบบไหนอ่ะพี่โก้!” ชะอุ้ย! งานงอกแล้ว เจ้าต่อทำหน้างอนตุ๊บป่องซะแล้ว
“อ – เอ่อออ น่ารักไง น่ารักแบบนี้เลย” ผมจิ้มแก้มต่อเล่นๆ
“โฮยยยยย กูขอกระโถนอ้วกหน่อย” ไอ้เจ้าพริกบ่น
“ว่าแต่ ที่มาเคาะเรียกพี่ที่รถนี่ มีอะไรรึเปล่าพริก หรือแค่มาเตือนเรื่องพี่กับต่อเฉยๆ”
“ก็ พอดีมีอะไรอยากจะถามพี่โก้หน่อยน่ะ”
“อะไรเหรอ”
“ผมได้ข่าวมาว่า พี่เป็นหนึ่งในกรรมการตัดสินการประกวดร้องเพลงประจำปีนี้เหรอครับ”
“อื้ม ใช่ เค้าเชิญพี่ในฐานะศิษย์เก่าแล้วก็อดีตสมาชิกชมรมนักร้องประสานเสียงน่ะ”
“พี่พอจะรู้มั้ยครับว่า รอบแรกที่ต้องร้องแข่งใครกันต้องแข่งกับใครบ้าง”
“ไม่รู้หรอก เพราะเค้าจะสุ่มเลือกก่อนเริ่มแข่งเลย... ทำไมเหรอ? พริกสมัครแข่งงั้นเหรอ?”
“ครับ อันที่จริงตอนแรกก็กะว่าจะไม่สมัครหรอกครับ” พริกพูดยิ้มๆ “แต่ในเมื่อมีคนที่เชื่อในความสามารถผม เค้าอยากให้ผมลงสมัครดูน่ะครับ...”
“หือ?”
“แอนนี่แหงมๆเบยยยยย” ต่อแซว
ชิ้งง!!!
รังสีอำมหิตแผ่ซ่านรอบๆตัวพริก จนเจ้าต่อกระโจมมาหลบหลังผมทันที
“อ – เอาล่ะๆ เอาเป็นว่า ใครจะแข่งกับพริกน่ะพี่ยังตอบไม่ได้นะ แต่ว่า พี่ก็พอจะช่วยเราได้บ้าง”
“ยังไงเหรอครับ”
“พี่มีเนื้อเพลงของเพลงในการแข่งทั้งหมด รวมถึงเพลงแมชอัพด้วย เดี๋ยวพี่จะปริ้นให้ แล้วมาเอาเนื้อเพลงหลังเลิกเรียน นี่ก็... ถือเป็นการขอบคุณที่ไม่ได้บอกเรื่องของพี่กับต่อให้ใครรู้ด้วยอ่ะนะ”
“โอเคครับ งั้นเดี๋ยวหลังเลิกเรียนผมจะมาเอาเนื้อเพลงแล้วกันครับ” พริกหันไปมองข้ามไหล่ผม “ไอ้ต่อ ไปเรียนได้แล้วมึง ทำเป็นออเซาะแฟนอยู่ได้ หมั่นไส้สัด”
“เออๆๆ รู้แล้ว” ไอ้ต่อเดินไปหาพริก แล้วหันมาลาผม “ไปก่อนนะครับพี่โก้ เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันนะ”
“อื้ม ตั้งใจเรียนนะต่อ” ผมโบกมือลาทั้งสองคนก่อนจะไปหยิบกระเป๋าของผมที่อยู่ในรถ แล้วจึงขึ้นไปที่ห้องพักของผม
**********************************************************************************
ก๊อกๆๆ
“เชิญครับ” ผมตอบเสียงเคาะที่หน้าประตูในขณะที่สายตายังคงง่วนอยู่กับเอกสารการสอนมากมายที่ผมเตรียมไว้
“หวัดดีครับพี่” ต่อกับพริกทักทายผมขณะเข้ามา
“อ้าว นี่เลิกเรียนกันแล้วเหรอ”
“นี่สี่โมงแล้วนะพี่” เจ้าพริกชี้นาฬิกาให้ผมดู
“เวลาผ่านไปเร็วชะมัดเลยแหะ พี่ยังตรวจชีทสไลด์สำหรับคาบต่อไปไม่เสร็จเลย”
”อ่า... แล้วนี่พี่ปริ้นท์เนื้อเพลงทั้งหมดให้ผมรึยังครับ”
“อ๋อ ปริ้นแล้วๆ” ผมเปิดลิ้นชักของผม และหยิบกระดาษปึ๊งหนายื่นให้พริก “อ่ะ อันนี้เป็นเนื้อเพลงทั้งหมด กว่าจะเริ่มแข่งก็อีกสามสัปดาห์ น่าจะพอมีเวลาฝึกร้องไปนะ”
“ขอบคุณมากครับ” พริกไหว้ขอบคุณผมแล้ว จึงลุกออกไป “ผมไปก่อนนะพี่... ไม่อยากอยู่เป็น กขค. คิคิ”
“เดี๊ยะเหอะ ไอ้เจ้านี่” ผมหัวเราะในลำคอขณะที่เจ้าพริกปิดประตูออกจากห้องผมไป
“อีกเยอะมั้ยพี่โก้ ให้ต่อช่วยมั้ย” ต่อถามขึ้นเมือ่เห็นผมยังคงยุ่งอยู่กับชีท
“ไม่เป็นไรหรอกต่อ เดี๋ยวที่เหลือพี่เอากลับไปทำที่บ้านก็ได้” ผมยิ้มตอบเจ้าตัวแสบของผม และเก็บชีททั้งหมดลงกระเป๋าของผม
“จะดีเหรอ เดี๋ยวไม่เสร็จนะ”
“ดีสิ เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาของต่อ ไม่ใช่เวลาของงานนะ” ผมยื่นหน้าไปจุ๊บหน้าผากน้องหนึ่งที ทำให้เจ้าตัวหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา
“งานไม่เสร็จขึ้นมา อย่ามาโทษต่อละกัน” ต่ออมยิ้มแล้วสะบัดหน้าหนีอย่างเคอะเขิน
“แล้วพี่เคยโทษเราด้วยเหรอครับ” ผมทำหน้ากสนใส่เจ้าต่อ พร้อมลูบผมเล่นๆ “แล้ว วันนี้จะกินอะไรดีล่ะ”
“อืมมม ร้ายเชอร์แตมดีมั้ยอ่ะ”
“ถ้าต่ออยากกินร้านนั้น พี่ก็โอเคครับ”
“งั้นก็ร้านเชอร์แตมแล้วกันครับพี่โก้”
“โอเคๆ แต่ก่อนอื่น...” ผมเดินไปที่ตู้เอกสารซึ่งผมใส่รหัสไว้ ผมไขรหัสแล้วนำถุงใบใหญ่ที่อยู่ข้างในออกมาวางที่โต๊ะ “...อย่าลืมพรางตัวก่อนนะ”
ใช่แล้วครับ เวลาผมกับต่อไปไหนด้วยกัน เราก็ต้องทำอย่างนี้ทุกครั้ง ในถุงใบใหญ่มีอุปกรณ์ทุกอย่างที่ใช้ในการพรางตัว วิกผม แว่นตา แว่นกันแดด หมวก เสื้อผ้า และอื่นๆอีกมากมาย พวกผมเลือกอุปกรณ์ที่จะใส่เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตเสร็จแล้ว ก็เปลี่ยนชุด และรีบออกจากมหา’ลัยไปที่ร้านเชอร์แตมทันที
ร้านเชอร์แตมเป็นร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก ข้างในมีการตกแต่งสไตล์ยุโรป ดูน่ารักและโรแมนติก ถึงแม้ว่าโต๊ะที่นี่จะติดกันไปหน่อยก็ตาม
“พี่โก้” ต่อเรียกผมขณะที่เรากำลังกินสปาเก็ตตี้กันอยู่
“หืม”
“พี่โก้เคยเบื่อมั้ยที่เราต้องคอยปลอมตัวอย่างงี้อ่ะ”
“ไม่นะ... ต่อเบื่อเหรอ”
“เปล่าครับ” ต่อยิ้มและสั่นหัว “ตรงกันข้ามนะ ต่อว่าสนุกดีออก จะมีแฟนคู่ไหนที่เหมือนกับเราบ้างเนอะ”
“นั่นสินะ พี่ก็ว่าสนุกออก รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งเลย”
“พี่โก้ พูดเหมือนคนแก่อยู่เรื่อยเลย 5555555”
“พี่ก็ไม่ใช่อายุน้อยๆแล้วนา”
“Yep. You’re 28” เสียงๆหนึ่งดังแทรกมาจากโต๊ะข้างหลังของผม
“????” พวกผมสองคนหันไปมองด้วยความงุนงง ขณะที่เด็กหนุ่มผมน้ำตาลบลอนด์ลุกขึ้น ถอดแว่นดำที่ใส่อยู่ แล้วหันมาหาพวกผม พร้อมกันนั้น เจ้าพริกก็เดินมาสมทบด้วย
“Hi! P’ Tor and Professor Koh” แอนนี่ทักทายด้วยหน้าตานิ่งๆ
“อ้าว แอ-“
“Hold on” ผมรีบพูดขัดเจ้าต่อ และพยายามทำเนียนต่อไป “What are you talking about? Who were you calling?”
“Oh please” แอนนี่ทำหน้าเอือม และมองผมทั้งสองสลับกัน “Did you guys notice the colors of your wigs?”
“ไอ้ต่อ วิกผมมึงง่ะ เขียวแป๊ดขนาดนั้น กูเดินกลับไปมหา’ลัยแล้วหันกลับมายังเห็นสีวิกมึงเลย” พริกพูด
“And Professor Koh -”
“Urr. P’ Koh is okay.”
“Nope. I like to call you this way. Anyway, Your wig is even worst. It’s like…. A combination between Lady Gaga’s hair and a bald man”
ผมถอดวิกของผมออกมาดูแล้วก็พบว่า วิกของผมมันมีอะไรกลมๆอยู่ตรงกลางกระหม่อมจนเหมือนคนหัวล้านที่มีผมสีน้ำทะเลด้วย
“ให้ตายซี้ ผมว่าผมบอกแล้วนะ ว่าจะทำอะไรก็ขอให้เนียนหน่อยยยย” พริกบ่น
“And Professor Koh, you are professor. Don’t you think that what you did is kind of childish?” แอนนี่พูดซะจนผมสำนึก “You know that I’m completely disgusted both of you for what you did. I have no problem that you’re in love with the same gender but I don’t like this student-teacher romance. It’s… It’s just very wrong and you seem to think that it’s fun. Be serious!! I disagree that you should be together but if you want your relationship to last long and don’t ruin your lives, be more serious about your actions.”
“เอ่ออออ... จะให้กูแปลมั้ย” พริกอาสา
“ไม่เป็นไรพริก” ผมพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด “พี่เข้าใจที่แอนนี่พูดทุกคำแล้ว...”
“ว่าแต่... พวกมึงมาทำอะไรกันที่นี่” ต่อถามพริกและแอนนี่ด้วยท่าทางจ๋อยลงจากเมื่อสักครู่
“กูกับแอนนี่ลงแข่งร้องเพลงกันทั้งคู่ กูซีร็อกชีทเพลงมาให้แอนนี่น่ะ”
“แหมมมมม จะมาเดทกันก็ –“
“ต่อ” ผมรีบขัดก่อนที่ต่อจะพูดอะไรมากกว่า ด้วยความที่บรรยากาศมันยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่ควรจะเล่น ซึ่งต่อก็เงียบแต่โดยดี
“We’re leaving. Thank you for your music sheet and enjoy your dinner.” พูดจบ แอนนี่กับพริกก็เดินออกจากร้านไป
“เฮ้อออออ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ และนิ่งเงียบไป ต่อเองก็นิ่งเงียบไปเหมือนกัน บรรยากาศตอนนี้มีแต่ความเงียบเข้าครอบคลุม ผมทบทวนกับสิ่งที่แอนนี่พูด ซึ่งทุกอย่างก็ถูกอย่างที่เจ้าตัวได้บอกไป ถ้าคนอื่นๆรู้ว่าผมมีความสัมพันธ์เชิงชู้รักกับลูกศิษย์นอกจากเค้าจะเค้าจะรับไม่ได้แล้ว ผมสองคนคงโดนตราหน้าไม่จนวันตาย นี่ยังไม่รวมคนที่รักเกียจความสัมพันธ์ของชายรักชายอีกนะ
“พี่โก้... สปาเก็ตตี้เย็นหมดแล้ว... รีบกินกันดีกว่านะ”
“ต่อ” ผมหันไปมองหน้าคนที่ผมรักด้วยความขนขื่น “.....พี่ – พี่รักต่อนะ”
“ผมก็รักพี่ครับ...” ต่อเองก็มีสีหน้าเศร้า เจ้าตัวคงจะรู้สึกได้ว่าระหว่างเราสองคนมันจะเกิดอะไรขึ้น
“พี่รักต่อ แต่... พี่ไม่อยากให้ต่อต้องเสี่ยงอันตราย”
“อันตราย... จากอะไรเหรอครับ”
“จากทุกคน... ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก จากพี่เองนั่นแหละ พี่จะเป็นคนทำให้ต่อหมดอนาคต”
“เหรอครับ?... แต่สำหรับผม ผมกับเห็นอนาคตของเราชัดเจนมากเลยนะ” ต่อพูดพลางหันไปมองถนนด้านนอกอย่างเลื่อนลอย “ผมกับพี่... เราสองคนอาจจะมีบ้านหรือคอนโดเล็กๆ มีหมาตัวนึง ผมอาจจะทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ซักที่ ในขณะที่พี่โก้เองก็เป็นอาจารย์ที่นี่ต่อไป เราจะไปเที่ยวกันทุกๆวันหยุด หาที่ที่จะมีแค่เราสองคนเท่านั้น และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”
“ต่อ...”
“นั่นแหละครับ อนาคตที่ผมเห็น”
“ต่อลองคิดถึงความเป็นจริงสิ ทุกสิ่งทุกอย่างที่แอนนี่กับพริกพูดน่ะ ระหว่างเรา มันจะมีแต่ปัญหาทั้งนั้น”
“เราก็ อยู่แบบนี้ต่อไป ไม่ได้เหรอครับ”
“แต่ความจริงมันก็คือความจริงนะต่อ ซักวันนึงทุกคนก็จะรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”
“ครับ ความจริงมันก็คือความจริง... เหมือนความจริงที่ว่า เราสองคนรักกันไงครับ”
“...” ผมเถียงไม่ออกครับ เพราะมันเป็นเรื่องจริง ผมรักต่อ ต่อรักผม “ใช่ ต่อ เรารักกัน มันไม่ผิดหรอกที่เราจะรักกัน... แต่มันผิดที่ เราน่าจะรู้ว่า เรารักกันได้ แต่เราไม่ควรจะคบกันในฐานะนี้ต่างหาก”
“...”
“ต่อ เรารักกันอยู่บนพื้นฐานของความรู้สึกผิดนะ ต่อไม่รู้สึกผิดเหรอที่มาครบกับอาจารย์ของตัวเอง”
“รู้สึกผิดครับ...”
“แล้วต่อไม่รู้สึกผิดเหรอที่มาคบกับผู้ชายด้วยกัน พ่อแม่ต่อรับได้เหรอ”
“...รับไม่ได้ครับ”
“พี่ก็รู้สึกผิดเหมือนกัน... พี่ไม่อยากจะทำร้ายต่อไปมากกว่านี้อีกแล้ว พี่ไม่อยากให้ต่อโดนตราหน้าว่าคั่วกับอาจารย์ ไม่อยากเห็นต่อโดนไล่ออก ไม่มีการศึกษา พี่ไม่อย-”
“พี่โก้ครับ” ต่อตัดบทด้วยเสียงที่สั่นเครือ และเงยหน้ามองผม น้ำตาปริ่ม จนทำให้ผมรู้สึกเหมือนหัวใจแทบจะหยุดเต้น “แต่ตอนนี้ พี่โก้ก็ทำร้ายผมแล้วนะครับ”
“ต่อ พี่ขอโทษ แต่เรื่องนี้ –“
“ผมเข้าใจแล้วครับพี่ เรื่องของเรา ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ ผมเข้าใจทุกอย่าง เข้าใจมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ผมก็หลอกตัวเอง เพราะผมมีความสุขมากทุกครั้งที่อยู่กับพี่โก้ ทุกครั้งที่พี่กอดผม ทุกครั้งที่พี่จูบผม ทุกครั้งที่พี่จับมือผมไว้ แต่ก็อย่างที่พี่โก้บอก ในใจลึกๆ ผมก็รู้สึกผิดมาตลอด..... และที่ผมบอกว่าพี่ทำร้ายผม ไม่ใช่เพราะว่าพี่บอกว่าทุกอย่างมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ แต่พี่ทำร้ายผมเพราะว่า... เพราะว่าพี่ทำให้ผมตื่นจากการหลอกตัวเอง”
“ขอโทษนะ...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่โก้... ในเมื่อพี่โก้คิดว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ .....เราเลิกกันเถอะครับ” ต่อหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น ส่วนผมเองตอนนี้รู้สึกโหวงๆไปหมดแล้ว “ผมรักพี่นะครับ”
“พี่ก็รักต่อนะ” นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะตอบกับคนที่ผมรักไป แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถอ้าปากพูดมันออกมาได้ ต่อเดินออกไปแล้ว พร้อมกับน้ำตา และหัวใจของผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนคนตาย รู้สึกเคว้งคว้าง ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วครับ
“เอ่ออออ.... คุณลูกค้าคะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าครับคุณลูกค้า” เสียงของพนักงานถามผมอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นผมร้องไห้ไม่หยุด แต่ ญ ตอนนั้น ผมก็ไม่สนใจแล้วครับว่าใครจะมองผมยังไง
ยังไงซะ หัวใจของผมมันก็โดนทำลายไปแล้ว
To be continued
ตอนต่อไป การประกวดร้องเพลงรอบแรกเริ่มต้นขึ้น!! และพบกับคู่แข่งของพริกและแอนนี่ที่จะทำให้ทั้งสองคนช็อค และโจทย์เพลงที่ได้ซึ่งทำให้ทั้งคู่ถึงกับตื่นตะลึง!!! พร้อมเนื้อหาและเพลงที่จัดเต็ม!!
ปล. Plaisir Coupable เป็นภาษาฝรั่งเศษ แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า Guilty Pleasure ครับผม
[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: In Abroad || รักแกไง... ไอ้ฝรั่ง [18/4/2013 - Season 2 ตอนที่ 1] (อ่าน 135790 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก