กลับมาแล้วครับบบ เนื่องด้วยสังขารตอนนี้ยังไม่เที่ยงเพราะแขนขวาหัก เลยทำให้ตอนนี้พิมพ์อะไรอาจจะลำบากนิดนึง
ก็เลยอาจจะอัพช้าหน่อย ขอบคุณทุกคนมากที่เป็นห่วงนะครับ ตอนนี้คนเขียนนึกไว้แล้วว่าจะให้เรื่องของไอ้ฝรั่งแบ่งเป็น 4 ปีแบบในซีรีส์ฝรั่ง 555555 แล้วก็ใกล้จะถึงตอนจบของปีแรกแล้ว ยังไงก็อย่าลืมติดตามและสนับสนุนไอ้ฝรั่งกันต่อไปนะครับผม
คุณผู้อ่านเคยได้ยินมั้ยครับว่า เพลงบางเพลงก็ทำให้เราเคลิ้มไปกับมันได้ ทั้งๆที่บางทีเราอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยก่อนที่จะฟังหรือร้องเพลงนี้ แต่เมื่อฟังจบ มันจะมีชั่วขณะหนึ่งที่คุณยังคงมีอารมณ์ค้างของเพลงๆนั้นอยู่ เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นกับผมครับ เกิดขึ้นสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี่ก่อนที่ผมจะวิ่งออกมาจากประตูหอประชุมเลยล่ะครับ
(40 นาทีที่แล้ว)
” You see I feel sad when you're sad
I feel glad when you're glad
if you only knew what I'm going through
I just can't smile without you”
พี่ชายร้องเพลงด้วยเสียงนุ่มละมุน ขณะที่ส่งสายตามาทางพวกผม... ผมไม่แน่ใจว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่ท่าทางราวกับว่า พี่เค้าจงใจร้องเพลงนี้กับผมยังไงอย่างงั้น ผมได้ยินเสียงหายใจฟึดฟัดจากไอ้พริกเป็นระยะๆ จนออกแนวน่ารำคาญ
”Fuck you” ไอ้มิวเริ่มร้องแล้วชี้มาทางพวกผมอีกแล้ว
อะแฮ่ม เสียงกระแอมดังมาจากแถวๆพี่แจ๊ส
”Fuck you very, very much
Cos we hate what you do and we hate your whole crew
So please don't stay in touch
Fuck you, fuck you very, very much
Cos your words don't translate and it's getting quite late
So please don't stay in touch”
” Do you get” ไอ้มิวยังคงร้องต่อ ด้วยสายตาเย็นชา ในขณะที่พี่แจ๊สเองก็กำลังค่อยๆถูกเก้าอี้สูบหายไปซะแล้วครับ
”Do you get a little kick out of being small minded?
You want to be like your father
His approval your after
Well that's not how you'll find it
Do you,
Do you really enjoy living a life that's so hateful?
Cos there's a hole where your soul should be
You're losing control of it and it's really distasteful”
”And now you know I can't smile without you” กลับมาเป็นพี่ชายร้องต่อขณะส่งวิ้งขยิบตาให้กับผม (เดารอบที่สาม) ซึ่งทำเอาผมและพวกพี่ๆเพื่อนๆที่นั่งตรงนั้นถึงกับ
“โอ้ กูอยากจะอ้วก” ไอ้ต้นทำท่าผอืดผอมให้กับท่าวิ้งขยิบตาของพี่ชายที่ผมขอบอกว่า เชย และเสี่ยวที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา
“ไอ้คุณชายนี่ มันก็ดูเท่ห์ดีนะ แต่ท่าวิ้งๆมัน กูไม่ไหวว่ะ” พี่ทรายพูดขณะลูบหลังพี่ต่อที่อ้วกไปแล้ว
“I can't smile without you
I can't laugh and I can't sing
I'm finding it hard to do anything
you see I feel sad when your sad
I feel glad when you're glad
if you only knew what I'm going through
I just can't smile”
Chapter 16: One Step Closer
เพลงจบลงพร้อมเสียงปรบมือที่... เอ่อ... ไม่ค่อยจะประสานกันซักเท่าไหร่ เป็นไปได้ว่าทุกคนอยู่ในอาการงงงวยกับเพลงสองเพลงที่เนื้อหาไม่เข้ากัน และการส่งสาส์นจากผู้เข้าแข่งขันทั้งสองที่ออกแนวแปลกประหลาด รวมถึงอาจจะ... อ้วกอยู่ก็เป็นได้
“ขอบคุณทุกคนมากครับ” พี่ชายยิ้มขอบคุณในขณะที่สายตายังคงจ้องมองมาทางผมอยู่ (ผมเดาเอา) และส่งท้ายด้วยท่าขยิบตาครั้งใหญ่ที่...
อูแหวะ
เล่นเอาอ้วกพร้อมกันทั้งหอประชุม
“โอย หมดกันข้าวเย็นกู” ไอ้พริกบ่นงึมงำ
“ก่อนลงเวที ขอฝากอะไรไว้อย่าง” ไอ้มิวคว้าไมค์มาจากพี่ชาย และพูดด้วยสีหน้าผอืดผอมเล็กน้อย แต่สายตายงคงเย็นชากลับจ้องมาที่คนคนเดียว... พี่แจ๊ส (ผมเดาเอาอีกแล้ว) “ก่อนจะบอกว่าใครผิดปกติหรือทำอะไรผิดน่ะ หัดดูตัวเองซะบ้าง ขอบคุณ”
“เอ่ออออ แจ๊ส” พี่ทรายหันไปถามพี่แจ๊สที่นั่งไม่ติดเก้าอี้ “กูไม่แน่ใจว่าน้องมันหมายถึงมึงมั้ย แต่มึงเคยไปทำอะไรน้องเค้าไว้รึเปล่าวะ”
“ป – เปล่า เปล่าซะหน่อย”
“แน่ใจนะมึง” พี่ต่อที่เงียบไปนานก็ยังหันมาถามด้วยความสงสัย
“ก็เออสิวะ นี่ ฟังนะ เอาเป็นว่าตอนม.ปลาย กูเคยทำตัวไม่ดีกับเด็กในโรงเรียนไว้หลายคน แต่ตอนนี้กูปรับปรุงตัวแล้ว โอเค้? ก็แค่.... น้องเค้าคงยังติดลุคของกูตอนม.ปลายอยู่นั่นแหละ”
“งั้นเหรอครับ” เห้ย!! ไอ้มิวลงจากเวทีเร็วมาก แปบๆนี่มาโผล่ตรงที่นั่งได้ไงเนี่ยะ
“เชี่ยมิว! ตกใจหมด มึงมีสกิลเทเลพอร์ตรึไงวะ” ไอ้ต้นสะดุ้งโหยง
“มิว...” เสียงพี่แจ๊สอ่อยลง
“ใช่ครับพี่ ผมไม่ชอบพี่เพราะเมื่อก่อนพี่ทำตัวไม่ดี แค่นั้นครับ” มันพูด แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆพี่แจ๊ส “แค่นั้น จริงๆ”
“เอ่ออออ มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับ” พี่ชายที่เพิ่งจะเดินกลับมา ถามด้วยสีหน้างุนงง
“ไม่มีอะไรครับพี่” ไอ้มิวเดินเข้าไปนั่งที่ ตามมาด้วยพี่ชายที่มานั่งข้างหลังผมกับไอ้ตี๋
“Hey Annie” พี่ชายสะกิดผม “How was my singing?”
“Great! You have very smooth voice”
“Thanks.”
“หึ! ชมเหลือเกินนะ” เสียงไอ้พริกแทรกอย่างเสียมารยาท ผมหันไปค้อนใส่มัน มันเลยกลับไปนั่งฟังคู่ต่อไปซึ่งกำลังร้องเพลงคู่อยู่
“I feel so lucky to get this song, you know?”
“Really? Why?”
“Because, you know, I really dedicate this song to you.”
“O – Oh” ผมอึ้งกับความพูดตรงของพี่ชาย ไอ้พริกหันควับมามอง
“But as my brother.”
“Ohhhhh! Okay! Haha.” โล่งหน่อย นึกว่าอยู่ดีๆพี่ชายจะมาจีบกูซะงั้น
“หึ ให้มัน บราเด้อออออ จริงๆแล้วกันคุณชายยยยย. ไอ้พริกแหวะ
“แน่นอนครับพริก มีอะไรเหรอครับ” พี่ชายขยับไปพูดเบาๆกับไอ้ตี๋ “รึว่าหึง”
“เห้ย! หึงเหิงอะไร ป่าวววววว ก็แค่ถามดู!” โอ้ยยยย บรรยากาศมันเริ่มทะแม่งๆยังไงไม่รู้ซะแล้วครับ
“Ok. This is getting awkward.”
“No, no. It’s fine. I’m just joking with Prick.” พี่ชายพูดกลั้วหัวเราะแล้วหันมา... ขยิบตาให้ผมหนึ่งที... โอ้ กูจะอ้วก
“Urrrr…. I think I need some fresh air now.” ผมสูดหายใจเข้าแล้วลุกขึ้น “I gotta go outside for a while”
“โจ๊กกิ้งอะไรเล่า ไม่ตลกน่ะ” ผมได้ยินเสียงไอ้พริกหันไปเห่าใส่พี่ชายขณะที่ผมเดินออกมาข้างนอก
**********************************************************************************
อูแหวะ!!!!
อะแฮ่มๆ หลังจากความพยายามในการสูดอากาศบริสุทธิ์ยามพลบค่ำที่หน้าหอประชุมไม่เป็นผล ผมเลยตัดสินใจมาอาเจียนในห้องน้ำนี่แหละครับ ให้ตายสิ! ไม่น่าเชื่อว่า หน้าตาหล่อๆอย่างพี่ชาย เวลาขยิบตาวิ้งๆนี่มันสามารถทำ damage ถึงขั้น critical hit ให้กับผมได้ขนาดนี้
“เดี๋ยวก่อนสิ ฟังพี่ก่อน” เสียงคนคุยกันดังขึ้น จากตรงอ่างล้างมือ
“ครับ ฟังอยู่” เสียงคุ้นๆแหะ
“ถ้าฟังจริงๆก็ เอาเฮดโฟนนั่นออกก่อนได้มั้ย” เสียงฟังดูเป็นผู้ใหญ่นี้ก็คุ้นๆแหะ
ผมค่อยๆเอาหูแนบกับประตูห้องน้ำห้องของผมเพื่อให้ได้ยินชัดขึ้น
“ฟังพี่นะ มิว” หือ? มิว? หรือว่า พี่แจ๊สกับไอ้มิวเหรอ? “พี่รู้ว่าพี่เคยทำอะไรกับมิวไว้ตอนม.ปลาย และมันไม่สมควรให้อภัย”
“ครับ ก็รู้นี่ครับ”
“...แต่ตั้งแต่ตอนนั้นที่มิว... เอ่อ มิวคิดจะฆ –“
“เลิกพูดถึงเรื่องนั้นเถอะครับ มันเป็รสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมแล้ว”
“พี่รู้... แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าสาเหตุเป็นเพราะพี่”
“ครับ”
“สิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้พี่รู้สึกตัว มันทำให้พี่อยากปรับปรุงตัวใหม่... แล้วพี่ก็ทำได้แล้ว”
“เหรอครับ? ยังไงเหรอครับ?”
“พี่อ่อนโยนลง พี่เปลี่ยนจากเด็กเกเรจนกลายเป็นเด็กเรียนเก่ง พี่ได้เป็นตัวแทนหัวหน้าของเด็กวิศวะปีหนึ่ง พี่ –“
“แล้วไงเหรอพี่ พี่แจ๊สจะเปลี่ยนภายนอกมากไหน แต่ผมรู้ ว่าข้างในแล้ว ลึกๆ พี่ก็ยังเป็นพี่เหมือนเดิม”
“ผิดแล้วมิว พี่เปลี่ยนไปหมดแล้ว”
“ถ้าอย่างงั้นพี่กล้าบอกกับทุกคนรึเปล่าล่ะครับ กล้าบอกรึเปล่าว่าสิ่งที่ผมเป็นมันไม่ผิด กล้าบอกคนอื่นรึเปล่าครับว่าสิ่งที่พี่เป็นมันไม่ผิ –“
“พี่ไม่ได้ –“
“นั่นไง! สุดท้ายพี่ก็ยังเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย”
“...พี่ขอโทษ แต่พี่ยังไม่พร้อมเรื่องนี้”
“งั้นเอาไว้พร้อมแล้ว เราค่อยคุยกันครับพี่”
“เดี๋ยวก่อนสิมิว”
“พี่แจ๊ส ปล่อย – มือ – ผม”
“พี่ไม่ปล่อย จนกว่ามิวจะเข้าใจพี่”
“ผมเข้าใจพี่ดีครับ เข้าใจทุกอย่างด้วย! เพราะงั้นปล่อย”
“ไม่”
“จะปล่อยหรือจะให้ผมบอกทุกคนว่าผมกับพี่เคยเป็นอะไรกัน”
It's fun to stay at the Y.M.C.A.
It's fun to stay at the Y.M.C.A.
ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้พริกเข้าใจโทรมาหากูตอนนี้นะ!!! งานเข้าแล้วววววว
“Hello” ผมรับเสียงเบาที่สุด
[แอนนี่ มึงอยู่ไหนเนี่ยะ]
“I’m in the toilet”
[มานี่เร็วเข้า เค้าเรียกชื่อมึงกับกูแล้ว]
“Is it round 2 already?”
[ก็เออสิวะ เร็วๆเข้า แล้วแม่งไม่ยอมบอกโจทย์เพลงก่อนจนกว่าเราจะขึ้นเวทีด้วย]
“O – Okay. Fine. I’ll be there”
ผมกดวางหูแล้วคิดในใจว่าจะเอายังไงดีครับ ไอ้มิวกับพี่แจ๊สตอนนี้ก็นิ่งไปทั้งคู่ น่าจะออกไปจากห้องน้ำแล้ว เพราะงั้น.... เอาวะ! ออกไปเลยละกัน!!
เฮือกกก สองคนนั้นยังอยู่ครับ ทั้งสองคนมองผมด้วยสายตาตกตะลึง เอ่ออออออออออออ ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆ เอ่อ เดินออกไปเลยละกัน เอาวะ!!
“O – Oh!!! Mu! P’ Jazz! Umm…. What are you doing here?! I – I don’t hear anything. Okay. Bye!” แล้วผมก็รีบวิ่งติดจรวดไปหาไอ้พริกที่รออยู่ในห้องประชุมทันที
“มึงไปไหนมาเนี่ยะ เค้ารอกันอยู่” ได้ทีสวดกูใหญ่เลยนะไอ้ตี๋
“เรืองย๋าว I can’t tell you about that. Just – Just go on the stage!” ผมกับไอ้ตี๋รีบขึ้นบนเวทีทันที
“เอาล่ะครับ ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนมาแล้ว” พิธีกรเริ่มพูดทันที “ต่อไป เรามาดูกันดีกว่าครับว่าในรอบนี้ทั้งสองคนจะได้ร้องเพลงอะไร”
ปิ๊ง
“A Thousand Years ของ Christina Perri ครับ”
“What?” ผมถึงกับโพล่งออกมาด้วยความตกใจ
“เอาจริงดิ่!” ไอ้ตี๋ก็ตกใจไม่แพ้กัน
“Hey! This is a couple’s song!”
“แล้วพวกผมก็ไม่ได้เป็นแฟนกันนะพี่” ทั้งผมและไอ้พริกค้านพิธีกรกันทั้งคู่
“ยังไงเพลงก็ถูกเลือกแล้ว กติกาก็ต้องเป็นกติกานะน้องๆ” พี่พิธีกรกระซิบกับพวกผม “พี่ทำอะไรไม่ได้ ถ้าเราสองคนไม่ร้องก็ต้องถือว่าสละสิทธิ์ไปทั้งคู่ โอเคนะ”
“...ร้องก็ร้อง” ไอ้ตี๋หันมาบอกกับผม
“What? Are you serious?”
“I’m serious. แอนนี่ มันแค่เพลงเพลงเดียว ไม่มีอะไรหรอกน่า Just sing, okay?”
“…..Arrrghh! Whatever!”
“เอาล่ะครับๆๆ ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนพร้อมแล้ว เริ่มเพลงได้!”
เสียงเปียโนและไวโอลินเริ่มเล่น ขับกล่อมบรรยากาศทั่วห้องให้อยู่ในภวังค์อย่างรวดเร็ว บรรยากาศรอบตัวผมอยู่ดีๆก็ทำให้ผมรู้สึกเลื่อนลอย เคลิบเคลิ้มอย่างบอกไม่ถูก ผมหันไปมองไอ้พริก จังหวะเดียวกับที่มันหันมามองผม สายทาที่ทอประกายนั่น ผมไม่เคยสังเกตเห็นมันมาก่อน ผมหลบตาจากมัน แล้วเริ่มร้อง
”The day we met
Frozen I held my breath
Right from the start
I knew it I found a home for my
Heart beats fast”
ผมหันกลับไปมองหน้ามันอีกรอบ น่าแปลกที่คราวนี้ผมควบคุมตัวเองไม่ให้เบือนหน้าหนีไปจากใบหน้าเข้มนั้นไม่ได้ ไอ้พริกเดินเข้ามาหาผมในขณะที่ผู้คนในหอประชุม อยู่ๆก็ค่อยๆหายไปจากการรับรู้ของผม
”Colors and promises
How to be brave
How can I love when I’m afraid to fall
But watching you stand alone
All of my doubt suddenly goes away somehow”
เราสองคนมองหน้ากันนิ่งใน ตัวเราใกล้ชิดกันเรื่อยๆ และร้องท่อนต่อไปพร้อมกัน
” One step closer
I have died everyday waiting for you
Darling don’t be afraid I have loved you
For a thousand years
I’ll love you for a thousand more”
ผมรู้สึกตัวและพยายามเดินหนีจากไอ้ตี๋ตัวแสบที่ส่งสายตาและรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
”Time stands still” ให้ตายสิ! ทันทีที่มันเริ่มร้อง ผมก็หันกลับไปมองมันโดยอัตโนมัติ
”Beauty in all she is
I will be brave
I will not let anything take away”
ผมร้องคลอตามไปด้วยในขณะที่ จู่ๆ ภาพทุกอย่างในหัวผมก็แล่นเป็นภาพมัน ภาพตอนที่ทะเลาะกับมันครั้งแรกที่สนามบิน ตอนที่ทะเลาะกับมันในฟิตเนส ตอนที่ต้องไปอยู่ในห้องมันเพราะลืมกุญแจ ตอนที่ไปเที่ยวรอบกรุงกับมัน
”What’s standing in front of me
Every breath
Every hour has come to this”
ภาพต่างๆยังคงวิ่งอยู่ในหัวผม ในขณะที่เราสองคนร้องเพลงด้วยกัน
”One step closer”
ภาพผมสอนมันพูดภาษาอังกฤษครั้งแรก ภาพที่มันพยายามอธิบายความหมายของคำว่า ‘ปฏิบัติ’ ให้ผมเข้าใจ ภาพเรากระโดดดีใจเมื่อมันพูดภาษาอังกฤษแบบสำเนียงฝรั่งได้เป็นคำแรก
”I have died everyday waiting for you
Darling don’t be afraid I have loved you
For a thousand years
I’ll love you for a thousand more”
ภาพของมันเช็ดตัวผมตอนที่ผมไม่สบาย ภาพของผมเช็ดตัวมันบ้างตอนที่มันไม่สบาย ภาพตอนที่ผมกับมันเต้นด้วยกันในผับ ภาพตอนเราคุยกันว่าจะเลือกเพลงอะไร ภาพตอนมันหันมายิ้มกับผมตอนนั่งกินข้าวด้วยกัน ภาพทุกภาพวนเวียนในหัวของผม และ....
”And all along I believed I would find you
Time has brought your heart to me
I have loved you for a thousand years
I’ll love you for a thousand more”
ภาพของมันที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ในตอนนี้ เวลานี้
อยู่ๆผมรู้สึกน้ำตาไหลโดยไม่รู้สาเหตุ ผมมองมัน และมันก็จ้องกลับมาที่ผม ใบหน้าของเราค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้กันมากขึ้น ผมหลับตาพริ้ม ขณะที่ใบหน้าไอ้พริกใกล้เข้ามาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ
เสียงเพลงค่อยๆเบาลง ในขณะที่ริมฝีปากของเราประกบกัน มันช่างรู้สึกอบอุ่นและเร่าร้อนอย่างบอกไม่ถูก แต่แล้ว... การรับรู้ถึงจุมพิตที่อบอุ่นของไอ้พริกก็หายไปทันทีเมื่อผมนึกขึ้นได้ว่า... เราสองคนกำลังจูบกัน... บนเวที
ผมผละตัวออกจากไอ้ตี๋แล้วหันไปมองผู้คนทั้งหอประชุมที่อยู่ในความเงียบ เงียบกริบจนได้ยินเสียงหายใจได้อย่างชัดเจน ผู้ชมบางคนอ้าปากค้างในสิ่งที่เห็น
นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ยะ.... ผมทำอะไรลงไปเนี่ยะ.... พระเจ้า! นี่ผมคิดอะไรถึงได้ทำอย่างงั้นเนี่ยะ!! เพราะเพลงพาไปแน่ๆ เป็นเพราะแบบนั้นแน่ๆ แต่.... ถึงจะเป็นอย่างงั้นก็เถอะ!! ผมทำแบบนั้นไปได้ยังไงเนี่ยะ!!!
“แอนนี่...” ไอ้พริกเรียกผมเบาๆ
ผมสะดุ้งหันไปมองมันด้วยความตกตะลึง นี่เราทำอะไรกันลงไปเนี่ยะ “W – What have we done?”
ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ รู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมหันหลังให้กับพริกแล้ววิ่งลงจากเวทีทันที
“แอนนี่! เดี๋ยวก่อนสิแอนนี่!!” เสียงมันเรียกผมดังขึ้น แต่ผมไม่หยุด ผมรู้สึกตกใจ อับอายเพราะเพียงแค่.... เพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น
นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ยะ!!! ผมได้แต่ถามตัวเองอย่างนั้น
เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!! เหี้ยเอ๊ย!!
เหี้ยเอ๊ย!!
To be continued
หัวข้อ: In Abroad || รักแกไง... ไอ้ฝรั่ง [18/4/2013 - Season 2 ตอนที่ 1] (อ่าน 135784 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก