ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ซ่าส์ๆๆๆ!!!~
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมเริ่มพัดแรง ฝนเม็ดใหญ่ถูกโปรยลงมาจากท้องฟ้า เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงปร้าง
ผู้คนตามถนนเริ่มออกตัววิ่งหลบฝนตามป้ายรถเมลล์เหรอ ตามตึกอาคารใหญ่ใจกลางเมือง
ฝนตกในตอนเย็นแบบนี้ทำให้อากาศหนาวเย็นจนน่าใจหาย ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
กุมมือถูไปมาด้วยความหนาว ยกข้อมือซ้ายขึ้นดูบอกเวลาเป็นหกนาฬิกาเป็นเวลาที่ผมต้องกลับบ้านแล้ว แต่เพราะพายุฝนที่ตกลง
มาเม็ดใหญ่ ทำให้ผมต้องยืนหลบฝนอยู่หน้าป้ายรถเมล์เปลี่ยวๆแบบนี้อยู่คนเดียว
ตึก
“ขอยืนด้วยคนนะครับ”ผมเงยหน้าขึ้นหันไปมองที่มาของเสียง ผมพยักหน้าส่งยิ้มให้เบาๆ
พลางนึกในใจอยากยืนก็ยืนไปสิ ไม่ใช่ที่ส่วนตัวของผมซะหน่อย
“ฝนตกหนักจังเลยนะครับ..”ชายแปลกหน้าว่าพลางขยับเข้ามาใกล้ตัวผม ผมขยับออกเล็กน้อยไม่ใช่เพราะรังเกียจ
แค่ไม่ไว้ใจเท่านั้น
“เอ่อ..ครับ”
“กลัวผมเหรอ”
“ป่ะ..ป่าวครับ”
“ฮ่าๆคุณนี่ตลกจัง ปากบอกไม่กลัวแต่หน้าคุณนี่สิ ซีดเชียว”เขาว่าพลางหัวเราะ ผมจับแก้มตัวเองทั้งข้างไม่ได้กลัว แค่อากาศมัน
หนาวหรอก
“ผมไม่คุยกับคนแปลกหน้าหรอกนะ คุณนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”ผมหน้าบึ้ง มองหน้าชายหนุ่มข้างๆอย่างหงุดหงิดใจ คนอะไร
ยียวนกวนประสาท
“คุณไม่ยอมถามชื่อผมเองนี่ เอาเป็นว่า ผมชื่อ ก้อง ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ผมไม่ได้บอกว่าอยากรู้จักกับคุณนี่”ผมว่าพลางยกแขนกอดอกตัวเองเพื่อคลายความหนาว
มองไปบนท้องมืดครึ้ม ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตกลงง่ายๆ
“คุณเอาแต่ใจ ไม่คิดจะบอกชื่อกับหล่อๆอย่างผมหน่อยเหรอ?”ร่างสูงว่าพลางยกแขนขึ้นโอบไหล่ผม ริมฝีปากเหนาได้รูปส่งยิ้ม
กวนมาให้ ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ผลักร่างสูงออกแต่ดูเหมือนแรงมันจะเยอะกว่า ล็อคคอผมไว้แน่นเชียว
“ปล่อยนะ ไอ้โรตจิต ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องนะ”
“ร้องเลย ผมมีผ้าเช้ดหน้าเดี๋ยวค่อยซับน้ำตาให้”
บ้าเหรอ!!! ร้องให้คนช่วยตะหากเล่า
“ไอ้โรคจิตสมองกลวง หายใจไม่ออกแล้วนะ ปล่อย!!!”ผมโวยวายเสียงดัง สะบัดตัวให้หลุดจากการพันธนาการจากไอ้โรคจิต ที่
ยักคิ้วนิ่วตากวนประสาทผมยกใหญ่ ผมถอนหายใจอย่าหงุดหงิด
กระทืบเท้าลงพื้นอย่างขัดใจ ก่อนจะยืนเงียบสงบลง อยากโอบก็โอบไปสิ อุ่นดีเหมือนกัน
“ไม่ดิ้นแล้วเหรอ”
“ก็เห็นอยู่จะถามไม”
“หึหึหึ เอาแต่ใจนะเรา ไม่คิดจะบอกชื่อผมหน่อยเหรอ”
“ไม่!!!”
“งั้นผมไม่ปล่อยจริงๆนะ”
“ตามสบาย”
“อืมม..เอาไปกอดที่บ้านคงอุ่นดี”
เหวออ เห้ยย!!!
อยู่ร่างของผมก็ถูกคนตัวใหญ่อุ้มขึ้นพาดบ่า ผมดิ้นด้วยความตกใจ แหกปากโหวกแหวกโวยวายแข่งกับเสียงฝนที่ตกกระหน่ำ
พลางทุบหลังไอ้โรคจิตก้องอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ปล่อยยโว๊ยย!!!”
“บอกชื่อนายมาก่อนสิ”
“ชื่อ นัท พอใจยัง!!!”
“บอกแต่ที่แรกคงไม่เป็นเรื่อง”มันว่าพลางยกตัวผมลงจากบ่า หน้าผมชนกับอกมันอย่างจัง
คนอะไรตัวเตี้ย ไม่หล่อ แถมยังโรคจิตอีก (ด่าตัวเอง?)
“ไอ้บ้า!”ผมกระทืบเท้าลงบนเท้าของชายตรงหน้า พลางออกตัวหนีสุดชีวิตท่ามกลางฝนที่กระหม่ำตก ข้อมือผมถูกมือหนาฉุดไว้
ก่อนจะกระชากชนกับอกกว้าง ผมมึนหัวตัวเซไปนิดก่อนจะเริ่มตั้งหลักได้ จ้องใบหน้าหล่อเขม็ง คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน กัดฟันระงับ
ความโกรธของตัวเองไว้
“โกรธผมเหรอ”
“ใช่”
“ทำไม”
“นายโรคจิต”
“โรคจิตยังไง”
“แล้วนายมาจับตัวเราไม”
“ไม่รู้”
“เหอะ!ปล่อยมือผมนะ จะกลับบ้าน”
“จะกลับไง ฝนตกหนักแบบนี้”
“ช่างผมสิ คุณหนะปล่อยมือผมได้แล้วนะ”
“ไม่ปล่อย ผมไม่ให้คุณตากฝนไปแบบนี้หรอก”
“ทำไม นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ผมไม่รู้จักคุณซะหน่อย เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจะมายุ่งกับผมทำไม”
“เรารู้จักกันแล้วนี่ คุณจำไม่ได้เหรอ ผมชื่อก้อง คุณชื่อนัท ก้อง-นัท น่ารักดีนะ”
เหวออ บ้าไรเนี่ยย?
“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“ผมไม่ได้บ้า”
“คุณน่าจะไปลองเช็คประสาทดูนะ”
“คุณก็คงบ้าเหมือนผมด้วยสิ ถึงได้คุยกับบ้ารู้เรื่อง”
“นาย..อึยย วันนี้เป็นวันเฮงซวยอะไรกัน ถึงได้เจอแต่เสียงบ้าบอแบบนี้นะ”
“นั้นสิ วันนี้เป็นผมบ้าบออะไรผมถึงได้เจอคนน่ารักแบบคุณ”
“บ้าแล้วคุณ ผมเป็นผู้ชายนะ”
“ผมไม่สนหรอก”
ผู้ชายคนนี้ อะไรของเค้า
“คุณเป็นเกย์เหรอ”ผมถาม พลางจ้องมองดวงตากลมสุกใสของเขาที่เปล่งประกาย
“ป่าวนะ ผมแค่รู้สึกเบื่อหน่ายกับความรัก ทุกสิ่งล้วนหลอกลวง ไม่มีความจริงใจ ผมเบื่อโลกนี้เต็มทน”
“คุณนี่พิลึกคน”
“ผมอยากบินออกจากกรอบแล้วมองทุกๆสิ่งผ่านหัวใจของผมที่รู้สึกได้ บางครั้งสายตาก็ชอบหลอกลวงผม มันไม่เป็นความจริงไป
สักทุกอย่าง”
“คุณแค่เหงา ไม่ได้จริงจังหรือคิดอะไรกับผมหรอก”
“ผมแค่ชมคุณว่าน่ารักไม่ได้แปลว่าจะจีบคุณซะหน่อย”
อ้าวเรอะ!!! โกยๆเศษหน้าตัวเองเถอะตรู คิดเองเออเองอยู่ตั้งนาน
“แฮ่ๆ”ผมส่งยิ้มแห้งๆให้ ก้มหน้าลงมองพื้นที่เปียกเพราะถูกฝนสาดเข้ามา ลมหนาวปะทะกับใบหน้า
พลางสอดแขนกอดตัวเองแน่น
“แต่ถ้าตอนนี้ หัวใจของผมบอกว่าคนที่ใช่อาจเป็นคุณ คุณจะยอมเปิดรับผมเข้าไปในความทรงจำของคุณรึเปล่า”
“หื้อ?”
“เราลองมาคบกันดูไหม๊?”
“หา!!!”
จุ๊บบ~
0.0
“เอาเป็นว่าผมกับคุณคบกันแล้วนะ”
ริมฝีปากผมโดนประกบอีกครั้งจากคนร่างสูง เหมือนเรี่ยวแรงผมจะไม่มี รู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนลมที่พัดผ่าน บ้าไปแล้วแน่ๆ จูบแรก
ของผม..
เอิ่มม..
กับคนแปลกหน้าเหรอ?
ไม่สิ…
ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนี่นา…..
อื้มม ..นุ่มดีจังง เหรอผมจะบ้าอย่างที่ไอ้คนตัวเล็กว่า
ผมกำลังจูบกับผู้ชาย..
เอาว่ะ ลองดูสักตั้งไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลย
โดนผู้หญิงปั่นหัวมาก็เยอะ..
เหรอบ้างทีเนื้อคู่ผมอาจจะเป็นผู้ชายก็ได้..
ร่างบางหลับตาพริ้ม บทจูบที่แสนหวานบรรเลงไปเรื่อยท่ามกลางละอองฝนที่พัดผ่าน
ไม่รู้เวลาจะผ่านไปเท่าไหร่..
ซ่าส์ๆๆ !!~
นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่ไรผมก็หุบยิ้มไม่ลงทุกที ..
The end
...
ฝนตก อากาศหนาวๆเกิดหวิวในใจอยากแต่งเรื่องสั้นดูบ้าง ไม่รู้จะออกมาดึรึเปล่าา ชอบไม่ชอบก็เม้นได้นะ
ไม่รู้ว่าอากาสหนาวๆแบบนี้ จะทำให้หัวใจใครเหงาๆหวิวๆเหมือนคนเขียนบ้างไหม๊น้อออ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]ที่รักผมมากับฝน...รักหวานปนหนาวจบในตอนจ้า 12/12/54Special part เพ้ออ ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 18043 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก